Ψήφισμα του Συνεδρίου Μνήμης Στέλιου Αλεξανδρόπουλου για την δολοφονική επιδρομή του κράτους του Ισραήλ εναντίον του "Στόλου της Ελευθερίας"

Εμείς οι συμμετέχοντες σύνεδροι και παρατηρητές του Συνεδρίου της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης ,που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του σ. Στέλιου Αλεξανδρόπουλου, εκφράζουμε τη θλίψη και την έντονη κατακραυγή μας για τις μαζική δολοφονία 19 αγωνιστών/τριών του κινήματος Free Gaza και τον τραυματισμό 60 ακόμη επιβαινόντων στα πλοία του κινήματος στα διεθνή ύδατα. Εκφράζουμε την αποτροπιασμό μας για την πειρατική δολοφονική επιδρομή εναντίον μιας πολυεθνικής αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στον ηρωικό και καταταλαιπωρημένο λαό της Λωρίδας της Γάζας που στενάζει υπό την στρατιωτική κατοχή του Ισραηλινού κράτους. Το κράτος του Ισραήλ παραβίασε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου αλλά και ανθρώπινης ηθικής και πρέπει να καταδικαστεί αμείλικτα από τη διεθνή κοινότητα και από όλους τους λαούς του κόσμου.
Να κηρυχθεί παγκόσμιος συναγερμός ώστε να υπάρξει κινητοποίηση με διαδηλώσεις, πορείες και αποκλεισμούς των πρεσβειών του τρομοκρατικού κράτους του Ισραήλ. Να επιβληθεί εμπάρκο στο Ισραήλ και να μποϊκοταριστούν τα Ισραηλινά προϊόντα και να μην δεχτεί κανείς υπηρεσίες και δανεισμό από το εμπορικό και τραπεζικό σύστημα του κράτους αυτού. Πρέπει να γίνει φανερό ότι οι «πολιτικές ασφαλείας» χτίζονται πάνω στα πτώματα αθώων.
Παράλληλα τονίζουμε τη σημασία της αλληλεγγύης σε όλους τους νέους Ισραηλινούς αντιρρησίες συνείδησης που αρνούνται να σηκώσουν όπλο εναντίον των Παλαιστινίων αδελφών τους. Επίσης καλούμε την πανεπιστημιακή κοινότητα του Ισραήλ να εκφράσει τον αποτροπιασμό της και να προτείνει λύσεις των προβλημάτων των δύο λαών αντί να ασχολείται με έρευνα για παραγωγή οπλικών συστημάτων . Καλούμε επίσης τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες της χώρας αυτής να ενώσουν τη φωνή τους με τους Παλαιστίνιους συναδέλφους για την από κοινού εργασία για μια ελεύθερη, δίκαια και δημοκρατική κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Καλούμε την Ελληνική κυβέρνηση να θέσει όλους ενώπιον των ευθυνών τους σε Ε.Ε., Ο.Η.Ε και σε όλα τα παγκόσμια φόρα και διεθνούς οργανισμούς. Καλούμε όλους τους πολίτες σε επαγρύπνηση για την ειρήνη και τη δημοκρατία.

Παρουσίαση της εκλογικής διακήρυξης και του υποψήφιου δημάρχου Ηλιούπολης Χρ. Κοκοτίνη

Η Δημοτική Κίνηση «ΗΛΙΟΥ-πόλις, ανθρώπινη πόλη»
ενόψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών σας προσκαλεί στην παρουσίαση της εκλογικής διακήρυξης και του υποψήφιου Δημάρχου της Χρήστου Κοκοτίνη

Αίθουσα Αναψυκτηρίου Δημοτικό Άλσος Δ.ΚΙΝΤΗΣ
Μνησικλέους & Υδρας Ηλιούπολη
Κυριακή 30 Μάη 2010 11:00 π.μ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΟΚΟΤΙΝΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης αποφάσισε να στηρίξει τη Δημοτική Κίνηση «ΗΛΙΟΥ-πόλις, ανθρώπινη πόλη» στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές 2010 με επικεφαλής τον υποψήφιο Δήμάρχο τον Χρήστο Κοκοτίνη.

To Συντονιστικό Όργανο του ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης

Κυκλοφορεί το Σάββατο 29/5 ο Δρόμος, φύλλο 15, 40 σελίδες

Κυκλοφορεί το Σάββατο 29/5 ο Δρόμος, φύλλο 15, 40 σελίδες

ΕΝΘΕΤΟ
Όλες οι ομιλίες της μεγάλης συγκέντρωσης του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής στο Σπόρτινγκ. Αλέκος Αλαβάνος, Χρήστος Κατσούλας και Μαρία Μπόλαρη

Άρθρα της Νάντια Βαλαβάνη, του Κοστάντζο Πρέβε, του Βασίλη Χατζηλάμπρου, του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη και του Γιώργου Κοροπούλη

Συνέντευξη με τον Άγγελο Χάγιο, μέλους της Π.Ε. του ΝΑΡ

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ: Jean Bricmont: το τέρας του «ανθρωπιστικού» πολέμου
περιπτεράς ο Στέλιος Ελληνιάδης

Αναλυτικά η ύλη


Editorial
Μέτωπο: Ανάμεσα στις μυλόπετρες απαισιοδοξίας και κυνισμού ξεπροβάλλει μια προοπτική


ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΑΠΟΛΥΕΣΑΙ! 500 απολύσεις κάθε μέρα, η ανεργία στο 14%
Λεωνίδας Σακλαμπάνης


ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μπλόφες και υποτέλεια
Σωκράτης Ματζουράνης

Κάθαρση με «βρόμικα χέρια»
Χρήστος Καραμάνος

Διαδικασίες εξπρές και διάλογος – φιάσκο για τον «Καλλικράτη»
Βασίλης Χατζηλάμπρου

Ευρώπη πειθαρχείο – Στο πόδι οι εργαζόμενοι σε Γαλλία Ισπανία
Αριάδνη Αλαβάνου

Ελληνική κρίση: Η πρώτη μάχη του πολέμου για την Ευρώπη
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος - Δημοσθένης Γεωργόπουλος


ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Συνέντευξη
Άγγελος Χάγιος, μέλος Π.Ε. του ΝΑΡ και μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ανάγκη ένα ευρύτερο κοινωνικό - πολιτικό Μέτωπο

Η οικονομική κρίση και η ευδαιμονία της ελληνικής Αριστεράς
Μάκης Σπαθής


ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Συνεχίζονται οι διώξεις συνδικαλιστών
Παρά την τρομοκρατία το κίνημα συμπαράστασης έχει νίκες
Γιώργος Κατερίνης

Οι εργαζόμενοι στη Vodafone πέτυχαν την πρώτη επιχειρησιακή τους σύμβαση

Η διδακτική ιστορία του εστιατορίου Banquet


ΔΙΕΘΝΗ

«Νέα εποχή ιμπεριαλισμού»
Ευρωατλαντικοί προβληματισμοί και σχεδιασμοί

Τα τρωκτικά ροκανίζουν ακόμα και τα δειλά σχέδια Ομπάμα

Τακτικές και «αγκάθια» στο Στρατηγικό και Οικονομικό Διάλογο ΗΠΑ - Κίνας
Γιώργος Τσίπρας

Η «ακτινογραφία» του Die Linke μετά και το συνέδριο στο Ροστόκ
Νάντια Βαλαβάνη

Ένωση Συνδικάτων Βάσης στην Ιταλία
Ένα ελπιδοφόρο βήμα του πραγματικά ανεξάρτητου συνδικαλισμού

