Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, σήμερα Κυριακή 14 Οκτωβρίου
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata
Γράφουν: Γιώργος Καλπαδάκης, Βίκυ Καραφουλίδου, Χριστόφορος Κάσδαγλης, Γιώργος Παπανάγνου, Νίκος Γιαννόπουλος, Κλειώ Παπαπαντολέων, Στρατής Μπουρνάζος, Φωτεινή Μαργαρίτη, Δημήτρης Χριστόπουλος, Κάτια Σαμούτσεβιτς, Μάσα Αλεξίνα, Ναντιέζντα Τολοκονίκοβα
Η Ελβετία οι ελληνικές οφσόρ και το μοντέλο Ρούμπικ. Ο Γιώργος Καλπαδάκης αναλύει πώς η επικείμενη ελληνοελβετική συμφωνία για τη φοροδιαφυγή, αν κινηθεί στο μοντέλο Ρούμπικ, έχει ένα βασικό πρόβλημα: όχι μόνο τα παραθυράκια για τους φοροφυγάδες, αλλά θα αφορά μόνο φυσικά πρόσωπα και όχι τις υπεράκτιες εταιρείες. Μας μιλάει για την ελληνική «υπερδύναμη» στον τομέα αυτό και τονίζει την ανάγκη να ανοίξει και στην Ελλάδα ο διάλογος για διαφάνεια και ανταλλαγή πληροφοριών, στο πρότυπο του European Savings Tax Directive. Έρικ Χομπσμπάουμ: ένας άνθρωπος του 20ού αιώνα. Η Βίκυ Καραφουλίδου γράφει για τη διαρκή αναζήτηση συμπαγούς ιστορικού νοήματος, που διατρέχει όλο το έργο του μεγάλου ιστορικού, για τη μαρξιστική του μέθοδο, για τη διαπλοκή ιστορικού και πολιτικού στοχασμού στο πρόσωπό του, τη στάση του έναντι του «υπαρκτού» σοσιαλισμού.
Προσοχή στα γράδα! «Η απόσταση από το 27% του ΣΥΡΙΖΑ ως το 30% είναι μικρή – και συγχρόνως τεράστια. Ακόμα πιο δύσβατη είναι η απόσταση από το 31% μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς, έτσι δε περισσότερο μέχρι τη σταθεροποίησή της», γράφει ο Χριστόφορος Κάσδαγλης, συζητώντας τα μεγάλα ζητήματα της αριστερής κυβέρνησης και των συμμαχιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως νεο-ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανάγνου παρεμβαίνει στη μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει και μπορεί να είναι το «νέο ΠΑΣΟΚ». Και, εν συνεχεία, αν αυτό έχει σημασία.
Για την αντιφασιστική δράση: Το κράτος, το μεταναστευτικό και ο «δρόμος». Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για την αντιφασιστική δράση και τους τρόπους συγκρότησης ενός πλατιού αντιφασιστικού μετώπου. Αναφέρεται στην στρατηγική μας ως προς το κράτος (πίεση για άρση της ασυλίας των φασιστών και όχι για απαγόρευσή τους), το ρόλο του μεταναστευτικού και την πολιτική της Αριστεράς και, τέλος, πώς αντιμετωπίζουμε τους Χρυσαυγής στον δρόμο. Το κείμενο βασίζεται στην ομιλία του Ν. Γιαννόπουλου στην εκδήλωση «Ενθεμάτων» και «Unfollow» για τον νεοφασισμό.
Προληπτικές προσαγωγές, δηλαδή ολιγόωρες συλλήψεις. Η Κλειώ Παπαντολέων σχολιάζει, από νομικής απόψεως, την πρακτική των «προληπτικών προσαγωγών» που έχει παγιωθεί στις παραμονές κάθε μεγάλης κινητοποιήσεις. Και μας εξηγεί γιατί, ως παράνομες συλλήψεις, αποτελούν μια ακόμα αστυνομική αυθαιρεσία.
Παντού, από τα βρέφη ως τα θέατρα. Ηρώδης Θηριώδης-Παναγιώταρος. Ο Χρυσαυγίτης βουλευτής Παναγιώταρος διάδοχος των Μπουρντιέ-Πασερόν πραγματοποιεί έρευνες για τη φυλετική σύνθεση των νηπίων στους παιδικούς σταθμούς. Λίγες μέρες μετά πρωταγωνιστεί και στο θέατρο (έξω από αυτό). Ο Στρατής Μπουρνάζος γράφει για τον αφηνιασμό της Χρυσής Αυγής και το σιγοντάρισμα της κυβέρνησης σε αυτόν.
