Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στις θερινές προβολές της που γίνονται κάθε Τρίτη στις 9:00 μμ και 11:00 μμ στο
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 από Οδό Ακαδημίας, τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
Αυτή την ΤΡΙΤΗ 30/6/2009 στα πλαίσια του αφιερώματος
ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΤΟ ΚΥΜΑ (DIE WELLE)
του Ντένις Γκάνσελ (ΓΕΡΜΑΝΙΑ, 2008, έγχρωμη, 101΄)
Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία αποτελεί ένα σκοτεινό οδοιπορικό στα άδυτα του φασισμού. Ένας προοδευτικός καθηγητής σε γερμανικό λύκειο αποφασίζει να εφαρμόσει κατά τη διάρκεια της Εβδομαδιαίας Εργασίας, ένα ιδιότυπο πείραμα, το οποίο προβλέπει τη θεμελίωση και αφομοίωση των βασικών αρχών της απολυταρχίας μέσα στην τάξη. Οι συνέπειες του πειράματος θα είναι ανυπολόγιστες για όλους.
Tuesday, June 30, 2009
Monday, June 22, 2009
ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ
ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
«Η πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ανήκουν στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Την αναλαμβάνω πλήρως.
Συζήτησα με τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Κυρίως, όμως έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς. Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη.
Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας.
Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας.
Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο.
Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.
Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού.
Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας.
Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος.
Βρίσκω ιδιαίτερα θετικές τις σκέψεις και τις προτάσεις του συντονιστή της Γραμματείας Γ. Θεωνά για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική.
Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα.
Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στην Συνδιάσκεψη.»
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 22/6/2009
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ
ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
«Η πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ανήκουν στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Την αναλαμβάνω πλήρως.
Συζήτησα με τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Κυρίως, όμως έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς. Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη.
Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας.
Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας.
Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο.
Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.
Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού.
Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας.
Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος.
Βρίσκω ιδιαίτερα θετικές τις σκέψεις και τις προτάσεις του συντονιστή της Γραμματείας Γ. Θεωνά για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική.
Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα.
Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στην Συνδιάσκεψη.»
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 22/6/2009
24ωρη απεργία της ΕΣΗΕΑ για το κλείσιμο των ΜΜΕ της Αγγελοπούλου και των 450 απολύσεων
Εικοσιτετράωρη απεργία στα ΜΜΕ, από τις 5 μ.μ. σήμερα έως τις 5 μ.μ. της Τρίτης, προκήρυξε η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Η ΕΣΗΕΑ αντιδρά στην απόφαση της ιδιοκτησίας της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» και του ραδιοφωνικού σταθμού «City 99,5» να προχωρήσει στο κλείσιμο των δύο επιχειρήσεων.
Η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ έχει ως εξής:
«Η αιφνιδιαστική απόφαση της οικογένειας Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου, ιδιοκτητών των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής, του ραδιοσταθμού «CITY 99,5» και του ειδησεογραφικού site του Ομίλου, να πετάξουν στο δρόμο 450 συναδέλφους μας, κλείνοντας τα συγκεκριμένα ΜΜΕ, αποτελεί πρόκληση και «αιτία πολέμου» για όλους τους εργαζόμενους στην ενημέρωση, ολόκληρο τον κόσμο της εργασίας.
Η δραματική αυτή εξέλιξη έρχεται να προστεθεί στις καθημερινές, πλέον, απολύσεις και τη ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στο σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων ενημέρωσης. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τα τελευταία επεισόδια του δράματος με απλήρωτους ή απολυμένους εργαζόμενους στην «ΕΞΠΡΕΣ», τον «ΣΚΑΪ», τον «ALTER», το « STAR », τη «ΧΩΡΑ», το «DERBY», την «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», τον «ΞΕΝΙΟ», με την αυθαιρεσία και αδιαφάνεια για τους συμβασιούχους στην ΕΡΤ.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ σε έκτακτη σημερινή του συνεδρίαση αποφάσισε , ομόφωνα, και σε συνεργασία με τις άλλες Ενώσεις του Κλάδου τα εξής:
1. Κηρύσσει 24ωρη απεργία από σήμερα, 22/6/2009, στις 17.00 σε όλα τα ΜΜΕ , έντυπα, ραδιοτηλεοπτικά και ψηφιακά, ιδιωτικά, δημόσια ή δημοτικά.
2. Καλεί σε απεργιακή συγκέντρωση στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ αύριο Τρίτη, 23/6/2009, στις 12.00 το μεσημέρι και πορεία στη Βουλή.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ προειδοποιεί την Κυβέρνηση, τα Πολιτικά Κόμματα και τις εργοδοτικές Ενώσεις , ότι ο αγώνας θα κλιμακωθεί. Τα σχέδια απαξίωσης της ενημέρωσης και εξαθλίωσης των εργαζομένων δεν θα περάσουν.
Ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.ΣΥ.) εκφράζει την οργή του κλάδου για το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου, του ραδιοφώνου City 99.5, του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής και του ETypos.com.
Είναι μία ακόμα απόπειρα -μετά π.χ. τις προτάσεις για «εκ περιτροπής εργασία» στον όμιλο Εξπρές, το κλείσιμο του περιοδικού DIVA και τις σποραδικές αλλά καθημερινές απολύσεις σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ- να αξιοποιηθεί η οικονομική κρίση ως πρόσχημα με στόχο να υποβαθμιστούν τα εργασιακά δικαιώματα στο χώρο του τύπου και τελικά να υποβαθμιστεί η ίδια η ενημέρωση.
Η Π.Ο.Ε.ΣΥ. χαιρετίζει την αγωνιστική απάντηση της Ε.Σ.Η.Ε.Α. και τάσσεται ανεπιφύλακτα στο πλευρό της στη δύσκολη αυτή προσπάθεια για να ανατραπεί η εργοδοτική επίθεση. Υπογραμμίζει τις ευθύνες της κυβέρνησης που επέτρεψε την πλήρη απορύθμιση του τοπίου στην ενημέρωση, κάνοντας εφικτή την εργοδοτική ασυδοσία.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Ε.ΣΥ. καλεί όλες τις Ενώσεις-μέλη της Ομοσπονδίας να κινητοποιηθούν επειγόντως και να δώσουν πανελλαδικό χαρακτήρα στην αγωνιστική απάντηση. Σε ώρες κρίσης η αλληλεγγύη είναι το βασικό όπλο των εργαζομένων.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Ε.ΣΥ. θα είναι σε επιφυλακή ώστε να βοηθήσει κάθε δυνατότητα κλιμάκωσης του αγώνα μέχρι τη δικαίωση των εργαζομένων.
Η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ έχει ως εξής:
«Η αιφνιδιαστική απόφαση της οικογένειας Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου, ιδιοκτητών των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής, του ραδιοσταθμού «CITY 99,5» και του ειδησεογραφικού site του Ομίλου, να πετάξουν στο δρόμο 450 συναδέλφους μας, κλείνοντας τα συγκεκριμένα ΜΜΕ, αποτελεί πρόκληση και «αιτία πολέμου» για όλους τους εργαζόμενους στην ενημέρωση, ολόκληρο τον κόσμο της εργασίας.
Η δραματική αυτή εξέλιξη έρχεται να προστεθεί στις καθημερινές, πλέον, απολύσεις και τη ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στο σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων ενημέρωσης. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τα τελευταία επεισόδια του δράματος με απλήρωτους ή απολυμένους εργαζόμενους στην «ΕΞΠΡΕΣ», τον «ΣΚΑΪ», τον «ALTER», το « STAR », τη «ΧΩΡΑ», το «DERBY», την «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», τον «ΞΕΝΙΟ», με την αυθαιρεσία και αδιαφάνεια για τους συμβασιούχους στην ΕΡΤ.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ σε έκτακτη σημερινή του συνεδρίαση αποφάσισε , ομόφωνα, και σε συνεργασία με τις άλλες Ενώσεις του Κλάδου τα εξής:
1. Κηρύσσει 24ωρη απεργία από σήμερα, 22/6/2009, στις 17.00 σε όλα τα ΜΜΕ , έντυπα, ραδιοτηλεοπτικά και ψηφιακά, ιδιωτικά, δημόσια ή δημοτικά.
2. Καλεί σε απεργιακή συγκέντρωση στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ αύριο Τρίτη, 23/6/2009, στις 12.00 το μεσημέρι και πορεία στη Βουλή.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ προειδοποιεί την Κυβέρνηση, τα Πολιτικά Κόμματα και τις εργοδοτικές Ενώσεις , ότι ο αγώνας θα κλιμακωθεί. Τα σχέδια απαξίωσης της ενημέρωσης και εξαθλίωσης των εργαζομένων δεν θα περάσουν.
Ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.ΣΥ.) εκφράζει την οργή του κλάδου για το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου, του ραδιοφώνου City 99.5, του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής και του ETypos.com.
Είναι μία ακόμα απόπειρα -μετά π.χ. τις προτάσεις για «εκ περιτροπής εργασία» στον όμιλο Εξπρές, το κλείσιμο του περιοδικού DIVA και τις σποραδικές αλλά καθημερινές απολύσεις σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ- να αξιοποιηθεί η οικονομική κρίση ως πρόσχημα με στόχο να υποβαθμιστούν τα εργασιακά δικαιώματα στο χώρο του τύπου και τελικά να υποβαθμιστεί η ίδια η ενημέρωση.
Η Π.Ο.Ε.ΣΥ. χαιρετίζει την αγωνιστική απάντηση της Ε.Σ.Η.Ε.Α. και τάσσεται ανεπιφύλακτα στο πλευρό της στη δύσκολη αυτή προσπάθεια για να ανατραπεί η εργοδοτική επίθεση. Υπογραμμίζει τις ευθύνες της κυβέρνησης που επέτρεψε την πλήρη απορύθμιση του τοπίου στην ενημέρωση, κάνοντας εφικτή την εργοδοτική ασυδοσία.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Ε.ΣΥ. καλεί όλες τις Ενώσεις-μέλη της Ομοσπονδίας να κινητοποιηθούν επειγόντως και να δώσουν πανελλαδικό χαρακτήρα στην αγωνιστική απάντηση. Σε ώρες κρίσης η αλληλεγγύη είναι το βασικό όπλο των εργαζομένων.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Ε.ΣΥ. θα είναι σε επιφυλακή ώστε να βοηθήσει κάθε δυνατότητα κλιμάκωσης του αγώνα μέχρι τη δικαίωση των εργαζομένων.
Thursday, June 18, 2009
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ: CAFÉ DE LOS MAESTROS Τρίτη 23/6/2009
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης, στα πλαίσια του αφιερώματος στον Αργεντίνικο Κινηματογράφο, σας προσκαλεί την Τρίτη 23/6/2009 στην προβολή της ταινίας
CAFÉ DE LOS MAESTROS
του Μιγκέλ Κοάν
(ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ/ΒΡΑΖΙΛΙΑ/ΗΠA/ΒΡΕΤΑΝΙΑ, 2008, έγχρωμη και ασπρόμαυρη, 90΄)
Το τανγκό δεν είναι απλά και μόνο ένας χορός. Στο Ρίο ντε λα Πλάτα της Αργεντινής, το τανγκό είναι τρόπος ζωής. Εκεί ζουν πολλοί από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του τανγκό. Η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο μερικών από αυτούς τους εξαιρετικούς μουσικούς. Ο Αργεντινός συνθέτης και μουσικός Γουστάβο Σανταολάγια γίνεται ξεναγός μας και μας παρουσιάζει τους μεγάλους δασκάλους του.
9:00 μ.μ. και 11.00 μ.μ.
στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
«ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,
τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr
CAFÉ DE LOS MAESTROS
του Μιγκέλ Κοάν
(ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ/ΒΡΑΖΙΛΙΑ/ΗΠA/ΒΡΕΤΑΝΙΑ, 2008, έγχρωμη και ασπρόμαυρη, 90΄)
Το τανγκό δεν είναι απλά και μόνο ένας χορός. Στο Ρίο ντε λα Πλάτα της Αργεντινής, το τανγκό είναι τρόπος ζωής. Εκεί ζουν πολλοί από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του τανγκό. Η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο μερικών από αυτούς τους εξαιρετικούς μουσικούς. Ο Αργεντινός συνθέτης και μουσικός Γουστάβο Σανταολάγια γίνεται ξεναγός μας και μας παρουσιάζει τους μεγάλους δασκάλους του.
9:00 μ.μ. και 11.00 μ.μ.
στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
«ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,
τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr
Saturday, June 13, 2009
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης: Προβολή ταινίας LA RABIA (Η ΟΡΓΗ) της Αλμπερτίνα Κάρι ΤΡΙΤΗ 16/6/2009
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στις θερινές προβολές της που γίνονται κάθε Τρίτη στις 9:00 μμ και 11:00 μμ στο
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 από Οδό Ακαδημίας, τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
Αυτή την ΤΡΙΤΗ 16/6/2009 στα πλαίσια του αφιερώματος στο σύγχρονο Αργεντίνικο Κινηματογράφο προβάλλεται η ταινία
LA RABIA ( Η ΟΡΓΗ)
της Αλμπερτίνα Κάρι (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, 2008, έγχρωμη, 83΄)
Με την τραγική σύγκρουση ανάμεσα σε δύο αγροτικές οικογένειες στις πάμπας της Αργεντινής καταπιάνεται στην τελευταία ταινία της η Αλμπερτίνα Κάρι. Η σκηνοθέτις με δυνατές και τολμηρές σκηνές ζωντανεύει τα πάθη, την απιστία, τη βία και το θάνατο, που αποτελούν τμήμα της ζωής των ανθρώπων των απομονωμένων αγροτικών κοινοτήτων της χώρας της.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 από Οδό Ακαδημίας, τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
Αυτή την ΤΡΙΤΗ 16/6/2009 στα πλαίσια του αφιερώματος στο σύγχρονο Αργεντίνικο Κινηματογράφο προβάλλεται η ταινία
LA RABIA ( Η ΟΡΓΗ)
της Αλμπερτίνα Κάρι (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, 2008, έγχρωμη, 83΄)
Με την τραγική σύγκρουση ανάμεσα σε δύο αγροτικές οικογένειες στις πάμπας της Αργεντινής καταπιάνεται στην τελευταία ταινία της η Αλμπερτίνα Κάρι. Η σκηνοθέτις με δυνατές και τολμηρές σκηνές ζωντανεύει τα πάθη, την απιστία, τη βία και το θάνατο, που αποτελούν τμήμα της ζωής των ανθρώπων των απομονωμένων αγροτικών κοινοτήτων της χώρας της.
