-Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 23 Νοεμβρίου
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com)
Κείμενα των: Πέτρου Σταύρου, Στρατή Μπουρνάζου, Σίας Αναγνωστοπούλου, Σπύρου Ι. Ασδραχά, Σοφίας Βιδάλη, Γιώργου Παπανικολάου, Γιώργου Ρηγάκου, Σαλβατόρε Παλίδα, Σεραφείμ Μάξιμου
Στην κόλαση των «παραδείσων». Τα Ενθέματα συνεχίζουν την αναφορά στο σκάνδαλο των Luxleaks. Αυτήν την Κυριακή, γράφει ο Πέτρου Σταύρου. «Με άλλα λόγια, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να αντιμετωπιστεί ο φορολογικός ανταγωνισμός εντός της Ε.Ε. είναι η χώρα που τον χρησιμοποιεί για να προσελκύσει εύκολη φορολογική βάση και να εκμεταλλευτεί μια έμμεση δημοσιονομική μεταφορά πόρων από τα υπόλοιπα κράτη να υποχρεωθεί σε μεγαλύτερη συμμετοχή, από τα υπόλοιπα κράτη, στον αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό. Να αντιμετωπιστεί, δηλαδή, η έμμεση και άτυπη δημοσιονομική μεταβίβαση προς τον «παράδεισο» με μια αντίθετης κατεύθυνσης άμεση δημοσιονομική μεταφορά στον κουμπαρά του κοινοτικού προϋπολογισμού. Μια τέτοια λύση όμως ο υπαρκτός ευρωπαϊκός καπιταλισμός δεν μπορεί να την εφαρμόσει.
Εξωχώριος σωτήρ. Ο Στρατής Μπουρνάζος σχολιάζει τις Καρατζαφέρειες off-shore. «Η περίπτωση Καρατζαφέρη αποδεικνύει, άλλη μια φορά, πόσο μεγάλος μύθος είναι τα «καθαρά χέρια» των ακροδεξιών. Aπό τους «εθνικόφρονες» που θησαύρισαν επί Κατοχής μέχρι το «μπαλόσημο» με τα σάπια κρέατα και τα άλλα σκάνδαλα της Χούντας ή τις διασυνδέσεις Χρυσαυγιτών με κυκλώματα της νύχτας, το συμπέρασμα είναι κοινό: ο «υπερπατριωτισμός» είναι ευεργετικός και λίαν ωφέλιμος. Όχι όμως για την πατρίδα και το έθνος, αλλά για την τσέπη των «πατριωταράδων».
Η ΑΟΖ, το Κυπριακό, η Τουρκία: Τι σημαίνει αριστερή πολιτική στα «εθνικά θέματα». Συνέντευξη της Σίας Αναγνωστοπούλου στον Στρατή Μπουρνάζο. «Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά, μια κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να επαναπροσδιορίσει το περιεχόμενο της ελληνοτουρκικής φιλίας και συνεργασίας. Με δεδομένο ότι στην περιοχή μας η Τουρκία είναι μια από τις ελάχιστες χώρες της οποίας η κοινωνία δεν έχει καταρρεύσει (και δεν μας συμφέρει να καταρρεύσει), με δεδομένο επίσης ότι αυτή η χώρα είναι μια από τις ελάχιστες στις οποίες υπάρχει μια κοινωνία με δείγματα αντίστασης στον εκβαρβαρισμό, τότε, αντί να αναζητούμε γεωστρατηγικά τόξα με πιο μακρινούς και αμφίβολους γείτονες, μήπως θα ήταν σκόπιμο να αναζητήσουμε πεδία συναίνεσης με αυτό τον γείτονα (όπως και με τους υπόλοιπους, άλλωστε); Μια κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να ξαναδεί τη γειτονιά της, αναζητώντας σε αυτή την πολιτική --και όχι γεωστρατηγική-- ενίσχυση της χώρας.»
