Trade Unions and Economic Crisis: the Case of Greece

http://telem.fr/bin/genpdf/UIE10/UIE2010

Trade Unions and Economic Crisis: the Case of Greece

By Athanasios Tsakiris

The aim of this paper is to identify the strategies and actions of the trade union movement in Greece vis-à-vis the economic crisis which is developing as a social crisis leading not only to the submission of the Greek socialist government’s economic policy to the commands of the so called Troika (IMF, European Union, European Central Bank) but also to the social reconstruction of the ruling political class. This situation intensifies the anger of the lower social classes and strata who feel alienated from the political and the party system as well as from the social organizations such as trade unions.   

In a capitalist system of production the main characteristic of each crisis is the general renegotiation of the correlation of forces between two worlds, the world of working classes and the world of capitalist classes. During the past two decades neoliberal policies followed by either socialist or conservative governments successively have resulted in the adjustment of the collaboration of forces to the detriment of the working class and poor strata.  Especially in 2010 the public debt crisis is used as a political tool for the rapid overthrow of the working class rights and benefits. These rights and benefits were gained following decades of struggle against the state’s austerity policies and greedy employers who were taking advantage of employer-friendly laws, such as L. 3239/1955 on arbitration between employers and trade unions. The political environment that prevailed between 1974 (collapse of the dictatorship) and 1985 (beginning of PASOK’s second tenure) favoured trade union action grace to the”social democratic” nature of governmental policies, mainly of the first PASOK governments.  Since 1985 all governments followed a path leading to the restructuring of the capitalist mode of production at the expense of the working classes. Workers were turned into measurable resources that are now considered expendable. This can be seen in the use of the term “human resources” instead  of “personnel” in the business language.  This model is not implemented without resistance on behalf of the working classes causing delays in the course of the Greek society’s “capitalist modernization” which experiences mini crises combined with the increases in historically low levels of private capitalist accumulation.  During this period capitalist accumulation increases at the expense of wages and salaries, new capitalist enterprises acquire older firms or establish new ones through mergers mainly in the banking sector, and many groups of companies are created through taking advantage of the privatizations of former public-owned  utilities or through the deregulation of whole industries. For example, in the telecommunications sector at least two corporate giants such as Vodafone or WIND compete with each other and the public-owned OTE (telephony and IT) and CosmOTE (mobile telephony) in a rapidly growing market since 1993. Likewise, in the energy sector the public corporation is facing private operators in traditional as well new markets of alternative energy sources. These sectors are setting the pace for the flexibilization of labor relations. In the beginning of their operation these companies did not face any problems since they were operating in non-union conditions. Except for a core of well-paid employees who enjoy high wages, benefits and pension schemes the great majority of the workers of these enterprises work under precarious employment terms. Many workers work in outsourced operations or in subcontractor companies while others work as agency workers (“rented employees). Banking, financial, post office and telecommunications sectors use thousands of precariously employed workers. Despite the general financial and economic crisis these companies benefit from the low-cost employees’ work making big profits.

Having to face a very difficult field of action the Greek unions are challenged by many sides and have to solve their own serious problems. Despite all messages coming from below, the official bodies of workers’ representation (confederations, labour centers, federations and company-level unions) never tried to contemplate the crisis by incorporating all workers in their rank regardless of the type of work contract.  This means that many workers were left out of existing unions and were driven to create and establish new unions at first outside the official network of unions.  When the crisis struck hard during the last two years the traditional unions were not ready to fight back. The new unions either in new workplaces (telecommunications, delivery services, couriers etc) or in older sectors (private tutoring schools, book sellers etc) operate having different political value systems either inscribed in the organization’s charter or inspiring their daily actions.  Many new unions have institutionalized direct democracy in their decision-making procedures and have widened their repertoires of action proceeding to strike activities as well to other non-strike actions, such as store blockades and boycotts, workplace occupations and sit-ins, petitions, and events for informing the public opinion and raising public awareness (mainly customers of a shop or users of services of telecommunications and other types of companies) regarding their causes.  

In view of the debt crisis that affects almost all sectors in the Greek economy both public sector and private sector unions had to revise their previous strategies of social dialogue and compromising politics. The Greek government’s policy was to turn to the IMF without neither searching for alternative methods for the administration of the public debt within the framework of the EU nor trying to proceed to talks for the prolongation of the debt repayment period and similar solutions. The requirements of this solution inscribed in the Memorandum imposed by the Troika were the implantation of a very strict austerity economic program, the further deregulation of labor relations, and the privatization of public enterprises (banks, energy, telecommunications, ports, etc). The majority of the unions’ officers who are mainly members and high-ranking executives of the governing party as well as those who are members of the official opposition party (Nea Dimokratia) prioritize “social dialogue” as their main strategic goal.

This strategy is regarded by many trade unionists, not only from the traditional and radical left, at least as unsuccessful due to the aggressiveness of the government’s policy and the employers’ impatience for profitability not considering the needs of their employees. An exception to the employers’ aggressiveness comes at present from the part of small and medium enterprises and their collective organizations. For example, the merchant and craftsmen unions (National Confederation of Hellenic Commerce-ESEE and General Confederation of Professionals, Craftsmen and Merchants- GSEVEE respectively) experience the burdens of the economic crisis since their profits have fallen rapidly due to the decrease of the purchasing power of workers and employees. The latter have to face lay-offs and wage losses. Prices of basic goods (food, education, health, transportation etc.) have risen and inflation stands at 5.5%. Bazaars, flea markets, and cheap Chinese products are now the “main street” characteristic features. Despite this tension between industrialists and bankers on the one side and SMEs and workers on the other the big unions and the General Confederation of Greek Workers (GSEE) signed a three-year collective labor agreement with 0% wage increases in the name of maintaining jobs. Thus, the majority of the first and second-degree unions (federations and labor centers) were left to fight against the second reform imposed by the Troika’s memorandum that is the social security bill. During the period between February and July 2010 several one-day general strikes were organized mainly by public employees’ unions (ADEDY is their confederation) and GSEE which were unsuccessful protests because they were not incorporated in a strategic plan for escalating the struggle towards the overthrow of the government’s policies.

Workers and employees were disappointed and with the exception of the huge demonstration on May 5^th, the strikes were not accompanied by mass marches or occupations and other protest activities. As a result, for the time being, the main way for the majority of workers and employees to express their dissatisfaction against the government’s and the employers’ policies is through elections. On November 7 and 14 at the regional and local elections, new political formations created by former and existing members of PASOK are expected to gain a great part of PASOK’s votes on a “Down With the Memorandum” political platform. This kind of worker electoralism is a long-term historical political phenomenon in Greece, since the post-WW II period. Trade unions went through hard times during this period (lay-offs, exiles, expatriations or/and incarcerations of trade unionists, union-busting by governments and employer-driven thugs etc) leading them to seek protection by left-wing and political center parties in exchange for their submission to the party’s policy goals. Following the 1974 regime change this condition did not change. Even the conservative party (Nea Dimokratia) created its own trade union factions when it lost government power in 1981. With a few exceptions such as the new unions of precariously working people this is the prevailing order in the Greek union sector. And it is not encouraging for the workers.