Thursday, June 11, 2009
"Δημοκρατία: θεσμοί και κινήματα" στο Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας στον Πειραιά
Το Τμήμα Θεωρίας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και το Ινστιτούτο ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους για την προώθηση της ουσιαστικής πολιτικής και θεωρητικής συζήτησης, διοργανώνουν σειρά συζητήσεων με την Πολιτική Κίνηση Κέντρου-Πειραϊκής με γενικό θέμα:
Σοσιαλισμός με Ελευθερία και Δημοκρατία
Παρασκευή, 12 Ιουνίου 2009 στις 7:30 μμ
"Δημοκρατία: θεσμοί και κινήματα"Ομιλητές: Τασία Χριστοδουλοπούλου και Στέλιος Μπαμπάς
Στο Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας,
Πραξιτέλους 78 και Ελ. Βενιζέλου, Πειραιάς (είσοδος από Πραξιτέλους)
Σοσιαλισμός με Ελευθερία και Δημοκρατία
Παρασκευή, 12 Ιουνίου 2009 στις 7:30 μμ
"Δημοκρατία: θεσμοί και κινήματα"Ομιλητές: Τασία Χριστοδουλοπούλου και Στέλιος Μπαμπάς
Στο Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας,
Πραξιτέλους 78 και Ελ. Βενιζέλου, Πειραιάς (είσοδος από Πραξιτέλους)
Tuesday, June 09, 2009
“ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΙΜΑΣΤΕ EMEIS" Green art event
“ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΙΜΑΣΤΕ EMEIS” ……………………………………………Green art event
με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος στις 9-10-11 Ιουνίου 2009 εμπνέονται, δημιουργούν και εκθέτουν
οι καλλιτέχνες:
Χλόη Ν. Αμαράντου
Ζωή Γκαϊδατζή
Ζάννα
Μανώλης Ζουλάκης
Παναγιώτα Καμόντου
Μαρία Κοκκινάκη
Μαρία Κολοκούρη
Μαρία Κούρου
Αναστασία Λογοθέτη
Ελπίδα Μαρίνη
Χρυσούλα Μπινιάρη
Δέσποινα Πανταζή
Χρήστος Πάσχος
Μιχάλης Ρωμανός
Γιώργος Σκύθος
Δέσποινα Φωκίδου
Εγκαίνεια - Green art event party στις 9 Ιουνίου 2009 7.30 μ.μ. στο obiuptown cafebarrestaurant
Σκουλενίου 2 πλατ. Αγ. Θεοδώρων, Αθήνα τηλ. 210-3210512.
η Ζωή Γκαϊδατζή θα διαβάσει ένα οικολογικό παραμύθι της για μικρούς και μεγάλους
η Παναγιώτα Καμόντου θα διαθέτει τα οικολογικά καλλυντικά από aloe vera “LR”
Επιμέλεια Έκθεσης: Ζωή Γκαϊδατζή
με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος στις 9-10-11 Ιουνίου 2009 εμπνέονται, δημιουργούν και εκθέτουν
οι καλλιτέχνες:
Χλόη Ν. Αμαράντου
Ζωή Γκαϊδατζή
Ζάννα
Μανώλης Ζουλάκης
Παναγιώτα Καμόντου
Μαρία Κοκκινάκη
Μαρία Κολοκούρη
Μαρία Κούρου
Αναστασία Λογοθέτη
Ελπίδα Μαρίνη
Χρυσούλα Μπινιάρη
Δέσποινα Πανταζή
Χρήστος Πάσχος
Μιχάλης Ρωμανός
Γιώργος Σκύθος
Δέσποινα Φωκίδου
Εγκαίνεια - Green art event party στις 9 Ιουνίου 2009 7.30 μ.μ. στο obiuptown cafebarrestaurant
Σκουλενίου 2 πλατ. Αγ. Θεοδώρων, Αθήνα τηλ. 210-3210512.
η Ζωή Γκαϊδατζή θα διαβάσει ένα οικολογικό παραμύθι της για μικρούς και μεγάλους
η Παναγιώτα Καμόντου θα διαθέτει τα οικολογικά καλλυντικά από aloe vera “LR”
Επιμέλεια Έκθεσης: Ζωή Γκαϊδατζή
Monday, June 08, 2009
Η Αχαρνών εργαστήρι του φασισμού
Στις αρχές Ιουνίου κυκλοφόρησε στις θυρίδες των ηλεκτρονικών ταχυδρομείων μας το παρακάτω κείμενο του συναγωνιστή Δημήτρη Μπελαντή. Το βρήκα επίσης
στο blog http://raveionists.blogspot.com/2009/06/blog-post.html. To παραθέτω όπως ακριβώς μου στάλθηκε. Μετά την εκλογική άνοδο του ΛΑ.Ο.Σ. στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου γίνεται τραγικά επίκαιρο.
Θανάσης Τσακίρης
Η Αχαρνών εργαστήρι του φασισμού
Αυτό που συμβαίνει στον Άγιο Παντελεήμονα δεν έχει ακόμη αναλυθεί ικανοποιητικά. Η δυνατότητα μιας οργάνωσης σαν την Χρυσή Αυγή να στρατολογεί ακόμη και στα πλαίσια μιας μετωπικής οργάνωσης (Επιτροπές Κατοίκων) δεκάδες ως εκατοντάδες ανθρώπους και να τρομοκρατεί συστηματικά τους μουσουλμάνους μετανάστες, να τους κυνη\γά και να τους μαχαιρώνει, να καίει τους τόπους λατρείας τους, η συγκάλυψή της και ενίσχυσή της από την Αστυνομία και άλλους παρακρατικούς μηχανισμούς , η δημιουργία ενός κλίματος τρόμου εναντίον της Αριστεράς και των φιλομεταναστευτικών οργανώσεων, η καλλιέργεια μιας συστηματικής πίεσης κατά των κατοίκων της περιοχής που δεν συμμερίζονται τις ακροδεξιές απόψεις , είναι γεγονότα πρωτόγνωρα για την μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Έχει προηγηθεί η επιχείρηση εκκένωσης του πρώην Εφετείου κατά των μεταναστών , οι οποίοι διαβιούν αναγκαστικά σε αυτό υπό αθλιες συνθήκες , από κάποιες εκατοντάδες μέλη της Χρυσής Αυγής καθώς και η παρακρατική κάλυψή τους από τις αστυνομικές δυνάμεις . Έχει επίσης προηγηθεί η συστηματική επίθεση σε μετανάστες σε εργατικές –λαϊκές περιοχές όπως η Νέα Ιωνία αλλά και περιστατικά σχετικής δικάιωσης ακροδεξιών ηγετών όπως η περίπτωση Πλεύρη και οι δικαστικές αποφάσεις για το βιβλίο του σχετικά με τους Εβραίους. Αλλά και η σχετική ενίσχυση του κόμματος ΛΑΟΣ και η σκανδαλώδης προβολή και ενίσχυσή του από τα ΜΜΕ
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν κατ’ αρχήν ότι έχουμε μπει ως χώρα σε μια γενικευμένη κατάσταση εκφασισμού . Δεν έχουμε ακόμη ένα πολύ μαζικό φασιστικό κίνημα στην Ελλάδα ούτε έχουν αποκτήσει ακόμη βαθειές κοινωνικές ρίζες . Θα υποστηρίξουμε όμως ότι τόσο κοινωνικές όσο και πολιτικές αιτίες καθιστούν πλέον προσφορότερο το κοινωνικό έδαφοςς για φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές.
1. Η διπλή ριζοσπαστικοποίηση,η κρίση
και η κρατική συγκάλυψη/ ενίσχυση μετά τον Δεκέμβρη
Από ότι φάνηκε , ο Δεκέμβρης υπήρξε μια καμπή σοβαρου κλονισμού του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας και το ξέσπασμα της κοινωνικής εξέγερσης αντιμετωπίσθηκαν δύσκολα από το κράτος της ισχύουσας νομιμότητας. Δεν είναι τυχαίες οι τακτικές κινήσεις του Υπουργού Δημόσιας Τάξης , οι οποίες σηματοδοτούσαν μια αδυναμία καταστολής της εξέγερσης στα πλαίσια ενός ευλόγου κόστους αλλά και οι δηλώσεις τότε παραγόντων για μια πιθανή χρήση του στρατού κατά της εξέγερσης. Επίσης, η εξέγερση σηματοδοτεί μια συγκυρία όπου η κρίση του συστήματος διακυβέρνησης τείνει να εξελιχθεί σε γενική πολιτική κρίση, κρίση ηγεμονίας και άρα κρίση του δεσμού εκπροσώπησης ανάμεσα σε κυβερνώντες και κυβερνώμενους. Η κρίση της κυρίαρχης ιδεολογίας και ιδίως ανάμεσα στην νεολαία και την επισφαλή εργασία υπερβαίνει πλέον κατά πολύ την αμφισβήτηση προς την τρέχουσα διαχείριση και τα υπαρκτά κυρίαρχα κόμματα και τις κυβερνητικές πρακτικές τους. Αναζητούνται εναλλακτικές και πέρα από την μεταρρύθμιση του συστήματος διακυβέρνησης αν και με τυφλό τρόπο και χωρίς ορατή στρατηγική-πράγμα αρκετά συχνό στον ώριμο μητροπολιτικό καπιταλισμό. .
Παρά το ότι δεν γενικεύτηκαν τελικά οι όψεις κρίσης ηγεμονίας, κάποιες διαστάσεις τους παραμένουν λανθάνουσες και εξακολουθούν να μας απασχολούν και σήμερα.
Σε αυτές τις συγκυρίες η κρίση του δεσμού εκπροσώπησης δεν οδηγεί μονοσήμαντα
σε ριζοσπαστικοποίηση της Αριστεράς αλλά και σε αντίστοιχη ριζοσπαστικοποίηση της Δεξιάς. Ιδίως όταν η παρακμή των κυρίαρχων κομμάτων εκδηλώνεται και μέσα από την διαφθορά και την αναξιοπιστία των βασικών πολιτικών προσώπων, η κριτική του πολιτικού συστήματος λαμβάνει διπλή όψη – πέρα από τον αριστερό ριζοσπαστισμό θα φανεί και ο δεξιός και μάλιστα πέρα από τα «ευπρεπή» όρια του ΛΑΟΣ αν και σε συμπαιγνία με αυτό.
Όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά ο συνδυασμός του κοινοβουλευτικού μπλοκαρίσματος, της ταξικής πόλωσης, της οικονομικής κρίσης και της διαφθοράς ισχυροποιεί τους ως τώρα ισχνούς φασιστικούς θύλακες. Ας θυμηθούμε εδώ α) το μεγάλο σκάνδαλο Σταβίσκυ και την εξαιρετικά ισχυρή προσπάθεια της γαλλικής Ακροδεξιάς –ιδίως των Σταυρών της Φωτιάς- να πιέσει ή και καταλάβει την κρατική εξουσία στις 6-2-1934 και β) το φούσκωμα του ναζισμού στη Βαϊμάρη κατά τον Μεσοπόλεμο και ιδίως μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 29.
Όταν το μαζικό κίνημα και ιδίως στην εξεγερσιακή του μορφή κάνει μια κλιμάκωση και μετά υποχωρεί, ενώ η πολιτική κρίση συνεχίζει να χρωματίζει το σκηνικό , είναι η ώρα του δεξιού ριζοσπαστισμού να παραλάβει την σκυτάλη.
Είναι προφανές ότι ο δεξιός ριζοσπαστισμός έχει την κρατική ανοχή και στήριξη έναντι του κινδυνου του αριστερού ριζοσπαστισμού. .Αποτελεί τη χρήσιμη δεξαμενή σκόπιμου προσανατολισμού πληβειακών και μικροαστικών στρωμάτων. Αποτελεί την εφεδρεία κατά της Αριστεράς αλλά και στοχοποιούμενων από την εξουσία κοινωνικών ομάδων σε πρακτικές που δεν μπορεί να υιοθετήσει και να εκφράσει ακόμη ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός. Αποτελεί μια μορφή κρατικού δικτύου έξω από τα όρια της νομιμότητας («παράλληλο δίκτυο» κατά τον Πουλαντζά) .
Σε κάθε περίπτωση , η παρέμβαση της Ακροδεξιάς οργανώνεται γύρω από μια ερμηνεία του «εθνικού συμφέροντος» και έχει ως στόχο έναν ορισμένο εχθρό ( σχέση Εχθρού-Φίλου). Στη Γαλλία του 34 ήταν οι κερδοσκόποι και οι Εβραίοι, στη Γερμανία ήταν οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές. Σήμερα, σε ένα κέντρο της πόλης εγκαταλελειμμένο από την κρατική εξουσία , ο εχθρός είναι βασικά οι μετανάστες . Και το φόντο το οικονομικό ρήμαγμα των ελληνικών μικροαστικών και εργατικών-πληβειακών στρωμάτων που ξεσπά πάνω στους μετανάστες.
2. Οι μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας
Η ένταση των μεταναστευτικών ροών σε μια διεθνή συγκυρία όπου η πείνα και ο πόλεμος είναι η «κοινή μοίρα» του Τρίτου Κόσμου δημιουργεί ένα τεράστιο εργατικό δυναμικό στις μητροπόλεις είτε υπερεκμεταλλευόμενο είτε λειτουργούν ως ένας ευμεγέθης εφεδρικός στρατός. Εδώ λειτουργεί μια απόλυτη διπλή γλώσσα των ιδεολόγων της άρχουσας τάξης . Από τη μια πλευρά ξεζουμίζουν αυτό το δυναμικό κάτω από απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και διαμονής . Από την άλλη δημιουργούν σε καιρούς αναταραχής ένα ρεύμα «τάξης και ασφάλειας» , το οποίο στρέφεται κατά των μεταναστών κυρίως ως φορέων εγκληματικότητας , βρωμιάς, εκφυλισμού κλπ.
