"Η διαμόρφωση της νεωτερικότητας" και η "Νεωτερικότητα σήμερα"
Το 1ο κεφάλαιο τιτλοφορείται «Ο Διαφωτισμός και η γέννηση της κοινωνικής επιστήμης» και τίθεται το ερώτημα «τι ήταν ο Διαφωτισμός» και αμέσως μετά ποια ήταν η κοινωνική, ιστορική και γεωγραφική θέση του Διαφωτισμού» μέσα από την οποία προέκυψε η «Εγκυκλοπαίδεια», η σύγκρουση της παράδοσης με τη νεωτερικότητα, μεταβλήθηκαν οι κοινωνικές τάξεις και άλλαξαν οι κοινωνικές δομές και εμφανίστηκε ένα νέο κοινωνικό υποκείμενο δηλ. οι «Γυναίκες» που συνδέθηκαν με το Διαφωτισμό μέσω του «σαλονιού». Ο Διαφωτισμός είχε συγκροτηθεί ως ο βασικός σκοπός και η θεμελιώδης επιδίωξη της νεωτερικότητας˙ συνδέθηκε η ανάπτυξη της επιστήμης με την έννοια της προόδου. Για τη διάδοση, όμως, του Διαφωτισμού σε όλα τα μήκη και πλάτη του τότε γνωστού κόσμου σημαντικό ρόλο έπαιξε η κοινωνική επιστήμη που μελέτησε την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη κοινωνία, την επανάσταση και τη μεταρρύθμιση. Έτσι, μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο, γεννιέται η κοινωνιολογία με τους Ανρί ντε Σεν-Σιμόν και τον Ογκίστ Κοντ.
Το 2ο κεφάλαιο ασχολείται με την «Εξέλιξη του σύγχρονου κράτους», θέμα που ακόμη και σήμερα αποτελεί το υπό εξερεύνηση «μαύρο κουτί» της διακυβέρνησης των κοινωνιών μας. Γίνεται μια σύντομη ιστορική και γεωγραφική αναδρομή στην εξέλιξη των ευρωπαϊκών κρατών, δηλαδή γίνεται λόγος για τις μεγάλες αυτοκρατορίες, τα συστήματα διαιρεμένης εξουσίας στη μεσαιωνική Ευρώπη, το καθεστώς των νομοκατεστημένων τάξεων, τα απολυταρχικά κράτη που αποτέλεσαν τη μεταβατική μορφή προς την ανάδυση των σύγχρονων κρατών. Τα τελευταία ήταν τα «εθνικά κράτη», που η εμφάνιση και ανάπτυξή τους συνδέθηκε στενά με την επικράτηση του πολέμου και του μιλιταρισμού και του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής από την άλλη. Η ανάπτυξη αυτή δεν ήταν μια γραμμικού τύπου εξέλιξη. Επί της πολιτικής φιλοσοφίας για την εγκαθίδρυση, τη σταθεροποίηση, επέκταση και ολοκλήρωσή του εθνικού κράτους, καθώς και για την κατάλληλη μορφή της πολιτικής εξουσίας συγκρούστηκαν τα «ιερά τέρατα» της θεωρίας: Τόμας Χομπς, Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, Τζον Λοκ, Τζον Στιούαρτ Μιλ, Κάρολος Μαρξ και Φρειδερίκος Ένγκελς και Μαξ Βέμπερ.
Το 3ο κεφάλαιο ασχολείται με την ανάπτυξη του τομέα της κοινωνίας με τον οποίο είναι δεμένη η ύπαρξη του ανθρώπου, δηλαδή την οικονομία. Πώς διαμορφώθηκε η «οικονομία της νεωτερικότητας»; Ήταν μια νέα εμπορική κοινωνία αυτή που αναδύθηκε κατά τον 18ο αιώνα; Πώς λειτουργούσε, ποιες ήταν οι κινητήριες δυνάμεις της; Με ποιους τρόπους μεταβλήθηκε στη διάρκεια αυτού του αιώνα η οικονομική δομή; Αυτές οι συζητήσεις ξεκίνησαν με αφετηρία το έργο ενός οικονομολόγου του διαμετρήματος ενός Άνταμ Σμιθ που υποστήριζε την οικονομική ανάπτυξη μέσω της λειτουργίας της αγοράς και του καπιταλιστικού κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας, την επικράτηση της έννοιας του ατομικού συμφέροντος και της εγωιστικής φιλοδοξίας ως κινητήριων ιδεών που συντελούν στην ομαλή λειτουργία και ανάπτυξη της οικονομίας για την ευημερία της κοινωνίας. Γεννήθηκε έτσι η σύγχρονη οικονομική επιστήμη στις γραμμές της οποίας θα άνθιζαν αργότερα μεγάλες θεωρίες όπως αυτές του Κάρολου Μαρξ, του Κέυνς και άλλων στοχαστών.
Το 4ο κεφάλαιο με τίτλο «Μεταβαλλόμενες κοινωνικές δομές: τάξη και φύλο» αναφέρεται στις δομικές αναδιαρθρώσεις που βίωσαν οι κοινωνίες περνώντας από την προβιομηχανική στη βιομηχανική εποχή. Οι προβιομηχανικές κοινωνίες, στηριζόμενες στην πατριαρχία και την ανδρική κυριαρχία και στις νομοκατεστημένες τάξεις δίνουν τη θέση τους σε νέες που στηρίζονται σε τάξεις με βάσεις στην κατοχή των μέσων παραγωγής και του κεφαλαίου. Οι νέες τάξεις είναι η αστική και η αντίπαλή της, δηλαδή η εργατική. Οι ανάγκες της νέας οικονομίας οδηγούν παράλληλα στην αλλαγή της κατανομής εργασίας και μεταξύ των φύλων, μια αλλαγή που δεν είναι καθόλου σίγουρη ως προς την ολοκλήρωσή της και γι’ αυτό το λόγο παρεμβάλλεται το κίνημα του φεμινισμού στη διαδικασία της ωρίμανσης της βιομηχανικής κοινωνίας διεκδικώντας την κατάργηση του κατά φύλα διαχωρισμού στη δημόσια και την ιδιωτική σφαίρα.
Το 5ο κεφάλαιο αναφέρεται στην «πολιτιστική διαμόρφωση της νεωτερικής κοινωνίας». Προσδιορίζεται και αναλύεται η κουλτούρα και η σχέση της με την κοινωνική αλλαγή. Ερωτήματα του τύπου «πώς διαμορφώνονται οι συλλογικές παραστάσεις», «πώς συνδέεται η θρησκεία με την άνοδο του καπιταλισμού», «ποιος είναι ο διαμορφωτικός συσχετισμός μεταξύ του δυτικού πολιτισμού, της επιστήμης και των αξιών», «ποιο είναι το τίμημα που πληρώνουμε για την ανάπτυξη του πολιτισμού», «γιατί η απομάγευση των κοινωνιών και η σύνδεσή της με την ολοένα και αυξανόμενη ορθολογικότητα» οδηγούν στην απογοήτευση και τη θεώρηση του πολιτισμού ως πηγή δυστυχίας;»
Το 6ο κεφάλαιο έχει τίτλο «Η Δύση και οι λοιποί: Λόγος και εξουσία». Ποια είναι η Δύση και ποιοι είναι οι «λοιποί» και πώς διαρθρώνονται οι μεταξύ τους σχέσεις; «Πότε η Δύση και γιατί ανακάλυψε τους λοιπούς; Πώς έγιναν οι εξερευνήσεις και ποιες ήταν οι συνέπειες της επέκτασης της Ευρώπης στις νέες χώρες; Τι είναι λόγος και ιδεολογία πιοια και η σχέση τους; Υπάρχει λόγος «αθώος» ή πάντα κάτι άλλο υποκρύπτεται στην «αθωότητα», δηλαδή η εξουσία; Τι είναι ο «άλλος» και ποιοι είμαστε «εμείς»; Τι σημαίνει «οριενταλισμός» και τι «καθεστώς αλήθειας» Ποιοι είναι αυτοί που διαφέρουν και γιατί διαφέρουν; Ποιοι είναι οι «ευγενείς άγριοι» και ποιοι οι «ποταποί»; Υπάρχουν «πρωτόγονα» και «εξευγενισμένα έθνη»; Πώς ενσωματώθηκε ο λόγος περί της Δύσης και των λοιπών άλλων στην κοινωνιολογία της εποχής μας; Αρκεί να καταλάβουμε τη νόημα της τελευταίας πρότασης του Α΄ τόμου που βρίσκεται σε ένα από τα παρατιθέμενα αποσπάσματα του έργου του Πήτερ Χιουλμ: «Η παρεξήγηση ενδημούσε: οι Άγγλοι είχαν σαφώς ελάχιστη αντίληψη για τις ιδέες των Ινδιάνων της Αμερικής για τα κοινοτικά ιδιοκτησιακά δικαιώματα, όπως και οι Αλγκόνκουιαν είχαν ελάχιστη γνώση για τις αγγλικές ιδέες περί ατομικής ιδιοκτησίας.» Καταλαβαίνουμε, έτσι, ποιο ήταν, και παραμένει, ένα από τα κυριότερα –ίσως το κυριότερο διακύβευμα στην εποχή της μετάβασης στη νεώτερη κοινωνία.
Ο δεύτερος τόμος αφορά τη μεταβολή που βιώνουν στη Δύση οι δικές μας οι γενιές στην οικονομία, την κοινωνία, την πολιτική και την κουλτούρα. Το πρώτο κεφάλαιο τιτλοφορείται «Φιλελευθερισμός, μαρξισμός και δημοκρατία». Κατίσχυσε το 1989 ο «φιλελευθερισμός» και επήλθε το τέλος των ταξικών συγκρούσεων και της ιστορίας; Ήρθε το τέλος του μαρξισμού ως κοσμοθεωρία ή υπάρχει μέλλον γι’ αυτόν; Θεωρείται, δηλαδή, αναγκαίος; Κι αν το θέμα δεν είναι αυτό αλλά η μετάβαση από τη νεωτερικότητα σε κάτι που ονομάστηκε μετανεωτερικότητα αλλά ακόμη μας προβληματίζει γιατί έχει χιλιάδες ανεξερεύνητες όψεις; Τι είναι σήμερα πολιτικά επιθυμητό αλλά και εφικτό; Υπάρχει μέλλον για τη δημοκρατία ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία των πολιτών;
Το δεύτερο κεφάλαιο επικεντρώνεται στην πιο κρίσιμη έννοια της περιόδου, δηλαδή την «παγκοσμιοποίηση».Υπάρχει μία «παγκόσμια κοινωνία» με τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά; Ποια είναι η λογική και η δυναμική της παγκοσμιοποίησης; Έχει παγκοσμιοποιηθεί ο πολιτισμός, η οικονομία, η πολιτική; Το εθνικό κράτος τι ρόλο παίζει; Διαλύθηκε ή ανανεώθηκε; Μπορεί να αναθεωρηθεί η έννοια της κυριαρχίας και της πολιτικής κοινότητας όπως τη γνωρίζουμε τα τελευταία 200 χρόνια; Πώς τοποθετείται η κοινωνιολογία απέναντι στο φαινόμενο της «παγκοσμιοποίησης»;
Το τρίτο κεφάλαιο ασχολείται με τον κατ’ εξοχήν παγκόσμιο πλέον πρόβλημα, δηλαδή τις «περιβαλλοντικές προκλήσεις». Ρυπαίνεται η ατμόσφαιρα; Τι γίνεται με τα γήινα απόβλητα και με την εξάντληση των πόρων; Πώς προσεγγίζεται η οικολογία, από την πλευρά του δρώντος υποκειμένου ή από την πλευρά της δομικής μεθοδου; Πώς συγκροτείται και πώς διαμορφώνεται η πράσινη πολιτική ιδεολογία απέναντι στην ανάγκη της κινητοποίησης των πολιτών όπου γης; Μπορεί να συνυπάρξουν καπιταλισμός με οικολογία, είναι δηλαδή εφικτός ένας πράσινος καπιταλισμός ή μήπως πρέπει να επιβληθούν όρια μέσα από διαρκή συλλογική επαγρύπνηση και κοινωνική κινητοποίηση;
Το τέταρτο κεφάλαιο είναι επικεντρωμένο στα ιδιαίτερα στοιχεία που διαμορφώνουν την εργασία στο σύγχρονο καπιταλισμό, δηλαδή ο «μεταβιομηχανισμός» και ο μεταγοφορντισμός. Εξετάζονται οι εξελίξεις στην οικονομία, το εύρος των αλλαγών και η ταχύτητα και ο ρυθμός τους. Ο πληροφοριακός τρόπος ανάπτυξης προσδιορίζει κατά βάση τις εργασιακές σχέσεις που διέπουν τη διαμάχη κεφαλαίου εργασίας σήμερα.
Το πέμπτο κεφάλαιο καταπιάνεται με τη σχέση κοινωνικού πλουραλισμού και μετανεωτερικότητας. Η πρώτη ματιά μας δείχνει ότι ο «μεταμοντερνισμός» που τείνει να κυριαρχήσει αποτελεί έκφραση της πολιτιστικής λογικής του «ύστερου καπιταλισμού». Γι’ αυτό και ένα πολύμορφο ρεύμα αντιστέκεται στο μεταμοντερνισμό και απορρίπτει τόσο ως μέθοδο ανάλυσης όσο και ως ουσιαστική ανάλυση της πραγματικότητας. Περαιτέρω ερωτήματα αφορούν τη σχέση μεταξύ κατανάλωσης και αναπαραστάσεων και της μετανεωρικότητας, τις νέες συνάφειες του μεταμοντερνισμού.
Το έκτο κεφάλαιο έρχεται ς ένα βαθμό να προεκτείνει την έρευνα του προηγούμενου κεφαλαίου, θέτοντας ευθαρσώς το «ζήτημα της πολιτιστικής ταυτότητας που βρίσκεται πια σε βαθιά κρίση, όπως σε κατάσταση κρίσης είναι και το ίδιο το «ορθολογικό» νεωτερικό υποκείμενο, που πλέον θεωρείται «αποκεντρωμένο». Οι εθνικοί πολιτισμοί είναι ένα καλό παράδειγμα. Αποτελούν «αφήγηση», δηλαδη μια «φαντασιακή κοινότητα;» Ποιο ρόλο παίζει κι εδώ η παγκοσμιοποίηση; Πώς αναδιαμορφώνονται οι σχέσεις παγκόσμιου, τοπικού και εθνικού;. Οι «λοιποί» εισβάλλουν σήμερα στη «Δύση»; Τι σημαίνει αυτό για τη διαλεκτική των ταυτοτήτων; Αποτελεί ο «φονταμενταλισμός» κατάλληλη απάντηση στην παγκοσμιοποίηση ή παρακολουθούμε ένα ιδιαίτερο υβρίδιο;
Τέλος, το έβδομο κεφάλαιο, το «πρόταγμα του Διαφωτισμού που βρίσκεται σε φάση επανεξέτασης τίθεται υπό εντονότατη αμφισβήτηση. Έτσι πρέπει να διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις που είναι γραμμένες στα άρθρα των Λυοτάρ, Χαμπερμας κ.α. και να πάρουμε θέση απέναντι στα ηθικο-πολιτικά ιδεολογήματα του μεταμοντερνισμού και των υπερασπιστών της νεωτερικότητας αλλά και των μαρξιστών που συνηθίζουν να μην δίνουν εύκολα στον καπιταλισμό και τους εκπροσώπους του τα διαπιστευτήριά τους αλλά μένουν απ’ έξω από το χώρο που δεν τους παρέχει πλέον ιδεολογικο-θεωρητικό κίνητρο.
Θανάσης Τσακίρης
Monday, March 12, 2007
Saturday, March 10, 2007
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Στο πλαίσιο των συζητήσεων με θέμα
«Νεωτερικότητα – Μετανεωτερικότητα»
την Παρασκευή, 16 Μαρτίου 2007, στις 8:30 μμ
παρουσιάζονται στο βιβλιοπωλείο «ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ»
(Ρήγα Φεραίου 25 – Ηλιούπολη – τηλ. 210-9940110)
τα βιβλία:
· St. Hall & B. Gieben. Η Διαμόρφωση της Νεωτερικότητας . Οικονομία, κοινωνία, πολιτική, πολιτισμός (Εκδόσεις Σαββάλας)
· St. Hall, D. Held. & A. McGrew. Η Νεωτερικότητα Σήμερα. Οικονομία, κοινωνία, πολιτική, πολιτισμός (Εκδόσεις Σαββάλας)
Μτφρ. Θανάσης και Βίκτωρας Τσακίρης
Ομιλητές:
· Ανδρέας Πανταζόπουλος (Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, ΑΠΘ)
· Γιάννα Αθανασάτου (Τμήμα Κινηματογράφου, ΑΠΘ)
Τη συζήτηση συντονίζει ο Θανάσης Τσακίρης (Δρ. Πανεπιστημίου Αθήνας )
Wednesday, January 10, 2007
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Βρισκόμαστε αισίως στο 19ο χρόνο λειτουργίας μας.
Ξεκινάμε τις προβολές μας για τη χειμερινή περίοδο του 2007, την Κυριακή 14 Ιανουαρίου, στο γνωστό χώρο της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ, Μαρίνου Αντύπα 86, στην Άνω Ηλιούπολη, ώρα 8.00 μ.μ.
Η πρώτη μας εκδήλωση αφορά το 8ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΦΙΛΜ & ΒΙΝΤΕΟ. Θα προβληθούν βραβευμένες ελληνικές και ξένες ταινίες του φεστιβάλ και συγκεκριμένα οι ακόλουθες:
Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΣΤΙΚΙΩΝ (THE PEANUT SELLER ) του Φαρίντ Σαχ (ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ, 2005, 20΄)
Η ΔΥΝΑΜΗ (THE FORCE) της Κριστίνα Πινέιρο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ, 2005, 3΄)
ΜΑΕΣΤΡΟΣ (MAESTRO) του Γκέζα Μ. Τοθ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 2005, 5΄)
BLACK TIE του Πάρη Πατσουρίδη (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 13΄)
ΚΟΥΡΣΑΛ του Νίκου Θεοδοσίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 61΄)
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ του Πάνου Βαρδόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 7΄)
AND I WAS ALONE του Χάρη Λαγκούση (ΕΛΛΑΔΑ, 2004, 1΄)
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών και η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.
Ακολουθεί το συνολικό πρόγραμμα της Κ.Λ.Η. γι α τη χειμερινή περίοδο 2007.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ - 19η χειμερινή περίοδος 2006 – 2007
Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ στις 8:00 μ.μ. στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ (Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199, 210-9914732,
www.klh.gr, e-mail: info@klh.gr).
