Φίλες και φίλοι,
Σας ενημερώνουμε ότι το νέο τεύχος (No. 43) του «Εντός Εποχής», που θα κυκλοφορήσει ένθετο στην εφημερίδα Εποχή της Κυριακής, 29 Μαρτίου 2009, θα είναι αφιερωμένο στην «Κρίση της πολιτικής».
• Βάλια Αρανίτου, «Θεσμοί κοινωνικού διαλόγου και η κρίση κοινωνικής εκπροσώπησης: Το παράδοξο μίας σχέσης.»
• Κώστας Ελευθερίου, «Κρίση της πολιτικής και Αριστερά: Άλλη μια χαμένη ευκαιρία;»
• Παντελής Κυπριανός, «Μεταλλάξεις του πολιτικού και του πολιτικού προσωπικού»
• Ευθύμης Παπαβλασσόπουλος, «Από την κρίση της Πολιτικής στην κρίση του πολιτικού συστήματος; »
• Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, «Ο ΛΑ.Ο.Σ. στην εποχή της ‘μεταπολιτικής’: μίλησε κανείς για ακραίους;»
• Μιχάλης Σπουρδαλάκης, «Κρίση της Πολιτικής»
• Θανάσης Τσακίρης, «Η κρίση, τα κόμματα και η Αριστερά στους αμμόλοφους»
Καλή ανάγνωση
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr
http://www.epohi.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
Thursday, March 26, 2009
Wednesday, March 25, 2009
Tsakthan's Daily 25/3/09
«Έχουμε διαβεβαιώσει φίλους, συγγενείς και ξένους, ότι δεν πρέπει ποτέ να πεινάσουν αν έλθουν στο σπίτι μας. Όσοι/ες από εμάς έχουν ακόμα δουλειά πρέπει να ανοίξουμε τα σπίτια μας, τις καρδιές μας και τις κατσαρόλες μας στην κοινότητά μας όπως κάναμε στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης.» - - Vic, αναγνώστης του περιοδικού Nation, πόλη Bend, πολιτεία Oregon, χώρα ΗΠΑ
Επιστρέφουμε στη δική μας καθημερινότητα με πρώτο σταθμό αυτόν της Καθημερινής
Θανάσης Τσακίρηςhttp://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
Συμφώνησαν ότι διαφωνούν στον ΣΥΝ
Σπυρος Καραλης
Στην Πολιτική Γραμματεία που συνεδρίασε χθες, μεταφέρθηκαν οι διαφωνίες Ανανεωτικής Πτέρυγας και Αριστερού Ρεύματος για την Ευρωδιακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ. Από τα πέντε στελέχη της Πτέρυγας έγινε σαφές ότι η Ευρωδιακήρυξη διαπνέεται από αριστερίστικο αντιευρωπαϊσμό και δεν εμπεριέχει θεμελιώδεις πολιτικές κατευθύνσεις της ελληνικής ανανεωτικής αριστεράς. Εξέφρασαν επίσης την πλήρη αντίθεσή τους στην επιλογή να τοποθετηθεί στη δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου υποψηφιότητα από την ΚΟΕ, συνιστώσα με αντιευρωπαϊκό προσανατολισμό. Από την πλευρά τους, τα μέλη της πλειοψηφίας υποστήριξαν ότι δεν έχει βάση η κριτική που γίνεται, καθώς όλες οι συνιστώσες, παρά τις επιμέρους προσεγγίσεις σε διάφορα θέματα, έχουν δεσμευτεί ότι θα υιοθετούν κοινώς αποδεκτές θέσεις στις δημόσιες τοποθετήσεις. Στη χθεσινή συνεδρίαση συμμετείχαν και στελέχη του ΣΥΝ από άλλα κομματικά όργανα. Αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτηση του κ. Στέλιου Παπά, με ευρωπαϊκή εμπειρία και συμμετοχή στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που άφησε να εννοηθεί ότι στην Ευρωδιακήρυξη δεν έχουν ληφθεί υπ’ όψιν βασικά στοιχεία που διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή πολιτική γεωγραφία. Αύριο θα συνεδριάσει εκτάκτως η Π. Γ. προκειμένου να εξεταστούν και άλλα ζητήματα που διχάζουν τον ΣΥΝ όπως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και η ΠΟΣΔΕΠ. Στην αυριανή συνεδρίαση τα μέλη της Ανανεωτικής Πτέρυγας αναμένεται να εκφράσουν εκ νέου διαφωνίες, καθώς θεωρούν ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούν αριστερίστικες πολιτικές. Χαρακτηριστικά, ο κ. Γεράσιμος Γεωργάτος, μέλος της ΚΠΕ, σε άρθρο που αναρτήθηκε στο site της Ανανεωτικής Πτέρυγας, σημειώνει ότι τα κείμενα θυμίζουν «αντίστοιχα μαοϊκών φοιτητικών παρατάξεων της μεταπολιτευτικής περιόδου».
Αυτοκριτική από ΚΚΕ για τον «υπαρκτό»
Του Σπυρου Kαραλη
Σταθερά αταλάντευτο στην υπεράσπιση της πορείας της ΕΣΣΔ καθώς και στην πεποίθηση της νομοτελειακής επικράτησης του σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού παραμένει το ΚΚΕ, όπως προκύπτει από την πολυσέλιδη απόφαση του 18ου Συνεδρίου που αφορά εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα. Στο κείμενο υπάρχουν σαφείς αυτοκριτικές αναφορές σχετικά με τη στάση του ΚΚΕ έναντι του ΚΚΣΕ, και της ΕΣΣΔ γενικότερα, καθώς διαπιστώνεται ότι «το κόμμα δεν απέφυγε την εξιδανίκευση και εξωραϊσμό της σοσιαλιστικής οικοδόμησης» και σε μεγάλο βαθμό υιοθέτησε λανθασμένες εκτιμήσεις και πολιτικές επιλογές του ΚΚΣΕ. Το κείμενο απορρίπτει τον όρο «κατάρρευση» για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, κάνοντας λόγο για νίκη της αντεπανάστασης, την οποία αποδίδει σε εσωτερικά αίτια, και συγκεκριμένα στην «οπορτουνιστική μετάλλαξη του ΚΚΣΕ» και της αντίστοιχης πολιτικής κατεύθυνσης που ακολούθησε η σοβιετική εξουσία μετά το 20ό Συνέδριο. Στην απόφαση του 18ου Συνεδρίου για τον σοσιαλισμό, αφού διευκρινίζεται ότι το ΚΚΕ εστιάζει στην εμπειρία της ΕΣΣΔ γιατί αποτέλεσε την πρωτοπορία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, εκτιμάται ότι είναι αναγκαία η μελέτη της πορείας του σοσιαλισμού στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, της Ασίας και η περίπτωση της Κούβας. Για τις εξελίξεις της περιόδου 1989-1991, αυτές περιγράφονται ως «η τελευταία πράξη της διαδικασίας που οδήγησε στην ενίσχυση ανισοτήτων και αντιστοίχως των δυνάμεων της αντεπανάστασης» χωρίς, όμως, να αναιρούνται τα έως τότε επιτεύγματα της σοβιετικής διακυβέρνησης που όπως σημειώνεται συνιστούν απόδειξη της ανωτερότητας των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής. Εκτιμάται ότι οι εξελίξεις της συγκεκριμένης περιόδου δεν επιβεβαιώνουν σοσιαλδημοκρατικές απόψεις για το «ανώριμο» της επανάστασης καθώς και τροτσκιστικές θέσεις για το «αδύνατο» του εγχειρήματος, ούτε δικαιώνουν τον μαοϊκό χαρακτηρισμό της ΕΣΣΔ ως σοσιαλιμπεριαλιστικής δύναμης. Απορρίπτονται επίσης, οι χαρακτηρισμοί περί «εκμεταλλευτικού συστήματος» και «κρατικού καπιταλισμού».
ΠΟΣΔΕΠ: Οχι κλειδωμένα πανεπιστήμια
Ο πρόεδρός της Νίκος Σταυρακάκης καλεί σε απερίφραστη καταδίκη των πράξεων βίας
«Δεν μας αρέσουν τα κλειδωμένα πανεπιστήμια. Αλλο πράγμα η μαζική κατάληψη με αίτημα και άλλο η κατάληψη των λίγων που παίρνουν τα κλειδιά και φεύγουν» είπε στην «Κ» ο νέος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ Νικόλαος Σταυρακάκης. Και κάλεσε «όλες τις πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν απερίφραστα τις πράξεις βίας και τις απειλές άσκησης βίας από οπουδήποτε και αν προέρχονται». Ορισμένοι, είπε, «με την κάλυψη του ακαδημαϊκού ασύλου καταλύουν τις λειτουργίες των συλλογικών οργάνων, παρεμποδίζουν τις ελεύθερες εκλογές πανεπιστημιακών οργάνων και διακόπτουν το διδακτικό και ερευνητικό έργο οδηγώντας στη διάλυση της λειτουργίας του πανεπιστημίου και τελικά στην απαξίωσή του».
Η νέα ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ θα προχωρήσει άμεσα σε επτά πολιτικές παρεμβάσεις διαχωρίζοντας σαφώς τις θέσεις της από εκείνες της προηγούμενης ηγεσίας. Θα αποκαταστήσει τους διαύλους επικοινωνίας με το υπουργείο Παιδείας, θα συμμετάσχει στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και θα διεκδικήσει συμμετοχή στον σχεδιασμό εθνικών προγραμμάτων έρευνας.
Απερίφραστη καταδίκη της βίας στα ΑΕΙ
Η νέα ηγεσία ΠΟΣΔΕΠ δίνει το στίγμα
Του Αποστολου Λακασα
Με την απερίφραστη καταδίκη πράξεων βίας εντός του πανεπιστημίου και με το αίτημα όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το άσυλο, καθώς και με επτά άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις, η νέα ηγεσία της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) έδωσε χθες το στίγμα της. Ο νέος πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ κ. Νικόλαος Σταυρακάκης κάλεσε «όλες τις πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν απερίφραστα τις πράξεις βίας και τις απειλές άσκησης βίας από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Ορισμένοι, με την κάλυψη του ακαδημαϊκού ασύλου καταλύουν τις λειτουργίες των συλλογικών οργάνων, παρεμποδίζουν τις ελεύθερες εκλογές πανεπιστημιακών οργάνων και διακόπτουν το διδακτικό και ερευνητικό έργο οδηγώντας στη διάλυση της λειτουργίας του πανεπιστημίου και τελικά στην απαξίωσή του».
Η γενική γραμματέας της Ομοσπονδίας κ. Ευγενία Μπουρνόβα διευκρίνισε ότι «ενώ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα έχουν καταδικάσει τα φαινόμενα βίας, υπάρχουν πολιτικές ομάδες που δεν το έχουν κάνει». Ως προς το άσυλο, ο αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας κ. Σωκράτης Κάτσικας ανέφερε ότι «υπάρχει νόμος που πρέπει να εφαρμοστεί. Ο νόμος δίνει ευθύνες και αρμοδιότητες όχι μόνο στα ΑΕΙ αλλά και στην Πολιτεία. Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε μόνο από τους πρυτάνεις να κάνουν αυτό που πρέπει. Στο πλαίσιο της παραγγελίας του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Σανιδά για τα κατειλημμένα κτίρια είναι καλό να αναδειχθούν οι ευθύνες όλων».
Επτά παρεμβάσεις
Το νέο στίγμα της ομοσπονδίας (η ηγεσία της ανήκει σε ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική πλευρά ΣΥΝ) δίνουν και οι επτά άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις στις οποίες θα προχωρήσει και η λογική των οποίων είναι τελείως διαφορετική από τα πιστεύω της προηγούμενης ηγεσίας (άνηκε σε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ):
- Η ηγεσία θεωρεί ότι η αύξηση της χρηματοδότησης είναι μεν αναγκαία για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου, αλλά απαιτεί και άλλες δράσεις, όπως η αξιολόγηση, η καλύτερη διαχείριση του πανεπιστημιακού προσωπικού, η δημιουργία κέντρων αριστείας, η αξιοποίηση των Ελλήνων της διασποράς και ο καλύτερος στρατηγικός σχεδιασμός των ΑΕΙ.
- Θα αποκαταστήσει τους διαύλους επικοινωνίας με το υπουργείο Παιδείας.
- Θα διεκδικήσει συμμετοχή στο σχεδιασμό των εθνικών προγραμμάτων έρευνας (ευρωπαϊκά κονδύλια ΕΣΠΑ).
- Θα συμμετάσχει στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας.
- Θα συνεργαστεί με τη σύνοδο των Πρυτάνεων.
- Θα επεξεργαστεί προτάσεις για το διάλογο για την αναμόρφωση του Λυκείου και για το ζήτημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο.
- Θα δώσει έμφαση στην ενεργό συμμετοχή των ελληνικών πανεπιστημίων στον ευρωπαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας
ΤΟ ΒΗΜΑ
Ευέλικτη εργασία, αντίο σύνταξη
Το Ελεγκτικό Συνέδριο καθιστά σαφές ότι, εκτός από τις πενιχρές μισθολογικές απολαβές, επηρεάζονται άμεσα και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων
ΡΕΠΟΡΤΑΖ Δ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009
Oι ευέλικτες μορφές εργασίας, που προσλαμβάνουν πλέον τη μορφή επιδημίας στη χώρα μας, μετά και την πρωθυπουργική ενθάρρυνση, δεν πλήττουν μόνο τις πενιχρές μισθολογικές απολαβές των εργαζομένων, αλλά επηρεάζουν άμεσα και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, καθώς επιμηκύνουν τον χρόνο ως τη συνταξιοδότηση. Απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που προκλήθηκε ύστερα από σχετικό ερώτημα του υφυπουργού Οικονομίας κ. Ν.Λέγκα για το καθεστώς των εργαζομένων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου και αορίστου χρόνου μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο, καθιστά απολύτως σαφές ότι οι εν λόγω υπάλληλοι δεν «κερδίζουν» μισθολογικά κλιμάκια, όπως συνέβαινε ως σήμερα, με βάση τον συνολικό χρόνο παραμονής τους στην υπηρεσία, αλλά μόνο με βάση τις ώρες που εργάστηκαν. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο χάνουν χρήματα από τους ήδη πενιχρούς μισθούς που λαμβάνουν, αλλά επιμηκύνεται και ο χρόνος ως τη συνταξιοδότηση.
Ηαπόφαση, που είναι απολύτως βέβαιον ότι θα επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να ενθαρρύνει τις ευέλικτες μορφές εργασίας, προκάλεσε την άμεση αντίδραση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το οποίο με εγκύκλιό του συνιστά σε όλους τους δημόσιους φορείς να περικόπτουν τις μισθολογικές αποδοχές των μερικώς απασχολουμένων εργαζομένων. «Για τη νόμιμη χορήγηση στο προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου μερικής απασχόλησης» αναφέρεται στην εγκύκλιο «του αμέσως επόμενου μετά το εισαγωγικό μισθολογικού κλιμακίου δεν αρκεί η συμπλήρωση ενός έτους ή δύο ετών υπηρεσίας,όπως ισχύει για τον αντίστοιχο κλάδο τακτικών υπαλλήλων πλήρους απασχόλησης, αλλά, με δεδομένο ότιο χρόνος εργασίας του παραπάνω προσωπικού δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις 20 ώρες εβδομαδιαίως, απαιτείται η συμπλήρωση αυτού του χρόνου (ένα έτος) μετά την τήρηση της οριζόμενης στο άρθρο 15 παρ.3 του Ν. 3205/2003 διαδικασίας». Η διαδικασία αυτή προβλέπει αναγνώριση για μισθολογική εξέλιξη «τόσου χρόνου,όσου προκύπτει από το πηλίκο της διαίρεσης του συνόλου των ωρών εργασίας διά του αριθμού των ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης,που ισχύει για τον αντίστοιχο κλάδο των τακτικών υπαλλήλων».
Ω ς τώρα οι υπάλληλοι μερικής απασχόλησης εντάσσονταν στα μισθολογικά κλιμάκια με βάση τον χρόνο παραμονής τους στην εργασία και όχι με βάση τις ώρες εργασίας, καθώς θεωρούνταν μόνιμο προσωπικό, αν και εργάζονταν με περιορισμένο ωράριο. Μετά την απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου τα δεδομένα ανατρέπονται πλήρως: Για την ένταξη σε νέο μισθολογικό κλιμάκιο ή τη συνταξιοδότηση θα απαιτείται διπλάσιος χρόνος για τους εργαζομένους που εντάσσονται στο καθεστώς της μερικής απασχόλησης, ανεξαρτήτως αν είναι μόνιμοι ή όχι. Η απόφαση αυτή, που είναι απολύτως βέβαιον ότι θα εκληφθεί ως «υπόδειγμα» και για τις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα, απομακρύνει δραματικά κάθε προοπτική συνταξιοδότησης των μερικώς απασχολουμένων εργαζομένων
Αυξάνονται τα κρούσματα ρατσιστικής βίας
Οι μαρτυρίες Πακιστανών που έπεσαν θύματα επίθεσης από ομάδες νεαρών στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ | Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009
Στα βρώμικα και απωθητικά σοκάκια του ιστορικού κέντρου των Αθηνών δεκάδες Πακιστανοί- ανάμεσα σε μια πληθώρα φυλών- «κόβουν» βόλτες σε μικρές παρέες. Η ευφυής ειρωνεία της ιστορίας τούς θέλει να κινούνται πλησίον της οδού Μενάνδρου, δηλαδή σε έναν δρόμο αφιερωμένο σε έναν από τους επιγόνους του Μεγαλεξάνδρου, που είχε βασιλέψει τους «εν Μηδία και εν Περσίδι» και αργότερα ανήχθη σε θεότητα από τους βουδιστές με το όνομα Μιλίνδας.
Εκεί, στην Κρετίνου και στην Αναξαγόρα, ανάμεσα σε παλιές εισαγωγικές εταιρείες και καταστήματα με φθηνά ρούχα από μικρές βιοτεχνίες που παλεύουν να επιβιώσουν και σε μια μικρή αγορά από τηλεφωνεία, τουριστικά πρακτορεία, μπακάλικα και Ιnternet cafes που λειτουργούν άνθρωποι από την Ανατολή, βρίσκονται συγκεντρωμένα τα γραφεία και τα στέκια τους.
Πάνω από τη στοά, στον πρώτο όροφο μιας παλιάς οικοδομής, οι Πακιστανοί μάς κερνούν τσάι και τζελέμπι, ένα γλυκό του Πακιστάν, που στη γεύση μοιάζει με τη δική μας τουλούμπα. Σε μια σειρά καρέκλες κάθονται δύο μεσήλικοι και άλλοι δύο νεαροί, όλοι τους από την ασιατική χώρα. Στα πρόσωπά τους αποτυπώνονται δύο πράγματα: το πρώτο είναι τα δύο κύματα μετανάστευσης που τους έφεραν στη χώρα μας- το προδίδουν άλλωστε και οι διαφορετικές τους ηλικίες. Το δεύτερο είναι οι τραυματισμοί από το ρατσιστικό μένος μιας παρέας πιτσιρικάδων η οποία «δραστηριοποιείται» στο Αιγάλεω.
Εδώ και ημέρες στις γειτονιές του Αιγάλεω, αλλά και του Κολωνού, κατεγράφη μια σειρά επιθέσεων κατά Πακιστανών από νέα παιδιά, κάποια εκ των οποίων και μαθητές σχολείου. «Εμείς οι Πακιστανοί είμαστε ήσυχοι, δεν πίνουμε, δεν ενοχλούμε κανέναν. Η θρησκεία μας μιλάει για ειρήνη και σεβασμό. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί γινόμαστε στόχος» μας λένε. Πάνε σχεδόν δύο χρόνια πια που οι γειτονιές της Δυτικής Αθήνας, και όχι μόνο, βλέπουν τους Πακιστανούς να μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίο τράγο αφού τα κρούσματα ρατσιστικής βίας βαίνουν αυξανόμενα.
«Βρισκόμουν κοντά στο άλσος του Αιγάλεωόταν 10-12 νεαροί, γύρω στα 20,με σταμάτησαν και χωρίς να πουν τίποτεάρχισαν να με χτυπάνε ασταμάτητα.Μου πήραν 200 ευρώ και το κινητό μου και έφυγαν» διηγείται ο κ. Μαζάρ Ικμπάλ, ένας πενηντάρης βιομηχανικός εργάτης που κοντεύει να συμπληρώσει δεκαετία στην Ελλάδα.
Δίπλα του ένας νεαρός στέκεται παγωμένος με τα μάτια στο πάτωμα, ενώ το κεφάλι του είναι γεμάτο ράμματα. Είναι ο κ. Μοχάμεντ Σαντζάτ, κάτοικος Ελλάδας εδώ και λίγους μήνες που «κυνηγάει το μεροκάματο από εδώ και από εκεί». «Βρισκόμουν κοντά στο Μπαρουτάδικοόταν με σταμάτησε μια παρέα νέων και μου είπαν:“Αστυνομικοί”. Εβγαλα τα χαρτιά μου να τους τα δείξω και άρχισαν να με βαράνε με ξύλα.Οταν τελείωσαν, έφυγαν» λέει ο κ. Σαντζάτ.
Ο κ. Ζαφάρ Ουλάχ ζει στην Ελλάδα περίπου δέκα χρόνια, εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής και μένει στο Αιγάλεω. Ο κ. Ουλάχ δέχθηκε επίθεση στο σπίτι του. «Εβγαινα από το σπίτι όταν μου επιτέθηκαν δύο άτομα. Ενας με κρατούσε από το χέρι και ο άλλος με βαρούσε.Μου πήραν τα χρήματα που είχα πάνω μου και μετά ήρθε ένα αυτοκίνητομέσα στο οποίο υπήρχε ένα ζευγάρι και τους μάζεψε» περιγράφει τη δική του περιπέτεια ο κ. Ουλάχ, ο οποίος είχε την ατυχία να κουβαλάει πάνω του το μηνιάτικό του (850 ευρώ) εκείνη την ημέρα.
Τ ελευταίος στη σειρά κάθεται ο κ. Αμτζάντ Τζαβέντ. Στους λίγους μήνες που βρίσκεται στην Ελλάδα και δουλεύει στην οικοδομή ο νεαρός Τζαβέντ πρόλαβε να γνωρίσει και τη σκληρότητα του ρατσισμού. «Ηταν 3 Μαρτίου όταν βγήκα από το σπίτι και πήγαινα στο περίπτερο για τσιγάρα.Εκείστην πλατεία με πλησίασαν οκτώ άτομα και άρχισαν να με βαράνε για να μου πάρουν τα λεφτά.Από ένα σημείο και μετά δεν θυμάμαι τίποτα.Μόνο ότι σε κάποια στιγμή με άφησαν και έφυγαν» διηγείται. Αν και ήδη έχουν περάσει δέκα ημέρες από την επίθεση, η μύτη του Τζαβέντ δεν έχει συνέλθει από τον ξυλοδαρμό.
Τα θύματα των επιθέσεων περιγράφουν τους δράστες ως μια ομάδα 15 ατόμων, με δύο κοπέλες ανάμεσά τους, γύρω στα 20-22. «Το μόνο που ζητάμε είναι Δικαιοσύνη.Να μη μας κυνηγούν κάθε μέρα» λένε οι Πακιστανοί. Εχθρικά δεν αντιμετωπίζουν τους μετανάστες μόνο οι ομάδες που τους επιτίθενται αλλά και η Αστυνομία, η οποία όποτε επιχειρούν να καταγγείλουν μια επίθεση εις βάρος τους είτε προσπαθεί να τους αποθαρρύνει από το να καταθέσουν μηνύσεις είτε δεν διερευνά καθόλου τις καταγγελίες τους. «Η Αστυνομία όλο μας λέει: “Ελάτε αύριο”. Δεν μας αφήνει να δώσουμε κατάθεση.Με το ζόρι κάνουμε τις μηνύσεις» σημειώνουν. «Μας έχει συμβεί στο Αιγάλεω, στον Ασπρόπυργο,στην Ελευσίνα.Οι σκοποί στο τμήμα μάς λένε ότι δεν υπάρχει αστυνομικός μέσα, ότι έχουν βγει όλοι περιπολία» σημειώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου «Ομόνοια» κ. Αφζάλ Μπατί.
Πριν από μερικές ημέρες, για πρώτη φορά τα τελευταία δύο χρόνια που παρατηρείται έξαρση κρουσμάτων ρατσιστικής βίας στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας, με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, προφυλακίστηκαν δύο νεαροί που κατηγορούνται για συμμετοχή στις πρόσφατες επιθέσεις. Εναντίον τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «ληστείες και πρόκληση σωματικών βλαβών κατά συρροή από κοινού».
Το πιο ανησυχητικό από όλα είναι ότι τις ίδιες ημέρες που σημειώνονταν τα περιστατικά στο Αιγάλεω, λίγο πιο πέρα, στον Κολωνό, πολυάριθμη ομάδα μαθητών λυκείου της περιοχής επιτέθηκε και ξυλοκόπησε Πακιστανούς και κατέστρεψε το σπίτι τους. Το χειρότερο, ανάμεσα στους μαθητές δεν ήταν μόνον Ελληνες αλλά και αλλοδαποί δεύτερης γενιάς, γόνοι μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Επισήμως αυτή η επίθεση δεν έγινε ποτέ αφού ουδείς την έχει καταγγείλει (πέρα από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φ. Κουβέλη που έφερε το θέμα στη Βουλή), το ζήτημα όμως απασχολεί σοβαρά πια την εκπαιδευτική κοινότητα. Σε μια προσπάθεια να αλλάξει το κλίμα εκπαιδευτικοί ανέλαβαν την πρωτοβουλία να οργανωθεί προβολή της αντιρατσιστικής ταινίας «Η ζωή, τα προβλήματα και τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων». Ακόμη στο πλαίσιο αναστροφής του κλίματος παρουσιάστηκε έκθεση φωτογραφίας και έγινε συζήτηση με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών και μαθητών.
Αν και οι παθόντες δυσκολεύονται να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί οι ομοεθνείς τους γίνονται θύματα ρατσιστικής βίας, ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας κ. Τζαβέντ Ασλάμ δίνει μια εξήγηση: «Πλέον εμείς οι Πακιστανοί διεκδικούμε ανοιχτά τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και αυτό προφανώς ενοχλεί κάποιους. Επιπλέον η είσοδος του ΛΑΟΣ στη Βουλή έδωσε δύναμη σε αυτούς που θέλουν να μας διώξουν» σημειώνει. «Ωστόσο,αν δεν σταματήσουν όλες αυτές οι επιθέσεις,θα γίνει κακό.Πρέπει όσοι εμπλέκονται σε αυτές να τιμωρηθούν για να μάθουν» τονίζει και προσθέτει: «Δεν γίνεται όποτε μας βλέπουν να τρίβουν τα χέρια τους και να μας χτυπάνε,ούτε βέβαια η Αστυνομία να μη μας επιτρέπει να κάνουμε μηνύσεις».«Αν μας δείρουν και μιλήσουμε,τρώμε κι άλλο ξύλο.Η αδράνεια της Αστυνομίας ενθαρρύνει και επιβραβεύει τους ρατσιστές» λέει ο κ. Ασλάμ.
Στην ερώτηση τι οπλίζει το χέρι παιδιών και επιτίθενται στους συμπατριώτες του η απάντησή του είναι απλή αλλά αποκαλυπτική: «Τα παιδιά ούτε ξέρουν τι θέλουν.Κάποια το περνούν για παιχνίδι.Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να μορφωθούν και να σέβονται τους νόμους.Είναι ο μόνος τρόπος».
Η ΑΥΓΗ
Αλ. Τσίπρας: Ευκαιρία για την αριστερά οι ευρωεκλογές 25/03/2009
Με κάθε τρόπο η ευρωπαϊκή αριστερά προσπαθεί να συντονίσει τη δράση της, καθώς η επικείμενη μάχη των ευρωεκλογών απαιτεί τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεών της. Δεδομένου ότι η "εναλλακτική διέξοδος" δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί μόνο σε εθνικό επίπεδο, τα κόμματα που συμμετέχουν είτε ως μέλη είτε ως παρατηρητές στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς δραστηριοποιούνται από κοινού, προκειμένου να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Στην κατεύθυνση αυτή ήταν και οι συναντήσεις που έκανε τις προηγούμενες ημέρες ο πρόεδρος του ΣΥΝ στη γαλλική πρωτεύουσα με την εθνική γραμματέα του Γαλλικού Κ.Κ. Μαρί Ζόρζ Μπιφέ, τον πρόεδρο του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος Ολιβιέρ Μπεζανσενό και τον πρόεδρο του Κόμματος της Αριστεράς Ζαν Λουί Μελανσόν.
Το μήνυμα που έστειλαν όλοι τους και το επισήμανε στις δηλώσεις του ο Αλ. Τσίπρας είναι ότι οι ευρωεκλογές αποτελούν "ευκαιρία για να ενισχυθεί η αριστερά", διότι "είναι μέρος της λύσης, τη στιγμή που η ευρωπαϊκή δεξιά και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι μέρος της κρίσης". Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αλ. Τσίπρας, περιγράφοντας κατ' ουσίαν το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για την ανάγκη συσπείρωσης κοινής δράσης "σ' ένα αντινεοφιλελεύθερο πρόγραμμα ριζοσπαστικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, στο οποίο μπορούν να συναντηθούν ευρύτερες δυνάμεις, από την αριστερά της αριστεράς ώς την αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, κομμουνιστές, ριζοσπάστες αριστεροί, οικολόγοι, αλλά και σοσιαλδημοκράτες που διαφωνούν με την κυρίαρχη γραμμή της σοσιαλδημοκρατίας".
Αξίζει να σημειωθεί ότι προηγήθηκε η διεθνής συνάντηση που διοργάνωσε στο Μιλάνο η Κομμουνιστική Επανίδρυση με αντικείμενο την κρίση και τα ευρωπαϊκά θέματα, στην οποία συμμετείχαν, εκτός από τον πρόεδρο του ΣΥΝ, ο πρόεδρος του κόμματος "Αριστερά της Γερμανίας" Λόταρ Μπίσκυ και ο γραμματέας της Επανίδρυσης Πάολο Φερέρο.
Συν τοις άλλοις, ο Αλ. Τσίπρας προγραμματίζει για το επόμενο διάστημα επισκέψεις στην Πορτογαλία και τη Σουηδία. Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος του ΣΥΝ αξιοποιεί τις επισκέψεις του σε ευρωπαϊκές πόλεις, προκειμένου να συναντηθεί με τους Έλληνες της διασποράς, ενόψει και των ευρωεκλογών.
Τα πάνω κάτω στην ΠΟΣΔΕΠ από τη συγκυβέρνηση 25/03/2009
Στη σοφιστεία με τον αστυνόμο, το όργανο και το μπουζούκι παρέπεμψε η απάντηση του νέου προέδρου της ΠΟΣΔΕΠ, Ν. Σταυρακάκη, σε ό,τι αφορά την έλλειψη δημοκρατικής νομιμότητας στις αποφάσεις της νέας ηγεσίας της Ομοσπονδίας. Όταν ο κ. Σταυρακάκης κλήθηκε, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου, να σχολιάσει την ανατροπή της μέχρι τώρα πολιτικής της Ομοσπονδίας χωρίς να υπάρχουν αποφάσεις από το τελευταίο Συνέδριο, δήλωσε ότι αφού το Συνέδριο αποφάσισε να δώσει την πλειοψηφία στη δική μας αντίληψη και οι θέσεις μας ήταν γνωστές, άρα ψήφισε και τις θέσεις μας.
Με βάση την αντίληψη αυτή, ανατρέπεται η θέση του κλάδου για τη διαδικασία της Μπολόνια, για τον νόμο - πλαίσιο, τα κολέγια, την αξιολόγηση, το άσυλο, τις κινητοποιήσεις, τους συμβασιούχους διδάσκοντες κ.λπ.
Ειδικά στο θέμα του ασύλου, το νέο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ ζήτησε την εφαρμογή του νόμου Γιαννάκου επισημαίνοντας ότι "το θεσμικό πλαίσιο δεν έχει εξαντληθεί, αλλά πρέπει να βοηθηθούν οι πρυτανικές αρχές από όλους να πράξουν το καθήκον τους". Ταυτόχρονα δήλωσε διά του προέδρου του ανοικτό σε συζήτηση στο πλαίσιο του διαλόγου του κ. Σπηλιωτόπουλου. Πάντως, ο κ. Σταυρακάκης μίλησε για ύπαρξη γκρίζων ζωνών στο Πολυτεχνείο, απέφυγε όμως να τις προσδιορίσει.
Ερωτηθείς αν οι φοιτητικές καταλήψεις είναι πράξεις βίας, ο νέος πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ ανέφερε ότι άλλο κλειδωμένο πανεπιστήμιο από ισχνές μειοψηφίες και άλλο κατειλημμένο πανεπιστήμιο και είπε ότι ο ίδιος δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το κλειδωμένο πανεπιστήμιο. Στο πλαίσιο αυτό ζήτησε οι φοιτητές να ψηφίζουν ηλεκτρονικά για τέτοια θέματα. Πάντως, ο κ. Σακκάς από την Ιατρική, δια ερωτήματος που έθεσε, έδειξε να θεωρεί τις καταλήψεις βίαιη πράξη.
Τέλος, σε ερώτηση για το αν η έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν απερίφραστα τη βία, υπονοεί ότι υπάρχουν κόμματα που δεν την έχουν καταδικάσει, η γραμματέας της Ομοσπονδίας, Ευ. Μπουρνόβα από την ΑΡΜΕ, δήλωσε ότι κάποιοι δεν καταδικάζουν. Δεν λέμε ότι είναι υποχρεωτικά εντός Κοινοβουλίου. Μπορεί να είναι αριστερίστικες οργανώσεις. Νομίζω, πρόσθεσε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω του προέδρου του έχει καταδικάσει. Ίσως να μην ήταν σαφής το πρώτο διάστημα...
