Δελτίο Τύπου Καλλιτεχνικής Διάδρασης «Από το Θεατρικό Έργο στην Κινηματογραφική Ταινία»

Δελτίο Τύπου Καλλιτεχνικής Διάδρασης

«Από το Θεατρικό Έργο στην Κινηματογραφική Ταινία»

Την ενότητα εκδηλώσεων διοργανώνει η «Καλλιτεχνική Διάδραση» με τη συνεργασία της θεατρικής ομάδας «Ρεφενέ», της Δ.Ε.Π.Α.Π. του Συλλόγου Αποφοίτων του τμήματος Θεατρικών σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας και των Εκδόσεων «Αιγόκερως».

Την Παρασκευή 23-11 στις 20.30 στην αίθουσα της θεατρικής ομάδας «Ρεφενέ»
(Κοραή και Κανακάρη) θα προβληθεί ο «Άμλετ» (1948)
που παίζει και σκηνοθετεί ο Λώρενς Ολίβιε
και την Κυριακή 25-11-2007 στις 11. 30 π.μ. στην ίδια αίθουσα
θα προβληθεί ο «Άμλετ» (1964) του Γκριγκόρι Κόζιντσεφ η ταινία που η προβολή της αναβλήθηκε την Τρίτη 20-11 στο Λιθογραφείο
Θα προηγηθεί εισήγηση του Δήμου Αβδελιώδη σκηνοθέτη
και καλλιτεχικού διευθυντή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου
και του Γιάννη Καραμπίτσου (καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσης)

«Για κανέναν Δανό με σάρκα και οστά δεν έχουν γραφεί τόσα πολλά όσα για τον Άμλετ. Είναι ένας από τους λίγους λογοτεχνικούς ήρωες που ζει πέρα από το λογοτεχνικό κείμενο, πέρα από το θέατρο. Το όνομά του σημαίνει κάτι ακόμα και για εκείνους που δεν έχουν δει ή διαβάσει Σέξπιρ. Πολλές γενιές ανακάλυψαν το είδωλό τους σε αυτό το έργο. Και ίσως η μεγαλοφυία του έργου συνίσταται στο ότι μπορείς να κοιταχτείς σε αυτό όπως σε καθρέφτη. Ένας ιδεώδης Άμλετ θα ήταν ο πιο πιστός στον Σέξπιρ και ταυτόχρονα ο πιο σύγχρονος. Στον Άμλετ υπάρχουν πολλά προβλήματα: η πολιτική, η βία και η ηθική, η διένεξη πάνω στη διάσταση θεωρίας και πράξης, πάνω στον τελικό σκοπό της ζωής. Υπάρχει μια ερωτική τραγωδία, μια τραγωδία, οικογενειακή, εθνική, φιλοσοφική, εσχατολογική και μεταφυσική. Μια βαθιά ψυχολογική ανάλυση, αιματοβαμμένη περιπέτεια, μια μονομαχία και ένα γενικό σφαγείο. Ο Άμλετ δεν είναι μόνο ο διάδοχος του θρόνου που επιχειρεί να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του. Η κατάσταση δεν προσδιορίζει τον Άμλετ, αλλά του έχει επιβληθεί. Ο Άμλετ αποδέχεται αυτή την κατάσταση αλλά ταυτόχρονα επαναστατεί εναντίον της. Αποδέχεται το ρόλο αλλά ο ίδιος μένει έξω από το ρόλο. Είναι κάποιος άλλος έξω από το ρόλο του. Τον ξεπερνάει». (Γιαν Κοτ, «Σέξπιρ ο σύγχρονός μας»).
Από τις πολλές κινηματογραφικές μεταφορές των έργων του Σαίξπηρ, ο Άμλετ του Λώρενς Ολίβιε (1907-1989) ξεχωρίζει τόσο για τον σεβασμό στο κείμενο του Σαίξπηρ και την ξεχωριστή φροντίδα με την οποία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, όσο και για την προοδευτικότητα που υπέδειξε ο Ολίβιε στην συγγραφή του σεναρίου και στην σκηνοθεσία του έργου. Εκμεταλλευόμενος την τεράστια θεατρική του εμπειρία γύρω από τα έργα του Σαίξπηρ δεν δίστασε να προσαρμόσει το έργο στα δικά του δεδομένα και να του δώσει τις κατευθύνσεις που ο ίδιος ήθελε χωρίς όμως να αναιρεί το πρωτότυπο κείμενο. Προτίμησε δηλαδή να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ψυχολογία του Άμλετ έστω κι αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να βγάλει από το έργο σημαντικούς χαρακτήρες όπως ο Ρόζενγκραντζ και ο Γκίλντερστερν. Η υποβλητική και σκοτεινή του σκηνοθεσία δίνει στο έργο έναν αέρα κινηματογραφικό παρά την θεατρική εμπειρία των ηθοποιών και τον χαρακτήρα του κειμένου.
Ο «Άμλετ» (1948) του Λώρενς Ολίβιε απέσπασε τα βραβεία Όσκαρ καλύτερης ταινίας, Α' ανδρικού ρόλου, καλλιτεχνικής διεύθυνσης και κοστουμιών - μια νέα κατηγορία που εισήχθη στο θεσμό την ίδια χρονιά. Ο Ολίβιε ήταν πλέον η μεγάλη απειλή της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας, με όπλο αυτό που γνώριζε καλύτερα από όλα να χειρίζεται: το σαιξπηρικό ρεπερτόριο. Η ταινία γυρίστηκε με αρκετές δυσκολίες (πολλές αλλαγές στο σενάριο κατά την εξέλιξη των γυρισμάτων) και το αρχικό αποτέλεσμα ήταν ένα φιλμ - ποταμός 4,5 ωρών, που στο τελικό μοντάζ κόπηκε κατά δύο ώρες. Τη βραδιά της απονομής ο Ολίβιε ήταν απών, επειδή είχε θεατρική παράσταση στο Λονδίνο.
Ο Άμλετ του Γκριγκόρι Κόζιντσεφ (1905-1973) αποτέλεσε την επίσημη ρωσική συμμετοχή στον εορτασμό της τετρακοσιοστής επετείου της γεννήσεως του μεγαλοφυούς Άγγλου. Οκτώ χρόνια δουλειάς πάνω στο σενάριο και δύο χρόνια γυρίσματος, είχαν σαν αποτέλεσμα να κάνουν τους συνοφρυωμένους Άγγλους κριτικούς, τους πάντα επιφυλακτικούς όταν πρόκειται να μιλήσουν για το εθνικό τους ταμπού, να πουν εν χορώ πως ο Άμλετ του Κόζιντσεφ ενός από τους εγκυρότερους σεξπιριστές ήταν πολύ κοντά στο Άμλετ που δημιούργησε ο Σέξπιρ. «Ο Κόζιντσεφ ξέφυγε από τη σκηνοθετική γραμμή όλων των προκατόχων του που επέμεναν να ερμηνεύουν τον Άμλετ ως ένα νευρωτικό νεαρό υπερευαίσθητο και ανήσυχο: ο κοζιντσεφικός Άμλετ σταμάτησε επιτέλους να πιπιλίζει τη γνωστή καραμέλα «να ζει κανείς ή να μη ζει» και αποφάνθηκε δια μέσου του Κόζιντσεφ, πως πρέπει να ζει και πως ο αφορισμός δεν αφορά γενικά και αόριστα το γεγονός της ύπαρξης, αλλά μια συγκεκριμένη ζωή, τοποθετημένη σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, που προσδιορίζεται από συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, οι οποίες καμιά φορά γίνονται αφόρητα καταθλιπτικές για τον καθένα που τολμάει να θέτει έστω και αναπάντητα, ερωτήματα. Ο Άμλετ του Κόζιντσεφ πεθαίνει, για να προστατέψει την αξιοπρέπειά του από τη σαπίλα του «βασιλείου της Δανίας». Η αυτοκτονία του είναι μια πράξη διαμαρτυρίας και όχι υποταγής» (Βασίλης Ραφαηλίδης).
Όπως ήταν επόμενο, το κείμενο έχει περιοριστεί στα πιο ουσιώδη. Το έργο στηρίζεται πια στην εικόνα παρά στο λόγο. Ο φακός με μια θαυμαστή ακρίβεια, δίνει την υπεροχή πότε στο διάκοσμο, πότε στα σύνολα και πότε στο ένα ή στο άλλο πρόσωπο. Τα πάντα διάκοσμος και ηθοποιοί, είναι υποταγμένα στη σοφή, μαεστρική θέληση του σκηνοθέτη, που δίνει έτσι στο έργο του την εσωτερική ένταση και την επιβλητική, άψογη σύνθεση που επιδιώκει. Πολλοί καλοί όλοι οι ηθοποιοί με τον Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι να ξεχωρίζει και να είναι ένας στέρεα στοχαστικός και κυριαρχικά θεληματικός πρίγκιπας. Η μουσική του Σοστακόβιτς περίτεχνη και ευρηματική, συνδυάζεται έξοχα με την εικόνα, ενώ η φωτογραφία του Ι. Γκρίτσοφ είναι υπέροχη.

Σύσκεψη εργατικών σωματείων για απεργία

Στις 19 –11-2007, στο Ε.Κ.Α, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη εργατικών σωματείων μετά από κάλεσμα 5 σωματείων του αεροδρομίου «Ελ Βενιζέλος» για το ασφαλιστικό.
Τα σωματεία που συμμετείχαν ήταν:
 Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων Αθλητικών Σωματείων
 Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής
 Σωματείο Εργαζομένων στην ενέργεια «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»
 Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Ν. Ιωνίας
 Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου
 Σύλλογος Εργαζομένων στην εταιρεία CPS
 Σύλλογος Εργαζομένων GOLDAIR
 Α΄ Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών ΠΕ
 Ένωση Τεχνικών Δήμου Αθήνας
 ΕΛΜΕ Πειραιά
 Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων ΤΙΜ (WIND)
 Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ ΑΘΗΝΑ
 Καταστήματα Τύπου στο Διεθνές Αεροδρόμιο Αθηνών
 Σύλλογος Εργαζομένων GOLDAIR
 Σύλλογος Εργαζομένων WSW
 Σωματείο Εργαζομένων στις κοινωνικές υπηρεσίες Ιδιωτικών φορέων
 Σωματείο Εργαζομένων Ιατρών Ιδιωτικών Νοσηλευτηρίων Αθηνών-Πειραιά
 Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
 ΕΙΝΕΝ (Ερρίκος Ντυνάν)
 Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια.

