Ποια δημοκρατία; (του Θανάση Τσακίρη)

·       Το ερώτημα που θέτει η επίκαιρη συζήτηση, δηλαδή ποια δημοκρατία χρειαζόμαστε, ανοίγει διάπλατα το παράθυρο για περισσότερα ερωτήματα.

·       Το πρώτο ερώτημα είναι πόσα είναι τα μοντέλα δημοκρατίας και ποια είναι αυτά που ταιριάζουν στις σημερινές κοινωνίες.

·       Για να απαντήσουμε στο ερώτημα πρέπει  αναφερθούμε στην ιστορία των θεωριών περί δημοκρατίας.

·       Ας δούμε αρχικά τα κοινά χαρακτηριστικά τους.

·        Όλες οι θεωρίες απορρίπτουν την ιδέα ότι ένας άνθρωπος ή λίγοι έχουν δικαίωμα να κυριαρχούν και κυβερνούν τους υπόλοιπους, τους πολλούς.

·        Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι.

·       Τους αξίζει να έχουν λόγο για τη διακυβέρνησή τους.

·       Κάθε μέλος μιας πολιτικής κοινότητας είναι εφοδιασμένο με την ικανότητα της λογικής σκέψης.

·       Μπορεί να κρίνει και αξιολογήσει τη δράση και τη συμπεριφορά των κυβερνώντων.

·       Οι άνθρωποι για να είναι στην πράξη ικανοί να εξασκήσουν την ικανότητα αυτή πρέπει να έχουν τα δικαιώματα της ελευθερίας του λόγου, του συνέρχεσθαι και της συνείδησης. Αυτή η μινιμαλ εκδοχή της δημοκρατίας έγινε το κέντρο της συζήτησης και κριτικής στη διάρκεια των αιώνων. Οι όροι και οι προϋποθέσεις της ύπαρξης και λειτουργίας της δημοκρατίας έγιναν θέμα ερμηνειών,  όπως και συνδέεται το ιδεώδες της δημοκρατίας με την πράξη των δημόσιων δημοκρατικών θεσμών.

Άλλοι θεωρούν ότι δημοκρατία είναι η προστασία της ελευθερίας από μια κυβέρνηση που ευνοεί τους κυρίαρχους και τους φίλους τους σε βάρος των υπολοίπων.

Άλλοι πιστεύουν ότι η δημοκρατία πρέπει να είναι η έκφραση των ανθρώπινων ενδιαφερόντων και να ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των οργανωμένων ομάδων. 

 Κάποιοι θεωρούν πως στη δημοκρατία η κυβέρνηση πρέπει να είναι πολύ πιο ενεργή όσον αφορά τα προβλήματα των πιο ευάλωτων πολιτών.

Μερικοί λένε ότι το εμπόδιο στην δημοκρατική  ιδιότητα του πολίτη δεν προκύπτει μόνο από το κράτος αλλά και από την κοινωνία που με πολλούς τρόπους υποβιβάζουν την δημοκρατική εξισωτική αρχή.

Οι όροι που χρησιμοποιούνται για την αναγνώριση της δημοκρατίας όπως η ιδιότητα του πολίτη, η ελευθερία, η ισότητα και η συμμετοχή ερμηνεύονται διαφορετικά. Ας πάρουμε το παράδειγμα της ιδιότητας του πολίτη. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε πολίτες όσους άνδρες διέθεταν ιδιωτική περιουσία. Σήμερα οι θεωρητικοί της δημοκρατίας αρνούνται αυτή τη σύνδεση. Όσον αφορά την ελευθερία ο Φρίντριχ Χάγιεκ, προπάτορας του νεοφιλελευθερισμού, θεωρούσε ότι οι δημοκρατικοί πολίτες πρέπει να έχουν κορυφαία  αξία την ελευθερία και να χρησιμοποιούν τους πόρους της δημοκρατίας για να αντιστέκονται στην διείσδυση του κράτους και της κυβέρνησης στις ιδιωτικές υποθέσεις. Απέναντι στις απόψεις του Χάγιεκ στάθηκαν οι κοινοτιστές που θεωρούσαν ότι οι ελεύθεροι πολίτες ανθίζουν μόνο στην κοινότητα με τις ισχυρές παραδόσεις όπου υπάρχει σεβασμός στο πολιτικό καθήκον. Απέναντι και στις αυτές τάσεις βρίσκονται πιο ριζοσπαστικές τάσεις που επιδιώκουν τη διεύρυνση των χώρων της δημοκρατίας πέρα από την ψήφο, δηλαδή η επιχείρηση, το πανεπιστήμιο, η οικογένεια κ.α.