Συντάκτης : Στεφανάκου Π
Σύμβολο αξιοπρέπειας
ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ
Έπρεπε να φύγει η Κατερίνα Γκουλιώνη, να χαρίσει τη ζωή της, αυτή η «φτωχοδιάβολος» για να ακουστεί το αυτονόητο από τα χείλη της Πολιτείας «Θα καταργηθεί ο κολπικός έλεγχος», είπαν. Έπρεπε να ξεσηκωθούν οι κρατούμενες, να σπάσουν τζάμια, να μπει φωτιά στη φυλακή, για να ανοίξει η μεγάλη σιδερένια πόρτα και να μπει μέσα αντιπροσωπεία της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Έπρεπε να πάει μια χούφτα αλληλέγγυων γυναικών και αντρών έξω από το κολαστήριο της Θήβας, μέσα στη βροχή και το χαλάζι, για να σπάσει το φράγμα της σιωπής, για να ακουστεί το σύνθημα των γυναικών κρατουμένων - όμηρων στα χέρια ανθρωποφυλάκων «Κατερίνα ζεις εσύ μας οδηγείς». Έπρεπε να βγει μια Μαρίνα, μια Ρίτα, μια Χριστίνα, μια... και να ουρλιάξουν ότι βασανίζονται, ότι βιάζονται, για να νιώσουμε ότι η φυλακή μας αφορά, ότι δεν μπορεί να υπάρξει «ένας άλλος κόσμος» αν δεν τους σταματήσουμε, αν δεν κάνουμε τη σημερινή αποκρουστική πραγματικότητα, παρελθόν.
Η Κατερίνα Γκουλιώνη, έφυγε. Την Κυριακή το απόγευμα το χώμα του Βόλου τη σκέπασε οριστικά. Μόνο που και αυτή τη στιγμή, ίσως την πιο ιερή στη διαδρομή ενός ανθρώπου, το κράτος έδειξε το πρόσωπό του. Γύρω στις 5 το απόγευμα, η μπλε κλούβα έφτασε στο κοιμητήριο μεταφέροντας σιδεροδέσμιο τον αδελφό της. Του έδωσαν άδεια... Βλέπεις που κάναμε λάθος; Βλέπεις που το σύστημα, οι ανθρωποφύλακες έχουν και αυτοί ευαισθησίες; Βλέπεις που καμιά φορά υπερβάλουμε επηρεασμένοι από την ιδεολογική μας κατεύθυνση;
Έτσι αισθανθήκαμε για μερικά δευτερόλεπτα. Αλλά αυτοί φρόντισαν να μας επαναφέρουν στην... τάξη. Σιδεροδέσμιο τον έφεραν, για λίγα λεπτά τον άφησαν μέσα στην εκκλησία, ίσα με ένα δάκρυ και αμέσως μετά έτρεχαν πανικόβλητοι, πριν γίνει η κηδεία, πριν γίνει η ταφή, να τον ξαναβάλουν στην κλούβα, να το γυρίσουν πίσω... Τι και αν φωνάξαμε, τι και αν πέσαμε πάνω τους, τι και αν επικαλεστήκαμε την ανθρώπινη(;) ιδιότητά τους, τι και αν αγριέψαμε, αυτοί ανθρωποφύλακες στο σώμα και την ψυχή, ολοκλήρωσαν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τις εντολές, που οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι είχαν δώσει.
Και την άλλη μέρα, ο συνήθης μαϊντανός, συνδικαλιστής (θου κύριε) των σωφρονιστικών, με καμάρι έλεγε ότι οι ίδιοι σέβονται τον κρατούμενο και τις ανάγκες του, ότι παλεύουν και αυτοί για τον εξανθρωπισμό των φυλακών. Και έβγαλε και πόρισμα -πριν τον ιατροδικαστή- ο αθεόφοβος. «Η Κατερίνα πέθανε από ναρκωτικά». Και είπε και για τον άντρα της, και για τον αδελφό της, όλους τους ήξερε, ο ανθρωποφύλακας.
Αλλά εμείς εδώ είμαστε και όπως βρήκαμε -στην κυριολεξία- μια τρύπα στις φυλακές της Θήβας και περάσαμε, προς μεγάλη έκπληξη του «συστήματος», έτσι κάθε μέρα, κάθε στιγμή, μικρές ρωγμούλες θα φτιάχνουμε, μικρές νίκες θα κατακτάμε, όλο και κάποιον θα παίρνουμε από τα χέρια τους. Γιατί η αλληλεγγύη δεν φυλακίζεται. Γιατί δεν μπορούν να βάλουν στα μπουντρούμια το όνειρο. Γιατί έχουν χάσει και θα χάνουν καθημερινά την κοινωνική συναίνεση στις βάρβαρες πρακτικές τους.
Όταν οι κλούβες θα τρέχουν, όταν τα κελιά θα κλείνουν, όταν η απομόνωση θα γεμίζει, όταν ο κολπικός ή πρωκτικός έλεγχος θα παραβιάζει κάθε ίχνος ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας, εμείς θα θυμόμαστε την Κατερίνα. Γιατί πώς να το κάνουμε και οι «φτωχοδιάβολοι» γίνονται σύμβολα. Και η Κατερίνα Γκουλιώνη είναι, πλέον, σύμβολο στον αγώνα για τα δικαιώματα μέσα στις φυλακές, σύμβολο αξιοπρέπειας.
Να είσαι καλά βρε Κατερίνα...
* Ο Πάνος Λάμπρου είναι δημοσιογράφος στην "Εποχή"
ΧΤΥΠΗΜΑ
Η Κατερίνα Γκουλιώνη, έφυγε. Την Κυριακή το απόγευμα το χώμα του Βόλου τη σκέπασε οριστικά. Μόνο που και αυτή τη στιγμή, ίσως την πιο ιερή στη διαδρομή ενός ανθρώπου, το κράτος έδειξε το πρόσωπό του. Γύρω στις 5 το απόγευμα, η μπλε κλούβα έφτασε στο κοιμητήριο μεταφέροντας σιδεροδέσμιο τον αδελφό της. Του έδωσαν άδεια...
Επιστρέφουμε στη δική μας καθημερινότητα με πρώτο σταθμό αυτόν της Καθημερινής
Θανάσης Τσακίρηςhttp://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
Συμφώνησαν ότι διαφωνούν στον ΣΥΝ
Σπυρος Καραλης
Στην Πολιτική Γραμματεία που συνεδρίασε χθες, μεταφέρθηκαν οι διαφωνίες Ανανεωτικής Πτέρυγας και Αριστερού Ρεύματος για την Ευρωδιακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ. Από τα πέντε στελέχη της Πτέρυγας έγινε σαφές ότι η Ευρωδιακήρυξη διαπνέεται από αριστερίστικο αντιευρωπαϊσμό και δεν εμπεριέχει θεμελιώδεις πολιτικές κατευθύνσεις της ελληνικής ανανεωτικής αριστεράς. Εξέφρασαν επίσης την πλήρη αντίθεσή τους στην επιλογή να τοποθετηθεί στη δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου υποψηφιότητα από την ΚΟΕ, συνιστώσα με αντιευρωπαϊκό προσανατολισμό. Από την πλευρά τους, τα μέλη της πλειοψηφίας υποστήριξαν ότι δεν έχει βάση η κριτική που γίνεται, καθώς όλες οι συνιστώσες, παρά τις επιμέρους προσεγγίσεις σε διάφορα θέματα, έχουν δεσμευτεί ότι θα υιοθετούν κοινώς αποδεκτές θέσεις στις δημόσιες τοποθετήσεις. Στη χθεσινή συνεδρίαση συμμετείχαν και στελέχη του ΣΥΝ από άλλα κομματικά όργανα. Αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτηση του κ. Στέλιου Παπά, με ευρωπαϊκή εμπειρία και συμμετοχή στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που άφησε να εννοηθεί ότι στην Ευρωδιακήρυξη δεν έχουν ληφθεί υπ’ όψιν βασικά στοιχεία που διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή πολιτική γεωγραφία. Αύριο θα συνεδριάσει εκτάκτως η Π. Γ. προκειμένου να εξεταστούν και άλλα ζητήματα που διχάζουν τον ΣΥΝ όπως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και η ΠΟΣΔΕΠ. Στην αυριανή συνεδρίαση τα μέλη της Ανανεωτικής Πτέρυγας αναμένεται να εκφράσουν εκ νέου διαφωνίες, καθώς θεωρούν ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούν αριστερίστικες πολιτικές. Χαρακτηριστικά, ο κ. Γεράσιμος Γεωργάτος, μέλος της ΚΠΕ, σε άρθρο που αναρτήθηκε στο site της Ανανεωτικής Πτέρυγας, σημειώνει ότι τα κείμενα θυμίζουν «αντίστοιχα μαοϊκών φοιτητικών παρατάξεων της μεταπολιτευτικής περιόδου».
Αυτοκριτική από ΚΚΕ για τον «υπαρκτό»
Του Σπυρου Kαραλη
Σταθερά αταλάντευτο στην υπεράσπιση της πορείας της ΕΣΣΔ καθώς και στην πεποίθηση της νομοτελειακής επικράτησης του σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού παραμένει το ΚΚΕ, όπως προκύπτει από την πολυσέλιδη απόφαση του 18ου Συνεδρίου που αφορά εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα. Στο κείμενο υπάρχουν σαφείς αυτοκριτικές αναφορές σχετικά με τη στάση του ΚΚΕ έναντι του ΚΚΣΕ, και της ΕΣΣΔ γενικότερα, καθώς διαπιστώνεται ότι «το κόμμα δεν απέφυγε την εξιδανίκευση και εξωραϊσμό της σοσιαλιστικής οικοδόμησης» και σε μεγάλο βαθμό υιοθέτησε λανθασμένες εκτιμήσεις και πολιτικές επιλογές του ΚΚΣΕ. Το κείμενο απορρίπτει τον όρο «κατάρρευση» για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, κάνοντας λόγο για νίκη της αντεπανάστασης, την οποία αποδίδει σε εσωτερικά αίτια, και συγκεκριμένα στην «οπορτουνιστική μετάλλαξη του ΚΚΣΕ» και της αντίστοιχης πολιτικής κατεύθυνσης που ακολούθησε η σοβιετική εξουσία μετά το 20ό Συνέδριο. Στην απόφαση του 18ου Συνεδρίου για τον σοσιαλισμό, αφού διευκρινίζεται ότι το ΚΚΕ εστιάζει στην εμπειρία της ΕΣΣΔ γιατί αποτέλεσε την πρωτοπορία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, εκτιμάται ότι είναι αναγκαία η μελέτη της πορείας του σοσιαλισμού στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, της Ασίας και η περίπτωση της Κούβας. Για τις εξελίξεις της περιόδου 1989-1991, αυτές περιγράφονται ως «η τελευταία πράξη της διαδικασίας που οδήγησε στην ενίσχυση ανισοτήτων και αντιστοίχως των δυνάμεων της αντεπανάστασης» χωρίς, όμως, να αναιρούνται τα έως τότε επιτεύγματα της σοβιετικής διακυβέρνησης που όπως σημειώνεται συνιστούν απόδειξη της ανωτερότητας των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής. Εκτιμάται ότι οι εξελίξεις της συγκεκριμένης περιόδου δεν επιβεβαιώνουν σοσιαλδημοκρατικές απόψεις για το «ανώριμο» της επανάστασης καθώς και τροτσκιστικές θέσεις για το «αδύνατο» του εγχειρήματος, ούτε δικαιώνουν τον μαοϊκό χαρακτηρισμό της ΕΣΣΔ ως σοσιαλιμπεριαλιστικής δύναμης. Απορρίπτονται επίσης, οι χαρακτηρισμοί περί «εκμεταλλευτικού συστήματος» και «κρατικού καπιταλισμού».
ΠΟΣΔΕΠ: Οχι κλειδωμένα πανεπιστήμια
Ο πρόεδρός της Νίκος Σταυρακάκης καλεί σε απερίφραστη καταδίκη των πράξεων βίας
«Δεν μας αρέσουν τα κλειδωμένα πανεπιστήμια. Αλλο πράγμα η μαζική κατάληψη με αίτημα και άλλο η κατάληψη των λίγων που παίρνουν τα κλειδιά και φεύγουν» είπε στην «Κ» ο νέος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ Νικόλαος Σταυρακάκης. Και κάλεσε «όλες τις πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν απερίφραστα τις πράξεις βίας και τις απειλές άσκησης βίας από οπουδήποτε και αν προέρχονται». Ορισμένοι, είπε, «με την κάλυψη του ακαδημαϊκού ασύλου καταλύουν τις λειτουργίες των συλλογικών οργάνων, παρεμποδίζουν τις ελεύθερες εκλογές πανεπιστημιακών οργάνων και διακόπτουν το διδακτικό και ερευνητικό έργο οδηγώντας στη διάλυση της λειτουργίας του πανεπιστημίου και τελικά στην απαξίωσή του».
Η νέα ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ θα προχωρήσει άμεσα σε επτά πολιτικές παρεμβάσεις διαχωρίζοντας σαφώς τις θέσεις της από εκείνες της προηγούμενης ηγεσίας. Θα αποκαταστήσει τους διαύλους επικοινωνίας με το υπουργείο Παιδείας, θα συμμετάσχει στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και θα διεκδικήσει συμμετοχή στον σχεδιασμό εθνικών προγραμμάτων έρευνας.
Απερίφραστη καταδίκη της βίας στα ΑΕΙ
Η νέα ηγεσία ΠΟΣΔΕΠ δίνει το στίγμα
Του Αποστολου Λακασα
Με την απερίφραστη καταδίκη πράξεων βίας εντός του πανεπιστημίου και με το αίτημα όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το άσυλο, καθώς και με επτά άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις, η νέα ηγεσία της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) έδωσε χθες το στίγμα της. Ο νέος πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ κ. Νικόλαος Σταυρακάκης κάλεσε «όλες τις πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν απερίφραστα τις πράξεις βίας και τις απειλές άσκησης βίας από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Ορισμένοι, με την κάλυψη του ακαδημαϊκού ασύλου καταλύουν τις λειτουργίες των συλλογικών οργάνων, παρεμποδίζουν τις ελεύθερες εκλογές πανεπιστημιακών οργάνων και διακόπτουν το διδακτικό και ερευνητικό έργο οδηγώντας στη διάλυση της λειτουργίας του πανεπιστημίου και τελικά στην απαξίωσή του».
Η γενική γραμματέας της Ομοσπονδίας κ. Ευγενία Μπουρνόβα διευκρίνισε ότι «ενώ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα έχουν καταδικάσει τα φαινόμενα βίας, υπάρχουν πολιτικές ομάδες που δεν το έχουν κάνει». Ως προς το άσυλο, ο αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας κ. Σωκράτης Κάτσικας ανέφερε ότι «υπάρχει νόμος που πρέπει να εφαρμοστεί. Ο νόμος δίνει ευθύνες και αρμοδιότητες όχι μόνο στα ΑΕΙ αλλά και στην Πολιτεία. Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε μόνο από τους πρυτάνεις να κάνουν αυτό που πρέπει. Στο πλαίσιο της παραγγελίας του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Σανιδά για τα κατειλημμένα κτίρια είναι καλό να αναδειχθούν οι ευθύνες όλων».
Επτά παρεμβάσεις
Το νέο στίγμα της ομοσπονδίας (η ηγεσία της ανήκει σε ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική πλευρά ΣΥΝ) δίνουν και οι επτά άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις στις οποίες θα προχωρήσει και η λογική των οποίων είναι τελείως διαφορετική από τα πιστεύω της προηγούμενης ηγεσίας (άνηκε σε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ):
- Η ηγεσία θεωρεί ότι η αύξηση της χρηματοδότησης είναι μεν αναγκαία για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου, αλλά απαιτεί και άλλες δράσεις, όπως η αξιολόγηση, η καλύτερη διαχείριση του πανεπιστημιακού προσωπικού, η δημιουργία κέντρων αριστείας, η αξιοποίηση των Ελλήνων της διασποράς και ο καλύτερος στρατηγικός σχεδιασμός των ΑΕΙ.
- Θα αποκαταστήσει τους διαύλους επικοινωνίας με το υπουργείο Παιδείας.
- Θα διεκδικήσει συμμετοχή στο σχεδιασμό των εθνικών προγραμμάτων έρευνας (ευρωπαϊκά κονδύλια ΕΣΠΑ).
- Θα συμμετάσχει στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας.
- Θα συνεργαστεί με τη σύνοδο των Πρυτάνεων.
- Θα επεξεργαστεί προτάσεις για το διάλογο για την αναμόρφωση του Λυκείου και για το ζήτημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο.
- Θα δώσει έμφαση στην ενεργό συμμετοχή των ελληνικών πανεπιστημίων στον ευρωπαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας
ΤΟ ΒΗΜΑ
Ευέλικτη εργασία, αντίο σύνταξη
Το Ελεγκτικό Συνέδριο καθιστά σαφές ότι, εκτός από τις πενιχρές μισθολογικές απολαβές, επηρεάζονται άμεσα και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων
ΡΕΠΟΡΤΑΖ Δ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009
Oι ευέλικτες μορφές εργασίας, που προσλαμβάνουν πλέον τη μορφή επιδημίας στη χώρα μας, μετά και την πρωθυπουργική ενθάρρυνση, δεν πλήττουν μόνο τις πενιχρές μισθολογικές απολαβές των εργαζομένων, αλλά επηρεάζουν άμεσα και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, καθώς επιμηκύνουν τον χρόνο ως τη συνταξιοδότηση. Απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που προκλήθηκε ύστερα από σχετικό ερώτημα του υφυπουργού Οικονομίας κ. Ν.Λέγκα για το καθεστώς των εργαζομένων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου και αορίστου χρόνου μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο, καθιστά απολύτως σαφές ότι οι εν λόγω υπάλληλοι δεν «κερδίζουν» μισθολογικά κλιμάκια, όπως συνέβαινε ως σήμερα, με βάση τον συνολικό χρόνο παραμονής τους στην υπηρεσία, αλλά μόνο με βάση τις ώρες που εργάστηκαν. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο χάνουν χρήματα από τους ήδη πενιχρούς μισθούς που λαμβάνουν, αλλά επιμηκύνεται και ο χρόνος ως τη συνταξιοδότηση.
Ηαπόφαση, που είναι απολύτως βέβαιον ότι θα επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να ενθαρρύνει τις ευέλικτες μορφές εργασίας, προκάλεσε την άμεση αντίδραση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το οποίο με εγκύκλιό του συνιστά σε όλους τους δημόσιους φορείς να περικόπτουν τις μισθολογικές αποδοχές των μερικώς απασχολουμένων εργαζομένων. «Για τη νόμιμη χορήγηση στο προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου μερικής απασχόλησης» αναφέρεται στην εγκύκλιο «του αμέσως επόμενου μετά το εισαγωγικό μισθολογικού κλιμακίου δεν αρκεί η συμπλήρωση ενός έτους ή δύο ετών υπηρεσίας,όπως ισχύει για τον αντίστοιχο κλάδο τακτικών υπαλλήλων πλήρους απασχόλησης, αλλά, με δεδομένο ότιο χρόνος εργασίας του παραπάνω προσωπικού δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις 20 ώρες εβδομαδιαίως, απαιτείται η συμπλήρωση αυτού του χρόνου (ένα έτος) μετά την τήρηση της οριζόμενης στο άρθρο 15 παρ.3 του Ν. 3205/2003 διαδικασίας». Η διαδικασία αυτή προβλέπει αναγνώριση για μισθολογική εξέλιξη «τόσου χρόνου,όσου προκύπτει από το πηλίκο της διαίρεσης του συνόλου των ωρών εργασίας διά του αριθμού των ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης,που ισχύει για τον αντίστοιχο κλάδο των τακτικών υπαλλήλων».
Ω ς τώρα οι υπάλληλοι μερικής απασχόλησης εντάσσονταν στα μισθολογικά κλιμάκια με βάση τον χρόνο παραμονής τους στην εργασία και όχι με βάση τις ώρες εργασίας, καθώς θεωρούνταν μόνιμο προσωπικό, αν και εργάζονταν με περιορισμένο ωράριο. Μετά την απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου τα δεδομένα ανατρέπονται πλήρως: Για την ένταξη σε νέο μισθολογικό κλιμάκιο ή τη συνταξιοδότηση θα απαιτείται διπλάσιος χρόνος για τους εργαζομένους που εντάσσονται στο καθεστώς της μερικής απασχόλησης, ανεξαρτήτως αν είναι μόνιμοι ή όχι. Η απόφαση αυτή, που είναι απολύτως βέβαιον ότι θα εκληφθεί ως «υπόδειγμα» και για τις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα, απομακρύνει δραματικά κάθε προοπτική συνταξιοδότησης των μερικώς απασχολουμένων εργαζομένων
Αυξάνονται τα κρούσματα ρατσιστικής βίας
Οι μαρτυρίες Πακιστανών που έπεσαν θύματα επίθεσης από ομάδες νεαρών στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ | Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009
Στα βρώμικα και απωθητικά σοκάκια του ιστορικού κέντρου των Αθηνών δεκάδες Πακιστανοί- ανάμεσα σε μια πληθώρα φυλών- «κόβουν» βόλτες σε μικρές παρέες. Η ευφυής ειρωνεία της ιστορίας τούς θέλει να κινούνται πλησίον της οδού Μενάνδρου, δηλαδή σε έναν δρόμο αφιερωμένο σε έναν από τους επιγόνους του Μεγαλεξάνδρου, που είχε βασιλέψει τους «εν Μηδία και εν Περσίδι» και αργότερα ανήχθη σε θεότητα από τους βουδιστές με το όνομα Μιλίνδας.
Εκεί, στην Κρετίνου και στην Αναξαγόρα, ανάμεσα σε παλιές εισαγωγικές εταιρείες και καταστήματα με φθηνά ρούχα από μικρές βιοτεχνίες που παλεύουν να επιβιώσουν και σε μια μικρή αγορά από τηλεφωνεία, τουριστικά πρακτορεία, μπακάλικα και Ιnternet cafes που λειτουργούν άνθρωποι από την Ανατολή, βρίσκονται συγκεντρωμένα τα γραφεία και τα στέκια τους.
Πάνω από τη στοά, στον πρώτο όροφο μιας παλιάς οικοδομής, οι Πακιστανοί μάς κερνούν τσάι και τζελέμπι, ένα γλυκό του Πακιστάν, που στη γεύση μοιάζει με τη δική μας τουλούμπα. Σε μια σειρά καρέκλες κάθονται δύο μεσήλικοι και άλλοι δύο νεαροί, όλοι τους από την ασιατική χώρα. Στα πρόσωπά τους αποτυπώνονται δύο πράγματα: το πρώτο είναι τα δύο κύματα μετανάστευσης που τους έφεραν στη χώρα μας- το προδίδουν άλλωστε και οι διαφορετικές τους ηλικίες. Το δεύτερο είναι οι τραυματισμοί από το ρατσιστικό μένος μιας παρέας πιτσιρικάδων η οποία «δραστηριοποιείται» στο Αιγάλεω.
Εδώ και ημέρες στις γειτονιές του Αιγάλεω, αλλά και του Κολωνού, κατεγράφη μια σειρά επιθέσεων κατά Πακιστανών από νέα παιδιά, κάποια εκ των οποίων και μαθητές σχολείου. «Εμείς οι Πακιστανοί είμαστε ήσυχοι, δεν πίνουμε, δεν ενοχλούμε κανέναν. Η θρησκεία μας μιλάει για ειρήνη και σεβασμό. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί γινόμαστε στόχος» μας λένε. Πάνε σχεδόν δύο χρόνια πια που οι γειτονιές της Δυτικής Αθήνας, και όχι μόνο, βλέπουν τους Πακιστανούς να μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίο τράγο αφού τα κρούσματα ρατσιστικής βίας βαίνουν αυξανόμενα.
«Βρισκόμουν κοντά στο άλσος του Αιγάλεωόταν 10-12 νεαροί, γύρω στα 20,με σταμάτησαν και χωρίς να πουν τίποτεάρχισαν να με χτυπάνε ασταμάτητα.Μου πήραν 200 ευρώ και το κινητό μου και έφυγαν» διηγείται ο κ. Μαζάρ Ικμπάλ, ένας πενηντάρης βιομηχανικός εργάτης που κοντεύει να συμπληρώσει δεκαετία στην Ελλάδα.
Δίπλα του ένας νεαρός στέκεται παγωμένος με τα μάτια στο πάτωμα, ενώ το κεφάλι του είναι γεμάτο ράμματα. Είναι ο κ. Μοχάμεντ Σαντζάτ, κάτοικος Ελλάδας εδώ και λίγους μήνες που «κυνηγάει το μεροκάματο από εδώ και από εκεί». «Βρισκόμουν κοντά στο Μπαρουτάδικοόταν με σταμάτησε μια παρέα νέων και μου είπαν:“Αστυνομικοί”. Εβγαλα τα χαρτιά μου να τους τα δείξω και άρχισαν να με βαράνε με ξύλα.Οταν τελείωσαν, έφυγαν» λέει ο κ. Σαντζάτ.
Ο κ. Ζαφάρ Ουλάχ ζει στην Ελλάδα περίπου δέκα χρόνια, εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής και μένει στο Αιγάλεω. Ο κ. Ουλάχ δέχθηκε επίθεση στο σπίτι του. «Εβγαινα από το σπίτι όταν μου επιτέθηκαν δύο άτομα. Ενας με κρατούσε από το χέρι και ο άλλος με βαρούσε.Μου πήραν τα χρήματα που είχα πάνω μου και μετά ήρθε ένα αυτοκίνητομέσα στο οποίο υπήρχε ένα ζευγάρι και τους μάζεψε» περιγράφει τη δική του περιπέτεια ο κ. Ουλάχ, ο οποίος είχε την ατυχία να κουβαλάει πάνω του το μηνιάτικό του (850 ευρώ) εκείνη την ημέρα.
Τ ελευταίος στη σειρά κάθεται ο κ. Αμτζάντ Τζαβέντ. Στους λίγους μήνες που βρίσκεται στην Ελλάδα και δουλεύει στην οικοδομή ο νεαρός Τζαβέντ πρόλαβε να γνωρίσει και τη σκληρότητα του ρατσισμού. «Ηταν 3 Μαρτίου όταν βγήκα από το σπίτι και πήγαινα στο περίπτερο για τσιγάρα.Εκείστην πλατεία με πλησίασαν οκτώ άτομα και άρχισαν να με βαράνε για να μου πάρουν τα λεφτά.Από ένα σημείο και μετά δεν θυμάμαι τίποτα.Μόνο ότι σε κάποια στιγμή με άφησαν και έφυγαν» διηγείται. Αν και ήδη έχουν περάσει δέκα ημέρες από την επίθεση, η μύτη του Τζαβέντ δεν έχει συνέλθει από τον ξυλοδαρμό.
Τα θύματα των επιθέσεων περιγράφουν τους δράστες ως μια ομάδα 15 ατόμων, με δύο κοπέλες ανάμεσά τους, γύρω στα 20-22. «Το μόνο που ζητάμε είναι Δικαιοσύνη.Να μη μας κυνηγούν κάθε μέρα» λένε οι Πακιστανοί. Εχθρικά δεν αντιμετωπίζουν τους μετανάστες μόνο οι ομάδες που τους επιτίθενται αλλά και η Αστυνομία, η οποία όποτε επιχειρούν να καταγγείλουν μια επίθεση εις βάρος τους είτε προσπαθεί να τους αποθαρρύνει από το να καταθέσουν μηνύσεις είτε δεν διερευνά καθόλου τις καταγγελίες τους. «Η Αστυνομία όλο μας λέει: “Ελάτε αύριο”. Δεν μας αφήνει να δώσουμε κατάθεση.Με το ζόρι κάνουμε τις μηνύσεις» σημειώνουν. «Μας έχει συμβεί στο Αιγάλεω, στον Ασπρόπυργο,στην Ελευσίνα.Οι σκοποί στο τμήμα μάς λένε ότι δεν υπάρχει αστυνομικός μέσα, ότι έχουν βγει όλοι περιπολία» σημειώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου «Ομόνοια» κ. Αφζάλ Μπατί.
Πριν από μερικές ημέρες, για πρώτη φορά τα τελευταία δύο χρόνια που παρατηρείται έξαρση κρουσμάτων ρατσιστικής βίας στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας, με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, προφυλακίστηκαν δύο νεαροί που κατηγορούνται για συμμετοχή στις πρόσφατες επιθέσεις. Εναντίον τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «ληστείες και πρόκληση σωματικών βλαβών κατά συρροή από κοινού».
Το πιο ανησυχητικό από όλα είναι ότι τις ίδιες ημέρες που σημειώνονταν τα περιστατικά στο Αιγάλεω, λίγο πιο πέρα, στον Κολωνό, πολυάριθμη ομάδα μαθητών λυκείου της περιοχής επιτέθηκε και ξυλοκόπησε Πακιστανούς και κατέστρεψε το σπίτι τους. Το χειρότερο, ανάμεσα στους μαθητές δεν ήταν μόνον Ελληνες αλλά και αλλοδαποί δεύτερης γενιάς, γόνοι μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Επισήμως αυτή η επίθεση δεν έγινε ποτέ αφού ουδείς την έχει καταγγείλει (πέρα από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φ. Κουβέλη που έφερε το θέμα στη Βουλή), το ζήτημα όμως απασχολεί σοβαρά πια την εκπαιδευτική κοινότητα. Σε μια προσπάθεια να αλλάξει το κλίμα εκπαιδευτικοί ανέλαβαν την πρωτοβουλία να οργανωθεί προβολή της αντιρατσιστικής ταινίας «Η ζωή, τα προβλήματα και τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων». Ακόμη στο πλαίσιο αναστροφής του κλίματος παρουσιάστηκε έκθεση φωτογραφίας και έγινε συζήτηση με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών και μαθητών.
Αν και οι παθόντες δυσκολεύονται να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί οι ομοεθνείς τους γίνονται θύματα ρατσιστικής βίας, ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας κ. Τζαβέντ Ασλάμ δίνει μια εξήγηση: «Πλέον εμείς οι Πακιστανοί διεκδικούμε ανοιχτά τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και αυτό προφανώς ενοχλεί κάποιους. Επιπλέον η είσοδος του ΛΑΟΣ στη Βουλή έδωσε δύναμη σε αυτούς που θέλουν να μας διώξουν» σημειώνει. «Ωστόσο,αν δεν σταματήσουν όλες αυτές οι επιθέσεις,θα γίνει κακό.Πρέπει όσοι εμπλέκονται σε αυτές να τιμωρηθούν για να μάθουν» τονίζει και προσθέτει: «Δεν γίνεται όποτε μας βλέπουν να τρίβουν τα χέρια τους και να μας χτυπάνε,ούτε βέβαια η Αστυνομία να μη μας επιτρέπει να κάνουμε μηνύσεις».«Αν μας δείρουν και μιλήσουμε,τρώμε κι άλλο ξύλο.Η αδράνεια της Αστυνομίας ενθαρρύνει και επιβραβεύει τους ρατσιστές» λέει ο κ. Ασλάμ.
Στην ερώτηση τι οπλίζει το χέρι παιδιών και επιτίθενται στους συμπατριώτες του η απάντησή του είναι απλή αλλά αποκαλυπτική: «Τα παιδιά ούτε ξέρουν τι θέλουν.Κάποια το περνούν για παιχνίδι.Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να μορφωθούν και να σέβονται τους νόμους.Είναι ο μόνος τρόπος».
Η ΑΥΓΗ
Αλ. Τσίπρας: Ευκαιρία για την αριστερά οι ευρωεκλογές 25/03/2009
Με κάθε τρόπο η ευρωπαϊκή αριστερά προσπαθεί να συντονίσει τη δράση της, καθώς η επικείμενη μάχη των ευρωεκλογών απαιτεί τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεών της. Δεδομένου ότι η "εναλλακτική διέξοδος" δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί μόνο σε εθνικό επίπεδο, τα κόμματα που συμμετέχουν είτε ως μέλη είτε ως παρατηρητές στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς δραστηριοποιούνται από κοινού, προκειμένου να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Στην κατεύθυνση αυτή ήταν και οι συναντήσεις που έκανε τις προηγούμενες ημέρες ο πρόεδρος του ΣΥΝ στη γαλλική πρωτεύουσα με την εθνική γραμματέα του Γαλλικού Κ.Κ. Μαρί Ζόρζ Μπιφέ, τον πρόεδρο του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος Ολιβιέρ Μπεζανσενό και τον πρόεδρο του Κόμματος της Αριστεράς Ζαν Λουί Μελανσόν.
Το μήνυμα που έστειλαν όλοι τους και το επισήμανε στις δηλώσεις του ο Αλ. Τσίπρας είναι ότι οι ευρωεκλογές αποτελούν "ευκαιρία για να ενισχυθεί η αριστερά", διότι "είναι μέρος της λύσης, τη στιγμή που η ευρωπαϊκή δεξιά και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι μέρος της κρίσης". Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αλ. Τσίπρας, περιγράφοντας κατ' ουσίαν το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για την ανάγκη συσπείρωσης κοινής δράσης "σ' ένα αντινεοφιλελεύθερο πρόγραμμα ριζοσπαστικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, στο οποίο μπορούν να συναντηθούν ευρύτερες δυνάμεις, από την αριστερά της αριστεράς ώς την αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, κομμουνιστές, ριζοσπάστες αριστεροί, οικολόγοι, αλλά και σοσιαλδημοκράτες που διαφωνούν με την κυρίαρχη γραμμή της σοσιαλδημοκρατίας".
Αξίζει να σημειωθεί ότι προηγήθηκε η διεθνής συνάντηση που διοργάνωσε στο Μιλάνο η Κομμουνιστική Επανίδρυση με αντικείμενο την κρίση και τα ευρωπαϊκά θέματα, στην οποία συμμετείχαν, εκτός από τον πρόεδρο του ΣΥΝ, ο πρόεδρος του κόμματος "Αριστερά της Γερμανίας" Λόταρ Μπίσκυ και ο γραμματέας της Επανίδρυσης Πάολο Φερέρο.
Συν τοις άλλοις, ο Αλ. Τσίπρας προγραμματίζει για το επόμενο διάστημα επισκέψεις στην Πορτογαλία και τη Σουηδία. Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος του ΣΥΝ αξιοποιεί τις επισκέψεις του σε ευρωπαϊκές πόλεις, προκειμένου να συναντηθεί με τους Έλληνες της διασποράς, ενόψει και των ευρωεκλογών.
