"Στημένη" η δημοσκόπηση της Kapa Research;;;;

Μου ήρθε το παρακάτω μήνυμα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και μου είναι αδιανότητο να συμβαίνει κάτι τέτοιο! Διαβάστε:


«Στημένη» η δημοσκόπηση της Kapa Research

Όπως αποκαλύπτει η τηλεόραση χωρίς σύνορα
http://www.tvxs.gr/v12848

η δημοσκόπηση της γνωστής εταιρείας για το ποιος πολιτικός αρχηγός; επικράτησε στο debate, που δημοσιεύτηκε την επόμενη ημέρα στο ΒΗΜΑ είναι στημένη αφού ανέβηκε στο site της εφημερίδας στις 20:18 ενώ όλοι γνωρίζουν ότι το debate ξεκίνησε στις 20:10 !!!

Έτσι θα πάμε μέχρι και την παραμονή των εκλογών προκειμένου να διασωθει ο δικομματισμός

Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης. Πρόγραμμα Θερινών Προβολών 2009

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
22η θερινή περίοδος 2009
Κάθε ΤΡΙΤΗ στις 9:00 μ.μ. και 11.00 μ.μ.
στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
(Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, τηλ.210-9919818, 210-9941199,
210-9914732, ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 2008
• ΤΡΙΤΗ 2/6/2009
ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
του Τώνη Λυκουρέση (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, έγχρωμη, 127΄)
Κινηματογραφική διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Κωνσταντίνου Θεοτόκη. Κέρκυρα, αρχές του 20ού αιώνα. Μέσα από την ένταση των ερωτικών σχέσεων και τα πάθη που αυτές προκαλούν, εκτυλίσσεται η δραματική πτώση της οικογένειας των Οφιομάχων και, παράλληλα, η άνοδος της νέας αστικής τάξης. Ο έρωτας δύο νέων ανθρώπων θυσιάζεται στο βωμό μια ωμής οικονομικής συναλλαγής.
ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
• ΤΡΙΤΗ 9/6/2009
ΛΕΟΝΕΡΑ (LEONERA)
τουΠάμπλο Τραπέρο (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ/ΒΡΑΖΙΛΙΑ/ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ, 2008, έγχρωμη, 113΄)
Η μητρότητα, η απομόνωση, η αγάπη, ο εγκλεισμός και η ελπίδα είναι οι άξονες της ταινίας του 38χρονου Αργεντινού σκηνοθέτη Πάμπλο Τραπέρο. Μια νεαρή κοπέλα φυλακίζεται για το φόνο ενός από τους δύο άντρες με τους οποίους συζούσε. Καθώς είναι έγκυος, εισάγεται στο ειδικό τμήμα, το οποίο λειτουργεί και ως βρεφονηπιακός σταθμός. Η φυλακισμένη γυναίκα γεννά και προσπαθεί να μεγαλώσει το παιδί της μέχρι την ηλικία των τεσσάρων χρόνων, που επιτρέπεται από το νόμο να είναι κοντά της.
• ΤΡΙΤΗ 16/6/2009
LA RABIA ( Η ΟΡΓΗ)
της Αλμπερτίνα Κάρι (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, 2008, έγχρωμη, 83΄)
Με την τραγική σύγκρουση ανάμεσα σε δύο αγροτικές οικογένειες στις πάμπας της Αργεντινής καταπιάνεται στην τελευταία ταινία της η Αλμπερτίνα Κάρι. Η σκηνοθέτις με δυνατές και τολμηρές σκηνές ζωντανεύει τα πάθη, την απιστία, τη βία και το θάνατο, που αποτελούν τμήμα της ζωής των ανθρώπων των απομονωμένων αγροτικών κοινοτήτων της χώρας της.
• ΤΡΙΤΗ 23/6/2009
CAFÉ DE LOS MAESTROS
του Μιγκέλ Κοάν (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ/ΒΡΑΖΙΛΙΑ/ΗΠA/ΒΡΕΤΑΝΙΑ, 2008, έγχρωμη και ασπρόμαυρη, 90΄)
Το τανγκό δεν είναι απλά και μόνο ένας χορός. Στο Ρίο ντε λα Πλάτα της Αργεντινής, το τανγκό είναι τρόπος ζωής. Εκεί ζουν πολλοί από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του τανγκό. Η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο μερικών από αυτούς τους εξαιρετικούς μουσικούς. Ο Αργεντινός συνθέτης και μουσικός Γουστάβο Σανταολάγια γίνεται ξεναγός μας και μας παρουσιάζει τους μεγάλους δασκάλους του.
ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
• ΤΡΙΤΗ 30/6/2009
ΤΟ ΚΥΜΑ (DIE WELLE)
του Ντένις Γκάνσελ (ΓΕΡΜΑΝΙΑ, 2008, έγχρωμη, 101΄)
Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία αποτελεί ένα σκοτεινό οδοιπορικό στα άδυτα του φασισμού. Ένας προοδευτικός καθηγητής σε γερμανικό λύκειο αποφασίζει να εφαρμόσει κατά τη διάρκεια της Εβδομαδιαίας Εργασίας, ένα ιδιότυπο πείραμα, το οποίο προβλέπει τη θεμελίωση και αφομοίωση των βασικών αρχών της απολυταρχίας μέσα στην τάξη. Οι συνέπειες του πειράματος θα είναι ανυπολόγιστες για όλους.
• ΤΡΙΤΗ 7/7/2009
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ (ΕNTRE LES MURS)
του Λοράν Καντέ (ΓΑΛΛΙΑ, 2008, έγχρωμη, 128΄)
Άμεση, ειλικρινής, ρεαλιστική καταγραφή των σχέσεων ενός καθηγητή με τους μαθητές του, σε ένα λύκειο μια πολυφυλετικής, εργατικής συνοικίας του Παρισιού. Κουλτούρες και συμπεριφορές έρχονται σε αντιπαράθεση μέσα στην τάξη, όπου ο αγώνας για μετάδοση γνώσης και ουσιαστική επικοινωνία είναι συνεχής. Η ταινία βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Κανών 2008.
• ΤΡΙΤΗ 14/7/2009
ΜΕ ΛΕΝΕ ΣΤΕΛΛΑ (STELLA)
της Σιλβί Βερχέιντε (ΓΑΛΛΙΑ, 2008, έγχρωμη, 103΄)
Ημιαυτογραφική ταινία της Σιλβί Βερχέιντε πάνω στη σκληρότητα και την έκρηξη της εφηβείας. Με ευαισθησία και χιούμορ, η Γαλλίδα σκηνοθέτις καταγράφει ένα χρόνο από τη ζωή της Στέλλας, μαθήτριας γυμνασίου στο Παρίσι του 1977. Διχασμένη ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους, του σπιτιού της από τη μια και του σχολείου της από την άλλη, προσπαθεί να ανακαλύψει μια άλλη διάσταση της ζωής.
ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
• ΤΡΙΤΗ 21/7/2009
Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ (NIGHT AND THE CITY)
του Ζιλ Ντασέν (ΒΡΕΤΑΝΙΑ/ΗΠΑ, 1950, ασπρόμαυρη, 101΄)
Η πρώτη ταινία που γύρισε ο Ζιλ Ντασέν (1911-2008) στη Ευρώπη, όταν, λόγω του Μακαρθισμού στις ΗΠΑ, αναγκάστηκε να εκπατρισθεί. Κλασικό φιλμ νουάρ, με ασπρόμαυρη εξπρεσιονιστικής αισθητικής φωτογραφία, που μεταμορφώνει το Λονδίνο σε ένα σκοτεινό, εφιαλτικό λαβύρινθο. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί την αγωνιώδη πορεία ενός μικροαπατεώνα (Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, 1914-2008) προς την καταστροφή του.
• ΤΡΙΤΗ 28/7/2009
ΕΙΜΑΙ Η ΚΟΥΒΑ (SOY CUBA/JA KUBA)
του Μιχαήλ Καλατόζοφ (ΕΣΣΔ/ΚΟΥΒΑ, 1964, ασπρόμαυρη, 141΄)
Σπονδυλωτή, αριστουργηματική ταινία του Μιχαήλ Καλατόζοφ (1903-1973). Μέσα από τέσσερις διαφορετικές ιστορίες που εκτυλίσσονται στην προεπαναστατική Κούβα, ο σκηνοθέτης συνθέτει ένα μοναδικό κινηματογραφικό ποίημα, μια μεγαλοπρεπή χορογραφία πλάνων, για την αντίσταση του κουβανικού λαού στο δικτατορικό καθεστώς του Μπατίστα και την επανάσταση που επικράτησε στο νησί το 1959.
• ΤΡΙΤΗ 4/8/2009
Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ (JUDGMENT AT NUREMBERG)
του Στάνλεϊ Κράμερ (ΗΠΑ, 1961, σπρόμαυρη, 186΄)
Κλασική δημιουργία του Στάνλεϊ Κράμερ (1913-2001), υποψήφια για έντεκα Όσκαρ το 1961, με πρωταγωνιστές σημαντικούς ηθοποιούς: Σπένσερ Τρέισι, Μπαρτ Λάνκαστερ, Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, Μαξιμίλιαν Σελ, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Μάρλεν Ντίτριχ, Τζούντι Γκάρλαντ. Η ταινία εξιστορεί τη δίκη (Νυρεμβέργη,1948) τεσσάρων κορυφαίων Γερμανών δικαστών που υπηρέτησαν το ναζιστικό καθεστώς, θέτοντας, παράλληλα, σύνθετα και ενοχλητικά ερωτήματα.
• ΤΡΙΤΗ 11/8/2009
ΨΕΥΤΗΣ ΗΛΙΟΣ (ΟΥΤΟΜΛΙΟΝΙΕ ΣΟΛΝΤΣΕΜ)
του Νικίτα Μιχάλκοφ (ΡΩΣΙΑ/ΓΑΛΛΙΑ, 1994, έγχρωμη, 135΄)
Τρυφερή, ευαίσθητη και αποκαλυπτική η ταινία του Νικίτα Μιχάλκοφ, η οποία, το 1994, βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του Φεστιβάλ Κανών. Στη Σοβιετική Ένωση του 1936, ο ήρωας της Οκτωβριανής Επανάστασης συνταγματάρχης Κοτόφ περνάει τις καλοκαιρινές του διακοπές στο εξοχικό του με την οικογένεια και τους συγγενείς του. Η επίσκεψη του Ντμίτρι, πρώην αρραβωνιαστικού της γυναίκας του, θα διαταράξει την ηρεμία τους, θέτοντας τον Κοτόφ σε δυσμένεια και οδηγώντας τον στην εξορία.
• ΤΡΙΤΗ 18/8/2009
Ζ
του Κώστα Γαβρά (ΓΑΛΛΙΑ/ΑΛΓΕΡΙΑ, 1969, έγχρωμη, 127΄)
Σαράντα χρόνια μετά τη δημιουργία της, η εμβληματική ταινία του Κώστα Γαβρά παραμένει υπόδειγμα πολιτικού θρίλερ. Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Βασίλη Βασιλικού, η ταινία αναφέρεται στη δολοφονία, το 1963, του Γρηγόρη Λαμπράκη, βουλευτή της Αριστεράς. Νευρώδης ρυθμός, σασπένς, λιτές ερμηνείες. Η ταινία βραβεύτηκε το 1969 με το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του Φεστιβάλ Κανών.
ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
• ΤΡΙΤΗ 25/8/2009
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ (GEGENÜBER)
του Γιαν Μπόνι (Γερμανία, 2007, έγχρωμη, 100΄)
Η ψυχοπαθολογία των συζυγικών σχέσεων, η ψυχολογική και σωματική κακοποίηση, είναι στο επίκεντρο αυτής της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του 30χρονου Γερμανού σκηνοθέτη. Ο Γιαν Μπόνι εισχωρεί στα άδυτα της οικιακής βίας, η οποία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ασκείται από τη γυναίκα στον άντρα. Αποστασιοποιημένη σκηνοθετική προσέγγιση και εξαιρετικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών.
• ΤΡΙΤΗ 1/9/2009
Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΛΟΡΝΑ (LE SILENCE DE LORNA)
των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν (ΒΕΛΓΙΟ/ΓΑΛΛΙΑ/ΙΤΑΛΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ,2008, έγχρωμη, 105΄)
Το κοινωνικοπολιτικό στοιχείο είναι πολύ έντονο στον κινηματογράφο των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν. Η μετανάστευση στη Ευρώπη και οι συνθήκες ζωής των μεταναστών βρίσκονται στο επίκεντρο των προβληματισμών τους. Η Λόρνα, μια Αλβανή μετανάστρια στη Λιέγη του Βελγίου, τελεί λευκό γάμο με τοξικομανή, προκειμένου να αποκτήσει άδεια λειτουργίας καταστήματος, αλλά τελικά μπλέκει με την τοπική μαφία. Λιτό και ρεαλιστικό το ύφος των Νταρντέν και σε αυτήν την ταινία τους.
• ΤΡΙΤΗ 8/9/2009
HUNGER (ΠΕΙΝΑ)
του Στιβ ΜακΚουίν (ΒΡΕΤΑΝΙΑ/ΙΡΛΑΝΔΙΑ, 2008, έγχρωμη, 96΄)
Συγκλονιστική η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του βραβευμένου Βρετανού εικαστικού Στιβ ΜακΚουίν, η οποία αναφέρεται στην πολυήμερη απεργία πείνας μελών του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), με επικεφαλής τον Μπόμπι Σαντς, στις βρετανικές φυλακές Μέιζ, το 1981, για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να αναγνωρίσει τους φυλακισμένους του IRA ως πολιτικούς κρατούμενους. Έντονος ρεαλισμός, έξοχες εικαστικά εικόνες και πρωτότυπη χρήση της ηχητικής μπάντας.
• ΤΡΙΤΗ 15/9/2009
ΜΕΡΕΣ ΘΥΜΟΥ (FLAMMEN & CITRONEN)
του Όλε Κρίστιαν Μάντσεν (ΔΑΝΙΑ/ΤΣΕΧΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ, 2008, έγχρωμη, 130΄)
Φλάμεν και Σιτρόνεν ήταν τα κωδικά ονόματα δύο Δανών αντιστασιακών κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της χώρας τους. Ο Όλε Κρίστιαν Μάντσεν προσεγγίζει με κριτική ματιά την ιστορία και τις πράξεις αυτών των δύο προσώπων της δανέζικης αντίστασης αλλά και των ανωτέρων τους. Εξαίρετη ανασύσταση της εποχής και θαυμαστές οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών.
Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ συμπλήρωσε φέτος 21 χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Η δραστηριότητά της όλο αυτό το διάστημα υπήρξε πλούσια και πολύπλευρη:
• Προβολές ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους από τον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο.
• Ειδικές προβολές – εκδηλώσεις
• Σεμινάρια, μαθήματα, συζητήσεις, εκθέσεις.
• Εκδόσεις, δημοσιεύσεις (Περιοδικό ΠΡΟΣΕΧΩΣ, ειδικά φυλλάδια, προγράμματα, κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες).
Οι προβολές της Λέσχης με το τέλος της θερινής περιόδου 2009 θα φτάσουν τις 1284 (666 ταινίες μεγάλου μήκους και 618 μικρού). Οι ταινίες προέρχονται από 47 χώρες και καλύπτουν το διάστημα από το 1894 έως σήμερα.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
21 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Ο Λεβιάθαν στην πολιτειολογία του Τόμας Χομπς: Νόημα και αποτυχία ενός πολιτικού συμβόλου