ΚΥΡΙΑΚΗ 14/1/2007
8ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΦΙΛΜ & ΒΙΝΤΕΟ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΣΤΙΚΙΩΝ (THE PEANUT SELLER ) του Φαρίντ Σαχ (ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ, 2005, 20΄)
Η ΔΥΝΑΜΗ (THE FORCE) της Κριστίνα Πινέιρο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ, 2005, 3΄)
ΜΑΕΣΤΡΟΣ (MAESTRO) του Γκέζα Μ. Τοθ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 2005, 5΄)
BLACK TIE του Πάρη Πατσουρίδη (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 13΄)
ΚΟΥΡΣΑΛ του Νίκου Θεοδοσίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 61΄)
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ του Πάνου Βαρδόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 7΄)
AND I WAS ALONE του Χάρη Λαγκούση (ΕΛΛΑΔΑ, 2004, 1΄)
Σε συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών.
ΚΥΡΙΑΚΗ 28/1/2007
ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΕΣ – ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΕΣ – ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΛΛΑΤΟΥ
ΑΘΗΝΑ ΧΨΞ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1962, 11΄)
ΕΛΗΕΣ – ΚΡΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1964, 24΄)
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1966)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη των ταινιών.
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/2/2007
BIG BANG! ONLINE SHORT FILM FESTIVAL
ΠΡΟΒΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ
Έναρξη της εκδήλωσης στις 6.00 μ.μ. λόγω της μεγάλης διάρκειάς της (περίπου 4 ώρες).
Σε συνεργασία με την t-short.
ΣΑΒΒΑΤΟ 10/2/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 11/2/2007
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ 29ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ (2006, 16 ταινίες)
Σε συνεργασία με την Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 25/2/2007
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟY ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ
Προβολή οπτικοακουστικού υλικού. Εισηγητές: Γιώργος Ζερβουλάκος (σκηνοθέτης) και Σώτος Αλεξίου (γλύπτης).
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/3/2007
……………………………………………………………………………………..
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΚΟΜΑ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.
ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΜΕ ΝΕΟ E-MAIL.
ΚΥΡΙΑΚΗ 11/3/2007
Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ
Ι. ΜΟΡΑΛΗΣ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Θάνο Λαμπρόπουλο (παραγωγό) και Στέλιο Χαραλαμπόπουλο (σκηνοθέτη).
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/3/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/3/2007
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2007
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2006
Θα ακολουθήσει απονομή τριών βραβείων (καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και σεναρίου από το ΙΕΚ ΔΟΜΗ) και έντεκα τιμητικών διακρίσεων (διεύθυνσης φωτογραφίας, μοντάζ, ηχοληψίας, μουσικής, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας, μακιγιάζ, Α΄ γυναικείου ρόλου, Β΄ γυναικείου ρόλου, Α΄ ανδρικού ρόλου και Β΄ ανδρικού ρόλου) από το ΙΕΚ ΔΟΜΗ.
Σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και το ΙΕΚ ΔΟΜΗ.
Σ.Σ. Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Βρισκόμαστε αισίως στο 19ο χρόνο λειτουργίας μας.
Ξεκινάμε τις προβολές μας για τη χειμερινή περίοδο του 2007, την Κυριακή 14 Ιανουαρίου, στο γνωστό χώρο της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ, Μαρίνου Αντύπα 86, στην Άνω Ηλιούπολη, ώρα 8.00 μ.μ.
Η πρώτη μας εκδήλωση αφορά το 8ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΦΙΛΜ & ΒΙΝΤΕΟ. Θα προβληθούν βραβευμένες ελληνικές και ξένες ταινίες του φεστιβάλ και συγκεκριμένα οι ακόλουθες:
Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΣΤΙΚΙΩΝ (THE PEANUT SELLER ) του Φαρίντ Σαχ (ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ, 2005, 20΄)
Η ΔΥΝΑΜΗ (THE FORCE) της Κριστίνα Πινέιρο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ, 2005, 3΄)
ΜΑΕΣΤΡΟΣ (MAESTRO) του Γκέζα Μ. Τοθ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 2005, 5΄)
BLACK TIE του Πάρη Πατσουρίδη (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 13΄)
ΚΟΥΡΣΑΛ του Νίκου Θεοδοσίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 61΄)
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ του Πάνου Βαρδόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 7΄)
AND I WAS ALONE του Χάρη Λαγκούση (ΕΛΛΑΔΑ, 2004, 1΄)
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών και η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.
Ακολουθεί το συνολικό πρόγραμμα της Κ.Λ.Η. γι α τη χειμερινή περίοδο 2007.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ - 19η χειμερινή περίοδος 2006 – 2007
Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ στις 8:00 μ.μ. στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ (Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199, 210-9914732,
www.klh.gr, e-mail: info@klh.gr).
ΚΥΡΙΑΚΗ 14/1/2007
8ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΦΙΛΜ & ΒΙΝΤΕΟ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΣΤΙΚΙΩΝ (THE PEANUT SELLER ) του Φαρίντ Σαχ (ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ, 2005, 20΄)
Η ΔΥΝΑΜΗ (THE FORCE) της Κριστίνα Πινέιρο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ, 2005, 3΄)
ΜΑΕΣΤΡΟΣ (MAESTRO) του Γκέζα Μ. Τοθ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 2005, 5΄)
BLACK TIE του Πάρη Πατσουρίδη (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 13΄)
ΚΟΥΡΣΑΛ του Νίκου Θεοδοσίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 61΄)
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ του Πάνου Βαρδόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 7΄)
AND I WAS ALONE του Χάρη Λαγκούση (ΕΛΛΑΔΑ, 2004, 1΄)
Σε συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών.
ΚΥΡΙΑΚΗ 28/1/2007
ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΕΣ – ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΕΣ – ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΛΛΑΤΟΥ
ΑΘΗΝΑ ΧΨΞ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1962, 11΄)
ΕΛΗΕΣ – ΚΡΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1964, 24΄)
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1966)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη των ταινιών.
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/2/2007
BIG BANG! ONLINE SHORT FILM FESTIVAL
ΠΡΟΒΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ
Έναρξη της εκδήλωσης στις 6.00 μ.μ. λόγω της μεγάλης διάρκειάς της (περίπου 4 ώρες).
Σε συνεργασία με την t-short.
ΣΑΒΒΑΤΟ 10/2/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 11/2/2007
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ 29ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ (2006, 16 ταινίες)
Σε συνεργασία με την Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 25/2/2007
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟY ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ
Προβολή οπτικοακουστικού υλικού. Εισηγητές: Γιώργος Ζερβουλάκος (σκηνοθέτης) και Σώτος Αλεξίου (γλύπτης).
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/3/2007
……………………………………………………………………………………..
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΚΟΜΑ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.
ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΜΕ ΝΕΟ E-MAIL.
ΚΥΡΙΑΚΗ 11/3/2007
Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ
Ι. ΜΟΡΑΛΗΣ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Θάνο Λαμπρόπουλο (παραγωγό) και Στέλιο Χαραλαμπόπουλο (σκηνοθέτη).
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/3/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/3/2007
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2007
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2006
Θα ακολουθήσει απονομή τριών βραβείων (καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και σεναρίου από το ΙΕΚ ΔΟΜΗ) και έντεκα τιμητικών διακρίσεων (διεύθυνσης φωτογραφίας, μοντάζ, ηχοληψίας, μουσικής, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας, μακιγιάζ, Α΄ γυναικείου ρόλου, Β΄ γυναικείου ρόλου, Α΄ ανδρικού ρόλου και Β΄ ανδρικού ρόλου) από το ΙΕΚ ΔΟΜΗ.
Σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και το ΙΕΚ ΔΟΜΗ.
Σ.Σ. Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Βρισκόμαστε αισίως στο 19ο χρόνο λειτουργίας μας.
Ξεκινάμε τις προβολές μας για τη χειμερινή περίοδο του 2007, την Κυριακή 14 Ιανουαρίου, στο γνωστό χώρο της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ, Μαρίνου Αντύπα 86, στην Άνω Ηλιούπολη, ώρα 8.00 μ.μ.
Η πρώτη μας εκδήλωση αφορά το 8ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΦΙΛΜ & ΒΙΝΤΕΟ. Θα προβληθούν βραβευμένες ελληνικές και ξένες ταινίες του φεστιβάλ και συγκεκριμένα οι ακόλουθες:
Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΣΤΙΚΙΩΝ (THE PEANUT SELLER ) του Φαρίντ Σαχ (ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ, 2005, 20΄)
Η ΔΥΝΑΜΗ (THE FORCE) της Κριστίνα Πινέιρο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ, 2005, 3΄)
ΜΑΕΣΤΡΟΣ (MAESTRO) του Γκέζα Μ. Τοθ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 2005, 5΄)
BLACK TIE του Πάρη Πατσουρίδη (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 13΄)
ΚΟΥΡΣΑΛ του Νίκου Θεοδοσίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 61΄)
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ του Πάνου Βαρδόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 7΄)
AND I WAS ALONE του Χάρη Λαγκούση (ΕΛΛΑΔΑ, 2004, 1΄)
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών και η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.
Ακολουθεί το συνολικό πρόγραμμα της Κ.Λ.Η. γι α τη χειμερινή περίοδο 2007.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ - 19η χειμερινή περίοδος 2006 – 2007
Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ στις 8:00 μ.μ. στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ (Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199, 210-9914732,
www.klh.gr, e-mail: info@klh.gr).
ΚΥΡΙΑΚΗ 14/1/2007
8ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΦΙΛΜ & ΒΙΝΤΕΟ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΣΤΙΚΙΩΝ (THE PEANUT SELLER ) του Φαρίντ Σαχ (ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ, 2005, 20΄)
Η ΔΥΝΑΜΗ (THE FORCE) της Κριστίνα Πινέιρο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ, 2005, 3΄)
ΜΑΕΣΤΡΟΣ (MAESTRO) του Γκέζα Μ. Τοθ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 2005, 5΄)
BLACK TIE του Πάρη Πατσουρίδη (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 13΄)
ΚΟΥΡΣΑΛ του Νίκου Θεοδοσίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 61΄)
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ του Πάνου Βαρδόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 7΄)
AND I WAS ALONE του Χάρη Λαγκούση (ΕΛΛΑΔΑ, 2004, 1΄)
Σε συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών.
ΚΥΡΙΑΚΗ 28/1/2007
ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΕΣ – ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΕΣ – ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΛΛΑΤΟΥ
ΑΘΗΝΑ ΧΨΞ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1962, 11΄)
ΕΛΗΕΣ – ΚΡΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1964, 24΄)
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1966)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη των ταινιών.
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/2/2007
BIG BANG! ONLINE SHORT FILM FESTIVAL
ΠΡΟΒΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ
Έναρξη της εκδήλωσης στις 6.00 μ.μ. λόγω της μεγάλης διάρκειάς της (περίπου 4 ώρες).
Σε συνεργασία με την t-short.
ΣΑΒΒΑΤΟ 10/2/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 11/2/2007
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ 29ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ (2006, 16 ταινίες)
Σε συνεργασία με την Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 25/2/2007
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟY ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ
Προβολή οπτικοακουστικού υλικού. Εισηγητές: Γιώργος Ζερβουλάκος (σκηνοθέτης) και Σώτος Αλεξίου (γλύπτης).
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/3/2007
……………………………………………………………………………………..
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΚΟΜΑ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.
ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΜΕ ΝΕΟ E-MAIL.
ΚΥΡΙΑΚΗ 11/3/2007
Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ
Ι. ΜΟΡΑΛΗΣ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Θάνο Λαμπρόπουλο (παραγωγό) και Στέλιο Χαραλαμπόπουλο (σκηνοθέτη).
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/3/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/3/2007
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2007
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2006
Θα ακολουθήσει απονομή τριών βραβείων (καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και σεναρίου από το ΙΕΚ ΔΟΜΗ) και έντεκα τιμητικών διακρίσεων (διεύθυνσης φωτογραφίας, μοντάζ, ηχοληψίας, μουσικής, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας, μακιγιάζ, Α΄ γυναικείου ρόλου, Β΄ γυναικείου ρόλου, Α΄ ανδρικού ρόλου και Β΄ ανδρικού ρόλου) από το ΙΕΚ ΔΟΜΗ.
Σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και το ΙΕΚ ΔΟΜΗ.
Σ.Σ. Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Βρισκόμαστε αισίως στο 19ο χρόνο λειτουργίας μας.
Ξεκινάμε τις προβολές μας για τη χειμερινή περίοδο του 2007, την Κυριακή 14 Ιανουαρίου, στο γνωστό χώρο της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ, Μαρίνου Αντύπα 86, στην Άνω Ηλιούπολη, ώρα 8.00 μ.μ.
Η πρώτη μας εκδήλωση αφορά το 8ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΦΙΛΜ & ΒΙΝΤΕΟ. Θα προβληθούν βραβευμένες ελληνικές και ξένες ταινίες του φεστιβάλ και συγκεκριμένα οι ακόλουθες:
Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΣΤΙΚΙΩΝ (THE PEANUT SELLER ) του Φαρίντ Σαχ (ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ, 2005, 20΄)
Η ΔΥΝΑΜΗ (THE FORCE) της Κριστίνα Πινέιρο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ, 2005, 3΄)
ΜΑΕΣΤΡΟΣ (MAESTRO) του Γκέζα Μ. Τοθ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 2005, 5΄)
BLACK TIE του Πάρη Πατσουρίδη (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 13΄)
ΚΟΥΡΣΑΛ του Νίκου Θεοδοσίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 61΄)
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ του Πάνου Βαρδόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 7΄)
AND I WAS ALONE του Χάρη Λαγκούση (ΕΛΛΑΔΑ, 2004, 1΄)
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών και η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.
Ακολουθεί το συνολικό πρόγραμμα της Κ.Λ.Η. γι α τη χειμερινή περίοδο 2007.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ - 19η χειμερινή περίοδος 2006 – 2007
Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ στις 8:00 μ.μ. στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ (Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199, 210-9914732,
www.klh.gr, e-mail: info@klh.gr).
ΚΥΡΙΑΚΗ 14/1/2007
8ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΦΙΛΜ & ΒΙΝΤΕΟ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΣΤΙΚΙΩΝ (THE PEANUT SELLER ) του Φαρίντ Σαχ (ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ, 2005, 20΄)
Η ΔΥΝΑΜΗ (THE FORCE) της Κριστίνα Πινέιρο (ΒΡΑΖΙΛΙΑ, 2005, 3΄)
ΜΑΕΣΤΡΟΣ (MAESTRO) του Γκέζα Μ. Τοθ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 2005, 5΄)
BLACK TIE του Πάρη Πατσουρίδη (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 13΄)
ΚΟΥΡΣΑΛ του Νίκου Θεοδοσίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 61΄)
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ του Πάνου Βαρδόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 7΄)
AND I WAS ALONE του Χάρη Λαγκούση (ΕΛΛΑΔΑ, 2004, 1΄)
Σε συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών.
ΚΥΡΙΑΚΗ 28/1/2007
ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΕΣ – ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΕΣ – ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΛΛΑΤΟΥ
ΑΘΗΝΑ ΧΨΞ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1962, 11΄)
ΕΛΗΕΣ – ΚΡΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1964, 24΄)
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του Δημήτρη Κολλάτου (ΕΛΛΑΔΑ, 1966)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη των ταινιών.
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/2/2007
BIG BANG! ONLINE SHORT FILM FESTIVAL
ΠΡΟΒΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ
Έναρξη της εκδήλωσης στις 6.00 μ.μ. λόγω της μεγάλης διάρκειάς της (περίπου 4 ώρες).
Σε συνεργασία με την t-short.
ΣΑΒΒΑΤΟ 10/2/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 11/2/2007
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ 29ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ (2006, 16 ταινίες)
Σε συνεργασία με την Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 25/2/2007
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟY ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ
Προβολή οπτικοακουστικού υλικού. Εισηγητές: Γιώργος Ζερβουλάκος (σκηνοθέτης) και Σώτος Αλεξίου (γλύπτης).
ΚΥΡΙΑΚΗ 4/3/2007
……………………………………………………………………………………..
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΚΟΜΑ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.
ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΜΕ ΝΕΟ E-MAIL.
ΚΥΡΙΑΚΗ 11/3/2007
Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ
Ι. ΜΟΡΑΛΗΣ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου (ΕΛΛΑΔΑ, 2006)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Θάνο Λαμπρόπουλο (παραγωγό) και Στέλιο Χαραλαμπόπουλο (σκηνοθέτη).
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/3/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/3/2007
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2007
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2006
Θα ακολουθήσει απονομή τριών βραβείων (καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και σεναρίου από το ΙΕΚ ΔΟΜΗ) και έντεκα τιμητικών διακρίσεων (διεύθυνσης φωτογραφίας, μοντάζ, ηχοληψίας, μουσικής, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας, μακιγιάζ, Α΄ γυναικείου ρόλου, Β΄ γυναικείου ρόλου, Α΄ ανδρικού ρόλου και Β΄ ανδρικού ρόλου) από το ΙΕΚ ΔΟΜΗ.
Σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και το ΙΕΚ ΔΟΜΗ.
Σ.Σ. Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Sunday, October 08, 2006
ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ: ΑΠΟ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ ΚΑΙ ΔΥΣΒΑΤΟΣ
του Θανάση Τσακίρη
http://tsakiris.snn.gr
(To άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου 2006 του περιοδικού "Το Στίγμα")
Οι δημοτικές εκλογές είναι «εκλογές δεύτερης τάξης» σύμφωνα με τη θεωρία των Κ. Reif. και Η. Schmitt, όπως είναι και οι ευρωεκλογές. Οι εκλογές «πρώτης τάξης» είναι οι εθνικές βουλευτικές εκλογές. Στις πάσης φύσεως εκλογές «δεύτερης τάξης» (αναπληρωματικές, δημοτικές, περιφερειακές, νομαρχιακές και εκλογές για τις περιπτώσεις Άνω Βουλής ή Γερουσίας κ.α.) πολλοί ψηφοφόροι χρησιμοποιούν περισσότερα κριτήρια για τον καθορισμό της τελική επιλογή τους πάνω από την κάλπη. Από τη μια είναι τα τοπικά κριτήρια και από την άλλη άκρη τα εθνικά κριτήρια. Από τη μια παίζει ρόλο το πλέγμα των τοπικών σχέσεων με την τοπική εξουσία που μπορεί να είναι σχέση εξάρτησης ή ιδιοτέλειας, μπορεί, όμως, να είναι σχέση αντίστασης και δημιουργικής κινηματικού χαρακτήρα παρέμβασης σε θέματα όπως το περιβάλλον, οι σχολικές εγκαταστάσεις, η πολιτιστική πολιτική κ.ο.κ. Από την άλλη μια σειρά από γεγονότα της κεντρικής πολιτικής σκηνής μπορούν με τη σειρά τους να βαρύνουν περισσότερο στην τελική ψήφο των πολιτών, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις όπου τα προβλήματα ενός δήμου δεν διαχωρίζονται με στεγανά τείχη από τα προβλήματα των γειτονικών δήμων και χρειάζεται η συνολικότερη κρατική πολιτική για την αντιμετώπισή τους. Πολλοί χρησιμοποιούν τις τοπικές εκλογές για την αποστολή μηνυμάτων αλλαγής πλεύσης των κυβερνήσεων όσον αφορά την εφαρμοζόμενη πολιτική τους, τόσο όσον αφορά τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και την πολιτική στα λεγόμενα «μεγάλα θέματα», π.χ. εργασιακό, ασφαλιστικό, εκπαιδευτικό κλπ. Στη Βρετανία έρευνες έδειξαν ότι περίπου 80% των ψηφοφόρων ψηφίζουν με βάση τα εθνικά κομματικά κριτήρια ενώ το 20% ρίχνει αλλού την ψήφο του.
