Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού τύπου 1784-1974.
Το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών σε εκδήλωση, που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 7 Μαΐου 2009,και ώρα 19.30 στο Αμφιθέατρο Λεωνίδας Ζέρβας του ΕΙΕ Βασιλέως Κωνσταντίνου 48, θα παρουσιάσει την έκδοση (Επιμέλεια: Λουκία Δρούλια - Γιούλα Κουτσοπανάγου) Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού τύπου 1784-1974.
Thursday, April 30, 2009
Αναπλήρωση μαθήματος "Κοινωνικός Σχεδιασμός" ΣΤ΄Εξαμήνου
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΤ’ ΕΞΑΜΗΝΟ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ
ΤΡΙΤΗ 5 ΜΑΪΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 1 μμ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΣ: ΔΡ. ΤΣΑΚΙΡΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
Η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ
ΜΑΡΙΑ ΠΕΝΤΑΡΑΚΗ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ
ΤΡΙΤΗ 5 ΜΑΪΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 1 μμ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΣ: ΔΡ. ΤΣΑΚΙΡΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
Η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ
ΜΑΡΙΑ ΠΕΝΤΑΡΑΚΗ
Wednesday, April 29, 2009
Απόψε δεν ξεχνώ: Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
...για ν’ ανοίξουμε τις πόρτες της σιωπής
Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, διοργανώνει η “Φεμινιστική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα”, την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ), στις 8.30 μ.μ.
♦ Προσφέρθηκαν να τραγουδήσουν οι:
Νένα Βενετσάνου, Καλλιόπη Βέττα και Γιάννης Ιωάννου, Σαβίνα Γιαννάτου, Σωτηρία Λεονάρδου, Μάρθα Μαυροειδή, Λάμια Μπεντίουι, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Νατάσσα Παπαδοπούλου - Τζαβέλα, Katrin the Thrill, “Rodina” - πολυφωνικό συγκρότημα γυναικών από τη Βουλγαρία.
♦ Μαρτυρίες γυναικών που δουλεύουν στο χώρο της καθαριότητας διαβάζει η Ιόλη Βρυχέα.
♦ Θα παρευρεθεί και θα μιλήσει εκπρόσωπος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ).
Τα έσοδα της συναυλίας θα κατατεθούν στον τραπεζικό λογαριασμό της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
...για ν’ ανοίξουμε τις πόρτες της σιωπής
Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, διοργανώνει η “Φεμινιστική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα”, την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ), στις 8.30 μ.μ.
♦ Προσφέρθηκαν να τραγουδήσουν οι:
Νένα Βενετσάνου, Καλλιόπη Βέττα και Γιάννης Ιωάννου, Σαβίνα Γιαννάτου, Σωτηρία Λεονάρδου, Μάρθα Μαυροειδή, Λάμια Μπεντίουι, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Νατάσσα Παπαδοπούλου - Τζαβέλα, Katrin the Thrill, “Rodina” - πολυφωνικό συγκρότημα γυναικών από τη Βουλγαρία.
♦ Μαρτυρίες γυναικών που δουλεύουν στο χώρο της καθαριότητας διαβάζει η Ιόλη Βρυχέα.
♦ Θα παρευρεθεί και θα μιλήσει εκπρόσωπος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ).
Τα έσοδα της συναυλίας θα κατατεθούν στον τραπεζικό λογαριασμό της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Tuesday, April 28, 2009
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΖΟΜΕΝΟ ΑΠΕΡΓΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΑΚΗ ΠΟΛΙΤΗ
ΤΑΚΗ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΖΟΜΕΝΟ ΑΠΕΡΓΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΑΚΗ ΠΟΛΙΤΗ
Δικάζεται σήμερα στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου ο σδ. Τάκης Πολίτης, επειδή κατά το χρονικό διάστημα 20-24/3/2006, ως τότε Πρόεδρος του Συλλόγου συμμετείχε σε απεργιακή κινητοποίηση των διδασκόντων και δεν κατέθεσε «δήλωση συμμετοχής» στην απεργία, όπως ζητούσε πιεστικά η τότε πρυτανική αρχή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η στάση του αυτή προκάλεσε τη δημόσια αντίδραση του κ. Άγγελου Κότιου, αντιπρύτανη τότε του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και την αυτεπάγγελτη άσκηση προκαταρκτικής έρευνας από τον εισαγγελέα Βόλου.
Στην προκαταρκτική εξέταση κλήθηκαν να καταθέσουν ενώπιον των εισαγγελικών αρχών περί τα 40 μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας. Ο καθηγητής όπως λένε, υπερασπιζόμενος το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου, αρνήθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις και υποστήριξε στις εισαγγελικές αρχές ότι για τη διερεύνηση του θέματος αυτού θα έπρεπε να κληθεί μόνο ο Πρύτανης.
Αποτέλεσμα αυτής της στάσης του ήταν η παραπομπή του σε τακτική δικάσιμο με την κατηγορία της «απάτης εις βάρος του Δημοσίου».
Ανακοίνωση στήριξης στον επίκουρο καθηγητή του τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Παναγιώτη Πολίτη εξέδωσε το Δ.Σ. του Ενιαίου Συλλόγου Διδασκόντων του ιδρύματος. Η Γενική Συνέλευση του Ενιαίου Συλλόγου Διδασκόντων, σε ψήφισμα που εγκρίθηκε ομόφωνα στις 25/02/09, κατήγγειλε την απαράδεκτη ποινική δίωξη εις βάρος του συναδέλφου, θεωρώντας ότι αποτελεί προσπάθεια εκφοβισμού των πανεπιστημιακών, ώστε να μη συμμετέχουν στις συλλογικές απεργιακές κινητοποιήσεις. Στήριξε δε ανεπιφύλακτα τον συνάδελφο Τάκη Πολίτη ζητώντας να σταματήσει η ποινική δίωξη εις βάρος του.
Παράλληλα με ανακοίνωση του το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα τονίζει πως θεωρεί ότι αυτή η ποινική δίωξη δεν στρέφεται μόνο εναντίον του Τάκη Πολίτη αλλά αποτελεί επίθεση ενάντια στις εργατικές διεκδικήσεις, ενάντια στη συνδικαλιστική δράση, κατά των κινητοποιήσεων για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και «είναι τελικά επίθεση εναντίον όλων μας» επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Την αμέριστη συμπαράσταση τους εκφράζουν και τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Μαγνησίας στον Τάκη Πολίτη αναφέροντας ότι «καμία συγκεκαλυμένη ή απροκάλυπτη πολιτική δίωξη δεν πρόκειται να τρομοκρατήσει την ατομική και συλλογική συνδικαλιστική δράση. Αν κάποιοι ψάχνουν για απάτες εις βάρος του δημοσίου ας ψάξουν αλλού η ελληνική κοινωνία βοά».
Η Γ΄ Πανελλαδική Σύσκεψη των πανεπιστημιακών και ερευνητών του Συνασπισμού δηλώνει την αμέριστη στήριξή της στον Τάκη Πολίτη τονίζοντας ότι η δίωξή του εντάσσεται στην κοινή προσπάθεια των δύο μεγάλων κομμάτων και των συγκροτημάτων Τύπου να υποδείξουν ως υπεύθυνους της μεγάλης κρίσης που μαστίζει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, όχι τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκούν οι ίδιοι και προπαγανδίζουν, αλλά φοιτητές και καθηγητές που υπερασπίζονται το δημόσιο πανεπιστήμιο, τις δημοκρατικές αρχές και τις συνδικαλιστικές κατακτήσεις. Η Γ΄ Πανελλαδική Σύσκεψη των πανεπιστημιακών και ερευνητών του Συνασπισμού δηλώνει ότι ο Τάκης δεν είναι μόνος του. Στο πλευρό του βρίσκονται όλοι όσοι υπερασπίζονται το δημόσιο πανεπιστήμιο, γιατί στον αγώνα του βλέπουν την έμπρακτη άσκηση αυτού που πρέπει να αποτελεί το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του δημόσιου λειτουργού, δηλαδή την κριτική σκέψη και την αταλάντευτη προσήλωση στις δημοκρατικές αρχές και τις συνδικαλιστικές παραδόσεις του πανεπιστημιακού κινήματος.
Τέλος, η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών σε ανακοίνωσή της τονίζει ότι είναι «περήφανη για τον συνάδελφο και σύντροφο Τάκη Πολίτη». Καταγγέλει επίσξης πως «η δίωξη επιχειρεί να πλήξει το κατοχυρωμένο δικαίωμα συμμετοχής σε απεργιακές κινητοποιήσεις.» Η Συσπείρωση καλεί την νέα ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ (ΠΑΣΟΚ, Δεξιά, Ανανεωτική πτέρυγα ΣΥΝ) «να επιβεβαιώσει τις ομόφωνες αποφάσεις της για καταγγελία της δίωξης και συμπαράσταση προς τον διωκόμενο συνάδελφο» και ζητά να υλοποιήσει την ομόφωνη δέσμευσή της (10.1.2009) για ηθική και νομική στήριξή του.»
Γνωρίζουμε τον Τάκη από την εποχή των φοιτητικών καταλήψεων και των αγώνων εναντίον του Νόμου 815 και γνωρίζουμε την αγωνιστική δράση του όλα αυτά τα χρόνια με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στην επικίνδυνη αποστολή Free Gaza τον Αύγουστο του 2008 για το σπάσιμο του αποκλεισμού του Παλαιστινιακού Λαού από τα Ισραηλινά στρατεύματα στη Λωρίδα της Γάζας (http://indy.gr/other-press/odoiporiko-to-spasimo-toy-apokleismoy-tis-gazas). Σήμερα είμαστε για άλλη φορά αλληλέγγυοι στον Τάκη και στεκόμαστε απέναντι στους διώκτες του.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Πηγές: Εφημερίδα «Νέος Τύπος», Εφημερίδα «Αυγή»
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΖΟΜΕΝΟ ΑΠΕΡΓΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΑΚΗ ΠΟΛΙΤΗ
Δικάζεται σήμερα στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου ο σδ. Τάκης Πολίτης, επειδή κατά το χρονικό διάστημα 20-24/3/2006, ως τότε Πρόεδρος του Συλλόγου συμμετείχε σε απεργιακή κινητοποίηση των διδασκόντων και δεν κατέθεσε «δήλωση συμμετοχής» στην απεργία, όπως ζητούσε πιεστικά η τότε πρυτανική αρχή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η στάση του αυτή προκάλεσε τη δημόσια αντίδραση του κ. Άγγελου Κότιου, αντιπρύτανη τότε του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και την αυτεπάγγελτη άσκηση προκαταρκτικής έρευνας από τον εισαγγελέα Βόλου.
Στην προκαταρκτική εξέταση κλήθηκαν να καταθέσουν ενώπιον των εισαγγελικών αρχών περί τα 40 μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας. Ο καθηγητής όπως λένε, υπερασπιζόμενος το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου, αρνήθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις και υποστήριξε στις εισαγγελικές αρχές ότι για τη διερεύνηση του θέματος αυτού θα έπρεπε να κληθεί μόνο ο Πρύτανης.
Αποτέλεσμα αυτής της στάσης του ήταν η παραπομπή του σε τακτική δικάσιμο με την κατηγορία της «απάτης εις βάρος του Δημοσίου».
Ανακοίνωση στήριξης στον επίκουρο καθηγητή του τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Παναγιώτη Πολίτη εξέδωσε το Δ.Σ. του Ενιαίου Συλλόγου Διδασκόντων του ιδρύματος. Η Γενική Συνέλευση του Ενιαίου Συλλόγου Διδασκόντων, σε ψήφισμα που εγκρίθηκε ομόφωνα στις 25/02/09, κατήγγειλε την απαράδεκτη ποινική δίωξη εις βάρος του συναδέλφου, θεωρώντας ότι αποτελεί προσπάθεια εκφοβισμού των πανεπιστημιακών, ώστε να μη συμμετέχουν στις συλλογικές απεργιακές κινητοποιήσεις. Στήριξε δε ανεπιφύλακτα τον συνάδελφο Τάκη Πολίτη ζητώντας να σταματήσει η ποινική δίωξη εις βάρος του.
Παράλληλα με ανακοίνωση του το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα τονίζει πως θεωρεί ότι αυτή η ποινική δίωξη δεν στρέφεται μόνο εναντίον του Τάκη Πολίτη αλλά αποτελεί επίθεση ενάντια στις εργατικές διεκδικήσεις, ενάντια στη συνδικαλιστική δράση, κατά των κινητοποιήσεων για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και «είναι τελικά επίθεση εναντίον όλων μας» επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Την αμέριστη συμπαράσταση τους εκφράζουν και τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Μαγνησίας στον Τάκη Πολίτη αναφέροντας ότι «καμία συγκεκαλυμένη ή απροκάλυπτη πολιτική δίωξη δεν πρόκειται να τρομοκρατήσει την ατομική και συλλογική συνδικαλιστική δράση. Αν κάποιοι ψάχνουν για απάτες εις βάρος του δημοσίου ας ψάξουν αλλού η ελληνική κοινωνία βοά».
Η Γ΄ Πανελλαδική Σύσκεψη των πανεπιστημιακών και ερευνητών του Συνασπισμού δηλώνει την αμέριστη στήριξή της στον Τάκη Πολίτη τονίζοντας ότι η δίωξή του εντάσσεται στην κοινή προσπάθεια των δύο μεγάλων κομμάτων και των συγκροτημάτων Τύπου να υποδείξουν ως υπεύθυνους της μεγάλης κρίσης που μαστίζει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, όχι τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκούν οι ίδιοι και προπαγανδίζουν, αλλά φοιτητές και καθηγητές που υπερασπίζονται το δημόσιο πανεπιστήμιο, τις δημοκρατικές αρχές και τις συνδικαλιστικές κατακτήσεις. Η Γ΄ Πανελλαδική Σύσκεψη των πανεπιστημιακών και ερευνητών του Συνασπισμού δηλώνει ότι ο Τάκης δεν είναι μόνος του. Στο πλευρό του βρίσκονται όλοι όσοι υπερασπίζονται το δημόσιο πανεπιστήμιο, γιατί στον αγώνα του βλέπουν την έμπρακτη άσκηση αυτού που πρέπει να αποτελεί το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του δημόσιου λειτουργού, δηλαδή την κριτική σκέψη και την αταλάντευτη προσήλωση στις δημοκρατικές αρχές και τις συνδικαλιστικές παραδόσεις του πανεπιστημιακού κινήματος.
Τέλος, η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών σε ανακοίνωσή της τονίζει ότι είναι «περήφανη για τον συνάδελφο και σύντροφο Τάκη Πολίτη». Καταγγέλει επίσξης πως «η δίωξη επιχειρεί να πλήξει το κατοχυρωμένο δικαίωμα συμμετοχής σε απεργιακές κινητοποιήσεις.» Η Συσπείρωση καλεί την νέα ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ (ΠΑΣΟΚ, Δεξιά, Ανανεωτική πτέρυγα ΣΥΝ) «να επιβεβαιώσει τις ομόφωνες αποφάσεις της για καταγγελία της δίωξης και συμπαράσταση προς τον διωκόμενο συνάδελφο» και ζητά να υλοποιήσει την ομόφωνη δέσμευσή της (10.1.2009) για ηθική και νομική στήριξή του.»
Γνωρίζουμε τον Τάκη από την εποχή των φοιτητικών καταλήψεων και των αγώνων εναντίον του Νόμου 815 και γνωρίζουμε την αγωνιστική δράση του όλα αυτά τα χρόνια με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στην επικίνδυνη αποστολή Free Gaza τον Αύγουστο του 2008 για το σπάσιμο του αποκλεισμού του Παλαιστινιακού Λαού από τα Ισραηλινά στρατεύματα στη Λωρίδα της Γάζας (http://indy.gr/other-press/odoiporiko-to-spasimo-toy-apokleismoy-tis-gazas). Σήμερα είμαστε για άλλη φορά αλληλέγγυοι στον Τάκη και στεκόμαστε απέναντι στους διώκτες του.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Πηγές: Εφημερίδα «Νέος Τύπος», Εφημερίδα «Αυγή»
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Wednesday, April 22, 2009
Σημειώσεις από τον Περιφερειακό
Σημειώσεις από τον Περιφερειακό
Ο Τσε αυτοκτόνησε διαβάζοντας για την «κοινωνία των θυλάκων»
Ποιος να το ήξερε πως ο αστυνόμος Χαρίτος θα ερμήνευε την «Εξέγερση του Δεκέμβρη»; Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν χωρούσε αυτό το ενδεχόμενο. Έτσι, μάθαμε ότι ζούμε στην «κοινωνία των θυλάκων» όπου ο ένας θύλακας καταπιέζει τους άλλους και οι άλλοι θύλακες τον έναν. Στο νέο του mini έργο, ο Πέτρος Μάρκαρης παρουσιάζει την «εξέγερση των θυλάκων». Μιλάμε για το πρώτο άρθρο του πρώτου τεύχους (Απρίλιος 2009) του περιοδικού συζήτησης και προβληματισμού Κωπηλάτες των Εκδόσεων Γαβριηλίδης με διευθυντή τον κ. Μάρκαρη. Θέμα του πρώτου άρθρου του είναι η «βία». «Η ρίζα αυτής της βίας», λέει ο συγγραφέας, «βρίσκεται στη μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας από μια κοινωνία συμπαράστασης και αλληλεγγύης σε μια κοινωνία θυλάκων». Ποιος φταίει γι’ αυτό, κατά τον κ. Μάρκαρη; Μα, ποιος άλλος από τον μεγαλύτερο θύλακα, δηλαδή το «πολιτικό οικοδόμημα». Με οδηγό τον …Μπαλζάκ ερμηνεύει την σημερινή ελληνική κοινωνία ως ένα σύνολο διαιρεμένο μεταξύ της «θεσμικής» και της «πραγματικής» χώρας ανάμεσα στις οποίες παρεμβαίνει με πολύ έντονο ρυθμό η «τηλεοπτική» χώρα, η οποία κρατά όμηρο την «θεσμική». Καλά ως εδώ. Ας δεχτούμε ότι για όλα φταίνε οι «οικογένειες», οι πρώην και οι επόμενες, που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή της χώρας από το 1943 και το 1953. Ας δεχτούμε επίσης ότι στη χώρα αυτή δεν υπάρχει «κεφάλαιο», όπως δεν υπάρχει στο κείμενο. Πώς, όμως, φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι όλο το πρόβλημα της πολιτικής στην Ελλάδα είναι τελικά η …εξέγερση του Πολυτεχνείου που «μας άφησε τρεις κληρονομιές. Ένα πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο από κεκτημένο αγωνιστικό δικαίωμα εκφυλίστηκε σε πρόσχημα, μια υπέρμετρη ασυλία για τους νέους, που εκφράστηκε με όλη της την ένταση στα τελευταία γεγονότα, και μια γενιά πολιτικών, των οποίων η προσφορά στην πολιτική ζωή της χώρας δεν αποτελεί σίγουρα παράδειγμα προς μίμηση, αλλά μάλλον παράδειγμα πολιτικής λήθης». Και τι δημιούργησε αυτή η γενιά; Μα τι άλλο από θύλακες και φύλακες: «Ο κάθε θύλακας υποστηρίζει με πείσμα και ακραία μαχητικότητα τα συμφέροντά του εις βάρος άλλων θυλάκων και αδιαφορεί για τους γενικότερους πολιτικούς ή κοινωνικούς στόχους. Τα παραδείγματα είναι πολλά με πιο ορατό εκείνο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με αφορμή τις αντιδράσεις των διαφόρων δήμων στη δημιουργία μονάδων υγιεινής ταφής σκουπιδιών στα όρια του δήμου τους, ή στο πέρασμα κάποιας οδού, ή στην εγκατάσταση μιας μονάδας της ΔΕΗ δημιουργείται στους δημότες, συχνά με προτροπή των δημάρχων, μια αντίληψη που συγγενεύει με εκείνην της υπεράσπισης ενός “εθνικού χώρου”». Τώρα γιατί νομίζω ότι μας φωτογραφίζει εδώ πάνω σε Ηλιούπολη, Αργυρούπολη, Βύρωνα, Γλυφάδα κ.α.;
Να ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς θέλουμε, αν δεν κάνω λάθος
Κι αν ακόμη μπορούμε να τα δεχτούμε και αυτά, ότι είμαστε συντεχνίτες, θύλακες και φύλακες, η αριστερά γιατί φταίει; «Η ένοχη αριστερά. Ένα μεγάλο μέρος της χαοτικής κατάστασης που επικρατεί στη νεολαία και των βίαιων ξεσπασμάτων της οφείλεται στην αδυναμία της Αριστεράς να πείσει τους νέους και να τους εφοδιάσει με πολιτικούς στόχους» ενώ «η παλιά Αριστερά είχε τη δυνατότητα να στρατολογεί το μεγαλύτερο της νεολαίας, να το ενσωματώνει σε ενιαίο κίνημα και να το εξοπλίζει με πολιτική σκέψη, πολιτική κατεύθυνση και πολιτικούς στόχους.» Τώρα δέσαμε! Να θυμηθούμε την πολιτική σκέψη του Σταλινισμού και του Ζαχαριαδισμού για παράδειγμα, ή την πολιτική κατεύθυνση της «αποχής» και της μετατροπής του Δημοκρατικού Στρατού σε τακτικό στρατό πέρα κι έξω από δυνατότητες της συγκυρίας και των αναγκών, ή τους πολιτικούς στόχους που από τη μια στρέφονταν στο «λεφτά για την παιδεία» κι από την άλλη αγνοούσαν τον ιδεολογικό ρόλο της εκπαίδευσης; Πότε νίκησε αυτή η αριστερά κ. Μάρκαρη; Παιδιά της ήττας σας είμαστε και τα αποτελέσματά της ήττας τα υποστήκαμε πολύ άσχημα. Ε, λοιπόν, αφήστε μας να οργανώνουμε τους δικούς μας αγώνες που ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα στην δημιουργία της οποίας συνέβαλε αρνητικά η δική σας ήττα. Θα υπερασπιζόμαστε τους τελευταίους ελεύθερους χώρους, τα τελευταία αστικά και περιαστικά δάση και άλση, θα υπερασπιζόμαστε τα δικά μας παιδιά από τη ραδιενέργεια και τη λευχαιμία των πυλώνων της ΔΕΗ, θα ζητάμε την ενίσχυση των δημόσιων μαζικών συγκοινωνιών, θα συμβάλλουμε να κερδίσει η γενιά των 700 ευρώ και των χαμηλότερα αμειβόμενων εργατικών στρωμάτων και μεταναστών, θα υπερασπιζόμαστε τη δημόσια δωρεάν παιδεία από την υποταγή στις ανάγκες του κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Εσείς αναπαυθείτε στη δόξα σας και στις καρεκλίτσες σας. Εμείς οι θυλακοφύλακες σας προσκαλούμε σε ένα μικρό Οδοιπορικό την Κυριακή 26 Απριλίου, στις 10.30 π.μ, στον χώρο όπου προγραμματίζεται να κατασκευαστεί ο μετωπικός Σταθμός Διοδίων της Νοτιο-Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού, στην Ηλιούπολη.
Πού θα ανέβουμε και τι θα δούμε;
Στην τελευταία συνάντηση του Συντονιστικού της «Διαδημοτικής» (14.4), αποφασίστηκε
η διοργάνωση ενός μικρού Οδοιπορικού την Κυριακή 26 Απριλίου, στις 10.30 π.μ, στον χώρο όπου προγραμματίζεται να κατασκευαστεί ο μετωπικός Σταθμός Διοδίων της
Νοτιο-Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού, στην Ηλιούπολη. Το σημείο συνάντησης ορίστηκε το τέρμα των λεωφορείων 206 (Αγία Μαύρα), και από εκεί θα περπατήσουμε μέσω της Λ. Σοφ. Βενιζέλου περίπου χιλιόμετρο (μετ’ επιστροφής), σε ομαλό δρόμο.
Με το μικρό αυτό Οδοιπορικό επιδιώκουμε να κάνουμε γνωστό τον δασικό χώρο του Υμηττού και την αξία του τοπίου που προβλέπεται να αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα από έναν σχεδιαζόμενο τερατώδη οδικό άξονα 6 λωρίδων κυκλοφορίας και έναν επίσης τερατώδη μετωπικό χειροκίνητο σταθμό διοδίων.
Επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του εν λόγω «έργου», στο σημείο αυτό σχεδιάζεται να διαμορφωθεί με επιχώσεις (μπάζα), μια πλατφόρμα τουλάχιστον 4.500 τ.μ , μήκους 900 μ, με πρανές από μπετόν ύψους 18 μ, για να εξυπηρετήσει έναν αυτοκινητόδρομο 6 λωρίδων κυκλοφορίας, πλάτους 31 τουλάχιστον μέτρων, που θα διέρχεται σε απόσταση έως και 80 μέτρων από τα όρια της εντός σχεδίου περιοχής κατοικίας του Δήμου Ηλιούπολης.
Αξίζει να αναφερθεί, πώς ακόμη και η ΜΠΕ ομολογεί ότι « στα υπέργεια τμήματα του δρόμου, υλοποιούνται μεγάλης κλίμακας επιχώματα τα οποία θα είναι ορατά από τις περιοχές Βύρωνα, Αλίμου, Ηλιούπολης, Αργυρούπολης…)
Στο «Οδοιπορικό», που συνδιοργανώνεται και από τοπικούς φορείς της Ηλιούπολης που δεν είναι σύμφωνοι, συνολικά ή σε επιμέρους ζητήματα με τα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ για τον Υμηττό, καλείται να συμμετάσχει κάθε φορέας ή πολίτης που θέλει να διαπιστώσει «με τα μάτια του» την σημερινή κατάσταση ενός τοπίου και ενός δασικού χώρου που θυσιάζεται προκειμένου να πραγματοποιηθεί ένα περιορισμένης αποτελεσματικότητας κυκλοφοριακό «έργο».
Καλείστε να κρατήστε καλές σημειώσεις.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Ο Τσε αυτοκτόνησε διαβάζοντας για την «κοινωνία των θυλάκων»
Ποιος να το ήξερε πως ο αστυνόμος Χαρίτος θα ερμήνευε την «Εξέγερση του Δεκέμβρη»; Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν χωρούσε αυτό το ενδεχόμενο. Έτσι, μάθαμε ότι ζούμε στην «κοινωνία των θυλάκων» όπου ο ένας θύλακας καταπιέζει τους άλλους και οι άλλοι θύλακες τον έναν. Στο νέο του mini έργο, ο Πέτρος Μάρκαρης παρουσιάζει την «εξέγερση των θυλάκων». Μιλάμε για το πρώτο άρθρο του πρώτου τεύχους (Απρίλιος 2009) του περιοδικού συζήτησης και προβληματισμού Κωπηλάτες των Εκδόσεων Γαβριηλίδης με διευθυντή τον κ. Μάρκαρη. Θέμα του πρώτου άρθρου του είναι η «βία». «Η ρίζα αυτής της βίας», λέει ο συγγραφέας, «βρίσκεται στη μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας από μια κοινωνία συμπαράστασης και αλληλεγγύης σε μια κοινωνία θυλάκων». Ποιος φταίει γι’ αυτό, κατά τον κ. Μάρκαρη; Μα, ποιος άλλος από τον μεγαλύτερο θύλακα, δηλαδή το «πολιτικό οικοδόμημα». Με οδηγό τον …Μπαλζάκ ερμηνεύει την σημερινή ελληνική κοινωνία ως ένα σύνολο διαιρεμένο μεταξύ της «θεσμικής» και της «πραγματικής» χώρας ανάμεσα στις οποίες παρεμβαίνει με πολύ έντονο ρυθμό η «τηλεοπτική» χώρα, η οποία κρατά όμηρο την «θεσμική». Καλά ως εδώ. Ας δεχτούμε ότι για όλα φταίνε οι «οικογένειες», οι πρώην και οι επόμενες, που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή της χώρας από το 1943 και το 1953. Ας δεχτούμε επίσης ότι στη χώρα αυτή δεν υπάρχει «κεφάλαιο», όπως δεν υπάρχει στο κείμενο. Πώς, όμως, φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι όλο το πρόβλημα της πολιτικής στην Ελλάδα είναι τελικά η …εξέγερση του Πολυτεχνείου που «μας άφησε τρεις κληρονομιές. Ένα πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο από κεκτημένο αγωνιστικό δικαίωμα εκφυλίστηκε σε πρόσχημα, μια υπέρμετρη ασυλία για τους νέους, που εκφράστηκε με όλη της την ένταση στα τελευταία γεγονότα, και μια γενιά πολιτικών, των οποίων η προσφορά στην πολιτική ζωή της χώρας δεν αποτελεί σίγουρα παράδειγμα προς μίμηση, αλλά μάλλον παράδειγμα πολιτικής λήθης». Και τι δημιούργησε αυτή η γενιά; Μα τι άλλο από θύλακες και φύλακες: «Ο κάθε θύλακας υποστηρίζει με πείσμα και ακραία μαχητικότητα τα συμφέροντά του εις βάρος άλλων θυλάκων και αδιαφορεί για τους γενικότερους πολιτικούς ή κοινωνικούς στόχους. Τα παραδείγματα είναι πολλά με πιο ορατό εκείνο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με αφορμή τις αντιδράσεις των διαφόρων δήμων στη δημιουργία μονάδων υγιεινής ταφής σκουπιδιών στα όρια του δήμου τους, ή στο πέρασμα κάποιας οδού, ή στην εγκατάσταση μιας μονάδας της ΔΕΗ δημιουργείται στους δημότες, συχνά με προτροπή των δημάρχων, μια αντίληψη που συγγενεύει με εκείνην της υπεράσπισης ενός “εθνικού χώρου”». Τώρα γιατί νομίζω ότι μας φωτογραφίζει εδώ πάνω σε Ηλιούπολη, Αργυρούπολη, Βύρωνα, Γλυφάδα κ.α.;
Να ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς θέλουμε, αν δεν κάνω λάθος
Κι αν ακόμη μπορούμε να τα δεχτούμε και αυτά, ότι είμαστε συντεχνίτες, θύλακες και φύλακες, η αριστερά γιατί φταίει; «Η ένοχη αριστερά. Ένα μεγάλο μέρος της χαοτικής κατάστασης που επικρατεί στη νεολαία και των βίαιων ξεσπασμάτων της οφείλεται στην αδυναμία της Αριστεράς να πείσει τους νέους και να τους εφοδιάσει με πολιτικούς στόχους» ενώ «η παλιά Αριστερά είχε τη δυνατότητα να στρατολογεί το μεγαλύτερο της νεολαίας, να το ενσωματώνει σε ενιαίο κίνημα και να το εξοπλίζει με πολιτική σκέψη, πολιτική κατεύθυνση και πολιτικούς στόχους.» Τώρα δέσαμε! Να θυμηθούμε την πολιτική σκέψη του Σταλινισμού και του Ζαχαριαδισμού για παράδειγμα, ή την πολιτική κατεύθυνση της «αποχής» και της μετατροπής του Δημοκρατικού Στρατού σε τακτικό στρατό πέρα κι έξω από δυνατότητες της συγκυρίας και των αναγκών, ή τους πολιτικούς στόχους που από τη μια στρέφονταν στο «λεφτά για την παιδεία» κι από την άλλη αγνοούσαν τον ιδεολογικό ρόλο της εκπαίδευσης; Πότε νίκησε αυτή η αριστερά κ. Μάρκαρη; Παιδιά της ήττας σας είμαστε και τα αποτελέσματά της ήττας τα υποστήκαμε πολύ άσχημα. Ε, λοιπόν, αφήστε μας να οργανώνουμε τους δικούς μας αγώνες που ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα στην δημιουργία της οποίας συνέβαλε αρνητικά η δική σας ήττα. Θα υπερασπιζόμαστε τους τελευταίους ελεύθερους χώρους, τα τελευταία αστικά και περιαστικά δάση και άλση, θα υπερασπιζόμαστε τα δικά μας παιδιά από τη ραδιενέργεια και τη λευχαιμία των πυλώνων της ΔΕΗ, θα ζητάμε την ενίσχυση των δημόσιων μαζικών συγκοινωνιών, θα συμβάλλουμε να κερδίσει η γενιά των 700 ευρώ και των χαμηλότερα αμειβόμενων εργατικών στρωμάτων και μεταναστών, θα υπερασπιζόμαστε τη δημόσια δωρεάν παιδεία από την υποταγή στις ανάγκες του κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Εσείς αναπαυθείτε στη δόξα σας και στις καρεκλίτσες σας. Εμείς οι θυλακοφύλακες σας προσκαλούμε σε ένα μικρό Οδοιπορικό την Κυριακή 26 Απριλίου, στις 10.30 π.μ, στον χώρο όπου προγραμματίζεται να κατασκευαστεί ο μετωπικός Σταθμός Διοδίων της Νοτιο-Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού, στην Ηλιούπολη.
Πού θα ανέβουμε και τι θα δούμε;
Στην τελευταία συνάντηση του Συντονιστικού της «Διαδημοτικής» (14.4), αποφασίστηκε
η διοργάνωση ενός μικρού Οδοιπορικού την Κυριακή 26 Απριλίου, στις 10.30 π.μ, στον χώρο όπου προγραμματίζεται να κατασκευαστεί ο μετωπικός Σταθμός Διοδίων της
Νοτιο-Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού, στην Ηλιούπολη. Το σημείο συνάντησης ορίστηκε το τέρμα των λεωφορείων 206 (Αγία Μαύρα), και από εκεί θα περπατήσουμε μέσω της Λ. Σοφ. Βενιζέλου περίπου χιλιόμετρο (μετ’ επιστροφής), σε ομαλό δρόμο.
Με το μικρό αυτό Οδοιπορικό επιδιώκουμε να κάνουμε γνωστό τον δασικό χώρο του Υμηττού και την αξία του τοπίου που προβλέπεται να αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα από έναν σχεδιαζόμενο τερατώδη οδικό άξονα 6 λωρίδων κυκλοφορίας και έναν επίσης τερατώδη μετωπικό χειροκίνητο σταθμό διοδίων.
Επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του εν λόγω «έργου», στο σημείο αυτό σχεδιάζεται να διαμορφωθεί με επιχώσεις (μπάζα), μια πλατφόρμα τουλάχιστον 4.500 τ.μ , μήκους 900 μ, με πρανές από μπετόν ύψους 18 μ, για να εξυπηρετήσει έναν αυτοκινητόδρομο 6 λωρίδων κυκλοφορίας, πλάτους 31 τουλάχιστον μέτρων, που θα διέρχεται σε απόσταση έως και 80 μέτρων από τα όρια της εντός σχεδίου περιοχής κατοικίας του Δήμου Ηλιούπολης.
Αξίζει να αναφερθεί, πώς ακόμη και η ΜΠΕ ομολογεί ότι « στα υπέργεια τμήματα του δρόμου, υλοποιούνται μεγάλης κλίμακας επιχώματα τα οποία θα είναι ορατά από τις περιοχές Βύρωνα, Αλίμου, Ηλιούπολης, Αργυρούπολης…)
Στο «Οδοιπορικό», που συνδιοργανώνεται και από τοπικούς φορείς της Ηλιούπολης που δεν είναι σύμφωνοι, συνολικά ή σε επιμέρους ζητήματα με τα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ για τον Υμηττό, καλείται να συμμετάσχει κάθε φορέας ή πολίτης που θέλει να διαπιστώσει «με τα μάτια του» την σημερινή κατάσταση ενός τοπίου και ενός δασικού χώρου που θυσιάζεται προκειμένου να πραγματοποιηθεί ένα περιορισμένης αποτελεσματικότητας κυκλοφοριακό «έργο».
Καλείστε να κρατήστε καλές σημειώσεις.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Tuesday, April 21, 2009
Σημειώσεις από τον υπέργειο Νο.3
Σημειώσεις από τον υπέργειο Νο.3
Si se puedeΣιγά-σιγά τελειώνει το συνέδριο. Είναι η 3η ημέρα και έχοντας να διαλέξω ανάμεσα σε εξίσου ενδιαφέρουσες θεματικές ενότητες, αποφάσισα να πάω στο πάνελ για το αντιπολεμικό κίνημα στην Ισπανία και την αλλαγή της συζήτησης που επέφερε η «11η Σεπτεμβρίου 2001» στο κίνημα για την παγκόσμια δικαιοσύνη. Η εισηγήτρια από την Ισπανία αμφισβήτησε την εκδοχή ότι μόνο οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μαδρίτη (11/3/2004) ήταν αυτές που επέφεραν την πτώση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος και την εκπληκτική άνοδο του Σοσιαλιστικού κόμματος του Θαπατέρο στην κυβέρνηση. Μια άλλη εκδοχή ήταν αυτή που τόνιζε ότι η επέμβαση στο Ιράκ ήταν εκείνη που αποτέλεσε την έναρξη της πτώσης καθώς ήταν η σπίθα για την εκδήλωση της αντιπολεμική διάθεσης με τη συγκρότηση μαζικού κινήματος και την αλλαγή της κοινής γνώμης κατά της απόφασης της κυβέρνησης Αθνάρ να μπει στον πόλεμο. Η εισηγήτρια υποστήριξε τη δεύτερη άποψη χρησιμοποιώντας τις έννοιες του «κύκλου διαμαρτυρίας» και της «διαμόρφωσης πλαισίων». Έτσι μίλησε για το αντιπολεμικό κίνημα και πώς διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια 2001-2004 και της επιθετικότερης νεοφιλελεύθερης πολιτικής καθώς και πώς η διαμόρφωση των πλαισίων του κινήματος σχετίστηκε με την ιδιαίτερη ισπανική πολιτική κουλτούρα, υποστηρίζοντας ότι αυτή η κουλτούρα έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη και τα αποτελέσματα του κινήματος.
