Saturday, November 30, 2013

Στην «Εποχή» της Κυριακής: ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΑ - ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Χωρίς βαλβίδα διαφυγής

Η εποxή
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Γραφεία: Ακαδημίας 62, 10679 Αθήνα
τηλ.: 210-36 19 513 - 14, φαξ210-36 19 610

Στην «Εποχή» της Κυριακής: ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΑ -  ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Χωρίς βαλβίδα διαφυγής

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Θεανώ Φωτίου: «Αν βάλουν χέρι στα ακίνητα, θα πέσουν»
Λάζαρος Τεντόμας: «Η αναπηρία είναι πολιτικό ζήτημα»
Ράνια Οικονομίδου: «Χρειάζεται να είμαστε αγωνιστές και αισιόδοξοι»
Κώστας Κολλημένος: «Η οικογένεια, η αποξένωση, η αναζήτηση»
Νικολάι Βίλουμσεν: «Να δημιουργήσουμε κοινούς αγώνες»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
«Ψάχνουν διέξοδο» Θ. Μιχόπουλος
«Πως πρέπει να δούμε τις αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές» Ελένη Πορτάλιου
«Η δημοκρατία είναι διακύβευμα αγώνων και συγκρούσεων» Κώστας Μελάς
«Τα πραγματικά ερωτήματα της υπόθεσης των υποβρυχίων» Θοδωρής Δρίτσας
«Η πολιτεία της ΔΗΜΑΡ» Θόδωρος Παρασκευόπουλος
«Οι μαιτρ της σχολής Σαμαρά» Νίκος Τσαγκρής
«Καταπατούν στοιχειώδεις ελευθερίες στο Κολέγιο Αθηνών» Νάσος Χατζητσάκος
«Κανείς δε θα χαϊδέψει τον ΣΥΡΙΖΑ» Χ. Γεωργούλας
«Καυτός Δεκέμβρης» Π. Κλαυδιανός

ΔΙΕΘΝΗ
«Παιδιά της Συρίας: Μια χαμένη γενιά;» Ελισάβετ Πετρίδου
«Κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης» Δημήτρης Σμυρναίος
«Ελπίδες για άρση του αδιεξόδου» Βιβή Κεφαλά
«Η Ευρώπη δεν είναι πλέον όνειρο» Νίκος Σερβετάς
«Ιβηρική: Αγώνες για τη δημοκρατία» Αργύρης Παναγόπουλος
«Νέος κύκλος πολιτικής αναταραχής» Χριστίνα Μαυροπούλου



ΚΟΙΝΩΝΙΑ
«Μάθε, παιδί μου, (ξένα) γράμματα...» Πέτρος Λυμπερόπουλος
«Υπάρχει ομοφοβία, αλλά υπάρχουμε και εμείς» Αλέξανδρος Μαυρογένης
«Ιδιωτικοποίησεις και στον ελληνικό στρατό» Τζέλα Αλιπράντη
«Έναρξη με πολιτικές δηλώσεις στη δίκη του Βελβεντού» Ρ.Κ
«Τους καταδίκασαν για βασανιστήρια» Ρ.Κ
«Ένα «συμβολικό» αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» Δημοσθένης Παπαδάτος- Αναγνωστόπουλος
«Αντιμετωπίζουν το φάρμακο σαν οποιοδήποτε εμπόρευμα» Παύλος Κλαυδιανός

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
«Παραλήρημα ενός σαλεμένου μυαλού» Μάρω Τριανταφύλλου
«Οι φωτογράφοι του χωριού και τα λάφυρα του νικητή» Κωστής Λιόντης


ΤΟ ΘΕΜΑ:
«Καθολική συμμετοχή στην απεργία το προσωπικό του ΕΟΠΥΥ» Ιωάννα Δρόσου
«Τα Πανεπιστήμια σε «κατάσταση εξαίρεσης»» Γεωργία Παπαδοπούλου
« «Ρηγκανοποίηση» της ψυχικής υγείας» Πάνος Παπαδόπουλος

ΘΕΩΡΙΑ
«Έξοδος από το ευρώ:ένα τριπλό στρατηγικό λάθος» Μισέλ Ισόν

ΝΕΟΛΑΙΑ
«Νέα κατάσταση, νέα οργάνωση, νέα καθήκοντα» Ιάσων Σχινάς- Παπαδόπουλος
«Απαγκίστρωση από τα συνηθισμένα..» Δανάη Κωνσταντινοπούλου, Βαγγέλης Χρήστου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ
«Οι Μόντι Πάιθον εμφανίζονται μαζί μετά από 30 χρόνια» Θωμάς Τσαλαπάτης

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:
«Αφρόδιχτα της αριστερής όχθης» από τον Γεράσιμο τον Αλιέα
«Ξούθου και Μενάνδρου γωνία» από τον Κώστα Κρεμμύδα
«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση
Για το βιβλίο γράφει η Μάρη Θεοδοσοπούλου
Παρουσίαση και κριτική των ταινιών που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και επιλογή ταινιών που προβάλλει η τηλεόραση, γράφει ο Στράτος Κερσανίδης
Μουσικές προτάσεις κάνει η Λιάνα Μαλανδρενιώτη
Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

O ΠΑΠΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗΝ «ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΑΓΟΡΑΣ»

O ΠΑΠΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗΝ «ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΑΓΟΡΑΣ»

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Συγκλονιστικό είναι το κοινωνικό περιεχόμενο της «αποστολικής παραίνεσης» του πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος εξελέγη προκαθήμενος της καθολικής εκκλησίας φέτος στις 13 Μαρτίου. Εχοντας γεννηθεί το 1936 στην Αργεντινή από γονείς Ιταλούς μετανάστες, ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο (όπως είναι το όνομα του πάπα Φραγκίσκου) προκάλεσε τρομερή αμηχανία στην ευρωπαϊκή Δεξιά και τη συνεργαζόμενη μαζί της εκφυλισμένη Κεντροαριστερά με τον ριζοσπαστισμό των θέσεων που παρουσίασε στην εγκύκλιό του. Δεν πρόκειται για κάποιο τυχαίο κείμενο. «Αυτό που θέλω να εκφράσω εδώ έχει προγραμματικό νόημα και σημαντικές συνέπειες» γράφει ο ίδιος ο Φραγκίσκος στο κείμενό του. Μάλιστα η εφημερίδα «Οσερβατόρε Ρομάνο», επίσημο όργανο του Βατικανού, χαρακτήρισε την «αποστολική παραίνεση» του Φραγκίσκου «Μάγκνα Κάρτα της σημερινής Εκκλησίας», υπογραμμίζοντας έτσι τον βαρυσήμαντο «συνταγματικό» χαρακτήρα του έργου αυτού. Ο πάπας Φραγκίσκος είναι όντως καταπέλτης στο κείμενό του, το οποίο έτυχε πανευρωπαϊκής προβολής. «Ο κόσμος ζει σε μια νέα τυραννία της θεοποιημένης αγοράς» γράφει προκαλώντας σάλο. «Δημιουργήσαμε νέα είδωλα. Η λατρεία του αρχαίου χρυσού μόσχου έχει βρει μια νέα και άσπλαχνη μορφή στον φετιχισμό του χρήματος και στη δικτατορία μιας οικονομίας χωρίς πρόσωπο και χωρίς πραγματικό ανθρώπινο σκοπό» προσθέτει. «Αυτή η οικονομία του αποκλεισμού και της ανισότητας σκοτώνει!» συνεχίζει ακάθεκτος ο πάπας Φραγκίσκος.
Η κριτική του καπιταλιστικού συστήματος από τον πάπα Φραγκίσκο είναι ανελέητη: «Σήμερα παίζονται τα πάντα με τον κανόνα του ισχυρότερου, όπου ο δυνατός εξοντώνει τον πιο αδύναμο» υπογραμμίζει και συνεχίζει: «Σε αυτό το σύστημα, το οποίο έχει την τάση να απορροφά τα πάντα για να αυξήσει το κέρδος, οποιοσδήποτε αδύναμος, όπως το περιβάλλον, βρίσκεται ανυπεράσπιστος απέναντι στα συμφέροντα της θεοποιημένης αγοράς, τα οποία έχουν αναγορευθεί στον απόλυτο κανόνα». Εχοντας ζήσει όλη τη ζωή του στην πολύπαθη Αργεντινή και προφανώς επηρεασμένος από τις ευαισθησίες της «θεολογίας της απελευθέρωσης» που άνθησε επί δεκαετίες στη Λατινική Αμερική, ο πάπας Φραγκίσκος αποδεικνύει με το γραπτό του ότι αφενός γνωρίζει τις αιτίες του κακού και αφετέρου -πράγμα πολύ σημαντικότερο από το πρώτο- ότι δεν διστάζει να καταγγείλει την κοινωνική αδικία. «Η οικονομία δεν μπορεί πια να υιοθετεί ως φάρμακα νέα δηλητήρια, όπως είναι η προσπάθεια αύξησης των κερδών μέσω της μείωσης του εργατικού δυναμικού, που πυκνώνει τις τάξεις των αποκλεισμένων» τονίζει.
Επιμένει στο θέμα αυτό: «Μερικοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη βάσει των κανόνων της οικονομίας της αγοράς θα φέρει στον κόσμο περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους αποκλεισμούς. Αυτή η άποψη, η οποία δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ από τα γεγονότα, εκφράζει μια χοντροκομμένη και αφελή εμπιστοσύνη στην καλοσύνη όσων έχουν οικονομική ισχύ και στον καθαγιασμό της λειτουργίας του ισχύοντος οικονομικού συστήματος. Στο μεταξύ, οι αποκλεισμένοι συνεχίζουν να περιμένουν» επισημαίνει με έμφαση. «Η ανισότητα είναι η ρίζα των κοινωνικών προβλημάτων» αποφαίνεται κατηγορηματικά ο πάπας Φραγκίσκος, θέτοντας το δάκτυλό του επί τον τύπον των ήλων. «Τα μέτρα κοινωνικής πρόνοιας που καλύπτουν άμεσες ανάγκες πρέπει να θεωρούνται προσωρινές απαντήσεις. Οσο τα προβλήματα των φτωχών δεν λύνονται ριζικά, όσο δεν απορρίπτεται η απόλυτη αυτονομία της αγοράς και του χρηματοπιστωτικού τζόγου και όσο δεν εξαπολύουμε επίθεση εναντίον των δομικών αιτιών της ανισότητας, λύση στα προβλήματα του κόσμου δεν θα βρεθεί!» αναλύει ο πάπας με εξαιρετική διαύγεια.
Δείχνει βαθύτατα οργισμένος με αυτά που βλέπει γύρω του: «Είναι απίστευτο να μην προκαλεί αίσθηση όταν πεθαίνει από το κρύο ένας άνθρωπος που έχει υποχρεωθεί να ζει στον δρόμο, ενώ μια πτώση του χρηματιστηρίου κατά δύο μονάδες να προκαλεί τίτλους. Αυτός είναι ο αποκλεισμός» γράφει. Επικεφαλίδες τμημάτων της «αποστολικής παραίνεσης» του πάπα Φραγκίσκου, όπως τις αναφέρει η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» δίνουν αποκαλυπτικά τη δική του προσέγγιση: «Οχι σε μια οικονομία του αποκλεισμού και της ανισότητας των εισοδημάτων», «Οχι στη θεοποίηση του χρήματος», «Οχι στο χρήμα που κυβερνά αντί να υπηρετεί» και «Οχι στην κοινωνική ανισότητα που προκαλεί βία». Πρόκειται όντως για ένα ανατρεπτικό κείμενο με βαρύνουσα πολιτική σημασία.
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Τα κείμενα για το σύμφωνο συμβίωσης που δημοσιεύτηκαν στο Red Notebook