Στις «δεύτερης τάξης εκλογές» συνήθως η συμμετοχή είναι χαμηλότερη τόσο λόγω της σχετικής νομοθεσίας (βαθμός υποχρεωτικότητας κ.α.) όσο και λόγω του συχνά θεωρούμενου «απολίτικου» χαρακτήρα προβλημάτων που εκ πρώτης όψεως φαντάζουν «τεχνικά» (π.χ. συγκομιδή σκουπιδιών). Η προσωπικότητα των υποψηφίων παίζει μεγαλύτερο ρόλο εδώ καθώς η επαφή με τους εκλογείς είναι αμεσότερη σε σχέση με τις εθνικές βουλευτικές, έστω και αν ολοένα και περισσότερο εφαρμόζονται οι κανόνες του μαζικού πολιτικού μάρκετινγκ. Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει για πολλούς ότι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές όσον αφορά τις ακολουθητέες πολιτικές των υποψηφίων. Τέλος, πολλοί ψηφοφόροι νοιώθουν μικρότερη πίεση σε σχέση με την περίπτωση των εθνικών εκλογών όσον αφορά τα συγκεκριμένα διακυβεύματα.
Τι εννοούμε λέγοντας «διακύβευμα»; Όταν μια κατάσταση προκαλεί δυσφορία σε ένα τμήμα ή ομάδα του κοινωνικού συνόλου και αυτή η δυσφορία εκφράζει «αρνητική αξιολόγηση των υφιστάμενων σχέσεων ή της συλλογικής ενέργειας που παράγει, συντηρεί ή επιτείνει μια δυσάρεστη κατάσταση» τότε μιλάμε για «κοινωνικό πρόβλημα» . Στην εποχή της μετάβασης από τη βιομηχανική επανάσταση σε μια «μεταβιομηχανική κοινωνία» το περιβάλλον αποτελεί μείζον «κοινωνικό πρόβλημα» . Πάνω στη βάση αυτή συγκροτήθηκε το οικολογικό κίνημα με τα τοπικά και εθνικά κινήματα και αργότερα με τα πολιτικά κόμματα που τα εκπροσωπούσαν. Η παρουσία στο πολιτικό προσκήνιο των πράσινων και των ριζοσπαστικών αριστερών κομμάτων και οργανώσεων από τα τέλη του περασμένου αιώνα έφερε στην ημερήσια πολιτική διάταξη το ζήτημα του περιβάλλοντος ως «διακύβευμα» (issue) των εκλογικών αναμετρήσεων.
Τι είναι αυτό που το λένε…ατζέντα;
Τι είναι, όμως, και πώς διαμορφώνεται η πολιτική ημερήσια διάταξη (ατζέντα); «Ως ημερήσια διάταξη (ατζέντα), ορίζεται το σύνολο των προβλημάτων που θεωρούνται ότι απαιτούν δημόσια συζήτηση ή ακόμη την παρέμβαση της πολιτικής εξουσίας» . Στην δομο-λειτουργική θεωρία του T.Parsons το πολιτικό σύστημα αποτελεί υποσύστημα του κοινωνικού συστήματος. Το πολιτικό σύστημα επικοινωνεί με το γενικό σύστημα της κοινωνικής δράσης και μέσω αυτού με το αρχικό εξωτερικό περιβάλλον του κοινωνικού συστήματος. Στη συστημική θεωρία για την πολιτική η έννοια του αιτήματος κατέχει κεντρική θέση γιατί είναι, τρόπον τινά, η «πρώτη ύλη» των εισροών (inputs) του πολιτικού συστήματος που τις μετατρέπει (conversion process) σε εκροές (outputs) που είναι οι αποφάσεις των κοινοβουλίων, των κυβερνήσεων και της κρατικής μηχανής. Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν τους κύριους «θυροφύλακες» (gatekeepers) του πολιτικού συστήματος. Αντίθετα με τους T. Parsons και D. Easton , οι μελέτες των οποίων για το πολιτικό σύστημα αδυνατούν να διεισδύσουν στις σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα της πραγματικότητας και να περιγράψει τις λειτουργίες στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος, τους τρόπους σύνδεσης των διαφοροποιημένων μερών του, τους τόπους άρθρωσης των γεγονότων στο εσωτερικό του με τις δυνάμεις που δρουν στα όρια εντός κι εκτός του συστήματος αυτού και των μεταξύ τους συνδετικών αρμών, οι R. Cobb και C. Elder μελετώντας το πολιτικό σύστημα αναλυτικά και διεξοδικά, διέκριναν δυο είδη πολιτικής ατζέντας : τη δημόσια (ή συστημική) ατζέντα και τη θεσμική (ή κυβερνητική ή επίσημη) ατζέντα. Η διάκριση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική, γιατί μας επιτρέπει να εστιάσουμε τους φακούς της ανάλυσης εκεί ακριβώς όπου εμφανίζεται η πολιτική αντιπαράθεση και τα κοινωνικά ζητήματα μετατρέπονται και αναβαθμίζονται σε πολιτικά "διακυβεύματα". Ένα κοινωνικό πρόβλημα μεταβάλλεται σε πολιτικό διακύβευμα όταν γύρω από αυτό συγκρούονται δυο ή και περισσότερες ομάδες και η σύγκρουση αναφέρεται στα ουσιαστικά ή στα διαδικαστικά ζητήματα που συνδέονται με την κατανομή πόρων ή θέσεων . Αυτή η σύγκρουση λαμβάνει χώρα συνήθως κατά τη συγκρότηση της ημερήσιας διάταξης του πολιτικού (δια)λόγου ή και αντιπαράθεσης. Ένα θέμα πρώτα εγγράφεται σ’ αυτήν και κατόπιν στη θεσμική ατζέντα, δίχως βέβαια και να αποκλείεται η άμεση εγγραφή του στη θεσμική. Η δομή της θεσμικής ατζέντας εκφράζει στην ουσία τα θεσμικά και δομικά εμπόδια και τη γενικότερη προδιάθεση του πολιτικού συστήματος απέναντι σε κάποιου τύπου προβλήματα και τα οποία εμπόδια σχετίζονται με την άνιση ικανότητα πρόσβασης των ατόμων ή ομάδων σ’ αυτό. Στη διαδικασία προώθησης των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης στους θεσμούς, εκτός από τα ίδια τα μέλη της κρατικής εξουσίας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σημαντικός είναι ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων, των ομάδων πίεσης ή ομάδων συμφερόντων, των κινήσεων πολιτών για την προώθηση του όποιου κοινωνικού ζητήματος.
Τοπικά κινήματα: Take the Lead
Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της γνώμης ενός μέρους των ψηφοφόρων παίζουν λοιπόν τα τοπικά κοινωνικά κινήματα που κινητοποιούν τους ενδιαφερόμενους πολίτες επιβάλλοντας συχνά τη δική τους ατζέντα στη δημόσια προεκλογική συζήτηση. Στην περίπτωση που μας ενδιαφέρει, δηλαδή στο Δήμο Ηλιούπολης, τοπικά κοινωνικά κινήματα έβαλαν σε συζήτηση μια σειρά από θέματα που σχετίζονται ως επί το πλείστον με το δομημένο και το φυσικό –αστικό και περιαστικό περιβάλλον, αλλά και για ζητήματα της εκπαίδευσης και του πολιτισμού. Ξεκινώντας από την αρχή της δεκαετίας του ’90 όταν η Πρωτοβουλία Πολιτών για την Προστασία του Υμηττού δραστηριοποιήθηκε αναδεικνύοντας τα θέματα της Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου και της προστασίας του δάσους και κινητοποιώντας τόσο την τοπική κοινωνία όσο και τα κινήματα των Δήμων που γειτνιάζουν με τον Υμηττό και το δάσος ως τις τελευταίες χρονιές οπότε έγιναν οι μεγαλύτερες μαζικές διαδηλώσεις που έλαβαν ποτέ χώρα στην Ηλιούπολη με αφορμή την κατασκευή του Κέντρου Υπερυψηλής Τάσης στα όρια Ηλιούπολης και Αργυρούπολης για την εξυπηρέτηση των Ολυμπιακών Αγώνων, τα κοινωνικά κινήματα υποχρεώνουν όλες ανεξαίρετα τις δημοτικές παρατάξεις να απαντάνε στα ερωτήματα που τους θέτουν. Από την εξέταση των προγραμμάτων των παρατάξεων βλέπουμε ότι έχει κινήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τότε που όλες τους πλειοδοτούσαν σε κραυγές υπέρ της μεταφοράς της Περιφερειακής στο χώρο του δάσους, χωρίς να ενδιαφέρονται για το δασικό πλούτο του Υμηττού και την αξία του για το οικοσύστημα. Σήμερα, πια, έχουν αρχίσει να μεταστρέφονται σε διαφορετικές λύσεις. Το 1996 όλες μαζί οι παρατάξεις αποφάσιζαν τη δημιουργία σχολείων δίπλα στο χώρο της ΔΕΗ αγνοώντας (?) ότι πρόκειται να κατασκευαστεί το ΚΥΤ. Σήμερα όλες πλειοδοτούν σε κραυγές αγωνίας μετά την μεγαλειώδη κινητοποίηση και την αστυνομική παρέμβαση επί «εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης Σημίτη» και την κατοχή της πόλης από 27 κλούβες ΜΑΤ.
Αριστερά: Walk the Line
Στις φετινές εκλογές, η ιδιαίτερη φύση των δημοτικών πραγμάτων σε σχέση με την κεντρική πολιτική σκηνή είναι ακόμη μια φορά εμφανής στην Ηλιούπολη. Η δεξιά παράταξη κατεβαίνει δίχως εσωτερικούς διχασμούς απορροφώντας τις όποιες αμφισβητήσεις από τις ακραίες δεξιές φωνές (π.χ.ΛΑΟΣ), το ίδιο και η κυρίαρχη επί 16 χρόνια παράταξη του ΠΑΣΟΚ («Δημοτική Αλλαγή») που κι αυτή με τη σειρά της επανενσωμάτωσε μεγάλο μέρος της παράταξης των «ανταρτών» του 2002. Στην Αριστερά για άλλη μια φορά επικράτησε η πολυδιάσπαση και ο καιροσκοπισμός, η έλλειψη κοινών αναφορών στα κινήματα, ο μικροαρχηγισμός και ο παραγοντισμός. Το ΚΚΕ («Δημοκρατική Ενότητα»), ο Συνασπισμός («Ηλίου-πολις – Ανθρώπινη Πόλη» και το Μ-Λ ΚΚΕ («Αριστερή Πρωτοβουλία» αδυνατούν να δώσουν προοπτική στους κοινούς αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα, προσπαθώντας να περιχαρακώσουν τους ιδιαίτερους κομματικούς χώρους τους και να κερδίσουν κάτι παραπάνω σε ψήφους και ποσοστά εκμεταλλευόμενα τη διάλυση της παράταξης των τέως «ανταρτών» του ΠΑΣΟΚ και λόγω της νέας κατάστασης που δημιουργεί ο τρόπος εκλογής δημάρχου με το όριο του 42% για την πρώτη Κυριακή.
Το Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης Ηλιούπολης συνεχίζοντας την παράδοση που έχει δημιουργηθεί από τα μέλη του σε παλιότερες εκλογικές αναμετρήσεις θέτει δημόσια ερωτήματα προς τις δημοτικές παρατάξεις από τις οποίες απαιτεί να απαντήσουν σ’ αυτά ανοιχτά και καθαρά. Έτσι απέστειλε τα παρακάτω ερωτηματολόγιο στις παρατάξεις. Μέχρι τώρα μόνο η παράταξη της δεξιάς απάντησε. Οι υπόλοιπες παρατάξεις ακόμη δεν απάντησαν και ακόμη δεν έχουν δημοσιοποιήσει τα προγράμματά τους ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αναμένουμε.
12 ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
προς
ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ Ηλιούπολης
«ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ»
«ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ»
«ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ»
1. Δημόσια Περιουσία
(α) Τα τελευταία χρόνια οι κληρονόμοι Νάστου έχουν προωθήσει μια σειρά δίκες διεκδικώντας οικόπεδα και κτίσματα που από το 1984 έχουν καταγραφεί ως «ακίνητα του ελληνικού Δημοσίου».
Μερικές από τις δίκες αυτές φαίνεται να τις κερδίζουν.
Τι συμβαίνει, κατά τη γνώμη σας;
- Υπάρχει απλώς «αδράνεια» από τις αρμόδιες υπηρεσίες;
- Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες;
(β) Πως σχολιάζετε τον διορισμό από τη σημερινή κυβέρνηση της κας Μάλοβιτς - Νάστου στο Δ.Σ. της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου;
(γ) Θεωρείτε ότι η σημεριvή Δημοτική Αρχή Ηλιούπολης έχει ενημερώσει επαρκώς τους πολίτες για τη σημερινή κατάσταση και έχει κινητοποιηθεί επαρκώς για να υπερασπισθεί τη δημόσια περιουσία;
(δ) Τι θα πρέπει να γίνει τώρα, κατά τη γνώμη σας;
2. Υμηττός
Είστε σύμφωνοι με την συνεχιζόμενη δημιουργία κτιριακών εγκαταστάσεων στην εκτός σχεδίου περιοχή του Υμηττού (περιοχή «ΔΙΑΝΑ», Αγ. Μαύρα, Προφήτης Ηλίας, Σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων, γκαράζ οχημάτων Δήμου Ηλιούπολης κ.ά.);
3. Κέντρο Υψηλής Τάσης (Κ.Υ.Τ.) στον Υμηττό
Όπως είναι γνωστό, με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, κατασκευάστηκε ένα Κέντρο Υψηλής Τάσης της ΔΕΗ 150.000 volt εντός της Β' Ζώνης προστασίας του Υμηττού, δίπλα σε σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις, κατοικίες. χώρους εργασίας κλπ.
Οι αγώνες των κατοίκων, της Διαδημοτικής Επιτροπής Αγώνα και τοπικών φορέων, απέτρεψαν την κατασκευή και λειτουργία ενός ακόμη μεγαλύτερου Κ.Υ.Τ. 400.000 volt. Παρόλο το γεγονός ότι τον Ιούνιο του 2005 το Συμβούλιο της Επικρατείας απεφάνθη ότι είναι παράνομη και αυθαίρετη η χωροθέτηση Και η κατασκευή ενός K.Υ.T. στον Υμηττό, η ΔΕΗ, με την κάλυψη του Υπουργείου Ανάπτυξης συνεχίζει τη λειτουργία του κ.Υ.τ. των 150.000 volt.
(α) Υπάρχουν κατά τη γνώμη σας ευθύνες στην παρούσα δημοτική αρχή για τη διευκόλυνση της παράνομης κατασκευής και αυθαίρετης λειτουργίας του Κ.Υ.Τ. των 150.000 νοlt;
(β) Τι πρέπει κατά τη γνώμη σας να γίνει σήμερα;
4. Περιφερειακή Λεωφόρος Υμηττού
Τα προβλήματα από τη διερχόμενη υπερτοπική κυκλοφορία στην Ηλιούπολη, είναι γνωστά.
(α) Πιστεύετε ότι η κατασκευή μιας νέας περιφερειακής λεωφόρου στον Υμηττό θα λύσει αυτά τα προβλήματα ή απλώς θα ανακουφίσει την σημερινή κατάσταση;
(β) Γνωρίζουμε ότι στον νέο αυτοκινητόδρομο προβλέπονται ένας τεράστιος ανισόπεδος κόμβος σύνδεσης με το τοπικό οδικό δίκτυο, μια πελώρια κοιλαδογέφυρα στην περιοχή του Προφήτη Ηλία και υπογειοποιημένα καθώς και επιφανειακά τμήματα, με 6 λωρίδες κυκλοφορίας, βοηθητικές λωρίδες, νησίδες, τοιχεία αντιστήριξης κλπ. Κατόπιν τούτων, εκτιμάτε ότι θα υπάρχουν σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον δασικό χώρο του Υμηττού, στην περιοχή της Ηλιούπολης, ή όχι;
(γ) Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τοποθετείστε υπέρ ή κατά ενός τέτοιου αυτοκινητόδρομου στον Υμηττό;
(δ) Πιστεύετε ότι η κατασκευή αυτού του έργου συνδέεται άμεσα με την εμπορευματοποίηση και τα σχέδια δόμησης μιας «νέας πόλης» στο χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού;
5. Ρέμα Πικροδάφνης
Στην περιοχή του ρέματος της Πικροδάφνης κατασκευάστηκε τα προηγούμενα χρόνια ένας ανοιχτός αγωγός από τσιμέντο και πέτρα, με αποτέλεσμα την καταστροφή της κοίτης και των φυσικών πρανών του ρέματος.
Ο σημερινός Δήμαρχος Ηλιούπολης, όχι μόνο συναίνεσε, αλλά και πρωτοστάτησε στην κατασκευή αυτού του έργου, το οποίο τελικά σταμάτησε ύστερα από την προσφυγή πολιτών στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
(α) Συμφωνείτε με το «έργο» αυτό του Δημάρχου Ηλιούπολης;
(β) Συμφωνείτε με την πρόταση που έχει διατυπωθεί από τοπικούς φορείς και πολίτες για αποκατάσταση της φυσικής κοίτης και του μεγαλύτερου μέρους των πρανών του ρέματος;
(γ) Τι άλλο, κατά τη γνώμη σας πρέπει να γίνει;
6. Περιοχή «Χαλικάκη»
Η περιοχή του παλιού λατομείου "Χαλικάκη", αποτελεί εδώ και μερικές δεκαετίες αντικείμενο ανάπλασης και μετατροπής του σε χώρο αθλητισμού και πρασίνου.
(α) Πως αξιολογείτε την απόπειρα της σημερινής Δημοτικής αρχής να παραχωρηθεί τμήμα της έκτασης σε ιδιώτη για την κατασκευή «Αναψυκτηρίου» και μακροχρόνια εκμετάλλευση;
(β) Τι συμπεράσματα εξάγετε από την «αλλαγή πλεύσης» της δημοτικής αρχής, ύστερα από τις κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής;
7. Κυκλοφορία - στάθμευση οχημάτων
Το ζήτημα της κυκλοφορίας και της στάθμευσης οχημάτων, αναδεικνύεται και στο Δήμο μας σαν ένα από τα σημαντικότερα. Τα επόμενα χρόνια, θα οξύνεται ακόμα περισσότερο λόγω της συνολικής αύξησης τόσο των οχημάτων που κυκλοφορούν στην Αττική, όσο και του πληθυσμού της Ηλιούπολης.
