Στα «Ενθέματα» της Κυριακής 7 Ιουλίου: Kείμενα των: Δημήτρη Παπανικολάου, Βαγγέλη Μάλλιου, Σταύρου Κωνσταντακόπουλου, Νίκου Σαραντάκου, Κωστή Καρπόζηλου, Πατρίτσιας Καλαφατά, Μαρκ Λέβιν

Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 7 Ιουλίου

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata 

Kείμενα των: Δημήτρη Παπανικολάου, Βαγγέλη Μάλλιου, Σταύρου Κωνσταντακόπουλου, Νίκου Σαραντάκου, Κωστή Καρπόζηλου, Πατρίτσιας Καλαφατά, Μαρκ Λέβιν.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ «ΛΟΒΕΡΔΟΥ-ΑΔΩΝΙ»

Ο δοσιλογισμός του θανάτου. Γράφει ο Δημήτρης Παπανικολάου: «Γιατί, ας το δούμε ξεκάθαρα, η πολιτική στην Ελλάδα της δεύτερης περιόδου της Κρίσης αλλάζει. Δεν είναι πια μόνο ακραία βιοπολιτική («σας νοικοκυρεύουμε»), έχει μεταμορφωθεί και σε συντονισμένη θανατοπολιτική («σας καθαρίζουμε και τα γύρω γύρω πτώματα»). Τη διακονούν θανατοπολιτικοί. Τις κυβερνητικές πράξεις τις υπογράφουν θανατοϋπουργοί, μεταξύ των οποίων και εκείνοι που είναι, υποτίθεται, στα υπουργεία της ζωής. Στο κλίμα αυτό, το καλό χαρτί το έχει όποιος παίζει ευκαμπτότερα τον ρόλο του τζόκερ: απέξω μάσκα γελωτοποιού, μέσα δοσίλογος θανάτου.

Μεταξύ υποκρισίας και παρανομίας. Ο Βαγγέλης Μάλλιος αποδεικνύει γιατί, και από νομικής άποψης, η Υγειονομική Διάταξη 39α/2012  πλήττει τα ατομικά δικαιώματα, την αυτονομία του ατόμου, της αρχής της αναλογικότητας και είναι ατελέσφορη: «Η συγκεκριμένη Υγειονομική Διάταξη είχε κατηγορηθεί ότι, με το πρόσχημα του περιορισμού της διάδοσης λοιμωδών νοσημάτων, αφενός μεν περιόριζε ανεπίτρεπτα σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων, αφετέρου δε ότι στοχοποιούσε τους χρήστες ναρκωτικών, τα εκδιδόμενα άτομα και τους μετανάστες. Είναι δικαιολογημένοι όμως, οι εν λόγω φόβοι; Η απάντηση είναι σαφώς καταφατική».

«Ηγετικές μειοψηφίες» και «ποδηγετούμενες πλειοψηφίες» στα αριστερά κόμματα: η προσέγγιση του Ρ. Μίχελς. Ο Σταύρος Κωνσταντακόπουλος γράφει για τη  δημοκρατία, την ηγεσία, και τις «κομματικές ολιγαρχίες», παρουσιάζοντας κριτικά τις απόψεις του Ρ. Μίχελς, το έργο του οποίου (παρά τη μεταγενέστερη προσχώρησή του στον φασισμό) παραμένει θεμελιώδες για τη θεωρία των κομμάτων. Ένα άρθρο ιδιαίτερα επίκαιρο ενόψει του πρώτου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Γκραν σουξέ, ακόμα πληρώνουμε. Ο Νίκος Σαραντάκος, στη μόνιμη στήλη του «Οι λέξεις έχουν τη δική σας ιστορία», ασχολείται με το success story. Mας μιλάει για την ιστορία και διαδρομή των λέξεων επιτυχία και ιστορία. Και καταλήγει: «Λέμε πάντως και «σουξέ» την επιτυχία γενικά, συχνά με κάποια δόση ειρωνείας, και θα θυμάστε ίσως τον μονόλογο του Σαββόπουλου στα Δέκα χρόνια κομμάτια: “Επιστροφή άρον άρον, αλλά και χαρά και εργασία και μεγάλη επαγγελματική επιτυχία, γκραν σουξέ: ακόμα πληρώνω”. Γκραν σουξέ, ακόμα πληρώνουμε και γύρευε για πόσο ακόμα. Προφητικός ο Νιόνιος…».