Πάνος Λάμπρου, Ένα «συγγνώμη» στη ΛΟΑΤ κοινότητα
Ομιλία στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο «Η αριστερά στο πλευρό των ομόφυλων ζευγαριών: Διεύρυνση των δικαιωμάτων – Άρση των διακρίσεων» (ΕΣΗΕΑ, 28.11.2013)

Βασιλική Κατριβάνου, Ισχυρότερα του μεταναστευτικού τα ταμπού της ομοφοβίας
Συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών και τον Δημήτρη Αγγελίδη
Ρένα Δούρου, Συμβίωση με τη Δημοκρατία

Αντώνης Σιγάλας, Σύμφωνο συμβίωσης: για την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ

Friday, November 29, 2013

"Αγορά εργασίας. Μια ιδιότυπη αγορά" Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013, 11-12 το πρωί Στο Κόκκινο 105,5

9η εκπομπή Στο Κόκκινο 105,5

Θεωρία στον Αέρα : Έννοιες - Ιδέες - Κριτική
με τη στήριξη του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς


Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013, 11-12 το πρωί


Αγορά εργασίας. Μια ιδιότυπη αγορά




Θα μιλήσουν

Μαρία Καραμεσίνηκαθηγήτρια οικονομικών της εργασίας,
Πάντειο Πανεπιστήμιο

Γιάννης Κουζής, καθηγητής εργασιακών σχέσεων, Πάντειο Πανεπιστήμιο
και επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ


Τη συζήτηση θα συντονίσει

ο Νίκος Θεοχαράκης, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας,
Πανεπιστήμιο Αθηνών

Tuesday, November 26, 2013

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ-Τετάρτη 27 Νοεμβρίου-Δημοτικό Αναψυκτήριο Άλσους Δ. Κιντή, Ύδρας και Μνησικλέους στην Ηλιούπολη.



ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

Το Δίκτυο Αλληλεγγύης ΗΛΙΟΥ-πόλις διοργανώνει μουσική βραδιά αλληλεγγύης την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου στις 20:00 στο Δημοτικό Αναψυκτήριο Άλσους Δ. Κιντή, Ύδρας και Μνησικλέους στην Ηλιούπολη.

Αντί εισιτηρίου θα συγκεντρώνονται τρόφιμα μακράς διάρκειας (λάδι, όσπρια, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη, δημητριακά, γάλα εβαπορέ, παιδικές τροφές), φάρμακα και είδη υγιεινής και καθαριότητας.

Στην προσπάθεια αυτή συμβάλλουν με τη συμμετοχή τους οι:
Ηλίας Λιούγκος, Καλλιόπη Βέττα, Encardia, Ερωφίλη, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Βασίλης Γισδάκης και Σάκης Τσιλίκης.

Σκοπός της εκδήλωσης είναι η καλύτερη στήριξη των συμπολιτών μας που πλήττονται από την κρίση.

Δίκτυο Αλληλεγγύης ΗΛΙΟΥ-πόλις
Αμαλίας 3, Ηλιούπολη
Τηλ:     211 2139536
            6981 582752


ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΤΟ REDNOTEBOOK

Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Η δημοκρατία είναι μια έννοια διφορούμενη (συνέντευξη στο Red Notebook και τα Ενθέματα της Αυγής)

Πέτρος Σταύρου, Η κυβέρνηση, η τρόικα και το σημείο «βρασμού» της κοινωνίας

Γιάννης Αλμπάνης, Το χαμένο εξάμηνο και η κερδισμένη ζωή

Άρης Σπουρδαλάκης, Για τη νίκη της απεργίας, για την υπεράσπιση του Πανεπιστημίου

ΒΙΝΤΕΟ: Αντρέας Ξανθός, Τι γίνεται με τα φάρμακα;

Άννα Χατζησοφιά, Περί λογοκρισίας ή η πλάτη της Ειρήνης Παππά (από τη στήλη της Παρασκευής)

Χρήστος Καραγιαννίδης, Η πολιτική ως θέαμα

Χρήστος Μαντάς, To νόμιμο, το ηθικό και η Αριστερά

Χρήστος Λάσκος, Της Μεταπολίτευσης χαμένα κορμιά;(από τη στήλη της Τρίτης)

Αφροδίτη Μπαμπάση, Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, Μεταναστευτικό: τίποτα το αποκλειστικά ευρωπαϊκό, τίποτα το εθνικά ιδιαίτερο

