Η Ιστορία στο Κόκκινο για την 4η Αυγούστου και την ανώτατη εκπαίδευση την Κυριακή 28 Ιουνίου

Η Ιστορία στο Κόκκινο για την 4η Αυγούστου και την ανώτατη εκπαίδευση την Κυριακή 28 Ιουνίου

Κυριακή 28 Ιουνίου 13.00 - 14.00 Στο Κόκκινο 105,5

Δικτατορία και Ανώτατη Εκπαίδευση: Η περίπτωση του Ιωάννη Μεταξά

Συζητούν ο Χρήστος Τριανταφύλλου και ο Βασίλης Γκόνης

Ο ιστορικός Χρήστος Τριανταφύλλου συζητά με τον υποψήφιο διδάκτορα Ιστορίας Βασίλη Γκόνη για τη δικτατορία του Μεταξά και για τις σχέσεις της με την Ανώτατη Εκπαίδευση. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν ένα αυταρχικό, δικτατορικό καθεστώς που συνδύασε στοιχεία από εγχώρια και ξένα πολιτικά ρεύματα και ιδεολογίες, όπως ο εθνικισμός, ο συντηρητισμός κι ο φασισμός. Ακραίες συντηρητικές απόψεις, φιλελεύθερες θέσεις, φασιστικές επιρροές ήταν τα συστατικά στοιχεία των αλλεπάλληλων νομοθετημάτων και διαταγμάτων, υπό την υψηλή εποπτεία του Βασιλιά. Στόχος του Μεταξά ήταν να ελέγξει απόλυτα τα Πανεπιστήμια της χώρας και να επιβάλει την προσωπική του πολιτική στο χώρο της Παιδείας, με απώτερο σκοπό την επικράτηση των αριστοκρατικών του επιδιώξεων. Με τον τρόπο αυτό μετουσίωσε σε επίσημη κυβερνητική πολιτική τις προσωπικές γλωσσικές και εκπαιδευτικές απόψεις του και τους ευρύτερους προσανατολισμούς του και ανέδειξε στο προσκήνιο τη δημοτική, ερχόμενος σε σύγκρουση με το Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ρομαντική κομεντί του Κλαπίς και το αριστούργημα του Γκοντάρ

Ρομαντική κομεντί του Κλαπίς και το αριστούργημα του Γκοντάρ
Λήδα Γαλανού

https://www.efsyn.gr/tehnes/sinema/248321_romantiki-komenti-toy-klapis-kai-aristoyrgima-toy-gkontar


Μόνοι στο Παρίσι
(Deux Moi, Γαλλία, 2019, 110')

σκηνοθεσία: Σεντρίκ Κλαπίς

ηθοποιοί: Φρανσουά Σιβίλ,

Ανά Ζιραρντό


Ο Ρεμί είναι ένας νεαρός εργάτης σε φορτοεκφορτώσεις – οι συνάδελφοί του απολύονται, ο ίδιος προβιβάζεται, αλλά δεν μπορεί ν’ αποτινάξει από πάνω του την ενοχική θλίψη που τον κατακλύζει. Η Μελανί είναι μια νεαρή ερευνήτρια σ’ ένα επιστημονικό εργαστήριο – σύντομα θα έχει το προνόμιο να παρουσιάσει τα αποτελέσματά της στους χρηματοδότες, αλλά δεν μπορεί ν’ αποτινάξει από πάνω της την ανασφάλεια που τη διαλύει. Ο Ρεμί κι η Μελανί ζουν στο Παρίσι, σε δύο διπλανές πολυκατοικίες, μία παλιά, μία μοντέρνα, μεσοτοιχία.

Επισκέπτονται κι οι δυο το τοπικό αραβικό μπακάλικο, στην πολυ-πολιτισμική γειτονιά τους. Τι κι αν δεν έχουν συναντηθεί ποτέ, χωρίς να το ξέρουν μοιράζονται τα πάντα, ακόμα και την ίδια γάτα.

Ο Σεντρίκ Κλαπίς («L’ Auberge Espagnole»), ο μετρ της σύγχρονης γαλλικής κομεντί, στήνει μια αισθηματική περιπέτεια... κατά μόνας, στο Παρίσι το γεμάτο κόσμο και γεμάτο μοναξιά. Το φιλμ του δεν έχει το θάρρος και το πολιτικό στίγμα του αργεντίνικου «Μεσοτοιχίες», κινείται στο κεντρικό κομμάτι του με πολλούς κενούς χρόνους, περιλαμβάνει δυο σκηνές ονείρου πιο αμήχανες από Δαλιανίδη. Κι όμως, χάρη, ειδικά, σ’ ένα κομψότατο τελευταίο μέρος και φινάλε και δυο τραβηχτικούς πρωταγωνιστές, πετυχαίνει έναν μελαγχολικό ρομαντισμό, μια απρόθυμη αισιοδοξία κι ένα τελικό χαμόγελο που, έστω για λίγο, αφοπλίζει.

ΑΛΟΜΑ, ΒΑΡΚΙΖΑ, ΚΟΡΑΛΛΙ, ΛΑΟΥΡΑ, ΦΙΛΟΘΕΗ, ΦΛΟΙΣΒΟΣ

Αυτοί οι τρελοί, τρελοί παραγωγοί
(The Producers, ΗΠΑ, 1967, 88')

σκηνοθεσία: Μελ Μπρουκς

ηθοποιοί: Ζίρο Μόστελ, Τζιν Γουάιλντερ


Ενας αποτυχημένος παραγωγός του Μπρόντγουεϊ και ο λογιστής που έχει αναλάβει την εκκαθάρισή του σκαρφίζονται μια ιδέα για να (ξανα)πλουτίσουν: θα ανεβάσουν ένα έργο τόσο απαράδεκτα κακό, που θα κατέβει, το αργότερο, αμέσως μετά την πρεμιέρα του. Ανακαλύπτουν το φιλοναζιστικό μιούζικαλ «Springtime for Hitler», τον χειρότερο σκηνοθέτη του κόσμου και το πιο ακατάλληλο καστ και πιάνουν δουλειά! Η θρυλική κωμωδία του Μελ Μπρουκς επανέρχεται στις οθόνες των θερινών σινεμά, λίγο γερασμένη, αρκετά χοντροκομμένη, αλλά τόσο ρηξικέλευθη, τόσο ιερόσυλη στη δημιουργία της, τόσο απολαυστικά ισοπεδωτική απέναντι στο κάθε στερεότυπο (ποιοι αντιρατσιστικοί αγώνες, ποια γυναικεία χειραφέτηση;), που εξακολουθείς να εκπλήσσεσαι μόνο και μόνο με τη σκανδαλιστική αποκοτιά του σεναρίου, όσο και με τα τάχα μου αθώα μπλε μάτια του Τζιν Γουάιλντερ. Διασκεδαστικά camp και ο Ανδρέας Βουτσινάς ως Κάρμεν, μπάτλερ του σκηνοθέτη.