   

ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑΣ

ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑΣ

Του Θανάση Τσακίρη

(Εισήγηση στο workshop για την εργασιακή επισφάλεια που έγινε την Παρασκευή, 24/9/2010, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της Νεολαίας Συνασπισμού της αριστεράς, της οικολογίας και των κινημάτων, στο 3ο Πάρκο Παραλίας Θεσσαλονίκης).

Τα τελευταία 20χρόνια, γενικότερα η μισθωτή απασχόληση έχει απορυθμιστεί σε τεράστιο βαθμό. Παλιότερα με την ύπαρξη εργασιακής σταθερότητας (δημόσιο, ΔΕΚΟ, μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση κ.α.) οι εργαζόμενοι δεν αισθάνονταν το φόβο της ανεργίας και της απόλυσης. Η συνδικαλιστική δράση υπό αυτές τις συνθήκες ήταν πιο εύκολη και τα κύρια εμπόδια έμπαιναν από τις κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους και την γραφειοκρατική νοοτροπία και τον κομματικοποιημένο συνδικαλισμό. Πριν το 1985 είχαν κατακτηθεί στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα μετά από σκληρούς μακροχρόνιους αγώνες (κίνημα εργοστασιακών σωματείων, απεργίες 39 και 42 ημερών της ΟΤΟΕ, αγώνας στις ΔΕΚΟ), δημιουργήθηκαν ενιαία μισθολόγια και επικουρικά ταμεία, καθιερώθηκε το δικαίωμα των σωματείων στην διαβούλευση και συμμετοχή (Ν.1264/82, Ν. 1365/83 παρά τα αρνητικά: άρθρο 4, απλή αναλογική στα μέτρα των κομματικών παρατάξεων κ.ά.)

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η σταδιακή εκδίπλωση των εργοδοτικών απαιτήσεων και η συμβιβαστική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών που προσπαθούσαν να σώσουν μόνο τις κατακτήσεις των μονίμων εργαζομένων άφησε τους μη μόνιμους εργαζόμενους ακάλυπτους. Επήλθε μια μετάβαση από βιομηχανικού τύπου οικονομία σε τριτογενή που συνεπάγεται την ολοένα και πιο συχνή ίδρυση θέσεων εργασίας που δεν είναι σταθερές και είναι κακοπληρωμένες (delivery, fast-food, couriers, εμποροϋπάλληλοι, εργαζόμενοι σε call centers κλπ) στη λογική της μακντοναλτοποίησης.

Εκεί όπου υπήρχαν απλώς πολλαπλές ταχύτητες όσον αφορά τα μισθολογικά και βαθμολογικά επίπεδα και τις συνταξιοδοτικές παροχές και την υγειονομική κάλυψη, σήμερα οι ανισότητες και διαφορές επεκτείνονται στο πεδίο των ευρύτερων δικαιωμάτων και συνθηκών εργασίας και διαβίωσης. Έτσι, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ζουν δίχως πολλά περιθώρια αντίστασης, συχνά έξω από τα συνδικάτα, ένα πλήθος κατακερματισμένο, διασκορπισμένο και απομονωμένο. Ανάλογα με τις επιδιώξεις της επιχείρησης, «το κεντρικό προσωπικό μπορεί να υποστηρίζεται από μεγάλο αριθμό “ευέλικτων” εργαζομένων (που κατά εποχές θα αυξομειώνεται, χωρίς όμως κόστος αποζημιώσεων και ακριβά ασφάλιστρα), οι οποίοι εμφανίζονται είτε με σύμβαση μικρής διάρκειας, είτε με μερική απασχόληση, είτε ως εποχικό προσωπικό (πολύ συχνά εισαγόμενο), είτε ως παρέχοντες ‘‘ανεξάρτητες υπηρεσίες’’ (ΔΠΥ), είτε με το σύστημα φασόν κ.λπ. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, η επιχείρηση δεν έχει υποχρέωση να σεβαστεί ορισμένη ποσόστωση στην οργανική σύνθεση του προσωπικού της, δηλαδή αναλογία εργαζομένων με το ένα ή το άλλο καθεστώς απασχόλησης. (…) Η ανάπτυξη των μορφών απασχόλησης με το καθεστώς των συμβάσεων έργου ή των ανεξάρτητων υπηρεσιών είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Ελλάδα. Οι συμβάσεις μη εξαρτημένης εργασίας, με προφανές αποτέλεσμα τη μη υπαγωγή τους στην εργατική νομοθεσία, χρησιμοποιούνται συχνά προκειμένου να προσδώσουν νομικό περιεχόμενο σε μια συμβατική σχέση που έχει όλα τα γνωρίσματα της μισθωτής εργασίας, με στόχο την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων».[1]

Με τον νόμο 2956/2001(Κεφ. Δ, Άρθρο 20) ορίζεται ότι Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης είναι οι εταιρείες «οι οποίες έχουν ως αντικείμενο δραστηριότητας την παροχή εργασίας από μισθωτούς τους σε άλλο εργοδότη (έμμεσο εργοδότη) με τη μορφή της προσωρινής απασχόλησης».

Δύο είδη δανεισμού εργαζομένων: «γνήσιος» και «μη γνήσιος δανεισμός» ή κατ’ επιχείρησιν δανεισμός

•              «Γνήσιος» δανεισμός: ο εργαζόμενος, ενώ προσφέρει την εργασία του κανονικά στον αρχικό εργοδότη, παραχωρείται για ένα διάστημα σε μια τρίτη επιχείρηση.

•              «Μη γνήσιος δανεισμός» ή κατ’ επιχείρησιν δανεισμός εργαζομένου υπάρχει όταν η σύμβαση εργασίας μεταξύ του αρχικού εργοδότη και του εργαζομένου προβλέπει ότι ο εργαζόμενος δεν θα προσφέρει την εργασία του στον αρχικό εργοδότη αλλά σε τρίτους, που θα υποδεικνύει εκάστοτε ο αρχικός εργοδότης

•              Οι εργαζόμενοι αμείβονται συνήθως με τους ελάχιστους και όχι τους πλήρεις όρους που προβλέπονται για τους εργαζόμενους της δανειζόμενης επιχείρησης

•              Αυτό αποτελεί ισχυρό κίνητρο για τις επιχειρήσεις να προσφεύγουν στο δανεισμό εργαζομένων για ειδικότητες που δεν είναι βασικές για την επιχείρηση (π.χ. μεταφραστές/τριες σε τράπεζες που εξαγοράζονται από ξένους ομίλους), για εποχικών εργασιών προσωπικό, ή για μονότονες εργασίες υπαλληλικού χαρακτήρα (π.χ. ταμίες, καταχωριστές, κ.ά)

•      Ενώ ο ανώτατος χρόνος δανεισμού είναι 8μηνος και υπάρχει δυνατότητα μιας 8μηνης ανανέωσης, συχνά ο δανεισμός διαρκεί ένα μήνα και έχουν υπάρξει περιπτώσεις δανεισμού ενός εργαζόμενου σε 6 διαφορετικούς εργοδότες μέσα σε διάστημα ενός έτους.

