Αντίο Δάσκαλε - Για τον Γιώργο Παπαδημητρίου

Δυστυχώς ένας μεγάλος δάσκαλός μας, ο Γιώργος Παπαδημητρίου, “έφυγε”.

Το παρακάτω απόσπασμα από την Καθημερινή δίνει μόνο μια πρόσφατη εικόνα του εκλιπόντος:
“Σε ηλικία 65 ετών και ύστερα από μια σύντομη, αλλά και άνιση μάχη με τον καρκίνο, πέθανε προχθές στις Ηνωμένες Πολιτείες ο βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Παπαδημητρίου. Ο διακεκριμένος νομικός και ένας από τους πλέον επιφανείς καθηγητές στον τομέα του υπήρξε στενότατος συνεργάτης τόσο του κ. Γ. Παπανδρέου, όσο κυρίως του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη τον οποίο μάλιστα και εκπροσώπησε προσωπικά την περίοδο 1999-2000 στη
συνέλευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Με σπουδές στο Αριστοτέλειο και στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, ο Παπαδημητρίου ξεκίνησε ως συνεργάτης της Ντόιτσε Βέλε, το 1975 έγινε επιμελητής στην έδρα του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής
Θεσσαλονίκης και το 1979 αναγορεύθηκε καθηγητής, ασκώντας παράλληλα δικηγορία. Το 1984 εξελέγη καθηγητής και πρόεδρος στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1996 ανέλαβε νομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Υπήρξε μεταξύ άλλων μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων, του Νομικού Συμβουλίου της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών και επικεφαλής της Ομάδας Εργασίας για την παρακολούθηση του Κυπριακού, εξ ου και τιμήθηκε με το παράσημο «Ανώτερος Ταξιάρχης» του Τάγματος
Μακαρίου Γ΄. Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε στους οικείους του τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος μίλησε για μεγάλη απώλεια για την Ελλάδα, τη Βουλή, την επιστήμη, και την πολιτική. Την έδρα του εκλιπόντος στο κοινοβούλιο θα λάβει ο αρχιτέκτων-μηχανικός κ. Ηλίας Μπεριάτος.”

Για μένα ήταν ο δάσκαλος εκείνος που με ενθάρρυνε να προχωρήσω θαρραλέα στα πρώτα μου βήματα στο Πολιτικό της Νομικής. Στο Συνταγματικό Δίκαιο μου ανέθεσε να εκπονήσω εργασία για την ιστορία του ελληνικού ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ την οποία παρουσίασα ενώπιον ενός ακροατηρίου κατά πλειοψηφία ΟΝΝΕΔΙΤΙΚΟΥ στο αμφιθέατρο Τριανταφυλλοπούλου (όσοι το γνωρίζουν ξέρουν τι χάος είναι αυτό) λίγο μετά τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα από το δεξιό παρακράτος. Λίγες ημέρες αργότερα μου έδωσε συνένεντευξη για την εφημερίδα ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ
που βγάζαμε τότε στις τράπεζες και αφορούσε την αποδόμηση του
εργατικού και συνδικαλιστικού δικαίου που επιχειρούσε τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στις πρυτανικές του 1994 τον υποστηρίξαμε εναντίον του εκλεκτού της Δεξιάς. Θυμάμαι τον αγώνα εναντίον του νόμου Σουφλιά αλλά και την υπεράσπισή μας απέναντι όταν τα ΜΑΤ χτυπούσαν κόσμο έξω από τη Νομική και έριχναν δακρυγόνα μέσα στο κτήριο ήρθε αμέσως και παρενέβη ώστε να σταματήσει η καταστολή των διαδηλωτών/τριων, τις μάχες για την
συνταγματική υπεράσπιση του δικαιώματος του ΛΕΥΚΟΥ ψηφοδελτίου όταν όλοι σιωπούσαν.

Αυτά πρέπει να θυμόμαστε και να υπερασπίζουμε.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ



Επίσης ο καλός φίλος Νάσος Θεοδωρίδης μου έστειλε το παρακάτω μήνυμα:



Κι εμάς τους αντιρρησίες συνείδησης μας βοήθησε πάρα πολύ με τη συμβολή του στη θέσπιση της εναλλακτικής θητείας, συγκρουόμενος με κατεστημένες συνταγματικές αντιλήψεις που μιλάγανε για δήθεν “αντισυνταγματικό μέτρο”.

Παραθέτω το δελτίο τύπου που βγάλαμε σήμερα ως Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης.

Νάσος.

“Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για το θάνατο του Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπαδημητρίου.

Ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος στάθηκε πάντα στο πλευρό αυτών
που αγωνίζονται για την προστασία και τη διεύρυνση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είχε πάντα μια επιστημονικά τεκμηριωμένη διασταλτική ερμηνεία να αντιτάξει στις τυπολατρικές και στενόμυαλες προσεγγίσεις των συνταγματικών κειμένων, προσφέροντας την απαραίτητη νομική θεμελίωση για κάθε διεύρυνση των ατομικών ελευθεριών.

Ήταν από τους πρώτους που τάχθηκαν υπέρ της αναγνώρισης του
Δικαιώματος στην Αντίρρηση Συνείδησης από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, και η συμβολή του στην αναγνώρισή του, στη θέσπιση της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας και της συνταγματικής της κατοχύρωσης υπήρξε καθοριστική.

Η θαρραλέα του φωνή θα λείψει σε όλους. Ο Σύνδεσμος
Αντιρρησιών Συνείδησης εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του εκλιπόντος.”

Διαδήλωση αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα-Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 6:00μμ Προπύλαια

