48 ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ 4 ΕΠΟΧΕΣ

48 ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ 4 ΕΠΟΧΕΣ

του Θανάση Τσακίρη

Το άγγιγμα τ’ Απρίλη
στης νιότης το φυτίλι
ρίχνει στην καρδιά
προσάναμμα
με της ίριδας τα χρώματα
βάζει πινελιά
κι ανάβει τη φωτιά
καταμεσής στην Άνοιξη
κι ωθεί την εξέλιξη
των αισθημάτων
και των νοημάτων.

Του Ιούλη πυρκαγιά
τ’ Αυγούστου ανεμελιά
σιμά στις αρμυρήθρες
και στου έρωτα τις κερήθρες
ξανοίγοντας πανιά
για τ’ αλαργινά
τα τοπία τα θαλασσινά
στις θάλασσες τις παντοτινές
τις σμαραγδένιες
και τις ταξιδεμένες
μα και στις άγνωστες
και στις παραμυθένιες.

Με μια μπενετάδα
ένα απόγιομα Σεπτέμβρη
με κόκκινο κρασί
σαν πέφτ’ η λιακάδα
και βυθιζόμαστε στη ρέμβη
που στης μελαγχολίας
μας διώχνει τα στενά
του κόσμου τα σκοτεινά
χωρίς τα χρώματα της αρμονίας
μα μόνο μ’ εκείνα της σκιάς
του γκρίζου
και της μονοτονίας.

Και σιμώνει ο Δεκέμβρης
στου νου τα ρέπια
και της καρδιάς η σέπια
χαράζει το σχήμα
της μορφής του τέλους,
που μοιάζει μεσ’ από του έλους
τα βρώμικα νερά
να βγαίνει νικητής˙
μα να, είναι κάτι που αλλάζει νοερά
και με νόημα το μάτι μας το κλείνει
πως ακόμη και την ύστατη την ώρα
ελπίδα υπάρχει και μεσ’ στην μπόρα.


tsakthanΑθήνα, 12/6/2004