Τα πάνω κάτω στην ΠΟΣΔΕΠ από τη συγκυβέρνηση 25/03/2009
Στη σοφιστεία με τον αστυνόμο, το όργανο και το μπουζούκι παρέπεμψε η απάντηση του νέου προέδρου της ΠΟΣΔΕΠ, Ν. Σταυρακάκη, σε ό,τι αφορά την έλλειψη δημοκρατικής νομιμότητας στις αποφάσεις της νέας ηγεσίας της Ομοσπονδίας. Όταν ο κ. Σταυρακάκης κλήθηκε, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου, να σχολιάσει την ανατροπή της μέχρι τώρα πολιτικής της Ομοσπονδίας χωρίς να υπάρχουν αποφάσεις από το τελευταίο Συνέδριο, δήλωσε ότι αφού το Συνέδριο αποφάσισε να δώσει την πλειοψηφία στη δική μας αντίληψη και οι θέσεις μας ήταν γνωστές, άρα ψήφισε και τις θέσεις μας.
Με βάση την αντίληψη αυτή, ανατρέπεται η θέση του κλάδου για τη διαδικασία της Μπολόνια, για τον νόμο - πλαίσιο, τα κολέγια, την αξιολόγηση, το άσυλο, τις κινητοποιήσεις, τους συμβασιούχους διδάσκοντες κ.λπ.
Ειδικά στο θέμα του ασύλου, το νέο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ ζήτησε την εφαρμογή του νόμου Γιαννάκου επισημαίνοντας ότι "το θεσμικό πλαίσιο δεν έχει εξαντληθεί, αλλά πρέπει να βοηθηθούν οι πρυτανικές αρχές από όλους να πράξουν το καθήκον τους". Ταυτόχρονα δήλωσε διά του προέδρου του ανοικτό σε συζήτηση στο πλαίσιο του διαλόγου του κ. Σπηλιωτόπουλου. Πάντως, ο κ. Σταυρακάκης μίλησε για ύπαρξη γκρίζων ζωνών στο Πολυτεχνείο, απέφυγε όμως να τις προσδιορίσει.
Ερωτηθείς αν οι φοιτητικές καταλήψεις είναι πράξεις βίας, ο νέος πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ ανέφερε ότι άλλο κλειδωμένο πανεπιστήμιο από ισχνές μειοψηφίες και άλλο κατειλημμένο πανεπιστήμιο και είπε ότι ο ίδιος δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το κλειδωμένο πανεπιστήμιο. Στο πλαίσιο αυτό ζήτησε οι φοιτητές να ψηφίζουν ηλεκτρονικά για τέτοια θέματα. Πάντως, ο κ. Σακκάς από την Ιατρική, δια ερωτήματος που έθεσε, έδειξε να θεωρεί τις καταλήψεις βίαιη πράξη.
Τέλος, σε ερώτηση για το αν η έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν απερίφραστα τη βία, υπονοεί ότι υπάρχουν κόμματα που δεν την έχουν καταδικάσει, η γραμματέας της Ομοσπονδίας, Ευ. Μπουρνόβα από την ΑΡΜΕ, δήλωσε ότι κάποιοι δεν καταδικάζουν. Δεν λέμε ότι είναι υποχρεωτικά εντός Κοινοβουλίου. Μπορεί να είναι αριστερίστικες οργανώσεις. Νομίζω, πρόσθεσε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω του προέδρου του έχει καταδικάσει. Ίσως να μην ήταν σαφής το πρώτο διάστημα...
Συντάκτης : Στεφανάκου Π
Σύμβολο αξιοπρέπειας
ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ
Έπρεπε να φύγει η Κατερίνα Γκουλιώνη, να χαρίσει τη ζωή της, αυτή η «φτωχοδιάβολος» για να ακουστεί το αυτονόητο από τα χείλη της Πολιτείας «Θα καταργηθεί ο κολπικός έλεγχος», είπαν. Έπρεπε να ξεσηκωθούν οι κρατούμενες, να σπάσουν τζάμια, να μπει φωτιά στη φυλακή, για να ανοίξει η μεγάλη σιδερένια πόρτα και να μπει μέσα αντιπροσωπεία της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Έπρεπε να πάει μια χούφτα αλληλέγγυων γυναικών και αντρών έξω από το κολαστήριο της Θήβας, μέσα στη βροχή και το χαλάζι, για να σπάσει το φράγμα της σιωπής, για να ακουστεί το σύνθημα των γυναικών κρατουμένων - όμηρων στα χέρια ανθρωποφυλάκων «Κατερίνα ζεις εσύ μας οδηγείς». Έπρεπε να βγει μια Μαρίνα, μια Ρίτα, μια Χριστίνα, μια... και να ουρλιάξουν ότι βασανίζονται, ότι βιάζονται, για να νιώσουμε ότι η φυλακή μας αφορά, ότι δεν μπορεί να υπάρξει «ένας άλλος κόσμος» αν δεν τους σταματήσουμε, αν δεν κάνουμε τη σημερινή αποκρουστική πραγματικότητα, παρελθόν.
Η Κατερίνα Γκουλιώνη, έφυγε. Την Κυριακή το απόγευμα το χώμα του Βόλου τη σκέπασε οριστικά. Μόνο που και αυτή τη στιγμή, ίσως την πιο ιερή στη διαδρομή ενός ανθρώπου, το κράτος έδειξε το πρόσωπό του. Γύρω στις 5 το απόγευμα, η μπλε κλούβα έφτασε στο κοιμητήριο μεταφέροντας σιδεροδέσμιο τον αδελφό της. Του έδωσαν άδεια... Βλέπεις που κάναμε λάθος; Βλέπεις που το σύστημα, οι ανθρωποφύλακες έχουν και αυτοί ευαισθησίες; Βλέπεις που καμιά φορά υπερβάλουμε επηρεασμένοι από την ιδεολογική μας κατεύθυνση;
Έτσι αισθανθήκαμε για μερικά δευτερόλεπτα. Αλλά αυτοί φρόντισαν να μας επαναφέρουν στην... τάξη. Σιδεροδέσμιο τον έφεραν, για λίγα λεπτά τον άφησαν μέσα στην εκκλησία, ίσα με ένα δάκρυ και αμέσως μετά έτρεχαν πανικόβλητοι, πριν γίνει η κηδεία, πριν γίνει η ταφή, να τον ξαναβάλουν στην κλούβα, να το γυρίσουν πίσω... Τι και αν φωνάξαμε, τι και αν πέσαμε πάνω τους, τι και αν επικαλεστήκαμε την ανθρώπινη(;) ιδιότητά τους, τι και αν αγριέψαμε, αυτοί ανθρωποφύλακες στο σώμα και την ψυχή, ολοκλήρωσαν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τις εντολές, που οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι είχαν δώσει.
Και την άλλη μέρα, ο συνήθης μαϊντανός, συνδικαλιστής (θου κύριε) των σωφρονιστικών, με καμάρι έλεγε ότι οι ίδιοι σέβονται τον κρατούμενο και τις ανάγκες του, ότι παλεύουν και αυτοί για τον εξανθρωπισμό των φυλακών. Και έβγαλε και πόρισμα -πριν τον ιατροδικαστή- ο αθεόφοβος. «Η Κατερίνα πέθανε από ναρκωτικά». Και είπε και για τον άντρα της, και για τον αδελφό της, όλους τους ήξερε, ο ανθρωποφύλακας.
Αλλά εμείς εδώ είμαστε και όπως βρήκαμε -στην κυριολεξία- μια τρύπα στις φυλακές της Θήβας και περάσαμε, προς μεγάλη έκπληξη του «συστήματος», έτσι κάθε μέρα, κάθε στιγμή, μικρές ρωγμούλες θα φτιάχνουμε, μικρές νίκες θα κατακτάμε, όλο και κάποιον θα παίρνουμε από τα χέρια τους. Γιατί η αλληλεγγύη δεν φυλακίζεται. Γιατί δεν μπορούν να βάλουν στα μπουντρούμια το όνειρο. Γιατί έχουν χάσει και θα χάνουν καθημερινά την κοινωνική συναίνεση στις βάρβαρες πρακτικές τους.
Όταν οι κλούβες θα τρέχουν, όταν τα κελιά θα κλείνουν, όταν η απομόνωση θα γεμίζει, όταν ο κολπικός ή πρωκτικός έλεγχος θα παραβιάζει κάθε ίχνος ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας, εμείς θα θυμόμαστε την Κατερίνα. Γιατί πώς να το κάνουμε και οι «φτωχοδιάβολοι» γίνονται σύμβολα. Και η Κατερίνα Γκουλιώνη είναι, πλέον, σύμβολο στον αγώνα για τα δικαιώματα μέσα στις φυλακές, σύμβολο αξιοπρέπειας.
Να είσαι καλά βρε Κατερίνα...
* Ο Πάνος Λάμπρου είναι δημοσιογράφος στην "Εποχή"
ΧΤΥΠΗΜΑ
Η Κατερίνα Γκουλιώνη, έφυγε. Την Κυριακή το απόγευμα το χώμα του Βόλου τη σκέπασε οριστικά. Μόνο που και αυτή τη στιγμή, ίσως την πιο ιερή στη διαδρομή ενός ανθρώπου, το κράτος έδειξε το πρόσωπό του. Γύρω στις 5 το απόγευμα, η μπλε κλούβα έφτασε στο κοιμητήριο μεταφέροντας σιδεροδέσμιο τον αδελφό της. Του έδωσαν άδεια...
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης - Προβολή ταινίας "Πουλιά στο Βάλτο" της Αλίντας Δημητρίου
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στην εκδήλωσή της
«Οι γυναίκες στην αντίσταση κατά την περίοδο της κατοχής 1941-1944» που θα γίνει την Κυριακή 29/3/2009 (8:00 μμ)
Θα προβληθεί η ταινία
ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ
της Αλίντας Δημητρίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 104΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση. Εισηγητές/τριες:
• Αλίντα Δημητρίου (σκηνοθέτιδα της ταινίας)
• Στράτο Κερσανίδη (κριτικός κινηματογράφου)
• Γυναίκες της Aντίστασης.
ΚΥΡΙΑΚΗ 29/3/2009 στις 8:00 μ.μ.
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
«Οι γυναίκες στην αντίσταση κατά την περίοδο της κατοχής 1941-1944» που θα γίνει την Κυριακή 29/3/2009 (8:00 μμ)
Θα προβληθεί η ταινία
ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ
της Αλίντας Δημητρίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 104΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση. Εισηγητές/τριες:
• Αλίντα Δημητρίου (σκηνοθέτιδα της ταινίας)
• Στράτο Κερσανίδη (κριτικός κινηματογράφου)
• Γυναίκες της Aντίστασης.
ΚΥΡΙΑΚΗ 29/3/2009 στις 8:00 μ.μ.
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
Friday, March 20, 2009
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ/Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 21/3/09 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΡΤΗ
ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 1:00
ΠΟΡΕΙΑ 2:00
Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη
Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει
Τη Δευτέρα στις 22 Δεκέμβρη 2008 η συναδέλφισσα Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης
Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχεται δολοφονική επίθεση.
Τραμπούκοι της ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο, της ανοίγουν το στόμα και την αναγκάζουν να το πιεί. Σήμερα,
νοσηλεύεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και σε ζωτικά όργανα.
Η προσπάθεια που κάνει τώρα η κυβέρνηση και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, αιφνιδιασμένοι από το πλατύ
κίνημα αλληλεγγύης, να κουκουλώσουν την υπόθεση (είτε με κλείσιμο του φακέλου είτε με ανακάλυψη
«υπόπτων») έχει πέσει στο κενό. Όλο και περισσότεροι/ες γνωρίζουν την αλήθεια:
Αυτή η μαφιόζικη, δολοφονική επίθεση ήταν το αποτέλεσμα της συνδικαλιστικής της δράσης: ήδη δεχόταν
απειλές από τις κύκλους της εργοδοσίας και του ψεύτικου, εργοδοτικού σωματείου. Η Κούνεβα, ιστορικός από
τη Βουλγαρία, εργαζόταν ως καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ, μέσω όμως της εταιρίας «ΟΙΚΟΜΕΤ» του Οικονομάκη.
Η εταιρεία αυτή είχε αναλάβει την εργολαβία εκεί, όπως και σε πολλούς άλλους δημόσιους οργανισμούς (ΟΣΕ,
Νοσοκομεία κα).
Η δράση της Κωνσταντίνας Κούνεβα και του σωματείου της αποκαλύπτει ότι οι «εργολαβίες» και η «ενοικίαση
εργαζομένων» αποτελούν σύγχρονες μορφές δουλεμπορίου. Με τη συνεργασία των διοικήσεων των δημόσιων
οργανισμών, με την κάλυψη του νομοθετικού πλαισίου, που όλες οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του
ΠΑΣΟΚ έχουν υιοθετήσει και οι συνδικαλιστικές τους παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στήριξαν, οι εργολάβοι
καταπατούν κάθε εργασιακό δικαίωμα, βάζουν τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους να υπογράφουν λευκά
χαρτιά με πλασματικές αποδοχές, κλέβουν ένσημα και ώρες, απολύουν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν. Τώρα,
ρίχνουν και βιτριόλι. Μια επίθεση που φοβόμαστε ότι θα επιδεινώνεται όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση και η
φτώχεια μας, γυρίζοντας μας στο Μεσαίωνα.
Όμως, η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα χτυπήθηκε επίσης γιατί ήταν γυναίκα και έχει εξαρχής
λιγότερα δικαιώματα. Για τις γυναίκες «απαγορεύεται» ακόμα περισσότερο να αγωνίζονται και να
οργανώνονται, ακόμα και αν αποτελούν τα κατ’ εξοχήν θύματα της εργασιακής επισφάλειας. Χτυπήθηκε γιατί
ήταν μετανάστρια, και οι μετανάστριες θα πρέπει να μένουν κρυμμένες, αποκλεισμένες από το συνδικαλισμό,
χωρίς δικαιώματα και φωνή. Χτυπήθηκε γιατί ήταν μια από εμάς, που ζούμε στην ανασφάλεια, που κάνουμε
τρεις δουλειές για να ζήσουμε ή δεν βρίσκουμε καμία, που δουλεύουμε προσωρινοί/ες, ανασφάλιστοι/ες,
ημιαπασχολούμενοι/ες.
Η Κωνσταντίνα χτυπήθηκε επίσης γιατί οι σημερινές ηγεσίες των μεγάλων συνδικάτων, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΥ,
των Εργατικών Κέντρων, αρνούνται τη στήριξη και την οργάνωση του κόσμου της επισφαλούς εργασίας.
Ακόμα και μετά τη δολοφονική επίθεση, μας σοκάρει η εγκληματική αδράνειά τους να υπερασπιστούν
στοιχειωδώς, όχι μόνο με ανθρωπιστικές ανακοινώσεις, αλλά με απεργίες και δράση, ένα μέλος του
συνδικαλιστικού κινήματος. Όπως μας εξοργίζει και η εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ και των (εργολάβων)
ιδιοκτητών τους.
Όμως η Κωνσταντίνα δεν είναι μόνη. Πρωτοβάθμια σωματεία, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, γυναικείες,
συνδικαλιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και
κοινής δράσης ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα των εργολαβιών, την εργοδοτική τρομοκρατία, την
επισφαλή εργασία.
Οι κινητοποιήσεις αρχίζουν να αποδίδουν: Η διοίκηση του ΗΣΑΠ στην Αθήνα αναγκάστηκε μετά από την πίεση
του κινήματος αλληλεγγύης, να συντάξει όρους νέου διαγωνισμού για τις καθαρίστριες, που να σέβεται τα
εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα και να εξετάσει την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στην
καθαριότητα. Είναι μια πρώτη νίκη! Ο αγώνας όμως συνεχίζεται...
Απαιτούμε το αυτονόητο: να καταργηθεί τώρα το θεσμικό πλαίσιο των εργολαβιών, της ενοικίασης
εργαζομένων, της ελαστικής εργασίας και να τελειώσουμε μια για πάντα με τον νόμο του Ρέππα του 2001.
Ζητάμε από όλα τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες να σταματήσουν να ανέχονται τις δουλεμπορικές εταιρείες,
να απαιτήσουν να προσληφθούν τώρα όλοι οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι και οι συμβασιούχοι, να εντάξουν
τους επισφαλείς εργαζόμενους ανεξάρτητα των εργασιακών σχέσεων (εργολαβία, ενοικίαση, σύμβαση χρόνου ή
έργου). Παλεύουμε για να εργαζόμαστε και να αμειβόμαστε όλοι και όλες αξιοπρεπώς, με πλήρη ασφάλιση, για
να γίνεται σεβαστό το οχτάωρο, για να προστατευτούν εργαζόμενοι και άνεργοι με ουσιαστικά επιδόματα
ασθενείας και ανεργίας για όλο το χρονικό διάστημα. Τέλος, θεωρούμε απόλυτη υποχρέωση του κράτους να
χορηγηθεί τώρα πλήρης σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Κωνσταντίνα και στην
οικογένειά της.
•Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί
•Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες, να απαγορευτούν οι εργολαβίες και η ενοικίαση
εργαζομένων, κανένας/μια εργαζόμενος/η στην επισφάλεια.__
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
Για την κατάργηση του δουλεμπόριου και εργασιακής επισφάλειας
ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 1:00
ΠΟΡΕΙΑ 2:00
Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη
Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει
Τη Δευτέρα στις 22 Δεκέμβρη 2008 η συναδέλφισσα Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης
Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχεται δολοφονική επίθεση.
Τραμπούκοι της ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο, της ανοίγουν το στόμα και την αναγκάζουν να το πιεί. Σήμερα,
νοσηλεύεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και σε ζωτικά όργανα.
Η προσπάθεια που κάνει τώρα η κυβέρνηση και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, αιφνιδιασμένοι από το πλατύ
κίνημα αλληλεγγύης, να κουκουλώσουν την υπόθεση (είτε με κλείσιμο του φακέλου είτε με ανακάλυψη
«υπόπτων») έχει πέσει στο κενό. Όλο και περισσότεροι/ες γνωρίζουν την αλήθεια:
Αυτή η μαφιόζικη, δολοφονική επίθεση ήταν το αποτέλεσμα της συνδικαλιστικής της δράσης: ήδη δεχόταν
απειλές από τις κύκλους της εργοδοσίας και του ψεύτικου, εργοδοτικού σωματείου. Η Κούνεβα, ιστορικός από
τη Βουλγαρία, εργαζόταν ως καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ, μέσω όμως της εταιρίας «ΟΙΚΟΜΕΤ» του Οικονομάκη.
Η εταιρεία αυτή είχε αναλάβει την εργολαβία εκεί, όπως και σε πολλούς άλλους δημόσιους οργανισμούς (ΟΣΕ,
Νοσοκομεία κα).
Η δράση της Κωνσταντίνας Κούνεβα και του σωματείου της αποκαλύπτει ότι οι «εργολαβίες» και η «ενοικίαση
εργαζομένων» αποτελούν σύγχρονες μορφές δουλεμπορίου. Με τη συνεργασία των διοικήσεων των δημόσιων
οργανισμών, με την κάλυψη του νομοθετικού πλαισίου, που όλες οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του
ΠΑΣΟΚ έχουν υιοθετήσει και οι συνδικαλιστικές τους παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στήριξαν, οι εργολάβοι
καταπατούν κάθε εργασιακό δικαίωμα, βάζουν τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους να υπογράφουν λευκά
χαρτιά με πλασματικές αποδοχές, κλέβουν ένσημα και ώρες, απολύουν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν. Τώρα,
ρίχνουν και βιτριόλι. Μια επίθεση που φοβόμαστε ότι θα επιδεινώνεται όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση και η
φτώχεια μας, γυρίζοντας μας στο Μεσαίωνα.
Όμως, η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα χτυπήθηκε επίσης γιατί ήταν γυναίκα και έχει εξαρχής
λιγότερα δικαιώματα. Για τις γυναίκες «απαγορεύεται» ακόμα περισσότερο να αγωνίζονται και να
οργανώνονται, ακόμα και αν αποτελούν τα κατ’ εξοχήν θύματα της εργασιακής επισφάλειας. Χτυπήθηκε γιατί
ήταν μετανάστρια, και οι μετανάστριες θα πρέπει να μένουν κρυμμένες, αποκλεισμένες από το συνδικαλισμό,
χωρίς δικαιώματα και φωνή. Χτυπήθηκε γιατί ήταν μια από εμάς, που ζούμε στην ανασφάλεια, που κάνουμε
τρεις δουλειές για να ζήσουμε ή δεν βρίσκουμε καμία, που δουλεύουμε προσωρινοί/ες, ανασφάλιστοι/ες,
ημιαπασχολούμενοι/ες.
Η Κωνσταντίνα χτυπήθηκε επίσης γιατί οι σημερινές ηγεσίες των μεγάλων συνδικάτων, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΥ,
των Εργατικών Κέντρων, αρνούνται τη στήριξη και την οργάνωση του κόσμου της επισφαλούς εργασίας.
Ακόμα και μετά τη δολοφονική επίθεση, μας σοκάρει η εγκληματική αδράνειά τους να υπερασπιστούν
στοιχειωδώς, όχι μόνο με ανθρωπιστικές ανακοινώσεις, αλλά με απεργίες και δράση, ένα μέλος του
συνδικαλιστικού κινήματος. Όπως μας εξοργίζει και η εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ και των (εργολάβων)
ιδιοκτητών τους.
Όμως η Κωνσταντίνα δεν είναι μόνη. Πρωτοβάθμια σωματεία, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, γυναικείες,
συνδικαλιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και
κοινής δράσης ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα των εργολαβιών, την εργοδοτική τρομοκρατία, την
επισφαλή εργασία.
Οι κινητοποιήσεις αρχίζουν να αποδίδουν: Η διοίκηση του ΗΣΑΠ στην Αθήνα αναγκάστηκε μετά από την πίεση
του κινήματος αλληλεγγύης, να συντάξει όρους νέου διαγωνισμού για τις καθαρίστριες, που να σέβεται τα
εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα και να εξετάσει την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στην
καθαριότητα. Είναι μια πρώτη νίκη! Ο αγώνας όμως συνεχίζεται...
Απαιτούμε το αυτονόητο: να καταργηθεί τώρα το θεσμικό πλαίσιο των εργολαβιών, της ενοικίασης
εργαζομένων, της ελαστικής εργασίας και να τελειώσουμε μια για πάντα με τον νόμο του Ρέππα του 2001.
Ζητάμε από όλα τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες να σταματήσουν να ανέχονται τις δουλεμπορικές εταιρείες,
να απαιτήσουν να προσληφθούν τώρα όλοι οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι και οι συμβασιούχοι, να εντάξουν
τους επισφαλείς εργαζόμενους ανεξάρτητα των εργασιακών σχέσεων (εργολαβία, ενοικίαση, σύμβαση χρόνου ή
έργου). Παλεύουμε για να εργαζόμαστε και να αμειβόμαστε όλοι και όλες αξιοπρεπώς, με πλήρη ασφάλιση, για
να γίνεται σεβαστό το οχτάωρο, για να προστατευτούν εργαζόμενοι και άνεργοι με ουσιαστικά επιδόματα
ασθενείας και ανεργίας για όλο το χρονικό διάστημα. Τέλος, θεωρούμε απόλυτη υποχρέωση του κράτους να
χορηγηθεί τώρα πλήρης σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Κωνσταντίνα και στην
οικογένειά της.
•Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί
•Να κλείσουν οι δουλεμπορικές εταιρείες, να απαγορευτούν οι εργολαβίες και η ενοικίαση
εργαζομένων, κανένας/μια εργαζόμενος/η στην επισφάλεια.__
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
Για την κατάργηση του δουλεμπόριου και εργασιακής επισφάλειας
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ - ΦΟΡΟΥΜ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ - ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ
Η 21 Μάρτη, επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού, συμπίπτει στην Ελλάδα με μια μεγάλη σε έκταση και αγριότητα έξαρση ρατσιστικής βίας σε βάρος μεταναστών. Καθημερινά κρούσματα αστυνομικής βίας και κακομεταχείρισης (π.χ Πάτρα και τμήμα Π.Ράλλη), δολοφονικού χαρακτήρα επιθέσεις οργανωμένων ακροδεξιών ομάδων σε λαϊκές γειτονιές (π.χ. Άγιος Παντελεήμονας), φαινόμενα εργοδοτικής τρομοκρατίας (βλ. Κούνεβα), τα ρατσιστικά χτυπήματα εναντίον μεταναστών που τείνουν να γίνουν καθημερινότητα στα Χανιά και σε όλη την Κρήτη, δημιουργούν την πεποίθηση σε ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας, αλλά και ανάμεσα στους μετανάστες, ότι στην καλύτερη περίπτωση είμαστε μπροστά στην ολοσχερή αδυναμία της οργανωμένης Πολιτείας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το φαινόμενο του ρατσισμού, και στη χειρότερη ότι το καλλιεργεί και το αναπαράγει.
Περιστατικά με θύματα μετανάστες εξακολουθούν να υποβαθμίζονται συστηματικά από τα περισσότερα ΜΜΕ, ενώ ταυτόχρονα προβάλλονται άθλιες γενικεύσεις, κινδυνολογίες και υπερβολές όταν πρόκειται για παραβατικές πράξεις αλλοδαπών.
Η απάντηση σʼ όλο αυτό το κλίμα, πρέπει να δοθεί συλλογικά από
έλληνες και μετανάστες, στους δρόμους, στους τόπους δουλειάς,
τις γειτονιές και τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, στη βάση
της αλληλεγγύης των εργαζομένων, της διεκδίκησης πολιτικών και
κοινωνικών δικαιωμάτων για όλους, των αξιών του αλληλοσεβασμού
και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Χανιά - 20 Μάρτη 2009
ΦΟΡΟΥΜ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ
Η 21 Μάρτη, επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού, συμπίπτει στην Ελλάδα με μια μεγάλη σε έκταση και αγριότητα έξαρση ρατσιστικής βίας σε βάρος μεταναστών. Καθημερινά κρούσματα αστυνομικής βίας και κακομεταχείρισης (π.χ Πάτρα και τμήμα Π.Ράλλη), δολοφονικού χαρακτήρα επιθέσεις οργανωμένων ακροδεξιών ομάδων σε λαϊκές γειτονιές (π.χ. Άγιος Παντελεήμονας), φαινόμενα εργοδοτικής τρομοκρατίας (βλ. Κούνεβα), τα ρατσιστικά χτυπήματα εναντίον μεταναστών που τείνουν να γίνουν καθημερινότητα στα Χανιά και σε όλη την Κρήτη, δημιουργούν την πεποίθηση σε ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας, αλλά και ανάμεσα στους μετανάστες, ότι στην καλύτερη περίπτωση είμαστε μπροστά στην ολοσχερή αδυναμία της οργανωμένης Πολιτείας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το φαινόμενο του ρατσισμού, και στη χειρότερη ότι το καλλιεργεί και το αναπαράγει.
Περιστατικά με θύματα μετανάστες εξακολουθούν να υποβαθμίζονται συστηματικά από τα περισσότερα ΜΜΕ, ενώ ταυτόχρονα προβάλλονται άθλιες γενικεύσεις, κινδυνολογίες και υπερβολές όταν πρόκειται για παραβατικές πράξεις αλλοδαπών.
Η απάντηση σʼ όλο αυτό το κλίμα, πρέπει να δοθεί συλλογικά από
έλληνες και μετανάστες, στους δρόμους, στους τόπους δουλειάς,
τις γειτονιές και τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, στη βάση
της αλληλεγγύης των εργαζομένων, της διεκδίκησης πολιτικών και
κοινωνικών δικαιωμάτων για όλους, των αξιών του αλληλοσεβασμού
και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Χανιά - 20 Μάρτη 2009
ΦΟΡΟΥΜ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ
Εκδήλωση συζήτηση με θέμα: «Οι μύθοι του '21 και η ιδεολογική τους χρήση».
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την Τρίτη 24 Μαρτίου στις 20:00μ.μ στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 13, Εξάρχεια) το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα οργανώνει ανοικτή εκδήλωση συζήτηση με θέμα: «Οι μύθοι του '21 και η ιδεολογική τους χρήση».
Ομιλητές στη συζήτηση θα είναι:
Σπύρος Καραβάς (Μόνιμος Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστημίου του Αιγαίου): «Η έννοια της Ελλάδας πριν και μετά το 1821».
Τάσος Κωστόπουλος (δημοσιογράφος): «Η αποσιώπηση και οι μύθοι του 1821»
Στρατής Μπουρνάζος (δημοσιογράφος): «Ο ρόλος της Εκκλησίας στο 1821»
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Την Τρίτη 24 Μαρτίου στις 20:00μ.μ στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 13, Εξάρχεια) το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα οργανώνει ανοικτή εκδήλωση συζήτηση με θέμα: «Οι μύθοι του '21 και η ιδεολογική τους χρήση».
Ομιλητές στη συζήτηση θα είναι:
Σπύρος Καραβάς (Μόνιμος Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστημίου του Αιγαίου): «Η έννοια της Ελλάδας πριν και μετά το 1821».
Τάσος Κωστόπουλος (δημοσιογράφος): «Η αποσιώπηση και οι μύθοι του 1821»
Στρατής Μπουρνάζος (δημοσιογράφος): «Ο ρόλος της Εκκλησίας στο 1821»
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Thursday, March 19, 2009
Ποια ΕΦΕΕ θα αναστήσουν Αλαβάνος και Παπανδρέου;
ΔΕΝ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
(Χαρούλα Λαμπράκη σε μουσική Μπάμπη Μπακάλη)
Τι νομίζουν οι κ.κ. Αλαβάνος και Παπανδρέου ότι είναι τα κινήματα; Τα κόμματα (το καθένα με το δικό του βαθμό ευθύνης) κομματικοποιήσανε, αποικίσανε, γραφειοκρατικοποιήσανε και παροπλίσανε την ΕΦΕΕ δεκαετίες τώρα. Δεν είναι δυνατή η τεχνητή ανασύσταση τέτοιων οργάνων. Η λύση βρίσκεται στην άμεση δημοκρατία, στις γενικές συνελεύσεις και στις συντονιστικές επιτροπές που συνελεύσεις εκλέγουν και ανακαλούν. Οργανωτική μονάδα του αριστερού χώρου πρέπει είναι οι "Συσπειρώσεις" των σχολών και τα "Δίκτυα" συσπειρώσεων ανά Πανεπιστήμιο-ΤΕΙ και το Πανελλαδικό Συνέδριο των Δικτύων. Βγάλτε επιτέλους συμπεράσματα και από άλλες χώρες όπου λειτουργούν αποτελεσματικά τέτοια σχήματα. Διαπαιδαγωγείστε τα πιο νέα σας μέλη (ήδη από τις μαθητικές οργανώσεις και κοινότητες) στο διάλογο, την αναγνώριση του "Άλλου" και τη συντροφικότητα και μετά τα ξαναλέμε. Όπως, επίσης, σκεφτείτε την "πρόταση" του Σπηλιωτόπουλου. Τι θα γινόταν το Νοέμβρη του ΄73 αν οι σχολές των Πανεπιστημίων δεν βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης. θα είχε μαζικότητα, και συνεπώς, αποτελσματικότητα;
Θανάσης Τσακίρης
Ιδού, λοιπόν, η σημερινή επικαιρότητα, όπως κάθε μέρα...
TA NEA
Ναι Γιώργου για την ΕΦΕΕ
ΘΕΤΙΚΑ απάντησε στην πρόταση του Αλέκου Αλαβάνου για επανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ και των οργάνων του φοιτητικού κινήματος ο Γιώργος Παπανδρέου, υπενθυμίζοντας με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ότι τόσο στην πρόσφατη συνάντησή τους όσο και στη Βουλή είχε θίξει και τα δύο θέματα.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απαντώντας στην προχθεσινή σχετική επιστολή του κ. Αλαβάνου θύμισε επίσης ότι και η ΠΑΣΠ έχει πάρει ανάλογες πρωτοβουλίες, ενώ τόνισε ότι η εκ νέου συγκρότηση του οργάνου του φοιτητικού κινήματος, της ΕΦΕΕ, «θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην πραγματική προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου».
Ο κ. Παπανδρέου επισημαίνει επίσης ότι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο χώρος της Παιδείας χρειάζεται την εποικοδομητική συνεισφορά του νέου ανθρώπου, σε αντιδιαστολή με μορφές βίας που τον περιθωριοποιούν και αποκλείουν τη δημιουργική συμμετοχή του στις κοινωνικές αλλαγές που απαιτούνται στη χώρα μας και εύχεται να ευοδωθούν αυτήν τη φορά οι προσπάθειες, στις οποίες όλοι πρέπει να συμβάλουμε».
Μεταφορά των πανεπιστημιακών σχολών απ' το κέντρο της Αθήνας προτείνει ο υπ.Παιδείας
Αντιδρούν καθηγητές-φοιτητές
Την πρόταση για μεταφορά στην Πανεπιστημιούπολη και στην Πολυτεχνειούπολη, στου Ζωγράφου, των πανεπιστημιακών σχολών που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, επανέλαβε ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο να αλλάξει ο νόμος περί ασύλου.
Ο υπουργός Παιδείας, μιλώντας στη ΝΕΤ, δήλωσε πως «θα έπρεπε το Πολυτεχνείο να το έχουμε μετατρέψει σε ένα Μουσείο Εθνικής Αντίστασης για να θυμόμαστε όλοι το τανκ που εκείνο το βράδυ επιχείρησε βιαίως να καταλύσει την πανεπιστημιακή ελευθερία του στοχασμού και του λόγου».
Με την πρόταση Σπηλιωτόπουλου εμφανίζεται να συμφωνεί και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κ.Σκανδαλίδης, ο οποίος έχει ζητήσει τη μετατροπή του ιστορικού κτιρίου του Πολυτεχνείου σε έναν «πνεύμονα ανάσας, πολιτισμού και ελεύθερης έκφρασης των νέων στην Αθήνα».
Ωστόσο, στο ενδεχόμενο μεταφοράς των πανεπιστημιακών σχολών στου Ζωγράφου αντιδρούν οι πανεπιστημιακοί, αλλά και οι φοιτητικοί σύλλογοι.