Συμμετείχαν ακόμη συνδικαλιστές από πολλά σωματεία (Σωματείο Οικοδόμων, ΗΣΑΠ, ΙΓΜΕ, Τραπεζοϋπαλλήλων, Λογιστών, Ολυμπιακής, την Γ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας, ΕΟΜΕΧ κλπ) που συμφωνούν στην ανάγκη κοινής δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων της Αθήνας.
Στην σύσκεψη συμφωνήθηκε να υπάρξει συστηματικότερη ενημέρωση των σωματείων καθώς και προσπάθεια ενεργοποίησης των εργαζομένων με γενικές συνελεύσεις συσκέψεις κλπ. Κοινή πεποίθηση όλων των συμμετεχόντων ήταν πως το εύρος και το βάθος της επίθεσης στο ασφαλιστικό, με την προσπάθεια της κυβέρνησης να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης, να μειώσει τις συντάξεις, να ενοποιήσει προς τα κάτω τα ταμεία, και να χειροτερέψει το επίπεδο της εργατικής τάξης, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού και αναστολών. Πρέπει από τώρα τα σωματεία και κάθε εργατική συλλογικότητα να πάρουν κάθε πρωτοβουλία κοινής δράσης και συντονισμού.
Οι αρνητικές εμπειρίες από την μέχρι τώρα δράση των ηγεσιών ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ επιτάσσουν ακόμα πιο αποφασιστικά να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεση στα χέρια τους. Αυτό τον στόχο υπηρετεί η αγωνιστική συμπόρευση των σωματείων.
Τα Σωματεία που συμμετείχαν εκφράσανε ακόμα τα διαφορετικά κεκτημένα των χώρων τους και συμφώνησαν στην ανάγκη ενός συνεκτικού πλαισίου δράσης που να ενοποιεί στο μέγιστο δυνατό όλες τις επιμέρους προσπάθειες σε μια γενική γραμμή αντίστασης και πάλης ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης. Στα πλαίσια αυτά προτάθηκαν:
-Να εκδοθεί κοινό ψήφισμα που να συζητηθεί στα Δ.Σ των σωματείων και σε γενικές συνελεύσεις εργαζόμενων, και στην συνέχεια να μοιραστεί σε εργασιακούς χώρους.
-Να επιδιωχθεί η συμμετοχή και άλλων σωματείων με βασική αρχή την αυτονομία και ισοτιμία κάθε συμμετέχοντα.
-Νέα σύσκεψη σωματείων με διευρυμένη ακόμα περισσότερο σύνθεση.
-Παρέμβαση στην σύσκεψη των σωματείων που οργανώνει η ΓΣΕΕ, στις 5-12.
-Να βγει αφίσα κάλεσμα για την απεργία στις 12-12.
-Να υπάρχει μαχητική παρουσία στην απεργιακή συγκέντρωση στις 12-12 που να υποδηλώνει τα χαρακτηριστικά του συντονισμού και της κοινής δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων
-Να δοθεί συνέντευξη τύπου
-Να στηρίξουν και να συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες και απεργιακούς αγώνες για το ασφαλιστικό
-Να γίνουν παραστάσεις διαμαρτυρίας στην Βουλή , το Υπουργείο Εργασίας, τον ΟΑΕΔ.

Σύσκεψη εργατικών σωματείων για απεργία

Στις 19 –11-2007, στο Ε.Κ.Α, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη εργατικών σωματείων μετά από κάλεσμα 5 σωματείων του αεροδρομίου «Ελ Βενιζέλος» για το ασφαλιστικό.
Τα σωματεία που συμμετείχαν ήταν:
 Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων Αθλητικών Σωματείων
 Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής
 Σωματείο Εργαζομένων στην ενέργεια «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»
 Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Ν. Ιωνίας
 Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου
 Σύλλογος Εργαζομένων στην εταιρεία CPS
 Σύλλογος Εργαζομένων GOLDAIR
 Α΄ Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών ΠΕ
 Ένωση Τεχνικών Δήμου Αθήνας
 ΕΛΜΕ Πειραιά
 Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων ΤΙΜ (WIND)
 Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ ΑΘΗΝΑ
 Καταστήματα Τύπου στο Διεθνές Αεροδρόμιο Αθηνών
 Σύλλογος Εργαζομένων GOLDAIR
 Σύλλογος Εργαζομένων WSW
 Σωματείο Εργαζομένων στις κοινωνικές υπηρεσίες Ιδιωτικών φορέων
 Σωματείο Εργαζομένων Ιατρών Ιδιωτικών Νοσηλευτηρίων Αθηνών-Πειραιά
 Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
 ΕΙΝΕΝ (Ερρίκος Ντυνάν)
 Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια.

Συμμετείχαν ακόμη συνδικαλιστές από πολλά σωματεία (Σωματείο Οικοδόμων, ΗΣΑΠ, ΙΓΜΕ, Τραπεζοϋπαλλήλων, Λογιστών, Ολυμπιακής, την Γ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας, ΕΟΜΕΧ κλπ) που συμφωνούν στην ανάγκη κοινής δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων της Αθήνας.
Στην σύσκεψη συμφωνήθηκε να υπάρξει συστηματικότερη ενημέρωση των σωματείων καθώς και προσπάθεια ενεργοποίησης των εργαζομένων με γενικές συνελεύσεις συσκέψεις κλπ. Κοινή πεποίθηση όλων των συμμετεχόντων ήταν πως το εύρος και το βάθος της επίθεσης στο ασφαλιστικό, με την προσπάθεια της κυβέρνησης να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης, να μειώσει τις συντάξεις, να ενοποιήσει προς τα κάτω τα ταμεία, και να χειροτερέψει το επίπεδο της εργατικής τάξης, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού και αναστολών. Πρέπει από τώρα τα σωματεία και κάθε εργατική συλλογικότητα να πάρουν κάθε πρωτοβουλία κοινής δράσης και συντονισμού.
Οι αρνητικές εμπειρίες από την μέχρι τώρα δράση των ηγεσιών ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ επιτάσσουν ακόμα πιο αποφασιστικά να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεση στα χέρια τους. Αυτό τον στόχο υπηρετεί η αγωνιστική συμπόρευση των σωματείων.
Τα Σωματεία που συμμετείχαν εκφράσανε ακόμα τα διαφορετικά κεκτημένα των χώρων τους και συμφώνησαν στην ανάγκη ενός συνεκτικού πλαισίου δράσης που να ενοποιεί στο μέγιστο δυνατό όλες τις επιμέρους προσπάθειες σε μια γενική γραμμή αντίστασης και πάλης ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης. Στα πλαίσια αυτά προτάθηκαν:
-Να εκδοθεί κοινό ψήφισμα που να συζητηθεί στα Δ.Σ των σωματείων και σε γενικές συνελεύσεις εργαζόμενων, και στην συνέχεια να μοιραστεί σε εργασιακούς χώρους.
-Να επιδιωχθεί η συμμετοχή και άλλων σωματείων με βασική αρχή την αυτονομία και ισοτιμία κάθε συμμετέχοντα.
-Νέα σύσκεψη σωματείων με διευρυμένη ακόμα περισσότερο σύνθεση.
-Παρέμβαση στην σύσκεψη των σωματείων που οργανώνει η ΓΣΕΕ, στις 5-12.
-Να βγει αφίσα κάλεσμα για την απεργία στις 12-12.
-Να υπάρχει μαχητική παρουσία στην απεργιακή συγκέντρωση στις 12-12 που να υποδηλώνει τα χαρακτηριστικά του συντονισμού και της κοινής δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων
-Να δοθεί συνέντευξη τύπου
-Να στηρίξουν και να συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες και απεργιακούς αγώνες για το ασφαλιστικό
-Να γίνουν παραστάσεις διαμαρτυρίας στην Βουλή , το Υπουργείο Εργασίας, τον ΟΑΕΔ.

Κρίμα...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Δ.Σ. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΑΣΗΣ

Σε έκτακτη συνεδρίαση του το Δ.Σ. της Καλλιτεχνικής Διάδρασης με αφορμή τα απαράδεκτα περιστατικά που συνέβησαν χτες βράδυ στην αίθουσα του Λιθογραφείου εις βάρος του Προέδρου της Γιάννη Καραμπίτσου και που οδήγησαν στην αναβολή της χτεσινής εκδήλωσης αποφασίζει ομόφωνα τα εξής:
«Η Καλλιτεχνική Διάδραση το καινούριο που έφερε στην Πάτρα εκτός από την εμμονή στην ειλικρίνεια, το πάθος και το μεράκι, την διάδραση μεταξύ των τεχνών με άξονα τον κινηματογράφο και την ανάπτυξη με θυσίες της κινηματογραφικής παιδείας χωρίς σχεδόν καμία στήριξη από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς, είναι η ώθηση στην ενεργή συμμετοχή των πολιτών στις εκδηλώσεις, στην συζήτηση πριν και μετά τις προβολές, στην δημιουργία ενός καινούριου ήθους και οράματος.
Με σεμνότητα, σεβασμό και συνεργασία με όλους τους πολιτιστικούς φορείς κινήθηκε στον ένα χρόνο της λειτουργίας της και θέλουμε να πιστεύουμε ότι με τις πολυεπίπεδες και σε πολλά μέτωπα εκδηλώσεις της κατάφερε να φέρει σε επαφή και να συνενώσει όλους τους πολίτες που αγαπούν την τέχνη στην Πάτρα.
Φαίνεται όμως ότι κάποιους έχει ενοχλήσει η δραστηριότητα της εταιρίας μας, η προσπάθεια να ταρακουνήσει την κατεστημένη τάξη πραγμάτων, να δείξει τον δρόμο προς μια πράξη χωρίς καθόλου λόγια, να οδηγήσει την πολιτιστική κατάσταση της πόλης τουλάχιστον στον χώρο του κινηματογράφου σε μια αναπτυξιακή και δημιουργική κατεύθυνση.
Επί του προκειμένου, οι συνδιοργανωτές του Λιθογραφείου διεκδίκησαν όπως βάλλουν το δικό τους στίγμα στην εκδήλωση απαιτώντας οι ομιλητές να μιλάνε μετά το τέλος της προβολής σε αντίθεση με την επιλογή του καλλιτεχνικού επιμελητή της εκδήλωσης Γιάννη Καραμπίτσου που άλλωστε είχε ανακοινωθεί από την έναρξη της ενότητας εκδηλώσεων και προσπάθησαν να του επιβάλλουν τον μη συντονισμό της εκδήλωσης μετά το τέλος της προβολής αφαιρώντας του ουσιαστικά το λόγο, συντονισμό για τον οποίο στις εκδηλώσεις της η Καλλιτεχνική Διάδραση έχει δεχτεί τα συγχαρητήρια από δεκάδες πολίτες όλων των ηλικιών. Όταν δεν το κατάφεραν με πολιτισμένο τρόπο κατέφυγαν στη βιαιοπραγία μην λαμβάνοντας υπόψη ούτε την πρόσκληση του Δήμου Αβδελιώδη που αναμενόταν για να μιλήσει και που όταν έφτασε εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για τα όσα συνέβησαν λίγο πριν.
Η Καλλιτεχνική Διάδραση διακόπτει την εκτέλεση της εκδήλωσης «Από το Βιβλίο στην Κινηματογραφική Ταινία» στο Λιθογραφείο, ανακοινώνει την πραγματοποίηση κανονικά της προβολής του Άμλετ του Λώρενς Ολίβιε στην αίθουσα του θεατρικού σχήματος «Ρεφενέ» (Κοραή και Κανακάρη) την Παρασκευή στις 20.30 και μεταφέρει την προβολή της ταινίας «Άμλετ» του Γκριγκόρι Κόζιντσεφ την Κυριακή στις 11.30 το πρωί στην αίθουσα του «Ρεφενέ» όπου θα μιλήσει για το θεατρικό έργο και την ταινία ο Δήμος Αβδελιώδης.
Για την συνέχεια της ενότητας εκδηλώσεων σε άλλο χώρο με το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα και περιεχόμενο ή όχι, θα εκδοθεί Δ.Τ. της Καλλιτεχνικής Διάδρασης σε λίγες μέρες αφού το Δ.Σ. θα συνυπολογίσει όλα τα δεδομένα που έχουν προκύψει και γιατί πιστεύει ότι, ότι υλοποιεί η εταιρία μας δεν είναι αυτοσκοπός.
Επίσης κανονικά θα διεξαχθεί η εκδήλωση την «Από τον Καβάφη στον Ελ Γκρέκο» την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου στις 21.00 στο Ιντεάλ με την προβολή της ταινίας «Καβάφης» του Γιάννη Σμαραγδή, ενός 40λεπτου making of της ταινίας El Greco και την παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη που θα συνομιλήσει με τους θεατές της εκδήλωσης».


ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΑΣΗΣ

Αποτελούμενο από τους

Γιάννη Καραμπίτσο, Πρόεδρο
Γιώργο Μουζακίτη Αντιπρόεδρο
Γιώργο Σαβόγλου Γραμματέα

Ω! Τι ωραίος κόσμος! (Χωρίς δικαιώματα σαν τον σύγχρονο Caveman)

Ω! Τι ωραίος κόσμος! (Χωρίς δικαιώματα σαν τον σύγχρονο Caveman)

Παραιτήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας ο Πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και το Δ.Σ. της Αρχής, γιατί η αστυνομία δεν έκλεισε τις κάμερες παρακολούθησης της κυκλοφορίας, ως όφειλε και κατέγραφε τις κινήσεις των διαδηλωτών/τριων που πήραν μέρος στην πορεία του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, ως μη όφειλε. Η δυστοπία φαίνεται να μην είναι ένα κινηματογραφικό και λογοτεχνικό είδος μόνο, το οποίο αναφέρεται σε μελλοντικές κοινωνίες. Η δυστοπία είναι εδώ, μπροστά μας. Έχει πολλές εκφάνσεις και μορφές. Από τα Ζωνιανά ως το Πολυτεχνείο και από το ηλεκτρονικό φακέλωμα ως τα reality shows διαγράφεται όχι ένα ζοφερό μέλλον αλλά ένα ανυπόφορο παρόν. Μόνο που οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους, χρόνια τώρα, μας προϊδέαζαν για το αντίθετο: ότι θα ζούσαμε ευτυχισμένοι/ες σε μια κοινωνία ελευθερίας, ιδιωτικής πρωτοβουλίας, προσωπικής ευτυχίας και μεθυστικής ευωχίας.

Αμφιβάλλετε ότι ζούμε ευτυχισμένα; Νομίζετε ότι ζούμε στον Οργουελιανό κόσμο; Αμφιβάλλω αν έχετε πιάσει το νόημα. Για σκεφθείτε μήπως ο κόσμος μας μοιάζει κατ’ αρχήν, με τον Γενναίο Νέο Κόσμο που μας φιλοτέχνησε ο Άλντους Χάξλευ; Το τρίπτυχο «ευδαιμονία, μακαριότητα, ευτυχία» δεν είναι αυτό που δόθηκε ως αντάλλαγμα σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού για την ολοένα και γρηγορότερη παράδοση των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του; Δεν είναι η Διασκέδαση μέχρι Θανάτου το πιο φανερό σλόγκαν της κρυφής ατζέντας του σημερινού νεοφιλελεύθερου τεχνολογικού παγκοσμιοποιητικού πολιτισμού, όπως μας επισήμανε ο Νηλ Πόστμαν; Δεν είναι πολιτικώς ορθότερο να γίνει όλη η κοινωνία μια οθόνη ελέγχου και να μην περιορίζεται σε μια οθόνη που δείχνει μόνο τηλεοπτικό πρόγραμμα; Γιατί να μην διαδηλώνεις και να απαντάει ο τηλεθεατής με SMS σε κάποια ειδική γραμμή (1,2 Ευρώ το λεπτό) ποιους διαδηλωτές πρέπει να συλλάβουν οι ανθρωποφύλακες και να οδηγήσουν εκτός πορείας και εντός φυλακής; Δε θα έχει πλάκα;

Και οι εκπρόσωποί μας που ήταν τόσο «έρημοι κι απρόσωποι» στον παλιό κόσμο που φεύγει δεν πρέπει να δείχνουν πια, τηλεοπτική αδεία, αυτό το κάτι τις τους, χορεύοντας σέικ ή βγάζοντας τα δίδυμα βόλτα στην παιδική χαρά, που τους ξεχωρίζει από τους ανταγωνιστές του αφού πια δεν τους διαχωρίζουν ποταμοί αίματος και ιδεολογιών; Ή οι δάσκαλοι «της νεολαίας γδαρτάδες» που επιμένουν στο βιβλίο και στο διάλογο ως παιδευτική διαδικασία, δεν πρέπει να κάνουν ευχάριστο το μάθημα με μια οθόνη που θα προβάλλει ντοκιμαντέρ για το «πώς γυρίστηκε ο Χάρυ Πόττερ» με διαφημίσεις από το…καπνεργοστάσιο; Δεν είναι όμορφο να μεγαλώνει ένα παιδί παρέα με το ψηφιακό του φωτογραφικό και βιντεοσκοπημένο είδωλο, να ξέρει πώς ήταν σε ηλικία 3 μηνών, 7 ημερών και 20 ωρών, πώς…πώς…πώς; Πώς θα μάθει να διαντιδρά με τον hyperμεταμοντέρνο «γενικευμένο άλλο», δηλαδή τον εαυτό του; Πώς, εν τέλει, θα επιβιώσει στον άκρως ανταγωνιστικό κόσμο που το περιμένει μόλις βγει από το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της μαμάς και χωθεί στη φυσούνα που θα τον οδηγήσει στο τεθωρακισμένο σχολικό λεωφορείο για να πάει στο πανάκριβο ιδιωτικό σχολείο;

Ποια ανθρώπινα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα θέλετε, καλοί μου άνθρωποι; Υπάρχει πιο πολύτιμο δικαίωμα από αυτό του αυτοτελούς χειρισμού των πολυμεσικών δομημένων τηλεχειριστηρίων της τεχνόπολης ; Υπάρχει πιο πολύτιμο ανθρώπινο δικαίωμα στη μόρφωση από αυτό της δια βίου συγκέντρωσης πιστωτικών μονάδων; Υπάρχει πιο κοινωνικό δικαίωμα από αυτό της απόκτησης κινήτρων για την παραμονή στην εργασία μετά τα 67-70 χρόνια; Τουλάχιστον ας μας αφήσουν την πεταλούδα και τους χαρίζουμε και το σκάφανδρο.


Θανάσης Τσακίρης
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakiris.snn.gr

ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ EL.VENIZELOS

Πού είναι όλοι αυτοί οι "φωστήρες" του νεοφιλελευθερισμού και του εκσυγχρονισμού και όλοι οι θιασώτες των πάσης φύσεως "τελών" της ιστορίας, του συνδικαλισμού και ιδιαίτερα του συνδικαλισμού του ιδιωτικού τομέα, τώρα που απεργούν μαζικά και δυναμικά οι ιδιωτικοί υπάλληλοι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη; Πού είναι για να καμαρώσουν την κατάρρευση της θεωρίας τους στους αγώνες της νέας εργατικής τάξης; Εξαφανίστηκαν τόσο ξαφνικά όσο και όταν εμφανίστηκαν στο προσκήνιο και μεσουράνησαν χλευάζοντας τους προλετάριους που δήθεν δεν υπήρχαν πια γιατί τους πάτησε η υπερταχεία των ηλεκτρονικών ψηφιακών γραμμών. Τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους αναρωτήθηκαν και βάλθηκαν να εξηγήσουν τα πάντα με τη "σύγκρουση των πολιτισμών". Όμως, οι προλετάριοι ξαναγύρισαν με άλλη μορφή και άλλα ρούχα. Τι κι αν οι νέοι προλετάριοι των 700 ευρώ και της πρόσκαιρης απασχόλησης ψωνίζουν από τους "κινέζους" τα ρούχα και τα ηλεκτρικά τους και όχι από το Φωκά ή το Ζ(Θ)άρα. Υπάρχουν και αγωνίζονται, όπως οι βιβλιοϋπάλληλοι και οι υπάλληλοι των καταστημάτων τύπου, ανακοίνωση του συλλόγου των οποίων δημοσιεύω παρακάτω.
tsakthan

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ Δ.Α.Α.