Η εξουσία είναι το είναι το βασικό στοιχείο της Πολιτικής.  Δημοκρατική πολιτική όσο το δυνατόν πιο ευρεία κατανομή της εξουσίας στους πολίτες.  Αυτή η προοπτική αποτελεί αντίσταση στην ολοένα και πιο ισχυρή κυριαρχία της οικονομίας των μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών επί της Πολιτικής. Ας σκεπτούμε ότι σήμερα 62 άνθρωποι κατέχουν πλούτο όσο τα 3,5 δισεκατομμύρια φτωχοί του πλανήτη, σύμφωνα  με τη φετινή έκθεση της Oxfam. Είναι η πιο μεγάλη ανισότητα της ανθρώπινης ιστορίας.

Η εξουσία δεν ενοικεί μόνο στους επίσημους δημοκρατικούς θεσμούς. Βρίσκεται στις οικογενειακές σχέσεις, στις φυλετικές σχέσεις, στα σχολεία, στα ΜΜΕ, στο χώρο εργασίας, στην επιστήμη, στην εκκλησία, στην τέχνη. Κι εδώ γίνονται σκληροί αγώνες για τον εκδημοκρατισμό.

Πέραν αυτών διαφορετικές είναι οι αντιλήψεις και οι προσεγγίσεις για το συμφέρον στην Πολιτική και στη δημοκρατία. Ο Σωκράτης, στην Πολιτεία του Πλάτωνα, καταφέρεται εναντίον των συμφερόντων. Ο Πλάτωνας θεωρεί ότι υπονομεύουν την κοινωνία και για το λόγο αυτό βάζει τους φιλοσόφους-βασιλιάδες στην εξουσία να είναι δίχως οικογένεια και ιδιωτική περιουσία. Οι σύγχρονοι  ρεπουμπλικάνοι, από τον Αμερικάνο Αλεξάντερ ως πολλούς σημερινούς φιλελεύθερους, μολονότι δεν ασπάζονται απόψεις του Σωκράτη προσπαθούν να καταστείλουν συμφέροντα και πάθη.   

Αντιθέτως, σοσιαλιστές και μαρξιστές θεωρούν αναπόφευκτα τα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων, μερίδων και στρωμάτων και ότι η καταστολή αφοπλίζουν των πολλών στον αγώνα εναντίον των κατόχων εξουσίας και πλούτου, δηλαδή αυτών που κυριαρχούν στην Πολιτική και την οικονομία.

Σε ποιες μορφές δημοκρατίας καταλήγουν αυτές οι θεωρήσεις;

1.    Κλασική δημοκρατία που βασιζόταν στην πόλη-κράτος. Μορφή άμεσης δημοκρατίας Στην Αρχαία Αθήνα κυριαρχούσε η δημοκρατία των μαζικών συνελεύσεων των πολιτών.

2.    Προστατευτική (αστική) Δημοκρατία. 17 και 18 αιώνες. Αποσκοπούσε στην  προστασία των πολιτών από την αυθαιρεσία   της κυβέρνησης  την κατοχύρωση των φυσικών δικαιωμάτων των πολιτών και την ψηφοφορία εκλογής του νομοθετικού σώματος. Ουσιαστικά ένα σύστημα συναινετικής διακυβέρνησης με μια αντιπροσωπευτική συνέλευση. Η ελευθερία προστατεύεται με το μηχανισμό των διαχωρισμών των λειτουργιών (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική).  