(Κινηματική) Ιστορία Δύο Πόλεων
Η δεύτερη εισηγήτρια παρόλο που προερχόταν από πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής με υπεραναπτυγμένα τεχνολογικά συστήματα αγνόησε την νέα τεχνολογία του Power Point και του διαδραστικού πίνακα και πήρε μαρκαδόρο και χρησιμοποίησε τον παραδοσιακό λευκοπίνακα. Ιδιαίτερα παραστατική στο λόγο και τα σχήματα που χρησιμοποίησε μας διηγήθηκε πώς οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου άλλαξαν το τοπίο για την πολιτική της άμεσης δράσης στη Βόρεια Αμερική. Οι τρόποι με τους οποίους οι ακτιβιστές/τριες σκέφτονταν, μιλούσαν και διατύπωναν διεκδικήσεις και αιτήματα αποσταθεροποιήθηκαν. Τα γεγονότα δεν είχαν μόνο συνέπεια την αποσταθεροποίηση και τον ευνουχισμό των κοινωνικών κινημάτων αλλά και εξανάγκασαν τους ακτιβιστές/τριες να ανασυγκροτήσουν τις ταυτότητές τους και τις σχέσεις μεταξύ τους, τις σχέσεις με την εξουσία, τα ΜΜΕ και την γενική κοινή γνώμη. Αυτές οι ανασυγκροτήσεις έλαβαν χώρα εν μέσω διάδρασης και διαλογικής συζήτησης και επηρέασαν τη χρήση της τακτικής της άμεσης δράσης. Στη Νέα Υόρκη και στο Τορόντο που ήταν τα σημεία έρευνας της εισηγήτριας εκείνο που συνέβη μετά την 11η Σεπτεμβρίου ήταν να ανοίξουν νέες συζητήσεις για τις νέες και παλιές ανισότητες, καθώς και να αλλάξουν οι τακτικές ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος της καταστολής και της απομόνωσης. Εν τούτοις, αυτές οι δύο αλλαγές δεν είχαν τα ίδια αποτελέσματα στις δύο πόλεις καθώς πάντα έρχονταν στην επιφάνεια οι προϋπάρχουσες εντάσεις και διαχωρισμοί στο εσωτερικό των δικτύων διαμαρτυρίας των δύο πόλεων. Τα κινήματα διαμαρτυρίας στάθηκαν περισσότερο σε ζητήματα ελευθερίας και δικαιωμάτων, παρέμβασης υπέρ των μεταναστών/τριών χωρίς χαρτιά (π.χ. πανομοσπονδιακή απεργία μεταναστών/τριών την Πρωτομαγιά 2007 στις ΗΠΑ) και αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους στην Ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης.
“Justice for cleaners” in London
Και μετά ήρθε η σειρά μας. Οι προσδοκίες μας αλλά και όσων είχαν μείνει ως το τέλος του συνεδρίου ήταν ουκ ολίγες με όσα είχαμε πει στα διαλείμματα του καφέ και του φαγητού. Πριν από τη δική μας εισήγηση ήταν αυτή μιας ερευνήτριας από του Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Τον Ιούνιο του 2008 στο Λονδίνο μια ομάδα λατινοαμερικανών καθαριστών/τριών πέτυχε μια σημαντική νίκη. Μετά μια από μια 18μηνη άοκνης προσπάθειας και εντατικής εκστρατείας πέτυχαν την αύξηση κατά 34% του μισθού τους από 5,56 λίρες σε 7,45 που θεωρείται ως ο «Στοιχειωδώς Αξιοπρεπής Μισθός» για την περιοχή του Λονδίνου. Επιπλέον, κέρδισαν την αναγνώριση του δικαιώματος του στη συνδικαλιστική οργάνωση και βίωσαν μια διεργασία προσωπικής και συλλογικής ενδυνάμωσης και ανάτασης. Η Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών (SOAS) έγινε το τρίτο Κολέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου που, μετά τα παραδείγματα του Queen Mary και του LSE, πληρώνει τους/τις καθαριστές/τριες με τον «Στοιχειωδώς Αξιοπρεπή Μισθό» για την περιοχή του Λονδίνου. Μετά από αυτή τη νίκη, αντίστοιχες εκστρατείες άρχισαν στο Birkbeck College και στο King’s College. Στα αποτελέσματα της έρευνάς τους οι δύο ερευνήτριες ανέφεραν ότι:
i. Κρίσιμης σημασίας για την ισχύ της εκστρατείας ήταν η αλληλεγγύη μεταξύ των αρχικά μη συνδικαλισμένων καθαριστών/τριών, των τοπικών παραρτημάτων του συνδικάτου UNISON (μεγαλύτερο συνδικάτο εργαζομένων στο δημόσιο τομέα), του συνδικάτου UCU (μέλη ΔΕΠ) και της Φοιτητικής Ένωσης.
ii. Μολονότι οι καθαριστές/τριες προέρχονταν από υψηλής πολιτικοποίησης περιβάλλοντα της Λατινικής Αμερικής, ήταν οι συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας που αντιμετώπιζαν στο Η.Β. που τους/τις ώθησαν να πολιτικοποιηθούν.
iii. Η κινητοποίηση οδήγησε σε σύγκρουση στο χώρο εργασίας και σε προσπάθειες εκφοβισμού των κινητοποιούμενων.
Το συμπέρασμα των ερευνητριών ήταν ότι ο λόγος περί μετανάστευσης πρέπει να επανεστιαστεί στην συμβολή των αγώνων των μεταναστών/τριών στη γενικότερη πολιτική κουλτούρα με όρους υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων και της εμβάθυνσης των ιδεών για το δικαίωμα του πολίτη.
“Constantina you are not alone”
Εμείς (Θανάσης Τσακίρης. Μαρία Πενταράκη, Ειρήνη Σαββάκη και Παρασκευή Καλύβα) παρουσιάσαμε (δι’ εμού ως αντιπροσώπου) την ανακοίνωση «Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη: ο συνδικαλισμός των καθαριστών/τριών στην Ελλάδα και τα κινήματα αλληλεγγύης). Είπαμε ότι η φράση “Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη“ ήταν το πρωταρχικό σύνθημα ενός αναδυόμενου κινήματος αλληλεγγύης στην μαχητική γυναίκα, ενεργητική συνδικαλίστρια και μετανάστρια εργάτρια από τη Βουλγαρία που υπέστη επίθεση με βιτριόλι για τρομοκρατηθεί και να πάψει να σηκώνει κεφάλι στα αφεντικά. Η ανακοίνωσή μας τοποθετεί το κίνημα αλληλεγγύης στη διασταύρωση των κινημάτων των γυναικών, των μεταναστών/τριών και των επισφαλώς εργαζομένων και είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις στην ιστορία των κοινωνικών κινημάτων στη χώρα μας που τα τρία κινήματα συντονίζονται σε τέτοιο βαθμό. Η αλληλοσύνδεση του φύλου, της φυλής/εθνικότητας και της τάξης παράλληλα με την ατιμωρησία των ασύδοτων εργοδοτών και την συνενοχή της κυβέρνησης ήταν οι κύριοι παράγοντες που κινητοποίησαν και ένωσαν τους ακτιβιστές/τριες στο κίνημα αλληλεγγύης. Εξετάσαμε το κίνημα αλληλεγγύης στο πλαίσιο μιας πολιτικής ιδιωτικοποίησης δημοσίων υπηρεσιών που έφεραν στην επιφάνεια νέες μορφές εργατικού ακτιβισμού που αντιμετωπίζει τις ανάγκες των επισφαλώς εργαζομένων. Το κίνημα αλληλεγγύης τρέφεται από τη λαϊκή αγανάκτηση για τα αποτελέσματα των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και της παράλληλης κυριαρχίας της πατριαρχικής και ρατσιστικής κοινωνικής οργάνωσης. Ως τέτοιο, το κίνημα αλληλεγγύης θα πρέπει να ιδωθεί μερικώς ως αντανάκλαση της θεσμοποίησης των νέων επισφαλών σχέσεων εργασίας. Είναι αντίδραση και αντίσταση στις πολιτικές της νεοφιλελεύθερης εποχής που αποδιαρθρώνουν ακόμη και το ελάχιστο ελληνικό κράτος πρόνοιας και ακυρώνουν βασικά κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με τους εργατικούς αγώνες που διεξήχθησαν κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Είναι επίσης αντίδραση στις εντεινόμενες επιθέσεις εναντίων γυναικών και μεταναστών/τριών. Η ανακοίνωσή μας εξερευνά τη λογική της λαϊκής διαμαρτυρίας που αντανακλάται στο κίνημα αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα εστιάζοντας πρώτα απ’ όλα στην ανάλυση των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών που έδωσαν ώθηση στο κίνημα αλληλεγγύης. Επιπλέον, αποσκοπούμε στην έρευνα των ιδεών που κινητοποιούν τους/τις ακτιβίστές/ριες. Με τη χρήση των θεωριών για τα κοινωνικά κινήματα και την κοινοτική οργάνωση υποστηρίζουμε ότι οι κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες που επικρατούν και η εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 ήταν παράγοντες ισχυροί για την άμεση και μαζική απάντηση του αναδυόμενου κινήματος αλληλεγγύης.
Ο Κινηματικός Δείπνος
Η επιστροφή στην Ελλάδα ήταν αρκετά μακράς διαρκείας. Πρώτα απ’ όλα δεν μπορούσα να φύγω από το Μάντσεστερ χωρίς να βοηθήσω στην οργάνωση και προετοιμασία του αποχαιρετιστήριου δείπνου στο σπίτι του ενός εκ των δύο διοργανωτών για όσους/ες θα μέναμε ως το Σάββατο το πρωί. Έτσι, αμέσως μετά το μεσημεριανό φαγητό στο τέλος του συνεδρίου, ο διοργανωτής κι εγώ ξεκινήσαμε την οδύσσεια αγοράς των υλικών. Έπρεπε να μαγειρέψουμε για περίπου 15 άτομα. Ήρθαν τελικά 17 αλλά όλοι/ες έμειναν ευχαριστημένοι/ες με τα ορεκτικά (σολομός καρπάτσιο με σάλτσα ελαιόλαδο, πιπεριές), τα κυρίως πιάτα (μελιτζάνες γεμιστές στο φούρνο, τεράστια και πλούσια ελληνο-τουρκική χωριάτικη σαλάτα –δυστυχώς η made in Athens φέτα που βρήκαμε ήταν αχαρακτήριστη και απολογήθηκα εν ονόματι ολοκλήρου του έθνους μας για αυτό) και τα γλυκά (βρετανικό ψητό μήλο με μέλι, μπακλαβάς), τα κρασιά (πινό Νότιας Γαλλίας και Καλιφόρνιας, κιάντι Φλωρεντίας –δυστυχώς για ελληνικά κρασιά ας μη μιλάμε, δεν υπήρχαν και το σούπερμάρκετ ήταν μεγαλύτερο από το πιο μεγάλο ελληνικό, δείχνοντας πόσο…οργανωμένο είναι το περιβόητο ελληνικό κράτος και ειδικά οι εξαγωγές). Αφού τα φάγαμε, τα ήπιαμε και ψιλοτραγουδήσαμε τη Διεθνή, ευχηθήκαμε και του χρόνου να ξαναβρεθούμε στο 15ο Συνέδριο με ακόμη πιο προωθημένα θέματα και εξίσου εξαιρετικές ανακοινώσεις.
Ας κλείσουμε τις Σημειώσεις ξανά με δασκάλους
Στο δρόμο της επιστροφής μέσω Ζυρίχης (λίγο ακριβότερος ο καφές απ’ ότι στο Ελ. Βενιζέλος) ξανάνοιξα τις εφημερίδες που είχα πάρει τις προηγούμενες ημέρες στο Μάντσεστερ. Και ξανάπεσα στο γνωστό μας θέμα: περικοπές στη δημόσια εκπαίδευση. Γράφουν οι Times (15.4.09): «Οι δάσκαλοι απειλούν με απεργία για τις περικοπές». Οι απειλούμενες περικοπές, σύμφωνα με ανακοίνωση της Εθνικής Ένωσης Δασκάλων (NUT), θέτουν σε κίνδυνο χιλιάδες θέσεις μαθητών/τριών σε σχολεία της λεγόμενης «έκτης φόρμας» που είναι τα δύο χρόνια σπουδών (ηλικίες 16-18) για την προπαρασκευή τους για εισαγωγή στα πανεπιστήμια (η δευτεροβάθμια εκπαίδευση τελειώνει στα 16). Πρόκειται για περίπου 50.000 νέους/νεες που ενδέχεται να μην χρηματοδοτηθούν τα σχολεία τους κι έτσι να μείνουν στον αέρα. «Στην καλύτερη περίπτωση», λέει η Τζέιν Μπάσετ, σύνεδρος του ετήσιου συνέδριου της Ένωσης, «θα σπρωχτούν σε υπεράριθμες τάξεις με υπερπιεσμένους δασκάλους (…) Εάν δεν δράσουμε υπάρχουν άλλοι που θα δράσουν, οργανώσεις όπως το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα» (δηλαδή, οι νεοφασίστες και ρατσιστές). Εκτός αυτών η κυβέρνηση δεν διατίθεται να συζητήσει αύξηση μισθών των δασκάλων παρ’ ότι οι μισθοί στις ακριβές περιοχές του Νότου δεν επαρκούν για ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Κι έτσι μένουν κενές χιλιάδες θέσεις μιας και όλοι ζητούν να πάνε στο φτηνό Βορρά. Και όλα αυτά από μια κατ’ όνομα Εργατική κυβέρνηση στην οποία πρώτο ρόλο παίζουν οι δυο γιοί ενός διάσημου Μαρξιστή διανοούμενου, που μας έχει αφήσει χρόνους, του Ραλφ Μίλιμπαντ. Θα μου πείτε ότι είναι ελεύθεροι άνθρωποι και θα τους κρίνουμε από το έργο τους και όχι με κριτήριο τι πρέσβευε ο πατέρας. Σωστό κι αυτό. Αλλά, όταν συμμετέχει κανείς σε μια κυβέρνηση που συνεχίζει το έργο της Θάτσερ, έστω και ηπιότερα, κρίνεσαι με βάση αυτή τη θέση σου. Κι αυτή είναι απαράδεκτη όσα καλά να κάνεις ως υπουργός (αν κάνεις). Και μια και μιλάμε για δασκάλους. Διάβασα όταν ήρθα στην Αθήνα ότι ο Δημήτρης Πατμανίδης περιγράφεται ως οπαδός του Χίτλερ και ότι ζωγράφιζε ναζιστικά σύμβολα στο θρανίο και είχε στην οθόνη του κινητού του φωτογραφία του σφαγέα της ανθρωπότητας. Καλά, σε κανένα δεν του πέρασε από το μυαλό, μήπως ένα παιδί μονόχνοτο, μοναχικό και επιθετικό, που ακόμη και τον θεωρούμενο ως φίλο του τον σάπισε στο ξύλο και τον έστειλε στο νοσοκομείο για ράμματα, μπορεί να έχει και πολιτικό πρόβλημα; Μόνο όταν βάζει κανείς την υπογραφή μιας οργάνωσης θεωρείται νεοναζιστής; Δεν έχει γίνει δεκαετίες αντιληπτό ότι ο ναζισμός δεν επιστρέφει πάντα με διαφορετική μορφή και δεν είναι ανάγκη να παίρνει αμέσως οργανωτική μορφή; Το υπόστρωμα πάνω στο οποίο έχει εισβάλει αυτή η θανάσιμη ιδεολογία κανείς δεν το πήρε χαμπάρι; Γιατί ο ένας δάσκαλος τον έκανε μπαλάκι στον άλλον με μια απλή συμβουλή να τον προσέξει γιατί είναι «επικίνδυνος»; Δεν ήξεραν τους στίχους του Φώντα Λάδη που τραγουδούσε η Μαρία Δημητριάδη; «Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος/που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι/Το κουρασμένο βήμα του το ξέρω/και την περίσσια νιότη μας την ξέρει. Μα πάλι θε ν' απλώσει σα χολέρα/πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου/Και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα/αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου…»
Φιλιά από το Μάντσεστερ (κατά το φιλμ Φιλιά από το Λίβερπουλ), τη Ζυρίχη και την έρημη και αφιλόξενη Αθήνα
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣhttp://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Si se puedeΣιγά-σιγά τελειώνει το συνέδριο. Είναι η 3η ημέρα και έχοντας να διαλέξω ανάμεσα σε εξίσου ενδιαφέρουσες θεματικές ενότητες, αποφάσισα να πάω στο πάνελ για το αντιπολεμικό κίνημα στην Ισπανία και την αλλαγή της συζήτησης που επέφερε η «11η Σεπτεμβρίου 2001» στο κίνημα για την παγκόσμια δικαιοσύνη. Η εισηγήτρια από την Ισπανία αμφισβήτησε την εκδοχή ότι μόνο οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μαδρίτη (11/3/2004) ήταν αυτές που επέφεραν την πτώση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος και την εκπληκτική άνοδο του Σοσιαλιστικού κόμματος του Θαπατέρο στην κυβέρνηση. Μια άλλη εκδοχή ήταν αυτή που τόνιζε ότι η επέμβαση στο Ιράκ ήταν εκείνη που αποτέλεσε την έναρξη της πτώσης καθώς ήταν η σπίθα για την εκδήλωση της αντιπολεμική διάθεσης με τη συγκρότηση μαζικού κινήματος και την αλλαγή της κοινής γνώμης κατά της απόφασης της κυβέρνησης Αθνάρ να μπει στον πόλεμο. Η εισηγήτρια υποστήριξε τη δεύτερη άποψη χρησιμοποιώντας τις έννοιες του «κύκλου διαμαρτυρίας» και της «διαμόρφωσης πλαισίων». Έτσι μίλησε για το αντιπολεμικό κίνημα και πώς διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια 2001-2004 και της επιθετικότερης νεοφιλελεύθερης πολιτικής καθώς και πώς η διαμόρφωση των πλαισίων του κινήματος σχετίστηκε με την ιδιαίτερη ισπανική πολιτική κουλτούρα, υποστηρίζοντας ότι αυτή η κουλτούρα έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη και τα αποτελέσματα του κινήματος.
(Κινηματική) Ιστορία Δύο Πόλεων
Η δεύτερη εισηγήτρια παρόλο που προερχόταν από πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής με υπεραναπτυγμένα τεχνολογικά συστήματα αγνόησε την νέα τεχνολογία του Power Point και του διαδραστικού πίνακα και πήρε μαρκαδόρο και χρησιμοποίησε τον παραδοσιακό λευκοπίνακα. Ιδιαίτερα παραστατική στο λόγο και τα σχήματα που χρησιμοποίησε μας διηγήθηκε πώς οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου άλλαξαν το τοπίο για την πολιτική της άμεσης δράσης στη Βόρεια Αμερική. Οι τρόποι με τους οποίους οι ακτιβιστές/τριες σκέφτονταν, μιλούσαν και διατύπωναν διεκδικήσεις και αιτήματα αποσταθεροποιήθηκαν. Τα γεγονότα δεν είχαν μόνο συνέπεια την αποσταθεροποίηση και τον ευνουχισμό των κοινωνικών κινημάτων αλλά και εξανάγκασαν τους ακτιβιστές/τριες να ανασυγκροτήσουν τις ταυτότητές τους και τις σχέσεις μεταξύ τους, τις σχέσεις με την εξουσία, τα ΜΜΕ και την γενική κοινή γνώμη. Αυτές οι ανασυγκροτήσεις έλαβαν χώρα εν μέσω διάδρασης και διαλογικής συζήτησης και επηρέασαν τη χρήση της τακτικής της άμεσης δράσης. Στη Νέα Υόρκη και στο Τορόντο που ήταν τα σημεία έρευνας της εισηγήτριας εκείνο που συνέβη μετά την 11η Σεπτεμβρίου ήταν να ανοίξουν νέες συζητήσεις για τις νέες και παλιές ανισότητες, καθώς και να αλλάξουν οι τακτικές ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος της καταστολής και της απομόνωσης. Εν τούτοις, αυτές οι δύο αλλαγές δεν είχαν τα ίδια αποτελέσματα στις δύο πόλεις καθώς πάντα έρχονταν στην επιφάνεια οι προϋπάρχουσες εντάσεις και διαχωρισμοί στο εσωτερικό των δικτύων διαμαρτυρίας των δύο πόλεων. Τα κινήματα διαμαρτυρίας στάθηκαν περισσότερο σε ζητήματα ελευθερίας και δικαιωμάτων, παρέμβασης υπέρ των μεταναστών/τριών χωρίς χαρτιά (π.χ. πανομοσπονδιακή απεργία μεταναστών/τριών την Πρωτομαγιά 2007 στις ΗΠΑ) και αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους στην Ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης.
“Justice for cleaners” in London
Και μετά ήρθε η σειρά μας. Οι προσδοκίες μας αλλά και όσων είχαν μείνει ως το τέλος του συνεδρίου ήταν ουκ ολίγες με όσα είχαμε πει στα διαλείμματα του καφέ και του φαγητού. Πριν από τη δική μας εισήγηση ήταν αυτή μιας ερευνήτριας από του Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Τον Ιούνιο του 2008 στο Λονδίνο μια ομάδα λατινοαμερικανών καθαριστών/τριών πέτυχε μια σημαντική νίκη. Μετά μια από μια 18μηνη άοκνης προσπάθειας και εντατικής εκστρατείας πέτυχαν την αύξηση κατά 34% του μισθού τους από 5,56 λίρες σε 7,45 που θεωρείται ως ο «Στοιχειωδώς Αξιοπρεπής Μισθός» για την περιοχή του Λονδίνου. Επιπλέον, κέρδισαν την αναγνώριση του δικαιώματος του στη συνδικαλιστική οργάνωση και βίωσαν μια διεργασία προσωπικής και συλλογικής ενδυνάμωσης και ανάτασης. Η Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών (SOAS) έγινε το τρίτο Κολέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου που, μετά τα παραδείγματα του Queen Mary και του LSE, πληρώνει τους/τις καθαριστές/τριες με τον «Στοιχειωδώς Αξιοπρεπή Μισθό» για την περιοχή του Λονδίνου. Μετά από αυτή τη νίκη, αντίστοιχες εκστρατείες άρχισαν στο Birkbeck College και στο King’s College. Στα αποτελέσματα της έρευνάς τους οι δύο ερευνήτριες ανέφεραν ότι:
i. Κρίσιμης σημασίας για την ισχύ της εκστρατείας ήταν η αλληλεγγύη μεταξύ των αρχικά μη συνδικαλισμένων καθαριστών/τριών, των τοπικών παραρτημάτων του συνδικάτου UNISON (μεγαλύτερο συνδικάτο εργαζομένων στο δημόσιο τομέα), του συνδικάτου UCU (μέλη ΔΕΠ) και της Φοιτητικής Ένωσης.
ii. Μολονότι οι καθαριστές/τριες προέρχονταν από υψηλής πολιτικοποίησης περιβάλλοντα της Λατινικής Αμερικής, ήταν οι συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας που αντιμετώπιζαν στο Η.Β. που τους/τις ώθησαν να πολιτικοποιηθούν.
iii. Η κινητοποίηση οδήγησε σε σύγκρουση στο χώρο εργασίας και σε προσπάθειες εκφοβισμού των κινητοποιούμενων.
Το συμπέρασμα των ερευνητριών ήταν ότι ο λόγος περί μετανάστευσης πρέπει να επανεστιαστεί στην συμβολή των αγώνων των μεταναστών/τριών στη γενικότερη πολιτική κουλτούρα με όρους υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων και της εμβάθυνσης των ιδεών για το δικαίωμα του πολίτη.
“Constantina you are not alone”
Εμείς (Θανάσης Τσακίρης. Μαρία Πενταράκη, Ειρήνη Σαββάκη και Παρασκευή Καλύβα) παρουσιάσαμε (δι’ εμού ως αντιπροσώπου) την ανακοίνωση «Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη: ο συνδικαλισμός των καθαριστών/τριών στην Ελλάδα και τα κινήματα αλληλεγγύης). Είπαμε ότι η φράση “Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη“ ήταν το πρωταρχικό σύνθημα ενός αναδυόμενου κινήματος αλληλεγγύης στην μαχητική γυναίκα, ενεργητική συνδικαλίστρια και μετανάστρια εργάτρια από τη Βουλγαρία που υπέστη επίθεση με βιτριόλι για τρομοκρατηθεί και να πάψει να σηκώνει κεφάλι στα αφεντικά. Η ανακοίνωσή μας τοποθετεί το κίνημα αλληλεγγύης στη διασταύρωση των κινημάτων των γυναικών, των μεταναστών/τριών και των επισφαλώς εργαζομένων και είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις στην ιστορία των κοινωνικών κινημάτων στη χώρα μας που τα τρία κινήματα συντονίζονται σε τέτοιο βαθμό. Η αλληλοσύνδεση του φύλου, της φυλής/εθνικότητας και της τάξης παράλληλα με την ατιμωρησία των ασύδοτων εργοδοτών και την συνενοχή της κυβέρνησης ήταν οι κύριοι παράγοντες που κινητοποίησαν και ένωσαν τους ακτιβιστές/τριες στο κίνημα αλληλεγγύης. Εξετάσαμε το κίνημα αλληλεγγύης στο πλαίσιο μιας πολιτικής ιδιωτικοποίησης δημοσίων υπηρεσιών που έφεραν στην επιφάνεια νέες μορφές εργατικού ακτιβισμού που αντιμετωπίζει τις ανάγκες των επισφαλώς εργαζομένων. Το κίνημα αλληλεγγύης τρέφεται από τη λαϊκή αγανάκτηση για τα αποτελέσματα των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και της παράλληλης κυριαρχίας της πατριαρχικής και ρατσιστικής κοινωνικής οργάνωσης. Ως τέτοιο, το κίνημα αλληλεγγύης θα πρέπει να ιδωθεί μερικώς ως αντανάκλαση της θεσμοποίησης των νέων επισφαλών σχέσεων εργασίας. Είναι αντίδραση και αντίσταση στις πολιτικές της νεοφιλελεύθερης εποχής που αποδιαρθρώνουν ακόμη και το ελάχιστο ελληνικό κράτος πρόνοιας και ακυρώνουν βασικά κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με τους εργατικούς αγώνες που διεξήχθησαν κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Είναι επίσης αντίδραση στις εντεινόμενες επιθέσεις εναντίων γυναικών και μεταναστών/τριών. Η ανακοίνωσή μας εξερευνά τη λογική της λαϊκής διαμαρτυρίας που αντανακλάται στο κίνημα αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα εστιάζοντας πρώτα απ’ όλα στην ανάλυση των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών που έδωσαν ώθηση στο κίνημα αλληλεγγύης. Επιπλέον, αποσκοπούμε στην έρευνα των ιδεών που κινητοποιούν τους/τις ακτιβίστές/ριες. Με τη χρήση των θεωριών για τα κοινωνικά κινήματα και την κοινοτική οργάνωση υποστηρίζουμε ότι οι κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες που επικρατούν και η εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 ήταν παράγοντες ισχυροί για την άμεση και μαζική απάντηση του αναδυόμενου κινήματος αλληλεγγύης.
Ο Κινηματικός Δείπνος
Η επιστροφή στην Ελλάδα ήταν αρκετά μακράς διαρκείας. Πρώτα απ’ όλα δεν μπορούσα να φύγω από το Μάντσεστερ χωρίς να βοηθήσω στην οργάνωση και προετοιμασία του αποχαιρετιστήριου δείπνου στο σπίτι του ενός εκ των δύο διοργανωτών για όσους/ες θα μέναμε ως το Σάββατο το πρωί. Έτσι, αμέσως μετά το μεσημεριανό φαγητό στο τέλος του συνεδρίου, ο διοργανωτής κι εγώ ξεκινήσαμε την οδύσσεια αγοράς των υλικών. Έπρεπε να μαγειρέψουμε για περίπου 15 άτομα. Ήρθαν τελικά 17 αλλά όλοι/ες έμειναν ευχαριστημένοι/ες με τα ορεκτικά (σολομός καρπάτσιο με σάλτσα ελαιόλαδο, πιπεριές), τα κυρίως πιάτα (μελιτζάνες γεμιστές στο φούρνο, τεράστια και πλούσια ελληνο-τουρκική χωριάτικη σαλάτα –δυστυχώς η made in Athens φέτα που βρήκαμε ήταν αχαρακτήριστη και απολογήθηκα εν ονόματι ολοκλήρου του έθνους μας για αυτό) και τα γλυκά (βρετανικό ψητό μήλο με μέλι, μπακλαβάς), τα κρασιά (πινό Νότιας Γαλλίας και Καλιφόρνιας, κιάντι Φλωρεντίας –δυστυχώς για ελληνικά κρασιά ας μη μιλάμε, δεν υπήρχαν και το σούπερμάρκετ ήταν μεγαλύτερο από το πιο μεγάλο ελληνικό, δείχνοντας πόσο…οργανωμένο είναι το περιβόητο ελληνικό κράτος και ειδικά οι εξαγωγές). Αφού τα φάγαμε, τα ήπιαμε και ψιλοτραγουδήσαμε τη Διεθνή, ευχηθήκαμε και του χρόνου να ξαναβρεθούμε στο 15ο Συνέδριο με ακόμη πιο προωθημένα θέματα και εξίσου εξαιρετικές ανακοινώσεις.
Ας κλείσουμε τις Σημειώσεις ξανά με δασκάλους
Στο δρόμο της επιστροφής μέσω Ζυρίχης (λίγο ακριβότερος ο καφές απ’ ότι στο Ελ. Βενιζέλος) ξανάνοιξα τις εφημερίδες που είχα πάρει τις προηγούμενες ημέρες στο Μάντσεστερ. Και ξανάπεσα στο γνωστό μας θέμα: περικοπές στη δημόσια εκπαίδευση. Γράφουν οι Times (15.4.09): «Οι δάσκαλοι απειλούν με απεργία για τις περικοπές». Οι απειλούμενες περικοπές, σύμφωνα με ανακοίνωση της Εθνικής Ένωσης Δασκάλων (NUT), θέτουν σε κίνδυνο χιλιάδες θέσεις μαθητών/τριών σε σχολεία της λεγόμενης «έκτης φόρμας» που είναι τα δύο χρόνια σπουδών (ηλικίες 16-18) για την προπαρασκευή τους για εισαγωγή στα πανεπιστήμια (η δευτεροβάθμια εκπαίδευση τελειώνει στα 16). Πρόκειται για περίπου 50.000 νέους/νεες που ενδέχεται να μην χρηματοδοτηθούν τα σχολεία τους κι έτσι να μείνουν στον αέρα. «Στην καλύτερη περίπτωση», λέει η Τζέιν Μπάσετ, σύνεδρος του ετήσιου συνέδριου της Ένωσης, «θα σπρωχτούν σε υπεράριθμες τάξεις με υπερπιεσμένους δασκάλους (…) Εάν δεν δράσουμε υπάρχουν άλλοι που θα δράσουν, οργανώσεις όπως το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα» (δηλαδή, οι νεοφασίστες και ρατσιστές). Εκτός αυτών η κυβέρνηση δεν διατίθεται να συζητήσει αύξηση μισθών των δασκάλων παρ’ ότι οι μισθοί στις ακριβές περιοχές του Νότου δεν επαρκούν για ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Κι έτσι μένουν κενές χιλιάδες θέσεις μιας και όλοι ζητούν να πάνε στο φτηνό Βορρά. Και όλα αυτά από μια κατ’ όνομα Εργατική κυβέρνηση στην οποία πρώτο ρόλο παίζουν οι δυο γιοί ενός διάσημου Μαρξιστή διανοούμενου, που μας έχει αφήσει χρόνους, του Ραλφ Μίλιμπαντ. Θα μου πείτε ότι είναι ελεύθεροι άνθρωποι και θα τους κρίνουμε από το έργο τους και όχι με κριτήριο τι πρέσβευε ο πατέρας. Σωστό κι αυτό. Αλλά, όταν συμμετέχει κανείς σε μια κυβέρνηση που συνεχίζει το έργο της Θάτσερ, έστω και ηπιότερα, κρίνεσαι με βάση αυτή τη θέση σου. Κι αυτή είναι απαράδεκτη όσα καλά να κάνεις ως υπουργός (αν κάνεις). Και μια και μιλάμε για δασκάλους. Διάβασα όταν ήρθα στην Αθήνα ότι ο Δημήτρης Πατμανίδης περιγράφεται ως οπαδός του Χίτλερ και ότι ζωγράφιζε ναζιστικά σύμβολα στο θρανίο και είχε στην οθόνη του κινητού του φωτογραφία του σφαγέα της ανθρωπότητας. Καλά, σε κανένα δεν του πέρασε από το μυαλό, μήπως ένα παιδί μονόχνοτο, μοναχικό και επιθετικό, που ακόμη και τον θεωρούμενο ως φίλο του τον σάπισε στο ξύλο και τον έστειλε στο νοσοκομείο για ράμματα, μπορεί να έχει και πολιτικό πρόβλημα; Μόνο όταν βάζει κανείς την υπογραφή μιας οργάνωσης θεωρείται νεοναζιστής; Δεν έχει γίνει δεκαετίες αντιληπτό ότι ο ναζισμός δεν επιστρέφει πάντα με διαφορετική μορφή και δεν είναι ανάγκη να παίρνει αμέσως οργανωτική μορφή; Το υπόστρωμα πάνω στο οποίο έχει εισβάλει αυτή η θανάσιμη ιδεολογία κανείς δεν το πήρε χαμπάρι; Γιατί ο ένας δάσκαλος τον έκανε μπαλάκι στον άλλον με μια απλή συμβουλή να τον προσέξει γιατί είναι «επικίνδυνος»; Δεν ήξεραν τους στίχους του Φώντα Λάδη που τραγουδούσε η Μαρία Δημητριάδη; «Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος/που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι/Το κουρασμένο βήμα του το ξέρω/και την περίσσια νιότη μας την ξέρει. Μα πάλι θε ν' απλώσει σα χολέρα/πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου/Και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα/αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου…»
Φιλιά από το Μάντσεστερ (κατά το φιλμ Φιλιά από το Λίβερπουλ), τη Ζυρίχη και την έρημη και αφιλόξενη Αθήνα
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣhttp://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Saturday, April 18, 2009
Σημειώσεις από τον υπέργειο Νο.2
Σημειώσεις από τον υπέργειο Νο.2
Με το μαλακό, παιδιά…Η πρώτη ημέρα του συνεδρίου είχε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα για ξεκίνημα. Ένας καταπληκτικός σύνεδρος και συναγωνιστής από το Μάντσεστερ που πάντα αναδεικνύεται αστέρας της ημέρας και ο οποίος είναι εκ χαρακτήρος και πεποιθήσεων οπαδός του αργού λόγου αλλά και τρόπου ζωής μίλησε για την έννοια του «τραύματος» στα κοινωνικά κινήματα. Στην εισήγησή του επεσήμανε τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εξάντληση των ακτιβιστών, νεοελληνιστί γιατί παθαίνουν burnout. Η συζήτηση που επακολούθησε ήταν ζωηρή καθόσον ότι δύο συναγωνιστές θεωρητικοί και του Socialist Workers Party (αγγλικό ΣΕΚ ια τους μη γνωρίζοντες) του αντέταξαν τους παράγοντες που συμβάλλουν στην παθιασμένη ένταξη ακτιβιστών στα κινήματα, πάλι νεοελληνιστί burn-in. Ένας δογματικά δομικός μαρξιστής δεν θα έμπαινε καθόλου στη συζήτηση αλλά ένας διαλεκτικός δομικός μαρξιστής θα τους απαντούσε και στους δύο ότι οι παράγοντες αυτοί δεν μπορούν να αναχθούν αποκλειστικά σε ψυχολογικούς, γιατί παραλίγο να πέσει η συζήτηση σε αυτή τη λούμπα. Έτσι οι αντικειμενικοί παράγοντες και οι υποκειμενικοί σε μια διαλεκτική διαδικασία αλληλεπιδρούν και διαμορφώνουν τις συνθήκες για έναν άνθρωπο να μετεξελιχθεί σε κάποια φάση σε ακτιβιστή και σε κάποια άλλη στιγμή να αισθανθεί ότι τον έχει εξαντλήσει αυτή η ιστορία του υπερβολικού ακτιβισμού και, ενδεχομένως, μιας λίγο-πολύ σωτηριολογικής αίσθησης αποστολής.
Χρυσές δουλειές το Κινέζικο εστιατόριο, μισές δουλειές το πανεπιστήμιο
Λίγο αργότερα στην απογευματινή μπυροκατάνυξη πριν από την εξόρμηση στο ταυλανδο-κινεζικό εστιατόριο σύνεδροι από ένα πανεπιστήμιο στη βορειοδυτική Αγγλία μου μίλησαν για την συνεχή απειλή περικοπών σε μαθήματα, προγράμματα και υποχρεωτικές απολύσεις διδακτικού και διοικητικού προσωπικού. Παρά τις προσπάθειες του συνδικάτου τους ακόμη δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία με τη διοίκηση του πανεπιστημίου για αναστολή αυτών των μέτρων. Μισοειρωνικά – μισοσοβαρά μιλούσαν για εξόρμηση στα λύκεια ώστε να προσελκύσουν υποψήφιους φοιτητές και φοιτήτριες στα τμήματα κοινωνικών επιστημών προτού τα κλείσουν εντελώς. Και, βεβαίως, απευθύνουν πρόσκληση σε υποψήφιους/ες από όλη την Ευρώπη.
Κάνουν και γι’ άλλη δουλειά οι κάμερες
Εκείνη την ημέρα διάβασα μια είδηση που είχε κάποια θετική χροιά. Διάβασα, λοιπόν, στην Guardian ότι η κατά τα άλλα εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα Υπουργός Εσωτερικών του Γκόρντον Μπράουν (προσωπική του φίλη κι επιλογή για το αξίωμα) ανακοίνωσε ότι απευθύνει έκκληση στα τοπικά συμβούλια και στους δήμους να σταματήσουν να τοποθετούν κάμερες ασφαλείας και να αρχίσουν να τις μειώνουν. Και, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, να αρχίσει να αποδιαρθρώνεται σιγά-σιγά η «κοινωνία της επιτήρησης». Λοιπόν, καιρός είναι να μπει πιο έντονα από τις ελληνικές δημοκρατικές και λοιπές ριζοσπαστικές δυνάμεις το ζήτημα για τη χώρα μας.