Οι ζέστες έπιασαν αλλά το πολιτικό θερμόμετρο παραμένει χαμηλό ακόμα κι αν έχουμε φτάσει στις τελευταίες ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές. Ξέρω ότι γυάλισε το μάτι σας με αυτά που σας λέω. Πού να δείτε τι θα σας πω παρακάτω. Θα σας προτείνω προτού πάτε στην κάλπη, έστω κι αν είστε σε κάποια παραλία προσπαθώντας να κουλάρετε, να διαβάσετε το παρακάτω βιβλίο του Καρλ Σμίτ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σαββάλας. Τι είπατε; Θα μου τα πείτε για τα καλά όταν γυρίσετε από τις προεκλογικές ...διακοπές; Εδώ είμαι και σας περιμένω. Θα ενθουσιαστείτε που θα το διαβάσετε. Ακούτε που σας λεω! Η εποχή μας είναι δύσκολη και θέλει αναγνώσματα που δίνουν τροφή για σκέψη.

tsakthan



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο Λεβιάθαν στην πολιτειολογία του
Τόμας Χομπς

Νόημα και αποτυχία ενός πολιτικού συμβόλου

Μτφ.-Επιμ.: Γ. Σαγκριώτης
Εισαγ.: Δημ. Καρύδας, Γ. Σαγκριώτης



ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Όπως επισημαίνει και ο Etienne Balibar στην πρόσφατη γαλλική έκδοση «Η διαρκής αναδρομή του Σμιτ στα προβλήματα που θέτει το βιβλίο του Χομπς, η διαρκής εναλλαγή του τρόπου με τον οποίο αξιολογεί τις συγκρούσεις των τάσεων που εκδηλώνονται σε αυτό, δεν σημαίνει ότι ο Σμιτ επικαλείται τον Χομπς, είτε για να διασφαλίσει μια θέση στους αγώνες των παρατάξεων, της ιδεολογίας και του κύρους, είτε για να αποδώσει […] το ιστορικό βάθος και την αύρα που μπορεί να παράσχει η συγγένειά του με μια «μοναχική» σκέψη. Σημαίνει μάλλον ότι ο Σμιτ θα αναζητήσει «απεγνωσμένα» στον Χομπς, στο πλαίσιο μιας εμπειρίας της γραφής, […] τη δυνατότητα απάντησης σε ερωτήματα που η θεωρία του δεν γνώριζε ή δεν μπορούσε να επιλύσει.»
Η έκδοση περιλαμβάνει χρήσιμα μεταφραστικά και πραγματολογικά σχόλια και αποτελεί ένα από τα πρώτα βιβλία της νέα σειράς ΚΛΑΣΙΚΑ μικρά.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Carl Schmitt (1888-1985): τον έχουν αποκαλέσει και «Τόμας Χομπς του 20ου αιώνα». Το 1933 εντάχθηκε στο ναζιστικό κόμμα, φιλοδοξώντας να είναι ο πολιτικός φιλόσοφος του Τρίτου Ράιχ. Το 1936 εξαιτίας του αντιναζιστικού του παρελθόντος και των φιλικών σχέσεων που διατηρούσε με Εβραίους και μαρξιστές δέχτηκε την επίθεση των SS και την προειδοποίηση να σταματήσει να προβάλλεται ως εξέχον στοχαστής του εθνικοσοσιαλισμού. Έκτοτε άρχισε να απομακρύνεται από τον εθνικοσοσιαλισμό επιστρέφοντας στην προ του 1933 θεωρία του.

Σειρά: ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ / SOCIAL SCIENCES
Διεύθυνση σειράς: Μιχάλης Σπουρδαλάκης

Πέθανε ο σύντροφος Μιχάλης Παπαγιαννάκης

Στο μακάβριο χορό του θανάτου που άρχισε πριν από 4 μήνες, προστέθηκε ο σύντροφος Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Παραθέτω την είδηση όπως δημοσιεύθηκε στο www.ethnos.gr
Ο σ. Παπαγιαννάκης πρόσφερε πάρα πολλά στο κίνημα της δημοκρατίας, της αριστεράς και της οικολογίας με τη γνώση που είχε για τα ζητήματα του περιβάλλοντος και με τις παρεμβάσεις του στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και όπου αλλού μπορούσε. Αιώνια η μνήμη σου Σύντροφε.

Θανάσης Τσακίρης

Πέθανε ο Μιχ.Παπαγιαννάκης
Θλίψη στην κοινοβουλευτική οικογένεια και τον ΣΥΡΙΖΑ από την απώλεια του βουλευτή της Β' Αθήνας, που έγινε γνωστή το πρωί της Τρίτης
26/5/2009
Θλίψη στην κοινοβουλευτική οικογένεια και τον ΣΥΡΙΖΑ από την απώλεια του βουλευτή της Β' Αθήνας, που έγινε γνωστή το πρωί της Τρίτης.

Ο εκλιπών, που έπασχε από την επάρατη νόσο, ήταν 68 ετών και είχε γεννηθεί στην Καλαμάτα, στις 19.8.1941, ήταν παντρεμένος με την Αγγελική Σφήκα και πατέρας ενός παιδιού.

Οικονομολόγος, διετέλεσε μεταξύ άλλων δάσκαλος και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 2, στο Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ορσαί και στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μονπελλιέ.

Το αντικείμενο των ερευνών και μελετών του ήταν πάνω στη μεσογειακή οικονομία, την ΕΟΚ, την κινεζική αγροβιομηχανία, την αλιεία στην Ελλάδα κ.λπ., για λογαριασμό ΕΟΚ, ΓΚΑΤΤ, ΟΗΕ (1967-1987).

Παράλληλα, υπήρξε και Επιστημονικός συνεργάτης στο Πάντειο. Υπήρξε από τους πλέον δραστήριους ευρωβουλευτές της Ελλάδας, εκλέγμένος με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου από το 1989 ως το 2004.

Το 2007 εκλέχθηκε βουλευτής στη Β’ Αθήνας. Η πολιτική του δράση ξεκίνησε από την ΕΔΑ, στην οποία παρέμεινε ως το 1963, κατόπιν πέρασε στην Δημοκρατική Αμυνα (1967-1973), την ΕΑΡ (1987) και τελικά συμμετείχε στον Συνασπισμό.

Στην Βουλή που έκλεισε προ ημερών ήταν Γραμματέας στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος, μέλος στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και μέλος στην Υποεπιτροπή υδατικών πόρων.

Πρώτη επιλαχούσα στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθήνας είναι η κα Σοφία Ανδριοπούλου, η οποία αναμένεται να καταλάβει τη θέση του.

"Έφυγε ένας λαμπρός αγωνιστής"

Σε ανακοίνωση του ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει:

"Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, βουλευτής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι πια μαζί μας. Ο Μιχάλης, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, υπήρξε μια συνεπής και νηφάλια φωνή της Ανανεωτικής Αριστεράς. Διακρίθηκε για την ανεξαρτησία της γνώμης του, το ανοιχτό μυαλό του, τις ριζοσπαστικές του θέσεις. Σταθερά προσηλωμένος στις ιδέες της ανανέωσης, της οικολογίας, του ευρωπαϊσμού, υπήρξε πάντα ένας λαμπρός αγωνιστής. Ηγετικός στέλεχος της ΕΑΡ και μετά του Συνασπισμού, πάλεψε με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια για μια σύγχρονη φυσιογνωμία της Αριστεράς. Τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝ θα θυμούνται πάντα τον ευθύ του λόγο, τις πλούσιες γνώσεις του, τη μαχητική του παρουσία. Θα ξέρουν ότι ο Μιχάλης θα είναι πάντα μαζί μας στους δύσκολους δρόμους για μια Αριστερά που πιστεύει στο σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο".

"Μεγάλη η απώλεια"

"Είναι μια μεγάλη απώλεια ενός καλού φίλου, ενός πολιτικού με ήθος, ενός ενεργού πολίτη που πάλεψε για την πρόοδο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του", δήλωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου, αμέσως μόλις πληροφορήθηκε το θάνατο του Μιχάλη Παπαγιαννάκη.

Ανεργία: Τι προτείνει ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς;

Ανεργία: Τι προτείνει ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς;

του Θανάση Τσακίρη

Η ανεργία είναι μια από τις πιο σοβαρές συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Όμως, δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά κοινωνικό. Κάποιοι ευθύνονται γι’ αυτήν και αυτοί δεν είναι οι μισθωτοί εργαζόμενοι ούτε οι «υψηλοί» μισθοί ή οι κοινωνικές παροχές που απολαμβάνουν. Υπεύθυνοι είναι ο καπιταλισμός και η λογική του ως συστήματος, δηλαδή το κυνήγι του κέρδους σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η ανεργία είναι γένους θηλυκού. Προτιμά ιδιαίτερα τη νεολαία και τις γυναίκες. Όσο δε το κράτος και η νεοφιλελεύθερη πολιτική του ιδιωτικοποιεί τη δημόσια κοινωνική περιουσία και καταργεί κάθε κοινωνική κατάκτηση, που ήταν αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δυνάμεων ευνοϊκού για τους εργαζόμενους, τόσο η ανεργία όσο και η υποαπασχόληση θα είναι ο κανόνας της καθημερινής μας πραγματικότητας. Κι ενός κακού μύρια έπονται: κοινωνική ένταση, μαζική βία, ρατσισμός, πόλεμοι και δυστυχία.

Τίποτε, όμως, δεν είναι ολοκληρωτικά χαμένο. Όσο υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι, πολίτες, άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, που αποφασίζουν να ξαναπιάσουν το νήμα της συλλογικής δράσης και των κοινωνικών αγώνων για τη δημοκρατία, το σοσιαλισμό και την ισότητα των φύλων και των φυλών, εθνών και μειονοτήτων τόσο η κατάσταση θα μπορεί να βελτιώνεται υπέρ των αδυνάτων τάξεων και στρωμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει και προωθεί μια σειρά μέτρων και πολιτικών που μπορούν να οδηγήσουν στην ανατροπή αυτής της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας. Στην κατεύθυνση αυτή διεκδικεί:
· Μαζικές προσλήψεις στους θεσμούς και τις δημόσιες υπηρεσίες του κράτους πρόνοιας (υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια και συναφείς υπηρεσίες). Άμεση πρόσληψη 100.000 σε αυτούς τους τομείς.
· Θέσπιση και έλεγχο εφαρμογής του 35ωρου-7ήμερου-5θήμερου χωρίς μείωση αποδοχή με ειδική μέριμνα για εφαρμογή του στις ΜΜΕ.
· Απαγόρευση ομαδικών και μεμονωμένων απολύσεων στις κερδοφόρες επιχειρήσεις και απαγόρευση αναιτιολόγητων απολύσεων παντού.
· Αύξηση και εξίσωση των αποζημιώσεων απόλυσης εργατών και υπαλλήλων.
· Κατάργηση των πάσης φύσεως αρνητικών διακρίσεων σε βάρος των γυναικών, των νέων, των μεταναστών.
· Ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη των ανέργων όσο διαρκεί η ανεργία.
· Ειδικά μέτρα για μακροχρόνια άνεργους και όσων άνεργων είναι άνω των 50 ετών.
· Ίση αμοιβή για ίση εργασία και πλήρης ισότητα εργασιακών δικαιωμάτων για τα δύο φύλα.
· Γονεϊκές άδειες δύο ετών για ιδιωτικό και δημόσιο τομέα χωρίς συμψηφισμό με το δικαίωμα για το μειωμένο ωράριο. Επιστροφή μετά την άδεια του/της εργαζόμενου/ης στο ίδιο επίπεδο εργασίας, δίχως μείωση αποδοχών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Σεμινάρια επανένταξης.
· Επιδότηση ενοικίου ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εκφράσει πολιτικά, εκλογικά και κινηματικά αυτούς τους αγώνες της κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλευρό των εργαζόμενων και των ανέργων αντιμετωπίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Ένα μέλλον που δεν θα έρθει μόνο του αλλά με τους αγώνες και την κινητοποίηση όλης της κοινωνίας των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών.

