ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004 (1ο μέρος)

ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΩΣ ΤΟ 2004

1925  Πρώτο διεθνές συνέδριο χριστιανικών (Καθολικών) λαϊκών κομμάτων στο Παρίσι. Ίδρυση της Διεθνούς Γραμματείας  Δημοκρατικών Κομμάτων Χριστιανικής Έμπνευσης (SIPDIC). Η Γραμματεία διατηρήθηκε εν ζωή μέχρι το 1939. Μέλη της ήταν κόμματα από Βέλγιο, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ισπανία, Πορτογαλία και Λιθουανία.

n  1946  Μετά τον Β΄Παγκ. Πόλεμο ανανεώθηκε η συνεργασία αυτών των κομμάτων σε ευρωπϊκό επίπεδο. Με πρωτοβουλία των Ελβετών Χριστιανοδημοκρατών ιδρύθηκαν οι Νέες Διεθνείς Ομάδες 'Nouvelles Equipes Internationales' (NEI).

n  1947  Συντακτικό συνέδριο των NEI στο Σωντφονταίν του Βελγίου, που αποφάσισε να συμβάλλει ενεργά στην αναδιαμόρφωση της Ευρώπης σε κρατικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, για την ειρηνική συνύπαρξη και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο.

n  1948  Ως ενεργό στοιχείο του Ευρωπαϊκού κινήματος, οι ΝΕΙ συμμετείχαν στις προετοιμασίες και την οργάνωση του «Συνεδρίου της Ευρώπης» στη Χάγη.

n  1953  Οι Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές των 6 χωρών-μελών της ΕΚΑΧ ίδρυσαν την πρώτη Ευρωπαϊκή Ομάδα Χριστιανοδημοκρατών  στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής συνέλευσης της ΕΚΑΧ.

n  1965 Οι ΝΕΙ έγιναν Ευρωπαϊκή Ένωση Χριστιανοδημοκρατών (EUCD). Ο Mariano Rumor (DC-I) εξελέγη πρόεδρος και ο Leo Tindemans (CVP-B) διορίστηκε Γενικός Γραμματέας.

n  1970 ΄Καθιέρωση μόνιμης συνδιάσκεψης (στο πλαίσιο της EUCD) των προέδρων και γεν. γραμματέων των Χριστιανοδημοκρατικών Κομμάτων των χωρών-μελών της ΕΟΚ.

n  1972  Ίδρυση της «Πολιτικής Επιτροπής» των Χριστιανοδημοκρατικών Κομμάτων της ΕΟΚ με σκοπό την βελτίωση του συντονισμού της ευρωπαϊκής πολιτικής και συνεργασίας.

n  1973 / 74  Αλλαγή ηγεσίας στην EUCD: Ο Kai-Uwe von Hassel (CDU-D) ορίζεται πρόεδρος και ο Arnaldo Forlani (DC-I) γενικός γραμματέας.

n  1975  Ίδρυση μιας ομάδας εργασίας «Ευρωπαϊκού Κόμματος» με καθήκον την σύνταξη ενός σχεδίου καταστατικού για μια Ευρωπαϊκή ένωση κομμάτων υπό την καθοδήγηση των Wilfried Martens, Chairman του CVP-Β και Hans-August Lücker, προέδρου της Χριστιανικής Ομάδας Ευρωβουλευτών.

n  1976 Η «Πολιτική Επιτροπή» ομόφωνα ενέκρινε το καταστατικό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Λουξεμβούργο. Ο Leo Tindemans εξελέγη Πρόεδρος του ΕΛΚ. Τα ιδρυτικά κόμματα ήταν:
CDU και CSU / Γερμανία, PSC και CVP / Βέλγιο, CDS / Γαλλία, Fine Gael / Ιρλανδία
DC/Ιταλία, CSV / Λουξεμβούργο, KPV, CHU, και ARP / Ολλανδία.

n  1978 1ο Συνέδριο Βρυξελλών. Έκκριση του πολιτικού προγράμματος του ΕΛΚ. Ο Giuseppe Petrilli (DC-I) γ.γ. της EUCD.

n  1979  2ο Συνέδριο. Απόφαση για την πολιτική πλατφόρμα προςε τις πρώτες Ευρωεκλογές. Το ΕΛΚ κερδίζει τις 107 έδρες του Ευρωκοινοβουλίου σε σύνολο 419.

n  1980  3ο Συνέδριο Κολονίας.

n  1981  Με την ένταξη της Ελλάδας, το ΕΛΚ διαθέτει πλέον 109 έδρες από τις 434. Πρόεδρος της EUCD εκλέγεται ο Diogo Freitas do Amaral (CDS-P).

n  1983 4ο Συνέδριο Παρισιού.

n  1983   Συγχώνευση της Γραμματείας της ΕUCD (Ρώμη) και της Γραμματείας του ΕΛΚ(Βρυξέλλες). Εκλέγεται γ.γ. των ΕΛΚ και EUCD ο Thomas Jansen. Η Νέα Δημοκρατία έντάσσεται στο ΕΛΚ και στην EUCD. O Giulio Andreotti (DC-I) εκλέγεται Πρόεδρος της  EUCD.

n  1984  5ο Συνέδριο Ρώμης. Υιοθέτηση προγράμματος δράσης για τη δεύτερη θητεία του Ευρ. Κοινοβουλίου. Το ΕΛΚ κερδίζει 110 έδρες στις 2ες ευρωεκλογές (14-17 Ιουνίου). Λόγω παραίτησης ενός Έλληνα ευρωβουλευτή οι έδρες μειώθηκαν σε 109.