ΑΘΗΝΑ 12 -11 Ο7
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Η γενική συνέλευση του σωματείου που συνήλθε στις 9-11-07 στα γραφεία της Ο.Ι.Υ.Ε, αφού άκουσε την εισήγηση του προέδρου κατέληξε μετά από πλούσια συζήτηση ομόφωνα τα παρακάτω:
Α) Εγκρίνει τα πεπραγμένα του Δ.Σ από την τελευταία συνέλευση μέχρι τώρα καθώς και όλους τους χειρισμούς και τις ανακοινώσεις που κυκλοφόρησαν.
Β)Καταδικάζει την επίθεση εκφοβισμού των εργαζομένων από μεριάς της διεύθυνσης τις απαράδεκτες πρακτικές προσβολής της αξιοπρέπεια και της προσωπικότητας τους, που αποβλέπουν στην ηθική, εργασιακή και προσωπική τους εξόντωση.
Γ) Καταδικάζει την επιχειρούμενη στρατιωτικοποίηση της εργασίας με τις συνεχείς, αναίτιες τις περισσότερες φορές η για ασήμαντες αφορμές κλήση των εργαζομένων για συστάσεις στο γραφείο που στοχεύουν στον προσωπικό εκφοβισμό.
Δ) Καταδικάζει την αθέτηση από μεριάς της διεύθυνσης των συμφωνηθέντων για τους μισθούς και τις συνθήκες δουλειάς

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΕΊ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Να επιδοθεί το παρόν ψήφισμα στην διεύθυνση και να γίνουν άμεσες διαπραγματεύσεις στο παρακάτω πλαίσιο:
· Να σταματήσει τώρα η επιχείρηση εκφοβισμού.
· Nα παρθούν μέτρα για την βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας ( άμεση αντικατάσταση όσων θέλουν να πάνε τουαλέτα εντός πεντάλεπτου, βάρη που σηκώνουν οι γυναίκες, χώρος για να φυλάσσονται τα ρούχα των εργαζομένων, εφαρμογή του διαλείμματος ανεξαρτήτως φόρτου εργασίας κλπ)
· Να τοποθετηθεί timer η βιβλίο παρουσίας όπου θα αναγράφεται η ακριβής προσέλευση και αποχώρηση από την εργασία και με βάση αυτό να βγαίνει η μισθοδοσία
· Απαιτούμε την υλοποίηση από μεριάς της διεύθυνσης των συμφωνηθέντων με το σωματείο που αφορούν τις αυξήσεις των μισθών, το επίδομα σίτισης, και το πρόγραμμα εργασίας έως τέλος του χρόνου
Σε περίπτωση που η διεύθυνση επιμείνει στις μέχρι τώρα πρακτικές της, πράγμα που δεν το ευχόμαστε, η συνέλευση εξουσιοδοτεί το Δ.Σ για τα παρακάτω:

· Να οργανωθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Κ1 όπου να καλεστούν για συμπαράσταση και αλληλεγγύη κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα συνεργαζόμενα σωματεία του αεροδρομίου και γενικά σωματεία που θέλουν να δηλώσουν την συμπαράσταση τους, τα ΜΜΕ.
· Κήρυξη στάσης εργασίας σε μέρα και ώρα που θα αποφασίσει το Δ.Σ
· Απεργία στις 12-12-07
Όλα τα παραπάνω δηλώνουμε ότι θα τα στηρίξουμε αποφασιστικά από τυχόν επιθέσεις απεργοσπαστικού χαρακτήρα ζητώντας την ενίσχυση των σωματείων και ομοσπονδιών του αεροδρομίου, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, καθώς και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων της Αθήνας.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Πάτρα: Διοργάνωση κινηματογραφικών σεμιναρίων

Καν’το όπως ο Μπέργκμαν» «Από το Θεατρικό Έργο στην Κινηματογραφική Ταινία»


Η «Καλλιτεχνική Διάδραση» και η «Βιομηχανική στο Λιθογραφείον» διοργανώνουν με τη συνεργασία της Δ.Ε.Π.Α.Π. της θεατρικής ομάδας «Ρεφενέ», του Συλλόγου Αποφοίτων του τμήματος Θεατρικών σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας και των Εκδόσεων «Αιγόκερως» την ενότητα εκδηλώσεων



«Από το Θεατρικό Έργο στην Κινηματογραφική Ταινία»

Την Τρίτη 13-11-2007 στις 8. 30 θα προβληθεί η ταινία του Τζόζεφ Λόουζι «Ο Υπηρέτης» του 1963 που βασίστηκε σε πρωτότυπο σενάριο του Χάρολντ Πίντερ.

Θα προηγηθεί εισήγηση της Νόρας Ράλλη αρθρογράφου και ποιήτριας
και του Γιάννη Καραμπίτσου (καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσης)



Χορηγοί Επικοινωνίας

Εφημερίδα: ΗΜΕΡΑ
Ραδιοφωνικοί σταθμοί: MOJO RADIO 107.7, ΣΚΑΙ 89.4, Μελωδία FM 100.4, ΗΜΕΡΑ FM, ΡΑΔΙΟ ΓΑΜΜΑ Τηλεοπτικοί Σταθμοί: ΠΑΤΡΑ TV
Ηλεκτρονικά Περιοδικά: www.cineek.gr, www.westweb.gr























ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ



Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, 20.00, Ιντεάλ, Ταινίες Δήμου Αβδελιώδη:

Όλα τα μέλη της Καλλιτεχνικής Διάδρασης και οι μαθητές των σεμιναρίων καλούνται να παρακολουθήσουν την προβολή των ταινιών του Δήμου Αβδελιώδη (Το Δέντρο που Πληγώναμε, Αθέμιτος Συναγωνισμός, Η Νίκη της Σαμοθράκης) όπου θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν με τον σκηνοθέτη. Την εκδήλωση διοργανώνουν η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας (ελεύθερη είσοδος).



Σάββατο 10 Νοεμβρίου, 14.00, Μέγαρο Λόγου και Τέχνης,

Εργαστήρι Σκηνοθεσίας και Εικονοληψίας:

Έναρξη εργαστηρίου Σκηνοθεσίας και Εικονοληψίας με τελευταίο ανοιχτό σεμινάριο και λήξη των εγγραφών. Πραγματοποίηση μίνι γυρίσματος τρίλεπτης σκηνής (ελεύθερη είσοδος).



Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 11.00, Α.ΣΤ.Ο. (Βαλτετσίου 3):

Λέσχη Ανάγνωσης «Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι»

Συνέχεια της πρώτης συνάντησης της Λέσχης Ανάγνωσης με τίτλο «Αρσένι και Αντρέι Ταρκόφσκι: Ποίηση και Κινηματογράφος». Θα διαβαστούν αποσπάσματα από βιβλία των Αρσένι και Αντρέι Ταρκόφσκι και θα προβληθούν αποσπάσματα από όλες τις ταινίες του Αντρέι Ταρκόφσκι. Μετά την πρώτη συνάντηση την Κυριακή 4 Νοεμβρίου και τη μεγάλη συμμετοχή που παρουσιάστηκε, τα μέλη της Λέσχης αποφάσισαν η λέσχη να είναι «ανοιχτή» και να δεχτεί την εγγραφή σε πάνω από 20 άτομα, χωρίς περιορισμό (ελεύθερη είσοδος).



Τρίτη 13 Νοεμβρίου, 20.30, Λιθογραφείον, Μαιζώνος 172Β:

Από το Θεατρικό έργο στην Κινηματογραφική ταινία:

Ο Υπηρέτης (1963) του Τζόζεφ Λόουζι σε πρωτότυπο σενάριο του Χάρολντ Πίντερ



Παρασκευή 16 Νοεμβρίου, 20.30, Α.Σ.Τ.Ο.:

Εργαστήριο Ιστορίας Κινηματογράφου-Ανάλυση Ταινίας

Προβολή και Ανάλυση της ταινίας «Καθρέφτης» του Αντρέι Ταρκόφσκι (ελεύθερη είσοδος)



Σάββατο 17 Νοεμβρίου, 18.00, Μέγαρο Λόγου και Τέχνης:

Προβολή της ταινίας του Ντάλτον Τράμπο «Ο Τζόνι πήρε τ΄ όπλο του» (ελεύθερη είσοδος)



ΠΡΟΣΕΧΩΣ



Πέμπτη 29 Νοεμβρίου, 21.00, Ιντεάλ:

«Ο Γιάννης Σμαραγδής από τον Καβάφη στον Ελ Γκρέκο»

Προβολή της ταινίας «Καβάφης» και ενός 40λεπτου making of της ταινίας El Greco

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη (ελεύθερη είσοδος)



Πρόγραμμα εκδήλωσης «Από το Θεατρικό Έργο στην Κινηματογραφική Ταινία»

(Διοργάνωση: Καλλιτεχνική Διάδραση και Βιομηχανική στο Λιθογραφείον)



13-11-2007 Ο Υπηρέτης του Χάρολντ Πίντερ σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Λόουζι
Εισήγηση: Νόρα Ράλλη, αρθρογράφος, ποιήτρια

20-11-2007 Άμλετ του Γουίλιαμ Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Γριγκόρι Κόζιντσεφ

Εισήγηση: Δήμος Αβδελιώδης, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόρειου Αιγαίου

27-11-2007 Ο Θρόνος του Αίματος βασισμένη στον Μάκβεθ του Γουίλιαμ Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Ακίρα Κουροσάβα

Εισήγηση: Αδάμ Αδαμόπουλος, επίκουρος καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Θράκης

4-12-2007 Βασιλιάς Ληρ του Γουίλιαμ Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Γριγκόρι Κόζιντσεφ
Εισήγηση: Βάσω Σακελάρη, διδάσκουσα στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας

11-12-2007 Οθέλλος του Γουίλιαμ Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Όρσον Γουέλς
Εισήγηση: Τηλέμαχος Τσαρδάκας, ποιητής

18-12-2007 Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Γουίλιαμ Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Μπαζ Λούρμαν
Εισήγηση: Ζωάννα Υφαντίδου, απόφοιτος τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας

8-1-2008 Δεσποινίς Τζούλια του Αυγούστου Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία Αλφ Σιέμπεργκ
Εισήγηση: Γιώργος Κομητόπουλος, σκηνοθέτης, ηθοποιός

15-1-2008 Βυσσινόκηπος του Άντον Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη

Εισήγηση: Χριστίνα Κόκκοτα, θεατρολόγος

22-1-2008 Μηχανικά Πιάνα Εμπνευσμένη από το θεατρικό Έργο Πλατόνοφ του Άντον Τσέχοφ

και διηγήματα του σε σκηνοθεσία Νικήτα Μιχάλκοφ
Εισήγηση: Γιάννης Καραμπίτσος, σκηνοθέτης, μοντέρ, κριτικός κινηματογράφου

29-1-2008 Ηλέκτρα του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μίκλος Γιάντσο (ελεύθερη διασκευή)
Εισήγηση: Κωνσταντίνος Βαλάκας, αναπληρωτής καθηγητής τμήμ. Φιλοσοφίας Παν. Πάτρας