Το κέντρο της Αθήνας, τοπική εκδοχή της παγκόσμιας πόλης. Η Φωτεινή Μαργαρίτη γράφει για τη μετανάστευση, τα «κρυστάλλινα σύνορα», το οικουμενικό δικαίωμα στην πόλη, την πόλη ως πεδίο πολιτικής. Από την Κίνα και το Μεξικό, μέχρι την Αθήνα.
Ένα εισαγγελικό παιχνίδι χωρίς κανόνες. Ο Δημήτρης Χριστόπουλος συγκρίνει τη στάση του εισαγγελέα Ι. Διώτη έναντι της νομιμότητας στην περίπτωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού το 2002 και στην περίπτωση της λίστας Λαγκάρντ σήμερα. Και καταλήγει: «Αφόρητος --ουσιωδώς επιλήψιμος-- νομικός σχολαστικισμός και “δημοκρατικές ευαισθησίες” για τη λίστα των φοροφυγάδων ενώ “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” για την τρομοκρατία. Φάουλ και στα δύο».
Οι απολογίες των Pussy Riots. Kαθώς το Εφετείο της Μόσχα επικύρωσε την καταδίκη δύο μελών του φεμινιστικού πανκ συγκροτήματος Pussy Riots, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από τις απολογίες τους στο πρωτόδικο δικαστήριο. Η Κάτια Σαμούτσεβιτς, Μάσα Αλεξίνα, Ναντιέζντα Τολοκονίκοβα λένε, μεταξύ άλλων πώς ο πολιτισμός της Ορθοδοξίας μπορεί να συμπορευθεί με την εξέγερση, για τους Ρώσους που δεν αισθάνονται πια πολίτες της χώρες τους και για το πώς οι λέξεις θα καταφέρουν να διαπεράσουν το τσιμέντο. Ένα σημαντικό ντοκουμέντο, ένα φλογερό κήρυγμα ελευθερίας.
Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata
Γράφουν: Γιώργος Καλπαδάκης, Βίκυ Καραφουλίδου, Χριστόφορος Κάσδαγλης, Γιώργος Παπανάγνου, Νίκος Γιαννόπουλος, Κλειώ Παπαπαντολέων, Στρατής Μπουρνάζος, Φωτεινή Μαργαρίτη, Δημήτρης Χριστόπουλος, Κάτια Σαμούτσεβιτς, Μάσα Αλεξίνα, Ναντιέζντα Τολοκονίκοβα
Η Ελβετία οι ελληνικές οφσόρ και το μοντέλο Ρούμπικ. Ο Γιώργος Καλπαδάκης αναλύει πώς η επικείμενη ελληνοελβετική συμφωνία για τη φοροδιαφυγή, αν κινηθεί στο μοντέλο Ρούμπικ, έχει ένα βασικό πρόβλημα: όχι μόνο τα παραθυράκια για τους φοροφυγάδες, αλλά θα αφορά μόνο φυσικά πρόσωπα και όχι τις υπεράκτιες εταιρείες. Μας μιλάει για την ελληνική «υπερδύναμη» στον τομέα αυτό και τονίζει την ανάγκη να ανοίξει και στην Ελλάδα ο διάλογος για διαφάνεια και ανταλλαγή πληροφοριών, στο πρότυπο του European Savings Tax Directive. Έρικ Χομπσμπάουμ: ένας άνθρωπος του 20ού αιώνα. Η Βίκυ Καραφουλίδου γράφει για τη διαρκή αναζήτηση συμπαγούς ιστορικού νοήματος, που διατρέχει όλο το έργο του μεγάλου ιστορικού, για τη μαρξιστική του μέθοδο, για τη διαπλοκή ιστορικού και πολιτικού στοχασμού στο πρόσωπό του, τη στάση του έναντι του «υπαρκτού» σοσιαλισμού.
