Μόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αρχίζουν να πληθαίνουν οι φωνές αυτές και να σημειώνονται οι πρώτες μαζικές κινητοποιήσεις. Από το 1973 ως και το 1981 έγιναν οχτώ (8) μαζικές κινητοποιήσεις στην περιφέρεια, εκτός της Αθήνας [1] .
Τα βασικά τους χαρακτηριστικά [2] ήταν η μαζικότητα, η εναντίωση σε ίδρυση νέων βιομηχανιών και η μεταφορά ορισμένων, η αντιπαράθεση σε μεγάλης κλίμακας σχέδια πολυεθνικών, εθνικών ή κρατικών βιομηχανιών, η απόλυτη ή σχετική πολυταξική συμμετοχή πολιτών, η υποκίνηση από ομάδες πρωτοβουλίας βάσης ή συντονιστικές επιτροπές, η επιλογή ίδιων τρόπων κινητοποίησης που καταλήγουν στη μεταφορά του αγώνα στην Αθήνα, η υποστήριξη μη τοπικών οργανώσεων προστασίας περιβάλλοντος (και επιστημονικών επιμελητηρίων και συλλόγων καθώς, ενίοτε, και ευρωπαϊκών οργανώσεων), η αρχική αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων με δυσπιστία έως και εχθρότητα από τα κόμματα ώσπου να εδραιωθούν αυτές, η προβολή ως εναλλακτικών προτύπων της γεωργικής ή / και της ήπιας τουριστικής ανάπτυξης και, τέλος, η άμεση ή έμμεση αποτελεσματικότητα σε όλες τις περιπτώσεις εκτός από αυτές του Βόλου το 1975 και της Θεσσαλονίκης το 1975/6. Οι υπόλοιπες κινητοποιήσεις ήταν οι εξής : Μέγαρα - 1973, Μέθανα - 1973, Πύλος - 1975, Ιτέα - 1975, Κάρυστος 1977/9 και Νεοχώριο Αστακού - 1980/1 [1].
[1]
Βλ. Λουλούδης Π.Λ., (1987), «Κοινωνικές διεκδικήσεις : από την προστασία του περιβάλλοντος στην πολιτική οικολογία» στο Ορφανίδης Χριστόφορος (επιμ.), Το Οικολογικό Κίνημα στην Ελλάδα, Αθήνα, Εκδόσεις Μετά τη Βροχή, σ.σ. 8-21. Ο ίδιος παραπέμπει με τη σειρά του στο Χατζημιχάλης Κ. &
Χατζημιχάλη Ν., (1979) Περιφερειακή Ανάπτυξη και Εκβιομηχάνιση: Μονοπωλιακές Επενδύσεις στην Πύλο, Αθήνα, Εκδόσεις Εξάντας..
No comments:
Post a Comment