Δημήτρης Γκιβίσης, Κλείστε την σχολή του θανάτου (από τη στήλη της Κυριακής)

Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, Ο Αγκάμπεν, ο Πουλαντζάς και η Χούντα που «δεν τελείωσε το ΄73» (από τη στήλη της Δευτέρας)

Nίκος Σκοπλάκης, Ένα μέτρο κρίσης για την Αριστερά (από τη στήλη της Τετάρτης)

ΒΙΝΤΕΟ: Χρυσή Αυγή και στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης (από την παρουσίαση του βιβλίου των Μάριου Εμμανουηλίδη και Αφροδίτης Κουκουτσάκη "Χρυσή Αυγή και στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης. Mιλούν: Δημήτρης Ψαρράς, Θανάσης Λάγιος, Γιάννης Μηλιός, Θωμάς Παπακωνσταντίνου, Σταύρος Σταυρίδης 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ


Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Η Ευρώπη, ο Σημίτης, ο Σαμαράς και οι λοιποί συγγενείς (από το ΤΡΡ)

Χρήστος Λάσκος, Το «υδροκέφαλο» δημόσιο και οι πλεονάζοντες εντός του (από το Alterthess)

Αθηνά Αθανασίου, Ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν και το πνεύμα της εξέγερσης (από το Χρόνο)

Κοστάντσο Πρέβε, Λουί Αλτουσέρ: Η πάλη ενάντια στο κοινό αίσθημα (από τις "θέσεις", με αφορμή το θάνατο του ιταλού κομμουνιστή φιλοσόφου Κοστάντσο Πρέβε)

"Έφυγε" ο Κοστάντσο Πρέβε - Δεν έσβησε, όμως, το ασίγαστο πάθος της αναζήτησης!

Ο Κοστάντσο Πρέβε (Βαλέντσα 1943-Τορίνο 2013), σπούδασε πολιτικές επιστήμες, φιλοσοφία και νεοελληνικά στα πανεπιστήμια του Τορίνο, του Παρισιού και της Αθήνας.
Είναι καθηγητής και συγγραφέας πολλών τόμων και δοκιμίων με φιλοσοφικό αντικείμενο, που έχουν δημοσιευθεί στην Ιταλία και άλλες χώρες. Ζει και εργάζεται στο Τορίνο (Ιταλία). Για τις εκδόσεις Bollati Boringhieri έγραψε την εισαγωγή της νέας δίτομης έκδοσης του έργου του Gunther Anders Γκύντερ Άντερς Ο άνθρωπος είναι ξεπερασμένος, και το δοκίμιο Ο ανεπίκαιρος Μαρξ, σε μεγάλο βαθμό συμπληρωματική στο παρόν έργο.
Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει τα έργα του Το ασίγαστο πάθος (εκδ. Πιρόγα 2009), Καιροί αναζήτησης(Στάχυ, 1998), Το εθνικό ζήτημα στο κατώφλι του 21ου αιώνα (Στάχυ 1993), Το λυκόφως των κοινωνικών θεών (Στάχυ, 1994).


Το ασίγαστο πάθος της αναζήτησης

Με αφορμή το θάνατο του φιλόσοφου Κοστάντσο Πρέβε

του Κώστα Χαριτάκη

Ήταν δεκαετία του 1990, η δεκαετία της “έκλειψης του κομμουνισμού”, όταν ο Κοστάντσο Πρέβε αποφάσισε να αναμετρηθεί με τη “μελαγχολία της κατάρρευσης” ανοίγοντας τους ασκούς της αναζήτησης με μια ριζική φιλοσοφική και πολιτική επανεκτίμηση του μαρξισμού και του κομμουνιστικού κινήματος. Άκρως τολμηρό εγχείρημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι κυρίαρχες στάσεις της εποχής ήταν η συμφιλίωση με τον επελαύνοντα καπιταλισμό και η υποταγή στο “τέλος της ιστορίας”, αλλά και τα απονενοημένα διαβήματα άμυνας με ακόμη πιο δογματικό κλείσιμο στις “γραφές” και πεισματώδη επιστροφή στις “παραδόσεις”.

Αν και μαρξιστής φιλόσοφος, δεν υπέκυψε στην ευκολία τού να φορτώσει τα δεινά του ιστορικού κομμουνισμού στην “κακή εφαρμογή του μαρξισμού από τους επιγόνους”, αλλά προσπάθησε να εντοπίσει τις “γκρίζες ζώνες” μέσα στο ίδιο το σώμα του μαρξισμού που επέτρεψαν (ή εξέθρεψαν) τις συγκεκριμένες ιστορικές πραγματώσεις του, τις αντιφάσεις, τα προβλήματα και τα όρια της ίδιας της μαρξικής θεωρίας, η υπέρβαση των οποίων αποτελεί προϋπόθεση για τη σύγχρονη επανεκκίνηση της χειραφετικής περιπέτειας.

