Tsakthan Daily - Ο κόσμος της επισφάλειας - Μέρος 4ον - 18/10/2011

18 Οκτωβρίου 2011

Ο κόσμος της επισφάλειας

Μέρος 4ον

Η ιστορία δεν είναι εντελώς πρόσφατη. Οι τάσεις έχουν ήδη ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1970-1980. Η «παλιά εργατική τάξη» ήταν κατά βάση ανδρική. Η αύξηση συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό της μεταπολεμικής Ευρώπης είναι σταθερή και δε σχετίζεται πια με την έλλειψη ανδρικών χεριών λόγω πολέμων. Στις χώρες της ΕΟΚ των 15 (1975-1985), για παράδειγμα, ο αριθμός των ανδρών ο αριθμός των απασχολούμενων ανδρών μειώθηκε κατά 4% λόγω της μείωσης των θέσεων εργασίας στο μεταποιητικό βιομηχανικό τομέα. Στο μεταξύ ο αριθμός των γυναικών, κυρίως στις υπηρεσίες, αυξήθηκε κατά 10%. Η μεταβολή συνεχιζόταν με αργότερους ρυθμούς την δεκαετία του ’80 αλλά επιταχύνθηκε στη δεκαετία του ’90 λόγω της μεταστροφής στην εργοδοτική στρατηγική της επιδίωξης αύξησης της αριθμητικής ευελιξίας της εργασίας. Οι εργοδότες εκμεταλλεύθηκαν το ότι οι γυναίκες εργάζονταν λιγότερες ώρες από τους άνδρες και όταν εργάζονται περισσότερο αυτό δεν διαρκεί για πολύ καιρό. Έτσι, οι γυναίκες γεμίζουν ένα ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό, σε σχέση με τους άνδρες, από τις θέσεις εργασίας της αυξανόμενης «άτυπης» απασχόλησης που περιλαμβάνει τη μερική απασχόληση, τις θέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και τις θέσεις εργασίας για ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Οι νέοι/ες καταλαμβάνουν τις περισσότερες θέσεις μερικής και προσωρινής απασχόλησης και τόσο οι γυναίκες όσο και οι νέοι βρίσκονται σε περισσότερες χαμηλόμισθες θέσεις απ’ όσο οι άνδρες.

Υπάρχουν διαφορές στα μεταβαλλόμενα πρότυπα απασχόλησης μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο ανάλογα με τους ορισμούς και τους κανόνες που διέπουν την απασχόλησης στις εθνικές αγορές εργασίας. Παραδείγματος χάριν, δεν είναι υποχρεωτικά επισφαλής η άτυπη απασχόληση. Η εργασιακή ασφάλεια ενδέχεται να είναι σε χαμηλά επίπεδα σε μια χώρα όπου οι μη κανονικές θέσεις εργασίας σχετικά λίγες επειδή δεν έχουν επιτευχθεί υψηλά επίπεδα προστασίας για τους έχοντες σταθερή εργασία σε συνθήκες έλλειψης καλά οργανωμένης εργατικής νομοθεσίας και αναποτελεσματικές συλλογικές διαπραγματεύσεις (π.χ. Ελλάδα). Βεβαίως, η μείωση της κλασικής ανδρικής εργατικής τάξης των βιομηχανιών της «χρυσής εποχής» της υψηλής συνδικαλιστικής πυκνότητας είναι κοινό χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου. Η πρόκληση για τα συνδικάτα είναι η επέκταση της δράσης τους σε θέματα που απασχολούν νεώτερα εργατικά στρώματα και ιδιαίτερα σε εκείνα που αφορούν το ολοένα και αυξανόμενο εργατικό προσωπικό που απασχολείται σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις του τριτογενούς τομέα των υπηρεσιών και αντιμετωπίζει εργασιακές σχέσεις που είναι άτυπες και επισφαλείς. Οι συνέπειες αυτής της μεταβολής επιδρούν στην συνδικαλιστική πυκνότητα. H μείωση της απασχόλησης στον συνδικαλισμένο βιομηχανικό τομέα με τη μεταφορά εργασιών και υπηρεσιών στην γκρίζα ζώνη των εργολαβικών επιχειρήσεων (outsourcing) και η μεταφορά εργοστασιακών μονάδων σε τρίτες χώρες με φτηνότερα μεροκάματα και ελάχιστα εργατικά δικαιώματα οδήγησαν στην μεγάλη μείωση της πυκνότητας του τομέα και τη συνολική πυκνότητα. Ο τομέας των υπηρεσιών δεν αντιστάθμισε τη μείωση παρά τη μεγάλη αύξηση της απασχόλησης στις υπηρεσίες.

Στις ΗΠΑ τα τοπικά γραφεία κοινωνικής ασφάλισης έγιναν εκ των πραγμάτων προθάλαμοι των διευθύνσεων προσωπικού μεγάλων επιχειρήσεων εξαιτίας της πολιτικής «from welfare to workfare». Η κυβέρνηση Κλίντον το 1999 προώθησε το πρόγραμμα “Welfare to Work Parnership” στο οποίο συμμετείχαν γνωστές μεγάλες εταιρείες όπως οι Monsanto, Burger King, United Parcel Service και United Airlines. Με τα προγράμματα αυτά παρέχονται στους εργοδότες κίνητρα (απευθείας επιδοτήσεις, φορολογικές μειώσεις κλπ) ώστε να τους βοηθήσουν να «στρατολογήσουν» χαμηλόμισθους εργαζόμενους με ελάχιστες απαιτήσεις από πλευράς δεξιοτήτων και δικαιωμάτων. Σύμφωνα με μια δημοσιογραφική εκτίμηση του περιοδικού US News and World Report οι εργοδότες ενδιαφέρθηκαν για το πρόγραμμα: «επειδή διακυβεύονται εκατομμύρια θέσεις εργασίας, μια πετυχημένη μετακίνηση μεγάλου αριθμού ανθρώπων από την πρόνοια στην απασχόληση θα μπορούσε να μειώσει τις πληθωριστικές πιέσεις μέσω του περιορισμού του ύψους των μισθών». Τελικά, αυτές οι επιχειρήσεις έγιναν ακόμη πιο ισχυρές χρησιμοποιώντας πολύ μεγάλο αριθμό πρώην δικαιούχων των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας. Οι σχέσεις εργασίας τους ήταν σε ακραίο βαθμό ελαστικές και σπονσοράρονταν από τις κυβερνήσεις. Συχνά τα δικαστήρια εξαιρούσαν αυτούς τους εργαζόμενους από το status των κανονικών υπαλλήλων ώστε να μην έχουν καμία δυνατότητα νόμιμης συνδικαλιστικής οργάνωσης. Παρά την πρόσκαιρη επιτυχία του συνδικάτου εργαζομένων της UPS, όταν με την μεγάλη απεργία του 1997 μείωσε το ρυθμό αύξησης θέσεων μερικής απασχόλησης υπέρ της αύξησης των θέσεων πλήρους απασχόλησης, η εταιρεία αντλεί το 15% των 150.000 εργαζομένων της σε θέσεις μερικής ή προσωρινής απασχόλησης από αυτά τα προγράμματα.



Συνεχίζεται…..

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr/

http://tsakthan.blogspot.com/

http://tsakthan.wordpress.com/

http://antiracistes.wordpress.com/

http://homoecologicus.wordpress.com/

http://leftypedia.wordpress.com/

http://greekunions.wordpress.com/

http://femininmasculin.wordpress.com/

http://ilioupoli.wordpress.com/  

http://homopolitics.wordpress.com/

http://politicalperson.wordpress.com/

http://cantpaydontpay.wordpress.com/

http://pringkipessa.wordpress.com/

http://redferryman.wordpress.com/
http://adotoe.wordpress.com/

http://easpemporiki.wordpress.com/

http://www.easp.gr/



H ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!"

Αντρέας Παπανδρέου, 1919-1996, Έλληνας πρωθυπουργός

(την εποχή των σκανδάλων, τέλη δεκαετίας ‘80, αναφερόμενος σε στέλεχος της ΔΕΗ)

ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΜΠΛΡΩΘΗΚΑΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ: "ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ"

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Hessel, Stephane (2011) Αγωνιστείτε! Αθήνα: Εκδ. Πατάκη Σελ. 122, τιμή 5,85 ευρώ



"Το "Αγανακτήστε!" του Στεφάν Εσσέλ, που πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2010, έγινε ένα τεράστιο ευρωπαϊκό εκδοτικό φαινόμενο, και ενέπνευσε τα λαϊκά κινήματα σε όλη την Ευρώπη. Η οικονομική κρίση ήταν μια αφορμή για να αποκαλυφθεί η κρίση της πολιτικής, των θεσμών και των ιδεολογιών που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος.



Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, ο Στεφάν Εσσέλ, 94 ετών σήμερα, συζητεί με τον εικοσιπεντάχρονο δημοσιογράφο Ζιλ Βαντερπότεν γύρω από τα ζητήματα της πολιτικής ηθικής και της στάσης που πρέπει να κρατήσει ο σημερινός πολίτης. Δεν αρκεί να αγανακτούμε: ο καθένας μας οφείλει, ανάλογα με τις ευαισθησίες του, να δεσμευτεί στις μάχες της εποχής μας• στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην υπεράσπιση των αδυνάτων, εναντίον των ανισοτήτων και της καταστροφής του περιβάλλοντος....



Σταθερά αισιόδοξος, ο Στεφάν Εσσελ πιστεύει στην ανθρώπινη φύση και καλεί τις νέες γενιές να αγανακτήσουν και να αντισταθούν στις σκανδαλώδεις συνθήκες που τους επιβάλλονται. Μια άκρως ενδιαφέρουσα, ζωηρή και βαθυστόχαστη συζήτηση.



Το νέο μανιφέστο του μοναδικού Εσσέλ: Αγωνιστείτε!"



("Le Nouvel Observateur")



"Καθώς το "Αγανακτήστε!" μεταφράζεται μέχρι την Κίνα, ο Στεφάν Εσσέλ στο νέο του βιβλίο μάς λέει: Αγωνιστείτε! Μέσα στους θεσμούς, μέσα στη δημοκρατία."



("Die Zeit")







ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Κόλλησα στο μέλι

Μ.Φάμελλος-Ζ.Στεφάνου

http://www.youtube.com/watch?v=b1f7CFe88lE

Intro:


C
C
Ab Bb
C
] 2x



C

Κάτι θα μου λείπει

C

Κάτι θα μου περισσεύει

Am

κι όλο κάτι, τι ειρωνεία

Bb

στη γωνία περιμένει

Dm

Τη γλυκιά ηδονή

Bb

να γευτεί ποιος δε θέλει

C

όλο εκεί ο νους μου πάει

C

πάει, κόλλησα στο μέλι



C

Κόλλησα στο μέλι

C

να ο δρόμος κατεβαίνει

Am

κι όλο λέω στη στροφή

Bb

η πορεία θ' αντιστραφεί

Dm

Και θα κάνω επιτέλους

Bb

με το θηρίο ειρήνη

C

να 'ναι μία μέσα σ' όλες

C

κι όλες να 'ν' μέσα σε κείνη



F

Μα ο κακός μου εαυτός

D

απ' τη μύτη με σέρνει

C Am

ο παράδεισος

D

μπορεί να περιμένει

C E

Θα γίνουμε κάποτε

Am Am/G

πλάσματα ανώτερα

F Ab

μα μην το παιδεύεις τώρα

Bb C

άστο γι' αργότερα



Intro:


C
C
Ab Bb
C
] 2x



C

Μία αγάπη μία

C

σ' έψαχνα με αγωνία

Am

αυτό το πλάσμα που ζει

Bb

σ' άλλη χώρα ή εποχή

Dm

Να 'γερνα στην αγκαλιά σου

Bb

που όλη η φύσις ησυχάζει

C

σ' είχα πλάσει τόσο ωραία

C

που καμιά να μη σου μοιάζει



C

Όμως δε σε βρήκα

C

πάτησα μια μαύρη τρύπα

Am

και που βγήκα μετά

Bb

απ' τη λάθος μεριά

Dm

Είν' αυτός πάλι εκεί

Bb

με το μαύρο καπέλο

C

Χτύπα με αν σου βαστάει

C

πάντοτε θα σου ξεφεύγω



F

Ο εαυτός μου κι εγώ

D

σ' ένα κρύο σταυροδρόμι

C Am

μονομάχοι στη Δύση

D

με το χέρι στο πιστόλι

C E

Ακούω ένα μπαμ

Am Am/G

και με πήραν τα αίματα

F

Σε σκότωσα αγοράκι

Ab Bb C

και στ' αλήθεια και στα ψέματα



C Bb

Πως χάθηκα, ξεχάστηκα

Am Ab

στο σκοτεινό καθρέφτη

C Bb

άραγε πως από κει στο φως

Am Ab C

κανείς πως επιστρέφει ξανά



Intro:


C
Ab Bb
C
Ab Bb
C




C

Κάτι πάλι λείπει

C

Κάτι πάλι περισσεύει

Am

κι όλο κάτι, τι ειρωνεία

Bb

στη γωνία περιμένει

Dm

Θέλει πίστη κι ασκητεία

Bb

ένας θεός ξέρει τι θέλει

C

Αλλά που να ξεκολλήσω

C

εγώ κόλλησα στο μέλι



F

Κι ο κακός μου εαυτός

D

απ' τη μύτη με σέρνει

C Am

ο παράδεισος

D

μπορεί να περιμένει

C E

Είναι τώρα ή ποτέ

Am Am/G

πριν κυλήσω χειρότερα

F

όσο κι αν του δίνεις

Ab Bb

αυτός σου ζητάει περισσότερα



C Bb

Πως χάθηκα, ξεχάστηκα

Am Ab

στο σκοτεινό καθρέφτη

C Bb

άραγε πως από κει στο φως

Am Ab C

κανείς πως επιστρέφει ξανά

http://www.kithara.vu/ss.php?id=NDEyMjgxODc1

ΘΕΑΤΡΘ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Ιφιγένεια εν Τ….