Το 1992-93 έγινε μια μελέτη «Κυκλοφορίας - Στάθμευσης Δήμου Ηλιούπολης» και το 2005 «επικαιροποιήθηκε» αυτή η μελέτη].
(α) Ποια είναι η γνώμη σας για αυτή τη μελέτη, συνολικά;
(β) Πως σχολιάζετε το γεγονός ότι η επικαιροποίηση αυτής της μελέτης δεν έγινε αντικείμενο μιας δημόσιας συζήτησης, με ευθύνη του σημερινού Δημάρχου, παρότι το ζήτησαν τοπικοί φορείς και δημοτικές παρατάξεις;
(γ) Ποια είναι η γνώμη σας για τα προβλήματα που δημιουργούνται με αφορμή την κατασκευή του σταθμού ΜΕΤΡΟ Ηλιούπολης, σε μια ήδη επιβαρημένη κυκλοφοριακά περιοχή, δηλαδή στη Β' Είσοδο Ηλιούπολης;
(δ) Ποια είναι η γνώμη σας για τη σημερινή αλλά και την προβλεπόμενη λειτουργία των εισόδων - εξόδων από τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης προς την Ηλιούπολη;
Πιστεύετε, Π.χ. ότι ως κύρια είσοδος - είσοδος θα πρέπει να συνεχίσει να χρησιμοποιείται η Λεωφ. Σοφ. Βενιζέλου - Πύρρωνος όπως γίνεται σήμερα;
Μήπως θα πρέπει να αναζητηθούν και άλλες «διέξοδοι» προς και από τη Λεωφ. Βουλιαγμέvης (π.χ. Λεωφ. Εργατών Τύπου, Λεωφ. Βίτσι κ.ά.); Πιστεύετε ότι θα πρέπει να συνεχίσει να χρησιμοποιείται η οδός Αγ. Ιωάννου, ένα δρομάκι χωρίς πεζοδρόμια, ως είσοδος από τη Λεωφ. Βουλιαγμένης προς Ηλιούπολη;
(ε) Θεωρείτε ότί η λύση που έχει δοθεί για την κυκλοφορία οχημάτων στην κεντρική πλατεία Εθνικής Αντίστασης είναι ικανοποιητική; Αν όχι, τι πρέπει να γίνει;
(ζ) Πιστεύετε ότι θα πρέπει να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται τα πεζοδρόμια του Δήμου μας ως χώρος στάθμευσης ιδιωτικών οχημάτων; Αν όχι, τι πρέπει να γίνει;
8. Δημοτικές Επιχειρήσεις
Στην Ηλιούπολη λειτουργούν δύο Δημοτικές Επιχειρήσεις.
Η ΔΕΚΕΗΛ, για τεχνικά έργα κ.λπ. και η ΔΕΠΑΗΛ, για πολιτιστικές δραστηριότητες κ.λπ.
Θεωρείτε ικανοποιητική τη λειτουργία των δύο αυτών επιχειρήσεων; Αν όχι, γιατί;
9. Κοινωνική Αλληλεγγύη
Τα τελευταία χρόνια, η κεντρική διοίκηση έχει μεταβιβάσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μια σειρά αρμοδιότητες που αφορούν την «κοινωνική πρόνοια", χωρίς συνήθως, να χρηματοδοτεί και τις απαιτούμενες δραστηριότητες.
(α) Θεωρείτε ικανοποιητικό το σημερινό επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών «κοινωνικής πρόνοιας» στο Δήμο μας;
(β) Αν όχι~ τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει; Υπάρχουν προτάσεις εκ μέρους σας για μια διευρυμένη παρέμβαση σε ζητήματα «κοινωνικής αλληλεγγύης»;
10. Συμμετοχή πολιτών
Με το σημερινό θεσμικό πλαίσιο, η συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση των αποφάσεων που τους αφορούν γίνεται έμμεσα, μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους. Το μεσοδιάστημα ανάμεσα στις εκλογές, η μεγάλη πλειοψηφία των δημοτών δεν συμμετέχει σε καμία διαδικασία για την αντιμετώπιση των συνολικών ζητημάτων που αφορούν το Δήμο.
(α) Κάποτε στο Δήμο μας λειτουργούσαν «Συνοικιακά Συμβούλιο». Για ποιο λόγο, κατά τη γνώμη σας σταμάτησε η λειτουργία τους;
(β) Θεωρείτε ότι οι τοπικές συνελεύσεις, ανά τακτά χρονικά διαστήματα αποτελούν μια κατάλληλη διαδικασία για να εκφραστούν οι απόψεις των κατοίκων του Δήμου μας, και να διαμορφωθούν σωστότερες αποφάσεις; Αν ναι, γιατί δεν την επιχειρήσατε μέχρι σήμερα;
(γ) Θεωρείτε ικανοποιητική την δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών της Ηλιούπολης στον "Ευώνυμο", το περιοδικό του Δήμου Ηλιούπολης;
11. Εκπαίδευση
(α) Τι «Σχολείο" έχουμε και τι «Σχολείο» θέλουμε;
(β) Χρειάζονται αλλαγές στο σημερινό «Σχολείο» και ποιες;
Μέσα από ποιους «θεσμούς" θα προωθηθούν οι αλλαγές αυτές;
(γ) Μπορεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση να παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο στην εκπαίδευση, και ποιόν;
Πώς κρίνετε την πρωτοβουλία του Δήμου Αμαρουσίου για την ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου;
12. Νεολαία
(α) Θεωρείτε επαρκή την παρέμβαση της Δημοτικής Αρχής στα ειδικότερα ζητήματα που αφορούν την νεολαία του Δήμου μας;
(β) Πώς κρίνετε την, ως τώρα, λειτουργία του «Συμβουλίου Νέων» στο Δήμο μας;
(γ) Τι πρωτοβουλίες πρέπει κατά τη γνώμη σας να ληφθούν για μια ουσιαστική συμμετοχή της νεολαίας στα γενικότερης σημασίας ζητήματα που απασχολούν την Ηλιούπολη;
Αποτελέσματα Δημοτικών Εκλογών 2002
Δ. ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ (N. ΑΘΗΝΩΝ-ΠΕΙΡΑΙΩΣ)
Πληθυσμός 75.904 Εγγεγραμμένοι 54.678 Έδρες 31 Τμήματα 135
Α' Ψήφισαν 44.788 Έγκυρα 41.645 Άκυρα/Λευκά 3.143
B' Ψήφισαν 42.297 Έγκυρα 37.009 Άκυρα/Λευκά 5.288
Υποψήφιος - Συνδιασμός Ψήφοι % Έδρες Ψήφοι % Έδρες
ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ-ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΕΩΡ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ 16.959 40,70 7 19.897 53,80 19
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ 13.367 32,10 5 17.112 46,20 8
ΚΑΛΤΣΩΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΩΤ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 4.110 9,90 2 0 0,00 0
ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ 3.343 8,00 1 0 0,00 0
ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α ΗΛΙΟΥ-ΠΟΛΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΛΗ 2.786 6,70 1 0 0,00 0
ΣΟΦΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 1.080 2,60 0 0 0,00 0
του Θανάση Τσακίρη
http://tsakiris.snn.gr
(To άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου 2006 του περιοδικού "Το Στίγμα")
Οι δημοτικές εκλογές είναι «εκλογές δεύτερης τάξης» σύμφωνα με τη θεωρία των Κ. Reif. και Η. Schmitt, όπως είναι και οι ευρωεκλογές. Οι εκλογές «πρώτης τάξης» είναι οι εθνικές βουλευτικές εκλογές. Στις πάσης φύσεως εκλογές «δεύτερης τάξης» (αναπληρωματικές, δημοτικές, περιφερειακές, νομαρχιακές και εκλογές για τις περιπτώσεις Άνω Βουλής ή Γερουσίας κ.α.) πολλοί ψηφοφόροι χρησιμοποιούν περισσότερα κριτήρια για τον καθορισμό της τελική επιλογή τους πάνω από την κάλπη. Από τη μια είναι τα τοπικά κριτήρια και από την άλλη άκρη τα εθνικά κριτήρια. Από τη μια παίζει ρόλο το πλέγμα των τοπικών σχέσεων με την τοπική εξουσία που μπορεί να είναι σχέση εξάρτησης ή ιδιοτέλειας, μπορεί, όμως, να είναι σχέση αντίστασης και δημιουργικής κινηματικού χαρακτήρα παρέμβασης σε θέματα όπως το περιβάλλον, οι σχολικές εγκαταστάσεις, η πολιτιστική πολιτική κ.ο.κ. Από την άλλη μια σειρά από γεγονότα της κεντρικής πολιτικής σκηνής μπορούν με τη σειρά τους να βαρύνουν περισσότερο στην τελική ψήφο των πολιτών, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις όπου τα προβλήματα ενός δήμου δεν διαχωρίζονται με στεγανά τείχη από τα προβλήματα των γειτονικών δήμων και χρειάζεται η συνολικότερη κρατική πολιτική για την αντιμετώπισή τους. Πολλοί χρησιμοποιούν τις τοπικές εκλογές για την αποστολή μηνυμάτων αλλαγής πλεύσης των κυβερνήσεων όσον αφορά την εφαρμοζόμενη πολιτική τους, τόσο όσον αφορά τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και την πολιτική στα λεγόμενα «μεγάλα θέματα», π.χ. εργασιακό, ασφαλιστικό, εκπαιδευτικό κλπ. Στη Βρετανία έρευνες έδειξαν ότι περίπου 80% των ψηφοφόρων ψηφίζουν με βάση τα εθνικά κομματικά κριτήρια ενώ το 20% ρίχνει αλλού την ψήφο του.
Στις «δεύτερης τάξης εκλογές» συνήθως η συμμετοχή είναι χαμηλότερη τόσο λόγω της σχετικής νομοθεσίας (βαθμός υποχρεωτικότητας κ.α.) όσο και λόγω του συχνά θεωρούμενου «απολίτικου» χαρακτήρα προβλημάτων που εκ πρώτης όψεως φαντάζουν «τεχνικά» (π.χ. συγκομιδή σκουπιδιών). Η προσωπικότητα των υποψηφίων παίζει μεγαλύτερο ρόλο εδώ καθώς η επαφή με τους εκλογείς είναι αμεσότερη σε σχέση με τις εθνικές βουλευτικές, έστω και αν ολοένα και περισσότερο εφαρμόζονται οι κανόνες του μαζικού πολιτικού μάρκετινγκ. Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει για πολλούς ότι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές όσον αφορά τις ακολουθητέες πολιτικές των υποψηφίων. Τέλος, πολλοί ψηφοφόροι νοιώθουν μικρότερη πίεση σε σχέση με την περίπτωση των εθνικών εκλογών όσον αφορά τα συγκεκριμένα διακυβεύματα.
Τι εννοούμε λέγοντας «διακύβευμα»; Όταν μια κατάσταση προκαλεί δυσφορία σε ένα τμήμα ή ομάδα του κοινωνικού συνόλου και αυτή η δυσφορία εκφράζει «αρνητική αξιολόγηση των υφιστάμενων σχέσεων ή της συλλογικής ενέργειας που παράγει, συντηρεί ή επιτείνει μια δυσάρεστη κατάσταση» τότε μιλάμε για «κοινωνικό πρόβλημα» . Στην εποχή της μετάβασης από τη βιομηχανική επανάσταση σε μια «μεταβιομηχανική κοινωνία» το περιβάλλον αποτελεί μείζον «κοινωνικό πρόβλημα» . Πάνω στη βάση αυτή συγκροτήθηκε το οικολογικό κίνημα με τα τοπικά και εθνικά κινήματα και αργότερα με τα πολιτικά κόμματα που τα εκπροσωπούσαν. Η παρουσία στο πολιτικό προσκήνιο των πράσινων και των ριζοσπαστικών αριστερών κομμάτων και οργανώσεων από τα τέλη του περασμένου αιώνα έφερε στην ημερήσια πολιτική διάταξη το ζήτημα του περιβάλλοντος ως «διακύβευμα» (issue) των εκλογικών αναμετρήσεων.
Τι είναι αυτό που το λένε…ατζέντα;
Τι είναι, όμως, και πώς διαμορφώνεται η πολιτική ημερήσια διάταξη (ατζέντα); «Ως ημερήσια διάταξη (ατζέντα), ορίζεται το σύνολο των προβλημάτων που θεωρούνται ότι απαιτούν δημόσια συζήτηση ή ακόμη την παρέμβαση της πολιτικής εξουσίας» . Στην δομο-λειτουργική θεωρία του T.Parsons το πολιτικό σύστημα αποτελεί υποσύστημα του κοινωνικού συστήματος. Το πολιτικό σύστημα επικοινωνεί με το γενικό σύστημα της κοινωνικής δράσης και μέσω αυτού με το αρχικό εξωτερικό περιβάλλον του κοινωνικού συστήματος. Στη συστημική θεωρία για την πολιτική η έννοια του αιτήματος κατέχει κεντρική θέση γιατί είναι, τρόπον τινά, η «πρώτη ύλη» των εισροών (inputs) του πολιτικού συστήματος που τις μετατρέπει (conversion process) σε εκροές (outputs) που είναι οι αποφάσεις των κοινοβουλίων, των κυβερνήσεων και της κρατικής μηχανής. Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν τους κύριους «θυροφύλακες» (gatekeepers) του πολιτικού συστήματος. Αντίθετα με τους T. Parsons και D. Easton , οι μελέτες των οποίων για το πολιτικό σύστημα αδυνατούν να διεισδύσουν στις σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα της πραγματικότητας και να περιγράψει τις λειτουργίες στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος, τους τρόπους σύνδεσης των διαφοροποιημένων μερών του, τους τόπους άρθρωσης των γεγονότων στο εσωτερικό του με τις δυνάμεις που δρουν στα όρια εντός κι εκτός του συστήματος αυτού και των μεταξύ τους συνδετικών αρμών, οι R. Cobb και C. Elder μελετώντας το πολιτικό σύστημα αναλυτικά και διεξοδικά, διέκριναν δυο είδη πολιτικής ατζέντας : τη δημόσια (ή συστημική) ατζέντα και τη θεσμική (ή κυβερνητική ή επίσημη) ατζέντα. Η διάκριση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική, γιατί μας επιτρέπει να εστιάσουμε τους φακούς της ανάλυσης εκεί ακριβώς όπου εμφανίζεται η πολιτική αντιπαράθεση και τα κοινωνικά ζητήματα μετατρέπονται και αναβαθμίζονται σε πολιτικά "διακυβεύματα". Ένα κοινωνικό πρόβλημα μεταβάλλεται σε πολιτικό διακύβευμα όταν γύρω από αυτό συγκρούονται δυο ή και περισσότερες ομάδες και η σύγκρουση αναφέρεται στα ουσιαστικά ή στα διαδικαστικά ζητήματα που συνδέονται με την κατανομή πόρων ή θέσεων . Αυτή η σύγκρουση λαμβάνει χώρα συνήθως κατά τη συγκρότηση της ημερήσιας διάταξης του πολιτικού (δια)λόγου ή και αντιπαράθεσης. Ένα θέμα πρώτα εγγράφεται σ’ αυτήν και κατόπιν στη θεσμική ατζέντα, δίχως βέβαια και να αποκλείεται η άμεση εγγραφή του στη θεσμική. Η δομή της θεσμικής ατζέντας εκφράζει στην ουσία τα θεσμικά και δομικά εμπόδια και τη γενικότερη προδιάθεση του πολιτικού συστήματος απέναντι σε κάποιου τύπου προβλήματα και τα οποία εμπόδια σχετίζονται με την άνιση ικανότητα πρόσβασης των ατόμων ή ομάδων σ’ αυτό. Στη διαδικασία προώθησης των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης στους θεσμούς, εκτός από τα ίδια τα μέλη της κρατικής εξουσίας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σημαντικός είναι ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων, των ομάδων πίεσης ή ομάδων συμφερόντων, των κινήσεων πολιτών για την προώθηση του όποιου κοινωνικού ζητήματος.
Τοπικά κινήματα: Take the Lead
Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της γνώμης ενός μέρους των ψηφοφόρων παίζουν λοιπόν τα τοπικά κοινωνικά κινήματα που κινητοποιούν τους ενδιαφερόμενους πολίτες επιβάλλοντας συχνά τη δική τους ατζέντα στη δημόσια προεκλογική συζήτηση. Στην περίπτωση που μας ενδιαφέρει, δηλαδή στο Δήμο Ηλιούπολης, τοπικά κοινωνικά κινήματα έβαλαν σε συζήτηση μια σειρά από θέματα που σχετίζονται ως επί το πλείστον με το δομημένο και το φυσικό –αστικό και περιαστικό περιβάλλον, αλλά και για ζητήματα της εκπαίδευσης και του πολιτισμού. Ξεκινώντας από την αρχή της δεκαετίας του ’90 όταν η Πρωτοβουλία Πολιτών για την Προστασία του Υμηττού δραστηριοποιήθηκε αναδεικνύοντας τα θέματα της Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου και της προστασίας του δάσους και κινητοποιώντας τόσο την τοπική κοινωνία όσο και τα κινήματα των Δήμων που γειτνιάζουν με τον Υμηττό και το δάσος ως τις τελευταίες χρονιές οπότε έγιναν οι μεγαλύτερες μαζικές διαδηλώσεις που έλαβαν ποτέ χώρα στην Ηλιούπολη με αφορμή την κατασκευή του Κέντρου Υπερυψηλής Τάσης στα όρια Ηλιούπολης και Αργυρούπολης για την εξυπηρέτηση των Ολυμπιακών Αγώνων, τα κοινωνικά κινήματα υποχρεώνουν όλες ανεξαίρετα τις δημοτικές παρατάξεις να απαντάνε στα ερωτήματα που τους θέτουν. Από την εξέταση των προγραμμάτων των παρατάξεων βλέπουμε ότι έχει κινήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τότε που όλες τους πλειοδοτούσαν σε κραυγές υπέρ της μεταφοράς της Περιφερειακής στο χώρο του δάσους, χωρίς να ενδιαφέρονται για το δασικό πλούτο του Υμηττού και την αξία του για το οικοσύστημα. Σήμερα, πια, έχουν αρχίσει να μεταστρέφονται σε διαφορετικές λύσεις. Το 1996 όλες μαζί οι παρατάξεις αποφάσιζαν τη δημιουργία σχολείων δίπλα στο χώρο της ΔΕΗ αγνοώντας (?) ότι πρόκειται να κατασκευαστεί το ΚΥΤ. Σήμερα όλες πλειοδοτούν σε κραυγές αγωνίας μετά την μεγαλειώδη κινητοποίηση και την αστυνομική παρέμβαση επί «εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης Σημίτη» και την κατοχή της πόλης από 27 κλούβες ΜΑΤ.