5-2-2008 Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Γιώργου Τζαβέλλα
Εισήγηση: Γιούλη Δούβου, απόφοιτος τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας

12-2-2008 Μήδεια του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Πιέρ Πάολο Παζολίνι
Εισήγηση: Μαριάνα Ξυνή, απόφοιτος τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας

19-2-2008 Κραυγή Γυναικών ελεύθερη διασκευή Μήδειας σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν
Εισήγηση: Μάρθα Κοσκινά, απόφοιτος τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας

26-2-2008 Τρωάδες του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
Εισήγηση: Γιάννης Γεωργακάκης, σκηνοθέτης θεατρικού σχήματος «Ρεφενέ»

4-3 Κόκκινα Φανάρια του Αλέκου Γαλανού σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη
Εισήγηση: Κωνσταντίνος Κυριακός, λέκτορας τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας

11-3 Βόιτσεκ του Γκεόργκ Μπύχνερ σε σκηνοθεσία Γιάνους Σαζ
Εισήγηση: Αικατερίνη Καλέρη, αναπληρώτρια καθηγήτρια τμήμ. Θεατρικών Σπουδών Παν. Πάτρας

18-3 Λόγος του Κάι Μουνκ σε σκηνοθεσία Καρλ Ντράγερ
Εισήγηση: Μωϋσής Μπουντουρίδης, καθηγητής Μαθηματικού Τμήματος Πανεπιστημίου Πάτρας

1-4 Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ του Ρ. Β. Φασμπίντερ σε σκηνοθεσία του ίδιου Εισήγηση: Αθανασία Δανελάτου, δικηγόρος, κοινωνιολόγος

8-4 Μετά την Πρόβα, ταινία για τον κόσμο του θεάτρου από τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Εισήγηση: Φάνης Δίπλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

15-4 Νύχτα Πρεμιέρας, ταινία για τον κόσμο του θεάτρου από τον Τζον Κασαβέτη
Εισήγηση: Τατιάνα Λοβέρδου, χορογράφος



Στην αίθουσα της θεατρικής ομάδας «Ρεφενέ» θα πραγματοποιηθούν οι προβολές:

Παρασκευή 23-11-2007, 20.30 Άμλετ του Γουίλιαμ Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Λώρενς Ολίβιε

Παρασκευή 18-1-2008, 20.30 Ο Θείος Βάνια του Άντον Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Α.Κοντσαλόφσκι
Εισήγηση: Λύδια Κονιόρδου, ηθοποιός, σκηνοθέτης, καλλιτεχνική διευθύντρια ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας

Παρασκευή 29-2-2008, 20.30 Ηλέκτρα του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη



Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Γιάννης Καραμπίτσος

Με τη συνεργασία της Δ.Ε.Π.Α.Π., του θεατρικού σχήματος «Ρεφενέ», του Συλλόγου Αποφοίτων του τμήματος Θεατρικών σπουδών Πάτρας και των εκδόσεων «Αιγόκερως

Χορηγοί Επικοινωνίας

Εφημερίδα: ΗΜΕΡΑ, Ραδιοφωνικοί σταθμοί: MOJO RADIO 107.7, ΣΚΑΙ 89.4, Μελωδία FM 100.4, ΗΜΕΡΑ FM, ΡΑΔΙΟ ΓΑΜΜΑ Τηλεοπτικοί Σταθμοί: ΠΑΤΡΑ TV
Ηλεκτρονικά Περιοδικά: www.cineek.gr, www.westweb.gr

Η περιφερειακή λεωφόρος χαριστική βολή στον Υμηττό

Κρατάει χρόνια αυτή η δύσοσμη κολώνια. Στο όνομα της "ανάπτυξης", ελληνικού καπιταλιστικού τύπου, οι διοικούντες την Ελλάδα και την πρωτεύουσα εδώ και τρεις δεκαετίες έχουν βάλει "μεγάλους στόχους", ένας εκ των οποίων είναι η κατασκευή της δυτικής περιφερειακής λεωφόρου του Υμηττού, η οποία σήμερα περνάει μέσα από την Ηλιούπολη και την Αργυρούπολη με καταστρεπτικές συνέπειες για τα δύο αυτά πάλαι ποτέ πράσινα προάστεια της Αθήνας. Στο βωμό, όμως, της ψηφοθηρικής πολιτικής των κομμάτων εξουσίας αλλά και των μικρότερων, προτεινόταν τόσα χρόνια να φύγει η λεωφόρος από την πόλη και να περάσει από το δάσος πάνω από την πόλη χωρίς όσοι έκαναν αυτή την «πρόταση» να λογαριάζουν τις συνέπειες, τις οποίες αποκάλυπταν με τους αγώνες τους η Πρωτοβουλία Πολιτών για την Προστασία του Υμηττού, η Παρέμβαση Δημοτών Ηλιούπολς, το Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης στην Ηλιούπολη και άλλοι φορείς. Παρακάτω δημοσιεύω το κείμενο του φίλου και συναγωνιστή Πάνου Τότσικα, που όλα αυτά τα χρόνια ασχολείται με το θέμα γνωρίζοντας όλες τις πτυχές του και αγωνιζόμενος για την αποτροπή των δεινών που μας περιμένουν αν το έργο αυτό γίνει χωρίς τις σωστές προδιαγραφές και το μόνο που θα μείνει θα είναι τα κέρδη των κατασκευαστριών εταιριών.
tsakthan


Η περιφερειακή λεωφόρος χαριστική βολή στον Υμηττό


Το νότιο τμήμα της δυτικής περιφερειακής λεωφόρου Υμηττού προβλέπεται να κατασκευαστεί ως συνέχεια της υφιστάμενης «Αττικής Οδού», από το στρατόπεδο Σακέττα (Βύρωνας) μέχρι τα όρια των δήμων Αργυρούπολης - Γλυφάδας και να συνδεθεί με το νέο οδικό άξονα Σπάτων - Ελληνικού, μέχρι την παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος.

Το συνολικό μήκος του νέου αυτοκινητόδρομου προβλέπεται να είναι 10 χιλιόμετρα περίπου, εκ των οποίων τα 7 προβλέπεται να περάσουν από τον ορεινό όγκο του Υμηττού πάνω από τον Καρέα, την Ηλιούπολη και την Αργυρούπολη.

Η μελέτη του 1996
Σύμφωνα με την μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ του 1996, ο νέος αυτοκινητόδρομος προβλέπεται να έχει 3 λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, βοηθητικές λωρίδες στις δύο άκρες και νησίδα στη μέση. Δηλαδή το συνολικό πλάτος του δρόμου θα φθάνει περίπου τα 45 μέτρα. Επίσης στην περιοχή του Προφήτη Ηλία Ηλιούπολης προβλέπεται μια πελώρια κοιλαδογέφυρα, τοιχεία αντιστήριξης από μπετόν κ.λ.π. Ακόμη, προβλέπεται η επιφανειακή -κατά κύριο λόγο- χάραξη του νέου αυτοκινητόδρομου, με δύο μικρά υπογειοποιημένα τμήματα (σήραγγες «Καρέα» και «Αστυνομικών» μήκους 200 και 300 περίπου μέτρων αντίστοιχα), καθώς και η υπογειοποίηση του τμήματος μεταξύ των δήμων Αργυρούπολης και Ελληνικού, από το νεκροταφείο της Αργυρούπολης μέχρι την λεωφόρο Βουλιαγμένης μήκους περίπου 1200 μέτρων. Τέλος, η μελέτη του 1996 προέβλεπε την δημιουργία ανισόπεδων κόμβων σύνδεσης του νέου αυτοκινητόδρομου, με το υφιστάμενο οδικό δίκτυο των παρακείμενων δήμων:
α) με τον δήμο Βύρωνα, στο στρατόπεδο Σακέττα
β) με τον δήμο Ηλιούπολης, στην λεωφόρο Σοφοκλή Βενιζέλου
γ) με τον δήμο Αργυρούπολης, στην λεωφόρο Βουλιαγμένης
δ) με το δήμο Γλυφάδας, στην περιοχή Τερψιθέας

Η σημερινή μελέτη
Στην σημερινή μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ, η οποία δεν έχει δοθεί ακόμα στη δημοσιότητα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαθέτουμε προβλέπεται η ίδια περίπου χάραξη με την μελέτη του 1996, με μεγαλύτερου μήκους υπογειοποιημένα τμήματα (τούνελ). Επίσης προβλέπεται ένας νέος ανισόπεδος κόμβος σύνδεσης στα όρια Αργυρούπολης - Ελληνικού - Γλυφάδας, ενώ μετατοπίζεται στην περιοχή Αγίας Ειρήνης Αργυρούπολης, ο ανισόπεδος κόμβος σύνδεσης με τον νέο οδικό άξονα αεροδρομίου Σπάτων - πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Ακόμη, προβλέπονται σταθμοί διοδίων, δεδομένου ότι αυτοί οι νέοι οδικοί άξονες θα κατασκευαστούν ως «Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα» (ΣΔΙΤ) και θα τους εκμεταλλεύονται ιδιώτες για μερικές δεκαετίες. Από όσα γνωρίζουμε, η μελέτη του νότιου τμήματος της Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού, δεν συνοδεύεται από εγκεκριμένη (ή επικαιροποιημένη) μελέτη σκοπιμότητας, από την οποία να προκύπτει η αναγκαιότητα κατασκευής ενός αυτοκινητοδρόμου με αυτά τα χαρακτηριστικά, ούτε από μελέτη με επικαιροποιημένα στοιχεία για τους σημερινούς και τους προβλεπόμενους φόρτους κυκλοφορίας κ.λ.π.

Περιφερειακή λεωφόρος Υμηττού και εναλλακτικές προτάσεις

Α’ εναλλακτική πρόταση (Δημοτικές Παρατάξεις Ηλιούπολης, 2006)
Με δεδομένη την κατασκευή του νέου αυτοκινητόδρομου στον Υμηττό, προτείνεται η μετατόπιση κάποιων προβλεπόμενων κόμβων σύνδεσης με το υπάρχον τοπικό δίκτυο και η υπογειοποίηση μέχρι την λεωφόρο Βουλιαγμένης.

Β’ εναλλακτική πρόταση (Διάφοροι Φορείς)
Η πλήρης υπογειοποίηση της περιφερειακής λεωφόρου κάτω από τον Υμηττό και η υπόγεια σύνδεση της με τον νέο οδικό άξονα αεροδρομίου Σπάτων - πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού.