AΪTH: Παραίτηση του προέδρου Πρεβάλ ζητά η αντιπολίτευση

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Προς την πρώτη πανεθνική απεργία της British Airways από το 1987

ΗΠΑ: Τα πρώτα σκιρτήματα του εργατικού κινήματος μετά την ύφεση


ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ξύλο και κρατική τρομοκρατία στο Αποπηγάδι Χανίων
Συνέντευξη του Λευτέρη Παναγιωτάκη στον Μάριο Διονέλλη

Παράνομες οι νέες αυξήσεις στα διόδια της Λεπτοκαρυάς
Δημήτρης Σιανίδης

Κατερίνη: «Αφήστε το στο ταμείο!»
Δεκάδες πολίτες εγκαταλείπουν τα ψώνια τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας
Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας

Κατερίνα, η πασοκτζού
Μάριος Διονέλλης

Γάζα ερχόμαστε ξανά
Ρεπορτάζ: Νίκος Ταυρής

Η ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το μεγάλο φαγοπότι στο Δήμο Θεσσαλονίκης
Λευτέρης Αρβανίτης

Ανάγκη για ριζική ανατροπή
Τριαντάφυλλος Μηταφίδης

Συνεχίζουν δυναμικά οι Επιτροπές Πολιτών Ακρίβεια-Stop
Λαϊκό φεστιβάλ και προγραμματισμός επόμενων δράσεων
Νίκος Νούλας


ΝΕΟΛΑΙΑ

Ένα ζήτω για τον πρύτανη που φέτος θα ‘ναι και δικός μας
Το μοχθηρό καλαμάκι

Θρησκευτικές «ελευθερίες»;
Δανάη Θεοδωράκη

Απεργία πείνας φοιτητών
ενάντια στον αντιμεταναστευτικό νόμο της Αριζόνας


BLOGODROMIO
Για τα δικαιώματα των εργαζομένων
www.dikaioma.gr
Τασία Σταματοπούλου

ΜEDIA
Κοίτα ποιος μιλάει για θυσίες Νο 2
Ματίνα Παπαχριστούδη


ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ανάμεσα στο ικρίωμα και τη… λαιμητόμο
Στ. Μ.

Οι πιο όμορφες μέρες μας!
Κώστας Στοφόρος

Bob Dylan: Οι στίχοι και τα τραγούδια ενός ταξιδευτή
Δημήτρης Αβυδηνός

Η κυρία και το παρτέρι
Δημήτρης Οικονόμου

Τι βλέπουμε όταν δεν βλέπουμε τίποτα
Γιώργος Κοροπούλης

Φρανσουά Βιγιόν, σκιά μου φίλη
Σοφία Κολοτούρου

Το αίμα του ποιητή, του Ζαν Κοκτό
Τζούλια Γκανάσου


ΓΝΩΜΕΣ

Τα επίμαχα θέματα στο Συνέδριο του ΣΥΝ
Γιώργος Μιχαλόπουλος


ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ
περιπτεράς ο Στελιος Ελληνιάδης
Jean Bricmont: το τέρας του «ανθρωπιστικού» πολέμου


ΕΝΑΛΑΞ
Αντίποινα
Νίκος Κουνενής


ΕΝ ΤΕΛΕΙ…
Η Ελλάδα θύμα του καπιταλισμού
Κοστάντσο Πρέβε


Σκιτσάρουν ο Πάνος Μαραγκός, ο Πέτρος Ζερβός και ο Latuff

Θ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ: Πολιτικός λόγος και πολιτική επικοινωνία

Πολιτικός λόγος και πολιτική επικοινωνία
Θεωρητικές προσεγγίσεις και πολιτική πραγματικότητα


Τετάρτη 26/5

Προσέλευση: 16.30

17.00-17.30: Χαιρετισμός από τον Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου Π. Τσίρη


17.30-18.00: Εισαγωγική ομιλία- Δημήτρης Χαραλάμπης (Πρόεδρος ΕΕΠΕ, Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Διάλειμμα

18.30-21.00
Στρογγυλό τραπέζι

Οικονομία – πολιτική, η πραγματικότητα και ο λόγος περί κρίσης: Η παγκόσμια, η ευρωπαϊκή και η ελληνική διάσταση
Συντονισμός: Καλλιόπη Σπανού (Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς (Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Ηλίας Νικολακόπουλος (Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Γιώργος Σταθάκης (Πανεπιστήμιο Κρήτης)
Μιχάλης Σπουρδαλάκης (Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Πέμπτη 27/5

10.00-12.00: Επικοινωνία και πολιτική
Συντονισμός: Βάλλια Αρανίτου
Ο λόγος των ομάδων συμφερόντων στις νομοθετικές ακροάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου (Χρήστος Κοσμάς)
Η επαγγελματοποίηση της πολιτικής επικοινωνίας στα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης (Λαμπρινή Ρόρη)
Ο διεθνής ακτιβισμός των Celebrities: Σε αναζήτηση ενός αναλυτικού πλαισίου (Αστέρης Χουλιάρας, Νικόλαος Τζιφάκης)
Το χρώμα στις εκλογικές εκστρατείες στην Κύπρο (Χριστόφορος Χριστοφόρου)

12.30-14.30: Δημοσιότητα, πολιτική και πολιτικός λόγος
Συντονισμός: Χριστόφορος Βερναρδάκης
Επιχειρώντας την πρόσβαση και την επιρροή στο δημόσιο χώρο: Μια τυπολογία των επικοινωνιακών στρατηγικών των πολιτικών κομμάτων (Φανή Κουντούρη)
Ερμηνεύοντας την κρίση της αξιοπιστίας του πολιτικού λόγου σήμερα, βάσει μιας ανθρωπολογίας του λόγου και των τρόπων επικοινωνίας του πολιτικού λόγου με το «κοινό» του (Γιώργος Μπίκος)
Η τηλεοπτική προβολή των κομμάτων και των αρχηγών τους από την προεκλογική πολιτική διαφήμιση (Ρόη Παναγιωτοπούλου)
Τηλεοπτική μετάδοση δίκης με πολιτικό ενδιαφέρον (Γιάννης Πανούσης)

16.30-18.30: Πολιτικός λόγος, πολιτική και νέες τεχνολογίες της επικοινωνίας
Συντονισμός: Παναγιώτης Καφετζής
Γλωσσολογία σωμάτων κειμένων και πολιτικός λόγος (Κατερίνα Φραντζή, Μανώλης Αμβροσιάδης)
Νέα ψηφιακά μέσα συλλογικού λόγου των πολιτών και ανοικτής διακυβέρνησης (Δημήτρης Γκούσκος, Ευθύμιος Ταμπούρης, Παναγιώτης Γεωργιάδης, Ντίνος Ταραβάνης)
Πολιτική επικοινωνία και Διαδίκτυο: στρατηγική χρήσης των ψηφιακών μέσων και η επιρροή τους στα ισλαμικά πολιτικά κόμματα (Αθανάσιος Κοτσιαρός)
Δυνητική και δεινή πολιτική πραγματικότητα (Μαρίνα Ρήγου)