Υπάρχει κι ο καπιταλισμός εκτός από τη μοναξιά, you know…
Την άλλη ημέρα σε μια άλλη ενδιαφέρουσα συζήτηση επισημάνθηκε από τον εισηγητή ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρεί μια βαθμιαία εξάλειψη του όρου «καπιταλισμός» και γενικότερα η πολιτική οικονομία από την δημόσια συζήτηση του χώρου της θεωρίας των κοινωνικών κινημάτων. Η επισήμανση έχει ιδιαίτερο νόημα. Γιατί -συγχωρέστε με εμένα τον «παλιομοδίτη» - πρέπει να δίνουμε πρωτεύουσα σημασία στον πολιτισμικό παράγοντα, στην ταυτότητα και στην κουλτούρα και να υποβαθμίζουμε όλους τους άλλους παράγοντες σε βαθμό εξαφάνισης;
Τι λέγαμε; Να και το ζωντανό παράδειγμα
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας υπήρχε μια εισήγηση στην οποία γινόταν λόγος για την περίπτωση της Τουρκίας του δεύτερου μισού της δεκαετίας του ’70 όπου οι κοινωνικές συγκρούσεις που είχαν οξυνθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό αποδίδονταν αποκλειστικά στην ιδεολογία, δεν υπήρχε καμία νύξη αν υπήρχε καπιταλισμός, διαφορετικές κοινωνικές τάξεις που συγκροτούνταν με βάση την ιδιοκτησία και τον έλεγχο της παραγωγής, ούτε γινόταν λόγος για οικονομική ή πετρελαϊκή κρίση. Έτσι η εισηγήτρια, άνετη και ωραία, αποφάνθηκε ότι επρόκειτο για εμφύλιο πόλεμο που δημιουργήθηκε από τη σύγκρουση της ιδεολογίας των αριστερών φοιτητών που προέρχονταν από μορφωμένα στρώματα και των δεξιών φοιτητών που προέρχονταν από παραδοσιακά και λιγότερο μορφωμένα στρώματα. Το δε κράτος δεν υπήρχε και αν υπήρχε παρέμενε ουδέτερο. Όπως καταλαβαίνετε αποφάσισα να παρέμβω μετά το χειροκρότημα ευγενείας και να πω ορισμένα πράγματα για να θυμίσω ότι αν θέλουμε να μιλάμε για εμφύλιο πόλεμο που να μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιος έπρεπε να πάρει το ελληνικό παράδειγμα και να κάνει σύγκριση και δεύτερον ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε κενό αέρος. Ελπίζω ότι δεν είχα πάρει «άγριο ύφος».
Manchester City Millionaire αλλά…
Λίγο αργότερα, στην παμπ η μπύρα χαλάρωσε τα πράγματα και την ένταση. Μετά η ένταση ξανανέβηκε αλλά ο λόγος ήταν τα καυτερά ινδικά φαγητά που έπρεπε να συνοδευούν με δροσερή μπύρα. Έλα, όμως, που το συγκεκριμένο ινδικό μαγαζί ήταν από αυτά που είναι, για λόγους θρησκευτικούς, alcohol-free zones. Έτσι ξανακαταλήξαμε στην ίδια παμπ. Κι εκεί που λέμε ότι χαλαρώνουμε, άρχισαν οι Μαντζεστεριανοί θαμώνες να ουρλιάζουν, να βρίζουν και εξαπολύουν κατάρες στα…αρχαία κελτικά. Τι έγινε, ρε παιδιά; Η Μάντεστερ Σίτυ αποκλειόταν από το Αμβούργο. Μέσα σε δέκα λεφτά έχασε άπειρες ευκαιρίες, όπως ο Αρδίζογλου της ΑΕΚ της δεκαετίας του ’70 που τρίμπλαρε όλο το γήπεδο, πέρναγε τον τερματοφύλακα και έβγαζε τη μπάλα άουτ!!! Κι έτσι έπεσε κατήφεια στην παμπ. Τι να κάνουμε; Τα πετροδολάρια δεν αρκούν πάντα για να κερδίζεις…
Χωρίς λόγια λόγια...
Την άλλη ημέρα το πρωί, ξανά στο μαγαζί με τον ωραίο και φτηνό τεράστιο καπουτσίνο αγόρασα την εφημερίδα Independent. Η ψυχή μου μαύρισε. Πρωτοσέλιδο και κύριο θέμα στις μέσα σελίδες το δράμα των Σομαλών που φεύγουν απελπισμένοι από τη χώρα τους, τη ρημαγμένη από τον εμφύλιο πόλεμο , την ιμπεριαλιστική επέμβαση και την πείνα. Η διεθνής κοινότητα, αυτή η πλασματική οντότητα, ενδιαφέρθηκε μόνο γι τους αμερικανούς ομήρους των πειρατών αλλά αδιαφορεί για το πραγματικό πρόβλημα. Και όταν βλέπει την πραγματικότητα να σκάει ορμητικά σαν κύμα από τσουνάμι στις λαμπερές ακτές της ή ουρλιάζει υστερικά στον Άγιο Παντελεήμονα και στη Νότια Παραλία της Πάτρας ή βγάζει το σκασμό γιατί τους πετάει ένα κομμάτι «βρώμικο ψωμί» ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών που προσφέρουν στους κάμπους της Μεσσηνίας ή της Μεσσίνας.
Και οι Σημειώσεις από τον Υπόγειο
Ένας πολύ γνωστός ριζοσπάστης μελετητής των βρετανικών εργασιακών σχέσεων μας μίλησε στο συνέδριο για την απεργία στο Μετρό του Λονδίνου, του πασίγνωστου Tube από όπου ακούγεται η γνωστή ιαχή “Mind the Gap” για τους γνωρίζοντες και τους παραγνωρίζοντες. Ένα βασικό στοιχείο που μάθαμε είναι ότι εκεί ανταγωνίζονταν τα συνδικάτα για το ποιο θα οργανώσει και θα εκπροσωπήσει τις εκατοντάδες εργαζόμενες και εργαζόμενους στον τομέα του καθαρισμού, που και εκεί αποτελούν υπαλλήλους των εργολάβων στο περιβόητο πρόγραμμα Public-Private Partnership. Όπως Ελλάδα. Μόνο που το «όπως Ελλάδα» ισχύει για τους εργολάβους εργοδότες αλλά δεν ισχύει το ίδιο για την περίπτωση της συνδικαλιστικής οργάνωσης, καθώς εκεί οι συνδικαλιστές σκίζονταν για να εντάξουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα συνδικάτα, ενώ εδώ… καλά… «Ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι…»
Φιλιά από το Μάντσεστερ (κατά το φιλμ Φιλιά από το Λίβερπουλ)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Με το μαλακό, παιδιά…Η πρώτη ημέρα του συνεδρίου είχε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα για ξεκίνημα. Ένας καταπληκτικός σύνεδρος και συναγωνιστής από το Μάντσεστερ που πάντα αναδεικνύεται αστέρας της ημέρας και ο οποίος είναι εκ χαρακτήρος και πεποιθήσεων οπαδός του αργού λόγου αλλά και τρόπου ζωής μίλησε για την έννοια του «τραύματος» στα κοινωνικά κινήματα. Στην εισήγησή του επεσήμανε τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εξάντληση των ακτιβιστών, νεοελληνιστί γιατί παθαίνουν burnout. Η συζήτηση που επακολούθησε ήταν ζωηρή καθόσον ότι δύο συναγωνιστές θεωρητικοί και του Socialist Workers Party (αγγλικό ΣΕΚ ια τους μη γνωρίζοντες) του αντέταξαν τους παράγοντες που συμβάλλουν στην παθιασμένη ένταξη ακτιβιστών στα κινήματα, πάλι νεοελληνιστί burn-in. Ένας δογματικά δομικός μαρξιστής δεν θα έμπαινε καθόλου στη συζήτηση αλλά ένας διαλεκτικός δομικός μαρξιστής θα τους απαντούσε και στους δύο ότι οι παράγοντες αυτοί δεν μπορούν να αναχθούν αποκλειστικά σε ψυχολογικούς, γιατί παραλίγο να πέσει η συζήτηση σε αυτή τη λούμπα. Έτσι οι αντικειμενικοί παράγοντες και οι υποκειμενικοί σε μια διαλεκτική διαδικασία αλληλεπιδρούν και διαμορφώνουν τις συνθήκες για έναν άνθρωπο να μετεξελιχθεί σε κάποια φάση σε ακτιβιστή και σε κάποια άλλη στιγμή να αισθανθεί ότι τον έχει εξαντλήσει αυτή η ιστορία του υπερβολικού ακτιβισμού και, ενδεχομένως, μιας λίγο-πολύ σωτηριολογικής αίσθησης αποστολής.
Χρυσές δουλειές το Κινέζικο εστιατόριο, μισές δουλειές το πανεπιστήμιο
Λίγο αργότερα στην απογευματινή μπυροκατάνυξη πριν από την εξόρμηση στο ταυλανδο-κινεζικό εστιατόριο σύνεδροι από ένα πανεπιστήμιο στη βορειοδυτική Αγγλία μου μίλησαν για την συνεχή απειλή περικοπών σε μαθήματα, προγράμματα και υποχρεωτικές απολύσεις διδακτικού και διοικητικού προσωπικού. Παρά τις προσπάθειες του συνδικάτου τους ακόμη δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία με τη διοίκηση του πανεπιστημίου για αναστολή αυτών των μέτρων. Μισοειρωνικά – μισοσοβαρά μιλούσαν για εξόρμηση στα λύκεια ώστε να προσελκύσουν υποψήφιους φοιτητές και φοιτήτριες στα τμήματα κοινωνικών επιστημών προτού τα κλείσουν εντελώς. Και, βεβαίως, απευθύνουν πρόσκληση σε υποψήφιους/ες από όλη την Ευρώπη.
Κάνουν και γι’ άλλη δουλειά οι κάμερες
Εκείνη την ημέρα διάβασα μια είδηση που είχε κάποια θετική χροιά. Διάβασα, λοιπόν, στην Guardian ότι η κατά τα άλλα εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα Υπουργός Εσωτερικών του Γκόρντον Μπράουν (προσωπική του φίλη κι επιλογή για το αξίωμα) ανακοίνωσε ότι απευθύνει έκκληση στα τοπικά συμβούλια και στους δήμους να σταματήσουν να τοποθετούν κάμερες ασφαλείας και να αρχίσουν να τις μειώνουν. Και, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, να αρχίσει να αποδιαρθρώνεται σιγά-σιγά η «κοινωνία της επιτήρησης». Λοιπόν, καιρός είναι να μπει πιο έντονα από τις ελληνικές δημοκρατικές και λοιπές ριζοσπαστικές δυνάμεις το ζήτημα για τη χώρα μας.
Υπάρχει κι ο καπιταλισμός εκτός από τη μοναξιά, you know…
Την άλλη ημέρα σε μια άλλη ενδιαφέρουσα συζήτηση επισημάνθηκε από τον εισηγητή ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρεί μια βαθμιαία εξάλειψη του όρου «καπιταλισμός» και γενικότερα η πολιτική οικονομία από την δημόσια συζήτηση του χώρου της θεωρίας των κοινωνικών κινημάτων. Η επισήμανση έχει ιδιαίτερο νόημα. Γιατί -συγχωρέστε με εμένα τον «παλιομοδίτη» - πρέπει να δίνουμε πρωτεύουσα σημασία στον πολιτισμικό παράγοντα, στην ταυτότητα και στην κουλτούρα και να υποβαθμίζουμε όλους τους άλλους παράγοντες σε βαθμό εξαφάνισης;
Τι λέγαμε; Να και το ζωντανό παράδειγμα
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας υπήρχε μια εισήγηση στην οποία γινόταν λόγος για την περίπτωση της Τουρκίας του δεύτερου μισού της δεκαετίας του ’70 όπου οι κοινωνικές συγκρούσεις που είχαν οξυνθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό αποδίδονταν αποκλειστικά στην ιδεολογία, δεν υπήρχε καμία νύξη αν υπήρχε καπιταλισμός, διαφορετικές κοινωνικές τάξεις που συγκροτούνταν με βάση την ιδιοκτησία και τον έλεγχο της παραγωγής, ούτε γινόταν λόγος για οικονομική ή πετρελαϊκή κρίση. Έτσι η εισηγήτρια, άνετη και ωραία, αποφάνθηκε ότι επρόκειτο για εμφύλιο πόλεμο που δημιουργήθηκε από τη σύγκρουση της ιδεολογίας των αριστερών φοιτητών που προέρχονταν από μορφωμένα στρώματα και των δεξιών φοιτητών που προέρχονταν από παραδοσιακά και λιγότερο μορφωμένα στρώματα. Το δε κράτος δεν υπήρχε και αν υπήρχε παρέμενε ουδέτερο. Όπως καταλαβαίνετε αποφάσισα να παρέμβω μετά το χειροκρότημα ευγενείας και να πω ορισμένα πράγματα για να θυμίσω ότι αν θέλουμε να μιλάμε για εμφύλιο πόλεμο που να μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιος έπρεπε να πάρει το ελληνικό παράδειγμα και να κάνει σύγκριση και δεύτερον ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε κενό αέρος. Ελπίζω ότι δεν είχα πάρει «άγριο ύφος».
Manchester City Millionaire αλλά…
Λίγο αργότερα, στην παμπ η μπύρα χαλάρωσε τα πράγματα και την ένταση. Μετά η ένταση ξανανέβηκε αλλά ο λόγος ήταν τα καυτερά ινδικά φαγητά που έπρεπε να συνοδευούν με δροσερή μπύρα. Έλα, όμως, που το συγκεκριμένο ινδικό μαγαζί ήταν από αυτά που είναι, για λόγους θρησκευτικούς, alcohol-free zones. Έτσι ξανακαταλήξαμε στην ίδια παμπ. Κι εκεί που λέμε ότι χαλαρώνουμε, άρχισαν οι Μαντζεστεριανοί θαμώνες να ουρλιάζουν, να βρίζουν και εξαπολύουν κατάρες στα…αρχαία κελτικά. Τι έγινε, ρε παιδιά; Η Μάντεστερ Σίτυ αποκλειόταν από το Αμβούργο. Μέσα σε δέκα λεφτά έχασε άπειρες ευκαιρίες, όπως ο Αρδίζογλου της ΑΕΚ της δεκαετίας του ’70 που τρίμπλαρε όλο το γήπεδο, πέρναγε τον τερματοφύλακα και έβγαζε τη μπάλα άουτ!!! Κι έτσι έπεσε κατήφεια στην παμπ. Τι να κάνουμε; Τα πετροδολάρια δεν αρκούν πάντα για να κερδίζεις…
Χωρίς λόγια λόγια...
Την άλλη ημέρα το πρωί, ξανά στο μαγαζί με τον ωραίο και φτηνό τεράστιο καπουτσίνο αγόρασα την εφημερίδα Independent. Η ψυχή μου μαύρισε. Πρωτοσέλιδο και κύριο θέμα στις μέσα σελίδες το δράμα των Σομαλών που φεύγουν απελπισμένοι από τη χώρα τους, τη ρημαγμένη από τον εμφύλιο πόλεμο , την ιμπεριαλιστική επέμβαση και την πείνα. Η διεθνής κοινότητα, αυτή η πλασματική οντότητα, ενδιαφέρθηκε μόνο γι τους αμερικανούς ομήρους των πειρατών αλλά αδιαφορεί για το πραγματικό πρόβλημα. Και όταν βλέπει την πραγματικότητα να σκάει ορμητικά σαν κύμα από τσουνάμι στις λαμπερές ακτές της ή ουρλιάζει υστερικά στον Άγιο Παντελεήμονα και στη Νότια Παραλία της Πάτρας ή βγάζει το σκασμό γιατί τους πετάει ένα κομμάτι «βρώμικο ψωμί» ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών που προσφέρουν στους κάμπους της Μεσσηνίας ή της Μεσσίνας.
Και οι Σημειώσεις από τον Υπόγειο
Ένας πολύ γνωστός ριζοσπάστης μελετητής των βρετανικών εργασιακών σχέσεων μας μίλησε στο συνέδριο για την απεργία στο Μετρό του Λονδίνου, του πασίγνωστου Tube από όπου ακούγεται η γνωστή ιαχή “Mind the Gap” για τους γνωρίζοντες και τους παραγνωρίζοντες. Ένα βασικό στοιχείο που μάθαμε είναι ότι εκεί ανταγωνίζονταν τα συνδικάτα για το ποιο θα οργανώσει και θα εκπροσωπήσει τις εκατοντάδες εργαζόμενες και εργαζόμενους στον τομέα του καθαρισμού, που και εκεί αποτελούν υπαλλήλους των εργολάβων στο περιβόητο πρόγραμμα Public-Private Partnership. Όπως Ελλάδα. Μόνο που το «όπως Ελλάδα» ισχύει για τους εργολάβους εργοδότες αλλά δεν ισχύει το ίδιο για την περίπτωση της συνδικαλιστικής οργάνωσης, καθώς εκεί οι συνδικαλιστές σκίζονταν για να εντάξουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα συνδικάτα, ενώ εδώ… καλά… «Ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι…»
Φιλιά από το Μάντσεστερ (κατά το φιλμ Φιλιά από το Λίβερπουλ)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Σημειώσεις από τον Υπέργειο
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡΓΕΙΟ
Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια
Νωρίς-νωρίς ξεκίνησα σήμερα, Μεγάλη Τρίτη, για το αεροδρόμιο. Πτήση για Φρανκφούρτη και από εκεί για Μάντσεστερ για το συνέδριο «Εναλλακτικές μελλοντικές προοπτικές και λαϊκή διαμαρτυρία» που διοργανώνεται για 14η συνεχή χρονιά δίχως καμία οικονομική και διοικητική υποστήριξη παρά μόνο το μεράκι των διοργανωτών και την ενεργό συμμετοχή των συνέδρων (πανεπιστημιακών, μεταπτυχιακών φοιτητώ/τριών και ακτιβιστών/τριών από ολόκληρο τον πλανήτη. Κάθομαι σε ένα καφέ του αεροδρομίου και ξεφυλλίζω τις εφημερίδες. Πέφτω πάνω στην αναγγελία της κηδείας του Σπύρου του Μαρκόπουλου. Στενοχωριέμαι γιατί δεν θα είμαι εκεί για να τα πούμε για τελευταία πια φορά. Αντίο Σπύρο, έστω και εκ του μακρόθεν. Θα σε θυμόμαστε για τους αγώνες σου και θα εμπνεόμαστε από το σύνθημά σου σε εκείνο το ψεκασμένο με δακρυγόνα πανό: «Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια».
Είμαστε ακόμα (wi-fi αλλά) ζωντανοί
Στο Shopping Centre, τον μικρό αυτό καπιταλιστικό ναό της κατανάλωσης, πέρα από τους μανιακούς του «αθλήματος», δεκάδες νέοι και νέες που ταξιδεύουν προς και από Ελλάδα κάθονται κατάχαμα στέλνοντας και παίρνοντας ηλεκτρονικά μηνύματα και σερφάροντας στο διαδίκτυο με τις ασύρματες συνδέσεις, μια εικόνα άγνωστη σε σχέση με το πρόσφατο ακόμα παρελθόν (το ίδιο πάνω-κάτω ταξίδι έκανα τέσσερα χρόνια πριν στο ίδιο συνέδριο). Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι/ες είναι απομονωμένοι/ες. Μερικοί/ές μιλούν ακόμα μεταξύ τους «ζωντανά». Δεν έχουν γίνει οι πάντες πλήρως ηλεκτρονικοποιημένα όντα.
Τα τροπάρια των εργαζομένων
Έχοντας, λοιπόν, αρκετή ώρα στη διάθεσή μου μέχρι να πάμε για επιβίβαση, ρίχνουμε με ματιά στην Αυγή. Για άλλη μια μέρα οι ειδήσεις του «Παρατηρητηρίου εργασίας» με συγκλονίζουν:
• Επί τρεις μήνες απλήρωτοι οι υπάλληλοι του Αγούδημου
• Κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι 30 υπάλληλοι του ταξιδιωτικού πρακτορείου ΑΤΗΕΝΑ λόγω επικείμενη πτώχευσης
• Συνδικαλιστής σε ξενοδοχείο του Ρεθύμνου απολύθηκε χωρίς δικαιολογία λίγο πριν ανοίξει για τη φετινή σεζόν
• Άλλη μια αγωγή της εργοδοσίας εναντίον των απεργών συναδέλφων της Αγροτικής Τράπεζας
• Αυθαίρετη απόλυση εργαζόμενου στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
• Δεν πληρώνονται τις εφημερίες του τελευταίο τριμήνου οι γιατροί των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης
• Απεργούν εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Π. και Α. Κυριακού για πρόσληψη προσωπικού και εφαρμογή της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το ωράριο
Σε άλλο ρεπορτάζ της εφημερίδας διαβάζω πως η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εισηγείται «εξίσωση παροχών προς τα κάτω και ορίων ηλικίας προς τα πάνω». Είναι εμφανές ότι λειτουργεί ως προπομπός της κυβερνητικής πολιτικής, παρά τις προηγηθείσες διαψεύσεις της κυρίας Πετραλιά. Βλέπετε είναι η «εβδομάδα των παθών» που δεν φαίνεται να σταματάει αλλά θα συνεχιστεί ως «Γολγοθάς» διαρκείας.
Με τον Κώστα τον ξενύχτη στη Ραφήνα
Παρίσι και Λόντρα, Ρόμα και Βιέννη, μπροστά στη … Ραφήνα καμιά σας δεν βγαίνει! Το εγγυάται ο…Σουφλιάς. Σεμνά και ταπεινά, ο Θεσσαλός υπουργός περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ για τους λάτρεις των αρκτικόλεξων) βλέπει πολύ μπροστά στο μέλλον και οραματίζεται μια Αθήνα…13 εκατομμυρίων κατοίκων, όπως γράφει στον Ελεύθερο Τύπο, ένας παλιός φίλος, ο Αργύρης ο Δεμερτζής, με αφρομή το «νέο ρυθμιστικό» που προτείνει ο εκτροπέας του Αχελώου. Ένα από τα φοβερά και τρομερά μέτρα θα είναι η πεζοδρόμηση της … Πεσματζόγλου. Γουάου και ξανά γουοάου! Η δε Ραφήνα πρόκειται να μετατραπεί σε «κύριο οικιστικό άξονα». Θα έχουν ενηλικιωθεί ως τότε τα δίδυμα του Κώστα και τη Νατάσας και θα εκπονήσουν διδακτορική διατριβή στο πασίγνωστο τότε RSE (Rafina School of Economics and Political Science). Κατά τα άλλα, σε άλλο ρεπορτάζ του Κ. Μπογάτσου στην ίδια εφημερίδα, διαβάζουμε ότι ο Μαλιακός Κόλπος έχει μετατραπεί σε «νεκροταφείο ψαριών». Μέχρι τότε, όμως, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει; Για τα σημερινή βρωμόψαρα θα χολοσκάσουμε σήμερα; Το μέλλον των βιονικών ανθρώπων μας ενδιαφέρει. Κάπως έτσι σκέφτεται ο Σουφλιάς και οι συν αυτώ.
Εργασία στα χρόνια της χολέρας
Μπαίνοντας στο αεροπλάνο πήρα την International Herald Tribune. To αεροσκάφος σφύζει από συνταξιούχους Γερμανούς και ελληνόπουλα όλων των προορισμών που επιστρέφουν στα πανεπιστήμια στα οποία σπουδάζουν, μιας και το Καθολικώς Διαμαρτυρόμενο Πάσχα έληξε για φέτος. Τα κεφάλια μέσα! Μόνο και μόνο ο τίτλος του άρθρου της τελευταίας τα λέει όλα: «Στη σημερινή αγορά εργασίας, δεν γίνεσαι καλύτερος όσο περνούν τα χρόνια˙ γίνεσαι γέρος». Σύμφωνοι, ρε παιδιά, αλλά όταν τα λέμε εμείς και τα καταγγέλλουμε όλα αυτά, είμαστε «παλιομοδίτες αριστεροί» .
Σωματική ανάγκη και μαγνητικές κάρτες
Μανιακοί με την «ασφάλεια» οι Βρετανοί έχουν γεμίσει κάθε γωνία με κάμερες και κάθε πόρτα με μηχανήματα αναγνώρισης μαγνητικών καρτών. Στη φοιτητική εστία όπου μένω πρέπει να ανοίξω με την κάρτα 3 (τρεις) διαδοχικές πόρτες σε απόσταση μικρότερη από 10 (δέκα) μέτρα. Επίσης, επειδή η πόρτα του δωματίου μου κλειδώνει αυτόματα πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχω μαζί μου το κλειδί και όπως καταλαβαίνετε ακόμη και η … σωματική ανάγκη υπόκειται στη λογική της «ασφάλειας» καθώς είναι κοινόχρηστος ο σχετικός χώρος. Για να σου δώσουν πρόσβαση στο διαδίκτυο πρέπει να είσαι πολύ προχωρημένος τύπος μιας και ο κωδικός ασφαλείας για τους τεχνολογικά ένα βήμα πιο πίσω είναι ζήτημα πολύπλοκων εξισώσεων, παραγώγων και πολυωνύμων.
Από τον αφιλόξενο Άγιο Παντελεήμονα στους υπέροχους Άγιους Πάντες
Όλα αυτά, όμως, τα ξεχνάς όταν καταφέρεις να βγεις από τις τρεις μαγνητικές πόρτες. Σε αποζημιώνει το πράσινο, τα πανύψηλα δέντρα που παραβγαίνουν στα μεγαθήρια κτήρια των 10-15 ορόφων. Ανάμεσα σε πανέμορφα βικτωριανά μέγαρα και παλιά βιομηχανικά κτήρια ρέουν ποτάμια και φυτρώνει όχι μόνο το γρασίδι αλλά και αμυγδαλιές. Κατεβαίνοντας την Charles Street και στρίβοντας αριστερά στην κεντρική Oxford Road μπαίνεις στην περιοχή των πανεπιστημίων. Κατευθύνομαι στο κτήριο του Metropolitan Manchester University όπου θα διεξαχθεί το συνέδριο. Πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυπολιτισμική η περιοχή, γεμάτη εστιατόρια 10-12 εθνικών κουζινών και κλασικές βρετανικές παμπ μας περιμένουν για αμέτρητους γύρους κόκκινης μπύρας και καυτερών εδεσμάτων. Μουσεία, γκαλερί, θέατρα και ταινιοθήκες αλλά και τα γραφεία της Φοιτητικής Ένωσης που διαθέτει χώρους διαλέξεων, προβολών και παραστάσεων φιλοξενούν σειρά παραστάσεων, εκθέσεων και αφιερωμάτων. Στο MMU το συνέδριό μας έχει παρέα τους συμμετέχοντες του συνεδρίου για την «Υπερβατική Φιλοσοφία». Το μέλλον σου προσφέρεται με το όμορφο πρόσωπό του και όχι με αυτό που βλέπουμε στη Μενάρδου, στον Άγιο Παντελεήμονα και στην Αγιά της Πάτρας. Κι εδώ υπάρχουν προβλήματα διακρίσεων και καχυποψίας αλλά οι Βρετανοί έχουν «χωνέψει» πια την παρουσία των «άλλων». Εξάλλου στην περιοχή πολιούχος δεν είναι ένας αλλά πολλοί, είναι οι Άγιοι Πάντες, όπως λέγεται το κεντρικό κτήριο του MMU.
Φτιάξε βρε Ρίτσαρντ ένα καφέ να τονε πιούμε στο μπουφέ…
Εγγράφηκα, λοιπόν στο συνέδριο, βοήθησα λίγο στη γραμματειακή υποστήριξη καθώς δεν υπήρχε τέτοιο κοντύλι στον προϋπολογισμό του συνεδρίου (έλλειψη που οφείλεται στις περικοπές των χρηματοδοτήσεων λόγω κρίσης ή γενικότερη εκπαιδευτική νεοφιλελεύθερη πολιτική;) και όλα επαφίονταν στον συνεδριακό πατριωτισμό των συμμετεχόντων (πανεπιστημιακών και ακτιβιστών). Αγόρασα μισοτιμής βιβλία, παλιά και νέα, από τον πάγκο που είχε στήσει κινηματικός βιβλιοπώλης της πόλης και μέχρι να πάει μία η ώρα για να αρχίσει το συνέδριο βγήκα βόλτα στην Oxford Road. Μπήκα για καφέ σε ένα μαγαζί απέναντι από το κτήριο του τοπικού BBC και παράγγειλα ένα τεράστιο καπουτσίνο με 2,1 λίρες που με την ισοτιμία της ημέρας σήμαινε …2,3 ευρώ. Άρα πολύ καλά πράξαμε το περασμένο Σάββατο και μποϋκοτάραμε τις ελληνικές καφετέριες που πουλάνε καφέ στην τιμή 4 και 5 ευρώ χωρίς να υπάρχει λόγος και έχουν και τους εργαζόμενους σε καθεστώς επισφαλούς απασχόλησης.
Το Λονδίνο δεν προσκυνά μόνο «σώβρακα και φανέλες»
Στο ίδιο μαγαζί αγόρασα τους Times της ημέρας. Η είδηση της 4ης σελίδας περιέγραφε για το νέο φαινόμενο στη Βρετανία, δηλαδή για την προσέλευση χιλιάδων ανθρώπων στις…πρόβες της Συμφωνικής Ορχήστρας Σιμόν Μπολιβάρ της Βενεζουέλας …στο Λονδίνο. Ναι, καλά διαβάσατε, στο Λονδίνο και όχι στο Καράκας, και όχι στις συναυλία απλώς αλλά στην πρόβα! Και τι δεν θα έδινα για να δω πλήθη ελλήνων και ελληνίδων να τρέχουν στις πρόβες π.χ. της Ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης ή της Ορχήστρας των Χρωμάτων, αντί να τρέχουν στις ποδοσφαιρικές και να «προσκυνάνε σώβρακα και φανέλες» του Ντιόγκο ή του Κατσουράνη!
Φιλιά από το Μάντσεστερ (κατά το φιλμ Φιλιά από το Λίβερπουλ)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια
Νωρίς-νωρίς ξεκίνησα σήμερα, Μεγάλη Τρίτη, για το αεροδρόμιο. Πτήση για Φρανκφούρτη και από εκεί για Μάντσεστερ για το συνέδριο «Εναλλακτικές μελλοντικές προοπτικές και λαϊκή διαμαρτυρία» που διοργανώνεται για 14η συνεχή χρονιά δίχως καμία οικονομική και διοικητική υποστήριξη παρά μόνο το μεράκι των διοργανωτών και την ενεργό συμμετοχή των συνέδρων (πανεπιστημιακών, μεταπτυχιακών φοιτητώ/τριών και ακτιβιστών/τριών από ολόκληρο τον πλανήτη. Κάθομαι σε ένα καφέ του αεροδρομίου και ξεφυλλίζω τις εφημερίδες. Πέφτω πάνω στην αναγγελία της κηδείας του Σπύρου του Μαρκόπουλου. Στενοχωριέμαι γιατί δεν θα είμαι εκεί για να τα πούμε για τελευταία πια φορά. Αντίο Σπύρο, έστω και εκ του μακρόθεν. Θα σε θυμόμαστε για τους αγώνες σου και θα εμπνεόμαστε από το σύνθημά σου σε εκείνο το ψεκασμένο με δακρυγόνα πανό: «Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια».
Είμαστε ακόμα (wi-fi αλλά) ζωντανοί
Στο Shopping Centre, τον μικρό αυτό καπιταλιστικό ναό της κατανάλωσης, πέρα από τους μανιακούς του «αθλήματος», δεκάδες νέοι και νέες που ταξιδεύουν προς και από Ελλάδα κάθονται κατάχαμα στέλνοντας και παίρνοντας ηλεκτρονικά μηνύματα και σερφάροντας στο διαδίκτυο με τις ασύρματες συνδέσεις, μια εικόνα άγνωστη σε σχέση με το πρόσφατο ακόμα παρελθόν (το ίδιο πάνω-κάτω ταξίδι έκανα τέσσερα χρόνια πριν στο ίδιο συνέδριο). Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι/ες είναι απομονωμένοι/ες. Μερικοί/ές μιλούν ακόμα μεταξύ τους «ζωντανά». Δεν έχουν γίνει οι πάντες πλήρως ηλεκτρονικοποιημένα όντα.
Τα τροπάρια των εργαζομένων
Έχοντας, λοιπόν, αρκετή ώρα στη διάθεσή μου μέχρι να πάμε για επιβίβαση, ρίχνουμε με ματιά στην Αυγή. Για άλλη μια μέρα οι ειδήσεις του «Παρατηρητηρίου εργασίας» με συγκλονίζουν:
• Επί τρεις μήνες απλήρωτοι οι υπάλληλοι του Αγούδημου
• Κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι 30 υπάλληλοι του ταξιδιωτικού πρακτορείου ΑΤΗΕΝΑ λόγω επικείμενη πτώχευσης
• Συνδικαλιστής σε ξενοδοχείο του Ρεθύμνου απολύθηκε χωρίς δικαιολογία λίγο πριν ανοίξει για τη φετινή σεζόν
• Άλλη μια αγωγή της εργοδοσίας εναντίον των απεργών συναδέλφων της Αγροτικής Τράπεζας
• Αυθαίρετη απόλυση εργαζόμενου στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
• Δεν πληρώνονται τις εφημερίες του τελευταίο τριμήνου οι γιατροί των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης
• Απεργούν εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Π. και Α. Κυριακού για πρόσληψη προσωπικού και εφαρμογή της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το ωράριο
Σε άλλο ρεπορτάζ της εφημερίδας διαβάζω πως η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εισηγείται «εξίσωση παροχών προς τα κάτω και ορίων ηλικίας προς τα πάνω». Είναι εμφανές ότι λειτουργεί ως προπομπός της κυβερνητικής πολιτικής, παρά τις προηγηθείσες διαψεύσεις της κυρίας Πετραλιά. Βλέπετε είναι η «εβδομάδα των παθών» που δεν φαίνεται να σταματάει αλλά θα συνεχιστεί ως «Γολγοθάς» διαρκείας.
Με τον Κώστα τον ξενύχτη στη Ραφήνα
Παρίσι και Λόντρα, Ρόμα και Βιέννη, μπροστά στη … Ραφήνα καμιά σας δεν βγαίνει! Το εγγυάται ο…Σουφλιάς. Σεμνά και ταπεινά, ο Θεσσαλός υπουργός περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ για τους λάτρεις των αρκτικόλεξων) βλέπει πολύ μπροστά στο μέλλον και οραματίζεται μια Αθήνα…13 εκατομμυρίων κατοίκων, όπως γράφει στον Ελεύθερο Τύπο, ένας παλιός φίλος, ο Αργύρης ο Δεμερτζής, με αφρομή το «νέο ρυθμιστικό» που προτείνει ο εκτροπέας του Αχελώου. Ένα από τα φοβερά και τρομερά μέτρα θα είναι η πεζοδρόμηση της … Πεσματζόγλου. Γουάου και ξανά γουοάου! Η δε Ραφήνα πρόκειται να μετατραπεί σε «κύριο οικιστικό άξονα». Θα έχουν ενηλικιωθεί ως τότε τα δίδυμα του Κώστα και τη Νατάσας και θα εκπονήσουν διδακτορική διατριβή στο πασίγνωστο τότε RSE (Rafina School of Economics and Political Science). Κατά τα άλλα, σε άλλο ρεπορτάζ του Κ. Μπογάτσου στην ίδια εφημερίδα, διαβάζουμε ότι ο Μαλιακός Κόλπος έχει μετατραπεί σε «νεκροταφείο ψαριών». Μέχρι τότε, όμως, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει; Για τα σημερινή βρωμόψαρα θα χολοσκάσουμε σήμερα; Το μέλλον των βιονικών ανθρώπων μας ενδιαφέρει. Κάπως έτσι σκέφτεται ο Σουφλιάς και οι συν αυτώ.
Εργασία στα χρόνια της χολέρας
Μπαίνοντας στο αεροπλάνο πήρα την International Herald Tribune. To αεροσκάφος σφύζει από συνταξιούχους Γερμανούς και ελληνόπουλα όλων των προορισμών που επιστρέφουν στα πανεπιστήμια στα οποία σπουδάζουν, μιας και το Καθολικώς Διαμαρτυρόμενο Πάσχα έληξε για φέτος. Τα κεφάλια μέσα! Μόνο και μόνο ο τίτλος του άρθρου της τελευταίας τα λέει όλα: «Στη σημερινή αγορά εργασίας, δεν γίνεσαι καλύτερος όσο περνούν τα χρόνια˙ γίνεσαι γέρος». Σύμφωνοι, ρε παιδιά, αλλά όταν τα λέμε εμείς και τα καταγγέλλουμε όλα αυτά, είμαστε «παλιομοδίτες αριστεροί» .
Σωματική ανάγκη και μαγνητικές κάρτες
Μανιακοί με την «ασφάλεια» οι Βρετανοί έχουν γεμίσει κάθε γωνία με κάμερες και κάθε πόρτα με μηχανήματα αναγνώρισης μαγνητικών καρτών. Στη φοιτητική εστία όπου μένω πρέπει να ανοίξω με την κάρτα 3 (τρεις) διαδοχικές πόρτες σε απόσταση μικρότερη από 10 (δέκα) μέτρα. Επίσης, επειδή η πόρτα του δωματίου μου κλειδώνει αυτόματα πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχω μαζί μου το κλειδί και όπως καταλαβαίνετε ακόμη και η … σωματική ανάγκη υπόκειται στη λογική της «ασφάλειας» καθώς είναι κοινόχρηστος ο σχετικός χώρος. Για να σου δώσουν πρόσβαση στο διαδίκτυο πρέπει να είσαι πολύ προχωρημένος τύπος μιας και ο κωδικός ασφαλείας για τους τεχνολογικά ένα βήμα πιο πίσω είναι ζήτημα πολύπλοκων εξισώσεων, παραγώγων και πολυωνύμων.