Περιφρόνηση
(Le mépris, Γαλλία, 1963, 102')

σκηνοθεσία: Ζαν-Λικ Γκοντάρ

ηθοποιοί: Μπριζίτ Μπαρντό, Μισέλ Πικολί, Τζακ Πάλανς, Φριτς Λανγκ, Τζόρτζια Μολ


Στη Ρώμη, στην Τσινετσιτά που λίγο λίγο παρακμάζει, ένας Αμερικανός παραγωγός, ο Τζέρεμι Προκός, γυρίζει την Οδύσσεια με σκηνοθέτη τον Φριτς Λανγκ. Εξοργισμένος με τις «καλλιτεχνικές» προθέσεις του Γερμανού μετρ, ο Προκός αναθέτει στον νεαρό συγγραφέα Πολ Ζαβάλ να γράψει ένα «εμπορικότερο» σενάριο του έργου του Ομήρου. Ο Πολ θα βρεθεί μπροστά στο πιο γνώριμο υπαρξιακό δίλημμα που ορίζει η θέση του: να υποταχθεί στο κέρδος ή να παραμείνει πιστός στις καλλιτεχνικές αρχές του; Την ίδια ώρα, ο Πολ νιώθει πως η πανέμορφη γυναίκα του, η Καμίγ, δεν τον αγαπά, νιώθει γι’ αυτόν περιφρόνηση - αλλά δεν του εξηγεί γιατί. Η σχέση τους καταρρέει, όσο η Πηνελόπη κι ο Οδυσσέας περιμένουν να συναντήσουν το μεγαλείο τους. Ενα χαρακτηριστικό γνώρισμα των αριστουργημάτων είναι ότι παίρνουν άλλη μορφή με τον χρόνο. Αυτή εδώ, η πιο, σκόπιμα, προσιτή ταινία της χρυσής εποχής του Γκοντάρ, λίγο βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια, λίγο αυτοβιογραφική, εξακολουθεί να γοητεύει, να συγκινεί και να ψυχαγωγεί, με τις μοναδικές αισθητικές επιλογές της, με την ανεπανάληπτη τριαντάλεπτη συζήτηση του ζευγαριού στα δωμάτια του κατακερματισμένου, μοντέρνου διαμερίσματός τους, με την αλλόκοτη έλξη που προκαλεί η Βίλα Μαλαπάρτε με τα αέναα, νομίζεις, σκαλοπάτια της, με τα αποφθέγματα του Φριτς Λανγκ (διατηρούνται τα ρίγη τού να τον βλέπεις στην οθόνη να παίζει τον εαυτό του), με τον αισθησιασμό του λεπτεπίλεπτου κορμιού της Μπαρντό και την αγορίστικη σβελτάδα του Πικολί, με τη μουσική του Ζορζ Ντελερί, τόσο συναισθηματική που να υπονομεύει διαρκώς την ειρωνεία του σεναρίου. Αλλά επιπλέον όλων αυτών, σήμερα, αυτό το ταλαιπωρημένο καλοκαίρι του 2020, η «Περιφρόνηση» κρύβει ένα επιπλέον δώρο. Το πνεύμα της, βάλσαμο σε μια εποχή απολυτότητας, την απέραντη εκτίμησή της για την τέχνη, την τόλμη της να βλέπει την πραγματικότητα –το σινεμά, τον γάμο- με τρόπο διττό, αναλυτικό, σχολιάζοντας, αλλά χωρίς να κρίνει, να επαίρεται, να καταδικάζει. Η «Περιφρόνηση» δεν νιώθει περιφρόνηση για κανέναν και για τίποτα, μόνο κατανόηση, έστω με μια ελαφριά διάθεση ennui, έστω με μια μικρή πικρία για την ανάγκη για συμβιβασμό και με μεγάλο χιούμορ απέναντι στη ζωή που, έτσι κι αλλιώς, έχει τον έλεγχο των πάντων. Ενα αριστούργημα που αλλάζει, ενώ παραμένει εκπληκτικά σύγχρονο, κοντεύοντας τα εξήντα χρόνια του.

ΟΑΣΙΣ, ΡΙΒΙΕΡΑ, ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ

Οι μεταφραστές
(Les traducteurs, Γαλλία, Βέλγιο, 2019, 105')

σκηνοθεσία: Ρεζί Ρουενσάρ

ηθοποιοί: Λαμπέρ Γουιλσόν, Μανώλης Μαυροματάκης, Ολγκα Κουριλένκο, Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούντσεν, Εντουάρντο Νοριέγκα

Το αναγνωστικό κοινό περιμένει με αγωνία την κυκλοφορία του τρίτου τόμου μιας best selling τριλογίας μυστηρίου. Ο εκδότης συγκεντρώνει σ’ ένα σφραγισμένο από τον έξω κόσμο, το ίντερνετ, κάθε είδους επικοινωνία, υπόγειο τους εννέα μεταφραστές που θα δουλέψουν το βιβλίο, ο καθένας για τη χώρα του, προκειμένου να μη διαρρεύσουν στοιχεία της ιστορίας. Οταν, όμως, οι δέκα πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος βγουν στο Διαδίκτυο, η αλήθεια έρχεται στην επιφάνεια: υπαίτιος είναι ένας από τους μεταφραστές κι ο εκδότης είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα, προκειμένου να μην ακολουθήσουν κι άλλες σελίδες.

Εξι χρόνια μετά το αξιολάτρευτο «Χτυποκάρδια στο γραφείο», ο Ρουενσάρ δοκιμάζεται σε μια φιλόδοξη ταινία, ένα σατιρικό θρίλερ που, ακολουθώντας την πλοκή του, συγκεντρώνει ένα επώνυμο, πολυεθνικό καστ. Η ιδέα είναι μαγνητική, το χιούμορ πετυχημένο ως προς... το μίσος των μεταφραστών προς τους εκδότες, την ανταγωνιστική στάση και των δύο προς τους συγγραφείς, τις μικρές ανισορροπίες που κρατούν στη ζωή κάθε κλάδο που σχετίζεται με την τέχνη. Ωστόσο, η δράση που ξεκινά με σασπένς, συνεχίζεται με πομπώδη μουσική και ολοένα αυξανόμενη σεναριακή υπερβολή ενός παραφορτωμένου whodunnit και η σύμβαση που θέλει όλους τους ηθοποιούς να μιλούν ως επί το πλείστον στα γαλλικά, στερεί σημαντικά από τις ερμηνείες τους, με τίμημα την ατμόσφαιρα και την πειστικότητα της ταινίας.

Η καλοσύνη των ξένων
(The Kindness of Strangers, Δανία, Καναδάς, Σουηδία, Γαλλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, 2019, 118')

σκηνοθεσία: Λόνε Σέρφιγκ

ηθοποιοί: Ζόι Καζάν, Ταχάρ Ραχίμ, Αντρεα Ράισμπορο

Η Κλάρα το σκάει, μαζί με τους δυο μικρούς γιους της, από τον βίαιο άντρα της. Η νοσοκόμα Αλις δουλεύει εθελοντικά στη σίτιση των αστέγων – μεταξύ τους, ο αλαφροΐσκιωτος Τζεφ. Ο Μαρκ αποφυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν έκανε και θέλει να κεράσει τον εσωστρεφή δικηγόρο του, Τζον Πίτερ. Ολοι αυτοί, μοναχικοί άνθρωποι σε αδιέξοδο, θα συγκεντρωθούν στο ρωσικό εστιατόριο του Τιμ, κληρονομιά από τον πατέρα και τον παππού του, στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Η Δανέζα σκηνοθέτις τού «Ιταλικά για αρχάριους» και του «An Education» στηρίζεται σε μια γλυκανάλατη κοσμοθεωρία κι ένα κακογραμμένο σενάριο, για να παρουσιάσει με ελαφρότητα τα σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και με σοβαροφάνεια τα ασήμαντα. Μια, έστω καλοσυνάτη, αποτυχία που άνοιξε το περσινό Φεστιβάλ Βερολίνου.

