Tsakthan Weekly, 14-21/12/2009 Κράτος-κράτος τον καημό μου, το μελετάω κι απορώ

Tsakthan Weekly, 14-21/12/2009

Κράτος-κράτος τον καημό μου, το μελετάω κι απορώ

Οι Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για την οικονομική και κοινωνική ανάλυση του καπιταλισμού, ως ιστορικού σταδίου της εξέλιξης των ταξικών κοινωνιών, παρά για την διατύπωση ολοκληρωμένης θεωρίας για την πολιτική και το κράτος. Προσπαθώντας να ξεδιαλύνουμε το κουβάρι των σκέψεων των Μαρξ και Ένγκελς πρέπει να μελετήσουμε το σύνολο του έργου τους για να διαπιστώσουμε άμεσες ή έμμεσες αναφορές στα ζητήματα αυτά, χρησιμοποιώντας κατά κύριο λόγο την ίδια τη μαρξιστική μέθοδο ανάλυσης.
Κόντρα στην άποψη ότι υπάρχει ένα αναλλοίωτο ανθρώπινο ον ή μια αιώνια αφηρημένη ιδέα που ορίζει την κίνηση της ιστορίας, οι Μαρξ και Ένγκελς τονίζουν ότι είναι «ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής που καθορίζει την κοινωνική, πολιτική και πνευματική διαδικασία της ζωής γενικά. Γιατί δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει την ύπαρξή τους.
Αντίθετα, η κοινωνική τους ύπαρξη είναι αυτή που καθορίζει τη συνείδησή τους…γιατί οι παραγωγικές δυνάμεις που αναπτύσσονται μέσα στους κόλπους της αστικής κοινωνίας δημιουργούν ταυτόχρονα τους υλικούς όρους για να λυθεί αυτή η αντίφαση (βάσης και εποικοδομήματος). Με αυτό τον κοινωνικό σχηματισμό ολοκληρώνεται έτσι η προϊστορία της ανθρώπινης κοινωνίας…
Η κινητήρια δύναμη της ιστορίας δεν είναι η σκέψη, αλλά η παραγωγή των ανθρώπινων αναγκών και η ιστορία της κοινωνίας είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων, αφού οι άνθρωποι είναι αιχμάλωτοι των παραγωγικών σχέσεων που εμποδίζουν την ελεύθερη ανάπτυξή τους.
Απαιτείται έτσι η αλλαγή όχι της συνείδησης των ανθρώπων, αλλά της κοινωνικής πραγματικότητας από όπου πηγάζει αυτή η συνείδηση».
Πηγαίνοντας πίσω χρονικά συναντάμε τη θέση περί κράτους ως οργάνου εξουσίας της κυρίαρχης κάθε φορά κοινωνικής τάξης. Στη ‘Γερμανική Ιδεολογία’ τονίζεται ότι «τώρα το κράτος ξαναγύρισε στην πιο παλιά του μορφή, στην ξετσίπωτη σκέτη κυριαρχία του σπαθιού και του ράσου…Τριάντα έξι εκατομμύρια Γάλλοι οδηγήθηκαν χωρίς αντίσταση στην αιχμαλωσία…Μια κοινοβουλευτική δικτατορία της αστικής τάξης (‘18η Μπρυμαίρ’)».
Για τη μεταβατική περίοδο τονίζεται στην ‘Κριτική του Προγράμματος της Γκότα’ (1875) ότι το κράτος «θα είναι επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου» και ότι «είναι ανέντιμο να ζητούν τη λαοκρατική δημοκρατία από το γερμανικό στρατιωτικό, δεσποτικό κράτος…Το κράτος του μέλλοντος που διεκδικούν υπάρχει ήδη στην Ελβετία!…΄Όχι κρατική εκπαίδευση. Πρέπει να αποκλείσουμε εξίσου την επιρροή της κυβέρνησης και της Εκκλησίας μέσα στο σχολείο…Το κράτος στον κομμουνισμό θα διαλυθεί από μόνο του και θα εξαφανιστεί!…Η περιβόητη ελευθερία του συναγωνισμού αποκαθιστά σε ορισμένες σφαίρες το μονοπώλιο και προκαλεί γι’ αυτό την ανάμιξη του κράτους».