19.00-21.00: Πολιτικός λόγος, στερεότυπα και λαϊκισμός
Συντονισμός: Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης
Εξωτερική πολιτική και εθνικιστικός λόγος: Το εθνικό θέμα της ημέρας (Γιώργος Πλειός, Χρήστος Φραγκονικολόπουλος)
Έθνος και σχολική ιστορία. Η διαμάχη για το εγχειρίδιο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού "Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια" (2006-07) (Χάρης Αθανασιάδης)
Από τους «Γκρίζους Λύκους» στην υπόθεση «Εργκένεκον». Τα εθνικά στερεότυπα για την Τουρκία στο δημοσιογραφικό λόγο (Αθηνά Σκουλαρίκη)
Ιδεολογία και πολιτικός λόγος. Συμπεράσματα από την συγκριτική μελέτη του πολιτικού λόγου του Κ. Καραμανλή και του Γ. Παπανδρέου (Ραϋμόνδος Αλβανός, Αναστασία Δεληγκιαούρη)

Η θεωρία του λόγου και ο λαϊκισμός (Γεώργιος Κατσαμπέκης)

Παρασκευή 28/5
ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΠΡΩΙΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ
Α'
10.00-12.00: Πολιτική επικοινωνία και ιστορικά παραδείγματα
Συντονισμός: Κώστας Κανελλόπουλος
Ευασφάλεια, Flexicurity (Σοφία Μιχαλάκη)
Η ασφαλειοποίηση ως πολιτική επικοινωνία: Από την εκτελεστική φύση της λεκτικής πράξης στο διαδραστικό χαρακτήρα της ίδιας της διαδικασίας (Αναστάσιος Καραφουλίδης)
Η πολιτική στο συρματόπλεγμα: Λόγος και επικοινωνία στο στρατόπεδο του Γκαίρλιτς (Στράτος Δορδανάς)
Πρωτοβουλίες και προβληματισμοί για τη συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος στη Γερουσία, το δεύτερο Νομοθετικό Σώμα της Χώρας, κατά τον 20ο αιώνα (Θεοδόσης Τσιρώνης)
Β'
10.00-12.00: Πολιτικός λόγος και κατασκευή της πραγματικότητας
Συντονισμός: Διονύσης Γράβαρης
Το πολιτικό στοιχείο στον σύγχρονο κινηματογράφο. Θεματολογίες, αισθητικές τάσεις, τεχνολογικές εξελίξεις (Ιωάννα Αθανασάτου)
Αυτο-αναστοχασμός ως τα άκρα; Η μελέτη του λόγου στη Διεθνή Θεωρία και ειδικότερα στην ιστοριογραφία της επιστήμης των Διεθνών Σχέσεων (Κυριάκος Μικέλης)
Στρατηγικές ρηματικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης (Αθηνά Αυγητίδου)
Κοινωνική κατασκευή και Πολιτική Διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος στη Γαλλία την περίοδο 1986-1998 (Κωνσταντίνος Πρεάρης)
Γ'
12.30-14.30: Πολιτικός λόγος και ΜΜΕ
Συντονισμός: Αστέρης Χουλιάρας
Η έννοια του εξωτερικού εχθρού στο λόγο του ΠΑΣΟΚ: 1981-1989 (Ζηνοβία Λιαλιούτη)
Τηλεοπτικά μέσα και κυβέρνηση: Η «επικοινωνιακή διακυβέρνηση» στις τηλεοπτικές ειδήσεις (Κλειώ Κεντερελίδου)
Βία, τρομοκρατία και «θεωρία του τραύματος»: Αναπαραστάσεις σύγχρονων τρομοκρατικών οργανώσεων σε ελληνικά λογοτεχνικά κείμενα (Βασιλική Πέτσα, Βασιλική Λαλαγιάννη)
Οι διαδρομές της πολιτικής επικοινωνίας και τα ΜΜΕ (Μανώλης Χαιρετάκης)
Δ'
12.30-15.00: Πολιτικός λόγος και αναπαραστάσεις της πραγματικότητας
Συντονισμός: Γρηγόρης Μολύβας

Η «Πολιτική Θεωρία του Λόγου» και οι λογικές του λόγου. Μέθοδος και εφαρμογές (Χρήστος Ηλιάδης)
Μεταξύ ιδεολογίας και γνώσης: μεταφορές και αναπαραστάσεις στον πολιτικό λόγο των δύο «κομμάτων εξουσίας» στην Ελλάδα (Γιάννης Καραγιάννης)
Πολιτική δαημοσύνη και σχηματισμός πολιτικών Στάσεων: Διακρίνοντας «εύκολα» και «δύσκολα» ζητήματα (Παύλος Βασιλόπουλος)
Τοπικό πρόβλημα, ένα πεδίο έρευνας μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και τοπικής κοινωνίας (Αναστασία Τριανταφυλλοπούλου)
*


16.00-18.00: Κόμματα, ομάδες συμφερόντων, πηγές και υποκείμενα πολιτικού λόγου
Συντονισμός: Γιάννης Μεταξάς
Αρχηγικά κόμματα και νέες μορφές ενδοκομματικής δημοκρατίας. Συνταγματικές και πολιτικές διαστάσεις (Ξενοφών Κοντιάδης)
Τρόποι επικοινωνίας των υποψηφίων βουλευτών με το εκλογικό σώμα (Θοδωρής Χατζηπαντελής, Γιάννης Ανδρεάδης)
«Ινστιτούτα γνώσης» και μεταρρυθμίσεις δημόσιας πολιτικής (Στέλλα Λαδή)
Ο πολιτικός λόγος για την ανάπτυξη στην εποχή της παγκοσμιοποίησης (Ιωάννα Καυτανζόγλου)

18.30-21.00: Στρογγυλό τραπέζι

Η διαλεκτική του δημοσίου με το ιδιωτικό. Μια ερμηνευτική προσέγγιση.
Συντονισμός: Άλκης Ρήγος
Βασίλης Βαμβακάς (Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Μαρία Κομνηνού (Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Φανή Κουντούρη (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)
Χρήστος Λυριντζής (Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Μαριάννα Ψύλλα (Πάντειο Πανεπιστήμιο)
Λήξη συνεδρίου

Κυκλοφορεί το Σάββατο ο Δρόμος, φύλλο 14, 40 σελίδες

Κυκλοφορεί το Σάββατο ο Δρόμος, φύλλο 14, 40 σελίδες

Η Αριστερά μπροστά στη νέα κατάσταση. Μόνο ένα πλατύ μέτωπο μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή της κοινωνίας


Αναλυτικά η ύλη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Να υπερβούμε τα «νόμιμα όρια» δράσης της Αριστεράς
Νάντια Βαλαβάνη

Λαϊκό Μέτωπο ανάγκη των καιρών
Σωκράτης Ματζουράνης

Η επίσκεψη Ερντογάν και η τούρκικη στρατηγική
Βαγγέλης Χωραφάς

Οι δημοσκοπήσεις φανερώνουν την κρίση του πολιτικού συστήματος
Δημήτρης Υφαντής

Η λαϊκή οργή δεν κάμπτεται. Τι έδειξε η τελευταία γενική απεργία

Συνέντευξη
Το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ Βαγγέλης Πιλάλης μιλά για το συνέδριο του ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ

Η κρίση στην Ευρωζώνη και η προοπτική της Ελλάδας
Γιάννης Τόλιος

Πολλές οι αντιδράσεις ενάντια στον Καλλικράτη

Κλυδωνισμοί στο πολιτικό σύστημα
Κώστας Ανδριανόπουλος

Συνέντευξη
Ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου Άρης Καζάκος μιλάει για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος

ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η ριζοσπαστική αριστερά και η πάλη ενάντια στα μέτρα
Σπύρος Σακελλαρόπουλος