Σκηνική Σύνθεση από το θέατρο Gardzienice

Οι γλώσσες που ακούγονται στην παράσταση είναι πολωνικά, αγγλικά και αρχαία ελληνικά και υπάρχουν υπέρτιτλοι στα νέα ελληνικά.



Η πολωνική ιστορική θεατρική ομάδα μάς συστήνεται με μια παράσταση που βασίζεται στο έργο του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Ταύροις» και στην απόδοση του προβάλλεται το θέμα της ευσέβειας και των διαφορετικών επιπέδων ανάπτυξης της σύγχρονης Ευρώπης.





ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Μπαίνει μια μέρα ένας άνεργος μέσα σε ένα μαγαζί και ρωτάει τον ιδιοκτήτη αν υπάρχει δουλειά.

- Βεβαίως, υπάρχει μια θέση. Κάθε εβδομάδα θα πρέπει να έρχεσαι 3 μέρες και να δουλεύεις 2 ώρες. Ο μισθός σου θα είναι 2500 ευρώ τον μήνα καθαρά, με εταιρικό αυτοκίνητο, κινητό και μία ξανθιά μοντέλο γραμματέα.

- Πλάκα μου κάνεις;

- Εσύ άρχισες!



Tsakthan Daily - Ο κόσμος της επισφάλειας Νο.3 - 17/10/2011

17 Οκτωβρίου 2011
Ο κόσμος της επισφάλειας

Μέρος 3ον

Η αποσύνθεση των αναπτυξιακών προτύπων της λεγόμενης «χρυσής εποχής» του καπιταλισμού, που δοκιμάστηκαν στην πράξη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κίνησε τη διαδικασία αποσύνθεσης και των παραδοσιακών στρατηγικών και προτύπων των συνδικάτων με ένα διπλό τρόπο. Από τη μια άλλαξε ο τόπος λήψης αποφάσεων που μπορούν να επηρεάσουν τα συνδικάτα και από την άλλη επήλθαν αλλαγές τόσο στο επίπεδο της δημογραφίας όσο και σε αυτό των δομών της οικονομίας με αποτέλεσμα τη μεταβολή των πληθυσμιακών ομάδων που μπορούν δυνητικά να γίνουν μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Στα πλαίσια της νέας παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας διευρύνεται το χάσματα μεταξύ της γενικού τύπου εργασίας (επισφαλής γενικής φύσεως ανειδίκευτη εργασία που είναι υποκαταστάσιμη) και της αυτό-αναπρογραμματιζόμενης εργασίας (οι εργαζόμενοι που έχουν την ικανότητα να προσαρμόζει εφ’ όρου ζωής τις δεξιότητες που κατέχουν). Οι πρώτοι είναι ανά πάσα στιγμή αναλώσιμοι εκτός αν διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να ζήσουν ως άνθρωποι και ως πολίτες οργανώνοντας τη συλλογική δράση τους. Οι δεύτεροι είναι όσα πρόσωπα διαθέτουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση και την κατάλληλη παιδεία για να διαχειρίζονται και να ελέγχουν πληροφορίες και έχουν ιδιαίτερα αναπτυγμένη ικανότητα φαντασίας και δημιουργίας. Όσο το περισσότερο διασυνδέονται μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν τα διάφορα πληροφοριακά συστήματα τόσο η εργασία σε αυτά θα απαιτεί την επίδειξη ιδιαίτερων ικανοτήτων χειρισμού, δημιουργικών δυνατοτήτων και επιδεξιότητα στην οργάνωση και την επικοινωνία σε μια κοινωνία της γνώσης.

Από τη στιγμή που το ζήτημα της εργασίας στην παγκόσμια οικονομία σχετίζεται με την ικανότητα και τη δημιουργικότητα, μία τάση θεωρεί ότι η παιδεία είναι αυτή η καλύτερη λύση που μπορεί να υπάρξει σήμερα. Ένα άλλο πρόβλημα στο ρήγμα μεταξύ των δύο τύπων της εργασίας είναι ότι οι οργανώσεις της εργασίας δεν μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά και μάλλον ξεχωρίζουν την αυτό-επαναπρογραμματιζόμενη εργασία από την γενική κανονική εργασία. Αυτό δείχνει ότι στο βιομηχανικό σύστημα η απασχόληση της «ευέλικτης γυναίκας» αυξήθηκε σε βάρος της απασχόλησης του «οργανωμένου άνδρα» κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα χρόνων. Τα πιο πολύτιμα τμήματα στην αξιακή αλυσίδα θα γίνεται προσπάθεια να επιβιώσουν στην εποχή της παγκόσμιας οικονομίας.
Μιας και η παγκόσμια οικονομία επιτρέπει ευέλικτη και αυθαίρετη σύνδεση μεταξύ των διασταυρώσεων μια επιχειρηματική οργάνωση μπορεί να αναπτύξει εκ νέου εργατικό δυναμικό μετακινούμενη από τη μία αγορά στην άλλη χωρίς να περιορίζεται από εθνικά πλαίσια στην ευρύτερη παγκόσμια οικονομία. Η παγκοσμιοποίηση των οικονομικών δραστηριοτήτων αφήνει μπόλικο χώρο να δημιουργηθούν καταστάσεις υπεραφθονίας εργασιών σε μια αγορά εργασίας και καταστάσεις υπεραφθονίας ανέργων σε μια άλλη αγορά εργασίας. Εξίσου σημαντικό πρόβλημα σε μια παγκόσμια οικονομία είναι η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας γραφείου (blue-collar workers) μαζικής ένταξης στην παραγωγική διαδικασία των προϊόντων και των διαδικασιών της νέας τεχνολογίας της πληροφορικής που αενάως ανανεώνεται με αποτέλεσμα τη συνεχή μείωση των θέσεων εργασίας και τις μαζικές απολύσεις, που αφενός θυμίζει την κατάσταση του 19ου αιώνα και αφετέρου μας δείχνει ότι η τάση της εποχής αυτής είναι αντίστροφα με την βιομηχανική εποχή να αποκοινωνικοποιείται η εργασία. Η αλλοτρίωση/αποξένωση των εργαζομένων στη «δικτυακή κοινωνία» είναι προϊόν της «εξατομίκευσης της εργασίας» καθώς η δικτυακή εργασία και εξατομικευτική λογική της αφήνει τους εργαζόμενους μόνους με τους εαυτούς τους. Αν είναι ισχυροί οι εργαζόμενοι δεν έχουν προβλήματα ιδιαίτερα αλλά γίνεται δραματική η κατάσταση όταν δεν διαθέτουν τις κατάλληλες δεξιότητες ή πέφτουν σε ορισμένες από τις παγίδες του συστήματος (ασθένεια, εθισμοί, ψυχολογικά προβλήματα, έλλειψη στέγασης, ή ασφάλισης υγείας).

Η επισφάλεια αφορά τις διευθετήσεις της λεγόμενης «μη κανονικής εργασίας»: τους χρόνους εργασίας (εργασία τις νύχτες και τα Σαββατοκύριακα), τις ποσότητες χρόνου εργασίας (ευελιξία ή ποικιλία στα ωράρια, μερική απασχόληση, απαιτήσεις για υπερωρίες) και τη διάρκεια των αναθέσεων εργασίας (προσωρινή εργασία, εργασία χωρίς συμβόλαιο, εργασία ως ελεύθερος επαγγελματίας ή αυτοαπασχολούμενος). Αφορά επίσης τη νομική θέση της εργασίας: νόμιμη ή παράνομη και ποια εργατικά δικαιώματα εφαρμόζονται και για ποιους εργαζόμενους. Αφορά επίσης στην αστάθεια των εισοδημάτων που σχετίζονται με την επισφάλεια των ρυθμίσεων εργασίας και την πρόσβαση σε υπηρεσίες ανάγκης, όπως η στέγη και η υγεία. Όλες αυτές οι σημασίες της επισφάλειας δείχνουν την γενική έλλειψη δυνατότητας πρόβλεψης πρόσβασης στις αναγκαίες υπηρεσίες και προϊόντα είτε μέσω του κράτους πρόνοιας είτε μέσω του ιδιωτικού τομέα και μια έλλειψη ελέγχου της εργασίας που ουσιαστικά σημαίνει αρνητικές επιπτώσεις στον αυτοέλεγχο των ανθρώπων και την πρόβλεψη της παραπέρα πορείας της ζωής τους. Με αυτή την έννοια η επισφάλεια ήταν ιστορικά η κατάσταση ζωής του προλεταριάτου με μικρές ιστορικές εξαιρέσεις μικρής διάρκειας που διαμορφώνονταν υπό την επίδραση ορισμένων πολιτικών παραγόντων.
Συνεχίζεται…..
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
http://tsakiris.snn.gr  
http://tsakthan.blogspot.com  
http://tsakthan.wordpress.com  
http://antiracistes.wordpress.com  
http://homoecologicus.wordpress.com  
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com  
http://femininmasculin.wordpress.com  
http://ilioupoli.wordpress.com
http://homopolitics.wordpress.com  
http://politicalperson.wordpress.com
http://cantpaydontpay.wordpress.com
http://pringkipessa.wordpress.com  
http://redferryman.wordpress.com
http://adotoe.wordpress.com
http://easpemporiki.wordpress.com
http://www.easp.gr  

H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
«Χορστ Ράιχενμπαχ: «Παραχωρήστε για 99 χρόνια γη και θάλασσα»

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Άρτουρ Σοπενχάουερ (2011) Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο. Μετάφραση: Μυρτώ Καλοφωλιά. Αθήνα: Εκδ. Μεταίχμιο, Σελ. 166, τιμή 8,10 ευρώ
Ο Άρτουρ Σοπενχάουερ, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, έγραψε τον 19ο αιώνα ένα οξύ, οργισμένο, ανατρεπτικό και ταυτόχρονα σοφό, γλαφυρό και με υποδόριο χιούμορ δοκίμιο (που εκδόθηκε μετά θάνατον] υπό τον εύγλωττο τίτλο "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο", που αυτοσυστήνεται ως εγχειρίδιο επικράτησης έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου σε μια αντιπαράθεση. "Εριστική διαλεκτική" έγραψε ο ίδιος ο Σοπενχάουερ, συγκαλύπτοντας έτσι κάθε ειρωνικό τόνο, "είναι η τέχνη του να λογομαχεί κανείς - και να λογομαχεί με τέτοιο τρόπο ώστε να υπερασπίζεται επαρκώς τις θέσεις του, είτε έχει δίκιο είτε άδικο". Και σαν να ήθελε να διαβεβαιώσει τους αναγνώστες του ότι το εννοούσε ειλικρινά αυτό, πρόσθεσε: "Σε μια αντιπαράθεση, πρέπει να αγνοήσουμε την αντικειμενική αλήθεια, ή μάλλον να την εκλάβουμε ως μια τυχαία συγκυρία, και να επικεντρωθούμε μόνο στην υπεράσπιση της θέσης μας και στην αντίκρουση της θέσης του αντιπάλου". Ασφαλώς, η αληθινή πρόθεση του Σοπενχάουερ ήταν να επιστήσει την προσοχή των αναγνωστών του στα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι υπόλοιποι, είτε πρόκειται για πολιτικούς είτε για δημοσιογράφους, διαφημιστές ή εμπόρους. Προφασιζόμενος ότι διδάσκει τη "στρεψοδικία" (όπως χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος τη ρητορική), στην πραγματικότητα δίδαξε πώς να την αναγνωρίζει κανείς και, κατ επέκταση, πώς να την αντιμετωπίζει. Αυτό το δηκτικό μικρό έργο παραμένει ακόμη και σήμερα ένα πολύτιμο εργαλείο για τον σκοπό αυτό.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Βροχοποιός

Στίχοι/μουσική και ερμηνεία: Ξύλινα Σπαθιά

Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι
των ανθρώπων που παγώνουνε πάνω
απ' τις σκεπές... Ας ξεπλύνουν οι
πιο άγριες βροχές αυτούς τους
δρόμους κι ας χυθούν στις μυστικές
δεξαμενές, που γεμίζουνε τη
θάλασσα της φρίκης, που βουτάει
αυτός ο δύτης μοναχός...