3.    Αναπτυξιακή δημοκρατία. Το μοντέλο του Jean-Jacques Rousseau που στηρίζεται στην Γενική Βούληση. Το γενικό καλό  ισοδυναμεί με το γενικό αυθεντικό συμφέρον του συλλογικού σώματος. Η βούληση όλων  προϋποθέτει την ανιδιοτελή δράση. Το σύστημα της ριζοσπαστικής ανάπτυξης προϋποθέτει την οικονομική ισότητα.

4.    Λαϊκή (προλεταριακή) δημοκρατία. Ο Karl Marx τοποθετούσε την αρχή της δημοκρατίας σε ένα  πλαίσιο ισότητας με βάση την κοινή ιδιοκτησία του πλούτου που μετά την ανατροπή του καπιταλισμού ανθούσε η γνήσια δημοκρατία. Με την οριστική κατάργηση των εκμεταλλευτριών τάξεων   θα επέλθει ο μαρασμός του κράτος καθώς η κοινωνία θα είναι αταξική.

5.    Ριζοσπαστική δημοκρατία. Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε από τους  Ernesto Laclau και Chantal Mouffe που ισχυρίζονται  ότι τα κοινωνικά κινήματα που προσπαθούν να δημιουργήσουν κοινωνική και πολιτική χρειάζονται στρατηγική που να αμφισβητεί  τις νεοφιλελεύθερες και νεοφιλελεύθερες έννοιες περί δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει διεύρυνση και επέκταση της φιλελεύθερης έννοιας της δημοκρατίας που βασίζεται  στην ελευθερία ώστε να περιληφθεί η διαφορά.  Στον κόσμο, σε μια χώρα ακόμα και σε ένα κοινωνικό κίνημα υπάρχει πλειάδα διαφορών που αντιστέκονται στην συναίνεση. Η ριζοσπαστική δημοκρατική όχι μόνο αποδέχεται τη διαφορά, τη διαφωνία και τους ανταγωνισμούς αλλά και στηρίζονται σε αυτές. Bασίζεται στην υπόθεση ότι υπάρχουν καταπιεστικές σχέσεις εξουσίας στην κοινωνία και ότι θα πρέπει να γίνουν ορατές αυτές οι καταπιεστικές σχέσεις και την οικοδόμηση της δημοκρατίας γύρω από τη διαφορά και τη διαφωνία, οι καταπιεστικές σχέσεις εξουσίας που υπάρχουν στην κοινωνία είναι σε θέση να έρθουν στο προσκήνιο έτσι ώστε να μπορούν να αμφισβητηθούν.

6.    H εναλλακτική πρόταση προβλέπει τη δημοκρατική ανασυγκρότηση την Άμεση Δημοκρατία σε συνδυασμό με τους θεσμούς της έμμεσης και της συμμετοχικής δημοκρατίας. Οι τοπικές πρωτοβουλίες πολιτών με συλλογή υπογραφών, τα δημοψηφίσματα, οι γενικές συνελεύσεις, η ανάκληση αξιωματούχων θεωρούνται προσπάθειες στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της άμεσης δημοκρατίας.