Αριστερά: Walk the Line
Στις φετινές εκλογές, η ιδιαίτερη φύση των δημοτικών πραγμάτων σε σχέση με την κεντρική πολιτική σκηνή είναι ακόμη μια φορά εμφανής στην Ηλιούπολη. Η δεξιά παράταξη κατεβαίνει δίχως εσωτερικούς διχασμούς απορροφώντας τις όποιες αμφισβητήσεις από τις ακραίες δεξιές φωνές (π.χ.ΛΑΟΣ), το ίδιο και η κυρίαρχη επί 16 χρόνια παράταξη του ΠΑΣΟΚ («Δημοτική Αλλαγή») που κι αυτή με τη σειρά της επανενσωμάτωσε μεγάλο μέρος της παράταξης των «ανταρτών» του 2002. Στην Αριστερά για άλλη μια φορά επικράτησε η πολυδιάσπαση και ο καιροσκοπισμός, η έλλειψη κοινών αναφορών στα κινήματα, ο μικροαρχηγισμός και ο παραγοντισμός. Το ΚΚΕ («Δημοκρατική Ενότητα»), ο Συνασπισμός («Ηλίου-πολις – Ανθρώπινη Πόλη» και το Μ-Λ ΚΚΕ («Αριστερή Πρωτοβουλία» αδυνατούν να δώσουν προοπτική στους κοινούς αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα, προσπαθώντας να περιχαρακώσουν τους ιδιαίτερους κομματικούς χώρους τους και να κερδίσουν κάτι παραπάνω σε ψήφους και ποσοστά εκμεταλλευόμενα τη διάλυση της παράταξης των τέως «ανταρτών» του ΠΑΣΟΚ και λόγω της νέας κατάστασης που δημιουργεί ο τρόπος εκλογής δημάρχου με το όριο του 42% για την πρώτη Κυριακή.
Το Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης Ηλιούπολης συνεχίζοντας την παράδοση που έχει δημιουργηθεί από τα μέλη του σε παλιότερες εκλογικές αναμετρήσεις θέτει δημόσια ερωτήματα προς τις δημοτικές παρατάξεις από τις οποίες απαιτεί να απαντήσουν σ’ αυτά ανοιχτά και καθαρά. Έτσι απέστειλε τα παρακάτω ερωτηματολόγιο στις παρατάξεις. Μέχρι τώρα μόνο η παράταξη της δεξιάς απάντησε. Οι υπόλοιπες παρατάξεις ακόμη δεν απάντησαν και ακόμη δεν έχουν δημοσιοποιήσει τα προγράμματά τους ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αναμένουμε.
12 ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
προς
ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ Ηλιούπολης
«ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ»
«ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ»
«ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ»
1. Δημόσια Περιουσία
(α) Τα τελευταία χρόνια οι κληρονόμοι Νάστου έχουν προωθήσει μια σειρά δίκες διεκδικώντας οικόπεδα και κτίσματα που από το 1984 έχουν καταγραφεί ως «ακίνητα του ελληνικού Δημοσίου».
Μερικές από τις δίκες αυτές φαίνεται να τις κερδίζουν.
Τι συμβαίνει, κατά τη γνώμη σας;
- Υπάρχει απλώς «αδράνεια» από τις αρμόδιες υπηρεσίες;
- Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες;
(β) Πως σχολιάζετε τον διορισμό από τη σημερινή κυβέρνηση της κας Μάλοβιτς - Νάστου στο Δ.Σ. της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου;
(γ) Θεωρείτε ότι η σημεριvή Δημοτική Αρχή Ηλιούπολης έχει ενημερώσει επαρκώς τους πολίτες για τη σημερινή κατάσταση και έχει κινητοποιηθεί επαρκώς για να υπερασπισθεί τη δημόσια περιουσία;
(δ) Τι θα πρέπει να γίνει τώρα, κατά τη γνώμη σας;
2. Υμηττός
Είστε σύμφωνοι με την συνεχιζόμενη δημιουργία κτιριακών εγκαταστάσεων στην εκτός σχεδίου περιοχή του Υμηττού (περιοχή «ΔΙΑΝΑ», Αγ. Μαύρα, Προφήτης Ηλίας, Σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων, γκαράζ οχημάτων Δήμου Ηλιούπολης κ.ά.);
3. Κέντρο Υψηλής Τάσης (Κ.Υ.Τ.) στον Υμηττό
Όπως είναι γνωστό, με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, κατασκευάστηκε ένα Κέντρο Υψηλής Τάσης της ΔΕΗ 150.000 volt εντός της Β' Ζώνης προστασίας του Υμηττού, δίπλα σε σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις, κατοικίες. χώρους εργασίας κλπ.
Οι αγώνες των κατοίκων, της Διαδημοτικής Επιτροπής Αγώνα και τοπικών φορέων, απέτρεψαν την κατασκευή και λειτουργία ενός ακόμη μεγαλύτερου Κ.Υ.Τ. 400.000 volt. Παρόλο το γεγονός ότι τον Ιούνιο του 2005 το Συμβούλιο της Επικρατείας απεφάνθη ότι είναι παράνομη και αυθαίρετη η χωροθέτηση Και η κατασκευή ενός K.Υ.T. στον Υμηττό, η ΔΕΗ, με την κάλυψη του Υπουργείου Ανάπτυξης συνεχίζει τη λειτουργία του κ.Υ.τ. των 150.000 volt.
(α) Υπάρχουν κατά τη γνώμη σας ευθύνες στην παρούσα δημοτική αρχή για τη διευκόλυνση της παράνομης κατασκευής και αυθαίρετης λειτουργίας του Κ.Υ.Τ. των 150.000 νοlt;
(β) Τι πρέπει κατά τη γνώμη σας να γίνει σήμερα;
4. Περιφερειακή Λεωφόρος Υμηττού
Τα προβλήματα από τη διερχόμενη υπερτοπική κυκλοφορία στην Ηλιούπολη, είναι γνωστά.
(α) Πιστεύετε ότι η κατασκευή μιας νέας περιφερειακής λεωφόρου στον Υμηττό θα λύσει αυτά τα προβλήματα ή απλώς θα ανακουφίσει την σημερινή κατάσταση;
(β) Γνωρίζουμε ότι στον νέο αυτοκινητόδρομο προβλέπονται ένας τεράστιος ανισόπεδος κόμβος σύνδεσης με το τοπικό οδικό δίκτυο, μια πελώρια κοιλαδογέφυρα στην περιοχή του Προφήτη Ηλία και υπογειοποιημένα καθώς και επιφανειακά τμήματα, με 6 λωρίδες κυκλοφορίας, βοηθητικές λωρίδες, νησίδες, τοιχεία αντιστήριξης κλπ. Κατόπιν τούτων, εκτιμάτε ότι θα υπάρχουν σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον δασικό χώρο του Υμηττού, στην περιοχή της Ηλιούπολης, ή όχι;
(γ) Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τοποθετείστε υπέρ ή κατά ενός τέτοιου αυτοκινητόδρομου στον Υμηττό;
(δ) Πιστεύετε ότι η κατασκευή αυτού του έργου συνδέεται άμεσα με την εμπορευματοποίηση και τα σχέδια δόμησης μιας «νέας πόλης» στο χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού;
5. Ρέμα Πικροδάφνης
Στην περιοχή του ρέματος της Πικροδάφνης κατασκευάστηκε τα προηγούμενα χρόνια ένας ανοιχτός αγωγός από τσιμέντο και πέτρα, με αποτέλεσμα την καταστροφή της κοίτης και των φυσικών πρανών του ρέματος.
Ο σημερινός Δήμαρχος Ηλιούπολης, όχι μόνο συναίνεσε, αλλά και πρωτοστάτησε στην κατασκευή αυτού του έργου, το οποίο τελικά σταμάτησε ύστερα από την προσφυγή πολιτών στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
(α) Συμφωνείτε με το «έργο» αυτό του Δημάρχου Ηλιούπολης;
(β) Συμφωνείτε με την πρόταση που έχει διατυπωθεί από τοπικούς φορείς και πολίτες για αποκατάσταση της φυσικής κοίτης και του μεγαλύτερου μέρους των πρανών του ρέματος;
(γ) Τι άλλο, κατά τη γνώμη σας πρέπει να γίνει;
6. Περιοχή «Χαλικάκη»
Η περιοχή του παλιού λατομείου "Χαλικάκη", αποτελεί εδώ και μερικές δεκαετίες αντικείμενο ανάπλασης και μετατροπής του σε χώρο αθλητισμού και πρασίνου.
(α) Πως αξιολογείτε την απόπειρα της σημερινής Δημοτικής αρχής να παραχωρηθεί τμήμα της έκτασης σε ιδιώτη για την κατασκευή «Αναψυκτηρίου» και μακροχρόνια εκμετάλλευση;
(β) Τι συμπεράσματα εξάγετε από την «αλλαγή πλεύσης» της δημοτικής αρχής, ύστερα από τις κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής;
7. Κυκλοφορία - στάθμευση οχημάτων
Το ζήτημα της κυκλοφορίας και της στάθμευσης οχημάτων, αναδεικνύεται και στο Δήμο μας σαν ένα από τα σημαντικότερα. Τα επόμενα χρόνια, θα οξύνεται ακόμα περισσότερο λόγω της συνολικής αύξησης τόσο των οχημάτων που κυκλοφορούν στην Αττική, όσο και του πληθυσμού της Ηλιούπολης.
Το 1992-93 έγινε μια μελέτη «Κυκλοφορίας - Στάθμευσης Δήμου Ηλιούπολης» και το 2005 «επικαιροποιήθηκε» αυτή η μελέτη].
(α) Ποια είναι η γνώμη σας για αυτή τη μελέτη, συνολικά;
(β) Πως σχολιάζετε το γεγονός ότι η επικαιροποίηση αυτής της μελέτης δεν έγινε αντικείμενο μιας δημόσιας συζήτησης, με ευθύνη του σημερινού Δημάρχου, παρότι το ζήτησαν τοπικοί φορείς και δημοτικές παρατάξεις;
(γ) Ποια είναι η γνώμη σας για τα προβλήματα που δημιουργούνται με αφορμή την κατασκευή του σταθμού ΜΕΤΡΟ Ηλιούπολης, σε μια ήδη επιβαρημένη κυκλοφοριακά περιοχή, δηλαδή στη Β' Είσοδο Ηλιούπολης;
(δ) Ποια είναι η γνώμη σας για τη σημερινή αλλά και την προβλεπόμενη λειτουργία των εισόδων - εξόδων από τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης προς την Ηλιούπολη;
Πιστεύετε, Π.χ. ότι ως κύρια είσοδος - είσοδος θα πρέπει να συνεχίσει να χρησιμοποιείται η Λεωφ. Σοφ. Βενιζέλου - Πύρρωνος όπως γίνεται σήμερα;
Μήπως θα πρέπει να αναζητηθούν και άλλες «διέξοδοι» προς και από τη Λεωφ. Βουλιαγμέvης (π.χ. Λεωφ. Εργατών Τύπου, Λεωφ. Βίτσι κ.ά.); Πιστεύετε ότι θα πρέπει να συνεχίσει να χρησιμοποιείται η οδός Αγ. Ιωάννου, ένα δρομάκι χωρίς πεζοδρόμια, ως είσοδος από τη Λεωφ. Βουλιαγμένης προς Ηλιούπολη;
(ε) Θεωρείτε ότί η λύση που έχει δοθεί για την κυκλοφορία οχημάτων στην κεντρική πλατεία Εθνικής Αντίστασης είναι ικανοποιητική; Αν όχι, τι πρέπει να γίνει;
(ζ) Πιστεύετε ότι θα πρέπει να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται τα πεζοδρόμια του Δήμου μας ως χώρος στάθμευσης ιδιωτικών οχημάτων; Αν όχι, τι πρέπει να γίνει;
8. Δημοτικές Επιχειρήσεις
Στην Ηλιούπολη λειτουργούν δύο Δημοτικές Επιχειρήσεις.
Η ΔΕΚΕΗΛ, για τεχνικά έργα κ.λπ. και η ΔΕΠΑΗΛ, για πολιτιστικές δραστηριότητες κ.λπ.
Θεωρείτε ικανοποιητική τη λειτουργία των δύο αυτών επιχειρήσεων; Αν όχι, γιατί;
9. Κοινωνική Αλληλεγγύη
Τα τελευταία χρόνια, η κεντρική διοίκηση έχει μεταβιβάσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μια σειρά αρμοδιότητες που αφορούν την «κοινωνική πρόνοια", χωρίς συνήθως, να χρηματοδοτεί και τις απαιτούμενες δραστηριότητες.
(α) Θεωρείτε ικανοποιητικό το σημερινό επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών «κοινωνικής πρόνοιας» στο Δήμο μας;
(β) Αν όχι~ τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει; Υπάρχουν προτάσεις εκ μέρους σας για μια διευρυμένη παρέμβαση σε ζητήματα «κοινωνικής αλληλεγγύης»;
10. Συμμετοχή πολιτών
Με το σημερινό θεσμικό πλαίσιο, η συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση των αποφάσεων που τους αφορούν γίνεται έμμεσα, μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους. Το μεσοδιάστημα ανάμεσα στις εκλογές, η μεγάλη πλειοψηφία των δημοτών δεν συμμετέχει σε καμία διαδικασία για την αντιμετώπιση των συνολικών ζητημάτων που αφορούν το Δήμο.
(α) Κάποτε στο Δήμο μας λειτουργούσαν «Συνοικιακά Συμβούλιο». Για ποιο λόγο, κατά τη γνώμη σας σταμάτησε η λειτουργία τους;
(β) Θεωρείτε ότι οι τοπικές συνελεύσεις, ανά τακτά χρονικά διαστήματα αποτελούν μια κατάλληλη διαδικασία για να εκφραστούν οι απόψεις των κατοίκων του Δήμου μας, και να διαμορφωθούν σωστότερες αποφάσεις; Αν ναι, γιατί δεν την επιχειρήσατε μέχρι σήμερα;
(γ) Θεωρείτε ικανοποιητική την δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών της Ηλιούπολης στον "Ευώνυμο", το περιοδικό του Δήμου Ηλιούπολης;
11. Εκπαίδευση
(α) Τι «Σχολείο" έχουμε και τι «Σχολείο» θέλουμε;
(β) Χρειάζονται αλλαγές στο σημερινό «Σχολείο» και ποιες;
Μέσα από ποιους «θεσμούς" θα προωθηθούν οι αλλαγές αυτές;
(γ) Μπορεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση να παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο στην εκπαίδευση, και ποιόν;
Πώς κρίνετε την πρωτοβουλία του Δήμου Αμαρουσίου για την ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου;
12. Νεολαία
(α) Θεωρείτε επαρκή την παρέμβαση της Δημοτικής Αρχής στα ειδικότερα ζητήματα που αφορούν την νεολαία του Δήμου μας;
(β) Πώς κρίνετε την, ως τώρα, λειτουργία του «Συμβουλίου Νέων» στο Δήμο μας;
(γ) Τι πρωτοβουλίες πρέπει κατά τη γνώμη σας να ληφθούν για μια ουσιαστική συμμετοχή της νεολαίας στα γενικότερης σημασίας ζητήματα που απασχολούν την Ηλιούπολη;
Αποτελέσματα Δημοτικών Εκλογών 2002
Δ. ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ (N. ΑΘΗΝΩΝ-ΠΕΙΡΑΙΩΣ)
Πληθυσμός 75.904 Εγγεγραμμένοι 54.678 Έδρες 31 Τμήματα 135
Α' Ψήφισαν 44.788 Έγκυρα 41.645 Άκυρα/Λευκά 3.143
B' Ψήφισαν 42.297 Έγκυρα 37.009 Άκυρα/Λευκά 5.288
Υποψήφιος - Συνδιασμός Ψήφοι % Έδρες Ψήφοι % Έδρες
ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ-ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΕΩΡ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ 16.959 40,70 7 19.897 53,80 19
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ 13.367 32,10 5 17.112 46,20 8
ΚΑΛΤΣΩΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΩΤ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 4.110 9,90 2 0 0,00 0
ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ 3.343 8,00 1 0 0,00 0
ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α ΗΛΙΟΥ-ΠΟΛΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΛΗ 2.786 6,70 1 0 0,00 0
ΣΟΦΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 1.080 2,60 0 0 0,00 0
Monday, September 11, 2006
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας καλεί την Τρίτη, 12/9/2006, στην προβολή της ταινίας Los Olvidados (1950) του αξεπέραστου σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ. Πρωταγωνιστούν: Αλφόνσο Μέγια, Εστέλα Ίντα, Ρομπέρτο Κόμπο.
Οι προβολές γίνονται στις 8:30 και 10:30 μμ στο θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο Ηλιούπολης «Μελίνα Μερκούρη» (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 για Άνω Ηλιούπολη από στάσεις σε Πανεπιστημίου και Ακαδημίας καθώς και από στάση Δάφνη του Μετρό, τηλ. 9919818, 9941199, 9914732).
Μια ομάδα «παραβατικών νέων» ζει μια βίαιη και γεμάτη έγκλημα ζωή στις παρηκμασμένες φτωχογειτονιές της Πόλης του Μεξικού. Ο Πέντρο είναι ένα παιδί εγκαταλελειμμένο από τη μητέρα του και την κοινωνία, όπως και τα άλλα παιδιά του δρόμου. Τα παιδιά προσπαθούν με νύχια και με δόντια να επιβιώσουν στους δρόμους της πόλης.
Ένα κυρίαρχο στοιχείο της ταινίας είναι η μοντέρνα αρχιτεκτονική. Σχεδόν κάθε επεισόδιο βίας, έκδηλης ή υπονοούμενης – απειλή, καυγάς, μικροληστεία, φόνος, πυροβολισμοί αστυνομικών – διαδραματίζεται με φόντο κάποιο άδειο κτίριο. Οι σκελετοί των κτιρίων από ατσάλι και οπλισμένο σκυρόδεμα στέκουν σιωπηλοί μάρτυρες και φέρνουν στη μνήμη τα τρία παιδιά που φονεύθηκαν στη διάρκεια του φιλμικού χρόνου. Αυτά είναι τα παιδιά που ξεχάστηκαν –οι olbidados – του άψυχου αστικού εκσυγχρονισμού στον οποίο οδηγήθηκε η μεξικάνικη επανάσταση.
