Tsakthan Daily
1 Ιουνίου 2011
Όταν δεις στον ύπνο σου βαλίτσα…
Ο Αστέρας τελικά μένει στη σούπερ λίγκα και ο Καρατζαφέρης το σκέφτεται να πάρει την ομάδα και τον πάγκο της και να φύγει από την άλλη την «παράγκα». Πήγε και στο Βαγγέλη Βενιζέλο γιατί ένας συνταγματολόγος χρειάζεται που και που. Τα φόρτωσε τα πράγματα στο φορτηγό και περιμένει το σφύριγμα της λήξης. Και η αριστερά δεν παίζει καθόλου μπάλα, ρε παιδιά, τι έγινε; Μήπως πρέπει να πάει σε ονειροκρίτη να ρωτήσει τι μέλλει γενέσθαι με τα οράματά της θα γίνουν πράξη; Αν πήγαινε θα έπαιρνε απάντηση του τύπου:
«Βαλίτσα: Στην πραγματικότητα, ο εξοπλισμός μας εξυπηρετεί για να κουβαλήσουμε μαζί μας ότι θεωρούμε απαραίτητο για τις πιο συμπιεσμένες ανάγκες μας, όπως για να καλυτερεύσουμε την κοινωνική μας εμφάνιση, δηλαδή ότι χρησιμοποιούμε για να βελτιώσουμε ή να μεταμφιέσουμε την αληθινή μας πλευρά. Για το λόγο αυτό, ότι, στο όνειρο, συμβαίνει στις αποσκευές μας είναι μια διαμαρτυρία των φόβων μας για την κοινωνική μας εμφάνιση. Με μια λέξη, ο φόβος μήπως ανακαλύψουν τα ελαττώματα και τις ελλείψεις μας. Όσο πιο πολλές αποσκευές κουβαλάμε στο όνειρο, τόσο πιο μεγάλη είναι η προθυμία μας να κρύψουμε την πραγματική μας προσωπικότητα και αν χάσουμε ή αφήσουμε κάποια από αυτές, σημαίνει ότι έφτασε η στιγμή να γίνουμε ειλικρινής και να δείξουμε πραγματικά ποιοί και πως είμαστε.» http://users.sch.gr/babaroutsoup/pareababa/oneira/oneira/oneirooo.htm#Βα-Βιτ
Η Αριστερά κουβαλάει πάντα βαλίτσες ή κάποιο μεγάλο Κιβώτιο. Νικημένη έφευγε κάθε τόσο στις εξορίες και στην υπερορία και γύρναγε με τις δάφνες του ήρωα και του αμόλυντου αγωνιστή. Όμως, παρέμεινε νικημένη όσο και αν θέλουν κάποιοι να της ρίξουν το ανάθεμα της «ιδεολογικής ηγεμονίας» στη διάρκεια της μεταπολίτευσης και ορισμένοι εξ αυτών να δικαιολογήσουν την απίστευτη προπαγανδιστική ενοχοποιητική ατάκα «όλοι μαζί τα φάγαμε». Κι επειδή παρέμενε νικημένη αδυνατούσε να ιδεί την κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα και να αναπτύξει μια αξιόπιστη στρατηγική πρόταση. Ο ταξικός αντίπαλος ήταν που ηγεμόνευε, έστω και με αντιφάσεις που έδιναν στην Αριστερά κάποιες ελπίδες ότι θα μπορούσε να διαρρήξει το σύστημα. Αυτή η νικημένη αριστερά τρώει τις σάρκες της, ρυτιδώνει το ωραίο της πρόσωπό της αλλά και το προφίλ της και κλαίει διηγούμενη τα δήθεν περασμένα μεγαλεία της. Υπάρχουν, βέβαια, και ημέρες που βάφεται, βάζει τα καλά της φορέματα και βγαίνει στο νυφοπάζαρο παριστάνοντας το γλυκό πουλί της νιότης. Κάτι είναι κι αυτό μπροστά στο βαθύ τίποτα. Κάποτε ίσως σκεφτεί να επισκεφτεί τον ονειροκρίτη και μάθει την αλήθεια για το όνειρο με τις πολλές βαλίτσες. Ελπίζω να μην αργήσει πολύ.
Στο σημείο αυτό θα σταματήσω τη δική μου ονειροκρισία και θα δώσω χώρο σε μια πολύ καλή ανταπόκριση από το «κάτω κεφάλι» που ώρες-ώρες εκπλήσσει: http://kato-kefali.blogspot.com/2011/05/blog-post_4311.html
«Η δυσφήμιση του κινήματος των "αγανακτισμένων" δίνει και παίρνει στη χώρα-ζητιάνο....
Η αδιαφορία και το σνομπάρισμα των μέσων, έγινε "ενδιαφέρον" και "συμπάθεια", αφού αυτό είναι το πολιτικά ορθό. Αυτό που δυστυχώς θα αργήσει να αλλάξει είναι η δυσκαμψία σε βαθμό λοβοτομής κάποιων (αρκετών) Αριστερών. Κριτική, διακωμώδηση, επισημάνσεις για ελλείψεις, ανακολουθίες, αμφιβολία για τα κίνητρα αυτών που κατεβαίνουν στις πλατείες, εκτιμήσεις για την αντοχή τους στον χρόνο, μιζέρια, γκρίνια.....Μας τα πετάνε στα μούτρα για να δικαιολογήσουν την αποχή τους. Για να κρύψουν τις ρυτίδες τους.