Κλασικό, νουάρ και ερωτικό καλοκαίρι ΕΦ.ΣΥΝ.

Κλασικό, νουάρ και ερωτικό καλοκαίρι
ΕΦ.ΣΥΝ.

https://www.efsyn.gr/tehnes/sinema/248450_klasiko-noyar-kai-erotiko-kalokairi

Οχι πολλές πολλές πλατείες και πεζόδρομοι, όχι χώροι που δεν μπορούν κάπως να περιφρουρηθούν, να τηρηθούν οι αποστάσεις και τα πρωτόκολλα. Αλλά πάντα χώροι ωραίοι και ανοιχτοί, με δυνατότητα ελεγχόμενης ροής θεατών, με είσοδο και έξοδο.

Ο κορονοϊός μπορεί κάπως να επέδρασε στο αγαπημένο Athens Open Air Film Festival, αλλά με τίποτα δεν άλλαξε τη φιλοσοφία του ή μείωσε την ορμή του. Και αυτό το καλοκαίρι, η δέκατη διοργάνωση θα γίνει. Την έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ με όλες αυτές τις «εξαφανίσεις» των καθιερωμένων εκδηλώσεων μουσικής και θεάτρου.

Η έναρξη του 10ου Athens Open Air Film Festival θα γίνει πανηγυρικά με ένα κινηματογραφικό τριήμερο στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι. Την Πέμπτη 25 Ιουνίου θα προβληθεί η αγαπημένη πολλών θεατών «Jackie Brown» του Κουέντιν Ταραντίνο, την Παρασκευή 26 Ιουνίου το βραβευμένο με Οσκαρ Καλύτερου Ξενόγλωσσου Φιλμ «Ολα για τη μητέρα μου», ίσως κορυφαία ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, και το Σάββατο 27 Ιουνίου θα γιορταστούν τα 45 χρόνια από την πρεμιέρα του πιο διαχρονικού cult φαινομένου στην ιστορία του σινεμά, του θρυλικού «Rocky Horror Picture Show» του Τζιμ Σάρμαν (έναρξη και τις τρεις μέρες στις 9.30 μ.μ.).

Και μετά αρχίζει η περιπλάνηση σε άλλους χώρους. Το πρόγραμμα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα (γι’ αυτό μείνετε συντονισμένοι στο cinemagazine.gr αλλά και στο aoaff.gr για να μαθαίνετε εγκαίρως κάθε λεπτομέρεια). Για την ώρα, φτάνουν και περισσεύουν οι πρώτες, σίγουρες ταινίες του φεστιβάλ.



■ Για άλλη μία χρονιά στον Λυκαβηττό και σε συνεργασία με την πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών θα διοργανώσει μια drive in προβολή. Με το νοσταλγικό «American Graffiti» του Τζορτζ Λούκας, μια από τις ωραιότερες αμερικανικές δημιουργίες της δεκαετίας του ‘70, πολύ ταιριαστό για drive in προβολή.

■ Aκολουθούν οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός, όπου θα φιλοξενηθεί η κλασική, αγέραστη και ελαφρώς spooky «Ρεβέκκα» του Αλφρεντ Χίτσκοκ με έναν μυστηριώδη θάνατο, μοιραίες γυναίκες, αθώες νιόνυμφες και απειλητικές οικονόμους με μια βρετανική έπαυλη για ντεκόρ. Πρόκειται για μια επετειακή προβολή, κλείνουν φέτος 80 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας με πρωταγωνιστές την Τζόαν Φοντέιν και τον Λόρενς Ολίβιε.

■ Επετειακή θα είναι η προβολή ενός ακόμα αξεπέραστου φιλμ του αμερικανικού κινηματογράφου, του βραβευμένου με 6 Οσκαρ «Ολα για την Εύα» του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς, με την Μπέτι Ντέιβις στον κορυφαίο ρόλο της. Εβδομήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πρεμιέρα του. Το Athens Open Air Film Festival διάλεξε να το δείξει στη μεγάλη και ωραία αυλή του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.

■ Και μετά έρχεται η σειρά ενός θερινού σινεμά, συμβόλου, θα ‘λεγε κανείς, της καλοκαιρινής, ανέμελης Αθήνας. Της «Ριβιέρας». Εκεί θα προβληθεί ξανά σε ελληνικό σινεμά, για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες, ένα από τα πιο δημοφιλή φιλμ νουάρ. Η «Εξαψη» του Λόρενς Κάσνταν, αισθησιακή και μυστηριώδης μαζί, με το δυνατό πρωταγωνιστικό δίδυμο Γουίλιαμ Χαρτ-Κάθλιν Τέρνερ. Εχει προγραμματιστεί και ένα από τα πιο υποδειγματικά δικαστικά δράματα που γέννησε ποτέ το Χόλιγουντ: η υποψήφια για 7 Οσκαρ «Ανατομία ενός εγκλήματος» του Οτο Πρέμινγκερ, με πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Στιούαρτ, στον ρόλο ενός δικηγόρου που προσπαθεί να αθωώσει τον Μπεν Γκαζάρα από έναν φόνο που έκανε για να εκδικηθεί τον βιαστή της συζύγου του, Λι Ρέμικ. Και ήταν τότε μια εποχή που δεν περνούσαν εύκολα στη μεγάλη οθόνη μια υπόθεση βιασμού και οι τολμηρές λέξεις που τη χαρακτηρίζουν, εξ ου και η ταινία έπρεπε να παλέψει για να σταθεί στις αίθουσες.

Υπάρχει και μια ωραία ελληνική έκπληξη. Το «Singapore Sling» του Νίκου Νικολαΐδη θα προβληθεί τριάντα χρόνια μετά την πρεμιέρα και τον θρίαμβό του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1990. Μια μαυρόασπρη, ακραία ερωτική ταινία, που για πολλούς είναι η κορυφή της φιλμογραφίας του, η πιο ώριμη στιγμή του, με πρωταγωνίστρια-έκπληξη την Αγγλίδα Μερεντιθ Χέρολντ, που ελάχιστα πράγματα έκανε στη συνέχεια, μαζί με τους Μισέλ Βάλεϊ και Πάνο Θανασούλη.