Στο κέντρο του προβλήματος ο Πρέβε τοποθετεί το κόκκινο νήμα που συνδέει το κομμουνιστικό πρόγραμμα του Μαρξ με τον μοντέρνο μηδενισμό. Εννοώντας τον κομμουνισμό ως μια κοινότητα βασισμένη στην αλήθεια και τον μηδενισμό ως το φιλοσοφικό χώρο μιας ταλάντευσης ανάμεσα στην αλήθεια χωρίς κοινότητα και στην κοινότητα χωρίς αλήθεια, θεωρεί ότι ο ιστορικός κομμουνισμός κατέληξε να είναι μια κοινότητα χωρίς αλήθεια, μια απατηλή κοινότητα, που μπορεί να αναπαράγεται μόνο αναπαράγοντας ψεύδη και αυταπάτες, προορισμένη αργά ή γρήγορα για μια θλιβερή διάλυση.

Οι ρίζες αυτής της εξέλιξης βρίσκονται κατά τον Πρέβε στην αποδοχή από τους μαρξιστές μιας θετικιστικής και εμπειρικιστικής έννοιας της επιστήμης, προερχόμενης από την αγγλο-γαλλική αστική παράδοση, και στην πεποίθησή τους ότι μπορούσαν να “εξευγενίσουν” τη διδασκαλία τους με τον τίτλο της “επιστήμης”. Μα, όπως επισημαίνει ο Πρέβε, “δεν υπάρχει μια δυνατότητα επιστημονικής πρόβλεψης της ανθρώπινης ικανότητας να εγκαθιδρύσει έναν κοινωνικό δεσμό εναλλακτικό προς τον καπιταλισμό. Αυτός ο εναλλακτικός και 'μελλοντικός' κοινωνικός δεσμός δεν μπορεί να αποδειχτεί επιστημονικά. Η απόδειξή του δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά να οδηγήσει σε μια ψευδο-επιστήμη”. Κι ακόμη: “Δεν μπορούμε πράγματι να αποδείξουμε επιστημονικά την ικανότητα της εργατικής τάξης να δημιουργήσει ένα νέο κομμουνιστικό δεσμό, και έτσι αυτή η ικανότητα προϋποτίθεται μεταφυσικά... Αυτό, όμως, είναι μόνο μια ψευδο-επιστήμη, δηλαδή μια οιωνεί θρησκεία”.

Το δίπολο ψευδο-επιστήμης και οιωνεί-θρησκείας βασίζεται σε τρεις προϋποθέσεις:
1. Η αντίθεση ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις και τις καπιταλιστικές κοινωνικές παραγωγικές σχέσεις ακολουθεί επιστημονικούς νόμους του τύπου των “φυσικών επιστημών”, προετοιμάζοντας αντικειμενικά τους όρους για μια κομμουνιστική λύση αυτής της αντίθεσης.
2. Η εργατική τάξη δεν είναι μόνο ένα υποκείμενο ικανό για αντίσταση ενάντια στην εκμετάλλευση, αλλά είναι ένα δια-τροπικό ιστορικό υποκείμενο, ο μηχανισμός της μετάβασης ανάμεσα σε τρόπους παραγωγής.
3. Το πολιτικό κόμμα κομμουνιστικού τύπου, εφοδιασμένο με μια σωστή πολιτική γραμμή και ωθούμενο από τη γεμάτη αυταπάρνηση δράση των οπαδών του, αντιπροσωπεύει μια νησίδα μιας κομμουνιστικής προαπεικόνισης μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία.
Η πτώση αυτών των τριών προϋποθέσεων, η διάψευσή τους, αντιστοιχεί ακριβώς στο “Ο Θεός είναι νεκρός!” του Νίτσε, διακηρύσσει ο Πρέβε. Δεν μπορούμε πλέον να προσποιούμαστε ότι ο Θεός (του κομμουνισμού) εξακολουθεί να υπάρχει...

Μπορούμε να διερωτηθούμε εάν ο Μαρξ ήξερε να απαντήσει στο γεγονός του θανάτου του Θεού ή έμεινε πίσω από αυτό το γεγονός. Ο Πρέβε δεν διστάζει να απαντήσει: “Ο φιλοσοφικός ουμανισμός του νεαρού Μαρξ καθόλου δεν εγκαταλείπεται με τον καιρό (όπως υποστηρίζει ο Αλτουσέρ), απεναντίας με τον καιρό όλο και περισσότερο συγκεκριμενοποιείται και καθορίζεται ως ιστορικισμός και ως κοινωνιολογισμός. Ως ιστορικισμός γίνεται μια θεωρία της έλευσης του κομμουνισμού συνδεδεμένης με τη ροή προς τα εμπρός του 'προοδευτικού' ιστορικού χρόνου του κεφαλαίου και της ανάπτυξης των κοινωνικών παραγωγικών δυνάμεων. Ως κοινωνιολογισμός γίνεται μια θεωρία σύμφωνα με την οποία μια κοινωνική ομάδα είναι τιτλούχος και προνομιακός εμπειρικός φορέας του κομμουνισμού.” Πρόκειται για αυτό που ο Μπάουμαν ονόμασε “οικονομικοποίηση της ταξικής σύγκρουσης”, η οποία, μαζί με την οικονομικοποίηση της λεγόμενης “οικοδόμησης του σοσιαλισμού”, είναι η ειδική μορφή που παίρνει ο μοντέρνος μηδενισμός μέσα στο θεωρητικό μαρξικό παράδειγμα και το πρακτικό μαρξιστικό κίνημα.