Ο Μπουνιουέλ ταλαντυεόμενος μεταξύ σουρεαλισμού και νεορεαλισμού μένει έκθαμβος από την ένταση της δραματικότητας της φτώχειας, της βαριάς αδικίας και της κτηνωδίας του πραγματικού κόσμου. Πίσω από τα νέα «θαύματα» του τεχνικού πολιτισμού –του Πύργου του Άιφελ, των ουρανοξυστών του Μανχάτταν και του Μπιγκ Μπεν – κρύβονται τα φτωχά παιδιά που βιώνουν το χειρότερο εφιάλτη αλλά δεν παύουν, κάποια από αυτά να ονειρεύονται…
Σας περιμένουμε,
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://www.klh.gr
Wednesday, September 06, 2006
Monday, September 04, 2006
Η εθνική Ελλάδας στο μπάσκετ και η τάση του κομμουνισμού
http://www.socialforum-media.gr/forum/viewtopic.php?p=7411#7411
του Άκη Γαβριηλίδη
Με αφορμή τις επιτυχίες της εθνικής
μπάσκετ, με ακρίβεια και
προβλεψιμότητα ρολογιού, βγήκαν στα
παράθυρα και στα λοιπά ΜΜΕ
πολιτικοί, ιερείς, μάνατζερ και άλλοι
διαχειριστές της ανθρώπινης
υποκειμενικότητας και παρήγαγαν ακόμη
μια φορά μια τεράστια ποσότητα
λόγου. Μία από τις σταθερές του
λεκτικού τους οπλοστασίου, τώρα όπως
και κάθε άλλη φορά, ήταν ότι «ο
ελληνισμός πρέπει να παραδειγματισθεί
από αυτές τις επιτυχίες».
Αυτό θα μπορούσαμε να το παρακάμψουμε
ως μια τελετουργική επανάληψη
χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Ωστόσο, είναι
αξιοπρόσεκτο ότι αυτή η
«παιδαγωγική» διάσταση εμφανίζεται
εμφατικά στο λόγο πολλών άλλων
παραγόντων που δεν έχουν καμία σχέση με
τον ελληνισμό και τους
παιδονόμους του, αλλά έχουν μεγάλη
σχέση με το μπάσκετ. Τρία τελείως
ενδεικτικά παραδείγματα:
- ο Γιόνας Καζλάουσκας, ο Λιθουανός
προπονητής της εθνικής Κίνας, μετά
τον αγώνα της ομάδας του με την Ελλάδα,
δήλωσε: «μακάρι να παίζουμε
περισσότερα παιχνίδια με την Ελλάδα,
γιατί πραγματικά μαθαίνουμε»
(http://new.e-go.gr/sports/article.asp?catid=8606&subid=2&pubid=366317).
- Κατά τη μετάδοση του αγώνα Ελλάδας-ΗΠΑ
από την τουρκική τηλεόραση, ο
σπήκερ που περιέγραφε το παιχνίδι
σχολίασε κάποια στιγμή: «ο Έλληνας
γκαρντ Παπαλουκάς παραδίδει μαθήματα
μπάσκετ στους αστέρες του ΝΒΑ»
(αναμεταδόθηκε από το δελτίο της ΝΕΤ).
- Τέλος, σε ένα εξαιρετικά εύστοχο άρθρο
του στην Gazzetta dello
Sport, o Ιταλός αθλητικογράφος Luca Chiabotti,
επικρίνοντας τον
προπονητή της εθνικής των ΗΠΑ,
κατέληγε: «ο κόουτς Krzyzewski, όπως
είχε κάνει προηγουμένως και ο Λάρυ
Μπράουν στους Ολυμπιακούς της
Αθήνας, αφιερώνει υμνητικά λόγια στον
προπονητή και τους παίκτες της
Ελλάδας, αλλά τους αναφέρει με το
νούμερο της φανέλας: δεν ξέρει ούτε
καν τα ονόματα εκείνων που παρέδωσαν
ένα μάθημα τεχνικής, χαρακτήρα
και τακτικής στον Λεμπρόν, τον Καρμέλο,
τον Ουέιντ και τα άλλα
υποτιθέμενα αστέρια του ΝΒΑ»
(http://www.gazzetta.it/Sport_Vari/Basket/Primo_Piano/2006/09_Settembre/01/greusa.shtml).
Όλα αυτά, αν μη τι άλλο, πείθουν ότι η
παρουσία και αγωνιστική
συμπεριφορά της ελληνικής ομάδας
μπορεί να περιέχει διδάγματα και για
άλλους εκτός από τον «ελληνισμό».
Εγώ θα το πάω ένα βήμα παραπέρα και θα
ισχυριστώ ότι περιέχει
διδάγματα για το αντικαπιταλιστικό
κίνημα. Και γι' αυτό μας
ενδιαφέρει.
Η λογική του πλήθους
Καταρχάς, είναι και δια γυμνού οφθαλμού
ορατό ότι η ομάδα αυτή
στηρίζεται σε αυτό που είθισται να
αποκαλείται «συλλογικό παιχνίδι».
Αν κοιτάξουμε τις στατιστικές, θα δούμε
ότι σε όλους τους αγώνες
μοιραζόταν περίπου ισοδύναμα μεταξύ
του συνόλου των παικτών το
σκοράρισμα –αλλά και ο ίδιος ο χρόνος
συμμετοχής. Σε κάθε αγώνα
υπήρχαν τέσσερις και πέντε παίκτες με
διψήφιο αριθμό πόντων, (και
μάλιστα όχι οι ίδιοι κάθε φορά), ενώ
υπήρχαν παίκτες που σε έναν αγώνα
ήταν πρωταγωνιστές ενώ στον επόμενο
σχεδόν δεν χρησιμοποιούνταν καν.
Η διαφορά είναι αισθητή, ιδίως σε
σύγκριση με το αμέσως προηγούμενο
ανάλογο παράδειγμα, την κατάκτηση του
πανευρωπαϊκού το 1987, όπου
υπήρχε ένας παίκτης που σημείωνε
περίπου το 30% των πόντων σε κάθε
αγώνα, και άλλοι τρεις-τέσσερις που
συμπλήρωναν το υπόλοιπο 60%, ενώ
οι υπόλοιπη δωδεκάδα χρησιμοποιούνταν
μόνο όταν οι πρώτοι αποβάλλονταν
με πέντε φάουλ ή κουράζονταν.
Θεωρώ όμως ότι ο τρόπος με τον οποίο
περιγράφουμε αυτή τη διαφορά δεν
είναι απολύτως ικανοποιητικός. Συνήθως
λέμε ότι στην ομάδα του 87
«πρωταγωνίστησαν ισχυρές
προσωπικότητες» ενώ σε αυτήν «ο
καθένας βάζει
το άτομό του κάτω από το σύνολο».
Η περιγραφή αυτή είναι λάθος. Οι
παίκτες της ομάδας αυτής βάζουν το
άτομό τους όχι «κάτω» από το σύνολο,
αλλά μέσα σε αυτό. Και, στο βαθμό
που το κάνουν αυτό, μετατρέπουν αυτό το
σύνολο σε ένα πλήθος
[multitude] και όχι σε ένα πειθαρχημένο και
ιεραρχικό στράτευμα.
Αξίζει να προσέξουμε ακόμα μία φράση
από το άρθρο του Κιαμπότι που
αναφέρθηκε παραπάνω: ο Ιταλός
αθλητικογράφος υποστηρίζει ότι οι
Έλληνες «όχι μόνο παρέδωσαν ένα μάθημα
του πώς να παίζεις ομαδικά,
αλλά και επέδειξαν μία εμφανή ατομική
ανωτερότητα» σε σχέση με τους
αμερικανούς.
Πώς μπορούμε να αναγνωρίζουμε το
πλήθος και να το διακρίνουμε από την
κάθετη ιεραρχική δόμηση (στρατιωτική,
βιομηχανική, διανοητική,
γενικότερα κοινωνική) του φορντισμού;
Ένα από τα κριτήρια είναι
ακριβώς αυτό: ότι το πλήθος είναι μία
οριζόντια διασύνδεση και
ανάπτυξη ατομικοτήτων, στην οποία
«όταν κάθε άνθρωπος προσπαθεί να
είναι χρήσιμος στον εαυτό του, τότε
είναι περισσότερο ωφέλιμοι οι
άνθρωποι ο ένας στον άλλο» (1). Με άλλα
λόγια, «ένα πλήθος 'κοινωνικών
ατόμων' —οι οποίοι γίνονται όλο και πιο
υπερήφανοι για την
ανεπανάληπτη ενικότητά τους, όσο
περισσότερο συσχετίζονται ο ένας προς
τον άλλο σε έναν πυκνό ιστό
συνεργατικής αλληλεπίδρασης— [και]
αναγνωρίζονται ως ο Γενικός Νους της
κοινωνίας. Ο 'Γενικός Νους' —'η
σκέψη που επιθυμεί και η επιθυμία που
σκέπτεται', για να
χρησιμοποιήσουμε την όμορφη διατύπωση
του Αριστοτέλη» (2).
Η «συλλογικότητα» λοιπόν με βάση την
οποία λειτουργεί η ομάδα αυτή δεν
είναι μια στρατιωτικού/ προτεσταντικού
τύπου «πειθαρχία» όπου τα άτομα
πρέπει να «θυσιάσουν» ή να
«εκχωρήσουν» κάτι για να υπαχθούν σε
έναν
«γενικό νόμο». Δεν είναι μια
«αυτοσυγκράτηση», αλλά μια
αυτοανάπτυξη.
Παίζοντας έτσι όπως παίζουν (εξάλλου η
ίδια αυτή λέξη είναι πολύ
ενδεικτική: ακριβώς, παίζουν), ο
Χατζηβρέττας, ο Σχορτσιανίτης και ο
Φώτσης δεν «υποτάσσονται» σε μια
υπερκείμενη εξωτερική ανάγκη –με την
έννοια ότι αυτοί «από μέσα τους» θα
επιθυμούσαν να κάνουν κάτι άλλο
και καταστέλλουν αυτή τους την
επιθυμία χάριν κάποιας υπέρτερης
δεοντολογίας-, αλλά ακριβώς
χειρίζονται και εκδηλώνουν την
επιθυμία
τους, δηλαδή την ύπαρξή τους, της δίνουν
χώρο, και μάλιστα την
παράγουν και την ανανεώνουν. Αρκεί να
δούμε τις φάτσες τους, στις
οποίες ακτινοβολεί μια χαρά και μια
απόλαυση. Η χαρά αυτή δεν είναι
(μόνο) η χαρά της νίκης, αλλά, πριν απ'
αυτό, είναι η χαρά του ίδιου
του παιχνιδιού. Η χαρά όποιου
επιδίδεται σε μια δραστηριότητα που τον
γεμίζει, που κινητοποιεί –και εξασκεί
περαιτέρω- τις νοητικές και
σωματικές του δεξιότητες.
Γι' αυτό, η επιτυχία της ομάδας αυτής
είναι μια επιτυχία του «Γενικού
Νου», του General Intellect του Μαρξ.
Ηθικό δίδαγμα;
Όσοι από την πορεία της εθνικής μπάσκετ
θέλουν να βγάλουν το δίδαγμα
ότι «οι Έλληνες ενωμένοι
μεγαλουργούν», ας το βγάλουν' δεν
μπορούμε να
τους εμποδίσουμε. Το ίδιο είχαν κάνει
και σε κάθε άλλη περίπτωση. Αυτό
που μας ενδιαφέρει εμάς είναι η διαφορά
και όχι η επανάληψη' δηλαδή
είναι να κατανοήσουμε τι καινούριο
κομίζει αυτή η επιτυχία σε σχέση με
άλλες, και τι μπορούμε να διδαχθούμε απ'
αυτό.
Το διαφορετικό λοιπόν που κομίζει αυτή
η εθνική ομάδα είναι ο
μεταφορντισμός. Και, εφόσον είναι έτσι,
η λειτουργία της δεν είναι
κάτι που αφορά μερικούς
«πολυεκατομμυριούχους» ή μια «εργατική
αριστοκρατία», ούτε κάτι που «αποσπά το
λαό από τα πραγματικά του
προβλήματα», αλλά είναι κάτι που έχει
τεράστια σχέση με το «λαό» -ή
μάλλον, ακριβώς, όχι με το «λαό» αλλά με
το πλήθος.
Ας διαβάσουμε ακόμα μια φορά τα
λεγόμενα του Πάολο Βίρνο:
«Ο μεταφορντισμός δεν μπορεί φυσικά να
αναχθεί σε ένα σύνολο από
ιδιαίτερες επαγγελματικές
φυσιογνωμίες που χαρακτηρίζονται από
διανοητική εκλέπτυνση ή από
'δημιουργικά' δώρα. Είναι προφανές ότι
οι
εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, οι ερευνητές, οι
μηχανικοί, οι οικολογικοί
λειτουργοί [οι μπασκετμπωλίστες
–προσθέτω εγώ] κ.λπ., είναι και θα
είναι μια μικρή μειοψηφία. Με τον όρο
'μεταφορντισμός' δεν εννοώ αυτό,
αλλά ένα σύνολο χαρακτηριστικών που
συνδέονται με το σύνολο του
σύγχρονου εργατικού δυναμικού, ακόμα
και με αυτούς που μαζεύουν τα
φρούτα ή τους φτωχότερους μετανάστες.
Μερικά απ' αυτά είναι: η
δυνατότητα να αντιδράς κατά τρόπο
έγκαιρο στις συνεχείς καινοτομίες σε
τεχνικές και οργανωτικά μοντέλα, ένας
αξιοπρόσεκτος 'καιροσκοπισμός'
κατά τη διαπραγμάτευση μεταξύ των
διαφορετικών δυνατοτήτων που
προσφέρει η αγορά εργασίας, η
οικειότητα με το ενδεχόμενο και το
απρόβλεπτο, αυτή η ελάχιστη
επιχειρηματική συμπεριφορά που μας
επιτρέπει να αποφασίζουμε ποιο είναι
το 'σωστό' που πρέπει να γίνει
μέσα σε μια μη γραμμική παραγωγική
διακύμανση, μια ορισμένη οικειότητα
με τον ιστό των επικοινωνιών και των
πληροφοριών.
Όπως είναι φανερό, πρόκειται για γενικά
ανθρώπινα δώρα, όχι για
αποτελέσματα 'ειδίκευσης'. Αυτό που
πιστεύω είναι ότι ο μεταφορντισμός
κινητοποιεί όλες τις ικανότητες που
χαρακτηρίζουν το ανθρώπινο είδος:
τη γλώσσα, την αφηρημένη σκέψη, την
προδιάθεση προς εκμάθηση, την
πλαστικότητα, τη συνήθεια να μην έχουμε
σταθερές συνήθειες. Όταν μιλώ
για 'μαζική διανοητικότητα', δεν
αναφέρομαι βεβαίως στους βιολόγους,
τους καλλιτέχνες, τους μαθηματικούς
κ.λπ., αλλά στον ανθρώπινο νου
γενικά, στο γεγονός ότι έχει 'στρωθεί
στη δουλειά' όπως ποτέ πριν. Εάν
το δούμε προσεκτικά, ο μεταφορντισμός
εκμεταλλεύεται ικανότητες που
μαθαίνονται πριν και ανεξάρτητα από
την είσοδο στον εργασιακό χώρο:
ικανότητες τις οποίες φέρνει στην
επιφάνεια η αβεβαιότητα της
μητροπολιτικής ζωής, το ξερίζωμα, τα
αντιληπτικά σοκ των τεχνολογικών
μεταλλαγών, ακόμη και τα
βιντεοπαιχνίδια και η χρήση κινητών
τηλεφώνων. Όλα αυτά βρίσκονται στη βάση
της μεταφορντικής 'ευελιξίας'.
Αυτές οι εμπειρίες εκτός του
εργασιακού χώρου γίνονται κατόπιν, στο
σύστημα παραγωγής που είναι γνωστό ως
'just in time', αυθεντικές
επαγγελματικές απαιτήσεις με την πλήρη
έννοια του όρου» (από την ίδια
συνέντευξη).
Επομένως, οι παιδονόμοι και οι
χούλιγκαν του ελληνικού
εθνικού-κοινωνικού κράτους, μπορούν αν
θέλουν να αντλούν για πολλοστή
φορά τα διδάγματα για την «δόξα του
έθνους (τους)». Αυτό ομολογουμένως
είναι ενοχλητικό και εκνευριστικό.
Ωστόσο, θα ήταν άσκοπο να
προσπαθήσουμε να τους «νουθετήσουμε»,
υιοθετώντας απέναντί τους μια
στάση «φωτισμένης μειοψηφίας» η οποία
δεν πέφτει στην ίδια παγίδα με
τις «παρορμητικές» μάζες και τις
εγκαλεί να επιστρέψουν στο δρόμο της
λογικής και της ψυχραιμίας. Πολύ πιο
χρήσιμο θα ήτανε να αναρωτηθούμε
αν μπορεί να διδάξει κάτι και σε εμάς,
στους κομμουνιστές και το
αντικαπιταλιστικό κίνημα, η λειτουργία
αυτής της ομάδας.
Για παράδειγμα, το εξής: ότι αυτό που
παράγει τη δόξα και τον «πλούτο
των εθνών», είναι η επιστράτευση των
«γενικών ανθρώπινων ιδιοτήτων και
δεξιοτήτων», δηλαδή της
επινοητικότητας, της ικανότητας
αντίδρασης στο
απρόβλεπτο και αξιοποίησης των
ευκαιριών 'just in time', της
συνεργασίας των εγκεφάλων και των
σωμάτων για την από κοινού παραγωγή
της ζωής, ως καλής ζωής, δηλαδή ως χαράς.
Και το δίδαγμα αυτό είναι σημαντικό, ή
μάλλον είναι το σημαντικότερο
πολιτικό δίδαγμα που πρέπει να
αντλήσει σήμερα το κίνημα. Διότι
«Το αδιέξοδο που πλήττει το παγκόσμιο
κίνημα προέρχεται από την εγγενή
εμπλοκή του στους τρόπους παραγωγής.
Όχι από την αποξένωση ή την
περιθωριοποίησή του, όπως νομίζουν
μερικοί. Το κίνημα είναι η
συγκρουσιακή διεπαφή της
μεταφορντικής εργασιακής διαδικασίας.
Ακριβώς
εξαιτίας –και όχι σε πείσμα- αυτού του
γεγονότος εμφανίζεται στη
δημόσια σκηνή ως ηθικό κίνημα.
Επιτρέψτε μου να εξηγήσω τι εννοώ. Η
σύγχρονη καπιταλιστική παραγωγή
κινητοποιεί υπέρ αυτής όλες τις
συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν το
είδος μας, στρώνοντας στη δουλειά την
ίδια τη ζωή. Τώρα, εάν είναι
αλήθεια ότι η μεταφορντική παραγωγή
ιδιοποιείται 'τη ζωή' —δηλαδή το
σύνολο των ειδικά ανθρώπινων
ικανοτήτων— είναι μάλλον προφανές ότι
και
η ανυπακοή απέναντί της θα στηριχτεί
στο ίδιο βασικό αντικειμενικό
γεγονός. Στη ζωή που εμπλέκεται στην
εύκαμπτη παραγωγή αντιτάσσεται η
βαθμίδα μιας 'καλής ζωής'. Και η
αναζήτηση μιας καλής ζωής είναι
πράγματι το θέμα της ηθικής. Εδώ
έγκειται ταυτόχρονα η δυσκολία και η
τρομερά ενδιαφέρουσα πρόκληση» (Βίρνο,
ό.π.).