Να μετατρέψει η αριστερά τις δημοτικές εκλογές σε δημοψήφισμα κατά των μέτρων
Βένιος Αγγελόπουλος

Η Αριστερά μίλησε με δύο συγκεντρώσεις, αλλά τι είπε
Ρούντι Ρινάλντι


ΔΙΕΘΝΗ

Άρθρο του ευρωβουλευτή του Μπλόκου της Αριστεράς, Ρενάτο Σοέιρο, στο Δρόμο

Κύμα απεργιών στην Ευρώπη

Νέο κοστούμι για το ΝΑΤΟ

Ένα ακόμη ματοκύλισμα στην πολύπαθη Ταϊλάνδη

Διώκεται η Αρουντάτι Ρόι για την υποστήριξή της στους αγώνες του ινδικού λαού

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ένα Γκουαντάναμο στο Φαρμακονήσι
Ρεπορτάζ: Λεωνίδας Σακλαμπάνης

Έτοιμο για αναχώρηση το Καράβι για τη Γάζα
Νίκος Ταυρής

Κάπου έχει φωλιά…
Μάριος Διονέλλης

Η κλιματική αλλαγή σαν πρόσχημα για νέες μπίζνες
Του Τάσου Κεφαλά

Οι επιστολές της Ριζαρείου στο Δρόμο και η απάντηση του Δρόμου

Η ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ακροδεξιά επίθεση στο νέο Εβραϊκό Νεκροταφείο Θεσσαλονίκης
Λευτέρης Αρβανίτης

Οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ λένε «όχι» στην αύξηση της τιμής του νερού
Γεώργιος Αρχοντόπουλος, γενικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων ΕΥΑΘ.

Σε lock out προχώρησε η ιδιοκτησία του Banquet


ΝΕΟΛΑΙΑ

Φοιτητικές εκλογές: Αυξήθηκε η αποχή ενώ τα αποτελέσματα ήταν όπως πέρσι

Στην αρένα των εξετάσεων

Facebook όπως Φακέλωμα

BLOGODROMIO: Ο Μαύρος Γάτος, ένας ποιητής στο ελληνικό μπλογκοχωριό
Επιμελείται η Τασία Σταματοπούλου

ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η1Ν1: Μετά το φιάσκο, πανδημία κρίσης αξιοπιστίας ενός ολόκληρου συστήματος


ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Γκοντάρ: Μια κίνηση με πολλές σημασίες
Χρήστος Γιοβανόπουλος

Πάμε πάλι
Γράφει ο συγγραφέας Γιάννης Μακρυδάκης

Άλλος Δρόμος (απ’ την αξιοπρέπεια) Δεν Υπήρχε
Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Σταύρο Ψυλλάκη

«Πωλείται το παρόν»
Μάνος Στεφανίδης, επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ
περιπτεράς ο Στέλιος Ελληνιάδης

Ντομένικο Λοζούρντο: Ποιοι είναι οι αληθινοί τρομοκράτες;


Σκιτσάρουν ο Πάνος Μαραγκός, ο Πέτρος Ζερβός και ο Latuff

Μπορεί να σωθεί το Δημοτικό μας;

Aρθρο της Δ. Σφέτσα στην Αυγή (19-5-2010)


Μια φορά κι έναν καιρό, κάποια από τα παιδάκια του Β2 που κάθονται πίσω - πίσω στην τάξη, νευρίασαν πάρα πολύ με τον Φωτάκη που κάθεται στο πρώτο - πρώτο θρανίο. “Αφού έχει πει ότι θα πάει στο άλλο Δημοτικό, με τα άλλα παιδάκια του πρώτου θρανίου, γιατί συνεχίζει να μένει εδώ;”, αναρωτιόντουσαν και αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μετά από πολλήήή σκέψη, αποφάσισαν ότι θα του βάλουν τρικλοποδιά.

Ο Φωτάκης, καθώς ήταν καλής ανατροφής, δεν περίμενε να του κάνουν κάτι τόσο φοβερό και την πάτησε σαν πρωτάκι. Όταν έπεσε, άρχισε να κλαίει και φώναξε τον διευθυντή. Ο κύριος διευθυντής μάλωσε πολύ αυστηρά το Β2.

Όταν το έμαθαν τα παιδάκια του Β1, ένα- ένα καταδίκασαν απερίφραστα το Β2 (από όπου κι αν προέρχεται), μερικά δε από αυτά -που είναι πιο αναρχικά-, δεν στεναχωρέθηκαν τόσο για τον Φωτάκη, παρ' ότι είναι φίλος τους απ' τον παιδικό, αλλά αποφάσισαν να τα βάλουν με τον διευθυντή, κατηγορώντας τον ότι αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός της τρικλοποδιάς.

Δεν είχαν καταλάβει όμως ότι, την ώρα που τσακωνόντουσαν, το σχολείο είχε πάρει φωτιά. Άκουγαν τον συναγερμό και νόμιζαν ότι είναι άλλη μια άσκηση ετοιμότητας. Στο σχολείο τους γίνονταν πολλές τέτοιες. Ευτυχώς τα παιδάκια και ο διευθυντής σώθηκαν, το σχολείο όμως έγινε παρανάλωμα και τα παιδάκια του Β1 και του Β2 σκορπίστηκαν στα γύρω δημοτικά. Τα υπόλοιπα από τις πρώτες τάξεις, παράτησαν το σχολείο και πήγαν σπίτι και στεναχωριόντουσαν. Διότι είχαν πιστέψει ότι το σχολείο τους, παρ' ότι παραδοσιακά είχε περισσότερους διευθυντές απ' ό,τι μαθητές, είναι το πιο όμορφο σχολείο του κόσμου.

Δ. Σφ.
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=543816

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΡΟΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΜΑΙΟΥ 2010

Κυκλοφορεί το Σάββατο15/5 ο Δρόμος, φύλλο 13, 40 σελίδες







Ένθετο: Χρέος, ευρώ και Αριστερά

Οι εισηγήσεις των Κ. Λαπαβίτσα, Σ. Μαρκέτου, Δ. Καζάκη και Κ. Μελά στην συζήτηση που διοργάνωσε το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής στην ΑΣΟΕΕ το Σάββατο στις 8/5




Ρεπορτάζ και εκτιμήσεις για τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις.

Κείμενα του Π. Παπακωνσταντίνου, του Η.Γ. Νικολόπουλου, του Γ. Μανιάτη, του Τάσου Κανταρά , του Sergio Cararo και του S tanley Heller

Συνέντευξη με τον Βασίλη Διοσκουρίδη







Αναλυτικά η ύλη




ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ




Θέλουν να κάνουν την χώρα μπανανία.

Στο στόχαστρο μισθοί, δικαιώματα και δημοκρατία.