http://diktio.org/anakoinwseis2.php?id=798

Ανυποχώρητα στο πλευρό της Κωνσταντίνας Κούνεβα


Την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου στις 6:00 στα Προπύλαια, η Πρωτοβουλία
Πρωτοβάθμιων Σωματείων οργανώνει διαδήλωση αλληλεγγύης στην
Κωνσταντίνα Κούνεβα. Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά
Δικαιώματα συμμετέχει στην κινητοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων για
να ενώσει τη φωνή του με όσες και όσους στέκονται ανυποχώρητα στο
πλευρό της Κωνσταντίνας Κούνεβα, με όσες και όσους επιμένουν ότι αυτό
το έγκλημα δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο και ότι η εργοδοτική
τρομοκρατία δεν πρέπει να περάσει.
Σχεδόν δύο μήνες μετά την κτηνώδη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι
ενάντια στην Κωνσταντίνα, δεν έχει γίνει τίποτα για να βρεθούν οι
φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος. Η απραξία των αστυνομικών
και δικαστικών Αρχών γίνεται ακόμα πιο προκλητική μετά τις αποκαλύψεις
ότι η Κωνσταντίνα είχε επανειλημμένα δημόσια καταγγείλει ότι δεχόταν
απειλές που σχετίζονταν με τη συνδικαλιστική ιδιότητα της.
Υπενθυμίζουμε ότι η Κωνσταντίνα είναι γραμματέας του Παναττικού
Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων και υπάλληλος της
εταιρίας Οικομέτ (ιδιοκτησίας του στελέχους του ΠΑΣΟΚ Νικήτα
Οικονομάκη). Η ΟΙΚΟΜΕΤ είναι υπεργολάβος καθαριότητας στον ΗΣΑΠ.
Επιπλέον, το σύγχρονο δουλεμπόριο των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων καλά
κρατεί. Με την πολιτική καθοδήγηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καθώς και με τις
ευλογίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, χιλιάδες εργαζόμενοι και
εργαζόμενες βρίσκονται σε διαρκή ομηρία από μια αδηφάγο εργοδοσία που
συσσωρεύει κέρδη λεηλατώντας ανθρώπινες ζωές. Η δολοφονική επίθεση
εναντίον της Κωνσταντίνας είναι ίσως το πιο ακραίο (αλλά σε καμιά
περίπτωση μεμονωμένο) παράδειγμα των μέσων που χρησιμοποιούνται για να
διαιωνίζεται το σύγχρονο δουλεμπόριο.
Ανυποχώρητα, λοιπόν, στο πλευρό της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Πρέπει να
συνεχίσουμε να βγαίνουμε στο δρόμο για να στείλουμε το μήνυμα ότι η
Κωνσταντίνα δεν πρόκειται ποτέ να μείνει μόνη και ότι η εργοδοτική
τρομοκρατία δεν θα περάσει. Για να απαιτήσουμε την τιμωρία των φυσικών
και ηθικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης. Για να διεκδικήσουμε να
πάρει τέλος το σκλαβοπάζαρο των ενοικιαζόμενων εργαζομένων στο δημόσιο
και παντού. Στο δρόμο, λοιπόν, γιατί όταν τα βάζουν με μία από εμάς τα
βάζουν με όλες και όλους μας!


Αθήνα 17/2/2009


Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Ακροβατώντας στα όρια...

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει...
-
Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το'βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να'ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος...
-
Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που'χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου...


"Ο Ακροβάτης" , Χαΐνηδες
Στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας προσκαλεί στην εκδήλωση
«ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ –
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ»
που θα γίνει την ΚΥΡΙΑΚΗ 15/2/2009.

Θα προβληθεί η ταινία ΣΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
του Θανάση Παπακώστα (ΕΛΛΑΔΑ, 2007, 95΄)


Η εκδήλωση θα γίνει την Κυριακή 15/2/2009 στις 8:00 μ.μ
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων
του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
21 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Τι κατέρρευσε το 1989;

ΤΙ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΤΟ 1989;

Η ιστορία είναι πανούργα και καπριτσόζα. Η Σοβιετική Ένωση που σταμάτησε το Ναζισμό στο Στάλινγκραντ και τον έστειλε στα «χρονοντούλαπα» της ιστορίας, σήμερα αντιμετωπίζει το εθνικοσοσιαλισμό ως ένα ενδεχόμενο της προοπτικής της. Ο Πούτιν και η νεολαία του που ονομάζεται NASHI δημιουργούν αυτή την προοπτική. Πώς έφτασαν τα πράγματα ως εδώ; Τι ήταν αυτό που κατέρρευσε πριν από 20 χρόνια, το 1989, και άνοιξε το δρόμο για το εθνικιστικό Πουτινικό κράτος;

Διατυπώθηκαν πολλές θεωρίες για την ΕΣΣΔ και τους δορυφόρους της. Άλλοι την αποκάλεσαν «εκφυλισμένο εργατικό κράτος» γιατί δεν είχε λάβει χώρα παλινόρθωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής ενώ ο οικονομικός προγραμματισμός και η εθνικοποιημένη βιομηχανία ήταν ακόμη σε εφαρμογή. Όμως, το κράτος βρισκόταν υπό τον έλεγχο της γραφειοκρατικής κάστας της οποίας τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα ήταν αντίθετα με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. O Λέων Τρότσκι θεωρούσε ότι η γραφειοκρατία είχε αποκτήσει πρωτόγνωρο βαθμό ανεξαρτησίας από την κυρίαρχη τάξη. Η γραφειοκρατία λαμβάνει αστικά χαρακτηριστικά χωρίς να υπάρχει στο πλάι της εθνική αστική τάξη. Είναι με την έννοια αυτή, συνεχίζει ο Τρότσκι, «το μοναδικό προνομιούχο και διευθντικό στρώμα της Σοβιετικής κοινωνίας». Ως συνέπεια, η πολιτική επανάσταση υπέρ της συνέχισης της επαναστατικής πολιτικής και την ανατροπή της γραφειοκρατικής εξουσίας ήταν η πρόταση του Τρότσκι και μιας μερίδας των οπαδών του. Για τον ίδιο αυτή η επανάσταση ήταν αναπόφευκτη. Μετά το θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν στην ΕΣΣΔ επικράτησε μια πιο τεχνοκρατική γραφειοκρατική κάστα που επιδίωκε τον εκσυγχρονισμό αυτού του συστήματος. Η κριτική του Μάο Τσε Τουνγκ και του Κινέζικου ΚΚ προς την ΕΣΣΔ ήταν έντονη. Οι σινοσοβιετικές σχέσεις πέρασαν από 40 τρικυμιώδη κύματα με αποκορύφωμα την εποχή της Πολιτιστικής Επανάστασης που αναδείκνυε μια διαφορετική επαναστατική προοπτική καθώς αναγνωριζόταν ότι η πάλη των τάξεων συνεχίζεται στα πλαίσια του σοσιαλισμού. Κατά τη Μαοϊκή κριτική, η ΕΣΣΔ είχε περάσει στον έλεγχο μιας νέας καπιταλιστικής τάξης, που οφείλεται στην επικράτηση των «χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών». Η μαοϊκή κριτική, αν και άστοχη καθώς ελάχιστη ήταν η κριτική της σταλινικής πολιτικής που επί της ουσίας την αντιπαρέθετε ως δείγμα σοσιαλιστικής οικοδόμησης, έθεσε το θέμα της «καπιταλιστικής επανόρθωσης» και της έννοιας μιας «νέας αστικής τάξης».

Στην αντίπερα όχθη, αυτή των επιγόνων του τροτσκιστικού κινήματος, ένας σημαντικός στοχαστής αγωνιστής, ο Τόνι Κλιφ έθετε θέμα δημιουργίας ενός «κρατικού καπιταλισμού» στην ΕΣΣΔ. Το βασικό κριτήριό του ήταν ποιος κατέχει τον έλεγχο της οικονομίας μέσω της διοίκησης των εργοστασίων. Στην πρώτη φάση, υποστηρίζει, την διαχείριση των εργοστασίων την είχαν τα συνδικάτα που σε συνδυασμό με τους εκπρόσωπους του Μπολσεβίκικου κόμματος, των εργοστασιακών επιτροπών και με τον τεχνικό διευθυντή. Το 1937 όταν είχε επικρατήσει οριστικά η διευθυντική τάξη σε συμμαχία με τους στρατιωτικούς και την ανώτερη κάστα των κομματικών στελεχών καταργήθηκε επίσημα η εργατική διαχείριση και αυτή ανατέθηκε στους διευθυντές. Τέλος, εκτός από την κατάργηση της δημοκρατίας η κυρίαρχη τάξη επέβαλε την υποταγή κάθε σχεδίου ανάπτυξης στην κεφαλαιακή συσσώρευση της βιομηχανίας και του στρατιωτικού-πολεμικού τομέα τσακίζοντας τη λαϊκή κατανάλωση. Τη συζήτηση προχώρησαν τα μέλη του ΣΚΜΒ Adam Buick και John Crump που ανέπτυξαν δημιουργικά προηγούμενες απόπειρες να συγκροτηθεί μια θεωρία του κρατικού καπιταλισμού.

