Βλέπουμε, λοιπόν, συνέχεια της
κυρίαρχης ρητορικής του αντιαμερικανισμού και εν γένει του λόγου περί
ξενοκρατίας που ενισχύεται μετά την
εμπλοκή Βρετανών και Αμερικανών τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο
Κυπριακό ζήτημα. Ενισχύεται ο αντιαποικιακός λόγος όχι μόνο λόγω Κύπρου αλλά
και λόγω της απήχησης των αντιαποικιακών αγώνων που ξεσπούν στις περιοχές του
λεγόμενου Τρίτου Κόσμου (Αφρική, Ασία). Το
1955 είχε δημιουργηθεί το κίνημα των Αδεσμεύτων που περίεχε εκείνα τα κράτη που
προσπαθούσαν να κρατούν ίσες αποστάσεις από τις δύο υπερδυνάμεις και έδιναν
ιδιαίτερη σημασία σε ζητήματα οικονομικής ανάπτυξης. Απέναντι στο λόγο της
Νεολαίας ΕΔΑ και γενικότερα της Αριστεράς υψώνεται ο λόγος του
αντικομμουνιστικού μπλοκ που επιμένει στο ιδεολογικό τοίχος της
«εθνικοφροσύνης».
Τόσο η ΕΔΝΕ όσο και η Νεολαία ΕΔΑ,
παρά το γεγονός ότι επηρεάζονται άμεσα ή έμμεσα από τις επιλογές του ΚΚΕ μέσω
των «παράνομων ΕΠΟΝιτών», διατυπώνουν πρωταρχικά
ένα λόγο κράτος πρόνοιας και δευτερευόντως κομμουνιστική. Η οικονομία της
χώρας, παρά τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δεν δημιουργεί τις αναγκαίες θέσεις
εργασίας με αποτέλεσμα την ανεργία, την υποαπασχόλησή και τη μετανάστευση. Αυτά τα δεδομένα αντανακλώνται στις
διακηρύξεις, στις προεκλογικές ομιλίες
προς τους νέους και νέες και τις εσωτερικές εισηγήσεις και εγκυκλίους
της οργάνωσης. Βασική μορφή εκφοράς αυτού του λόγου είναι το σχήμα «εμείς εναντίον αυτών». «Αυτοί» είναι όλοι
όσοι αντιστρατεύονται την «Εθνική Δημοκρατική Αλλαγή» που αντιπροσωπεύουμε «εμείς».
Ο λόγος της Νεολαίας ΕΔΑ όσο περνούν
τα χρόνια γύρω στα τέλη της δεκαετίας το 1950 γίνεται και πιο εργατικός. Ένας
κύκλος μελών είναι νέοι εργαζόμενοι (φοιτητές και μη) που συμμετέχουν στα
υπάρχοντα εργατικά συνδικάτα (πολλά από τα σωματεία είναι αποκλεισμένα από τη ΓΣΕΕ όπου κυριαρχούν οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές
όπως ο Φώτης Μακρής) και ένας άλλος είναι αυτός των μαθητών των εσπερινών
γυμνασίων οι περισσότεροι των οποίων είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν σε πολύ
άσχημες συνθήκες και συχνά κατά παράβαση της εργατικής νομοθεσίας περί παιδικής
εργασίας.
Μετά τις εκλογές της 11 Μαΐου 1958 που
ανέδειξαν την ΕΔΑ σε δεύτερη πολιτική δύναμη και αξιωματική αντιπολίτευση η
οργάνωση της νεολαίας προβαίνει σε εσωτερικές αλλαγές προκειμένου να προσαρμοστεί
στη νέα κατάσταση. Συγκροτήθηκε το διευρυμένο Κεντρικό Συμβούλιο για να γίνει πιο αποδοτικό στη δουλειά του που σε μια φάση έντασης των αγώνων έπρεπε
να συμβάλει στη δυνάμωμα του μαζικού προοδευτικού κινήματος της Εθνικής
Δημοκρατικής Αλλαγής». Η εισήγηση προς το σώμα επικεντρώνεται στο στόχο.[1] Επιπλέον,
σύμφωνα με την εισήγηση, αυτή η κινηματική πλατιά πατριωτική δράση που θα
συσπειρώνει τους νέους και τις νέες μα ολοένα και υψηλότερους ρυθμούς αύξησης θα
μπορούσε να καταλήξει στην δημιουργία μιας «ενιαίας πανελλαδικής προοδευτικής
οργάνωσης της Ελληνικής Νεολαίας». Αυτό δείχνει ότι η λογική της ΕΠΟΝ ακόμα επηρεάζει
τη σκέψη της αριστεράς και κυρίως των νέων
και κατά ένα τρόπο προαναγγέλλει τη δημιουργία της «Νεολαίας Λαμπράκη».
No comments:
Post a Comment