•      Σε σχέση με το μόνιμο προσωπικό δεν λαμβάνουν την ίδια αμοιβή για παροχή ίδιας εργασίας.

•      Ταυτόχρονα δεν δημιουργούν εργατικά σωματεία και είναι σε συνεχή ένταση γιατί υπό το φόβο της απόλυσης («διακοπή ενοικίασης») δεν απεργούν και θεωρούνται «απεργοσπάστες»

•      και, βεβαίως, δεν ασφαλίζονται στο ίδιο ασφαλιστικό ταμείο με το μόνιμο προσωπικό.

ΠΑΛΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

•      Ισχυρή ιεραρχική δομή με το αποφασιστικό Διοικητικό Συμβούλιο στην κορυφή και ενδιάμεσα όργανα όπως το Γενικό Συμβούλιο και κυρίαρχη θεωρητικά την ετήσια Γενική Συνέλευση. Παρά τις γενικές διακηρύξεις περί δημοκρατίας τα παραδοσιακά συνδικάτα έχουν καταλήξει να είναι γραφειοκρατικά και ολιγαρχικά με τη βάση τους αδρανοποιημένη και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις υπάρχουν ρωγμές στο μοντέλο αυτό.

•      Ανδροκρατούμενο χαρακτήρα τόσο λόγω της φύσης του επαγγέλματος (π.χ. οικοδόμοι, εργοστάσια, full-time κ.ά) όσο και νοοτροπίας (μειοψηφία γυναικών σε ΔΣ, ΓΣ παρόλο που σε ορισμένους χώρους υπερβαίνουν το 50% των εργαζομένων (στις τράπεζες αυτό έγινε τις δύο δεκαετίας)

•      Παραδοσιακά μέσα δράσης, όπως η διαβούλευση, η παράσταση και η απεργία. Σε ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις οι απεργίες έπαιρναν είτε χαρακτήρα γενικής απεργίας (π.χ. άνοιξη 2001 εναντίον της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος επί υπουργίας Α. Γιαννίτση) είτε της μακρόχρονης απεργίας (εργοστασιακά σωματεία δεκαετίας 1970-1980, ή τράπεζες δεκαετίας 1980-1990).

•      Επαγγελματικοποίηση των συνδικαλιστών

•      Χρήση συνδικαλιστικών αξιωμάτων για άλμα προς βουλευτική και υπουργική καριέρα

•      Αποκλεισμός εργαζομένων με ευέλικτες μορφές απασχόλησης από τα συνδικάτα

NEA ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

•      Νέα μορφώματα χωρίς μόνιμα κεντρικά όργανα αλλά με εκλεγμένες επιτροπές με ανά πάσα στιγμή ανακλητούς εκπροσώπους ή πέρασμα των εξουσιών στη Γενική Συνέλευση που έχει συχνά έκτακτο ή διαρκή χαρακτήρα και συντονιστικός χαρακτήρας των Δ.Σ.

•      Άμεση δημοκρατία / όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις / ΔΣ συντονιστικά και όχι αποφασιστικά (εκτελούν αποφάσεις των ΓΣ / ανακλητότητα εκλεγμένων εκπροσώπων στα όργανα

Η αναποτελεσματικότητα αντεπίθεσης στις πολιτικές των εργοδοτών υπό συνθήκες παγκοσμιοποίησης και άλλοι παράγοντες ώθησαν τους εργαζομένους  να δημιουργήσουν νέου τύπου σωματεία

•      Σωματεία σε τράπεζες (Εθνοdata, Κλαδικό Χρηματοπιστωτικού κ.α)

•      Τηλεπικοινωνίες (Wind, Vodafone)

•      Ντελιβεράδες, κούριερ, μάγειροι/σερβιτόροι

•      Stage

•      Επαναδραστηριοποίηση σωματείων Βιβλίου-Χάρτου και Καθηγητών Φροντιστηρίων

•      Συμμετοχή ολοένα και περισσότερων γυναικών και εργαζόμενων με επισφαλείς σχέσεις εργασίας.

•      Ανανέωση ρεπερτορίων δράσης, με εισαγωγή μεθόδων όπως η κατάληψη του χώρου εργασίας ή ο αποκλεισμός χώρων καταστημάτων για σταμάτημα των συναλλαγών, οι πιο ευέλικτες μορφές απεργίας (στάσεις εργασίας σε τοπικό επίπεδο ή οι απεργίες διαρκείας σε μεγάλες από πληθυσμιακής άποψης επιχειρήσεις) αναζήτηση συμπαράστασης και αλληλεγγύης από το κοινό

•      Χαρακτηριστική η κατάληψη της ΓΣΕΕ κατά την εξέγερση του Δεκεμβρίου 2008, που έβαλε με κραυγαλέο, έστω, τρόπο, το θέμα των ελαστικών επισφαλών σχέσεων εργασίας επί τάπητος

•      Ένας νέος τρόπος οργάνωσης των επισφαλώς εργαζομένων είναι η δημιουργία «συνελεύσεων βάσης» και η συγκρότηση «νέων σωματείων» καθώς τα παραδοσιακά συνδικάτα των μισθωτών με σταθερή ή μόνιμη απασχόληση δεν εγγράφουν τους νέους εργαζόμενους στα οικεία σωματεία με το σύνηθες αιτιολογικό ότι δεν υπάγονται στον ίδιο εργοδότη αλλά σε εργολάβους-εργοδότες ή σε ιδιωτικά γραφεία εργασίας.

•      Ένα παράδειγμα «συνέλευσης βάσης» που έχει πλέον εξελιχθεί σε νέου τύπου σύλλογο είναι η «Πρωτοβουλία Μεταφραστών-Επιμελητών» με την ονομασία «Σύλλογος  Μεταφραστών – Επιμελητών – Διορθωτών (ΣΜΕΔ).» Λόγω της ιδιομορφίας της χωρικής διασποράς των υποψήφιων μελών του ο Σύλλογος δημιούργησε μια ιστοσελίδα με αυτόματη ενημέρωση των μελών μέσω των διευθύνσεων ηλεκτρονικών για τις διαδικασίες κατάρτισης του καταστατικού του Συλλόγου στις οποίες μπορούσαν να παρέμβουν αποστέλλοντας αντιρρήσεις, προτάσεις και εναλλακτικά σχέδια προς συζήτηση.

•      Με ανάλογο τρόπο δραστηριοποιήθηκαν δεκάδες εργαζόμενοι στην Εθνοdata μετέχοντας στο Φόρουμ Ενοικιαζομένων Εργαζομένων και στην ιστοσελίδα του.

