ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004
1925 Πρώτο διεθνές συνέδριο χριστιανικών
(Καθολικών) λαϊκών κομμάτων στο Παρίσι. Ίδρυση της Διεθνούς Γραμματείας Δημοκρατικών Κομμάτων Χριστιανικής Έμπνευσης
(SIPDIC). Η Γραμματεία διατηρήθηκε εν ζωή μέχρι το 1939. Μέλη της ήταν κόμματα
από Βέλγιο, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία,
Ισπανία, Πορτογαλία και Λιθουανία.
n 1946 Μετά τον Β΄Παγκ.
Πόλεμο ανανεώθηκε η συνεργασία αυτών των κομμάτων σε ευρωπϊκό επίπεδο. Με
πρωτοβουλία των Ελβετών Χριστιανοδημοκρατών ιδρύθηκαν οι Νέες Διεθνείς Ομάδες
'Nouvelles Equipes Internationales' (NEI).
n 1947 Συντακτικό
συνέδριο των NEI στο Σωντφονταίν του Βελγίου, που αποφάσισε να συμβάλλει ενεργά
στην αναδιαμόρφωση της Ευρώπης σε κρατικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο,
για την ειρηνική συνύπαρξη και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την
ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο.
n 1948 Ως ενεργό
στοιχείο του Ευρωπαϊκού κινήματος, οι ΝΕΙ συμμετείχαν στις προετοιμασίες και
την οργάνωση του «Συνεδρίου της Ευρώπης» στη Χάγη.
n 1953 Οι
Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές των 6 χωρών-μελών της ΕΚΑΧ ίδρυσαν την πρώτη
Ευρωπαϊκή Ομάδα Χριστιανοδημοκρατών στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής
συνέλευσης της ΕΚΑΧ.
n 1965 Οι ΝΕΙ έγιναν Ευρωπαϊκή
Ένωση Χριστιανοδημοκρατών (EUCD). Ο Mariano Rumor (DC-I) εξελέγη πρόεδρος και ο
Leo Tindemans (CVP-B) διορίστηκε Γενικός Γραμματέας.
n 1970 ΄Καθιέρωση μόνιμης συνδιάσκεψης
(στο πλαίσιο της EUCD) των προέδρων και γεν. γραμματέων των
Χριστιανοδημοκρατικών Κομμάτων των χωρών-μελών της ΕΟΚ.
n 1972 Ίδρυση της
«Πολιτικής Επιτροπής» των Χριστιανοδημοκρατικών Κομμάτων της ΕΟΚ με σκοπό την
βελτίωση του συντονισμού της ευρωπαϊκής πολιτικής και συνεργασίας.
n 1973 / 74 Αλλαγή ηγεσίας
στην EUCD: Ο Kai-Uwe von Hassel (CDU-D) ορίζεται πρόεδρος και ο Arnaldo Forlani
(DC-I) γενικός γραμματέας.
n 1975 Ίδρυση μιας
ομάδας εργασίας «Ευρωπαϊκού Κόμματος» με καθήκον την σύνταξη ενός σχεδίου
καταστατικού για μια Ευρωπαϊκή ένωση κομμάτων υπό την καθοδήγηση των Wilfried
Martens, Chairman του CVP-Β και Hans-August Lücker, προέδρου της Χριστιανικής
Ομάδας Ευρωβουλευτών.
n 1976 Η «Πολιτική Επιτροπή»
ομόφωνα ενέκρινε το καταστατικό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο
Λουξεμβούργο. Ο Leo Tindemans εξελέγη Πρόεδρος του ΕΛΚ. Τα ιδρυτικά κόμματα
ήταν:
CDU και CSU / Γερμανία, PSC και CVP / Βέλγιο, CDS / Γαλλία, Fine Gael /
Ιρλανδία
DC/Ιταλία, CSV / Λουξεμβούργο, KPV, CHU, και ARP / Ολλανδία.
n 1978 1ο
Συνέδριο Βρυξελλών. Έκκριση του πολιτικού προγράμματος του ΕΛΚ. Ο Giuseppe
Petrilli (DC-I) γ.γ. της EUCD.
n 1979 2ο
Συνέδριο. Απόφαση για την πολιτική πλατφόρμα προςε τις πρώτες Ευρωεκλογές. Το
ΕΛΚ κερδίζει τις 107 έδρες του Ευρωκοινοβουλίου σε σύνολο 419.
n 1980 3ο
Συνέδριο Κολονίας.