Πριν τελειώσει η ανάσα του
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...


Διαμαντένιος ουρανός...
Διαμαντένιος ουρανός...


Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε το
βάρος που λυγίζει τις ανθρώπινες
καρδιές... Ας γκρεμίσουνε οι πιο
άγριες ματιές αυτά τα σκιάχτρα κι
ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές
που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρένα
που θα πάρει κάποια μέρα μοναχός...
Πριν τελειώσει το τσιγάρο με
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...

Διαμαντένιος ουρανός ...


ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ
Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ
AMADOR
Δραματική | 2010 | Έγχρ. | Διάρκεια: 101'

Ισπανική ταινία σε σκηνοθεσία Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα με τους: Κέλσο Μπουγκάλο, Μαγκαλί Σολιέρ, Φάνι Ντε Κάστρο
Μετανάστρια από τη Λατινική Αμερική στην Ισπανία, η Μαρσέλα φροντίζει έναν κατάκοιτο ηλικιωμένο. Όταν αυτός ξαφνικά πεθαίνει, εκείνη αποφασίζει να κρατήσει το γεγονός κρυφό από τους δικούς του γιατί έχει ανάγκη τα χρήματα.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση
ΑΓΧΩΤΙΚΗ ΜΑ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΑ ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΥΚΤΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΜΗΧΑΝΗ ΗΡΩΙΔΑ. Η ΕΙΡΩΝΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΑΝΟΑ ("ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΜΕ ΛΙΑΚΑΔΑ") ΣΩΖΕΙ ΤΑ "ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΛΟΪΚΟΤΗΤΑ, ΕΝΩ Η ΣΚΥΘΡΩΠΗ ΦΙΓΟΥΡΑ ΤΗΣ ΜΑΓΚΑΛΙ ΣΟΛΙΕΡ ("ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ") ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΒΑΡΟΣ, ΟΙ ΑΤΑΚΕΣ ΤΗΣ ΠΟΥΡΙ ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΑΔΟΡ ΓΝΗΣΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
* Ηθικά διδάγματα

Πάει η Έρη να ζητήσει από τον πατέρα της χαρτζηλίκι:
- Μπαμπά θέλω λεφτά να βγω σήμερα.
- Πάρε παιδί μου 5 ευρώ, λέει ο πατέρας.
- Είναι λίγα τα πέντε πατέρα, χρειάζομαι 10 να πάω για καρτ, όπως όλα τα άλλα παιδιά.
- Αποκλείεται είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά, απαντά αυτός αλλά με τα πολλά και μετά από πολύ γκρίνια της τα δίνει.
Πάει η Έρη, παίρνει το αμαξάκι, τσακίζεται στη στροφή, αίματα, μελανιές...
Γυρνάει στο σπίτι και την ρωτάει ο πατέρας:
- Τι έγινε παιδάκι μου, πώς έγινες έτσι;;;
- Τράκαρα πατέρα, μου 'φυγε το καρτ στη στροφή.
Οπότε της απαντά:
- Εμ, στα 'λεγα εγώ!

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα;
http://www.insomnia.gr/topic/633-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B1-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CF%80%CF%81%CF%89%CE%AF-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%86%CE%BF%CF%81/page__st__6430  

Στην “Εποχή” της Κυριακής - Κεντρικός τίτλος: “Η κοινωνία στο κόκκινο”

Η εποxή
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Γραφεiα: Ακαδημiας 62, 10679 Αθhνα
τηλ. 210-36 19 513 - 14, Fax : 210- 36 19 610
www.epohi.gr


Διαβάστε (και αν συμφωνείτε) διαδώστε:
Στην “Εποχή” της Κυριακής


Κεντρικός τίτλος: “Η κοινωνία στο κόκκινο”


“Η οργή μεγαλώνει, οι εξεγερμένοι πληθαίνουν, η αλληλεγγύη δυναμώνει”


ΠΟΛΙΤΙΚΗ


Ν. Μανιός: «Το μαγικό ραβδί είναι το λαϊκό κίνημα». Το μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ μιλά στη Ζ. Γεωργούλα


Αγγ. Χάγιος: «Η κοινωνία στρέφεται προς τα αριστερά». Συνέντευξη του στελέχους του ΝΑΡ στην Ιωάν. Δρόσου.


Α. Π. Θάνος: «Τοξική βόμβα η κυβέρνηση»


«Να φύγει η κυβέρνηση του χάους», του Γ. Ραυτόπουλου


ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΡΓΑΣΙΑ


«Το μακρύ χέρι του κράτους δεν αγγίζει τον πλούτο», φορολογία υπερ-ταξική σε μισθωτούς-συνταξιούχους του Μ. Μπαλαούρα.

“Με γεια το κούρεμα…», του Χ. Γεωργούλα


«Είναι ελεύθερες οι απεργίες, φτάνει να μη γίνονται».


Χοσέ Μαρία Αντένας: «Η βάση για τη ρήξη με την Ευρώπη του κεφαλαίου είναι ο διεθνισμός», συνέντευξη του ισπανού κοινωνιολόγου στον Δ. Γκιβίση.
«Διευθυντήρια και τραπεζίτες φιλονικούν για μας, χωρίς εμάς».


«Μετά την Proton Bank και η Alapis;»


«Ο νεοφιλελευθερισμός μετατρέπει την Ευρώπη σε κρανίου τόπο». Το ΚΕΑ στο Παρίσι. Γράφει η Όλγα Αθανίτη.






ΔΙΕΘΝΗ


Κύπρος
«Οι φωνές στο εσωτερικό παγώνουν το Κυπριακό», του Αδ. Ζαχαριάδη


Αίγυπτος
«Μετά τη ματωμένη Κυριακή του Καΐρου»< του Γ. Αλμπάνη.


Αργεντινή

«Βέβαιη η νίκη της Κίφτσνερ», του Αργ. Παναγόπουλου


ΚΟΙΝΩΝΙΑ


«15 η Οκτώβρη: Πλανητική κινητοποίηση των κινημάτων»


ΥΓΕΙΑ
«Ανοίγει κοινωνικές πληγές και μειώνει τις κλινικές», του προέδρου της ΟΝΓΕ Δ. Βαρνάβα


ΠΑΙΔΕΊΑ
«Και πολλούς βρήκε η Διαμαντοπούλου!», του καθηγητή του Παντειου Ν. Κοταρίδη


«Μέτωπο Παιδείας»: Γράφουν Αγ. Σαπουνά και Ν. Κοταρίδης


«Νέα ομόφωνη απαλλαγή ΣεΪσίδη»


ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ


«Ο Γ. Στίγκας και το «Ισόπαλο τραύμα», του Θ. Τσαλαπάτη


«Ένα λογοτεχνικό περιοδικό ή θα είναι επαναστατικό ή δεν θα υπάρχει». Παρουσίαση του «Μανδραγόρα» από τη Μαρώ Τριανταφύλλου


«Παπαδιαμαντικοί τριγμοί ή Κοκκώνες, σαρανταλείτουργα και θαύματα», της Μ. Θεοδοσοπούλου


ΕΝΤΟΣ ΕΠΟΧΗΣ


«Οι γέφυρες του Μανχάταν και η νέα αμερικάνικη εξέγερση».
Γράφουν: Σλαβόϊ Ζίζεκ, Ρίτσαρντ Γουλφ, Πολ Στριτ και Θαν. Τσακίρης






ΟΙ ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ:
«Ξούθου και Μενάνδρου γωνία» του Κ. Κρεμμύδα
«Αφρόδιχτα της Αριστερής όχθης» του Γεράσιμου του Aλιέα
«Στα δίκτυα του κόσμου» του Δημήτρη Γκιβίση
«Ό,τι συμβεί στα πέριξ» της Γωγώς Παυλοπούλου
Η σελίδα της Θεσσαλονίκης
Μουσικές Προτάσεις από τη Λιάνα Μαλανδρενιώτη
Κινηματογράφος: Κριτική-Παρουσίαση από τον Στράτο Κερσανίδη
Ex libris: Βιβλιοκριτική από τη Μ. Θεοδοσοπούλου


Η Εποχή της Κυριακής, μέσα στα κινήματα, στην Αριστερά

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, αύριο Κυριακή 16 Οκτωβρίου

Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ, αύριο Κυριακή 16 Οκτωβρίου
Στα περίπτερα εντός της "Κυριακάτικης Αυγής" και στο διαδίκτυο: στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Κείμενα των: Ντέιβιντ Γκράμπερ, Ιωάννας Μεϊτάνης, Μαρίνας Δημητριάδου, Πιέτρο Ινγκράο, Δημήτρη Ψαρρά, Νίκου Κοταρίδη, Ράμι Σαάθ, Γιάννη Αλμπάνη, Τζέρομ Ε. Ρους

Occupy Wall Street: η μικρογραφία ενός οράματος. O επιφανής κοινωνικός ανθρωπολόγος Ντέιβιντ Γκράμπερ, από τους πρωτεργάτες του κινήματος Occupy Wall Street, εξηγεί τα χαρακτηριστικά του.


«Η μουσική μας παιδεία, δόκτωρ». Η Ιωάννα Μεϊτάνη, στη σταθερή στήλη «Αντικλίμακα» γράφει για τις εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη, τη μουσική και τα κόμικς.


ΟΡΘΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ. Η απολογία της «αυγοβόλου». Αποσπάσματα από την απολογία, στο δικαστήριο, της Μαρίνας Δημητριάδου, που καταδικάστηκε σε πέντε μήνες φυλάκιση για το αυγό που έριξε στον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη Μανώλη Όθωνα.


Η αγανάκτηση δεν αρκεί. Ο Πιέτρο Ινγκράο, ιστορικό στέλεχος του ιταλικού κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος, χωρίς να υποτιμά τα κινήματα των αγανακτισμένων, εξηγεί γιατί η αγανάκτηση δεν αρκεί. Από το βιβλίο του, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Εύμαρος.


Η ακροδεξιά την εποχή του Μνημονίου. Ο Δημήτρης Ψαρράς παρακολουθεί τις μεταμορφώσεις του Γ. Καρατζαφέρη στο νέο πολιτικό τοπίο, αναλύοντας τον διπλό λόγο, τη σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα και τις βαθιές ακροδεξιές ρίζες του ΛΑΟΣ


«Αριστεία», «καλό πανεπιστήμιο» και πολιτικός αναχρονισμός. Ο Νίκος Κοταρίδης καταδεικνύει τα αδιέξοδα της «αριστερής μεταρρύθμισης» και του εκσυγχρονισμού, απαντώντας σε άρθρο του Γιάννη Πανούση


Αίγυπτος: η δημοκρατία είναι ασυμβίβαστη με τη συνέχιση της στρατιωτικής κυβέρνησης. Συνέντευξη του αιγύπτιου ακτιβιστή Ράμι Σαάθ στον Γιάννη Αλμπάνη, ο οποίος βρέθηκε στο Κάιρο.

iDolatry:Επικήδειος για έναν καπιταλιστή επαναστάτη. Ο Τζέρομ Ε. Ρους αποτιμά τη συνεισφορά του Στηβ Τζομπς, ανατρέχοντας στον «φετιχισμό του εμπορεύματος».

ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΕΝΘΕΤΟ "ΕΝΤΟΣ ΕΠΟΧΗΣ" ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΕΠΟΧΗ": ΟΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΟΥ ΜΑΝΧΑΤΑΝ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

«Είμαι κιόλας χρεωμένη με 38.785 δολάρια και το μόνο που έχω είναι ένα κουκλόσπιτο» γράφει το πλακάτ που κρέμεται στο στήθος της μικρής ξανθούλας Νεοϋορκέζας στη Λίμπερτυ Πλάζα. Θα αρκούσε αυτή η εικόνα για να καλύψει τις, κάτω από 1.000, λέξεις του editorial αυτού. Ας πούμε, όμως, ότι όλο το κείμενο θα λειτουργήσει σα λεζάντα στην ομορφιά της εικόνας.

(...)

Στο σημερινό αφιέρωμά μας ο Σλαβόι Ζίζεκ, ο Ρίτσαρντ Γουλφ και ο Πωλ Στρητ αναδεικνύουν τις διάφορες διαστάσεις της εξέγερσης που σχετίζονται κυρίως με το τι θέλουν και τι δεν θέλουν οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν συσχετίζοντάς την τόσο με την παλιά όσο και τη νέα αριστερά του 21ου αιώνα.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

tsakthan daily - Ο κόσμος της επισφάλειας Νο.2 - 14 Οκτωβρίου 2011

14 Οκτωβρίου 2011


Ο κόσμος της επισφάλειας


Μέρος 2ον
Σήμερα θα κάνουμε μια «παρέκβαση» για να δείξουμε πως ένας τρόπος παραγωγής υπηρεσιών, μια διαδικασία, αν θέλετε, μπορεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρο των τριτογενή τομέα και την ίδια μας τη ζωή. Στον κλάδο αυτό συναντάμε τα υψηλότερα ποσοστά επισφάλειας

Μακντοναλντοποίηση είναι η διαδικασία με βάση την οποία οι αρχές των εστιατορίων ταχυφαγίας (fast-food restaurants) επεκτείνονται και τείνουν να κυριαρχήσουν σε πολύ περισσότερους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας, τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι μόνο τα ταχυφαγεία που εφαρμόζουν αυτές τις αρχές αλλά και:

• Καταστήματα παιχνιδιών (π.χ. Toys-R-Us )

• Βιβλιοπωλεία (B. Dalton’s),

• Εφημερίδες (USA Today)

• Βρεφονηπιακή και παιδική φροντίδα (Kinder Care)

• Εκπαίδευση-κατάρτιση-φροντιστήρια (Sylvan Learning Centers) και άλλες υπηρεσίες, δημόσιες και ιδιωτικές.