INFO: Ολες οι προβολές είναι με δωρεάν είσοδο. Το φεστιβάλ πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Σωτήρια ενίσχυση 534 ευρώ…

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Σωτήρια ενίσχυση 534 ευρώ…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Αριστείδης Μπαλτάς: «“Ευκαιρία” για μια ζωογόνα ιδεολογική –και τελικά πολιτική- αντεπίθεση»

Διονύσης Τεμπονέρας: «Το Συν-Εργασία είναι μία ιδεολογική εμμονή των κυβερνώντων»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Σε φλεγόμενο τοπίο από το φθινόπωρο» του Παύλου Κλαυδιανού

«Πολιτική υποκρισία» του Χάρη Γολέμη

«Μπορεί να ρισκάρει κάτι τέτοιο το Βερολίνο;» του Κωστή Γιούργου

«Σχολείο περιορισμένων ερεθισμάτων» του Δημήτρη Κλαυδιανού

«Η γελοιότητα να παρουσιάζεται το σκάνδαλο Νοβάρτις σαν σκευωρία» του Σπύρου Λάππα

«Αποτυχημένες πολιτικές πριν και μετά το λοκ-ντάουν» του Στάθη Γιαννακίδη

«Γραφή γνωρίζει, ανάγνωση όχι: ένα σημείωμα» του Γιώργου Σταμάτη

ΔΙΕΘΝΗ

Ντάνιελ Άαρο Ρις: «Στη Βραζιλία επιβάλλεται ένα αυταρχικό καθεστώς»

«Πολλαπλές εστίες ακροδεξιάς μόλυνσης» του Δημήτρη Σμυρναίου

«Τι προκαλεί η παραίτηση του Σεντένο;» του Γκοφρέντο Αντινόλφι

Ισπανία: «Η πρόκληση της κυβέρνησης Σάντσεθ-Ιγκλέσιας» του Στίβεν Φόρτι

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

Δημήτρης Αναγνωστόπουλος: «Η μεγάλη δυσφήμιση της ανάπλασης»

«Οι μεγάλοι περίπατοι της καραντίνας» της Μαρίας Καλαντζοπούλου

«Πεζόδρομοι και καβαλάρηδες» του Χ. Γεωργούλα

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

«Η εικόνα στην πλατεία Βικτωρίας αποκαλύπτει την πολιτική της εξαθλίωσης» της Τζέλας Αλιπράντη

Βόλος: «Σε μεγάλη πορεία ενάντια στην κατασκευή εργοστασίου παραγωγής SRF» της Β.

«Φυσικό αέριο: Μια “θεραπεία” προς την ενεργειακή μετάβαση;» του Ιωσήφ Σινιγάλια

«Τα ζόρια των “αρίστων” στον ΟΣΕ» του Γιάννη Αντωνιάδη

«Η ταξική αριστεία της ΝΔ» του Δημήτρη Μαριδάκη

«Βασανιστικά δολοφονούνται δελφίνια και φώκιες» της Ζωής Γεωργούλα

ΘΕΜΑΤΑ

«Μέτρα για την προστασία των εργαζόμενων στο σεξ και άλλα κίνκυ ανέκδοτα» της Μαρίνας Γαλανού

«Ενώ τα αγάλματα πέφτουν» του Θωμά Τσαλαπάτη

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σκέψεις και προτάσεις από το χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης για τον πολιτισμό στη συγκυρία της πανδημίας, από δύο εκλεγμένους συμβούλους, την Έφη Γιαννοπούλου στο Δήμο Αθηναίων και τον Μάριο Αθανασίου στην Περιφέρεια Αττικής.

Το Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς παρουσιάζει βασικά έργα στο πλαίσιο του προγραμματικού διαλόγου:

Ο Δημήτρης Κοτσιφάκος γράφει για το βιβλίο της Ruha Benjamin «Race After Technology: Abolitionist Tools for the New Jim Code» (Ο φυλετισμός της τεχνολογίας: Εργαλεία για την κατάργηση του νέου Jim Code)

Ο Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος κάνει απόπειρα βιογραφίας ενός λησμονημένου, του Μιχαήλ Μητσάκη

Η Λιάνα Μαλανδρενιώτη κάνει Μουσικές προτάσεις και γράφει για τη νέα διοίκηση στο ΚΠΙΣΝ

Ο Στράτος Κερσανίδης παρουσιάζει τις ταινίες αυτής της εβδομάδας

ΙΔΕΕΣ

«Κυκλώματα κεφαλαίου και οικολογικές – επιδημιολογικές κρίσεις» των Τζον Μπέλαμυ Φόστερ και Ίνταν Σουγουάντι

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

«Μόνο για όσους περπατούν…» της Όλγας Στέφου

Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες:

«Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση

Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου.

📰 Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 20 Ιουνίου...

Με μισοκομμένη
την ανάσα
Τα τετελεσμένα προχωρούν με φρεγάτες και πιλοτικά σχέδια • Οικονομικοί κύκλοι, πολιτικός κόσμος και πρεσβείες κάνουν λογαριασμούς με τα ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία • Με μισή ζωή, μισή δουλειά, μισή χώρα το οξυγόνο λιγοστεύει επικίνδυνα • Να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας



editorial
«Ουδεμία ανησυχία, χαρείτε το καλοκαίρι»…
Αυτό το μήνυμα αναπαράγουν τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, τα κόμματα του πολιτικού συστήματος, η κυρία Αγγελοπούλου, και όλα τα ηλίθια πρωινάδικα που κρατούν συντροφιά στους εγκλωβισμένους στο σπίτι. Δελτία ειδήσεων που ασχολούνται μισή ώρα (το χρονομετρήσαμε στον ΑΝΤ1 με Χατζηνικολάου) με το βιτριόλι, λες και είναι ό,τι σημαντικότερο συμβαίνει. Το «θαύμα» Μητσοτάκη γίνεται πραγματικότητα με 22 εκατομμύρια (και άλλα, κάτω από το τραπέζι) σε ΜΜΕ και άγνωστα sites. Έτσι ειδήσεις που είναι στενάχωρες αποκρύβονται: αυτό συνέβη και με τη συγκέντρωση «υποδοχής» του πρωθυπουργού που διοργάνωσαν σωματεία, εργαζόμενοι, καταστηματάρχες, κάτοικοι στη Σαντορίνη. Έπρεπε να φανούν μόνο τα αγγλικά του Μητσοτάκη και το ηλιοβασίλεμα-κάλεσμα των τουριστών…


Αυξάνεται η ένταση σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο
Εμπλοκή πολλαπλών δυνάμεων – Αντικρουόμενα συμφέροντα


ΤΟ ΘΕΜΑ
«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μαθήματα από την Αμερική


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Θωμάς Κοροβίνης
συγγραφέας
Η τελευταία ώρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου


ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Να σωθούν η Γαύδος και η Γαυδοπούλα
Γράφει ο Ευτύχης Ι. Μπιτσάκης