Από τον αφιλόξενο Άγιο Παντελεήμονα στους υπέροχους Άγιους Πάντες
Όλα αυτά, όμως, τα ξεχνάς όταν καταφέρεις να βγεις από τις τρεις μαγνητικές πόρτες. Σε αποζημιώνει το πράσινο, τα πανύψηλα δέντρα που παραβγαίνουν στα μεγαθήρια κτήρια των 10-15 ορόφων. Ανάμεσα σε πανέμορφα βικτωριανά μέγαρα και παλιά βιομηχανικά κτήρια ρέουν ποτάμια και φυτρώνει όχι μόνο το γρασίδι αλλά και αμυγδαλιές. Κατεβαίνοντας την Charles Street και στρίβοντας αριστερά στην κεντρική Oxford Road μπαίνεις στην περιοχή των πανεπιστημίων. Κατευθύνομαι στο κτήριο του Metropolitan Manchester University όπου θα διεξαχθεί το συνέδριο. Πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυπολιτισμική η περιοχή, γεμάτη εστιατόρια 10-12 εθνικών κουζινών και κλασικές βρετανικές παμπ μας περιμένουν για αμέτρητους γύρους κόκκινης μπύρας και καυτερών εδεσμάτων. Μουσεία, γκαλερί, θέατρα και ταινιοθήκες αλλά και τα γραφεία της Φοιτητικής Ένωσης που διαθέτει χώρους διαλέξεων, προβολών και παραστάσεων φιλοξενούν σειρά παραστάσεων, εκθέσεων και αφιερωμάτων. Στο MMU το συνέδριό μας έχει παρέα τους συμμετέχοντες του συνεδρίου για την «Υπερβατική Φιλοσοφία». Το μέλλον σου προσφέρεται με το όμορφο πρόσωπό του και όχι με αυτό που βλέπουμε στη Μενάρδου, στον Άγιο Παντελεήμονα και στην Αγιά της Πάτρας. Κι εδώ υπάρχουν προβλήματα διακρίσεων και καχυποψίας αλλά οι Βρετανοί έχουν «χωνέψει» πια την παρουσία των «άλλων». Εξάλλου στην περιοχή πολιούχος δεν είναι ένας αλλά πολλοί, είναι οι Άγιοι Πάντες, όπως λέγεται το κεντρικό κτήριο του MMU.
Φτιάξε βρε Ρίτσαρντ ένα καφέ να τονε πιούμε στο μπουφέ…
Εγγράφηκα, λοιπόν στο συνέδριο, βοήθησα λίγο στη γραμματειακή υποστήριξη καθώς δεν υπήρχε τέτοιο κοντύλι στον προϋπολογισμό του συνεδρίου (έλλειψη που οφείλεται στις περικοπές των χρηματοδοτήσεων λόγω κρίσης ή γενικότερη εκπαιδευτική νεοφιλελεύθερη πολιτική;) και όλα επαφίονταν στον συνεδριακό πατριωτισμό των συμμετεχόντων (πανεπιστημιακών και ακτιβιστών). Αγόρασα μισοτιμής βιβλία, παλιά και νέα, από τον πάγκο που είχε στήσει κινηματικός βιβλιοπώλης της πόλης και μέχρι να πάει μία η ώρα για να αρχίσει το συνέδριο βγήκα βόλτα στην Oxford Road. Μπήκα για καφέ σε ένα μαγαζί απέναντι από το κτήριο του τοπικού BBC και παράγγειλα ένα τεράστιο καπουτσίνο με 2,1 λίρες που με την ισοτιμία της ημέρας σήμαινε …2,3 ευρώ. Άρα πολύ καλά πράξαμε το περασμένο Σάββατο και μποϋκοτάραμε τις ελληνικές καφετέριες που πουλάνε καφέ στην τιμή 4 και 5 ευρώ χωρίς να υπάρχει λόγος και έχουν και τους εργαζόμενους σε καθεστώς επισφαλούς απασχόλησης.
Το Λονδίνο δεν προσκυνά μόνο «σώβρακα και φανέλες»
Στο ίδιο μαγαζί αγόρασα τους Times της ημέρας. Η είδηση της 4ης σελίδας περιέγραφε για το νέο φαινόμενο στη Βρετανία, δηλαδή για την προσέλευση χιλιάδων ανθρώπων στις…πρόβες της Συμφωνικής Ορχήστρας Σιμόν Μπολιβάρ της Βενεζουέλας …στο Λονδίνο. Ναι, καλά διαβάσατε, στο Λονδίνο και όχι στο Καράκας, και όχι στις συναυλία απλώς αλλά στην πρόβα! Και τι δεν θα έδινα για να δω πλήθη ελλήνων και ελληνίδων να τρέχουν στις πρόβες π.χ. της Ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης ή της Ορχήστρας των Χρωμάτων, αντί να τρέχουν στις ποδοσφαιρικές και να «προσκυνάνε σώβρακα και φανέλες» του Ντιόγκο ή του Κατσουράνη!
Φιλιά από το Μάντσεστερ (κατά το φιλμ Φιλιά από το Λίβερπουλ)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Monday, April 13, 2009
Στη μνήμη του ΣΠΥΡΟΥ: Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια
Γνώρισα το Σπύρο εκείνο το μεγάλο χειμώνα του 1983-1984, όταν ήταν ακόμη πρωτοετής στο Παιδαγωγικό, με το πάθος της νιότης, μιας νιότης που δεν μπορούσε να χωρέσει στα στενά καλούπια της "ενσωματωμένης στο σύστημα αλλαγής" του κόμματος για το οποίο είχε αγωνιστεί μέσα από τις γραμμές της νεολαίας του. Ερχόταν μαζί μας στις πορείες ενάντια στο απεργοκτόνο άρθρο 4 μαζί με τον αδελφό του και συνάδελφο στις τράπεζες, το Νίκο, και βρισκόμασταν στις πρώτες γραμμές, στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους βρετανούς ανθρακωρύχους. Ο Σπύρος δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα το έβαζε κάτω, δεν θα συμβιβαζόταν με μια πλαστική "αλλαγή". Απ' όσο θυμάμαι είχε μπει στην Ένότητα Μαρξιστών Σοσιαλιστών. Τα λέγαμε τα βράδια εκείνα στο μπαρ "Συλλήβδην" (του Γιώργου, της Μαριάννας και του Γιάννη που τον είδα στην προβολή της Μακρονήσου) με δεκάδες συναγωνιστές/τριες παρέα με ένα ποτό και διάφορα χάπενινγκ ξαφνικά και πολύμορφα. Τον έχασα μετά για καμιά δεκαπενταετία για να τον βρω στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Πολιτικού της Νομικής να ειδικεύεται στην Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης. Και εκεί πάντα ενεργός και πρωτοπόρος όπως ήταν πάντα και παντού, στις κινητοποιήσεις εναντίον των νόμων Αρσένη, Γιαννάκου, στα Πίσω Θρανία, στους "Δασκάλους σε Κίνηση" κ.α.
Σπύρο, ξέρεις πάντα υπάρχει το σκαμπό στο μπαρ αλλά και το κάθισμα στο αμφιθέατρο, όπως υπάρχει πάντα η πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων.
Γεια χαρά
Θανάσης Τσακίρης
"'Εφυγε" ο φίλος, σύντροφος και συνάδελφος Σπύρος Μαρκόπουλος. Γιατί...γιατί...γιατί;
Έφυγε από κοντά μας για το μακρύ ταξίδι ο σύντροφος δάσκαλος Σπύρος Μαρκόπουλος
Πώς μπορούν οι λέξεις να μιλήσουν για το Σπύρο μας, πώς μπορούν τα λόγια να το πουν. Μαύρα μαντάτα, δίσεκτοι καιροί….
Έφυγε από κοντά μας για το πιο μακρύ ταξίδι ο σύντροφος Σπύρος Μαρκόπουλος, μετά από άνιση μάχη με το θάνατο, σήμερα Κυριακή 12 Απρίλη 2009.
Ο Σπύρος, μάχιμος δάσκαλος, γεννήθηκε στις 3/1/1966 στο Αγρίνιο. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου πήγε Γυμνάσιο και Λύκειο. Πέρασε στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία το 1983, από όπου αποφοίτησε το 1985. Διορίστηκε δάσκαλος στην Πάρο, πήγε στο Βέλγιο ως δάσκαλος, όπου έκανε και μεταπτυχιακές σπουδές, που τις συνέχισε στην Αθήνα στο τομέα Πολιτικών Επιστημών και Κοινωνιολογίας, για να είναι τα τελευταία χρόνια δάσκαλος στα Πετράλωνα, στο 137ο Δημοτικό Σχολείο.
Φέτος ήταν στη Μετεκπαίδευση στην Πάτρα.
Πάντα με ενεργή συμμετοχή στα κοινά, στο Μαράσλειο με την ΕΜΑΣ, αργότερα ως δάσκαλος μέσα από τις Παρεμβάσεις – Κινήσεις – Συσπειρώσεις και στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών Π. Ε. « Ο Παρθενώνας» με το σχήμα «Δάσκαλοι σε Κίνηση».
Τρία χρόνια πρόεδρος του Συλλόγου, χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, πολλές φορές αντιπρόσωπος των Παρεμβάσεων στις Γενικές Συνελεύσεις της ΔΟΕ.
Συμμετείχε ενεργά στο εκπαιδευτικό περιοδικό « Εκπαιδευτική Κοινότητα» στη Συντακτική του ομάδα, πάντα με άποψη για την παιδαγωγική και κοινωνική δράση.
Μέλος του Παιδαγωγικού Ομίλου των Παρεμβάσεων – Κινήσεων – Συσπειρώσεων Π.Ε.
Δραστηριοποιούνταν στην εκπαιδευτική, αντιρατσιστική κίνηση « Πίσω θρανία», προσφέροντας δωρεάν μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες, πρωταγωνιστούσε στο κίνημα για πλήρη δικαιώματα των μεταναστών, αλλά και των παιδιών τους μέσα και έξω από τα σχολεία.
Ο πάντα γελαστός και αγαπητός μας Σπύρος…Πάντα στην πρώτη τη γραμμή, όπως στην απεργία του 2006, ακούραστος, σεμνός, μοναδικός, αλλά και σε στιγμές νηνεμίας, προσπαθώντας με συλλογικό τρόπο να δημιουργήσει το αύριο, όπως το ονειρεύτηκε…
Καλό ταξίδι μονάκριβέ μας σύντροφε…
«Οι σύντροφοι δεν πεθαίνουν, κατοικούν στο βάθος των δρόμων,
Όποιον και να πάρεις θα τους συναντήσεις….»
Θα συναντηθούμε αύριο Τρίτη στις 3.30 στο νεκροταφείο Παπάγου για το τελευταίο Αντίο!
Αντί για στεφάνια η οικογένεια και οι σύντροφοι του θα επιθυμούσαν τα χρήματα να δοθούν στην καμπάνια « Ένα Σχολείο για τη Γάζα» Συλλόγων Π. Ε και ΕΛΜΕ.
Αριθμός Λογαριασμού 4260100830920 Αγροτική Τράπεζα
Πώς μπορούν οι λέξεις να μιλήσουν για το Σπύρο μας, πώς μπορούν τα λόγια να το πουν. Μαύρα μαντάτα, δίσεκτοι καιροί….
Έφυγε από κοντά μας για το πιο μακρύ ταξίδι ο σύντροφος Σπύρος Μαρκόπουλος, μετά από άνιση μάχη με το θάνατο, σήμερα Κυριακή 12 Απρίλη 2009.
Ο Σπύρος, μάχιμος δάσκαλος, γεννήθηκε στις 3/1/1966 στο Αγρίνιο. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου πήγε Γυμνάσιο και Λύκειο. Πέρασε στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία το 1983, από όπου αποφοίτησε το 1985. Διορίστηκε δάσκαλος στην Πάρο, πήγε στο Βέλγιο ως δάσκαλος, όπου έκανε και μεταπτυχιακές σπουδές, που τις συνέχισε στην Αθήνα στο τομέα Πολιτικών Επιστημών και Κοινωνιολογίας, για να είναι τα τελευταία χρόνια δάσκαλος στα Πετράλωνα, στο 137ο Δημοτικό Σχολείο.
Φέτος ήταν στη Μετεκπαίδευση στην Πάτρα.
Πάντα με ενεργή συμμετοχή στα κοινά, στο Μαράσλειο με την ΕΜΑΣ, αργότερα ως δάσκαλος μέσα από τις Παρεμβάσεις – Κινήσεις – Συσπειρώσεις και στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών Π. Ε. « Ο Παρθενώνας» με το σχήμα «Δάσκαλοι σε Κίνηση».
Τρία χρόνια πρόεδρος του Συλλόγου, χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, πολλές φορές αντιπρόσωπος των Παρεμβάσεων στις Γενικές Συνελεύσεις της ΔΟΕ.
Συμμετείχε ενεργά στο εκπαιδευτικό περιοδικό « Εκπαιδευτική Κοινότητα» στη Συντακτική του ομάδα, πάντα με άποψη για την παιδαγωγική και κοινωνική δράση.
Μέλος του Παιδαγωγικού Ομίλου των Παρεμβάσεων – Κινήσεων – Συσπειρώσεων Π.Ε.
Δραστηριοποιούνταν στην εκπαιδευτική, αντιρατσιστική κίνηση « Πίσω θρανία», προσφέροντας δωρεάν μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες, πρωταγωνιστούσε στο κίνημα για πλήρη δικαιώματα των μεταναστών, αλλά και των παιδιών τους μέσα και έξω από τα σχολεία.
Ο πάντα γελαστός και αγαπητός μας Σπύρος…Πάντα στην πρώτη τη γραμμή, όπως στην απεργία του 2006, ακούραστος, σεμνός, μοναδικός, αλλά και σε στιγμές νηνεμίας, προσπαθώντας με συλλογικό τρόπο να δημιουργήσει το αύριο, όπως το ονειρεύτηκε…
Καλό ταξίδι μονάκριβέ μας σύντροφε…
«Οι σύντροφοι δεν πεθαίνουν, κατοικούν στο βάθος των δρόμων,
Όποιον και να πάρεις θα τους συναντήσεις….»
Θα συναντηθούμε αύριο Τρίτη στις 3.30 στο νεκροταφείο Παπάγου για το τελευταίο Αντίο!
Αντί για στεφάνια η οικογένεια και οι σύντροφοι του θα επιθυμούσαν τα χρήματα να δοθούν στην καμπάνια « Ένα Σχολείο για τη Γάζα» Συλλόγων Π. Ε και ΕΛΜΕ.
Αριθμός Λογαριασμού 4260100830920 Αγροτική Τράπεζα
Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα - Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
... για ν’ ανοίξουμε τις πόρτες της σιωπής
Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, διοργανώνει η “Φεμινιστική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα”, την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ), στις 8.30 μ.μ.
♦ Προσφέρθηκαν να τραγουδήσουν οι:
Νένα Βενετσάνου, Καλλιόπη Βέττα και Γιάννης Ιωάννου, Σαβίνα Γιαννάτου, Σωτηρία Λεονάρδου, Μάρθα Μαυροειδή, Λάμια Μπεντίουι, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Νατάσσα Παπαδοπούλου - Τζαβέλα, Katrin the Thrill, “Rodina” - πολυφωνικό συγκρότημα γυναικών από τη Βουλγαρία.
♦ Μαρτυρίες γυναικών που δουλεύουν στο χώρο της καθαριότητας διαβάζει η Ιόλη Βρυχέα.
♦ Θα παρευρεθεί και θα μιλήσει εκπρόσωπος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ).
Τα έσοδα της συναυλίας θα κατατεθούν στον τραπεζικό λογαριασμό της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Μετά τη δολοφονική απόπειρα με βιτριόλι που έγινε το βράδυ της 22ας Δεκεμβρίου 2008 εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα, μαχητικής συνδικαλίστριας στο χώρο των καθαριστριών, άρχισε να γίνεται γνωστή η κατάσταση που κυριαρχεί στο χώρο της καθαριότητας και αφορά γυναίκες, στην πλειονότητά τους μετανάστριες: Απίστευτες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας με πλαστές ώρες εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, μειωμένα ένσημα, μαφιόζικες εργοδοτικές πρακτικές από τους εργολάβους που στην ουσία έχουν «αναλάβει» το χώρο της καθαριότητας, ψυχολογική και σεξουαλική βία, απόλυτη αδράνεια των ελεγκτικών μηχανισμών, ευθύνες κυβερνητικών παραγόντων, δημόσιων υπηρεσιών και συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα κλήθηκε να πληρώσει το τίμημα για το κουράγιο της να μπει μπροστά και να διεκδικήσει αυτή, μια μετανάστρια, τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα για την ίδια και τις συναδέλφους της. Και τιμωρήθηκε μ’ αυτόν τον πρωτοφανή τρόπο που παραπέμπει σε έναν σκοτεινό κόσμο ασύλληπτης αγριότητας, οι άγραφοι νόμοι του οποίου επιβάλλουν τον κυριολεκτικό αφανισμό του προσώπου και το πνίξιμο της φωνής της γυναίκας που τόλμησε να απειθαρχήσει.
Η Φεμινιστική Πρωτοβουλία, η οποία δημιουργήθηκε αμέσως μετά την αποτρόπαιη επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα, έχει λάβει μέρος στις κινητοποιήσεις που έχουν γίνει, έχει δημοσιεύσει κείμενα στον Τύπο, έχει συμμετάσχει σε σχετικές εκδηλώσεις. Πιστεύουμε πως το ελάχιστο χρέος μας προς τη θαυμαστή αυτή γυναίκα, που συνεχίζει να δίνει τη μάχη της στον Ευαγγελισμό, είναι να απαιτήσουμε να αποκαλυφθούν άμεσα και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης εναντίον της και, αλληλέγγυες με τις γυναίκες του σωματείου της, να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να δοθεί ένα τέλος στις απαράδεκτες συνθήκες που συνιστούν την εργασιακή τους καθημερινότητα.
Εισιτήρια προπωλούνται στο δισκοπωλείο “Vinyl Microstore”, Διδότου 34, Εξάρχεια
Τιμή εισιτηρίου: 12 €
... για ν’ ανοίξουμε τις πόρτες της σιωπής
Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, διοργανώνει η “Φεμινιστική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα”, την Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ), στις 8.30 μ.μ.
♦ Προσφέρθηκαν να τραγουδήσουν οι:
Νένα Βενετσάνου, Καλλιόπη Βέττα και Γιάννης Ιωάννου, Σαβίνα Γιαννάτου, Σωτηρία Λεονάρδου, Μάρθα Μαυροειδή, Λάμια Μπεντίουι, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Νατάσσα Παπαδοπούλου - Τζαβέλα, Katrin the Thrill, “Rodina” - πολυφωνικό συγκρότημα γυναικών από τη Βουλγαρία.
♦ Μαρτυρίες γυναικών που δουλεύουν στο χώρο της καθαριότητας διαβάζει η Ιόλη Βρυχέα.
♦ Θα παρευρεθεί και θα μιλήσει εκπρόσωπος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ).
Τα έσοδα της συναυλίας θα κατατεθούν στον τραπεζικό λογαριασμό της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Μετά τη δολοφονική απόπειρα με βιτριόλι που έγινε το βράδυ της 22ας Δεκεμβρίου 2008 εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα, μαχητικής συνδικαλίστριας στο χώρο των καθαριστριών, άρχισε να γίνεται γνωστή η κατάσταση που κυριαρχεί στο χώρο της καθαριότητας και αφορά γυναίκες, στην πλειονότητά τους μετανάστριες: Απίστευτες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας με πλαστές ώρες εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, μειωμένα ένσημα, μαφιόζικες εργοδοτικές πρακτικές από τους εργολάβους που στην ουσία έχουν «αναλάβει» το χώρο της καθαριότητας, ψυχολογική και σεξουαλική βία, απόλυτη αδράνεια των ελεγκτικών μηχανισμών, ευθύνες κυβερνητικών παραγόντων, δημόσιων υπηρεσιών και συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα κλήθηκε να πληρώσει το τίμημα για το κουράγιο της να μπει μπροστά και να διεκδικήσει αυτή, μια μετανάστρια, τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα για την ίδια και τις συναδέλφους της. Και τιμωρήθηκε μ’ αυτόν τον πρωτοφανή τρόπο που παραπέμπει σε έναν σκοτεινό κόσμο ασύλληπτης αγριότητας, οι άγραφοι νόμοι του οποίου επιβάλλουν τον κυριολεκτικό αφανισμό του προσώπου και το πνίξιμο της φωνής της γυναίκας που τόλμησε να απειθαρχήσει.
Η Φεμινιστική Πρωτοβουλία, η οποία δημιουργήθηκε αμέσως μετά την αποτρόπαιη επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα, έχει λάβει μέρος στις κινητοποιήσεις που έχουν γίνει, έχει δημοσιεύσει κείμενα στον Τύπο, έχει συμμετάσχει σε σχετικές εκδηλώσεις. Πιστεύουμε πως το ελάχιστο χρέος μας προς τη θαυμαστή αυτή γυναίκα, που συνεχίζει να δίνει τη μάχη της στον Ευαγγελισμό, είναι να απαιτήσουμε να αποκαλυφθούν άμεσα και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης εναντίον της και, αλληλέγγυες με τις γυναίκες του σωματείου της, να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να δοθεί ένα τέλος στις απαράδεκτες συνθήκες που συνιστούν την εργασιακή τους καθημερινότητα.
Εισιτήρια προπωλούνται στο δισκοπωλείο “Vinyl Microstore”, Διδότου 34, Εξάρχεια
Τιμή εισιτηρίου: 12 €
Thursday, April 09, 2009
Νέο τεύχος του περιοδικού "Το Στίγμα"
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
της τριμηνιαίας πολιτικής έκδοσης για την κομμουνιστική ανανέωση
ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ της αριστερής ριζοσπαστικής παρέμβασης
Κυκλοφόρησε το 29ο τεύχος (Ιανουάριος – Μάρτιος 2009) του περιοδικού ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ μέσα σε μία από τις πιο πυκνές, από πλευράς πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων, περιόδους του 21ου αιώνα στην Ελλάδα και διεθνώς.
Η οικονομική κρίση, που εντείνεται μέρα με την ημέρα με πρώτα και κύρια θύματα τους εργαζόμενους και κύριους υπεύθυνους αυτούς που κερδίζουν από αυτήν, δηλαδή το κεφάλαιο, απασχολεί όλη την αριστερά και η συζήτηση για την υπέρβασή της με το άνοιγμα του δρόμου για το σοσιαλισμό απλώνεται σε πολλά άρθρα του περιοδικού.
Η κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη που μας πέρασε και η μεγάλη κινητοποίηση της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, των επισφαλώς εργαζομένων, των μισθωτών εργατών, Ελλήνων και μεταναστών/τριών έδειξαν ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, της υποαπασχόλησης και της ανεργίας για να πλουτίζει η άρχουσα καπιταλιστική τάξη των τραπεζιτών, βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων και εφοπλιστών, δεν περνάει όταν συναντά μαζικές αντιστάσεις. Γι’ αυτό πέρα από το ιδεολογικό οπλοστάσιο χρησιμοποιείται το πραγματικό: καταστολή, αντιτρομοκρατικός νόμος, ποινικοποίηση της «κουκούλας», ίδρυση νέων ομάδων κρούσης και περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας. Στην «έκρηξη του Δεκέμβρη» το ΣΤΙΓΜΑ αφιερώνει μεγάλο μέρος της ύλης του για να την μελετήσει πολύπλευρα και να βγάλει συμπεράσματα για την στρατηγική και τακτική των εξεγερμένων και του πολιτικού συστήματος που αμφισβητείται πλέον ανοιχτά.
Όμως, την ίδια περίοδο οι σκοτεινές γωνιές της πόλης έκρυβαν τη βαρβαρότητα και την βαναυσότητα των «νέων εργασιακών σχέσεων» κι έναν ολόκληρο εργοδοτικό κόσμο που ζει και τρέφεται αποκλειστικά από την παραβίαση κάθε έννοιας εργατικής νομοθεσίας στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, εργάτρια, γυναίκα και μετανάστρια σήκωσε το κεφάλι της και το ανάστημά της στους τρισάθλιους αυτούς εργοδότες για να εισπράξει το «ευχαριστώ» του συστήματος: θρασύδειλοι τραμπούκοι της επιτέθηκαν με βιτριόλι για να τη βγάλουν από τη μέση και να συνεχίσουν οι εργοδότες τους τις «ευεργεσίες» τους προς την κοινωνία. Στην Κωνσταντίνα και στους/στις μετανάστες/ριες είναι αφιερωμένα δύο άρθρα του ΣΤΙΓΜΑΤΟΣ.
Αν οι μετανάστες/τριες και οι πρόσφυγες είναι οι σύγχρονοι «της γης οι κολασμένοι», οι καλλιεργητές της γης δεν φαίνονται να είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από την Ευρωπαϊκή και την Ελληνική αγροτική πολιτική. Εξεγέρθηκαν και αυτοί ζητώντας το δίκιο τους για να τους ψεκάσουν οι ένστολοι μπράβοι του Μαρκογιαννάκη στο λιμάνι της αγωνίας του Πειραιά. Το ΣΤΙΓΜΑ περιλαμβάνει ένα μικρό αφιέρωμα στις Μεγάλες Αγροτικές Κινητοποιήσεις.
Ο κόσμος φλέγεται ξανά αυτή την περίοδο και ειδικότερα στη γειτονιά μας. Η μαρτυρική Γάζα και ο Παλαιστινιακός λαός, 60 χρόνια από την εκδίωξή του από τα εδάφη του, ξανάνιωσε τη νεοναζιστική βαρβαρότητα των πρώην θυμάτων του Χιτλερικού Ναζισμού. Το σιωνιστικό Ισραηλινό κράτος έριξε όλη του τη στρατιωτική δύναμη που του προσφέρει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός για να καταστρέψει την πολύπαθη περιοχή και να εξαφανίσει πόλεις και χωριά από το χάρτη, και, βεβαίως, κάποιες χιλιάδες μαχητές και πολίτες. Το ΣΤΙΓΜΑ εξετάζει το Παλαιστινιακό στην εποχή του Ομπάμα και για να δείξει τις ιστορικές αναλογίες επισκέπτεται ξανά το Άουσβιτς, το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ιστορία της δίωξης των Εβραίων.
Τέλος, μια σειρά άρθρων αναφέρονται στη βιβλιοκριτική, την ιστορία, τον ασιατικό κινηματογράφο, τη μουσική και γενικότερα τον πολιτισμό. Το ΣΤΙΓΜΑ περιέχει συνέντευξη με τα Διάφανα Κρίνα και αποτίνει φόρο τιμής στους μεγάλους άνδρες και γυναίκες που μας άφησαν ξαφνικά για τον «άλλο κόσμο». Μιλάμε για τον αιώνιο, έφηβο αντάρτη Πάνο Τζαβέλα που μας μύησε στο αντάρτικο τραγούδι και τον κόσμο του, τη Μαρία Δημητριάδη που στην αντιδικτατορική αντίσταση και στη μεταπολίτευση τραγουδούσε για τη «γη που θα γίνει κόκκινη» αλλά και για τις «πιο όμορφες μέρες που δεν ήρθανε ακόμα» και , τέλος, για τον Μαρξιστή φιλόσοφο Ζωρζ Λαμπικά που θα έλεγε για την εξέγερση ότι μπορεί «να βρει το δρόμο της και να εκφράσει πολύμορφα και πολύπλευρα την απαίτηση για δημοκρατία που διαπερνά τη σύγχρονη κοινωνία (…) μια δημοκρατία που ωθείται μέχρι την επανάσταση που βασίζεται στη δημοκρατία των μαζών».
Καλή ανάγνωση.
Περιεχόμενα
Αντώνης Βούλγαρης
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ 3
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ & ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ 6
Π. Μανιάτης
ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ 8
Αργυροκαστρίτης Γιάννης
H ANAΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ 13
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ
ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΣΤΙΣ 31-1-2009 14
Παναγιώτης Τσονόπουλος
ΜΕΤΩΠΑ, ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ 16
Francois Sabado
ΤΟ ΝΑΚ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ 22
Στίγματα
Κόκκινα Στίγματα 26
Βιβή Κεφαλά
ΤΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ 28
Σταύρου Μπέκα
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟ AUSCHWITZ ΟΙ NAZI ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ & ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 30
Μικρό Αφιέρωμα στις Μεγάλες Αγροτικές Κινητοποιήσεις 34
Χαρίλαος Αρχοντής
Σημειώσεις με αφορμή τον πρόσφατο Αγροτικό Ξεσηκωμό 35
Θανάσης Τσακίρης
Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ 40
Βάλια Αρανίτου
Οι οικονομικές επιπτώσεις της Μετανάστευσης και τα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά των μεταναστών στην Ελλάδα 43
AΦΙΕΡΩΜΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ 41
Κώστας Δουζίνας
Τι μπορούμε να μάθουμε από τους διαδηλωτές στην Ελλάδα 50
Ζακ Ρανσιέρ
Η δημοκρατία ενάντια στον «εαυτό» της 51
Στέργιος Βασιλείου
Η εξέγερση και η εργοδοσία 55
Θανάσης Τσακίρης
Οι «μικρές σπίθες» δεν ανάβουν απαραίτητα την «πυρκαγιά» 60
Τάσος Δρούλιας
Σαστισμένη Θεωρία 63
Μπάμπης Μπαλτάς
Το τέλος της μεγάλης αφήγησης… 64
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 67
Ματίνα Κουντουρογιάννη
ΕΞΑΡΧΕΙΑ 68
Σπύρος Μπόικος
Λέον Τρότσκι, Οι Νεότουρκοι 71
Νανά Βαφείδη
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΥ: ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΛΜΕΡΑΫΕΡ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΑΡΙΩΝ 74
Αλέκος Βερναδάκης
Ο Νεοφιλελεύθερος εναγκαλισμός του Πανεπιστημίου 77
Φίλιππος Φιλίππου
Ο Στάλιν & η Οκτωβριανή επανάσταση 79
Μπάμπης Μπαλτάς
Η εκδοτική δραστηριότητα των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης: βιβλία, μεταφράσεις και διακίνηση ιδεών 81
Φίλιππος Φιλίππου
Μαρίνα Καραγάτση 85
Θανάσης Τσακίρης
Στίγματα Ασιατικού κινηματογράφου 86
μια συνέντευξη με τa Διάφανα Κρίνα
(αν)ήσυχοι με τον πλανήτη μας ταξιδεύουμε… Και ριγμένοι κάτω εδώ στη γη περπατούμε… 89
Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος
Κ. Γ. Καρυωτάκης 94
Γαρυφαλλιά Αναστασοπούλου
Γιώργης Παυλόπουλος 95
Τάκης ‘Ακος
Το «Αντάρτικο Λημέρι» ταξίδεψε στη γειτονιά των αγγέλλων 98
Αναστασία Σαββίδου
για την Μαρία Δημητριάδη… 99
Τάσος Μπέτζελος
Ζορζ Λαμπικά… 101
της τριμηνιαίας πολιτικής έκδοσης για την κομμουνιστική ανανέωση
ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ της αριστερής ριζοσπαστικής παρέμβασης
Κυκλοφόρησε το 29ο τεύχος (Ιανουάριος – Μάρτιος 2009) του περιοδικού ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ μέσα σε μία από τις πιο πυκνές, από πλευράς πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων, περιόδους του 21ου αιώνα στην Ελλάδα και διεθνώς.
Η οικονομική κρίση, που εντείνεται μέρα με την ημέρα με πρώτα και κύρια θύματα τους εργαζόμενους και κύριους υπεύθυνους αυτούς που κερδίζουν από αυτήν, δηλαδή το κεφάλαιο, απασχολεί όλη την αριστερά και η συζήτηση για την υπέρβασή της με το άνοιγμα του δρόμου για το σοσιαλισμό απλώνεται σε πολλά άρθρα του περιοδικού.
Η κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη που μας πέρασε και η μεγάλη κινητοποίηση της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, των επισφαλώς εργαζομένων, των μισθωτών εργατών, Ελλήνων και μεταναστών/τριών έδειξαν ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, της υποαπασχόλησης και της ανεργίας για να πλουτίζει η άρχουσα καπιταλιστική τάξη των τραπεζιτών, βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων και εφοπλιστών, δεν περνάει όταν συναντά μαζικές αντιστάσεις. Γι’ αυτό πέρα από το ιδεολογικό οπλοστάσιο χρησιμοποιείται το πραγματικό: καταστολή, αντιτρομοκρατικός νόμος, ποινικοποίηση της «κουκούλας», ίδρυση νέων ομάδων κρούσης και περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας. Στην «έκρηξη του Δεκέμβρη» το ΣΤΙΓΜΑ αφιερώνει μεγάλο μέρος της ύλης του για να την μελετήσει πολύπλευρα και να βγάλει συμπεράσματα για την στρατηγική και τακτική των εξεγερμένων και του πολιτικού συστήματος που αμφισβητείται πλέον ανοιχτά.
Όμως, την ίδια περίοδο οι σκοτεινές γωνιές της πόλης έκρυβαν τη βαρβαρότητα και την βαναυσότητα των «νέων εργασιακών σχέσεων» κι έναν ολόκληρο εργοδοτικό κόσμο που ζει και τρέφεται αποκλειστικά από την παραβίαση κάθε έννοιας εργατικής νομοθεσίας στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, εργάτρια, γυναίκα και μετανάστρια σήκωσε το κεφάλι της και το ανάστημά της στους τρισάθλιους αυτούς εργοδότες για να εισπράξει το «ευχαριστώ» του συστήματος: θρασύδειλοι τραμπούκοι της επιτέθηκαν με βιτριόλι για να τη βγάλουν από τη μέση και να συνεχίσουν οι εργοδότες τους τις «ευεργεσίες» τους προς την κοινωνία. Στην Κωνσταντίνα και στους/στις μετανάστες/ριες είναι αφιερωμένα δύο άρθρα του ΣΤΙΓΜΑΤΟΣ.
Αν οι μετανάστες/τριες και οι πρόσφυγες είναι οι σύγχρονοι «της γης οι κολασμένοι», οι καλλιεργητές της γης δεν φαίνονται να είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από την Ευρωπαϊκή και την Ελληνική αγροτική πολιτική. Εξεγέρθηκαν και αυτοί ζητώντας το δίκιο τους για να τους ψεκάσουν οι ένστολοι μπράβοι του Μαρκογιαννάκη στο λιμάνι της αγωνίας του Πειραιά. Το ΣΤΙΓΜΑ περιλαμβάνει ένα μικρό αφιέρωμα στις Μεγάλες Αγροτικές Κινητοποιήσεις.
Ο κόσμος φλέγεται ξανά αυτή την περίοδο και ειδικότερα στη γειτονιά μας. Η μαρτυρική Γάζα και ο Παλαιστινιακός λαός, 60 χρόνια από την εκδίωξή του από τα εδάφη του, ξανάνιωσε τη νεοναζιστική βαρβαρότητα των πρώην θυμάτων του Χιτλερικού Ναζισμού. Το σιωνιστικό Ισραηλινό κράτος έριξε όλη του τη στρατιωτική δύναμη που του προσφέρει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός για να καταστρέψει την πολύπαθη περιοχή και να εξαφανίσει πόλεις και χωριά από το χάρτη, και, βεβαίως, κάποιες χιλιάδες μαχητές και πολίτες. Το ΣΤΙΓΜΑ εξετάζει το Παλαιστινιακό στην εποχή του Ομπάμα και για να δείξει τις ιστορικές αναλογίες επισκέπτεται ξανά το Άουσβιτς, το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ιστορία της δίωξης των Εβραίων.
Τέλος, μια σειρά άρθρων αναφέρονται στη βιβλιοκριτική, την ιστορία, τον ασιατικό κινηματογράφο, τη μουσική και γενικότερα τον πολιτισμό. Το ΣΤΙΓΜΑ περιέχει συνέντευξη με τα Διάφανα Κρίνα και αποτίνει φόρο τιμής στους μεγάλους άνδρες και γυναίκες που μας άφησαν ξαφνικά για τον «άλλο κόσμο». Μιλάμε για τον αιώνιο, έφηβο αντάρτη Πάνο Τζαβέλα που μας μύησε στο αντάρτικο τραγούδι και τον κόσμο του, τη Μαρία Δημητριάδη που στην αντιδικτατορική αντίσταση και στη μεταπολίτευση τραγουδούσε για τη «γη που θα γίνει κόκκινη» αλλά και για τις «πιο όμορφες μέρες που δεν ήρθανε ακόμα» και , τέλος, για τον Μαρξιστή φιλόσοφο Ζωρζ Λαμπικά που θα έλεγε για την εξέγερση ότι μπορεί «να βρει το δρόμο της και να εκφράσει πολύμορφα και πολύπλευρα την απαίτηση για δημοκρατία που διαπερνά τη σύγχρονη κοινωνία (…) μια δημοκρατία που ωθείται μέχρι την επανάσταση που βασίζεται στη δημοκρατία των μαζών».
Καλή ανάγνωση.