n 1981 Με
την ένταξη της Ελλάδας, το ΕΛΚ διαθέτει πλέον 109 έδρες από τις 434. Πρόεδρος
της EUCD εκλέγεται ο Diogo Freitas do Amaral (CDS-P).
n 1983 4ο Συνέδριο Παρισιού.
n 1983
Συγχώνευση της Γραμματείας της ΕUCD (Ρώμη) και της Γραμματείας του
ΕΛΚ(Βρυξέλλες). Εκλέγεται γ.γ. των ΕΛΚ και EUCD ο Thomas Jansen. Η Νέα
Δημοκρατία έντάσσεται στο ΕΛΚ και στην EUCD. O Giulio
Andreotti (DC-I) εκλέγεται Πρόεδρος της
EUCD.
n 1984 5ο Συνέδριο
Ρώμης. Υιοθέτηση προγράμματος δράσης για τη δεύτερη θητεία του Ευρ.
Κοινοβουλίου. Το ΕΛΚ κερδίζει 110 έδρες στις 2ες ευρωεκλογές (14-17 Ιουνίου).
Λόγω παραίτησης ενός Έλληνα ευρωβουλευτή οι έδρες μειώθηκαν σε 109.
n 1985 Ο Piet Bukman
(CDA-NL) διαδέχεται στην προεδρία τον Leo Tindemans. Ο Thomas Jansen επανεκλέγεται
γενικός γραμματέας. Ο Emilio Colombo (DC-I) εκλέγεται Πρόεδρος της EUCD.
n 1986 6ο Συνέδριο
Χάγης. Ως αποτέλεσμα της ένταξης των Ιβηρικών χωρών οι έδρες του Ευρ.
Κοινοβουλίου αυξήθηκαν σε 518. Από αυτές 60 δόθηκαν στην Ισπανία και 28 στην
Πορτογαλία. Τα νέα κόμματα του ΕΛΚ ήταν: CDS (Πορτογαλία), PDP (Ισπανία
–μετονομάστηκε σε Χριστιανική Δημοκρατία), UDC (Καταλονία) και PNV (Χώρα των
Βάσκων) Ο αριθμός των Ευρωβουλευτών του ΕΛΚ αυξήθηκε σε 119 (και με την
προσχώρηση Γάλλου ευρωβουλευτή το 1986).
n 1987 Ο Jacques Santer
εκλέγεται Πρόεδρος. Νέα επανεκλογή του Thomas Jansen στην θέση του γενικού
γραμματέα.
n 1988 7ο Συνέδριο
Λουξεμβούργου. Υιοθέτηση του προγράμματος εργασίας ‘Στο πλευρό του Λαού'.
n 1992 Βρετανοί και Δανοί Συντηρητικοί ευρωβουλευτές καθώς και μερικοί Γάλλοι
της UDF εντάχθηκαν στις γραμμές της Ομάδας του ΕΛΚ ως συνεργαζόμενα μέλη. Ο
αριθμός των ευρωβουλευτών του ΕΛΚ ανήλθε σε 161. Νέο πρόγραμμα δράσης από το 9ο
Συνέδριο της Αθήνας.
n 1993 Τα Σκανδιναβικά Συντηρητικά Κόμματα γίνονται μόνιμοι παρατηρητές στο
ΕΛΚ. Αποκλείεται το CDS. Ο Wilfried Martensμ
επανεκλέγεται Πρόεδρος όπως και ο Thomas Jansen
γενικός γραμματέας. Το 10ο συνέδριο των Βρυξελών υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης «Ευρώπη
2000-Ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα».
n 1994 Το Ελβετικό Christlichdemokratische Volkspartei (CVP) και ο
Δημοκρατικός Συναγερμος της Κύπρου αποκτούν το στάτοςυ του συνδεδεμένου μέλους.
Στις ευρωεκλογές το ΕΛΚ κερδίζει 125 έδρες, που μαζί με τους Δανούς και
Βρετανούς Συντηρητικούς και Γάλλους Φιελελεύθερους αυξάνονται σε 157. Ο Klaus Welle εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΕΛΚ και της EUCD.
n
1995 Νέα μέλη της
Ομάδας του ΕΛΚ: Kristdemokratiska Samhδllspartiet and Moderata Samling (Σουηδία), Kansallinen Kokoomus (Φινλανδία), Hψyre (Νορβηγία) και Φsterreichische Volkspartei (Αυστρία).