Αυτή η ανάγκη των κοινωνικών κινημάτων μπορεί να ικανοποιηθεί και στο επίπεδο των ευρωεκλογών με την υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ψηφοδέλτιο το οποίο περιλαμβάνει 22 άνδρες και γυναίκες, που προέρχονται από και εκφράζουν τα κινήματα της γενιάς των 700 ευρώ, της επισφαλούς εργασίας, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών δεύτερης γενιάς που διεκδικούν τα αυτονόητα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματά τους, των μειονοτήτων που θέλουν να ζουν ελεύθερα σε μια δημοκρατική Ελλάδα χωρίς να στιγματίζονται.

ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

Παρέμβαση για την πλήρη απασχόληση και την αναβάθμιση της εργασίας, σε βάρος της απορρύθμισης.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ

«ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ»

Μετά από μια μακρά περίοδο γενικευμένων νεοφιλελεύθερων πολιτικών στο
ευρωπαϊκό πεδίο, η Ελλάδα είναι μια χώρα με ελλειμματικό κοινωνικό
κράτος, με συστηματικές παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας ενώ μια
σειρά αντεργατικών νόμων ή και νομοθετικών κενών αφήνει απροστάτευτη
την εργασία. Έτσι λοιπόν η επερχόμενη οικονομική κρίση όχι μόνο
βρίσκει τους εργαζόμενους σε δύσκολη θέση αλλά αποτελεί και την αφορμή
για την επιδείνωσή της. Όλη την προηγούμενη περίοδο ενώ οι
επιχειρήσεις είδαν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται, και παρά τις
εκάστοτε κυβερνητικές υποσχέσεις για γενική ευημερία, οι κοινωνικές
ανισότητες διευρύνθηκαν επικίνδυνα. Σαν αυτό να μην συνέβη, οι
κυρίαρχοι οικονομικοί κύκλοι καλούν τους εργαζόμενους να πληρώσουν το
λογαριασμό της πολιτικής τους…
Οι εργαζόμενοι όμως είναι οι μόνοι που δεν φταίνε.
Τα αποτελέσματα των πολιτικών των προηγούμενων χρόνων φαίνονται από
τους αριθμούς με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
• 360.000 άνεργοι για το 2008 οι περισσότεροι από αυτούς μακροχρόνιοι
• 350.000 προσωρινά απασχολούμενοι
• 270.000 εργαζόμενοι με μερική απασχόληση
• 30.000 εργαζόμενοι με καθεστώς δανεισμού
• 70000 εργαζόμενοι με καθεστώς εργολαβίας
• 30.000 εργαζόμενοι σε stage
• 270.000 μισθωτοί εργαζόμενοι με μπλοκάκι
• 600.000 ανασφάλιστοι εργαζόμενοι.

Την ίδια στιγμή:
• Οι πραγματικές αμοιβές βρίσκονται στα επίπεδα του 1984.
• Το 25% των εργαζομένων λαμβάνει αμοιβές μέχρι 750 ευρώ.
• Το 14% των μισθωτών ανήκει στην κατηγορία των νεόπτωχων.
• Το 21% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας (πρώτη θέση στην ΕΕ15)
• 400.000 μισθωτοί καταφεύγουν σε δεύτερη εργασία ενώ η πλειοψηφία τους καλύπτει βασικές ανάγκες μέσω του δανεισμού με επαχθείς κατά κανόνα όρους.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι εργοδότες επιβάλλουν είτε την μετατροπή
της πλήρους απασχόλησης σε μειωμένο ωράριο είτε την εκ περιτροπής
τετραήμερη και τριήμερη εργασία αξιοποιώντας αντεργατικές ρυθμίσεις
του 1990 και του 1998. Και όλα αυτά με την επίκληση «οικονομικού
περιορισμού της δραστηριότητας της επιχείρησης» στην οποία προσφεύγουν
ακόμη και αν πρόκειται για μικρή μείωση των κερδών τους μετά από μια
περίοδο μεγάλης κερδοφορίας.
Επιβάλλεται λοιπόν η λήψη μέτρων που θα βάζουν φραγμούς στη
γενικευμένη εργασιακή ανασφάλεια και φτώχεια:


• Αυστηρός έλεγχος των απολύσεων (αιτιολόγηση απολύσεων, επέκταση της προστασίας για τις ομαδικές απολύσεις για τις επιχειρήσεις κάτω των 20 εργαζόμενων).
• Καθιέρωση θεσμών εργατικού και κοινωνικού διαχειριστικού ελέγχου στις επιχειρήσεις που επικαλούνται οικονομικά προβλήματα για την επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων.
• Κατάργηση των ρυθμίσεων που επιβάλλουν βλαπτικούς όρους στους εργαζόμενους.
• Αναγνώριση και ενίσχυση των δικαιωμάτων των πιο ευάλωτων τμημάτων της μισθωτής εργασίας και ανεξάρτητα από εθνικότητα. .
• Άμεση κατάργηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στο δημόσιο τομέα.
• Ενίσχυση των επιθεωρήσεων εργασίας με προσωπικό και αρμοδιότητες.
• Γενναία αύξηση του ύψους αλλά και επιμήκυνση καταβολής του επιδόματος ανεργίας.
• Επιβολή κοινωνικού φόρου στις επιχειρήσεις που προβαίνουν σε απολύσεις λόγω αναδιαρθρώσεων.



ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ
Αγγελίδης Μανώλης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Αρανίτου Βάλια, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Βακαλούλης Μιχάλης,Universite’ Paris 8
Βάκη Φωτεινή,Ιόνιο Πανεπιστήμιο
Βαρουφάκης Γιάννης,Πανεπιστήμο Αθηνών
Βασιλάκης Σπύρος,Οικονομικό Πανεπιστήμιο
Δεδουσόπουλος Απόστολος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Δημητρίου Στέφανος,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Δημουλάς Κώστας,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Δικαίος Κώστας,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Δουράκης Γιώργος, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Ζαχαράτος Γεράσιμος,Πανεπιστήμιο Πατρών
Θανοπούλου Ελένη, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Θεοτοκάς Γιάννης,Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Θεοτοκάς Νίκος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Kαζάκος Αρις,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Καλλινικάκη Θεανώ,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Καραμεσίνη Μαρία,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Καρδάσης Βασίλης,Πανεπιστήμιο Κρήτης
Καρύδης Βασίλης,Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Kαυτανζόγλου Ιωάννα,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κοκκινάκης Γιάννης,Πανεπιστήμιο Κρήτης
Κοταρίδης Νίκος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Κουζέλης Γεράσιμος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κουζής Γιάννης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Κουντούρης Μάνος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κουτεντάκης Φραγκίσκος,Πανεπιστήμιο Κρήτης
Κρέτσος Λευτέρης,Coventry University
Κωνσταντακόπουλος Σταύρος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Λαμπριανίδης Λόης,Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Λαπατσιώρας Σπύρος, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Λελεδάκης Κανάκης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μαλούτας Θωμάς,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Μαρωνίτη Νίκη,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μαυρίδης Ηρακλής,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μηλιός Γιάννης, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Μιχαηλίδης Παναγιώτης, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Μιχαλάκης Ανδρέας,Πανεπιστήμιο Πατρών
Μιχαλοπούλου Καίτη,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μουδόπουλος Σταύρος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μπάλιας Στάθης,Πανεπιστήμιο Πατρών
Μυλωνάκης Δημήτρης, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Μωυσίδης Αντώνης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Νικολαΐδης Ευάγγελος, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Οικονομάκης Γιώργος, Πανεπιστήμιο Πατρών
Πάκος Φάνης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πανταζής Απόστολος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Παντελίδου Μάρω, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Παπαδοπούλου Δέσποινα,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Παπαθεοδώρου Χρίστος,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Πετμεζίδου Μαρία,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Πετράκη Γεωργία,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πετραλιάς Νίκος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πολίτη Τζίνα,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Πουρνάρη Μαρία,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Πρόκου Ελένη,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ρήγος Αλκης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ρομπόλης Σάββας,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Σακκάς Δημήτρης,Πανεπιστήμιο Πατρών
Σερεμέτης Δημήτρης,Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Σκαμνάκης Χριστόφορος,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Σπουρδαλάκης Μιχάλης,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Σταθάκης Γιώργος, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Σταμάτης Κώστας,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Στασινοπούλου Ολγα,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Στυλιανού Αρις,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Σωτηρέλης Γιώργος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Σωτηρόπουλος Δημήτρης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Τραυλός –Τζανετάτος Δημήτρης,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τριανταφυλλίδου Αννα,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Τσακαλώτος Ευκλείδης, Οικονομικό Πανεπιστήμιο
Τσοπόγλου Σταύρος,Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Φαράκλας Γιώργος, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Φουρτούνης Γιώργος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Φωτίου Θεανώ,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Χασάπης Δημήτρης,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Χριστόπουλος Δημήτρης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ψημμένος Ιορδάνης, Πάντειο Πανεπιστήμιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ


Όλη την ώρα οι δημοσιογράφοι θέτουν το ερώτημα ή κάνουν την «κοινή διαπίστωση» ότι πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις; Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα κλίμα ηττοπάθειας και απαξίωσης για τον χώρο μας. Εμείς πρέπει να απορρίπτουμε έντονα ότι είναι κοινή διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί και να διαμορφώνουμε ένα κλίμα αισιοδοξίας και ανάτασης. Προς τούτο επισημαίνουμε ότι:
Α) Η τάση που καταγράφεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις δεν είναι σε όλες τις δημοσκοπήσεις καθοδική. Υπάρχουν δημοσκοπήσεις που καταγράφουν άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο τρίμηνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνει μόνο 5 και 6 αλλά και 8 με 9, τα οποία επιμελώς ξεχνιούνται.
Β) Οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζονται με τέτοιον τρόπο ώστε δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις. Συγκεκριμένα, ενώ για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παρουσιάζεται εκτός από τον μέσο όρο και το άνω όριο που προκύπτει από τη δημοσκόπηση, για τον ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται μόνο ο μέσος όρος. Πότε δεν παρουσιάζεται το άνω όριο των δημοσκοπικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι αρκετά υψηλό (συχνά και πάνω από 10%).
Γ) Κατά την παρουσίαση των δημοσκοπήσεων, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ συγκρίνονται με τα δημοσκοπικά ποσοστά του πέρυσι την Άνοιξη. Με αυτόν τον τρόπο παρακάμπτεται και αποσιωπάται το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη του κοινοβουλίου που σταθερά καταγράφει ποσοστά πολύ πάνω από τα ποσοστά που έλαβε στις προηγούμενες εκλογές. Αντίθετα, τα δημοσκοπικά ποσοστά των δυνάμεων του δικομματισμού παρουσιάζουν κατακόρυφη πτώση σε σχέση με τα ποσοστά τους στις τελευταίες εκλογές.
Δ) Αποσιωπούνται ποιοτικά αλλά και ποσοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων που ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στους νέους είναι περίπου το ίδιο με αυτό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (κοντά στο 20%).
Αν πιεστούμε πολύ στο ότι πέφτουμε απαντάμε ότι ακόμη και αν πέφτουμε στις δημοσκοπήσεις, στις εκλογές θα ανατρέψουμε τις προβλέψεις όπως το έχουμε κάνει και στο παρελθόν (εκλογές 2007). Άλλωστε δεν είναι δυνατόν η χώρα αυτή να είναι καταδικασμένη στο διηνεκές στην δικομματική εναλλαγή και αργά ή γρήγορα ο δικομματισμός θα είναι παρελθόν.