Οι S. Resnick και R.Wolff χρησιμοποιούν την Αλτουσεριανή έννοια του «επικαθορισμού» για να μας υπενθυμίσουν ότι όλες οι πλευρές της κοινωνίας διαμορφώνουν τις άλλες και διαμορφώνονται από αυτές. Προωθούν μια μη ντετερμινιστική μαρξιστική ανάλυση και αρνούνται εμφατικά την απόλυτη αναγωγή της πολιτικής και της κουλτούρας στην οικονομική βάση και τη λογικά του «ιστορικά αναπόφευκτου». Θεωρούν ότι κάθε κοινωνία κρίνεται από το είδος των μηχανισμών και διαύλων μέσω των οποίων γίνεται η παραγωγή, ιδιοποίηση και διανομή του υπερπροϊόντος και τα ερωτήματα που θέτουν προς απάντηση είναι τα εξής: ποιος επιτελεί την αναγκαία εργασία και την υπερεργασία, ποιος λαμβάνει το παραγόμενο πλεόνασμα μια ποιος το διανέμει και σε ποιους; Οπότε, κομμουνιστική είναι μια ταξική δομή εάν και όταν οι άνθρωπο που συλλογικά παράγουν το πλεόνασμα είναι ταυτόχρονα αυτοί που συλλογικά το ιδιοποιούνται και το διανέμουν. Απέρριψαν, έτσι, τις εκδοχές -μαρξιστικές και αστικές- εκείνες που απέδιδαν πρωτεύοντα ρόλο στο είδος της άσκησης της εξουσίας ή στο είδος της νομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Υποστήριξαν ότι: 1) ότι ένα ιδιαίτερο είδος καπιταλιστικής ταξικής δομής αποτελούσε το πραγματικό ταξικό περιεχόμενο του Σοβιετικού «σοσιαλισμού» και (2) ότι ο κομμουνισμός απαντήθηκε μόνο σε πολύ περιορισμένα και υποδεέστερα πεδία της Σοβιετικής οικονομίας και έλαβε τη μορφή ενός κομμουνιστικού τύπου ταξικής δομής. . Παρά το γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της ΕΣΣΔ συνυπήρχαν μορφές διανομής του υπερπροϊόντος που είτε ανάγονταν στην «αρχαία», τη φεουδαρχική, είτε στην καπιταλιστική, τη σοσιαλιστική και την κομμουνιστική οικονομία, οι συγγραφείς διακρίνουν την προ της σοβιετικής επανάστασης περίοδο και την μετά το 1989 μεταβατική περίοδο ως καθαρά καπιταλιστικές ενώ την ενδιάμεση περίοδο την θεωρούν κρατικό-καπιταλιστική, παρά την αλλαγή των πολιτικών ελίτ που κυβερνούσαν κάθε φορά.

Εν κατακλείδι, οι Resnick και Wolff μας επισημαίνουν ότι στην μετά την κατάρρευση στη Ρωσία «για μια ακόμη φορά, δεν υπάρχει καμιά αντίληψη των τάξεων με την έννοια της υπερεργασίας.» Χωρίς αυτή, τονίζουν πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη διορατικότητα για να υποθέσει κανείς το πώς η μετασοβιετική κοινωνία θα κατανοήσει και θα αντιδράσει όταν η πρώτη μεγάλη κρίση πλήξει την ιδιωτική καπιταλιστική οικονομία της. Από τη μια πλευρά, πολλοί θα απαιτήσουν τότε μια «θεμελιακή» αλλαγή τέτοια που θα μπορεί να επιτρέψει σε μια Ρωσική ομοσπονδία να κατευθύνει το εκκρεμές πίσω σε ένα φιλελεύθερο ή αριστερό κρατικά διευθυνόμενο ιδιωτικό καπιταλισμό ή ίσως ακόμη πιο πέρα σε έναν κρατικό καπιταλισμό. Από την άλλη πλευρά, πολλοί μπορεί να απαιτήσουν ένα δεξιό κρατικά κατευθυνόμενο ή ακόμα και φασιστικό κρατικό καπιταλισμό. Σε κάθε περίπτωση, μια μετάβαση από τον ιδιωτικό πίσω προς τον κρατικό καπιταλισμό θα γίνει αντίθετα αντιληπτή ως μια “θεμελιώδης” αλλαγή από ένα κοινωνικό σύστημα σε ένα άλλο.

Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com

Βιβλιογραφικές παραπομπές

Λέων Τρότσκι (1936/1984) Προδομένη Επανάσταση: Τι είναι και πού πάει η Σοβιετική Ένωση, (μτφρ. Παντελής Πουλιόπουλος). Αθήνα: Εκδ. Αλλαγή
Για μια εξαιρετική παρουσίαση των σταδίων ανάπτυξης των θεωριών για την γραφειοκρατία και τον κρατικό καπιταλισμό, βλ. Μελίνα Σεραφετινίδου (2003) Το φαινόμενο της γραφειοκρατίας: Η θεωρητική συζήτηση. Αθήνα: Εκδ. Gutenberg. Βλ. επίσης Τόνι Κλιφ (2005) «Κρατικός Καπιταλισμός στη Ρωσία». Αθήνα: Εκδ. Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο.
Buick Adam and John Crump. (1986) State capitalism: The Wages System Under New Management. Houndmills, Basingstoke, Hampshire: Macmillan. Βλ. επίσης Pannekok Anton (1950) Workers Councils. Dunayevskaya, Raya 1941 [1992] “The Union of Soviet Socialist Republics is a Capitalist Society” συλλογικό The Marxist-Humanist Theory of State Capitalism. Chicago: News and Letters. Pollock, Friedrich. (1941 [1978]) “State capitalism: its possibilities and limitations” στο Andrew Arato and Eike Gebhart (eds), The Essential Frankfurt School Reader. New York: Urizen Books, σελ. 71-94. Για την ιστορική εξέλιξη των θεωριών και των απόψεων των τροτσκιστών σχετικά με τον «κρατικό σοσιαλισμό», βλ. Alexander Robert (1991) International Trotskyism, 1929-1985: A Documented Analysis of the Movement. Durham, NC: Duke University Press.
Οι συγγραφείς αναπτύσσουν ακόμη περαιτέρω τις προγενέστερες συζητήσεις. Βλ. επίσης Pannekok Anton (1950) Workers Councils. Dunayevskaya, Raya 1941 [1992] “The Union of Soviet Socialist Republics is a Capitalist Society” συλλογικό The Marxist-Humanist Theory of State Capitalism. Chicago: News and Letters. C.L.R. James Raya Dunayevskaya & Grace Lee (1950/1986). State Capitalism and World Revolution, Chicago: Charles H. Kerr Publishing Company http://www.marxists.org/archive/james-clr/works/1950/08/state-capitalism.htm. Pollock, Friedrich. (1941 [1978]) “State capitalism: its possibilities and limitations” στο Andrew Arato and Eike Gebhart (eds), The Essential Frankfurt School Reader. New York: Urizen Books, σελ. 71-94. Για την ιστορική εξέλιξη των θεωριών και των απόψεων των τροτσκιστών σχετικά με τον «κρατικό σοσιαλισμό», βλ. Alexander Robert (1991) International Trotskyism, 1929-1985: A Documented Analysis of the Movement. Durham, NC: Duke University Press. Επίσης: Μπεττελέμ Σαρλ (2005) Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ. 3 τόμοι, Αθήνα: Εκδ. Κέδρος.
Resnick Stephen και Wolff Richard (2002) Class Theory and History: Capitalism and Communism in the USSR. New York and London: Routledge [ελληνική έκδοση Stephen A. Resnick and Richard D. Wolff (2005) Ταξική θεωρία και ιστορία: Καπιταλισμός και κομμουνισμός στην ΕΣΣΔ (μτφρ. Βίκτορας Τσακίρης και Θανάσης Τσακίρης) Αθήνα: Εκδ. Ελληνικά Γράμματα.]
Κριτική παρουσίαση, βλ. Οικονομάκης Γιώργος (2008) «Ζητήματα (κριτικής της) Πολιτικής Οικονομίας (Με αφορμή το: S. A. Resnick & R. D. Wolff, Ταξική θεωρία και ιστορία: Καπιταλισμός και Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ)», μέρος Α και Β σε περιοδικό Θέσεις Νο. 102 και 103.

Κυριακάτικο ξύπνημα 8/2/2009

Κυριακάτικο ξύπνημα Νο. 9
8/2/2009


Είναι αργά για δάκρυα

Την Κυριακή αυτή κάτι μου λείπει. Όχι, δε θα τραγουδήσουμε παλιό τραγούδι του νέου κύματος με τον Πουλόπουλο. Μου λείπει, μάλλον, η διάθεση να «κατανοήσω» (σπάνιο αυτό, να ξέρετε) τον κύριο Δήμαρχο που εξέλεξε ο ΣΥΝ στην Κερατέα και μας έκανε να νοιώθουμε και δαρμένοι και…κερατάδες. Με τι μούτρα θα βγούμε τώρα στην κοινωνία να ζητήσουμε την ψήφο της; Μα καλά, ψυχομετρικό τεστ δεν του έκανε κανείς το 2006; Σε μια περιοχή που παραδοσιακά κατοικείται από απόγονους Αρβανιτών ο κύριος Δήμαρχος προέβη σε συνδιοργάνωση εκδήλωσης για την πολυπολιτισμικότητα με τους νεοφασίστες; Συγνώμη, αλλά κάτι τέτοιο ξεπερνάει τα όρια όχι μόνο της δικής μου φαντασίας αλλά και παλιών συντρόφων που καταλήξανε στη δεξιά (ας πούμε την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά). Κατά τα άλλα, ο Λυκούδης δηλώνει στον Κόσμο του Επενδυτή ότι «μετατρεπόμαστε σε κόμμα ‘αριστερής’ ιδεολογικής καθαρότητας». Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό έπρεπε να είχε γίνει δεκαετίες τώρα κι όχι τώρα που είναι μάλλον αργά για δάκρυα.

Flash point για αριστερούς/ές

Σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από τον πάντοτε εμπνευσμένο «ελεύθερο σκοπευτή» του Κόσμου του Επενδυτή. Εσείς αλλάξτε τις λέξεις «κοινωνία», «γενιές», «τάξεις» με άλλες που να βασίζονται στις εμπειρίες σας από τη βιωμένη σας ιστορία στην αριστερά. «ΕΧΕΙ ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΕΙ πολλή εύφλεκτη ύλη, πολύς θυμός, πολλή οργή στη μοριακή δομή της κοινωνίας. Στρώματα αδικημένα, γενιές χαντακωμένες, τάξεις ριγμένες, προσδοκίες διαψευσμένες. Ανεπαισθήτως, υποσυνειδήτως, όλοι τους αναθεωρούν τις πολιτικές, κοινωνικές και ιδεολογικές βεβαιότητες που αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές στη φάση της ‘θηριώδους’ υπερανάπτυξης και αποδεικνύονται καταστροφικές στη βάση της ιλιγγιώδους προσγείωσης. Το flash point της κοινωνίας έχει πέσει επικίνδυνα χαμηλά. ‘Αυτό δεν θα τ’ αγγίξετε. Είναι από εύφλεκτο εγώ. Θα ας τινάξει όλους στον αέρα μου», που θα έλεγε κι η Δημουλά».

Να 'μαθε και το "Θου Κύριε";
Μόλις τώρα μου ήρθε το εξής ηλεκτρονικό μήνυμα από γλωσσολογική λίστα: «Η Ευγενία Μανωλίδου στο αποψινό (7/2/2009) "Life Style" του "Alter": "Ο Περσέας (σ.σ.: ο γιος της Μανωλίδου και του βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. Αδ. Γεωργιάδη) είναι 3,5 χρονών και μιλά αρχαία ελληνικά." [Τ' όνομα του Γεωργιάδη το 'κοψα επίτηδες ("Αδ."), για να γλιτώσω τη γενική!]». Ο τίτλος της παραγράφου είναι και ο τίτλος του ηλεκτρονικού μηνύματος
.
Ἐν τῷ κρατῆρι βρέμει ὁ λόγος

Και μια έκπληξη. Αν μπορέσετε να το ανοίξετε, θα ακούσετε και θα διαβάσετε τη Διεθνή στα…Αρχαία Ελληνικά (στην Αττική διάλεκτο): http://www.prato.linux.it/~lmasetti/antiwarsongs/canzone.php?id=2003&lang=en#agg5237

TÔN ERGATÔN HAĬSMA DIETHNES
hypò toû Eugenéiou Pottiér kaì toû Pétrou Degéitēr sympoiethén

Stête, tês gês ô hypotartárioi,
stête, tês péinēs ô erétai
en tôĭ kratêri brémei ho lógos
aphîktai hē ékrēxis hē teleutâia.
Tòn parelthónta khrónon khrê aphanîsai
ô doúlōn ókhloi stête, stête
metathemelioûtai ho kósmos
ant'oudenòs genoûmen tò pân.