Στο τοπικό επίπεδο η συμμετοχική δημοκρατία εφαρμόζεται με διάφορους τρόπους. Η πιο απλή μέθοδος είναι η συγκρότηση και λειτουργία των συμβουλευτικών συμβουλίων γειτονιάς που θεωρητικά είναι ανοιχτά σε όλους τους κατοίκους. Έτσι, δίνεται η δυνατότητα στους «απλούς πολίτες» να λένε τις απόψεις τους για τοπικά δημοτικά ζητήματα. Όσο, όμως, η διαδικασία είναι μόνο συμβουλευτική οι περισσότεροι πολίτες αρνούνται τη συμμετοχή αφού δεν βγαίνει πραγματικό αποτέλεσμα που να αλλάζει θετικά η ζωή τους. Αντιθέτως, μία ευρέως διαδεδομένη πρακτική είναι αυτή του δημοτικού «συμμετοχικού προϋπολογισμού» που ξεκίνησε από την πόλη της Βραζιλίας Πόρτο Αλέγκρε (Λιμάνι της Χαράς, πόλη 1,2 εκατομμυρίων κατοίκων). Η περίπτωση αυτή είναι η ριζοσπαστικοποίηση του «εκδημοκρατισμού της δημοκρατίας». Ο συμμετοχικός προϋπολογισμός ενέπνευσε δεκάδες κινήματα στην Ευρώπη και στην Λατινική Αμερική.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΏΤΗ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΉ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΙΡΑΜΑΤΩΝ ΜΕ ΘΕΣΜΟΥΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΑ:
-Οι ρίζες της δημοκρατικής παράδοσης στη μεσαιωνική Ιταλία http://www.epohi.gr/portal/theoria/16038-oi-rizes-tis-dimokratikis-paradosis-sti-mesaioniki-italia
-ΕΛΒΕΤΙΑ: Καπιταλισμός και «άμεση δημοκρατία» http://www.epohi.gr/portal/theoria/16101-elvetia-kapitalismos-kai-amesi-dimokratia
-ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Τοπικά δημοψηφίσματα και δημοκρατία

http://www.epohi.gr/portal/theoria/16100-gallia-kai-germania-topika-dimopsifismata-kai-dimokratia

Θανάσης Τσακίρης

Κύκλος διαλέξεων με ομιλητή τον Κ.Δουζίνα -Ανοιχτό Παν/μιο Δήμου Ηλιούπολης σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς

Ο Δήμος Ηλιούπολης, στο πλαίσιο του Ανοικτού Δημοτικού Παν/μιου και σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς διοργανώνει κύκλο διαλέξεων με  γενικό τίτλο:

Η ιστορία και η φιλοσοφία των δικαιωμάτων του ανθρώπου

ομιλητής: Κώστας Δουζίνας

Καθηγητής Φιλοσοφίας του Δικαίου στο κολλέγιο Μπίρμπεκ,

μέλος του  Δ. Συμβουλίου του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς

Η 1^η διάλεξη θα γίνει Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017, ώρα 19.00 με θεματική:

Η ιστορία ενός σημαντικού θεσμού:

Από την Αντιγόνη στον πόλεμο του Ιράκ

ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ
Σοφ. Βενιζέλου 114 και  Πρωτόπαπα, Ηλιούπολη(είσοδος από την οδό Κουντουριώτη)

Οι επόμενες διαλέξεις του κύκλου:

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου: Φιλοσοφία των δικαιωμάτων και κοσμοπολιτισμός

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου: Δικαιώματα, αναγνώριση, επιθυμία

Τρίτη 5/12 στην εκπομπή "ΑΧ ΕΞΟΥΣΙΑ"καλεσμένος μας είναι ο Γεράσιμος Κάρουλας Θέμα:"Εκλογές και πολιτικές ελίτ στην εποχή της κρίσης".

Την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2017 (8-9 μμ) στην εκπομπή "ΑΧ ΕΞΟΥΣΙΑ"καλεσμένος μας είναι ο Γεράσιμος Κάρουλας (Διδάκτορας, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Θα συζητήσουμε με θέμα ""Εκλογές και πολιτικές ελίτ στην εποχή της κρίσης". Σας περιμένουμε, όπως πάντα, στον φιλόξενο ραδιοσταθμό  http://www.ilioupolisonline.gr/radio/ 
Χορηγός: μεζεδοπωλείο Όασις

ΣΠΟΥΔΕΣ:

Ø 2015: Διδακτορικός τίτλος, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Τίτλος διδακτορικής Εργασίας: «Πολιτικά κόμματα και ανάδειξη των πολιτικών ελίτ στο ελληνικό κομματικό σύστημα 1989 – 2011: παράγοντες συνδιαμόρφωσης των ηγετικών κομματικών ομάδων» (Βαθμός διδακτορικής Εργασίας: Άριστα).