Γ’ εναλλακτική πρόταση (Συντονιστική Επιτροπή Φορέων Ηλιούπολης, 1996)
Η πλήρης υπογειοποίηση της περιφερειακής λεωφόρου κάτω από την εντός σχεδίου περιοχή των δήμων Ηλιούπολης - Αργυρούπολης και η σύνδεση της με την λεωφόρο Αλίμου, περιορίζοντας το συνολικό μήκος της σε 4 - 5 χιλιόμετρα.

Δ’ εναλλακτική πρόταση (Συντονιστική Επιτροπή Φορέων Ηλιούπολης, 1996)
Παραλλαγή της προηγούμενης πρότασης, με υπογειοποίηση κάποιων τμημάτων και «βύθιση» κάποιων άλλων (cut and cover) στον άξονα Ελλήνων Αξιωματικών - Ελευθέριου Βενιζέλου - Ηρώων Πολυτεχνείου - Αργυρουπόλεως - Αλεξιουπόλεως (π.χ. υπογειοποίηση στην μεγάλη κατηφόρα της λεωφόρου Ελευθέριου Βενιζέλου μεταξύ Καρέα - Ηλιούπολης, στην κεντρική πλατεία Ηλιούπολης κ.α.) Στόχος της πρότασης αυτής είναι ο διαχωρισμός της τοπικής - επιφανειακής κυκλοφορίας οχημάτων από την υπερτοπική - υπόγεια κυκλοφορία και η αξιοποίηση τμημάτων του σημερινού οδικού άξονα ως χώρων πράσινου, στάθμευσης οχημάτων κ.α.

Ε’ εναλλακτική πρόταση (Διάφοροι Φορείς)
Εγκατάλειψη της δημιουργίας ενός νέου αυτοκινητόδρομου στον Υμηττό και διαφορετική διαχείρηση του υφιστάμενου οδικού άξονα (Ελλήνων Αξιωματικών - Ελευθέριου Βενιζέλου - Πρωτόπαππα - Αργυρουπόλεως - Αλεξιουπόλεως) με βάση διαφορετικές πολιτικές επιλογές μετακίνησης (ενίσχυση των δημοσίων μεταφορικών μέσων και όχι πριμοδότηση της χρήσης των Ι.Χ.).
Η πρόταση αυτή σημαίνει ότι δεν προωθείται η κυρίαρχη πολιτική μετακίνησης στην Αθήνα μέσω του Ι.Χ. αυτοκινήτου, αλλά δίνεται προτεραιότητα στην ενίσχυση των δημοσίων υποδομών, των δημοσίων μεταφορικών μέσων (λεωφορεία, τραμ, μετρό).

Πάνος Τότσικας, Πολεοδόμος

Από την "Πανεπιστημιακή Φάλαγγα" στη "Φοιτητική Συντροφιά" και τις "Αριστερές Συσπειρώσεις Φοιτητών"

ΑΠΟ ΤΗΝ «ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ» ΣΤΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ» ΚΑΙ ΤΙΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ»
ΠΤΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πρώτο μέρος

Οι πρώτοι δέκτες των απόψεων που εκφράζει ο διδάσκων ή η διδάσκουσα είναι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες. Γι’ αυτό το λόγο, στο βαθμό που η διδασκαλία είναι ελεύθερη και ο διάλογος ουσιαστι­κός τότε το πανεπιστήμιο είναι ένας οργανισμός ανώτερης μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης των πολιτών. Κατά την άποψη των συντακτών της εφημερί­δας «Φοιτητική Συντροφιά», το πανεπιστήμιο «στις δημοκρα­τικές χώρες θεωρήθηκε ο κυριότερος φρουρός του δικαιώματος της λευτε­ριάς στη σκέψη και στη διάδοση των ιδεών και στάθηκε ο θεμελιωτής του δημοκρατικού οικoδoμήματoς, με τη σημερινή έννοια της λέξης δημοκρατία». Ήταν όμως πάντοτε τόσο ειδυλλιακές οι καταστάσεις στην ανώτατη παιδεία ώστε να παράγεται αρμονικά το επιστημονικό δυναμικό της χώρας ή μήπως, αντίθετα, η κρατική εξουσία επεδίωκε και επιδιώκει τον έλεγχο της παραγωγής και διάδοσης της γνώσης σ' ένα ασφυκτικό πολιτικό πλαίσιο που λίγα περιθώρια για δημιουργία αφήνει; Ποιος ήταν και είναι ο ρόλος του κινήματος των εκπαιδευομένων και ποια η παρέμβασή του στα δημόσια πράγ­ματα;

Το φοιτητικό κίνημα είναι ταυτόχρονα παλαιό και νέο κοινωνικό κίνημα. Παλαιό με την έννοια ότι υφίσταται ήδη από την συγκρότηση του πρώτου πανεπιστημίου μέσα στο χώρο του νεοελληνικού κράτους και αγωνίστηκε για τη δημοκρατική αναγέννηση της παιδείας και στήριξε τους εθνικούς αγώνες. Νέο με την έννοια ότι, μετά τη μαζικοποίηση των ΑΕΙ και την είσοδο φοιτη­τών/τριών σ' αυτά που προέρχονταν από τα λαϊκά - εργατικά και αγροτικά κοινωνικά στρώματα, έτρεφε την προσοχή του σε ζητήματα που ξέφευγαν από την οικονομίστικη αντίληψη για την παιδεία και την κοινωνία, στο εσωτερικό ενός ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους, αμφισβητώντας την κυρίαρχη αστι­κή πολιτική. Αυτή η αμφισβήτηση είναι μεν προϊόν της παρέμβασης αντικαπι­ταλιστικών και επαναστατικών δυνάμεων στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων αλλά προκύπτει και από την ιδεολογική αναζήτηση των φοιτητών που στοχεύει στην ανίχνευση νέων πολιτισμικών ταυτοτήτων πέρα από την κοινωνική/ταξική

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών- το πρώτο της χώρας- ιδρύθηκε το 1837, επί βασιλείας Όθωνος. Η κυβέρνηση της εποχής, πιστή στα πρότυπα των Γερμα­νικών και Αυστριακών πανεπιστημίων, επέβαλε καθηγητές γερμανικής παιδείας και νοοτροπίας για να διδάξουν, αντιμετωπίζοντας τη δυσπιστία του φοιτητικού σώματος και την κοινωνική αντίδραση. Μέσα στα πλαίσια αυτά ξέσπασαν φοιτητικές ταραχές κατά την εορτή της 25 Μαρτίου 1841, εξεγέρσεις εναντίον των καθηγητών γερμανικής παιδείας - ή και καταγωγής π.χ. Ξ. Λάνδερερ - που αντιμετωπίστηκαν τόσο από την κρατική εξουσία όσο και από τη Σύγκλητο με τη βία και την καταστολή χωρίς να αναζητηθούν περιθώρια διαλόγου. Αντι­θέτως υπήρχε και περίπτωση κατά την οποία η Σύγκλητος πήρε το μέρος μεγάλης μερίδας φοιτητών απέναντι στον καθηγητή (γαλλικής Παιδείας) Φ. Πυλαρινού από τη Φιλοσοφική Σχολή - κι αυτό γιατί εξέφραζε αντι-οθωνικές ιδέες. Η πρώτη περίοδος του νεο-ελληνικού κρατικού σχηματισμού χαρακτη­ρίζεται, κατ' αυτόν τον τρόπο ως μία περίοδος βίας και καταστολής κατά την οποία επιβλήθηκε εκ των άνω στο πανεπιστήμιο Αθηνών το γερμανο-αυστριακό πρότυπο, χωρίς να γίνεται μνεία οποιασδήποτε μεταρρυθμιστικής απόπειρας. Η πτώση του Όθωνα από το βασιλικό θρόνο έθεσε τέλος σ' αυτή την περίοδο και για το πανεπιστήμιο Αθηνών, οι φοιτητές του οποίου. αποτέλεσαν την «εμπροσθοφυλακή» - κατά την άποψη του Υπουργού Παιδείας Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, ο οποίος εδήλωσε χαρακτηριστικά ότι το Πανεπιστήμιο «παρή­γαγε την επανάστασιν» - του λαϊκού αυτού κινήματος για την ανατροπή του Όθωνα και την εγκαθίδρυση μιας νέας συνταγματικής μοναρχίας. Στα πλαίσια αυτά εκδηλώνεται η πρώτη εκ των άνω κρατική παρέμβαση, με το ψήφισμα της Προσωρινής Κυβερνήσεως της 21ης Σεπτεμβρίου 1862, που ίδρυσε την «Πα­νεπιστημιακή Εθνοφυλακή» ή «Πανεπιστημιακή Φάλαγγα» ενσωματώνοντας σ' αυτήν την πλειοψηφία των φοιτητών του πανεπιστημίου Αθήνας.

Οι στόχοι της φάλαγγας, που απετέλεσε τα πρώτα χρόνια ένα είδος αστυνομικού σώματος στην υπηρεσία της Προσωρινής Κυβέρνησης ήταν να εισάγει μεταρρυθμίσεις στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με βάση τα πρότυπα των Δυτικοευρωπαϊκών πανεπιστημίων και να βοηθήσει στην εκγύμναση / στρατιω­τικοποίηση των μελών της για τις μελλοντικές εξορμήσεις απελευθέρωσης εθνικών εδαφών από την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που βάδιζε αργά-αργά προς την κατάρρευση. Η «πανεπιστημιακή φάλαγγα» γνώ­ρισε στιγμές δόξας στους εθνικούς αυτούς αγώνες, αλλά και στιγμές ήττας όταν εντασσόταν στα κρατικο-κομματικά παιγνίδια και τις ίντριγκες των πολιτι­κών ηγετών. Τελικά η πανεπιστημιακή φάλαγγα μετά από τις πολλές επανι­δρύσεις, διαλύθηκε ύστερα από την αποτυχημένη εξέγερση και καταστολή της κατάληψης του Πανεπιστημίου Αθήνας με επέμβαση της Κυβέρνησης Θ. Δε­ληγιάννης το Νοέμβριο του 1896 - ο ξεσηκωμός αυτός χαρακτηρίστηκε ως το Πρώτο Πολυτεχνείο» καθώς και λόγω της συμμετοχής στον ξεσηκωμό της Κρήτης «όπου χάθηκαν τα περισσότερα μέλη της. Η ιστορία της «Πανεπιστη­μιακής Φάλαγγας» μέσα από τις αντιφάσεις της οργάνωσης αυτής, κατέδειξε πως μια οργάνωση μπορεί, παρά τον αρχικό προορισμό της και τις προθέσεις του δημιουργού της -δηλ. του κράτους- μπορεί να αποτελέσει όργανο πάλης -στα χέρια των φοιτητών, έστω και για μικρά χρονικά διαστήματα. Η αστική επανάσταση» του 1909 και η άνοδος στην εξουσία μιας νέας γενιάς πολιτικών που έβαλαν, στόχο τον εκσυγχρονισμό των δομών του νεοελληνικού κράτους δεν θα μπορούσαν να αφήσουν απ' έξω τον πανεπιστημιακό χώρο. Δύο σημα­ντικές παρεμβάσεις, ο οργανισμός του Πανεπιστημίου Αθηνών που θεσπίστηκε το 1911 από την Βενιζελική κυβέρνηση και ο νόμος 5343/1932 που διατηρήθηκε χωρίς ουσιαστική αλλαγή ως το 1982, βασίζονται στη λογική «το υπουργείο θα ασκεί άμεσα τον έλεγχο στα ΑΕΙ και η πολιτεία θα καθορίζει μόνη της την πολιτική που θα ακολουθεί»[1] και στην προσπάθεια ανακατανομής εξουσιών και αρμοδιοτήτων, μέσα στα πλαίσια του διδακτικού φορέα .

