Monday, January 11, 2010

Πολιτική της ατέλειας

Ένα από τα πλέον ευφυέστερα επιχειρήματα που εξαπέλυσαν οι νεοσυντηρητικοί διανοούμενοι και πολιτικοί εναντίον της εξέγερσης της πανεπιστημιακής κοινότητας με την περίπτωση του άρθρου 16 του Συντάγματος και το νέο νόμο πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, δηλαδή την κατηγορία ότι οι εξεγερμένοι «δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα». Εκεί φτάσαμε. Άνθρωποι που δεν προέβαλαν ποτέ κανενός είδους προοδευτικά και ριζοσπαστικά αιτήματα για να μη διαταράσσεται η τάξη εγκαλούν τώρα τη νεολαία επί «συντηρητισμώ». Μιλούν με τέτοιο τρόπο, λες και έγινε ο Μάης του ’68 όχι από τη νεολαία αλλά από τον ίδιο τον…Ντε Γκολ.

Ο συντηρητισμός είναι μαζί μας εδώ και πολλούς αιώνες. Ένα σημαντικό ερώτημα που ποτέ δεν έχει απαντηθεί οριστικά είναι εάν ο συντηρητισμός είναι ιδεολογία ή απλή ψυχολογική προδιάθεση, μια στάση ζωής.. Άλλοι ορίζουν το συντηρητισμό ως προδιάθεση έναντι της έννοιας και της πράξης της αλλαγής και τη θεωρούν ανώτερη από τις υπόλοιπες ιδεολογίες οι οποίες έχουν το φιλόδοξο στόχο να ξεδιπλώσουν και να εφαρμόσουν σχέδια κοινωνικής βελτίωσης που δεν είναι δυνατό να καρποφορήσουν στην πράξη. Έτσι, η ιστορική εμπειρία θεωρείται σαφώς προτιμότερη πυξίδα και απορρίπτεται οποιαδήποτε προοπτική μετασχηματισμού της κοινωνίας προς μια άγνωστη κατεύθυνση που θα προσπαθούσε να οδηγήσει σε μια «χρυσή εποχή». Η «πολιτική της ατέλειας» ανταποκρίνεται στην κυριαρχία των ανεπηρέαστων από το πέρασμα των αιώνων ενστίκτων.

No comments:

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)

 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)                                                                    του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...