Ø  2005: Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών (διετές) του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Ε.Μ.Μ.Ε) του Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο: «Πολιτική Επικοινωνία και Νέες Τεχνολογίες». Βαθμός Απολυτηρίου: Άριστα μ.ό. 9,53 (βραβείο πρωτεύσαντα από το Ι.Κ.Υ.).

Τίτλος Μεταπτυχιακής Εργασίας: «Η Κάλυψη των Πολεμικών Συγκρούσεων από τα Μ.Μ.Ε.: οι περιπτώσεις των πολέμων στο Βιετνάμ, στον Περσικό Κόλπο και στο Ιράκ»

Ø  2003: Πτυχίο Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Κρήτης. Βαθμός Απολυτηρίου: Λίαν Καλώς 7,96.

Τίτλος Πτυχιακής Εργασίας: «Η Λειτουργία του Ραδιοτηλεοπτικού πεδίου: σύσταση, δραστηριότητες και προβλήματα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης».

Την Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017 (8-9 μμ) στην εκπομπή "ΑΧ ΕΞΟΥΣΙΑ" θέμα "Θεωρία και την του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ"

Την Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017 (8-9 μμ) στην εκπομπή "ΑΧ ΕΞΟΥΣΙΑ" θα μιλήσουμε για την θεωρία και την πολιτική του ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ . Σας περιμένουμε, όπως πάντα, στον φιλόξενο διαδικτυακό ραδιοσταθμό
 http://www.ilioupolisonline.gr/radio/

Διαβάστε στην Αυγή της Κυριακής 26/11/2017

-Ποιος πληρώνει φόρους στην Ελλάδα;

Υποφορολόγηση για τους επιτήδειους, υπερφορολόγηση για τους έντιμους

-Έφη Αχτσιόγλου, υπουργός Εργασίας:

Η συμφωνία για χαμηλότερα πλεονάσματα έφερε το κοινωνικό μέρισμα

-Ανδρέας Ξανθός, υπουργός Υγείας:

Παρά τη λιτότητα στήνουμε ξανά στα πόδια του το ΕΣΥ

-Μάκης Μπαλαούρας, πρόεδρος της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων:

Θέλουμε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο στη θέση του μοντέλου «άρπα κόλλα»

-Προσφυγικό

SOS ενόψει του χειμώνα

-Γερμανία

Οι ακροβασίες του μεγάλου συνασπισμού

Πώς σκέφτονται οι πρωταγωνιστές, πώς αντιμετωπίζει τη γερμανική κρίση η Ευρώπη, τι περιμένει η Ελλάδα

-Le Monde diplomatique

Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες χωρίς προσανατολισμό

Η Γερμανική Ακροδεξιά και η μάχη των ιδεών

-Financial Times:

Η επέλαση των ρομπότ

-Κωνσταντής Ιωακειμίδης

H συγκλονιστική ιστορία ενός αγωνιστή με τα λόγια του γιου του

-Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ

Η καθηγήτρια Ιστορίας Τζοάννα Μπέρκ γράφει για τις καταγγελίες και τον παγκόσμιο σάλο που έχει ξεσπάσει.

Η Εφη Γιαννοπούλου εξηγεί το γιατί τώρα.