Eis tòn teleutâion agôna
synenoûmeth' hōst' áurion
tôĭ Háĭsmati tôĭ Diethnêi
synenôĭntai hoi anthrōpoi
Eis tòn teleutâion agôna
synenoûmeth' hōst' áurion
tôĭ Háĭsmati tôĭ Diethnêi
synenôĭntai hoi anthrōpoi

Έτσι, λοιπόν, θα είναι έτοιμα τα σημερινά 3,5χρονα των νέων του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπαρατεθούν στον Περσέα Γεωργιάδη, του Αδώνιδος και της Ευγενίας, εκεί γύρω στο 2020!!!


Θανάσιμη Έλξη

Ο Κουβέλης χτυπάει πάντα δυο φορές εν όψει διαρκούς συνεδρίου: «Ψήφο εμπιστοσύνης στο ΠΑΣΟΚ…αλλά με δεσμεύσεις προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας.» έτσι τιτλοφορείται η συνέντευξη στον Βασίλη Σκουρή της Real News. Ο τίτλος αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό στο περιεχόμενο της συνέντευξης.
«Ερ: Ψήφο ανοχής λέτε; Απ: Θα πρέπει όλα να εξετασθούν. Και ψήφος ανοχής και ψήφος εμπιστοσύνης, αλλά πάντοτε σε συνάρτηση με τα δεδομένα εκείνης της στιγμής και πάντοτε αναφορικά και σε σχέση με στοιχεία δεσμεύσεων προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας». Άρα έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ «καιροσκοπισμού» και «οπορτουνισμού». Φίνα.

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόννα Τζούλια…

Και λέει με μια γλυκιά φωνή τα παρακάτω λόγια: «Ερ: Συμφωνείτε με τον Λ. Κύρκο ότι ο ΣΥΝ χάνει τη φυσιογνωμία του ως κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς; Απ: Είναι δυνατό να χάσει πολλά από τα βασικά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά. Ακριβώς και γι’ αυτό το λόγο η επιμονή μας αναφέρεται στο να είναι συνεχώς παρών ο ανανεωτικός και ριζοσπαστικός χαρακτήρας του κόμματος». Και πώς κατοχυρώνεται κάτι τέτοιο; Μα με τι άλλο από τη δεύτερη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο και την τήρηση των παγιωμένων ισορροπιών: «Ερ: Στο ευρωψηφοδέλτιο στις δύο πρώτες θέσεις, στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ; Απ: Έχω τη γνώμη ότι θα πρέπει να διαμορφωθεί με τρόπο που θα δίνει βέβαια τη δυνατότητα έκφρασης όλων των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν θεωρώ ότι οι δύο πρώτες θέσεις πρέπει να αναφέρονται σε στελέχη του ΣΥΝ. Ερ: Δηλαδή στον κ. Χουντή και στον κ. Παπαδημούλη; Απ: Ακριβώς.» Έτσι ώστε να μη μείνει καμία αμφιβολία. Ούτε καν τα λέω στην πεθερά για να τα ακούει η νύφη.

Ρίξε στο κορμί μου … μπόινγκ να πυρποληθώ
Στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, εκτός από τη δημοσκόπηση που μας δίνει μεταξύ 7,8% και 9,2%, δεν γράφεται τίποτε περί ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, οπότε ια αναφερθούμε σε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ, που αναφέρεται στις μεταπτυχιακές φοιτήτριες που τραγουδούν σε νυχτερινά κέντρα και μπουζουκτσίδικα για να πληρώσουν τα δίδακτρα της ελληνικής δωρεάν παιδείας. Πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσουμε ότι τα δίδακτρα μπορεί να φτάσουν και να συγκλίνουν με τα ευρωπαϊκά σε ορισμένα ΠΜΣ όπως αυτά του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθήνας ή του Πανεπιστήμιου Πειραιά. Δεύτερον, το ρεπορτάζ ξεκινάει από τα στοιχεία της σχετικής έρευνας που διενέργησε το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι 70% των φοιτητών/τριών ασχολούνται σε κάποια εργασία παράλληλα με τις σπουδές τους. Εξ αυτών το 48% δεν απασχολείται σε αντικείμενο σχετικό με τις σπουδές τους. Ερωτώ κατά πόσο στην περίπτωση αυτή ομιλούμε περί εθελουσίας ή αναγκαστικής επισφαλείας; Ο ψυχολόγος Χρίστος Βίλδος τονίζει στους δημοσιογράφους ότι είναι «θετικό βήμα διότι γίνονται ενεργοί πολίτες κι επιλέγουν να βασιστούν στις δυνάμεις τους». Από τις φοιτήτριες που απάντησαν, άλλες είναι τραγουδίστριες σε μπουζουκτσίδικα και απολαμβάνουν την τρελή αγάπη που εκδηλώνουν γι’ αυτές οι φανατικοί θαυμαστές τους (μία εξ αυτών δηλώνει πτυχιούχος Θεολογίας) και άλλες δουλεύουν ως μπαργούμεν (εξελληνίζω μόνο τη γραφή γιατί θα με μαλώσει ο Άδωνις Γεωργιάδης λες και είμαι ο Περσέας και θα με καρφώσει η Μανωλίδου στο φιλοθεάμον κοινό της). Μία εκ των τελευταίων δηλώνει ότι οι φανατικοί πελάτες της την αποκαλούν λόγω του κορμιού της…Ελ.Βενιζέλος. Το ρεπορτάζ, όμως, δεν μας λέει τι κάνουν οι άρρενες φοιτητές για να πληρώσουν τα δίδακτρά τους;