•      Παράλληλα δραστηριοποιήθηκαν στο πλάι των αντίστοιχων συναδέλφων τους σε άλλους κλάδους που αγωνίζονταν για να αναγνωριστεί η ύπαρξή τους και το δικαίωμά τους να οργανωθούν οι ίδιοι συνδικαλιστικά αφού τα σωματεία των μονίμων εργαζομένων δεν ενδιαφέρονταν να πάρουν την πρωτοβουλία με το σκεπτικό ότι έτσι αναγνωρίζουν στην εργοδοσία το δικαίωμα να υποβαθμίσει τις δικές τους εργασιακές σχέσεις.

Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων, ειδικότερα δε αυτών που απασχολούνται στις τράπεζες που είναι ένας κλάδος στον οποίο συνυπάρχουν όλες οι μορφές ιδιοκτησίας και εργασιακών καθεστώτων και μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις ακόμη και επιχειρήσεις που ανήκουν σε πολυεθνικούς ομίλους.  [2]

Ο τραπεζικός και γενικότερα ο χρηματοπιστωτικός κλάδος αποτελείται από:

- τον τραπεζικό χώρο (λιανική και χονδρική τραπεζική σε εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο)

- τον ασφαλιστικό χώρο (ασφάλιση ζωής, περιουσίας, οχημάτων, πυρός κλπ) και τους οίκους αντασφάλισης

- τις χρηματιστηριακές, εισπρακτικές και χρηματοπιστωτικές διαμεσολαβητικές εταιρείες

Ένα τμήμα των υπηρεσιών τραπεζικής εξακολουθεί να προσφέρεται υπό «νέο-φορντιστικές» συνθήκες εργασίας: Ανάπτυξη της τεχνολογίας της πληροφορικής και δυνατότητα τυποποίησης εργασιών τόσο στην παροχή υπηρεσιών προς τους πελάτες μέσω των υποκαταστημάτων (εργασίες καταθέσεων, κίνησης κεφαλαίων και άλλες εργασίες «γκισέ») όσο και στις λεγόμενες εργασίες back-office (λογιστική, χρηματοοικονομική, τεχνολογική υποστήριξη κ.ά.). Οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες, πιέζονταν να προβούν σε σημαντική δομική μεταρρύθμιση και αναδιοργάνωση και να αρχίσουν να εκσυγχρονίζουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό τους, με συνέπεια την κατάργηση χιλιάδων θέσεων εργασίας. Καταργήθηκαν πολλές θέσεις εργασίας υποστηρικτικού χαρακτήρα  ενώ παράλληλα δημιουργούνταν νέες θέσεις εργασίας «πελατειακού χαρακτήρα» (front office jobs) καθώς η «μοντέρνα τράπεζα» αποσκοπεί πια στην «πώληση προϊόντων» αντί της «προσφοράς υπηρεσιών». Ο παραδοσιακός τραπεζικός υπάλληλος αντικαταστάθηκε από τον «χρηματοοικονομικό σύμβουλο» (from teller to seller).

Eργαζόμενοι δύο ταχυτήτων:

•      αυτοί που εργάζονται σε θέσεις ευέλικτης απασχόλησης και

•      εκείνοι που εργάζονται σε αναβαθμισμένες θέσεις εργασίας με απαιτήσεις για ειδικές γνώσεις και ευέλικτη νοοτροπία για να μπορούν να προσαρμόζονται κάθε φορά στις νέες ανταγωνιστικές συνθήκες στην τραπεζική αγορά και γενικότερα στο διεθνή και εγχώριο χρηματοπιστωτικό τομέα,  που δημιουργούνται ταχύτατα και ταχύτατα αλλάζουν

•      Η ανάπτυξη σχέσεων με τους πελάτες στηριζόμενη στις βάσεις δεδομένων μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή έδωσε τη δυνατότητα στις τράπεζες να προωθήσουν στρατηγικές διασταυρούμενων πωλήσεων (cross-selling),

•      να διαχωρίσουν τους πελάτες ανάλογα με την κερδοφορία που επιφέρουν για την τράπεζα,

•      να αλλάξουν την αναλογία ανάμεσα  στην αυτοεξυπηρέτηση και στην προσωπική εξυπηρέτηση

•      οι υποστηρικτικές υπηρεσίες αλλά και οι εγκριτικές διαδικασίες «κεντροποιήθηκαν» =>υποβάθμιση της λειτουργίας του παραδοσιακού υποκαταστήματος και τη μείωση του βαθμού αυτονομίας του διευθυντή του υποκαταστήματος στο πλαίσιο της πολιτικής κατάργησης των μεσαίων στελεχών.

•      Αυτές οι τράπεζες συχνά έχουν ανάγκη από προσωπικό εξειδικευμένο στα νέα προϊόντα και δεξιότητες πωλήσεων και μάρκετιγκ και προσπαθούν να αποσπάσουν προσωπικό των εμπορικών τραπεζών με προσφορές μπόνους και πριμ έξω από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

•      Στις λιγότερο απαιτητικές τράπεζες ή χρηματοπιστωτικές εταιρείες δεν απαιτούνται ιδιαίτερα προσόντα και η εκπαίδευση γίνεται πάνω στη δουλειά (on-the-job training), όπως στις τράπεζες 24ωρης λειτουργίας ή στις εισπρακτικές εταιρείες.

Για να αντεπεξέλθουν, λοιπόν,

---

[1] Κουζής Γιάννης (2001) Εργασιακές σχέσεις και ευρωπαϊκή ενοποίηση : ευελιξία και απορρύθµιση ή αναβάθµιση της εργασίας; Αθήνα : Εκδ. ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-Α∆Ε∆Υ,

[2] Το βασικό νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα για τους επισφαλώς εργαζόμενους διαμορφώθηκε στην Ελλάδα κατά τη διακυβέρνησης της χώρας από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ («απασχολησιμότητα») για να περιγράψει τις βασικές μορφές εργασιακών σχέσεων. :

1. Ν. 2639/1988. Με αυτό νόμο διευρύνθηκαν οι μέχρι τότε δυνατότητες των εργοδοτών για χρήση ελαστικών σχέσεων εργασίας: καθιέρωση τοπικών συμφώνων απασχόλησης, διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε διαφορετική βάση, ενίσχυση του θεσμού της μερικής απασχόλησης.

2. Ν. 2956/2001. Όπως θα δούμε παρακάτω ο νόμος θεσμοθετεί την ύπαρξη ιδιωτικών εταιρειών προσωρινής απασχόλησης (ΕΠΑ) για το δανεισμό και την ενοικίαση εργαζομένων.

3. Ν. 2874/2002. Μείωση αμοιβής υπερωριών, κατάργηση υπερεργασίας, νέα διευθέτηση του χρόνου εργασίας, μείωση εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. 

4. Ν. 3144/2003. Θεσμοθετεί τα ιδιωτικά γραφεία συμβούλων εργασίας (ΙΓΣΕ).

