«Η εκδίκηση μιας κυρίας»


Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας καλεί την Τρίτη, 5/9/2006, στην προβολή της ταινίας «Η εκδίκηση μιας κυρίας» (2005) του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Τσαν-Γουκ Παρκ. Πρωταγωνιστούν οι Yeong-ae Lee, Choi Min-sik.
Οι προβολές γίνονται στις 8:30 και 10:30 μμ στο θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο Ηλιούπολης «Μελίνα Μερκούρη» (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 για Άνω Ηλιούπολη από στάσεις σε Πανεπιστημίου και Ακαδημίας καθώς και από στάση Δάφνη του Μετρό, τηλ. 9919818, 9941199, 9914732).


Σε ηλικία 19 ετών, η Lee Geum-Ja καταλήγει στη φυλακή για την απαγωγή και το φόνο ενός παιδιού για λογαριασμό του συνένοχού της Mr. Baek, ο οποίος την πρόδωσε. Όσο διάστημα βρίσκεται στη φυλακή προετοιμάζει προσεκτικά την εκδίκησή της κερδίζοντας παράλληλα τις καρδιές των συγκρατούμενών της γυναικών με την ευγένεια και την καλοσύνη της αποκτώντας έτσι το παρατσούκλι «η ευγενική δεσποινίς Ms. Geum-Ja». Όταν μετά από 13 χρόνια εγκλεισμού απολύεται από τη φυλακή, επιδίδεται στην αναζήτηση του Baek για να τον εκδικηθεί έχοντας τη βοήθεια των πρώην συγκρατούμενών της γυναικών. Δεν είναι, όμως, τόσο η εκδίκηση αυτή καθαυτή όσο η εσωτερική της ισορροπία που είναι το ζητούμενο γι’ αυτήν.

Η ταινία αποτελεί ένα εκπληκτικά ποιητικό φινάλε της «Τριλογίας της Εκδίκησης» του Τσαν-Γουκ Παρκ, που μας συγκλόνισε με τις άλλες δύο ταινίες της τριλογίας που προβάλαμε τις προηγούμενες Τρίτες. Η ταινία συνδυάζει το μαύρο χιούμορ του “Old Boy” και τους χαμηλούς τόνους της «Τελευταίας Εκδίκησης», αλλά χωρίς τις υπερβολικές δόσεις βίας. Αναρωτηθήκαμε αν ο Παρκ είναι ο Ασιάτης Ταραντίνο ή Πέκιμπα. Ας σκεφτούμε μήπως είναι τελικά πιο κοντά στη λογική του Σέρτζιο Λεόνε.
Η Yeong-ae Lee είναι υπέροχη στο ρόλο της ταραγμένης πρωταγωνίστριας που, ως πρώην κατάδικος, αναζητεί τόσο τη λύτρωση όσο και την εκδίκηση και είναι η καρδιά της ταινίας. Αυτό δε σημαίνει ότι και οι άλλοι πρωταγωνιστές είναι υποδεέστεροι αλλά ότι στηρίζουν συλλογικά την έξοχη ερμηνεία της Lee. Η ταινία κλιμακώνεται με τη χρήση της τραγωδίας και του κωμικού στοιχείου σε ένα ανεπανάληπτο μίγμα που μόνο σκηνοθέτες σαν τον Παρκ ξέρουν να συνθέτουν.
Λένε πολλοί κριτικοί –Νοτιοκορεάτες και μη- αλλά και πολλοί/ες φίλοι/ες ότι οι ταινίες του Παρκ γίνονται «με το μυαλό και όχι με την καρδιά». Πρόκειται για μια αποκλειστικά δυτικότροπη λογική που πάντα κρίνει αποκλειστικά με τη μία ή την άλλη πλευρά του Καρτεσιανού διπόλου και αγνοεί τις αλληλεπιδράσεις. Έτσι, για άλλη μια φορά πρέπει να τονιστεί ότι παρά τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις φιλοσοφίες της σύγχρονης Δύσης και της σύγχρονης Ανατολής που διατηρεί πολύ πιο ζωντανά τα παραδοσιακά στοιχεία της, αν «μπούμε στο πετσί» του Άλλου μπορούμε να τον κατανοήσουμε καλύτερα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το διάλογο των πολιτισμών κόντρα σε αυτούς που μας μιλούν για τη «σύγκρουση των πολιτισμών».

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://www.klh.gr