Εδώ σταματάμε για σήμερα. Δεν είχε πολύ ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι πράκτορες του ιμπεριαλισμού και του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου άρχισαν να εφαρμόζουν την άλλη στρατηγική, αυτή της απόκρυψης πληροφοριών. Διαβάστε το σημαντικό έργο του Στήβεν Λιουκς «Εξουσία. Μια ριζοσπαστική θεώρηση» (Εκδ.Σαβάλας, 2007).
Ο Lukes υποστηρίζει ότι η εξουσία έχει τρία πρόσωπα, δηλαδή ότι οι κυβερνήσεις ασκούν έλεγχο πάνω στους πολίτες με τρεις τρόπους. Η πρώτη είναι η εξουσία λήψης αποφάσεων. Η δεύτερη είναι η εξουσία της διαδικασίας μη λήψης αποφάσεων και η τρίτη είναι η ιδεολογική εξουσία. Η πρώτη είναι η πιο δημόσια από τρεις μορφές και είναι αυτή στην οποία στηρίζονται οι πλουραλιστές για να αναπτύξουν τη δική τους θεωρία, την οποία επικρίνει ο Lukes. Η εξουσία είναι η δυνατότητα λήψης αποφάσεων. Ο τόπος στον οποίο ενοικεί η εξουσία είναι οι επίσημοι θεσμοί. Μέτρο της αξιολόγησης της εξουσίας είναι το αποτέλεσμα της λήψης αποφάσεων από αυτούς που τους λαμβάνουν στο πλαίσιο των θεσμών. Ο πλουραλισμός, επί της ουσίας, είναι απολογητικός για τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του φιλελευθερισμού που υποστηρίζουν ότι οι κυβερνήσεις τους λειτουργούν σε κατάσταση πλήρους διαφάνειας, διαβούλευσης και συνεργασίας με τα αντιπολιτευόμενα κόμματα τις βασικές ομάδες συμφερόντων που αποδέχονται το πολιτικό και κοινωνικο-οικονομικό σύστημα. Η δεύτερη μορφή εξουσίας είναι αυτή της κυβέρνησης να ελέγχει τον κατάλογο των πολιτικών θεμάτων αποκλείοντας έτσι κάθε συζήτηση για «ακανθώδη» θέματα που δεν θεωρεί ότι πρέπει να μπαίνουν σε δημόσια συζήτηση, π.χ. στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σε βασικές φιλελεύθερες δημοκρατίες (π.χ. ΗΠΑ, ΟΔΓ, και Ελλάδα για να μη ξεχνιόμαστε) απαγορευόταν, συχνά και δια νόμου, οποιαδήποτε συζήτηση περί κομμουνισμού. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα συνέβαινε στην περίπτωση έγκρισης του απορριφθέντος «ευρωσυντάγματος» που ουσιαστικά προέβλεπε τη νομοθετική κατοχύρωση του καπιταλισμού ως του επίσημου οικονομικού συστήματος της ΕΕ και θα δυσκόλευε εξαιρετικά την όποια συζήτηση περί ενός άλλου οικονομικού συστήματος που θα έθετε σε κίνδυνο την «οικονομία της αγοράς» και των «επιχειρηματικών κερδών». Στη δεύτερη μορφή της εξουσίας σημαντικός είναι ο ρόλος της ανεπίσημης επιρροής που ασκείται πέραν του ρόλου των επίσημων θεσμών. Η επιρροή δεν είναι η μοναδική τεχνική αλλά περιλαμβάνονται το δέλεαρ, το κίνητρο, η πειθώ, η χειραγώγηση και η αυθεντία, ο εξαναγκασμός και η άμεση βία. Η τρίτη μορφή εξουσίας, η ιδεολογική, είναι ο επηρεασμός των σκέψεων και των επιθυμιών των ανθρώπων, η διαμόρφωση προτιμήσεων μέσω αξιών, νορμών και ιδεολογιών. Κάθε κοινωνική αλληλεπίδραση ενέχει εξουσία καθώς οι ιδέες είναι που επενεργούν πίσω από κάθε στοιχείο της γλώσσας και της δράσης.

Όταν έκλαψε ο Γιώργος

ΚΑΠΟΤΕ ΚΛΑΙΝΕ ΚΙ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ

Πριν από ένα χρόνο ένα «σκανδαλάκι» έλαβε χώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ένας Εργατικός βουλευτής, ο Σαδίκ Χαν, επισκέφτηκε έναν κρατούμενο σε μία φυλακή και λίγες ημέρες αργότερα ανακαλύφθηκε ότι το κινητό του παρακολουθείτο και καταγράφηκαν οι συνομιλίες του από την αστυνομία. Όμως, η δημοσιότητα που πήρε το σκάνδαλο οφειλόταν σε λάθος λόγους. Εξανέστησαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι που τέθηκε υπό παρακολούθηση ένας βουλευτής, δηλαδή, όπως ειπώθηκε και γράφτηκε, γιατί αμφισβητήθηκε η πολιτική θέση ενός «αξιότιμου μέλους της κοινωνίας». Ένα «αξιότιμο μέλος» της κοινωνίας, λοιπόν. Κανείς δεν σκέφθηκε να θέσει θέμα «ατομικής ελευθερίας» και «απορρήτου της συνομιλίας» για όλους και όλες. Το μόνο που τους ένοιαξε ήταν μην τυχόν θιχτεί η ιεραρχία της βρετανικής κοινωνίας. Πόσο μάλλον που επρόκειτο για κυβερνητικό βουλευτή.

Κάτι χιλιάδες μίλια βορειότερα, στην πάλαι ποτέ πιο ανθρώπινη από πλευράς κοινωνικής ανάπτυξης και κράτους πρόνοιας χώρα της Ευρώπης, η κυβέρνηση έπεσε λόγω της εξέγερσης των λαϊκών μαζών για την ανικανότητά της να διαχειριστεί την οικονομική κρίση. Εκεί ρίχτηκαν δακρυγόνα και χημικά από την αστυνομία για πρώτη φορά εδώ και 60 χρόνια!!! Έσπασαν και μερικά τζάμια αλλά δεν υπήρξε η συνηθισμένη υστερία των ΜΜΕ και των συντηρητικών και των κίτρινων εφημερίδων.

ΚΛΑΨΕ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Στο πιο νότιο άκρο της Ευρωπαϊκής ηπείρου ρίχτηκαν, για άλλη μια φορά, τόνοι χημικών και δακρυγόνων, αυτή τη φορά εναντίον της περήφανης Κρητικής αγροτιάς με διαταγή του σύντεκνού τους αναπληρωτή υπουργού υπεύθυνου για τη…δημόσια τάξη. Σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σήκωσε ουρανομήκεις κραυγές γιατί την ώρα που ο αρχηγός του πήγε να επισκεφτεί τους πάλαι ποτέ ψηφοφόρους του αγρότες οι αστυνομικοί έριξαν δακρυγόνα και χημικά, παρ’ όλο που είχε εγκαίρως ειδοποιηθεί ολόκληρη η ιεραρχία του υπουργείου και της αστυνομίας του για την πρόθεσή του και την άφιξή του. «Δεν ντρέπεστε να ρίχνετε δακρυγόνα σε αρχηγό πολιτικού κόμματος;» άρχισαν να κράζουν οι «γνωστοί-άγνωστοι» κόρακες των μήντια. Και να η φωτογραφία με το δάκρυ του αρχηγού. «Θαύμα-θαύμα» άρχισαν να φωνάζουν οι πιστοί, «δάκρυσε η εικόνα» του Αγίου που θα σώσει το ποίμνιό του από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Οι πιστοί του θα τρώνε στη μάπα τα χημικά και τα δακρυγόνα. Χαλάλι του, όμως,, γιατί ο αρχηγός πρέπει να είναι σιδερένιος – δυνατός για να ξαναφέρει τους ποιμένες στην εξουσία.