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1900 - 30 και της επικράτησης της Βενιζελικής παράταξης εκδηλώνονται αντιφατικά φοιτητικά κινήματα που διεκ­δικούν πότε προοδευτικού τύπου μεταρρυθμίσεις (π.χ. κίνημα για την επικρά­τηση της δημοτικής γλώσσας) και πότε οπισθοδρομικού χαρακτήρα λύσεις (π.χ ταραχές του 1901 για τη μετάφραση του «Ευαγγελίου» στην καθομιλου­μένη γλώσσα, τα γνωστά ως (Ευαγγελιακά» επεισόδια). Το 1909 λίγο πριν την εξέγερση στο Γουδί δημιουργήθηκε η «Πανεπιστημιακή Ένωσις» από φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθήνας με τους παρακάτω στόχους: «η δια παντός τρόπου ίδρυσης Φοιτητικής Λέσχης, η επιδίωξη ιδρύσεως στρατιωτικού καθαρώς φοιτητικού σώματος, η βελτίωση των συνθηκών της φοιτητικής ζωής και η εξύψωσις γενικώς της φοιτητικής θέσεως» . Η Πανεπιστημιακή Ενωσις» απευθύνει εκκλήσεις προς «το Βασιλιά και τον ζητά να ενεργήσει ώστε να ορθοποδήσει η χώρα και να μην οδηγηθεί στην καταστροφή».

Ταυτόχρονα έρχεται να υποστηρίξει τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» που θα προβεί αργότερα (Αύγουστος 1909) στο επαναστατικό εγχείρημα στο Γουδί. Είναι σαφές ότι η «Πανεπιστημιακή Ενωσις» απευθύνει τα αιτήματά της στους κατ' εξοχήν αρμόδιους παραλήπτες: το βασιλιά που είναι η κεφαλή του κράτους της εποχής εκείνης καθώς και στους μελλοντικούς διαχειριστές του. Οι στόχοι επιτεύχθηκαν µε την παρέμβαση της επαναστατικής κυβέρνησης Ζορμπά που αναγνώρισε τη δράση της Πανεπιστημιακής ενώσεως και βοήθησε στη σύσταση μιας νέας πανεπιστημιακής φάλαγγας που αργότερα διασπάστη­κε λόγω κομματικών/προσωπικών διαμαχών. Επίσης σ' αυτό το χρονικό διάστη­μα σημαντικό ρόλο στον αντιμοναρχικό αιώνα έπαιξε η Παμφοιτητική Δημοκρατική Νεολαία» που συνέβαλε στην αναχαίτιση βασιλικών στρατιωτικών αντικινημάτων το 1923. Όμως η κυριότερη από όλες τις φοιτητικές οργανώσεις που έμελλε να «γράψει ιστορία», ως το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν η «Φοιτητική Συντροφιά» που έβαλε τα θεμέλια για τη μελλοντική διοργάνωση του φοιτητι­κού κινήματος σε αυτόνομη, πλέον, βάση, χωρίς να υπερφαλαγγίζεται από κομματικούς και κρατικές παρεμβάσεις. Οι στόχοι του φοιτητικού κινήματος που επηρεάζεται από τη «Φοιτητική Συντροφιά» αφορούν «τις εσωτερικές κοινωνικές αλλαγές, όπως οι αγώνες για την επικράτηση της δημοτικής γλώσ­σας, οι αγώνες για το οχτάωρο εργασίας, την ασφάλεια των εργαζομένων και φυσικά τη βελτίωση των συνθηκών ζωής που αφορούν τους ίδιους, δηλ. τη βελτίωση της παιδείας, τον εκδημοκρατισμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κλπ. Η «Φοιτητική Συντροφιά» αναγνωρίζεται σαν σωματείο το 1921 με την υπ' αριθμ. 487 του Πρωτοδικείου Αθηνών είναι το πρώτο φοιτητικό σωματείο που συστήθηκε από τα κάτω, χωρίς κομματική ή κρατική πρωτοβουλία. Ιδρύθηκε και διαλύθηκε τρεις φορές, λόγω της έξωθεν παρεμβάσεως ή εξαιτίας πολεμι­κών γεγονότων. Στο διάστημα της παρέμβασής της και ιδιαίτερα κατά την 3η περίοδο (1920 - 9) δόθηκαν σκληρές μάχες με τους οπαδούς της καθαρεύου­σας, κινητοποιώντας την πλειοψηφία των προοδευτικών διανοουμένων της εποχής και κατάφερε να επιδράσει στους πολιτικούς συσχετισμούς σε τέτοιο βαθμό ώστε να πετύχει την εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας στη δημοτική στοιχειώδη εκπαίδευση. Η επικέντρωση όμως της «Φοιτητικής Συντροφιάς» στο γλωσσικό, της στέρησε τους άξονες παρέμβασης εν τούτοις "όμως πολλά από τα μέλη της συνέχισαν να αγωνίζονται με άλλους τρόπους και μέσα, μετά τη διάλυσή της το 1929. 'Όπως τονίσαμε πρωτύτερα με τον νόμο 5343/1932 το Κράτος παρενέβη έτσι ώστε να αναδιοργανωθεί η Ανώτατη Εκπαίδευση. Παράλληλα ιδρύεται το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, µε νόμους και διατάγματα προωθείται µια µορφή αυτοδιοίκησης για τα Α.Ε.I., δημιουργούνται νέα τµήµατα και σχολές και αναβαθμίζονται - για τα µέτρα της εποχής - τα Αναγνωστήρια, οι Βιβλιοθήκες κλπ. και, τέλος, δίνεται το δικαίωμα στους φοιτητές να ιδρύουν συλλόγους. Βέβαια, τίποτε δεν δόθηκε µε πρωτοβουλία µόνον του Κράτους. Οι φοιτητικοί σύλλογοι προώθησαν µε αγωνιστικές κινη­τοποιήσεις (π.χ απεργία φοιτητών 1929 - 30 µε σύνθημα: «λαϊκό και σύγχρονο Πανεπιστήμιο) τα ιδιαίτερα αιτήµατά τους, που πολλές φορές αντιµετωπίστη­καν µε βίαιη καταστολή (υπουργός Παιδείας στη συγκεκριµένη περίοδο ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου). Η δεκαετία του 1930 - 40 κύλησε µε φοιτητικούς αγώνες ενάντια στον κρατικό και εσωπανεπιστηµιακό αυταρχισμό, στην περι­κοπή κονδυλίων και, κυρίως, ενάντια στην επικράτηση του φασισμού. Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φασισμού οι φοιτητές που δεν εννοούσαν να υποταχτούν στη Μεταξική δικτατορία, οργανώθηκαν στην ΟΚΝΕ και στα πανεπιστημιακά τµήµατά της, στελεχώνοντας κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης 1940 - 44 τις βασικές αντιστασιακές οργανώσεις φοιτητών και νεολαίας (π.χ ΕΠΟΝ κλπ.) είναι αυτονόητο ότι κατά την διάρκεια της κατοχής της χώρας από τις δυνάμεις του άξονα τα ΑΕΙ υπολειτουργούσαν και µόνο χάρη στις δυναμικές κινητοποιήσεις των φοιτητικών οργανώσεων λειτούργη­σαν.

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr

[1] Βλ. Βρυχέα Α. και Γαβρόγλου Κ. (1982) «Απόπειρες μεταρρύθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης 1911-1981». Θεσσαλονίκη: Εκδ. Σύγχρονα Θέματα.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΤΑΞΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ"

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΑΞΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ: ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΣΣΔ» ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ» ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 1-11-2007

Η δημόσια συζήτηση για τα 90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, που άνοιξε διάπλατα το δρόμο για να πραγματοποιηθούν τα όνειρα γενιών και γενιών προλεταρίων αγωνιστών και αγωνιστριών, οφείλει να στραφεί στο ερώτημα σχετικά με τη φύση και το χαρακτήρα των καθεστώτων που δημιουργήθηκαν. Αυτό είναι ένα χρέος απέναντι τόσο στους άνδρες και τις γυναίκες που πίστεψαν σ’ αυτό τον αγώνα για μια κοινωνία ελεύθερη, δημοκρατική και σοσιαλιστική αλλά και για τις νέες και τις ερχόμενες γενιές που μαθαίνουν ότι κάποτε έγινε αυτή η απόπειρα, κατέληξε, όμως, σε τραγωδία και στην αποκατάσταση του πιο άγριου καπιταλισμού.