Προσοχή στα γράδα! «Η απόσταση από το 27% του ΣΥΡΙΖΑ ως το 30% είναι μικρή – και συγχρόνως τεράστια. Ακόμα πιο δύσβατη είναι η απόσταση από το 31% μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς, έτσι δε περισσότερο μέχρι τη σταθεροποίησή της», γράφει ο Χριστόφορος Κάσδαγλης, συζητώντας τα μεγάλα ζητήματα της αριστερής κυβέρνησης και των συμμαχιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως νεο-ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανάγνου παρεμβαίνει στη μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει και μπορεί να είναι το «νέο ΠΑΣΟΚ». Και, εν συνεχεία, αν αυτό έχει σημασία.
Για την αντιφασιστική δράση: Το κράτος, το μεταναστευτικό και ο «δρόμος». Ο Νίκος Γιαννόπουλος γράφει για την αντιφασιστική δράση και τους τρόπους συγκρότησης ενός πλατιού αντιφασιστικού μετώπου. Αναφέρεται στην στρατηγική μας ως προς το κράτος (πίεση για άρση της ασυλίας των φασιστών και όχι για απαγόρευσή τους), το ρόλο του μεταναστευτικού και την πολιτική της Αριστεράς και, τέλος, πώς αντιμετωπίζουμε τους Χρυσαυγής στον δρόμο. Το κείμενο βασίζεται στην ομιλία του Ν. Γιαννόπουλου στην εκδήλωση «Ενθεμάτων» και «Unfollow» για τον νεοφασισμό.
Προληπτικές προσαγωγές, δηλαδή ολιγόωρες συλλήψεις. Η Κλειώ Παπαντολέων σχολιάζει, από νομικής απόψεως, την πρακτική των «προληπτικών προσαγωγών» που έχει παγιωθεί στις παραμονές κάθε μεγάλης κινητοποιήσεις. Και μας εξηγεί γιατί, ως παράνομες συλλήψεις, αποτελούν μια ακόμα αστυνομική αυθαιρεσία.
Παντού, από τα βρέφη ως τα θέατρα. Ηρώδης Θηριώδης-Παναγιώταρος. Ο Χρυσαυγίτης βουλευτής Παναγιώταρος διάδοχος των Μπουρντιέ-Πασερόν πραγματοποιεί έρευνες για τη φυλετική σύνθεση των νηπίων στους παιδικούς σταθμούς. Λίγες μέρες μετά πρωταγωνιστεί και στο θέατρο (έξω από αυτό). Ο Στρατής Μπουρνάζος γράφει για τον αφηνιασμό της Χρυσής Αυγής και το σιγοντάρισμα της κυβέρνησης σε αυτόν.
Το κέντρο της Αθήνας, τοπική εκδοχή της παγκόσμιας πόλης. Η Φωτεινή Μαργαρίτη γράφει για τη μετανάστευση, τα «κρυστάλλινα σύνορα», το οικουμενικό δικαίωμα στην πόλη, την πόλη ως πεδίο πολιτικής. Από την Κίνα και το Μεξικό, μέχρι την Αθήνα.
Ένα εισαγγελικό παιχνίδι χωρίς κανόνες. Ο Δημήτρης Χριστόπουλος συγκρίνει τη στάση του εισαγγελέα Ι. Διώτη έναντι της νομιμότητας στην περίπτωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού το 2002 και στην περίπτωση της λίστας Λαγκάρντ σήμερα. Και καταλήγει: «Αφόρητος --ουσιωδώς επιλήψιμος-- νομικός σχολαστικισμός και “δημοκρατικές ευαισθησίες” για τη λίστα των φοροφυγάδων ενώ “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” για την τρομοκρατία. Φάουλ και στα δύο».
Οι απολογίες των Pussy Riots. Kαθώς το Εφετείο της Μόσχα επικύρωσε την καταδίκη δύο μελών του φεμινιστικού πανκ συγκροτήματος Pussy Riots, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από τις απολογίες τους στο πρωτόδικο δικαστήριο. Η Κάτια Σαμούτσεβιτς, Μάσα Αλεξίνα, Ναντιέζντα Τολοκονίκοβα λένε, μεταξύ άλλων πώς ο πολιτισμός της Ορθοδοξίας μπορεί να συμπορευθεί με την εξέγερση, για τους Ρώσους που δεν αισθάνονται πια πολίτες της χώρες τους και για το πώς οι λέξεις θα καταφέρουν να διαπεράσουν το τσιμέντο. Ένα σημαντικό ντοκουμέντο, ένα φλογερό κήρυγμα ελευθερίας.
No comments:
Post a Comment