ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ - Ένα ερωτικό αντιρατσιστικό διήγημα νουάρ του Θανάση Τσακίρη

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ

Ένα ερωτικό αντιρατσιστικό διήγημα-νουάρ

Αθήνα

Φεβρουάριος-Σεπτέμβριος 2010

Ο Αλέξανδρος, ένας πενηντάρης αρχιτέκτονας με διδακτορικό στην κοινωνιολογία του χώρου, ζει και δουλεύει στην Καλλίπολη στον Πειραιά .Όπως πολλοί της γενιάς του, ειδικά του κλάδου του και, κατά ένα ανεξήγητο τρόπο, οι σπουδαγμένοι στη Φλωρεντία, όπως αυτός, διδάσκουν στα Πολυτεχνεία με το καθεστώς του ΠΔ 407/80.

Ο Αλέξανδρος τα σαββατοκύριακα αποσύρεται στο μικρό εξοχικό του στα Σελιανίτικα του Καποδιστριακού Δήμου Συμπολιτείας της δυτικής Αιγιαλείας. Το κτήμα το κληρονόμησε από την εκ πατρός γιαγιά του την οποία δε γνώρισε ποτέ. Μοιάζει με ένα μικρό λεμονοδάσος με λίγες πορτοκαλιές για να σπάει λίγο η μονοτονία. Μόλις φτάνει στο κτήμα το βράδυ της Παρασκευής παίρνει μια βαθιά ανάσα από αυτό το μεθυστικό άρωμα μα νιώθει τόση αγαλλίαση όση δε νιώθει όλη τη γεμάτη δράση και συγκινήσεις εβδομάδα που ζει με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του και με τους συνεργάτες του που κατασκευάζουν χώρους υποδοχής προσφύγων για να στεγάσουν προσωρινά τα όνειρά τους οι «κολασμένοι» της γης που κατά κύματα φτάνουν στη χώρα κατατρεγμένοι από θεούς και δαίμονες,φτώχεια, πολέμους  και μιζέρια . Έτσι και αυτή τη γλυκιά Παρασκευή στα τέλη του Γενάρη, όπως πάντα, πήρε το λεωφορείο της γραμμής, αυτό που πάει από την παλιά εθνική  οδό μέσα από τα χωριά του Κορινθιακού, και έφτασε στο Αίγιο. Πήγε μια βόλτα στο σταθμό του τρένου, περπάτησε κατά μήκος της παραλίας και σταμάτησε για ένα ποτό στο παλιό καφενείο της Γκόλφως του Αγγελόπουλου για να ξαναζήσει για άλλη μια φορά στη φαντασία του ολόκληρο το σκηνικό του «Θιάσου» . Δεν μπορούσε να κάτσει μέσα στο μπαρ που ήταν γεμάτο καπνιστές και έτσι στρογγυλοκάθισε στο πιο κοντινό στο δρόμο τραπέζι . Ήρθε η Εύη, η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού και του έσκασε ένα πονηρό χαμόγελο. (Συνεχίζεται...)

Κινητοποιήσεις στο ΗΒ (της Μαρίας Πενταράκη)

Κινητοποιήσεις στο ΗΒ

Μαρία Πενταράκη[1]

Άρχισαν οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις και στο ΗΒ. Στις 19 Σεπτεμβρίου  έλαβε χώρα η πρώτη διαδήλωση ενάντια στις εξαγγελθείσες περικοπές κοινωνικών δαπανών της συμμαχικής κυβέρνησης των Tories   και των Liberals κατά τη διάρκεια του συνεδρίου των Liberals. Η διαδήλωση έγινε στο Λίβερπουλ μία εργατούπολη με αγωνιστικό παρελθόν και από ότι φαίνεται μέλλον. Ήταν η πρώτη μου διαδήλωση στο ΗΒ αφότου μετακόμισα και η πρώτη διαδήλωση σε εθνικό επίπεδο μετά τις εκλογές στο ΗΒ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της οργανωτικής επιτροπής οι διαδηλωτές/τριες ήταν περίπου 4000. Αριθμός σημαντικός για το μέγεθος της πόλης . Το κάλεσμα προερχόταν κυρίως από συνδικάτα αλλά και από άλλες οργανώσεις (φεμινιστικές, αναρχικές, αλληλέγγυες σε πρόσφυγες οργανώσεις κλπ). Σύμφωνα με την Debs Gwynn, συνδικαλίστρια εκπαιδευτικό, η πόλη του Λίβερπουλ θα επηρεαστεί δυσανάλογα σε σχέση με τις άλλες πόλεις, επειδή συγκεντρώνει πολύ μεγαλύτερο αριθμό προνοιακών υπηρεσιών καθώς και δημοσίων υπαλλήλων σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Οι γυναίκες θα πληγούν δυσανάλογα αφού εργάζονται  σε μεγάλο ποσοστό σε υπηρεσίες από όπου θα γίνουν περικοπές. Η Debs, όμως, μού αναφέρει ότι οι κάτοικοι στο Λίβερπουλ είναι πολύ θυμωμένοι,  ποτέ δεν εχουν εκλέξει συντηρητικό βουλευτή ή συντηρητικη δημοτική αρχή, κάποιοι από αυτούς ψήφισαν τους Liberals στις τελευταίες εκλογές πιστεύοντας ότι αποτελούσαν  μια πιο προοδευτική λύση από ότι το κόμμα των Εργατικών. Μού αναφέρει ότι όταν η κυβέρνηση της Θάτσερ επέβαλε ένα όριο προυπολογισμού σε κάθε  κάθε δημοτική αρχή, η δημοτική αρχή του Λίβερπουλ αρνήθηκε και ανέπτυξε ένα μοναδικό σε μέγεθος σε σχέση με το υπόλοιπο  ΗΒ πρόγραμμα δημοτικής στέγασης (council houses). Σε αυτή την κουλτούρα αντίστασης στηρίζεται η Debs και ευελπιστεί ότι το κίνημα αντίστασης θα μεγαλώσει. Από την άλλη μεριά, όμως, ο Ireland Daren συνδικαλιστής των σιδηροδρόμων που μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο  του Merseyside TUC (Trade Unions Congress) και βασικός οργανωτής της συμμαχίας "Σταματήστε τις περικοπές" (Stop the Cuts Coalition) είναι λίγο πιο απασιόδοξος και μού αναφέρει ότι έτσι και το κάθε τμήμα της αριστεράς δεν σταματήσει τους ηγεμονικούς τακτικισμούς  του και δεν συσπιερωθεί σε ένα ενιαίο μέτωπο αγώνα τα βλέπει δύσκολα τα πράγματα. Μού αναφέρει ότι ο κόσμος είναι κουρασμένος μετά από 30 χρόνια καπιταλιστικής κυριαρχίας και ότι ο  μόνος τρόπος να επανεργοποιηθεί είναι να δει την αγωνιστική προοπτική μίας ενωμένης αριστεράς. Ευελπιστεί, όμως, και αυτός ότι η φιλοσοφία πίσω από το σύνθημα  του εργατικού κινήματος an injury to one is an injury to all θα ξανα-εμπεδωθεί ξανά πέρα από το επίπεδο της ρητορικής από όλα τα κομμάτια της αριστεράς και έτσι θα δημιουργηθεί η εννιαία αριστερά που είναι και το ζητούμενο για την ανατροπή του καπιταλισμού. Τελειώνοντας μου θυμίζει το κάλεσμα των συνδικάτων για τις 29/9 για την συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων.