VI Italian Film Fest. 5th movie Io sono l’amore | Είμαι ο έρωτας

Io sono l’amore | Είμαι ο έρωτας L’ultimo film della rassegna è ora disponibile fino a giovedì 25 giugno. In qualsiasi ora e giorno decidete di “andare al cinema”, potete accedere alla piattaforma cliccando il seguente link ed effettuando il login con la email e la password che avete utilizzato per la registrazione. Vi ricordiamo che potete visionare il film solo una volta, e che se volete rivederlo o farlo vedere ad un familiare in altra data, basta effettuare una seconda registrazione gratuita utilizzando un indirizzo mail differente. Potete sospendere la visione cliccando la freccia in alto a sinistra, e riprenderla entro 24 ore. Dettagliate istruzioni dopo l’accesso alla piattaforma sono disponibili qui. Per qualsiasi problema tecnico riscontato, segnalatelo a <support@iicateneonline.gr> e vi risponderemo al più presto. Buona visione! https://www.youtube.com/watch?v=z2EHCXbMk3c Η τελευταία ταινία του αφιερώματος είναι στην διάθεσή σας μέχρι την Πέμπτη 25 Ιουνίου. Σε οποιαδήποτε μέρα και ώρα αποφασίζετε να «πάτε σινεμά», μπορείτε να συνδεθείτε στην πλατφόρμα κάνοντας κλικ εδώ και στην συνέχεια κάνοντας το login με την ηλεκτρονική διεύθυνση και το κωδικό της εγγραφής. Σας υπενθυμίζουμε ότι μπορείτε να δείτε την ταινία μόνο μια φορά, και αν θέλετε να την ξαναδείτε ή ένας συγγενής θέλει να την δει σε μια άλλη στιγμή, φτάνει να κάνετε μια άλλη δωρεάν εγγραφή χρησιμοποιώντας μια διαφορετική ηλεκτρονική διεύθυνση.   Μπορείτε να διακόψετε την ταινία με το κουμπί πάνω αριστερά και να την ξεκινήσετε ξανά εντός 24 ώρες. Για λεπτομερείς οδηγίες μετά την σύνδεση στην πλατφόρμα πατήστε εδώ. Για οποιοδήποτε τεχνικό πρόβλημα, αναφέρετέ το στο <support@iicateneonline.gr> και θα σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατόν. Καλή θέαση!

1970-Όταν οι Εργατικοί έχαναν και στις εκλογές και στην…μπάλα

Όταν οι Εργατικοί έχαναν και στις εκλογές και στην…μπάλα

Ήταν 18 Ιουνίου του 1970. Στις βουλευτικές εκλογές το κυβερνητικό Εργατικό Κόμμα έχασε αναπάντεχα με 43% και το  Συντηρητικό Κόμμα με 46,6% σχημάτισε  κυβέρνηση. Το Φιλελεύθερο Κόμμα με 7,5% πήρε μόνο 6 έδρες. Η αποχή σε αύξουσα πορεία έφτασε στο 72% μολονότι ψήφισαν οι νέοι και νέες άνω των ετών.

Ψήφος της τελευταίας στιγμής

Oι έρευνες κοινής γνώμης έδειξαν ότι για την ήττα οι αιτίες ήταν η άνοδος του πληθωρισμού, οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις των εργατών, το αυξημένο κρατικό έλλειμμα, η άνοδος της ανεργίας, αλλά η ήττα της Αγγλίας από την Δυτική Γερμανία στο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου πριν από τρεις μέρες.

Θ.Τ.

Την Κυριακή 14 Ιουνίου 2020 έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Σταυρόπουλος

Σε ηλικία 71 ετών έφυγε την Κυριακή (14/6) από τη ζωή ο πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Χολαργού και πρώην Πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Χολαργού, Γιώργος Σταυρόπουλος, ο οποίος διακρίθηκε για την αντιδικτατορική του δράση, παραμένοντας μέχρι το τέλος σταθερά αταλάντευτος στο χώρο της Μαχητικής Πατριωτικής Αριστεράς.

Την Κυριακή 14 Ιουνίου 2020 έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Σταυρόπουλος, σε ηλικία 71 ετών.

Ο Γιώργος Σταυρόπουλος, ως φοιτητής στη Μαθηματική Σχολή της Πάτρας, συμμετείχε στις κινητοποιήσεις κατά της Χούντας.

Οργανώθηκε στο Ρήγα Φεραίο, του οποίου υπήρξε στέλεχος, αναπτύσσοντας σημαντική πολιτική και συνδικαλιστική δραστηριότητα στο χώρο των οικοδόμων, κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης.

Ήταν ο πρώτος διαγραφής από τα στελέχη του Ρήγα Φεραίου που στη συνέχεια συγκρότησαν τη Β’ Πανελλαδική.

Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος του -πρώην- Δήμου Χολαργού και Πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Χολαργού, που στα χρόνια της Μεταπολίτευσης συσπείρωνε ένα σημαντικό μέρος της Νεολαίας της περιοχής.

Παρέμενε σταθερά αταλάντευτος μέχρι το τέλος στο χώρο της Μαχητικής Πατριωτικής Αριστεράς.

Η Ιστορία στο Κόκκινο για το προσφυγικό την Κυριακή 21 Ιουνίου

Η Ιστορία στο Κόκκινο για το προσφυγικό την Κυριακή 21 Ιουνίου
Κυριακή 21 Ιουνίου 13.00 - 14.00 Στο Κόκκινο 105,5

Προσφυγικό: ένα φαινόμενο με παρελθόν, παρόν και μέλλον

Συζητούν ο Δημήτρης Χριστόπουλος και ο Ηλίας Νικολακόπουλος

Ο Ηλίας Νικολακόπουλος συνομιλεί με το Δημήτρη Χριστόπουλο με αφορμή την πρόσφατη έκδοση του βιβλίου του Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση (Πόλις, 2020) που παρακολουθεί την ιστορική διαδρομή και τις παροντικές διαστάσεις των πληθυσμιακών μετακινήσεων.
Υπάρχει "προσφυγικό πρόβλημα" ή πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά επιμένοντας στην μακρά διάρκεια του φαινομένου της μετακίνησης των ανθρώπων στο χώρο; Εκκινώντας από τις ιστορικές καταβολές της συνθήκης της Γενεύης και της ανάδειξης του "πρόσφυγα" σε πολιτικού υποκειμένου η συζήτηση εστιάζει στη σύγχρονη πραγματικότητα, τη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, και τις πολιτικές διαχείρισης του ελληνικού κράτους. Στο πλαίσιο αυτό, η συζήτηση αναδεικνύει τις πραγματικές διαστάσεις της παροντικής κατάστασης, φωτίζει τη δυναμική της ενσωμάτωσης και υπογραμμίζει ότι κάθε εξέλιξη προς το καλύτερο στηρίζεται στην επίγνωση του φαινομένου μακριά από δαιμονοποιήσεις και εξιδανικεύσεις. Γιατί η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι μια χώρα σε κίνηση με πληθυσμούς που φεύγουν και έρχονται, ένα σταυροδρόμι, ένα παράδειγμα για το πώς τα πράγματα αλλάζουν μέσα από τις επιθυμίες, τις περιπέτειες και τις αναζητήσεις των ανθρώπων που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο στο χώρο και στο χρόνο. 

