Θανάσης Τσακίρης
Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
2ο μέρος
Ένα "δικαιωματικό διήγημα"
Αθήνα - Πάτρα
Άνοιξη 2010
Σύνδεση με τα προηγούμενα: http://tsakthan.blogspot.com/2012/02/1.html
Η ώρα περνούσε αλλά, παρά την άνεση του χρόνου μιας και είχε ξεκινήσει νωρίς, η Ελευθερία άρχισε να νιώθει άγχος. Περνώντας από τη Rest Area του 103ου χιλιομέτρου άρχισε να χαλαρώνει μιας και ολοκληρώθηκε η μισή διαδρομή. «Άλλο ένα ζήτημα» σκέφτηκε. «Θα περάσουμε νομοσχέδιο για την διάλυση αυτών των αντιοικολογικών κατασκευασμάτων που τα διαχειρίζονται πολυεθνικές της εστίασης και που παχαίνουν τα παιδιά εθίζοντας τα σε αυτά τα junk food.Θα δώσουμε κίνητρα στους παραγωγούς βιολογικών προϊόντων για να πουλούν προϊόντα τους σε ειδικά λυόμενα κιόσκια». Αυτή η σκέψη τη γέμισε αισιοδοξία . Άνοιγε και ο δρόμος από το σημείο αυτό και θα έφτανε σε καμιά ώρα στην Αθήνα, άνετη και ωραία.
Δεν πρόλαβε να αφεθεί στην ευχαρίστηση ενός οικολογικού μέλλοντος και τα διυλιστήρια της Sini Oil της θύμισαν την πραγματικότητα και πόσο δύσκολη είναι η μάχη σε ένα πεδίο σπαρμένο με νάρκες που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμες να τινάξουν στον αέρα κάθε σου σχέδιο. Ξαναμελαγχόλησε μόλις τα σκέφτηκε όλα αυτά. Ένιωσε πως είναι να σχίζεσαι στα δυο. Από τη μια το όραμα της οικολογικής κοινωνίας και από την άλλη η πραγματικότητα του κατεστραμμένου της πολυεθνικής των πετρελαίων. «Δεν πειράζει » σκέφτηκε. «Ας είναι καλά η οργάνωση του κόμματος και η τοπική κοινωνία που θα ξεσηκωθούν και θα στηρίξουν την προσπάθεια κοινωνικοποίησης του ομίλου αυτού. Αλλά με πραγματική συμμετοχή των ενδιαφερόμενων στη διοίκηση του αυτή τη φορά. Όχι όπως παλιά με συμβολικό τρόπο. Έτσι και θα ελέγχουμε βασικό τομέα της οικονομίας προς όφελος του συνόλου και θα μπορούμε να προβούμε σε διαφορετική χωροθέτηση των διυλιστηρίων ώστε να μην καταστρέφεται το σύμπαν . Άσε που θα επενδύσουμε σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας». Δεν κατάλαβε για πότε έφτασε στα τούνελ της κακιάς σκάλας. Έκοψε ταχύτητα και ρέμβασε τον αττικό ουρανό του έπαιρνε εκείνο το πορτοκαλί χρώμα καθώς έδυε ο ήλιος. Ο ραδιοσταθμός των Ελεύθερων Μεγαριτών στα FM έπαιζε παλιά αγαπημένα λαϊκά που της τραγουδούσε ο πατέρας της όταν μεράκλωνε: Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις.
Είχε τόσο πολύ μειωθεί η ταχύτητα της ροής που προκάλεσε τη δημιουργία μακράς ουράς αυτοκίνητων.
Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
2ο μέρος
Ένα "δικαιωματικό διήγημα"
Αθήνα - Πάτρα
Άνοιξη 2010
Σύνδεση με τα προηγούμενα: http://tsakthan.blogspot.com/2012/02/1.html
Η ώρα περνούσε αλλά, παρά την άνεση του χρόνου μιας και είχε ξεκινήσει νωρίς, η Ελευθερία άρχισε να νιώθει άγχος. Περνώντας από τη Rest Area του 103ου χιλιομέτρου άρχισε να χαλαρώνει μιας και ολοκληρώθηκε η μισή διαδρομή. «Άλλο ένα ζήτημα» σκέφτηκε. «Θα περάσουμε νομοσχέδιο για την διάλυση αυτών των αντιοικολογικών κατασκευασμάτων που τα διαχειρίζονται πολυεθνικές της εστίασης και που παχαίνουν τα παιδιά εθίζοντας τα σε αυτά τα junk food.Θα δώσουμε κίνητρα στους παραγωγούς βιολογικών προϊόντων για να πουλούν προϊόντα τους σε ειδικά λυόμενα κιόσκια». Αυτή η σκέψη τη γέμισε αισιοδοξία . Άνοιγε και ο δρόμος από το σημείο αυτό και θα έφτανε σε καμιά ώρα στην Αθήνα, άνετη και ωραία.