Περιεχόμενα
Αντώνης Βούλγαρης
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ 3
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ & ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ 6
Π. Μανιάτης
ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ 8
Αργυροκαστρίτης Γιάννης
H ANAΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ 13
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ
ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΣΤΙΣ 31-1-2009 14
Παναγιώτης Τσονόπουλος
ΜΕΤΩΠΑ, ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ 16
Francois Sabado
ΤΟ ΝΑΚ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ 22
Στίγματα
Κόκκινα Στίγματα 26
Βιβή Κεφαλά
ΤΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ 28
Σταύρου Μπέκα
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟ AUSCHWITZ ΟΙ NAZI ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ & ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 30
Μικρό Αφιέρωμα στις Μεγάλες Αγροτικές Κινητοποιήσεις 34
Χαρίλαος Αρχοντής
Σημειώσεις με αφορμή τον πρόσφατο Αγροτικό Ξεσηκωμό 35
Θανάσης Τσακίρης
Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ 40
Βάλια Αρανίτου
Οι οικονομικές επιπτώσεις της Μετανάστευσης και τα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά των μεταναστών στην Ελλάδα 43
AΦΙΕΡΩΜΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ 41
Κώστας Δουζίνας
Τι μπορούμε να μάθουμε από τους διαδηλωτές στην Ελλάδα 50
Ζακ Ρανσιέρ
Η δημοκρατία ενάντια στον «εαυτό» της 51
Στέργιος Βασιλείου
Η εξέγερση και η εργοδοσία 55
Θανάσης Τσακίρης
Οι «μικρές σπίθες» δεν ανάβουν απαραίτητα την «πυρκαγιά» 60
Τάσος Δρούλιας
Σαστισμένη Θεωρία 63
Μπάμπης Μπαλτάς
Το τέλος της μεγάλης αφήγησης… 64
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 67
Ματίνα Κουντουρογιάννη
ΕΞΑΡΧΕΙΑ 68
Σπύρος Μπόικος
Λέον Τρότσκι, Οι Νεότουρκοι 71
Νανά Βαφείδη
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΥ: ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΛΜΕΡΑΫΕΡ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΑΡΙΩΝ 74
Αλέκος Βερναδάκης
Ο Νεοφιλελεύθερος εναγκαλισμός του Πανεπιστημίου 77
Φίλιππος Φιλίππου
Ο Στάλιν & η Οκτωβριανή επανάσταση 79
Μπάμπης Μπαλτάς
Η εκδοτική δραστηριότητα των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης: βιβλία, μεταφράσεις και διακίνηση ιδεών 81
Φίλιππος Φιλίππου
Μαρίνα Καραγάτση 85
Θανάσης Τσακίρης
Στίγματα Ασιατικού κινηματογράφου 86
μια συνέντευξη με τa Διάφανα Κρίνα
(αν)ήσυχοι με τον πλανήτη μας ταξιδεύουμε… Και ριγμένοι κάτω εδώ στη γη περπατούμε… 89
Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος
Κ. Γ. Καρυωτάκης 94
Γαρυφαλλιά Αναστασοπούλου
Γιώργης Παυλόπουλος 95
Τάκης ‘Ακος
Το «Αντάρτικο Λημέρι» ταξίδεψε στη γειτονιά των αγγέλλων 98
Αναστασία Σαββίδου
για την Μαρία Δημητριάδη… 99
Τάσος Μπέτζελος
Ζορζ Λαμπικά… 101
Wednesday, April 08, 2009
tsakthan daily 09/04/2009
Σήμερα σαν κάτι να είχε γίνει (εισβολή Αρειανών στο κέντρο της Αθήνας,
μαζική έξοδος Πάσχα από τώρα ειδικά προς τα νησιά, τι άλλο δεν ξέρω;)
και η Αθήνα έμοιαζε αυγουστιάτικη από πλευράς κυκλοφορίας. Εκεί που
χτες από τη στάση μου στην Άνω Ηλιούπολη χρειαστήκαμε 25 λεπτά της
ώρας για να φτάσουμε στην επόμενη στάση του Δημαρχείου, σήμερα κάναμε
25 λεπτά για να φτάσουμε στην Ακαδημίας. Το λεωφορείο είχε μόνο 7-8
επιβάτες και περνούσαμε από άδειες στάσεις, λες και κάποιος είεχε πει
στους πολίτες να μην βγουν από τα σπίτια τους. Κατα τα άλλα, ο
Πάγκαλος συνεχίζει την μεταμόρφωσή του σε ...Πάγκακο, η βία είτε του
Εθνικού Ύμνου είτε της κοινωνικής αποσάρθρωσης διαβρώνει το νου και
την ψυχή των φοβισμένων ανθρώπων και των ανθρώπων που έχουν αφεθεί στη
ναρκωμένη μοίρα τους. Τόσα χρόνια αυτή η κατάσταση υπάρχει και
χειροτερεύει μέρα με την ημέρα και οι φιλότιμες προσπάθειες των
εθελοντικών ομάδων δεν επαρκούν για να σώσουν αυτούς τους αφημένους
στη μοίρα τους ανθρώπους της πρέζας, του λευκού θανάτου και των
έρμαιων μικρών και μεγάλων νταβατζήδων. Κι όπως λέει παρακάτω ο Μάικ
Νταίηβις "Όσο η ζωή στην πόλη γίνεται αγριότερη, τα διάφορα
κοινωνικά περιβάλλοντα υιοθετούν στρατηγικές και τεχνο
λογίες ασφάλειας σύμφωνα με τα μέσα που διαθέτουν."
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://www.epohi.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://kinisiyperaspisis.blogspot.com
Απόσπασμα από το βιβλίο Πέρα από το Blade Runner. Αστικός έλεγχος - Η
οικολογία του φόβου του Mike Davis
Δεν μπορείς να διαπράξεις εγκλήματα, αν ξέρεις ότι σε παρακο
λουθεί ο Μεγάλος Αδελφός.
Ιδιοκτήτης ακινήτου στο Hollywood (1994)
Υπάρχει μήπως ανάγκη να εξηγήσω γιατί ο φόβος τρώει την ψυ
χή του Λος Άντζελες; Μονάχα ο τρόμος της μεσαίας τάξης για έ
να προοδευτικό φορολογικό καθεστώς ξεπερνά τη σύγχρονη ψύ
χωση για προσωπική ασφάλεια και κοινωνική απομόνωση. Ενό
ψει ενός κατακλυσμιαίου κύματος ανέργων και αστέγων και πα
ρά την εξάπλωση της πόλης, μία από τις μεγαλύτερες στην αμε
ρικανική επιχειρηματική ιστορία, μια διακομματική συ
ναίνεση επιμένει ότι κάθε προϋπολογισμός πρέπει να είναι
ισοζυγισμένος και ότι οι παροχές πρέπει να μειωθούν. Χωρίς
την ελπίδα περισσότερων δημόσιων επενδύσεων για την αποκα
τάσταση των στοιχειωδών κοινωνικών συνθηκών, είμαστε ανα
γκασμένοι αντιθέτως να αυξάνουμε τις δημόσιες και ιδιωτι
κές επενδύσεις για τη φυσική μας ασφάλεια. Η ρητορική της α
στικής μεταρρύθμισης παραμένει, αλλά η ουσία εξανεμίζε
ται. Η πρόταση «να ξαναχτίσουμε το Λος Άντζελες» σημαίνει α
πλώς να κουκουλώσουμε το πρόβλημα.
Όσο η ζωή στην πόλη γίνεται αγριότερη, τα διάφορα κοινωνι
κά περιβάλλοντα υιοθετούν στρατηγικές και τεχνολογίες α
σφάλειας σύμφωνα με τα μέσα που διαθέτουν. […] Στο μέτρο που αυ
τά τα μέτρα ασφαλείας είναι αντιδράσεις προς τους κλυδωνι
σμούς της πόλης, μπορεί να μιλήσει κανείς για μια «τεκτονική
των ταραχών», που μέσα από αλλεπάλληλα επεισόδια διαστρέ
φει και ανασχηματίζει τον αστικό χώρο. Μετά την εξέγερση
στο Watts, για παράδειγμα, οι κορυφαίοι μεγαλοϊδιοκτήτες
γης του Λος Άντζελες οργάνωσαν μια μυστικοπαθή «Επιτροπή
των 25», για να αντιμετωπίσουν όσες απειλές των προσπαθειών
ανασυγκρότησης θα έπεφταν στην αντίληψή τους. Μετά την προ
ειδοποίηση από το LAPD [Los Angeles Police Department, η Αστυ
νομική Διεύθυνση του Λος Άντζελες] ότι επίκειται μια μαύρη
«πλημμύρα» να ξεχειλίσει από το κέντρο της πόλης, η Επιτροπή
εγκατέλειψε τις προσπάθειες αναζωογόνησης του γερασμέ
νου χρηματοοικονομικού και εμπορικού τομέα. Αντιθέτως, έ
πεισε τη Δημαρχία να επιδοτήσει τη μεταστέγαση των τραπε
ζών και των κεντρικών γραφείων διαφόρων επιχειρήσεων σ’ έ
ναν καινούργιο χρηματοοικονομικό τομέα στην κορυφή του
Bunker Hill, μερικά τετράγωνα προς τα δυτικά. Ο δημοτικός φο
ρέας ανασυγκρότησης, λειτουργώντας ουσιαστικά ως έμμισθο
όργανο, κατέβαλε τις εγγυήσεις για τις απώλειες των επενδύ
σεων της Επιτροπής στην παλιά επιχειρηματική ζώνη, προσφέ
ροντας εκπτώσεις πολύ κάτω από την εμπορική αξία των αστι
κών γηπέδων μέσα στον καινούργιο πυρήνα.
Κλειδί για την επιτυχία της στρατηγικής αυτής, που χαιρετί
στηκε ως «αναγέννηση» του Downtown, ήταν ο φυσικός διαχωρι
σμός του νέου τομέα και των αξιών της γης σε αυτόν, πίσω από έ
ναν προμαχώνα από βαθμιδωτές περιφράξεις, τσιμεντοκολώ
νες και τείχη από αυτοκινητοδρόμους. Οι παραδοσιακές πεζο
διαβάσεις μεταξύ του Bunker Hill και του παλιού οικονομικού
πυρήνα της πόλης ξηλώθηκαν, και η κυκλοφορία των πεζών ανυ
ψώθηκε πάνω από το επίπεδο του δρόμου, με τη μορφή εναέ
ριων διαβάσεων, η πρόσβαση στις οποίες είναι ελεγχόμενη α
πό τα συστήματα ασφαλείας κάθε ουρανοξύστη. Αυτή η ριζι
κή ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου του Downtown –με τις δυ
σοίωνες φυλετικές της νύξεις– πραγματοποιήθηκε χωρίς ση
μαντικό δημόσιο αντίλογο.
Οι ταραχές του 1992 δικαίωσαν την προνοητικότητα των σχε
διαστών του Οχυρού Downtown. Ενώ ολόκληρη η παλιά επιχειρη
ματική ζώνη γινόταν γυαλιά-καρφιά, το Bunker Hill στάθηκε στο
ύψος του ονόματός του. Με το πάτημα ενός κουμπιού στα χειρι
στήριά τους, τα προσωπικά ασφάλειας των ουρανοξυστών των με
γάλων τραπεζών ήταν σε θέση να αποκόψουν κάθε πρόσβαση προς
τα πολύτιμα ακίνητά τους. Αλεξίσφαιρα ατσάλινα ρολά ξεδι
πλώνονταν για να καλύψουν τις ισόγειες εισόδους, οι κυλιόμε
νες κλίμακες ακινητοποιούνταν ακαριαία και οι ηλεκτρονι
κές κλειδαριές σφράγιζαν τις πεζοδιαβάσεις. Όπως σημείωνε η
Los Angeles Business Journal, η επιτυχία των αμυντικών μέτρων
της επιχειρηματικής έδρας του Downtown που δοκιμάστηκαν σε
πραγματικές ταραχές, τόνωσε τη ζήτηση για νεότερα και πιο ε
ξελιγμένα μέτρα φυσικής ασφάλειας.
Μία από τις συνέπειες αυτής της ζήτησης ήταν ότι τα όρια με
ταξύ αρχιτεκτονικής και επιβολής της δημόσιας τάξης έγι
ναν ακόμα πιο συγκεχυμένα. Το LAPD έγινε κεντρικός παράγο
ντας στη διαδικασία ανασχεδιασμού του Downtown. Κανένα μεί
ζον πρόγραμμα δεν προχωρούσε πια χωρίς τη συμμετοχή του. Εκ
πρόσωποι της αστυνομίας άσκησαν με επιτυχία πιέσεις ενά
ντια στην πρόβλεψη δημόσιων αποχωρητηρίων («σκηνές εγκλημά
των», κατά τη γνώμη τους) και την ανοχή της παρουσίας πλανό
διων μικροπωλητών («τσιλιαδόροι για εμπόρους ναρκωτικών»).
Οι ταραχές προσέφεραν, εξάλλου, στα αστυνομικά τμήματα
των προαστίων το πρόσχημα να διευρύνουν τη συμμετοχή τους σε
ζητήματα πολεοδομικά και χωροταξικά. Στο εύπορο Thousand
Oaks, για παράδειγμα, ο σύνδεσμος του Σερίφη στην πολεοδομι
κή επιτροπή έπεισε τον δήμο να θέσει εκτός νόμου τους παρά
δρομους ως «προτεραιότητα πρόληψης της εγκληματικότητας».
Η βιντεοσκόπηση των ανασυγκροτούμενων περιοχών του
Downtown επεκτάθηκε, στο μεταξύ, στους χώρους στάθμευσης,
τους ιδιωτικούς πεζόδρομους και τις πλατείες. Η σφαιρική αυ
τή επιτήρηση συνιστά ουσιαστικά ένα σαρωνόμενο τοπίο
(scanscape) – έναν χώρο προστατευτικής ορατότητας, που καθο
ρίζει όλο και περισσότερο πού αισθάνονται ασφαλείς στο
Downtown οι εργαζόμενοι των γραφείων και οι τουρίστες μεσαί
ου εισοδήματος. […]
Αναπόφευκτα, η επιτήρηση κλειστού κυκλώματος αργά ή γρή
γορα θα ενσωματωθεί σε οικιακά συστήματα ασφαλείας, για να
προκύψει μια φαινομενικά αδιάσπαστη συνέχεια επιτήρησης
ολόκληρης της καθημερινής ρουτίνας. Πράγματι, το πολυτε
λές λάιφ στάιλ σύντομα θα καθορίζεται από την ικανότητα να
συντηρούνται «ηλεκτρονικοί φύλακες άγγελοι» που θα προσέ
χουν τον ιδιοκτήτη και σημαντικά άλλα πρόσωπα στην προσωπι
κή τους ζωή. Ένας ειδικός σε θέματα ασφαλείας στο Beverly
Hills, που εμπορεύεται κρυφά συστήματα βιντεοσκόπησης που
επιτρέπουν σε εύπορους εργαζόμενους γονείς να επιτηρούν
τις χαμηλά αμειβόμενες νταντάδες και υπηρέτριες, συνέκρι
νε την έκρηξη των πωλήσεων που ακολούθησε τη δίκη της Louise
Woodward το 1997 (της βρετανίδας νταντάς που κατηγορήθηκε ότι
δολοφόνησε ένα νήπιο στη περιοχή της Βοστώνης), με το σπρω
ξίδι της μεσαίας τάξης στα τοπικά καταστήματα όπλων μετά
τις ταραχές του 1992. Τα επιστημονικά και τεχνολογικά πε
ριοδικά, από τη μεριά τους, καλωσόρισαν πρόσφατα την έλευ
ση της «ψηφιακής υπερ-επιτήρησης», που βασίζεται σε γκάτζετ
όπως ραντάρ τσέπης, βιντεοκάμερες με μήκος κύματος χιλιο
στών, συσκευές υπερύθρων αυτόματου εντοπισμού, κλειδιά φω
νής, συσκευές διακτυλοσκόπησης καθώς και θερμικής απεικόνι
σης προσώπου. Ο «Γενναίος Νέος Κόσμος», σύμφωνα με το New
Scientist, τώρα είναι και πάλι επίκαιρος:
Πρόκειται για έναν κόσμο όπου δε θα μπορεί κανείς πουθενά να
κρυφτεί ούτε και να κρύψει κάτι. Αναπτύσσονται ήδη συσκευές
που θα βλέπουν μέσα από τοίχους και θα κάνουν σωματικό έλεγχο
σε υπόπτους εξ αποστάσεως, διαπερνώντας τα ρούχα τους, μέ
χρι και μέσα στα σώματά τους. Τα άτομα θα ταυτοποιούνται από
τη χαρακτηριστική τους οσμή και θα εντοπίζονται ή θα «α
ναγνωρίζονται» ηλεκτρονικά, ακόμη και προτού να προλάβουν
να φέρουν σε πέρας μια εγκληματική πράξη. Και χάρη σε φτηνές
ψηφιακές κάμερες και πανίσχυρους καινούργιους αλγορίθμους
αναζήτησης, τα άτομα θα εντοπίζονται από υπολογιστές.
Δεν θα υπάρχει ανωνυμία ακόμη και μέσα στο άλλοτε κατα
δεκτικό πλήθος. [«Technopsy: Nowhere to Hide», New Scientist, 4 Νο
εμβρίου 1995, σ. 4.]
Μια πρώτης τάξεως πλατφόρμα για την καινούργια αυτή τεχνολο
γία επιτήρησης έμελλε να είναι ένας αναχρονισμός του 19ου
αιώνα: ο ουρανοξύστης. Τα ψηλά κτήρια γίνονται όλο και πιο
«ευαίσθητα» και εφοδιάζονται με θανατηφόρα ισχύ πυρός. Ο ου
ρανοξύστης με τον κεντρικό ηλεκτρονικό εγκέφαλο στην
κινηματογραφική ταινία Die Hard I (ουσιαστικά, ο Πύργος Fox-
Pereira του F. Scott Johnson στην Century City) προοιωνίζει μια
καινούργια γενιά αρχιτεκτονικών αντιηρώων, καθώς τα έξυ
πνα κτήρια είτε μάχονται το κακό είτε γίνονται πιόνια του. Το
αισθητηριακό σύστημα πολλών από τους νεόκτιστους πύργους
γραφείων στο Λος Άντζελες ήδη διαθέτει πανοπτική θέαση, ό
σφρηση, ευαισθησία στη θερμότητα, την υγρασία και την κίνη
ση και, σε μερικές περιπτώσεις, την ακοή. Ορισμένοι αρχιτέ
κτονες σήμερα προβλέπουν ότι μια μέρα οι υπολογιστές τε
χνητής νοημοσύνης ενός κτηρίου θα μπορούν αυτόματα να ανι
χνεύουν και να ελέγχουν το σύνολο του ανθρώπινου πληθυσμού
του, ίσως ακόμη και να ανταποκρίνονται στις συναισθηματι
κές διακυμάνσεις του, ιδίως τον φόβο ή τον πανικό. Χωρίς αυτό
να καθιστά περιττό το προσωπικό ασφαλείας, το ίδιο το
κτήριο θα είναι ικανό να χειρίζεται μόνο του τις κρίσεις, μι
κρές (π.χ. να διατάσσει στους περαστικούς να εξέλθουν από το
κτήριο ή να τους απαγορεύει να χρησιμοποιούν τα αποχωρητή
ρια) αλλά και μεγαλύτερες (π.χ. να παγιδεύει τους διαρρήκτες
μέσα σε κάποιον ανελκυστήρα).
Απόσπασμα από το βιβλίο του Mike Davis Πέρα από το Blade Runner.
Αστικός έλεγχος – Η οικολογία του φόβου, που μόλις κυκλοφόρησε από τις
εκδόσεις futura σε μετάφραση Νίκου Ηλιάδη. [ISBN 978-960-6654-53-4 /
280 σελ. / 18,80 ευρώ]
Ο Mike Davis (γεν. 1946) είναι αμερικανός κοινωνικός σχολιαστής,
θεωρητικός του άστεως, ιστορικός, και πολιτικός ακτιβιστής. Είναι
περισσότερο γνωστός για τις έρευνες του για τις κοινωνικές τάξεις στη
γενέτειρά του τη Νότια Καλιφόρνια. Ο Davis εργάστηκε ως τεμαχιστής
κρέατος, οδηγός φορτηγού, και έδρασε ως ακτιβιστής στις γραμμές του
Φοιτητικού κινήματος για μια Δημοκρατική Κοινωνία (SDS). Σπούδασε στο
Reed College στα μέσα της δεκαετίας του 1960, αλλά δεν ξεκίνησε την
ακαδημαϊκή του καριέρα πραγματικά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του
1970, όταν πήρε τα πτυχία ΒΑ και ΜΑ. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ το
Διδακτορικό του στην Ιστορία που είχε ξεκινήσει στο Πανεπιστήμιο της
Καλιφόρνια. Το 1998 έλαβε το MacArthur Fellowship Award, και υπήρξε
υπότροφος στο Ινστιτούτο Getty. Το 2007 κέρδισε το Βραβείο Λογοτεχνίας
Lannan στην κατηγορία των μη λογοτεχνικών βιβλίων. Τώρα είναι
καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Irvine,
καθώς και συνεκδότης της επιθεώρησης New Left Review. Αρθρογραφεί
επίσης στη βρετανική μηνιαία Σοσιαλιστική Επιθεώρηση, το όργανο του
Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας. Ως
δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος, ο Ντέιβις μεταξύ άλλων, αρθρογραφεί
συχνά για το αμερικανικό περιοδικό The Nation καθώς και για το
βρετανικό περιοδικό New Statesmen. Αυτοπροσδιορίζεται ως διεθνής
σοσιαλιστής και μαρξιστής-περιβαλλοντολόγος. Τα σημαντικότερα βιβλία
του είναι τα ακόλουθα: Beyond Blade Runner: Urban Control The Ecology
of Fear (1992)· Prisoners of the American Dream: Politics and Economy
in the History of the U.S. Working Class (1986, 1999)· City of Quartz:
Excavating the Future in Los Angeles (1990, 2006)· Ecology of Fear:
Los Angeles and the Imagination of Disaster (2000)· Magical Urbanism:
Latinos Reinvent the US City (2000)· Dead Cities, And Other Tales
(2003)· Planet of Slums (2006)· Buda's Wagon: A Brief History of the
Car Bomb (2007)· In Praise of Barbarians: Essays against Empire (2007)
· Evil Paradises: Dreamworlds of Neoliberalism, συνεπιμέλεια με τον
Daniel Bertrand Monk (2007).
TO BHMA
Δριμεία επίθεση Τσίπρα σε ΠαΣοΚ και Πάγκαλο
Εγκαλεί την Ιπποκράτους επειδή δεν καταδίκασε ούτε απέπεμψε τον
κοινοβουλευτικό της εκπρόσωπο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΙΤΣΙΚΑ | Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Oχι μόνο επέμεινε στην κρίση του ότι ο κ. Θ.Πάγκαλος «έχει ξεφύγει και
είναι εκτός εαυτού»,αλλά χθες ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Αλ.Τσίπρας
εξαπέλυσε και δριμεία επίθεση στην ηγεσία του ΠαΣοΚ επειδή ούτε
καταδίκασε το περιεχόμενο των δηλώσεών του ούτε τον απέπεμψε από τη
θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, εφόσον δεν την εκφράζει επίσημα.
Το ζήτημα τίθεται εκ του ρόλου του ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του
κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «πέρα από το να βγαίνει κάθε
πρωί στα τηλεοπτικά στασίδια και να καταγγέλλει την Αριστερά και να
υιοθετεί πολιτικές επιλογές της Ακροδεξιάς»τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΝ.
Υπό αυτή την έννοια, η ηγεσία του ΠαΣοΚ, σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, θα
έπρεπε«ή να καταδικάσει το περιεχόμενο των δηλώσεών του και να πει ότι
δεν εκφράζει το ΠαΣοΚή να τον θέσει εκτός αυτού του ρόλου ώστε να
μπορεί πιο ελεύθερα να βρίζει τον Τσίπρα,την Παπαρήγα,τον Αλαβάνο,
όλους, όλη την Αριστερά». Εκτίμησε μάλιστα ότι το πλέγμα απόψεων και
θεσμικής θέσης του κ. Πάγκαλου«δεν μπορεί παρά να εκφράζει μια
πολιτισμική, ηθική και ιδεολογική κατρακύλα συνολικότερα του κόμματος
της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Σχετικά με τα πέντε σημεία για κοινή
δράση που απηύθυνε στο ΠαΣοΚ ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ.
Αλ.Αλαβάνος,ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι η Ιπποκράτους έχει«μια φοβία»να
απαντήσει επί της ουσίας, πετάει διαρκώς την μπάλα στην εξέδρα,
ενώ«ουσιαστικά συναινεί στην κυρίαρχη ατζέντα που ανοίγει η ΝΔμε τη
νεοφιλελεύθερη πολιτική της».
Εν όψει της τριήμερης πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία
αρχίζει αύριο το απόγευμα, με επίκεντρο το πρόγραμμα και την
ευρωδιακήρυξη του κόμματος, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε σε συνέντευξη
Τύπου ότι το κυρίαρχο δίλημμα των ευρωεκλογών δεν είναι«ΠαΣοΚ ή
ΝΔ»αλλά«με τις τράπεζες ή με την κοινωνία, με τα ισχυρά οικονομικά
συμφέροντα ή με τους εργαζομένους». Επιπλέον διευκρίνισε ότι ο στόχος
του ΣΥΡΙΖΑ για τέσσερις ευρωβουλευτές στέλνει το μήνυμα ότι μπορούν να
αλλάξουν οι συσχετισμοί, να γίνει «αλλαγή σελίδας και στροφή προς τα
αριστερά». Από την πλευρά του, ο κ. Ρ.Ρινάλντι, συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ
και επικεφαλής της ΚΟΕ, απέρριψε τις αιτιάσεις της Ανανεωτικής
Πτέρυγας του ΣΥΝ που κατηγόρησε την ΚΟΕ για αντιευρωπαϊκές θέσεις και
μίλησε για μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα κλίμα ότι«υπάρχουν
κάποιοι που είναι ένα “πολύ περίεργο φρούτο”, είτε Βάνδαλοι είτε Ούνοι
είτε Βησιγότθοι, που πάνε ενάντια στην πρόοδο».
Το δόγμα «νόμος και τάξη» στη Βουλή
Ο Πρωθυπουργός προανήγγειλε τη σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης για
το άσυλο και την ενεργοποίηση των καμερών
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΡ. ΤΖΙΟΒΑΡΑΣ, Λ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ | Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
ΤέλοςφόρμαςΑρχήφόρμαςΤο δόγμα «νόμος και τάξη» ανέσυρε ο πρωθυπουργός
κ.Κ.Καραμανλής κατά τη χθεσινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη
Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, η οποία διεξήχθη με πρωτοβουλία
της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προαγγέλλοντας τη σκλήρυνση της στάσης
της κυβέρνησης ως προς το πανεπιστημιακό άσυλο, καθώς και την
ενεργοποίηση των καμερών, ο κ. Καραμανλής επιτέθηκε στο ΠαΣοΚ και στον
ΣΥΡΙΖΑ ότι «κλείνουν τα μάτια»στο φαινόμενο της κουκούλας, ενώ
εμφανίστηκε αποφασισμένος«όποιο κι αν είναι το κόστος», όπως δήλωσε,
να αναλάβει«πρόσθετα μέτρα για την εμπέδωση της ασφάλειας των
πολιτών».
Στην προσπάθεια του κ. Καραμανλή να αποδώσει την ανησυχητική έξαρση
της εγκληματικότητας στο νέο ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον, αλλά και
σε όσα«κληροδότησαν οι κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ», όπως είπε, η αντίδραση
του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ.
Γ. Παπανδρέου ήταν έντονη:
«Μιλάτε ως τρίτος σχολιαστής των γεγονότων στη χώρα.Μα δεν είστε εσείς
ο υπεύθυνος πρωθυπουργός που θα έπρεπε να σταματήσει αυτά τα φαινόμενα
ανομίας, βίας και εγκληματικότητας; Δεν υπάρχει στην Ελλάδα και στο
Σύνταγμά μας η έννοια του ανεύθυνου πρωθυπουργού» ανέφερε.
Oπρόεδρος του ΠαΣοΚ ανέδειξε τις κυβερνητικές ευθύνες σε τρία μέτωπα:
στην κοινωνική ανισότητα, στην ανομία«σε επίπεδο κορυφής»και
στην«επιχειρησιακή ανικανότητα» . Μάλιστα απευθυνόμενος στον κ.
Καραμανλή, του είπε:
«Δεν ξέρω αν είστε πραγματικά κουρασμένος.Σήμεραφαίνεστε μια χαρά.
Αλλά ξέρω καλά, όπως το ξέρουν και όλοι οι Ελληνες,ότι η κοινωνία
κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησής σας».
Υιοθετώντας τη θεωρία ότι«εξτρεμιστικές δράσεις και κοινό έγκλημα
αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία», ο κ. Καραμανλής εξαπέλυσε επίθεση
κατά των «κουκουλοφόρων».
«Η κουκούλα είναι το μέσο της συγκάλυψης και προστασίας εκείνων που
καταστρέφουν και λεηλατούν»επισήμανε ο Πρωθυπουργός. Μάλιστα
σχολιάζοντας πρόσφατη δήλωση του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρα(μέσω
συνέντευξης στο «Βήμα»), ότι«οι τράπεζες ασκούν τυφλή βία», είπε ότι
έτσι ενθαρρύνεται η βία εναντίον τους.
Απαντώντας στις επικρίσεις της αντιπολίτευσης για ποινικοποίηση της
«κουκούλας», ο κ. Καραμανλής επιτέθηκε τόσο στον ΣΥΝ όσο και στο
ΠαΣοΚ:
«Σε ποιους κλείνετε το μάτι,σε τελική ανάλυση;» διερωτήθηκε, ενώ
αναφορικά με το άσυλο τόνισε ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι«δεν μπορεί
να χρησιμοποιούνται ούτε ως ορμητήρια βίας, ούτε ως καταφύγια
εξτρεμιστικών ομάδων», υπογραμμίζοντας ότι ο νόμος για το άσυλο
υπάρχει και«πρέπει να εφαρμόζεται» , αλλά«εάν και αυτό δεν γίνει, τότε
ο νόμος θα αλλάξει και πάλι». Σχετικά με τις κάμερες δήλωσε ότι
απόφαση της κυβέρνησης είναι να ενεργοποιηθεί το σύστημα C4Ι,«αφού
πρώτα υπάρξει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο». Καταλόγισε μάλιστα στο
ΠαΣοΚ ότι ενώ επέλεξε«ένα σύστημα διαρκείας και όχι μιας χρήσης (για
την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων) γιατί ήθελε να μείνει» , τώρα ως
αξιωματική αντιπολίτευση εναντιώνεται.
«Ξέρω καλά, όπως το ξέρουν και όλοι οι Ελληνες, ότι η κοινωνία
κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησής σας» υπογράμμισε ο κ. Γ.
Παπανδρέου «Ποιος σας είπε ότι εμείς θέλουμε τη βία; Εμείς είμαστε
πολέμιοι της βίας»ήταν η απάντηση του κ. Παπανδρέου, ο οποίος τόνισε
ότι«το πρόβλημα δεν είναι η κουκούλα, αλλά να πιάσετε τους
κουκουλοφόρους» . Και πρόσθεσε:
«Αν δεν μπορείτε να τους πιάσετε,δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αν φοράνε
ή δεν φοράνε κουκούλες. Επιτέλους! Ούτε αυτό μπορείτε να κάνετε» . Ο
πρόεδρος του ΠαΣοΚ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι«ζητεί ασυλία για τις
ευθύνες της και την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τις πραγματικές
αιτίες της ανασφάλειας και της εγκληματικότητας στη χώρα μας».
Αναφορικά με το θέμα του ασύλου ο αρχηγός της αξιωματικής
αντιπολίτευσης τόνισε:
«Μας είπατε ότι για όλα φταίει το πανεπιστημιακό άσυλο. Εσείς δεν
αλλάξατε τον νόμο; Τον εφαρμόζετε;» . Δεσμεύθηκε δε ότι ως ΠαΣοΚ,
εφόσον γίνει κυβέρνηση,«θα απαντήσουμε με αποτελεσματικότητα στο
φαινόμενο της εγκληματικότητας,με σύγχρονο τρόπο και μέσα, και όχι σαν
παλιοί ασφαλίτες του ΄50, όπως γίνεται σήμερα».
Η βία, η βιασύνη και ο Εθνικός Υμνος
Η ΓΓ του ΚΚΕ κυρίαΑλέκα Παπαρήγακατηγόρησε την κυβέρνηση ότι«όλα τα
μέτρα της οδηγούν στη στρατιωτικοποίηση της εσωτερικής ασφάλειας»,ενώ
εξαπολύοντας επίθεση κατά του ΠαΣοΚ για τις δηλώσεις στελεχών του κατά
του ΚΚΕ είπε ότι«ποινικοποιεί το Κομμουνιστικό Κόμμα».
«Σε λίγο θα μας στείλετε και στο Ειδικό Δικαστήριο»ανέφερε
χαρακτηριστικά.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κ.
Αλ. Αλαβάνοςχαρακτήρισε τον κ. Καραμανλή«άψογο εκφραστή της παράδοσης
της Δεξιάς για τον νόμο και την τάξη».
«Υποθέτω ότι ο κ. Πρωθυπουργός ξέρει τον Εθνικό Υμνο ή τουλάχιστον την
πρώτη στροφή, η οποία λέει σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την
τρομερή,σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη”».
Στον κ. Αλαβάνο απάντησε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ.
Γ. Καρατζαφέρηςεπισημαίνοντάς του ότι«δεν είναι ακραίος ο Σολωμός»και
ότι«δεν εννοεί τη βίααλλά τη βιά, δηλαδή τη βιασύνη». «Ισως του ξέφυγε
λόγω της άρσης των τόνων από τα γραπτά»είπε για τον κ. Αλαβάνο.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Επιχείρηση νόμος και τάξη
Αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια εξήγγειλε ο Κ. Καραμανλής. Υψηλή τόνοι
και μετωπικές συγκρούσεις στη Βουλή
Πέμπτη, 09.04.09
Αυτή τη φορά οι αβροφροσύνες δεν περίσσεψαν, γιατί απλώς δεν υπήρχαν.
Και επικοινωνιακοί κανόνες που τηρούνταν απαρέγκλιτα το τελευταίο
χρονικό διάστημα πήγαν… περίπατο, δίνοντας τη θέση τους στην όξυνση.
Με απλά λόγια: κλίμα άκρως προεκλογικό, εξήντα μέρες προ των
ευρωεκλογών.
Η χθεσινή προ ημερησίας συζήτηση για την κυβερνητική επιχείρηση νόμος
και τάξη που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός είχε πολυθεματικό «μενού» και
διεξήχθη εν μέσω διασταυρούμενων πυρών: ο Κ. Καραμανλής έβαλε κατά
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Παπανδρέου σφυροκόπησε τον πρωθυπουργό και την
κυβέρνηση, ο Αλ. Αλαβάνος απάντησε στον κ. Καραμανλή και συντήρησε το
μέτωπο με τον Γ. Καρατζαφέρη και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ επιτέθηκε πάλι
κατά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπής και η Αλέκα Παπαρήγα στις κόντρες με
τον ΣΥΡΙΖΑ και στην κριτική κατά του δικομματισμού.
Ο κ. Καραμανλής έθεσε και πάλι το δίλημμα «ανευθυνότητα ή
υπευθυνότητα» και έκλεισε σε πρώτο πληθυντικό αντί ενικό
(«αγωνιζόμαστε»). Ηταν μία από τις ελάχιστες -ίσως η πρώτη- φορά που
σε ανάλογη κοινοβουλευτική διαδικασία δεν ξεκίνησε θεσμικά, αλλά με
«φουλ επίθεση». Με το «καλημέρα», καταλόγισε στην αντιπολίτευση
πρακτικές διαστρέβλωσης, πόλωσης, φανατισμού και προπαγάνδας και
συνέδεσε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης με τις
«σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις».
Εξαπέλυσε διμέτωπο, «αξιοποιώντας» ακόμη και τη δήλωση του Μιχάλη
Χρυσοχοΐδη περί Καμπούλ για να κριτικάρει το ΠΑΣΟΚ, ενώ καταλόγισε
στον ΣΥΡΙΖΑ «ψευτοπροοδευτισμό», ταυτίζοντας στη δευτερολογία του τα
δύο κόμματα για τη μη καταδίκη της βίας. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός και ο
πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψαν και τις επικοινωνιακές τους συνήθειες.
Ο κ. Καραμανλής αναφέρθηκε ονομαστικά στο ΠΑΣΟΚ και απευθύνθηκε στον
κ. Παπανδρέου πολλάκις με την προσφώνηση «κύριε πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ»,
κάνοντας και ευθείες συγκρίσεις με τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων
ΠΑΣΟΚ.
Πιο… τολμηρός ο κ. Παπανδρέου, εκστόμιζε συχνά το «κύριε Καραμανλή»,
κάτι που απέφευγε με ευλαβικό τρόπο μετά τη ΔΕΘ. Εκανε και λογοπαίγνια
με τα σενάρια περί κούρασης του πρωθυπουργού και δεν είπε τη λέξη
«εκλογές», αν και την εννόησε ξεκάθαρα. Κάλυψε απόλυτα τον κ.
Χρυσοχοΐδη, με αναφορά στη σύλληψη της 17Ν, και αναφέρθηκε εμμέσως
στην υπόθεση Παυλίδη, συνδέοντάς την με όλα τα καταγγελλόμενα από το
ΠΑΣΟΚ σκάνδαλα.
Φλερτ με ΣΥΝ
Εξάλλου, συνέχισε τα διακριτικά «ανοίγματα» προς τον ΣΥΡΙΖΑ,
στηρίζοντας την πρωτοβουλία του κ. Αλαβάνου για σύσταση διακομματικής
επιτροπής για την Αστυνομία -τυχαίο δεν ήταν πως και οι δύο άρθρωσαν
πολλές φορές τη λέξη «κράτος της Δεξιάς», αναφερόμενοι στην κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός, από την άλλη, φωτογράφισε τον Αλέξη Τσίπρα με την
αναφορά του σε δηλώσεις πολιτικών για «τυφλή βία των τραπεζών»,
εισπράττοντας την απάντηση-επίθεση του κ. Αλαβάνου (τον χαρακτήρισε
δημαγωγό και λαϊκιστή). Λίγο αργότερα, αφού διαδέχθηκε τον κ. Αλαβάνο
στο βήμα, ο κ. Καρατζαφέρης, μίλησε για «γελοιότητες όσων
υπερασπίζονται τους κουκουλοφόρους». «Κερασάκι» ήταν ο νέος καβγάς
Αλαβάνου - Καρατζαφέρη για το αν ο τόνος στο στίχο του εθνικού ύμνου
είναι στο «βία» ή στο «βιά».