Μέσα σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, ο Πρέβε θεωρεί ότι “η 'αριστερά' είναι μια ιστορική αποτυχία του 20ού αιώνα που αξίζει να διερευνηθεί χωρίς προκαταλήψεις”. Η αριστερά ήταν μια οργανική συνιστώσα του εκσυγχρονισμού του παλιού αστικού φιλελεύθερου καπιταλισμού και του μετασχηματισμού του σε κοινωνία της μαζικής κατανάλωσης. Μάλιστα, η αριστερά είναι ο προνομιακός τόπος του μηδενισμού “ακριβώς επειδή γι' αυτήν ο χρόνος ταλαντεύεται ανάμεσα στην ακινησία της ανάμνησης και την επιτάχυνση της πρωτοπορίας. Συντηρητισμός και πρωτοπορία είναι ακριβώς οι δύο μηδενιστικές στήλες του πολιτιστικού κώδικα της αριστεράς”.

Πραγματική καθολικότητα και ελεύθερη ατομικότητα

Μετά το μηδενισμό, λοιπόν, τι; Ο Πρέβε δεν προτείνει μια “τελική λύση”, αλλά μονάχα τις πρώτες κινήσεις, όπως τα “ανοίγματα” στο σκάκι, μιας ανεξερεύνητης παρτίδας. “Οι δύο κινήσεις, που ακολουθούν αναγκαστικά το 'άνοιγμα' που πραγματοποιείται με την υπέρβαση του μηδενισμού, είναι, τώρα, κατά πρώτο, η επιβεβαίωση της κοινωνικής και πολιτικής φύσης ενός πραγματικού ουνιβερσαλισμού, μιας πραγματικής καθολικότητας, και κατά δεύτερο, η επιβεβαίωση της κοινωνικής και πολιτικής φύσης μιας κομμουνιστικής ελεύθερης ατομικότητας.” Επισημαίνει, όμως, ότι αυτά τα δύο δεν μπορούν να διαχωριστούν “από τη στιγμή που η μοναδική πραγματική καθολικότητα είναι η συγκεκριμένη ελεύθερη ατομικότητα”.

Ο Πρέβε υποστηρίζει ότι δεν έχει νόημα σήμερα η επαναπροβολή των δύο παραδοσιακών μορφών της κομμουνιστικής καθολικότητας, της Τάξης και του Κόμματος, οι οποίες εν πολλοίς έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την εξέλιξη των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων. Η υπέρβασή τους, ωστόσο, δεν μπορεί να επιτελεστεί μέσω του ουμανισμού, μιας αφηρημένης καθολικότητας του Ανθρώπου. Όπως επισημαίνει, ο Άνθρωπος, ο Homo, είναι μια ταξική αφαίρεση, μια διαταξική μορφή που αποκρύπτει με ιδεολογικό τρόπο τα ταξικά περιεχόμενα και τις διαφορές. Αυτό μας οδηγεί στο πρόβλημα της μοντέρνας ατομικότητας. “Ο καπιταλισμός πράγματι από τη μια πλευρά 'ελευθερώνει' τον ενικό, τον μεμονωμένο άνθρωπο από τις υποχρεωτικές προκαπιταλιστικές εντάξεις, [...], ενώ από την άλλη καθιστά το ίδιο το άτομο 'αδιάφορο', δηλαδή αφηρημένο, ακριβώς για να μπορεί να γίνει ο φορέας μιας εναλλάξιμης εργατικής δύναμης. Ο σκοπός της απελευθέρωσης φαίνεται να είναι μόνο το αντίθετό της, η αδιαφορία. Με αυτόν τον τρόπο, στον Μαρξ δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας χώρος για μια άσκηση της ελευθερίας και της ατομικότητας μέσα στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, στο εσωτερικό του οποίου δεν μπορεί να υπάρχει παρά ένα μοιραίο πεπρωμένο 'αλλοτρίωσης'”.

Η θεωρία της ατομικότητας στον ιστορικό μαρξισμό του 20ού αιώνα υπήρξε τουλάχιστον ανεπαρκής. “Το γεγονός της αναγωγής της 'δομής' της κοινωνίας στη σχέση ανάμεσα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων εννοούμενων ως σχέσεων ανάμεσα σε βασικές τάξεις καταλήγει αναπόφευκτα να μην αφήνει κανένα πραγματικό χώρο για μια θεωρία της μοντέρνας ατομικότητας”. Ο Πρέβε επισημαίνει ότι η δομή ενός τρόπου παραγωγής είναι ένας σύνθετος κοινωνικός δεσμός και αυτό που υπάρχει σε αυτόν είναι κυρίως “η συγκεκριμένη ικανότητα της παραγωγής νέων κοινωνικών σχέσεων”.

Παραπέρα, ο μαρξισμός πρέπει να εγκαταλείψει ολοκληρωτικά την παραδοσιακή του θέση σε σχέση με τη ανθρώπινη φύση, που ορίζεται συνήθως ως το ιστορικό σύνολο των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων. Αν ίσχυε αυτό, υποστηρίζει ο Πρέβε, “κάθε υπέρβαση του καπιταλισμού θα ήταν αδύνατη, από τη στιγμή που ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν κοινωνικοποιεί καπιταλιστικά μόνο τις παραγωγικές δυνάμεις και τις παραγωγικές σχέσεις, αλλά και τις ατομικές προσωπικότητες. Στην πραγματικότητα, η ανθρώπινη φύση είναι κατά πρώτον μια ανθρωπολογική αρχή διαφοράς και αντίστασης σε σχέση με την απλή αναπαραγωγή των κοινωνικών παραγωγικών σχέσεων, και είναι γι' αυτό που είναι η ανθρώπινη φύση, και όχι η εργατική τάξη ή το πολιτικό κόμμα, ο κύριος ιστορικός συντελεστής της πιθανής μετάβασης πέραν του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.” Η πρόκληση του μέλλοντος, συμπεραίνει ο Πρέβε, δεν είναι λοιπόν τόσο μια άμεση πρόκληση ανάμεσα σε τάξεις όσο μια πρόκληση για τα ιστορικά πεπρωμένα της μοντέρνας ατομικότητας.

Οι γραμμές αυτές δεν εξαντλούν προφανώς τον πλούτο, το εύρος και το βάθος, του έργου και της συμβολής του Πρέβε στη σύγχρονη κριτική θεωρία. Αναδεικνύουν ωστόσο έναν τύπο στοχασμού εξαιρετικά αναγκαίο στην εποχή μας, τόσο μακρινό από το συνήθη κομφορμισμό και την τυποποίηση της μαρξιστικής σκέψης, που διακρίνεται για την ασεβή τόλμη του να διανοίγει τα φράγματα των “ιερών και οσίων” και να ξεπερνά τα σύνορα των κυρίαρχων ακαδημαϊκών, επιστημονικών, ή πολιτικών οριοθετήσεων. Όπως συνήθιζε να λέει και ο ίδιος, το πρόβλημα με την κριτική είναι ότι συνήθως “μένει στα μισά του δρόμου”, καταλήγοντας έτσι είτε να επιστρέφει στην “ορθοδοξία” που κριτίκαρε, είτε να δημιουργεί σεχταριστικές “αιρέσεις” που αυτοεγκλωβίζονται στη διαφοροποίησή τους από τα ρεύματα από τα οποία προέρχονται. Η “παρτίδα σκάκι” που ξεκίνησε περιμένει τις επόμενες κινήσεις...

Όλα τα αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο του Κοστάντσο Πρέβε “Το λυκόφως των κοινωνικών θεών – Μαρξισμός, μηδενισμός & επαναστατική προοπτική”, μετάφραση: Πάολα Καενάτσο, εκδόσεις Στάχυ, 1994



http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2013/11/blog-post_26.html?spref=fb

Monday, November 25, 2013

Για την κόντρα Αυγής-Μπουμπούκου

Διεθνές Συνέδριο Η ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Παρασκευή 29 και Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013 Πάντειο Πανεπιστήμιο

 Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς & Αυτόνομη Κίνηση Μεταπτυχιακών Manifesto

Διεθνές Συνέδριο

Η ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Παρασκευή 29 και Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013
Πάντειο Πανεπιστήμιο
(Λ. Συγγρού 136)


Πρόγραμμα

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013 – Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ
 18:00 – 18:15
Έναρξη – Χαιρετισμός
Χάρης Γολέμης, διευθυντής του Ινστιτούτου Νίκος ΠουλαντζάςΣ ΚΡΙΣΗΣ ΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
18:15 – 20:30
 Η πολιτική οικονομία του δημόσιου χρέους
·         Νίκος Θεοχαράκης, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
·         Ευκλείδης Τσακαλώτος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
·         Σάργκον Νίσαν, οικονομικός αναλυτής, Bretton Woods Project (Μεγάλη Βρετανία)



Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013 - Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα Ι
11:00 – 11:30
Προσέλευση
11:30 – 13:30
Πώς θα ξεφύγουμε από την παγίδα της υπερχρέωσης;
·         Μαρίκα Φραγκάκη, οικονομολόγος, μέλος Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς
·         Σπύρος Λαπατσιώρας, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
·         Γιάννης Μηλιός, καθηγητής οικονομικών στο ΕΜΠ, υπεύθυνος Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ

13:30 – 14:00
Διάλειμμα
14:00 – 16:00
Παραγωγικός μετασχηματισμός και ανάπτυξη στην Ευρώπη
·         Γιώργος Σταθάκης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
·         Θεοδώρα Σταθούλια, πολιτική επιστήμονας, ερευνήτρια σε ζητήματα επιστήμης της πληροφορίας
·         Μαριάνα Μορτάγκουα, βουλευτής του Μπλοκ της Αριστεράς (Πορτογαλία)

16:00 – 17:00
Διάλειμμα
17:00 – 19:00
 Παραγωγικός μετασχηματισμός και ανάπτυξη στην Ελλάδα
·         Γιάννης Δραγασάκης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
·         Γκάρι Ντίμσκι, καθηγητής οικονομικών, Πανεπιστήμιο Λιντς (Μεγάλη Βρετανία)
·         Νάντια Βαλαβάνη, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ










Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς • Σαρρή 14, Αθήνα • 210-3217745 • info@poulantzas.grwww.poulantzas.gr

ΔΗΛΩΣΗ της ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ

ΔΗΛΩΣΗ
της ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ
ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ


Η βουλευτής Β΄Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη» έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με την εκποίηση του «Αστέρα Βουλιαγμένης»:

«Όπως είναι γνωστό, αύριο Παρασκευή 22.11.2013 κατατίθενται οι δεσμευτικές προσφορές των ενδιαφερόμενων επενδυτών για τον Αστέρα Βουλιαγμένης και την Χερσόνησο του Καβουριού. Μεταξύ των ζητημάτων που αφορούν την μελλοντική «αξιοποίηση» του, μοναδικού από άποψη φυσικής τοποθεσίας για πρωτεύουσα της Μεσογείου παραθαλάσσιου «φιλέτου», εκκρεμεί η οριστική διευθέτηση του ζητήματος του, ανεκτίμητης ιστορικής αξίας αρχαίου Ναού του Απόλλωνα Ζωστήρα, που βρίσκεται εντός της οργανωμένης παραλίας του ξενοδοχειακού συγκροτήματος και έχει κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο του.
Μετά την ερώτηση που καταθέσαμε στις 21.3.2013 οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη, Χαρά Καφαντάρη, Γιώργος Πάντζας και Πέτρος Τατσόπουλος  προς τον Υπουργό Πολιτισμού και τον Υπουργό Οικονομικών με τίτλο «Άμεση διακοπή της διαδικασίας εκποίησης του ακινήτου του Αστέρα Βουλιαγμένης, εντός του οποίου βρίσκεται ο ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα αλλά και τους αγώνες συλλογικοτήτων πολιτών της περιοχής για το ίδιο θέμα, υποχρεώθηκε και επίσημα τότε ο Αν. Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού Κώστας Τζαβάρας στη γραπτή απάντηση του να αναγνωρίσει ότι ο Ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα «ανήκει κατά κυριότητα στο Δημόσιο, είναι εκτός συναλλαγής και ανεπίδεκτα χρησικτησίας», καθώς επίσης και ότι «απαγορεύεται κάθε ενέργεια η οποία είναι δυνατό να επιφέρει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του».
Πολύ σημαντική εξέλιξη είναι και η, μετά την ερώτηση μας και ενώ βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη η διαδικασία διεθνούς διαγωνισμού ξεπουλήματος της περιοχής από μεριάς ΤΑΙΠΕΔ, δημοσίευση του ΦΕΚ 350/4.10.2013, σύμφωνα με το οποίο αποφασίζεται «η κήρυξη − οριοθέτηση αρχαιολογικού χώρου στην περιοχή της Βουλιαγμένης, Δήμου Bούλας − Βάρης − Βουλιαγμένης, Περιφέρειας Αττικής», για λόγους προστασίας των σημαντικών μνημείων και των άλλων αρχαίων καταλοίπων και συγκεκριμένα: Στην περιοχή του «Λαιμού», του ναού του Απόλλωνος Ζωστήρα του τέλους του 6ου αι. π.Χ. στην παραλία του Αστέρα Βουλιαγμένης, του Βωμού της Αρτέμιδος μπροστά από το σηκό του ναού, καθώς και της δεξαμενής−κρήνης των αρχαϊκών χρόνων (η οποία διατηρείται σε κατάχωση βόρεια του ναού). Οι ζώνες Απολύτου Προστασίας θα  οριοθετηθούν μετά την ομόφωνη έγκριση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Η έκταση της Ζώνης Απόλυτης Προστασίας για ένα αρχαίο ναό δίπλα στις ξαπλώστρες του «Αστέρα» δεν έχει ακόμα καθοριστεί και θ’ αποτελέσει αντικείμενο –προφανώς- επόμενου ΦΕΚ.
Επιπρόσθετα, παρά τις εκ των υστέρων σημαντικές διαδικασίες, που δρομολογήθηκαν για την «τύχη» του ναού, αλλά και παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις, δεν έχει ακόμη επιλυθεί με αμετάκλητο, ξεκάθαρο και οριστικό τρόπο για τους επισκέπτες το ζήτημα της ορατότητας του ναού, που παρεμποδίζεται από την περίφραξη του «Αστέρα», πολύ περισσότερο το κομβικό ζήτημα της ελεύθερης, δωρεάν και απρόσκοπτης πρόσβασης στο Ναό του Απόλλωνα Ζωστήρα, στο πλαίσιο και της επίλυσης με σαφήνεια του θέματος της ουσιαστικής προστασίας του περιβάλλοντα χώρου ενός ναού του 6ου αι. π.Χ εντός της οργανωμένης παραλίας ξενοδοχειακού συγκροτήματος.

Απέναντι στη λογική της Κυβέρνησης περί προστασίας πρώτα των «επενδυτών» και δευτερευόντως της εγχώριας πολιτιστικής κληρονομιάς, γεννιέται το ερώτημα: Γιατί τόση «βιασύνη» να «τρέξει» η Κυβέρνηση άρον-άρον την «αγορά του αιώνα», όπως χαρακτηρίζεται για τον ξενοδοχειακό κλάδο η περίπτωση του Αστέρα Βουλιαγμένης, πριν ακόμη διευθετηθούν με οριστικό τρόπο όλες οι τρέχουσες εκκρεμότητες που αφορούν το ναό;

Μήπως γιατί η Κυβέρνηση ουσιαστικά «διαφημίζει» στους μελλοντικούς «επενδυτές» ότι -  εκτός των άλλων «δώρων» - μαζί με τον Αστέρα δίδεται ως «προίκα» και το «σημαντικότερο ιερό του αρχαίου Δήμου των Αλών Αιξωνίδων», όπως όψιμα χαρακτηρίζει το Υπουργείο Πολιτισμού το ναό του Απόλλωνα Ζωστήρα;

Έστω και τώρα, η Κυβέρνηση με ιδιαίτερη την ευθύνη του Υπουργού Οικονομικών θα πρέπει ν’ αναστείλει την αυριανή διαδικασία έως ότου ολοκληρωθεί η ρύθμιση προστασίας του αρχαίου ναού.»

Το Γραφείο Τύπου

21.11.2013


Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)

 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)                                                                    του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...