Γραφείο Τύπου ΣΥΝ, Τμήμα Τεκμηρίωσης

Εκδήλωση ΣΥΡΙΖΑ στην Ηλιούπολη “Να αντιστρέψουμε την οικολογική κρίση με τα κινήματα & την αριστερά”

Ο ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης οργανώνει συγκέντρωση-συζήτηση με θέμα:
“Να αντιστρέψουμε την οικολογική κρίση με τα κινήματα & την αριστερά”στο εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης
Πλατεία Φλέμιγκ (πρώην Πλατεία Ηρώων, απέναντι από 1ο Δημοτικό Σχολείο) Λεωφορείο 237 Άνω Ηλιούπολη (από Ακαδημίας και Μασσαλίας ή από Σταθμό Δάφνης του Μετρό)
Παρασκευή, 22 Μαΐου 2009, ώρα 8μμ

΄Εγκαίνια εκλογικού κέντρο ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης και ένα άρθρο του Γεράσιμου Μοσχονά

Η ευρωεκλογική εκστρατεία άρχισε. Απόψε στις 8 εγκαινιάζουμε το εκλογικό κέντρο-περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ηλιούπολη (Λεωφορείο 237 για Άνω Ηλιούπολη, Πλατεία Φλέμιγκ που παλιότερα λεγόταν Πλατεία Ηρώων απέναντι από το 1ο Δημοτικό Σχολείο). Θα χαιρετίσει εκ μέρους του ευρωψηφοδελτίου ο Πάνος Τριγάζης. Θα υπάρχει μουσική, παν-νόστιμα συουβλάκια και γλυκά και πολύ κέφι (ριζοσπαστικής αριστερής τρέλας).

Ας γυρίσουμε, όμως, στις πολιτικές αναλύσεις. Παραθέτω το άρθρο του σδ. Γεράσιμου Μοσχονά από τα σημερινά ΝΕΑ (15/5/2009) με τίτλο "Ευρωεκλογές: η ώρα των μικρών". Παρακολουθήστε το ενδιαφέρον σκεπτικό του για τη συγκρότηση των γύρω από το θέμα της Ευρώπης ρευμάτων. Διαφωνώ, βέβαια, με την επισήμανση που κάνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται σε ένα γενικότερο αντιευρωπαϊκό (έστω και θολά) ρεύμα. Θεωρώ ότι η μοναδικότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι και εδώ χαρακτηριστική. Αμφισβητεί τη σημερινή πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την νεοφιλελεύθερη ενοποίηση. Αντιπροτείνει την Ευρώπη των κοινωνικών κινημάτων για την δημοκρατία, το σοσιαλισμό και την αυτοδιαχείριση (έστω με άλλα λόγια). Εξάλλου όταν θεωρούμε την Ευρώπη πεδίο πολιτικής μάχης δεν μιλάμε με όρους θεωρητικούς μόνο. Σκεφτείτε ότι σήμερα οι δρόμοι της Μαδρίτης θα γεμίσουν με εκατοντάδες χιλιάδες απεργούς εργαζόμενους, αύριο οι Βρυξέλλες και μεθαύριο η Πράγα και το Βερολίνο σε μια προσπάθεια πανευρωπαϊκής κινητοποίησης. Όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη αντιευρωπαϊστές ή ευρωσκεπτικιστές. Είναι αυτοί τους οποίους η σημερινή Ευρώπη δεν χωράει. Είναι οι αυριανοί άνεργοι, οι σημερινοί επισφαλώς εργαζόμενοι, οι νέες και οι νέοι για τους οποίους η σημερινή Ευρώπη δεν προβλέπει διέξοδο, δεν τους βοηθάει να ανοίξουν τους δρόμους τους στο μέλλον, τους απορρίπτει και τους βάζει στο περιθώριο. Αυτοί είναι οι πολλοί για τους οποίους μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι ίδιοι που πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στους αγώνες.Γι' αυτό λέμε: ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ - ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ.

Θανάσης Τσακίρης




"Ευρωεκλογές: η ώρα των μικρών"

του Γεράσιμου Μοσχονά

Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών η σκανδαλολογία κυριαρχεί συστηματικά και αδιάλειπτα στη δημόσια συζήτηση (έχει επιβληθεί ως απολύτως κεντρική διάσταση του πολιτικού διαλόγου τουλάχιστον από το 2006, λίγο πριν από τις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές). Τρεις εβδομάδες πριν από τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών τα σκάνδαλα εξακολουθούν να βρίσκονται στην κορυφή της πολιτικής αντιπαράθεσης. Εντούτοις η ατζέντα της νοσηρότητας και επηρεάζει και μας αποκρύβει βαθύτερες τάσεις που αναπτύσσονται στο κομματικό σύστημα. Οι τάσεις αυτές συνδέονται, ανάμεσα στα άλλα, με το διακύβευμα «Ευρώπη» και την ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας.

Κατ΄ αρχάς έχει το ΠΑΣΟΚ συμφέρον από την κυριαρχία μιας ατζέντας που ενισχύει την απαξίωση του θεσμικού συστήματος και πλήττει το κύρος των θεσμών αντιπροσώπευσης (κόμματα, κοινοβούλιο, κυβέρνηση, συνδικάτα κ.λπ.), άρα και το ίδιο; Η απάντηση είναι θετική και αρνητική ταυτόχρονα. Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο «τυφλή» όπως εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Η ηθική απονομιμοποίηση της Ν.Δ. αποκτά, λόγω και της πολεμικής του ΠΑΣΟΚ, στερεοτυπικά χαρακτηριστικά, γεγονός που, στο μέτρο που παγιώνεται, θα αποτελέσει μείζον εμπόδιο για τη μελλοντική της ανάκαμψη. Ταυτόχρονα η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ έχει πλησιάσει ένα επικίνδυνο για το ίδιο όριο. Ο ηθικός βομβαρδισμός του αντιπάλου τείνει πλέον να μετατραπεί σε αυτεπίστροφο όπλο. Εμποδίζει το ΠΑΣΟΚ, με δεδομένες τις δικές του εξαιρετικά αρνητικές επιδόσεις στα θέματα διαφθοράς, να μετατρέψει το σημερινό του πλεονέκτημα σε πλειοψηφική δυναμική. Επιτείνει, συνεπώς, την κρίση πολιτικής ηγεμονίας στο πολιτικό μας σύστημα. Εάν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν διατυπώσει ένα, έστω και εν μέρει, καινοτόμο πολιτικό μήνυμα, εάν δεν φέρει μια ανάσα φρέσκου αέρα στην πολιτική ζωή, η επιστροφή του πολιτικού εκκρεμούς (στην οποία έχει μονομερώς επενδύσει) θα αποδειχτεί ανεπαρκής για να του δώσει πλειοψηφία. Εάν συνεπώς δεν αλλάξει πολύ γρήγορα η ατζέντα της προεκλογικής αντιπαράθεσης, τα μικρότερα κόμματα θα καταγράψουν στις ευρωεκλογές πολύ υψηλά ποσοστά, με πρώτο θύμα το ΠΑΣΟΚ.

O ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε απροετοίμαστος να διαχειριστεί την εκπληκτική επιτάχυνση του πολιτικού χρόνου (αποχώρηση Αλαβάνου, εκτίναξη στις δημοσκοπήσεις, οικονομική κρίση, κίνημα Δεκέμβρη). Στην ουσία αποσταθεροποιήθηκε πολιτικά κάτω από τη διπλή πίεση αφενός πανίσχυρων πολιτικών γεγονότων και αφετέρου των υψηλών προσδοκιών της κοινής γνώμης. Για να είμαστε ειλικρινείς, καμία δύναμη του μεγέθους του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε εύκολα να διαχειριστεί μια τέτοια πίεση. Η υποχώρηση ωστόσο της (δημοσκοπικής) επιρροής του συνοδεύτηκε από την ενδυνάμωση στο εσωτερικό του περισσότερο ριζοσπαστικών τάσεων (συχνά με στοιχεία κλασικού αριστερισμού), όπως και τάσεων ισχυρά ευρωσκεπτικιστικών. Το γεγονός ότι το 20-30% του εκλογικού του σώματος (εκλογές 2007) κινείται σήμερα προς το ΠΑΣΟΚ και τους Οικολόγους (Κάπα Research) είναι ενδεικτικό και των ανακατατάξεων που συντελούνται στον ιστορικό χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς και της κρίσης ταυτότητας της «ευρωπαϊκής» συνιστώσας του εκλογικού του σώματος. Η σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά εμφανώς υψηλότερα από τη ζώνη κινδύνου του παρελθόντος οφείλεται αναμφίβολα στην αριστερή στροφή της ηγεσίας του και στην καλύτερη διείσδυσή του σε τμήμα των «χαμένων» του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού. Η διάψευση των υψηλών προσδοκιών για ένα ρόλο πιο κεντρικό στο πολιτικό σύστημα οφείλεται, επίσης, στις αδυναμίες πολιτικής της ίδιας ηγεσίας (η αποχώρηση Αλαβάνου από την προεδρία του ΣΥΝ είναι βέβαιο ότι δεν βοήθησε τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ). Η δημοσκοπική δυναμική των Οικολόγων έχει διπλή ανάγνωση: αφενός, σηματοδοτεί τη μερική αποτυχία του ανανεωτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου, αποδεικνύει ότι η επιθυμία για αλλαγή των παλαιών σταθερών παραμένει ισχυρή και επίκαιρη. Είναι βέβαιο ότι η επιμονή στη σκανδαλολογία θα φουσκώσει τα πανιά των Οικολόγων και γενικότερα των μικρότερων κομμάτων.

Τα προηγούμενα δεν συνιστούν φυσικά εκλογικές προβλέψεις. Επιτρέπουν όμως μια καλύτερη ανάγνωση των πολιτικών ανακατατάξεων υπό το φως όχι τόσο των ευρωπαϊκών εκλογών όσο της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.

Η σπονδυλική στήλη του ευρωπαϊσμού αποτελείται πλέον από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ και, με κριτικό τρόπο, από τους Οικολόγους (έστω και εάν είναι εξαιρετικά αμφίβολη η ικανότητά τους να συντηρήσουν την επιρροή τους στις βουλευτικές εκλογές). Απέναντι, διαμορφώνεται ένας ευρωσκεπτικιστικός χώρος με κύρια ιδεολογική δύναμη το ΚΚΕ (που συγκροτεί τον κατεξοχήν πόλο του αντιευρωπαϊσμού) και δύο ευρωσκεπτικιστικές συνιστώσες, τον ΛΑΟΣ από τα δεξιά και τον ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά. Η δομή αυτή ανταγωνισμού σε σχέση με το θέμα «Ευρώπη» είναι μάλλον νέα για τα ελληνικά δεδομένα (λόγω της διαφαινόμενης καθιέρωσης των Οικολόγων ως παίκτη στις ευρωεκλογές και λόγω του «γλιστρήματος» του ΣΥΡΙΖΑ προς θέσεις ισχυρής κριτικής αποστασιοποίησης απέναντι στην Ε.Ε.). Δεν είναι όμως και τόσο νέα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Αυτή η δομή ευρωπαϊκού εκλογικού και ιδεολογικού ανταγωνισμού τείνει σιγά σιγά να παγιωθεί στο εσωτερικό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι ελληνικές αντιπροσωπείες που θα προκύψουν από τις ευρωεκλογές, εάν οι δημοσκοπήσεις δεν διαψευστούν, μάλλον θα την ενισχύσουν.

Ο Γεράσιμος Μοσχονάς είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, εντεταλμένος διδασκαλίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών

Η περίπτωση των Chainworkers

Η περίπτωση των Chainworkers

του Θανάση Τσακίρη

«…to our brothers and sisters
who live precariously
and 'pray'
the great of this world
for their subsistence
their daily work.

Each has a face
Each has a name
But together they constitute
Suffering multitudes
That have been called
The 'precariat'”

Η εναλλακτικού τύπου οργάνωση των επισφαλώς απασχολούμενων στην Ευρώπη ξεκίνησε ως τέτοια από την Ιταλία. Το βασικό στοιχείο που την διαφοροποιεί από την παραδοσιακή οργάνωση των εργατικών συνδικάτων της λεγόμενης φορντιστικής περιόδου είναι η τάση να ξεπεραστεί η στενή συντηρητική προσκόλληση στα δεδομένα της περιόδου αυτής και να τεθεί σε ριζικότερη βάση το ζήτημα της κριτικής και ανατροπής των εμπορευματικών σχέσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας στα πλαίσια της λεγόμενης μεταφορντικής περιόδου. Όπως τονίζεται το συνδικαλιστικό κίνημα της φορντικής περιόδου οργανωνόταν στο πλαίσιο του εργοστασίου και ταυτόχρονα «δημιουργούσε ενώσεις αντίστασης, χώρους κοινωνικής συνάθροισης, αμοιβαίας υποστήριξης και αλληλεγγύης».

Η ενσωμάτωση στη διαδικασία παραγωγής υπεραξίας «των γνωστικών, επικοινωνιακών και συναισθηματικών ικανοτήτων των ανθρώπων» δημιουργεί ένα είδος «μη υλικού εργατικού δυναμικού», με την έννοια του εργαζόμενου που είτε εργάζεται μόνο πνευματικά είτε συνδυαστικά»: π.χ. τεχνολόγοι Η/Υ, διαφημιστές, εργαζόμενοι στον εκδοτικό τομέα, ντελιβεράδες κλπ. Το ερώτημα που τέθηκε σε όλον αυτό τον κόσμο που ζει και εργάζεται υπό συνθήκες επισφάλειας, ανεξάρτητα από την πηγή άντλησης του μισθού του (κέρδη κεφαλαίου, δημόσιος προϋπολογισμός κ.ά), ήταν πώς θα μπορέσει να ανταγωνιστεί κοινωνικά και πολιτικά τη νέα κεφαλαιοκρατική τάξη πραγμάτων του μεταφορντικού προτύπου που διαλύει τις παλιότερες μορφές εργασιακών σχέσεων και επιβάλλει τη δημιουργία νέων: μερική και προσωρινή απασχόληση, αυτοαπασχόληση που, συχνά, είναι κρυμμένη μισθωτή εργασία, ενοικίαση εργαζομένων, on-call απασχόληση, εποχιακή εργασία κ.ο.κ. Ταυτόχρονα, όμως, με την κριτική των νέων σχέσεων εργασίας πρέπει να επιτευχθούν οι στόχοι της απόκτησης δικαιωμάτων για τους επισφαλώς εργαζόμενους (νέοι απασχολούμενοι, μετανάστες, φοιτητές κλπ).