Στις δηλώσεις του στη ΝΕΤ, ο κ. Σπηλιωτόπουλος άφησε ανοιχτό και το ενδεχόμενο τροποποιήσεων στο νόμο περί ασύλου, εφόσον -όπως είπε- «υπάρξουν βελτιωτικές σκέψεις από οποιαδήποτε πολιτική δύναμη στο πλαίσιο του διαλόγου, δηλαδή στο πλαίσιο του θεσμοθετημένου διαλόγου που έχει ξεκινήσει για την Παιδεία».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΚανονικόΣυνθήκηορισμούΛίσταορισμώνΔιεύθυνσηΤσίπρας: Λεφτά για τους τραπεζίτες υπάρχουν, όχι για τους πολίτες
Με ομιλία στο Πνευματικό Κέντρο της Τρίπολης ολοκλήρωσε πριν λίγο την επίσκεψή του στην πόλη ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας.
Ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι η Αριστερά είναι παρούσα στις εξελίξεις και ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται για τις απόψεις της. Οι πολίτες, οι νέες και οι νέοι καταλαβαίνουν, είπε, ότι διέξοδος από την κρίση δεν μπορεί να δοθεί από τα σημερινά αδιέξοδα του πολιτικού συστήματος. Ζούμε σε περίοδο σημαντικών αλλαγών.
«Λεφτά δεν υπάρχουν για τους πολίτες, αλλά την ίδια ώρα υπάρχουν για τους τραπεζίτες» ανέφερε και κάλεσε τους πολίτες όποτε ακούν για μεταρρυθμίσεις, να προετοιμάζονται γιατί αυτό, όπως είπε, σημαίνει λίγοτερες δημόσιες δαπάνες, οριστικό ξήλωμα της δημόσιας υγείας, σημαίνει μισό μισθό, μισή ζωή, «αυτό που ακούτε ως μοντέλο ευέλικτης κοινωνικής εργασίας που δημιούργησε την Κούνεβα».
«Χρειάζεται ριζοσπαστική, προοδευτική στροφή, ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση τόνισε και αναφέρθηκε στη συζήτηση που είχε το μεσημέρι με τους φορείς της Αρκαδίας όπου διαπίστωσε, όπως είπε, πως η οικονομική κρίση μπορεί να οξύνει τα σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα ακόμα περισσότερο αν δεν υπάρξει άμεσα μια εναλλακτική διέξοδος. Ο κ. Τσίπρας στάθηκε ακόμα στα προβλήματα που υπήρχαν, όπως είπε, και πριν ξεσπάσει η κρίση, αλλά και στους πυρόπληκτους, οι οποίοι, ανέφερε, παραμένουν με τις ηχηρές υποσχέσεις.
«Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι ο βαθύς λαϊκισμός» τόνισε και συμπλήρωσε: «Χθες ανακάλυψαν ότι αυτό που έλειπε από τη χώρα είναι αυστηρότεροι νόμοι. Υποτίθεται για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της βίας και της εγκληματικότητας, το οποίο είναι υπαρκτό».
Την ίδια στιγμή, είπε, το ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζει τις δικές του προτάσεις για διέξοδο από την κρίση και αναφερόμενος σε μια πρόταση νόμου που κατέθεσε για τα εργασιακά στην οποία αναφέρει απαλλαγή της εργοδοσίας από ασφαλιστικές εισφορές για τους νέους κάτω των 25, ανέφερε ότι αυτό θα δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα, θα ανατινάξει τις εργασιακές σχέσεις στον αέρα.
«Πρόκειται είπε για πρόταση νεοθατσερικού τύπου» είπε και συμπλήρωσε ότι πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ λαϊκίζουν, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στον Θεόδωρο Πάγκαλο.
Στη συνέχεια ανέφερε τους τέσσερις βασικούς άξονες των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΝ για το τραπεζικό σύστημα, την κάλυψη των οργανικών θέσεων σε παιδεία, υγεία και κοινωνικές υπηρεσίες, τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και την ανάληψη πρωτοβουλίας για την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας.
Τέλος, σημείωσε ότι το δίλημμα των ευρωεκλογών είναι από την μια πλευρά, «μια από τα ίδια» και από την άλλη «η αλλαγή σελίδας» και κάλεσε τους πολίτες «να μην τους αφήσουμε να διαλύσουν την κοινωνία».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ
Οι αστυνομικοί δεν θέλουν θητεία στα Εξάρχεια...
Του Γιαννη Σουλιωτη
Aντιδρούν στο ενδεχόμενο μετακίνησής τους στην περιοχή των Εξαρχείων οι αστυφύλακες που καλούνται να στελεχώσουν τις ομάδες «ταχείας επέμβασης». Σε ποσοστό που αγγίζει ακόμα και το 70% εμφανίζονται αρνητικοί και απρόθυμοι να έρθουν αντιμέτωποι με τους κουκουλοφόρους, στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων αστυνόμευσης του κέντρου.
Το θέμα είναι σε γνώση του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών κ. Χρ. Μαρκογιαννάκη ο οποίος, κατά πληροφορίες, μελετά το ενδεχόμενο να δοθεί κίνητρο σε όσους ένστολους στελεχώσουν τελικά τα περίπολα. Πλην των νέων αστυφυλάκων που προέρχονται από τις τάξεις των Ειδικών Φρουρών και προορίζονται για τις ομάδες «ταχείας επέμβασης», η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής προχωρά ταυτόχρονα και σε «αφαίμαξη» περιφερειακών αστυνομικών τμημάτων και τμημάτων Ασφαλείας της Αττικής, προκειμένου να εξασφαλίσει τα 300 και πλέον άτομα που απαιτεί η εφαρμογή του σχεδίου δράσης. Ενδεικτικά, από τη δυτική Αττική πρόκειται να αποσπαστούν 70 αστυνομικοί, η πλειονότητα των οποίων αντιδρά σε μια τέτοια πιθανή εξέλιξη. «Γίναμε αστυφύλακες για να πάμε στα Εξάρχεια;», «έχω δύο παιδιά και η γυναίκα μου είναι έγκυος» είναι κατά πληροφορίες μερικά από τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι υποψήφιοι για στελέχωση των ομάδων «ταχείας επέμβασης».
Ενα από τα βασικά σενάρια δράσης
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, για να ξεπεραστούν οι όποιες αντιδράσεις εξετάζεται το ενδεχόμενο να χορηγηθεί επίδομα αντίστοιχο με εκείνο που δίνεται στους άνδρες των ΜΑΤ. Οπως άλλωστε προβλέπει ένα από τα βασικά σενάρια δράσης, με την έναρξη του νέου μέτρου προβλέπεται άμεση εμπλοκή σε... μάχη με τους ταραξίες των δύο αστυνομικών που θα επιβαίνουν στη μοτοσικλέτα. Ο ρόλος δηλαδή των ενστόλων θα είναι να συμπλακούν με τους κουκουλοφόρους που προκαλούν επεισόδια έως ότου στο σημείο σπεύσουν οι ομάδες υποστήριξης που θα κάνουν τις συλλήψεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι στα κριτήρια με τα οποία γίνεται η επιλογή των υποψηφίων περιλαμβάνονται ερωτήσεις σχετικά με το πόσο «μάχιμες» ήταν οι υπηρεσίες τους στις οποίες υπηρέτησαν κατά το παρελθόν οι αστυνομικοί, αλλά και σε ποιο σώμα των ενόπλων δυνάμεων εκπλήρωσαν τη στρατιωτική τους θητεία. Στο μεταξύ, κατευθύνσεις προς τους επικεφαλής των Αστυνομικων Διευθύνσεων για ενίσχυση των μέτρων αστυνόμευσης έδωσε χθες η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.
Οξεία επίθεση από ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ
Σφοδρή καταδίκη από ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ των κυβερνητικών μέτρων που εξαγγέλθηκαν για τη δημόσια ασφάλεια την ώρα που το ΛΑΟΣ εμφανίζει εαυτόν δικαιωμένον, καθώς εκτιμά ότι η κυβέρνηση υιοθετεί δικές του προτάσεις. Για διάδοση πνεύματος τρομοκρατίας και αλληλοκαρφώματος ώστε να διαμορφωθεί κράτος άγριας καταστολής, έκανε λόγο η γ. γ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. «Ο, τι επεισόδια γίνονται, ανεξάρτητα εάν γίνονται από παιδιά αγανακτισμένα, πιεσμένα κοινωνικά, είτε από συγκεκριμένους οργανωμένους κύκλους της κουκούλας, θα αξιοποιηθούν για να διαμορφωθεί ένα κράτος της πιο άγριας καταστολής», τόνισε η κ. Παπαρήγα. Να ακούσει η κυβέρνηση τις διαφωνίες που εκφράζουν επιφανείς νομικοί, όπως οι πρόεδροι του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, ζήτησε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, από την Τρίπολη όπου περιοδεύει, υπογραμμίζοντας ότι με την εξαγγελία των μέτρων επιχειρείται να καλυφθούν διαρροές της Ν. Δ. προς την ακροδεξιά. «Η κυβέρνηση αρνείται να τους ακούσει. Ισως μάλιστα να τους κατατάξει και αυτούς στους υποστηρικτές των κουκουλοφόρων, μαζί με τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και θεωρεί ότι θα το επιτύχει χαϊδεύοντας τα αυτιά του Καρατζαφέρη», σημείωσε ο κ. Τσίπρας.
Την εκτίμηση πως τα μέτρα θα επιτείνουν την καταστολή αλλά δεν πρόκειται να φέρουν κανένα αποτέλεσμα, έκανε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, Ανδρέας Καρίτζης. «Καλές οι ιδέες μας για εφαρμογή αλλά εμείς είμαστε άκρα», τόνισε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ, Κυριάκος Βελόπουλος, αφήνοντας νέες αιχμές κατά της υπουργού Εξωτερικών και άλλων στελεχών της Ν. Δ. μιλώντας για «ακροθιγόμενους» που μέχρι στιγμής υιοθετούν προτάσεις του κόμματος. «Μέσες - άκρες, αργούν αλλά μας ακολουθούν. Στην ατζέντα ακολουθεί το άσυλο και ο επαναπροσδιορισμός των ελληνοτουρκικών σχέσεων», κατέληξε.
Κρούγκμαν: «Η παγκόσμια οικονομική κρίση αποτελεί συλλογικό πρόβλημα»
Ομιλία του διακεκριμένου Αμερικανού καθηγητή στην Αθήνα με θέμα την χρηματοπιστωτική κρίση.
Τρομοκρατημένος τόσο από το τί συμβαίνει στην παγκόσμια οικονομία αλλά και από την ανεπάρκεια των πολιτικών ιθυνόντων να αντιμετωπίσουν τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση δήλωσε ότι είναι ο καθηγητής του πανεπιστημίου Princeton και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας 2008 Πολ Κρούγκμαν μιλώντας σήμερα το απόγευμα σε συνέδριο με τίτλο «Η Χρηματοπιστωτική Κρίση: Το μάνατζμεντ σε εποχές πρόκλησης» που οργάνωσε στην Αθήνα η εταιρία Συμβούλων Επιχειρήσεων «Prothesis».
Ο καθηγητής Κρούγκμαν επεσήμανε ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση αποτελεί συλλογικό πρόβλημα και τόνισε ότι η κατανόηση των αιτιών της κρίσης είναι κρίσιμης σημασίας, ειδικά από πολιτική πλευρά καθώς η Παγκόσμια Οικονομία έχει πληγεί από τον ιό της ύφεσης και τα συνήθη φάρμακα δεν λειτουργούν. Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά η αύξηση της ζήτησης και των επενδύσεων μέσω της μείωσης των επιτοκίων δεν είναι δυνατή για πρώτη φορά από το 1930.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Κρούγκμαν η κατάσταση σε ό,τι αφορά την παγκόσμια οικονομία είναι πλέον παράδοξη καθώς, όπως είπε, δεν ισχύουν οι συνήθεις κανόνες και τόνισε ότι χρειάζεται δημόσια πολιτική για να αλλάξει η παράδοξη αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Κάποτε, είπε, μας είπαν να λέμε ότι «είναι πατριωτική πράξη η αύξηση της κατανάλωσης, το κάναμε το 2001 (μετά τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη) αλλά όχι τώρα.
Συγκρίνοντας την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ο Πολ Κρούγκμαν επεσήμανε ότι στις ΗΠΑ υπάρχει ένα σημαντικό σχέδιο ανάκαμψης της οικονομίας το οποίο όμως, όπως είπε, δεν είναι επαρκές καθώς ήδη έχουν χαθεί 4,5 εκατομμύρια θέσεις απασχόλησης, ενώ η Ευρώπη έχει κάνει ακόμα λιγότερα επί πλέον έχει πρόβλημα συντονισμού ενώ ακόμα και κορυφαίοι πολιτικοί δεν έχουν κατανοήσει το μέγεθος της κρίσης. Επί πλέον ο Αμερικανός νομπελίστας σημείωσε ότι τα πρόγραμμα ανάκαμψης των τραπεζών δεν θα οδηγήσουν από μόνα τους στην ανάκαμψη της οικονομίας. Ειδικότερα για την Ελλάδα ο καθηγητής Κρούγκμαν δήλωσε πως «κάποτε θα ερχόμουν εδώ και θα σας έλεγα ότι η υποτίμηση της δραχμής θα βοηθήσει, τώρα όμως θα είναι πολύ δύσκολη η διαδικασία προσαρμογής».
Σε ερώτηση σχετικά με το έλλειμμα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες της ευρωζώνης ο καθηγητής Κρούγκμαν σημείωσε ότι αυτή τη στιγμή είναι λάθος η προσπάθεια εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας καθώς, όπως είπε, το πρόβλημα είναι οι αγορές δανεισμού που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην φερεγγυότητα του Κράτους.
Τέλος, σε ερώτηση για το πως βλέπει μια ενδεχόμενη έκτακτη εισφορά των πλουσίων (ως μέτρο αντιμετώπισης της κρίσης και αναδιανομής του πλούτου) ο καθηγητής Κρούγκμαν δήλωσε πως «είμαι έντονα υπέρ της πίεσης στους πλουσίους για να πληρώσουν περισσότερο όμως μια έκτακτη εισφορά δεν ξέρω αν θα λειτουργούσε και επί πλέον θα αποτελεί πλήγμα ως προς το θέμα της χρηστής διαδικασίας». Αυτό που χρειάζεται όπως τόνισε, είναι καλύτερος σχεδιασμός του φορολογικού συστήματος με σωστή στόχευση.
Το Συνέδριο ολοκληρώθηκε με συζήτηση με θέμα «Ο νέος ορίζοντας : Η Παγκόσμια Οικονομία μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση και η περίπτωση της Ελλάδας"
Ο διευθυντής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού Απόστολος Φιλιππόπουλος επισήμανε ότι αυτό που έκανε η κρίση ήταν να οδηγήσει όλα τα Κράτη σε ίδιας κατεύθυνσης δημοσιονομικές πολιτικές, όχι όμως και ίδιας εμβέλειας και συνεπώς, όπως είπε, δεν βλέπω δημοσιονομική επέκταση της ίδιας κλίμακας.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σημείωσε ότι υπάρχει ανάγκη να κόψουμε τις υπερβολικές δαπάνες, να αυξήσουμε τις δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις (παιδεία, υγεία) και να υπάρξει σοβαρή φορολογική μεταρρύθμιση.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, Α. Πιλάβιος επισήμανε ότι οι Έλληνες κατανοούν την κατάσταση και είναι αρκετά ρεαλιστές ως προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Επίσης δήλωσε αρκετά αισιόδοξος για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα καθώς, όπως είπε, θεωρεί ότι από του χρόνου και μετά θα υπάρξει βελτίωση.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ
(Χαρούλα Λαμπράκη σε μουσική Μπάμπη Μπακάλη)
Τι νομίζουν οι κ.κ. Αλαβάνος και Παπανδρέου ότι είναι τα κινήματα; Τα κόμματα (το καθένα με το δικό του βαθμό ευθύνης) κομματικοποιήσανε, αποικίσανε, γραφειοκρατικοποιήσανε και παροπλίσανε την ΕΦΕΕ δεκαετίες τώρα. Δεν είναι δυνατή η τεχνητή ανασύσταση τέτοιων οργάνων. Η λύση βρίσκεται στην άμεση δημοκρατία, στις γενικές συνελεύσεις και στις συντονιστικές επιτροπές που συνελεύσεις εκλέγουν και ανακαλούν. Οργανωτική μονάδα του αριστερού χώρου πρέπει είναι οι "Συσπειρώσεις" των σχολών και τα "Δίκτυα" συσπειρώσεων ανά Πανεπιστήμιο-ΤΕΙ και το Πανελλαδικό Συνέδριο των Δικτύων. Βγάλτε επιτέλους συμπεράσματα και από άλλες χώρες όπου λειτουργούν αποτελεσματικά τέτοια σχήματα. Διαπαιδαγωγείστε τα πιο νέα σας μέλη (ήδη από τις μαθητικές οργανώσεις και κοινότητες) στο διάλογο, την αναγνώριση του "Άλλου" και τη συντροφικότητα και μετά τα ξαναλέμε. Όπως, επίσης, σκεφτείτε την "πρόταση" του Σπηλιωτόπουλου. Τι θα γινόταν το Νοέμβρη του ΄73 αν οι σχολές των Πανεπιστημίων δεν βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης. θα είχε μαζικότητα, και συνεπώς, αποτελσματικότητα;
Θανάσης Τσακίρης
Ιδού, λοιπόν, η σημερινή επικαιρότητα, όπως κάθε μέρα...
TA NEA
Ναι Γιώργου για την ΕΦΕΕ
ΘΕΤΙΚΑ απάντησε στην πρόταση του Αλέκου Αλαβάνου για επανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ και των οργάνων του φοιτητικού κινήματος ο Γιώργος Παπανδρέου, υπενθυμίζοντας με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ότι τόσο στην πρόσφατη συνάντησή τους όσο και στη Βουλή είχε θίξει και τα δύο θέματα.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απαντώντας στην προχθεσινή σχετική επιστολή του κ. Αλαβάνου θύμισε επίσης ότι και η ΠΑΣΠ έχει πάρει ανάλογες πρωτοβουλίες, ενώ τόνισε ότι η εκ νέου συγκρότηση του οργάνου του φοιτητικού κινήματος, της ΕΦΕΕ, «θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην πραγματική προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου».
Ο κ. Παπανδρέου επισημαίνει επίσης ότι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο χώρος της Παιδείας χρειάζεται την εποικοδομητική συνεισφορά του νέου ανθρώπου, σε αντιδιαστολή με μορφές βίας που τον περιθωριοποιούν και αποκλείουν τη δημιουργική συμμετοχή του στις κοινωνικές αλλαγές που απαιτούνται στη χώρα μας και εύχεται να ευοδωθούν αυτήν τη φορά οι προσπάθειες, στις οποίες όλοι πρέπει να συμβάλουμε».
Μεταφορά των πανεπιστημιακών σχολών απ' το κέντρο της Αθήνας προτείνει ο υπ.Παιδείας
Αντιδρούν καθηγητές-φοιτητές
Την πρόταση για μεταφορά στην Πανεπιστημιούπολη και στην Πολυτεχνειούπολη, στου Ζωγράφου, των πανεπιστημιακών σχολών που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, επανέλαβε ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο να αλλάξει ο νόμος περί ασύλου.
Ο υπουργός Παιδείας, μιλώντας στη ΝΕΤ, δήλωσε πως «θα έπρεπε το Πολυτεχνείο να το έχουμε μετατρέψει σε ένα Μουσείο Εθνικής Αντίστασης για να θυμόμαστε όλοι το τανκ που εκείνο το βράδυ επιχείρησε βιαίως να καταλύσει την πανεπιστημιακή ελευθερία του στοχασμού και του λόγου».
Με την πρόταση Σπηλιωτόπουλου εμφανίζεται να συμφωνεί και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κ.Σκανδαλίδης, ο οποίος έχει ζητήσει τη μετατροπή του ιστορικού κτιρίου του Πολυτεχνείου σε έναν «πνεύμονα ανάσας, πολιτισμού και ελεύθερης έκφρασης των νέων στην Αθήνα».
Ωστόσο, στο ενδεχόμενο μεταφοράς των πανεπιστημιακών σχολών στου Ζωγράφου αντιδρούν οι πανεπιστημιακοί, αλλά και οι φοιτητικοί σύλλογοι.
Στις δηλώσεις του στη ΝΕΤ, ο κ. Σπηλιωτόπουλος άφησε ανοιχτό και το ενδεχόμενο τροποποιήσεων στο νόμο περί ασύλου, εφόσον -όπως είπε- «υπάρξουν βελτιωτικές σκέψεις από οποιαδήποτε πολιτική δύναμη στο πλαίσιο του διαλόγου, δηλαδή στο πλαίσιο του θεσμοθετημένου διαλόγου που έχει ξεκινήσει για την Παιδεία».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΚανονικόΣυνθήκηορισμούΛίσταορισμώνΔιεύθυνσηΤσίπρας: Λεφτά για τους τραπεζίτες υπάρχουν, όχι για τους πολίτες
Με ομιλία στο Πνευματικό Κέντρο της Τρίπολης ολοκλήρωσε πριν λίγο την επίσκεψή του στην πόλη ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας.
Ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι η Αριστερά είναι παρούσα στις εξελίξεις και ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται για τις απόψεις της. Οι πολίτες, οι νέες και οι νέοι καταλαβαίνουν, είπε, ότι διέξοδος από την κρίση δεν μπορεί να δοθεί από τα σημερινά αδιέξοδα του πολιτικού συστήματος. Ζούμε σε περίοδο σημαντικών αλλαγών.
«Λεφτά δεν υπάρχουν για τους πολίτες, αλλά την ίδια ώρα υπάρχουν για τους τραπεζίτες» ανέφερε και κάλεσε τους πολίτες όποτε ακούν για μεταρρυθμίσεις, να προετοιμάζονται γιατί αυτό, όπως είπε, σημαίνει λίγοτερες δημόσιες δαπάνες, οριστικό ξήλωμα της δημόσιας υγείας, σημαίνει μισό μισθό, μισή ζωή, «αυτό που ακούτε ως μοντέλο ευέλικτης κοινωνικής εργασίας που δημιούργησε την Κούνεβα».
«Χρειάζεται ριζοσπαστική, προοδευτική στροφή, ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση τόνισε και αναφέρθηκε στη συζήτηση που είχε το μεσημέρι με τους φορείς της Αρκαδίας όπου διαπίστωσε, όπως είπε, πως η οικονομική κρίση μπορεί να οξύνει τα σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα ακόμα περισσότερο αν δεν υπάρξει άμεσα μια εναλλακτική διέξοδος. Ο κ. Τσίπρας στάθηκε ακόμα στα προβλήματα που υπήρχαν, όπως είπε, και πριν ξεσπάσει η κρίση, αλλά και στους πυρόπληκτους, οι οποίοι, ανέφερε, παραμένουν με τις ηχηρές υποσχέσεις.
«Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι ο βαθύς λαϊκισμός» τόνισε και συμπλήρωσε: «Χθες ανακάλυψαν ότι αυτό που έλειπε από τη χώρα είναι αυστηρότεροι νόμοι. Υποτίθεται για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της βίας και της εγκληματικότητας, το οποίο είναι υπαρκτό».
Την ίδια στιγμή, είπε, το ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζει τις δικές του προτάσεις για διέξοδο από την κρίση και αναφερόμενος σε μια πρόταση νόμου που κατέθεσε για τα εργασιακά στην οποία αναφέρει απαλλαγή της εργοδοσίας από ασφαλιστικές εισφορές για τους νέους κάτω των 25, ανέφερε ότι αυτό θα δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα, θα ανατινάξει τις εργασιακές σχέσεις στον αέρα.
«Πρόκειται είπε για πρόταση νεοθατσερικού τύπου» είπε και συμπλήρωσε ότι πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ λαϊκίζουν, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στον Θεόδωρο Πάγκαλο.
Στη συνέχεια ανέφερε τους τέσσερις βασικούς άξονες των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΝ για το τραπεζικό σύστημα, την κάλυψη των οργανικών θέσεων σε παιδεία, υγεία και κοινωνικές υπηρεσίες, τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και την ανάληψη πρωτοβουλίας για την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας.
Τέλος, σημείωσε ότι το δίλημμα των ευρωεκλογών είναι από την μια πλευρά, «μια από τα ίδια» και από την άλλη «η αλλαγή σελίδας» και κάλεσε τους πολίτες «να μην τους αφήσουμε να διαλύσουν την κοινωνία».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ
Οι αστυνομικοί δεν θέλουν θητεία στα Εξάρχεια...
Του Γιαννη Σουλιωτη
Aντιδρούν στο ενδεχόμενο μετακίνησής τους στην περιοχή των Εξαρχείων οι αστυφύλακες που καλούνται να στελεχώσουν τις ομάδες «ταχείας επέμβασης». Σε ποσοστό που αγγίζει ακόμα και το 70% εμφανίζονται αρνητικοί και απρόθυμοι να έρθουν αντιμέτωποι με τους κουκουλοφόρους, στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων αστυνόμευσης του κέντρου.
Το θέμα είναι σε γνώση του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών κ. Χρ. Μαρκογιαννάκη ο οποίος, κατά πληροφορίες, μελετά το ενδεχόμενο να δοθεί κίνητρο σε όσους ένστολους στελεχώσουν τελικά τα περίπολα. Πλην των νέων αστυφυλάκων που προέρχονται από τις τάξεις των Ειδικών Φρουρών και προορίζονται για τις ομάδες «ταχείας επέμβασης», η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής προχωρά ταυτόχρονα και σε «αφαίμαξη» περιφερειακών αστυνομικών τμημάτων και τμημάτων Ασφαλείας της Αττικής, προκειμένου να εξασφαλίσει τα 300 και πλέον άτομα που απαιτεί η εφαρμογή του σχεδίου δράσης. Ενδεικτικά, από τη δυτική Αττική πρόκειται να αποσπαστούν 70 αστυνομικοί, η πλειονότητα των οποίων αντιδρά σε μια τέτοια πιθανή εξέλιξη. «Γίναμε αστυφύλακες για να πάμε στα Εξάρχεια;», «έχω δύο παιδιά και η γυναίκα μου είναι έγκυος» είναι κατά πληροφορίες μερικά από τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι υποψήφιοι για στελέχωση των ομάδων «ταχείας επέμβασης».
Ενα από τα βασικά σενάρια δράσης
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, για να ξεπεραστούν οι όποιες αντιδράσεις εξετάζεται το ενδεχόμενο να χορηγηθεί επίδομα αντίστοιχο με εκείνο που δίνεται στους άνδρες των ΜΑΤ. Οπως άλλωστε προβλέπει ένα από τα βασικά σενάρια δράσης, με την έναρξη του νέου μέτρου προβλέπεται άμεση εμπλοκή σε... μάχη με τους ταραξίες των δύο αστυνομικών που θα επιβαίνουν στη μοτοσικλέτα. Ο ρόλος δηλαδή των ενστόλων θα είναι να συμπλακούν με τους κουκουλοφόρους που προκαλούν επεισόδια έως ότου στο σημείο σπεύσουν οι ομάδες υποστήριξης που θα κάνουν τις συλλήψεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι στα κριτήρια με τα οποία γίνεται η επιλογή των υποψηφίων περιλαμβάνονται ερωτήσεις σχετικά με το πόσο «μάχιμες» ήταν οι υπηρεσίες τους στις οποίες υπηρέτησαν κατά το παρελθόν οι αστυνομικοί, αλλά και σε ποιο σώμα των ενόπλων δυνάμεων εκπλήρωσαν τη στρατιωτική τους θητεία. Στο μεταξύ, κατευθύνσεις προς τους επικεφαλής των Αστυνομικων Διευθύνσεων για ενίσχυση των μέτρων αστυνόμευσης έδωσε χθες η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.
Οξεία επίθεση από ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ
Σφοδρή καταδίκη από ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ των κυβερνητικών μέτρων που εξαγγέλθηκαν για τη δημόσια ασφάλεια την ώρα που το ΛΑΟΣ εμφανίζει εαυτόν δικαιωμένον, καθώς εκτιμά ότι η κυβέρνηση υιοθετεί δικές του προτάσεις. Για διάδοση πνεύματος τρομοκρατίας και αλληλοκαρφώματος ώστε να διαμορφωθεί κράτος άγριας καταστολής, έκανε λόγο η γ. γ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. «Ο, τι επεισόδια γίνονται, ανεξάρτητα εάν γίνονται από παιδιά αγανακτισμένα, πιεσμένα κοινωνικά, είτε από συγκεκριμένους οργανωμένους κύκλους της κουκούλας, θα αξιοποιηθούν για να διαμορφωθεί ένα κράτος της πιο άγριας καταστολής», τόνισε η κ. Παπαρήγα. Να ακούσει η κυβέρνηση τις διαφωνίες που εκφράζουν επιφανείς νομικοί, όπως οι πρόεδροι του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, ζήτησε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, από την Τρίπολη όπου περιοδεύει, υπογραμμίζοντας ότι με την εξαγγελία των μέτρων επιχειρείται να καλυφθούν διαρροές της Ν. Δ. προς την ακροδεξιά. «Η κυβέρνηση αρνείται να τους ακούσει. Ισως μάλιστα να τους κατατάξει και αυτούς στους υποστηρικτές των κουκουλοφόρων, μαζί με τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και θεωρεί ότι θα το επιτύχει χαϊδεύοντας τα αυτιά του Καρατζαφέρη», σημείωσε ο κ. Τσίπρας.
Την εκτίμηση πως τα μέτρα θα επιτείνουν την καταστολή αλλά δεν πρόκειται να φέρουν κανένα αποτέλεσμα, έκανε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, Ανδρέας Καρίτζης. «Καλές οι ιδέες μας για εφαρμογή αλλά εμείς είμαστε άκρα», τόνισε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ, Κυριάκος Βελόπουλος, αφήνοντας νέες αιχμές κατά της υπουργού Εξωτερικών και άλλων στελεχών της Ν. Δ. μιλώντας για «ακροθιγόμενους» που μέχρι στιγμής υιοθετούν προτάσεις του κόμματος. «Μέσες - άκρες, αργούν αλλά μας ακολουθούν. Στην ατζέντα ακολουθεί το άσυλο και ο επαναπροσδιορισμός των ελληνοτουρκικών σχέσεων», κατέληξε.
Κρούγκμαν: «Η παγκόσμια οικονομική κρίση αποτελεί συλλογικό πρόβλημα»
Ομιλία του διακεκριμένου Αμερικανού καθηγητή στην Αθήνα με θέμα την χρηματοπιστωτική κρίση.
Τρομοκρατημένος τόσο από το τί συμβαίνει στην παγκόσμια οικονομία αλλά και από την ανεπάρκεια των πολιτικών ιθυνόντων να αντιμετωπίσουν τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση δήλωσε ότι είναι ο καθηγητής του πανεπιστημίου Princeton και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας 2008 Πολ Κρούγκμαν μιλώντας σήμερα το απόγευμα σε συνέδριο με τίτλο «Η Χρηματοπιστωτική Κρίση: Το μάνατζμεντ σε εποχές πρόκλησης» που οργάνωσε στην Αθήνα η εταιρία Συμβούλων Επιχειρήσεων «Prothesis».
Ο καθηγητής Κρούγκμαν επεσήμανε ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση αποτελεί συλλογικό πρόβλημα και τόνισε ότι η κατανόηση των αιτιών της κρίσης είναι κρίσιμης σημασίας, ειδικά από πολιτική πλευρά καθώς η Παγκόσμια Οικονομία έχει πληγεί από τον ιό της ύφεσης και τα συνήθη φάρμακα δεν λειτουργούν. Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά η αύξηση της ζήτησης και των επενδύσεων μέσω της μείωσης των επιτοκίων δεν είναι δυνατή για πρώτη φορά από το 1930.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Κρούγκμαν η κατάσταση σε ό,τι αφορά την παγκόσμια οικονομία είναι πλέον παράδοξη καθώς, όπως είπε, δεν ισχύουν οι συνήθεις κανόνες και τόνισε ότι χρειάζεται δημόσια πολιτική για να αλλάξει η παράδοξη αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Κάποτε, είπε, μας είπαν να λέμε ότι «είναι πατριωτική πράξη η αύξηση της κατανάλωσης, το κάναμε το 2001 (μετά τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη) αλλά όχι τώρα.
Συγκρίνοντας την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ο Πολ Κρούγκμαν επεσήμανε ότι στις ΗΠΑ υπάρχει ένα σημαντικό σχέδιο ανάκαμψης της οικονομίας το οποίο όμως, όπως είπε, δεν είναι επαρκές καθώς ήδη έχουν χαθεί 4,5 εκατομμύρια θέσεις απασχόλησης, ενώ η Ευρώπη έχει κάνει ακόμα λιγότερα επί πλέον έχει πρόβλημα συντονισμού ενώ ακόμα και κορυφαίοι πολιτικοί δεν έχουν κατανοήσει το μέγεθος της κρίσης. Επί πλέον ο Αμερικανός νομπελίστας σημείωσε ότι τα πρόγραμμα ανάκαμψης των τραπεζών δεν θα οδηγήσουν από μόνα τους στην ανάκαμψη της οικονομίας. Ειδικότερα για την Ελλάδα ο καθηγητής Κρούγκμαν δήλωσε πως «κάποτε θα ερχόμουν εδώ και θα σας έλεγα ότι η υποτίμηση της δραχμής θα βοηθήσει, τώρα όμως θα είναι πολύ δύσκολη η διαδικασία προσαρμογής».
Σε ερώτηση σχετικά με το έλλειμμα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες της ευρωζώνης ο καθηγητής Κρούγκμαν σημείωσε ότι αυτή τη στιγμή είναι λάθος η προσπάθεια εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας καθώς, όπως είπε, το πρόβλημα είναι οι αγορές δανεισμού που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην φερεγγυότητα του Κράτους.