Πράγματι, ο αντιμεταναστευτικός λόγος είναι βασικός μοχλός χτισίματος κοινωνικοταξικών συμμαχιών ανάμεσα στον συνασπισμό εξουσίας και στα ταλανιζόμενα από την κρίση μεσαία και εργατικά στρώματα. Ουσιαστικά η «κρίση τάξης και ασφάλειας» είναι η κορυφή του παγόβουνου , η οποία συγκαλύπτει την κρίση υπόστασης και τις ανησυχίες αυτών των στρωμάτων σε καιρούς οικονομικά και κοινωνικά χαλεπούς. Η «κρίση ασφάλειας» είναι αντεστραμμένη και παραμορφωμένη εικόνα της δυσανεξίας στρωμάτων απέναντι στην κοινωνική κρίση.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε πραγματικά προβλήματα ασφάλειας που πηγάζουν από την εκπληκτική συμπίεση των μεταναστών πρέπει να δούμε το κύριο : ότι δηλαδή η άρχουσα τάξη δημιουργεί ή έστω ανέχεται θύλάκες δεξιάς ριζοσπαστικοποίησης ακριβώς για να διοχετεύσει την οργή και απελπισία πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων ακριβώς όπως η δυτικογερμανική κυβέρνηση ανέπτυξε την αντιτρομοκρατική υστερία στα 1970-1978 για να στρέψει το ενδιαφέρον των πολιτών από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της αλλαγής ρυθμιστικού παραδείγματος προς τον νεοφιλελευθερισμό.
Από την άλλη πλευρά , τα πιο μετριοπαθή ακροδεξιά κόμματα (όπως το ΛΑΟΣ) γινονται οι μηχανισμοί διαμεσολάβησης ανάμεσα στις φασιστικές συμμορίες και το κράτος – λειαίνουν τον λόγο των συμμοριών και προσπαθούν να τον τρέψουν σε κρατική πολιτική.
Ένας επιπλέον λόγος που η τάση εκφασισμού βρίσκει έδαφος πέρα από την ενδογενή και διεθνή οικονομική οικονομική κρίση και την αύξουσα ανεργία είναι η ίδια η κοινωνική εγκατάλειψη του κέντρου της μητρόπολης και των μεταναστευτικών συνοικιών από τις κυβερνήσεις και τα κέντρα εξουσίας ( Δήμος, Αστυνομία κ.α.) . Η ερημοποίηση και γκεττοποίηση του κέντρου δεν αποτελεί απλώς μια γιγαντιαία παράλειψη της εξουσίας. Μελέτες όπως του Mike Davies για το Λος Άντζελες του ’90 έχουν δείξει ότι η γκεττοποίηση συνιστά και μια συνειδητή πολεοδομική στρατηγική της εξουσίας. Πέρα από υπαρκτά και σημαντικά κερδοσκοπικά παιχνίδια ( υποβάθμιση και εκ νέου αναβάθμιση τμημάτων του κέντρου) η αστική εξουσία ενδιαφέρεται για την δημιουργία δεξαμενών του φτωχού πληθυσμού και χωροταξικής αποκοπής του από τα προνομιούχα στρώματα και τάξεις.
Πλην όμως , η κατάργηση των κοινωνικών και δημοτικών υπηρεσιών σε αυτές τις ζώνες λόγω του μεταναστευτικού τους πληθυσμού έχει και «παράπλευρες συνέπειες: πέρα από το γεγονός ότι τα ντόπια εργατικά και μικροαστικά στρώματα πλήττονται και αυτά άμεσα από την εγκατάλειψη και στρέφονται έτσι σε ρατσιστικές λογικές , ο ίδιος ο κοινωνικός ιστός διαλύεται με αποτέλεσμα δευτερογενή φαινόμενα αταξίας , βίας και εγκληματικότητας. Η εξουσία δημιουργεί ακριβώς εκείνα τα προβλήματα που η ίδια επικαλείται για να στηρίξει τον αυταρχισμό. Αλλά και οι πιέσεις που δέχεται από στηρίγματά της για περισσότερη τάξη είναι απόρροια των πολιτικών της.
Τώρα , η ύπαρξη μιας έντονης οικονομικής κρίσης διαπλέκεται με την εγκατάλειψ η , γκεττοποίηση του κέντρου της πόλης και με την κρίση των κυρίαρχων κομμάτων , η οποία οριακά τείνει να υπερβεί τα όρια μιας κρίσης διακυβέρνησης . Οι παράγοντες για την άνοδο του δεξιού ριζοσπαστισμού είναι υπαρκτοί .
Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα αλλά και στην επίθεση στο Εφετείο είναι η τοπική τάση βαθέματος των δεσμών των φασιστικών συμμοριών με τις μάζες. Η δημιουργία μετωπικών οργανώσεων περιβάλλει τις ομάδες κρούσης με μια ευρύτερη κοινωνική συνοχή και υποστήριξη. Έτσι, η βία εμφανίζεται ως βία επιθυμητή τοπικά και κοινωνικά νομιμοποιημένη. Όταν μια μετωπική οργάνωση με 100 ανθρώπους περιβάλλει δεκαπέντε μαχαιροβγάλτες και τραμπούκους , οι τελευταίοι δικαιολογούν τη δράση τους ως έκφραση της κοινωνικής βούλησης , της λαϊκής ορμής και οργής. Αυτό το φαινόμενο είναι ριζικά νέο και ενδέχεται να αποτελέσει πιλότο και για άλλες υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας . Αν αυτό δεν ανασχεθεί άμεσα, οι προοπτικές για την πλέον ακραία Ακροδεξιά θα καταστούν ευοίωνες. Ας θυμηθούμε εδώ και την περίπτωση του «Εθνικού Μετώπους» στη Γαλλία και την Αγγλία και την για χρόνια μαζικοποίησή τους. Επίσης, είναι σημαντικό ότι γραφεία ακροδεξιών ομάδων έχλουν αρχίσει να ιδρύονται σε υποβαθμισμένες πόλεις και συνοικίες (π.χ. Πάτρα).
3. Η διανόηση της Ακροδεξιάς
Θα ήταν υπερβολικό να θεωρήσουμε ότι ένα κόμμα σαν το ΛΑΟΣ αρκεί για να θεμελιώσει την οργανικής διανόηση της Ακροδεξιάς και να την συνδέσει και με πιο ακραίες οργανώσεις της παράταξης αυτής. Παραμένει ένα ισχυρό δίκτυο , σημείο συνοχής και αναφοράς των πιο ακραίων οργανώσεων αλλά όλο και περισσότερο περιβάλλεται και από άλλα δίκτυα .
Πέρα από τις μετωπικές οργανώσεις του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής (μικροαστοί, απόστρατοι , πληβειακά στρώματα, καθαροί φασίστες κλπ) , αναπτύσσονται πολλές διαφορετικές εστίες και κέντρα προβληματισμού , με διείσδυση στη νεολαία και σε θεματικούς κύκλους ενδιαφερόντων (π.χ. στρατιωτικά περιοδικά , εκδόσεις για τον Ελληνισμό, βιβλιοπωλεία κλπ ) Ορισμένα μάλιστα από αυτά τα ιδεολογικά κέντρα έρχονται σε επαφή και με εθνοκεντρικούς κύκλους προερχόμενους από την Αριστερά (φαινόμενο «μεταμορφισμού» των διανοουμένων κατά τον Γκράμσι ). Δεν βρισκόμαστε ακόμη σε ένα κλίμα «συντηρητικής επανάστασης» , σίγουρα όμως η ευκολία και το θράσος του αναθεωρητικού λόγου σχετικά με τον ναζισμό θα πρέπει να μας προβληματίσει.
Η θεματοποίηση του μεταναστευτικού κινδύνου επηρεάζει άμεσα και τομείς της ίδιας της «Νέας Δημοκρατίας», ιδίως της λεγόμενης Λαικής Δεξιάς. Επίσης , βοηθά να νομιμοποιηθεί τοΛΑΟΣ ως μη ακραίο κόμμα ως και πιθανό να συγκυβερνήσει την Ελλάδα μαζί με τη «Νέα Δημοκρατία» .
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι εντός της Ακροδεξιάς αναπτύσσονται δυο διαφορετικές αλλά συγκλίνουσες κατ’ αποτέλεσμα ιδεολογίες σχετικά με το μεταναστευτικό. Η ακραία ναζιστική, η οποία θεωρεί τους μετανάστες υπάνθρωπους και η άποψη της «μετριοπαθούς Ακροδεξιάς» , η οποία συσπειρώνει και τμήμα των Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Κατά την τελευταία , οι μετανάστες είναι άνθρωποι ίσης αξίας με εμάς αλλά καλό είναι να μείνουν στη χώρα τους γιατί η οικονομία μας δεν τους αντέχει/μας πάιρνουν τις δουλειές αλλά και γιατί η υπερπαρουσία τους διαστρέφει τον εθνικό μας χαρακτήρα (Καρατζαφέρης).
Επίσης, αξίζει να αναφερθεί η επικοινωνιακή στρατηγική πολλαπλών μπλογκς, τα οποία επηρεάζουν σημαντικά και τμήμα της Νέας Δημοκρατίας.
Στη διανόηση της Ακροδεξιάς αξίζει να ενταχθεί και το φαινόμενο Πλεύρη, το οποίο κινείται προς την πιο ακραία εκδοχή αλλά και προσδίδει στην νέα Ακροδεξιά στοιχεία ιστορικής συνέχειας με την παραδοσιακή φιλοδικτατορική Ακροδεξιά. Αυτή η έλλειψη συνέχειας και γείωσης στον εθνικό πολιτικόκορμό (πιο πολύ στην ακραία εκδοχή) είναι και ένα από τα πιο φλέγοντα προβλήματα της νέας ελληνικής Ακροδεξιάς . Και πώς να γειωθείς στον εθνικό κορμό , όταν δηλώνεις χιτλερικός δηλαδή τάσσεσαι υπέρ των πρώην κατακτητών της χώρας σου ;
4.Οι φάλαγγες της Μαύρης Τάξης
Όπως και στην περίπτωση της Βαϊμάρης , η ενίσχυση της πιο ακραίας «Ακροδεξιάς» εκφράζεται με την συγκρότηση μιας μορφής ταγμάτων εφόδου . Αυτοί που προπηλακίζουν και τραυματίζουν τους μετανάστες σήμερα και αύριο και τους υποστηρικτές τους είναι ένας σκληρός στρατιωτικοποιημένος πυρήνας ακόμη σε χαμηλά αριθμητικά επίπεδα.
Υπάρχουν, όμως, και εδώ καινούρια μετά το ’74 δεδομένα , τα οποία πρέπει να μας προβληματίσουν .
1. Η πλήρης ασυλία και στήριξη των ταγμάτων εφόδου από την Αστυνομία , κάτι αδιανόητο λ.χ. για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.
2. Η δημιουργία σε επιλεγμένες περιοχές Επιτροπών Κατοίκων που περιστοιχίζουν και νομιμοποιούν τα τάγματα εφόδου.
3. Το χτύπημα συμβολικών στόχων (π.χ. τζαμιά) , το οποίο ωθεί έναν χαμηλής έντασης Εμφύλιο με τους μουσουλμάνους μετανάστες και να τους ριζοσπαστικοποιήσει σε ισλαμική κατεύθυνση.
4. Η βίαιη τρομοκρατία που αρχίζει να αναπτύσσεται στον Άγιο Παντελεήμονα σε βάρος και της ίδιας της Αριστεράς (επίθεση σε ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ) , η οποία συνδυάζει την αντιξένη ιδεολογία με τον ακραίο αντικομμουνισμό με αποτέλεσμα ακόμη και την ακύρωση εκδηλώσεων της Αριστεράς. .
Τέτοια τρομοκρατία υπήρξε και παλαιότερα (βόμβες το 76-77, «Νέα Τάξη» ) αλλά δεν είχαν τόσο εμφανή στήριξη και τροφοδότηση από τον κρατικό μηχανισμό.
5. Η τρομοκρατία κατά του ουδέτερου τμήματος του πληθυσμού/ μαζί μας ή εναντίον μας.
Ο συνδυασμός αντιμεταναστευτικής ιδεολογίας και αντικομμουνισμού θυμίζει έντονα το αντίστοιχο της Βαϊμάρης (τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών) . Το χτύπημα κατά του αποδιοπομπάιου τράγου (που περιλάμβανε τότε και την πρόθεση σκλαβοποίησης έως εξόντωσης των Εβραίων ως εργατικού δυναμικού) συνδυάζεται πάντοτε με τον αντικομμουνισμό και το χτύπημα των διαφωτιστικών/ χειραφετητικών ιδεολογιών. Η Μαύρη Τάξη εδραιώνεται καταστρέφοντας πάντοτε τα αριστερά κινήματα και εδραιώνοντας έναν συνδυασμό ανορθολογισμού και αντιδραστικού τεχνοκρατικού ορθολογισμού. Άρα, η Αριστερά δεν μπορεί να ελπίσει ότι χτυπώντας μόνο τους μετανάστες οι ακροδεξιοί θα την αφήσουν ήσυχη.
5.. Η γραμμή άμυνας.
Ένα ακόμη νέο ποιοτικό στοιχείο είναι η κάθοδος της Χρυσής Αυγής στις Ευρωεκλογές και η νομιμοποίησή της από νεοφασιστική ομάδα σε θεσμική πολιτική οργάνωση.
Είναι εντυπωσιακό ότι το γεγονός αυτό μικρή έως καμία αντίδραση δεν έχει προκαλέσει . Παρά ταύτα από εδώ και στο εξής η Χρυσή Αυγή θα απολαμβάνει μιας θέσης αντίστοιχης με τις αριστερές εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις .
Η γραμμή άμυνας στα πλαίσια του ελληνικού Συντάγματος δεν μπορεί να είναι η νομική απαγόρευση ή διάλυση της Χ.Α. , αφού το Σύνταγμα δεν προβλέπει αυτή τη διαδικασία για πολιτικά κόμματα (αντίθετα από το γερμανικό) παρά μόνο για σωματεία (29 και 12 του Σ). .
Πιθανότατα , μια ευρεία χρήση του αντιρατσιστικού νόμου του 1979 μπορεί να αποτελέσει σε συρροή με τα άλλα διαπραττόμενα αδικήματα μια μορφή νομικής ασπίδας κατά της Χ.Α. (παρά τα προβλήματγα συνταγματικότητας που έχει αυτός ο νόμος και τα οποία αξιοποίησε και ο Πλεύρης για την αθώωσή του) .
Σε κάθε περίπτωση όμωςα τα όρια μιας νομικής /κανονιστικής αντιμετώπισης της Χ.Α. με δεδομένο και το κρατικό της back up ε’ίναι στενά και πολύ περιορισμένα.