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990-2000 η Μιλανέζικη ομάδα Chainworkers είχε αρχίσει να οργανώνει εργαζόμενους/ες των μεγάλων αλυσίδων εμπορικών καταστημάτων και, κυρίως των καταστημάτων εστίασης τύπου McDonald’s, στους κόλπους της αλλά και σε ανεξάρτητες αυτόνομες ομάδες. Αυτοί οι εργαζόμενοι/ες δεν διέθεταν ούτε καν τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα που προβλέπονταν από συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ζούσαν με μισθούς πείνας, χωρίς ασφάλιση και συχνά χωρίς επαρκή στέγη (κυρίως οι μετανάστε/τριες).

Πέραν αυτών οι περισσότεροι/ες εργαζόμενοι/ες σε αυτούς τους τομείς εργάζονταν υπερεντατικά στο ωράριό τους είτε αυτό ήταν πλήρους είτε μερικής απασχόλησης με αποτέλεσμα την αποξένωσή τους. Η ανάγκη να έλθουν σε επαφή μεταξύ τους και με το νέου τύπου εργατικό κέντρο που αποτελούσε η συλλογικότητα των Chainworkers οδήγησε τα μέλη της σε καινοτομικές μορφές δράσης και επικοινωνίας που να ανταποκρίνονται σε αυτήν την πραγματικότητα. Οι εργαζόμενοι αυτοί έπρεπε να γίνουν ορατοί τόσο στην Ιταλική όσο και στην ευρύτερη Ευρωπαϊκή κοινωνία. Γι’ αυτό οι Chainworkers οργάνωσαν την MayDay (Πρωτομαγιά) το 2001. Επρόκειτο για μια «καρναβαλική εκδήλωση» που έλαβε χώρα στους δρόμους του Μιλάνου.

Τι λένε τα ίδια τα μέλη της συλλογικότητας; «Αρχικά ο πυρήνας του κινήματος έθετε το ζήτημα της εργασίας συνολικά και το εξέφραζε με μια ρητορική που υπονοούσε την έλλειψη δύναμης και όχι την ικανότητα παρέμβασης («Stop the Precariat» κλπ.). Στην περίπτωσή μας, το αρχικό χαρακτηριστικό μας ήταν μια έχθρα απέναντι στις αλυσίδες επιχειρήσεων όχι τόσο ως χώρων κατανάλωσης αλλά ως θεσμών. Αλλά ήμασταν πολύ αθώοι επειδή νομίζαμε ότι οι συνθήκες “νέας δουλείας” δεν ήταν προς μίμηση (…) Όμως κάναμε λάθος. Ολόκληρος ο κόσμος της εργασίας κινιόταν προς αυτή την κατάσταση “νέας δουλείας”. Η επισφάλεια, ως έννοια, εμφανίστηκε το 2002, ως μέρος αυτής της συνειδητοποίησης πως δεν γεννιόταν ένα νέο υποπρολεταριάτο ούτε απλώς ένας μηχανισμός εργασίας προς εκμετάλλευση αλλά μια νέα πολύπλοκη κοινωνική σχέση μεταξύ της ζωής και της εργασίας».

Όσον αφορά το νόημα που δίνουν στο όρο της κοινότητας που χρησιμοποιούν πολύ συχνά, οι ίδιοι οι Chainworkers λένε ότι σημαίνει: «Να δημιουργείς συνειδητές σχέσεις αλληλεγγύης, η ικανότητα επικοινωνίας μεταξύ όλων των υποκειμένων της κοινότητας». Η δυνατότητα δημιουργίας αυτόνομης παραγωγής που είναι συνεταιριστική, συνεργατική, οριζόντια (…) Μια κοινότητα αλληλέγγυων ατόμων, φίλων και πάνω από όλα μια κοινότητα που θα καταφέρνει να παράγει και να συνεργάζεται δίνοντας νόημα στην εργασία της».

Η νέα Πρωτομαγιάτικη φεστιβαλική εκδήλωση που καθιέρωσαν έσπασε ένα κλίμα τρομοκρατίας που είχε επιβληθεί από τα κυριαρχούμενα από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ ως επί το πλείστον και που στιγμάτιζαν τους επισφαλείς εργαζόμενους ως περιθωριακούς. Μια εξίσου καινοτομική μέθοδος που χρησιμοποίησαν ήταν αυτή της «πολιτιστικής παρεμβολής» (“culture jamming”) που έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά πετυχημένα κυρίως στις αγγλοσαξονικές κοινωνίες και στη Γερμανία, π.χ. Adbusters. Σκοπός αυτής της πολιτιστικής παρεμβολής ήταν να δοθεί νέο νόημα στην κίνηση αυτή ως αντίθετη και ανταγωνιστική με την κυριαρχία του καθολικισμού που έδινε συντηρητικό νόημα στην έννοια της επισφάλειας. Έτσι επινοήθηκε ο San Precario (Ο Άγιος Επισφαλής).

Αν προσέξουμε καλά στη βάση της εικόνας στα αριστερά θα δούμε τα πέντε «κλειδιά»-συνθήματα και αιτήματα του κινήματος: πρόσβαση στο χρήμα, πρόσβαση στη στέγη, συναίσθημα, δικαίωμα στην επικοινωνία, δικαίωμα στη συγκοινωνία.

Έτσι, λοιπόν, το κίνημα των Chainworkers δείχνει στην πράξη πώς δημιουργείται μια νέα οργανωτική κατάσταση ξεπερνώντας τον παραδοσιακό συνδικαλισμό και δημιουργείται μια νέα κοινωνικο-κινηματική συλλογικότητα με ανανέωση των μορφών εργασιακής οργάνωσης, της τέχνης του κινήματος και των θεσμών του αγώνα.

Σημειώσεις:
Απόσπασμα από ποίημα ως εισαγωγή στο Roberge, Gaston, S.J. (Ed.). Cyberbani: Being a Human in the New Media Environment with an Essay on Mediasports by Siddharth Kochar and a Note on Crecarity by Patrice Riemens.[ Way Maria (2007 ) “Book review”. Communication Research Trends. http://www.accessmylibrary.com/coms2/summary_0286-33053635_ITM
Fernandez Maria Cecilia (2005) “From labor precarity to social precarity – Interview”.
Για περισσότερες εικόνες μπορείτε να επισκεφθείτε το δικτυακό κόμβο www.youtube.com και να δείτε τα σχετικά βίντεο επί του θέματος.
Βλ. Fernandez M.C. (2005) ο.π.. Τα πλάγια δικά μου.
Peretti Jonah (2001), “Culture Jamming, Memes, Social Networks, and the Emerging Media Ecology. The ‘Nike Sweatshop Email’ as Object-To-Think-With.” http://depts.washington.edu/ccce/polcommcampaigns/peretti.html
και Peretti Jonah (2001) “My Nike Media Adventure”. The Nation. April 9,2001 http://www.thenation.com/doc/20010409/peretti

Δηλώσεις Ελένης Σωτηρίου και Γιάννη Μπανιά για δημοσκοπήσεις και κλείσιμο Βουλής

10/05/2009

Δηλώσεις της υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Ελ. Σωτηρίου σχετικά με τις σημερινές δημοσκοπήσεις

Υπάρχει ένα βουβό ρεύμα που δεν εκφράζεται και δεν καταγράφεται μέσα από τις δημοσκοπήσεις. Είναι ένα βουβό ρεύμα οργισμένων, αγανακτισμένων και αηδιασμένων ανθρώπων. Αυτό το ρεύμα μπορεί να το εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαι πεπεισμένη γι αυτό και θεωρώ ότι οι εκλογές της 7ης Ιουνίου θα διαψεύσουν τις δημοσκοπήσεις και θα δώσουν διψήφιο ποσοστό στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα έχει τουλάχιστον τρεις ευρωβουλευτές.

To Γραφείο Τύπου


ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΝΙΑ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ

Από σκοπιμότητα στα όρια της εκτροπής η κυβέρνηση!

Πανικόβλητος ο Πρωθυπουργός από τις συνέπειες της φυγομαχίας του στη Βουλή για τα μεγάλα σκάνδαλα, στα οποία έχουν σοβαρές ευθύνες Υπουργοί και κεντρικά στελέχη της Ν.Δ., προχώρησε σε αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής, ενέργεια που προσβάλλει το κύρος του Κοινοβουλίου και κινείται στα όρια της εκτροπής.
Προφανώς υπάρχουν και άλλοι λόγοι και σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω απ’ αυτή την ενέργεια, σχετιζόμενες με νέες αποκαλύψεις σκανδάλων και προσώπων που ενέχονται σ’ αυτά, που πιστεύω πως σύντομα θα αποκαλυφθούν.
Καταλυτικό ρόλο φαίνεται πως έπαιξε και η παραίτηση Βερελή.
Οι πολίτες, στις επικείμενες Ευρωεκλογές, έχουν τη δυνατότητα με την ψήφο τους να στείλουν ένα καθαρό μήνυμα αποδοκιμασίας και απόρριψης και προς τους δυο εταίρους του δικομματικού συστήματος, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, πρωταγωνιστών των μεγαλύτερων σκανδάλων της εποχής μας και συνυπεύθυνων για τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που πλήττει τους εργαζόμενους, τα ευρύτατα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα τους νέους.

Από το γραφείο Τύπου Αθήνα, 9 Μαϊου 2009

ΜΗΝΥΜΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΣΤΟ ΕΥΡΩΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ,ΤΖΟΥΛΙΑΝΟ ΤΖΟΥΛΙΑΝΙ

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣΤΟ ΕΥΡΩΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ,
ΤΖΟΥΛΙΑΝΟ ΤΖΟΥΛΙΑΝΙ

Σας ευχαριστώ για την τιμητική πρόσκληση να είμαι υποψήφιος στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Διέθεσα όλη την ζωή μου στους αγώνες της ιταλικής εργατικής τάξης μέσα από τις γραμμές του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου, της Γενικής Συνομοσπονδία Ιταλών Εργατών. Στις 20 Ιουλίου του 2001 στην Γένοβα κατά την διάρκεια της βίαιης καταστολής της πορείας των συγκεντρωμένων κατά της συνόδου των G8 δολοφονήσανε τον γιο μου Κάρλο Τζουλιάνι. Από τότε η κύρια προσπάθειά μου είναι να θυμίζω και να καταγγέλλω εκείνα τα τραγικά γεγονότα, να ζητώ την αλήθεια και την δικαιοσύνη.
Η υπεράσπιση της δημοκρατίας και των συνταγματικών δικαιωμάτων, που καταπατώνται όλο και πιο συστηματικά τα τελευταία χρόνια, είναι αναγκαία για να βάλουμε φράγμα στους αυταρχικούς κατήφορους που βρίσκονται σε εξέλιξη σε πολλά μέρη της Ευρώπης και ιδιαίτερα στην Ιταλία. Με ιδιαίτερη συγκίνηση θυμάμαι και χαιρετίζω τους πρόσφατους αγώνες της ελληνικής νεολαίας που έδωσαν νέα ώθηση και ελπίδα στους αγώνες όλης της ευρωπαϊκής νεολαίας.
Ενώνω την φωνή μου με τις δικές σας προσπάθειες για ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ στην μάχη των ευρωεκλογών.

Τζουλιάνο Τζουλιάνι

Βαγγέλης Χωραφάς & Λευτέρης Ριζάς Κύπρος: γεωπολιτικές εξελίξεις στον 21ο αιώνα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Βαγγέλης Χωραφάς & Λευτέρης Ριζάς Κύπρος: γεωπολιτικές εξελίξεις στον 21ο αιώνα
Εκδόσεις The Monthly Review Imprint, Αθήνα 2009
Σελ. 248
ISΒΝ 978-960-88458-8-6
Τιμή € 17,00

Οι εκδόσεις The Monthly Review Imprint παρουσιάζουν το βιβλίο Κύπρος: γεωπολιτικές εξελίξεις στον 21ο αιώνα των Βαγγέλη Χωραφά και Λευτέρη Ριζά (επιμ.).