Τέλος, σε ερώτηση για το πως βλέπει μια ενδεχόμενη έκτακτη εισφορά των πλουσίων (ως μέτρο αντιμετώπισης της κρίσης και αναδιανομής του πλούτου) ο καθηγητής Κρούγκμαν δήλωσε πως «είμαι έντονα υπέρ της πίεσης στους πλουσίους για να πληρώσουν περισσότερο όμως μια έκτακτη εισφορά δεν ξέρω αν θα λειτουργούσε και επί πλέον θα αποτελεί πλήγμα ως προς το θέμα της χρηστής διαδικασίας». Αυτό που χρειάζεται όπως τόνισε, είναι καλύτερος σχεδιασμός του φορολογικού συστήματος με σωστή στόχευση.
Το Συνέδριο ολοκληρώθηκε με συζήτηση με θέμα «Ο νέος ορίζοντας : Η Παγκόσμια Οικονομία μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση και η περίπτωση της Ελλάδας"
Ο διευθυντής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού Απόστολος Φιλιππόπουλος επισήμανε ότι αυτό που έκανε η κρίση ήταν να οδηγήσει όλα τα Κράτη σε ίδιας κατεύθυνσης δημοσιονομικές πολιτικές, όχι όμως και ίδιας εμβέλειας και συνεπώς, όπως είπε, δεν βλέπω δημοσιονομική επέκταση της ίδιας κλίμακας.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σημείωσε ότι υπάρχει ανάγκη να κόψουμε τις υπερβολικές δαπάνες, να αυξήσουμε τις δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις (παιδεία, υγεία) και να υπάρξει σοβαρή φορολογική μεταρρύθμιση.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, Α. Πιλάβιος επισήμανε ότι οι Έλληνες κατανοούν την κατάσταση και είναι αρκετά ρεαλιστές ως προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Επίσης δήλωσε αρκετά αισιόδοξος για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα καθώς, όπως είπε, θεωρεί ότι από του χρόνου και μετά θα υπάρξει βελτίωση.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ
Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Όψεις μιας λησμονημένης ιστορίας
Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
H 31η Μαρτίου 1946 έχει μείνει στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας ως το προοίμιο του Εμφυλίου Πολέμου. [1] Τα κόμματα της ΕΑΜικής Αριστεράς είχαν ήδη διχαστεί όσον αφορά στη συμμετοχή τους στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν υπό τη συμμαχική εποπτεία και με κυβέρνηση υπό τον Θ. Σοφούλη και από τις οποίες απείχε το ΚΚΕ. Την ίδια ημέρα ένα επεισόδιο στο Λιτόχωρο Πιερίας, η ένοπλη επίθεση ανταρτικής ομάδας κατά του τοπικού αστυνομικού τμήματος θα σήμανε την απαρχή της εμφύλιας σύγκρουσης. Ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε στα βουνά της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας, δεκάδες χιλιάδες ένοπλοι μαχητές και των δύο πλευρών σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξεριζώθηκαν και οδηγήθηκαν στις εξορίες, στην εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση και στην προσφυγιά. Η στρατιωτική ήττα της αριστεράς και η υποχώρησή της στο πολιτικό και ιδεολογικό πεδίο άνοιξε το διάπλατα το δρόμο για τη συγκρότηση ενός μετεμφυλιακού αυταρχικού κράτους της δεξιάς που απέκλειε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από το πολιτικό σύστημα.
Στα πρόσφατα συνέδρια για τον εμφύλιο [2], (Πάντειος 20-23/10/1999 και 24-26/2/2000) τονίστηκαν οι εθνοτικές, πολιτικο-ιδεολογικές και οικονομικό-κοινωνικές πλευρές καθώς και οι διεθνείς-συγκριτικές διαστάσεις του. Όμως υπήρξε ένα πεδίο το οποίο έμεινε ακάλυπτο, αυτό του εργατικού συνδικαλισμού. Σε μια εποχή κατά την οποία η Ελλάδα μεταβαλλόταν από αγροτική κοινωνία σε βιομηχανική και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής ρίζωνε οριστικά, η παράλειψη αναφοράς στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα είναι ανερμήνευτη. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε μέσα από τις γραμμές αυτές να αναδείξουμε, έστω και κάπως σχηματικά λόγω χώρου, κάποιες διαστάσεις του θέματος που είναι ακόμη ανεξερεύνητο [3].
Το Μάρτιο του 1946 μέσα στην «προεκλογική περίοδο» έγινε το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ [4]. Σ’ αυτό πλειοψήφησαν οι παρατάξεις της Αριστεράς επιβάλλοντας πρωτοποριακό αγωνιστικό πρόγραμμα διεκδικήσεων [5], δημοκρατικό καταστατικό, την προσχώρηση στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία και απέστειλαν πρόσκληση στις μικροαστικές τάξεις για συντονισμό των ενεργειών τους. Απείχαν από το συνέδριο οι παρατάξεις της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς (οι αυτοαποκαλούμενοι «ρεφορμιστές» υπό το Φώτη Μακρή [6]) που προσέφυγαν στα δικαστήρια για να προσβάλουν την εγκυρότητά του επικαλούμενες παρατυπίες στην εκλογή ορισμένων αντιπροσώπων. Την ουσιαστική απάντηση ότι το συνέδριο ήταν αντιπροσωπευτικό την έδωσε ο κόσμος της εργασίας στη μεγάλη συγκέντρωση που οργάνωσε η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στις 10 Μαρτίου.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές και τη νίκη της δεξιάς άρχισε νέος κύκλος αμφισβήτησης της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Στην κατεύθυνση της ανατροπής της διοίκησης βοήθησε από τη μια το κλίμα που δημιουργούσε η επιτάχυνση της ένοπλης σύγκρουσης του ΔΣΕ και των κυβερνητικών και παραστρατιωτικών δυνάμεων και από την άλλη η αυξανόμενη ένταση του Ψυχρού Πολέμου. Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την ανατροπή της διοίκησης από το κράτος και τις αγγλικές και αμερικανικές συνδικαλιστικές αντιπροσωπείες ήταν πολλά και ποικίλα. Η αίτηση ακυρώσεως που υπέβαλε ένας τυπογράφος της παράταξης Μακρή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας αντιμετωπίστηκε θετικά από το δικαστήριο και έτσι τον Ιούνιο η υπ’αριθμ. 885/46 πολιτική απόφαση του ΣΤΕ ακύρωνε τις προηγούμενες υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες διευκολυνόταν η σύγκλιση του 8ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Το σκεπτικό της απόφασης ήταν ότι με τις αποφάσεις του Υπουργού Εργασίας το Δεκέμβριο του 1945 παραβιάζονταν το Σύνταγμα (Άρθρο 11 περί «ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι») και η Συμφωνία της Βάρκιζας (Άρθρο 1 της υπ’ αριθμ. 23 Συντακτικής Πράξης που την κατοχύρωνε). Μετά την ανατροπή της διοίκησης της ΓΣΕΕ και την εκδίωξη των αριστερών συνδικαλιστών άρχισαν διεργασίες μεταξύ των παραγόντων του συνδικαλιστικού τριγώνου Άγγλων - Αμερικανών και Ελλήνων «ρεφορμιστών». Οι διεργασίες κατέληξαν αρχικά στο διορισμό νέας προσωρινής διοίκησης στη ΓΣΕΕ με την υπ’ αριθμ. 28560/1946 υπουργική απόφαση (υπουργός εργασίας ο Ανδρέας Στράτος [7]) στην οποία η αριστερή παράταξη ΕΡΓΑΣ υποτίθεται ότι θα συμμετείχε με 5 αντιπροσώπους έναντι 16 της δεξιάς και των «ρεφορμιστών», δηλαδή στην πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Το Συμβούλιο της Επικρατείας προχωρώντας ακόμη παραπέρα έδωσε, κατόπιν πίεσης του Στράτου, μια πρωτοφανή για τα χρονικά ερμηνεία προηγούμενης απόφασής του με την έκδοση νέας απόφασης που ακύρωνε όλες τις αποφάσεις του 8ου Συνεδρίου με το σκεπτικό ότι αφού κηρύχθηκαν άκυρες οι αποφάσεις του υπουργείου εργασίας που διευκόλυναν τη διεξαγωγή του συνεδρίου ακυρώνονται και οι αποφάσεις του συνεδρίου.
Από το σημείο αυτό και ύστερα η εκδίωξη της συνδικαλιστικής αριστεράς επεκτείνεται σε όλες τις ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα και σωματεία. Στα διεθνή συνδικαλιστικά συνέδρια, όπως αυτό της ΠΣΟ, γινόταν πραγματική μάχη. Ο Μακρής μόνο με την ψήφο των κυβερνητικών και εργοδοτικών προσώπων κατάφερε να γίνει δεκτός. Με τη διάσπαση της ΠΣΟ και τη δημιουργία από τους Αμερικανούς συνδικαλιστές και των ευρωπαίων συμμάχους τους της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ελευθέρων Συνδικάτων (ΔΣΕΣ) αναγνωρίστηκε η διοίκηση Μακρή.
Στο μεταξύ η συνδικαλιστική αριστερά προσπαθούσε να θέσει όρους για την έξοδο από την κρίση και για μια ενωτική πορεία της ΓΣΕΕ: «να αποκατασταθούν οι εκλεγμένες διοικήσεις, να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι κρατούμενοι και εξόριστοι συνδικαλιστές που δεν κατηγορούνται για φόνους, να αποκατασταθεί η ελεύθερη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η νόμιμη διοίκηση της ΓΣΕΕ - δηλαδή η έκπτωτη - ν’ αναλάβει την υποχρέωση με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου (άρθρα 15, 16 και 25 του Καταστατικού) να συμπληρώσει τη διοίκηση με άλλα 10 μέλη από τα οποία τα 5 να είναι της δεξιάς (δηλαδή 17μελής διοίκηση) και να κληθεί αντιπροσωπεία της ΠΣΟ για να εποπτεύσει τις αρχαιρεσίες των σωματείων και τη σύγκλιση του 9ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ» [8].
Ακολούθησε η συμφωνία Κ. Τσαλδάρη - Μπρέιν [9] με βάση την οποία θα επανέρχονταν όλες οι έκπτωτες διοικήσεις υπό τον όρο να συμπληρωθούν από «πρόσφορο αριθμό ρεφορμιστών» και με τη συμφωνία να διεξαχθούν αρχαιρεσίες, να διατηρηθούν οι περιουσίες και να συνεχιστεί η «διεξαγωγή της τρέχουσας εργασίας». Ο Υπουργός Εργασίας Α. Στράτος που βρισκόταν στη διάσκεψη της ΠΣΟ ανακοίνωσε την παραίτησή του γιατί δεν ελήφθησαν υπόψη σε μεγάλο βαθμό οι απόψεις των αμερικανών [10]. Ο δρόμος για την ολοένα και πιο έντονη ανάμιξη των Αμερικανών στα συνδικαλιστικά πράγματα άνοιγε διάπλατα. Τα πιο γνωστά ονόματα των Αμερικανών παραγόντων που έμειναν στην ιστορία για τις καταπληκτικές δολοπλοκίες τους ήταν αυτά του Ι. Μπράουν που ήταν ο εκπρόσωπος της AFL στην Ευρώπη και του Σ. Μπέργκερ που ήταν ο εργατικός ακόλουθος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Η αριστερά (ΕΡΓΑΣ και σοσιαλιστές του Δ. Στρατή) μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν δέχτηκαν τη συμφωνία που ήταν στην ουσία κυβερνητικό ανακοινωθέν.
Στο δρόμο για το περιβόητο 9ο Συνέδριο (Απρίλιος 1948) χρησιμοποιήθηκαν για την επικράτηση των «ρεφορμιστών» μέσα όπως η φυσική εξόντωση και περιορισμός των συνδικαλιστών της αριστεράς, η νομοθετική εξουσία (Γ΄ Ψήφισμα , Α.Ν. 509 κλπ.), η κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους και η σύλληψη των συνδικαλιστών ώστε να διορίζονται υπάκουοι συνδικαλιστές, η διαγραφή των ανυπότακτων σωματείων κ.ο.κ.
Στο 9ο συνέδριο, εκτός των άλλων, συνέβη και το «αναπάντεχο»: η εκλογική διάσπαση των «ρεφορμιστών» (είχε προηγηθεί η ουσιαστική με την απειλή μονοήμερης απεργίας από το Μακρή για το Νοέμβριο του 1947 για μισθολογικές αυξήσεις) που επεδίωκαν ο καθείς για τον εαυτό του την εύνοια των Αμερικανών και των ... εργοδοτών [11]. Σ’ αυτό αφού έγιναν τα μύρια όσα διαδικαστικά τερτίπια με στόχο τη μείωση τόσο της δύναμης της αντίπαλης «ρεφορμιστικής» παράταξης όσο και τη μείωση της όποιας δύναμης της συνδικαλιστικής αριστεράς, όσης δηλαδή είχε απομείνει λόγω των διώξεων και των εξοριών [12], εξελέγη γενικός γραμματέας ο πρώην υπουργός εργασίας των κυβερνήσεων του δικτάτορα Ι. Μεταξά, ο Α. Δημητράτος. Η κυβέρνηση Τσαλδάρη προκειμένου να αποφύγει την έκθεσή της σε κατηγορίες των Αγγλο-αμερικανών ότι υποθάλπει ένα «μισο-φασίστα» [13] επανέφερε με τον Α.Ν. 986/1945 την απλή αναλογική για την εκλογή συνδικαλιστικών οργάνων. Έτσι βοηθήθηκε ο ευνοούμενος του Λαϊκού Κόμματος Φώτης Μακρής να εκλεγεί στην ηγετική θέση του συνδικαλιστικού κινήματος και να κυριαρχήσει επί των αντιπάλων του και επί των εργαζομένων της χώρας. Η συνδικαλιστική αριστερά είχε ηττηθεί. Το πρώτο μεγάλο σκίρτημα θα έρθει στη δεκαετία του ’60 αλλά θα μείνει σκίρτημα, όπως και η πρώτη απόπειρα οικοδόμησης ενός αυτόνομου συνδικαλιστικού κινήματος αμέσως μετά τη μεταπολίτευση.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
H 31η Μαρτίου 1946 έχει μείνει στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας ως το προοίμιο του Εμφυλίου Πολέμου. [1] Τα κόμματα της ΕΑΜικής Αριστεράς είχαν ήδη διχαστεί όσον αφορά στη συμμετοχή τους στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν υπό τη συμμαχική εποπτεία και με κυβέρνηση υπό τον Θ. Σοφούλη και από τις οποίες απείχε το ΚΚΕ. Την ίδια ημέρα ένα επεισόδιο στο Λιτόχωρο Πιερίας, η ένοπλη επίθεση ανταρτικής ομάδας κατά του τοπικού αστυνομικού τμήματος θα σήμανε την απαρχή της εμφύλιας σύγκρουσης. Ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε στα βουνά της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας, δεκάδες χιλιάδες ένοπλοι μαχητές και των δύο πλευρών σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξεριζώθηκαν και οδηγήθηκαν στις εξορίες, στην εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση και στην προσφυγιά. Η στρατιωτική ήττα της αριστεράς και η υποχώρησή της στο πολιτικό και ιδεολογικό πεδίο άνοιξε το διάπλατα το δρόμο για τη συγκρότηση ενός μετεμφυλιακού αυταρχικού κράτους της δεξιάς που απέκλειε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από το πολιτικό σύστημα.
Στα πρόσφατα συνέδρια για τον εμφύλιο [2], (Πάντειος 20-23/10/1999 και 24-26/2/2000) τονίστηκαν οι εθνοτικές, πολιτικο-ιδεολογικές και οικονομικό-κοινωνικές πλευρές καθώς και οι διεθνείς-συγκριτικές διαστάσεις του. Όμως υπήρξε ένα πεδίο το οποίο έμεινε ακάλυπτο, αυτό του εργατικού συνδικαλισμού. Σε μια εποχή κατά την οποία η Ελλάδα μεταβαλλόταν από αγροτική κοινωνία σε βιομηχανική και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής ρίζωνε οριστικά, η παράλειψη αναφοράς στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα είναι ανερμήνευτη. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε μέσα από τις γραμμές αυτές να αναδείξουμε, έστω και κάπως σχηματικά λόγω χώρου, κάποιες διαστάσεις του θέματος που είναι ακόμη ανεξερεύνητο [3].
Το Μάρτιο του 1946 μέσα στην «προεκλογική περίοδο» έγινε το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ [4]. Σ’ αυτό πλειοψήφησαν οι παρατάξεις της Αριστεράς επιβάλλοντας πρωτοποριακό αγωνιστικό πρόγραμμα διεκδικήσεων [5], δημοκρατικό καταστατικό, την προσχώρηση στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία και απέστειλαν πρόσκληση στις μικροαστικές τάξεις για συντονισμό των ενεργειών τους. Απείχαν από το συνέδριο οι παρατάξεις της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς (οι αυτοαποκαλούμενοι «ρεφορμιστές» υπό το Φώτη Μακρή [6]) που προσέφυγαν στα δικαστήρια για να προσβάλουν την εγκυρότητά του επικαλούμενες παρατυπίες στην εκλογή ορισμένων αντιπροσώπων. Την ουσιαστική απάντηση ότι το συνέδριο ήταν αντιπροσωπευτικό την έδωσε ο κόσμος της εργασίας στη μεγάλη συγκέντρωση που οργάνωσε η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στις 10 Μαρτίου.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές και τη νίκη της δεξιάς άρχισε νέος κύκλος αμφισβήτησης της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Στην κατεύθυνση της ανατροπής της διοίκησης βοήθησε από τη μια το κλίμα που δημιουργούσε η επιτάχυνση της ένοπλης σύγκρουσης του ΔΣΕ και των κυβερνητικών και παραστρατιωτικών δυνάμεων και από την άλλη η αυξανόμενη ένταση του Ψυχρού Πολέμου. Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την ανατροπή της διοίκησης από το κράτος και τις αγγλικές και αμερικανικές συνδικαλιστικές αντιπροσωπείες ήταν πολλά και ποικίλα. Η αίτηση ακυρώσεως που υπέβαλε ένας τυπογράφος της παράταξης Μακρή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας αντιμετωπίστηκε θετικά από το δικαστήριο και έτσι τον Ιούνιο η υπ’αριθμ. 885/46 πολιτική απόφαση του ΣΤΕ ακύρωνε τις προηγούμενες υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες διευκολυνόταν η σύγκλιση του 8ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Το σκεπτικό της απόφασης ήταν ότι με τις αποφάσεις του Υπουργού Εργασίας το Δεκέμβριο του 1945 παραβιάζονταν το Σύνταγμα (Άρθρο 11 περί «ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι») και η Συμφωνία της Βάρκιζας (Άρθρο 1 της υπ’ αριθμ. 23 Συντακτικής Πράξης που την κατοχύρωνε). Μετά την ανατροπή της διοίκησης της ΓΣΕΕ και την εκδίωξη των αριστερών συνδικαλιστών άρχισαν διεργασίες μεταξύ των παραγόντων του συνδικαλιστικού τριγώνου Άγγλων - Αμερικανών και Ελλήνων «ρεφορμιστών». Οι διεργασίες κατέληξαν αρχικά στο διορισμό νέας προσωρινής διοίκησης στη ΓΣΕΕ με την υπ’ αριθμ. 28560/1946 υπουργική απόφαση (υπουργός εργασίας ο Ανδρέας Στράτος [7]) στην οποία η αριστερή παράταξη ΕΡΓΑΣ υποτίθεται ότι θα συμμετείχε με 5 αντιπροσώπους έναντι 16 της δεξιάς και των «ρεφορμιστών», δηλαδή στην πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Το Συμβούλιο της Επικρατείας προχωρώντας ακόμη παραπέρα έδωσε, κατόπιν πίεσης του Στράτου, μια πρωτοφανή για τα χρονικά ερμηνεία προηγούμενης απόφασής του με την έκδοση νέας απόφασης που ακύρωνε όλες τις αποφάσεις του 8ου Συνεδρίου με το σκεπτικό ότι αφού κηρύχθηκαν άκυρες οι αποφάσεις του υπουργείου εργασίας που διευκόλυναν τη διεξαγωγή του συνεδρίου ακυρώνονται και οι αποφάσεις του συνεδρίου.
Από το σημείο αυτό και ύστερα η εκδίωξη της συνδικαλιστικής αριστεράς επεκτείνεται σε όλες τις ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα και σωματεία. Στα διεθνή συνδικαλιστικά συνέδρια, όπως αυτό της ΠΣΟ, γινόταν πραγματική μάχη. Ο Μακρής μόνο με την ψήφο των κυβερνητικών και εργοδοτικών προσώπων κατάφερε να γίνει δεκτός. Με τη διάσπαση της ΠΣΟ και τη δημιουργία από τους Αμερικανούς συνδικαλιστές και των ευρωπαίων συμμάχους τους της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ελευθέρων Συνδικάτων (ΔΣΕΣ) αναγνωρίστηκε η διοίκηση Μακρή.
Στο μεταξύ η συνδικαλιστική αριστερά προσπαθούσε να θέσει όρους για την έξοδο από την κρίση και για μια ενωτική πορεία της ΓΣΕΕ: «να αποκατασταθούν οι εκλεγμένες διοικήσεις, να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι κρατούμενοι και εξόριστοι συνδικαλιστές που δεν κατηγορούνται για φόνους, να αποκατασταθεί η ελεύθερη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η νόμιμη διοίκηση της ΓΣΕΕ - δηλαδή η έκπτωτη - ν’ αναλάβει την υποχρέωση με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου (άρθρα 15, 16 και 25 του Καταστατικού) να συμπληρώσει τη διοίκηση με άλλα 10 μέλη από τα οποία τα 5 να είναι της δεξιάς (δηλαδή 17μελής διοίκηση) και να κληθεί αντιπροσωπεία της ΠΣΟ για να εποπτεύσει τις αρχαιρεσίες των σωματείων και τη σύγκλιση του 9ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ» [8].
Ακολούθησε η συμφωνία Κ. Τσαλδάρη - Μπρέιν [9] με βάση την οποία θα επανέρχονταν όλες οι έκπτωτες διοικήσεις υπό τον όρο να συμπληρωθούν από «πρόσφορο αριθμό ρεφορμιστών» και με τη συμφωνία να διεξαχθούν αρχαιρεσίες, να διατηρηθούν οι περιουσίες και να συνεχιστεί η «διεξαγωγή της τρέχουσας εργασίας». Ο Υπουργός Εργασίας Α. Στράτος που βρισκόταν στη διάσκεψη της ΠΣΟ ανακοίνωσε την παραίτησή του γιατί δεν ελήφθησαν υπόψη σε μεγάλο βαθμό οι απόψεις των αμερικανών [10]. Ο δρόμος για την ολοένα και πιο έντονη ανάμιξη των Αμερικανών στα συνδικαλιστικά πράγματα άνοιγε διάπλατα. Τα πιο γνωστά ονόματα των Αμερικανών παραγόντων που έμειναν στην ιστορία για τις καταπληκτικές δολοπλοκίες τους ήταν αυτά του Ι. Μπράουν που ήταν ο εκπρόσωπος της AFL στην Ευρώπη και του Σ. Μπέργκερ που ήταν ο εργατικός ακόλουθος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Η αριστερά (ΕΡΓΑΣ και σοσιαλιστές του Δ. Στρατή) μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν δέχτηκαν τη συμφωνία που ήταν στην ουσία κυβερνητικό ανακοινωθέν.
Στο δρόμο για το περιβόητο 9ο Συνέδριο (Απρίλιος 1948) χρησιμοποιήθηκαν για την επικράτηση των «ρεφορμιστών» μέσα όπως η φυσική εξόντωση και περιορισμός των συνδικαλιστών της αριστεράς, η νομοθετική εξουσία (Γ΄ Ψήφισμα , Α.Ν. 509 κλπ.), η κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους και η σύλληψη των συνδικαλιστών ώστε να διορίζονται υπάκουοι συνδικαλιστές, η διαγραφή των ανυπότακτων σωματείων κ.ο.κ.
Στο 9ο συνέδριο, εκτός των άλλων, συνέβη και το «αναπάντεχο»: η εκλογική διάσπαση των «ρεφορμιστών» (είχε προηγηθεί η ουσιαστική με την απειλή μονοήμερης απεργίας από το Μακρή για το Νοέμβριο του 1947 για μισθολογικές αυξήσεις) που επεδίωκαν ο καθείς για τον εαυτό του την εύνοια των Αμερικανών και των ... εργοδοτών [11]. Σ’ αυτό αφού έγιναν τα μύρια όσα διαδικαστικά τερτίπια με στόχο τη μείωση τόσο της δύναμης της αντίπαλης «ρεφορμιστικής» παράταξης όσο και τη μείωση της όποιας δύναμης της συνδικαλιστικής αριστεράς, όσης δηλαδή είχε απομείνει λόγω των διώξεων και των εξοριών [12], εξελέγη γενικός γραμματέας ο πρώην υπουργός εργασίας των κυβερνήσεων του δικτάτορα Ι. Μεταξά, ο Α. Δημητράτος. Η κυβέρνηση Τσαλδάρη προκειμένου να αποφύγει την έκθεσή της σε κατηγορίες των Αγγλο-αμερικανών ότι υποθάλπει ένα «μισο-φασίστα» [13] επανέφερε με τον Α.Ν. 986/1945 την απλή αναλογική για την εκλογή συνδικαλιστικών οργάνων. Έτσι βοηθήθηκε ο ευνοούμενος του Λαϊκού Κόμματος Φώτης Μακρής να εκλεγεί στην ηγετική θέση του συνδικαλιστικού κινήματος και να κυριαρχήσει επί των αντιπάλων του και επί των εργαζομένων της χώρας. Η συνδικαλιστική αριστερά είχε ηττηθεί. Το πρώτο μεγάλο σκίρτημα θα έρθει στη δεκαετία του ’60 αλλά θα μείνει σκίρτημα, όπως και η πρώτη απόπειρα οικοδόμησης ενός αυτόνομου συνδικαλιστικού κινήματος αμέσως μετά τη μεταπολίτευση.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Η κρίση του κομματικού συστήματος και η ελληνική αριστερά
Η κρίση του κομματικού συστήματος και η ελληνική αριστερά
του Θανάση Τσακίρη
Η ιστορία του ελληνικού κομματικού συστήματος φθάνει στη δική της «κρίσιμη καμπή». Η εξάντληση των «ιδεολογικών καυσίμων» των κομματικών μηχανών όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα από την επισώρευση των συνεπειών των διαιρετικών τομών του 20ού αιώνα -και κυρίως του εμφυλίου πολέμου- και που οδήγησαν στη δημιουργία των τριών μεγάλων κομματικών οικογενειών (δεξιά, κέντρο, αριστερά) προκαλεί τη μεγαλύτερη κρίση ταυτότητας των κομμάτων τα οποία πρέπει να προσαρμοστούν σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ταχύτατα, σε μιαν ανοιχτή, πλέον, κοινωνία που διασυνδέεται καθημερινά μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των άλλων διεθνικών διακρατικών σχηματισμών με τα ιδεολογικο-πολιτικά ρεύματα τα οποία διατρέχουν την πολιτική σκέψη σε πλανητικό επίπεδο. Πώς όμως το ελληνικό κομματικό σύστημα και μέσα από ποιες ιδιαίτερες διαδρομές έφτασε στο σημείο καμπής και άρχισε να απορρυθμίζεται; Τι σημαίνει «κρίση» στην ελληνική περίπτωση; Ποιες είναι οι διαστάσεις της; Ποιες εναλλακτικές στρατηγικές και με ποια κοινωνικο-πολιτικά υποκείμενα προτείνονται;
Το ερώτημα περί του «πότε αρχίζει η κρίση του ελληνικού κομματικού συστήματος» είναι ένα δύσκολο ερώτημα. Οι ιδιαίτερες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, η ιδιαιτερότητα της κοινωνικο-ταξικής δομής ο ρόλος και η θέση της χώρας στις γεωπολιτικές συντεταγμένες, η πολιτική κουλτούρα που διαμορφώθηκε ιστορικά και που δεν έχει ακόμα απειληθεί από τις νέες τάσεις σε τέτοιο βαθμό που να ανατραπούν στάσεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές του παρελθόντος, είναι στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη αν θέλουμε να είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε τις βασικότερες αιτίες που προσδιορίζουν την κρίση του ελληνικού κομματικού συστήματος καθώς και τις βραχυπρόθεσμες και μεσομακροπρόθεσμες προοπτικές άρθρωσης ενός νέου πολιτικού λόγου και συγκρότησης νέων πολιτικο κοινωνικών κινημάτων.
Το ζήτημα της κρίσης είχε αρχίσει να τίθεται στην ημερήσια διάταξη της πολιτικο-θεωρητικής συζήτησης ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Ήδη στην Ευρωπαϊκή και Αμερικανική συζήτηση το θέμα είχε τεθεί από την αρχή της θεσμικής καθιέρωσης των κομμάτων ως κύριων εκπροσώπων των κοινωνικών ομάδων και των πολιτών στην φιλελεύθερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Η κεντρική ιδέα πίσω από τη διαπίστωση αυτή είναι η κατάπτωση των ίδιων των πολιτικών κομμάτων που εξακολουθούν να δρουν αποκλειστικά στο επίπεδο του εκλογικού συστήματος και του κοινοβουλευτισμού, σε ένα επίπεδο επομένως που δεν είναι πια δυνατό να σχηματιστεί, να εκπροσωπηθεί και να ασκηθεί μία συλλογική θέληση που αναφέρεται σε θέματα αρχών
.
Η εξέλιξη αυτή χαρακτηρίζεται από την τάση που τη διακρίνει για «αυταρχικό κρατισμό» (Ν.Πουλαντζάς, 1982, σ.σ.291-355), δηλαδή «εντεινόμενη μονοπώληση από το Κράτος του συνόλου των τομέων της οικονομικο-κοινωνικής ζωής, μονοπώληση που σπονδυλώνεται με την οριστική παρακμή των θεσμών της πολιτικής δημοκρατίας και με τον δρακόντειο και πολύμορφο περιορισμό αυτών των λεγόμενων «τυπικών ελευθεριών» που ανακαλύπτουμε-τώρα που καταβαραθρώνονται- την πραγματικότητά τους».Μία από τις πλέον συνηθισμένες πρακτικές της κρατικής εξουσίας είναι η έκδοση διαταγμάτων που «υλοποιούν» το γράμμα και το πνεύμα των γενικών νόμων-πλαισίων που ψηφίζει το κοινοβούλιο συνήθως υπό το καθεστώς του επείγοντος της διαδικασίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια πρακτική μεγαλύτερου αποκλεισμού των μαζών από τα κέντρα των πολιτικών αποφάσεων, διεύρυνσης της απόστασης ανάμεσα στους πολίτες και στον κρατικό μηχανισμό την ίδια στιγμή που αγκαλιάζει το σύνολο σχεδόν της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής.
Τα διάφορα κόμματα αντανακλούν μεν πραγματικές αντιφάσεις εντός του κυρίαρχου συνασπισμού εξουσίας και μεταξύ των μερίδων του κεφαλαίου, όμως δεν είναι οι πραγματικοί τόποι χειρισμού των αντιφάσεων αυτών, αλλά τα μέσα διάδοσης των αντιφάσεων που εκδηλώνεται στο εσωτερικό των κρατικών μηχανισμών της εκτελεστικής εξουσίας. Το σύστημα δεν χρειάζεται πια το νομιμοποιητικό ρόλο που του πρόσφεραν τα πολιτικά κόμματα στο παρελθόν, ο ρόλος αυτός ανατίθεται στα μέσα μαζικής επικοινωνίας που προωθούν τη γενίκευση της κοινωνικής συναίνεσης στο τεχνοκρατικό αυταρχικό κράτος. Η εξέλιξη αυτή αφορά και τα κυβερνητικά και τα αντιπολιτευτικά κόμματα στο βαθμό που τα μεν πρώτα ενσωματώνονται όλο και πιο πολύ στο εσωτερικό των κρατικών μηχανισμών, τα δε αντιπολιτευόμενα αδυνατούν να συλλάβουν το νόημα των επερχόμενων πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων και των σχέσεων που εμπεδώνονται. Ο κυβερνητισμός διαβρώνει και τα αριστερά και τα εργατικά κόμματα που, έχοντας κατακτήσει θέσεις στην περιφέρεια του κράτους, ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο να βρεθούν στην καρδιά του κράτους, με συνέπεια να δημιουργείται πολιτικό κενό στις σχέσεις εκπροσώπησης των αριστερών κομμάτων με τα εκμεταλλευόμενα κοινωνικά στρώματα . Το κενό αυτό αναλαμβάνουν να καλύψουν εν μέρει τα νέα κοινωνικά κινήματα που, παρά το γεγονός ότι ενδεχομένως και να δημιουργούνται στα πλαίσια της αντίθεσης κεφαλαίου και εργασίας, διευρύνουν τη θεματολογία ξεπερνώντας συχνά τα πλαίσια αυτά - θεματολογικές συγγένειες ανιχνεύονται ανάμεσα στις CO.BAS. στην Ιταλία και στις ανεξάρτητες εργατικές συσπειρώσεις στην Ελλάδα της τελευταίας εικοσαετίας. Το κομματικό σύστημα μπαίνει σε μία κρίση με άγνωστα αποτελέσματα και δίχως ορατή διέξοδο.