5. Ν. 3174/2003. Ενισχύεται και διευρύνεται η μερική απασχόληση στη δημόσια διοίκηση.

H Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στις θερινές προβολές της που γίνονται κάθε Τετάρτη στις 8:30 μμ και 10:30 μμ στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ» (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 από Οδό Ακαδημίας και στάση μετρό Δάφνης, τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, email:cineclubilioupolis@gmail.com)


ΤΕΤΑΡΤΗ, 22 ΣEΠTEMBΡIOY 2010

ΑΦΙΕΡΩΜΑ:

ΠΑΖΛ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ


ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ (LA BUENA VIDA)

Άντρες Γουντ (2008, έγχρωμη, 01:30)




Σκηνοθέτης ήπιων τόνων, ο Χιλιανός Άντρες Γουντ διατηρεί την ανθρωπιστική ματιά του και σε αυτή την ταινία του, η οποία έχει τιμηθεί με το Βραβείο Γκόγια. Μέσα από τέσσερις χαλαρά αλληλένδετες ιστορίες ο Γουντ διεισδύει στην πραγματικότητα του σύγχρονου Σαντιάγκο. Συμβολικός ήρωας ένας ανασφαλής σαραντάρης κομμωτής, ο οποίος για οικονομικούς λόγους δεν μπορεί να διατηρήσει τον πατρικό τάφο και σκέφτεται να αποτεφρώσει το λείψανο του πατέρα του σε ομαδικό κλίβανο.

O ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ Ηλιούπολης στηρίζει στις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου τη δημοτική κίνηση «ΗΛΙΟΥ-πόλις, ανθρώπινη πόλη» με υποψήφιο Δήμαρχο τον Χρήστο Κοκοτίνη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρισκόμαστε μπροστά στη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών που αυτή τη χρονιά θα γίνουν σε ένα ζοφερό πολιτικό περιβάλλον.

Η Κυβέρνηση έσυρε τη χώρα στο ΔΝΤ και το περίφημο μνημόνιο με δραματικές συνέπειες.

Η χώρα και οι πολίτες βουλιάζουν στην ύφεση, την κρίση και την φτώχεια.

Επιπλέον αυτές οι εκλογές θα γίνουν σε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, με τη διοικητική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη, που πόρρω απέχει από την αναγκαία δημοκρατική, διοικητική μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα, για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πολυεπίπεδης κρίσης ( οικονομικής, κοινωνικής, περιβαλλοντικής, πολιτικής ) που βιώνουμε.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου θα πρέπει να αποτυπωθεί η αγανάκτηση των πολιτών, απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο και η απαίτησή τους για μια άλλη πολιτική, που θα υπερασπίζεται την εργασία, το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά.

Παράλληλα δεν θα πρέπει να υποβαθμισθούν τα τοπικά προβλήματα της πόλης μας (δημόσια περιουσία, προστασία του Υμηττού, ΚΥΤ, σχολεία, οικονομικά του δήμου) που απαιτούν άμεσες λύσεις και επί δημαρχίας Αναγνώστου, αντί να λυθούν, οξύνθηκαν δραματικά.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ) Ηλιούπολης στηρίζει στις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου τη δημοτική κίνηση «ΗΛΙΟΥ-πόλις, ανθρώπινη πόλη» με υποψήφιο Δήμαρχο τον Χρήστο Κοκοτίνη.

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης - ΓΟΥΕΝΤΥ ΚΑΙ ΛΟΥΣΙ της Κέλι Ράιχαρντ - ΤΕΤΑΡΤΗ, 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 (8:30 μμ και 10:30)

H Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στις θερινές προβολές της που γίνονται κάθε Τετάρτη στις 8:30 μμ και 10:30 μμ στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»



(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 από Οδό Ακαδημίας και στάση μετρό Δάφνης, τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, email:cineclubilioupolis@gmail.com)







ΤΕΤΑΡΤΗ, 15 ΣEΠTEMBΡIOY 2010

ΑΦΙΕΡΩΜΑ:

ΠΑΖΛ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΓΟΥΕΝΤΙ ΚΑΙ ΛΟΥΣΙ (WENDY AND LUCY)

Κέλι Ράιχαρντ (2008, έγχρωμη, 02:00)

Ένα διαμάντι του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου. Η Γουέντι, μαζί με το σκύλο της, τη Λούσι, κατευθύνεται οδικώς προς το Κέτσικαν της Αλάσκας με την ελπίδα να μπορέσει να βρει δουλειά και να ξεκινήσει έτσι μια καινούρια ζωή. Σε μια κωμόπολη του Όρεγκον, όπου διανυκτερεύει, μια σειρά αναποδιές θα την αναγκάσουν να αλλάξει τα σχέδιά της. Μια συγκινητική και καθαρά πολιτική ταινία όπου η Κέλι Ράιχαρντ με μικρές πινελιές και μέσα από εύστοχες λεπτομέρειες ακτινογραφεί μια ολόκληρη κοινωνία σε αποξένωση και απόγνωση.

ΕΝΤΟΣ ΕΠΟΧΗΣ - "Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ" - ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 – ΤΕΥΧΟΣ 64

ΕΝΤΟΣ ΕΠΟΧΗΣ




ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 – ΤΕΥΧΟΣ 64 – ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ΄


Αφιέρωμα


Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ

1. «Όψεις της συζήτησης για τη δημοκρατία στον 20ό αιώνα» Θανάσης Τσακίρης


2. «Οικονομικές προϋποθέσεις της Δημοκρατίας» Βάλια Αρανίτου


3. «Εξουσία, βία και νόμος» Κώστας Δουζίνας


4. «Η εσωκομματική δημοκρατία ως έκφραση της κρίσης της Δημοκρατίας: ορισμένες εισαγωγικές παρατηρήσεις» Κώστας Ελευθερίου


5. «Η σχέση παγκοσμιοποίησης της Δημοκρατίας. Ένα σχόλιο» Μιχάλης Σπουρδαλάκης






Το ΕΝΤΟΣ ΕΠΟΧΗΣ κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Κυριακή



ως ένθετο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ Ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ;

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ Ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ;

Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αποσκοπεί στην παραπέρα πρόσδεσή της στις επιταγές της Τρόικας και την πολιτικής της κατεδάφισης των εργασιακών σχέσεων για την «έξοδο από την κρίση» σε βάρος των εργαζομένων. Δεν μπορούσε όμως να συνεχίσουν ορισμένοι υπουργοί να φθείρονται λόγω της σθεναρής αντίστασης των εργαζομένων που βιώνουν όλη αυτή την κατάσταση. Η επιδείνωση της κατάστασης που επήλθε με την κυβερνητική πολιτική θα στοιχίσει ακόμη περισσότερο στους εργαζόμενους και κυρίως εκείνων που απειλούνται με απολύσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων, συγχώνευση οργανισμών και νομικών προσώπων του δημόσιου τομέα, χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας με μετατροπές ατομικών συμβάσεων από αορίστου χρόνου σε μερικής ή προσωρινής απασχόλησης και με την απόπειρα κατάργησης των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων που προβλέπει το Επικαιροποιημένο Μνημόνιο (δια της μεθόδου της κατίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων όταν είναι δυσμενέστερες, η κατάργηση της επέκτασης της εφαρμογής των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας) και την επί της ουσίας κατάργηση του 23^ου άρθρου του Συντάγματος που προβλέπει ότι «Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ' αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου».