Το κράτος είναι ιστορική κατασκευή. Κάθε ταξική κοινωνία, σύμφωνα με το Μαρξ, μετά την πρωτόγονη κομμουνιστική κοινωνία διαθέτει το κράτος που της αντιστοιχεί. Η βάση καθορίζοντας το εποικοδόμημα σε τελευταία ανάλυση καθορίζει και το κράτος. Το κράτος, συνεπώς, δεν είναι απλά και μόνο ένα εργαλείο στα χέρια της κάθε φορά άρχουσας τάξης για τη βίαιη καταστολή των εργατικών αγώνων αλλά ένα σύνολο δομών και μηχανισμών, κατασταλτικών και ιδεολογικών, που, σε τελευταία ανάλυση, στοχεύουν στην αναπαραγωγή του καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού.
Στο εσωτερικό του κράτους, ως συνέπεια της ταξικής σύγκρουσης, διεξάγονται, άμεσα ή έμμεσα, ταξικοί αγώνες. Κατά συνέπεια, το κράτος μπορεί να οριστεί διαφορετικά : «Το κράτος, εξασφαλίζει την ενότητα και τη συνοχή ενός κοινωνικού σχηματισμού διαιρεμένου σε τάξεις, συγκεντρώνει τις ταξικές αντιθέσεις του συνόλου του κοινωνικού σχηματισμού, κατοχυρώνοντας και νομιμοποιώντας τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων ή μερίδων τάξεων έναντι των άλλων τάξεων αυτού του κοινωνικού σχηματισμού»(Ν.Πουλαντζάς) Όμως για να είναι δυνατή η κατοχύρωση και νομιμοποίηση των συμφερόντων των κυρίαρχων τάξεων ή μερίδων τάξεων δια μέσου του κράτους πρέπει να οργανωθεί πάλι δια μέσου του κράτους η συναίνεση των κυριαρχούμενων τάξεων και αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν κατοχυρωθούν ορισμένα από τα πιο άμεσα αιτήματα που αυτές οι κυριαρχούμενες τάξεις προβάλλουν και διεκδικούν την ικανοποίησή τους.
Κορυφαίο σύμβολο του κράτους που μπορεί να εξασφαλίζει τη συναίνεση των κυριαρχούμενων είναι το Σύνταγμα. Ο ίδιος ο Μαρξ είχε τονίσει ότι «το Σύνταγμα είναι ένα φρούριο που προστατεύει τους πολιορκητές και όχι τους πολιορκούμενους», υπονοώντας βέβαια ότι πολιορκητές είναι οι κυριαρχούμενοι και πολιορκούμενοι οι κυρίαρχοι.
Από τις δύο αυτές θεωρητικές οπτικές περί κράτους που ενυπάρχουν στο έργο του Μαρξ μπορούν να συναχθούν και να καταστρωθούν διαφορετικές πολιτικές στρατηγικές σχετικά με το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης.
Η πρώτη στηριζόμενη στη λογική του κράτους εργαλείου μπορεί να καταλήξει είτε στη λογική της εξ εφόδου κατάληψης του κρατικού μηχανισμού από το επαναστατικό κόμμα του προλεταριάτου (λενινιστική στρατηγική) είτε στη λογική του κοινοβουλευτικού περάσματος στο σοσιαλισμό μέσα από τις εκλογές (ρεφορμιστική και σοσιαλδημοκρατική στρατηγική).
Η δεύτερη στηριζόμενη στον ορισμό της ‘σχετικής αυτονομίας’ (Ν. Πουλαντζάς) του κράτους καταλήγει στην υιοθέτηση μιας πολιτικής συνεχών ρήξεων μέσα κι έξω από το κράτος και την επιβολή επαναστατικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεων μέσω δυναμικών μαζικών κοινωνικών κινημάτων των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων και κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων στην κατεύθυνση του δημοκρατικού σοσιαλισμού με το συνδυασμό θεσμών αντιπροσωπευτικής και άμεσης δημοκρατίας.