ΜΜΕ και κορονοϊός

ΜΜΕ και κορονοϊός   Τελικά, μήπως φταίνε τα μίντια; Το ερώτημα που ανά καιρούς πυροδοτεί την κριτική συζήτηση γύρω από τη λειτουργία των ΜΜΕ σε τοπικό και διεθνές επίπεδο επανέρχεται σήμερα στην Ελλάδα και παραμένει συμβολικό. Η ομάδα Media Jokers ξαναδιαβάζει τις μιντιακές ιστορίες, τις ξαναγράφει και τις δημοσιεύει σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, δημιουργώντας έναν πόλο κριτικής παρέμβασης. Το υλικό της εκτείνεται από τη δημοσιογραφία και τον σχολιασμό σε ό,τι επικοινωνεί και επικοινωνείται. Θεωρητικά και μεθοδολογικά αντλεί από κριτικές προσεγγίσεις στη γλώσσα και τον λόγο. Πολιτικά στέκεται κριτικά. Συζητάει συμμετοχικά και διαλογικά. Το ειδικό τεύχος «ΜΜΕ & κορονοϊός» περιλαμβάνει 13 κείμενα για τις συναρθρώσεις και τους λόγους (discourses) της πανδημίας. Τα κείμενα αυτά δημιουργήθηκαν τους κρίσιμους μήνες του Απριλίου και του Μαΐου 2020 σε διαφορετικούς γεωγραφικούς τόπους μιας παγκόσμιας συνθήκης. Ένα μέρος τους προτείνει κριτικές χαρτογραφήσεις των μιντιακών λόγων για την πανδημία. Ένα άλλο επικεντρώνεται στους πολιτικούς -με την κλειστή έννοια- λόγους για την πανδημία καθώς και στην επικοινωνιακή διαχείρισή της, αναδεικνύοντας πολιτικές και πολιτισμικές στρατηγικές που εν μέρει καθόρισαν τους άξονες της συζήτησης στο δημόσιο πεδίο. Ένα τρίτο μέρος πραγματεύεται στρατηγικές που παράγονται στη διαπλοκή πολιτικών και μιντιακών λόγων, ενώ κάποια κείμενα αντλούν από τη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία για να ιχνηλατήσουν εναλλακτικές πλαισιώσεις και πολιτικές της πανδημίας.   Tα 13 κείμενα: Γιώργος Πολυμενέας, Δημήτρης Σεραφής | Η κατασκευή του «άλλου» στα ΜΜΕ: Από την προσφυγική κρίση στον Covid-19 Ελένη Γεωργίου |  Οι πρόσφυγες στη δίνη της πανδημίας Μαρία Τσαχλή | Ολλανδικά ΜΜΕ εν μέσω Covid-19: Η πορεία προς το Intelligent Lockdown Μαρίτα Βυργιώτη | «Από την ταπείνωση στην παντοδυναμία»: Η σύγκριση Ελλάδας- Βρετανίας στη διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού και η νέα ελληνική Δεξιά Ryan Flitcroft | «Η καλύτερη στιγμή μας»: Μια πολύ βρετανική απάντηση στην κρίση Gerardo Costabile Nicoletta | Ο ανταγωνισμός μεταξύ τεχνοκρατικών λόγων στο τέλος της 1ης φάσης: Η Επιστήμη της πανδημίας στην Κόκκινη Ζώνη της Ιταλίας Jens Maesse | «Νέα κανονικότητα»: Το πολιτικό ασυνείδητο του λόγου για τον κορονοϊό και παγκόσμιες αναδιατάξεις Διονύσης Μητρόπουλος | Μια δεύτερη ανάγνωση των διαγγελμάτων του Πρωθυπουργού Έλενα Ψυλλάκου | Ζούμε με κορονοϊό: Ένα σχόλιο για τις κρατικές εκστρατείες ενημέρωσης Κώστας Γαρδούνης |  Ένας αγώνας νοήματος Jimena Vazquez, Κωστής Ρούσσος | Αναμενόμενα πρωτόγνωρο: Λόγοι των Μέσων για τον Covid-19 και την ενδοοικογενειακή βία στο Μεξικό Viki Mladenova | Ο Σωκράτης σε καραντίνα Αλέξανδρος Κιουπκιολής | Ιοί της βιοεξουσίας και αντι-ηγεμονικές εναλλακτικές μιας δημοκρατίας των κοινών

Κατεβάστε & διαβάστε όλο το ειδικό τεύχος «ΜΜΕ & κορονοϊός»

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ - 33η ΘΕΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ - ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΠΟ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020, 9:00 ΚΑΙ 11:00 μ.μ., ΣΤΟΝ ΘΕΡΙΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ "ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ"

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
33η ΘΕΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2020

ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 9:00 μ.μ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 11:00 μ.μ.
(Από τις 19/08/2019 στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.)
ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
                      (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,
Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825,
E-mail: cineclubilioupolis@gmail.com, Ιστοσελίδα: www.klh.gr)



ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΣ : ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 ΤΕΤΑΡΤΗ   01/07/2020 ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΣ                       
του Ζαχαρία Μαυροειδή (ΕΛΛΑΔΑ, 2019, έγχρωμη, 100΄)
 Βραβείο «Ίρις» Καλύτερου Σεναρίου στον Ζαχαρία Μαυροειδή (Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, 2020)
 Βραβείο Κοινού Fischer και Βραβείο της Επιτροπής Νεότητας των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

 Στην προβολή θα παρευρίσκονται συντελεστές της ταινίας.

Ο κεντρικός ήρωας, ο Άρης (Μιχάλης Σαράντης), είναι ένας τριαντάρης  ο οποίος, βλέποντας τις επιχειρηματικές απόπειρές του να καταρρέουν, αναγκάζεται να μετακομίσει στο σπίτι του εκλιπόντος παππού του, του απόστρατου αξιωματικού Αριστείδη. Σύντομα ξανασμίγει με παιδικούς φίλους αλλά και με έναν πρώην συναγωνιστή του παππού του. Μυστικά και άγνωστες πτυχές της ζωής του παππού του θα αποκαλυφθούν. Αφήγηση χαμηλών τόνων, γνήσια συγκίνηση, χιούμορ και ανάδειξη της δύναμης της αγάπης και της ανθρωπιάς.
ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΩΝ ΙΝΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ, ΖΟΛΤΑΝ ΦΑΜΠΡΙ, ΑΝΙΕΣ ΒΑΡΝΤΑ, ΝΤΕΝΙΣ ΧΟΠΕΡ ΚΑΙ ΝΑΝΙ ΜΟΡΕΤΙ

 ΤΕΤΑΡΤΗ  08/07/2020        Η ΕΥΤΥΧΙΑ (LE BONHEUR)
της Ανιές Βαρντά (ΓΑΛΛΙΑ, 1965, έγχρωμη, 80΄)

 Αργυρή Άρκτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

Ο Φρανσουά ζει ευτυχισμένος με τη σύζυγό του Τερέζ και τα δύο τους παιδιά σε ένα εργατικό προάστιο του Παρισιού. Όταν ο Φρανσουά πάει σε μια άλλη πόλη για δουλειά γνωρίζει την Εμιλί, υπάλληλο ταχυδρομείου και ξεκινάει μια σχέση μαζί της που θα φέρει δραματικές αλλαγές στην οικογενειακή του ζωή. Η Ανιές Βαρντά (1928-2019) καταθέτει με αριστουργηματικό τρόπο τον δικό της ανατρεπτικό στοχασμό πάνω στην έννοια του έρωτα, της συζυγικής πίστης και βέβαια της ίδιας της ευτυχίας, διαλύοντας μεθοδικά κάθε μελοδραματικό στερεότυπο. Μουσική του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και αναφορές στους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους αλλά και στον σκηνοθέτη του ποιητικού ρεαλισμού Ζαν Ρενουάρ.