Αιμίλιος Περδικάρης
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 08:08 Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Η ύφεση συμβάλλει στο κύμα δολοφονιών στις ΗΠΑ
Εγκληματολόγοι και κοινωνιολόγοι συμφωνούν ότι οι φρικτές δολοφονίες
που γεμίζουν συχνά το τελευταίο διάστημα τις σελίδες των εφημερίδων
και των ειδησεογραφικών sites στο Διαδίκτυο οφείλονται εν μέρει στην
επιδεινούμενη ύφεση που πλήττει τη χώρα. Θρυαλλίδα η έλλειψη
προοπτικής που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι.
Αν και δεν συνδέονται όλοι οι φόνοι με τα οικονομικά προβλήματα στη
χώρα, οι ειδικοί λένε ότι εν μέρει τουλάχιστον το κύμα των πολλαπλών
ειδεχθών δολοφονιών οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην "οργή που
προκαλεί η ύφεση". Εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, τις
προοπτικές τους, τα σπίτια τους, τις επενδύσεις τους, ακόμη και τους
γάμους τους.
Η εφημερίδα Washington Post αναφέρει πως μόνο τον περασμένο μήνα
σημειώθηκαν οκτώ μαζικές δολοφονίες με συνολικό απολογισμό 57
νεκρούς.
Τα τελευταία εγκλήματα μοιάζουν βγαλμένα από ταινίες τρόμου. Στην
Αλαμπάμα, ένας άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε την σύζυγό του, την
16χρονη κόρη τους, την αδελφή της και τον 11χρονο ανιψιό τους.
Κατόπιν, έβαλε φωτιά στο σπίτι. Ύστερα αυτοκτόνησε.
Στην Καλιφόρνια, ένας 69χρονος, που διέμενε σε καταφύγιο για άστεγους
που λειτουργεί μια κορεάτικη Χριστιανική οργάνωση αλληλεγγύης,
κατελήφθη από αμόκ, σκότωσε έναν άνθρωπο και τραυμάτισε τρεις πριν
περιοριστεί.
Το Σαββατοκύριακο, ένας άνδρας στο Πίτσμπεργκ της Πενσυλβάνιας σκότωσε
τρεις αστυνομικούς που πήγαν στο σπίτι του μετά από κλήση περίοικων
για διατάραξη κοινής ησυχίας. Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ, ήταν έξαλλος
διότι έμεινε άνεργος.
Μια ημέρα νωρίτερα, στο Μπένχαμπτον της Νέας Υόρκης ένας άνεργος
μετανάστης από το Βιετνάμ έριξε κάπου 100 σφαίρες μέσα σε ένα κέντρο
βοήθειας προς μετανάστες, σκοτώνοντας 13 ανθρώπους. Το κίνητρο είναι
ασαφές, αλλά σύμφωνα με δημοσιεύματα είχε εξοργιστεί διότι έχασε τη
δουλειά του σε εταιρία καθαρισμού το 2008 και δεν μπορούσε να βρει
άλλη θέση εργασίας.
Την περασμένη εβδομάδα, ένας άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε τα πέντε
παιδιά του πριν αυτοκτονήσει στην πολιτεία Ουάσινγκτον, ενώ στην
Καλιφόρνια ένας μετανάστης από την Ινδία σκότωσε τα δύο παιδιά του και
τρία μέλη της οικογένειας της συζύγου του.
Το χειρότερο μακελειό που σχετίζεται με την κρίση σημειώθηκε τα
Χριστούγεννα, όταν ένας άνδρας, έξαλλος για την πρόσφατη απόλυσή του,
ντυμένος Άι-Βασίλης, σκότωσε εννιά άτομα στο πάρτι της γυναίκας του.
Τον Ιανουάριο, ένα ζευγάρι στο Λος Άντζελες που απολύθηκε από θέσεις
τεχνικών ιατρικού εξοπλισμού αποφάσισε να αυτοκτονήσει και να σκοτώσει
και τα πέντε του παιδιά. Στην επιστολή που άφησε, το ζευγάρι έγραψε
"γιατί να αφήσουμε τα παιδιά μας στα χέρια κάποιων άλλων;"
Οι γραμμές υποστήριξης ψυχικής υγείας δέχονται δεκάδες χιλιάδες
κλήσεις. Στο Λος Άντζελες, αναφέρθηκε ότι οι κλήσεις διπλασιάστηκαν
τους τελευταίους έξι μήνες σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό
διάστημα.
Ειδικοί λένε ότι υπάρχει συσχέτιση των δολοφονιών και της οικονομίας--
δεν πρόκειται, επισημαίνουν, για σύμπτωση. "Δεν έχω δει ποτέ τόσο
μεγάλο αριθμό [φόνων] σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με τόσα
θύματα", είπε ο εγκληματολόγος Τζακ Λέβιν στην Ουάσινγκτον Ποστ.
"Ο συνδυασμός της απόγνωσης, της απελπισίας, και ταυτόχρονα της οργής
και των επικρίσεων", συνέβαλε στην έξαρση των φόνων, σύμφωνα με τον
εγκληματολόγο Τζέημς Άλαν Φοξ.
Ο κοινωνιολόγος Σάμσον Μπλαίρ θεωρεί βέβαιο ότι θα υπάρξουν κι άλλες
μαζικές δολοφονίες όσο η ύφεση συνεχίζεται. "Από την οπτική γωνία ενός
ατόμου, η απώλειας της δουλειάς του είναι ασφαλώς κάτι πολύ άσχημο,
αλλά τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα, ειδικά εάν η
απόλυσή του συμπέσει με την απώλεια των καταθέσεών του και των
επενδύσεών του, την απώλεια του οικογενειακού του σπιτιού (από
κατάσχεση, για παράδειγμα) και την έλλειψη προοπτικής όσον αφορά την
εξεύρεση νέας θέσης εργασίας σε εύλογο χρονικό διάστημα", ανέφερε.
Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 07:58 Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το Περιβάλλον
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας και εκπρόσωποι της Γραμματείας του
ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσιάσουν σε συνέντευξη Τύπου τις θέσεις του κόμματος για
το περιβάλλον και την οικολογία.
Η συνέντευξη θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο "Athens
Acropol" (Πειραιώς 1, Ομόνοια), στη 1. Κατά τη διάρκεια της
συνέντευξης, θα υπάρξει χρόνος για σύντομες τοποθετήσεις - παρεμβάσεις
προσκεκλημένων εκπροσώπων κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων.
ΤΑ ΝΕΑ
Φταίει το άσυλο και το ΠΑΣΟΚ»
Ο Πρωθυπουργός καταλόγισε ευθύνες στην αντιπολίτευση για την άνοδο της
εγκληματικότητας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Στροφή προς τα δεξιά έκανε χθες ο Κώστας Καραμανλής προαναγγέλλοντας
την ποινικοποίηση της κουκούλας, την κατάργηση ουσιαστικά του
πανεπιστημιακού ασύλου και την ενεργοποίηση των καμερών για την
παρακολούθηση δρόμων, διαδηλώσεων και πολιτών.
O Πρωθυπουργός, στη χθεσινή συζήτηση για την εγκληματικότητα στη Βουλή
σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών που έγινε έπειτα από αίτημα του αρχηγού
της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιτέθηκε δριμύτατα στο ΠΑΣΟΚ και τον
ΣΥΡΙΖΑ καθώς υποστήριξε ότι «κλείνουν το μάτι στους κουκουλοφόρους»! Ο
Κώστας Καραμανλής κατηγόρησε τα δύο κόμματα για «πολιτική υποκρισία»,
ενώ χαρακτήρισε την κουκούλα «μέσο προστασίας εκείνων που
καταστρέφουν, που λεηλατούν, που βάζουν φωτιά σε δημόσια περιουσία και
συμπολιτών μας, μέσο που τους επιτρέπει να διαφεύγουν»! Επιπλέον
επιχείρησε να συνδέσει τους κουκουλοφόρους με το κοινό ποινικό
έγκλημα- «αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία»- και είπε ότι
«χρησιμοποιούν για την επικοινωνία τους SΜS και το Διαδίκτυο»!
«Αντί να δείτε κατάματα τις πραγματικές αιτίες και ευθύνες σας,
ψάχνετε όπως πάντα για άλλοθι» αντέδρασε έντονα ο Γιώργος Παπανδρέου,
ενώ συμπλήρωσε δηκτικά: «Το πρόβλημα για σας είναι η κουκούλα και όχι
οι πράξεις των κουκουλοφόρων! Αντί να πιάνετε αυτούς που σπάνε
μαγαζιά, νομοθετείτε για την ενδυμασία τους!.. Αν δεν μπορείτε να τους
πιάσετε, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αν φοράνε ή όχι κουκούλες.
Επιτέλους! Κι αυτό δεν το μπορείτε...».
«Στη φυλακή 15χρονοι»
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεκαθάρισε ότι «το ΠΑΣΟΚ
καταδικάζει τη βία», πως «θέλει την εφαρμογή των νόμων» και επέκρινε
την κυβέρνηση λέγοντας πως «για όλα της φταίνε η διεθνής κρίση, μια
σκοτεινή συνωμοσία και οι ασύμμετρες απειλές». Χαρακτήρισε δε «μέτρο
παρωδία» την αυτεπάγγελτη δίωξη για εξύβριση δημόσιου λειτουργού:
«Μέτρο που σημαίνει ότι οι διαδηλωτές- μαθητές του περασμένου
Δεκεμβρίου, για παράδειγμα, που φώναζαν συνθήματα κατά των αστυνομικών
θα είχαν όλοι συλληφθεί και καταδικαστεί. Και έτσι θα είχατε λύσει το
πρόβλημα της ασφάλειας και της εγκληματικότητας βάζοντας 15χρονα στη
φυλακή!..». Στο στόχαστρο όμως του Πρωθυπουργού βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς
είπε ότι «κάποιοι στο όνομα ενός ψευτοπροοδευτισμού καταφεύγουν σε
μισόλογα και ενθαρρύνουν την αντίθεση στους νόμους, υποκινούν
καταλήψεις και σιωπούν σε βιαιότητες και βανδαλισμούς».
«Άλλο πράγμα η κοινωνική και πολιτική κριτική και άλλο πράγμα η
ποινικοποίηση της κουκούλας με την οποία διαφωνούμε, κύριε
Πρωθυπουργέ» δήλωσε η γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, η
οποία ωστόσο επέκρινε τους κουκουλοφόρους με το επιχείρημα ότι
«βοήθησαν αντικειμενικά στον εκχυδαϊσμό του κινήματος και στο να
δικαιολογηθεί σειρά μέτρων καταστολής».
Ανάλογη ήταν και η αντίδραση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου
που τόνισε ότι «η κουκούλα δεν είναι στην ιστορία της Αριστεράς», πως
«κουκουλοφόροι ήταν οι δωσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες», εξέφρασε την
αντίθεσή του «σε κάθε μορφή τέτοιας ακραίας δράσης με όποιον τρόπο και
να γίνεται».
Ο Πρωθυπουργός βρήκε συμπαραστάτη μόνο στο πρόσωπο του προέδρου του
ΛΑΟΣ Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος πριν από λίγους μήνες είχε ζητήσει
την ποινικοποίηση της κουκούλας και παρατήρησε ότι «η ομιλία του κ.
Καραμανλή αποτελεί συρραφή των δελτίων Τύπου που έχει βγάλει κατά
καιρούς ο ΛΑΟΣ»!
Η ένταση, πάντως, συνεχίστηκε όταν ο Πρωθυπουργός χαρακτήρισε τα
πανεπιστήμια «εστίες επιδρομών», «χώρους κατασκευής μολότοφ» και
«άντρα προστασίας εγκληματιών».
«Αυτό δεν είναι άσυλο αλλά ασυλία στην εγκληματικότητα που δεν μπορεί
να συνεχίζεται. Άλλη ανοχή δεν μπορεί να υπάρξει» είπε ο Κώστας
Καραμανλής. Η κόντρα για το πανεπιστημιακό άσυλο έδωσε την ευκαιρία
στον Γιώργο Παπανδρέου να επιρρίψει τις ευθύνες για τη σημερινή
κατάσταση στην κυβέρνηση τονίζοντας ότι «είναι αυτή που ζητά ασυλία
για τις ευθύνες της, που ψάχνει άσυλο για να αποδράσει από την
αδυναμία της να αντιμετωπίσει τις πραγματικές αιτίες ανασφάλειας και
εγκληματικότητας».
«Πυρά» εξ αριστερών
Σφοδρά ήταν και τα πυρά των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων της
Αριστεράς ενώ ο Πρωθυπουργός για ακόμη μία φορά βρήκε θετική
ανταπόκριση από τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, ο οποίος μάλιστα τον προέτρεψε
να καταργήσει «εδώ και τώρα» το πανεπιστημιακό άσυλο.
Η Αλέκα Παπαρήγα επισήμανε ότι μολονότι το κόμμα της έχει «καταγγείλει
όλους αυτούς τους προβοκάτορες ή τους δήθεν επαναστάτες που προσφέρουν
όπλα στην κατάργηση του ασύλου δεν θα το επιτρέψει στο όνομα της
καταγγελίας αυτών».
Ο Αλέκος Αλαβάνος κατηγόρησε την κυβέρνηση λέγοντας πως χρησιμοποιεί
προσχήματα για να σπάσει το πανεπιστημιακό άσυλο και πρότεινε την
επανασύσταση της ΕΦΕΕ μέσα από πανσπουδαστικό συνέδριο - πρόταση με
την οποία συμφώνησε και ο Κώστας Καραμανλής.
Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
ανακοίνωσε την ενεργοποίηση των καμερών του ηλεκτρονικού συστήματος
ασφαλείας C4Ι με άλλο θεσμικό πλαίσιο
«Η κοινωνία κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησής σας»
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣέκανε επίσης γνωστό την ενεργοποίηση του ηλεκτρονικού
συστήματος ασφαλείας C4Ι (κάμερες), που αγοράστηκε για την ανάγκη
περιφρούρησης των Ολυμπιακών Αγώνων τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο
του 2004. Ο κ. Καραμανλής ανέφερε ότι τροποποιήθηκε η σύμβαση τον
Μάρτιο του 2007, πως εκπαιδεύεται ήδη το προσωπικό και ότι
«αποφασίσαμε να το ενεργοποιήσουμε με άλλο θεσμικό πλαίσιο». Επιπλέον
ανήγγειλε τη σύσταση διακομματικής επιτροπής «για την αντιμετώπιση
υπαρκτών προβλημάτων μείζονος σημασίας» και τη δημιουργία Εθνικού
Συμβουλίου με τη συμμετοχή κοινοβουλευτικών κομμάτων, πρώην υπουργών
Δημόσιας Τάξης και αρχηγών της ΕΛ.ΑΣ., καθώς και εκπροσώπων του
ακαδημαϊκού χώρου για τη χάραξη πολιτικής στην εσωτερική ασφάλεια.
Πάντως η προσπάθεια του Πρωθυπουργού να επιρρίψει τις ευθύνες στην
αντιπολίτευση για την άνοδο της εγκληματικότητας και στην αύξηση των
μεταναστών προκάλεσε την άμεση αντίδραση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου τον κατηγόρησε ότι έχει «κομματικοποιήσει την
ΕΛ.ΑΣ.», πως «φέρει βαρύτατες ευθύνες» και ότι «καταρράκωσε κάθε θεσμό
αξιοκρατίας και διαφάνειας». «Έχετε τεράστια ευθύνη. Δεν ξέρω αν είστε
πραγματικά κουρασμένος. Σήμερα φαίνεστε μια χαρά. Αλλά ξέρω πως η
κοινωνία κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησής σας. Από τις
διαλυτικές και κοινωνικά άδικες πολιτικές σας, από τα εφιαλτικά
αποτελέσματά τους στην καθημερινή ζωή και την ασφάλεια του πολίτη»
είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4511222
ΤέλοςφόρμαςΑρχήφόρμας«Θέλουμε να φύγουμε από το γκέτο»
Σε απόγνωση οι καταστηματάρχες του εμπορικού κέντρου της Αθήνας, όπου
ανθούν ναρκωτικά, πορνεία και κλοπές
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
«Η κατάσταση είναι δραματική. Κινδυνεύουμε. Σκέφτομαι να το κλείσω το
μαγαζί και να φύγω».
O κ. Βαγγέλης Φανουργάκης διατηρεί κατάστημα με είδη χαρτικών στην
αρχή της Πλατείας Θεάτρου και είναι ένας από τους τελευταίους Έλληνες
καταστηματάρχες που έχουν απομείνει στο παλιό εμπορικό κέντρο πίσω από
την Αγορά και το Δημαρχείο της Αθήνας. Σήμερα είναι γνωστό ως το γκέτο
της Ομόνοιας. Τα περισσότερα καταστήματα είναι αμπαρωμένα. Παντού
υπάρχουν ενοικιαστήρια, αφού κάτοικοι και καταστηματάρχες
εγκαταλείπουν την περιοχή όπου πλέον ανθεί ένα άλλο εμπόριο: των
ναρκωτικών και της λευκής σαρκός το βράδυ. Και βέβαια η
εγκληματικότητα. Οι κλοπές τσαντών, πορτοφολιών και κινητών, το
σπάσιμο αυτοκινήτων, οι αγοραπωλησίες κλεμμένων είναι πλέον ρουτίνα.
Κάθε καταστηματάρχης έχει να περιγράψει όχι ένα, αλλά δύο και τρία
περιστατικά κλοπών στα οποία ήταν ο ίδιος μάρτυρας ή θύμα.
Σε μια ολόκληρη περιοχή που εκτείνεται κάτω από την Ομόνοια έως την
Κουμουνδούρου και από την Πλατεία Βάθη, τον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών
έως τον Άγιο Ελευθέριο έχουν υψωθεί τα «τείχη του γκέτο». Η παρέμβαση
της Αστυνομίας και των Αρχών, όπως καταγγέλλουν οι τελευταίοι
εναπομείναντες κάτοικοι και καταστηματάρχες, είναι ανύπαρκτη ή
περιστασιακή στην καλύτερη περίπτωση, όπως συμβαίνει τις τελευταίες
ημέρες με τις επιχειρήσεις- σκούπα. Η περιοχή, σύμφωνα με τους
καταστηματάρχες, εγκαταλείφθηκε από την Πολιτεία «μετά τη βιτρίνα των
Ολυμπιακών Αγώνων». Κλείνουν καταστήματα
Με απόγνωση περιγράφει την κατάσταση ο κ. Ανδρέας Καραθανάσης που έχει
μαγαζί με ελιές και λάδι επί της οδού Θεάτρου. «Όλα έγιναν ένα κουβάρι
τα τελευταία χρόνια. Από την Πλατεία Θεάτρου και κάτω όλα τα
καταστήματα έχουν κλείσει. Η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί, ειδικά το
τελευταίο διάστημα. Και μπορεί να έχει υπάρξει κάποια αστυνόμευση μετά
τη δημοσιότητα που έχει πάρει το θέμα της εγκληματικότητας, αλλά δεν
είναι αρκετή», λέει.
Όπως προσθέτει, πριν από έναν χρόνο είχε σκεφτεί να κλείσει το μαγαζί
και να πάει αλλού. «Όλα πλέον κρέμονται από μία κλωστή. Όλα θα
εξαρτηθούν από τη στάση της Αστυνομίας και των αρμοδίων. Είναι θέμα
πολιτικής βούλησης. Κατ΄ επανάληψη έχουμε μιλήσει με τον Δήμο και την
Αστυνομία, αλλά παίρνουμε μόνο υποσχέσεις». Την έξοδο από το «γκέτο»
σκέφτεται και ο έμπορος τυροκομικών κ. Νίκος Κωστόπουλος, που διατηρεί
το κατάστημά του στη συμβολή των οδών Θεάτρου και Διπλάρη. «Σκέφτομαι
να φύγω.
Είμαι από το 1968 εδώ. Η κατάσταση όμως είναι πλέον ανυπόφορη. Κάποτε
εδώ ήταν το πραγματικό εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Τώρα είναι γκέτο».
Χρήση στη μέση του δρόμου
Λίγα μέτρα παρακάτω, στην Πλατεία Θεάτρου, γίνεται κοσμοσυρροή.
Μετανάστες ανακατεμένοι με χρήστες ουσιών. Οι ποσότητες ναρκωτικών
αλλάζουν χέρια σε δευτερόλεπτα. Το ίδιο γίνεται και με τις σύριγγες.
Γίνεται χρήση παντού. Πάνω σε πεζοδρόμια. Στις εισόδους κτιρίων. Στη
μέση του δρόμου.
Τέσσερις χρήστες παίρνουν τη δόση τους ακριβώς απέναντι από την
ταβέρνα «Κληματαριά», σημείο αναφοράς για την Πλατεία, αφού βρίσκεται
εκεί από το 1927. «Έχουμε αρρωστήσει οικονομικά, ψυχολογικά», λέει στα
«ΝΕΑ» ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας ο κ. Περικλής Σπυρίδου. «Η πελατεία
αφενός φοβάται και αφετέρου σιχαίνεται όταν βλέπει όλες αυτές τις
εικόνες. Έχουμε καταστραφεί οικονομικά. Αν συνεχιστεί η ίδια
κατάσταση, θα το κλείσουμε το μαγαζί. Σε λίγες ημέρες θα έρθει εδώ ένα
γκρουπ τουριστών από το Βέλγιο. Σκέφτομαι από ποιον δρόμο να τους
περάσω για να μη δουν αυτό το χάλι». Ανεπαρκείς χειρισμοί
Ο κ. Σπυρίδου επιρρίπτει ευθύνες στην Αστυνομία και τον Δήμο Αθηναίων
για τους ανεπαρκείς χειρισμούς τους προκειμένου να επιλυθεί το
πρόβλημα.
Από το 1948 έχει κατάστημα με είδη τροφίμων στην οδό Θεάτρου και ο κ.
Κώστας Κωτσαδάμ. «Τέτοια κατάσταση δεν θυμάμαι να έχω ζήσει. Τα
τελευταία χρόνια πελάτες δύσκολα πατάνε στο μαγαζί. Ο γιος μου που
έχει ανοίξει μαγαζί ακριβώς δίπλα έχει απελπιστεί», λέει.
Πριν από λίγα χρόνια η Ευριπίδου ήταν «καθαρή» από εγκληματικότητα,
όπως λένε επαγγελματίες. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σταδιακά η
εγκληματικότητα χτύπησε και την αγορά της Ευριπίδου.
«Είμαστε πια σε οριακό σημείο», επισημαίνει ο έμπορος τροφίμων κ.
Λάμπρος Γουλιαδίτης. «Πόσο ακόμα θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τα
μαγαζιά μας; Στους Ολυμπιακούς υπήρχε αστυνόμευση. Αυτό αποδεικνύει
ότι η Πολιτεία μπορεί να κάνει παρεμβάσεις».
ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ...
Η περιοχή εγκαταλείφθηκε από την Πολιτεία «μετά τη βιτρίνα των
Ολυμπιακών Αγώνων», λένε και ρίχνουν ευθύνες στην ΕΛ.ΑΣ
«Ζητάμε πίσω τη γειτονιά μας αλλά η Πολιτεία αδιαφορεί»
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Λία Νεσφυγέ
O κάτοικος, ο πολίτης στον Άγιο Παντελεήμονα και την ευρύτερη περιοχή
βρίσκεται σε συνεχή άμυνα. Όχι μόνο απέναντι στους ξένους. Βρισκόμαστε
σε συνεχή άμυνα απέναντι στην κρατική αδιαφορία. Δεν μας σέβεται το
κράτος, δεν μας υποστηρίζει, δεν μας προστατεύει. Πράγματι είμαστε
οργισμένοι. Με την αδιαφορία της Πολιτείας που δεν δίνει κατεύθυνση,
λύση, αλλά αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους».
Ο κ. Αντώνης Κουγιαγκάς και η κ. Ελένη Ακριβάκη που κατοικούν στον
Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών και ο κ. Σπύρος Φράγκος, δημοτικός σύμβουλος
του 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος, μιλούν για την κατάσταση στην περιοχή
τους. Όπως επισημαίνουν, δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τη
γειτονιά τους, αλλά ζητούν μέτρα- για την «υποδοχή» των μεταναστών που
βρίσκουν καταφύγιο εκεί και προκαλούνται ασφυκτικές συνθήκες υγιεινής
και ασφάλειας- τα οποία θα λειτουργήσουν και για τους κατοίκους.
«Η κατάσταση βράζει»
«Είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί πάλι νέο κύμα προσφύγων που θα
αναγκαστεί να διανυκτερεύσει στην πλατεία υπό άθλιες συνθήκες. Να
κάνει τις σωματικές του ανάγκες στον δρόμο αφού δεν υπάρχουν
τουαλέτες. Η κατάσταση βράζει», λέει η κ. Ακριβάκη. «Εμείς οι
κάτοικοι, οι απλοί πολίτες είμαστε αφημένοι. Δεν ξέρουμε πού να
απευθυνθούμε».
«Η συνοικία έχει υπερφορτωθεί. Ο αριθμός των ανθρώπων που διαβιούν εδώ
είναι πολύ μεγαλύτερος από ό,τι μπορεί να αντέξει η περιοχή, η οποία
εδώ και χρόνια υφίσταται συνεχή υποβάθμιση. Περιοχές γκετοποιούνται
και η ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται. Στο Διαμέρισμα έχουν συγκεντρωθεί
τουλάχιστον 130 εθνότητες», επισημαίνει ο κ. Φράγκος.
Η έκρηξη της εγκληματικότητας στην Αττική που κορυφώθηκε τα δύο
τελευταία χρόνια, σε μεγάλο ποσοστό εστιάζεται στην πλέον κατοικημένη
περιοχή της Αθήνας, στο 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα.
Πρώτη σε εγκληματικότητα
«Η συνοικία δυστυχώς, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2006 και του 2007,
χαρακτηρίζεται “πρωτοπόρος” σε εγκληματικότητα, κυρίως κλοπές και
διαρρήξεις, όχι μόνο στην Αττική αλλά σε όλη τη χώρα. Το 2007 η
εγκληματικότητα- ληστείες και κλοπές- εδώ παρουσίασε αύξηση κατά 73%.
Έχουν διαρρήξει πολυκατοικίες τρεις και τέσσερις φορές», τονίζει ο κ.
Φράγκος.
«Οι μετανάστες ήρθαν σε γειτονιές όπου είχε αρχίσει η υποβάθμισή
τους», λέει η κ. Ακριβάκη.
«Στην περιοχή, λόγω της υποβάθμισης, τα ενοίκια ήταν πιο χαμηλά. Το
έδαφος είναι πρόσφορο. Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί να
νοικιάζουν τρεις- τέσσερις άνθρωποι ένα τριάρι, να το υπενοικιάζουν
και στο τέλος να μένουν πολλά άτομα», συμπληρώνει ο κ. Φράγκος.
Οι κάτοικοι δεν είναι ρατσιστές διευκρινίζει ο κ. Κουγιαγκάς:
«Απόδειξη ότι ο κόσμος τούς νοίκιασε τα σπίτια του για να μείνουν. Το
πρόβλημα είναι η Πολιτεία. Πάντως, θα μπορούσε μια Υπηρεσία να παρέχει
τα στοιχειώδη στους μετανάστες, που κοιμούνται στον δρόμο και στα
παγκάκια».
Ενοικιαστές χωρίς όνομα, αλλά μόνο με αριθμό
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Μαρία Λίλα
"ΗΡΘΑ ΣΤΗΝΠλατεία Κουμουνδούρου πριν από 13 χρόνια και για δύο με τρία
χρόνια είχα γύρω μου και άλλους πολλούς Έλληνες καταστηματάρχες, που
έφυγαν πουλώντας τον αέρα σε καλή τιμή σε Κινέζους», λέει στα «ΝΕΑ» ο
επιχειρηματίας κ. Νίκος Μορφονίδης. «Εμένα μέχρι και πριν από λίγα
χρόνια μού πρόσφεραν αέρα 200.000 ευρώ για να φύγω και προχθές η
προσφορά ήταν 20.000, λόγω κρίσης και εγκληματικότητας».
Η κ. Ευγενία Βουργίδου, της οποίας ο πατέρας έχει κατάστημα ποτών και
ξηρών καρπών εδώ και 49 χρόνια στο ίδιο μέρος απέναντι από την πλατεία
στην Πειραιώς, λέει: «Με τη δύση του ήλιου παύεις να ακούς τα ελάχιστα
ελληνικά που ακούς την ημέρα. Οι περισσότεροι, όμως, πέραν των
αλλοδαπών καταστηματαρχών, κλείνουν τα εμπορικά τους 3 με 5 κάθε
απόγευμα. Η περιοχή μας έχει υποβαθμιστεί και οι λόγοι είναι
προφανείς: θέλουν κάποιοι να αγοράσουν φθηνά. Αλλιώς δεν εξηγείται πως
δεν δίνουν σημασία οι αστυνομικοί όταν γίνεται χρήση ή διακίνηση
ναρκωτικών και κλοπές».
Ενοικιαστήρια επαγγελματικής στέγης βρίσκονται πάνω σε νεόδμητα και
ανακαινισμένα διαμερίσματα επί της πλατείας Κουμουνδούρου, ενώ οι
περισσότερες παλιές πολυκατοικίες γύρω από αυτήν έχουν ως ενοίκους
οικονομικούς μετανάστες. Τα παλιά αστικά διαμερίσματα της δεκαετίας
του ΄50, του ΄60 και του ΄70 έχουν «κοπεί» σε γκαρσονιέρες και
ενοικιάζονται προς 150 με 200 ευρώ η καθεμία. Στα θυροτηλέφωνα δεν
υπάρχουν ονόματα, μόνο γράμματα και αριθμοί. Μέσα στους κοινόχρηστους
χώρους και τα ασανσέρ, σκουπίδια και ακαθαρσίες. Στους ακάλυπτους, η
κατάσταση είναι χειρότερη.
«Ο Δήμος Αθηναίων δείχνει να μην ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο από το
Σύνταγμα και κάτω παρά μόνο για τις γλάστρες!», λέει η κ. Στέλλα
Αβραμίδου, ιδιοκτήτρια καφετέριας στην πλατεία. «Σηκώσανε τη νύχτα
τρεις μεγάλες γλάστρες επειδή εμπόδιζαν, όπως είπαν, τη στάθμευση των
μονίμων κατοίκων της περιοχής. Τις είχα τοποθετήσει για να μην πέφτουν
τα αυτοκίνητα πάνω στις καρέκλες και τα τραπέζια».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511224&ct=1
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΕΞΥΜΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ" ΤΟΥ MIKE DAVIS
(Εκδόσεις "Ελευθεριακή Κουλτούρα) που δημοσιευθηκε στο http://athens.indymedia.gr
"Πολύ πιο γρήγορα απ' ότι είχε προβλέψει το περίφημο κλαμπ της Ρώμης
στις αρχές της δεκαετίας του 70, η ανθρωπότητα διάβηκε ένα εποχικό
κατώφλι. Τώρα πιά οι κάτοικοι περίπου πενήντα χιλιάδων πόλεων
ξεπερνούν σε αριθμό αυτούς δυο εκατομμυρίων και βάλε χωριών. Πράγματι,
σύμφωνα με τους δημογράφους του ΟΗΕ, ο αγροτικός πληθυσμος έχει φθάσει
τώρα στο μάξιμουμ των τριών δισεκκατομυρίων ανθρώπων και δεν πρόκειται
στο μέλλον να αυξηθεί σημαντικά. Οι πόλεις από την άλλη πλευρά
μεγαλώνουν κατα εξήντα εκατομμύρια τον χρόνο, με το 90% της αύξησης
του παγκόσμιου πληθυσμού της επόμενης γενιάς να συμβαίνει σε αστικές
περιοχές λιγότερο ανεπτυγμένων περιφερειών. Το 2030, δύο
δισεκατομμύρια άνθρωποι επιπλέον θα αγωνίζονται για την επιβίωση τους
στις πόλεις και μάλιστα στα πολυάριθμα μητροπολιτικά συγκροτήματα της
Αφρικής και της Ασίας.
Το πιό σημαντικό δεδομένο είναι ότι εκαντοτάδες εκατομμύρια νέων
κατοίκων των πόλεων πρέπει να μοιραστούν έτι παιρετέρω τις
περειφεριακές θέσεις απασχόλησης που έχουν να κάνουν με την παροχή
προσωπικών υπηρεσιών, την ευκαιριακή εργασία, το μικρεμπόριο στον
δρόμο, την επαιτεία και το έγκλημα. Αυτό το απόκληρο προλεταριάτο,
ίσως σήμερα 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, και το 2030 , 2,5
δισεκατομμύρια άνθρωποι είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη .και πλέον
κοινωνική τάξη στον πλανήτη.
Οντολογικά μοιάζει και δεν μοιάζει με τον ιστορικό συντελεστή που
περιγράφεται στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Οπως η παραδοσιακή
βιομηχανική εργατική τάξη, διαθέτει τις ριζικές αλυσίδες της, με την
έννοια πώς έχει ελάχιστα κεκτημένα συμφέροντα στην αναπαράγωγή της
ατόμικής ιδιοκτησίας. Αλλά δεν πρόκειται για μια κοινωνικοποιημένη
εργατική συλλογικότητα και δεν διαθέτει σημαντική δύναμη για να
διαρρήξει ή να αποκτήσει τον έλεγχο των μέσων παραγωγής πολύ δε
λιγότερο για να αναδιοργανώσει την σύγχρονη βιομηχανική ζωή στη βάση
της δικής της ταξικής κουλτούρας. Κατέχει όμως μη μετρημένες ακόμη
δυνάμεις ανατροπής της αστικής τάξης και διάρρηξης των ζωτικών
παγκόσμιων ροών ανθρώπων και πληροφορίας.
Οι γραμμές του ανεπίσημου προλεταριάτου διευρύνονται αδιάκοπα και η
αστική κρίση βαθαίνει, τονίζουν οι συγγραφείς της Πρόκληση των
φτωχογείτονιών, από την διεθνή οικονομική ρύθμιση. Το καθεστώς του
χρεόυς απομυζά τις δημόσιες δαπάνες των αναπτυσσόμενων χωρών και
στραγγαλίζει τις νέες επενδύσεις στην στεγαστική υποδομή. Εκτοπίζονται
δεκάδες εκατομμύρια γεωργών, που είναι ανίκανοι να ανταγωνιστούν τον
άκρως επιδοτούμενο αγροκαπιταλισμό των πλούσιων χωρών.
Η αναφορά του ΟΗΕ δίνει μελαγχολικά αλλά ειλικρινή μαθήματα : « H
κατάρρευση της επίσημης αστικής απασχόλησης στον αναπτυσσόμενο κόσμο
και η εμφάνιση ενός ανεπίσημου τομέα, θεωρούνται ως άμεσο αποτέλεσμα
της φιλελευθεροποίησης.»
Το 2030 ο κόσμος θα είναι περίπου ως εξής :
Από τα οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπους τα πέντε θα ζούν σε πόλεις.
Ενα δισεκατομμύριο κάτοικοι πόλεων - ιδιοκτήτες, μάνατζερ, τεχνικοί
και εξεδικευμένοι στον τομέα της πληροφορικής θα συνιστούν κυρίως την
ζήτηση για την παγκόσμια εταιρική παραγωγή.
Δύο με τρία δισεκατομμύρια ανεπίσημοι εργαζόμενοι - εκ των οποίων τα
δύο θα ζούν φτωχογειτονιές ή παραγκουπόλεις- θα υπάρχουν με κάποιο
τρόπο έξω από τις επίσημες μορφές παραγωγής, σε μια αθλιότητα α λα
Ντίκενς ή και χειρότερα, ρημαγμένοι από τις αρρώστιες και υποκείμενοι
στις διάφορες μεγακαταστροφές που ακολουθούν την αύξηση της
θερμοκρασίας του πλανήτη και την εξάντληση των υδάτινων αποθεμάτων. Η
κοινωνκή περιθωριοποίηση θα αντιστοιχεί σε αυξανόμενο βαθμό στην
ηλικία όπως και στην φυλή, και αυτοί οι νέοι "της γης οι κολασμένοι"
θα είναι το πιο νεανικό στρώμα της ανθρωπότητας.
Οι νέοι φτωχοί των πόλεων, δεν θα πέσουν ήσυχα σε αυτή τη σκοτεινή
νύχτα. Η αντίσταση τους πράγματι, συνιστά την βασική συνθήκη για την
επιβίωση της ενότητας της ανθρώπινης φυλής έναντι του εκφυλισμού της
νέας παγκόσμιας τάξης. Πρόκειται για μια αντίσταση, της οποίας οι
ιδεολογικές και πολιτικές εκφράσεις δεν έχουν μέχρι τώρα βρεί μια
παγκόσμια ενότητα ή ένα πολικό αστέρι. Τίποτα έστω και μακρινό, που να
μοιάζει με την Κομμουνιστική Διεθνή ή το κίνημα της Τρικοντινεντάλ. Οι
ανεπισήμως εργαζόμενες τάξεις των πόλεων, αν και υφίστανται το ίδιο
σιδηρούν ποσοστό παραμέλησης και περιθωριοποίησης, συνιστούν ένα
εντυπωσιακό φάσμα διαφοροποιοημένων ταυτοτήτων, πεποιθήσεων και
δραστηριοποιήσεων. Οι φτωχότεροι των φτωχών τείνουν να είναι
γλωσσικές, εθνοτικές, ή θρησκευτικές μεινότητες.
Αυτή η ανεπίσημη εργατική τάξη, που δεν συμμετέχει στις μεγάλες
εργατικές συλλογικότητες, στερείται μια κεντρομόλου οργανωτικής αρχής,
όπως επίσης και μιας στρατηγικής κοινωνικής δύναμης. Ο βασικός μου
ισχυρισμός είναι ότι δεν πρόκειται για έναν πόλεμο των πολιτισμών αλλά
για μια οξεία σύγκρουση μεταξύ του Αμερικάνικου ιμπέριουμ και της
εργατικής δύναμης που εκδιώκεται από τον επίσημο κόσμο της οικονομίας.