Σε ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο το ανοικτό θέμα της Κύπρου έδωσε πολλαπλές ευκαιρίες διατύπωσης απόψεων και στρατηγικών λύσεων που οδήγησαν σε έντονες αντιπαραθέσεις, αλλά και σε συναινέσεις για τη φύση του κυπριακού προβλήματος και την κατά εποχές καλύτερη προοπτική επίλυσής του. Οι εξελίξεις στις παγκόσμιες ισορροπίες ισχύος είναι διαρκείς και η συνεχιζόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση πρόκειται να επηρεάσει σημαντικά ολόκληρη την πυραμίδα των εθνικών κρατών που συγκροτούν το παγκόσμιο σύστημα. Ο γεωπολιτικός–γεωστρατηγικός χώρος της Κύπρου, του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου εξακολουθεί να διατηρεί τη σημασία του, της οποίας το περιεχόμενο θα κριθεί στο μέλλον από τις ενδιαφερόμενες μεγάλες και μεσαίες δυνάμεις με σταθερή αναφορά στον τρόπο λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας –όπως αυτή θα διαμορφωθεί μετά την οικονομική κρίση–, αλλά και στις νέες σχέσεις ισχύος που θα προκύψουν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και της Νότιας Ευρώπης.

Ο τόμος αυτός περιέχει κείμενα σημαντικών πολιτικών διανοητών και παραγόντων του δημόσιου βίου στην Ελλάδα και την Κύπρο και προσπαθεί να ανιχνεύσει το παρόν και το μελλοντικό γεωπολιτικό στάτους της Κύπρου.


Για τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο στον 21 αιώνα, έγραψαν οι

Στέλιος Αλειφαντής | Λουκάς Αξελός | Άριστος Αριστοτέλους | Γεράσιμος Δ. Αρσένης
Κώστας Βενιζέλος | Κώστας Βέργος | Σέργιος Ζαμπούρας | Βύρων Θεοδωρόπουλος
Ιωσήφ Ιωσήφ | Σαράντος Ι. Καργάκος | Γιώργος Κασκάνης | Νίκος Κατσουρίδης
Φοίβος Κλόκκαρης | Θεόδωρος Κουλουμπής | Ηλίας Κουσκουβέλης | Νίκος Κουτσού
Μάρκος Κυπριανού | Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος | Στέφανος Κωνσταντινίδης
Λάρκος Λάρκου | Βάσος Λυσσαρίδης | Ιωάννης Θ. Μάζης | Γιαννάκης Λ. Ομήρου
Θεόδωρος Πάγκαλος | Τάσσος Παπαδόπουλος | Κώστας Παπακώστας
Πέτρος Παπαπολυβίου | Αλέκα Παπαρήγα | Μανούσος Παραγιουδάκης | Αντώνης Σαμαράς
Γιώργος Ε. Σέκερης | Θέμος Χ. Στοφορόπουλος | Άκης Τσοχατζόπουλος
Γιάννος Χαραλαμπίδης | Σωκράτης Χάσικος | Ευάνθης Χατζηβασιλείου | αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄

Θεσμική εκτροπή το κλείσιμο της Βουλής από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας

Είδηση από www.in.gr

Διακόπηκαν αιφνιδιαστικά οι εργασίες της τρέχουσας Συνόδου της Βουλής. Έπειτα από αυτήν την εξέλιξη παραγράφονται όλες οι υποθέσεις τις οποίες η αντιπολίτευση ζητούσε να έρθουν στη Βουλή και αφορούσαν στην πρώτη τετραετία της κυβέρνησης.


Από την κυβέρνηση προβλήθηκε επισήμως το επιχείρημα των ευρωεκλογών. Στα κόμματα όμως επικράτησε αναστάτωση, καθώς δεν υπήρξε καμία προειδοποίηση και αντέδρασαν εντονότατα, κάνοντας λόγο για πρωτοφανή ενέργεια, θεσμική εκτροπή και επιλογή συγκάλυψης.

Παράλληλα στα κομματικά επιτελεία επικρατεί συναγερμός, καθώς το Σάββατο συνεδριάζει στη Θεσσαλονίκη η Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ, υπό τον πρωθυπουργό. Την ίδια ημέρα στην Αθήνα συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γ.Παπανδρέου. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαλεί έκτακτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας με θέμα τις πολιτικές εξελίξεις.

Χαρακτηριστικό του αιφνιδιαστικού χαρακτήρα της διακοπής των εργασιών της Βουλής είναι ότι είχε ανακοινωθεί το πρόγραμμα της επόμενης εβδομάδας στη Βουλή, ενώ τίποτα δεν ειπώθηκε το πρωί, κατά την προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών.

«Ο πρωθυπουργός κ. Κ.Καραμανλής με ενημέρωσε ότι, σήμερα το απόγευμα, υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια το διάταγμα λήξης των εργασιών της Β' Τακτικής Συνόδου της ΙΒ' Περιόδου της Βουλής, από αύριο 9 Μαΐου, λόγω των Ευρωεκλογών. Άμεσα ενημέρωσα τα Κόμματα περί τούτου» ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Βουλής κ. Δ.Σιούφας.

Έπειτα από αυτήν την εξέλιξη, το Κοινοβούλιο θα επαναλάβει τις εργασίες του μετά τις ευρωεκλογές, με τα θερινά τμήματα -όχι την Ολομέλεια.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γ.Παπανδρέου μίλησε για «ουσιατσική θεσμική εκτροπή» και πρόσθεσε ότι η «κυβέρνηση Καραμανλή θα μείνει στην ιστορία ως η κυβέρνηση της συγκάλυψης, της παραγραφής και της παραβίασης της θεσμικής τάξης».

Το ΚΚΕ τόνισε ότι «το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής αφορά είτε στην παραγραφή των σκανδάλων είτε κρύβει άλλες σκοπιμότητες, είτε και τα δύο».

Από το ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Φ.Κουβέλης μίλησε επίσης για «πρωτοφανή ενέργεια, η οποία συνιστά θεσμική εκτροπή», προσθέτοντας ότι «είναι προφανής η επιλογή συγκάλυψης όλων αυτών των υποθέσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα».

Από την πλευρά του ΛΑΟΣ, ο κ. Κ.Βελόπουλος σημείωσε ότι δεν εισακούστηκε το αίτημα του κόμματος να παραμείνει η Βουλή ανοικτή και υπογράμμισε: «Αυτό σημαίνει πολλά, αυτό σημαίνει κουκούλωμα».

Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την αρμοδιότητά της για άσκηση δίωξης κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ή υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους «μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος».

Άμοιρε Γιωργάκη τι σού' μελε να πάθεις. Σού' φυγε ο Βερελής...

Η παρακάτω είδηση από το νέο site της Ελευθεροτυπίας


Την παραίτηση από το βουλευτικό του αξίωμα ανακοίνωσε αιφνιδίως ο πρώην υπουργός Μεταφορών, Χρίστος Βερελής, επικαλούμενος λόγους πολιτικής ηθικής. «Τα σκάνδαλα βαραίνουν τον τόπο, η πολιτική όχι μόνο δεν εμπνέει, αλλά η ατμόσφαιρα γύρω της αποτελεί άλλοθι για τον κυνισμό που έχει παγιδέψει τη χώρα» αναφέρει σε γραπτή δήλωσή του. Τη θέση του παίρνει ο Ανδρέας Μακρυπίδης.

Ο Χρ. Βερελής εκφράζει την ευχή να "υπάρξει σύντομα απάντηση στην έρευνα από Γερμανία και Ελλάδα σχετικά με την υπόθεση της ΜΑΝ". Στην επιστολή παραίτησης, αναφέρει: "Εγώ ,όμως,δεν συμμετείχα ποτέ σε επιτροπή προμηθειών. Η διαδρομή μου είναι γνωστή ,δεν ήμουν ποτέ βολικός ή κόλακας και δεν δέχομαι ότι πάση θυσία πρέπει να είμαι στο παιγνίδι".
"Δεν φεύγω από αδυναμία φεύγω από θέληση. Φεύγω για να βοηθήσω να κινηθούν τα πράγματα", προσθέτει ο πρώην υπουργός.
Ποιος είναι ο Χρ. Βερελής
Ο Χρ. Βερελής είχε δοκιμάσει για πρώτη φορά την τύχη του στην πολιτική κονίστρα το 1993, όταν κατετάγη πρώτος επιλαχών. Ανέλαβε τη θέση του προέδρου στη ΔΕΠΑ, ενώ το 1996 έθεσε υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Αιτωλοακαρνανία και εξελέγη βουλευτής. Τοποθετήθηκε από τον Κ. Σημίτη στο ΥΠΕΧΩΔΕ με αρμοδιότητα τα δημόσια έργα, θέση που διατήρησε μετά την απώλεια της βουλευτικής του έδρας τον Απρίλιο του επόμενου έτους. Το 2000 μπήκε και πάλι στη Βουλή και ανέλαβε υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών, ενώ επανεξελέγη το 2004 και το 2007.
Η επιστολή παραίτησης
Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής παραίτησης του Χρ. Βερελή:
Tα σκάνδαλα βαραίνουν τον τόπο. Η πολιτική σήμερα όχι μόνον δεν εμπνέει τους έλληνες αλλά η ατμόσφαιρα που υπάρχει γύρω απ΄αυτήν αποτελεί άλλοθι για τον κυνισμό που έχει παγιδεύσει τη χώρα. Οι σχέσεις ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες του, κυριαρχούνται από το δόγμα: κανείς δεν πιστεύει κανέναν και σε τίποτα. Και απέξω βαλτώνει η καλύτερη Ελλάδα.
Υπάρχει ένα εικαζόμενο σκάνδαλο. Το ζήτημα MAN.
Ακόμη δεν γνωρίζουμε τι έχει συμβεί. Ακόμη δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχεί γνωστό. Και όμως άρχισε αμέσως από «στρατευμένους και πρόθυμους» κονδυλοφόρους η κατασκευή του σκηνικού για το κυνήγι της 7ης Ιουνίου. Ξέρουν όλοι, όσοι γνωρίζουν το θέμα ότι δεν είχα την παραμικρή ανάμειξη. Ότι οι αποφάσεις πάρθηκαν από διακομματική επιτροπή με τη συμμετοχή εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΣΥΝ. Με τη συμμετοχή Γενικών Γραμματέων τεσσάρων υπουργείων. Με τη συμμετοχή μελών του ελεγκτικού συνεδρίου.
Δεν είχα και δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλω για όλους αυτούς τους ανθρώπους και δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο θέμα με κανένα από αυτούς. Δεν συμμετείχα όμως ποτέ με την πεποίθηση ότι ένας υπουργός δεν μπορεί να μετέχει σε μια επιτροπή προμηθειών. Ελπίζω γρήγορα να υπάρξει απάντηση σε όλα από την πρόοδο της έρευνας στη Γερμανία και η ελληνική δικαιοσύνη να σπεύσει ανεξάρτητη και ανυπάκοη σε εντολές και σχεδιασμούς πολιτικής ιδιοτέλειας. Άλλωστε έχω την πεποίθηση ότι σε πολύ λίγο διάστημα όλα αυτά θα φαίνονται μικρά και άθλια. Δεν με βαραίνει τίποτα, δεν με φοβίζει τίποτα.
Στο μεταξύ ας ασχοληθούμε όσοι δεν εμπνεόμαστε από τον επαγγελματισμό της πολιτικής με την άθλια κατάσταση της χώρας. Μιας χώρας με μεγάλες πληγές σε όλους τους τομείς. Μιας χώρας που το μόνο που εγγυάται σήμερα είναι ένα σκοτεινό μέλλον στους νέους ανθρώπους. Η διαδρομή μου είναι γνωστή. Τις απόψεις μου δεν τις έκρυψα ποτέ. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση του πολιτικού να έχει γνώμη και να την λέει. Δεν υπήρξα «βολικός», ούτε κόλακας. Δεν δέχομαι ότι πάση θυσία πρέπει να είσαι μέσα στο «παιχνίδι».
Έτσι τις απόψεις μου για τη θεσμική οργάνωση διαφάνειας στα πολιτικά κόμματα και πρόσωπα, τις έχω πει δημόσια. Για το πώς θα έπρεπε για παράδειγμα το «πόθεν έσχες» να απεικονίζει την εξέλιξη της περιουσίας των πολιτικών απ την εκλογή τους. Κάτι που κάνω από πολύ καιρό με δική μου πρωτοβουλία στο διαδίκτυο. Υπήρξε ενθουσιώδης αποδοχή αυτής της πρότασής μου προ έτους. Ακόμη για παράδειγμα πως όλες οι δαπάνες των κομμάτων θα έπρεπε να δημοσιεύονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, και πως δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται τα χρήματα των φορολογουμένων για να μετακινούν και να επηρεάζουν με διαφημίσεις τους ίδιους αυτούς φορολογούμενους.
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί σκέπτονται και θέλουν να πάνε τα πράγματα στην ίδια κατεύθυνση μιας καλλίτερης σύγχρονης προοδευτικής και αποτελεσματικής Ελλάδας. Θα συναντηθούμε με όλους αυτούς. Παραιτούμαι από τη Βουλή και την παραίτηση μου αυτή την υποβάλλω πρώτα στον λαό της Αιτωλοακαρνανίας που με εκλέγει και με εμπιστεύεται λέγοντας του ότι δεν φεύγω αλλά μένω για να αλλάξουμε μαζί αυτά που δεν μας αρέσουν. Το λέω με σεβασμό στη μεγάλη τιμή που μου έχουν κάνει. Δεν ανήκω στη σχολή που λέει μην παραιτείσαι ποτέ.
Δεν φεύγω από αδυναμία, φεύγω από μεγάλη θέληση. Παραιτούμαι από την αδυναμία να εναρμονιστούμε μέσα από την αίθουσα της Βουλής στην κρίσιμη αυτή φάση με τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας. Παραιτούμαι γιατί αρνούμαι να είμαι μέρος στη νοσηρότητα της πολιτικής σκηνής. Γιατί θέλω να πω ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Γιατί έχω ευθιξία και δεν μπορώ να αποδέχομαι η πολιτική να γίνεται το πτυελοδοχείο της κοινωνίας.
Γιατί δεν θέλω να είμαι στην ίδια λογική με όσους θα πουν γιατί παραιτήθηκες αφού δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Για όσους δεν θα το καταλάβουν άλλη μια φορά πρέπει να πω ότι παραιτούμαι για να βοηθήσω να κινηθούν τα πράγματα! Θα είμαι παρόν και ενεργός στις επάλξεις της πολιτικής για να επικρατήσουν άλλοι όροι. Και θα αγωνιστώ για να υπάρξουν αυτοί. Στέκομαι δίπλα στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη που έχει ιστορική προσφορά, με σεβασμό και ευθύνη σε όλους αυτούς που περνάνε τόσες δυσκολίες όλο αυτό το διάστημα."

