Αντίο «Geringonça»; Οι εκλογές του 2019 στην Πορτογαλία
O José Santana Pereira, Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης & Δημόσιας Πολιτικής στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Λισαβόνας (ISCTE–IUL) γράφει στο ΕΝΑ για τους συσχετισμούς που διαμορφώνουν οι πρόσφατες εκλογές στο πολιτικό σκηνικό της Πορτογαλίας, για την αποτίμηση της κυβερνητικής συμμαχίας των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας από το εκλογικό σώμα και την επόμενη μέρα όσον αφορά το σχηματισμό κυβέρνησης →
Το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου 2019 ήταν ξεκάθαρο ότι το κυβερνών PS (Partido Socialista – Σοσιαλιστικό Κόμμα) είχε μπορέσει να διασφαλίσει μια εκλογική νίκη και να καταστεί ο βασικός δρων στη συνακόλουθη διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης, πραγματοποιώντας μία προεκλογική εκστρατεία που έδωσε έμφαση στην αξιολόγηση από τους πολίτες της κυβερνητικής απόδοσης του κόμματος. Το PS υπογράμμισε στους ψηφοφόρους τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει και τήρησε, υποσχόμενο να κάνει περισσότερα και καλύτερα, ενώ οι αριστεροί εταίροι του στην «Geringonça» («μηχανή»· έτσι ήταν ευρύτερα γνωστή η συμφωνία ανάμεσα στους σοσιαλιστές και τη ριζοσπαστική αριστερά), ΒΕ (Bloco de Esquerda – Μπλοκ της Αριστεράς) και CDU (Coligação Democrática Unitária PCP–PEV – Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία Κομμουνιστών και Πρασίνων) από τη δική τους πλευρά, υπενθύμισαν στους ψηφοφόρους ότι τα μεγάλα επιτεύγματα της geringonça οφείλονταν στην ικανότητά τους να επηρεάζουν την κυβέρνηση. Αυτή η στρατηγική ήταν μάλλον πειστική για τους ψηφοφόρους του ΒΕ αλλά όχι γι’ αυτούς της CDU.
Η συμμαχία κομμουνιστών-πρασίνων τιμωρήθηκε αυστηρά στις κάλπες, πιθανότατα γιατί στήριξε την κεντροαριστερή κυβέρνηση. Από τη άλλη πλευρά, η δεξιά αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο – PSD (Partido Social Democrata – Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα) και CDS-PP (CDS –Partido Popular – Δημοκρατικό και Κοινωνικό Κέντρο-Λαϊκό Κόμμα) – υπέστη μεγάλες απώλειες στις κάλπες, ενώ δύο νέα δεξιά κόμματα εισήλθαν στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά – το φιλελεύθερο IL (Iniciativa Liberal – Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία) και το λαϊκιστικό-ξενοφοβικό Chega (Αρκετά!) – εκλέγοντας από έναν βουλευτή το καθένα.
Ο ηγέτης του PS António Costa είναι ένας ικανός πολιτικός ο οποίος έχει επιτύχει κάτι που φαινόταν αδύνατο: Να ολοκληρώσει μια θητεία ως πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης μειοψηφίας με κοινοβουλευτική υποστήριξη από τα κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς και να επιβιώσει πολιτικά από διαμάχες και σκάνδαλα μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας. Τα δημόσια οικονομικά βρίσκονται σε τάξη, ενώ η κυβέρνηση κατόρθωσε να ανατρέψει ορισμένες από τις περικοπές που επιβλήθηκαν σε κοινωνικά και εργασιακά επιδόματα κατά τη διάρκεια της δημοσιονομικής διάσωσης. Ο Υπουργός Οικονομικών του Costa, Centeno, o oποίος είναι πρόεδρος του Eurogroup, πήρε το προσωνύμιο «Cristiano Ronaldo των Οικονομικών».
Παραταύτα, ο τύπος του συμβολαιακού κοινοβουλευτισμού της κυβέρνησης που η χώρα βίωσε στην κοινοβουλευτική περίοδο 2015-2019 δεν θα γνωρίσει μια δεύτερη έκδοση. To 2015 οι σοσιαλιστές δεν συμμάχησαν με τους κομμουνιστές-πρασίνους και τη νέα αριστερά. Αυτό που συνέβη ήταν ότι τα μικρότερα κόμματα προσέφεραν την κοινοβουλευτική τους υποστήριξη στη σοσιαλιστική μειοψηφία, χωρίς όμως να συμμετάσχουν στην κυβέρνησης ως συμμαχιακοί εταίροι, ζητώντας ως αντάλλαγμα την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων, τα οποία είχαν συμφωνηθεί σε δημόσιες προγραμματικές συμφωνίες.
Μετά τον πρώτο γύρο των συναντήσεων με τα άλλα κόμματα, το PS ενημέρωσε το εκλογικό σώμα ότι δε θα προετοιμάσει προγραμματικές συμφωνίες, αλλά ότι θα κυβερνήσει ως μια κυβέρνηση μειοψηφίας επιδιώκοντας την υποστήριξη των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων για την ψήφιση συγκεκριμένων μέτρων και νομοσχεδίων. Πρακτικά, αυτό σημαίνει μια «επιστροφή στην κανονικότητα» για την κυβέρνηση μειοψηφίας του PS, η οποία, σύμφωνα με κάποιους σχολιαστές, μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση της πριν το τέλος της θητείας της.
No comments:
Post a Comment