ΠΟΛΙΤΙΚΗ




Το νεοφιλελεύθερο τρίδυμο και η ευθραυστότητα του συστήματος

Του Χρήστου Καραμάνου



Ποινική ευθύνη υπουργών και κυβερνητική υποκρισία

Του Ηλία Γ. Νικολόπουλου



Κραυγές και ψίθυροι στο ΠΑΣΟΚ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου




Περί Συνταγματικής υποκρισίας

Του Γιώργου Μανιάτη, πανεπιστημιακού



Πρόσθετο χρέος 1 τρισ. ευρώ στις πλάτες των Ευρωπαίων

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου



Ιθάκη: Στον Γ. Α. Παπανδρέου

Του Νίκου Κουνενή





ΑΡΙΣΤΕΡΑ




Μπορεί η Αριστερά να προσανατολίσει το διάχυτο θυμό;



Η κοινωνία στους δρόμους-η Αριστερά στην κοινωνία

Του Τάσου Κανταρά, πρώην μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ



ΕΡΓΑΣΙΑ




Fulgor : Μετά τα κέρδη οι απολύσεις



Ο εργασιακός μεσαίωνας δεν πέτυχε, ΕΛΠΕτυχε

Ρεπορτάζ: Γιώργος Κατερίνης





ΔΙΕΘΝΗ

Ποιος μπορεί να επωφεληθεί από την πολιτική κρίση;

του Sergio Cararo , εκδότη της ιταλικής εφημερίδας Controppiano




Η 12η Μαΐου Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία στο Ιράκ

Του Stanley Heller, δημοσιογράφου στον ιστότοπο The Struggle



Ινδία: Δίωξη της Αρουντάτι Ρόι, με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο




Συνέντευξη: Εδουάρδο Μαρτίνεζ Καντέρο, δημοσιογράφος

TELESUR : Τηλεόραση των λαών της Λατινικής Αμερικής



Αγορές και ΜΜΕ «εξέλεξαν» κυβέρνηση στη Βρετανία



Ιαπωνία: Στρατιωτική επέκταση με πρόσχημα την πειρατεία





ΕΝΘΕΤΟ

Χρέος, ευρώ και Αριστερά




Όχι στην κατάργηση της δημοκρατίας, το πλιάτσικο και την αφρικανοποίηση

Του Δημήτρη Καζάκη




Ο δομικός χαρακτήρας της Ευρωζώνης και η κρίση ‘07-’09, αιτίες του δημόσιου χρέους

Του Κώστα Λαπαβίτσα




Δεν πρέπει να ματώσει ο ελληνικός λαός για πλασματικά δάνεια

Του Σπύρου Μαρκέτου




Ο πολιτικός ρόλος της Αριστεράς

Του Κώστα Μελά





ΚΟΙΝΩΝΙΑ



Ηράκλειο Κρήτης: Ο θάνατος του εμποράκου

Του Μάριου Διονέλλη




Χιλιάδες ποδηλάτες διεκδίκησαν τα δικαιώματα τους

Του Λεωνίδα Σακλαμπάνη




Άγιος Παντελεήμονας : Εκεί που περίσσεψε ο φασισμός



Αφιέρωμα στις Φοιτητικές Εκλογές

Της Ξένιας Πηρούνια και του Λάμπρου Φρατζεσκάκη



Η ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ



Νίκη! Οι εργαζόμενοι ακύρωσαν το χαράτσι του ΟΑΣΘ

Του Νίκου Νούλα



Αγώνας ενάντια στη λήθη…

Του Όμηρου Ταχμαζίδη



BLOGODROMIO




Ίντερνετ εναντίον ΔΝΤ

Επιμελείται η Τασία Σταματοπούλου



Μ EDIA




«Ιδιαίτερα μαθήματα» από το ΔΝΤ και σε δημοσιογράφους

Της Ματίνας Παπαχριστούδη





ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ



Συνέντευξη: Βασίλης Διοσκουρίδης

Αριστερά που δεν ταυτίζεται με τα γράμματα δεν υπάρχει!

Συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή





ΑΠΟΨΕΙΣ



Η Αριστερά και το κοινωνικό ζήτημα

Του Θανάση Αλεξίου, πανεπιστημιακού



ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ: περιπτεράς ο Στέλιος Ελληνιάδης

Η Κούβα «εξάγει» Ιατρική



Σκιτσάρουν ο Πάνος Μαραγκός, ο Πέτρος Ζερβός και ο Latuff

ΣΥΡΙΖΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ; ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 5/5/ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 3 ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΥΣ

Ηλιούπολη, 6/5/2010

Ο ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης καταδικάζει απερίφραστα την εγκληματική ενέργεια του εμπρησμού του καταστήματος της Marfin Bank που είχε ως αποτέλεσμα την θανάτωση από ασφυξία τριών εργαζομένων συμπολιτών μας: Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών, Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών και Επαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ετών. Πενθούμε για τον άδικο χαμό τους και συμπαραστεκόμαστε στις οικογένειές τους και στους συναδέλφους τους που επέζησαν από αυτό το τρομακτικό εφιαλτικό γεγονός. Μαζί με τον κλάδο των εργαζομένων στις τράπεζες ορκιζόμαστε ότι θα αγωνιστούμε για να βρεθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της τραγωδίας.

Η ηθική αυτουργία θεωρούμε ότι πρέπει να αναζητηθεί στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική της λιτότητας, των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της ανεργίας για τους εργαζόμενους και της υποστήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των ιδιοκτητών και διαχειριστών του. Επίσης πρέπει να αναζητηθεί στην πολιτική της εκχώρησης ολοένα και περισσότερων εθνικών εξουσιών στους διεθνείς οργανισμούς από όλες τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ο δρόμος είναι μικρός και στρωμένος με τις θυσίες των ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων. Η οικονομική-νομισματική πολιτική χαράσσεται στο πλαίσιο αυτών των οργανισμών και οι υπουργοί της χώρας μας ακολουθούν πιστά και με υπερβολική αυστηρότητα την πολιτική. Το μόνο που μένει στην ελληνική κυβέρνηση είναι να καταστέλλει τις εκδηλώσεις των εργαζομένων και ανέργων που διαμαρτύρονται εναντίον της πολιτικής αυτής. Έχουν φτάσει στα όρια της διάλυσης ακόμη και αυτό το ισχνό κοινωνικό κράτος, βυθίζοντας την κοινωνία στην μιζέρια και την απόγνωση. Ενώ οι κεφαλαιοκράτες θησαυρίζουν αμύθητα πλούτη και οι υποταγμένοι σε αυτούς πολιτικοί της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. απολαμβάνουν τη βουλευτική ασυλία τους και ορισμένοι τις μίζες τύπου Ζήμενς κ.ά., οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια των μεγαλουπόλεών μας γεμίζουν από χιλιάδες άστεγους, εξαθλιωμένους ανθρώπους που ζητιανεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Αφήνουν στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους λίγα ψίχουλα ελεημοσύνης, περικόπτουν μισθούς και συντάξεις, αδειάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία από τους πόρους τους και προσπαθούν να κάνουν κοινωνική πολιτική (δηλαδή, ένα ομοίωμα κοινωνικής πολιτικής) με τα λεφτά των ήδη ασφαλισμένων και των αγρίως φορολογουμένων πολιτών. Το «μνημόνιο συνεργασίας», όπως λέγεται κατ’ ευφημισμόν η πρόσδεση στο άρμα του ΔΝΤ, συμπυκνώνει όλα αυτά. Επιπλέον, όλα αυτά τα χρόνια εμπορευματοποιούν την παιδεία και την υγεία και σπρώχνουν τους ανθρώπους στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και κλινικές και υποβαθμίζουν σε βαθμό κακουργήματος τα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία με αποτέλεσμα να οργιάζει η παραπαιδεία και το «φακελάκι». Η φοροδιαφυγή, η φοροαπαλλαγή και το χάρισμα χρεών σε ευρέα αστικά στρώματα, η παραοικονομία της μέρας και της νύχτας, η αποβιομηχάνιση και η εγκατάλειψη των αγροτικών στρωμάτων στην τύχη τους, η τουριστική «βιομηχανία της αρπαχτής», όλα αυτά οδηγούν την κοινωνία στο τέλμα και στην απογοήτευση. Η κρίση των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων εξουσίας, η μετάλλαξη του πολιτικού τους προσωπικού σε αποκομμένους από τους εκλογείς yesmen του πολιτικού χρήματος, και η γραφειοκρατικοποίηση του συνδικαλισμού δημιουργούν συνθήκες παραίτησης και αναδίπλωσης στον ατομικό βίο που ενθαρρύνεται από την καταναλωτική ιδεολογία που επιβάλλουν εμμέσως αλλά αποφασιστικά τα ΜΜΕ, οι τράπεζες με το πλαστικό χρήμα και ο διαφημιστικός κόσμος. Και αν αντιδρά κανείς περιθωριοποιείται ως «παρωχημένος» και «ντεμοντέ» ή καταστέλλεται με τους γνωστούς μηχανισμούς της βίας και της τρομοκρατίας.