Η μετάθεση της κ. Λ. Κατσέλη στο Υπουργείο Εργασίας δεν αποσκοπεί να βελτιώσει την κατάσταση αλλά να δώσει άλλοθι στη συνέχιση και ενίσχυση της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση για την εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και το συνδικαλισμό. Πρόκειται για καθαρά επικοινωνιακή αναβάθμισή της. Οι ίδιοι μηχανισμοί θα συνεχίσουν να λειτουργούν αφού, εξάλλου, αναβαθμίστηκε σε Αναπληρωτή Υπουργό Εργασίας ο κ. Γ. Κουτρομάνης που είναι συνυπεύθυνος για την πολιτική αυτή με τον «στραπατσαρισμένο» κ. Α. Λοβέρδο που πάει να «δώσει τα φώτα» (ή να της τα «βγάλει τα φώτα») στην Υγεία. Ας σημειώσουμε, επίσης, το βασικό οικονομικό υπουργείο παραμένει στα χέρια του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου που είναι υπερυπουργός με τη βούλα της Βουλής, η οποία του έδωσε τις υπερεξουσίες να υπογράφει μόνος του τα μνημόνια συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, και τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης., και, βεβαίως-βεβαίως, αναβαπτίζονται και αναβαθμίζονται οι κ.κ. Χ. Παμπούκης (Υπουργός Επικρατείας για Θέματα Επενδύσεων) και Γ. Ραγκούσης (Υπουργός Εσωτερικών) που θα αναλάβει την προώθηση του κυβερνητικού έργου (κοινώς προπαγάνδα) και την πολιτική του Προγράμματος «Καλλικράτης» με το οποίο, εκτός των άλλων, μεταβιβάζονται αρμοδιότητες κοινωνικού κράτους (υγεία, παιδεία) και περιβάλλοντος στη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση δίχως αντίστοιχη μεταβίβαση πόρων, προς χαρά των ιδιωτών επιχειρηματιών και εργολάβων και προς λύπη των εργαζομένων που θα υποστούν την παραπέρα ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων και απολύσεις.  

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να αναλύουμε σε περισσότερο βάθος και έκταση τον κυβερνητικό ανασχηματισμό και να καταδείξουμε το ρόλο του στην περαιτέρω νεοφιλελευθεροποίηση της ελληνικής πολιτικής. Επιγραμματικά, όμως, αναφέρουμε ότι το υπουργείο Δημόσιας Τάξης παραδίδεται στον «αμφισβητία» κ. Χ. Παπουτσή για να διαχειριστεί, δήθεν από τα «αριστερά» την κρατική καταστολή όσων  αντιστέκονται (απεργοί, διαδηλωτές κ.α.) στην νεοφιλελεύθερη πολιτική. Υπάρχουν κι άλλα θέματα για στα οποία θα αναφερθούμε σε επόμενο σημείωμα. Σας καλούμε, όμως, να λάβετε μέρος σε όλες τις κινητοποιήσεις εναντίον της πολιτικής της κυβέρνησης και των ΔΝΤ, Ε.Ε. και Ε.Κ.Τ. Πρώτος σταθμός του αγώνα μας η Θεσσαλονίκη με τη μεγάλη συγκέντρωση-πορεία στη Δ.Ε.Θ. (Σάββατο, 6:30 μμ Άγαλμα Βενιζέλου)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

Μέλος Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα

Επικεφαλής της Ενιαίας Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΕΑΣ) εργαζομένων Εμπορικής Τράπεζας 

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Ηλιούπολης με τη Δημοτική Κίνηση "Ηλίου-Πόλις Ανθρώπινη Πόλη" με επικεφαλής τον Χρήστο Κοκοτίνη

Έφυγε ο Αλέξης Μητρόπουλος από το ΠΑΣΟΚ (www.tvxs.gr)

Την παραίτησή του από το ΠΑΣΟΚ υπέβαλε -σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του tvxs.gr- ο εργατολόγος, Αλέξης Μητρόπουλος. Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος αποτελεί την αρχική επιλογή της Κουμουνδούρου για την περιφέρεια Αττικής.




Ο κ. Μητρόπουλος έστειλε σχετική επιστολή στο γραμματέα του κυβερνώντος κόμματος, Σωκράτη Ξυνίδη, και ενώ είναι σε εξέλιξη η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Ανάλογες κινήσεις, με κύριο χαρακτηριστικό την αντίθεση στην ασκούμενη πολιτική με βάση το Μνημόνιο, αναμένεται να ακολουθήσουν τις επόμενες ώρες και από άλλα «πράσινα» στελέχη.



Ζητούμενο αποτελούν οι επόμενες κινήσεις της ηγεσίας του ΣΥΝ και τα όρια που η ίδια θα θέσει στην επικείμενη αντιπαράθεση με συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα του υποψηφίου περιφερειάρχη Αττικής.



Στο μεταξύ, δυνάμεις σε ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη διαφαινόμενη άρνηση του κ. Μανώλη Γλέζου (στην πρόταση της Κουμουνδούρου) να θέσει ο ίδιος υποψηφιότητα για την περιφέρεια Αττικής, προκειμένου να λειτουργήσει ενωτικά για το αριστερό συμμαχικό σχήμα (συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν την υποψηφιότητα Αλαβάνου), αναζητούν και κάποια τρίτη λύση, με βάση «πολιτικά και αυτοδιοικητικά κριτήρια».



Εν μέσω αυτών των διεργασιών, ακολουθεί αύριο η κρίσιμη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Για την Τρίτη έχει αναβάλει την τηλεοπτική παρουσία του στη ΝΕΤ, με την οποία αναμένεται να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, ο Αλέκος Αλαβάνος.