 ΤΕΤΑΡΤΗ   15/07/2020       ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (CARO DIARIO)
του Νάνι Μορέτι (ΙΤΑΛΙΑ/ΓΑΛΛΙΑ, 1993, έγχρωμη, 100΄)

 Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κανών
Το Αγαπημένο μου ημερολόγιο αποτελείται από τρία κεφάλαια («Στη βέσπα/In vespa», «Νησιά/Isole», «Γιατροί/Medici») που το καθένα αφηγείται το χρονικό μιας περιπλάνησης: από γειτονιά σε γειτονιά (Ρώμη), από νησί σε νησί (Αιολικά Νησιά), από γιατρό σε γιατρό. Με τη συνεχή χρήση τεχνικών του ντοκιμαντέρ και την πληθώρα αυτοβιογραφικών στοιχείων, ο Νάνι Μορέτι σχολιάζει με χιουμοριστικό τρόπο θέματα, όπως η αστικοποίηση, ο τουρισμός, η διείσδυση της τηλεόρασης, η παιδαγωγική και το σύστημα υγείας, σαν να επρόκειτο για σελίδες ενός προσωπικού ημερολογίου όπου καταγράφει την καθημερινότητά του. Ένα κινηματογραφικό ταξίδι γεμάτο χιούμορ, ειλικρίνεια και τρυφερότητα.
 ΤΕΤΑΡΤΗ  22/07/2020        ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΙΚΑ (SOMMAREN MED MONIKA)
του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (ΣΟΥΗΔΙΑ, 1953, ασπρόμαυρη, 96΄)

Το Καλοκαίρι με τη Μόνικα σφραγίζει την πρώτη περίοδο του έργου του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1918-2007) και αποτελεί προπομπό μιας ολοένα πιο διεισδυτικής καταβύθισης στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, η οποία θα κορυφωθεί με την Περσόνα, δεκατρία χρόνια αργότερα. Με την ταινία του αυτή ο Σουηδός δημιουργός, εισχωρώντας στα βάθη της ψυχής των εφήβων, καταγράφει το πέρασμα από την ανεμελιά της εφηβείας στη σκληρή πραγματικότητα, καθώς και την αντίσταση σε αυτή τη μετάβαση, που θα συνεπάγεται συμβιβασμό και αποχαιρετισμό της φαντασίας και αποτυπώνει με αμεσότητα τη μεγάλη χαρά του έρωτα και την ευτυχία της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας.

 ΤΕΤΑΡΤΗ  29/07/2020        CAROUSEL (KÖRHINTA)
του Ζόλταν Φάμπρι (ΟΥΓΓΑΡΙΑ, 1956, ασπρόμαυρη, 90΄)

Ταινία-ορόσημο του ουγγρικού κινηματογράφου. Βασικό θέμα της η χαρά και η δύναμη του έρωτα σε αντίθεση με τη ζοφερή πραγματικότητα που ακολουθεί. Οι εναέριες λήψεις του καρουζέλ, που συμβολίζουν την ελευθερία και ο ξέφρενος χορός των δύο εραστών αποτελούν δύο σεκάνς της ταινίας στις οποίες αποτυπώνεται με ξεχωριστό τρόπο η σκηνοθετική δεξιοτεχνία και η ποιητικότητα της ματιάς του Ζόλταν Φάμπρι (1917-1994), πρωτεργάτη του κινηματογραφικού Νέου Κύματος της χώρας του. Εξαιρετική η ερμηνεία της Μάρι Τέρετσικ στην πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση.


 ΤΕΤΑΡΤΗ   05/08/2020       Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΑΙΝΙΑ (THE LAST MOVIE) 
                                                           του Ντένις Χόπερ (ΗΠΑ, 1971, έγχρωμη, 108΄)

Η ανατρεπτική ταινία του Ντένις Χόπερ (1936-2010) για πρώτη φορά σε κινηματογραφική διανομή στην Ελλάδα. Πρόκειται για τη δεύτερη ταινία που σκηνοθέτησε, αμέσως μετά την επιτυχία της ταινίας-ορόσημο Ξένοιαστος Καβαλάρης (1969). Ο Κάνσας, ένας Αμερικανός κασκαντέρ, συμμετέχει στα γυρίσματα ενός γουέστερν σε ένα απομακρυσμένο χωριό του Περού. Όταν η παραγωγή ολοκληρώνεται, ο Κάνσας παραμένει εκεί, προσπαθώντας να βρει τη λύτρωση στην απομόνωση του Περού και στην αγκαλιά μιας πρώην πόρνης. Παράλληλα, οι ντόπιοι καταλαμβάνουν το ερειπωμένο σκηνικό και ξεκινούν να στήσουν μια τελετουργική αναπαράσταση της παραγωγής, με τον Κάνσας ως το εξιλαστήριο θύμα τους. Μια από τις πλέον εμβληματικές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου των αρχών της δεκαετίας του ’70.



ΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΟ, ΣΑΡΚΑΣΤΙΚΟ, ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΚΑΙ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΡΟΪ ΑΝΤΕΡΣΟΝ

 ΤΕΤΑΡΤΗ   12/08/2020 Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ (OM DET OÄNDLIGA)
του Ρόι Άντερσον (ΣΟΥΗΔΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/ΝΟΡΒΗΓΙΑ/ΓΑΛΛΙΑ, 2019, έγχρωμη, 78΄)

 Ασημένιος Λέοντας Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας

Στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη ζωή, στην ομορφιά και τη σκληρότητά της, στο μεγαλείο αλλά και στις κοινοτοπίες της. Περιπλάνηση, μέσα σε μια ονειρική ατμόσφαιρα, με οδηγό έναν αφηγητή που θυμίζει τη Σεχραζάτ από την ανώνυμη συλλογή ιστοριών Χίλιες και μια νύχτες. Ο Σουηδός σκηνοθέτης Ρόι Άντερσον παρουσιάζει ένα ψηφιδωτό από μικρές, καθημερινές, σουρεαλιστικές και υπέροχες στιγμές, μια ατελείωτη ιστορία της ευάλωτης φύσης της ύπαρξης. Ένα κράμα ωδής και σπαραγμού για την ανθρώπινη ύπαρξη, μέσα από μια σειρά διαφορετικών μεταξύ τους περιστατικών.

 ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ


 ΤΕΤΑΡΤΗ   19/08/2020        ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ, ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ
     (GOSPOD POSTOI, IMETO I’ E PETRUNIJA)
       της Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέφσκα (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ   ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ/ΒΕΛΓΙΟ/ΓΑΛΛΙΑ/ΚΡΟΑΤΙΑ/ΣΛΟΒΕΝΙΑ, 2019, έγχρωμη, 100΄)

 Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

Η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία της  Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέφσκα είναι μια πικρή κωμωδία για τη θέση της γυναίκας σε μια κοινωνία που αρνείται να την αποδεχτεί γι’ αυτό που είναι και μια σάτιρα της βαλκανικής νοοτροπίας. Την ημέρα των Θεοφανείων, μια άνεργη τριαντάχρονη γυναίκα βουτάει στο νερό και πιάνει τον σταυρό. Εξοργισμένοι που έμειναν με άδεια χέρια οι άντρες την κατηγορούν για ασέβεια. Η γυναίκα, όμως, αρνείται να παραδώσει τον σταυρό, διότι είναι πια έτοιμη να αντισταθεί στα έμφυλα στερεότυπα ενός κόσμου συντηρητικού. Ξεχωριστή η ερμηνεία της Ζόριτσα Νούσεβα στον ρόλο της Πετρούνια.