Δεν πρόλαβε να αφεθεί στην ευχαρίστηση ενός οικολογικού μέλλοντος και τα διυλιστήρια της Sini Oil της θύμισαν την πραγματικότητα και πόσο δύσκολη είναι η μάχη σε ένα πεδίο σπαρμένο με νάρκες που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμες να τινάξουν στον αέρα κάθε σου σχέδιο. Ξαναμελαγχόλησε μόλις τα σκέφτηκε όλα αυτά. Ένιωσε πως είναι να σχίζεσαι στα δυο. Από τη μια το όραμα της οικολογικής κοινωνίας και από την άλλη η πραγματικότητα του κατεστραμμένου της πολυεθνικής των πετρελαίων. «Δεν πειράζει » σκέφτηκε. «Ας είναι καλά η οργάνωση του κόμματος και η τοπική κοινωνία που θα ξεσηκωθούν και θα στηρίξουν την προσπάθεια κοινωνικοποίησης του ομίλου αυτού. Αλλά με πραγματική συμμετοχή των ενδιαφερόμενων στη διοίκηση του αυτή τη φορά. Όχι όπως παλιά με συμβολικό τρόπο. Έτσι και θα ελέγχουμε βασικό τομέα της οικονομίας προς όφελος του συνόλου και θα μπορούμε να προβούμε σε διαφορετική χωροθέτηση των διυλιστηρίων ώστε να μην καταστρέφεται το σύμπαν . Άσε που θα επενδύσουμε σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας». Δεν κατάλαβε για πότε έφτασε στα τούνελ της κακιάς σκάλας. Έκοψε ταχύτητα και ρέμβασε τον αττικό ουρανό του έπαιρνε εκείνο το πορτοκαλί χρώμα καθώς έδυε ο ήλιος. Ο ραδιοσταθμός των Ελεύθερων Μεγαριτών στα FM έπαιζε παλιά αγαπημένα λαϊκά που της τραγουδούσε ο πατέρας της όταν μεράκλωνε: Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις.
Είχε τόσο πολύ μειωθεί η ταχύτητα της ροής που προκάλεσε τη δημιουργία μακράς ουράς αυτοκίνητων.
«Άντε μωρή χελώνα» φώναξε με όλη τη δύναμη της φωνής του ο ταξιτζής που ακολουθούσε και άρχισε να κορνάρει μανιωδώς. Λίγο ακόμα και θα την έριχνε από το δρόμο στους βράχους, έτσι όπως σπινάρισε και ξεπετάχτηκε δίπλα της. «Παρ’ τα μωρή, μη στα χρωστάω. Άντε πλύνε κανένα πιάτο, που μου θελες και αυτοκίνητο και μάλιστα υβριδικό». «Αδιόρθωτοι ταρίφες» της ερχόταν να φωνάξει αλλά δεν έπρεπε να εμπλακεί σε καταστάσεις που δεν μπορείς να χειριστείς ως «πολιτικό πρόσωπο». Δεν θέλουν και πολύ να σε ρίξουν όντως από τα βράχια της Κακιάς Σκάλας, συμβολικά και πραγματικά όχι τόσο οι της «Νέας Πολιτείας» όσο οι δικοί σου εσωκομματικοί «φίλοι και σύντροφοι».
Ξαναμπήκε στον « ορθό δρόμο » της εθνικής οδού αναπτύσσοντας ταχύτητα πάνω από 100 χλμ /ώρα ενώ ο ραδιοσταθμός έπαιζε τον Τραμπαρίφα. Σε λίγο ήταν στα διόδια της Ελευσίνας και αντί να μπει στην Αττική οδό προτίμησε τον παλιό δρόμο που περνά από τις λαϊκές περιοχές της πόλης για να «μυρίσει» τον αέρα που αναπνέουν τα φτωχά παιδιά που μεγαλώνουν αγέλαστα κάτω από τα φουγάρα των χημικών και πετρελαϊκών εταιρειών. Όταν έφτασε στον Κηφισό ένιωσε πως είναι να ζεις και να μεγαλώνεις στα δυτικά προάστια πως είναι να είσαι θύμα του προκρούστειου συστήματος . Με όλες αυτές τις σκέψεις και τις εικόνες η Ελευθερία έφτασε τελικά στο σπίτι της στην Καστέλα . Είχε πάρει να βραδιάζει για τα καλά. Μπήκε στο σπίτι της, άναψε τα φώτα, άναψε επιτέλους ένα τσιγάρο και έτρεξε στην κουζίνα να βάλει «γαλλικό» καφέ στην εσπρεσιέρα που της είχε αγοράσει η Λίνα ως δώρο για τα γενέθλια της. Τη σκέφτηκε για λίγο και αναρωτήθηκε τι να κάνει τώρα στο Μιλάνο όπου σπουδάζει εργατικό δίκαιο και εργασιακές σχέσεις. Καιρό είχε να της στείλει mail για την πρόοδο της στο μεταπτυχιακό.. Της έλειψε, αλλά με όλα τα τρεχάματα της τώρα τελευταία δε το σκεφτόταν, δεν ένιωθε μοναξιά, δεν προλάβαινε δηλαδή να νιώσει. Ακόμη και στα όνειρα της δεν προλάβαινε να τη δει. Άνοιξε το iPad 24 και πλημμύρισε στα μηνύματα . Ένα SOS μήνυμα την ειδοποιούσε ότι η Πρόεδρος του Κόμματος ανέβαλε το ραντεβού μαζί της γιατί έπρεπε να πάρει μέρος σε σύσκεψη οικονομικών και πολιτικών παραγόντων και αρχηγών με θέμα την αντιμετώπιση της επίθεσης των καρχαριών /κερδοσκόπων του ετοίμαζαν επίθεση κατά των αδύναμων οικονομιών της νότιας Ευρώπης.
No comments:
Post a Comment