Η αντιμετώπιση της Χ..Α υποθέτει κατ’ αρχήν ένα Ενιαίο Μέτωπο της Αριστεράς σε αντιφασιστική κατεύθυνση και το τέλος της υποτίμησης του κινδύνου (αμελούς ή σκόπιμης). Ακόμη και το ΚΚΕ που ποιούσε τηννήσσα βλέπει τώρα τον κόσμο του να βάλλεται.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η Χ.Α. δεν θα νικηθεί στο πεδίο κυρίως των νόμων και διαταγμάτων αλλά στο πεδίο α) της πλήρους πολιτικής της απομόνωσης με μια στρατηγική επανάκτησης τμήματος των πληττόμενων στρωμάτων χάρη σε μια γραμμή ταξικής συναδέλφωσης Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων και β) στο πεδίο της ισχύος και της δυνατότητας πολιτικής αντιπαράθεσης με την Ακροδεξιά, ειρηνικής ή και βίαιης ανάλογα με τις συνθήκες, ακόμη και με την έννοια της αυτοάμυνας γ) στο πεδίο της ανάδειξης του ρόλου του κρατικού μηχανισμού Ας θυμηθούμε εδώ ότι καμία αντιπαράθεση με τον φασισμό διεθνώς δεν παρέλειψε να αναμετρηθεί και στο πεδίο της ισχύος . Αυτό το έχει καταλάβει στην Ελλάδα ο αναρχικός χώρος. Ας το καταλάβουμε και εμείς.
Δημήτρης Μπελαντής
στο blog http://raveionists.blogspot.com/2009/06/blog-post.html. To παραθέτω όπως ακριβώς μου στάλθηκε. Μετά την εκλογική άνοδο του ΛΑ.Ο.Σ. στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου γίνεται τραγικά επίκαιρο.
Θανάσης Τσακίρης
Η Αχαρνών εργαστήρι του φασισμού
Αυτό που συμβαίνει στον Άγιο Παντελεήμονα δεν έχει ακόμη αναλυθεί ικανοποιητικά. Η δυνατότητα μιας οργάνωσης σαν την Χρυσή Αυγή να στρατολογεί ακόμη και στα πλαίσια μιας μετωπικής οργάνωσης (Επιτροπές Κατοίκων) δεκάδες ως εκατοντάδες ανθρώπους και να τρομοκρατεί συστηματικά τους μουσουλμάνους μετανάστες, να τους κυνη\γά και να τους μαχαιρώνει, να καίει τους τόπους λατρείας τους, η συγκάλυψή της και ενίσχυσή της από την Αστυνομία και άλλους παρακρατικούς μηχανισμούς , η δημιουργία ενός κλίματος τρόμου εναντίον της Αριστεράς και των φιλομεταναστευτικών οργανώσεων, η καλλιέργεια μιας συστηματικής πίεσης κατά των κατοίκων της περιοχής που δεν συμμερίζονται τις ακροδεξιές απόψεις , είναι γεγονότα πρωτόγνωρα για την μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Έχει προηγηθεί η επιχείρηση εκκένωσης του πρώην Εφετείου κατά των μεταναστών , οι οποίοι διαβιούν αναγκαστικά σε αυτό υπό αθλιες συνθήκες , από κάποιες εκατοντάδες μέλη της Χρυσής Αυγής καθώς και η παρακρατική κάλυψή τους από τις αστυνομικές δυνάμεις . Έχει επίσης προηγηθεί η συστηματική επίθεση σε μετανάστες σε εργατικές –λαϊκές περιοχές όπως η Νέα Ιωνία αλλά και περιστατικά σχετικής δικάιωσης ακροδεξιών ηγετών όπως η περίπτωση Πλεύρη και οι δικαστικές αποφάσεις για το βιβλίο του σχετικά με τους Εβραίους. Αλλά και η σχετική ενίσχυση του κόμματος ΛΑΟΣ και η σκανδαλώδης προβολή και ενίσχυσή του από τα ΜΜΕ
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν κατ’ αρχήν ότι έχουμε μπει ως χώρα σε μια γενικευμένη κατάσταση εκφασισμού . Δεν έχουμε ακόμη ένα πολύ μαζικό φασιστικό κίνημα στην Ελλάδα ούτε έχουν αποκτήσει ακόμη βαθειές κοινωνικές ρίζες . Θα υποστηρίξουμε όμως ότι τόσο κοινωνικές όσο και πολιτικές αιτίες καθιστούν πλέον προσφορότερο το κοινωνικό έδαφοςς για φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές.
1. Η διπλή ριζοσπαστικοποίηση,η κρίση
και η κρατική συγκάλυψη/ ενίσχυση μετά τον Δεκέμβρη
Από ότι φάνηκε , ο Δεκέμβρης υπήρξε μια καμπή σοβαρου κλονισμού του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας και το ξέσπασμα της κοινωνικής εξέγερσης αντιμετωπίσθηκαν δύσκολα από το κράτος της ισχύουσας νομιμότητας. Δεν είναι τυχαίες οι τακτικές κινήσεις του Υπουργού Δημόσιας Τάξης , οι οποίες σηματοδοτούσαν μια αδυναμία καταστολής της εξέγερσης στα πλαίσια ενός ευλόγου κόστους αλλά και οι δηλώσεις τότε παραγόντων για μια πιθανή χρήση του στρατού κατά της εξέγερσης. Επίσης, η εξέγερση σηματοδοτεί μια συγκυρία όπου η κρίση του συστήματος διακυβέρνησης τείνει να εξελιχθεί σε γενική πολιτική κρίση, κρίση ηγεμονίας και άρα κρίση του δεσμού εκπροσώπησης ανάμεσα σε κυβερνώντες και κυβερνώμενους. Η κρίση της κυρίαρχης ιδεολογίας και ιδίως ανάμεσα στην νεολαία και την επισφαλή εργασία υπερβαίνει πλέον κατά πολύ την αμφισβήτηση προς την τρέχουσα διαχείριση και τα υπαρκτά κυρίαρχα κόμματα και τις κυβερνητικές πρακτικές τους. Αναζητούνται εναλλακτικές και πέρα από την μεταρρύθμιση του συστήματος διακυβέρνησης αν και με τυφλό τρόπο και χωρίς ορατή στρατηγική-πράγμα αρκετά συχνό στον ώριμο μητροπολιτικό καπιταλισμό. .
Παρά το ότι δεν γενικεύτηκαν τελικά οι όψεις κρίσης ηγεμονίας, κάποιες διαστάσεις τους παραμένουν λανθάνουσες και εξακολουθούν να μας απασχολούν και σήμερα.
Σε αυτές τις συγκυρίες η κρίση του δεσμού εκπροσώπησης δεν οδηγεί μονοσήμαντα
σε ριζοσπαστικοποίηση της Αριστεράς αλλά και σε αντίστοιχη ριζοσπαστικοποίηση της Δεξιάς. Ιδίως όταν η παρακμή των κυρίαρχων κομμάτων εκδηλώνεται και μέσα από την διαφθορά και την αναξιοπιστία των βασικών πολιτικών προσώπων, η κριτική του πολιτικού συστήματος λαμβάνει διπλή όψη – πέρα από τον αριστερό ριζοσπαστισμό θα φανεί και ο δεξιός και μάλιστα πέρα από τα «ευπρεπή» όρια του ΛΑΟΣ αν και σε συμπαιγνία με αυτό.
Όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά ο συνδυασμός του κοινοβουλευτικού μπλοκαρίσματος, της ταξικής πόλωσης, της οικονομικής κρίσης και της διαφθοράς ισχυροποιεί τους ως τώρα ισχνούς φασιστικούς θύλακες. Ας θυμηθούμε εδώ α) το μεγάλο σκάνδαλο Σταβίσκυ και την εξαιρετικά ισχυρή προσπάθεια της γαλλικής Ακροδεξιάς –ιδίως των Σταυρών της Φωτιάς- να πιέσει ή και καταλάβει την κρατική εξουσία στις 6-2-1934 και β) το φούσκωμα του ναζισμού στη Βαϊμάρη κατά τον Μεσοπόλεμο και ιδίως μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 29.
Όταν το μαζικό κίνημα και ιδίως στην εξεγερσιακή του μορφή κάνει μια κλιμάκωση και μετά υποχωρεί, ενώ η πολιτική κρίση συνεχίζει να χρωματίζει το σκηνικό , είναι η ώρα του δεξιού ριζοσπαστισμού να παραλάβει την σκυτάλη.
Είναι προφανές ότι ο δεξιός ριζοσπαστισμός έχει την κρατική ανοχή και στήριξη έναντι του κινδυνου του αριστερού ριζοσπαστισμού. .Αποτελεί τη χρήσιμη δεξαμενή σκόπιμου προσανατολισμού πληβειακών και μικροαστικών στρωμάτων. Αποτελεί την εφεδρεία κατά της Αριστεράς αλλά και στοχοποιούμενων από την εξουσία κοινωνικών ομάδων σε πρακτικές που δεν μπορεί να υιοθετήσει και να εκφράσει ακόμη ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός. Αποτελεί μια μορφή κρατικού δικτύου έξω από τα όρια της νομιμότητας («παράλληλο δίκτυο» κατά τον Πουλαντζά) .
Σε κάθε περίπτωση , η παρέμβαση της Ακροδεξιάς οργανώνεται γύρω από μια ερμηνεία του «εθνικού συμφέροντος» και έχει ως στόχο έναν ορισμένο εχθρό ( σχέση Εχθρού-Φίλου). Στη Γαλλία του 34 ήταν οι κερδοσκόποι και οι Εβραίοι, στη Γερμανία ήταν οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές. Σήμερα, σε ένα κέντρο της πόλης εγκαταλελειμμένο από την κρατική εξουσία , ο εχθρός είναι βασικά οι μετανάστες . Και το φόντο το οικονομικό ρήμαγμα των ελληνικών μικροαστικών και εργατικών-πληβειακών στρωμάτων που ξεσπά πάνω στους μετανάστες.
2. Οι μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας
Η ένταση των μεταναστευτικών ροών σε μια διεθνή συγκυρία όπου η πείνα και ο πόλεμος είναι η «κοινή μοίρα» του Τρίτου Κόσμου δημιουργεί ένα τεράστιο εργατικό δυναμικό στις μητροπόλεις είτε υπερεκμεταλλευόμενο είτε λειτουργούν ως ένας ευμεγέθης εφεδρικός στρατός. Εδώ λειτουργεί μια απόλυτη διπλή γλώσσα των ιδεολόγων της άρχουσας τάξης . Από τη μια πλευρά ξεζουμίζουν αυτό το δυναμικό κάτω από απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και διαμονής . Από την άλλη δημιουργούν σε καιρούς αναταραχής ένα ρεύμα «τάξης και ασφάλειας» , το οποίο στρέφεται κατά των μεταναστών κυρίως ως φορέων εγκληματικότητας , βρωμιάς, εκφυλισμού κλπ.
Πράγματι, ο αντιμεταναστευτικός λόγος είναι βασικός μοχλός χτισίματος κοινωνικοταξικών συμμαχιών ανάμεσα στον συνασπισμό εξουσίας και στα ταλανιζόμενα από την κρίση μεσαία και εργατικά στρώματα. Ουσιαστικά η «κρίση τάξης και ασφάλειας» είναι η κορυφή του παγόβουνου , η οποία συγκαλύπτει την κρίση υπόστασης και τις ανησυχίες αυτών των στρωμάτων σε καιρούς οικονομικά και κοινωνικά χαλεπούς. Η «κρίση ασφάλειας» είναι αντεστραμμένη και παραμορφωμένη εικόνα της δυσανεξίας στρωμάτων απέναντι στην κοινωνική κρίση.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε πραγματικά προβλήματα ασφάλειας που πηγάζουν από την εκπληκτική συμπίεση των μεταναστών πρέπει να δούμε το κύριο : ότι δηλαδή η άρχουσα τάξη δημιουργεί ή έστω ανέχεται θύλάκες δεξιάς ριζοσπαστικοποίησης ακριβώς για να διοχετεύσει την οργή και απελπισία πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων ακριβώς όπως η δυτικογερμανική κυβέρνηση ανέπτυξε την αντιτρομοκρατική υστερία στα 1970-1978 για να στρέψει το ενδιαφέρον των πολιτών από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της αλλαγής ρυθμιστικού παραδείγματος προς τον νεοφιλελευθερισμό.
Από την άλλη πλευρά , τα πιο μετριοπαθή ακροδεξιά κόμματα (όπως το ΛΑΟΣ) γινονται οι μηχανισμοί διαμεσολάβησης ανάμεσα στις φασιστικές συμμορίες και το κράτος – λειαίνουν τον λόγο των συμμοριών και προσπαθούν να τον τρέψουν σε κρατική πολιτική.
Ένας επιπλέον λόγος που η τάση εκφασισμού βρίσκει έδαφος πέρα από την ενδογενή και διεθνή οικονομική οικονομική κρίση και την αύξουσα ανεργία είναι η ίδια η κοινωνική εγκατάλειψη του κέντρου της μητρόπολης και των μεταναστευτικών συνοικιών από τις κυβερνήσεις και τα κέντρα εξουσίας ( Δήμος, Αστυνομία κ.α.) . Η ερημοποίηση και γκεττοποίηση του κέντρου δεν αποτελεί απλώς μια γιγαντιαία παράλειψη της εξουσίας. Μελέτες όπως του Mike Davies για το Λος Άντζελες του ’90 έχουν δείξει ότι η γκεττοποίηση συνιστά και μια συνειδητή πολεοδομική στρατηγική της εξουσίας. Πέρα από υπαρκτά και σημαντικά κερδοσκοπικά παιχνίδια ( υποβάθμιση και εκ νέου αναβάθμιση τμημάτων του κέντρου) η αστική εξουσία ενδιαφέρεται για την δημιουργία δεξαμενών του φτωχού πληθυσμού και χωροταξικής αποκοπής του από τα προνομιούχα στρώματα και τάξεις.
Πλην όμως , η κατάργηση των κοινωνικών και δημοτικών υπηρεσιών σε αυτές τις ζώνες λόγω του μεταναστευτικού τους πληθυσμού έχει και «παράπλευρες συνέπειες: πέρα από το γεγονός ότι τα ντόπια εργατικά και μικροαστικά στρώματα πλήττονται και αυτά άμεσα από την εγκατάλειψη και στρέφονται έτσι σε ρατσιστικές λογικές , ο ίδιος ο κοινωνικός ιστός διαλύεται με αποτέλεσμα δευτερογενή φαινόμενα αταξίας , βίας και εγκληματικότητας. Η εξουσία δημιουργεί ακριβώς εκείνα τα προβλήματα που η ίδια επικαλείται για να στηρίξει τον αυταρχισμό. Αλλά και οι πιέσεις που δέχεται από στηρίγματά της για περισσότερη τάξη είναι απόρροια των πολιτικών της.