Το μελλοντικό περίγραμμα του νέου "αγώνα του λυκόφωτος" είναι δύσκολο
να προβλεφθεί. Μπορεί να διατηρηθουν οι υπάρχουσες τάσεις ή να
υπάρξουν εντελώς νέες εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένων απροσδόκητων
ιδεολογικών υβριδίων.
Αυτό που γίνεται ξεκάθαρο είναι ότι αν και οι σημερινές μεγα-
φτωχογειτονιές συνιστούν ιδιαίτερο πρόβλημα για την αυτοκρατορική τάξη
και τον κοινωνικό έλεγχο, ελάχιστα έχει ασχοληθεί μαζί του η συμβατική
γεωπολιτική. Αν ο στόχος του πολέμου στην τρομοκρατία είναι να
καταδιώξει τον εχθρό στον κοινωνιολογικό και πολιτιστικό του
λαβύρινθο, τότε οι φτωχές περιφέρειες των αναπτυσσόμενων πόλεων θα
είναι το διαρκές πεδίο μάχης του 21ου αιώνα."
Mike Davis, Social Text 81, Χειμώνας 2004
μαζική έξοδος Πάσχα από τώρα ειδικά προς τα νησιά, τι άλλο δεν ξέρω;)
και η Αθήνα έμοιαζε αυγουστιάτικη από πλευράς κυκλοφορίας. Εκεί που
χτες από τη στάση μου στην Άνω Ηλιούπολη χρειαστήκαμε 25 λεπτά της
ώρας για να φτάσουμε στην επόμενη στάση του Δημαρχείου, σήμερα κάναμε
25 λεπτά για να φτάσουμε στην Ακαδημίας. Το λεωφορείο είχε μόνο 7-8
επιβάτες και περνούσαμε από άδειες στάσεις, λες και κάποιος είεχε πει
στους πολίτες να μην βγουν από τα σπίτια τους. Κατα τα άλλα, ο
Πάγκαλος συνεχίζει την μεταμόρφωσή του σε ...Πάγκακο, η βία είτε του
Εθνικού Ύμνου είτε της κοινωνικής αποσάρθρωσης διαβρώνει το νου και
την ψυχή των φοβισμένων ανθρώπων και των ανθρώπων που έχουν αφεθεί στη
ναρκωμένη μοίρα τους. Τόσα χρόνια αυτή η κατάσταση υπάρχει και
χειροτερεύει μέρα με την ημέρα και οι φιλότιμες προσπάθειες των
εθελοντικών ομάδων δεν επαρκούν για να σώσουν αυτούς τους αφημένους
στη μοίρα τους ανθρώπους της πρέζας, του λευκού θανάτου και των
έρμαιων μικρών και μεγάλων νταβατζήδων. Κι όπως λέει παρακάτω ο Μάικ
Νταίηβις "Όσο η ζωή στην πόλη γίνεται αγριότερη, τα διάφορα
κοινωνικά περιβάλλοντα υιοθετούν στρατηγικές και τεχνο
λογίες ασφάλειας σύμφωνα με τα μέσα που διαθέτουν."
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://www.epohi.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://kinisiyperaspisis.blogspot.com
Απόσπασμα από το βιβλίο Πέρα από το Blade Runner. Αστικός έλεγχος - Η
οικολογία του φόβου του Mike Davis
Δεν μπορείς να διαπράξεις εγκλήματα, αν ξέρεις ότι σε παρακο
λουθεί ο Μεγάλος Αδελφός.
Ιδιοκτήτης ακινήτου στο Hollywood (1994)
Υπάρχει μήπως ανάγκη να εξηγήσω γιατί ο φόβος τρώει την ψυ
χή του Λος Άντζελες; Μονάχα ο τρόμος της μεσαίας τάξης για έ
να προοδευτικό φορολογικό καθεστώς ξεπερνά τη σύγχρονη ψύ
χωση για προσωπική ασφάλεια και κοινωνική απομόνωση. Ενό
ψει ενός κατακλυσμιαίου κύματος ανέργων και αστέγων και πα
ρά την εξάπλωση της πόλης, μία από τις μεγαλύτερες στην αμε
ρικανική επιχειρηματική ιστορία, μια διακομματική συ
ναίνεση επιμένει ότι κάθε προϋπολογισμός πρέπει να είναι
ισοζυγισμένος και ότι οι παροχές πρέπει να μειωθούν. Χωρίς
την ελπίδα περισσότερων δημόσιων επενδύσεων για την αποκα
τάσταση των στοιχειωδών κοινωνικών συνθηκών, είμαστε ανα
γκασμένοι αντιθέτως να αυξάνουμε τις δημόσιες και ιδιωτι
κές επενδύσεις για τη φυσική μας ασφάλεια. Η ρητορική της α
στικής μεταρρύθμισης παραμένει, αλλά η ουσία εξανεμίζε
ται. Η πρόταση «να ξαναχτίσουμε το Λος Άντζελες» σημαίνει α
πλώς να κουκουλώσουμε το πρόβλημα.
Όσο η ζωή στην πόλη γίνεται αγριότερη, τα διάφορα κοινωνι
κά περιβάλλοντα υιοθετούν στρατηγικές και τεχνολογίες α
σφάλειας σύμφωνα με τα μέσα που διαθέτουν. […] Στο μέτρο που αυ
τά τα μέτρα ασφαλείας είναι αντιδράσεις προς τους κλυδωνι
σμούς της πόλης, μπορεί να μιλήσει κανείς για μια «τεκτονική
των ταραχών», που μέσα από αλλεπάλληλα επεισόδια διαστρέ
φει και ανασχηματίζει τον αστικό χώρο. Μετά την εξέγερση
στο Watts, για παράδειγμα, οι κορυφαίοι μεγαλοϊδιοκτήτες
γης του Λος Άντζελες οργάνωσαν μια μυστικοπαθή «Επιτροπή
των 25», για να αντιμετωπίσουν όσες απειλές των προσπαθειών
ανασυγκρότησης θα έπεφταν στην αντίληψή τους. Μετά την προ
ειδοποίηση από το LAPD [Los Angeles Police Department, η Αστυ
νομική Διεύθυνση του Λος Άντζελες] ότι επίκειται μια μαύρη
«πλημμύρα» να ξεχειλίσει από το κέντρο της πόλης, η Επιτροπή
εγκατέλειψε τις προσπάθειες αναζωογόνησης του γερασμέ
νου χρηματοοικονομικού και εμπορικού τομέα. Αντιθέτως, έ
πεισε τη Δημαρχία να επιδοτήσει τη μεταστέγαση των τραπε
ζών και των κεντρικών γραφείων διαφόρων επιχειρήσεων σ’ έ
ναν καινούργιο χρηματοοικονομικό τομέα στην κορυφή του
Bunker Hill, μερικά τετράγωνα προς τα δυτικά. Ο δημοτικός φο
ρέας ανασυγκρότησης, λειτουργώντας ουσιαστικά ως έμμισθο
όργανο, κατέβαλε τις εγγυήσεις για τις απώλειες των επενδύ
σεων της Επιτροπής στην παλιά επιχειρηματική ζώνη, προσφέ
ροντας εκπτώσεις πολύ κάτω από την εμπορική αξία των αστι
κών γηπέδων μέσα στον καινούργιο πυρήνα.
Κλειδί για την επιτυχία της στρατηγικής αυτής, που χαιρετί
στηκε ως «αναγέννηση» του Downtown, ήταν ο φυσικός διαχωρι
σμός του νέου τομέα και των αξιών της γης σε αυτόν, πίσω από έ
ναν προμαχώνα από βαθμιδωτές περιφράξεις, τσιμεντοκολώ
νες και τείχη από αυτοκινητοδρόμους. Οι παραδοσιακές πεζο
διαβάσεις μεταξύ του Bunker Hill και του παλιού οικονομικού
πυρήνα της πόλης ξηλώθηκαν, και η κυκλοφορία των πεζών ανυ
ψώθηκε πάνω από το επίπεδο του δρόμου, με τη μορφή εναέ
ριων διαβάσεων, η πρόσβαση στις οποίες είναι ελεγχόμενη α
πό τα συστήματα ασφαλείας κάθε ουρανοξύστη. Αυτή η ριζι
κή ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου του Downtown –με τις δυ
σοίωνες φυλετικές της νύξεις– πραγματοποιήθηκε χωρίς ση
μαντικό δημόσιο αντίλογο.
Οι ταραχές του 1992 δικαίωσαν την προνοητικότητα των σχε
διαστών του Οχυρού Downtown. Ενώ ολόκληρη η παλιά επιχειρη
ματική ζώνη γινόταν γυαλιά-καρφιά, το Bunker Hill στάθηκε στο
ύψος του ονόματός του. Με το πάτημα ενός κουμπιού στα χειρι
στήριά τους, τα προσωπικά ασφάλειας των ουρανοξυστών των με
γάλων τραπεζών ήταν σε θέση να αποκόψουν κάθε πρόσβαση προς
τα πολύτιμα ακίνητά τους. Αλεξίσφαιρα ατσάλινα ρολά ξεδι
πλώνονταν για να καλύψουν τις ισόγειες εισόδους, οι κυλιόμε
νες κλίμακες ακινητοποιούνταν ακαριαία και οι ηλεκτρονι
κές κλειδαριές σφράγιζαν τις πεζοδιαβάσεις. Όπως σημείωνε η
Los Angeles Business Journal, η επιτυχία των αμυντικών μέτρων
της επιχειρηματικής έδρας του Downtown που δοκιμάστηκαν σε
πραγματικές ταραχές, τόνωσε τη ζήτηση για νεότερα και πιο ε
ξελιγμένα μέτρα φυσικής ασφάλειας.
Μία από τις συνέπειες αυτής της ζήτησης ήταν ότι τα όρια με
ταξύ αρχιτεκτονικής και επιβολής της δημόσιας τάξης έγι
ναν ακόμα πιο συγκεχυμένα. Το LAPD έγινε κεντρικός παράγο
ντας στη διαδικασία ανασχεδιασμού του Downtown. Κανένα μεί
ζον πρόγραμμα δεν προχωρούσε πια χωρίς τη συμμετοχή του. Εκ
πρόσωποι της αστυνομίας άσκησαν με επιτυχία πιέσεις ενά
ντια στην πρόβλεψη δημόσιων αποχωρητηρίων («σκηνές εγκλημά
των», κατά τη γνώμη τους) και την ανοχή της παρουσίας πλανό
διων μικροπωλητών («τσιλιαδόροι για εμπόρους ναρκωτικών»).
Οι ταραχές προσέφεραν, εξάλλου, στα αστυνομικά τμήματα
των προαστίων το πρόσχημα να διευρύνουν τη συμμετοχή τους σε
ζητήματα πολεοδομικά και χωροταξικά. Στο εύπορο Thousand
Oaks, για παράδειγμα, ο σύνδεσμος του Σερίφη στην πολεοδομι
κή επιτροπή έπεισε τον δήμο να θέσει εκτός νόμου τους παρά
δρομους ως «προτεραιότητα πρόληψης της εγκληματικότητας».
Η βιντεοσκόπηση των ανασυγκροτούμενων περιοχών του
Downtown επεκτάθηκε, στο μεταξύ, στους χώρους στάθμευσης,
τους ιδιωτικούς πεζόδρομους και τις πλατείες. Η σφαιρική αυ
τή επιτήρηση συνιστά ουσιαστικά ένα σαρωνόμενο τοπίο
(scanscape) – έναν χώρο προστατευτικής ορατότητας, που καθο
ρίζει όλο και περισσότερο πού αισθάνονται ασφαλείς στο
Downtown οι εργαζόμενοι των γραφείων και οι τουρίστες μεσαί
ου εισοδήματος. […]
Αναπόφευκτα, η επιτήρηση κλειστού κυκλώματος αργά ή γρή
γορα θα ενσωματωθεί σε οικιακά συστήματα ασφαλείας, για να
προκύψει μια φαινομενικά αδιάσπαστη συνέχεια επιτήρησης
ολόκληρης της καθημερινής ρουτίνας. Πράγματι, το πολυτε
λές λάιφ στάιλ σύντομα θα καθορίζεται από την ικανότητα να
συντηρούνται «ηλεκτρονικοί φύλακες άγγελοι» που θα προσέ
χουν τον ιδιοκτήτη και σημαντικά άλλα πρόσωπα στην προσωπι
κή τους ζωή. Ένας ειδικός σε θέματα ασφαλείας στο Beverly
Hills, που εμπορεύεται κρυφά συστήματα βιντεοσκόπησης που
επιτρέπουν σε εύπορους εργαζόμενους γονείς να επιτηρούν
τις χαμηλά αμειβόμενες νταντάδες και υπηρέτριες, συνέκρι
νε την έκρηξη των πωλήσεων που ακολούθησε τη δίκη της Louise
Woodward το 1997 (της βρετανίδας νταντάς που κατηγορήθηκε ότι
δολοφόνησε ένα νήπιο στη περιοχή της Βοστώνης), με το σπρω
ξίδι της μεσαίας τάξης στα τοπικά καταστήματα όπλων μετά
τις ταραχές του 1992. Τα επιστημονικά και τεχνολογικά πε
ριοδικά, από τη μεριά τους, καλωσόρισαν πρόσφατα την έλευ
ση της «ψηφιακής υπερ-επιτήρησης», που βασίζεται σε γκάτζετ
όπως ραντάρ τσέπης, βιντεοκάμερες με μήκος κύματος χιλιο
στών, συσκευές υπερύθρων αυτόματου εντοπισμού, κλειδιά φω
νής, συσκευές διακτυλοσκόπησης καθώς και θερμικής απεικόνι
σης προσώπου. Ο «Γενναίος Νέος Κόσμος», σύμφωνα με το New
Scientist, τώρα είναι και πάλι επίκαιρος:
Πρόκειται για έναν κόσμο όπου δε θα μπορεί κανείς πουθενά να
κρυφτεί ούτε και να κρύψει κάτι. Αναπτύσσονται ήδη συσκευές
που θα βλέπουν μέσα από τοίχους και θα κάνουν σωματικό έλεγχο
σε υπόπτους εξ αποστάσεως, διαπερνώντας τα ρούχα τους, μέ
χρι και μέσα στα σώματά τους. Τα άτομα θα ταυτοποιούνται από
τη χαρακτηριστική τους οσμή και θα εντοπίζονται ή θα «α
ναγνωρίζονται» ηλεκτρονικά, ακόμη και προτού να προλάβουν
να φέρουν σε πέρας μια εγκληματική πράξη. Και χάρη σε φτηνές
ψηφιακές κάμερες και πανίσχυρους καινούργιους αλγορίθμους
αναζήτησης, τα άτομα θα εντοπίζονται από υπολογιστές.
Δεν θα υπάρχει ανωνυμία ακόμη και μέσα στο άλλοτε κατα
δεκτικό πλήθος. [«Technopsy: Nowhere to Hide», New Scientist, 4 Νο
εμβρίου 1995, σ. 4.]
Μια πρώτης τάξεως πλατφόρμα για την καινούργια αυτή τεχνολο
γία επιτήρησης έμελλε να είναι ένας αναχρονισμός του 19ου
αιώνα: ο ουρανοξύστης. Τα ψηλά κτήρια γίνονται όλο και πιο
«ευαίσθητα» και εφοδιάζονται με θανατηφόρα ισχύ πυρός. Ο ου
ρανοξύστης με τον κεντρικό ηλεκτρονικό εγκέφαλο στην
κινηματογραφική ταινία Die Hard I (ουσιαστικά, ο Πύργος Fox-
Pereira του F. Scott Johnson στην Century City) προοιωνίζει μια
καινούργια γενιά αρχιτεκτονικών αντιηρώων, καθώς τα έξυ
πνα κτήρια είτε μάχονται το κακό είτε γίνονται πιόνια του. Το
αισθητηριακό σύστημα πολλών από τους νεόκτιστους πύργους
γραφείων στο Λος Άντζελες ήδη διαθέτει πανοπτική θέαση, ό
σφρηση, ευαισθησία στη θερμότητα, την υγρασία και την κίνη
ση και, σε μερικές περιπτώσεις, την ακοή. Ορισμένοι αρχιτέ
κτονες σήμερα προβλέπουν ότι μια μέρα οι υπολογιστές τε
χνητής νοημοσύνης ενός κτηρίου θα μπορούν αυτόματα να ανι
χνεύουν και να ελέγχουν το σύνολο του ανθρώπινου πληθυσμού
του, ίσως ακόμη και να ανταποκρίνονται στις συναισθηματι
κές διακυμάνσεις του, ιδίως τον φόβο ή τον πανικό. Χωρίς αυτό
να καθιστά περιττό το προσωπικό ασφαλείας, το ίδιο το
κτήριο θα είναι ικανό να χειρίζεται μόνο του τις κρίσεις, μι
κρές (π.χ. να διατάσσει στους περαστικούς να εξέλθουν από το
κτήριο ή να τους απαγορεύει να χρησιμοποιούν τα αποχωρητή
ρια) αλλά και μεγαλύτερες (π.χ. να παγιδεύει τους διαρρήκτες
μέσα σε κάποιον ανελκυστήρα).
Απόσπασμα από το βιβλίο του Mike Davis Πέρα από το Blade Runner.
Αστικός έλεγχος – Η οικολογία του φόβου, που μόλις κυκλοφόρησε από τις
εκδόσεις futura σε μετάφραση Νίκου Ηλιάδη. [ISBN 978-960-6654-53-4 /
280 σελ. / 18,80 ευρώ]
Ο Mike Davis (γεν. 1946) είναι αμερικανός κοινωνικός σχολιαστής,
θεωρητικός του άστεως, ιστορικός, και πολιτικός ακτιβιστής. Είναι
περισσότερο γνωστός για τις έρευνες του για τις κοινωνικές τάξεις στη
γενέτειρά του τη Νότια Καλιφόρνια. Ο Davis εργάστηκε ως τεμαχιστής
κρέατος, οδηγός φορτηγού, και έδρασε ως ακτιβιστής στις γραμμές του
Φοιτητικού κινήματος για μια Δημοκρατική Κοινωνία (SDS). Σπούδασε στο
Reed College στα μέσα της δεκαετίας του 1960, αλλά δεν ξεκίνησε την
ακαδημαϊκή του καριέρα πραγματικά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του
1970, όταν πήρε τα πτυχία ΒΑ και ΜΑ. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ το
Διδακτορικό του στην Ιστορία που είχε ξεκινήσει στο Πανεπιστήμιο της
Καλιφόρνια. Το 1998 έλαβε το MacArthur Fellowship Award, και υπήρξε
υπότροφος στο Ινστιτούτο Getty. Το 2007 κέρδισε το Βραβείο Λογοτεχνίας
Lannan στην κατηγορία των μη λογοτεχνικών βιβλίων. Τώρα είναι
καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Irvine,
καθώς και συνεκδότης της επιθεώρησης New Left Review. Αρθρογραφεί
επίσης στη βρετανική μηνιαία Σοσιαλιστική Επιθεώρηση, το όργανο του
Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας. Ως
δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος, ο Ντέιβις μεταξύ άλλων, αρθρογραφεί
συχνά για το αμερικανικό περιοδικό The Nation καθώς και για το
βρετανικό περιοδικό New Statesmen. Αυτοπροσδιορίζεται ως διεθνής
σοσιαλιστής και μαρξιστής-περιβαλλοντολόγος. Τα σημαντικότερα βιβλία
του είναι τα ακόλουθα: Beyond Blade Runner: Urban Control The Ecology
of Fear (1992)· Prisoners of the American Dream: Politics and Economy
in the History of the U.S. Working Class (1986, 1999)· City of Quartz:
Excavating the Future in Los Angeles (1990, 2006)· Ecology of Fear:
Los Angeles and the Imagination of Disaster (2000)· Magical Urbanism:
Latinos Reinvent the US City (2000)· Dead Cities, And Other Tales
(2003)· Planet of Slums (2006)· Buda's Wagon: A Brief History of the
Car Bomb (2007)· In Praise of Barbarians: Essays against Empire (2007)
· Evil Paradises: Dreamworlds of Neoliberalism, συνεπιμέλεια με τον
Daniel Bertrand Monk (2007).
TO BHMA
Δριμεία επίθεση Τσίπρα σε ΠαΣοΚ και Πάγκαλο
Εγκαλεί την Ιπποκράτους επειδή δεν καταδίκασε ούτε απέπεμψε τον
κοινοβουλευτικό της εκπρόσωπο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΙΤΣΙΚΑ | Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Oχι μόνο επέμεινε στην κρίση του ότι ο κ. Θ.Πάγκαλος «έχει ξεφύγει και
είναι εκτός εαυτού»,αλλά χθες ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Αλ.Τσίπρας
εξαπέλυσε και δριμεία επίθεση στην ηγεσία του ΠαΣοΚ επειδή ούτε
καταδίκασε το περιεχόμενο των δηλώσεών του ούτε τον απέπεμψε από τη
θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, εφόσον δεν την εκφράζει επίσημα.
Το ζήτημα τίθεται εκ του ρόλου του ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του
κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «πέρα από το να βγαίνει κάθε
πρωί στα τηλεοπτικά στασίδια και να καταγγέλλει την Αριστερά και να
υιοθετεί πολιτικές επιλογές της Ακροδεξιάς»τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΝ.
Υπό αυτή την έννοια, η ηγεσία του ΠαΣοΚ, σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, θα
έπρεπε«ή να καταδικάσει το περιεχόμενο των δηλώσεών του και να πει ότι
δεν εκφράζει το ΠαΣοΚή να τον θέσει εκτός αυτού του ρόλου ώστε να
μπορεί πιο ελεύθερα να βρίζει τον Τσίπρα,την Παπαρήγα,τον Αλαβάνο,
όλους, όλη την Αριστερά». Εκτίμησε μάλιστα ότι το πλέγμα απόψεων και
θεσμικής θέσης του κ. Πάγκαλου«δεν μπορεί παρά να εκφράζει μια
πολιτισμική, ηθική και ιδεολογική κατρακύλα συνολικότερα του κόμματος
της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Σχετικά με τα πέντε σημεία για κοινή
δράση που απηύθυνε στο ΠαΣοΚ ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ.
Αλ.Αλαβάνος,ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι η Ιπποκράτους έχει«μια φοβία»να
απαντήσει επί της ουσίας, πετάει διαρκώς την μπάλα στην εξέδρα,
ενώ«ουσιαστικά συναινεί στην κυρίαρχη ατζέντα που ανοίγει η ΝΔμε τη
νεοφιλελεύθερη πολιτική της».
Εν όψει της τριήμερης πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία
αρχίζει αύριο το απόγευμα, με επίκεντρο το πρόγραμμα και την
ευρωδιακήρυξη του κόμματος, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε σε συνέντευξη
Τύπου ότι το κυρίαρχο δίλημμα των ευρωεκλογών δεν είναι«ΠαΣοΚ ή
ΝΔ»αλλά«με τις τράπεζες ή με την κοινωνία, με τα ισχυρά οικονομικά
συμφέροντα ή με τους εργαζομένους». Επιπλέον διευκρίνισε ότι ο στόχος
του ΣΥΡΙΖΑ για τέσσερις ευρωβουλευτές στέλνει το μήνυμα ότι μπορούν να
αλλάξουν οι συσχετισμοί, να γίνει «αλλαγή σελίδας και στροφή προς τα
αριστερά». Από την πλευρά του, ο κ. Ρ.Ρινάλντι, συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ
και επικεφαλής της ΚΟΕ, απέρριψε τις αιτιάσεις της Ανανεωτικής
Πτέρυγας του ΣΥΝ που κατηγόρησε την ΚΟΕ για αντιευρωπαϊκές θέσεις και
μίλησε για μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα κλίμα ότι«υπάρχουν
κάποιοι που είναι ένα “πολύ περίεργο φρούτο”, είτε Βάνδαλοι είτε Ούνοι
είτε Βησιγότθοι, που πάνε ενάντια στην πρόοδο».
Το δόγμα «νόμος και τάξη» στη Βουλή
Ο Πρωθυπουργός προανήγγειλε τη σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης για
το άσυλο και την ενεργοποίηση των καμερών
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΡ. ΤΖΙΟΒΑΡΑΣ, Λ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ | Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
ΤέλοςφόρμαςΑρχήφόρμαςΤο δόγμα «νόμος και τάξη» ανέσυρε ο πρωθυπουργός
κ.Κ.Καραμανλής κατά τη χθεσινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη
Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, η οποία διεξήχθη με πρωτοβουλία
της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προαγγέλλοντας τη σκλήρυνση της στάσης
της κυβέρνησης ως προς το πανεπιστημιακό άσυλο, καθώς και την
ενεργοποίηση των καμερών, ο κ. Καραμανλής επιτέθηκε στο ΠαΣοΚ και στον
ΣΥΡΙΖΑ ότι «κλείνουν τα μάτια»στο φαινόμενο της κουκούλας, ενώ
εμφανίστηκε αποφασισμένος«όποιο κι αν είναι το κόστος», όπως δήλωσε,
να αναλάβει«πρόσθετα μέτρα για την εμπέδωση της ασφάλειας των
πολιτών».
Στην προσπάθεια του κ. Καραμανλή να αποδώσει την ανησυχητική έξαρση
της εγκληματικότητας στο νέο ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον, αλλά και
σε όσα«κληροδότησαν οι κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ», όπως είπε, η αντίδραση
του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ.
Γ. Παπανδρέου ήταν έντονη:
«Μιλάτε ως τρίτος σχολιαστής των γεγονότων στη χώρα.Μα δεν είστε εσείς
ο υπεύθυνος πρωθυπουργός που θα έπρεπε να σταματήσει αυτά τα φαινόμενα
ανομίας, βίας και εγκληματικότητας; Δεν υπάρχει στην Ελλάδα και στο
Σύνταγμά μας η έννοια του ανεύθυνου πρωθυπουργού» ανέφερε.
Oπρόεδρος του ΠαΣοΚ ανέδειξε τις κυβερνητικές ευθύνες σε τρία μέτωπα:
στην κοινωνική ανισότητα, στην ανομία«σε επίπεδο κορυφής»και
στην«επιχειρησιακή ανικανότητα» . Μάλιστα απευθυνόμενος στον κ.
Καραμανλή, του είπε:
«Δεν ξέρω αν είστε πραγματικά κουρασμένος.Σήμεραφαίνεστε μια χαρά.
Αλλά ξέρω καλά, όπως το ξέρουν και όλοι οι Ελληνες,ότι η κοινωνία
κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησής σας».
Υιοθετώντας τη θεωρία ότι«εξτρεμιστικές δράσεις και κοινό έγκλημα
αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία», ο κ. Καραμανλής εξαπέλυσε επίθεση
κατά των «κουκουλοφόρων».
«Η κουκούλα είναι το μέσο της συγκάλυψης και προστασίας εκείνων που
καταστρέφουν και λεηλατούν»επισήμανε ο Πρωθυπουργός. Μάλιστα
σχολιάζοντας πρόσφατη δήλωση του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρα(μέσω
συνέντευξης στο «Βήμα»), ότι«οι τράπεζες ασκούν τυφλή βία», είπε ότι
έτσι ενθαρρύνεται η βία εναντίον τους.
Απαντώντας στις επικρίσεις της αντιπολίτευσης για ποινικοποίηση της
«κουκούλας», ο κ. Καραμανλής επιτέθηκε τόσο στον ΣΥΝ όσο και στο
ΠαΣοΚ:
«Σε ποιους κλείνετε το μάτι,σε τελική ανάλυση;» διερωτήθηκε, ενώ
αναφορικά με το άσυλο τόνισε ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι«δεν μπορεί
να χρησιμοποιούνται ούτε ως ορμητήρια βίας, ούτε ως καταφύγια
εξτρεμιστικών ομάδων», υπογραμμίζοντας ότι ο νόμος για το άσυλο
υπάρχει και«πρέπει να εφαρμόζεται» , αλλά«εάν και αυτό δεν γίνει, τότε
ο νόμος θα αλλάξει και πάλι». Σχετικά με τις κάμερες δήλωσε ότι
απόφαση της κυβέρνησης είναι να ενεργοποιηθεί το σύστημα C4Ι,«αφού
πρώτα υπάρξει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο». Καταλόγισε μάλιστα στο
ΠαΣοΚ ότι ενώ επέλεξε«ένα σύστημα διαρκείας και όχι μιας χρήσης (για
την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων) γιατί ήθελε να μείνει» , τώρα ως
αξιωματική αντιπολίτευση εναντιώνεται.
«Ξέρω καλά, όπως το ξέρουν και όλοι οι Ελληνες, ότι η κοινωνία
κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησής σας» υπογράμμισε ο κ. Γ.
Παπανδρέου «Ποιος σας είπε ότι εμείς θέλουμε τη βία; Εμείς είμαστε
πολέμιοι της βίας»ήταν η απάντηση του κ. Παπανδρέου, ο οποίος τόνισε
ότι«το πρόβλημα δεν είναι η κουκούλα, αλλά να πιάσετε τους
κουκουλοφόρους» . Και πρόσθεσε:
«Αν δεν μπορείτε να τους πιάσετε,δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αν φοράνε
ή δεν φοράνε κουκούλες. Επιτέλους! Ούτε αυτό μπορείτε να κάνετε» . Ο
πρόεδρος του ΠαΣοΚ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι«ζητεί ασυλία για τις
ευθύνες της και την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τις πραγματικές
αιτίες της ανασφάλειας και της εγκληματικότητας στη χώρα μας».
Αναφορικά με το θέμα του ασύλου ο αρχηγός της αξιωματικής
αντιπολίτευσης τόνισε:
«Μας είπατε ότι για όλα φταίει το πανεπιστημιακό άσυλο. Εσείς δεν
αλλάξατε τον νόμο; Τον εφαρμόζετε;» . Δεσμεύθηκε δε ότι ως ΠαΣοΚ,
εφόσον γίνει κυβέρνηση,«θα απαντήσουμε με αποτελεσματικότητα στο
φαινόμενο της εγκληματικότητας,με σύγχρονο τρόπο και μέσα, και όχι σαν
παλιοί ασφαλίτες του ΄50, όπως γίνεται σήμερα».
Η βία, η βιασύνη και ο Εθνικός Υμνος
Η ΓΓ του ΚΚΕ κυρίαΑλέκα Παπαρήγακατηγόρησε την κυβέρνηση ότι«όλα τα
μέτρα της οδηγούν στη στρατιωτικοποίηση της εσωτερικής ασφάλειας»,ενώ
εξαπολύοντας επίθεση κατά του ΠαΣοΚ για τις δηλώσεις στελεχών του κατά
του ΚΚΕ είπε ότι«ποινικοποιεί το Κομμουνιστικό Κόμμα».
«Σε λίγο θα μας στείλετε και στο Ειδικό Δικαστήριο»ανέφερε
χαρακτηριστικά.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κ.
Αλ. Αλαβάνοςχαρακτήρισε τον κ. Καραμανλή«άψογο εκφραστή της παράδοσης
της Δεξιάς για τον νόμο και την τάξη».
«Υποθέτω ότι ο κ. Πρωθυπουργός ξέρει τον Εθνικό Υμνο ή τουλάχιστον την
πρώτη στροφή, η οποία λέει σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την
τρομερή,σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη”».
Στον κ. Αλαβάνο απάντησε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ.
Γ. Καρατζαφέρηςεπισημαίνοντάς του ότι«δεν είναι ακραίος ο Σολωμός»και
ότι«δεν εννοεί τη βίααλλά τη βιά, δηλαδή τη βιασύνη». «Ισως του ξέφυγε
λόγω της άρσης των τόνων από τα γραπτά»είπε για τον κ. Αλαβάνο.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Επιχείρηση νόμος και τάξη
Αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια εξήγγειλε ο Κ. Καραμανλής. Υψηλή τόνοι
και μετωπικές συγκρούσεις στη Βουλή
Πέμπτη, 09.04.09
Αυτή τη φορά οι αβροφροσύνες δεν περίσσεψαν, γιατί απλώς δεν υπήρχαν.
Και επικοινωνιακοί κανόνες που τηρούνταν απαρέγκλιτα το τελευταίο
χρονικό διάστημα πήγαν… περίπατο, δίνοντας τη θέση τους στην όξυνση.
Με απλά λόγια: κλίμα άκρως προεκλογικό, εξήντα μέρες προ των
ευρωεκλογών.
Η χθεσινή προ ημερησίας συζήτηση για την κυβερνητική επιχείρηση νόμος
και τάξη που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός είχε πολυθεματικό «μενού» και
διεξήχθη εν μέσω διασταυρούμενων πυρών: ο Κ. Καραμανλής έβαλε κατά
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Παπανδρέου σφυροκόπησε τον πρωθυπουργό και την
κυβέρνηση, ο Αλ. Αλαβάνος απάντησε στον κ. Καραμανλή και συντήρησε το
μέτωπο με τον Γ. Καρατζαφέρη και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ επιτέθηκε πάλι
κατά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπής και η Αλέκα Παπαρήγα στις κόντρες με
τον ΣΥΡΙΖΑ και στην κριτική κατά του δικομματισμού.
Ο κ. Καραμανλής έθεσε και πάλι το δίλημμα «ανευθυνότητα ή
υπευθυνότητα» και έκλεισε σε πρώτο πληθυντικό αντί ενικό
(«αγωνιζόμαστε»). Ηταν μία από τις ελάχιστες -ίσως η πρώτη- φορά που
σε ανάλογη κοινοβουλευτική διαδικασία δεν ξεκίνησε θεσμικά, αλλά με
«φουλ επίθεση». Με το «καλημέρα», καταλόγισε στην αντιπολίτευση
πρακτικές διαστρέβλωσης, πόλωσης, φανατισμού και προπαγάνδας και
συνέδεσε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης με τις
«σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις».
Εξαπέλυσε διμέτωπο, «αξιοποιώντας» ακόμη και τη δήλωση του Μιχάλη
Χρυσοχοΐδη περί Καμπούλ για να κριτικάρει το ΠΑΣΟΚ, ενώ καταλόγισε
στον ΣΥΡΙΖΑ «ψευτοπροοδευτισμό», ταυτίζοντας στη δευτερολογία του τα
δύο κόμματα για τη μη καταδίκη της βίας. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός και ο
πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψαν και τις επικοινωνιακές τους συνήθειες.
Ο κ. Καραμανλής αναφέρθηκε ονομαστικά στο ΠΑΣΟΚ και απευθύνθηκε στον
κ. Παπανδρέου πολλάκις με την προσφώνηση «κύριε πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ»,
κάνοντας και ευθείες συγκρίσεις με τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων
ΠΑΣΟΚ.
Πιο… τολμηρός ο κ. Παπανδρέου, εκστόμιζε συχνά το «κύριε Καραμανλή»,
κάτι που απέφευγε με ευλαβικό τρόπο μετά τη ΔΕΘ. Εκανε και λογοπαίγνια
με τα σενάρια περί κούρασης του πρωθυπουργού και δεν είπε τη λέξη
«εκλογές», αν και την εννόησε ξεκάθαρα. Κάλυψε απόλυτα τον κ.
Χρυσοχοΐδη, με αναφορά στη σύλληψη της 17Ν, και αναφέρθηκε εμμέσως
στην υπόθεση Παυλίδη, συνδέοντάς την με όλα τα καταγγελλόμενα από το
ΠΑΣΟΚ σκάνδαλα.
Φλερτ με ΣΥΝ
Εξάλλου, συνέχισε τα διακριτικά «ανοίγματα» προς τον ΣΥΡΙΖΑ,
στηρίζοντας την πρωτοβουλία του κ. Αλαβάνου για σύσταση διακομματικής
επιτροπής για την Αστυνομία -τυχαίο δεν ήταν πως και οι δύο άρθρωσαν
πολλές φορές τη λέξη «κράτος της Δεξιάς», αναφερόμενοι στην κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός, από την άλλη, φωτογράφισε τον Αλέξη Τσίπρα με την
αναφορά του σε δηλώσεις πολιτικών για «τυφλή βία των τραπεζών»,
εισπράττοντας την απάντηση-επίθεση του κ. Αλαβάνου (τον χαρακτήρισε
δημαγωγό και λαϊκιστή). Λίγο αργότερα, αφού διαδέχθηκε τον κ. Αλαβάνο
στο βήμα, ο κ. Καρατζαφέρης, μίλησε για «γελοιότητες όσων
υπερασπίζονται τους κουκουλοφόρους». «Κερασάκι» ήταν ο νέος καβγάς
Αλαβάνου - Καρατζαφέρη για το αν ο τόνος στο στίχο του εθνικού ύμνου
είναι στο «βία» ή στο «βιά».
Αιμίλιος Περδικάρης
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 08:08 Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Η ύφεση συμβάλλει στο κύμα δολοφονιών στις ΗΠΑ
Εγκληματολόγοι και κοινωνιολόγοι συμφωνούν ότι οι φρικτές δολοφονίες
που γεμίζουν συχνά το τελευταίο διάστημα τις σελίδες των εφημερίδων
και των ειδησεογραφικών sites στο Διαδίκτυο οφείλονται εν μέρει στην
επιδεινούμενη ύφεση που πλήττει τη χώρα. Θρυαλλίδα η έλλειψη
προοπτικής που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι.
Αν και δεν συνδέονται όλοι οι φόνοι με τα οικονομικά προβλήματα στη
χώρα, οι ειδικοί λένε ότι εν μέρει τουλάχιστον το κύμα των πολλαπλών
ειδεχθών δολοφονιών οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην "οργή που
προκαλεί η ύφεση". Εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, τις
προοπτικές τους, τα σπίτια τους, τις επενδύσεις τους, ακόμη και τους
γάμους τους.
Η εφημερίδα Washington Post αναφέρει πως μόνο τον περασμένο μήνα
σημειώθηκαν οκτώ μαζικές δολοφονίες με συνολικό απολογισμό 57
νεκρούς.
Τα τελευταία εγκλήματα μοιάζουν βγαλμένα από ταινίες τρόμου. Στην
Αλαμπάμα, ένας άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε την σύζυγό του, την
16χρονη κόρη τους, την αδελφή της και τον 11χρονο ανιψιό τους.