Η Ιστορία είναι από τη φύση της ανατρεπτική. Με την ευκαιρία της επικείμενης ημερίδας «Αναφορά στον Σπύρο Ασδραχά» το Σάββατο 29 Νοεμβρίου, ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς συζητάει με τον Βαγγέλη Καραμανωλάκη και την Άννα Ματθαίου. «Ποτέ δεν θέλησα να ασχοληθώ με τις μεγάλες προσωπικότητες --βασιλιάδες, μεγάλους πολιτικούς, μεγάλους οικονομικούς συντελεστές-- αλλά με κείνους που επιτρέπουν την ανάδειξη αυτών των μεγάλων. Πρόκειται για τα άφωνα πρόσωπα της Ιστορίας, τα οποία, μέσα από τις διαδρομές του επαναστατικού, άρα απελευθερωτικού, κινήματος απέκτησαν ταξική αυτοσυνειδησία. Οι ταπεινοί και οι καταφρονεμένοι. Ο φτωχός που τραγουδάει στο πρίγκιπα Ιγκόρ του Μποροντίν, ο φτωχός που πικραμένος κατηγορεί τη χυδαία ράτσα των αυλικών, τα πρόσωπα που μοιρολογούν και φτιάχνουν το ανώνυμο δημοτικό τραγούδι, για να έρθουμε και στα δικά μας.»
ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ: Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Με αφορμή το σχετικό συνέδριο που συνδιοργανώνουν το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ και το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, τρεις συμβολές από ομιλητές του συνεδρίου.
Η Αστυνομία σε κρίση της Σοφίας Βιδάλη. «Η κοινωνική ευταξία ορίζεται πλέον με βάση τη χρησιμότητά της να διαχειρίζεται τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Η λειτουργία της Αστυνομίας με αυτό τον τρόπο, όμως, είναι επιβλαβής κοινωνικά, αλλά και για την ίδια την Αστυνομία: αλλοιώνει την αποστολή της, δημιουργεί κοινωνική απομόνωση για τους αστυνομικούς, συμβάλλει στον κοινωνικό διχασμό και απομακρύνει το ενδιαφέρον από το πραγματικό έγκλημα, που αφορά άλλες κοινωνικές ομάδες και το ίδιο το κράτος.»
Η Αριστερά και η Αστυνομία των Γιώργου Παπανικολάου, Γιώργου Ρηγάκου. «Θέση μας είναι ότι η κατανόηση του ρόλου της Αστυνομίας αποτελεί κεντρικό ζήτημα για κάθε προσπάθεια κοινωνικής αλλαγής. Ακόμη περισσότερο, η ελπίδα για ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον και μια νέα σχέση πολίτη-κράτους εξαρτάται και από αυτή την κατανόηση.»
Ιταλικά σώματα Ασφαλείας: αυταρχισμός και δημοκρατία του Σαλβατόρε Παλίδα. «Η συζήτηση που διεξάγεται στο συνέδριο μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επωφελής, εάν βασιστεί στη σκέψη πως ο αυταρχισμός και η δημοκρατία, οι καταστάσεις εξαίρεσης και η φαινομενική δημοκρατική ομαλότητα συνυπάρχουν πάντοτε. Κατά συνέπεια, είναι πάντοτε πιθανή η αναμόρφωση της δημοκρατικής νομικής τάξης, με την έννοια της άμεσης μετάβασης από μια πρακτική μετάφραση λίγο-πολύ συνεπή με τους κανόνες του δημοκρατικού δικαίου προς την υιοθέτηση άτυπων, παράνομων ή ακόμα και εγκληματικών κανόνων»
H Ελλάδα μπορεί να γίνει μια αληθινά πλούσια χώρα. Αποσπάσματα από κείμενο του Σεραφείμ Μάξιμου, αλιευμένο από αφιέρωμα του περιοδικού Ουτοπία στο περιοδικό Ανταίος, στο οποίο είχε δημοσιευθεί. «Δεν έχουμε διόλου την ιδέα ότι μπορούμε να γίνουμε καμιά βιομηχανική χώρα ισόπαλη με τη Γερμανία ή την Αγγλία, δεν μας κυβερνά κανένας οικονομικός ή βιομηχανικός μεγαλοϊδεατισμός. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι του να παραδεχθούμε, ότι δε μπορούμε να αναπτύξουμε την πιο σύγχρονη αλιευτική βιομηχανία, ότι μας είνε αδύνατο να αξιοποιήσουμε το πλουσιώτατο υπέδαφος, τις υδατοπτώσεις, τη βιομηχανική ημικατεργασία των εξαγωγικών μας υλών, τις παράγωγες βιομηχανίες των προϊόντων που μας χαρίζει η κλιματολογική και γεωφυσική σύσταση των εδαφών μας, τη γεωγραφική μας θέση από την άποψη τού συγκοινωνιακού (αεροπορικού και μη), υπάρχει μια απόσταση τεράστια.»
No comments:
Post a Comment