Η αποτελεσματικότητα λοιπόν της
παρέμβασης του κινήματος θα εξαρτηθεί
από την ικανότητά του να αξιοποιήσει
προς δικό του όφελος όλες αυτές
τις ανθρώπινες ικανότητες που
κινητοποιεί ο μεταφορντικός
καπιταλισμός, να τις συνδυάσει και να
αναπτύξει την τάση της
κοινωνικής συνεργασίας πέρα από εκεί
που αντέχει ο καπιταλισμός, προς
την κατεύθυνση της ανατροπής του. Να
διασυνδέσει οριζόντια ισχυρές και
υπερήφανες ατομικότητες, όχι στο
πλαίσιο ενός συλλογικού δημοκρατικού
συγκεντρωτισμού και ενός
αντιπροσωπευτικού-πρωτοπόρου
κόμματος, αλλά
στο πλαίσιο ενός ανοιχτού πλήθους, από
το οποίο ο αντίπαλος δεν θα
ξέρει ποιον να μαρκάρει πρώτο, διότι
ακόμα και αν εξουδετερώσει έναν,
θα υπάρχουν άλλοι 11 (12, 13 … άπειροι).
Και να δουλέψει όχι με την εργαλειακή
ορθολογικότητα, π.χ. για την
επίτευξη ενός «πενταετούς πλάνου» ή
του «σοσιαλισμού», αλλά με τον
αυτοσχεδιασμό του παιχνιδιού, με την
«αξεπέραστη χαρά και ελαφρότητα
του να είσαι κομμουνιστής».
(1) Σπινόζα, Ηθική Θ. 35 Δ΄, Πόρισμα 2.
(2) Paolo Virno, «Μεταφορντισμός – ηθική –
πολιτική», συνέντευξη στον
Branden W. Joseph,
http://mitpress.mit.edu/journals/pdf/GR21_026-037_Joseph.pdf,
δημοσιευμένη στα ελληνικά στο
περιοδικό Πανοπτικόν, νο 9, Ιούλιος
2006.
http://www.socialforum-media.gr/forum/viewtopic.php?p=7411#7411
του Άκη Γαβριηλίδη
Με αφορμή τις επιτυχίες της εθνικής
μπάσκετ, με ακρίβεια και
προβλεψιμότητα ρολογιού, βγήκαν στα
παράθυρα και στα λοιπά ΜΜΕ
πολιτικοί, ιερείς, μάνατζερ και άλλοι
διαχειριστές της ανθρώπινης
υποκειμενικότητας και παρήγαγαν ακόμη
μια φορά μια τεράστια ποσότητα
λόγου. Μία από τις σταθερές του
λεκτικού τους οπλοστασίου, τώρα όπως
και κάθε άλλη φορά, ήταν ότι «ο
ελληνισμός πρέπει να παραδειγματισθεί
από αυτές τις επιτυχίες».
Αυτό θα μπορούσαμε να το παρακάμψουμε
ως μια τελετουργική επανάληψη
χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Ωστόσο, είναι
αξιοπρόσεκτο ότι αυτή η
«παιδαγωγική» διάσταση εμφανίζεται
εμφατικά στο λόγο πολλών άλλων
παραγόντων που δεν έχουν καμία σχέση με
τον ελληνισμό και τους
παιδονόμους του, αλλά έχουν μεγάλη
σχέση με το μπάσκετ. Τρία τελείως
ενδεικτικά παραδείγματα:
- ο Γιόνας Καζλάουσκας, ο Λιθουανός
προπονητής της εθνικής Κίνας, μετά
τον αγώνα της ομάδας του με την Ελλάδα,
δήλωσε: «μακάρι να παίζουμε
περισσότερα παιχνίδια με την Ελλάδα,
γιατί πραγματικά μαθαίνουμε»
(http://new.e-go.gr/sports/article.asp?catid=8606&subid=2&pubid=366317).
- Κατά τη μετάδοση του αγώνα Ελλάδας-ΗΠΑ
από την τουρκική τηλεόραση, ο
σπήκερ που περιέγραφε το παιχνίδι
σχολίασε κάποια στιγμή: «ο Έλληνας
γκαρντ Παπαλουκάς παραδίδει μαθήματα
μπάσκετ στους αστέρες του ΝΒΑ»
(αναμεταδόθηκε από το δελτίο της ΝΕΤ).
- Τέλος, σε ένα εξαιρετικά εύστοχο άρθρο
του στην Gazzetta dello
Sport, o Ιταλός αθλητικογράφος Luca Chiabotti,
επικρίνοντας τον
προπονητή της εθνικής των ΗΠΑ,
κατέληγε: «ο κόουτς Krzyzewski, όπως
είχε κάνει προηγουμένως και ο Λάρυ
Μπράουν στους Ολυμπιακούς της
Αθήνας, αφιερώνει υμνητικά λόγια στον
προπονητή και τους παίκτες της
Ελλάδας, αλλά τους αναφέρει με το
νούμερο της φανέλας: δεν ξέρει ούτε
καν τα ονόματα εκείνων που παρέδωσαν
ένα μάθημα τεχνικής, χαρακτήρα
και τακτικής στον Λεμπρόν, τον Καρμέλο,
τον Ουέιντ και τα άλλα
υποτιθέμενα αστέρια του ΝΒΑ»
(http://www.gazzetta.it/Sport_Vari/Basket/Primo_Piano/2006/09_Settembre/01/greusa.shtml).
Όλα αυτά, αν μη τι άλλο, πείθουν ότι η
παρουσία και αγωνιστική
συμπεριφορά της ελληνικής ομάδας
μπορεί να περιέχει διδάγματα και για
άλλους εκτός από τον «ελληνισμό».
Εγώ θα το πάω ένα βήμα παραπέρα και θα
ισχυριστώ ότι περιέχει
διδάγματα για το αντικαπιταλιστικό
κίνημα. Και γι' αυτό μας
ενδιαφέρει.
Η λογική του πλήθους
Καταρχάς, είναι και δια γυμνού οφθαλμού
ορατό ότι η ομάδα αυτή
στηρίζεται σε αυτό που είθισται να
αποκαλείται «συλλογικό παιχνίδι».
Αν κοιτάξουμε τις στατιστικές, θα δούμε
ότι σε όλους τους αγώνες
μοιραζόταν περίπου ισοδύναμα μεταξύ
του συνόλου των παικτών το
σκοράρισμα –αλλά και ο ίδιος ο χρόνος
συμμετοχής. Σε κάθε αγώνα
υπήρχαν τέσσερις και πέντε παίκτες με
διψήφιο αριθμό πόντων, (και
μάλιστα όχι οι ίδιοι κάθε φορά), ενώ
υπήρχαν παίκτες που σε έναν αγώνα
ήταν πρωταγωνιστές ενώ στον επόμενο
σχεδόν δεν χρησιμοποιούνταν καν.
Η διαφορά είναι αισθητή, ιδίως σε
σύγκριση με το αμέσως προηγούμενο
ανάλογο παράδειγμα, την κατάκτηση του
πανευρωπαϊκού το 1987, όπου
υπήρχε ένας παίκτης που σημείωνε
περίπου το 30% των πόντων σε κάθε
αγώνα, και άλλοι τρεις-τέσσερις που
συμπλήρωναν το υπόλοιπο 60%, ενώ
οι υπόλοιπη δωδεκάδα χρησιμοποιούνταν
μόνο όταν οι πρώτοι αποβάλλονταν
με πέντε φάουλ ή κουράζονταν.
Θεωρώ όμως ότι ο τρόπος με τον οποίο
περιγράφουμε αυτή τη διαφορά δεν
είναι απολύτως ικανοποιητικός. Συνήθως
λέμε ότι στην ομάδα του 87
«πρωταγωνίστησαν ισχυρές
προσωπικότητες» ενώ σε αυτήν «ο
καθένας βάζει
το άτομό του κάτω από το σύνολο».
Η περιγραφή αυτή είναι λάθος. Οι
παίκτες της ομάδας αυτής βάζουν το
άτομό τους όχι «κάτω» από το σύνολο,
αλλά μέσα σε αυτό. Και, στο βαθμό
που το κάνουν αυτό, μετατρέπουν αυτό το
σύνολο σε ένα πλήθος
[multitude] και όχι σε ένα πειθαρχημένο και
ιεραρχικό στράτευμα.
Αξίζει να προσέξουμε ακόμα μία φράση
από το άρθρο του Κιαμπότι που
αναφέρθηκε παραπάνω: ο Ιταλός
αθλητικογράφος υποστηρίζει ότι οι
Έλληνες «όχι μόνο παρέδωσαν ένα μάθημα
του πώς να παίζεις ομαδικά,
αλλά και επέδειξαν μία εμφανή ατομική
ανωτερότητα» σε σχέση με τους
αμερικανούς.
Πώς μπορούμε να αναγνωρίζουμε το
πλήθος και να το διακρίνουμε από την
κάθετη ιεραρχική δόμηση (στρατιωτική,
βιομηχανική, διανοητική,
γενικότερα κοινωνική) του φορντισμού;
Ένα από τα κριτήρια είναι
ακριβώς αυτό: ότι το πλήθος είναι μία
οριζόντια διασύνδεση και
ανάπτυξη ατομικοτήτων, στην οποία
«όταν κάθε άνθρωπος προσπαθεί να
είναι χρήσιμος στον εαυτό του, τότε
είναι περισσότερο ωφέλιμοι οι
άνθρωποι ο ένας στον άλλο» (1). Με άλλα
λόγια, «ένα πλήθος 'κοινωνικών
ατόμων' —οι οποίοι γίνονται όλο και πιο
υπερήφανοι για την
ανεπανάληπτη ενικότητά τους, όσο
περισσότερο συσχετίζονται ο ένας προς
τον άλλο σε έναν πυκνό ιστό
συνεργατικής αλληλεπίδρασης— [και]
αναγνωρίζονται ως ο Γενικός Νους της
κοινωνίας. Ο 'Γενικός Νους' —'η
σκέψη που επιθυμεί και η επιθυμία που
σκέπτεται', για να
χρησιμοποιήσουμε την όμορφη διατύπωση
του Αριστοτέλη» (2).
Η «συλλογικότητα» λοιπόν με βάση την
οποία λειτουργεί η ομάδα αυτή δεν
είναι μια στρατιωτικού/ προτεσταντικού
τύπου «πειθαρχία» όπου τα άτομα
πρέπει να «θυσιάσουν» ή να
«εκχωρήσουν» κάτι για να υπαχθούν σε
έναν
«γενικό νόμο». Δεν είναι μια
«αυτοσυγκράτηση», αλλά μια
αυτοανάπτυξη.
Παίζοντας έτσι όπως παίζουν (εξάλλου η
ίδια αυτή λέξη είναι πολύ
ενδεικτική: ακριβώς, παίζουν), ο
Χατζηβρέττας, ο Σχορτσιανίτης και ο
Φώτσης δεν «υποτάσσονται» σε μια
υπερκείμενη εξωτερική ανάγκη –με την
έννοια ότι αυτοί «από μέσα τους» θα
επιθυμούσαν να κάνουν κάτι άλλο
και καταστέλλουν αυτή τους την
επιθυμία χάριν κάποιας υπέρτερης
δεοντολογίας-, αλλά ακριβώς
χειρίζονται και εκδηλώνουν την
επιθυμία
τους, δηλαδή την ύπαρξή τους, της δίνουν
χώρο, και μάλιστα την
παράγουν και την ανανεώνουν. Αρκεί να
δούμε τις φάτσες τους, στις
οποίες ακτινοβολεί μια χαρά και μια
απόλαυση. Η χαρά αυτή δεν είναι
(μόνο) η χαρά της νίκης, αλλά, πριν απ'
αυτό, είναι η χαρά του ίδιου
του παιχνιδιού. Η χαρά όποιου
επιδίδεται σε μια δραστηριότητα που τον
γεμίζει, που κινητοποιεί –και εξασκεί
περαιτέρω- τις νοητικές και
σωματικές του δεξιότητες.
Γι' αυτό, η επιτυχία της ομάδας αυτής
είναι μια επιτυχία του «Γενικού
Νου», του General Intellect του Μαρξ.
Ηθικό δίδαγμα;
Όσοι από την πορεία της εθνικής μπάσκετ
θέλουν να βγάλουν το δίδαγμα
ότι «οι Έλληνες ενωμένοι
μεγαλουργούν», ας το βγάλουν' δεν
μπορούμε να
τους εμποδίσουμε. Το ίδιο είχαν κάνει
και σε κάθε άλλη περίπτωση. Αυτό
που μας ενδιαφέρει εμάς είναι η διαφορά
και όχι η επανάληψη' δηλαδή
είναι να κατανοήσουμε τι καινούριο
κομίζει αυτή η επιτυχία σε σχέση με
άλλες, και τι μπορούμε να διδαχθούμε απ'
αυτό.
Το διαφορετικό λοιπόν που κομίζει αυτή
η εθνική ομάδα είναι ο
μεταφορντισμός. Και, εφόσον είναι έτσι,
η λειτουργία της δεν είναι
κάτι που αφορά μερικούς
«πολυεκατομμυριούχους» ή μια «εργατική
αριστοκρατία», ούτε κάτι που «αποσπά το
λαό από τα πραγματικά του
προβλήματα», αλλά είναι κάτι που έχει
τεράστια σχέση με το «λαό» -ή
μάλλον, ακριβώς, όχι με το «λαό» αλλά με
το πλήθος.
Ας διαβάσουμε ακόμα μια φορά τα
λεγόμενα του Πάολο Βίρνο:
«Ο μεταφορντισμός δεν μπορεί φυσικά να
αναχθεί σε ένα σύνολο από
ιδιαίτερες επαγγελματικές
φυσιογνωμίες που χαρακτηρίζονται από
διανοητική εκλέπτυνση ή από
'δημιουργικά' δώρα. Είναι προφανές ότι
οι
εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, οι ερευνητές, οι
μηχανικοί, οι οικολογικοί
λειτουργοί [οι μπασκετμπωλίστες
–προσθέτω εγώ] κ.λπ., είναι και θα
είναι μια μικρή μειοψηφία. Με τον όρο
'μεταφορντισμός' δεν εννοώ αυτό,
αλλά ένα σύνολο χαρακτηριστικών που
συνδέονται με το σύνολο του
σύγχρονου εργατικού δυναμικού, ακόμα
και με αυτούς που μαζεύουν τα
φρούτα ή τους φτωχότερους μετανάστες.
Μερικά απ' αυτά είναι: η
δυνατότητα να αντιδράς κατά τρόπο
έγκαιρο στις συνεχείς καινοτομίες σε
τεχνικές και οργανωτικά μοντέλα, ένας
αξιοπρόσεκτος 'καιροσκοπισμός'
κατά τη διαπραγμάτευση μεταξύ των
διαφορετικών δυνατοτήτων που
προσφέρει η αγορά εργασίας, η
οικειότητα με το ενδεχόμενο και το
απρόβλεπτο, αυτή η ελάχιστη
επιχειρηματική συμπεριφορά που μας
επιτρέπει να αποφασίζουμε ποιο είναι
το 'σωστό' που πρέπει να γίνει
μέσα σε μια μη γραμμική παραγωγική
διακύμανση, μια ορισμένη οικειότητα
με τον ιστό των επικοινωνιών και των
πληροφοριών.
Όπως είναι φανερό, πρόκειται για γενικά
ανθρώπινα δώρα, όχι για
αποτελέσματα 'ειδίκευσης'. Αυτό που
πιστεύω είναι ότι ο μεταφορντισμός
κινητοποιεί όλες τις ικανότητες που
χαρακτηρίζουν το ανθρώπινο είδος:
τη γλώσσα, την αφηρημένη σκέψη, την
προδιάθεση προς εκμάθηση, την
πλαστικότητα, τη συνήθεια να μην έχουμε
σταθερές συνήθειες. Όταν μιλώ
για 'μαζική διανοητικότητα', δεν
αναφέρομαι βεβαίως στους βιολόγους,
τους καλλιτέχνες, τους μαθηματικούς
κ.λπ., αλλά στον ανθρώπινο νου
γενικά, στο γεγονός ότι έχει 'στρωθεί
στη δουλειά' όπως ποτέ πριν. Εάν
το δούμε προσεκτικά, ο μεταφορντισμός
εκμεταλλεύεται ικανότητες που
μαθαίνονται πριν και ανεξάρτητα από
την είσοδο στον εργασιακό χώρο:
ικανότητες τις οποίες φέρνει στην
επιφάνεια η αβεβαιότητα της
μητροπολιτικής ζωής, το ξερίζωμα, τα
αντιληπτικά σοκ των τεχνολογικών
μεταλλαγών, ακόμη και τα
βιντεοπαιχνίδια και η χρήση κινητών
τηλεφώνων. Όλα αυτά βρίσκονται στη βάση
της μεταφορντικής 'ευελιξίας'.
Αυτές οι εμπειρίες εκτός του
εργασιακού χώρου γίνονται κατόπιν, στο
σύστημα παραγωγής που είναι γνωστό ως
'just in time', αυθεντικές
επαγγελματικές απαιτήσεις με την πλήρη
έννοια του όρου» (από την ίδια
συνέντευξη).
Επομένως, οι παιδονόμοι και οι
χούλιγκαν του ελληνικού
εθνικού-κοινωνικού κράτους, μπορούν αν
θέλουν να αντλούν για πολλοστή
φορά τα διδάγματα για την «δόξα του
έθνους (τους)». Αυτό ομολογουμένως
είναι ενοχλητικό και εκνευριστικό.
Ωστόσο, θα ήταν άσκοπο να
προσπαθήσουμε να τους «νουθετήσουμε»,
υιοθετώντας απέναντί τους μια
στάση «φωτισμένης μειοψηφίας» η οποία
δεν πέφτει στην ίδια παγίδα με
τις «παρορμητικές» μάζες και τις
εγκαλεί να επιστρέψουν στο δρόμο της
λογικής και της ψυχραιμίας. Πολύ πιο
χρήσιμο θα ήτανε να αναρωτηθούμε
αν μπορεί να διδάξει κάτι και σε εμάς,
στους κομμουνιστές και το
αντικαπιταλιστικό κίνημα, η λειτουργία
αυτής της ομάδας.