Ως την φάση έναρξης της κρίσης, η εκλογική αποτελεσματικότητά τους ήταν συνάρτηση του μαζικού τους χαρακτήρα ( M.Spourdalakis, 1996) και της μαζικής κινητοποίησης που σήμαινε δράση και παρέμβαση στο τοπικό και κλαδικό επίπεδο (πόρτα-πόρτα) και μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες σε κεντρικό και περιφςερειακό επίπεδο Οι υπόλοιπες μορφές επικοινωνίας που στηρίζονταν στο εκάστοτε πιό πρόσφορο τεχνολογικά μέσον (ραδιόφωνο,τηλεόραση , γιγαντοαφίσσες) χρησιμοποιούνταν μονάχα ως συμπλήρωμα της δράσης και τα μυνήματα που εκπέμπονταν ήταν το αποτέλεσμα της εθελοντικής δουλειάς των μελών του κόμματος. Τώρα τα κόμματα απεύθύνονται στους ψηφοφόρους έσω των talk-shows της ιδιωτικής -και λιγότερο της κρατικής- τηλεόρασης , των διαφμηιστικών spots, ραδιοφωνικές σφήνες, έντυπες καταχωρίσεις στον αστικό τύπο. Ειδικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν ως διαφήμιση την κομματική προβολή αναλαμβάνουντη δουλειά που έκαναν ως το πρόσφατο παρελθόν τα κομματικά μέλη.Αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνιακής λογικής είναι το κόμμα να απευθύνεται σε άτομα-ψηφοφόρους που ομαδοποιούνται με διαφημιστικά κριτήρια (target groupς) και όχι σε πολίτες μέλη τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων : έτσι εντείνεται η παθητικοποίηση των ψηφοφόρων και η συναισθηματικοποίηση στις προσεγγίσεις τους. Από την άλλη εκταμιεύονται μεγάλα ποσά από τα ταμεία των κομμάτων χωρίς προηγούμενο γιά τη πληρωμή των επαγγελματιών και των μέσων μαζικής επικοινωνίας. ΄Οτανο εθελοντισμός και η πρωτοβουλία των μελών απουσιάζουν τότε αναλαμβάνουν οι επ’ αμοιβή τεχνοκράτες της πολιτικής και οι τεχνικές εντάσεως κεφαλαίου αντί της συλλογής οικονομικών πόρων από τη βάση του κόμματος.
Μετά από τα όσα παρατέθηκαν ελπίζω ότι έγινε φανερή η τάση και των ελληνικών κομμάτων που κυριάρχησαν κατά τη μεταπολίτευση να μετατραπούν σε «κόμματα-καρτέλ» σύμφωνα με το πρότυπο των Katz and Mair που αναλύσαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο. Ομως η τ’αση αυτή δεν είναι οριστική και αμετάκλητη. Τα ελληνικά κόμματα όσο κι αν «κρατικοποιήθηκαν» είναι πάντοτε φορείς που αποτελούνται από άτομα που διαθέτουν βούληση και αναζητούν διεξόδους. Όσο τα αδιέξοδα της κρίσης πληθαίνουν τόσο θα υπάρχουν άτομα που θα αναλαμβάνουν το ρόλο του αντιστεκόμενου πολίτη, προσπαθώντας να συγκροτήσουν εναλλακτικές προτάσεις πολιτικής παρέμβασης. Η τελευταία εικοσεατία στην Ελλάδα και τριακονταετία στη Δ.Ευρώπη και Β.Αμερική ήταν γεμάτες από συγκρούσεις ανάμεσα στα κυρίαρχα κόμματα, ανάμεσα στα κυρίαρχα κόμματα και στα νέα κοινωνικο-πολιτικά κοινήματα αλλά και ανάμεσα στην αριστερά και στα κινήματα αυτά.
Ως τώρα εξετάσαμε την κρίση σε σχέση με τα κυρίαρχα κόμματα του συστήματος που έχουν αποδεχθεί το κοινοβούλιο ως τον κατ’ εξοχήν αντιπροσωπευτικό της λαϊκής θέλησης θεσμό. Με την έννοια αυτή δεδομένη δεν αναφερθήκαμε στην ελληνική εκδοχή της Αριστεράς που ως τη μεταπολίτευση εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά από την κομμουνιστική της συνιστώσα.
Κατ’αρχήν επικράτησε μιά «εργαλειακή αντίληψη» γιά το κράτος ως όργανο που το χρησιμοποιεί το κεφάλαιο και η αστική τάξη κατά το δοκούν γιά να βοηθάει στην εκματέλλευση του προλεταριάτου με την άμεση ή έμμεση καταπίεσή του. Οι πολιτικές συνέπειες της αντίληψης αυτής ήταν καταλυτικές γιά το κόμμα: άρνηση συμμαχιών γιά τον εκδημοκρατισμό της πολιτικής εξουσίας, στρατηγική πολέμου κινήσεων γιά την κατάληψη του κράτους και αντικατάστασής του από τη «δικτατορία του προλεταριάτου» που με τα μέτρα και σταθμά της εποχής ισοδυναμούσε με δικτατορία της Κεντρικής Επιτροπης επί του προλεταριάτου όπως στη Σοβιετική ΄Ενωση (Σ.Μπετελέμ 1975, Ε.Μπαλιμπάρ 1978). Η αντίληψη γιά το αστικό κράτος ήταν ανθρωπομορφική και παραπλανητική στο βαθμό που εθεωρείτο ότι αρκούσε η αντικατάσταση των κρατικών διαχειριστών από τους «επαγγελματίες επαναστάτες» του κόμματος γιά να προωθηθεί μέσω διαταγμάτων η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Η μεταβολή στην ηγεσία και η προώθηση της νέας γραμμής που πρόβαλλε ο Ν.Ζαχαριάδης γιά γοργή μετατροπή της «αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε σοσιαλιστική» δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή από τα μέλη. Η ηγεσία κατόρθωσε με την εφαρμογή του αντι-δημοκρατικού συγκεντρωτισμού στην οργάνωση και λειτουργία του κόμματος να μπολιάσει τα μέλη με τη νοοτροπία του «αλάθητου» της Κεντρικής Επιτροπής, με τη λογική της συνωμοτικής επαγρύπνησης γιά τον εντοπισμό των, αληθινών ή ψεύτικων, πρακτόρων του ταξικού αντιπάλου και την επιβολή του νόμου της σιωπής. Το κόμμα εθεωρείτο ως «κόρη οφθαλμού» που έπρεπε να διαφυλαχτεί πάση θυσία, ως η «εκκλησία» που «καίει στην πυρά τους αιρετικούς». Τέλος η αντι-δημοκρατική αυτή κουλτούρα σε συνδυασμό με τη νομοτελειακή «θεωρία των σταδίων» δημιούργησε στα μέλη του κόμματος μιά «χιλιαστική» νοοτροπία περί ενός «επερχόμενου αταξικού δίκαιου κόσμου» στον οποίο θα λύνονταν όλα τα βασικά προβλήματα του ατόμου και της κοινωνίας. Συνεπώς δεν έπρεπε να τίθεται σήμερα όποιο πρόβλημα θα εμπόδιζε την πραγμάτωση του ονείρου γιά μιά «αταξική κοινωνία» αύριο. Το κλασικό σχήμα γιά τη ζωή του αριστερού προτύπου επαναστάτη ήταν: με τα συνδικάτα γιά τους μισθούς, με το κόμμα γιά την επανάσταση.
Μιά πολιτική κουλτούρα που διαπνέεται από αυτές τις αρχές και στάσεις απέναντι στην κοινωνική πραγματικότητα δύσκολα γίνεται αποδεκτή από την κοινωνική πλειοψηφία που με την πάροδο του χρόνου αποδέχεται στον ένα ή στον άλλο βαθμό τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ανεκτικότητας και του ανταγωνισμού. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως η Ελληνική αριστερά είχε συνολικά τέτοιες αντιλήψεις. Όπως επισημαίνει η ανάλυση περί «πολιτιστικού δυαδισμού», το σύνδρομο του καταδιωκόμενου με ό,τι αυτό συνεπάγεται γιά τη δημοκρατική κουλτούρα δεν είναι «προνόμιο» μονάχα της κομμουνιστικής αριστεράς. Ουσιαστικά η κρίση της αριστεράς είναι διαρκής. Απλώς η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και η εισβολή στην ελληνική πολιτική ζωή του νέου πολιτικού κόμματος που οικειοποιήθηκε το λόγο και το όραμα της αριστεράς , δηλ.το ΠΑΣΟΚ, έκανε ορατή τη «γύμνια του βασιλιά».
Η αναποτελεσματικότητα του αντιπολιτευτικού λόγου προς το σύστημα και της δράσης της αριστεράς άνοιξε το δρόμο γιά την ανάδειξη των νέων κοινωνικών κινημάτων που είτε με μονοθεματική αναφορά είτε ως εκφράσεις ιδιαίτερων ταυτοτήτων (πχ. Γυναικείο, νεολαίας κλπ) διεκδικήσαν τα δικαιώματα των μελών τους ως πολιτών ανεξάρτητα από τη δράση των υπαρχόντων κομμάτων.
Ως εκ τούτου η Αριστερά γιά να έχει λόγο ύπαρξης οφείλει να επαναθεμελιώσει τον πολιτικό της λόγο και την ταυτότητά της μέσα από τη ριζική αναθεώρηση των ιδεών και αντιλήψεων που καθήλωσαν την ανατρεπτικότητα και το ριζοσπαστισμό των μαζών στην αναμονή μιάς «επερχόμενης επανάστασης» και παρέλυσαν τα μαζικά κοινωνικά κινήματα. Εχει χρέος να αντιληφτεί ότι τα κοινωνικά κινήματα έχουν το δικό τους χαρακτήρα και την αυτονομία τους και ότι ο ρόλος του επαναστατικού κόμματος δεν είναι αυτός του «αλάθητου και αδιαμφισβήτητου οργανωτή και διαχειριστή της αλήθειας» αλλά αυτός του συντονιστικού οργάνου επιμέρους κοινωνικών αγώνων και κινημάτων που αναζητούν μιά διαφορετική πολιτική από ην αστική. Με αυτήν την έννοια η αριστερά θα χρειαστεί να στοχαστεί εκ νέου γιά τη φύση των πολιτικών της στόχων : «φύση διαιτητική, περίπλοκη, ασταθής, αμφισβητούμενη, γιατί υποχρεωτικά συγκρουόμενο είναι το σύνολο των αξιών και των προσδοκιών - ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, αλληλεγγύη - που συναπαρτίζουν το ιδεολογικό φορτίο της ιστορικής αριστεράς». Η ανάγκη να υπάρξει μιά τέτοια «νέα αριστερά» είναι εμφανής: γιά να διευρυνθεί η έννοια της ισότητας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.
Η «νέα αριστερά» θα παίξει το στοίχημα : υπέρβαση της κρίσης των κομμάτων μέσα από την αναθεώρηση των βασικών αρχών του κοινοβουλευτικού συστήματος και των κομμάτων προς την κατεύθυνση της άρθρωσης ενός εναλλακτικού λόγου και της διεύρυνσης των κοινωνικών ορίων τους ή θα υποταχθεί στους κανόνες ενός παιχνιδιού που συνεχώς απορρυθμίζεται χωρίς να προβλέπεται διέξοδος.
Gallagher, M., Laver, M. and Mair, P. (2005) Representative Government in Western Europe. New York: McGraw-Hill [4 th Ed.].
Katz, R. and Mair, P. (1995) Changing Models of Party Organisation and Party Democracy: The Emergence of the Cartel Party, in: Party Politics, 1: 5-28
Katz, R. and Mair, P. (2002) The Ascendancy of the party in public office. Party organisational change in twentieth-century democracies, in: Gunther, R., J.R. Montero and J.J. Linz (eds.) (2002), Political Parties. Old Concepts and New Challenges, Oxford, Oxford University Press.
του Θανάση Τσακίρη
Η ιστορία του ελληνικού κομματικού συστήματος φθάνει στη δική της «κρίσιμη καμπή». Η εξάντληση των «ιδεολογικών καυσίμων» των κομματικών μηχανών όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα από την επισώρευση των συνεπειών των διαιρετικών τομών του 20ού αιώνα -και κυρίως του εμφυλίου πολέμου- και που οδήγησαν στη δημιουργία των τριών μεγάλων κομματικών οικογενειών (δεξιά, κέντρο, αριστερά) προκαλεί τη μεγαλύτερη κρίση ταυτότητας των κομμάτων τα οποία πρέπει να προσαρμοστούν σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ταχύτατα, σε μιαν ανοιχτή, πλέον, κοινωνία που διασυνδέεται καθημερινά μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των άλλων διεθνικών διακρατικών σχηματισμών με τα ιδεολογικο-πολιτικά ρεύματα τα οποία διατρέχουν την πολιτική σκέψη σε πλανητικό επίπεδο. Πώς όμως το ελληνικό κομματικό σύστημα και μέσα από ποιες ιδιαίτερες διαδρομές έφτασε στο σημείο καμπής και άρχισε να απορρυθμίζεται; Τι σημαίνει «κρίση» στην ελληνική περίπτωση; Ποιες είναι οι διαστάσεις της; Ποιες εναλλακτικές στρατηγικές και με ποια κοινωνικο-πολιτικά υποκείμενα προτείνονται;
Το ερώτημα περί του «πότε αρχίζει η κρίση του ελληνικού κομματικού συστήματος» είναι ένα δύσκολο ερώτημα. Οι ιδιαίτερες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, η ιδιαιτερότητα της κοινωνικο-ταξικής δομής ο ρόλος και η θέση της χώρας στις γεωπολιτικές συντεταγμένες, η πολιτική κουλτούρα που διαμορφώθηκε ιστορικά και που δεν έχει ακόμα απειληθεί από τις νέες τάσεις σε τέτοιο βαθμό που να ανατραπούν στάσεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές του παρελθόντος, είναι στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη αν θέλουμε να είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε τις βασικότερες αιτίες που προσδιορίζουν την κρίση του ελληνικού κομματικού συστήματος καθώς και τις βραχυπρόθεσμες και μεσομακροπρόθεσμες προοπτικές άρθρωσης ενός νέου πολιτικού λόγου και συγκρότησης νέων πολιτικο κοινωνικών κινημάτων.
Το ζήτημα της κρίσης είχε αρχίσει να τίθεται στην ημερήσια διάταξη της πολιτικο-θεωρητικής συζήτησης ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Ήδη στην Ευρωπαϊκή και Αμερικανική συζήτηση το θέμα είχε τεθεί από την αρχή της θεσμικής καθιέρωσης των κομμάτων ως κύριων εκπροσώπων των κοινωνικών ομάδων και των πολιτών στην φιλελεύθερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Η κεντρική ιδέα πίσω από τη διαπίστωση αυτή είναι η κατάπτωση των ίδιων των πολιτικών κομμάτων που εξακολουθούν να δρουν αποκλειστικά στο επίπεδο του εκλογικού συστήματος και του κοινοβουλευτισμού, σε ένα επίπεδο επομένως που δεν είναι πια δυνατό να σχηματιστεί, να εκπροσωπηθεί και να ασκηθεί μία συλλογική θέληση που αναφέρεται σε θέματα αρχών
.
Η εξέλιξη αυτή χαρακτηρίζεται από την τάση που τη διακρίνει για «αυταρχικό κρατισμό» (Ν.Πουλαντζάς, 1982, σ.σ.291-355), δηλαδή «εντεινόμενη μονοπώληση από το Κράτος του συνόλου των τομέων της οικονομικο-κοινωνικής ζωής, μονοπώληση που σπονδυλώνεται με την οριστική παρακμή των θεσμών της πολιτικής δημοκρατίας και με τον δρακόντειο και πολύμορφο περιορισμό αυτών των λεγόμενων «τυπικών ελευθεριών» που ανακαλύπτουμε-τώρα που καταβαραθρώνονται- την πραγματικότητά τους».Μία από τις πλέον συνηθισμένες πρακτικές της κρατικής εξουσίας είναι η έκδοση διαταγμάτων που «υλοποιούν» το γράμμα και το πνεύμα των γενικών νόμων-πλαισίων που ψηφίζει το κοινοβούλιο συνήθως υπό το καθεστώς του επείγοντος της διαδικασίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια πρακτική μεγαλύτερου αποκλεισμού των μαζών από τα κέντρα των πολιτικών αποφάσεων, διεύρυνσης της απόστασης ανάμεσα στους πολίτες και στον κρατικό μηχανισμό την ίδια στιγμή που αγκαλιάζει το σύνολο σχεδόν της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής.
Τα διάφορα κόμματα αντανακλούν μεν πραγματικές αντιφάσεις εντός του κυρίαρχου συνασπισμού εξουσίας και μεταξύ των μερίδων του κεφαλαίου, όμως δεν είναι οι πραγματικοί τόποι χειρισμού των αντιφάσεων αυτών, αλλά τα μέσα διάδοσης των αντιφάσεων που εκδηλώνεται στο εσωτερικό των κρατικών μηχανισμών της εκτελεστικής εξουσίας. Το σύστημα δεν χρειάζεται πια το νομιμοποιητικό ρόλο που του πρόσφεραν τα πολιτικά κόμματα στο παρελθόν, ο ρόλος αυτός ανατίθεται στα μέσα μαζικής επικοινωνίας που προωθούν τη γενίκευση της κοινωνικής συναίνεσης στο τεχνοκρατικό αυταρχικό κράτος. Η εξέλιξη αυτή αφορά και τα κυβερνητικά και τα αντιπολιτευτικά κόμματα στο βαθμό που τα μεν πρώτα ενσωματώνονται όλο και πιο πολύ στο εσωτερικό των κρατικών μηχανισμών, τα δε αντιπολιτευόμενα αδυνατούν να συλλάβουν το νόημα των επερχόμενων πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων και των σχέσεων που εμπεδώνονται. Ο κυβερνητισμός διαβρώνει και τα αριστερά και τα εργατικά κόμματα που, έχοντας κατακτήσει θέσεις στην περιφέρεια του κράτους, ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο να βρεθούν στην καρδιά του κράτους, με συνέπεια να δημιουργείται πολιτικό κενό στις σχέσεις εκπροσώπησης των αριστερών κομμάτων με τα εκμεταλλευόμενα κοινωνικά στρώματα . Το κενό αυτό αναλαμβάνουν να καλύψουν εν μέρει τα νέα κοινωνικά κινήματα που, παρά το γεγονός ότι ενδεχομένως και να δημιουργούνται στα πλαίσια της αντίθεσης κεφαλαίου και εργασίας, διευρύνουν τη θεματολογία ξεπερνώντας συχνά τα πλαίσια αυτά - θεματολογικές συγγένειες ανιχνεύονται ανάμεσα στις CO.BAS. στην Ιταλία και στις ανεξάρτητες εργατικές συσπειρώσεις στην Ελλάδα της τελευταίας εικοσαετίας. Το κομματικό σύστημα μπαίνει σε μία κρίση με άγνωστα αποτελέσματα και δίχως ορατή διέξοδο.
Ως την φάση έναρξης της κρίσης, η εκλογική αποτελεσματικότητά τους ήταν συνάρτηση του μαζικού τους χαρακτήρα ( M.Spourdalakis, 1996) και της μαζικής κινητοποίησης που σήμαινε δράση και παρέμβαση στο τοπικό και κλαδικό επίπεδο (πόρτα-πόρτα) και μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες σε κεντρικό και περιφςερειακό επίπεδο Οι υπόλοιπες μορφές επικοινωνίας που στηρίζονταν στο εκάστοτε πιό πρόσφορο τεχνολογικά μέσον (ραδιόφωνο,τηλεόραση , γιγαντοαφίσσες) χρησιμοποιούνταν μονάχα ως συμπλήρωμα της δράσης και τα μυνήματα που εκπέμπονταν ήταν το αποτέλεσμα της εθελοντικής δουλειάς των μελών του κόμματος. Τώρα τα κόμματα απεύθύνονται στους ψηφοφόρους έσω των talk-shows της ιδιωτικής -και λιγότερο της κρατικής- τηλεόρασης , των διαφμηιστικών spots, ραδιοφωνικές σφήνες, έντυπες καταχωρίσεις στον αστικό τύπο. Ειδικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν ως διαφήμιση την κομματική προβολή αναλαμβάνουντη δουλειά που έκαναν ως το πρόσφατο παρελθόν τα κομματικά μέλη.Αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνιακής λογικής είναι το κόμμα να απευθύνεται σε άτομα-ψηφοφόρους που ομαδοποιούνται με διαφημιστικά κριτήρια (target groupς) και όχι σε πολίτες μέλη τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων : έτσι εντείνεται η παθητικοποίηση των ψηφοφόρων και η συναισθηματικοποίηση στις προσεγγίσεις τους. Από την άλλη εκταμιεύονται μεγάλα ποσά από τα ταμεία των κομμάτων χωρίς προηγούμενο γιά τη πληρωμή των επαγγελματιών και των μέσων μαζικής επικοινωνίας. ΄Οτανο εθελοντισμός και η πρωτοβουλία των μελών απουσιάζουν τότε αναλαμβάνουν οι επ’ αμοιβή τεχνοκράτες της πολιτικής και οι τεχνικές εντάσεως κεφαλαίου αντί της συλλογής οικονομικών πόρων από τη βάση του κόμματος.
Μετά από τα όσα παρατέθηκαν ελπίζω ότι έγινε φανερή η τάση και των ελληνικών κομμάτων που κυριάρχησαν κατά τη μεταπολίτευση να μετατραπούν σε «κόμματα-καρτέλ» σύμφωνα με το πρότυπο των Katz and Mair που αναλύσαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο. Ομως η τ’αση αυτή δεν είναι οριστική και αμετάκλητη. Τα ελληνικά κόμματα όσο κι αν «κρατικοποιήθηκαν» είναι πάντοτε φορείς που αποτελούνται από άτομα που διαθέτουν βούληση και αναζητούν διεξόδους. Όσο τα αδιέξοδα της κρίσης πληθαίνουν τόσο θα υπάρχουν άτομα που θα αναλαμβάνουν το ρόλο του αντιστεκόμενου πολίτη, προσπαθώντας να συγκροτήσουν εναλλακτικές προτάσεις πολιτικής παρέμβασης. Η τελευταία εικοσεατία στην Ελλάδα και τριακονταετία στη Δ.Ευρώπη και Β.Αμερική ήταν γεμάτες από συγκρούσεις ανάμεσα στα κυρίαρχα κόμματα, ανάμεσα στα κυρίαρχα κόμματα και στα νέα κοινωνικο-πολιτικά κοινήματα αλλά και ανάμεσα στην αριστερά και στα κινήματα αυτά.
Ως τώρα εξετάσαμε την κρίση σε σχέση με τα κυρίαρχα κόμματα του συστήματος που έχουν αποδεχθεί το κοινοβούλιο ως τον κατ’ εξοχήν αντιπροσωπευτικό της λαϊκής θέλησης θεσμό. Με την έννοια αυτή δεδομένη δεν αναφερθήκαμε στην ελληνική εκδοχή της Αριστεράς που ως τη μεταπολίτευση εκφράστηκε σχεδόν αποκλειστικά από την κομμουνιστική της συνιστώσα.
Κατ’αρχήν επικράτησε μιά «εργαλειακή αντίληψη» γιά το κράτος ως όργανο που το χρησιμοποιεί το κεφάλαιο και η αστική τάξη κατά το δοκούν γιά να βοηθάει στην εκματέλλευση του προλεταριάτου με την άμεση ή έμμεση καταπίεσή του. Οι πολιτικές συνέπειες της αντίληψης αυτής ήταν καταλυτικές γιά το κόμμα: άρνηση συμμαχιών γιά τον εκδημοκρατισμό της πολιτικής εξουσίας, στρατηγική πολέμου κινήσεων γιά την κατάληψη του κράτους και αντικατάστασής του από τη «δικτατορία του προλεταριάτου» που με τα μέτρα και σταθμά της εποχής ισοδυναμούσε με δικτατορία της Κεντρικής Επιτροπης επί του προλεταριάτου όπως στη Σοβιετική ΄Ενωση (Σ.Μπετελέμ 1975, Ε.Μπαλιμπάρ 1978). Η αντίληψη γιά το αστικό κράτος ήταν ανθρωπομορφική και παραπλανητική στο βαθμό που εθεωρείτο ότι αρκούσε η αντικατάσταση των κρατικών διαχειριστών από τους «επαγγελματίες επαναστάτες» του κόμματος γιά να προωθηθεί μέσω διαταγμάτων η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Η μεταβολή στην ηγεσία και η προώθηση της νέας γραμμής που πρόβαλλε ο Ν.Ζαχαριάδης γιά γοργή μετατροπή της «αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε σοσιαλιστική» δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή από τα μέλη. Η ηγεσία κατόρθωσε με την εφαρμογή του αντι-δημοκρατικού συγκεντρωτισμού στην οργάνωση και λειτουργία του κόμματος να μπολιάσει τα μέλη με τη νοοτροπία του «αλάθητου» της Κεντρικής Επιτροπής, με τη λογική της συνωμοτικής επαγρύπνησης γιά τον εντοπισμό των, αληθινών ή ψεύτικων, πρακτόρων του ταξικού αντιπάλου και την επιβολή του νόμου της σιωπής. Το κόμμα εθεωρείτο ως «κόρη οφθαλμού» που έπρεπε να διαφυλαχτεί πάση θυσία, ως η «εκκλησία» που «καίει στην πυρά τους αιρετικούς». Τέλος η αντι-δημοκρατική αυτή κουλτούρα σε συνδυασμό με τη νομοτελειακή «θεωρία των σταδίων» δημιούργησε στα μέλη του κόμματος μιά «χιλιαστική» νοοτροπία περί ενός «επερχόμενου αταξικού δίκαιου κόσμου» στον οποίο θα λύνονταν όλα τα βασικά προβλήματα του ατόμου και της κοινωνίας. Συνεπώς δεν έπρεπε να τίθεται σήμερα όποιο πρόβλημα θα εμπόδιζε την πραγμάτωση του ονείρου γιά μιά «αταξική κοινωνία» αύριο. Το κλασικό σχήμα γιά τη ζωή του αριστερού προτύπου επαναστάτη ήταν: με τα συνδικάτα γιά τους μισθούς, με το κόμμα γιά την επανάσταση.
Μιά πολιτική κουλτούρα που διαπνέεται από αυτές τις αρχές και στάσεις απέναντι στην κοινωνική πραγματικότητα δύσκολα γίνεται αποδεκτή από την κοινωνική πλειοψηφία που με την πάροδο του χρόνου αποδέχεται στον ένα ή στον άλλο βαθμό τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ανεκτικότητας και του ανταγωνισμού. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως η Ελληνική αριστερά είχε συνολικά τέτοιες αντιλήψεις. Όπως επισημαίνει η ανάλυση περί «πολιτιστικού δυαδισμού», το σύνδρομο του καταδιωκόμενου με ό,τι αυτό συνεπάγεται γιά τη δημοκρατική κουλτούρα δεν είναι «προνόμιο» μονάχα της κομμουνιστικής αριστεράς. Ουσιαστικά η κρίση της αριστεράς είναι διαρκής. Απλώς η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και η εισβολή στην ελληνική πολιτική ζωή του νέου πολιτικού κόμματος που οικειοποιήθηκε το λόγο και το όραμα της αριστεράς , δηλ.το ΠΑΣΟΚ, έκανε ορατή τη «γύμνια του βασιλιά».
Η αναποτελεσματικότητα του αντιπολιτευτικού λόγου προς το σύστημα και της δράσης της αριστεράς άνοιξε το δρόμο γιά την ανάδειξη των νέων κοινωνικών κινημάτων που είτε με μονοθεματική αναφορά είτε ως εκφράσεις ιδιαίτερων ταυτοτήτων (πχ. Γυναικείο, νεολαίας κλπ) διεκδικήσαν τα δικαιώματα των μελών τους ως πολιτών ανεξάρτητα από τη δράση των υπαρχόντων κομμάτων.
Ως εκ τούτου η Αριστερά γιά να έχει λόγο ύπαρξης οφείλει να επαναθεμελιώσει τον πολιτικό της λόγο και την ταυτότητά της μέσα από τη ριζική αναθεώρηση των ιδεών και αντιλήψεων που καθήλωσαν την ανατρεπτικότητα και το ριζοσπαστισμό των μαζών στην αναμονή μιάς «επερχόμενης επανάστασης» και παρέλυσαν τα μαζικά κοινωνικά κινήματα. Εχει χρέος να αντιληφτεί ότι τα κοινωνικά κινήματα έχουν το δικό τους χαρακτήρα και την αυτονομία τους και ότι ο ρόλος του επαναστατικού κόμματος δεν είναι αυτός του «αλάθητου και αδιαμφισβήτητου οργανωτή και διαχειριστή της αλήθειας» αλλά αυτός του συντονιστικού οργάνου επιμέρους κοινωνικών αγώνων και κινημάτων που αναζητούν μιά διαφορετική πολιτική από ην αστική. Με αυτήν την έννοια η αριστερά θα χρειαστεί να στοχαστεί εκ νέου γιά τη φύση των πολιτικών της στόχων : «φύση διαιτητική, περίπλοκη, ασταθής, αμφισβητούμενη, γιατί υποχρεωτικά συγκρουόμενο είναι το σύνολο των αξιών και των προσδοκιών - ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, αλληλεγγύη - που συναπαρτίζουν το ιδεολογικό φορτίο της ιστορικής αριστεράς». Η ανάγκη να υπάρξει μιά τέτοια «νέα αριστερά» είναι εμφανής: γιά να διευρυνθεί η έννοια της ισότητας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.
Η «νέα αριστερά» θα παίξει το στοίχημα : υπέρβαση της κρίσης των κομμάτων μέσα από την αναθεώρηση των βασικών αρχών του κοινοβουλευτικού συστήματος και των κομμάτων προς την κατεύθυνση της άρθρωσης ενός εναλλακτικού λόγου και της διεύρυνσης των κοινωνικών ορίων τους ή θα υποταχθεί στους κανόνες ενός παιχνιδιού που συνεχώς απορρυθμίζεται χωρίς να προβλέπεται διέξοδος.
Gallagher, M., Laver, M. and Mair, P. (2005) Representative Government in Western Europe. New York: McGraw-Hill [4 th Ed.].
Katz, R. and Mair, P. (1995) Changing Models of Party Organisation and Party Democracy: The Emergence of the Cartel Party, in: Party Politics, 1: 5-28
Katz, R. and Mair, P. (2002) The Ascendancy of the party in public office. Party organisational change in twentieth-century democracies, in: Gunther, R., J.R. Montero and J.J. Linz (eds.) (2002), Political Parties. Old Concepts and New Challenges, Oxford, Oxford University Press.
Wednesday, March 18, 2009
Προβολή ταινίας ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στην εκδήλωσή της
«Η σφαγή του Διστόμου (10/6/1944) μέσα από τα μάτια του Αργύρη Σφουντούρη» που θα γίνει την Κυριακή 22/3/2009 (8:00 μμ)
Προβολή ταινίας
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ
(EIN LIED FÜR ARGYRIS)του Στέφαν Χάουπτ (ΕΛΒΕΤΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 105΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Αργύρη Σφουντούρη και άλλους επιζήσαντες της σφαγής του Διστόμου.
ΚΥΡΙΑΚΗ 22/3/2009 στις 8:00 μ.μ.
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
«Η σφαγή του Διστόμου (10/6/1944) μέσα από τα μάτια του Αργύρη Σφουντούρη» που θα γίνει την Κυριακή 22/3/2009 (8:00 μμ)
Προβολή ταινίας
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ
(EIN LIED FÜR ARGYRIS)του Στέφαν Χάουπτ (ΕΛΒΕΤΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 105΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Αργύρη Σφουντούρη και άλλους επιζήσαντες της σφαγής του Διστόμου.
ΚΥΡΙΑΚΗ 22/3/2009 στις 8:00 μ.μ.
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
Saturday, March 14, 2009
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης - ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ 3D ANIMATION ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στην εκδήλωσή της «ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ 3D ANIMATION ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ»
που θα γίνει την Κυριακή 15/3/2009 (8:00 μμ)
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ 3D ANIMATION ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
(16 ταινίες της τελευταίας δεκαετίας, 108΄)
ΚΥΡΙΑΚΗ 15/3/2009 στις 8:00 μ.μ.
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
που θα γίνει την Κυριακή 15/3/2009 (8:00 μμ)
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ 3D ANIMATION ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
(16 ταινίες της τελευταίας δεκαετίας, 108΄)
ΚΥΡΙΑΚΗ 15/3/2009 στις 8:00 μ.μ.
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΛΟΓΑΡΑ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ΠΑΤΡΑΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15/3/2009, 11.30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟΝ ΑΣΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Στον Πατρινό συγγραφέα Κώστα Λογαρά είναι αφιερωμένη η επόμενη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι Πάτρας που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 15 Μαρτίου 2009 στον Α.Σ.Τ.Ο. (Βαλτετσίου 3) στις 11.30 το πρωί. Θα διαβαστούν αποσπάσματα από βιβλία του, παρουσία του ίδιου και θα ακολουθήσει συζήτηση.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΠΑΤΡΑΣ ΑΠΟ 13/3/ ΕΩΣ 19/3/2009 (Επιμέλεια: Ισίδωρος Σιδερόπουλος)
Όσοι είστε μέλη του facebook αν γίνεται μέλη των γκρουπ μας θα έχετε την δυνατότητα καθημερινής ενημέρωσης με αποστολή μέσω μηνύματος των link των κυριότερων πολιτιστικών ειδήσεων της ημέρας. Πρώτοι από τον καθένα θα μαθαίνετε όσα σας αφορούν.
ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΙΣ 10.000 ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΜΗΝΙΑΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΑΡΗ ΣΕ ΣΑΣ.
Aγγελάκας και Βελιώτης στο Λιθογραφείον (Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2009, 20.30). Δείτε το βίντεο.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΩΤΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΜΠΙΤΣΟΣ
Ο Κώστας Λογαράς είναι Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1950 Σπούδασε κλασσική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε σαν καθηγητής σε πολλά σχολεία. Το 1984 εργάστηκε στο Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο (ΕΠΛ) Πατρών. Από το 1977 συνεργάζεται με την εφημερίδα Τα Νέα.
Πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Πατρινού συγγραφέα Κώστα Λογαρά που φέρει τον τίτλο “Ερημιά στο βλέμμα τους”.
Η ιστορία του καινούργιου βιβλίου του Κώστα Λογαρά (εκδόσεις Μεταίχμιο) διαδραματίζεται σε ένα απομακρυσμένο προάστιο του Σικάγου. Η ηρωίδα του, η Γιαννούλα Σώρου, που ζει από το 1964 εκεί, παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων επιστρέψει για λίγο στην πατρίδα της - σε μια εντελώς αλλαγμένη Ελλάδα- θα κλείσει έναν από τους ανοιχτούς λογαριασμούς με τους ανθρώπους και θα ξεπληρώσει τα παλιά της χρέη σε νεκρούς και ζωντανούς.
Στο διάστημα αυτό θα γνωρίσει ένα ζευγάρι Αλβανών μεταναστών και μέσα από την δική τους ιστορία του ξεριζωμού, θα δει να αντανακλάται σαν σε καθρέφτη η δική της δύσκολη ζωή, οι προσδοκίες της και οι διαψεύσεις της, ίδιες για όλους τους ξεριζωμένους σε κάθε χώρο και χρόνο.