Τώρα , η ύπαρξη μιας έντονης οικονομικής κρίσης διαπλέκεται με την εγκατάλειψ η , γκεττοποίηση του κέντρου της πόλης και με την κρίση των κυρίαρχων κομμάτων , η οποία οριακά τείνει να υπερβεί τα όρια μιας κρίσης διακυβέρνησης . Οι παράγοντες για την άνοδο του δεξιού ριζοσπαστισμού είναι υπαρκτοί .
Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα αλλά και στην επίθεση στο Εφετείο είναι η τοπική τάση βαθέματος των δεσμών των φασιστικών συμμοριών με τις μάζες. Η δημιουργία μετωπικών οργανώσεων περιβάλλει τις ομάδες κρούσης με μια ευρύτερη κοινωνική συνοχή και υποστήριξη. Έτσι, η βία εμφανίζεται ως βία επιθυμητή τοπικά και κοινωνικά νομιμοποιημένη. Όταν μια μετωπική οργάνωση με 100 ανθρώπους περιβάλλει δεκαπέντε μαχαιροβγάλτες και τραμπούκους , οι τελευταίοι δικαιολογούν τη δράση τους ως έκφραση της κοινωνικής βούλησης , της λαϊκής ορμής και οργής. Αυτό το φαινόμενο είναι ριζικά νέο και ενδέχεται να αποτελέσει πιλότο και για άλλες υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας . Αν αυτό δεν ανασχεθεί άμεσα, οι προοπτικές για την πλέον ακραία Ακροδεξιά θα καταστούν ευοίωνες. Ας θυμηθούμε εδώ και την περίπτωση του «Εθνικού Μετώπους» στη Γαλλία και την Αγγλία και την για χρόνια μαζικοποίησή τους. Επίσης, είναι σημαντικό ότι γραφεία ακροδεξιών ομάδων έχλουν αρχίσει να ιδρύονται σε υποβαθμισμένες πόλεις και συνοικίες (π.χ. Πάτρα).
3. Η διανόηση της Ακροδεξιάς
Θα ήταν υπερβολικό να θεωρήσουμε ότι ένα κόμμα σαν το ΛΑΟΣ αρκεί για να θεμελιώσει την οργανικής διανόηση της Ακροδεξιάς και να την συνδέσει και με πιο ακραίες οργανώσεις της παράταξης αυτής. Παραμένει ένα ισχυρό δίκτυο , σημείο συνοχής και αναφοράς των πιο ακραίων οργανώσεων αλλά όλο και περισσότερο περιβάλλεται και από άλλα δίκτυα .
Πέρα από τις μετωπικές οργανώσεις του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής (μικροαστοί, απόστρατοι , πληβειακά στρώματα, καθαροί φασίστες κλπ) , αναπτύσσονται πολλές διαφορετικές εστίες και κέντρα προβληματισμού , με διείσδυση στη νεολαία και σε θεματικούς κύκλους ενδιαφερόντων (π.χ. στρατιωτικά περιοδικά , εκδόσεις για τον Ελληνισμό, βιβλιοπωλεία κλπ ) Ορισμένα μάλιστα από αυτά τα ιδεολογικά κέντρα έρχονται σε επαφή και με εθνοκεντρικούς κύκλους προερχόμενους από την Αριστερά (φαινόμενο «μεταμορφισμού» των διανοουμένων κατά τον Γκράμσι ). Δεν βρισκόμαστε ακόμη σε ένα κλίμα «συντηρητικής επανάστασης» , σίγουρα όμως η ευκολία και το θράσος του αναθεωρητικού λόγου σχετικά με τον ναζισμό θα πρέπει να μας προβληματίσει.
Η θεματοποίηση του μεταναστευτικού κινδύνου επηρεάζει άμεσα και τομείς της ίδιας της «Νέας Δημοκρατίας», ιδίως της λεγόμενης Λαικής Δεξιάς. Επίσης , βοηθά να νομιμοποιηθεί τοΛΑΟΣ ως μη ακραίο κόμμα ως και πιθανό να συγκυβερνήσει την Ελλάδα μαζί με τη «Νέα Δημοκρατία» .
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι εντός της Ακροδεξιάς αναπτύσσονται δυο διαφορετικές αλλά συγκλίνουσες κατ’ αποτέλεσμα ιδεολογίες σχετικά με το μεταναστευτικό. Η ακραία ναζιστική, η οποία θεωρεί τους μετανάστες υπάνθρωπους και η άποψη της «μετριοπαθούς Ακροδεξιάς» , η οποία συσπειρώνει και τμήμα των Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Κατά την τελευταία , οι μετανάστες είναι άνθρωποι ίσης αξίας με εμάς αλλά καλό είναι να μείνουν στη χώρα τους γιατί η οικονομία μας δεν τους αντέχει/μας πάιρνουν τις δουλειές αλλά και γιατί η υπερπαρουσία τους διαστρέφει τον εθνικό μας χαρακτήρα (Καρατζαφέρης).
Επίσης, αξίζει να αναφερθεί η επικοινωνιακή στρατηγική πολλαπλών μπλογκς, τα οποία επηρεάζουν σημαντικά και τμήμα της Νέας Δημοκρατίας.
Στη διανόηση της Ακροδεξιάς αξίζει να ενταχθεί και το φαινόμενο Πλεύρη, το οποίο κινείται προς την πιο ακραία εκδοχή αλλά και προσδίδει στην νέα Ακροδεξιά στοιχεία ιστορικής συνέχειας με την παραδοσιακή φιλοδικτατορική Ακροδεξιά. Αυτή η έλλειψη συνέχειας και γείωσης στον εθνικό πολιτικόκορμό (πιο πολύ στην ακραία εκδοχή) είναι και ένα από τα πιο φλέγοντα προβλήματα της νέας ελληνικής Ακροδεξιάς . Και πώς να γειωθείς στον εθνικό κορμό , όταν δηλώνεις χιτλερικός δηλαδή τάσσεσαι υπέρ των πρώην κατακτητών της χώρας σου ;
4.Οι φάλαγγες της Μαύρης Τάξης
Όπως και στην περίπτωση της Βαϊμάρης , η ενίσχυση της πιο ακραίας «Ακροδεξιάς» εκφράζεται με την συγκρότηση μιας μορφής ταγμάτων εφόδου . Αυτοί που προπηλακίζουν και τραυματίζουν τους μετανάστες σήμερα και αύριο και τους υποστηρικτές τους είναι ένας σκληρός στρατιωτικοποιημένος πυρήνας ακόμη σε χαμηλά αριθμητικά επίπεδα.
Υπάρχουν, όμως, και εδώ καινούρια μετά το ’74 δεδομένα , τα οποία πρέπει να μας προβληματίσουν .
1. Η πλήρης ασυλία και στήριξη των ταγμάτων εφόδου από την Αστυνομία , κάτι αδιανόητο λ.χ. για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.
2. Η δημιουργία σε επιλεγμένες περιοχές Επιτροπών Κατοίκων που περιστοιχίζουν και νομιμοποιούν τα τάγματα εφόδου.
3. Το χτύπημα συμβολικών στόχων (π.χ. τζαμιά) , το οποίο ωθεί έναν χαμηλής έντασης Εμφύλιο με τους μουσουλμάνους μετανάστες και να τους ριζοσπαστικοποιήσει σε ισλαμική κατεύθυνση.
4. Η βίαιη τρομοκρατία που αρχίζει να αναπτύσσεται στον Άγιο Παντελεήμονα σε βάρος και της ίδιας της Αριστεράς (επίθεση σε ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ) , η οποία συνδυάζει την αντιξένη ιδεολογία με τον ακραίο αντικομμουνισμό με αποτέλεσμα ακόμη και την ακύρωση εκδηλώσεων της Αριστεράς. .
Τέτοια τρομοκρατία υπήρξε και παλαιότερα (βόμβες το 76-77, «Νέα Τάξη» ) αλλά δεν είχαν τόσο εμφανή στήριξη και τροφοδότηση από τον κρατικό μηχανισμό.
5. Η τρομοκρατία κατά του ουδέτερου τμήματος του πληθυσμού/ μαζί μας ή εναντίον μας.
Ο συνδυασμός αντιμεταναστευτικής ιδεολογίας και αντικομμουνισμού θυμίζει έντονα το αντίστοιχο της Βαϊμάρης (τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών) . Το χτύπημα κατά του αποδιοπομπάιου τράγου (που περιλάμβανε τότε και την πρόθεση σκλαβοποίησης έως εξόντωσης των Εβραίων ως εργατικού δυναμικού) συνδυάζεται πάντοτε με τον αντικομμουνισμό και το χτύπημα των διαφωτιστικών/ χειραφετητικών ιδεολογιών. Η Μαύρη Τάξη εδραιώνεται καταστρέφοντας πάντοτε τα αριστερά κινήματα και εδραιώνοντας έναν συνδυασμό ανορθολογισμού και αντιδραστικού τεχνοκρατικού ορθολογισμού. Άρα, η Αριστερά δεν μπορεί να ελπίσει ότι χτυπώντας μόνο τους μετανάστες οι ακροδεξιοί θα την αφήσουν ήσυχη.
5.. Η γραμμή άμυνας.
Ένα ακόμη νέο ποιοτικό στοιχείο είναι η κάθοδος της Χρυσής Αυγής στις Ευρωεκλογές και η νομιμοποίησή της από νεοφασιστική ομάδα σε θεσμική πολιτική οργάνωση.
Είναι εντυπωσιακό ότι το γεγονός αυτό μικρή έως καμία αντίδραση δεν έχει προκαλέσει . Παρά ταύτα από εδώ και στο εξής η Χρυσή Αυγή θα απολαμβάνει μιας θέσης αντίστοιχης με τις αριστερές εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις .
Η γραμμή άμυνας στα πλαίσια του ελληνικού Συντάγματος δεν μπορεί να είναι η νομική απαγόρευση ή διάλυση της Χ.Α. , αφού το Σύνταγμα δεν προβλέπει αυτή τη διαδικασία για πολιτικά κόμματα (αντίθετα από το γερμανικό) παρά μόνο για σωματεία (29 και 12 του Σ). .
Πιθανότατα , μια ευρεία χρήση του αντιρατσιστικού νόμου του 1979 μπορεί να αποτελέσει σε συρροή με τα άλλα διαπραττόμενα αδικήματα μια μορφή νομικής ασπίδας κατά της Χ.Α. (παρά τα προβλήματγα συνταγματικότητας που έχει αυτός ο νόμος και τα οποία αξιοποίησε και ο Πλεύρης για την αθώωσή του) .
Σε κάθε περίπτωση όμωςα τα όρια μιας νομικής /κανονιστικής αντιμετώπισης της Χ.Α. με δεδομένο και το κρατικό της back up ε’ίναι στενά και πολύ περιορισμένα.
Η αντιμετώπιση της Χ..Α υποθέτει κατ’ αρχήν ένα Ενιαίο Μέτωπο της Αριστεράς σε αντιφασιστική κατεύθυνση και το τέλος της υποτίμησης του κινδύνου (αμελούς ή σκόπιμης). Ακόμη και το ΚΚΕ που ποιούσε τηννήσσα βλέπει τώρα τον κόσμο του να βάλλεται.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η Χ.Α. δεν θα νικηθεί στο πεδίο κυρίως των νόμων και διαταγμάτων αλλά στο πεδίο α) της πλήρους πολιτικής της απομόνωσης με μια στρατηγική επανάκτησης τμήματος των πληττόμενων στρωμάτων χάρη σε μια γραμμή ταξικής συναδέλφωσης Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων και β) στο πεδίο της ισχύος και της δυνατότητας πολιτικής αντιπαράθεσης με την Ακροδεξιά, ειρηνικής ή και βίαιης ανάλογα με τις συνθήκες, ακόμη και με την έννοια της αυτοάμυνας γ) στο πεδίο της ανάδειξης του ρόλου του κρατικού μηχανισμού Ας θυμηθούμε εδώ ότι καμία αντιπαράθεση με τον φασισμό διεθνώς δεν παρέλειψε να αναμετρηθεί και στο πεδίο της ισχύος . Αυτό το έχει καταλάβει στην Ελλάδα ο αναρχικός χώρος. Ας το καταλάβουμε και εμείς.
Δημήτρης Μπελαντής
Η πραγματικότητα είναι πολύ αλανιάρα, ελεύθερη κι ωραία, τρελή κι αδέσποτη για να την καθηλώσεις
Λένε διάφοροι στα blgs, στις λίστες και στα chat rooms διαλόγου του facebook ότι η τάδε ή η δείνα εταιρεία ερευνών έπεσε έξω στις προβλέψεις της.
Αν μπεις στη λογική του συστήματος των δημοσκοπήσεων και των exit polls θα δεις ότι όλες οι εταιρείες έχουν δείξει δείγματα επιτυχών και ανεπιτυχών προβλέψεων.
Δεν είναι τόσο θέμα "αξιοπιστίας" όσο "ευπιστίας" σε μεθοδολογίες που υπόσχονται πως κάνουν θαύματα. Καμία μεθοδολογία που προσπαθεί να δείξει τη "θεϊκή" ικανότητά της δεν πετυχαίνει να "πιάσει" επ' αυτοφόρω την πραγματικότητα, που μπορεί συχνά να "βγάζει τη γλώσσα" στους ερευνητές.
Οι άνθρωποι πολλές φορές θεωρούν τους δημοσκόπους και τους ερευνητές κομμάτι του συστήματος εξουσίας και συμπεριφέρονται ανάλογα. Πόσοι/ες δήλωναν ότι θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν επρόκειτο να ψηφίσουν καθόλου ή έλεγαν ότι θα ψήφιζαν ΝΔ γιατί φοβόντουσαν να πουν ότι θα ψήφιζαν ΛΑΟΣ; Πόσες εταιρείες "συνέλαβαν" την αποχή καλύτερα από όσους ταξιδεύαμε τις αμέσως προηγούμενες ημέρες και βλέπαμε τα γκισέ των δημοφιλών προορισμών (π.χ. Ναύπλιο) να κατακλύζονται από "ζευγαράκια του τριημέρου" ενώ όσοι πηγαίναμε σε μη δημοφιλείς προορισμούς αισθανόμασταν τη μοναξιά του επιβάτη των διαδρομών ρουτίνας.
Το θέμα, λοιπόν, είναι να καταλάβουμε ότι η "ποσοτική μέθοδος" ανάλυσης δεν έχει "θεϊκές" ιδιότητες και ότι η κοινωνία δεν είναι κάτι που μπορεί να "μετρηθεί αντικειμενικά".
Η πραγματικότητα είναι πολύ αλανιάρα, ελεύθερη κι ωραία, τρελή κι αδέσποτη για να την καθηλώσεις.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Αν μπεις στη λογική του συστήματος των δημοσκοπήσεων και των exit polls θα δεις ότι όλες οι εταιρείες έχουν δείξει δείγματα επιτυχών και ανεπιτυχών προβλέψεων.
Δεν είναι τόσο θέμα "αξιοπιστίας" όσο "ευπιστίας" σε μεθοδολογίες που υπόσχονται πως κάνουν θαύματα. Καμία μεθοδολογία που προσπαθεί να δείξει τη "θεϊκή" ικανότητά της δεν πετυχαίνει να "πιάσει" επ' αυτοφόρω την πραγματικότητα, που μπορεί συχνά να "βγάζει τη γλώσσα" στους ερευνητές.
Οι άνθρωποι πολλές φορές θεωρούν τους δημοσκόπους και τους ερευνητές κομμάτι του συστήματος εξουσίας και συμπεριφέρονται ανάλογα. Πόσοι/ες δήλωναν ότι θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν επρόκειτο να ψηφίσουν καθόλου ή έλεγαν ότι θα ψήφιζαν ΝΔ γιατί φοβόντουσαν να πουν ότι θα ψήφιζαν ΛΑΟΣ; Πόσες εταιρείες "συνέλαβαν" την αποχή καλύτερα από όσους ταξιδεύαμε τις αμέσως προηγούμενες ημέρες και βλέπαμε τα γκισέ των δημοφιλών προορισμών (π.χ. Ναύπλιο) να κατακλύζονται από "ζευγαράκια του τριημέρου" ενώ όσοι πηγαίναμε σε μη δημοφιλείς προορισμούς αισθανόμασταν τη μοναξιά του επιβάτη των διαδρομών ρουτίνας.
Το θέμα, λοιπόν, είναι να καταλάβουμε ότι η "ποσοτική μέθοδος" ανάλυσης δεν έχει "θεϊκές" ιδιότητες και ότι η κοινωνία δεν είναι κάτι που μπορεί να "μετρηθεί αντικειμενικά".
Η πραγματικότητα είναι πολύ αλανιάρα, ελεύθερη κι ωραία, τρελή κι αδέσποτη για να την καθηλώσεις.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
ΡΕΚΟΡ ΓΙΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ - ΣΤΑΘΕΡΗ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Πηγή www.tvxs.gr
Ποσοστό ρεκόρ 7.36% συγκέντρωσαν τα 21 μικρά κόμματα στις φετινές ευρωεκλογές, σημειώνοντας αύξηση του ποσοστού που πέτυχαν στις προηγούμενες και υπερδιπλασιασμό του 3.05% των εθνικών εκλογών. Από τη φετινή εκλογική διαδικασία δεν έλειψαν και τα ευτράπελα...
Με καταμετρημένο το 99.99% των ψήφων της Επικράτειας, το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο (ΠΑΜΜΕ) του Στέλιου Παπαθεμελή έρχεται έβδομο κόμμα, συγκεντρώνοντας το 1.27 %, ποσοστό που μεταφράζεται σε 65.170 ψήφους. Το υψηλότερο ποσοστό του ΠΑΜΜΕ καταγράφεται στην εκλογική περιφέρεια του Στ. Παπαθεμελή, Α’ Θεσσαλονίκης, όπου ξεπέρασε τον επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Οικολόγων Πρασίνων Μ. Τρεμόπουλο.
Μια ανάσα μακρύτερα βρίσκεται το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών με 64.778 ψήφους που του δίνουν ποσοστό 1.26%. Το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών συμμετείχε για πρώτη φορά σε ευρωεκλογές το 1999, οπότε και είχε καταγράψει εκλογική δύναμη 1%.
Η ΔΡΑΣΗ του Στέφανου Μάνου ακολουθεί με ποσοστό 0.76 % (38.878 ψήφοι). Τα μεγαλύτερα ποσοστά του κόμματος παρατηρούνται στις περιφέρειες Α' Αθήνας, Β' Αθηνών, Α' Θεσσαλονίκης, Αττικής και Α' Πειραιώς.
Οι Οικολόγοι Ελλάδας συγκεντρώνουν ποσοστό 0.65% (33.234 ψήφοι), ακολουθεί το κόμμα «Δημ. Βεργής – Έλληνες Οικολόγοι» με 0.61% (31.183 ψήφοι), η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει ποσοστό 0.46% (23,560 ψήφοι) και ακολουθεί η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α με 0.43% ή 21.949 ψήφους.
Ακολουθούν η Ένωση Κεντρώων με 0,38% (19.654 ψήφοι), το Μαρξιστικό –Λενινιστικό ΚΚΕ με 0,26% (13.141 ψήφοι), το Λ.ε.υ.κ.ο. με 0,21% (10.571 ψήφοι), η Κοινωνία με 0,16% με 7.963 ψήφους, το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας με 0,15% (7.916 ψήφοι), το Κόμμα Φιλελευθέρων με 0,13% (6.483 ψήφοι).
Έπονται το Κόμμα Νέων με 0.12 (6.222 ψήφοι), το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ Τροτσκιστές) με 0.12% (6.046 ψήφοι), το ΑΣΚΕ με 0,11% (5.624 ψήφοι), η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία – Ουράνιο Τόξο με ποσοστό 0.09% (4.524 ψήφοι), η Φιλελεύθερη Συμμαχία με 0.08% (4.347 ψήφοι), η Ελληνική Ενότητα με 0.06% (3.105 ψήφοι), η Ο.Α.Κ.Κ.Ε 0.05% (2.807 ψήφοι) και τέλος το Πατριωτικό Ανθρωπιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΝΑ.Κ) 0.01% (762 ψήφοι).
Ποσοστό ρεκόρ 7.36% συγκέντρωσαν τα 21 μικρά κόμματα στις φετινές ευρωεκλογές, σημειώνοντας αύξηση του ποσοστού που πέτυχαν στις προηγούμενες και υπερδιπλασιασμό του 3.05% των εθνικών εκλογών. Από τη φετινή εκλογική διαδικασία δεν έλειψαν και τα ευτράπελα...
Με καταμετρημένο το 99.99% των ψήφων της Επικράτειας, το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο (ΠΑΜΜΕ) του Στέλιου Παπαθεμελή έρχεται έβδομο κόμμα, συγκεντρώνοντας το 1.27 %, ποσοστό που μεταφράζεται σε 65.170 ψήφους. Το υψηλότερο ποσοστό του ΠΑΜΜΕ καταγράφεται στην εκλογική περιφέρεια του Στ. Παπαθεμελή, Α’ Θεσσαλονίκης, όπου ξεπέρασε τον επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Οικολόγων Πρασίνων Μ. Τρεμόπουλο.
Μια ανάσα μακρύτερα βρίσκεται το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών με 64.778 ψήφους που του δίνουν ποσοστό 1.26%. Το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών συμμετείχε για πρώτη φορά σε ευρωεκλογές το 1999, οπότε και είχε καταγράψει εκλογική δύναμη 1%.
Η ΔΡΑΣΗ του Στέφανου Μάνου ακολουθεί με ποσοστό 0.76 % (38.878 ψήφοι). Τα μεγαλύτερα ποσοστά του κόμματος παρατηρούνται στις περιφέρειες Α' Αθήνας, Β' Αθηνών, Α' Θεσσαλονίκης, Αττικής και Α' Πειραιώς.
Οι Οικολόγοι Ελλάδας συγκεντρώνουν ποσοστό 0.65% (33.234 ψήφοι), ακολουθεί το κόμμα «Δημ. Βεργής – Έλληνες Οικολόγοι» με 0.61% (31.183 ψήφοι), η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει ποσοστό 0.46% (23,560 ψήφοι) και ακολουθεί η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α με 0.43% ή 21.949 ψήφους.
Ακολουθούν η Ένωση Κεντρώων με 0,38% (19.654 ψήφοι), το Μαρξιστικό –Λενινιστικό ΚΚΕ με 0,26% (13.141 ψήφοι), το Λ.ε.υ.κ.ο. με 0,21% (10.571 ψήφοι), η Κοινωνία με 0,16% με 7.963 ψήφους, το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας με 0,15% (7.916 ψήφοι), το Κόμμα Φιλελευθέρων με 0,13% (6.483 ψήφοι).
Έπονται το Κόμμα Νέων με 0.12 (6.222 ψήφοι), το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ Τροτσκιστές) με 0.12% (6.046 ψήφοι), το ΑΣΚΕ με 0,11% (5.624 ψήφοι), η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία – Ουράνιο Τόξο με ποσοστό 0.09% (4.524 ψήφοι), η Φιλελεύθερη Συμμαχία με 0.08% (4.347 ψήφοι), η Ελληνική Ενότητα με 0.06% (3.105 ψήφοι), η Ο.Α.Κ.Κ.Ε 0.05% (2.807 ψήφοι) και τέλος το Πατριωτικό Ανθρωπιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΝΑ.Κ) 0.01% (762 ψήφοι).
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ
08/06/2009
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους χιλιάδες ψηφοφόρους που τίμησαν με την επιλογή τους τον ΣΥΡΙΖΑ. Τους χιλιάδες αριστερούς και αριστερές που δούλεψαν σε αυτές τις εκλογές, σε όλη την Ελλάδα για την ενίσχυση της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στις προηγούμενες εκλογές είπαμε ότι η επιλογή των πολιτών στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια δοκιμή. Όσα ακολούθησαν, από τότε μέχρι σήμερα, ήταν για εμάς μια δοκιμασία.
Δοκιμαστήκαμε στον πειρασμό να στρογγυλέψουμε τα λόγια μας και τις επιλογές μας για να τους χωρέσουμε όλους και ακόμα περισσότερους.
Δοκιμαστήκαμε σε δύσκολές αποφάσεις που μπορεί και να απομάκρυναν πολλούς.
Δοκιμαστήκαμε σε κοινωνικά μέτωπα και συγκρούσεις που ήθελαν τόλμη και γενναιότητα.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν στον κόσμο της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά ούτε και στους δικούς μας στόχους.
Σε όλο το προηγούμενο διάστημα βρεθήκαμε πολλές φορές κόντρα στον καιρό και κόντρα στα κύματα. Δεν μετανιώνουμε γι’ αυτό. Δώσαμε, όμως, και σκληρές μάχες ενάντια στις δικές μας αδυναμίες και πολλές φορές δεν τις υπερβήκαμε.
Είναι η στιγμή, με ανοιχτή συζήτηση και με δημοκρατικό και συλλογικό τρόπο, να δούμε πώς θα υπερβούμε τις αδυναμίες αυτές.
Είναι η στιγμή να αποτιμήσουμε τις ευθύνες του καθενός και της καθεμιάς από εμάς και να πάρουμε αποφάσεις για να συνεχίσουμε προς τα εμπρός.
Δεν χάνουμε την ελπίδα μας.
Η εκλογική ήττα της κυβέρνησης και τα συνολικά χαμηλά ποσοστά του δικομματισμού δημιουργούν ακόμα τις προϋποθέσεις για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Αρκεί οι δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας να καταφέρουν να συντονίσουν τον βηματισμό τους και να συγκροτήσουν έναν νέο ισχυρό ενωτικό πόλο στα αριστερά του πολιτικού συστήματος που μπορεί να αποτελέσει την ελπίδα για την έξοδο από την κρίση.
Η συντηρητικοποίηση του εκλογικού σώματος αποτελεί αναμφίβολα μια αρνητική εξέλιξη.
Απάντηση στην κρίση δεν μπορεί να είναι η καταστολή, η περιχαράκωση και η ξενοφοβία.
Η εκρηκτική αύξηση της αποχής είναι, επίσης, μια αρνητική εξέλιξη.
Επιμένουμε, όμως, να μη σταματάμε να απευθυνόμαστε και σε όλους εκείνους που συνειδητά επέλεξαν να γυρίσουν την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.
Από αύριο κιόλας θα συνεχίσουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων, ξέροντας ότι εκφράζουμε τις υπαρκτές αγωνίες και τις ανησυχίες τους. Και έχουμε τη βεβαιότητα ότι μπορεί να μην συναντηθήκαμε μαζί τους στην κάλπη, αλλά θα ξανασυναντηθούμε μαζί τους σε αγώνες.
Αύριο είναι μια καινούργια μέρα. Και θα είμαστε όλοι και όλες μαζί για να συνεχίσουμε το ταξίδι.
To Γραφείο Τύπου
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους χιλιάδες ψηφοφόρους που τίμησαν με την επιλογή τους τον ΣΥΡΙΖΑ. Τους χιλιάδες αριστερούς και αριστερές που δούλεψαν σε αυτές τις εκλογές, σε όλη την Ελλάδα για την ενίσχυση της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στις προηγούμενες εκλογές είπαμε ότι η επιλογή των πολιτών στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια δοκιμή. Όσα ακολούθησαν, από τότε μέχρι σήμερα, ήταν για εμάς μια δοκιμασία.
Δοκιμαστήκαμε στον πειρασμό να στρογγυλέψουμε τα λόγια μας και τις επιλογές μας για να τους χωρέσουμε όλους και ακόμα περισσότερους.
Δοκιμαστήκαμε σε δύσκολές αποφάσεις που μπορεί και να απομάκρυναν πολλούς.
Δοκιμαστήκαμε σε κοινωνικά μέτωπα και συγκρούσεις που ήθελαν τόλμη και γενναιότητα.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν στον κόσμο της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά ούτε και στους δικούς μας στόχους.
Σε όλο το προηγούμενο διάστημα βρεθήκαμε πολλές φορές κόντρα στον καιρό και κόντρα στα κύματα. Δεν μετανιώνουμε γι’ αυτό. Δώσαμε, όμως, και σκληρές μάχες ενάντια στις δικές μας αδυναμίες και πολλές φορές δεν τις υπερβήκαμε.