 ΤΕΤΑΡΤΗ   26/08/2020 ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ (KIZ KARDESLER)
του Εμίν Αλπέρ (ΤΟΥΡΚΙΑ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ/ΟΛΛΑΝΔΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ, 2019, έγχρωμη, 108΄)

 Χρυσή Τουλίπα Καλύτερης Ταινίας, Βραβεία Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Ηθοποιού (Σεμρέ Εμπουζίγια, Ελίν Καντεμίρ, Ετσέ Γιουκσέλ), Καλύτερης Μουσικής (Γιώργος Παπαϊωάννου, Νίκος Παπαϊωάννου) και Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κωνσταντινούπολης

Τρεις αδερφές, που είχαν σταλεί παρακόρες σε πλούσιες οικογένειες στην πόλη, συναντιούνται ξανά μετά από χρόνια, όταν αναγκάζονται, για διαφορετικούς λόγους, να επιστρέψουν στο πατρικό τους σε ένα φτωχό χωριό της ορεινής Ανατολίας. Με φόντο ένα μαγευτικό τοπίο, που τη νύχτα μεταμορφώνεται σε τρομακτικό τόπο αθέατων κινδύνων, η ζωή αποτυπώνεται ως αέναη κυκλική πορεία, η οποία οδηγεί αναπόδραστα στην καταστροφή. Μία σύγχρονη ματιά στη θέση της γυναίκας στα απομακρυσμένα και ξεχασμένα χωριά της βορειοανατολικής Τουρκίας. Θαυμάσια η μουσική των Γιώργου και Νίκου Παπαϊωάννου, αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση.



ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

 ΤΕΤΑΡΤΗ   02/09/2020 ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΜΑΣ (NUESTRAS MADRES)
του Σεζάρ Ντίαζ (ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ/ΒΕΛΓΙΟ/ΓΑΛΛΙΑ, 2019, έγχρωμη, 78΄)
 Χρυσή Κάμερα Καλύτερης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κανών

Μετά την επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας στη Γουατεμάλα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ξεκίνησε ένας εμφύλιος πόλεμος που τέλειωσε σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, αφήνοντας περισσότερους από 200.000 νεκρούς και 40.000 αγνοούμενους. Η ταινία του Σεζάρ Ντίαζ μοιάζει σαν μια κραυγή στο σκοτάδι που τυλίγει αυτή τη σχεδόν άγνωστη γενοκτονία, που κόστισε σε πολλούς αυτόχθονες τη ζωή τους, δημιουργώντας ένα συγκινητικό πορτρέτο μιας μητέρας και ενός γιου. Μια βαθιά οικουμενική και σπαραχτική οικογενειακή ιστορία, ένας συγκλονιστικός ύμνος στην ανάγκη διατήρησης της μνήμης με κάθε μέσο και με οποιοδήποτε κόστος.

    ΤΕΤΑΡΤΗ  09/09/2020 ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ (CANCIÓN SIN NOMBRE) 
της Μελίνα Λεόν (ΠΕΡΟΥ/ΙΣΠΑΝΙΑ/ΗΠΑ/ΧΙΛΗ, 2019, ασπρόμαυρη, 97΄)

 Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για Καλύτερη Σκηνοθεσία - Χάλκινος Αλέξανδρος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
H αρπαγή της νεογέννητης κόρης της ωθεί την Χεορχίνα - μια αυτόχθονη από τις Άνδεις - σε μια απελπισμένη αναζήτηση. Μοναδικός της σύμμαχος ένας εσωστρεφής δημοσιογράφος που ρίχνεται ολόψυχα σε μια φαινομενικά μάταιη μάχη, παλεύοντας να ρίξει φως σε αυτή τη σκοτεινή υπόθεση. Στο αχνό και μελαγχολικό ημίφως της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, οι περιθωριοποιημένες αυτόχθονες γυναίκες έρχονται σε πρώτο πλάνο και ο ψυχωμένος αγώνας για δικαιοσύνη αποκτά φωνή. Ένα πικρό κινηματογραφικό ποίημα, ένα «τραγούδι χωρίς όνομα», όπως εκείνο που σπαραχτικά μουρμουρίζει η Χεορχίνα πριν τους τίτλους τέλους.

 ΤΕΤΑΡΤΗ   16/09/2020 ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ (LA CORDILLERA DE LOS SUEÑOS)
                                                                 του Πατρίσιο Γκουσμάν (XΙΛΗ/ΓΑΛΛΙΑ, 2019, έγχρωμη, 84΄)

 Χρυσός Οφθαλμός - Βραβείο για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κανών

Μετά τις ταινίες Νοσταλγώντας το φως (2010) και Το μαργαριταρένιο κουμπί (2015), ο Πατρίσιο Γκουσμάν ολοκληρώνει την τριλογία της ιστορικής μνήμης με την ταινία του Οροσειρά των ονείρων. Ένα κινηματογραφικό τρίπτυχο που συνδέει τις φυσικές επιστήμες με την ανάγκη διατήρησης της ιστορικής μνήμης και το γεμάτο αντιθέσεις φυσικό τοπίο της Χιλής με την ανοιχτή πληγή της δικτατορίας του Πινοσέτ. Στην Οροσειρά των ονείρων το βλέμμα του Χιλιανού ντοκιμαντερίστα είναι στραμμένο στη ραχοκοκαλιά της χώρας του, στην επιβλητική οροσειρά των Άνδεων.  Πολυεπίπεδο υπαρξιακό δοκίμιο που εξερευνά το αόρατο νήμα που ενώνει τον χρόνο, την τραγική ανθρώπινη ύπαρξη και την αδιάφορη αιώνια φύση.



Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ συμπλήρωσε φέτος 32 χρόνια συνεχούς λειτουργίας.
Η δραστηριότητά της όλο αυτό το διάστημα υπήρξε πλούσια και πολύπλευρη:

• Προβολές ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους από τον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο.
• Ειδικές προβολές-εκδηλώσεις
• Σεμινάρια, εργαστήρια δημιουργίας ταινιών, μαθήματα, συζητήσεις, εκθέσεις.
• Εκδόσεις, δημοσιεύσεις (Περιοδικό ΠΡΟΣΕΧΩΣ, ειδικά φυλλάδια, προγράμματα, κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες).

Οι προβολές της Λέσχης με το τέλος της θερινής περιόδου 2020 θα φτάσουν τις 1.903 (911ταινίες μεγάλου μήκους και 992 μικρού). Οι ταινίες προέρχονται από 58 χώρες και καλύπτουν το διάστημα από το 1894 έως σήμερα.


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

32 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