-Στις ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Αφιέρωμα στην Οκτωβριανή Επανάσταση, Μέρος Δ

Η σοβιετική οικονομία μεταξύ ιδεολογίας και πραγματισμού

Γιώργος Κιμούλης:

Βιώνουμε την εποχή του ναρκισσιστικού μηδενισμού

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μια εκπομπή για το παρελθόν-Παίζοντας με το παρελθόν: η ιστορία των βιντεοπαιχνιδιών και τα βιντεοπαιχνίδια ως ιστορία Συζητούν ο Χρήστος Τριανταφύλλου και ο Ηλίας Στουραΐτης

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 13.00 - 14.00 Στο Κόκκινο 105,5 

Παίζοντας με το παρελθόν: η ιστορία των βιντεοπαιχνιδιών και τα βιντεοπαιχνίδια ως ιστορία

Συζητούν ο Χρήστος Τριανταφύλλου και ο Ηλίας Στουραΐτης

Τι σχέση έχουν τα βιντεοπαιχνίδια με την ιστορία; Ο Χρήστος Τριανταφύλλου, ιστορικός, συζητά με τον υποψήφιο διδάκτορα Ψηφιακής Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, Ηλία Στουραΐτη, για τα βιντεοπαιχνίδια και για τις αναπαραστάσεις της ιστορίας μέσα σε αυτά. Από την επαύριο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα, τα βιντεοπαιχνίδια έχουν περάσει από πολλές φάσεις μορφής, χρήσης και βάθους: από τους θαλάμους των «ουφάδικων» της δεκαετίας του ’70 και ’80, στις σπιτικές κονσόλες του σαλονιού, στα ατομικά βιντεοπαιχνίδια των υπολογιστών και στη σημερινή έκρηξη της παγκόσμιας σύνδεσης και της απόλυτης διαθεσιμότητας μέσω κινητών συσκευών. Τα βιντεοπαιχνίδια προσφέρονται ως αντικείμενο έρευνας σχετικά με την ιστορία της τεχνολογίας και των αντιλήψεων γύρω από αυτήν, με την ιστορία του ελευθέρου χρόνου, της νεότητας και της συγκρότησης ποικίλων κοινωνικών και πολιτισμικών ταυτοτήτων. Επιπλέον, τα βιντεοπαιχνίδια αποτελούν πλέον ένα βασικό πεδίο της δημόσιας ιστορίας, όπου συνδιαμορφώνονται αντιλήψεις και αναπαραστάσεις για το παρελθόν με έναν τρόπο που διαφέρει από αυτόν των υπόλοιπων πολιτισμικών προϊόντων. Τα βιντεοπαιχνίδια, τελικά, αναδεικνύουν την πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου και τα πολλαπλά πεδία διαπραγμάτευσης του παρελθόντος.   

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μια εκπομπή για το παρελθόν Επιμέλεια: Ηλίας Νικολακόπουλος Μουσική επιμέλεια: Θανάσης Μήνας Οργάνωση παραγωγής: Ιωάννα Βόγλη

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Κρίση στην πόρτα του Βερολίνου

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Κρίση στην πόρτα του Βερολίνου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Χρήστος Μαντάς: «Δύσκολος, αλλά ρεαλιστικός προϋπολογισμός»

Κωστής Χατζημιχάλης: «Το νερό δεν ξεχνά ποτέ το δρόμο του, ακόμη κι αν μπαζώσεις τη διαδρομή του»

Τάσος Παππάς: «Να δούμε πώς θα μοιράσει το παιχνίδι η κ. Γεννηματά»

Σόνια Φαρέ: «Οι ελίτ νιώθουν απειλή από την καταλανική κρίση»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Ευθύνη απέναντι στην πραγματικότητα» του Παύλου Κλαυδιανού

«Κατάσταση έκτακτης ανάγκης» του Χ. Γεωργούλα

«Ομαδικό πορτραίτο με δύο κυρίες» του Κωστή Γιούργου

«Η φθορά της Νέας Δημοκρατίας» του Ρένου Γεωργίου

Προϋπολογισμός 2018: «Ο τελευταίος της εποχής των μνημονίων» του Σταύρου Παπαγιαννόπουλου

ΔΙΕΘΝΗ

«Σύγχρονα σκλαβοπάζαρα προσφύγων στη Λιβύη» της Όλγας Βερελή

«Κυνηγός βασανιστών» της Τόνιας Τσίτσοβιτς

Σερβία: «Συλλήψεις καλλιτεχνών στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης» του Τόνι Μάσλιτς