Είναι η στιγμή, με ανοιχτή συζήτηση και με δημοκρατικό και συλλογικό τρόπο, να δούμε πώς θα υπερβούμε τις αδυναμίες αυτές.
Είναι η στιγμή να αποτιμήσουμε τις ευθύνες του καθενός και της καθεμιάς από εμάς και να πάρουμε αποφάσεις για να συνεχίσουμε προς τα εμπρός.
Δεν χάνουμε την ελπίδα μας.
Η εκλογική ήττα της κυβέρνησης και τα συνολικά χαμηλά ποσοστά του δικομματισμού δημιουργούν ακόμα τις προϋποθέσεις για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Αρκεί οι δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας να καταφέρουν να συντονίσουν τον βηματισμό τους και να συγκροτήσουν έναν νέο ισχυρό ενωτικό πόλο στα αριστερά του πολιτικού συστήματος που μπορεί να αποτελέσει την ελπίδα για την έξοδο από την κρίση.
Η συντηρητικοποίηση του εκλογικού σώματος αποτελεί αναμφίβολα μια αρνητική εξέλιξη.
Απάντηση στην κρίση δεν μπορεί να είναι η καταστολή, η περιχαράκωση και η ξενοφοβία.
Η εκρηκτική αύξηση της αποχής είναι, επίσης, μια αρνητική εξέλιξη.
Επιμένουμε, όμως, να μη σταματάμε να απευθυνόμαστε και σε όλους εκείνους που συνειδητά επέλεξαν να γυρίσουν την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.
Από αύριο κιόλας θα συνεχίσουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων, ξέροντας ότι εκφράζουμε τις υπαρκτές αγωνίες και τις ανησυχίες τους. Και έχουμε τη βεβαιότητα ότι μπορεί να μην συναντηθήκαμε μαζί τους στην κάλπη, αλλά θα ξανασυναντηθούμε μαζί τους σε αγώνες.
Αύριο είναι μια καινούργια μέρα. Και θα είμαστε όλοι και όλες μαζί για να συνεχίσουμε το ταξίδι.
To Γραφείο Τύπου
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης - Προβολή ταινίας "Λεονέρα" του Πάμπλο Τραπέρο - Τρίτη, 9 Ιουνίου, 9 και 11 μμ
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στις θερινές προβολές της που γίνονται κάθε Τρίτη στις 9:00 μμ και 11:00 μμ στο
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 από Οδό Ακαδημίας, τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
Αυτή την ΤΡΙΤΗ 9/6/2009 στα πλαίσια του αφιερώματος στο σύγχρονο Αργεντίνικο Κινηματογράφο προβάλλεται η ταινία
ΛΕΟΝΕΡΑ (LEONERA)
του Πάμπλο Τραπέρο
(ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ/ΒΡΑΖΙΛΙΑ/ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ, 2008, έγχρωμη, 113΄)
Η μητρότητα, η απομόνωση, η αγάπη, ο εγκλεισμός και η ελπίδα είναι οι άξονες της ταινίας του 38χρονου Αργεντινού σκηνοθέτη Πάμπλο Τραπέρο. Μια νεαρή κοπέλα φυλακίζεται για το φόνο ενός από τους δύο άντρες με τους οποίους συζούσε. Καθώς είναι έγκυος, εισάγεται στο ειδικό τμήμα, το οποίο λειτουργεί και ως βρεφονηπιακός σταθμός. Η φυλακισμένη γυναίκα γεννά και προσπαθεί να μεγαλώσει το παιδί της μέχρι την ηλικία των τεσσάρων χρόνων, που επιτρέπεται από το νόμο να είναι κοντά της.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 από Οδό Ακαδημίας, τηλ.210-9919818, 210-9941199, 210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
Αυτή την ΤΡΙΤΗ 9/6/2009 στα πλαίσια του αφιερώματος στο σύγχρονο Αργεντίνικο Κινηματογράφο προβάλλεται η ταινία
ΛΕΟΝΕΡΑ (LEONERA)
του Πάμπλο Τραπέρο
(ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ/ΒΡΑΖΙΛΙΑ/ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ, 2008, έγχρωμη, 113΄)
Η μητρότητα, η απομόνωση, η αγάπη, ο εγκλεισμός και η ελπίδα είναι οι άξονες της ταινίας του 38χρονου Αργεντινού σκηνοθέτη Πάμπλο Τραπέρο. Μια νεαρή κοπέλα φυλακίζεται για το φόνο ενός από τους δύο άντρες με τους οποίους συζούσε. Καθώς είναι έγκυος, εισάγεται στο ειδικό τμήμα, το οποίο λειτουργεί και ως βρεφονηπιακός σταθμός. Η φυλακισμένη γυναίκα γεννά και προσπαθεί να μεγαλώσει το παιδί της μέχρι την ηλικία των τεσσάρων χρόνων, που επιτρέπεται από το νόμο να είναι κοντά της.
Saturday, June 06, 2009
Πώς θες λοιπόν να ξημερώσει Κυριακή;
Πώς θες λοιπόν να ξημερώσει Κυριακή;
Αν δεν δεις όνειρα το Σάββατο, πως είσαι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας; Αν δεν ξυπνήσεις το πρωί και βάλεις κάτω το μυαλό σου και πεις «σήμερα, ξημερώνει μια άλλη μέρα» και όχι «σήμερα, ξημερώνει άλλη μια μέρα»; Αυτή η σύνταξη κάνει τη διαφορά του ριζοσπαστικού ανθρώπου από τον συντηρητικό.
Συνηθίσαμε να λέμε ότι για όλα φταίει το σύστημα, ότι το δικομματικό σύστημα απλοποιεί στο έπακρο τις πολιτικές επιλογές των ψηφοφόρων σπρώχνοντας το εκλογικό σώμα σε ψευδή διλήμματα. Μας πέρασε, όμως, ποτέ από το μυαλό ότι το δικομματικό σύστημα το βοηθήσαμε κι εμείς οι αριστεροί αντίπαλοί του να συγκροτηθεί και να κυριαρχήσει; Σκεφτήκαμε ποτέ ότι υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες, ενώ το δικομματικό σύστημα δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί ως τέτοιο, η αριστερά της εποχής εκείνης δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει αυτό που ο Giovanni Sartori (1) όρισε ως "blackmail potential"; Η ανανεωτική και η δογματική αριστερά ενώ τότε είχαν τις ευκαιρίες στα χέρια τους τις άφησαν να χαθούν γιατί δεν εμφορούνταν από τις κινηματικές αντιλήψεις που δείχνουν σήμερα ότι τις ασπάζονται. Αγνόησαν ή σαμπόταραν το αυτόνομο εργοστασιακό συνδικαλιστικό κίνημα της περιόδου 1975-77, προσπάθησαν να καταστείλουν ή να ελέγξουν το φοιτητικό κίνημα των καταλήψεων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ το 1979-80, στρίμωξαν μέχρι ασφυξίας κάθε σύλλογο, σωματείο και πολιτιστική λέσχη στα στενά κομματικά πλαίσια. Εξαιρέσεις φωτεινές πάντα υπήρχαν και υπάρχουν αλλά δεν έδωσαν τον τόνο την εποχή εκείνη. Έτσι, το ΠΑΣΟΚ με τη δημαγωγία και το "λαϊκισμό" του κατάφερε να συγκροτήσει ένα πολιτικό κόμμα που σε χρόνο dt ενσωμάτωσε τα συνθήματα και τα αιτήματα της παραδοσιακής αριστεράς, τα άδειασε από κάθε ριζοσπαστικό περιεχόμενο και βρέθηκε στην κυβερνητική εξουσία το 1981. Από τότε η αριστερά μόνο το 1989-90 βρέθηκε για άλλη μια φορά με τη μπάλα στα πόδια και δεν μπόρεσε να σουτάρει, σαν εκείνο το συμπαθή ΑΕΚτζή ποδοσφαιριστή των seventies που ντρίπλαρε τους πάντες και μπροστά στο άδειο τέρμα τα έχανε και ξαναγύρισε πίσω για να ξαναντριπλάρει τους πάντες και ούτω καθεξής.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν αξίζει να ασχοληθεί με μια αριστερά ανάξια να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες και να παίζει πάντα το ρόλο του χαμένου. Και ίσως αυτός ο κάποιος να είχε δίκιο. Επρόκειτο για μια αριστερά των κυβερνητικών διαδρόμων, των γραφειοκρατικών μηχανισμών και των αντιδημοκρατικών πρακτικών. Σύμφωνοι, έτσι είχαν τα πράγματα. Κι όπως γράφτηκε κάποτε στον "Κόσμο του Επενδυτή" επί "30 χρόνια ποτέ δεν πιάσαμε ούτε το λήγοντα". Η Μαρία Δ., ο Μίμης Α, ο Νίκος Μ. και τόσοι/ες άλλοι/ες πριν απ' αυτούς/ές αφού έπαιξαν στο λήγοντα τα ρέστα τους πήγαν να παίξουν σε μεγαλύτερα σαλόνια μπας και τους γυρίσει το χαρτί και ξεφύγουν από τη "μιζέρια" και τη "γκρίνια".
Αυτή η αριστερά, βοηθούντος και του καταρρεύσαντος σταλινικού μοντέλου της ΕΣΣΔ και των δορυφόρων της, δεν υπάρχει πια -κι αν υπάρχει είναι καρικατούρα του παλιού της εαυτού είτε υπό τη μορφή του πιο στυγνού κυβερνητισμού (οι παραπάνω) είτε υπό τη μορφή της περίσσιας παρουσίας.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια νέα αριστερά που θα μπορεί να κινητοποιεί και να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά το "blackmail potential", τη δυνατότητα "πολιτικού εκβιασμού" των καταστάσεων. Αυτό το "blackmail potential" υπάρχει. Είναι τα κοινωνικά κινήματα που γεννιούνται, δρουν και δυναμώνουν πολλές φορές πέρα κι έξω από τα ασφυκτικά όρια των κομματικών γραφειοκρατιών και των κομμάτων-στούντιο. Η κοινωνία γίνεται ολοένα και πιο κινηματική κι ας κλαίνε όσοι/ες φαντασιώνονται με τα παρελθόντα μεγαλεία (πραγματικά ή παραμυθένια) της νιότης τους.
Η συνάντηση ενός μεγάλου μέρους των πρωταγωνιστικών δυνάμεων αυτών των κινημάτων τόσο στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ όσο και σε εκλογικό επίπεδο στο Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς προμηνύει μια αλλαγή πολιτικής κουλτούρας και συμπεριφοράς του πολιτικού αυτού χώρου. Το blackmail potential του χώρου πρέπει να ενισχυθεί. Η επόμενη περίοδος προβλέπεται αρκετά τρικυμιώδης, ιδιαίτερα εάν οι κεντρομόλες δυνάμεις του δικομματισμού χάσουν τις ισορροπίες τους εν μέσω της πιο σοβαρής κοινωνικο-οικονομικής κρίσης. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 τελείωσαν και άφησαν πίσω τους κοινωνικά συντρίμμια, που έγιναν ακόμη περισσότερα κομμάτια με την κυβέρνηση των «ασέμνων και μη ταπεινών» της ΝΔ. Η πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας και των ιδιωτικοποιήσεων που είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ. Η καταστροφή του περιβάλλοντος συνεχίστηκε αμείωτη. Η εμπορευματικοποίηση της παιδείας και της υγείας-πρόνοιας φέρνει ολοένα και περισσότερες ιδιωτικές επενδύσεις στους χώρους αυτούς, σπρώχνοντας ολοένα και περισσότερους πολίτες στην απόγνωση. Ακόμη και τα ταξίδια στα νησιά μας έγιναν ακριβά στο όνομα της τουριστικής αξιοποίησης του ήλιου, της θάλασσας και του φυσικού μας περιβάλλοντος.
Η τρικυμία δεν θα είναι μόνο κοινωνικο-οικονομική αλλά και πολιτική-θεσμική. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα θέσει σε δοκιμασία τις στρατηγικές των κομμάτων κι εδώ είναι που μπορεί να παρέμβει μια κινηματική αριστερά αναδεικνύοντας το αίτημα της δημοκρατικής αλλαγής του πολιτικού και κομματικού συστήματος.
Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζεται να ενισχυθεί και αυτή την Κυριακή, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο διπλασιασμός -και βάλε- του αριθμού των ευρωβουλευτών/τριών δεν κρίνεται αναγκαία μόνο για τον καλλωπισμό του Ευρωκοινοβούλιου απέναντι στη διαφαινόμενη άνοδο της ακροδεξιάς ασχήμιας στην Ευρώπη αλλά για την εκπροσώπηση των πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων τους, για την αξιοποίηση κάθε δυνατότητας μελλοντικής μεταβολής του ευρωπαϊκού πολιτικού σκηνικού και του ελληνικού κομματικού συστήματος προς αριστερόστροφη κατεύθυνση. Στόχος μας πρέπει να είναι να περάσουμε από το σύστημα των δυόμισυ κομμάτων, που κυριάρχησε στη μεταπολιτευτική μας ιστορία, σε ένα πολυκομματικό σύστημα που θα εγγυάται την ύπαρξη και των ανταγωνισμό των διαφορετικών πολιτικών σχηματισμών στη βάση σαφών πολιτικών προγραμμάτων.
Αυτή την πορεία σήμερα μόνο ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορεί να την ξεκινήσει, γιατί στο πλαίσιό του συγκλίνουν αυτή τη στιγμή δυνάμεις που έχουν δείξει ότι γνωρίζουν το κινηματικό πεδίο και τις ανάγκες του, γιατί, εκτός των άλλων, είναι ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που έχει ανοίξει τις πόρτες των θεματικών οργανώσεών του (π.χ. Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς) στους ανθρώπους που θέλουν να συζητήσουν, να ερευνήσουν και να παράξουν από κοινού θεωρία και πολιτική για την ανασύνθεση-ανασυγκρότηση της Αριστεράς, της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων.
Ξημερώνει Κυριακή, λοιπόν, των εκλογών η μέρα. Ψηφίζουμε ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Κι από Τρίτη πάλι στα κοινωνικά κινήματα.
Θανάσης Τσακίρης
Βιβλιογραφικές παραπομπές:
(1) Sartori, Giovanni. 1966. "European Political Systems: The Case of Polarized Pluralism." Joseph LaPalombara and Myron Weiner, (eds.) Political Parties and Political Development, 137-176. Princeton: Princeton University Press.
(2) Tarrow, Sydney. 1998. Power in Movement: Collective Action, Social Movements and Politics Cambridge: Cambridge University Press.