Όμως, ο εργαζόμενος λαός, με τη συμμετοχή του στις μαζικότατες πορείες, διαδηλώσεις και καταλήψεις της 5ης Μαΐου 2010 σε ολόκληρη την Ελλάδα, είπε «ως εδώ και μη παρέκει». Εκεί που όλοι αναρωτιόντουσαν το προηγούμενο διάστημα γιατί δεν έβγαιναν στο δρόμο «ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι», ξεχνώντας ότι μιλάμε για ανθρώπους και όχι αντικείμενα πειραμάτων φυσικοχημείας, διαψεύστηκαν. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση –συνεπικουρούμενη από τον ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ.- αποφάσισε να αιματοκυλήσει την χτεσινή μαζική κινητοποίηση. Παράλληλα, πολλοί εργοδότες, όπως φάνηκε στην περίπτωση των νεκρών συμπολιτών μας στην Marfin, χρησιμοποίησαν ως «ανθρώπινη ασπίδα» για τυχόν καταστροφές το προσωπικό τους (απαγόρευση απεργίας με εκφοβισμούς, απαγόρευση πρόωρου σχολάσματος, έλλειψη μέτρων ασφαλείας και εναλλακτικών οδών διαφυγής κ.ά). Κι έτσι φτάσαμε εκεί που φτάσαμε.

Ο μηχανισμός της κατασυκοφάντησης της Αριστεράς έπιασε αμέσως δουλειά αξιοποιώντας και τα λάθη της. Το ΚΚΕ θεωρήθηκε υπεύθυνο γιατί λάνσαρε το σύνθημα της «ανυπακοής» και της «αντίστασης». Για τα ίδια συνθήματα κατηγορήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Αλέκος Αλαβάνος και οι συνιστώσες του σχήματος. Στόχος της ενορχηστρωμένης αυτής εκστρατείας ορισμένων συγκροτημάτων των ΜΜΕ, κατασταλτικών υπουργείων και ακροδεξιάς ήταν και είναι η ταύτιση όλων των τάσεων της Αριστεράς με την άσκοπη δολοφονική βία και τρομοκρατία και με τις συμμορίες ώστε δια της συκοφάντησης να εκμηδενιστεί στη συνείδηση του κόσμου.

Η Αριστερά έχει ένα μεγάλο καθήκον μπροστά της και πρέπει να το καταλάβει πριν είναι πολύ αργά. Χωρίς να σβήνονται οι μεγάλες διαφορές οράματος και στρατηγικής μεταξύ των πολλών αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, απαιτείται η συνεργασία στα κοινωνικά κινήματα ώστε να πάψει η πολιτική κουλτούρα της διάσπασης και του «ναρκισσισμού των μικρών πραγμάτων». Σήμερα πρέπει να διεκδικηθεί:
- Η παραίτηση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και η διενέργεια εκλογών γιατί πρόκειται για αλλαγή πολιτικής. Με άλλο πρόγραμμα εκλέχτηκε το ΠΑΣΟΚ και άλλο εφαρμόζει εκχωρώντας τομείς εθνικής πολιτικής σε διεθνείς (ιμπεριαλιστικούς) οργανισμούς. Ήδη το 28ο άρθρο του Συντάγματος προβλέπει ότι «για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.» Το ΠΑΣΟΚ παραβιάζει το Σύνταγμα και το Άρθρο 120 προβλέπει ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.»
- Η τιμωρία των ηθικών και φυσικών αυτουργών της θανάτωσης των τριών εργαζομένων συμπολιτών μας.
- Να συνεχιστεί ο μαζικός απεργιακός αγώνας για την κατάργηση των μέτρων της κυβέρνησης ακόμα και αν δεν παραιτηθεί.