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com

ΤΟ ΚΑΚΟΗΘΕΣ ΜΕΛΑΝΩΜΑ

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Μικρούτσικος

Σε παίρνει για ταξίδι μια σειρήνα
και μια πικρία μας ματώνει ανείπωτη.
Tη σκοτεινή σου μελετάμε πείνα
καχύποπτοι, ανύποποι και ύποπτοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά,
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Τα ναύλα μου πώς ν' αγοράσω
τώρα που απόμεινα στον άσσο.

Στο μέτωπο τριγύρω στις ραβδώσεις
μια μύγα παίζει ως κορασίδα άπορη.
Οι φίλοι σ' επισκέπτονται με δόσεις
παράφοροι, ανυπόφοροι κι αδιάφοροι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά,
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Απόψε πρέπει να προφτάσω
γιατί αύριο θε να σε χάσω.

Ιωνικές κολώνες σε μαγκώνουν
και σου χαρίζουν τιμωρία άδικη.
Σ' αυτή την άσπρη πρέσσα δε γλιτώνουν
διάδικοι, υπόδικοι, κατάδικοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Τα ναύλα μου δε θα αγοράσω
γιατί απόμεινα στον άσσο.

Μέχρι να αρχίσεις, μέχρι να τελειώσεις
το πρόσωπό τους αποστρέψανε άφωνοι
οι φίλοι και γελούν στις συγκεντρώσεις
μεγάφωνοι, μικρόφωνοι, παράφωνοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά
δίδυμα φτάνουν φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Κι εγώ απόψε θα σε χάσω
και αύριο θα σε ξεχάσω.


ΣΗΜΕΡΟΝ 3 ΕΡΓΑ
1) Στα άκρα
2) Καπιταλισμός: Η Ιστορία Ενός Έρωτα
3) Η κληρονόμος

ΗΜΕΡΗΣΙΑ
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&pubid=22921143#

Ανθρωποι χωρίς εμπιστοσύνη
12/12/2009
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Ανθρωποι...
Ο 85χρονος σήμερα Γιτζάκ Γκανόν είναι Εβραίος και ζει στο Ισραήλ. Η καταγωγή του είναι από την Άρτα από όπου, το 1944, ένας Γερμανός αξιωματικός των SS και ένας Έλληνας αστυνομικός του κατοχικού καθεστώτος εισέβαλαν στο σπίτι του, τον συνέλαβαν, χάραξαν στο μπράτσο του τον αριθμό 182558 και τον έστειλαν στο Άουσβιτς. Από τότε και για τα επόμενα 60 χρόνια, μέχρι πολύ πρόσφατα δηλαδή, ο Γκανόν δεν δεχόταν όχι απλώς να πάει σε νοσοκομείο, αλλά ούτε καν να τον επισκεφθεί γιατρός.
...χωρίς...
Μετά από την επείγουσα εγχείρηση καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε, άλλαξε γνώμη και δηλώνει ότι «χωρίς τους γιατρούς θα ήμουν νεκρός». Εξήγησε δε στους οικείους του και σε έναν δημοσιογράφο της εφημερίδας Maariv την αιτία για την προηγούμενη στάση του: Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης έπεσε στα χέρια του περιβόητου Γιόζεφ Μένγκελε, γνωστού και ως «άγγελου του θανάτου», ο οποίος τον μετέτρεψε σε πειραματόζωο προς χάριν της Άρειας Φυλής. Όπως θυμάται, ο Μέγκελε του έβγαλε χωρίς νάρκωση τον ένα του νεφρό, φέροντάς τον στα πρόθυρα της τρέλας.
... εμπιστοσύνη
Οποιοσδήποτε, βεβαίως, δικαιούται να ρωτήσει ποια σχέση έχει ο Γκανόν και η ιστορία του με αυτές τις σελίδες. Η απάντηση είναι απλή και βρίσκεται σε πολλές από τις αναλύσεις που δημοσιεύονται αυτή την περίοδο στον ξένο Τύπο αναφορικά με τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Ο καμβάς είναι ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουν το κράτος τους ως εχθρό. Είναι φαινόμενο απολύτως λογικό: όταν σε βασανίζει ένας άνθρωπος ή ένας θεσμός που -θεωρητικά- πρέπει να σε βοηθά όταν έχεις ανάγκη, τότε μετατρέπεται σε εχθρός. Και οι θεωρίες που τον αφορούν γράφονται από την αρχή...