ΠΑΣΟΚ: Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ - ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΚΤΥΛΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΗ ΘΥΜΑΤΑΙ

ΠΑΣΟΚ: Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ


Δεν είναι σίγουρο ότι θα συμφωνούσαμε σε όλα με την ίδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, ιδίως στον εθνοκεντρικό χαρακτήρα της. Όμως, αν την αντιπαραβάλουμε με την κυβερνητική πολιτική του από το 1981 και ύστερα, και ειδικά μετά το 1985, θα διαπιστώσουμε ότι όχι μόνο ελάχιστα από αυτά που εξήγγειλε το ΠΑΣΟΚ έγιναν πράξη -και αυτά ήταν ώριμος καρπός των αγώνων των κοινωνικών κινημάτων- αλλά, αντίθετα, έγιναν πολλά πράγματα που αντιβαίνουν το πνεύμα της διακήρυξης. Παραδείγματος χάριν, το κυβερνητικό σύστημα έγινε πολύ πιο πρωθυπουργικό και η πραγματική  εξουσία συγκεντρώνεται στο πρωθυπουργικό γραφείο, δηλαδή σε ένα όργανο χωρίς εκλογική και πολιτική νομιμοποίηση. Θα μπορούσαμε να πιάσουμε μία - μία τις επιμέρους διακηρύξεις και να δείξουμε ότι τίποτα δεν έχει μείνει που να θυμίζει τον, θολό έστω, ριζοσπαστισμό της μεταπολιτευτικής άνοιξης στην οποία επένδυσε πολιτικά το ΠΑΣΟΚ. Η σημερινή πραγματικότητα, όμως, είναι αμείλικτη. Η κυβέρνηση του Γ.Α.Π. ενεργεί ως μαριονέτα της Τρόικας, του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ., κοντολογίας είναι όργανο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που σπρώχνει εκατομμύρια εργαζόμενους/ες στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό περιθώριο για να υπάρχει συνεχής κερδοφορία για το κεφάλαιο και τους κατόχους του. Γι' αυτό, η μαζική μας αντίσταση είναι εκ των ων ουκ άνευ  προϋπόθεση για την επιβίωση των εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστών.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ


----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Διακήρυξη βασικών Αρχών και Στόχων

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής. Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δεν συνοδευτούν - το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Ότι τώρα παρέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί. Πως είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε τον δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.

Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ' άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.

Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση τησ εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και ΝΑΤΟ. Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του Πενταγώνου για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων. Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η Πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε την Ουάσιγκτον. Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η πορεία του λαού μας προς τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο.

Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της Δύσης με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην Πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά.

Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζομένου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.

Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον μισθωτό, τον υπάλληλο, στην θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας. Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις τους. Να στελεχώσουν και να συμμετάσχουν στην κατεύθυνση ενός Κινήματος που θα προωθήσει ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ' όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής.

Βασικός κυρίαρχος στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας. Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής. Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικανικές βάσεις είναι οι μονοπωλιακές, πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους. Γι' αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Κινήματος μας. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Ελληνας το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Ελληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των ολίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευθούν η μητέρα, το παιδί, τα γηρατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.

Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει τον φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα. Θεμελιακή αρχή του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία - από τη βάση μέχρι την ηγεσία - με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν. Και το πρόγραμμα και το οργανωτικό σχήμα θα συναποφασιστούν στην πορεία με την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του πρώτου συνεδρίου που γρήγορα θα συγκληθεί. Και αυτό στα πλαίσια μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας.

Έχει ο λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος που στηρίζονταν στην φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους. Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο. Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.

Η σημερινή διακήρυξή μας είναι μια διακήρυξη που είμαστε βέβαιοι ότι αντικατοπτρίζει το πιστεύω, τους πόθους, τις απαιτήσεις, το όραμα του ελληνικού λαού. Έχει σκοπό να παρακινήσει συζήτηση και προβληματισμό σε εθνικό επίπεδο. Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους:

Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατική Διαδικασία

Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.

Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21 Απρίλη 1967, δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερα στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδας από το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Σαν στόχο είχε την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του αμερικανικού κεφαλαίου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Γι' αυτό ο αγώνας του λαού μας αποβλέπει πρώτιστα στην οριστική εξάλειψη των αιτίων που οδήγησαν στη στυγνή δικτατορία της επταετίας. Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπάρξει:

1. Τιμωρία των ενόχων και των βασανιστών της χουντικής επταετίας και των υπευθύνων της προδοσίας της Κύπρου.

2. Πλήρης αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.

3. Άμεση ακύρωση όλων των ανελεύθερων και καταπιεστικών έκτακτων μέτρων της χουντικής επταετίας καθώς και των παρόμοιων νομοθετημάτων των προδικτατορικών κυβερνήσεων.

4. Εξασφάλιση της ελεύθερης επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα.

5. Εξυγίανση όλου του κρατικού μηχανισμού.

6. Εξάλειψη του παρακράτους και του κομματικού κράτους.

7. Άμεση ένταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας στην υπηρεσία του Έθνους και του Λαού και υποβολή τους σε αποτελεσματικό, πλήρη και συνεχή έλεγχο από την νόμιμα εκλεγμένη πολιτική ηγεσία.

Για την εξάλειψη του συστήματος που οδήγησε στην ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας και των συνθηκών που το δημιούργησαν, το διατηρούν και το προστατεύουν, για τη θεμελίωση μιας γνήσιας, αβασίλευτης, αναγεννημένης και σοσιαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θέτει σαν προϋπόθεση την επίτευξη των ακόλουθων συγκεκριμένων στόχων:

1. Κάθε εξουσία πηγάζει από τον λαό, εκφράζει τον λαό και υπηρετεί τον λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο.

2. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα άμυνας κάθε πολίτη σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας, κατάργησης του Συντάγματος και υποδούλωσης του λαού μας.

3. Για τα βασικά δικαιώματα του πολίτη ισχύει ο χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η ελευθερία γνώμης και έκφρασης, η ελευθερία οργάνωσης για την επίτευξη συλλογικών σκοπών στα πλαίσια του Συντάγματος, το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του ατόμου, όχι μόνο κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και προστατεύονται αποτελεσματικά από τη Δικαιοσύνη που είναι ανεξάρτητη. Η Ελληνική ιθαγένεια δεν αφαιρείται.

4. Εξασφαλίζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων.

5. Εξασφαλίζεται με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτική ζωή του τόπου.

6. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα εργασίας για όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες.

7. Ο συνδικαλισμός αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται σαν ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού.

8. Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία.

9. Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και το κυρίαρχο δικαίωμα του Ελληνικού λαού να προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας.

10. Η Ελλάδα ακολουθεί δυναμική ανεξάρτητη πολιτική με στόχους: την εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας, την κατοχύρωση της αδέσμευτης λαϊκής κυριαρχίας και την καλύτερη δυνατή πραγμάτωση των επιδιώξεων του ελληνικού λαού. Σαν χώρα που είναι ταυτόχρονα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, κάνει την παρουσία της αισθητή και στους τρεις αυτούς χώρους. Η αποπυρηνικοποίηση του μεσογειακού και βαλκανικού χώρου, η ουδετεροποίηση της Μεσογείου από τους στρατιωτικούς μηχανισμούς, η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων με τους λαούς όλης της Ευρώπης και της Μεσογείου, σαν προσφορά και στη διεθνή ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών και η δομή όλων των χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων αποτελούν μόνιμες επιδιώξεις της.