Κατά τα άλλα, οι Βρετανοί είναι στυγνοί αποικιοκράτες και κολλημένοι με την ιεραρχία. Κατά τα άλλα, οι Ισλανδοί είναι καλομαθημένοι στην ανεκτικότητα. Ενώ στη νότια γωνιά της Ευρώπης είμαστε όλοι ίσοι απέναντι απέναντι στο γκλομπ και τη φυσούνα του ΜΑΤατζή. Αρκεί ο αρχηγός να μην πειράζεται. Σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης, την ονομαζόμενη και Κωσταλεκαλανδία, ράγισαν πολλά τζάμια και κάηκαν πολλά τόπια ύφασμα για…ένα αγόρι και ρίχτηκαν και βιτριόλια πάλι για…ένα αγόρι. Όμως, ο/η κάθε αρχηγός/ίνα να είναι καλά και ας δακρύζει πού και πού. Αλλα η «πλέμπα» θα τρώει τα πάντα και για πάντα;

Θανάσης Τσακίρηςhttp://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com

ανοιχτή εκδήλωση την Τρίτη 10/2/09 και ώρα 7:30 μμ της Επιτροπής Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

Καμπάνια αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) θεωρήθηκε επικίνδυνη από την εργοδοσία, γιατί βρίσκεται στη διοίκηση ενός σωματείου ταξικού, μαχητικού, που έχει αγκαλιάσει Ελληνίδες και Έλληνες μαζί με μετανάστριες και μετανάστες και που διεκδικεί χωρίς συμβιβασμούς τα δικαιώματα τους.

Τώρα που η εργοδοτική τρομοκρατία και η επισφάλεια είναι το οδυνηρό παρόν για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες, Έλληνες και μετανάστες, αλλά και το αύριο των σημερινών νέων που εξεγείρονται ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την κλοπή των δικαιωμάτων τους και του μέλλοντος τους, είναι η ώρα που πρέπει να εκφραστεί το πιο πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στο σωματείο της.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα «Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την εργασιακή επισφάλεια» σας καλεί όλους και όλες σε ανοιχτή εκδήλωση την Τρίτη 10/2/09 και ώρα 7:30 μμ στην αίθουσα των εργαζομένων του ΗΣΑΠ (1ος στο κτήριο του σταθμού του ΗΣΑΠ στον Πειραιά).

Θα μιλήσουν:

Σίσσυ Βωβού, μέλος της Επιτροπής

Λία Φράγκου, Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων

Έχει κληθεί για χαιρετισμό το Σωματείο Καθαριστριών (ΠΕΚΟΠ).

Καμπάνια αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

Να τερματιστεί τώρα η ομηρία των συλληφθέντων της εξέγερσης

Να τερματιστεί τώρα η ομηρία των συλληφθέντων της εξέγερσης (πλαίσιο-κάλεσμα)

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό-ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα πυροδότησε μια πρωτοφανή εξέγερση της νεολαίας. Η νεολαιίστικη έκρηξη (23 χρόνια μετά τη δολοφονία από τον αστυνομικό Μελίστα ενός άλλου δεκαεξάχρονου μαθητή, του Μιχάλη Καλτεζά) δεν στρεφόταν μόνο ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και τους αδίστακτους πραίτορες που δολοφονούν και βασανίζουν ατιμώρητα. Πολύ γρήγορα πήρε τις διαστάσεις ενός ξεσηκωμού συνολικά ενάντια σε ένα σύστημα που γεννάει και αναπαράγει την αδικία και τον αποκλεισμό, ιδιαίτερα σε βάρος των νέων. Η νεολαία με την πολύμορφη δράση της σε όλη τη χώρα έστειλε το μήνυμα: Δεν πάει άλλο με τη αστυνομική βαρβαρότητα, δεν πάει άλλο με τη φτώχεια, την ανεργία, την παιδεία της αγοράς.

Ο κρατικός μηχανισμός και το πολιτικό σύστημα επιχείρησαν να καταστείλουν τη νεολαιίστικη εξέγερση με δύο τρόπους: Από τη μια μεριά εξαπέλυσαν μια εκστρατεία συκοφάντησης μιλώντας για τυφλή βία και πλιάτσικα διαστρεβλώνοντας τον καταφανώς πολικό και στοχευόμενο χαρακτήρα του ξεσηκωμού. Από την άλλη, ενεργοποίησαν στο μάξιμουμ τους μηχανισμούς κρατική βίας διαλύοντας με επικίνδυνα για την υγεία χημικά ολόκληρες διαδηλώσεις (αυτά ακριβώς τα χημικά που απαγορεύονται στον πόλεμο αλλά επιτρέπονται στις πόλεις ενάντια στους διαδηλωτές…), ξυλοκοπώντας βάναυσα διαδηλωτές, συλλαμβάνοντας και καταδικάζοντας εκατοντάδες, καθώς και προφυλακίζοντας δεκάδες με ισχνά ή και ανύπαρκτα στοιχεία.. Είναι εξόχως χαρακτηριστικό ότι στη Λάρισα 18 παιδιά παραπέμπονται (και μάλιστα 4 προφυλακίστηκαν) με τον αντιτρομοκρατικό με την απίστευτη δικαιολογία ότι συγκρότησαν… οιονεί τρομοκρατική οργάνωση κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης!

Πιστεύουμε ότι το ζήτημα της ομηρίας των συλληφθέντων κατά τη διάρκεια της εξέγερσης έχει τεράστια πολιτική σημασία. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα νέο και καμία νέα στα χέρια των κατασταλτικών μηχανισμών. Η νεολαία έχει δίκιο να εξεγείρεται και δεν μπορεί να σέρνεται σε κελιά και αίθουσες δικαστηρίων Θεωρούμε απαραίτητο να δοθεί αμέσως πολιτική λύση στο ζήτημα με την αποφυλάκιση όλων των προφυλακισμένων καθώς και με την παύση όλων των ποινικών και διοικητικών διώξεων. Ακόμα και μια επιπόλαιη ματιά στις δικογραφίες οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι συλλήψεις έχουν γίνει στο σωρό, η εξατομίκευση των κατηγοριών είναι το λιγότερο έωλη, και οι προφυλακίσεις γίνονται καταφανώς με βάση κοινωνιολογικά κριτήρια: Όποιος ανήκει στα πιο φτωχά στρώματα ή έχει μεταναστευτική καταγωγή αντιμετωπίζει ένα ιδιότυπο τεκμήριο ενοχής. Πέρα όμως από το αβάσιμο των κατηγορητηρίων, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι τέτοιας έκτασης και έντασης γεγονότα απαιτούν πολιτικές και όχι ποινικές προσεγγίσεις.

Έχοντας σαν κύριο στόχο την αποφυλάκιση των συλληφθέντων και την παύση των διώξεων, κρίνουμε αναγκαία τη συγκρότηση μιας Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης. Θέλουμε μια πλατιά, λαϊκή πρωτοβουλία, ανοιχτή σε κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη ή συλλογικό φορέα (φοιτητικούς συλλόγους και συνελεύσεις, μαθητικές πρωτοβουλίες και συμβούλια, εργατικά σωματεία, συλλογικότητες για τα δικαιώματα, προοδευτικές πολιτικές οργανώσεις), μια πρωτοβουλία που θα μπορέσει να συμβάλει σε μια μεγάλη καμπάνια για τους συλληφθέντες και τους διωκόμενους.