Τα δικαιώματα των παιδιών που ζουν σε ιδρύματα

Τα δικαιώματα των παιδιών που ζουν σε ιδρύματα

Αναδημοσίευση από το πολύ καλό μπλογκ http://opateras.blogspot.com/


Το 2005 η Επιτροπή των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις επιπτώσεις του ιδρυματισμού στα παιδιά και τις σύγχρονες αποδεκτές αρχές φροντίδας τους, όσο και την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών του Ανθρώπου, υιοθέτησε την "Σύσταση προς τα κράτη μέλη σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών που ζουν σε ιδρύματα". Σε αυτήν, αναφέρεται ρητά ότι η τοποθέτηση των παιδιών σε ιδρύματα θα πρέπει να είναι η έσχατη λύση. Ότι θα πρέπει όταν αυτό συμβαίνει τα παιδιά στα ιδρύματα να μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια, στις καλύτερες δυνατές συνθήκες, χωρίς να περιθωριοποιούνται και με πρωταρχικό στόχο την επιτυχή κοινωνική τους επανένταξη το συντομότερο δυνατόν. Ειδικότερα, τονίζεται ότι θα πρέπει να δίνεται η απαιτούμενη σημασία στις ειδικές ανάγκες των παιδιών με αναπηρία χωρίς ίχνος διάκρισης. Επίσης, αναφέρεται μεταξύ άλλων ρητά το δικαίωμα των παιδιών στην διατήρηση των οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών, το δικαίωμα της υψηλής ποιοτικά ιατρικής φροντίδας προσαρμοσμένης στις ανάγκες και την ευημερία τους και το δικαίωμα του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για συνθήκες ανθρώπινης και μη υποτιμητικής μεταχείρισης. Ειδικότερα, το τελευταίο αφορά στην προστασία των παιδιών από σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, ταπεινωτική συμπεριφορά, κακομεταχείριση ή καθημερινή βία. Επιπλέον στην Σύσταση συμπεριλαμβάνονται κατευθυντήριες οδηγίες και προδιαγραφές ποιότητας. Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι ο χώρος τοποθέτησης πρέπει να βρίσκεται κοντά στο οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού, η μονάδα φιλοξενίας πρέπει να είναι μικρής κλίμακας, ώστε να παρέχει μία όσο το δυνατόν πιο οικογενειακή ατμόσφαιρα, καθώς και ότι η ψυχοπαιδαγωγική στρατηγική πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη του παιδιού, διατηρώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή με το δίκτυο της κοινοτικής ζωής εκτός ιδρύματος.

Παιδιά στα ιδρύματα της χώρας μας:

Στη χώρα μας συνεχίζει να παραμένει ένα εκτεταμένο ιδρυματικό σύστημα που συγκροτείται από μεγάλα δημόσια ιδρύματα και πολλά μικρά ιδιωτικά ιδρύματα φιλανθρωπικών φορέων, διεσπαρμένα σε όλη τη χώρα, τα όποια εποπτεύονται από την κοινωνική πρόνοια του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα στο σύστημα φροντίδας των παιδιών με αναπηρίες συνεχίζει να κυριαρχεί ακραίου βαθμού ιδρυματισμός, σε σημείο που να καταργείται κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας και βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων και να παρατηρούνται γενικευμένα φαινόμενα ιδρυματικής παραμέλησης και κακοποίησης.

Η περιγραφή της ιδρυματικής καθημερινής ζωής ενός παιδιού, που ακολουθεί στη συνέχεια και είναι αποτέλεσμα παρατήρησης, αφορά στο 2007 σε ένα από τα ιδρύματα της χώρας μας. Η κατάσταση είναι ενδεικτική της καθημερινής ζωής εκατοντάδων άλλων παιδιών με αναπηρίες που ζουν σε ιδρύματα.

Η καθημερινή ζωή ενός παιδιού στο ίδρυμα:

Ο Νίκος είναι 10 ετών. Έχει σύνδρομο Down. Είναι ένα από τα πιο μικρά παιδιά του ιδρύματος. Εισήχθη σε αυτό σε ηλικία δύο ετών.

Παραμένει σε ένα από τα τέσσερα δωμάτια θαλάμου του ισόγειου, στον οποίο βρίσκονται είκοσι πέντε παιδιά. Το δωμάτιό του, που μοιράζεται με άλλα τέσσερα παιδιά, είναι βαμμένο με άσπρο και πορτοκαλί χρώμα. Οι τοίχοι είναι δίχως κανένα διακοσμητικό στοιχείο, άδειοι. Υπάρχει μόνο ένα παράθυρο με προστατευτικά σίδερα.

Ο Νίκος ξυπνάει στις 7.30 το πρωί. Είναι δεμένος, με μία λωρίδα άσπρου σεντονιού, από το πόδι στο κρεβάτι. Φοράει ένα λερωμένο φαρδύ κοντό μπλε σκούρο ολόσωμο φορμάκι. Στις 8.00 μπαίνουν στο δωμάτιο δύο νοσοκόμες και μία περιθαλπόμενη του ιδρύματος με νοητική καθυστέρηση που τις βοηθάει στις δουλειές. Η μία νοσοκόμα σπρώχνει ένα σιδερένιο καρότσι στο οποίο επάνω είναι τοποθετημένα μπιμπερό και φάρμακα και κάτω μπάμπερς. Η μία κατευθύνεται στον Νίκο με ένα μπιμπερο γάλα. Τον ταΐζει στο κρεβάτι του, δεμένο. Ο Νίκος πίνει γρήγορα, δίχως να παίρνει ανάσα. Κυλάει γάλα από το στόμα στο λαιμό του. Το φορμάκι του λερώνεται. Στη συνέχεια η νοσοκόμα παίρνει από το καρότσι μια πλαστική σύριγγα που βρίσκεται μέσα σε ένα από τα μπουκάλια με σιρόπι. Χρησιμοποιεί την ίδια για την φαρμακοδοσία όλων των παιδιών. Την γεμίζει και πηγαίνει στο Νίκο. Οι κινήσεις προς το παιδί, είναι απότομες. Πιάνει απότομα και με δύναμη τα μάγουλά του και τα πιέζει. Το παιδί ανοίγει το στόμα με έκφραση οδύνης δίχως να αντιδρά. Του αδειάζει το φάρμακο και φεύγει προς ένα άλλο παιδί. Ο Νίκος μένει λερωμένος από το γάλα που έπεσε επάνω του. Ανοίγει το φερμουάρ από το φορμάκι του και προσπαθεί να βγάλει το πάμπερ του. Κατορθώνει να τραβήξει ένα μέρος και το σκίζει σε κομματάκια. Τα βάζει στο στόμα του. Αρχίζει και τα μασάει. Το στόμα του είναι μπουκωμένο.

Μετά από μισή ώρα, στις 11.30 μπαίνει ένας νοσοκόμος στο δωμάτιο. Βλέπει το παιδί και φωνάζει: "Πάλι τα ίδια, θα μας κλείσεις μέσα". Το σφίγγει από τα μάγουλα για να ανοίξει το στόμα του και να τον καθαρίσει. Ο Νίκος αρχίζει να κλαίει.

Στις 12.30 ανοίγει η πόρτα. Μπαίνει μία νοσοκόμα με το σιδερένιο καρότσι μεταφοράς του φαγητού. Στο επάνω ράφι είναι τοποθετημένη μια μεγάλη κατσαρόλα. Δίπλα, σιδερένια πιάτα σερβιρισμένα με φαγητό, όπως και στο κάτω ράφι. Η νοσοκόμα αρχίζει να δίνει τα φάρμακα στα παιδιά. Σε μία κουταλιά φαγητού βάζει τα φάρμακα και τους τα δίνει. Με το ίδιο κουτάλι για όλα. Στη συνέχεια παίρνει ένα πιάτο και αρχίζει το τάισμα του Νίκου. Το παιδί στέκεται όρθιο. Πιάνει το πιάτο με τα χέρια του. Καταπίνει γρήγορα δίχως διάλειμμα. Έπειτα, με μία βρεγμένη μπλούζα του σκουπίζει το στόμα. Στη συνέχεια πάει σε άλλο παιδί. Ο Νίκος συνεχίζει να την κοιτάει.

Στις 13.00 μπαίνει η άλλη νοσοκόμα με την περιθαλπόμενη που την βοηθά. Η νεαρή κοπέλα που έχει νοητική καθυστέρηση αρχίζει να αλλάζει πάμπερς στα παιδιά. Αφού πρώτα λύνει το Νίκο, του βγάζει το φορμάκι. Το παιδί μένει γυμνό, τον αλλάζει και του φοράει πάλι ένα μπλε σκούρο φορμάκι. Τον δένει στη μέση με ένα μακρύ κομμάτι από ένα σκισμένο σεντόνι, για να μην του πέφτει το πάμπερ. Έπειτα του δένει πάλι το πόδι στο κρεβάτι. Μετά ο Νίκος ξαπλώνει και κοιτά επίμονα το ταβάνι.

Στις 16.30 μπαίνει η νοσοκόμα στο δωμάτιο. Είναι η ώρα για το απογευματινό άλλαγμα. Ο Νίκος έχει ξανά λερωθεί. Η νοσηλεύτρια δεν δίνει σημασία σε τι κατάσταση βρίσκεται το παιδί.

Στις 20.20 έρχεται η νοσοκόμα για το βραδινό φαγητό και την φαρμακοδοσία. Ακολουθεί την ίδια διαδικασία όπως το μεσημέρι. Δίνει νερό σε όλα τα παιδιά με το ίδιο μπιμπερό. Τα φώτα του διαδρόμου και του δωματίου δεν σβήνουν. Ο Νίκος και τα άλλα παιδιά παραμένουν κλεισμένα στο δωμάτιο για όλο το βράδυ.

Αυτή είναι η καθημερινή ζωή του Νίκου και πολλών άλλων παιδιών που έχουν την ατυχία να περιθάλπονται στα Ελληνικά ιδρύματα. Δυστυχώς, τα προγράμματα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας, τα οποία έδωσαν την ευκαιρία σε εκατοντάδες πρώην έγκλειστους στα ιδρύματα της χώρα μας να ζήσουν σε κοινοτικές δομές, δεν συμπεριέλαβαν τα ιδρύματα για παιδιά (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων).

Το κείμενο και η περιγραφή της καθημερινής ζωής του Νίκου, αποτελούν αποσπάσματα από επιστημονικό άρθρο, ομάδας κοινωνικών λειτουργών, με τίτλο “Παιδιά με αναπηρίες σε ιδρύματα στην Ελλάδα: Το φαινόμενο της παραμέλησης και κακοποίησης από το θεσμό” (Χ. Ασημόπουλος, Μ. Μαργαριτίδου, Α. Μαυρομάτη, Μ. Παρασχάκη, Ι. Ψαρά), το οποίο θα δημοσιευθεί σύντομα στο περιοδικό Κοινωνική Εργασία (Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών).