Γι’ αυτό ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ.
Για τη ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ COBAS ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Confederazione COBAS
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες, αδελφοί και αδελφές στον αγώνα
Αυτά τα δέκα τελευταία χρόνια οι δρόμοι μας συναντήθηκαν συχνά, παλέψαμε μαζί και
διαδηλώσαμε πλάι - πλάι πολλές φορές, από το Ευρωπαϊκό Φόρουμ της Φλωρεντίας το 2002 μέχρι
της Αθήνας το 2006, στις διαδηλώσεις ενάντια στην Οδηγία Μπολκενστάϊν σε πολλές διαδηλώσεις
ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ή για την υπεράσπιση της δημόσιας Παιδείας και των
κοινωνικών αγαθών.
Και σήμερα, 5 Μάη, μέρα γενικής απεργίας του ελληνικού λαού, θα θέλαμε να είμαστε εκεί μαζί
σας αυτή την κρίσιμη μέρα για την υπεράσπιση των εργαζομένων, των πιο αδύναμων και
ανυπεράσπιστων λαϊκών και κοινωνικών στρωμάτων, ενάντια στη βία και την καταστολή ενός
αμείλικτου καπιταλιστικού συστήματος που θέλει την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία ενός
ολόκληρου έθνους και την ολοκληρωτική πτώχευση και την απώλεια των δικαιωμάτων
εκατομμυρίων εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων και νεολαίων.
Επειδή όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η καπιταλιστική επίθεση στα λαϊκά στρώματα, στις
κοινωνικές υπηρεσίες και στα κοινωνικά αγαθά συντελείται σε όλη την Ευρώπη , αν και στην
Ιταλία - τουλάχιστον προς το παρόν - όχι στις τραγικές διαστάσεις της Ελλάδας – οφείλουμε να
μείνουμε στη χώρα μας για να απαντήσουμε σε αυτές τις επιθέσεις, δεδομένου του ότι
οργανώνουμε μια 48ωρη απεργία στην εκπαίδευση, ενάντια στην προβλεπόμενη, για την επόμενη
σχολική χρονιά, απόλυση 41.000 εργαζομένων και ενάντια στη σφαγή του δημόσιου σχολείου.
Καθώς επίσης και την διοργάνωση στις 14 Μάη μιας Ημέρας Πανιταλικής κινητοποίησης ενάντια
στους νέους νόμους για την απασχόληση, με τους οποίους η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, ελλείψει
οποιασδήποτε κοινοβουλευτικής και πολιτικο-θεσμικής αντιπολίτευσης, θέλει να περικόψει
επιπλέον δικαιώματα των μισθωτών.
Δεν παρευρισκόμαστε σαν φυσική παρουσία, αλλά είμαστε μαζί σας με τη σκέψη μας γιατί εσείς
αυτή τη στιγμή είσαστε η ευρωπαϊκή πρωτοπορία του αγώνα ενάντια στην αλαζονεία ενός
καπιταλισμού που οδήγησε την Ευρώπη και τον κόσμο στην καταστροφικότερη οικονομική κρίση
μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και που, παρόλα αυτά, επιβάλει να πληρώσουν όχι αυτοί που
προκάλεσαν την κρίση αλλά αυτοί που την υποστήκαν, αυτοί που πληρώνουν πάντοτε για όλους.
Η «βοήθεια» που υπόσχονται οι ευρωπαίοι παρτεναίρ της Ελλάδας στον λαό σας, μοιάζει με την
επέμβαση ενός κυνικού και δολοφόνου γιατρού που για να αποφύγει τους πόνους ενός κολικού του
νεφρού δίνει στον ασθενή να καταπιεί μια δεκάδα χάπια κυανίου. Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και το ΔΝΤ θέλουν να σας επιβάλουν την μείωση των μισθών κατά 15% τουλάχιστον, να
ανεβάσουν την συντάξιμη ηλικία στα 67 χρόνια και ταυτόχρονα να μειώσουν δραστικά τις ίδιες τις
συντάξεις, να καταργήσουν τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας
και κάθε προστασία ενάντια στις απολύσεις, να περικόψουν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στην
εκπαίδευση, στην υγεία και σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα, να μειώσουν μαζικά τις επενδύσεις
στις υπηρεσίες και στα κοινωνικά αγαθά. Και όλα αυτά, αφού οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τα
σημαντικότερα καπιταλιστικά κράτη του πλανήτη ξέκαναν εκατοντάδες δισεκατομμύρια Ευρώ για
να χρηματοδοτήσουν τράπεζες που χρεοκοπούσαν και χρηματιστικές αυτοκρατορίες που πτώχευαν,
κύριοι υπεύθυνοι της παγκόσμιας κρίσης, χωρίς κανένα αντάλλαγμα ή αλλαγή των άγριων κανόνων
της κυρίαρχης «ελεύθερης αγοράς».
Επιπλέον, ακόμη και η αποδοχή ενός τέτοιου κοινωνικού μακελειού των λαϊκών στρωμάτων
καθόλου δεν εγγυάται την οικονομική σωτηρία της Ελλάδας, καθώς και άλλων χωρών που στις
προσεχείς εβδομάδες θα μπορούσαν να έχουν ανάλογη τύχη, υφιστάμενες επίθεση από αυτή την
χρηματιστική κερδοσκοπία που ενεργοποιήθηκε ακριβώς από αυτές τις οικονομικές δυνάμεις που
διεσώθησαν από την χρεοκοπία χάρη στην παρέμβαση των δημόσιων πόρων των διάφορων χωρών
που χτυπιούνται. Το να παραδοθούμε από φόβο, να ελπίσουμε πως η αποδοχή των
περικοπών και των απολύσεων χρησιμεύει για να περάσει η κρίση, είναι συνεπώς πέρα από
αυτοκτονικό, άχρηστο. Ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας που μπορεί να ακολουθηθεί, αυτός που θα
έκανε επίκαιρο το σύνθημα που το ιταλικό κίνημα φώναξε στην Ευρώπη το 2008 («Δεν θα
πληρώσουμε εμείς την κρίση σας»), είναι η ταχεία ανάπτυξη της αλληλεγγύης και της ενότητας
στην πάλη ενάντια στις ευρωπαϊκές οικονομικές και πολιτικές εξουσίες που θέλουν να διαιωνίσουν
τον καπιταλισμό, κάνοντας να πληρώσουν τα βάρη στους μισθωτούς και στα λαϊκά
στρώματα. Μόνο μια γενική ευρωπαϊκή εξέγερση, συντονισμένη από τις αντιφιλελεύθερες και
αντικαπιταλιστικές δυνάμεις, από αυτούς που θεωρούν δυνατό ένα κόσμο που να μη βασίζεται στο
κέρδος, στην παγκόσμια εμπορευματοποίηση και στην κυριαρχία της αγοράς, σε στενή συμμαχία
με εναλλακτικές συνδικαλιστικές, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, μπορεί να μεταστρέψει τη
ροή των πραγμάτων.
Για αυτό το λόγο, εμείς ως Cobas (Επιτροπές Βάσης), μαζί με άλλες συνδικαλιστικές, πολιτικές
και κοινωνικές οργανώσεις βάσης, παλεύουμε εδώ και τώρα στην Ιταλία και στην Ευρώπη. Η
εξέγερση που ξεκινάτε στην Ελλάδα πρέπει να διαδοθεί σε όλη την Ευρώπη, να συντονιστεί, να
βρεθούν κοινοί χρόνοι και τρόποι, τόποι συνάντησης, κοινά προγράμματα. Και σε αυτή την
κατεύθυνση τόσο την Ημέρα Πανιταλικής κινητοποίησης στις 14 Μάη ενάντια στους νέους νόμους
για την απασχόληση που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, όσο και κατά το
διήμερο της γενικής απεργίας στην εκπαίδευση στις αρχές Ιουνίου, ο αγώνας σας που είναι και
δικός μας αγώνας, θα είναι στο επίκεντρο των πρωτοβουλιών μας και της προπαγάνδας μας. Όπως
επίσης, είμαστε σίγουροι, θα είναι και στην Κωνσταντινούπολη από τις 20 μέχρι τις 22 Μάη κατά
τη διάρκεια της τελευταίας Προπαρασκευαστικής Συνέλευσης του 6ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού
Φόρουμ που θα διεξαχθεί στην Κωνσταντινούπολη από τις 30 του προσεχούς Ιουνίου μέχρι τις 4
Ιουλίου.
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΣΟΙ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Πιέρο Μπερνόκι
Εκπρόσωπος Τύπου των COBAS

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΝΤ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ , ΝΑ ΦΥΣΗΞΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΛΟ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΕΙ

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΝΤ

Πρωτομαγιά 2010. Πρωτομαγιά των ΔυΝαΤών. Η πιο δύσκολη των τριάντα δύο ενήλικων χρόνων μου. Η πιο δύσκολη Πρωτομαγιά των «από κάτω». Μήνες τώρα, αλλά και παλιότερα σε παρόμοιες περιπτώσεις επίθεσης κυβερνήσεων και εργοδοτών εναντίον των εργατικών δικαιωμάτων, ακούμε το ερώτημα: «γιατί δεν κατεβαίνει ο κόσμος στο δρόμο;» Ιδιαίτερα, στη σημερινή συγκυρία, ακούμε και το συμπέρασμα: «η κινητοποίηση του κόσμου δεν αντιστοιχεί στη σφοδρότητα της επίθεσης». Πάρα πολλοί/ές φίλοι και φίλες σκέφτονται με όρους φυσικής: «η δράση φέρνει αντίδραση». Σίγουρα, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι τα δύο σκέλη της πρότασης είναι ίσα. Με όρους φυσικής δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τον κοινωνικό κόσμο. Η δε πολιτική είναι ο κατ’ εξοχήν «κοινωνικός κόσμος» όπου τίποτε δεν είναι σταθερό και δεν υπόκειται σε «σιδερένιους νόμους».