Πάνω σε αυτόν τον καμβά, ο Κώστας Λογαράς στην πραγματικότητα αφουγκράζεται την υπαρξιακή αγωνία του σύγχρονου ερημίτη, που αναζητά μια καινούργια πατρίδα μέσα σε μια απέραντη «θάλασσα ερημιάς» κυρίως σε αξίες, αισθήματα και συναισθήματα… Μια αναζήτηση και πάμπολα ερωτήματα που τα παραθέτει σε μια από τις σελίδες του ο συγγραφέας: “Ποια πορεία ακολουθούν στη ζωή τους οι άνθρωποι; Σε ποιους τόπους γεννημένοι θα ζήσουνε και θα πεθάνουν ήρεμα εκεί;
Ή, ξεριζωμένους με τη βία, ξεσπιτωμένους θέλοντας και μη, τους περιμένουν χρόνια δύσκολα; Ποιος το γνωρίζει άραγε. Ποιος ξέρει τίνος το βλέμμα ανοίγει σε ήρεμο τοπίο ή θα κλειστεί η ψυχή του σε μακρινά στενώματα;…Άραγε οι επιλογές του ανθρώπου είναι ολοδικές του; Μπα, όχι! Με βιώματα ανταλλάζουμε οι άνθρωποι το χρόνο. Με αισθήματα και εμπειρίες. Κι όσο συρρικνώνονται οι μέρες μας και κονταίνει το σκοινί μας, τόσο πλουταίνει ο νους κι επιθυμεί το λίγο. Ίσως έτσι να προετοιμάζεται η ψυχή για να δεχτεί, γυμνή, το θρίαμβο της μοναξιάς της. Κι αποκεί να πάει στην παντοτινή σιωπή.»
http://artdiadrasi.wordpress.com/
Έργα του
Πεζογραφία
• Αμπάριζα (διηγήματα), Όστρακα, Πάτρα, 1982.
• Ο ήλιος στον Υδροχόο (αφήγημα), Οδυσσέας, 1984.
• Ύποπτοι δρόμοι (διηγήματα), Εκδ. Οδός Πανός/Σιγαρέττα, 1986.
• Σάββατα δίχως μύθο (αφήγηση), Ρόπτρον, 1990.
• Παλιές αμαρτίες (διηγήματα), Καστανιώτης, 1993.
• Στη χώρα του Νεντίμ μύριζε πεύκο, Μεταίχμιο, 2003.
• Να έρχεσαι όποτε θες ,
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2004
• Ερημιά στο Βλέμμα τους,
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2008
Δοκίμια
• Τέχνη της γραφής ένα βασικό εγχειρίδιο για την παραγωγή λόγου, Εκδόσεις Μεταίχμιο 2004
• Πάτρα μια πόλη στην λογοτεχνία , Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2001, 2007
Ποιητικά έργα
• Στιγμές, Εκδόσεις Όστρακα, Πάτρα 1972
• Ομηρία, Εκδόσεις Όστρακα, Πάτρα 1974
• Το σώμα, Εκδόσεις Όστρακα, Πάτρα 1982
• Ο άλλος Ιούλιος, Εκδόσεις Όστρακα Πάτρα, 1984
Θεατρικά έργα
• Η τελευταία Μάσκα - Falimento, 2006
βασίστηκε σε πραγματικό γεγονός που συνέβη
στην Πάτρα την δεκαετία του 60΄, είναι η
ιστορία μιας γυναίκας που σκότωσε το παιδί του εραστή της για να τον εκδικηθεί.
Λιμπρέτο
• Σπίτια της μνήμης. Σπίτια της σιωπής. Εκδ. Τέχνη και Λόγος, 1988, σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου.
Λευκώματα
• Πάτρα. Μια πόλη στη φωτογραφία. Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2003, σε συνεργασία με τον Νίκο Οικονομόπουλο.
Ερημιά στο βλέμμα τους: Παρουσίαση του βιβλίου και συνέντευξη με τον Κώστα Λογαρά από τον Γιάννη Πλιώτα
Αν και ακούγεται ίσως λίγο υπερβολικό, στην πραγματικότητα είναι όντως μεγάλη μου τιμή να παρουσιάσω σήμερα το βιβλίο “Ερημιά στο βλέμμα τους” του Κώστα Λογαρά, το οποίο κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Επιπλέον ο ευγενέστατος συγγραφέας δέχτηκε με χαρά να παραχωρήσει στην Μπρίζα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, την οποία θα διαβάσετε παρακάτω.
Ο Κώστας Λογαράς γεννήθηκε στην Πάτρα το 1950, έχει γράψει ποίηση και πεζό και από το 1997 συνεργάζεται ως επιφυλλιδογράφος με την εφημερίδα Τα Νέα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά, ενώ το “Ερημιά στο βλέμμα τους” είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του. Αυτά, όμως είναι τα τυπικά- συνεχίζω κατευθείαν με τα πιο ουσιαστικά.
Το “Ερημιά στο βλέμμα τους” είναι ανάμεσα στα δύο καλύτερα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2008, ένα βιβλίο που απ’ τις πρώτες κιόλας σελίδες του, ζήλεψα το πανέμορφο αμάλγαμα ποιητικού λόγου και ντοπιολαλιάς. Για μένα ήταν ένα οδοιπορικό μέσα στους ανθρώπους, μια αφήγηση βίων, που αν και φαίνονται να βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικά σημεία, αποδεικνύεται ότι είχαν παρόμοιες αφετηρίες και οι πορείες τους εν τέλει θα στροβιλιστούν προς το ίδιο σημείο. Αν έχετε συναντήσει σε τοίχους το σύνθημα “Είμαστε όλοι μετανάστες”, τότε μέχρι το τέλος θα έχετε διαπιστώσει το πραγματικό του νόημα.
Η πλοκή ξεκινάει καθώς τέσσερις Έλληνες διασχίζουν την Αμερική και με αφορμή λεπτομέρειες του κόσμου που τους περικυκλώνει, αρχίζουν να σκάβουν με τα χέρια λαγούμια στην ψυχή τους, να ανασκαλεύουν τις στάχτες του παρελθόντος και να αναζητούν χαμένα νοήματα. Συναντούν τη γηραιά μητέρα του ενός και με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 αποφασίζουν να οργανώσουν ένα ιδιότυπο αντάμωμα, πίσω στην πατρίδα. Στο δεύτερο μισό του βιβλίου οι ήρωες αλλάζουν σκηνικό και από τα φαράγγια ανάμεσα στους πολύπλοκους ουρανοξύστες, μεταφέρονται σε ένα απομονωμένο -τους μη καλοκαιρινούς μήνες- χωριό της Πελοποννήσου.
Το “Ερημιά στο βλέμμα τους” είναι ένα κράμα φιλοσοφικής αναζήτησης και σύγχρονου προβληματισμού, μια ιστορία πολύ αληθινή και οικεία. Ο αναγνώστης καλείται να ακολουθήσει τις ενδοσκοπήσεις των ηρώων και κλέβοντας λίγο χρόνο από την ταχύτητα της καθημερινότητας, να τους μιμηθεί. Συνηθίζω να χωρίζω τα βιβλία που διαβάζω σε τρεις κατηγορίες. Αυτά που δεν θα ήθελα να γράψω, αυτά που θα μπορούσα να γράψω και αυτά που θα ήθελα να είχα γράψει. Αναμφίβολα το βιβλίο του Κώστα Λογαρά ανήκει στην τελευταία κατηγορία. Αξίζει να το κάνετε κτήμα σας: δεν θα κερδίσετε σε εικόνες δράσης, αλλά εγρήγορση στα ανθρωπιστικά αντανακλαστικά σας. Και ίσως ανακαλύψετε αφορμές για τη δική σας περιπλάνηση.
1. Πόσοι γύρω μας διαβάζουν;
Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Ο εικονιστικός λόγος έχει, μοιραία λόγω τηλεόρασης, αντικαταστήσει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό τον γραπτό λόγο. Παρόλα αυτά τόσο η αγορά του βιβλίου όσο και η πληθώρα των τίτλων είναι εντυπωσιακά μεγαλύτερη απ’ όσο στο παρελθόν. Όμως έχει μεγάλη σημασία και «τι» διαβάζουμε και «πώς». Και αυτές οι συνιστώσες έχουν να κάνουν με την ποιότητα της ίδιας γραφής καθώς και του τρόπου ανάγνωσης και οι δύο αυτοί παράγοντες, για τους οποίους έχω πολύ μεγάλα ερωτηματικά, διαφοροποιούν το αποτέλεσμα.
2. Γράφετε για προσωπική ευχαρίστηση ή για να αφήσετε ένα δίδαγμα στον αναγνώστη;
Γράφω για να επικοινωνήσω με τον αναγνώστη, κι αυτό είναι η ευχαρίστησή μου. Κατά τα άλλα, η διαδικασία της γραφής είναι οχληρή, κοπιαστική και βασανιστική. Πάντως, κάθε φορά που πιάνω το μολύβι στο χέρι για να γράψω, έχω στο μυαλό μου έναν στόχο τον οποίο υπηρετώ• οπωσδήποτε κάτι θέλω να πω και προς αυτήν την κατεύθυνση κατατείνω συνεχώς.
3. Η διακίνηση αρχείων μέσω του Internet μπορεί να επηρεάσει τον χώρο του βιβλίου;
Σίγουρα. Το διαδίκτυο είναι το προσφιλέστερο μέσο επικοινωνίας για τους νέους ανθρώπους. Η πρόσβαση σε αρχεία, σε κείμενα είναι εύκολη, ευχάριστη αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος να γίνει η ύλη του διαδικτύου ελκυστική.
4. Υπάρχουν κατώτερα είδη λογοτεχνίας;
Ναι, οπωσδήποτε. Και αυτά τα απαξιωμένα είδη της «λογοτεχνίας» εξαρτώνται από τη γλώσσα που χρησιμοποιούν– όχι, φυσικά, από το θέμα τους. Εννοώ την προχειρότητα στη γραφή, την ευκολία που αναπαράγει στερεότυπα και προβάλλει το ψέμα : το ψεύτικο συναίσθημα, το δήθεν βίωμα, τα κλισέ ενός ανόητου life style που εξαπατά τον αναγνώστη και ευτελίζει το αίσθημά του αλλά και το αισθητικό του κριτήριο.
5. Η ‘Ερημιά στο βλέμμα τους» είναι οδοιπορικό στο χρόνο ή στις ανθρώπινες ψυχές;
Είναι μια καταβύθιση στην ανθρώπινη ψυχή. Στον άνθρωπο όποιας εθνικότητα, χρόνου, χώρου ή καταγωγής. Διαπραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης αλλά και επιδιώκει να δείξει ότι οι άνθρωποι είμαστε — περισσότερο από οτιδήποτε– μετανάστες μέσα μας. Αποξενωμένοι από τον εαυτό μας. Υπ’ αυτή την έννοια, όλος ο κόσμος είναι μία εν δυνάμει ξενιτιά.
Υπάρχει άραγε στέρεος τόπος, πουθενά ; ‘Υπάρχει λέει η ηρωίδα μου. Είναι το αναπαλλοτρίωτο μέσα μας. «Όλος ο κόσμος – θα πει η ηρωίδα - είναι μία ξενιτιά. Και μόνο η ψυχή του ανθρώπου μένει ίδια. Άμα το θέλει ναι, μένει η ίδια».
6. Ο παραλληλισμός των Ελλήνων μεταναστών με τους Αλβανούς , θα μπορούσε να προεκταθεί στην Πάτρα του 2008;
Η Πάτρα είναι ένα πέρασμα μεταναστών προς τη Δύση. Ανέκαθεν και, κυρίως, σήμερα . Η πόλη μου εγκαταλελειμμένη στη μοίρα της από την επίσημη πολιτεία ζει, κοντά δεκαπέντε χρόνια, το δράμα των μεταναστών. Το δράμα των ανθρώπων που μοχθούν για μια καλύτερη μοίρα. Υπάρχει πολύς πόνος, μεγάλη εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας. Ναι, βλέπω στο δικό τους δράμα τη μοίρα των Ελλήνων μεταναστών που, μετά τον πόλεμο, πήραν τους δρόμους αναζητώντας την τύχη τους στους ξένους τόπους. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ως λαός.
7. Είναι πραγματικοί οι ήρωες του μυθιστορήματός σας;
Όχι, δεν είναι πραγματικοί. Έχω ταξιδέψει σε όλους τους τόπους οι οποίοι αναφέρονται στο μυθιστόρημά μου, ξέρω τι περιγράφω, έχω ερευνήσει το θέμα μου και έχω στο μυαλό μου πρότυπα των ηρώων μου, αλλά οι λογοτεχνικοί μου ήρωες είναι εντελώς επινοημένοι.
8. Το επόμενο βιβλίο σας;
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για το επόμενο μυθιστόρημα. Ένας συγγραφέας πρέπει να ζει για μεγάλο χρονικό διάστημα στη σιωπή και την περισυλλογή. Όπου ανανεώνεται και όπου εκεί κυοφορούνται οι ιδέες και το πρωτογενές υλικό του. Ίσως, όμως εκδοθούν την επόμενη χρονιά επιλεγμένες επιφυλλίδες μου, οι οποίες έχουν ήδη δημοσιευτεί στην εφημερίδα τα ΝΕΑ, από το 1997 έως τα σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΩΤΑΣ
Ο Γιάννης Πλιώτας γεννήθηκε ίο 1981, κατάγεται από το Σταυροδρόμι Αρκαδίας και έχει συγγράψει 2 βιβλία έως τώρα με τίτλους Το Βασίλειο της Αράχνης «Η Περγαμηνή με τους Τέσσερις Απόκρυφους Αποδέκτες» και Το Βασίλειο της Αράχνης «Περπατώντας στα Σκαλοπάτια των Νεκρών» πρώτο και δεύτερο μέρος μιας επικής σειράς φαντασίας που θα ολοκληρωθεί σε τρία ή σε τέσσερα μέρη.. Σπουδάζει ηλεκτρολόγος μηχανικός. Μεταφράζει διηγήματα από δύο γλώσσες, γράφει βιβλιοπαρουσιάσεις, κριτικές ταινιών και παραμύθια.
Ανήκει στη συντακτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού Συμπαντικές Διαδρομές, συνεργάζεται μετά περιοδικά Universe Pathways και Unit, τις εφημερίδες Epirus Press και Στην Μπρίζα, το ραδιοφωνικό σταθμό STUDIO Ε, την Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου, ενώ είναι ενεργό μέλος στις διαδικτυακές κοινότητες sff.gr και kritikes.gr.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΠΑΤΡΑΣ ΑΠΟ 13/3/ ΕΩΣ 19/3/2009 (Επιμέλεια: Ισίδωρος Σιδερόπουλος)
Όσοι είστε μέλη του facebook αν γίνεται μέλη των γκρουπ μας θα έχετε την δυνατότητα καθημερινής ενημέρωσης με αποστολή μέσω μηνύματος των link των κυριότερων πολιτιστικών ειδήσεων της ημέρας. Πρώτοι από τον καθένα θα μαθαίνετε όσα σας αφορούν.
ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΙΣ 10.000 ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΜΗΝΙΑΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΑΡΗ ΣΕ ΣΑΣ.
Aγγελάκας και Βελιώτης στο Λιθογραφείον (Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2009, 20.30). Δείτε το βίντεο.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΩΤΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΜΠΙΤΣΟΣ
Ο Κώστας Λογαράς είναι Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1950 Σπούδασε κλασσική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε σαν καθηγητής σε πολλά σχολεία. Το 1984 εργάστηκε στο Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο (ΕΠΛ) Πατρών. Από το 1977 συνεργάζεται με την εφημερίδα Τα Νέα.
Πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Πατρινού συγγραφέα Κώστα Λογαρά που φέρει τον τίτλο “Ερημιά στο βλέμμα τους”.
Η ιστορία του καινούργιου βιβλίου του Κώστα Λογαρά (εκδόσεις Μεταίχμιο) διαδραματίζεται σε ένα απομακρυσμένο προάστιο του Σικάγου. Η ηρωίδα του, η Γιαννούλα Σώρου, που ζει από το 1964 εκεί, παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων επιστρέψει για λίγο στην πατρίδα της - σε μια εντελώς αλλαγμένη Ελλάδα- θα κλείσει έναν από τους ανοιχτούς λογαριασμούς με τους ανθρώπους και θα ξεπληρώσει τα παλιά της χρέη σε νεκρούς και ζωντανούς.
Στο διάστημα αυτό θα γνωρίσει ένα ζευγάρι Αλβανών μεταναστών και μέσα από την δική τους ιστορία του ξεριζωμού, θα δει να αντανακλάται σαν σε καθρέφτη η δική της δύσκολη ζωή, οι προσδοκίες της και οι διαψεύσεις της, ίδιες για όλους τους ξεριζωμένους σε κάθε χώρο και χρόνο.
Πάνω σε αυτόν τον καμβά, ο Κώστας Λογαράς στην πραγματικότητα αφουγκράζεται την υπαρξιακή αγωνία του σύγχρονου ερημίτη, που αναζητά μια καινούργια πατρίδα μέσα σε μια απέραντη «θάλασσα ερημιάς» κυρίως σε αξίες, αισθήματα και συναισθήματα… Μια αναζήτηση και πάμπολα ερωτήματα που τα παραθέτει σε μια από τις σελίδες του ο συγγραφέας: “Ποια πορεία ακολουθούν στη ζωή τους οι άνθρωποι; Σε ποιους τόπους γεννημένοι θα ζήσουνε και θα πεθάνουν ήρεμα εκεί;
Ή, ξεριζωμένους με τη βία, ξεσπιτωμένους θέλοντας και μη, τους περιμένουν χρόνια δύσκολα; Ποιος το γνωρίζει άραγε. Ποιος ξέρει τίνος το βλέμμα ανοίγει σε ήρεμο τοπίο ή θα κλειστεί η ψυχή του σε μακρινά στενώματα;…Άραγε οι επιλογές του ανθρώπου είναι ολοδικές του; Μπα, όχι! Με βιώματα ανταλλάζουμε οι άνθρωποι το χρόνο. Με αισθήματα και εμπειρίες. Κι όσο συρρικνώνονται οι μέρες μας και κονταίνει το σκοινί μας, τόσο πλουταίνει ο νους κι επιθυμεί το λίγο. Ίσως έτσι να προετοιμάζεται η ψυχή για να δεχτεί, γυμνή, το θρίαμβο της μοναξιάς της. Κι αποκεί να πάει στην παντοτινή σιωπή.»
http://artdiadrasi.wordpress.com/
Έργα του
Πεζογραφία
• Αμπάριζα (διηγήματα), Όστρακα, Πάτρα, 1982.
• Ο ήλιος στον Υδροχόο (αφήγημα), Οδυσσέας, 1984.
• Ύποπτοι δρόμοι (διηγήματα), Εκδ. Οδός Πανός/Σιγαρέττα, 1986.
• Σάββατα δίχως μύθο (αφήγηση), Ρόπτρον, 1990.
• Παλιές αμαρτίες (διηγήματα), Καστανιώτης, 1993.
• Στη χώρα του Νεντίμ μύριζε πεύκο, Μεταίχμιο, 2003.
• Να έρχεσαι όποτε θες ,
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2004
• Ερημιά στο Βλέμμα τους,
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2008
Δοκίμια
• Τέχνη της γραφής ένα βασικό εγχειρίδιο για την παραγωγή λόγου, Εκδόσεις Μεταίχμιο 2004
• Πάτρα μια πόλη στην λογοτεχνία , Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2001, 2007
Ποιητικά έργα
• Στιγμές, Εκδόσεις Όστρακα, Πάτρα 1972
• Ομηρία, Εκδόσεις Όστρακα, Πάτρα 1974
• Το σώμα, Εκδόσεις Όστρακα, Πάτρα 1982
• Ο άλλος Ιούλιος, Εκδόσεις Όστρακα Πάτρα, 1984
Θεατρικά έργα
• Η τελευταία Μάσκα - Falimento, 2006
βασίστηκε σε πραγματικό γεγονός που συνέβη
στην Πάτρα την δεκαετία του 60΄, είναι η
ιστορία μιας γυναίκας που σκότωσε το παιδί του εραστή της για να τον εκδικηθεί.
Λιμπρέτο
• Σπίτια της μνήμης. Σπίτια της σιωπής. Εκδ. Τέχνη και Λόγος, 1988, σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου.
Λευκώματα
• Πάτρα. Μια πόλη στη φωτογραφία. Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2003, σε συνεργασία με τον Νίκο Οικονομόπουλο.
Ερημιά στο βλέμμα τους: Παρουσίαση του βιβλίου και συνέντευξη με τον Κώστα Λογαρά από τον Γιάννη Πλιώτα
Αν και ακούγεται ίσως λίγο υπερβολικό, στην πραγματικότητα είναι όντως μεγάλη μου τιμή να παρουσιάσω σήμερα το βιβλίο “Ερημιά στο βλέμμα τους” του Κώστα Λογαρά, το οποίο κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Επιπλέον ο ευγενέστατος συγγραφέας δέχτηκε με χαρά να παραχωρήσει στην Μπρίζα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, την οποία θα διαβάσετε παρακάτω.
Ο Κώστας Λογαράς γεννήθηκε στην Πάτρα το 1950, έχει γράψει ποίηση και πεζό και από το 1997 συνεργάζεται ως επιφυλλιδογράφος με την εφημερίδα Τα Νέα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά, ενώ το “Ερημιά στο βλέμμα τους” είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του. Αυτά, όμως είναι τα τυπικά- συνεχίζω κατευθείαν με τα πιο ουσιαστικά.
Το “Ερημιά στο βλέμμα τους” είναι ανάμεσα στα δύο καλύτερα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2008, ένα βιβλίο που απ’ τις πρώτες κιόλας σελίδες του, ζήλεψα το πανέμορφο αμάλγαμα ποιητικού λόγου και ντοπιολαλιάς. Για μένα ήταν ένα οδοιπορικό μέσα στους ανθρώπους, μια αφήγηση βίων, που αν και φαίνονται να βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικά σημεία, αποδεικνύεται ότι είχαν παρόμοιες αφετηρίες και οι πορείες τους εν τέλει θα στροβιλιστούν προς το ίδιο σημείο. Αν έχετε συναντήσει σε τοίχους το σύνθημα “Είμαστε όλοι μετανάστες”, τότε μέχρι το τέλος θα έχετε διαπιστώσει το πραγματικό του νόημα.
Η πλοκή ξεκινάει καθώς τέσσερις Έλληνες διασχίζουν την Αμερική και με αφορμή λεπτομέρειες του κόσμου που τους περικυκλώνει, αρχίζουν να σκάβουν με τα χέρια λαγούμια στην ψυχή τους, να ανασκαλεύουν τις στάχτες του παρελθόντος και να αναζητούν χαμένα νοήματα. Συναντούν τη γηραιά μητέρα του ενός και με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 αποφασίζουν να οργανώσουν ένα ιδιότυπο αντάμωμα, πίσω στην πατρίδα. Στο δεύτερο μισό του βιβλίου οι ήρωες αλλάζουν σκηνικό και από τα φαράγγια ανάμεσα στους πολύπλοκους ουρανοξύστες, μεταφέρονται σε ένα απομονωμένο -τους μη καλοκαιρινούς μήνες- χωριό της Πελοποννήσου.
Το “Ερημιά στο βλέμμα τους” είναι ένα κράμα φιλοσοφικής αναζήτησης και σύγχρονου προβληματισμού, μια ιστορία πολύ αληθινή και οικεία. Ο αναγνώστης καλείται να ακολουθήσει τις ενδοσκοπήσεις των ηρώων και κλέβοντας λίγο χρόνο από την ταχύτητα της καθημερινότητας, να τους μιμηθεί. Συνηθίζω να χωρίζω τα βιβλία που διαβάζω σε τρεις κατηγορίες. Αυτά που δεν θα ήθελα να γράψω, αυτά που θα μπορούσα να γράψω και αυτά που θα ήθελα να είχα γράψει. Αναμφίβολα το βιβλίο του Κώστα Λογαρά ανήκει στην τελευταία κατηγορία. Αξίζει να το κάνετε κτήμα σας: δεν θα κερδίσετε σε εικόνες δράσης, αλλά εγρήγορση στα ανθρωπιστικά αντανακλαστικά σας. Και ίσως ανακαλύψετε αφορμές για τη δική σας περιπλάνηση.
1. Πόσοι γύρω μας διαβάζουν;
Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Ο εικονιστικός λόγος έχει, μοιραία λόγω τηλεόρασης, αντικαταστήσει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό τον γραπτό λόγο. Παρόλα αυτά τόσο η αγορά του βιβλίου όσο και η πληθώρα των τίτλων είναι εντυπωσιακά μεγαλύτερη απ’ όσο στο παρελθόν. Όμως έχει μεγάλη σημασία και «τι» διαβάζουμε και «πώς». Και αυτές οι συνιστώσες έχουν να κάνουν με την ποιότητα της ίδιας γραφής καθώς και του τρόπου ανάγνωσης και οι δύο αυτοί παράγοντες, για τους οποίους έχω πολύ μεγάλα ερωτηματικά, διαφοροποιούν το αποτέλεσμα.
2. Γράφετε για προσωπική ευχαρίστηση ή για να αφήσετε ένα δίδαγμα στον αναγνώστη;
Γράφω για να επικοινωνήσω με τον αναγνώστη, κι αυτό είναι η ευχαρίστησή μου. Κατά τα άλλα, η διαδικασία της γραφής είναι οχληρή, κοπιαστική και βασανιστική. Πάντως, κάθε φορά που πιάνω το μολύβι στο χέρι για να γράψω, έχω στο μυαλό μου έναν στόχο τον οποίο υπηρετώ• οπωσδήποτε κάτι θέλω να πω και προς αυτήν την κατεύθυνση κατατείνω συνεχώς.
3. Η διακίνηση αρχείων μέσω του Internet μπορεί να επηρεάσει τον χώρο του βιβλίου;
Σίγουρα. Το διαδίκτυο είναι το προσφιλέστερο μέσο επικοινωνίας για τους νέους ανθρώπους. Η πρόσβαση σε αρχεία, σε κείμενα είναι εύκολη, ευχάριστη αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος να γίνει η ύλη του διαδικτύου ελκυστική.
4. Υπάρχουν κατώτερα είδη λογοτεχνίας;
Ναι, οπωσδήποτε. Και αυτά τα απαξιωμένα είδη της «λογοτεχνίας» εξαρτώνται από τη γλώσσα που χρησιμοποιούν– όχι, φυσικά, από το θέμα τους. Εννοώ την προχειρότητα στη γραφή, την ευκολία που αναπαράγει στερεότυπα και προβάλλει το ψέμα : το ψεύτικο συναίσθημα, το δήθεν βίωμα, τα κλισέ ενός ανόητου life style που εξαπατά τον αναγνώστη και ευτελίζει το αίσθημά του αλλά και το αισθητικό του κριτήριο.
5. Η ‘Ερημιά στο βλέμμα τους» είναι οδοιπορικό στο χρόνο ή στις ανθρώπινες ψυχές;
Είναι μια καταβύθιση στην ανθρώπινη ψυχή. Στον άνθρωπο όποιας εθνικότητα, χρόνου, χώρου ή καταγωγής. Διαπραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης αλλά και επιδιώκει να δείξει ότι οι άνθρωποι είμαστε — περισσότερο από οτιδήποτε– μετανάστες μέσα μας. Αποξενωμένοι από τον εαυτό μας. Υπ’ αυτή την έννοια, όλος ο κόσμος είναι μία εν δυνάμει ξενιτιά.
Υπάρχει άραγε στέρεος τόπος, πουθενά ; ‘Υπάρχει λέει η ηρωίδα μου. Είναι το αναπαλλοτρίωτο μέσα μας. «Όλος ο κόσμος – θα πει η ηρωίδα - είναι μία ξενιτιά. Και μόνο η ψυχή του ανθρώπου μένει ίδια. Άμα το θέλει ναι, μένει η ίδια».
6. Ο παραλληλισμός των Ελλήνων μεταναστών με τους Αλβανούς , θα μπορούσε να προεκταθεί στην Πάτρα του 2008;
Η Πάτρα είναι ένα πέρασμα μεταναστών προς τη Δύση. Ανέκαθεν και, κυρίως, σήμερα . Η πόλη μου εγκαταλελειμμένη στη μοίρα της από την επίσημη πολιτεία ζει, κοντά δεκαπέντε χρόνια, το δράμα των μεταναστών. Το δράμα των ανθρώπων που μοχθούν για μια καλύτερη μοίρα. Υπάρχει πολύς πόνος, μεγάλη εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας. Ναι, βλέπω στο δικό τους δράμα τη μοίρα των Ελλήνων μεταναστών που, μετά τον πόλεμο, πήραν τους δρόμους αναζητώντας την τύχη τους στους ξένους τόπους. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ως λαός.
7. Είναι πραγματικοί οι ήρωες του μυθιστορήματός σας;
Όχι, δεν είναι πραγματικοί. Έχω ταξιδέψει σε όλους τους τόπους οι οποίοι αναφέρονται στο μυθιστόρημά μου, ξέρω τι περιγράφω, έχω ερευνήσει το θέμα μου και έχω στο μυαλό μου πρότυπα των ηρώων μου, αλλά οι λογοτεχνικοί μου ήρωες είναι εντελώς επινοημένοι.
8. Το επόμενο βιβλίο σας;
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για το επόμενο μυθιστόρημα. Ένας συγγραφέας πρέπει να ζει για μεγάλο χρονικό διάστημα στη σιωπή και την περισυλλογή. Όπου ανανεώνεται και όπου εκεί κυοφορούνται οι ιδέες και το πρωτογενές υλικό του. Ίσως, όμως εκδοθούν την επόμενη χρονιά επιλεγμένες επιφυλλίδες μου, οι οποίες έχουν ήδη δημοσιευτεί στην εφημερίδα τα ΝΕΑ, από το 1997 έως τα σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΩΤΑΣ
Ο Γιάννης Πλιώτας γεννήθηκε ίο 1981, κατάγεται από το Σταυροδρόμι Αρκαδίας και έχει συγγράψει 2 βιβλία έως τώρα με τίτλους Το Βασίλειο της Αράχνης «Η Περγαμηνή με τους Τέσσερις Απόκρυφους Αποδέκτες» και Το Βασίλειο της Αράχνης «Περπατώντας στα Σκαλοπάτια των Νεκρών» πρώτο και δεύτερο μέρος μιας επικής σειράς φαντασίας που θα ολοκληρωθεί σε τρία ή σε τέσσερα μέρη.. Σπουδάζει ηλεκτρολόγος μηχανικός. Μεταφράζει διηγήματα από δύο γλώσσες, γράφει βιβλιοπαρουσιάσεις, κριτικές ταινιών και παραμύθια.
Ανήκει στη συντακτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού Συμπαντικές Διαδρομές, συνεργάζεται μετά περιοδικά Universe Pathways και Unit, τις εφημερίδες Epirus Press και Στην Μπρίζα, το ραδιοφωνικό σταθμό STUDIO Ε, την Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου, ενώ είναι ενεργό μέλος στις διαδικτυακές κοινότητες sff.gr και kritikes.gr.
Εβδομάδα ποίησης στην Πάτρα, 16-21 Μαρτίου
21 Μαρτίου π α γ κ ό σ μ ι α η μ έ ρ α π ο ί η σ η ς
Εβδομάδα Ποίησης στο Πολύεδρο
16- 21 Μαρτίου
ποίηση και αποστάγματα
π ο λ ύ ε δ ρ ο
Το Πολύεδρο
οργανώνει εβδομάδα ποίησης
από την Δευτέρα 16 Μαρτίου
μέχρι και το Σάββατο 21 Μαρτίου,
με αφορμή
την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
στις 21 Μαρτίου,
που συμπίπτει
με τον ερχομό της άνοιξης.
Κάθε μέρα 1 το μεσημέρι
θα γίνονται συζητήσεις
για την ποίηση
μεταξύ “τυρού και αχλαδίου” ,
και θα διαβάζονται ποιήματα
από ηθοποιούς, εικαστικούς, ποιητές
και αναγνώστες
που αγαπούν την ποίηση.
Οι συναντήσεις αυτής της εβδομάδας
θα συνοδεύονται από ουζάκι,
προσφορά της εταιρείας
«Νότος» υιοί Αγουρίδη.
Παράλληλα θα λειτουργεί
έκθεση βιβλίων
με ποιητικές συλλογές και δοκίμια,
ενώ μεγάλος αριθμός βιβλίων ποίησης
θα είναι σε προσφορά.
Δευτέρα 16 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Εκθεση βιβλίων
ελληνικής και ξένης ποίησης
καθώς και βιβλίων που αφορούν την ποίηση.
Από Δευτέρα 16 έως Σάββατο 21 Μαρτίου 2009
Τρίτη 17 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Αφιέρωμα στην κινέζικη ποίηση
Τετάρτη 18 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Η Ίνγκε Έισλερ-Λάζαρη και η Φωτεινή Απαταγγέλου
διαβάζουν ποίηση του Μπρέχτ
στην γερμανική και ελληνική γλώσσα.
Σε συνεργασία με το Κέντρο Γκαίτε Πατρών.
Πέμπτη 19 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Θα διαβάσει ποίηση η διευθύντρια του
Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πατρών Λυδία Κονιόρδου.