n  1985  Ο Piet Bukman (CDA-NL) διαδέχεται στην προεδρία τον Leo Tindemans. Ο Thomas Jansen επανεκλέγεται γενικός γραμματέας. Ο Emilio Colombo (DC-I) εκλέγεται Πρόεδρος της  EUCD.

n  1986  6ο Συνέδριο Χάγης. Ως αποτέλεσμα της ένταξης των Ιβηρικών χωρών οι έδρες του Ευρ. Κοινοβουλίου αυξήθηκαν σε 518. Από αυτές 60 δόθηκαν στην Ισπανία και 28 στην Πορτογαλία. Τα νέα κόμματα του ΕΛΚ ήταν: CDS (Πορτογαλία), PDP (Ισπανία –μετονομάστηκε σε Χριστιανική Δημοκρατία), UDC (Καταλονία) και PNV (Χώρα των Βάσκων) Ο αριθμός των Ευρωβουλευτών του ΕΛΚ αυξήθηκε σε 119 (και με την προσχώρηση Γάλλου ευρωβουλευτή το 1986).

n  1987 Ο Jacques Santer εκλέγεται Πρόεδρος. Νέα επανεκλογή του Thomas Jansen στην θέση του γενικού γραμματέα.

n  1988  7ο Συνέδριο Λουξεμβούργου. Υιοθέτηση του προγράμματος εργασίας ‘Στο πλευρό του Λαού'.

n  1992  Βρετανοί και Δανοί Συντηρητικοί ευρωβουλευτές καθώς και μερικοί Γάλλοι της UDF εντάχθηκαν στις γραμμές της Ομάδας του ΕΛΚ ως συνεργαζόμενα μέλη. Ο αριθμός των ευρωβουλευτών του ΕΛΚ ανήλθε σε 161. Νέο πρόγραμμα δράσης από το 9ο Συνέδριο της Αθήνας.

n  1993  Τα Σκανδιναβικά Συντηρητικά Κόμματα γίνονται μόνιμοι παρατηρητές στο ΕΛΚ. Αποκλείεται το CDS. Ο Wilfried Martensμ επανεκλέγεται Πρόεδρος όπως και ο Thomas Jansen γενικός γραμματέας. Το 10ο συνέδριο των Βρυξελών   υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης «Ευρώπη 2000-Ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα».

n  1994  Το Ελβετικό Christlichdemokratische Volkspartei (CVP) και ο Δημοκρατικός Συναγερμος της Κύπρου αποκτούν το στάτοςυ του συνδεδεμένου μέλους. Στις ευρωεκλογές το ΕΛΚ κερδίζει 125 έδρες, που μαζί με τους Δανούς και Βρετανούς Συντηρητικούς και Γάλλους Φιελελεύθερους αυξάνονται σε 157. Ο Klaus Welle εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΕΛΚ και της EUCD.

n  1995  Νέα μέλη της Ομάδας του ΕΛΚ: Kristdemokratiska Samhδllspartiet and Moderata Samling (Σουηδία), Kansallinen Kokoomus (Φινλανδία), Hψyre (Νορβηγία) και Φsterreichische Volkspartei (Αυστρία).

n  Ιδιότητα πλήρους μέλους για τα κόμματα: Kansallinen Kokoomus (Φινλανδία), Moderata Samlingspartiet and Kristdemokratiska Samhällspartiet (Σουηδία), Det Konservative Folkeparti (Δανία) και Österreichische Volkspartei (Αυστρία), όπως και τα Centro Cristiano Democratico (CCD) and Cristiani Democratici Uniti (CDU) της Ιταλίας.

n  11ο Συνέδριο Μαδρίτης «ΕΛΚ-Δύναμη της Ένωσης»

n  Παρατηρητές από τις υποψήφιες χώρες-μέλη από την Ανατολική Ευρώπη: KDU/CSL and ODA (Τσεχία), KDH and MKDM (Σλοβακία), KDNP and MDF (Ουγγαρία) και PNT-cd (Ρουμανία).

n  1999  13ο Συνέδριο Βρυξελλών –Πρόγραμμα Δράσης «Στο δρόμο για τον 21ο αιώνα».

n  Επανεκλογή σ’ αυτό το συνέδριο του Προέδρο Martens και εκλογή του Alejandro Agag στη θέση το γενικού γραμματέα σε αντικατάσταση του Klaus Welle που διορίστηκε γενικός γραμματέας της Ομάδας του ΕΛΚ στο Ευρ. Κοινοβούλιο.

n  2000 Ο Wilfried Martens εξελέγη πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής Διεθνούς και ο Arag Longo γενικός γραμματέας της στο συνέδριο του Σαντιάγκο στη Χιλή. Στάτους συνδεδεμένου μέλους δόθηκε στα εξής κόμματα: Tautas Partija (Λετονία), SMK-MKP (Σλοβακία) Rep US (Τσεχία) FKGP (Ουγγαρία),  FIDESZ – MPP (Hungary).

n  2001 14ο Συνέδριο Βερολίνου. Βασικό ντοκουμέντο: «Ένωση Αξιών». Στάτους πλήρους μέλους σε: UD EUR (Ιταλία), RPR (Γαλλία) και συνδεδεμένου μέλους στο MDF (Ουγγαρία).
2002 Μάρτιος:Το Πολιτικό Γραφείο αποδέχεται δια βοής πρόταση για την αντικατάσταση του Alejandro Agag στη θέση του γ.γ. του ΕΛΚ από τον Antonio Lopez-Isturiz. Ίδρυση Ομάδας Συνεδρίων με πρωτοβουλία του Προέδρου Martens. Απόδοση στάτους συνδεδεμένου μέλους στα κόμματα: EVP (Ελβετία), EPP and KDH (Σλοβακία). Απόδοση στατους  παρατηρητή στο SDKU (Σλοβακία).

 Θανάσης Τσακίρης