Αντί να πετάξουν από χαρά, να ελπίσουν, να ετοιμαστούν με την παρέα τους να γράψουν Ιστορία...Αντί να κατέβουν κι αυτοί στους δρόμους και τις πλατείες, χωρίς τις ιδιότητές τους, τους τίτλους και την ιστορία τους στο Κίνημα και κοιτώντας μόνο το παρόν και το μέλλον, να βρουν τις κοινές αγωνίες με τον φεϊσμπουκά δίπλα τους, να τον βοηθήσουν στην ορθογραφία στην "ανταπόκρισή" του στο twitter ή στο να αρθρώσει πολιτικά αυτό που ήδη έχει μέσα του, κάθονται πάνω στα ποσοστιαία 3αρια και 8αρια τους και μετράνε σαν γερολαδάδες υπολογίζοντας τον ρυθμό μείωσης του πλήθους καθημερινά...
Και ανυπομονούν να επιβεβαιωθούν...χαιρέκακα.
Να ξυπνήσει όποιος τολμά και ονειρεύεται σε μια Ελλάδα που χρωστάει...
Ο νέος που πιθανόν δεν έχει ψηφίσει ποτέ στη ζωή του σας χαιρετάει από την πλατεία. Και σας χαμογελάει. Κάνει αυτό που νομίζει ότι πρέπει να κάνει, με τον τρόπο που γουστάρει και ξέρει. Ο πιτσιρικάς σας περιμένει - να ξεκολλήσετε. Και σας χρειάζεται εσάς και την εμπειρία σας σε αγώνες, την βαθειά πίστη σας σε καλύτερες και δικαιότερες κοινωνίες. Βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε στην "Επανάσταση", ξεχάστε αυτά που σας απομονώνουν και κατεβείτε στους δρόμους σαν πολίτες, μιλήστε στις Γενικές Συνελεύσεις, καταθέστε προτάσεις και ιδέες.
Αν σας αγχώνει το ότι ΜΑΣ δίνεται η ευκαιρία να αγγίξουμε έννοιες ονειρικές όπως Επανάσταση και Άμεση Συμμετοχική Δημοκρατία, παρακάμπτοντας τις συνήθεις πρακτικές και διαδικασίες των κομματικών εγχειριδίων μη μασάτε, θα σας αρέσει. Σ' αυτό θα σας βοηθήσει και ο πιτσιρικάς "απολιτίκ" δίπλα σας που τα βλέπει αλλιώς.
Και ΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΙ ΚΑΙ ΦΙ στην τελική!...
Κάτι ωραίο γεννιέται αυτές τις ημέρες στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας.
Ο σπόρος έχει πέσει και αυτό που θα βγει μας αφορά όλους μας.
Πάρτε μέρος σ' αυτό και βοηθήστε να βγει όμορφο και υγιές.
Φροντίστε το να ανθίσει.
Αν δεν αντέχει ο οργανισμός σας τόση ελπίδα, τουλάχιστον μην προσπαθείτε να το ξεριζώσετε.»
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://workingreece.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Η Βαλίτσα
Σπεράντζα Βρανά
Είναι άσχημο πολύ
το δικό σου το βιολί
ζεις μονάχα για χουζούρι
κι αγκαλίτσα
Μάσα, ξάπλα, τεμπελιά
κι ούτε σκέψη για δουλειά
πού θα πάει τέλος πάντων
η βαλίτσα
Λες και είσαι δηλαδή
του σουλτάνου το παιδί
θέλεις τρέλες θέλεις κέφια
κάθε μέρα
Δεν μ΄αρέσουν όλα αυτά
και στο λέω ορθά κοφτά
η βαλίτσα δεν πηγαίνει
παραπέρα
Σκέψου λίγο την δουλειά
γιατί μόνο με φιλιά
το στομάχι δεν γεμίζει
μια σταλίτσα
Σκέψου κι άλλαξε μυαλά
και κατάλαβε καλά
πως μακρύτερα δεν πάει
η βαλίτσα
ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΚΟΤΑΔΙ (AND SOON THE DARKNESS)
Αμερικανο-αργεντίνικη ταινία σε σκηνοθεσία Μάρκος Έφρον με τους: Άμπερ Χερντ, Οντέτ Γιούστμαν, Αντριάνα Μπαράζα, Καρλ Έρμπαν
Δύο νεαρές Αμερικάνες γυρίζουν με ποδήλατο την αργεντίνικη επαρχία, όταν η μία πέφτει θύμα απαγωγής. Η φίλη της αρχίζει να την αναζητά, αλλά δεν βρίσκει βοήθεια από τους ντόπιους και την αστυνομία.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10007082
"ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ" ΘΡΙΛΕΡ, ΡΙΜΕΙΚ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΤΟΥ '70 (ΡΟΜΠΕΡΤ ΦΙΟΥΕΣΤ), ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΑΚΟΜΗ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ. ΟΙ ΔΥΟ ΣΕΞΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΟΦΩΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΤΟΠΙΑ ΞΕΓΕΛΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟ ΜΑΤΙ ΠΡΟΤΟΥ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΚΛΙΣΕ ΠΥΡΕΤΩΔΩΣ ΔΡΑΣΗ. AND SOON THE DULLNESS
No comments:
Post a Comment