Κατόπιν, έβαλε φωτιά στο σπίτι. Ύστερα αυτοκτόνησε.
Στην Καλιφόρνια, ένας 69χρονος, που διέμενε σε καταφύγιο για άστεγους
που λειτουργεί μια κορεάτικη Χριστιανική οργάνωση αλληλεγγύης,
κατελήφθη από αμόκ, σκότωσε έναν άνθρωπο και τραυμάτισε τρεις πριν
περιοριστεί.
Το Σαββατοκύριακο, ένας άνδρας στο Πίτσμπεργκ της Πενσυλβάνιας σκότωσε
τρεις αστυνομικούς που πήγαν στο σπίτι του μετά από κλήση περίοικων
για διατάραξη κοινής ησυχίας. Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ, ήταν έξαλλος
διότι έμεινε άνεργος.
Μια ημέρα νωρίτερα, στο Μπένχαμπτον της Νέας Υόρκης ένας άνεργος
μετανάστης από το Βιετνάμ έριξε κάπου 100 σφαίρες μέσα σε ένα κέντρο
βοήθειας προς μετανάστες, σκοτώνοντας 13 ανθρώπους. Το κίνητρο είναι
ασαφές, αλλά σύμφωνα με δημοσιεύματα είχε εξοργιστεί διότι έχασε τη
δουλειά του σε εταιρία καθαρισμού το 2008 και δεν μπορούσε να βρει
άλλη θέση εργασίας.
Την περασμένη εβδομάδα, ένας άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε τα πέντε
παιδιά του πριν αυτοκτονήσει στην πολιτεία Ουάσινγκτον, ενώ στην
Καλιφόρνια ένας μετανάστης από την Ινδία σκότωσε τα δύο παιδιά του και
τρία μέλη της οικογένειας της συζύγου του.
Το χειρότερο μακελειό που σχετίζεται με την κρίση σημειώθηκε τα
Χριστούγεννα, όταν ένας άνδρας, έξαλλος για την πρόσφατη απόλυσή του,
ντυμένος Άι-Βασίλης, σκότωσε εννιά άτομα στο πάρτι της γυναίκας του.
Τον Ιανουάριο, ένα ζευγάρι στο Λος Άντζελες που απολύθηκε από θέσεις
τεχνικών ιατρικού εξοπλισμού αποφάσισε να αυτοκτονήσει και να σκοτώσει
και τα πέντε του παιδιά. Στην επιστολή που άφησε, το ζευγάρι έγραψε
"γιατί να αφήσουμε τα παιδιά μας στα χέρια κάποιων άλλων;"
Οι γραμμές υποστήριξης ψυχικής υγείας δέχονται δεκάδες χιλιάδες
κλήσεις. Στο Λος Άντζελες, αναφέρθηκε ότι οι κλήσεις διπλασιάστηκαν
τους τελευταίους έξι μήνες σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό
διάστημα.
Ειδικοί λένε ότι υπάρχει συσχέτιση των δολοφονιών και της οικονομίας--
δεν πρόκειται, επισημαίνουν, για σύμπτωση. "Δεν έχω δει ποτέ τόσο
μεγάλο αριθμό [φόνων] σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με τόσα
θύματα", είπε ο εγκληματολόγος Τζακ Λέβιν στην Ουάσινγκτον Ποστ.
"Ο συνδυασμός της απόγνωσης, της απελπισίας, και ταυτόχρονα της οργής
και των επικρίσεων", συνέβαλε στην έξαρση των φόνων, σύμφωνα με τον
εγκληματολόγο Τζέημς Άλαν Φοξ.
Ο κοινωνιολόγος Σάμσον Μπλαίρ θεωρεί βέβαιο ότι θα υπάρξουν κι άλλες
μαζικές δολοφονίες όσο η ύφεση συνεχίζεται. "Από την οπτική γωνία ενός
ατόμου, η απώλειας της δουλειάς του είναι ασφαλώς κάτι πολύ άσχημο,
αλλά τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα, ειδικά εάν η
απόλυσή του συμπέσει με την απώλεια των καταθέσεών του και των
επενδύσεών του, την απώλεια του οικογενειακού του σπιτιού (από
κατάσχεση, για παράδειγμα) και την έλλειψη προοπτικής όσον αφορά την
εξεύρεση νέας θέσης εργασίας σε εύλογο χρονικό διάστημα", ανέφερε.
Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 07:58 Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το Περιβάλλον
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας και εκπρόσωποι της Γραμματείας του
ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσιάσουν σε συνέντευξη Τύπου τις θέσεις του κόμματος για
το περιβάλλον και την οικολογία.
Η συνέντευξη θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο "Athens
Acropol" (Πειραιώς 1, Ομόνοια), στη 1. Κατά τη διάρκεια της
συνέντευξης, θα υπάρξει χρόνος για σύντομες τοποθετήσεις - παρεμβάσεις
προσκεκλημένων εκπροσώπων κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων.
ΤΑ ΝΕΑ
Φταίει το άσυλο και το ΠΑΣΟΚ»
Ο Πρωθυπουργός καταλόγισε ευθύνες στην αντιπολίτευση για την άνοδο της
εγκληματικότητας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Στροφή προς τα δεξιά έκανε χθες ο Κώστας Καραμανλής προαναγγέλλοντας
την ποινικοποίηση της κουκούλας, την κατάργηση ουσιαστικά του
πανεπιστημιακού ασύλου και την ενεργοποίηση των καμερών για την
παρακολούθηση δρόμων, διαδηλώσεων και πολιτών.
O Πρωθυπουργός, στη χθεσινή συζήτηση για την εγκληματικότητα στη Βουλή
σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών που έγινε έπειτα από αίτημα του αρχηγού
της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιτέθηκε δριμύτατα στο ΠΑΣΟΚ και τον
ΣΥΡΙΖΑ καθώς υποστήριξε ότι «κλείνουν το μάτι στους κουκουλοφόρους»! Ο
Κώστας Καραμανλής κατηγόρησε τα δύο κόμματα για «πολιτική υποκρισία»,
ενώ χαρακτήρισε την κουκούλα «μέσο προστασίας εκείνων που
καταστρέφουν, που λεηλατούν, που βάζουν φωτιά σε δημόσια περιουσία και
συμπολιτών μας, μέσο που τους επιτρέπει να διαφεύγουν»! Επιπλέον
επιχείρησε να συνδέσει τους κουκουλοφόρους με το κοινό ποινικό
έγκλημα- «αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία»- και είπε ότι
«χρησιμοποιούν για την επικοινωνία τους SΜS και το Διαδίκτυο»!
«Αντί να δείτε κατάματα τις πραγματικές αιτίες και ευθύνες σας,
ψάχνετε όπως πάντα για άλλοθι» αντέδρασε έντονα ο Γιώργος Παπανδρέου,
ενώ συμπλήρωσε δηκτικά: «Το πρόβλημα για σας είναι η κουκούλα και όχι
οι πράξεις των κουκουλοφόρων! Αντί να πιάνετε αυτούς που σπάνε
μαγαζιά, νομοθετείτε για την ενδυμασία τους!.. Αν δεν μπορείτε να τους
πιάσετε, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αν φοράνε ή όχι κουκούλες.
Επιτέλους! Κι αυτό δεν το μπορείτε...».
«Στη φυλακή 15χρονοι»
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεκαθάρισε ότι «το ΠΑΣΟΚ
καταδικάζει τη βία», πως «θέλει την εφαρμογή των νόμων» και επέκρινε
την κυβέρνηση λέγοντας πως «για όλα της φταίνε η διεθνής κρίση, μια
σκοτεινή συνωμοσία και οι ασύμμετρες απειλές». Χαρακτήρισε δε «μέτρο
παρωδία» την αυτεπάγγελτη δίωξη για εξύβριση δημόσιου λειτουργού:
«Μέτρο που σημαίνει ότι οι διαδηλωτές- μαθητές του περασμένου
Δεκεμβρίου, για παράδειγμα, που φώναζαν συνθήματα κατά των αστυνομικών
θα είχαν όλοι συλληφθεί και καταδικαστεί. Και έτσι θα είχατε λύσει το
πρόβλημα της ασφάλειας και της εγκληματικότητας βάζοντας 15χρονα στη
φυλακή!..». Στο στόχαστρο όμως του Πρωθυπουργού βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς
είπε ότι «κάποιοι στο όνομα ενός ψευτοπροοδευτισμού καταφεύγουν σε
μισόλογα και ενθαρρύνουν την αντίθεση στους νόμους, υποκινούν
καταλήψεις και σιωπούν σε βιαιότητες και βανδαλισμούς».
«Άλλο πράγμα η κοινωνική και πολιτική κριτική και άλλο πράγμα η
ποινικοποίηση της κουκούλας με την οποία διαφωνούμε, κύριε
Πρωθυπουργέ» δήλωσε η γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, η
οποία ωστόσο επέκρινε τους κουκουλοφόρους με το επιχείρημα ότι
«βοήθησαν αντικειμενικά στον εκχυδαϊσμό του κινήματος και στο να
δικαιολογηθεί σειρά μέτρων καταστολής».
Ανάλογη ήταν και η αντίδραση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου
που τόνισε ότι «η κουκούλα δεν είναι στην ιστορία της Αριστεράς», πως
«κουκουλοφόροι ήταν οι δωσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες», εξέφρασε την
αντίθεσή του «σε κάθε μορφή τέτοιας ακραίας δράσης με όποιον τρόπο και
να γίνεται».
Ο Πρωθυπουργός βρήκε συμπαραστάτη μόνο στο πρόσωπο του προέδρου του
ΛΑΟΣ Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος πριν από λίγους μήνες είχε ζητήσει
την ποινικοποίηση της κουκούλας και παρατήρησε ότι «η ομιλία του κ.
Καραμανλή αποτελεί συρραφή των δελτίων Τύπου που έχει βγάλει κατά
καιρούς ο ΛΑΟΣ»!
Η ένταση, πάντως, συνεχίστηκε όταν ο Πρωθυπουργός χαρακτήρισε τα
πανεπιστήμια «εστίες επιδρομών», «χώρους κατασκευής μολότοφ» και
«άντρα προστασίας εγκληματιών».
«Αυτό δεν είναι άσυλο αλλά ασυλία στην εγκληματικότητα που δεν μπορεί
να συνεχίζεται. Άλλη ανοχή δεν μπορεί να υπάρξει» είπε ο Κώστας
Καραμανλής. Η κόντρα για το πανεπιστημιακό άσυλο έδωσε την ευκαιρία
στον Γιώργο Παπανδρέου να επιρρίψει τις ευθύνες για τη σημερινή
κατάσταση στην κυβέρνηση τονίζοντας ότι «είναι αυτή που ζητά ασυλία
για τις ευθύνες της, που ψάχνει άσυλο για να αποδράσει από την
αδυναμία της να αντιμετωπίσει τις πραγματικές αιτίες ανασφάλειας και
εγκληματικότητας».
«Πυρά» εξ αριστερών
Σφοδρά ήταν και τα πυρά των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων της
Αριστεράς ενώ ο Πρωθυπουργός για ακόμη μία φορά βρήκε θετική
ανταπόκριση από τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, ο οποίος μάλιστα τον προέτρεψε
να καταργήσει «εδώ και τώρα» το πανεπιστημιακό άσυλο.
Η Αλέκα Παπαρήγα επισήμανε ότι μολονότι το κόμμα της έχει «καταγγείλει
όλους αυτούς τους προβοκάτορες ή τους δήθεν επαναστάτες που προσφέρουν
όπλα στην κατάργηση του ασύλου δεν θα το επιτρέψει στο όνομα της
καταγγελίας αυτών».
Ο Αλέκος Αλαβάνος κατηγόρησε την κυβέρνηση λέγοντας πως χρησιμοποιεί
προσχήματα για να σπάσει το πανεπιστημιακό άσυλο και πρότεινε την
επανασύσταση της ΕΦΕΕ μέσα από πανσπουδαστικό συνέδριο - πρόταση με
την οποία συμφώνησε και ο Κώστας Καραμανλής.
Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
ανακοίνωσε την ενεργοποίηση των καμερών του ηλεκτρονικού συστήματος
ασφαλείας C4Ι με άλλο θεσμικό πλαίσιο
«Η κοινωνία κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησής σας»
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣέκανε επίσης γνωστό την ενεργοποίηση του ηλεκτρονικού
συστήματος ασφαλείας C4Ι (κάμερες), που αγοράστηκε για την ανάγκη
περιφρούρησης των Ολυμπιακών Αγώνων τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο
του 2004. Ο κ. Καραμανλής ανέφερε ότι τροποποιήθηκε η σύμβαση τον
Μάρτιο του 2007, πως εκπαιδεύεται ήδη το προσωπικό και ότι
«αποφασίσαμε να το ενεργοποιήσουμε με άλλο θεσμικό πλαίσιο». Επιπλέον
ανήγγειλε τη σύσταση διακομματικής επιτροπής «για την αντιμετώπιση
υπαρκτών προβλημάτων μείζονος σημασίας» και τη δημιουργία Εθνικού
Συμβουλίου με τη συμμετοχή κοινοβουλευτικών κομμάτων, πρώην υπουργών
Δημόσιας Τάξης και αρχηγών της ΕΛ.ΑΣ., καθώς και εκπροσώπων του
ακαδημαϊκού χώρου για τη χάραξη πολιτικής στην εσωτερική ασφάλεια.
Πάντως η προσπάθεια του Πρωθυπουργού να επιρρίψει τις ευθύνες στην
αντιπολίτευση για την άνοδο της εγκληματικότητας και στην αύξηση των
μεταναστών προκάλεσε την άμεση αντίδραση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου τον κατηγόρησε ότι έχει «κομματικοποιήσει την
ΕΛ.ΑΣ.», πως «φέρει βαρύτατες ευθύνες» και ότι «καταρράκωσε κάθε θεσμό
αξιοκρατίας και διαφάνειας». «Έχετε τεράστια ευθύνη. Δεν ξέρω αν είστε
πραγματικά κουρασμένος. Σήμερα φαίνεστε μια χαρά. Αλλά ξέρω πως η
κοινωνία κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησής σας. Από τις
διαλυτικές και κοινωνικά άδικες πολιτικές σας, από τα εφιαλτικά
αποτελέσματά τους στην καθημερινή ζωή και την ασφάλεια του πολίτη»
είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4511222
ΤέλοςφόρμαςΑρχήφόρμας«Θέλουμε να φύγουμε από το γκέτο»
Σε απόγνωση οι καταστηματάρχες του εμπορικού κέντρου της Αθήνας, όπου
ανθούν ναρκωτικά, πορνεία και κλοπές
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
«Η κατάσταση είναι δραματική. Κινδυνεύουμε. Σκέφτομαι να το κλείσω το
μαγαζί και να φύγω».
O κ. Βαγγέλης Φανουργάκης διατηρεί κατάστημα με είδη χαρτικών στην
αρχή της Πλατείας Θεάτρου και είναι ένας από τους τελευταίους Έλληνες
καταστηματάρχες που έχουν απομείνει στο παλιό εμπορικό κέντρο πίσω από
την Αγορά και το Δημαρχείο της Αθήνας. Σήμερα είναι γνωστό ως το γκέτο
της Ομόνοιας. Τα περισσότερα καταστήματα είναι αμπαρωμένα. Παντού
υπάρχουν ενοικιαστήρια, αφού κάτοικοι και καταστηματάρχες
εγκαταλείπουν την περιοχή όπου πλέον ανθεί ένα άλλο εμπόριο: των
ναρκωτικών και της λευκής σαρκός το βράδυ. Και βέβαια η
εγκληματικότητα. Οι κλοπές τσαντών, πορτοφολιών και κινητών, το
σπάσιμο αυτοκινήτων, οι αγοραπωλησίες κλεμμένων είναι πλέον ρουτίνα.
Κάθε καταστηματάρχης έχει να περιγράψει όχι ένα, αλλά δύο και τρία
περιστατικά κλοπών στα οποία ήταν ο ίδιος μάρτυρας ή θύμα.
Σε μια ολόκληρη περιοχή που εκτείνεται κάτω από την Ομόνοια έως την
Κουμουνδούρου και από την Πλατεία Βάθη, τον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών
έως τον Άγιο Ελευθέριο έχουν υψωθεί τα «τείχη του γκέτο». Η παρέμβαση
της Αστυνομίας και των Αρχών, όπως καταγγέλλουν οι τελευταίοι
εναπομείναντες κάτοικοι και καταστηματάρχες, είναι ανύπαρκτη ή
περιστασιακή στην καλύτερη περίπτωση, όπως συμβαίνει τις τελευταίες
ημέρες με τις επιχειρήσεις- σκούπα. Η περιοχή, σύμφωνα με τους
καταστηματάρχες, εγκαταλείφθηκε από την Πολιτεία «μετά τη βιτρίνα των
Ολυμπιακών Αγώνων». Κλείνουν καταστήματα
Με απόγνωση περιγράφει την κατάσταση ο κ. Ανδρέας Καραθανάσης που έχει
μαγαζί με ελιές και λάδι επί της οδού Θεάτρου. «Όλα έγιναν ένα κουβάρι
τα τελευταία χρόνια. Από την Πλατεία Θεάτρου και κάτω όλα τα
καταστήματα έχουν κλείσει. Η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί, ειδικά το
τελευταίο διάστημα. Και μπορεί να έχει υπάρξει κάποια αστυνόμευση μετά
τη δημοσιότητα που έχει πάρει το θέμα της εγκληματικότητας, αλλά δεν
είναι αρκετή», λέει.
Όπως προσθέτει, πριν από έναν χρόνο είχε σκεφτεί να κλείσει το μαγαζί
και να πάει αλλού. «Όλα πλέον κρέμονται από μία κλωστή. Όλα θα
εξαρτηθούν από τη στάση της Αστυνομίας και των αρμοδίων. Είναι θέμα
πολιτικής βούλησης. Κατ΄ επανάληψη έχουμε μιλήσει με τον Δήμο και την
Αστυνομία, αλλά παίρνουμε μόνο υποσχέσεις». Την έξοδο από το «γκέτο»
σκέφτεται και ο έμπορος τυροκομικών κ. Νίκος Κωστόπουλος, που διατηρεί
το κατάστημά του στη συμβολή των οδών Θεάτρου και Διπλάρη. «Σκέφτομαι
να φύγω.
Είμαι από το 1968 εδώ. Η κατάσταση όμως είναι πλέον ανυπόφορη. Κάποτε
εδώ ήταν το πραγματικό εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Τώρα είναι γκέτο».
Χρήση στη μέση του δρόμου
Λίγα μέτρα παρακάτω, στην Πλατεία Θεάτρου, γίνεται κοσμοσυρροή.
Μετανάστες ανακατεμένοι με χρήστες ουσιών. Οι ποσότητες ναρκωτικών
αλλάζουν χέρια σε δευτερόλεπτα. Το ίδιο γίνεται και με τις σύριγγες.
Γίνεται χρήση παντού. Πάνω σε πεζοδρόμια. Στις εισόδους κτιρίων. Στη
μέση του δρόμου.
Τέσσερις χρήστες παίρνουν τη δόση τους ακριβώς απέναντι από την
ταβέρνα «Κληματαριά», σημείο αναφοράς για την Πλατεία, αφού βρίσκεται
εκεί από το 1927. «Έχουμε αρρωστήσει οικονομικά, ψυχολογικά», λέει στα
«ΝΕΑ» ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας ο κ. Περικλής Σπυρίδου. «Η πελατεία
αφενός φοβάται και αφετέρου σιχαίνεται όταν βλέπει όλες αυτές τις
εικόνες. Έχουμε καταστραφεί οικονομικά. Αν συνεχιστεί η ίδια
κατάσταση, θα το κλείσουμε το μαγαζί. Σε λίγες ημέρες θα έρθει εδώ ένα
γκρουπ τουριστών από το Βέλγιο. Σκέφτομαι από ποιον δρόμο να τους
περάσω για να μη δουν αυτό το χάλι». Ανεπαρκείς χειρισμοί
Ο κ. Σπυρίδου επιρρίπτει ευθύνες στην Αστυνομία και τον Δήμο Αθηναίων
για τους ανεπαρκείς χειρισμούς τους προκειμένου να επιλυθεί το
πρόβλημα.
Από το 1948 έχει κατάστημα με είδη τροφίμων στην οδό Θεάτρου και ο κ.
Κώστας Κωτσαδάμ. «Τέτοια κατάσταση δεν θυμάμαι να έχω ζήσει. Τα
τελευταία χρόνια πελάτες δύσκολα πατάνε στο μαγαζί. Ο γιος μου που
έχει ανοίξει μαγαζί ακριβώς δίπλα έχει απελπιστεί», λέει.
Πριν από λίγα χρόνια η Ευριπίδου ήταν «καθαρή» από εγκληματικότητα,
όπως λένε επαγγελματίες. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σταδιακά η
εγκληματικότητα χτύπησε και την αγορά της Ευριπίδου.
«Είμαστε πια σε οριακό σημείο», επισημαίνει ο έμπορος τροφίμων κ.
Λάμπρος Γουλιαδίτης. «Πόσο ακόμα θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τα
μαγαζιά μας; Στους Ολυμπιακούς υπήρχε αστυνόμευση. Αυτό αποδεικνύει
ότι η Πολιτεία μπορεί να κάνει παρεμβάσεις».
ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ...
Η περιοχή εγκαταλείφθηκε από την Πολιτεία «μετά τη βιτρίνα των
Ολυμπιακών Αγώνων», λένε και ρίχνουν ευθύνες στην ΕΛ.ΑΣ
«Ζητάμε πίσω τη γειτονιά μας αλλά η Πολιτεία αδιαφορεί»
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Λία Νεσφυγέ
O κάτοικος, ο πολίτης στον Άγιο Παντελεήμονα και την ευρύτερη περιοχή
βρίσκεται σε συνεχή άμυνα. Όχι μόνο απέναντι στους ξένους. Βρισκόμαστε
σε συνεχή άμυνα απέναντι στην κρατική αδιαφορία. Δεν μας σέβεται το
κράτος, δεν μας υποστηρίζει, δεν μας προστατεύει. Πράγματι είμαστε
οργισμένοι. Με την αδιαφορία της Πολιτείας που δεν δίνει κατεύθυνση,
λύση, αλλά αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους».
Ο κ. Αντώνης Κουγιαγκάς και η κ. Ελένη Ακριβάκη που κατοικούν στον
Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών και ο κ. Σπύρος Φράγκος, δημοτικός σύμβουλος
του 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος, μιλούν για την κατάσταση στην περιοχή
τους. Όπως επισημαίνουν, δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τη
γειτονιά τους, αλλά ζητούν μέτρα- για την «υποδοχή» των μεταναστών που
βρίσκουν καταφύγιο εκεί και προκαλούνται ασφυκτικές συνθήκες υγιεινής
και ασφάλειας- τα οποία θα λειτουργήσουν και για τους κατοίκους.
«Η κατάσταση βράζει»
«Είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί πάλι νέο κύμα προσφύγων που θα
αναγκαστεί να διανυκτερεύσει στην πλατεία υπό άθλιες συνθήκες. Να
κάνει τις σωματικές του ανάγκες στον δρόμο αφού δεν υπάρχουν
τουαλέτες. Η κατάσταση βράζει», λέει η κ. Ακριβάκη. «Εμείς οι
κάτοικοι, οι απλοί πολίτες είμαστε αφημένοι. Δεν ξέρουμε πού να
απευθυνθούμε».
«Η συνοικία έχει υπερφορτωθεί. Ο αριθμός των ανθρώπων που διαβιούν εδώ
είναι πολύ μεγαλύτερος από ό,τι μπορεί να αντέξει η περιοχή, η οποία
εδώ και χρόνια υφίσταται συνεχή υποβάθμιση. Περιοχές γκετοποιούνται
και η ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται. Στο Διαμέρισμα έχουν συγκεντρωθεί
τουλάχιστον 130 εθνότητες», επισημαίνει ο κ. Φράγκος.
Η έκρηξη της εγκληματικότητας στην Αττική που κορυφώθηκε τα δύο
τελευταία χρόνια, σε μεγάλο ποσοστό εστιάζεται στην πλέον κατοικημένη
περιοχή της Αθήνας, στο 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα.
Πρώτη σε εγκληματικότητα
«Η συνοικία δυστυχώς, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2006 και του 2007,
χαρακτηρίζεται “πρωτοπόρος” σε εγκληματικότητα, κυρίως κλοπές και
διαρρήξεις, όχι μόνο στην Αττική αλλά σε όλη τη χώρα. Το 2007 η
εγκληματικότητα- ληστείες και κλοπές- εδώ παρουσίασε αύξηση κατά 73%.
Έχουν διαρρήξει πολυκατοικίες τρεις και τέσσερις φορές», τονίζει ο κ.
Φράγκος.
«Οι μετανάστες ήρθαν σε γειτονιές όπου είχε αρχίσει η υποβάθμισή
τους», λέει η κ. Ακριβάκη.
«Στην περιοχή, λόγω της υποβάθμισης, τα ενοίκια ήταν πιο χαμηλά. Το
έδαφος είναι πρόσφορο. Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί να
νοικιάζουν τρεις- τέσσερις άνθρωποι ένα τριάρι, να το υπενοικιάζουν
και στο τέλος να μένουν πολλά άτομα», συμπληρώνει ο κ. Φράγκος.
Οι κάτοικοι δεν είναι ρατσιστές διευκρινίζει ο κ. Κουγιαγκάς:
«Απόδειξη ότι ο κόσμος τούς νοίκιασε τα σπίτια του για να μείνουν. Το
πρόβλημα είναι η Πολιτεία. Πάντως, θα μπορούσε μια Υπηρεσία να παρέχει
τα στοιχειώδη στους μετανάστες, που κοιμούνται στον δρόμο και στα
παγκάκια».
Ενοικιαστές χωρίς όνομα, αλλά μόνο με αριθμό
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Μαρία Λίλα
"ΗΡΘΑ ΣΤΗΝΠλατεία Κουμουνδούρου πριν από 13 χρόνια και για δύο με τρία
χρόνια είχα γύρω μου και άλλους πολλούς Έλληνες καταστηματάρχες, που
έφυγαν πουλώντας τον αέρα σε καλή τιμή σε Κινέζους», λέει στα «ΝΕΑ» ο
επιχειρηματίας κ. Νίκος Μορφονίδης. «Εμένα μέχρι και πριν από λίγα
χρόνια μού πρόσφεραν αέρα 200.000 ευρώ για να φύγω και προχθές η
προσφορά ήταν 20.000, λόγω κρίσης και εγκληματικότητας».
Η κ. Ευγενία Βουργίδου, της οποίας ο πατέρας έχει κατάστημα ποτών και
ξηρών καρπών εδώ και 49 χρόνια στο ίδιο μέρος απέναντι από την πλατεία
στην Πειραιώς, λέει: «Με τη δύση του ήλιου παύεις να ακούς τα ελάχιστα
ελληνικά που ακούς την ημέρα. Οι περισσότεροι, όμως, πέραν των
αλλοδαπών καταστηματαρχών, κλείνουν τα εμπορικά τους 3 με 5 κάθε
απόγευμα. Η περιοχή μας έχει υποβαθμιστεί και οι λόγοι είναι
προφανείς: θέλουν κάποιοι να αγοράσουν φθηνά. Αλλιώς δεν εξηγείται πως
δεν δίνουν σημασία οι αστυνομικοί όταν γίνεται χρήση ή διακίνηση
ναρκωτικών και κλοπές».
Ενοικιαστήρια επαγγελματικής στέγης βρίσκονται πάνω σε νεόδμητα και
ανακαινισμένα διαμερίσματα επί της πλατείας Κουμουνδούρου, ενώ οι
περισσότερες παλιές πολυκατοικίες γύρω από αυτήν έχουν ως ενοίκους
οικονομικούς μετανάστες. Τα παλιά αστικά διαμερίσματα της δεκαετίας
του ΄50, του ΄60 και του ΄70 έχουν «κοπεί» σε γκαρσονιέρες και
ενοικιάζονται προς 150 με 200 ευρώ η καθεμία. Στα θυροτηλέφωνα δεν
υπάρχουν ονόματα, μόνο γράμματα και αριθμοί. Μέσα στους κοινόχρηστους
χώρους και τα ασανσέρ, σκουπίδια και ακαθαρσίες. Στους ακάλυπτους, η
κατάσταση είναι χειρότερη.
«Ο Δήμος Αθηναίων δείχνει να μην ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο από το
Σύνταγμα και κάτω παρά μόνο για τις γλάστρες!», λέει η κ. Στέλλα
Αβραμίδου, ιδιοκτήτρια καφετέριας στην πλατεία. «Σηκώσανε τη νύχτα
τρεις μεγάλες γλάστρες επειδή εμπόδιζαν, όπως είπαν, τη στάθμευση των
μονίμων κατοίκων της περιοχής. Τις είχα τοποθετήσει για να μην πέφτουν
τα αυτοκίνητα πάνω στις καρέκλες και τα τραπέζια».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511224&ct=1
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΕΞΥΜΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ" ΤΟΥ MIKE DAVIS
(Εκδόσεις "Ελευθεριακή Κουλτούρα) που δημοσιευθηκε στο http://athens.indymedia.gr
"Πολύ πιο γρήγορα απ' ότι είχε προβλέψει το περίφημο κλαμπ της Ρώμης
στις αρχές της δεκαετίας του 70, η ανθρωπότητα διάβηκε ένα εποχικό
κατώφλι. Τώρα πιά οι κάτοικοι περίπου πενήντα χιλιάδων πόλεων
ξεπερνούν σε αριθμό αυτούς δυο εκατομμυρίων και βάλε χωριών. Πράγματι,
σύμφωνα με τους δημογράφους του ΟΗΕ, ο αγροτικός πληθυσμος έχει φθάσει
τώρα στο μάξιμουμ των τριών δισεκκατομυρίων ανθρώπων και δεν πρόκειται
στο μέλλον να αυξηθεί σημαντικά. Οι πόλεις από την άλλη πλευρά
μεγαλώνουν κατα εξήντα εκατομμύρια τον χρόνο, με το 90% της αύξησης
του παγκόσμιου πληθυσμού της επόμενης γενιάς να συμβαίνει σε αστικές
περιοχές λιγότερο ανεπτυγμένων περιφερειών. Το 2030, δύο
δισεκατομμύρια άνθρωποι επιπλέον θα αγωνίζονται για την επιβίωση τους
στις πόλεις και μάλιστα στα πολυάριθμα μητροπολιτικά συγκροτήματα της
Αφρικής και της Ασίας.
Το πιό σημαντικό δεδομένο είναι ότι εκαντοτάδες εκατομμύρια νέων
κατοίκων των πόλεων πρέπει να μοιραστούν έτι παιρετέρω τις
περειφεριακές θέσεις απασχόλησης που έχουν να κάνουν με την παροχή
προσωπικών υπηρεσιών, την ευκαιριακή εργασία, το μικρεμπόριο στον
δρόμο, την επαιτεία και το έγκλημα. Αυτό το απόκληρο προλεταριάτο,
ίσως σήμερα 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, και το 2030 , 2,5
δισεκατομμύρια άνθρωποι είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη .και πλέον
κοινωνική τάξη στον πλανήτη.
Οντολογικά μοιάζει και δεν μοιάζει με τον ιστορικό συντελεστή που
περιγράφεται στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Οπως η παραδοσιακή
βιομηχανική εργατική τάξη, διαθέτει τις ριζικές αλυσίδες της, με την
έννοια πώς έχει ελάχιστα κεκτημένα συμφέροντα στην αναπαράγωγή της
ατόμικής ιδιοκτησίας. Αλλά δεν πρόκειται για μια κοινωνικοποιημένη
εργατική συλλογικότητα και δεν διαθέτει σημαντική δύναμη για να
διαρρήξει ή να αποκτήσει τον έλεγχο των μέσων παραγωγής πολύ δε
λιγότερο για να αναδιοργανώσει την σύγχρονη βιομηχανική ζωή στη βάση
της δικής της ταξικής κουλτούρας. Κατέχει όμως μη μετρημένες ακόμη
δυνάμεις ανατροπής της αστικής τάξης και διάρρηξης των ζωτικών
παγκόσμιων ροών ανθρώπων και πληροφορίας.
Οι γραμμές του ανεπίσημου προλεταριάτου διευρύνονται αδιάκοπα και η
αστική κρίση βαθαίνει, τονίζουν οι συγγραφείς της Πρόκληση των
φτωχογείτονιών, από την διεθνή οικονομική ρύθμιση. Το καθεστώς του
χρεόυς απομυζά τις δημόσιες δαπάνες των αναπτυσσόμενων χωρών και
στραγγαλίζει τις νέες επενδύσεις στην στεγαστική υποδομή. Εκτοπίζονται
δεκάδες εκατομμύρια γεωργών, που είναι ανίκανοι να ανταγωνιστούν τον
άκρως επιδοτούμενο αγροκαπιταλισμό των πλούσιων χωρών.
Η αναφορά του ΟΗΕ δίνει μελαγχολικά αλλά ειλικρινή μαθήματα : « H
κατάρρευση της επίσημης αστικής απασχόλησης στον αναπτυσσόμενο κόσμο
και η εμφάνιση ενός ανεπίσημου τομέα, θεωρούνται ως άμεσο αποτέλεσμα
της φιλελευθεροποίησης.»
Το 2030 ο κόσμος θα είναι περίπου ως εξής :
Από τα οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπους τα πέντε θα ζούν σε πόλεις.
Ενα δισεκατομμύριο κάτοικοι πόλεων - ιδιοκτήτες, μάνατζερ, τεχνικοί
και εξεδικευμένοι στον τομέα της πληροφορικής θα συνιστούν κυρίως την
ζήτηση για την παγκόσμια εταιρική παραγωγή.
Δύο με τρία δισεκατομμύρια ανεπίσημοι εργαζόμενοι - εκ των οποίων τα
δύο θα ζούν φτωχογειτονιές ή παραγκουπόλεις- θα υπάρχουν με κάποιο
τρόπο έξω από τις επίσημες μορφές παραγωγής, σε μια αθλιότητα α λα
Ντίκενς ή και χειρότερα, ρημαγμένοι από τις αρρώστιες και υποκείμενοι
στις διάφορες μεγακαταστροφές που ακολουθούν την αύξηση της
θερμοκρασίας του πλανήτη και την εξάντληση των υδάτινων αποθεμάτων. Η
κοινωνκή περιθωριοποίηση θα αντιστοιχεί σε αυξανόμενο βαθμό στην
ηλικία όπως και στην φυλή, και αυτοί οι νέοι "της γης οι κολασμένοι"
θα είναι το πιο νεανικό στρώμα της ανθρωπότητας.
Οι νέοι φτωχοί των πόλεων, δεν θα πέσουν ήσυχα σε αυτή τη σκοτεινή
νύχτα. Η αντίσταση τους πράγματι, συνιστά την βασική συνθήκη για την
επιβίωση της ενότητας της ανθρώπινης φυλής έναντι του εκφυλισμού της
νέας παγκόσμιας τάξης. Πρόκειται για μια αντίσταση, της οποίας οι
ιδεολογικές και πολιτικές εκφράσεις δεν έχουν μέχρι τώρα βρεί μια
παγκόσμια ενότητα ή ένα πολικό αστέρι. Τίποτα έστω και μακρινό, που να
μοιάζει με την Κομμουνιστική Διεθνή ή το κίνημα της Τρικοντινεντάλ. Οι
ανεπισήμως εργαζόμενες τάξεις των πόλεων, αν και υφίστανται το ίδιο
σιδηρούν ποσοστό παραμέλησης και περιθωριοποίησης, συνιστούν ένα
εντυπωσιακό φάσμα διαφοροποιοημένων ταυτοτήτων, πεποιθήσεων και
δραστηριοποιήσεων. Οι φτωχότεροι των φτωχών τείνουν να είναι
γλωσσικές, εθνοτικές, ή θρησκευτικές μεινότητες.
Αυτή η ανεπίσημη εργατική τάξη, που δεν συμμετέχει στις μεγάλες
εργατικές συλλογικότητες, στερείται μια κεντρομόλου οργανωτικής αρχής,
όπως επίσης και μιας στρατηγικής κοινωνικής δύναμης. Ο βασικός μου
ισχυρισμός είναι ότι δεν πρόκειται για έναν πόλεμο των πολιτισμών αλλά
για μια οξεία σύγκρουση μεταξύ του Αμερικάνικου ιμπέριουμ και της
εργατικής δύναμης που εκδιώκεται από τον επίσημο κόσμο της οικονομίας.
Το μελλοντικό περίγραμμα του νέου "αγώνα του λυκόφωτος" είναι δύσκολο
να προβλεφθεί. Μπορεί να διατηρηθουν οι υπάρχουσες τάσεις ή να
υπάρξουν εντελώς νέες εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένων απροσδόκητων
ιδεολογικών υβριδίων.
Αυτό που γίνεται ξεκάθαρο είναι ότι αν και οι σημερινές μεγα-
φτωχογειτονιές συνιστούν ιδιαίτερο πρόβλημα για την αυτοκρατορική τάξη
και τον κοινωνικό έλεγχο, ελάχιστα έχει ασχοληθεί μαζί του η συμβατική
γεωπολιτική. Αν ο στόχος του πολέμου στην τρομοκρατία είναι να
καταδιώξει τον εχθρό στον κοινωνιολογικό και πολιτιστικό του
λαβύρινθο, τότε οι φτωχές περιφέρειες των αναπτυσσόμενων πόλεων θα
είναι το διαρκές πεδίο μάχης του 21ου αιώνα."
Mike Davis, Social Text 81, Χειμώνας 2004
Subscribe to:
Posts (Atom)
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ) του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...
-
Η ΜακΝτοναλντοποίηση της Κοινωνίας του Θανάση Τσακίρη Μακντοναλντοποίηση είναι η διαδικασία με βάση την οποία οι αρχές των εστιατορίων... -
Ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Άλφρεντ Σουτς ξεκινά με βάση το έργο του Βέμπερ για τους «ιδεότυπους» και το επεκτείνει αναθεωρώντας ορ...