Το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα προσφέρει μια νέα ερμηνεία της γέννησης, της εξέλιξης και του αφανισμού της Σοβιετικής Ένωσης. Το έργο των Ρέσνικ και Γούλφ, χρησιμοποιώντας το σύνολο της προϋπάρχουσας μαρξικής και μαρξιστικής βιβλιογραφίας πάνω στην ταξική θεωρία και ιστορία, εστιάζει τους φακούς του στις πολλαπλές ταξικές δομές που αλληλεπιδράσανε κατά τη διάρκεια της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης. Οι συγγραφείς αναπτύσσουν μια επιχειρηματολογία υποστηρίζοντας δύο ιδιαίτερα αμφιλεγόμενες θέσεις: (1) ότι ένα ιδιαίτερο είδος καπιταλιστικής ταξικής δομής αποτελούσε το πραγματικό ταξικό περιεχόμενο του αυτοαποκαλούμενου Σοβιετικού «σοσιαλισμού» και (2) ότι ο κομμουνισμός απαντήθηκε μόνο σε πολύ περιορισμένα και δευτερεύοντα πεδία της Σοβιετικής οικονομίας και έλαβε τη μορφή μιας κομμουνιστικού τύπου ταξικής δομής. Στηρίζονται σε μια διακριτή έννοια της κοινωνικής τάξης με βάση το «πλεόνασμα»,
Το 1ο μέρος του βιβλίου ξεκινά με μια συστηματική και νέου τύπου ταξική ανάλυση του τι είναι ένα κομμουνιστικό οικονομικό σύστημα και πώς λειτουργεί. Επεξεργάζεται μια έννοια του κομμουνισμού, που βασίζεται στον Μαρξ, ο οποίος την ορίζει ως μια ξεχωριστή και μη εκμεταλλευτική δομή. Αναπτύσσοντας την έννοια της κομμουνιστικής ταξικής δομής και εξερευνώντας ορισμένες από τις μορφικές παραλλαγές της, οι συγγραφείς θέτουν το ερώτημα: «Εγκατέστησε η ΕΣΣΔ οιεσδήποτε μορφές κομμουνιστικής ταξικής δομής, και αν ναι, πού, πότε και πώς εξελίχθηκαν;»
Το 2ο μέρος προσφέρει μια αρκετά παρόμοια ανάλυση μιας καπιταλιστικής δομής και των διαφορετικών μορφών της. Μεταξύ των τελευταίων, ξεχωρίζουν τις ιδιωτικές και τις κρατικές μορφές. Εξερευνούν τις δυνατότητες και τις συνέπειες κοινωνικών διευθετήσεων όπου κρατικοί αξιωματούχοι, και όχι ιδιώτες, ιδιοποιούνται τα πλεονάσματα που δημιουργούνται από τους εργάτες στις παραγωγικές επιχειρήσεις. Ξεχωρίζοντας τους ιδιωτικούς από τους κρατικούς καπιταλισμούς (από την άποψη του τρόπου οργάνωσης της παραγωγής και διανομής του πλεονάσματος), διατυπώνουν έναν ορισμό του κρατικού καπιταλισμού πολύ διαφορετικό από αυτούς που διατυπώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν για την ΕΣΣΔ. Αφιέρωσαν το 4ο κεφάλαιο στην αποσαφήνιση αυτής της διαφοράς και έθεσαν το ερώτημα: «Καθιέρωσε η ΕΣΣΔ κρατικό καπιταλισμό, και αν ναι, πού, πότε και με ποιες συνέπειες για την εξέλιξη του Σοβιετικού σοσιαλισμού;» Ήδη ο Λένιν είχε απαντήσει στο ερώτημα από το 1917 τονίζοντας ότι «ο σοσιαλισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά το κρατικο-καπιταλιστικό μονοπώλιο» προς όφελος, όμως, του λαού. Δεν έζησε παρά μόνο 6 χρόνια μετά από την απάντηση αυτή κι έτσι δε γνωρίζουμε αν θα οδηγούσε τα πράγματα αλλού, δηλαδή σε μια νέα «εμπειρία της Κομμούνας» όπως δήλωνε ότι επιθυμούσε.
Στο 3ο μέρος διατυπώνεται η άποψη ότι η ΕΣΣΔ δεν αποπειράθηκε ποτέ να οικοδομήσει τον κομμουνισμό (όχι ως ταξική δομή, και ακόμη λιγότερο ως κατάσταση έλλειψης τάξεων) στη βάση ολόκληρης της κοινωνίας. Αντιθέτως, η ΕΣΣΔ, καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, συμβόλιζε κυρίως μια κρατική μορφή καπιταλισμού. Το επαναστατικό κράτος των Μπολσεβίκων αντικατέστησε την ιδιωτική μορφή καπιταλισμού, που κυριαρχούσε στη βιομηχανία ως το 1917, με τον κρατικό καπιταλισμό. Ο Στάλιν και οι μεταγενέστερες ηγεσίες εγκατέλειψαν ακόμη και αυτή την ελπίδα και, κατά μείζονα λόγο, επαναπροσδιόρισαν τον Σοβιετικό κρατικό καπιταλισμό ως «σοσιαλισμό».

Η ελπίδα, ως γνωστόν, πεθαίνει τελευταία, κι αυτό δεν είναι μόνο ένα όμορφο σχήμα λόγου για να παρηγορείται κανείς μετά από τόσες αποτυχίες και τραγωδίες. Η υπόθεση της διεκδίκησης ενός άλλου κόσμου δεν κλείνει ποτέ και δεν καταχωνιάζεται στα σκονισμένα ερμάρια του λεγόμενου δικαστηρίου της ιστορίας. Μπορεί οι αλυσίδες των σημερινών προλεταρίων των 700 Ευρώ να είναι πλαστικές και ανθεκτικές, αλλά, όπως δείχνουν τόσο οι εγχώριες όσο και, κυρίως, οι διεθνείς και παγκόσμιες κοινωνικές κινητοποιήσεις από το Σιάτλ ως την Ραγκούν και από το Πόρτο Αλέγκρε και το Καράκας ως τους δρόμους της Ευρώπης οι νέοι κολασμένοι της γης μας υπενθυμίζουν ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Μακρηγόρησα, όμως, και πρέπει να δώσω το λόγο στους αποψινούς καλεσμένους μας για να μιλήσουν και να κρίνουν τα λεγόμενα των δύο καθηγητών του Πανεπιστημίου Άμχερστ της Μασαχουσέτης, που είναι πρωτοπόροι στην δημιουργική ανανέωση και τη διάδοση του Μαρξισμού στις πολύ δύσκολες συνθήκες της σύγχρονης Βόρειας Αμερικής και οι οποίοι, εκτός των άλλων εκδίδουν, την επιθεώρηση Rethinking Marxism.


Θανάσης Τσακίρης

Για την έννοια του Ακτιβισμού

Ακτιβισμός ή Ακτιβισμοί;


Άκουσα σε κάποια εκπομπή του «Κόκκινου» για την «Ομάδα Ακτιβισμού» της Ανοιχτής Πόλης με το ωραίο όνομα «Άστυ να λέει». Με προβλημάτισε όμως κάτι. Ο Ακτιβισμός δεν είναι κάτι που είναι υπόθεση μιας ομάδας εξειδικευμένων στο είδος. Ο Ακτιβισμός είναι μια πολύ γενική έννοια και μια γενικότερη πολιτική αντίληψη και στρατηγική. Επί της ουσίας είναι άμεσα συνδεδεμένος με την έννοια του «Κοινωνικού Κινήματος», αν δεν ταυτίζεται κιόλας με αυτό. Έτσι ο/η καθένας/μια μας μπορεί ανά πάσα στιγμή να είναι Ακτιβιστής/τρια, αρκεί να παίρνει μέρος σε διεκδικητικούς αγώνες που βγαίνουν από τα όρια του αστικού κοινοβουλευτικού παιγνίου, χωρίς τις αγκυλώσεις των γραφειοκρατικών οργάνων των συλλογικών οργανώσεων, να είναι συμμέτοχος/η στη λήψη των αποφάσεων με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες της συλλογικότητας που διοργανώνει τις εκδηλώσεις, τις διαδηλώσεις, τις πορείες και τα χάπενινγκ. Ακτιβιστής/τρια, για να αντιστρέψουμε την οπτική γωνία, είναι αυτός/ή που αγωνίζεται για την επίτευξη των κοινωνικο-κινηματικών στόχων και δεν αρκείται στην έννοια της εκπροσώπησης/αντιπροσώπευσης. Ο/η κοινοβουλευτικός/ή εκπρόσωπος μπορεί να είναι αλλά και μπορεί να μην είναι ακτιβιστής/τρια. Μπορεί, δηλαδή, να είναι επαγγελματίας πολιτικός καριέρας ή κομματικός γραφειοκράτης που το μόνο που τον/την ενδιαφέρει είναι η οργανωτική (μιλάμε για αριστερά κόμματα) και εκλογική ανάπτυξη του κομματικού μηχανισμού. Αυτοί/ές θεωρούν ότι ο κόσμος αλλάζει μόνο εκ των άνω με την κατάκτηση της κρατικής εξουσίας με τη στενή έννοια και τις μεταβολές (μεταρρυθμιστικές ή επαναστατικές) του μηχανισμού της. Αντίθετα, θεωρούν τους/τις ακτιβιστές/τριες ανθρώπους «ειδικών αποστολών» και μόνο. Στην αγγλοσαξονική ορολογία υπάρχει η ο όρος «κομματικός ακτιβιστής» που αναφέρεται κυρίως στους επαγγελματίες οργανωτές (να κάτι που λείπει από τα συνδικάτα μας –δείτε το βασικό ανδρικό ρόλο στην ταινία «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» του Κεν Λόουτς) που οργανώνουν τη βάση του κόμματος και ασχολούνται με την τοπική και θεματική στρατηγική.

Δεν είναι φιλολογικό και μόνο το ζήτημα, λοιπόν. Θέλουμε να είμαστε λίγο ή πολύ όλοι/ες ακτιβιστές/τριες ώστε να μπορούμε να εκφράζουμε τη νέα αντίληψη που προωθούμε, δηλαδή την αυτοδιαχείριση και την αυτοδιεύθυνση των δημοσίων υποθέσεων. Όπως λέμε όχι στη γραφειοκρατία των κομματικών ειδικών έτσι δεν πρέπει να πέσουμε στην άλλη «λούμπα» και να αναδείξουμε «ειδικούς-τεχνοκράτες ακτιβιστές/ριες».

Τέλος, αφού ο Ακτιβισμός είναι μια έννοια γένους δεν μπορούμε να την κάνουμε πληθυντική. Έτσι, δε λέμε ποτέ, όπως άκουσε κάποια στιγμή ένα νεολαίο του ΣΥΝ να λέει στο «Κόκκινο» ότι πήγε μαζί με τους/τις συντρόφους/σες του να «κάνουνε έναν ακτιβισμό» οργανώνοντας τη συγκέντρωση στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών. Θα μπορούσαν να κάνουν «ένα, δύο, τρεις,…πολλούς ακτιβισμούς»; Όχι, βέβαια. Θα κάνουν πολλές «ακτιβίστικου χαρακτήρα ενέργειες».

Θανάσης Τσακίρης