Με αφετηρία το ντοκυμαντέρ «Ταξισυνειδησία». Η άγνωστη ιστορία των ελληνοαμερικανών κομμουνιστών τον 20ό αιώνα. Εργατικό κίνημα, ριζοσπαστισμός, άγριες απεργίες, αντιφασισμός και ενσωμάτωση: μια άγνωστη ιστορία. Συνέντευξη του Κωστή Καρπόζηλου, με την ευκαρία της προβολής της ταινίας του «Ταξισυνειδησία»: «Η δική ενασχόλησή με το θέμα προέκυψε, σε μεγάλο βαθμό, μέσα από την ερώτηση που έθεσε πρώτος ο Βέρνερ Ζόμπαρτ το 1906: Γιατί --ενώ συντρέχουν όλες οι θεωρητικές προϋποθέσεις-- δεν αναπτύχθηκε ισχυρό σοσιαλιστικό κίνημα όπως το γνωρίζουμε στην Ευρώπη; Το ερώτημα της «αμερικανικής ιδιαιτερότητας» με βοήθησε να κατανοήσω τους μετασχηματισμούς και τις διαδρομές των ιδεολογικών ρευμάτων στις ΗΠΑ. Τέλος, ο μετασχηματισμός της επιστημονικής έρευνας σε ταινία μου θύμισε κάτι που συχνά ξεχνάμε όταν γράφουμε: ότι η Ιστορία, όσο και αν είναι βάσανο για τον ιστορικό, πρέπει, για τον αναγνώστη και τον θεατή, να προσφέρει απόλαυση.

Aρχείο της ΕΡΤ: Από δω και πέρα τι; Της Πατρίτσιας Καλαφατά: «Γράφει σε κείμενό της η δημοσιογράφος Ρένα Θεολογίδου, γνωστή από τη σειρά “Ριμέικ”, κλονισμένη κι αυτή λίγες μέρες μετά την εξαέρωση των αυτονόητων: “Άλλοι λένε ότι η μεγάλη περιουσία της ΕΡΤ είναι τα οικόπεδά της. Καλά είναι και τα οικόπεδα. Κεντρικά και κατάφυτα. Αλλά για μένα η μεγάλη περιουσία της ΕΡΤ είναι ότι η εικόνα της αφηγείται τη ζωή μας… Μάλλον όχι. Δεν την αφηγείται Είναι η ζωή μας όλη”. Υπονοώντας με αυτό τη μεγάλη αξία του Αρχείου της ΕΡΤ, που, μέσα από το καταγεγραμμένο ραδιοτηλεοπτικό υλικό (βασικός τροφοδότης του αρχείου υπήρξε το πρόγραμμα της πρώην πλέον ΕΡΤ) και τα ιστορικά τεκμήρια που διασώζει αφηγείται με ήχο και εικόνα όλη τη σύγχρονη ιστορία μας, τις μεγάλες και τις μικρές στιγμές μας».

L’ Etat, C’ est Nous: Ποιος θα αναλάβει τα ηνία του αιγυπτιακού κράτους; Τι συμβαίνει στην Αίγυπτο; Σε ποιον ανήκει το κράτος, στον εξεγερμένο λαό, στις ελίτ ή στον στρατό; Ο ρόλος του στρατού. Ανάλυση του αμερικανού ειδικού σε θέματα Μέσης Ανατολής Μαρκ Λέβιν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Ίρβινγκ: «Αν οι επαναστάτες, που έχουν πετύχει δυο απίστευτες νίκες μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, βρουν τρόπο να κρατήσουν στον αγώνα και στο πλευρό τους τα δεκάδες εκατομμύρια λαού που βγήκαν στον δρόμο για να διώξουν τον Μόρσι, τότε μπορεί να κερδίσουν τη μάχη. Για να το κάνουν όμως αυτό, πρέπει να αναπτύξουν και να εκφράσουν την προοδευτική εκείνη ιδεολογία την οποία οι οικονομικές, πολιτικές και θρησκευτικές ελίτ σε όλο τον κόσμο πολεμούν να απονομιμοποιήσουν, με όλα τα μέσα που διαθέτουν, εδώ και δεκαετίες. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης μάς αφορά όλους».