Χιλή: «Προβάδισμα του κεντροδεξιού Πινιέρα στις προεδρικές εκλογές» του Πέτρου Κοντέ

Ιταλία: «Θολό τοπίο για την αριστερά» της Τόνιας Τσίτσοβιτς

ΤΟ ΘΕΜΑ

Σχηματισμός κυβέρνησης στη Γερμανία:

Αντρέι Χούνκο: «Η "εποχή της Μέρκελ" πλησιάζει στο τέλος της»

«Πετούν το μπαλάκι στον Σουλτς» του Δημήτρη Σμυρναίου

Η γνώμη των πολιτών: «Η δημοκρατία έχει ραγίσει βαθιά»

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ίδρυμα Νέας Γενιάς και Δια Βίου Μάθησης: «Μια ανέλπιστη νίκη με την αρωγή της αστικής δικαιοσύνης» του Μάκη Σπαθή

Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Έμφυλης Βίας: «Νομοθετικές κατακτήσεις και κοινωνικές οπισθοδρομήσεις» της Τζέλας Αλιπράντη

«Μέχρι το τέλος του έτους ο φορέας διαχείρισης του Θερμαϊκού Κόλπου» του Μίνου Αθανάσιου Καρυωτάκη

«Τι κρύβουμε στα "μπαούλα" μας;» του Στάθη Κουτρουβίδη

Προσφυγικό: «Οι επιπτώσεις του γεωγραφικού περιορισμού» της Τζέλας Αλιπράντη

«Πολλαπλά ερωτήματα για το νέο δίκτυο σχολικών συμβούλων» της Βάσως Βασίλα

«Υπολογισμός επιστροφής παράνομων παρακρατήσεων για ΕΟΠΥΥ» του Κώστα Νικολάου

«Να μην χάνονται κι αυτοί μαζί!» του Γιάννη Σταματάκη

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Φώτης Μακρής: «Στην παραπληροφόρηση το αντίβαρο είναι η τέχνη»

«Οι γυναίκες φέρνουν το θαύμα» της Έφης Γιαννοπούλου

«Βγάλτο! Κάνει φασαρία» της Σοφίας Ξυγκάκη

ΘΕΜΑΤΑ

«Εξάρχεια: πού οδηγεί η άσκοπη και χωρίς νόημα βία;» της Σοφίας Βιδάλη

«Έγκλημα τιμής: η περίπτωση της Μαύρης Παρασκευής» του Θωμά Τσαλαπάτη

ΘΕΩΡΙΑ

«Η άνοδος των εθνικισμών και της ξενοφοβίας πάνε χέρι-χέρι» της Ελέγκω Μανουσάκη

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

«Μάνδρα, χωριό του Κιθαιρώνα» της Γιούλας Τσούμπου

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:

«Εικαστικός χάρτης» από την Κατερίνα Αναστασίου.

«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση
Για το θέατρο μέσα από τις στήλες «Θεατρικά νέα» και «Από την πλευρά του θεατή» γράφει η Μαρώ Τριανταφύλλου
Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες γράφει ο Στράτος Κερσανίδης
Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη
Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

-- 

Η ΕΠΟΧΗ

Ακούστε την εκπομπή Αχ Εξουσία! 21-11-2017 ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΝΙΚΟ ΣΕΡΒΕΤΑ "ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ;

Ακούστε την εκπομπή Αχ Εξουσία! 21-11-2017 ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΝΙΚΟ ΣΕΡΒΕΤΑ "ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ;" Χορηγός: Μεζεδοπωλειο ΟΑΣΙΣ

http://ilioupolisonline.gr/component/muscol/A/13-ax-eksousia/65-ax-eksousia-2017-2018/329-21-11-2017-syzitisi-me-niko-serveta-poy-paei-i-evropi.html?Itemid=901

21-11-2017 Συζήτηση με Νίκο Σερβετά