---

[1] Πανεπιστημιακός στο ΗΒ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ «Ο ευαίσθητος εγκέφαλος" του Δημήτρη Σκαραγκά στον ΙΑΝΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ- ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι εκδόσεις IANOS παρουσιάζουν το βιβλίο του Δημήτρη Σκαραγκά «Ο ευαίσθητος εγκέφαλος», την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010, στις19.00, στο café του Βιβλιοπωλείου (Σταδίου 24).

Θα μιλήσουν ο καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργος Κοντογιώργης και ο ψυχίατρος- δραματοθεραπευτής Στέλιος Κρασανάκης.

Είσοδος ελεύθερη

Η σύγχρονη έρευνα αποκαλύπτει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, το πλέον πολύπλοκο όργανο στη φύση, αποτελεί έναν εξαιρετικά ευαίσθητο δέκτη περιβαλλοντολογικών και ενδογενών ερεθισμάτων. Υπό την επίδραση των ερεθισμάτων αυτών ο εγκέφαλος αναδιαμορφώνει συνεχώς τις νευρικές του συνάψεις, αναδιαμορφώνει το οργανικό του υπόστρωμα και παράγει μη προκαθορισμένες αντιδράσεις. Υπό την έννοια αυτή ο εγκέφαλος δεν αποτελεί έναν σταθερό «επεξεργαστή», δεν υπακούει σε «προγραμματισμένο» σχεδιασμό, που προβλέπει προκαθορισμένες αντιδράσεις σε συγκεκριμένα ερεθίσματα αλλά παράγει αυθόρμητες αντιδράσεις, αντιδράσεις δυναμικές, αποκρινόμενος στα περιβαλλοντολογικά ερεθίσματα. Η «πλαστική» και αυθόρμητη αυτή «συμπεριφορά» του εγκεφάλου, του οργάνου που είναι υπεύθυνο για τις νοητικές λειτουργίες, μας παραπέμπει σε επανεξέταση πολλών δογμάτων των Νευροεπιστημών τα οποία διακρίνονται για τη στατική και μηχανιστική ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οι γνώσεις που διαρκώς αποκαλύπτονται για την εγκεφαλική λειτουργία μας υπαγορεύουν να «δούμε» τον εγκέφαλο όχι ως μία σταθερή και απόλυτη δομή, που έχει σταθερή λειτουργική έκφραση αλλά ως ένα όργανο που η λειτουργία του συνδέεται και αλληλοεπηρεάζεται με τα περιβαλλοντολογικά ερεθίσματα. Υπό το πρίσμα αυτών των δεδομένων γεννιέται η ανάγκη να προσεγγίσουμε και να ερμηνεύσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά σύμφωνα με αυτές τις σύγχρονες γνώσεις, ως αποτέλεσμα της δυναμικής αλληλεπίδρασης περιβαλλοντολογικών ερεθισμάτων και εγκεφάλου.

Ο Δημήτρης Σκαραγκάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύθηκε στη Νευρολογία και Ψυχιατρική. Είναι διδάκτορας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Εργάσθηκε με παιδιά με βαριά νοητική υστέρηση, με άτομα εξαρτημένα από ουσίες, με ψυχικά διαταραγμένους παραβάτες και ασχολήθηκε με τις σχέσεις Δικαίου και Ψυχιατρικής και τη διερεύνηση των ψυχικά διαταραγμένων παραβατών. Για πολλά χρόνια εργάσθηκε ως ψυχίατρος σε τμήμα οξέων περιστατικών του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, όπου εργάζεται μέχρι σήμερα με το βαθμό του διευθυντή. Δημοσίευσε εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά και άλλα έντυπα. Εξέδωσε το βιβλίο «Εγκληματίας ψυχασθενής. Ένας επικίνδυνος μύθος» (2002).