Οι εργαζόμενοι, προκειμένου να δράσουν συλλογικά πρέπει πρώτα να ορίσουν ως άδικες τις συνθήκες ζωής τους και να θεωρήσουν ότι υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας. Οι υπαρκτές εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις προσφέρουν το πλαίσιο για την επίτευξη αυτής της συνειδητοποίησης. Σημαντικός είναι ο ρόλος των ηγεσιών τους για την ερμηνεία των γεγονότων και των συνθηκών που προσπαθούν να «κινητοποιήσουν συναίνεση» ώστε να ωθήσουν τους εργαζόμενους στην ανάληψη δράσης αλλά και να κερδίσουν την υποστήριξη του κοινού. Τα «πλαίσια» που διαμορφώνουν τα συνδικάτα ασκούν μια διπλή λειτουργία, καθώς από τη μια δίνουν νόημα στα γεγονότα και από την άλλη οργανώνουν τις εμπειρίες καθοδηγώντας τις ενέργειες των συλλογικοτήτων και των ατόμων. Έτσι μπορούν τα μέλη να ερμηνεύουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο τα γεγονότα που έχουν παρέλθει ή που έπονται και να δράσουν με τον κατάλληλο τρόπο. Ταυτόχρονα επηρεάζεται και η διαμόρφωση των «πλαισίων» των αντίπαλων κοινωνικών ομάδων. Ο βαθμός επιτυχίας της διαδικασίας «πλαισίωσης» είναι αποτέλεσμα της ικανότητας των ηγεσιών να γεφυρώνουν τα πλαίσια δράσης των οργανώσεών τους με τις απόψεις και τα σχήματα που ασπάζονται τα μέλη, οι ομάδες και οι συλλογικότητες που θέλουν να προσελκύσουν ή να συντονιστούν μαζί τους για την επίτευξη πολιτικών και κοινωνικών σκοπών. Αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία της «πλαισίωσης» είναι σχετικά αμφίδρομη. Τα μέλη μπορούν ανακωδικοποιώντας τα «πλαίσια» να δώσουν τη δική τους ερμηνεία και το δικό τους νόημα στα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα και στις ενέργειες της οργάνωσής τους, που ενδεχομένως να αποκλίνουν σοβαρά από αυτά της ηγεσίας ή να τροποποιούνται μόνο ως προς ορισμένα σημεία.

Η ανάπτυξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος έχει ακολουθήσει, σε γενικές γραμμές, τις φάσεις ανάπτυξης των κοινωνικών κινημάτων. Σε πρώτη φάση ήταν ουσιαστικά ταυτισμένο με την έννοια του κοινωνικού κινήματος στο βαθμό που οι επιδιώξεις της πολυπληθέστερης κοινωνικής τάξης στις χώρες της Δύσης, δηλαδή της εργατικής, ταυτίζονταν στην εποχή του φιλελεύθερου καπιταλισμού με τις γενικότερες κοινωνικές επιδιώξεις:
• μείωση της εκμετάλλευσης των εργατών με την παροχή αξιοπρεπούς μεροκάματου διαβίωσης και τη μείωση των ωρών εργασίας,
• παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και σύνταξης
• η εκπαίδευση των παιδιών των εργατών και η γενικότερη κατοχύρωση για το σύνολο του πληθυσμού των δημοκρατικών πολιτικών δικαιωμάτων (δικαίωμα ψήφου, δικαίωμα οργάνωσης και συνέρχεσθαι κλπ.)

Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πέρασε από όλες τις φάσεις ανάπτυξης ενός κοινωνικού κινήματος, χρησιμοποίησε όλες τις, νόμιμες και μη, μεθόδους πάλης:
όπως συγκεντρώσεις, πορείες, συλλαλητήρια, παραστάσεις σε αρμόδιες αρχές, διάλογος, καταλήψεις εργοστασίων, πικετοφορίες ακόμη και κλασικές κοινοβουλευτικές μεθόδους: όπως η παρέμβαση μέσω βουλευτών και κομμάτων, συγκρότηση εργατικών κομμάτων κλπ.

Το συνδικαλιστικό κίνημα ως κοινωνικό κίνημα αναπτύχθηκε μέσα σε σκηνικό απροσδιοριστίας που οριζόταν από τη σύγκρουση των λογικών συγκείμενων κοινωνικών σφαιρών. Η σύγκρουση μεταξύ των κατεστημένων ελίτ και τάξεων και των ανταγωνιστικών ομάδων και τάξεων - στη συγκεκριμένη περίπτωση μεταξύ της ηγεμονεύουσας τάξης των καπιταλιστών και της οργανωμένης εργατικής τάξης- είναι σύγκρουση δομική που δεν παίρνει πάντα επαναστατική μορφή αλλά τη μορφή της επανατοποθέτησης των διάφορων θεσμικών διατάξεων, της μετακίνησης των ορίων και, ενίοτε, της υπαγωγής ενός θεσμού σε κάποιον άλλο. Το συνδικαλιστικό κίνημα στην περίπτωση της εργατικής τάξης κινητοποιήθηκε:
• αξιοποιώντας τις ρωγμές και τις τομές στη λειτουργία των κυρίαρχων κοινωνικών θεσμών για να τονίσει και να επαυξήσει τη συνειδητοποίηση της ύπαρξης αυτών των ρωγμών και τομών
• για να αυξήσει τη σημασία των θεσμικών αντιφάσεων και αντιθέσεων και να επεκτείνει την αίσθηση της απροσδιοριστίας ώστε να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση και να επιβάλει στοιχεία του προγράμματός του.

Μόνο που σήμερα «καθετί το στέρεο και το σταθερό διαλύεται στον αέρα, καθετί το ιερό βεβηλώνεται». Αυτά που κατακτήθηκαν το προηγούμενο διάστημα με αυτούς τους αγώνες για την αξιοποίηση των τομών και των ρωγμών και για την αύξηση της σημασίας των θεσμικών αντιφάσεων σήμερα απειλούνται με ολοσχερή εξαφάνιση. Ο καπιταλισμός της εποχής της οικονομικής κρίσης επικρατεί ακυρώνοντας κάθε κοινωνική συμφωνία προκειμένου να επιβιώσει και αναπτυχθεί σε νέα βάση, έστω και δίχως ευρύτερη συναίνεση. Κι εδώ πέφτουν οι βαριές ευθύνες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που δεν μπορεί και δε θέλει να χάσει το παιχνίδι της το οποίο είναι πια εκ των προτέρων χαμένο και δεν το συνειδητοποιεί. Οι εργατικοί αγώνες του σήμερα είναι πολύ διαφορετικοί. Διαφορετικοί είναι και οι εργαζόμενοι που ζουν στην εποχή της εργασιακής επισφάλειας.

Η κοινωνική κατάσταση των επισφαλώς εργαζομένων (προσωρινότητα της απασχόλησης, διασπορά των θέσεων μερικής και προσωρινής απασχόλησης σε όλο το χώρο της οικονομίας από την εποχική εργασία στη συγκομιδή των αγροτικών προϊόντων, κάτι που γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων, στην εργασία των ανειδίκευτων του δευτερογενούς τομέα ως την εργασία στις υπηρεσίες είτε αυτή αφορά παροχή υπηρεσιών οικιακής βοήθειας και καθαριότητας χώρων είτε εργασία επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης) αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της συνδικαλιστικής οργάνωσής τους, καθώς δεν είναι σε (εύκολη) θέση ώστε να αντιληφθούν τη σημασία της αλληλεγγύης, εάν δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί πολιτικά σε κατάλληλα περιβάλλοντα (μαθητική κοινότητα, φοιτητικό σύλλογο, ομάδες διεκδίκησης, και κοινωνικά κινήματα). Γι’ αυτό το λόγο η αναδιάρθρωση των πλαισίων είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Τα νέα εργατικά σωματεία που συντονίζονται δείχνουν το δρόμο, έστω και με «κόντρα τον καιρό».


ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