Όλα αυτά αποτελούν δείγματα αυτής της Μακντοναλντοποίησης, της «διαδικασίας εξορθολογισμού», σύμφωνα με τον Μαξ Βέμπερ στο έργο του για τη «γραφειοκρατία». Τα πλεονεκτήματά της διαδικασίας αυτής είναι τα εξής:

• Αποτελεσματικότητα/αποδοτικότητα

• Προβλεψιμότητα

• Υπολογισιμότητα

• Έλεγχος.

Ως μεγάλο μειονέκτημα θεωρείται ο «παραλογισμός της ορθολογικότητας.»



Ας τα δούμε λίγο αναλυτικότερα.

1) Αποτελεσματικότητα. Είναι η επιλογή των μέσων που απαιτούνται για την επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου με το ελάχιστο δυνατό κόστος ή με τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια. Στο όνομα της αποτελεσματικότητας, ο πελάτης κάνει τη δουλειά που πριν θα έκαναν οι υπάλληλοι. Όσον αφορά τους υπαλλήλους, αυτοί συχνά βρίσκονται να δουλεύουν σε ένα περιβάλλον εργασίας χωρίς δυνατότητες συμμετοχής σε διαδικασία λήψης αποφάσεων. Το εργασιακό αυτό περιβάλλον χαρακτηρίζεται κυρίως από τον πολύ έντονο καταμερισμό εργασίας, την επαναληπτικότητα των κινήσεων και την έλλειψη υποκίνησης προς εργασία.

2) Υπολογισιμότητα. Δίνεται έμφαση σε ό,τι μπορεί να υπολογιστεί, να μετρηθεί και να ποσοτικοποιηθεί. Η ποσοστικοποίηση αναφέρεται στην τάση να δίνεται έμφαση στην ποσότητα έναντι της ποιότητας. Αυτή η τάση μας οδηγεί στην πρόσληψη της ιδέας της ποιότητας ως ισοδύναμης με τις μεγάλες ποσότητες πραγμάτων. Οι μεγάλες αναλογίες και κλίμακες συγκαλύπτουν συχνά την έλλειψη ποιότητας των προϊόντων, όπως αυτά των εστιατορίων ταχυφαγίας. Ο χρόνος είναι μια ακόμη σημαντική διάσταση της υπολογισιμότητας. Τα εστιατόρια ταχυφαγίας χρησιμοποιούν φούρνους μικροκυμάτων για την επιτάχυνση της ετοιμασίας και παράδοσης του φαγητού με αποτέλεσμα την πτώση της ποιότητάς του. Ανάλογο παράδειγμα είναι η περίπτωση εφημερίδων τύπου USA Today, που ο Ritzer την θεωρεί ως το κατ’ εξοχήν παράδειγμα της “junk-food δημοσιογραφίας”, γιατί δεν έχει ουσία στην αρθρογραφία της. Περιλαμβάνει μικρά κομματάκια ενημέρωσης αλλά πολλή αθλητική ύλη κι αυτή με πληθώρα ποσοτικών δεδομένων, στατιστικών πινάκων, διαγραμμάτων, βαθμολογιών και εικόνων. Η υπολογισιμότητα αφήνει ελάχιστο ή καθόλου χώρο στους εργαζόμενους για ανάπτυξη σκέψεων, διαλόγου και συμμετοχής σε λήψη αποφάσεων. Το αποτέλεσμα είναι να αναπτύσσονται αισθήματα αποξένωσης, η αίσθηση της αλλοτρίωσης, και, πέραν τούτων, η απογοήτευση που επέρχεται λόγω της ολοένα και μεγαλύτερης και εντονότερης αυτοματοποίησης της εργασίας που οδηγεί και σε απώλειες θέσεων εργασίας. Από όλη αυτή τη διαδικασία οι μόνοι που επωφελούνται είναι οι εργοδότες, οι μεγάλες επιχειρήσεις και γενικώς οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής της περιόδου της “service by numbers”.

3) Προβλεψιμότητα Ο εξορθολογισμός αφορά μια εντεινόμενη προσπάθεια διασφάλισης της προβλεψιμότητας, δηλαδή την προσπάθεια δόμησης του περιβάλλοντος κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι εξωγενείς δυνάμεις να μην είναι σε θέση να προκαλούν ανισορροπία στο εσωτερικό του συστήματος. Οι «ορθολογικοί άνθρωποι» έχουν ανάγκη να ξέρουν τι να αναμένουν , πότε να το αναμένουν και ποιες πορείες δράσης πρέπει να ακολουθήσουν σε περίπτωση που επέλθει το αναμενόμενο. Οι Αμερικανοί βολεύονται με τα McDonalds στην Αθήνα, στη Μόσχα ή στο Πεκίνο, γιατί τους θυμίζει ακριβώς τις οικείες τους γεύσεις. Το ίδιο γίνεται με τα κινηματογραφικά sequel όπου μπορείς να προβλέψεις πάνω-κάτω το τέλος χωρίς κόπο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα εμπορικά κέντρα και τα shopping malls. Oι ΗΠΑ είναι μια χώρα που δοξάζει τον ατομικισμό και που οι ατομιστές πολίτες της υποφέρουν από τη διαδικασία της Μακντοναλντοποίησης. Ο Ρίτσερ θεωρεί ότι αυτή η διαδικασία έχει μειώσει τους «ζωντανούς ανθρώπους» σε μια ομάδα ομοειδών ανθρώπων με το ίδιο ντύσιμο, την ίδια αντίληψη για τα πράγματα και τον ίδιο τρόπο δράσης. Ακόμη και η αρχιτεκτονική των McDonald’s είναι σχεδόν παντού η ίδια.

4) Έλεγχος και αντικατάσταση των ανθρώπων με μη ανθρώπινες τεχνολογίες (“nonhuman technologies)”. Τα δύο προηγούμενα στοιχεία συνδυαζόμενα, κατά τον Ritzer, μας δείχνουν ότι η αντικατάσταση της ανθρώπινης εργασίας από την μη ανθρώπινη τεχνολογία συχνά οδηγεί σε μεγαλύτερο και στενότερο έλεγχο. Η μεγάλη αιτία για την αβεβαιότητα και την αδυναμία προβλεπτικότητας σε ένα σύστημα εξοορθολογισμού είναι οι άνθρωποι, τόσο οι εντός του συστήματος εργαζόμενοι όσο και οι εξυπηρετούμενοι από αυτούς. Γι’ αυτό, τα πάντα προσυσκευάζονται, προμετρώνται, ελέγχονται αυτόματα. Ο άνθρωπος που εργάζεται δεν είναι υποχρεωμένος να σκέφτεται, αλλά απλώς να ακολουθεί και να εφαρμόζει τις οδηγίες και πού και πού να πατάει κάποιο κουμπί. Για σκεφτείτε! Τι κάνουν οι ταμίες στα σούπερ-μάρκετ; Σκανάρουν το barcode της συσκευασίας του προϊόντος χωρίς να χρειαστεί να σκεφτούν ή να υπολογίσουν κάτι καθώς όλα τα προϊόντα είναι προζυγισμένα και προκοστολογημένα. Σε λίγο καιρό, όπως τρέχει η τεχνολογική εξέλιξη, ο ίδιος ο πελάτης θα υποχρεωθεί να σκανάρει αυτός τα προϊόντα που θα αγοράζει. Καθώς αντικαθίστανται οι ταμίες από τα scanner χάνουμε από τα μάτια μας τις τιμές των προϊόντων και αντί να ελέγχουμε εμείς την εταιρεία αυτή ελέγχει εμάς τους πελάτες. Αποδεχόμαστε, έτσι, το «αλάνθαστο του Πάπα»˙ συγνώμην, το «αλάνθαστο του υπολογιστή». Θέλετε, ένα ακόμη πιο «τρελό σενάριο»; Οι επιβάτες να «ελέγχουν» τα ηλεκτρονικά όργανα και τον αυτόματο πιλότο του αεροπλάνου. Έτσι, καθώς προχωρά η τεχνολογία ερωτήματα του τύπου «ποιοι είμαστε» και «πώς αλληλεπιδρούμε» επιδέχονται απαντήσεις ανάλογα με το βαθμό εξάρτησης και υποταγής στις μηχανές, με αποτέλεσμα την απαξίωση δεξιοτήτων και ικανοτήτων των ανθρώπων που καθίστανται «μουσειακά είδη».



Ο «παραλογισμός της ορθολογικότητας»

«Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο» λέει ένα λαϊκό άσμα. Η Μακντοναλντοποίηση δεν είναι μονόπλευρα σκοτεινή υπόθεση˙ έχει και ορισμένα καλά να επιδείξει: ποικιλία προϊόντων, 24ωρη λειτουργία ορισμένων τραπεζικών εργασιών (π.χ. συναλλαγές μέσω αυτόματων ταμειακών μηχανών, - ΑΤΜ- και μέσω διαδικτύου) και εμπορικών αγορών, πολύ ταχύτερη εξυπηρέτηση. Κι, όμως, όπως ο Μαξ Βέμπερ, έτσι κι εμείς διαπιστώνουμε στην καθημερινή μας ζωή ότι ακόμη και τα πλέον «ορθολογικά συστήματα» καταλήγουν σε παράλογα αποτελέσματα και μας στέλνουν στο ντιβάνι του ψυχίατρου.



Ο Ritzer επισημαίνει ότι ο «παραλογισμός» είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι τα ορθολογικά συστήματα είναι μη λογικά συστήματα, δηλαδή αρνούνται τη βασική ανθρώπινη ιδιότητα, την ανθρώπινη λογική όσων εργάζονται στα πλαίσιά τους ή εξυπηρετούνται από αυτές. Για θυμηθείτε τις ατέλειωτες ουρές στα McDonald’s, στα drive-thru καταστήματα και τις βλαστήμιες που έχετε εκστομίσει περιμένοντας στην ουρά ενώ αν είχατε μπει στο κατάστημα θα είχατε εξυπηρετηθεί πιο γρήγορα. Ρίξτε μια ματιά στα συστατικά του γρήγορου φαγητού και θα διαπιστώσετε ότι είναι λιγότερο θρεπτικό, έχει τόσους «σταθεροποιητές», «συντηρητικά», «ενισχύσεις» γεύσεων, λίπη, αλάτι και ζάχαρη που συμβάλλουν σημαντικά στην επιδείνωση των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι λόγω των επιπτώσεων που έχουν πάνω τους άλλοι παράγοντες όπως π.χ. η ατμοσφαιρική ρύπανση, τα «άρρωστα κτήρια» στα οποία εργάζονται κ.α. Τα συστατικά, λοιπόν, του γρήγορου φαγητού είναι, εν τέλει, «απάνθρωπα». Όσο περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε αυτά τα συστήματα τόσο αυξάνεται η συνολική κοινωνική εξάρτηση από τέτοια συστήματα. Σκεφθείτε, παρακαλώ, τη συμβολή των συσκευασιών των προϊόντων, ειδικά των ταχυφαγείων, στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Σκεφθείτε, επίσης, πως η παλιότερη μορφή κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής ήταν η συγκέντρωση της οικογένειας γύρω από το τραπέζι του φαγητού.



Όλα αυτά που αναφέραμε δεν αποσκοπούν στην υπόσκαψη του ηθικού του/της αναγνώστη/ριας. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι που ευθύνεται πρώτα και κύρια λόγω της λογικής της άντλησης κέρδους από κάθε ανθρώπινη ενέργεια και σκέψη και αυτός είναι ο στόχος της κριτικής. Όμως, κάπου ελλοχεύουν κίνδυνοι να ξεφύγουν εντελώς τα «ορθολογικά συστήματα» από τον οποιοδήποτε έλεγχο των πολιτών. Σε ποιο βαθμό έχει προχωρήσει κάτι τέτοιο ως σήμερα; Τι μπορεί να συμβεί αν αυτοί που τα ελέγχουν υποκύψουν και γίνουν ελεγχόμενοι από άλλους; Μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στα συστήματα που αλληλεπιδρούν, σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, μια μικρή ελίτ που να ελέγχει σχεδόν τους πάντες και τα πάντα, σε στυλ Γενναίου, Καινούργιου Κόσμου;



Θα μπορούσαμε να ασκήσουμε πολύ έντονη κριτική στη θέση περί Μακντοναλντοποίησης (π.χ. ότι αγνοεί τις συγκεκριμένες διαμορφώσεις των ταξικών κοινωνικών συσχετισμών δυνάμεων, τις έννοιες του φύλου, της ιστορίας, της φυλής, ότι διακρίνεται για μια γραμμική αντίληψη των εξελίξεων κ.ο.κ.). Όμως, ας κρατήσουμε προς το παρόν τα θετικά σημεία της, που μας δείχνουν τη γενική τάση των κοινωνικών συστημάτων.