11. Ακυρώνονται οι διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού λαού που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:

i. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν τον μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.

ii. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και σημασία της παραγωγικής μονάδας.

iii. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.

iv. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.

v. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.

vi. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και για να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ελεύθερη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατειά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

vii. Την κοινωνικοποίηση της υγείας που συνεπάγεται την δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Ελληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.

viii. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γηρατειά και ανεργία που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες.

ix. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.

x. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών και λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.

Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις των εργαζόμενου Ελληνικού λαού - εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών - η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσεις, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Ετσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.

3 Σεπτεμβρίου 1974

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ - ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΖΩΗΣ (ΑΤΖΑΜΙ) - ΤΕΤΑΡΤΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010, 8:30 & 10:30 ΜΜ

H Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στις θερινές προβολές της που γίνονται κάθε Τετάρτη στις 8:30 μμ και 10:30 μμ στο


ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»

(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 από Οδό Ακαδημίας και στάση μετρό Δάφνης, τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, email:cineclubilioupolis@gmail.com)







ΤΕΤΑΡΤΗ, 8 ΣEΠTEMBΡIOY 2010

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΠΑΖΛ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ



ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΖΩΗΣ (ΑΤΖΑΜΙ)

των Σκαντάρ Κόπτι και Γιαρόν Σάνι

(ΙΣΡΑΗΛ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ, 2009, έγχρωμη, 110΄)





Η γειτονιά Ατζαμί της Τζάφα είναι το χωνευτήρι διαφορετικών πολιτισμών και αλληλοσυγκρουόμενων αντιλήψεων μεταξύ Εβραίων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών. Με τη χρήση φλας μπακ και μέσα από τα μάτια διαφόρων χαρακτήρων, γινόμαστε μάρτυρες μιας αδιέξοδης κατάστασης. Κανένας τόπος δεν εκφράζει καλύτερα τη δραματική σύγκρουση διαφορετικών κόσμων.

Σεκάνς - Τι απέγινε η Έλι;

Σεκάνς



Σκέψεις για σκηνές από ταινία «Προσεχώς»


1 Σεπτεμβρίου 2010


Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης παρουσιάζει την ταινία


ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΕΛΙ; (DARBAREYE ELLY?)


του Ασγκάρ Φαραντί (Iράν, 2009, έγχρωμη, 133΄)


Τετάρτη, 1 Σεπτεμβρίου 2010 στις 8:30 και 10:30 μμ


Δημοτικός Κινηματογράφος Ηλιούπολης Μελίνα Μερκούρη


Λ. Ειρήνης 50 Ηλιούπολη (λεωφ. 237 για Άνω Ηλιούπολη από Ακαδημίας)



Ο Ασγκάρ Φαραντλι γεννήθηκε το 1972 στην Khomein Shahr του Ιράν. Είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Σπούδασε θέατρο και πήρε πτυχιο Δραματικών Τεχνών και Δίπλωμα Μάστερ στη θεατρική Σκηνοθεσία στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Αρχικά γύριζε ταινίες μικρού μήκους των 8 mm και 16 mm για τον Ιρανικό Συνδέσμου Νέων Σκηνοθετών. Αργότερα άρχισε να γράφει θεατρικά έργα και σενάρια. Γύρισε τηλεοπτικές σειρές όπως η δημοφιλής A Tale of a City. Ντεμπούτο ως σκηνοθέτης έκανε με την ταινία Dancing in the Dust οιυ ακολούθησε η A Beautiful City.







Στην αποψινή μας ταινία, μια ομάδα μεσοαστών Ιρανών που δένονται μεταξύ του με φιλικούς δεσμούς από την εποχή των σπουδών τους στη Νομική Σχολή πηγαίνει ένα ταξίδι στην Κασπία Θάλασσά στο Βορρά. Είναι τρία ζευγάρια που έχουν μαζί τους τα παιδιά τους. Η μία από τις γυναίκες, η Sepideh, έχει προσκαλέσει την νηπιαγωγό της κόρης της που την λένε Έλι. Θέλει να την συστήσει στον Achmad, ένα φίλο της που έχει επιστρέψει από τη Γερμανία για να παντρευτεί.


Όλοι πηγαίνουν στη βίλλα που έχει κλείσει από την Τεχεράνη η Sepideh. Όμως η χωριάτισσα που είναι υπεύθυνη για τη βίλλα τους λέει ότι οι ιδιοκτήτες της έρχονται την επόμενη ημέρα για να μείνουν. Έτσι, δεν μπορούν να μείνουν σε αυτή τη βίλλα.


Η γηραιά κυρία τους προτείνει να μείνουν σε μια ερημωμένη βίλλα που θέλει πολλές επισκευές. Τα κινητά τηλέφωνα δεν μπορούν να πιάσουν γραμμή στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα. Έτσι αναγκάζονται να πηγαίνουν στο σπίτι της για τηλεφωνήματα.


Η Sepideh λέει ψέμα στην γηραιά κυρία ότι η Εlly και ο Achmad είναι παντρεμένοι κι έχουν έλθει για το μήνα του μέλιτος. Η Elly είναι κάπως ντροπαλή αλλά αρχίζει να την ελκύει ο Achmand και το αίσθημα σιγά-σιγά γίνεται αμοιβαίο.

Παίρνει τηλέφωνο τη μητέρα της και ξεφουρνίζει ένα ακόμη ψέμα λέγοντάς της ότι είναι με συνεργάτες της από τη δουλειά και πως την επόμενη ημέρα θα επιστρέψει στο σπίτι.

Ήταν ένα ειδυλλιακό απόγευμα για ροματζάδα και τα συναφή. Εξελίχθηκε σε χαοτική κατάσταση. Ένα από τα αγόρια βρίσκεται να επιπλέει πάνω στη θάλασσα και όταν το βγάζουν στη στεριά , καταλαβαίνουν ότι λείπει η Elly. Όσο την είδατε κι εσείς την είδαμε και εμείς.


Το καπάκι της χύτρας πετάχτηκε και ο ατμός που πέταξε σάρωσε τα πάντα. Από μια χαρούμενη παρέα μεταβλήθηκαν σε λενα μικρό θίασο υποκριτών που λένε μικρά ψέματα που γίνονται μεγάλα. Όλη η συζήτηση και το μυστήριο κάποια στιγμή εστιάζονται στην μυστηριώδη προσωπική ζωή της Elly. Από την άλλη μόνο η Sepadeh γνωρίζει πως η Elly επρόκειτο να παντρευτεί με κάποιον που της είχαν επιβάλει οι γονείς της και αυτό την καθιστούσε ευάλωτη ψυχικά αλλά και στόχο του κοινωνικού συντηρητισμού.

Είναι σημαντικό ότι ενώ όλοι υποψιάζονται κάποιο έγκλημα συνέβη το ότι δεν εμφανίζεται ο εγκληματίας ανεβάζει τη θερμοκρασία και το σασπένς.



ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakthan.blogspot.com/

http://tsakiris.snn.gr/

http://ilioupoli.wordpress.com/

http://www.klh.gr/