Για παράδειγμα, το εξής: ότι αυτό που
παράγει τη δόξα και τον «πλούτο
των εθνών», είναι η επιστράτευση των
«γενικών ανθρώπινων ιδιοτήτων και
δεξιοτήτων», δηλαδή της
επινοητικότητας, της ικανότητας
αντίδρασης στο
απρόβλεπτο και αξιοποίησης των
ευκαιριών 'just in time', της
συνεργασίας των εγκεφάλων και των
σωμάτων για την από κοινού παραγωγή
της ζωής, ως καλής ζωής, δηλαδή ως χαράς.
Και το δίδαγμα αυτό είναι σημαντικό, ή
μάλλον είναι το σημαντικότερο
πολιτικό δίδαγμα που πρέπει να
αντλήσει σήμερα το κίνημα. Διότι
«Το αδιέξοδο που πλήττει το παγκόσμιο
κίνημα προέρχεται από την εγγενή
εμπλοκή του στους τρόπους παραγωγής.
Όχι από την αποξένωση ή την
περιθωριοποίησή του, όπως νομίζουν
μερικοί. Το κίνημα είναι η
συγκρουσιακή διεπαφή της
μεταφορντικής εργασιακής διαδικασίας.
Ακριβώς
εξαιτίας –και όχι σε πείσμα- αυτού του
γεγονότος εμφανίζεται στη
δημόσια σκηνή ως ηθικό κίνημα.
Επιτρέψτε μου να εξηγήσω τι εννοώ. Η
σύγχρονη καπιταλιστική παραγωγή
κινητοποιεί υπέρ αυτής όλες τις
συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν το
είδος μας, στρώνοντας στη δουλειά την
ίδια τη ζωή. Τώρα, εάν είναι
αλήθεια ότι η μεταφορντική παραγωγή
ιδιοποιείται 'τη ζωή' —δηλαδή το
σύνολο των ειδικά ανθρώπινων
ικανοτήτων— είναι μάλλον προφανές ότι
και
η ανυπακοή απέναντί της θα στηριχτεί
στο ίδιο βασικό αντικειμενικό
γεγονός. Στη ζωή που εμπλέκεται στην
εύκαμπτη παραγωγή αντιτάσσεται η
βαθμίδα μιας 'καλής ζωής'. Και η
αναζήτηση μιας καλής ζωής είναι
πράγματι το θέμα της ηθικής. Εδώ
έγκειται ταυτόχρονα η δυσκολία και η
τρομερά ενδιαφέρουσα πρόκληση» (Βίρνο,
ό.π.).
Η αποτελεσματικότητα λοιπόν της
παρέμβασης του κινήματος θα εξαρτηθεί
από την ικανότητά του να αξιοποιήσει
προς δικό του όφελος όλες αυτές
τις ανθρώπινες ικανότητες που
κινητοποιεί ο μεταφορντικός
καπιταλισμός, να τις συνδυάσει και να
αναπτύξει την τάση της
κοινωνικής συνεργασίας πέρα από εκεί
που αντέχει ο καπιταλισμός, προς
την κατεύθυνση της ανατροπής του. Να
διασυνδέσει οριζόντια ισχυρές και
υπερήφανες ατομικότητες, όχι στο
πλαίσιο ενός συλλογικού δημοκρατικού
συγκεντρωτισμού και ενός
αντιπροσωπευτικού-πρωτοπόρου
κόμματος, αλλά
στο πλαίσιο ενός ανοιχτού πλήθους, από
το οποίο ο αντίπαλος δεν θα
ξέρει ποιον να μαρκάρει πρώτο, διότι
ακόμα και αν εξουδετερώσει έναν,
θα υπάρχουν άλλοι 11 (12, 13 … άπειροι).
Και να δουλέψει όχι με την εργαλειακή
ορθολογικότητα, π.χ. για την
επίτευξη ενός «πενταετούς πλάνου» ή
του «σοσιαλισμού», αλλά με τον
αυτοσχεδιασμό του παιχνιδιού, με την
«αξεπέραστη χαρά και ελαφρότητα
του να είσαι κομμουνιστής».
(1) Σπινόζα, Ηθική Θ. 35 Δ΄, Πόρισμα 2.
(2) Paolo Virno, «Μεταφορντισμός – ηθική –
πολιτική», συνέντευξη στον
Branden W. Joseph,
http://mitpress.mit.edu/journals/pdf/GR21_026-037_Joseph.pdf,
δημοσιευμένη στα ελληνικά στο
περιοδικό Πανοπτικόν, νο 9, Ιούλιος
2006.
Αθήνα, 4 Σεπτεμβρίου 2006
ΔΗΛΩΣΗ
ΖΩΗ ΠΕΠΕ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΟΤΟΕ
Στην δεύτερη συνάντηση ΟΤΟΕ – ΤΡΑΠΕΖΩΝ για τη διαπραγμάτευση της Κλαδικής Σ.Σ.Ε. 2006 οι εκπρόσωποι των Τραπεζών αγνοώντας εντελώς την πραγματικότητα πρότειναν αυξήσεις στους βασικούς μισθούς 3,5%, ενώ η οικονομική πίεση των εργαζομένων είναι πλέον αφόρητη, αφού έχουν βασικούς μισθούς 700-800 ευρώ ενώ τα κέρδη των Τραπεζών έχουν εκτιναχθεί σε ασύλληπτα υψηλά ποσοστά, τα οποία συνεχίστηκαν και αυτό το 6μηνο με ποσοστά που ξεπερνούσαν το 60% ενώ οι προβλέψεις τους για το 2007 φαίνεται να είναι αντίστοιχες.
Οι απαιτήσεις τους για την ελαστικοποίηση του ωραρίου ήταν προκλητικές αφού εκτός από την επιμονή τους για ελαστικοποίηση μιας ώρας στην έναρξη και μιας ώρας στην λήξη του ωραρίου για κεντρικές υπηρεσίες, ζήτησαν και λειτουργία του 20% ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΆΤΩΝ του δικτύου τους (με ελάχιστο αριθμό 3 καταστημάτων για τις μικρές Τράπεζες) με πλήρη απελευθέρωση.
Δηλαδή 600 – 700 καταστήματα να λειτουργούν απογευματινά – Σάββατο – Αργίες κ.λπ.
Οι εκπρόσωποι των τραπεζών σήμερα ήταν σαφής.
Ζ Υποβαθμίζουν τις ανάγκες των εργαζομένων για αυξήσεις στους βασικούς μισθούς θεωρώντας ότι τα «bonus» με το ανεξέλεγκτο διευθυντικό δικαίωμα είναι η μέθοδος που θα διαμορφώνονται οι αμοιβές των τραπεζοϋπάλληλων.
Ζ Θέλουν τέτοιες συμφωνίες για αλλαγές στο ωράριο λειτουργίας και εργασίας στις τράπεζες που ανεξέλεγκτα θα καθορίζουν με βάση τις δικές τους ανάγκες τα ωράρια των τραπεζών και των τραπεζοϋπαλλήλων.
Με βάση αυτά τα συμπεράσματα πιστεύω ότι η ενημέρωση των εργαζομένων και η προετοιμασία του κλάδου για αγωνιστικές πολύμορφες κινητοποιήσεις είναι μονόδρομος.
Η αποφασιστικότητα της Διοίκησης της ΟΤΟΕ και κυρίως των εργαζομένων μπορεί να εξασφαλίσει στην επόμενη συνάντηση 12/9/2006 τη κάμψη της αδιαλλαξίας των τραπεζιτών για υπογραφή ικανοποιητικής Κλαδικής Σ.Σ.Ε.
ΔΗΛΩΣΗ
ΖΩΗ ΠΕΠΕ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΟΤΟΕ
Στην δεύτερη συνάντηση ΟΤΟΕ – ΤΡΑΠΕΖΩΝ για τη διαπραγμάτευση της Κλαδικής Σ.Σ.Ε. 2006 οι εκπρόσωποι των Τραπεζών αγνοώντας εντελώς την πραγματικότητα πρότειναν αυξήσεις στους βασικούς μισθούς 3,5%, ενώ η οικονομική πίεση των εργαζομένων είναι πλέον αφόρητη, αφού έχουν βασικούς μισθούς 700-800 ευρώ ενώ τα κέρδη των Τραπεζών έχουν εκτιναχθεί σε ασύλληπτα υψηλά ποσοστά, τα οποία συνεχίστηκαν και αυτό το 6μηνο με ποσοστά που ξεπερνούσαν το 60% ενώ οι προβλέψεις τους για το 2007 φαίνεται να είναι αντίστοιχες.
Οι απαιτήσεις τους για την ελαστικοποίηση του ωραρίου ήταν προκλητικές αφού εκτός από την επιμονή τους για ελαστικοποίηση μιας ώρας στην έναρξη και μιας ώρας στην λήξη του ωραρίου για κεντρικές υπηρεσίες, ζήτησαν και λειτουργία του 20% ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΆΤΩΝ του δικτύου τους (με ελάχιστο αριθμό 3 καταστημάτων για τις μικρές Τράπεζες) με πλήρη απελευθέρωση.
Δηλαδή 600 – 700 καταστήματα να λειτουργούν απογευματινά – Σάββατο – Αργίες κ.λπ.
Οι εκπρόσωποι των τραπεζών σήμερα ήταν σαφής.
Ζ Υποβαθμίζουν τις ανάγκες των εργαζομένων για αυξήσεις στους βασικούς μισθούς θεωρώντας ότι τα «bonus» με το ανεξέλεγκτο διευθυντικό δικαίωμα είναι η μέθοδος που θα διαμορφώνονται οι αμοιβές των τραπεζοϋπάλληλων.
Ζ Θέλουν τέτοιες συμφωνίες για αλλαγές στο ωράριο λειτουργίας και εργασίας στις τράπεζες που ανεξέλεγκτα θα καθορίζουν με βάση τις δικές τους ανάγκες τα ωράρια των τραπεζών και των τραπεζοϋπαλλήλων.
Με βάση αυτά τα συμπεράσματα πιστεύω ότι η ενημέρωση των εργαζομένων και η προετοιμασία του κλάδου για αγωνιστικές πολύμορφες κινητοποιήσεις είναι μονόδρομος.
Η αποφασιστικότητα της Διοίκησης της ΟΤΟΕ και κυρίως των εργαζομένων μπορεί να εξασφαλίσει στην επόμενη συνάντηση 12/9/2006 τη κάμψη της αδιαλλαξίας των τραπεζιτών για υπογραφή ικανοποιητικής Κλαδικής Σ.Σ.Ε.
«Η εκδίκηση μιας κυρίας»
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας καλεί την Τρίτη, 5/9/2006, στην προβολή της ταινίας «Η εκδίκηση μιας κυρίας» (2005) του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Τσαν-Γουκ Παρκ. Πρωταγωνιστούν οι Yeong-ae Lee, Choi Min-sik.
Οι προβολές γίνονται στις 8:30 και 10:30 μμ στο θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο Ηλιούπολης «Μελίνα Μερκούρη» (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 για Άνω Ηλιούπολη από στάσεις σε Πανεπιστημίου και Ακαδημίας καθώς και από στάση Δάφνη του Μετρό, τηλ. 9919818, 9941199, 9914732).
Σε ηλικία 19 ετών, η Lee Geum-Ja καταλήγει στη φυλακή για την απαγωγή και το φόνο ενός παιδιού για λογαριασμό του συνένοχού της Mr. Baek, ο οποίος την πρόδωσε. Όσο διάστημα βρίσκεται στη φυλακή προετοιμάζει προσεκτικά την εκδίκησή της κερδίζοντας παράλληλα τις καρδιές των συγκρατούμενών της γυναικών με την ευγένεια και την καλοσύνη της αποκτώντας έτσι το παρατσούκλι «η ευγενική δεσποινίς Ms. Geum-Ja». Όταν μετά από 13 χρόνια εγκλεισμού απολύεται από τη φυλακή, επιδίδεται στην αναζήτηση του Baek για να τον εκδικηθεί έχοντας τη βοήθεια των πρώην συγκρατούμενών της γυναικών. Δεν είναι, όμως, τόσο η εκδίκηση αυτή καθαυτή όσο η εσωτερική της ισορροπία που είναι το ζητούμενο γι’ αυτήν.
Η ταινία αποτελεί ένα εκπληκτικά ποιητικό φινάλε της «Τριλογίας της Εκδίκησης» του Τσαν-Γουκ Παρκ, που μας συγκλόνισε με τις άλλες δύο ταινίες της τριλογίας που προβάλαμε τις προηγούμενες Τρίτες. Η ταινία συνδυάζει το μαύρο χιούμορ του “Old Boy” και τους χαμηλούς τόνους της «Τελευταίας Εκδίκησης», αλλά χωρίς τις υπερβολικές δόσεις βίας. Αναρωτηθήκαμε αν ο Παρκ είναι ο Ασιάτης Ταραντίνο ή Πέκιμπα. Ας σκεφτούμε μήπως είναι τελικά πιο κοντά στη λογική του Σέρτζιο Λεόνε.
Η Yeong-ae Lee είναι υπέροχη στο ρόλο της ταραγμένης πρωταγωνίστριας που, ως πρώην κατάδικος, αναζητεί τόσο τη λύτρωση όσο και την εκδίκηση και είναι η καρδιά της ταινίας. Αυτό δε σημαίνει ότι και οι άλλοι πρωταγωνιστές είναι υποδεέστεροι αλλά ότι στηρίζουν συλλογικά την έξοχη ερμηνεία της Lee. Η ταινία κλιμακώνεται με τη χρήση της τραγωδίας και του κωμικού στοιχείου σε ένα ανεπανάληπτο μίγμα που μόνο σκηνοθέτες σαν τον Παρκ ξέρουν να συνθέτουν.
Λένε πολλοί κριτικοί –Νοτιοκορεάτες και μη- αλλά και πολλοί/ες φίλοι/ες ότι οι ταινίες του Παρκ γίνονται «με το μυαλό και όχι με την καρδιά». Πρόκειται για μια αποκλειστικά δυτικότροπη λογική που πάντα κρίνει αποκλειστικά με τη μία ή την άλλη πλευρά του Καρτεσιανού διπόλου και αγνοεί τις αλληλεπιδράσεις. Έτσι, για άλλη μια φορά πρέπει να τονιστεί ότι παρά τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις φιλοσοφίες της σύγχρονης Δύσης και της σύγχρονης Ανατολής που διατηρεί πολύ πιο ζωντανά τα παραδοσιακά στοιχεία της, αν «μπούμε στο πετσί» του Άλλου μπορούμε να τον κατανοήσουμε καλύτερα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το διάλογο των πολιτισμών κόντρα σε αυτούς που μας μιλούν για τη «σύγκρουση των πολιτισμών».
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://www.klh.gr
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης σας καλεί την Τρίτη, 5/9/2006, στην προβολή της ταινίας «Η εκδίκηση μιας κυρίας» (2005) του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Τσαν-Γουκ Παρκ. Πρωταγωνιστούν οι Yeong-ae Lee, Choi Min-sik.
Οι προβολές γίνονται στις 8:30 και 10:30 μμ στο θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο Ηλιούπολης «Μελίνα Μερκούρη» (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη, Λεωφορείο 237 για Άνω Ηλιούπολη από στάσεις σε Πανεπιστημίου και Ακαδημίας καθώς και από στάση Δάφνη του Μετρό, τηλ. 9919818, 9941199, 9914732).
Σε ηλικία 19 ετών, η Lee Geum-Ja καταλήγει στη φυλακή για την απαγωγή και το φόνο ενός παιδιού για λογαριασμό του συνένοχού της Mr. Baek, ο οποίος την πρόδωσε. Όσο διάστημα βρίσκεται στη φυλακή προετοιμάζει προσεκτικά την εκδίκησή της κερδίζοντας παράλληλα τις καρδιές των συγκρατούμενών της γυναικών με την ευγένεια και την καλοσύνη της αποκτώντας έτσι το παρατσούκλι «η ευγενική δεσποινίς Ms. Geum-Ja». Όταν μετά από 13 χρόνια εγκλεισμού απολύεται από τη φυλακή, επιδίδεται στην αναζήτηση του Baek για να τον εκδικηθεί έχοντας τη βοήθεια των πρώην συγκρατούμενών της γυναικών. Δεν είναι, όμως, τόσο η εκδίκηση αυτή καθαυτή όσο η εσωτερική της ισορροπία που είναι το ζητούμενο γι’ αυτήν.
Η ταινία αποτελεί ένα εκπληκτικά ποιητικό φινάλε της «Τριλογίας της Εκδίκησης» του Τσαν-Γουκ Παρκ, που μας συγκλόνισε με τις άλλες δύο ταινίες της τριλογίας που προβάλαμε τις προηγούμενες Τρίτες. Η ταινία συνδυάζει το μαύρο χιούμορ του “Old Boy” και τους χαμηλούς τόνους της «Τελευταίας Εκδίκησης», αλλά χωρίς τις υπερβολικές δόσεις βίας. Αναρωτηθήκαμε αν ο Παρκ είναι ο Ασιάτης Ταραντίνο ή Πέκιμπα. Ας σκεφτούμε μήπως είναι τελικά πιο κοντά στη λογική του Σέρτζιο Λεόνε.
Η Yeong-ae Lee είναι υπέροχη στο ρόλο της ταραγμένης πρωταγωνίστριας που, ως πρώην κατάδικος, αναζητεί τόσο τη λύτρωση όσο και την εκδίκηση και είναι η καρδιά της ταινίας. Αυτό δε σημαίνει ότι και οι άλλοι πρωταγωνιστές είναι υποδεέστεροι αλλά ότι στηρίζουν συλλογικά την έξοχη ερμηνεία της Lee. Η ταινία κλιμακώνεται με τη χρήση της τραγωδίας και του κωμικού στοιχείου σε ένα ανεπανάληπτο μίγμα που μόνο σκηνοθέτες σαν τον Παρκ ξέρουν να συνθέτουν.
Λένε πολλοί κριτικοί –Νοτιοκορεάτες και μη- αλλά και πολλοί/ες φίλοι/ες ότι οι ταινίες του Παρκ γίνονται «με το μυαλό και όχι με την καρδιά». Πρόκειται για μια αποκλειστικά δυτικότροπη λογική που πάντα κρίνει αποκλειστικά με τη μία ή την άλλη πλευρά του Καρτεσιανού διπόλου και αγνοεί τις αλληλεπιδράσεις. Έτσι, για άλλη μια φορά πρέπει να τονιστεί ότι παρά τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις φιλοσοφίες της σύγχρονης Δύσης και της σύγχρονης Ανατολής που διατηρεί πολύ πιο ζωντανά τα παραδοσιακά στοιχεία της, αν «μπούμε στο πετσί» του Άλλου μπορούμε να τον κατανοήσουμε καλύτερα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το διάλογο των πολιτισμών κόντρα σε αυτούς που μας μιλούν για τη «σύγκρουση των πολιτισμών».
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://www.klh.gr
Subscribe to:
Posts (Atom)
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ) του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...