Συνεχίζεται…..

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr/

http://tsakthan.blogspot.com/

http://tsakthan.wordpress.com/  

http://antiracistes.wordpress.com/

http://homoecologicus.wordpress.com/

http://leftypedia.wordpress.com/

http://greekunions.wordpress.com/

http://femininmasculin.wordpress.com/

http://ilioupoli.wordpress.com/

http://homopolitics.wordpress.com/

http://politicalperson.wordpress.com/

http://cantpaydontpay.wordpress.com/

http://pringkipessa.wordpress.com/

http://redferryman.wordpress.com/

http://adotoe.wordpress.com/

http://easpemporiki.wordpress.com/

http://www.easp.gr/ 



H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε το πολιτικό ή εκλογικό κόστος» Ευάγγελος Βενιζέλος. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_14/10/2011_410820

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

• ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ



Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση που διοργανώνει η εφημερίδα Η ΑΥΓΗ με θέμα: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

Η εκδήλωση θα γίνει την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011, ώρα 7.00 μ.μ. στο Cine ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ, Κεραμεικού 58



ομιλητές/ομιλήτριες

∙ Νίκος Κοτζιάς, καθηγητής Πολιτικών Θεωριών και Ευρωπαϊκών Σπουδών,Πανεπιστήμιο Πειραιά

∙ Νίκος Κωνσταντόπουλος, δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού

∙ Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας,Πανεπιστήμιο Αθηνών

∙ Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρος, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ



Θα χαιρετίσει ο Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του Συνασπισμού και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ



Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Νίκος Φίλης, διευθυντής της εφημερίδας



Η ΑΥΓΗ Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ



Η ΑΥΓΗ: Αγίου Κωνσταντίνου 12, 10431 Αθήνα ∙ τηλ. 210 5231831-4 ∙ e-mail:editors@avgi.gr



ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Τζούλια Κρίστεβα (2011) Αυτή η απίστευτη ανάγκη για πίστη. Μετάφραση: Τζένη Κωνσταντίνου. Αθήνα: Εκδ. Μεταίχμιο, Σελ. 160, τιμή 14,40 ευρώ





Με μια εκτενέστατη συζήτηση και μερικά κείμενα που για πρώτη φορά συγκεντρώνονται στο βιβλίο αυτό, η Κρίστεβα αναστατώνει τις κοινώς αποδεκτές απόψεις περί θρησκείας και χριστιανισμού και μας προσκαλεί σε μια εκπληκτική ανάλυση της «απίστευτης ανάγκης μας για πίστη».

Γοητευμένη από τον χριστιανισμό, επανεξετάζει την ανάγκη για πίστη που δίνει ζωή στο ανθρώπινο ον και αναλύει τις ψυχικές διαταραχές που οδηγούν στη λατρεία του ιερού. Μελετά την «ανακούφιση» που αναζητούν όσοι στρέφονται προς τη θρησκεία, αφιερώνοντας ένα σημαντικό κομμάτι στην προ-θρησκευτική ανάγκη για πίστη, χαρακτηριστική όλων των πολιτισμών. Η ανάλυσή της κυριαρχείται από τον εξαιρετικά σύγχρονο τρόπο σκέψης της, που τον υποστηρίζει με σύγχρονα παραδείγματα, όπως οι ταραχές στα προάστια του Παρισιού.

Το βιβλίο γεννά πλήθος ερωτημάτων και προσφέρει πλούσιο υλικό για τους πολιτικούς, κοινωνικούς και θρησκευτικούς διαξιφισμούς που σήμερα, περισσότερο από ποτέ, συγκλονίζουν την κοινωνία.



«Και μόνη αυτή η λεπτή κατανόηση του ανθρώπινου θα μπορούσε να οδηγήσει στις σύγχρονες γνωστικές επιστήμες και την ψυχανάλυση. Παρακολουθώντας ένα τόσο ξεχωριστό μυαλό, ο αναγνώστης θα βγει σίγουρα κερδισμένος».

Jacques de Guillebon, Le Figaro Magazine



ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ήρθαν οι ανθρώποι με τα μαύρα



Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Ερμηνεία: Ντόρα Γιαννακοπούλου



Από τον κύκλο τραγουδιών ΑΡΚΑΔΙΑ ΙΙ

Συντέθηκε στη Ζάτουνα τον Ιανουάριο τού 1969

σε στίχους τού Μάνου Ελευθερίου

Ξεχωρίζει η εκτέλεση με τη Μαρία Φαραντούρη από τον δίσκο με

τον John Williams



Τον έναν τον επήρε ο νόμος

κι έγινε σύννεφο και καπνός

τον άλλο τον επήρε ο δρόμος

κι έγινε η πίκρα καθενός



Ήρθαν οι ανθρώποι με τα μαύρα

πού έχουν σκοτάδι στα μαλλιά τους

κι αυτοί πού έχουνε βροχή στα χέρια

και κεραυνό στο κοίταγμά-α τους



Και πήραν τα όνειρά μας νόμοι

και τα τραγούδια μας καπνός

και πήραν τη ζωή μας δρόμοι

και την αγάπη καθενός



Ψάχνουν στα δένδρα και στο χώμα

κι ύστερα ψάχνουν στην καρδιά μας

μα βρίσκουν την πληγή μου ακόμα

στα μάτια και στα δάκρυά- α μου









ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Δωμάτιο στη Ρώμη (2010)

(Habitación en Roma)

Είδος: Ρομαντική

Διάρκεια: 109'

Γλώσσα: Αγγλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Ρώσικα, Βασκικά

Χώρα: Ισπανία

Εταιρεία Διανομής: Σπέντζος



Δείκτης Καταλληλότητας:

Βαθμολογία SevenArt: [7.0/10]





Ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Ρώμη. Δύο νεαρές γυναίκες, που μόλις γνωρίστηκαν, η Άλμπα και η Νατάσα ανακαλύπτουν η μία την άλλη σωματικά και ψυχικά σε ένα ταξίδι πάθους που διαρκεί 12 ώρες. Αρχικά κρατούν τις επιφυλάξεις τους προσπαθώντας να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Σιγά σιγά όμως αφήνονται , αποκαλύπτουν τα πιο μύχια μυστικά τους και ανακαλύπτουν ανεξερεύνητες πτυχές του έρωτα. Έπειτα οι δρόμοι τους χωρίζουν για πάντα για να επιστρέψει η Αλπμα στην Ισπανία και η Νατάσα στη Ρωσία.



Ιντεάλ

Πανεπιστημίου 46 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο), 210-3826720.

Γενική Είσοδος: € 8,00, Φοιτ. € 6,00. ΑΜΕΑ € 4,00. Σάβ. & Κυρ. φοιτητικό μόνο στην α' προβολή.

Ώρες Προβολών :17:45, 20:00, 22:20





ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ένα το χέλι



Eίναι ο Δώνης και θέλει να παεί σε μία ταβέρνα να φάει ψάρια. Πάει στην πρώτη ταβέρνα, τίποτα είχαν τελειώσει. Πάει στην δεύτερη, πάλι τα ίδια. Πάει σε μια τρίτη, ρωτάει τον μάγειρα εάν έχουν ψάρια κι εκείνος του λέει ότι μόλις τελείωσαν αλλά του πρότεινει να πάει σε μία άλλη 10 μέτρα πιο κάτω, την "Ανοιξη".

Με μία χαρά ο Δώνης φτάνει στην Ανοιξη και ρώτάει τον μάγειρα έαν έχουν ψάρια. Ο μάγειρας λοιπόν του λέει ότι από ψάρια τους έχει μείνει μόνο ένα χέλι. Ε, μην έχοντας άλλο κουράγιο ο φίλος μας να ψάξει και για πέμπτη ταβέρνα συμφωνεί και παραγγέλνει το χέλι.

Τρώει, πίνει και ζήταει τον λογαριασμό. Έρχεται ο σερβιτόρος και του λέει ότι ο λογαριασμός είναι 500 ευρώ. Ο Δώνης τα χάνει!!!

- Μα καλά, 500 ευρώ για ένα χέλι;

...και ο σερβιτόρος...

- Ένα το χέλι Δώνη κι η Ανοιξη ακριβή...!!!!

Κρίσιμο ραντεβού για την Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ. Θα συνεχίσει την ανέξοδη κριτική;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/10/blog-post_2258.html
Πέμπτη, 13 Οκτωβρίου 2011


Κρίσιμο ραντεβού για την Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ. Θα συνεχίσει την ανέξοδη κριτική που…


…ουσιαστικά λειτουργεί ως μαξιλάρι στήριξης του ΓΑΠ και των νεοφιλελεύθερων φίλων του;

Θα προσχωρήσει σε μια ουσιαστική πολιτική και οργανωτική ρήξη;

Θα αποσύρει τα διορισμένα στελέχη της από το νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό μηχανισμό; (Γ.Γ., διοικητές οργανισμών, επαγγελματικά στελέχη ΠΑΣΟΚ κ.λ.π.)

Θα προχωρήσει σε ανοικτό διάλογο με τις δυνάμεις της αριστεράς για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης;

Θα συνεχίσει να διατηρεί στελέχη της στον κρατικό κομματικό μηχανισμό, με τις αντίστοιχες αμοιβές, αλλά και την ανέξοδη κριτική;

Θα καλέσει τις δυνάμεις της στο συνδικαλιστικό κίνημα (ΠΑΣΚΕ) να προχωρήσουν σε ρήξη με την ενδοτική συνδικαλιστική ηγεσία ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ;

Ή μία από τα ίδια;

Δηλαδή, θα εκδοθεί μία ακόμη σκληρή ανακοίνωση του γνωστού στυλ "Η κατάσταση δεν πάει άλλο", στην οποία για μία ακόμη φορά ο γΑΠ παραμένει στο απυρόβλητο και για όλα θα φταίνε οι κηπουροί, οι αλεξιπτωτιστές, οι νεοφιλελεύθεροι και βασιλόφρονες φίλοι του προέδρου;

Θα καλείται ο ΓΑΠ για πολλοστή φορά να αλλάξει ρότα, λες και όλα συμβαίνουν χωρίς ο ίδιος να τα έχει σχεδιάζει και να τα υλοποιεί;





ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΑ.ΣΟ.Κ



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,

ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ

Αθήνα, 13 Οκτωβρίου 2011

30 χρόνια μετά τις 18 Οκτώβρη του 1981:

Αγώνες που δικαιώθηκαν, προσδοκίες που διαψεύστηκαν

Στην πιο κρίσιμη στιγμή για το λαό, την πατρίδα και την παράταξη, η Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑ.ΣΟ.Κ, καλεί τους φίλους και τα μέλη του κινήματος να συζητήσουμε τις δραματικές εξελίξεις.

Η χώρα βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις με την Τρόικα να απειλεί, να απαιτεί και να διαμορφώνει συνθήκες ενός σύγχρονου Μεσαίωνα, με τους εργαζόμενους να οδηγούνται σε μαζική φτώχεια, το δημόσιο πλούτο να εκποιείται σε τιμή ευκαιρίας και την Ελλάδα να βρίσκεται αντιμέτωπη με ενός νέου τύπου κατοχής.

Η Κυβέρνηση αδύναμη, ανίκανη και συμβιβασμένη, σε πλήρη αναντιστοιχία με τις...

προεκλογικές της δεσμεύσεις, έχοντας αποτύχει σε κάθε της εκτίμηση και πολιτική εφαρμογή, χρησιμοποιείται σαν άβουλο πιόνι στη σκακιέρα των σχεδίων των ισχυρών της Ευρώπης.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αντιμέτωπο με μια πρωτόγνωρη κρίση σε όλα τα επίπεδα. Κρίση ιδεολογίας, πολιτικής, στρατηγικής αλλά και οργανωτική με φανερά τα σημάδια της αποσυσπείρωσης και της διάλυσης. Η ηγετική ομάδα στην Κυβέρνηση και το κόμμα, ενισχυμένη με νεόκοπους πολιτικούς, με ακραίες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, στοχοποιούν τα μέλη και τα στελέχη του κινήματος, προσπαθώντας να φιμώσουν τις ενοχλητικές φωνές στο εσωτερικό του.

Η κατάσταση δεν πάει άλλο.

Αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει εδώ και τώρα.

Επειδή δεν θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ συμβιβασμένο, μικρό, φοβικό και αντιμέτωπο με το λαό.

Επειδή δεν θέλουμε μια χώρα που οι άνθρωποι θα δυστυχούν, θα απολύονται και θα φτωχαίνουν.

Επειδή δεν θέλουμε η πατρίδα μας να αποκτήσει νέους αποίκους και κατακτητές που θα απομυζούν τον ιδρώτα του λαού και τον δημόσιο πλούτο.

Επειδή πιστεύουμε ότι οι μονόδρομοι της αποτυχίας και οι ερασιτεχνισμοί στην πολιτική είναι ταυτόσημοι με την υποταγή.

Βρισκόμαστε και συζητάμε για την σωτηρία του λαού, της πατρίδας και της παράταξης,

Το Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011, ώρα 10:30 στο ξενοδοχείο Imperial (Πλ. Καραϊσκάκη).

Ανοικτή επιστολή εκπαιδευτικών – συνδικαλιστών Π.Α.Σ.Κ. Καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Βοιωτίας

Ανοικτή επιστολή εκπαιδευτικών – συνδικαλιστών Π.Α.Σ.Κ. Καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Βοιωτίας
«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»
Ρήγας Βελεστινλής
Η πολιτική της Κυβέρνησης, υιοθετώντας νεοφιλελεύθερες συνταγές για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, πραγματοποιεί συνεχείς επιθέσεις στα αγαθά της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της ασφάλειας. Το βιοτικό επίπεδο του λαού υποχωρεί δραματικά, προσπάθειες δεκαετιών καταστρέφονται.
Το πρόσφατο Σχέδιο Νόμου για το νέο Μισθολόγιο-Βαθμολόγιο και την εργασιακή εφεδρεία που κατέθεσε η Κυβέρνηση αποτελεί μια πρόταση φτωχοποίησης των Δημοσίων Υπαλλήλων, μια πρόταση ντροπής για τους Εκπαιδευτικούς. Η κυβερνητική πολιτική ξεπέρασε κάθε όριο, κατεδαφίζει τη μισθωτή εργασία, την αξιοπρέπεια των εργαζομένων, την κοινωνική συνοχή.
Διαχωρίζουμε απόλυτα τη θέση μας από την κυβερνητική πολιτική η οποία βρίσκεται σε αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, με τις επιλογές μας για την Πατρίδα και την Κοινωνία.
Διαχωρίζουμε απόλυτα τη θέση μας από την πολιτική μετάλλαξη που εξακολουθεί σήμερα, προσβάλλοντας την Ιστορία, να αυτοαποκαλείται «ΠΑΣΟΚ». Είναι μια προσωπική και πολιτική επιλογή αυτοσεβασμού.
Ήρθε η ώρα της Ανατροπής. Αγώνας Αξιοπρέπειας μέχρι τη Νίκη.
1. ΒΑΖΟΥΡΑΣ ΣΠΥΡΟΣ
2. ΓΚΑΤΣΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
3. ΓΚΙΖΙΛΗ ΡΟΥΛΑ
4. ΔΑΜΙΑΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
5. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΛΟΥΚΑΣ
6. ΔΟΜΒΡΕΝΑΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
7. ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
8. ΘΕΙΑΚΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
9. ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
10. ΚΑΛΤΣΑΣ ΝΙΚΟΣ
11. ΚΙΑΦΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
12. ΚΟΛΕΣΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
13. ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
14. ΜΑΡΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
15. ΜΑΡΚΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
16. ΜΗΤΡΑΤΖΟΥΛΗ ΒΙΒΗ
17. ΜΠΟΥΛΙΟΣ ΑΡΗΣ
18. ΝΤΙΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
19. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
20.ΣΙΝΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
21. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
22.ΣΩΤΗΡΧΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
23.ΤΣΙΑΜΑΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
24.ΤΣΙΛΟΜΗΤΡΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
25.ΧΕΛΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Tsakthan Daily - Ο κόσμος της επισφάλειας Μέρος 1ον - 13/10/2011

13 Οκτωβρίου 2011

Ο κόσμος της επισφάλειας

Μέρος 1ον

H Amazon.com (η εδρεύουσα στο Σιάτλ εταιρεία πώλησης βιβλίων μέσω ταχυδρομείου) στην πραγματικότητα στηρίζεται σε ένα σύστημα διανομής με βάση την εντατική εργασία το οποίο εξαρτάται από χιλιάδες χαμηλόμισθους, συχνά προσωρινούς εργαζόμενους. Για 7 μόνο δολάρια την ώρα, αυτοί οι εργαζόμενοι στα γρήγορα πακετάρουν βιβλία προς αποστολή ενώ την ίδια στιγμή εκατοντάδες αγχωμένοι υπάλληλοι εξυπηρέτησης περνούν τη μέρα τους σε λιλιπούτεια γραφειάκια-κουβούκλια απαντώντας σε ηλεκτρονικά μηνύματα πελατών. Και αυτοί πληρώνονται με μικρότερους μισθούς από τους κανονικούς.

Επισφάλεια είναι μια γενικευμένη συνθήκη ζωής που δεν σου επιτρέπει να σχεδιάσεις το μέλλον σου, να κάνεις όνειρα, να είσαι σίγουρος για την επιβίωσή σου, να μπορείς να δημιουργήσεις ανθρώπινες σχέσεις με συνέχεια στο χρόνο, να μπορείς να μοιράζεσαι όμορφα συναισθήματα χωρίς τον φόβο της απώλειάς τους. Η επισφάλεια σχετίζεται άμεσα με τις νέες εργασιακές σχέσεις –τα μερικά, ελαστικά ωράρια, την προσωρινή εργασία, την συνεχή κατάρτιση, την αποσύνδεση πτυχίου και εργασίας, τους αυξανόμενους ρυθμούς παραγωγικότητας. Η κρίση ταυτότητας των φοιτητών – νοημένη σαν υπαρξιακή κρίση – είναι παράγωγο της επισφαλειοποίησης των ζωών μας. Τα στάνταρτς που υπόσχονταν το κοινωνικό κράτος δεν ισχύουν πια και πολύ πιθανό να μην ξαναϊσχύσουν ποτέ…

Καμπάνια αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) θεωρήθηκε επικίνδυνη από την εργοδοσία, γιατί βρίσκεται στη διοίκηση ενός σωματείου ταξικού, μαχητικού, που έχει αγκαλιάσει Ελληνίδες και Έλληνες μαζί με μετανάστριες και μετανάστες και που διεκδικεί χωρίς συμβιβασμούς τα δικαιώματα τους.

Τώρα που η εργοδοτική τρομοκρατία και η επισφάλεια είναι το οδυνηρό παρόν για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες, Έλληνες και μετανάστες, αλλά και το αύριο των σημερινών νέων που εξεγείρονται ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την κλοπή των δικαιωμάτων τους και του μέλλοντος τους, είναι η ώρα που πρέπει να εκφραστεί το πιο πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στο σωματείο της.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα «Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την εργασιακή επισφάλεια» σας καλεί όλους και όλες σε ανοιχτή εκδήλωση την Τρίτη 10/2/09 και ώρα 7:30 μμ στην αίθουσα των εργαζομένων του ΗΣΑΠ (1ος στο κτήριο του σταθμού του ΗΣΑΠ στον Πειραιά).

Θα μιλήσουν:

Σίσσυ Βωβού, μέλος της Επιτροπής

Λία Φράγκου, Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων

Έχει κληθεί για χαιρετισμό το Σωματείο Καθαριστριών (ΠΕΚΟΠ).

Καμπάνια αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

Οι καθηγητές δεν είναι πια άνετοι ή επιτηδευμένα ανεπιτήδευτοι με την (βαθύτερη έννοια του όρου αυτού). Ολοένα και περισσότερο παίρνουν τη μορφή κακοπληρωμένων μεταπτυχιακών φοιτητών ή μερικής απασχόλησης λεκτόρων που τρέχουν από το ένα πανεπιστήμιο στο άλλο. Το σώμα των καθηγητών δεν αποτελεί «κοινότητα λογίων» που αυτοδιοικούνται. Αντιθέτως, η δουλειά τους επιθεωρείται από διοικητές που απαγγέλλουν ρυθμικά το σλόγκαν «λογοδοσία» ενώ ρίχνουν μπόνους ατομικής απόδοσης σε όσους τυχερούς έχουν ακόμη πλήρη απασχόληση. Οι πανεπιστημιακοί ηγέτες δεν χλευάζουν τους κερδοσκόπους που είναι προ των πυλών. Αντιθέτως, τους υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες, περικόπτοντας συμβόλαια, δημιουργώντας πρωτοποριακά υψηλής τεχνολογίας σχήματα που βγάζουν τα μαθήματα στο διαδίκτυο, με φτηνό πακετάρισμα για παγκόσμια κατανάλωση. Καλώς ορίσατε στο πανεπιστήμιο του στυλ του 21ου αιώνα.

Παίρνουν πτυχίο στην ώρα τους. Πριν κλείσουν τα 25 το έχουν ήδη σε πάπυρο. Προσθέτουν στο σακίδιό τους μεταπτυχιακούς τίτλους αλλά για να δουλέψουν τους ζητάνε «δίπλωμα για μηχανάκι». Ενας στους τέσσερις Ελληνες πτυχιούχους ετεροαπασχολείται. Και ένας στους τρεις έχει επισφαλή απασχόληση. Δεν ξέρει τι του ξημερώνει όταν λήξει η σύμβασή του.

Για ποσοστό μεγαλύτερο από το 30% οι μηνιαίες αποδοχές δεν ξεπερνούν τα 900 ευρώ, ενώ το 8% δήλωσε καθαρές αποδοχές «περιπτέρου», για τσιγάρα-εφημερίδα αγγελιών. Λιγότερα από 500 ευρώ. Αυτός είναι ο λόγος που οι νέοι κουρνιάζουν στο πατρικό παρατείνοντας μετά τα 30 τους τη συγκατοίκηση με τους γονείς, φοβούνται να κάνουν δική τους οικογένεια και αναβάλλουν για πολύ αργότερα την απόφαση να γίνουν γονείς οι ίδιοι.

Σε πανελλαδική έρευνα που βασίστηκε στα πρωτογενή στοιχεία των γραφείων διασύνδεσης 18 από τα 21 πανεπιστήμια της χώρας (δεν συμπεριελήφθησαν το Ανοικτό και τα Πανεπιστήμια Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας), μόνο το 20% των γυναικών με μέση ηλικία τα 29 έτη βρέθηκε να έχει παιδιά πέντε έως και επτά χρόνια μετά την αποφοίτησή του.

Η μεγαλύτερη έρευνα για την απορρόφηση των πτυχιούχων από την αγορά εργασίας διεξήχθη με δείγμα 13.612 αποφοίτων της τριετίας 1998-2000, σχεδόν το ? του συνολικού πληθυσμού αποφοίτων που πήραν πτυχίο τη συγκεκριμένη περίοδο. Διερευνήθηκε η επαγγελματική τους κατάσταση πέντε έως και επτά χρόνια από την αποφοίτησή τους, δηλαδή η μέση ηλικία του δείγματος τη στιγμή της έρευνας ήταν τα 30 έτη.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των πτυχιούχων που κατέγραψε η έρευνα δεν είναι η ανεργία αλλά η επισφαλής απασχόλησή τους. Σε ποσοστό 43% βρέθηκαν να μην είναι «επαγγελματικά ενταγμένοι», όρος που περικλείει τους ετεροαπασχολουμένους, τους επισφαλώς απασχολουμένους και τους ανέργους.

Τους υψηλότερους δείκτες ετεροαπασχόλησης και επισφαλούς απασχόλησης παρουσιάζουν οι λεγόμενες καθηγητικές σχολές (θεολόγοι, φυσικομαθηματικοί, φιλόλογοι, γυμναστές, ιστορικοί-αρχαιολόγοι, βιολόγοι), οι πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες και ο κλάδος της επικοινωνίας.

«Η έλλειψη σταθεροποίησης στην απασχόληση και θετικών προοπτικών επαγγελματικής εξέλιξης, η εμπλοκή σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης με μειωμένα εργασιακά δικαιώματα -για χρονικά διαστήματα πολύ μεγαλύτερα της αρχικής περιόδου εισόδου στην αγορά εργασίας- και η ετεροαπασχόληση είναι τα βασικά προβλήματα των πτυχιούχων σήμερα» όπως υπογράμμισε χθες συνοψίζοντας τα συμπεράσματα της έρευνας η επιστημονική της υπεύθυνη, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Παντείου, κυρία Μαρία Καραμεσίνη.

Για την ερευνητική ομάδα, αλλά και για πολλούς από τους πανεπιστημιακούς που πήραν το λόγο κατά τη διάρκεια ειδικής ημερίδας στο Πάντειο, «οι δυσκολίες εργασιακής και επαγγελματικής ένταξης των πτυχιούχων δεν είναι μόνο μακροοικονομικής, αλλά και διαρθρωτικής φύσης. Εχουν δηλαδή να κάνουν με τη διαρθρωτική αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για εργατικό δυναμικό υψηλής εκπαίδευσης».