ICAP: Οι αλυσίδες εκτόπισαν τα συνοικιακά μαγαζιά υπόδησης
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12334&subid=2&pubid=22931147#
12/12/2009
Οι αλυσίδες καταστημάτων παπουτσιών έχουν εξοστρακίσει τα παραδοσιακά συνοικιακά μαγαζιά αλλάζοντας την όψη της αγοράς. Η επιθετική τους πολιτική αποδίδει καρπούς, καθώς εμφανίζει ετήσιο ρυθμό αύξησης των πωλήσεων 10,6% τη διετία 2006-2008.
Το γυναικείο φύλο είναι ο καλύτερος πελάτης, αφού οι πωλήσεις παπουτσιών καλύπτουν το 71,8% στο σύνολο της αγοράς των πολυκαταστημάτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ανδρικά έχουν τη μικρότερη συμμετοχή και φθάνει στο 12,3%. Τη δεύτερη θέση καταλαμβάνουν τα παιδικά με μερίδιο αγοράς 16%.
Τα συμπεράσματα αυτά προέρχονται από μελέτη της ICAP και υπολογίζει την αξία της εγχώριας αγοράς υποδημάτων στα 515 εκατ. ευρώ με τις ελληνικές επιχειρήσεις να διαχειρίζονται σχετικά μικρό μέρος. Ανήλθε μόλις στα 196 εκατ. ευρώ το 2008. Το έλλειμμα που προκύπτει είναι σε βάρος της ελληνικής οικονομίας, αφού οι Ελληνες περπατούν με... ξένο παπούτσι.
Οι εισαγωγές υποδημάτων έφτασαν τα 5,34 εκατ. ζεύγη όταν το συνολικό μέγεθος της εγχώριας αγοράς διαμορφώθηκε σε 10,73 εκατ. ζεύγη πέρυσι. Η αξία των υποδημάτων που πέρασαν τα ελληνικά σύνορα υπολογίστηκε στα 300 εκατ. ευρώ.
Η ανάλυση των στοιχείων εμφανίζει την εγχώρια βιομηχανία να έχει σηκώσει «λευκή σημαία».
Οι Ελληνες παραγωγοί στο κίνδυνο να χάσουν μερίδια αγοράς και να οδηγηθούν σε συρρίκνωση του κύκλου εργασιών των εταιρειών τους επιλέγουν να φορέσουν τον «μανδύα» του εισαγωγέα εγκαταλείποντας την παραδοσιακή μηχανή κατασκευής παπουτσιών μετά από αρκετές δεκαετίες.
Νίκος Θεοδωρόπουλος


H Μαντόνα βγαίνει στη σύνταξη!
http://www.womenonly.gr/article.asp?catid=15573&subid=2&pubid=6606115
11/12/2009 1:29:28 μμ
Τα φετινά Χριστούγεννα δεν και τόσο ευχάριστα για την Μαντόνα που βλέπει τις μετοχές της στο χρηματιστήριο της μόδας να σημειώνουν κατακόρυφη πτώση.
Η "βασίλισσα της ποπ" που εδώ και δύο σεζόν ήταν το "πρόσωπο" του οίκου μόδας "Louis Vuitton", αντικαταστάθηκε από ένα νεώτερο μοντέλο, την Λάρα Στόουν (Lara Stone).
"Σίγουρα, η Μαντόνα θα έγινε έξαλλη μόλις έμαθε τα νέα της αποκαθήλωσης της, αφού αυτός είναι ο χειρότερος εφιάλτης για κάθε διάσημη που μεγαλώνει και προσπαθεί με κάθε τρόπο να διατηρήσει ένα νεανικό προφίλ", αναφέρει το δημοσίευμα της εφημερίδας "Sun"
Η διάδοχος της Μαντόνα είναι μόλις 25 χρονών και πολλοί τη συγκρίνουν με τη γαλλίδα ηθοποιό και θρυλικό σύμβολο του σεξ, Μπριζίτ Μπαρντό (Brigitte Bardot).
Αλλά, δεν φτάνει μόνο αυτό... Το πλήγμα για την 51χρονη τραγουδίστρια είναι διπλό, καθώς αυτός που επέλεξε το μοντέλο από την Δανία για να προωθήσει την νέα κολεξιόν για την άνοιξη/καλοκαίρι 2010 είναι ο φίλος της, σχεδιαστής Μαρκ Τζέικομπς (Marc Jacobs).
Εκπρόσωπος του κολοσσιαίου οίκου μόδας "Luis Vuitton"είπε: "Μετά από δύο σεζόν με ένα τόσο μεγάλο αστέρι, ο Μαρκ αποφάσισε να πάρουμε μια ανάσα και να δουλέψουμε με ένα μοντέλο αλλά όχι ένα απλό μοντέλο. Είναι το καινούργιο σούπερ μοντέλο που θα κατακτήσει τον κόσμο.
Η νέα κολεξιόν του οίκου έχει διάθεση "παιχνιδιάρικη, αισιόδοξη και πιο νεανική", στοιχεία που η Μαντόνα δεν μπορούσε να στηρίξει αφού δεν ταιριάζει με την νέα φιλοσοφία του οίκου.
Αλλά και η παλαιότερη φωτογράφηση που είχε κάνει η Μαντόνα σε ένα παρισσινό καφέ για την ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή καμπάνια του οίκου δεν ταίριαζε με όλα τα γούστα.
"Σεβόμαστε την Μαντόνα ως καλλιτέχνη, όμως κάποια στιγμή θα πρέπει να συμβιβαστεί με την ηλικία της και να σταματήσει να χώνει τον καβάλο της στα μούτρα του κόσμου", έγραψαν οι επικριτές της.