Boss-napping

Η ιστορία και τα «ρεπερτόρια δράσης»: η περίπτωση του boss-napping

του Θανάση Τσακίρη


Ο Charles Tilly εισήγαγε τον όρο «ρεπερτόριο» για να περιγράψει το
«σύνολο των διαθέσιμων μέσων συλλογικής δράσης» που έχουν οι άνθρωποι
στη διάθεσή τους σε μια δεδομένη ιστορική συγκυρία. Η διαθεσιμότητα
των μέσων συλλογικής δράσης εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το εκάστοτε
ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Όμως, όπως έχει συζητηθεί ευρέως από πολλούς
ιστορικούς υπάρχουν περιπτώσεις που οι «από κάτω» είτε συνεχίζουν να
χρησιμοποιούν μέσα παλαιότερων εποχών είτε επινοούν νέες μορφές πάλης
ξεπερνώντας τα όρια που θέτει στη συλλογική δράση η τρέχουσα θεσμική
συγκρότηση του κράτους και του πολιτικού συστήματος. Ο ίδιος ο Τίλλυ
ενδιαφερόταν να κατανοήσει τη μεταβολή των μορφών πάλης στις διάφορες
ιστορικές εποχές. Παραδείγματος χάριν, όπως έδειξε στο βιβλίο του
Κοινωνικά Κινήματα, 1768-2004, στην προβιομηχανική εποχή και πριν την
ανάπτυξη των μαζικών εργοστασίων και των εργατικών συνδικάτων, οι
μορφές πάλης ήταν εντελώς τοπικού και περιφερειακού χαρακτήρα
(αναζήτηση τοπικού «αποδιοπομπαίου τράγου για τα δεινά των ανθρώπων,
εθιμικές παρελάσεις, καρναβαλικές εκδηλώσεις κλπ) και δεν μπορούσαν να
«μεταβιβαστούν» σε ευρύτερες γεωγραφικές και πολιτικές μονάδες. Στη
βιομηχανική εποχή του καπιταλισμού και του έθνους-κράτους αναδείχθηκαν
μαζικότερες μορφές δράσης λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα της
εργοστασιακής παραγωγής για την οργάνωση και λειτουργία της
χρειάζονταν εκατοντάδες και χιλιάδες εργάτες σε μεγάλες συγκεντρώσεις
στις πόλεις. Υπήρξε, λοιπόν, μετάβαση από τους τοπικούς αμυντικούς
αγώνες υπεράσπισης της παρούσας κατάστασης από «άλλους», «ξένους» που
θεωρούνταν υπεύθυνοι για τις δυστυχίες (π.χ. κυνήγι μαγισσών) στους
αγώνες που διέπονταν από εθνικές προνοιακές, ενεργητικές στρατηγικές
όπως η απεργία και η εκλογική συγκέντρωση. Στη λεγόμενη
μεταβιομηχανική καπιταλιστική εποχή στην οποία ζούμε σήμερα, οι μορφές
πάλης αλλάζουν παράλληλα με την εξέλιξη των πραγμάτων στην οικονομία,
την κοινωνία και την πολιτική.


Μία εικόνα ίσως ισοδυναμεί με τις 1.000 λέξεις του παρόντος άρθρου.
Δείτε τη φωτογραφία που δημοσίευσε η Ελευθεροτυπία (6/5/2009, σελ. 30)
με έναν εργάτη να κουνάει πίσω από ένα παράθυρο (κελιού;) μια αρμαθιά
κλειδιά και η σημαία να είναι κόκκινη και να φέρει το λογότυπο και το
σήμα της γαλλικής κομμουνιστικής εργατικής συνομοσπονδίας CGT. Η
λεζάντα μας κατατοπίζει ότι ο εργάτης αυτός -και οι συνάδελφοί του-
δεν έχουν μόνο καταλάβει το εργοστάσιο αλλά και κρατούν όμηρο το
διευθύνοντα σύμβουλο ή γενικό διευθυντή της επιχείρησης (boss-napping)
ζητώντας το δίκιο τους. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι έτσι
αποπροσανατολίζεται το εργατικό κίνημα από το στόχο του που είναι η
ανατροπή του καπιταλισμού και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής
υπό εργατικό έλεγχο και αυτοδιαχείριση ή ότι πρόκειται για ακραία
μορφή πάλης που καταπατά το ατομικό δικαίωμα του εκάστοτε διευθύνοντος
συμβούλου να πηγαίνει όπου θέλει χωρίς να εμποδίζεται. Αυτοί που
διατυπώνουν την πρώτη ένσταση ξεχνούν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες
αιχμές κάθε φορά στους αγώνες. Όταν «ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι»
και υπάρχουν ορατοί στόχοι, όπως οι άμεσοι υπεύθυνοι για τις απώλειες
θέσεων εργασίας που (αυτό)επιβραβεύονται γι’ αυτό με άνοδο της αξίας
των μετοχών τους ή με υπερβολικά για τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά
μπόνους, είναι άδικο να (κατα)κρίνονται οι απεργοί που χρησιμοποιούν
αυτή τη μέθοδο –που στο κάτω-κάτω την αποφάσισαν συλλογικά με
αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες του συνδικάτου τους. Από την άλλη είναι
εξίσου άδικο να κατηγορούνται ότι καταπατούν το διευθυντικό ή ατομικό
δικαίωμα ασκώντας βία κατά προσώπων. Η έμμεση βία, που ασκούν οι
εργοδότες πάνω στην κοινωνία συνολικά ή στο προσωπικό της επιχείρησης
που διοικούν απειλώντας με απολύσεις ή προσχωρώντας σε μαζικές
απολύσεις αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειες, οδηγεί τα θύματά
τους στην κλιμάκωση των αγώνων τους και, ενδεχομένως, σε συμβολικές
πράξεις ταξικής βίας, όπως αυτή της απολύτως προσωρινής κατάληψης του
χώρου εργασίας και παρεμπόδισης της ελεύθερης κίνησης των άμεσα
υπεύθυνων εργοδοτών και των στελεχών τους. Λέγεται επίσης ότι οι
σημερινοί απεργοί-καταληψίες δεν διανοούνται να προτείνουν
εναλλακτικές λύσεις ενώ μια-δυο γενιές πριν οι εργάτες πρότειναν την
αυτοδιαχείριση ως εναλλακτική λύση. Αυτό είναι συζητήσιμο, με την
έννοια ότι τέτοιες εναλλακτικές προτάσεις έχουν μπει πρόσφατα σε
εφαρμογή σε περιπτώσεις όπως αυτή της Αργεντινής, όπου το εργατικό
κίνημα έχει παράδοση σε τέτοια προγράμματα, ενώ είναι πιο δύσκολο να
διατυπωθούν σε περιπτώσεις όπως η Ελληνική που δεν διαθέτουν τέτοια
παράδοση (αν εξαιρέσουμε το βραχύβιο πείραμα της Φιξ και τις
διακηρύξεις κάποιων βιομηχανικών σωματείων) λόγω της κυριαρχίας του
οικονομισμού στο εργατικό κίνημα. Ακόμη πιο δύσκολη είναι η διατύπωση
τέτοιων προτάσεων στις περιπτώσεις των λεγόμενων
«μεταβιομηχανικών»-«μεταφορντιστικών» καπιταλιστικών κοινωνιών όπου σε
μεγάλο βαθμό έχει κατατμηθεί η εργατική τάξη λόγω των νέων μορφών
εκμετάλλευσης της εργασίας (προσωρινότητα, επισφάλεια κλπ.).


Πολλοί εκπλήσσονται επειδή η «κοινή γνώμη» σε μεγάλο βαθμό
συμμερίζεται την οργή των εργαζομένων και επικροτεί το boss-napping.
Πράγματι, έρευνες έδειξαν ότι πολλοί Γάλλοι και Γαλλίδες (30% των
ερωτηθέντων σε έρευνα του IFOP) επικροτούν ακόμη και τους/τις φοιτητές/
τριες που καταλαμβάνουν με τη βία τα γραφεία της διοίκησης των
πανεπιστημίων εγκλωβίζοντας τους πρυτάνεις. Τα ποσοστά αυτά
υπερδιπλασιάζονται στην περίπτωση των καταληψιών εργατών και φτάνουν
το 78% των πολιτών όταν ερωτώνται για την γενική απεργία (Paris
Match). Το ιδεολογικό φάσμα των υποστηρικτών των απεργών και των
καταληψιών είναι ιδιαίτερα ευρύ αν λάβουμε υπόψη ότι ακόμη και ο
γενικός γραμματέας της Χριστιανικής Εργατικής Συνομοσπονδίας (CFTC)
Philippe Louis έγραψε σε κύριο άρθρο της εφημερίδας της: «Σύμφωνα με
την αντίληψη της CFTC τίποτε δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επίθεση
εναντίον ανθρώπων και την καταστροφή περιουσιών. (…) Όμως, μπορεί να
κατανοήσει κανείς τους εργαζόμενους που, έχοντας επί τριάντα χρόνια
υπάρξει θύματα της βίας, στρέφουν την ίδια βία εναντίον αυτών που,
κατά την άποψή τους, ευθύνονται γι’ αυτήν». Η ιδιαίτερη παράδοση του
Γαλλικού ριζοσπαστισμού, που τόσο αναλυτικά περιγράφει ο Τίλλυ στο
βιβλίο, είναι, εκ πρώτης όψεως, αντιφατική σε σχέση με τις «καθαρές
μορφές» που συχνά έχουμε στο μυαλό μας˙ όμως, εξηγείται. Η
γραφειοκρατική σκληρότητα του ισχυρού γαλλικού κράτους στη νεότερη
ιστορία, η μεταφορά πολλών κοινοβουλευτικών αρμοδιοτήτων στην
εκτελεστική εξουσία της 5ης Δημοκρατίας, η ανάμνηση της Γαλλικής
επανάστασης και της Παρισινής Κομμούνας, η χρήση της μαζικής
διαδήλωσης ως μέσου πάλης, όλα αυτά τα στοιχεία μας δείχνουν γιατί από
το Μάη του ’68 ως σήμερα η Γαλλική κοινωνία συνέχεια εκπλήσσει, παρ’
όλες τις ενδείξεις περί του αντιθέτου: εξαιρετικά μικρή συνδικαλιστική
πυκνότητα, πολυκομματική διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος,
ισχυρά ακροδεξιά μορφώματα, ελαχιστοποίηση της εκλογικής δύναμης της
παραδοσιακής αριστεράς.


Στην «εποχή της παγκοσμιοποίησης» τα «ρεπερτόρια δράσης» δεν είναι πια
ούτε τοπικά ούτε μόνο εθνικά αλλά παγκόσμια. Πρώτα απ’ όλα εξεγέρθηκαν
οι εργάτες στις πρώην γαλλικές αποικίες: Γουαδελούπη, Μαρτινίκα,
Ρεϊνιόν. Μετά ήρθε ξανά η σειρά της Δυτικής Ινδίας, που ήταν η πρώτη
διδάξασα σε τέτοιες μορφές πάλης (gherao), του Βελγίου, και έπεται
συνέχεια.

Η ιστορία, λοιπόν, βοηθάει, κι όπως τόνιζε ο Τίλλυ: «…εξηγεί πώς τα
κοινωνικά κινήματα ενσωμάτωσαν ορισμένα ζωτικά χαρακτηριστικά (π.χ.
την πειθαρχημένη πορεία στους δρόμους) που ξεχώρισαν το κοινωνικό
κίνημα από άλλα είδη πολιτικής (…) επειδή αναγνωρίζει τις σημαντικές
αλλαγές στη λειτουργία των κοινωνικών κινημάτων (…) εφιστά την προσοχή
στη μεταβλητότητα των πολιτικών συνθηκών, οι οποίες έκαναν εφικτά τα
κοινωνικά κινήματα».

ME TON ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑ ΣΤΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ

ME TON ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑ ΣΤΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ




H 16χρονη πορεία ενός περιοδικού για την Tέχνη & τη ζωή


Tην Tετάρτη 6 Mαΐου 2009 και ώρα 8μμ στο βιβλιοπωλείο Aπρόβλεπτο Pήγα Φεραίου 25, Hλιούπολη (τηλ. 210-9940110), το περιοδικό Mανδραγόρας, τα μέλη της συντακτικής ομάδας και η ευρύτερη παρέα του θα προσπαθήσουν να μιλήσουν για την πορεία και την ενδεχόμενη συμβολή του στα ελληνικά γράμματα.

Oι ποιητές και πεζογράφοι Eλένη Γούλα, Mαίρη Γυφτάκη, Xρήστος Γιαννακός, Θάνος Kανδύλας, Kώστας Kρεμμύδας, Αναστασία Παρασκευουλάκου, Λάμπρος Σπυριούνης, Ξένη Σκαρτσή, θα κουβεντιάσουν μαζί σας, και θα διαβάσουν ποιήματα και αποσπάσματα από τα κείμενά τους.


Tο εκκίνηση του Mανδραγόρα, που έχει ήδη στο ενεργητικό του 40 τεύχη, δόθηκε τον Nοέμβριο του 1993. Aπό την ίδρυσή του λειτουργεί με τακτές ανά βδομάδα συναντήσεις, χαράζει τη φυσιογνωμία και σχεδιάζει τη δομή κάθε τεύχους. Φιλοξενεί σταθερά σύγχρονη ποίηση και δίνει βήμα σε νέους ―και πολύ νέους― ποιητές παίρνοντας το ρίσκο ποιητικών πειραματισμών χωρίς αποκλεισμούς. Eπίσης στα τεύχη του φιλοξενούνται εμπεριστατωμένα αφιερώματα σε Έλληνες δημιουργούς, μεταφράσεις, πεζογραφία, κείμενα αισθητικής και δοκίμια. Kάθε τεύχος του κοσμείται από έργα σύγχρονων εικαστικών.

H δραστηριοποίηση του Μ στο χώρο της ελληνικής σύγχρονης ποίησης γέννησε την ανάγκη λειτουργίας ενός εκδοτικού οίκου, που έχει ήδη στο ενεργητικό του πάνω από 100 λογοτεχνικά βιβλία με ιδιαίτερο το βάρος τους στη σύγχρονη ελληνική ποίηση.

Ένα στοίχημα που μένει να συνεχιστεί στο μέλλον με προοπτικές, ελπίδες και διακινδυνεύσεις. Tα πριν και το μετά, ενδέχεται.

M