Το 40% των πτυχιούχων βρέθηκε με μεταπτυχιακούς τίτλους επιβεβαιώνοντας ότι «οι μεταπτυχιακές σπουδές εντάσσονται πλέον ενεργά στις ατομικές στρατηγικές επαγγελματικής ένταξης των πτυχιούχων επαναπροσδιορίζοντας τους επαγγελματικούς στόχους. (http://www.alfavita.gr/typos/typos080215p.php)

Με βάση τα παραπάνω, θα ασχοληθούμε με τις νέες εργασιακές σχέσεις που φαίνεται να διαμορφώνονται τα τελευταία χρόνια στο χώρο της εργασίας στα πλαίσια του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και θα εστιάσουμε τους φακούς μας στο συνδικαλιστικό κίνημα των επισφαλώς εργαζόμενων. Η κοινωνική κατάσταση των επισφαλώς εργαζομένων (προσωρινότητα της απασχόλησης, διασπορά των θέσεων μερικής και προσωρινής απασχόλησης σε όλο το χώρο της οικονομίας από την εποχική εργασία στη συγκομιδή των αγροτικών προϊόντων, κάτι που γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων, στην εργασία των ανειδίκευτων του δευτερογενούς τομέα ως την εργασία στις υπηρεσίες είτε αυτή αφορά παροχή υπηρεσιών οικιακής βοήθειας και καθαριότητας χώρων είτε εργασία επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης) αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της συνδικαλιστικής οργάνωσής τους, καθώς δεν είναι σε (εύκολη) θέση ώστε να αντιληφθούν τη σημασία της αλληλεγγύης, εάν δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί πολιτικά σε κατάλληλα περιβάλλοντα (μαθητική κοινότητα, φοιτητικό σύλλογο, ομάδες διεκδίκησης, και κοινωνικά κινήματα).



Ο προβληματισμός σχετικά με την «ανασφάλεια» δεν είναι καινούργιος αλλά κατά καιρούς επανέρχεται στο προσκήνιο της συζήτησης. Στην εποχή του ο Κομφούκιος διαπίστωνε ότι «η ανασφάλεια είναι χειρότερη από τη φτώχεια». Ακόμη και στην Αγία Γραφή γίνεται αρκετή συζήτηση για τα θέματα της ανασφάλειας και δίνονται οδηγίες προς αποφυγή καταστάσεων που δεν ταιριάζουν με το ρόλο που αναθέτει στους ενάρετους Χριστιανούς. Οι έννοιες της ασφάλειας και του ελέγχου είναι οι βασικές σε αυτή τη συζήτηση. Ως ασφάλεια ορίζεται η δυνατότητα κάποιου να ελέγχει ο ίδιος τον εαυτό του. Στον 20ό αιώνα, ο όρος «επισφάλεια» (precarity) πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον πρώην αναρχοσυνδικαλιστή και μετέπειτα Καθολικό μοναχό Λεόνς Κρενιέ (Léonce Crenier, 1888-1963). Στο πλαίσιο της Καθολικής κοινωνικής θεωρίας που αναπτύχθηκε στη Γαλλία και την Ιταλία και αποκρυσταλλώθηκε οργανωτικά στην οργάνωση “Catholic Workers”, χρησιμοποιήθηκε ο όρος για την έννοια της «εθελοντικής επισφάλειας» ως ιδέα της «ηθικής οικονομίας» .



Κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής τριακονταπενταετίας το κυρίαρχο πρότυπο στη Δυτική Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική ήταν ο φορντισμός τόσο ως σύστημα μαζικής παραγωγής όσο και ως σύστημα μαζικής κατανάλωσης, με στόχο την επίτευξη βιώσιμης οικονομικής μεγέθυνσης και ανάπτυξης και την ευρεία διάχυση της υλικής προόδου. Η εργασιακή διαδικασία στο πλαίσιο του φορντιστικού προτύπου αποτελεί «ένα σύστημα εργασίας που μετατρέπει την εργατική ενέργεια σε τελικό προϊόν». Θεωρήθηκε από την κυρίαρχη αντίληψη ως μια από τις πλέον επιτυχημένες μεθόδους ελέγχου και μείωσης της δυσκολίας πρόβλεψης της ανθρώπινης εργασιακής συμπεριφοράς και αύξησης της παραγωγικότητας και της αξιοπιστίας της.



Με την οικονομική επιβράδυνση που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 το σύστημα αυτό πέρασε από διάφορες φάσεις μετασχηματισμού που θα έδινε την υπόσχεση για την επίτευξη μιας νέας οικονομικής ανόδου. Μία από τις φάσεις αυτές ήταν το σύστημα της «ευέλικτης παραγωγής» ή αλλιώς «ιαπωνικό σύστημα διαχείρισης». Από την πλευρά της παραγωγής η «ευέλικτη παραγωγή» χαρακτηρίστηκε από δραματική μείωση του κόστους πληροφόρησης και των γενικών εξόδων, την Διοίκηση Ολικής Ποιότητας, την άμεση (just-in-time) παραγωγή και παράδοση των ζητούμενων εμπορευμάτων και των άνευ ηγεσίας ομάδων εργασίας. Από την πλευρά της κατανάλωσης, η «ευέλικτη παραγωγή» χαρακτηριζόταν από την παγκοσμιοποίηση των αγορών καταναλωτικών αγαθών, τη συντόμευση του κύκλου ζωής των προϊόντων, καθώς και πολύ πιο έντονη διαφοροποίηση και τμηματοποίηση των προϊόντων και των αγορών.

Συνεχίζεται…..

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr

http://tsakthan.blogspot.com

http://tsakthan.wordpress.com

http://antiracistes.wordpress.com

http://homoecologicus.wordpress.com

http://leftypedia.wordpress.com

http://greekunions.wordpress.com

http://femininmasculin.wordpress.com

http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr



H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Παπανδρέου: Να αλλάξουμε την ψυχολογία» http://www.ert.gr/index.php/eidiseis/ellada/politiki/29948-2011-10-12-12-42-09.html

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Δημόσια πολιτική θεωρία και πράξη στην εποχή της κρίσης»

Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011, 19.00,

Πολιτιστικό κέντρο-Εντευκτήριο,

κτήριο «Κωστής Παλαμάς» του Πανεπιστημίου Αθηνών

( Ακαδημίας 48 και Σίνα )

διαβάστε περισσότερα...

http://www.hpsa.gr/Portals/0/Ladi_Dalakou_Spanou_teliko.qxd-1[1].pdf

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Γιάννης Μηλιός, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος. (2011) Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση, Αθήνα: Εκδ. Νήσος, σελ.: 528, τιμή: 22,00 €



Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο παρέχει μια πλήρη επισκόπηση σε υψηλό επιστημονικό επίπεδο όλων των θεωριών του ιμπεριαλισμού, τόσο των κλασικών θέσεων όσο και των σύγχρονων ερμηνειών. Ανατέμνει με μεγάλη διορατικότητα και επάρκεια τις θεωρητικές υποθέσεις των διαφόρων προσεγγίσεων. Για να αποτιμήσουν τις θεωρίες που εξετάζουν, οι συγγραφείς συνθέτουν με εξαιρετική αποτελεσματικότητα αφενός την έννοια του συλλογικού-κοινωνικού κεφαλαίου που θεμελίωσε ο Μαρξ και αφετέρου την άποψη για την ιμπεριαλιστική αλυσίδα που ανέπτυξαν ο Λένιν και ο Πουλαντζάς. Γραμμένο με εξαιρετικό τρόπο, το βιβλίο αυτό πρόκειται να αποτελέσει τη βάση για τις ακαδημαϊκές συζητήσεις στα χρόνια που έρχονται.

Kees Van Der Pijl

Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Sussex



Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σημαντική συμβολή, καθώς προσεγγίζει τον «ιμπεριαλισμό» όχι ως προς τις φαινομενολογικές του εκφάνσεις, αλλά σε αναφορά με τις κατηγορίες της ανάλυσης του Μαρξ. Αυτό αφενός επιτρέπει τη σε βάθος κριτική των τρεχουσών θεωριών του ιμπεριαλισμού και αφετέρου θέτει τις βάσεις για μια εμπειρική ανάλυση των σύγχρονων διαδικασιών κρίσης που εδράζεται στις έννοιες της θεωρητικής ανάλυσης. Μια πραγματική πρόοδος στον διεθνή διάλογο σχετικά με τον ιμπεριαλισμό.



Michael Heinrich

Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας

στο Hochschule für Technik und Wirtschaft του Βερολίνου,

διευθυντής της τριμηνιαίας επιθεώρησης PROKLA



ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η λίμνη κι ο ποταμός



Στίχοι: Λευτέρης Σταυρινουδάκης

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός

Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός



http://www.youtube.com/watch?v=F_Z4XVTdfCA

Η λίμνη η πεντάμορφη χρύσωσε τα νερά της

και άρπαξε τον ποταμό στο σφιχταγκάλιασμά της



Μες τη σιωπή ερίγησαν οι ίσκιοι από τα πεύκα

και σαν νεράιδα έγειρε το σώμα της η λεύκα



Πως τραγουδούνε οι καρδιές σ' αυτό το πανηγύρι

και λούζεται ο έρωτας των λουλουδιών τη γύρη



Ο ποταμός ερωτικές ματιές στη λίμνη ρίχνει

και τρεμοσβήνουνε γλυκά των αστεριών οι λύχνοι



Απλώθηκε στον ουρανό μια θεία μελωδία

σαν δαγκωθήκαν οι ψυχές στα χείλη με μανία



Πως τραγουδούνε οι καρδιές σ' αυτό το πανηγύρι

και λούζεται ο έρωτας των λουλουδιών τη γύρη



Πλημμύρισε από ηδονή το ιδρωμένο χώμα

κι η λίμνη και ο ποταμός φιλήθηκαν στο στόμα







Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 1917

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ

THE IDES OF MARCH

Πολιτικό Θρίλερ
2011
Έγχρ.
Διάρκεια: 101'

Aμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Τζορτζ Κλούνεϊ με τους: Ράιαν Γκόσλινγκ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Φίλιπ Σέιμορ Χόφμαν, Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ

Ένα νεαρό στέλεχος της προεκλογικής καμπάνιας ενός προοδευτικού κυβερνήτη για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών ανακαλύπτει τη σκοτεινή, γεμάτη σκληρά παζάρια και φονικούς εκβιασμούς πλευρά της πολιτικής.

Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση

http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10008812

Ο ΚΛΟΥΝΕΪ ΠΑΤΑ ΓΕΡΑ ΣΤΗ ΣΤΕΡΕΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΘΡΙΛΕΡ ΤΩΝ '70S ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΞΟΧΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΖΥΓΙΖΕΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΟΝ ΚΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΔΡΑΜΑ. ΣΤΙΛΑΤΗ ΑΦΗΓΗΣΗ, ΠΕΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΟΣΚΑΡ.



ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο ορειβάτης



Ενώ ανεβαίνει ένα βουνό, ένας ορειβάτης χάνει το κράτημα του και γλιστράει σε έναν απότομο βράχο. Ευτυχώς καταφέρνει να σταματήσει ακριβώς στην άκρη ενός γκρεμού. Αδυνατώντας να ανεβεί με τις δικές του δυνάμεις, αρχίζει να φωνάζει.

- Βοήθεια! Είναι κανείς εκεί;

Απο ψηλά μια δυνατή φωνή απαντά:

- Είμαι εγώ.

- Μα δε σε βλέπω... Ποιός είσαι; ρωτάει ο ορειβάτης.

- Είμαι ο Θεός. Έχε πίστη και κάνε ό,τι σου λέω, άρχισε να πέφτεις στον γκρεμό και θα στείλω δυο αγγέλους να σε πιάσουν στον αέρα.