Παρασκευή 20 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Διαβάζουμε ποίηση του Χρήστου Λάσκαρη
και του Γιώργη Παυλόπουλου
Σάββατο 21 Μαρτίου 1 το μεσημέρι
Παγκόσμια ημέρα ποίησης
Θα διαβάσουν ποιήματα που αγαπούν οι:
Γιαλελή Ελένη, εκπαιδευτικός
Ιντζεγιάννης Σταύρος, συγγραφέας
Καλεντζώτη Λένα, δημοτική σύμβουλος
Καπέλλας Κώστας,
Κουμπουρλή Κατερίνα, πρόεδρος δημοτ. συμβουλίου
Κοροβέσης Τάκης, ιατρός
Λάσκαρη Τασία
Λιόντη Μερόπη, εκπαιδευτικός
Λυκουργιώτης Αλέξης, καθηγητής Πανεπ. Πατρών
Μακιός Βασίλης, , καθηγητής Πανεπ. Πατρών
Μικρού Αγγελική, βιολόγος
Μπουζάκης Σήφης,, καθηγητής Πανεπ. Πατρών
Πετροπούλου Μίνα, φιλόλογος
Ράλλη Αγγελική, καθηγήτρια Πανεπ. Πατρών
Σκαλτσάς Ορέστης,
Σκαρμέας Αλέξης, αντιδήμαρχος, υπεύθυνος Πολιτισμού
Τσιρώνης Γιώργος, εισαγγελέας
Τσούκαλης Νίκος, βουλευτής
Ψάχου Μαρία, φιλόλογος
Στο πιάνο η Elena Fedko θα παίξει μικρά κομμάτια των
Σοπεν, Σεν-Σανς, Ντεμπυσύ , Σούμπερτ και Λίστ
Η θεσμοθέτηση του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης στις 21 Μαρτίου,
κάθε χρόνο ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Εταιρείας Συγγραφέων
και γιορτάζεται στην Ελλάδα από το 1998.
Πολύεδρο
ΚΑΝΑΚΑΡΗ 147 ΠΑΤΡΑ 262 21 Tηλ: 2610 277 342 e-mail: polyedro1@hol.gr
Εβδομάδα Ποίησης στο Πολύεδρο
16- 21 Μαρτίου
ποίηση και αποστάγματα
π ο λ ύ ε δ ρ ο
Το Πολύεδρο
οργανώνει εβδομάδα ποίησης
από την Δευτέρα 16 Μαρτίου
μέχρι και το Σάββατο 21 Μαρτίου,
με αφορμή
την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
στις 21 Μαρτίου,
που συμπίπτει
με τον ερχομό της άνοιξης.
Κάθε μέρα 1 το μεσημέρι
θα γίνονται συζητήσεις
για την ποίηση
μεταξύ “τυρού και αχλαδίου” ,
και θα διαβάζονται ποιήματα
από ηθοποιούς, εικαστικούς, ποιητές
και αναγνώστες
που αγαπούν την ποίηση.
Οι συναντήσεις αυτής της εβδομάδας
θα συνοδεύονται από ουζάκι,
προσφορά της εταιρείας
«Νότος» υιοί Αγουρίδη.
Παράλληλα θα λειτουργεί
έκθεση βιβλίων
με ποιητικές συλλογές και δοκίμια,
ενώ μεγάλος αριθμός βιβλίων ποίησης
θα είναι σε προσφορά.
Δευτέρα 16 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Εκθεση βιβλίων
ελληνικής και ξένης ποίησης
καθώς και βιβλίων που αφορούν την ποίηση.
Από Δευτέρα 16 έως Σάββατο 21 Μαρτίου 2009
Τρίτη 17 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Αφιέρωμα στην κινέζικη ποίηση
Τετάρτη 18 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Η Ίνγκε Έισλερ-Λάζαρη και η Φωτεινή Απαταγγέλου
διαβάζουν ποίηση του Μπρέχτ
στην γερμανική και ελληνική γλώσσα.
Σε συνεργασία με το Κέντρο Γκαίτε Πατρών.
Πέμπτη 19 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Θα διαβάσει ποίηση η διευθύντρια του
Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πατρών Λυδία Κονιόρδου.
Παρασκευή 20 Μαρτίου, 1 το μεσημέρι
Διαβάζουμε ποίηση του Χρήστου Λάσκαρη
και του Γιώργη Παυλόπουλου
Σάββατο 21 Μαρτίου 1 το μεσημέρι
Παγκόσμια ημέρα ποίησης
Θα διαβάσουν ποιήματα που αγαπούν οι:
Γιαλελή Ελένη, εκπαιδευτικός
Ιντζεγιάννης Σταύρος, συγγραφέας
Καλεντζώτη Λένα, δημοτική σύμβουλος
Καπέλλας Κώστας,
Κουμπουρλή Κατερίνα, πρόεδρος δημοτ. συμβουλίου
Κοροβέσης Τάκης, ιατρός
Λάσκαρη Τασία
Λιόντη Μερόπη, εκπαιδευτικός
Λυκουργιώτης Αλέξης, καθηγητής Πανεπ. Πατρών
Μακιός Βασίλης, , καθηγητής Πανεπ. Πατρών
Μικρού Αγγελική, βιολόγος
Μπουζάκης Σήφης,, καθηγητής Πανεπ. Πατρών
Πετροπούλου Μίνα, φιλόλογος
Ράλλη Αγγελική, καθηγήτρια Πανεπ. Πατρών
Σκαλτσάς Ορέστης,
Σκαρμέας Αλέξης, αντιδήμαρχος, υπεύθυνος Πολιτισμού
Τσιρώνης Γιώργος, εισαγγελέας
Τσούκαλης Νίκος, βουλευτής
Ψάχου Μαρία, φιλόλογος
Στο πιάνο η Elena Fedko θα παίξει μικρά κομμάτια των
Σοπεν, Σεν-Σανς, Ντεμπυσύ , Σούμπερτ και Λίστ
Η θεσμοθέτηση του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης στις 21 Μαρτίου,
κάθε χρόνο ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Εταιρείας Συγγραφέων
και γιορτάζεται στην Ελλάδα από το 1998.
Πολύεδρο
ΚΑΝΑΚΑΡΗ 147 ΠΑΤΡΑ 262 21 Tηλ: 2610 277 342 e-mail: polyedro1@hol.gr
Friday, March 13, 2009
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ "ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v Βαλλιάνος Χ., 1997, «Η εργασία πηγή φτώχειας. Το ζοφερό τοπίο του νεοφιλελευθερισμού» στο περιοδικό Θέσεις, τεύχος 58, Ιαν.-Μαρτ. 1997, σ.σ. 119-132.
v Βonefeld W. & Holloway J., (1993), Μεταφορντισμός και κοινωνική μορφή : Μια μαρξιστική συζήτηση για το μεταφορντιστικό κράτος», Αθήνα, Εκδ. Εξάντας.
v Carnoy M. 1990, Κράτος και πολιτική θεωρία, Αθήνα: Οδυσσέας ...
v Foucault Μ. (1987) Η Αρχαιολογία της Γνώσης. Αθήνα: Εκδ. Εξάντας.
§ (1978) Η ιστορία της σεξουαλικότητας. Η δίψα της γνώσης. Αθήνα: Εκδ. Ράππας.
v A.Giddens (2001) Οι συνέπειες της νεωτερικότητας. Αθήνα: Εκδ.Κριτική.
v S. Hall/D. Held/A. McGrew (επιμ.) (2003) Η νεωτερικότητα σήμερα. Οικονομία, κοινωνία, πολιτική, πολιτισμός, εκδ. Σαββάλας.
v S.Hall, /D. Held/A. McGrew (επιμ.) (2005), Η νεωτερικότητα σήμερα. Οικονομία, κοινωνία, πολιτική, πολιτισμός, εκδ. Σαββάλας.
v M.Hardt and A.Negri (2002) Αυτοκρατορία. Αθήνα: Εκδ. Scripta
v E. Hobsbawm (1994) Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875, Αθήνα: Εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης Μ.Ι.Ε.Τ.
o (1995) Η εποχή των άκρων: ο σύντομος 20ος αιώνας 1914-1991. Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο
o (1997) Η εποχή των επαναστάσεων 1789-1848. Αθήνα: Έκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.
o (1997 )Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914. Αθήνα: Εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.
v J.Holloway (2006) Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία . Το νόημα της επανάστασης σήμερα Αθήνα: Εκδ.Σαββάλας
v Μ. Καστέλς (2005) Ο γαλαξίας του διαδικτύου : στοχασμοί για το διαδίκτυο, τις επιχειρήσεις και την κοινωνία. Αθήνα: Εκδ. Καστανιώτης
v Τ. Κλιφ (2005) «Κρατικός Καπιταλισμός στη Ρωσία». Αθήνα: Εκδ. Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο.
v Κ. Κράουτς (2006) Μεταδημοκρατία, Αθήνα: Εκδ. Εκκρεμές
v J-F.Lyotard (1998) Η μεταμοντέρνα κατάσταση και η ανθρώπινη συνθήκη Αθήνα: Εκδ. Γνώση
v Μ. Μάρκου, Ι. Σαγιάς, Σπουρδαλάκης Μ. και Ε. Παναγιωτάτου (1994) «Προς ένα Επαναπροσδιορισμό του Χώρου στην Πολιτική Κινήτρων». Τόπος - Επιθεώρηση αστικών και Περιφερειακών μελετών Νο. 8.
v Ρ. Μίλιμπαντ (1984) Το κράτος στην καπιταλιστική κοινωνία . Ανάλυση του δυτικού συστήματος εξουσίας. Αθήνα: Εκδ. Πολύτυπο.
v Σ. Μπεττελέμ (2005) Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ. 3 τόμοι, Αθήνα: Εκδ. Κέδρος.
v Γ. Οικονομάκης (2008) «Ζητήματα (κριτικής της) Πολιτικής Οικονομίας (Με αφορμή το: S. A. Resnick & R. D. Wolff, Ταξική θεωρία και ιστορία: Καπιταλισμός και Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ)», μέρος Α και Β σε περιοδικό Θέσεις Νο. 102 και 103.
v Ν. Πουλαντζάς (1975) Πολιτική εξουσία και κοινωνικές τάξεις. Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο
¨ (1984) Το κράτος, η εξουσία, ο σοσιαλισμός, Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο
¨ (1990) Οι κοινωνικές τάξεις στον σύγχρονο καπιταλισμό, Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο
¨ (2006) Φασισμός και δικτατορία, Προβλήματα του σύγχρονου κράτους και του φασιστικού φαινομένου (μαζί με τους Ρ. Μίλιμπαντ και Ζ.-Π. Φάυ), Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο.
v St. A. Resnick και R.D. Wolff (2005) Ταξική θεωρία και ιστορία: Καπιταλισμός και κομμουνισμός στην ΕΣΣΔ. Αθήνα: Εκδ. Ελληνικά Γράμματα.
v Σαγιάς Ι. & Σπουρδαλάκης Μ., (1993), «Συλλογική κατανάλωση : Διεθνής εμπειρία, Ελληνικές ιδιομορφίες» στο Γετίμης Π. - Γράβαρης Δ. (Επιμ.), Κοινωνικό κράτος και κοινωνική πολιτική : Η σύγχρονη προβληματική, Αθήνα, Εκδ. Θεμέλιο, σ.σ. 413-443.
v Ντ. Σασούν, (1998) Εκατό χρόνια σοσιαλισμού, Αθήνα: Εκδ. Καστανιώτης
v Μ. Σεραφετινίδου (2002) Εισαγωγή στην πολιτική κοινωνιολογία,.Αθήνα: Εκδ. Gutenberg.
¨ (2003) Το φαινόμενο της γραφειοκρατίας: Η θεωρητική συζήτηση. Αθήνα: Εκδ. Gutenberg.
v Σ. Σεφεριάδης, (2002) «Σοσιαλδημοκρατικές στρατηγικές στον 20ό αιώνα», στο Η. Κατσούλης (επιμ.) Νέα σοσιαλδημοκρατία. Αθήνα: Εκδ Ι. Σιδέρης, σελ. 77-112.
v Μ.Σπουρδαλάκης (1990) Για τη θεωρία και τη μελέτη των πολιτικών κομμάτων. Αθήνα: Εκδ. Εξάντας
v Μ. Σπουρδαλάκης (1988) ΠΑΣΟΚ, δομή, εσωκομματικές κρίσεις και συγκέντρωση εξουσίας. Αθήνα: Εκδ. Εξάντας.
v Λ. Τρότσκι (1936/1984) Προδομένη Επανάσταση: Τι είναι και πού πάει η Σοβιετική Ένωση, (μτφρ. Παντελής Πουλιόπουλος). Αθήνα: Εκδ. Αλλαγή.
v Ε. Τσακαλώτος (2005) Οι Αξίες και η Αξία της Αριστεράς, Αθήνα:Εκδ. Κριτική
v Τ.Φρίντμαν (2001) Το Lexus και η ελιά Αθήνα: Εκδ. Ωκεανίδα.
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://kinisiyperaspisis.blogspot.com
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v Βαλλιάνος Χ., 1997, «Η εργασία πηγή φτώχειας. Το ζοφερό τοπίο του νεοφιλελευθερισμού» στο περιοδικό Θέσεις, τεύχος 58, Ιαν.-Μαρτ. 1997, σ.σ. 119-132.
v Βonefeld W. & Holloway J., (1993), Μεταφορντισμός και κοινωνική μορφή : Μια μαρξιστική συζήτηση για το μεταφορντιστικό κράτος», Αθήνα, Εκδ. Εξάντας.
v Carnoy M. 1990, Κράτος και πολιτική θεωρία, Αθήνα: Οδυσσέας ...
v Foucault Μ. (1987) Η Αρχαιολογία της Γνώσης. Αθήνα: Εκδ. Εξάντας.
§ (1978) Η ιστορία της σεξουαλικότητας. Η δίψα της γνώσης. Αθήνα: Εκδ. Ράππας.
v A.Giddens (2001) Οι συνέπειες της νεωτερικότητας. Αθήνα: Εκδ.Κριτική.
v S. Hall/D. Held/A. McGrew (επιμ.) (2003) Η νεωτερικότητα σήμερα. Οικονομία, κοινωνία, πολιτική, πολιτισμός, εκδ. Σαββάλας.
v S.Hall, /D. Held/A. McGrew (επιμ.) (2005), Η νεωτερικότητα σήμερα. Οικονομία, κοινωνία, πολιτική, πολιτισμός, εκδ. Σαββάλας.
v M.Hardt and A.Negri (2002) Αυτοκρατορία. Αθήνα: Εκδ. Scripta
v E. Hobsbawm (1994) Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875, Αθήνα: Εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης Μ.Ι.Ε.Τ.
o (1995) Η εποχή των άκρων: ο σύντομος 20ος αιώνας 1914-1991. Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο
o (1997) Η εποχή των επαναστάσεων 1789-1848. Αθήνα: Έκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.
o (1997 )Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914. Αθήνα: Εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.
v J.Holloway (2006) Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία . Το νόημα της επανάστασης σήμερα Αθήνα: Εκδ.Σαββάλας
v Μ. Καστέλς (2005) Ο γαλαξίας του διαδικτύου : στοχασμοί για το διαδίκτυο, τις επιχειρήσεις και την κοινωνία. Αθήνα: Εκδ. Καστανιώτης
v Τ. Κλιφ (2005) «Κρατικός Καπιταλισμός στη Ρωσία». Αθήνα: Εκδ. Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο.
v Κ. Κράουτς (2006) Μεταδημοκρατία, Αθήνα: Εκδ. Εκκρεμές
v J-F.Lyotard (1998) Η μεταμοντέρνα κατάσταση και η ανθρώπινη συνθήκη Αθήνα: Εκδ. Γνώση
v Μ. Μάρκου, Ι. Σαγιάς, Σπουρδαλάκης Μ. και Ε. Παναγιωτάτου (1994) «Προς ένα Επαναπροσδιορισμό του Χώρου στην Πολιτική Κινήτρων». Τόπος - Επιθεώρηση αστικών και Περιφερειακών μελετών Νο. 8.
v Ρ. Μίλιμπαντ (1984) Το κράτος στην καπιταλιστική κοινωνία . Ανάλυση του δυτικού συστήματος εξουσίας. Αθήνα: Εκδ. Πολύτυπο.
v Σ. Μπεττελέμ (2005) Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ. 3 τόμοι, Αθήνα: Εκδ. Κέδρος.
v Γ. Οικονομάκης (2008) «Ζητήματα (κριτικής της) Πολιτικής Οικονομίας (Με αφορμή το: S. A. Resnick & R. D. Wolff, Ταξική θεωρία και ιστορία: Καπιταλισμός και Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ)», μέρος Α και Β σε περιοδικό Θέσεις Νο. 102 και 103.
v Ν. Πουλαντζάς (1975) Πολιτική εξουσία και κοινωνικές τάξεις. Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο
¨ (1984) Το κράτος, η εξουσία, ο σοσιαλισμός, Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο
¨ (1990) Οι κοινωνικές τάξεις στον σύγχρονο καπιταλισμό, Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο
¨ (2006) Φασισμός και δικτατορία, Προβλήματα του σύγχρονου κράτους και του φασιστικού φαινομένου (μαζί με τους Ρ. Μίλιμπαντ και Ζ.-Π. Φάυ), Αθήνα: Εκδ. Θεμέλιο.
v St. A. Resnick και R.D. Wolff (2005) Ταξική θεωρία και ιστορία: Καπιταλισμός και κομμουνισμός στην ΕΣΣΔ. Αθήνα: Εκδ. Ελληνικά Γράμματα.
v Σαγιάς Ι. & Σπουρδαλάκης Μ., (1993), «Συλλογική κατανάλωση : Διεθνής εμπειρία, Ελληνικές ιδιομορφίες» στο Γετίμης Π. - Γράβαρης Δ. (Επιμ.), Κοινωνικό κράτος και κοινωνική πολιτική : Η σύγχρονη προβληματική, Αθήνα, Εκδ. Θεμέλιο, σ.σ. 413-443.
v Ντ. Σασούν, (1998) Εκατό χρόνια σοσιαλισμού, Αθήνα: Εκδ. Καστανιώτης
v Μ. Σεραφετινίδου (2002) Εισαγωγή στην πολιτική κοινωνιολογία,.Αθήνα: Εκδ. Gutenberg.
¨ (2003) Το φαινόμενο της γραφειοκρατίας: Η θεωρητική συζήτηση. Αθήνα: Εκδ. Gutenberg.
v Σ. Σεφεριάδης, (2002) «Σοσιαλδημοκρατικές στρατηγικές στον 20ό αιώνα», στο Η. Κατσούλης (επιμ.) Νέα σοσιαλδημοκρατία. Αθήνα: Εκδ Ι. Σιδέρης, σελ. 77-112.
v Μ.Σπουρδαλάκης (1990) Για τη θεωρία και τη μελέτη των πολιτικών κομμάτων. Αθήνα: Εκδ. Εξάντας
v Μ. Σπουρδαλάκης (1988) ΠΑΣΟΚ, δομή, εσωκομματικές κρίσεις και συγκέντρωση εξουσίας. Αθήνα: Εκδ. Εξάντας.
v Λ. Τρότσκι (1936/1984) Προδομένη Επανάσταση: Τι είναι και πού πάει η Σοβιετική Ένωση, (μτφρ. Παντελής Πουλιόπουλος). Αθήνα: Εκδ. Αλλαγή.
v Ε. Τσακαλώτος (2005) Οι Αξίες και η Αξία της Αριστεράς, Αθήνα:Εκδ. Κριτική
v Τ.Φρίντμαν (2001) Το Lexus και η ελιά Αθήνα: Εκδ. Ωκεανίδα.
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
http://ilioupoli.wordpress.com
http://kinisiyperaspisis.blogspot.com
Sunday, March 08, 2009
Πέθανε ο Χρήστος Παπουτσάκης
Πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 ετών ο Χρήστος Παπουτσάκης, εκδότης του δεκαπενθήμερου περιοδικού ΑΝΤΙ.
Για όσους/ες ζήσαμε την εποχή της άνθησης του μεταπολιτευτικού αριστερού κινήματος στα εφηβικά και φοιτητικά μας χρόνια ο Χρήστος Παπουτσάκης και το ΑΝΤΙ ήταν στην πρώτη γραμμή της εναλλακτικής ενημέρωσης και της δημοκρατικής συζήτησης των διαφορετικών απόψεων για την στρατηγική που θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την δημοκρατική σοσιαλιστική κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο με την αυτοδιαχείρηση και την άμεση δημοκρατία σε πρώτο πλάνο. Εκτός κομματικών αντιπαραθέσεων σε μια εποχή που η ένταξη σε πολιτικά κόμματα ήταν τρόπος ζωής, ο Χρήστος Παπουτσάκης αρνήθηκε τη γραφειοκρατία και τον κοινωνικό κομφορμισμό-συντηρητισμό της ανανεωτικής αριστεράς. Στήριξε το εγχείρημα των καταλήψεων εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής για τα ΑΕΙ και υπέρ της ανατροπής του αντιφοιτητικού νόμου 815/79 που τελικά καταργήθηκε από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή υπό το βάρος της μαζικής παρέμβασης του αγωνιστικού αυτόνομου ριζοσπαστικού κινήματος.
Αυτόν το Χρήστο Παπουτσάκη και αυτό το ΑΝΤΙ θα θυμόμαατε και θα συνεχίσουμε να αντλούμε έμπνευση.
Θανάσης Τσακίρης
Για όσους/ες ζήσαμε την εποχή της άνθησης του μεταπολιτευτικού αριστερού κινήματος στα εφηβικά και φοιτητικά μας χρόνια ο Χρήστος Παπουτσάκης και το ΑΝΤΙ ήταν στην πρώτη γραμμή της εναλλακτικής ενημέρωσης και της δημοκρατικής συζήτησης των διαφορετικών απόψεων για την στρατηγική που θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την δημοκρατική σοσιαλιστική κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο με την αυτοδιαχείρηση και την άμεση δημοκρατία σε πρώτο πλάνο. Εκτός κομματικών αντιπαραθέσεων σε μια εποχή που η ένταξη σε πολιτικά κόμματα ήταν τρόπος ζωής, ο Χρήστος Παπουτσάκης αρνήθηκε τη γραφειοκρατία και τον κοινωνικό κομφορμισμό-συντηρητισμό της ανανεωτικής αριστεράς. Στήριξε το εγχείρημα των καταλήψεων εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής για τα ΑΕΙ και υπέρ της ανατροπής του αντιφοιτητικού νόμου 815/79 που τελικά καταργήθηκε από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή υπό το βάρος της μαζικής παρέμβασης του αγωνιστικού αυτόνομου ριζοσπαστικού κινήματος.
Αυτόν το Χρήστο Παπουτσάκη και αυτό το ΑΝΤΙ θα θυμόμαατε και θα συνεχίσουμε να αντλούμε έμπνευση.
Θανάσης Τσακίρης
Saturday, March 07, 2009
"Πογκρόμ;" Άρθρο του Ανδρέα Πανταζόπουλου στην Ελευθεροτυπία (7.3.2009)
Πογκρόμ;
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΥ *
Τα φαινόμενα πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα. Πλάι στους αδιόρατους, καθημερινούς ρατσισμούς, που υφίστανται αρκετοί μετανάστες στην Ελλάδα, φαίνεται ότι κάποιοι θέλουν να προβάρουν μια γενική σύρραξη ανάμεσα στους άθλιους του 21ου αιώνα και τις εγχώριες δυνάμεις της Τάξης. Κάποιοι; Οχι απαραίτητα κάποιοι συγκεκριμένα, μάλλον μια ορισμένη και κυρίαρχη πολιτική στάση, συνεπικουρούμενη από μια ομόλογη κοινωνικο-πολιτική κουλτούρα.
Τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου στην Πάτρα, όπου οι αστυνομία βρέθηκε αντιμέτωπη με την οργή πλήθους μεταναστών, μπορούν να ζωντανέψουν το πιο μαύρο σενάριο, την πιο μαύρη πολιτική: μια αμιγώς κατασταλτική πολιτική ενός θεσμικού και κοινωνικά συναινετικού ρατσισμού- και μάλιστα στο γκρίζο φόντο μιας ανεξέλεγκτης οικονομικής κρίσης. Η προσφυγή στην αστυνομική καταστολή, στην περίπτωση αυτή, δεν μπορεί να εξισώνεται με τη ρουτίνα ανάληψης της ευθύνης από εκείνο το κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που έχει τη «φυσιολογική» αρμοδιότητα αντιμετώπισης των διαδηλώσεων. Γιατί οι μετανάστες της Πάτρας (και όχι μόνο) δεν έχουν καν το δικαίωμα εκπροσώπησης, ακρόασης, διεκδίκησης. Αντικειμενικά, η εναντίον τους στρεφόμενη καταστολή, η ωμή βία που τους επιφυλάσσεται, είναι μια απόπειρα για να μην ακουστούν, να μην εκπροσωπηθούν, να μη διεκδικήσουν. Εδώ, η καταστολή είναι προάγγελος ενδεχόμενου μελλοντικού πογκρόμ, ενός «κύματος» (για να θυμηθούμε και την πρόσφατη ομώνυμη ταινία) στιγματισμού και διώξεων των ανεπιθύμητων ως περιττών.
Πλάι στην ηθικο-πολιτική καταδίκη τέτοιων συμπεριφορών αλλά και την επίδειξη αλληλεγγύης προς εκείνους που ζουν το μαρτύριο του ακούσιου εκπατρισμού τους, είναι ανάγκη να εμείνουμε στην αναγκαιότητα μιας ανύπαρκτης σήμερα μεταναστευτικής πολιτικής εκ μέρους του κράτους, με στόχο την κοινωνική ενσωμάτωση των «άλλων» στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής Πολιτείας. Πολιτικής που θα αποσκοπεί να κάνει τους «ξένους» ισότιμους πολίτες με τους «γηγενείς», συντρίβοντας προκαταλήψεις και απωθώντας στον ιδιωτικό χώρο φυλετικά και/ή θρησκευτικά ζητήματα, τα οποία πολιτικοποιούμενα ενισχύουν όλους τους ρατσισμούς.
Η νεο-φιλελεύθερη διαχείριση του ζητήματος το αφήνει στη διακριτική ευχέρεια της αγοράς, που οξύνει εν γένει τις κοινωνικές ανισότητες, πόσω μάλλον αυτές μεταξύ «αυτοχθόνων» και «αλλοδαπών». Την ίδια στιγμή που, όπως υποστηρίζει ο αριστερός Αμερικανός στοχαστής Ουόλτερ Μπεν Μίκαελς, ο νεοφιλελευθερισμός δεν έχει κανένα πρόβλημα να προάγει μια πολιτική πολιτισμικής ποικιλομορφίας. Για τον νεοφιλελευθερισμό, η θεσμική πολυπολιτισμικότητα (μέτρα θετικών διακρίσεων κ.λπ.) αναπληρώνει τρόπον τινά την έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης: όσο περισσότερο οι κοινωνίες γίνονται ανισωτικές, τόσο περισσότερο αφοσιώνονται στην «πολυπολιτισμικότητα». Με την έννοια αυτή, η πολιτισμική ποικιλομορφία τίθεται στην υπηρεσία του νεοφιλελευθερισμού, δεν αποτελεί τον εχθρό του, όπως πιστεύουν αρκετοί μέσα στην Αριστερά. Υποθέστε ότι ψάχνετε έναν διευθυντή πωλήσεων για την εταιρεία σας και ότι πρέπει να επιλέξετε ανάμεσα σε έναν λευκό ετεροφυλόφιλο και μια μαύρη λεσβία, η οποία είναι ικανότερη στην εργασία της από τον λευκό ετεροφυλόφιλο. Ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία θα σας επέβαλλαν να προσλάβετε τον λευκό ετεροφυλόφιλο, ο καπιταλισμός τη μαύρη λεσβία. Ορισμένοι καπιταλιστές, καταλήγει ο Αμερικανός διανοούμενος, μπορεί να είναι ρατσιστές, ο καπιταλισμός δεν είναι!
Γι' αυτό, η επείγουσα αναγκαιότητα μιας δημοκρατικής πολιτικής ενσωμάτωσης των μεταναστών οφείλει να εκκινήσει από το κοινωνικό ζήτημα και τη δημοκρατική ιδιότητα του πολίτη. Αν χρειάζονται πολιτικές θετικών διακρίσεων, αυτές θα πρέπει να έχουν αφετηρία τις τάξεις, όχι τις φυλές. Η προσφυγή στο κοινωνικό ζήτημα δεν λύνει, βέβαια, ως διά μαγείας όλα τα προβλήματα. Διαλύει όμως επικίνδυνες ψευδαισθήσεις, αποφυλοποιεί τις κοινωνικές σχέσεις και μπορεί να ματαιώσει επερχόμενα πογκρόμ.
* Διδάσκει στο Α.Π.Θ.
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΥ *
Τα φαινόμενα πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα. Πλάι στους αδιόρατους, καθημερινούς ρατσισμούς, που υφίστανται αρκετοί μετανάστες στην Ελλάδα, φαίνεται ότι κάποιοι θέλουν να προβάρουν μια γενική σύρραξη ανάμεσα στους άθλιους του 21ου αιώνα και τις εγχώριες δυνάμεις της Τάξης. Κάποιοι; Οχι απαραίτητα κάποιοι συγκεκριμένα, μάλλον μια ορισμένη και κυρίαρχη πολιτική στάση, συνεπικουρούμενη από μια ομόλογη κοινωνικο-πολιτική κουλτούρα.
Τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου στην Πάτρα, όπου οι αστυνομία βρέθηκε αντιμέτωπη με την οργή πλήθους μεταναστών, μπορούν να ζωντανέψουν το πιο μαύρο σενάριο, την πιο μαύρη πολιτική: μια αμιγώς κατασταλτική πολιτική ενός θεσμικού και κοινωνικά συναινετικού ρατσισμού- και μάλιστα στο γκρίζο φόντο μιας ανεξέλεγκτης οικονομικής κρίσης. Η προσφυγή στην αστυνομική καταστολή, στην περίπτωση αυτή, δεν μπορεί να εξισώνεται με τη ρουτίνα ανάληψης της ευθύνης από εκείνο το κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που έχει τη «φυσιολογική» αρμοδιότητα αντιμετώπισης των διαδηλώσεων. Γιατί οι μετανάστες της Πάτρας (και όχι μόνο) δεν έχουν καν το δικαίωμα εκπροσώπησης, ακρόασης, διεκδίκησης. Αντικειμενικά, η εναντίον τους στρεφόμενη καταστολή, η ωμή βία που τους επιφυλάσσεται, είναι μια απόπειρα για να μην ακουστούν, να μην εκπροσωπηθούν, να μη διεκδικήσουν. Εδώ, η καταστολή είναι προάγγελος ενδεχόμενου μελλοντικού πογκρόμ, ενός «κύματος» (για να θυμηθούμε και την πρόσφατη ομώνυμη ταινία) στιγματισμού και διώξεων των ανεπιθύμητων ως περιττών.
Πλάι στην ηθικο-πολιτική καταδίκη τέτοιων συμπεριφορών αλλά και την επίδειξη αλληλεγγύης προς εκείνους που ζουν το μαρτύριο του ακούσιου εκπατρισμού τους, είναι ανάγκη να εμείνουμε στην αναγκαιότητα μιας ανύπαρκτης σήμερα μεταναστευτικής πολιτικής εκ μέρους του κράτους, με στόχο την κοινωνική ενσωμάτωση των «άλλων» στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής Πολιτείας. Πολιτικής που θα αποσκοπεί να κάνει τους «ξένους» ισότιμους πολίτες με τους «γηγενείς», συντρίβοντας προκαταλήψεις και απωθώντας στον ιδιωτικό χώρο φυλετικά και/ή θρησκευτικά ζητήματα, τα οποία πολιτικοποιούμενα ενισχύουν όλους τους ρατσισμούς.
Η νεο-φιλελεύθερη διαχείριση του ζητήματος το αφήνει στη διακριτική ευχέρεια της αγοράς, που οξύνει εν γένει τις κοινωνικές ανισότητες, πόσω μάλλον αυτές μεταξύ «αυτοχθόνων» και «αλλοδαπών». Την ίδια στιγμή που, όπως υποστηρίζει ο αριστερός Αμερικανός στοχαστής Ουόλτερ Μπεν Μίκαελς, ο νεοφιλελευθερισμός δεν έχει κανένα πρόβλημα να προάγει μια πολιτική πολιτισμικής ποικιλομορφίας. Για τον νεοφιλελευθερισμό, η θεσμική πολυπολιτισμικότητα (μέτρα θετικών διακρίσεων κ.λπ.) αναπληρώνει τρόπον τινά την έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης: όσο περισσότερο οι κοινωνίες γίνονται ανισωτικές, τόσο περισσότερο αφοσιώνονται στην «πολυπολιτισμικότητα». Με την έννοια αυτή, η πολιτισμική ποικιλομορφία τίθεται στην υπηρεσία του νεοφιλελευθερισμού, δεν αποτελεί τον εχθρό του, όπως πιστεύουν αρκετοί μέσα στην Αριστερά. Υποθέστε ότι ψάχνετε έναν διευθυντή πωλήσεων για την εταιρεία σας και ότι πρέπει να επιλέξετε ανάμεσα σε έναν λευκό ετεροφυλόφιλο και μια μαύρη λεσβία, η οποία είναι ικανότερη στην εργασία της από τον λευκό ετεροφυλόφιλο. Ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία θα σας επέβαλλαν να προσλάβετε τον λευκό ετεροφυλόφιλο, ο καπιταλισμός τη μαύρη λεσβία. Ορισμένοι καπιταλιστές, καταλήγει ο Αμερικανός διανοούμενος, μπορεί να είναι ρατσιστές, ο καπιταλισμός δεν είναι!
Γι' αυτό, η επείγουσα αναγκαιότητα μιας δημοκρατικής πολιτικής ενσωμάτωσης των μεταναστών οφείλει να εκκινήσει από το κοινωνικό ζήτημα και τη δημοκρατική ιδιότητα του πολίτη. Αν χρειάζονται πολιτικές θετικών διακρίσεων, αυτές θα πρέπει να έχουν αφετηρία τις τάξεις, όχι τις φυλές. Η προσφυγή στο κοινωνικό ζήτημα δεν λύνει, βέβαια, ως διά μαγείας όλα τα προβλήματα. Διαλύει όμως επικίνδυνες ψευδαισθήσεις, αποφυλοποιεί τις κοινωνικές σχέσεις και μπορεί να ματαιώσει επερχόμενα πογκρόμ.
* Διδάσκει στο Α.Π.Θ.
Subscribe to:
Posts (Atom)
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ) του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...
-
Η ΜακΝτοναλντοποίηση της Κοινωνίας του Θανάση Τσακίρη Μακντοναλντοποίηση είναι η διαδικασία με βάση την οποία οι αρχές των εστιατορίων... -
Ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Άλφρεντ Σουτς ξεκινά με βάση το έργο του Βέμπερ για τους «ιδεότυπους» και το επεκτείνει αναθεωρώντας ορ...