Άμεση απελευθέρωση όλων των προφυλακισμένων


Παύση κάθε δίωξη για τους συλληφθέντες της εξέγερσης


Να απαγορευτούν τα δακρυγόνα και τα χημικά


Να διαλυθούν οι ειδικές αστυνομικές δυνάμεις


Καμία συρρίκνωση του πανεπιστημιακού ασύλου




Πορεία διαμαρτυρίας Σάββατο 14/1/09, 1:00 μμ, Προπύλαια




Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης

Ο Harold Garfinker και η Εθνομεθοδολογία (του Θανάση Τσακίρη)

Ο Harold Garfinker είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της φαινομενολογικής παράδοσης στην αμερικανική κοινωνιολογία. Όπως και ο Γκοφμαν, έτσι και αυτός ενδιαφέρθηκε για τη «δραματουργία» ή τη «δραματουργική δομή» των καταστάσεων κοινωνικής διαντίδρασης. Η δική του συνεισφορά στην κοινωνιολογία είναι η ανάπτυξη της «εθνομεθοδολογίας». Εστιάζεται συχνά στα ριζοσπαστικά φαινόμενα θέτοντας σε δεύτερο πλάνο τους τρόπους ερμηνείας τους. Προτείνει στους κοινωνιολόγους να «θέτουν σε διαθεσιμότητα» τις παραδοχές τους για την κοινωνική τάξη κι αυτό δε σημαίνει ότι η κοινωνική ζωή είναι χαοτική ή ότι τα μέλη της κοινωνίας είναι εντελώς ελεύθερα δρώντα υποκείμενα που δεν υφίστανται κοινωνικούς περιορισμούς στη δράση τους. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η «διαθεσιμότητα» (bracketing στην αργκό των φαινομενολόγων) είναι απλώς μια αναλυτική κίνηση που αποσκοπεί στην πολύ στενή παρακολούθηση και μελέτη της υπάρχουσας κοινωνικής τάξης. Ο Γκαρφίνκερ δίνει έμφαση στην indexicality (βαθμός προσαρμογής στα κοινωνικά θέσμια) της γλώσσας και στις δυσκολίες που δημιουργεί στην παραγωγή αντικειμενικών εξηγήσεων των κοινωνικών φαινομένων. Αυτό σημαίνει ότι οι εξηγήσεις και οι ερμηνείες των κοινωνικών φαινομένων εξαρτώνται από τα πλαίσια μέσα στα οποία δημιουργούνται, δηλαδή ότι το νόημά τους είναι συνάρτηση του πλαισίου. Σε μια από τις πρώτες μελέτες τουασχολήθηκε με τους τρόπους με τους οποίους το θύμα μιας πράξης εξευτελισμού (humiliation) ορίζεται ως «παρείσακτος» (“outsider”) και οι ένοχοι ορίζονται ως δρώντες υπέρ του δημοσίου συμφέροντος σύμφωνα με οικουμενικές αξίες. Αργότερα εμβαθύνοντας στην ανάλυση του θέματος προχώρησε προς τρεις βασικές κατευθύνσεις. Πρώτον, μελέτησε προσεκτικά τις διαδικασίες επιχειρηματολόγησης με βάση τις οποίες οι άνθρωποι καταλήγουν στον ορισμό των καταστάσεων με ιδιαίτερους και συγκεκριμένους τρόπους. Δεύτερον, ως μαθητής του Πάρσονς, αναδιαμόρφωσε τη θέση του για τη διατήρηση της κοινωνικής τάξης από την άποψη των περιεχομένων της καθημερινής διαντίδρασης. Εκεί όπου ο Παρσονς αναζητούσε σε μακρο-κοινωνικό επίπεδο τους όρους πολέμου και ειρήνης ακολουθώντας τη λογική του Τόμας Χομπς, ο Γκαρφίνκελ ανακάλυπτε τους όρους διατήρησης της τάξης στις «μικροκοσμικές» διαντιδράσεις. Τρίτον, συνειδητοποίησε ότι οι αυτονόητοι και υπονοούμενο κανόνες που διέπουν την κοινωνική διαντίδραση είναι αναγνωρίσιμοι μόνο με τη μελέτη καταστάσεων στις οποίες παραβιάζονται οι κανόνες αυτοί.

http://ilioupoli.wordpress.com

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ (απο το www.in.gr):

"Μαρκογιαννάκης: «Η ΕΛ.ΑΣ. δεν είχε ενημερωθεί»

Το βράδυ της Τρίτης, ο αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης Χρ.Μαρκογιαννάκης δήλωσε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ενημέρωσε και η αστυνομία δεν γνώριζε ότι την επίμαχη ώρα βρισκόταν στο λιμάνι του Πειραιά ο Γ.Παπανδρέου.

Παράλληλα, ο κ. Μαρκογιαννάκης αρνήθηκε ότι την ώρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ.Παπανδρέου βρισκόταν στο λιμάνι του Πειραιά έγινε χρήση χημικών. Παρατήρησε ότι η ατμόσφαιρα ήταν επιβαρυμένη με χημικά, λόγω της χρήσης τους λίγα λεπτά νωρίτερα.

Ραγκούσης: «Να ζητήσει συγγνώμη ο πρωθυπουργός»

Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Mega, ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Γ.Ραγκούσης απάντησε στον Χρ.Μαρκογιαννάκη ότι η αστυνομία είχε πολλές πηγές πληροφόρησης για την άφιξη του Γ.Παπανδρέου στο λιμάνι του Πειραιά και τόνισε ότι η κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει την ευθύνη και να ζητήσει συγγνώμη για το περιστατικό από τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ειδικότερα, ο κ. Ραγκούσης δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός έπρεπε να έχει εκφράσει τη λύπη του στον Γ.Παπανδρέου, κάτι που δεν έχει συμβεί.

Όσον αφορά στην ενημέρωση της αστυνομίας για την άφιξη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ραγκούσης ανέφερε ότι κυβέρνηση και αστυνομία όφειλαν να γνωρίζουν, καθώς:

- Ο νομάρχης Πειραιά Γ.Μίχας ενημέρωσε σχετικά τον επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων στο λιμάνι του Πειραιά μόλις έφθασε ο Γ.Παπανδρέου στο χώρο
- Υπήρχαν τρία έως τέσσερα σημεία ελέγχου της αστυνομίας στην ακτή Κονδύλη πριν κάποιος εισέλθει στο λιμάνι
- Ο Χρ.Μαρκογιαννάκης βρισκόταν -όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος- στο κέντρο επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ. και είχε εικόνα της κατάστασης
- Οι αγρότες στο λιμάνι είχαν ζητήσει να συναντηθούν με τα κόμματα πριν αποχωρήσουν από το λιμάνι το βράδυ της Τρίτης."

ΤΙ ΚΩΜΙΚΟ-ΤΡΑΓΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ "ΜΗ ΠΡΕΠΟΝ" ΤΟ ΝΑ ΡΙΧΝΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ "ΠΡΕΠΟΝ" ΝΑ ΡΑΝΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ, ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ, ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝ ΑΛΣΗ, ΠΑΡΚΑ, ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ;
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΡΡΕΟΥΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΝ "ΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ" ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ, ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ, ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.

ΑΝΤΕ ΠΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ "ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ" ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΕΚΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ.