ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Αθήνα, Φεβρουάριος 1996
ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ
Ξεφυλλίζοντας μία κυριακάτικη εφημερίδα έπεσα επάνω σε μία μόνιμη στήλη με τίτλο �Σημειωματάριο Ιδεών�. Ο τίτλος της ημέρας με σοκάρισε: �Στον Πλανήτη των Πιθήκων�. Έτσι σκέφτηκα πως ορθόν ήτο να διαβάσω το κείμενο, παρά την �αβάστακτη ελαφρότητα των γιορτινών ημερών� που δεν προσφέρονταν για θεωρητικά αναγνώσματα. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο συγγραφέας του βιβλίου, στο οποίο αναφερόταν το κείμενο, εξέφραζε θέσεις, που, κατά βάση, συνέπιπταν με τις δικές μου εκτιμήσεις για τη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων, όσον αφορά τα κόμματα, τα κινήματα και τις ιδεολογίες. Έχοντας ζήσει από τα παιδικά μου χρόνια εντός των ιδεολογικών οριζουσών του χώρου της αριστεράς και έχοντας σπάσει τον �προστατευτικό κλοιό� τους στην ηλικία των δεκαοχτώ χρόνων συμμετέχοντας στην πρώτη σοβαρή και μαζική απόπειρα αριστερής νεολαιίστικης οργάνωσης [ΕΚΟΝ Ρ.Φ.-Β' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη] να θέσει έμπρακτα στο δημόσιο διάλογο την πρόταση για μία νέα πορεία του κινήματος της αριστεράς σε ρήξη με το σταλινισμό και, τέλος, έχοντας βιώσει -όπως και πολλοί/ές νέοι/ες της γενιάς μου- της συνέπειες της κατάρρευσης των �μεγάλων αφηγήσεων�, αισθάνομαι την ανάγκη να συμβάλλω στην έρευνα για την θεωρητική μελέτη και αναζήτηση των αιτιών της κρίσης των κομμάτων ,ιδιαίτερα δε αυτών που πρότειναν ένα διαφορετικό μοντέλο κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης. Παράλληλα δε, επιθυμώ να κατανοήσω τις συνθήκες μέσα στις οποίες γεννιούνται και αναπτύσσονται τα �νέα κοινωνικά κινήματα�.
Στον �Πλανήτη των Πιθήκων� ο συγγραφέας θεωρεί ότι ο στόχος μίας αριστεράς που θέλει να σέβεται τον εαυτό της και οφείλει να είναι ριζοσπαστική πρέπει να σκοπεύει στη χειραφέτηση του ανθρώπου, γιατί �μπορεί μεν να φοβόμαστε ότι ο Θεός έχει πεθάνει, ότι ο άνθρωπος έχει πεθάνει, ότι ο Μαρξ έχει πεθάνει και ότι εμείς δεν αισθανόμαστε καθόλου καλά, εμείς πρέπει ωστόσο να πιστέψουμε σε κάτι, πέραν της ύπαρξης της χοληστερίνης�. Αυτή η πίστη δεν έχει ούτε το θρησκευτικό χαρακτήρα του παρελθόντος ούτε την πατροπαράδοτη παράδοση της παλιάς αριστεράς. Οι σημερινές ουτοπίες χρειάζονται για να δημιουργηθεί το �πραγματικό κίνημα που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων�. Τέλος, ας σημειωθεί ότι �δεν υπάρχουν μοναδικές αλήθειες, ούτε τελικές μάχες, υπάρχει όμως ακόμη η δυνατότητα να προσανατολιστούμε μέσω των πιθανών αληθειών εναντίον των προφανών αναληθειών και να αγωνιστούμε εναντίον τους...Το καλό δεν υπάρχει, ωστόσο το κακό μου φαίνεται, ή μάλλον φοβάμαι, ότι υπάρχει� όπως, χαρακτηριστικά, τονίζει ο εν λόγω συγγραφέας.
Διαβάστε τη συνέχεια στο παρακάτω λινκ:
http://attac-hellas.org/KPISHKOMMA.php
No comments:
Post a Comment