Ο ορειβάτης μένει άφωνος για λίγο και μετά απο λίγο φωνάζει:

- Υπάρχει κανένας άλλος;

Αύριο Πέμπτη 13/10 Εκδήλωση "Δημόσια Πολιτική Θεωρία και πράξη στην εποχή της κρίσης"

Με αφορμή την έκδοση των βιβλίων της Καλλιόπης Σπανού (επιμ.) Δημόσιες Πολιτικές στην Ελλάδα: Όψεις και Αντιφάσεις
και των Στέλλας Λαδή & Βασιλικής Νταλάκου, Ανάλυση Δημόσιας Πολιτικής, η Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης και οι Εκδόσεις Παπαζήση έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν σε εκδήλωση με θέμα:
Δημόσια Πολιτική Θεωρία και πράξη στην εποχή της κρίσης
που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011 και ώρα 19.00 στο Πολιτιστικό κέντρο-Εντευκτήριο, κτήριο «Κωστής Παλαμάς» του Πανεπιστημίου Αθηνών ( Ακαδημίας 48 και Σίνα )
Στην παρουσίαση για το βιβλίο θα μιλήσουν οι κ.κ.:
Δημήτρης Παπούλιας
Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Δημήτρης Σωτηρόπουλος
Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Καλλιόπη Σπανού
Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών
Στέλλα Λαδή
Λέκτορας Παντείου Πανεπιστημίου
Τη συζήτηση συντονίζει και σχολιάζει ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος ΕΕΠΕ

Tsakthan Daily - Το προφίλ σου και τα μάτια σου - 12 Οκτωβρίου 2011

12 Οκτωβρίου 2011

Το προφίλ σου και τα μάτια σου

Όταν αποκτούσα τον πρώτο λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προ 13ετίας είχαμε δημοτικές εκλογές. Ήθελα το λογαριασμό για να τον χρησιμοποιήσω για τις επιστημονικές μου ανάγκες εκείνη την εποχή γιατί ξεκίναγα το διδακτορικό μου κι έπρεπε να έχω άμεση δικτυακή επαφή με τα μέλη της επιτροπής μου, μιας και δούλευα πρωί, μεσημέρι και βράδυ για τα προς το ζην και για να συμβάλλω στις δαπάνες υγείας των δικών μου και δεν είχα χρόνο για συναντήσεις. Η φόρμα που έπρεπε να υποβάλω στο Hotmail ζήταγε το «προφίλ» μου. Την επόμενη μέρα απέκτησα τον πρώτο μου λογαριασμό για την πρόσβαση στο διαδίκτυο με την τότε εταιρεία Compulink κι έπρεπε κι εκεί να δηλώσω το «προφίλ». Μερικές εβδομάδες αργότερα μού τηλεφώνησε στο κινητό τηλέφωνο ένας τοπικός διαφημιστής. Επειδή κατέβαινα τότε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Ηλιούπολη, ο διαφημιστής ήθελε να μου φτιάξει το «προφίλ» μου. Σε λίγο θα αγόραζα την πρώτη μπλούζα με τη στάμπα «Όλες με θέλουν για το προφίλ μου» κατά το «Όλες με θέλουν για το κορμί μου» του μέγα σκιτσογράφου Αρκά!

Το «προφίλ», λοιπόν, αποκτούσε σιγά-σιγά χαρακτηριστικά προσωπικής ταυτότητας.[1] Όμως, μιας και ζούμε σε ανθρώπινες κοινωνίες το «προφίλ» μας γίνεται αντικείμενο «κοινωνικής κριτικής». Μειδιάτε, βλέπω, γιατί ο νους σας πάει στο «κουτσομπολιό». Στη μεταμοντέρνα μεταβιομηχανική κοινωνία κρινόμαστε με διαφορετικά κριτήρια από αυτά της βιομηχανικής. Ο εργοδότης σου ζητάει εκτός από τα τυπικά σου προσόντα να είσαι ένας πολυμήχανος Οδυσσέας για να του φέρνεις πελάτες, δουλειές και κέρδη. Δεν τον νοιάζει τώρα αν έχεις μπράτσα για να κουβαλάς το κουβά με το τσιμέντο στην οικοδομή ούτε να είσαι σβέλτος για να προλαβαίνεις την αλυσίδα παραγωγής στο εργοστάσιο. Του αρκεί πια ένα γκουγκλάρισμα στο διαδίκτυο για να βρει το «προφίλ» σου στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης. Επειδή πρόκειται κυρίως για τα στοιχεία της προσωπικής ταυτότητας που δεν εμπίπτουν στα συνήθη φυσικά χαρακτηριστικά (ηλικία, φύλο, τόπο κατοικίας και εργασίας κ.α.) αλλά για προτιμήσεις και γούστα στις διαδικασίες του ιστοτόπου κοινωνικής δικτύωσης εντάσσεται αυτό που ορίζεται ως «διαχείριση εντυπώσεων» ή προς το ελληνικότερον…“impression management”. Εκτός από τον εργοδότη σου που εισβάλλει με αυτόν τον τρόπο του στην δημόσια ιδιωτικότητά σου υπάρχουν και οι φίλοι των φίλων σου που σε περνάνε από κόσκινο για να αποφασίσουν αν θα σε κάνουν φίλο. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τα chat rooms του Web 1.0 ή με το παγκόσμιο παιχνίδι Second Life, όπου αποκτάς μια εντελώς διαφορετική ταυτότητα και, πράγματι, ζεις μια δεύτερη ζωή με τους δικούς της καημούς και τις δικές της χαρές, νέα όρια, νέες περιπέτειες, νέα όνειρα και αυταπάτες….    

Συνεχίζεται…..

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr 

http://tsakthan.blogspot.com 

http://tsakthan.wordpress.com 

http://antiracistes.wordpress.com 

http://homoecologicus.wordpress.com 

http://leftypedia.wordpress.com

http://greekunions.wordpress.com 

http://femininmasculin.wordpress.com  

http://ilioupoli.wordpress.com

http://homopolitics.wordpress.com 

http://politicalperson.wordpress.com

http://cantpaydontpay.wordpress.com

http://pringkipessa.wordpress.com 

http://redferryman.wordpress.com

http://adotoe.wordpress.com

http://easpemporiki.wordpress.com

http://www.easp.gr 

H ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Αν νομίζετε ότι η κυβέρνηση είναι αναποτελεσματική και δεν έχει ηθικό υπόβαθρο για αυτά που κάνει τότε ρίξτε την». Ευάγγελος Βενιζέλος, Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Γιώργος Αλεξιάς (2011) Κοινωνιολογία του σώματος. Από τον "άνθρωπο του Νεάτερνταλ" στον "εξολοθρευτή", Αθήνα: Εκδ. Πεδίο, σελ.: 328, τιμή: 17,91€

Το σώμα, εκτός από αυταπόδεικτο στοιχείο της υπόστασής μας, αποτελεί παράλληλα το όριο και τη δυνατότητα της δράσης και έκφρασής μας στον κόσμο και την κοινωνία. Θεωρούμε ότι γνωρίζουμε τα πάντα γι' αυτό, ταυτίζοντάς το με τον εαυτό μας. Είναι μια καθημερινότητα και μια εμπειρία τόσο άμεση και προσιτή ώστε πολλές φορές νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται καμιά περαιτέρω ανάλυσή του.

Η ανάπτυξη και υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών όμως σε μια πληθώρα φαινομένων (π.χ. θεραπεία και διαχείριση του σώματος) και μορφών επικοινωνίας και δράσης (π.χ. διαδίκτυο), καθώς και οι ραγδαίες αλλαγές στη δομή των σύγχρονων κοινωνιών επιβάλλουν πλέον την ανάλυση της διάστασης του ενεργητικού σωματοποιημένου υποκειμένου.

 Αυτή την ανάλυση επιχειρεί το βιβλίο, το οποίο περιγράφει τις βασικές θεωρίες, έννοιες και αναλυτικές κατηγορίες που δομούν σήμερα το αντικείμενο της κοινωνιολογίας του σώματος, αναδεικνύοντας παράλληλα τον δυναμικό και πολυσύνθετο χαρακτήρα του σώματος στις σύγχρονες κοινωνίες. Το ανθρώπινο σώμα αντιμετωπίζεται ως μια βιολογικο-κοινωνική υπόσταση η οποία στο πλαίσιο μιας δυναμικής διαδικασίας δεν παραμένει στατική, αλλά εξελίσσεται, σε μια πορεία που σταδιακά τείνει από το βιολογικό στο σύγχρονο δυναμικό κοινωνιο-βιολογικό, ακόμα και δυνητικοποιημένο, σώμα.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ηδονή

http://www.youtube.com/watch?v=Sg1kpREuVHM&feature=related

Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Lost Bodies

www.myspace.com/lostbodies

www.lostbodies.gr (greek only)

Ηδονή

Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών

που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.

Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα

την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 1917

ΣΙΝΕΜΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

 «ΑΓΟΡΟΚΟΡΙΤΣΟ»

Ανακαλύπτοντας τον εαυτό μας

Η παιδική ηλικία είναι μια εποχή εξερευνήσεων κι ανακαλύψεων. Είναι τότε που ανακαλύπτουμε τον κόσμο γύρω μας αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς μας.

Η 31 ετών σκηνοθέτιδα Σελίν Σιαμά με τη δεύτερη μεγάλη μήκους ταινία της «Αγοροκόριτσο» (Tomboy) μας συστήνει τη Λορ, ένα δεκάχρονο κορίτσι που θα προτιμούσε να είναι αγόρι. Είναι όμως έτσι; Στ’ αλήθεια η Λορ θα ήθελε να είναι αγόρι ή μήπως ήταν μία παρόρμηση της στιγμής και μετά δεν μπορούσε να κάνει πίσω;

Η Λορ, λοιπόν, μετακομίζει με τους γονείς της και την 6χρονη αδελφή της Ζαν σε μια γειτονιά του Παρισιού. Η εμφάνισή και το φέρσιμό της δεν θυμίζουν κορίτσι. Την πρώτη μέρα που βγαίνει στη γειτονιά γνωρίζεται με μια συνομήλική της κοπέλα, τη Λίζα στην οποία συστήνεται ως Μίκαελ. Ο Μίκαελ γίνεται σύντομα μέλος της παρέας των παιδιών, στην οποία η Λίζα είναι το μοναδικό κορίτσι. Η τελευταία μάλιστα δείχνει μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς το νέο της φίλο και ανάμεσα τους δημιουργείται ένα τρυφερό παιδικό φλερτ. Όταν η Ζαν ανακαλύπτει πως η αδελφή της παριστάνει το αγόρι, δεν την προδίδει αλλά μπαίνει μέσα στο παιχνίδι. Κι ενώ πλησιάζουν οι μέρες που θα ανοίξουν τα σχολεία, το μεγάλο μυστικό της Λορ αποκαλύπτεται. Η μητέρα της αναλαμβάνει δράση και αποφασίζει να αποκαταστήσει τα πράγματα και να αποκαλύψει στα παιδιά την αληθινή ταυτότητα της κόρης της.

Η Σελίν Σιαμά κρατά χαμηλούς τόνους, η σκηνοθεσία της είναι λιτή και δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στους χαρακτήρες της. Σκηνοθετεί με ρεαλισμό, ιδιαίτερα τις σκηνές της παρέας των παιδιών, έτσι ώστε συχνά να νομίζει ο θεατής πως πρόκειται για ντοκιμαντέρ. Το «Αγοροκόριτσο» είναι μια ταινία για την παιδική ηλικία, είναι μια νοσταλγική ματιά αλλά δεν περιορίζεται σε αυτό. Η Σιαμά «θυμάται» πως τα παιδικά χρόνια πέρα από την ανεμελιά, το παιχνίδι και τις ζαβολιές είχαν και τον βάσανο που τους αναλογεί. Και που δεν είναι άλλος από την αναζήτηση μιας θέσης στην κοινωνία των παιδιών, στην παρέα. Κι ακόμη η εξερεύνηση και η αναζήτηση της ταυτότητας και πάνω απ’ όλα αυτού που μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή, της σεξουαλικότητας. Η ίδια μάλιστα η σκηνοθέτιδα λέει: «Προσωπικά δεν θεωρώ πως η παιδική ηλικία είναι συνυφασμένη με την αθωότητα. Αντιθέτως, πρόκειται για μια περίοδο της ζωής μας με έντονη σεξουαλικότητα και γεμάτη αντικρουόμενα συναισθήματα. Μέσω της συγκεκριμένης ταινίας επιχείρησα να απεικονίσω όλη αυτή την «αναστάτωση»».

Όλα αυτά καταφέρνει να τα προσεγγίσει με τρόπο μεστό και άμεσο, με ευαισθησία και διακριτικότητα. Δεν είναι υπερβολή να σημειώσω πως το «Αγοροκόριτσο» μοιάζει βαθιά επηρεασμένο από τη νουβέλ βαγκ.

Θα πρέπει ακόμη να σταθώ στις αφοπλιστικά ώριμες ερμηνείες των δύο μικρών πρωταγωνιστριών: της Ζοέ Εράν (Λορ/Μίκαελ) και της Μαλόν Λεβανά (Ζαν). Είναι εξαιρετικές.

Βραβείο Τέντι στο Βερολίνο, Καλύτερης ταινίας στο ΚιουΦεστ της Φιλαδέλφειας, γυναικείας ερμηνείας στο ΝιουΦεστ της Νέας Υόρκης, βραβείο κοινού στο Σαν Φρανσίσκο.

Στράτος Κερσανίδης

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Oι φακές

Πάει ένας στη λαϊκή και ρωτάει:

- Τι είναι αυτό;

- Πατάτες.

- Βάλτε μου ένα κιλό, αλλά τη κάθε πατάτα σε ξεχωριστή σακούλα.

Ξαναρωτάει:

- Τι είναι αυτό;

- Ντομάτες.

- Βάλτε μου ένα κιλό, αλλά τη κάθε ντομάτα σε ξεχωριστή σακούλα.

Ξαναρωτάει:

- Τι είναι αυτό;

- Κρεμμύδια.

- Βάλτε μου ένα κιλό, αλλά το κάθε κρεμμύδι σε ξεχωριστή σακούλα.

Τέλος, ρωτάει:

- Τι είναι αυτό;

- Φακές... αλλά δεν πουλάμε!!!

---

[1] boyd, d. m., & Ellison, N. B. (2007). «Social network sites: Definition, history, and scholarship». Journal of Computer-Mediated Communication, 13(1), article 11. http://jcmc.indiana.edu/vol13/issue1/boyd.ellison.html