(3) Siaroff, Alan. 2003. "Two-and-a-Half-Party Systems and the Comparative Role of the 'Half'," Party Politics, 9 (May), 267-290
Συγκέντρωση ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα. Η μεγαλύτερη του "χώρου" εδώ και 15 χρόνια
Πέμπτη βράδυ στην Πάτρα. Ένα δειλινό που μόνο το Ιόνιο μπορεί να μας προσφέρει. Μια πλατεία που μας έχει συνηθίσει σε γεγονότα «θερμά αγωνιστικά». Ένας κόσμος και ένα πλήθος που πάλλεται από πάθος και αγωνιστικά συνθήματα στη μεγαλύτερη συνάθροιση του «χώρου» εδώ και 15 χρόνια . Η νεολαία στην πρώτη γραμμή και της προεκλογικής συγκέντρωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Πλησιάζει η ώρα και όλα είναι συνειδητά. Στην εξέδρα ο Σπύρος Κόγκας ανοίγει τη συγκέντρωση εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής. Η νεολαία φουντώνει. Οι πολύχρωμες σημαίες κυματίζουν υπερήφανες. Συνεχίζει με χαιρετισμό εκ μέρους του ΔΗΚΚΙ ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής Γιώργος Πάντζας. Οι αναφορές του στο ΕΑΜ, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και στην απάνθρωπη μεταχείριση των μεταναστών/τριών και προσφύγων από εθνική και τοπική κυβέρνηση ξεσηκώνουν τους εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών που έχουν κατακλύσει την Πλατεία Γεωργίου. Μετά τη σκυτάλη παίρνει η γιατρός Νάντια Κουλουμπή που μένει στην Πάτρα και αγωνίζεται στο αντιρατσιστικό κίνημα όντας στην πρώτη γραμμή του αγώνα υπέρ των μεταναστών/τριών και προσφύγων. Μίλησε για την μεγάλη ιδεολογική επίθεση που δέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από κράτος, κυρίαρχα πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε όλο αυτό το διάστημα την πολιτική έκφραση της κοινωνικής αντιπολίτευσης με αιχμές το εξεγερσιακό κίνημα του Δεκέμβρη, της ανάπτυξης κινημάτων αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, της μάχης εναντίον των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της κοινωνικής επισφάλειας, τη σύγκρουση με κράτος, δήμο και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα στον Ελαιώνα και τον λαϊκισμό του γηπέδου, στην παραλία του Ελληνικού, τα κινήματα πόλης στην Αττική και τις μεγάλες πόλεις και για τις μετανάστες/τριες και πρόσφυγες που παλεύουν για την επιβίωση και την αξιοπρέπειά τους. Μας θύμισε τους αγώνες συντρόφων που χάθηκαν πρόσφατα και πρόωρα (Μ. Παπαγιαννάκης, Κ. Σμυρνής). Την τελευταία σκυτάλη πήρε ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας. Ανταποκρινόμενος στο πάθος του κόσμου που τον διέκοπτε με αγωνιστικά συνθήματα ο Αλέξης μίλησε για το νόημα των κοινωνικών αγώνων που πρέπει να εκφραστούν και στην κάλπη και όχι να εκτονωθούν στα κύματα της θάλασσας. Μίλησε κι αυτός για την αγωνιστική προσφορά των συντρόφων που χάθηκαν και μας θύμισε έστω και παραλλαγμένα το Νίκο Πουλαντζά τονίζοντας ότι η ενωμένη Ευρώπη θα είναι δημοκρατική ή δεν θα υπάρξει. Στο τέλος της συγκέντρωσης ο κόσμος δεν διαλύθηκε για να πάει στα σπίτια του. Παρέες, παρέες χόρευαν υπό τους ήχους των τραγουδιών και συζητούσαν για τις επόμενες ημέρες και το τι ξημερώνει την Κυριακή.
Θανάσης Τσακίρης
Θανάσης Τσακίρης
Wednesday, June 03, 2009
Πλατεία Τιενανμέν: 20 χρόνια μετά. Δεν ξεχνάμε.
20 χρόνια μετά την άγρια καταστολή της δημοκρατικής εξέγερσης των φοιτητών εναντίον του απολυταρχικού νεοκαπιταλιστικού καθεστώτος της Κίνας δεν ξεχνάμε τίποτα. Καταγγέλλουμε με την ίδια οργή τους κρατικούς και ιδιώτες εκμεταλλευτές του ιδρώτα και του αίματος που χύνουν κάθε μέρα εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζοι εργάτες και εργάτριες σε μια από τις πιο βάρβαρες νεοκαπιταλιστικές οικονομίες της γης. Ας δηλώνουν ό,τι θέλουν τα καθάρματα που αποτελούν άρχουσα αστική τάξη της Κινέζικης κοινωνίας. Εμείς δεν τους θεωρήσαμε ποτέ κομμουνιστές και δεν θα τους θεωρήσουμε ποτέ.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΠΟΛΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΠΟΛΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
1. Αν δεν ηττηθεί ο δικομματισμός, τότε την κρίση θα συνεχίσουν να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και το περιβάλλον. Επομένως, το πραγματικό δίλλημα των εκλογών είναι αν θα ορθοποδήσει το διαλυμένο δικομματικό σκηνικό ή αν θα το ανατρέψουμε, διαμορφώνοντας νέους πολιτικούς συσχετισμούς υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, υπέρ του περιβάλλοντος.
2. Ο μόνος δρόμος για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού είναι η συγκρότηση ενός τρίτου πόλου στα αριστερά του πολιτικού συστήματος. Ενός πόλου που θα συσπειρώνει όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Αυτή ακριβώς είναι η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, αποτελεί ένα τέτοιο ενωτικό εγχείρημα.
3. Στο πλαίσιο αυτής της πρότασης για τον τρίτο πόλο στα αριστερά του πολιτικού συστήματος, εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ απευθυνόμαστε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ και στους Οικολόγους Πράσινους και τους λέμε : ελάτε κι εσείς μαζί μας για να αλλάξουμε όλοι μαζί το πολιτικό τοπίο, για να φτιάξουμε αυτόν τον νέο αριστερό πόλο . Ειδικότερα, απευθυνόμαστε:
(α) στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που δεν βολεύεται με τις παλαιότερες και τις σημερινές δεξιόστροφες επιλογές της ηγεσίας του και του λέμε ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποκύψει στις πιέσεις και γίνει δεκανίκι του χρεοκοπημένου δικομματικού πολιτικού συστήματος.
(β) στο ΚΚΕ που στη βάση του ωριμάζουν ολοένα και περισσότερο ενωτικές διαθέσεις και λέμε ότι είναι πολλοί οι αριστεροί σε ολόκληρη τη χώρα που, αντίθετα από την ηγεσία του ΚΚΕ, κατανοούν ότι δεν είναι τώρα η ώρα για εμφύλιους στην αριστερά. Είναι η ώρα για ενότητα των εργαζόμενων στους αγώνες.
(γ) στους Οικολόγους Πράσινους, όπου χωρίς συμπλέγματα και μίζερους ανταγωνισμούς λέμε ότι αν υπάρξει ενδιαφέρον των πολιτών για την οικολογία τότε αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν προσεγγίσεις με τον χώρο μας, με την οικολογική αριστερά της πράξης και των αγώνων. Όμως, η ηγεσία των ΟΠ πρέπει να ξεκόψει από την ιδέα της στήριξης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δηλάδη των κομμάτων της κρίσης και της περιβαλλοντικής καταστροφής, και να συστρατευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική της ανατροπής του δικομματισμού.
4. Είναι κρίσιμη, επομένως, η εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής. Η αποφασιστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ταυτόχρονα ενίσχυση της προοπτικής για ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς, της οικολογίας και του ευρύτερου σοσιαλιστικού χώρου. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει τον δρόμο για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ φέρνει πιο κοντά την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού, φέρνει πιο κοντά τη συγκρότηση του νέου, ισχυρού, αριστερού πόλου.
1. Αν δεν ηττηθεί ο δικομματισμός, τότε την κρίση θα συνεχίσουν να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και το περιβάλλον. Επομένως, το πραγματικό δίλλημα των εκλογών είναι αν θα ορθοποδήσει το διαλυμένο δικομματικό σκηνικό ή αν θα το ανατρέψουμε, διαμορφώνοντας νέους πολιτικούς συσχετισμούς υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, υπέρ του περιβάλλοντος.
2. Ο μόνος δρόμος για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού είναι η συγκρότηση ενός τρίτου πόλου στα αριστερά του πολιτικού συστήματος. Ενός πόλου που θα συσπειρώνει όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Αυτή ακριβώς είναι η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, αποτελεί ένα τέτοιο ενωτικό εγχείρημα.
3. Στο πλαίσιο αυτής της πρότασης για τον τρίτο πόλο στα αριστερά του πολιτικού συστήματος, εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ απευθυνόμαστε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ και στους Οικολόγους Πράσινους και τους λέμε : ελάτε κι εσείς μαζί μας για να αλλάξουμε όλοι μαζί το πολιτικό τοπίο, για να φτιάξουμε αυτόν τον νέο αριστερό πόλο . Ειδικότερα, απευθυνόμαστε:
(α) στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που δεν βολεύεται με τις παλαιότερες και τις σημερινές δεξιόστροφες επιλογές της ηγεσίας του και του λέμε ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποκύψει στις πιέσεις και γίνει δεκανίκι του χρεοκοπημένου δικομματικού πολιτικού συστήματος.
(β) στο ΚΚΕ που στη βάση του ωριμάζουν ολοένα και περισσότερο ενωτικές διαθέσεις και λέμε ότι είναι πολλοί οι αριστεροί σε ολόκληρη τη χώρα που, αντίθετα από την ηγεσία του ΚΚΕ, κατανοούν ότι δεν είναι τώρα η ώρα για εμφύλιους στην αριστερά. Είναι η ώρα για ενότητα των εργαζόμενων στους αγώνες.
(γ) στους Οικολόγους Πράσινους, όπου χωρίς συμπλέγματα και μίζερους ανταγωνισμούς λέμε ότι αν υπάρξει ενδιαφέρον των πολιτών για την οικολογία τότε αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν προσεγγίσεις με τον χώρο μας, με την οικολογική αριστερά της πράξης και των αγώνων. Όμως, η ηγεσία των ΟΠ πρέπει να ξεκόψει από την ιδέα της στήριξης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δηλάδη των κομμάτων της κρίσης και της περιβαλλοντικής καταστροφής, και να συστρατευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική της ανατροπής του δικομματισμού.
4. Είναι κρίσιμη, επομένως, η εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής. Η αποφασιστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ταυτόχρονα ενίσχυση της προοπτικής για ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς, της οικολογίας και του ευρύτερου σοσιαλιστικού χώρου. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει τον δρόμο για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ φέρνει πιο κοντά την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού, φέρνει πιο κοντά τη συγκρότηση του νέου, ισχυρού, αριστερού πόλου.
300 λέξεις για μια διαφορετική Κυριακή
300 λέξεις για μια διαφορετική Κυριακή
-----------------------------------------------------------
Τώρα-τώρα
«Όπως και να 'ναι τούτη η γη» αξίζει κάθε φορά να ξαναρχίζουμε με την εμπειρία των δοκιμών και των λαθών, γιατί, όπως λέγαμε, και εξακολουθούμε να λέμε «όπως και τώρα, τώρα, τώρα», αγώνας χαμένος είναι αυτός που δεν γίνεται. Πόσο μάλλον που οι καιροί μας είναι «δίσεκτοι καιροί» και η «ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι».
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;
Η εκλογική Κυριακή πρέπει να γίνει η Κυριακή της Αισιοδοξίας. Πρέπει να κινητοποιηθούμε για άλλη μια φορά και να μη μείνουμε «σαν τα καράβια που φαίνονται τη νύχτα τα νησιά, σταματημένα μέσ’ τη μέση του πελάγου». Να μην έχουν να λένε πως «έχει η ανάσα τους μια γεύση μια γεύση απ' τα παλιά, που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου». Πάντα εκείνα «τα όνειρα που κάναμε» το Δεκέμβρη θυμόμαστε, όπως εκείνα του Μάη και του κάθε μήνα που σημαδεύει τη συλλογική μας ζωή. Κι οι μήνες είναι πολλοί: Γενάρης στην Γάζα, Φλεβάρης στο Πάρκο της Πατησίων, Μάρτης στους δρόμους της επισφάλειας, Απρίλης στο παρκάκι της Ναυαρίνου, Μάης στον καταυλισμό της Πάτρας, Ιούνης στην απεργία, και πάει λέγοντας…Τελικά, δεν υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ!
Άκου η γη κινείται!
Από τη Αθήνα ως το Ρέικιαβικ κι από το Μεξικό ως την Ωκεανία «η γη κινείται μέσα σε μπόρες και σε βροχές, κι όσο κι αν σ' εκδικείται, σου δίνει πάντα αυτό που θες.» Σήμερα που φτωχοί, οι άνεργοι, οι απόκληροι, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες και γενικώς «της γης οι κολασμένοι» δεν έχουν το δικό τους «Παντελή Μπασιά», η Ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει τους εντάξει στις γραμμές της και να ξαναβρεί το νήμα της πρωτοπορίας για να συγκροτήσει ένα μεγάλο κίνημα αισιοδοξίας και νίκης των «από κάτω». Ένα πολιτικό-κοινωνικό κίνημα για το Σοσιαλισμό με Ελευθερία, με Δημοκρατία, Εργατικό Έλεγχο και Αυτοδιαχείριση. Γι’ αυτό ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη σήμερα και σύρριζα τα πεζοδρόμια αύριο για να βρούμε τα ακρογιάλια.
Θανάσης Τσακίρης
Υ.Γ. Η πρώτη νότα αισιοδοξίας έρχεται από το νέο μπλογκ του Κοκκινοπράσινου Δικτύου του ΣΥΝ
Subscribe to:
Posts (Atom)
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ) του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...
-
Η ΜακΝτοναλντοποίηση της Κοινωνίας του Θανάση Τσακίρη Μακντοναλντοποίηση είναι η διαδικασία με βάση την οποία οι αρχές των εστιατορίων... -
Ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Άλφρεντ Σουτς ξεκινά με βάση το έργο του Βέμπερ για τους «ιδεότυπους» και το επεκτείνει αναθεωρώντας ορ...