Rutger Hauer

Rutger Hauer

O Ολλανδός αστέρας του Blade Runner πέθανε στις 19 Ιουλίου στην ηλικία των 75 ετών. Στις αρχές της καριέρας του, ο Hauer συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Paul Verhoeven στην  ταινία Turkish Delight (Λουλούδι της σάρκας, 1973) και στην Soldier of Orange (Ο μεγάλος σαμποτέρ, 1977). Αμέσως κατέλαβε μια από τις  πρώτες θέσεις στο πάνθεον  της επιστημονικής φαντασίας με την ερμηνεία του στην ταινία του Ridley Scott Blade Runner (1982).  Μεταξυ των ταινιών στις οποίες έπαιξε είναι: Flesh + Blood (Σάρκα και αίμα 1985) του Verhoeven, The Hitcher (Το ωτοστόπ του τρόμου, 1986) του Robert Harmon, Buffy the Vampire Slayer( Μπάφι, η βαμπιροφόνισσα, 1992), το Surviving the Game( 1994), το Sin City (2005), το Batman Begins (2005) του Christopher Nolan,  Hobo with a Shotgun (2011) του  Jason Eisener .Επίσης  έπαιξε στην τηλεοπτική εκπομπή True Blood .

Soldier of Orange

Πρώτη προβολή 22-9-1977

Blade Runner 

Πρώτη προβολή 1-10-1982 (Ελλάδα)

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Αλλάξτε τον κόσμο, πριν αλλάξουμε πλανήτη

Στην «Εποχή» που κυκλοφορεί την Κυριακή ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Αλλάξτε τον κόσμο, πριν αλλάξουμε πλανήτη ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Νίκος Βούτσης: «Θέλουν να αποκλείσουν την ηγεμονία της Αριστεράς στον προοδευτικό πόλο» Κώστας Διάκος: «Δεν γίνεται ανάπτυξη χωρίς περιβαλλοντική ισορροπία» ΠΟΛΙΤΙΚΗ Σκάνδαλο Νοβάρτις: «Από την κατάχρηση στην απλή χρήση;» του Χ. Γεωργούλα «Το φάσμα μιας νέας παγκόσμιας κρίσης» του Κωστή Γιούργου Αναπτυξιακό νομοσχέδιο: «Επιδοτούμε ως φορολογούμενοι την καταστροφή του περιβάλλοντος!» του Γιώργου Μπάλια Νοβάρτις: «Πράξη εκφοβισμού και αντεκδίκησης» της Τασίας Χριστοδουλοπούλου «Για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ και πάλι» του Πάνου Λάμπρου «ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ του Κέντρου;» του Βασίλη Ρόγγα ΔΙΕΘΝΗ Πάολα Κλάκχο: «Υπάρχουν πολλές ελπίδες και προσδοκίες στην Αργεντινή, αν και τίποτα δεν θα είναι εύκολο» «Ένταση και πάλι στον αραβο-περσικό Κόλπο» της Βιβής Κεφαλά «Έλα να “πρασινίσουμε”» του Δημήτρη Σμυρναίου Τυνησία: «Θρίαμβος για τα αουτσάιντερ, προβληματισμός για το αύριο» του Νίκου Γιαννόπουλου ΤΟ ΘΕΜΑ Sputnik Festival 2019: «Με στόχο τον Ουρανό» ΚΟΙΝΩΝΙΑ Γιώργος Μυλωνάς: «Ρεβανσισμός απέναντι στους εργαζομένους και τα εργασιακά δικαιώματα» «Η βία ως ρατσισμός και ο ρατσισμός ωσάν “οικεία” βία» του Σίμου Ανδρονίδη «Χωρίς στέγαση και εκπαίδευση οι πρόσφυγες» της Τζέλας Αλιπράντη Ελληνικό: «Ένα “εμβληματικό έργο” στα χέρια ενός μεσίτη» της Ιωάννας Δρόσου «Το πολύπαθο Πάρκο “Αντώνης Τρίτσης” και η αναγκαία μητροπολιτικότητα» της Μαρίας Λυκούρα Ελληνικό-Σκουριές: «Δοκιμάζονται τα μεγάλα λόγια της ΝΔ» του Πέτρου Ζούνη ΘΕΜΑΤΑ «Φυτέψτε ένα δέντρο, όχι το μέλλον μας» της Ιωάννας Δρόσου «Το 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης της Αθήνας είναι εδώ» του Θωμά Τσαλαπάτη Ιστορίες από τα γήπεδα: «“Κόκκινος” μάνατζερ!» του Μ. Διόγου ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Συνέντευξη: Η πρώην γγ του ΥΠΠΟΑ, Μαρία Βλαζάκη, εξηγεί πώς η πολιτιστική κληρονομιά έγινε πεδίο ανάπτυξης ιδεολογικών συγκρούσεων Μετρό Θεσσαλονίκης: Το γινάτι βγάζει μάτι», του Στράτου Κερσανίδη «Καλωσορίσατε στην Ιταλία», καλωσορίσατε στην Ελλάδα…, ο Κώστας Αθανασίου γράφει για το βιβλίο του Τζουλιάνο Σαντόρο «Στην κολόνα του θανάτου» Ο Στράτος Κερσανίδης μας παρουσιάζει τις νέες κινηματογραφικές ταινίες αυτής της εβδομάδας Η Λιάνα Μαλανδρενιώτη κάνει «Μουσικές προτάσεις» Η Κατερίνα Αναστασίου χαρτογραφεί τους εικαστικούς προορισμούς  αυτής της περιόδου στον Εικαστικό Χάρτη ΙΔΕΕΣ Τομά Πικετί: «Κάθε κοινωνία επινοεί ένα ιδεολογικό αφήγημα για να αιτιολογήσει τις ανισότητές της» ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ «Ζωή σαν παραμύθι» της Όλγας Στέφου Στην ΕΠΟΧΗ της Κυριακής διαβάζετε και τις στήλες: «Στα δίκτυα του κόσμου» από τον Δημήτρη Γκιβίση Δαιμονικά από τον δικηγόρο του διαβόλου. -- Η ΕΠΟΧΗ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Γ Σεπτεμβρίου 56, 5ος  όροφος, Αθήνα Τ.Κ. 104 33

Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου... Απαράδεκτα φτηνό πολιτικό σκηνικό... Στα μανταλάκια η χώρα, με ευθύνη όλων των κομμάτων που θεμελίωσαν την Ελλάδα της περιορισμένης κυριαρχίας, της υποτιμημένης εργασίας και της φτώχειας • Συνεχίζεται η «ορθοπεταλιά» της κοινωνίας editorial Στα μανταλάκια… Γύρω μας, κύματα μεγάλα αγριεύουν. Η αποσταθεροποίηση είναι το κύριο χαρακτηριστικό. Ο πολιτικός κόσμος, πάνω σε ένα μανταλάκι, φαντασιώνεται πως βρίσκεται σε ιστιοπλοϊκή σανίδα και δαμάζει τους ανέμους… Απλώς δροσίζονται, σε βάρος της χώρας που την κρεμούν χωρίς τύψεις στα μανταλάκια. Διαβάστε όλο το editorial

Peter Fonda (1940-2019)

Peter Fonda

Ο θρυλικός ηθοποιός και μέλος της χολιγουντιανής «δυναστίας» του  Henry Fonda, της  Jane Fonda και της  Bridget Fonda πέθανε στις 16-8-19.  Είναι γνωστος κυρίως για τον ρόλο του στην ταινία  Easy Rider (Ξένοιαστος καβαλάρης, 1969) της οποίας έγραψε το σενάριο μαζί τους Dennis Hopper και Terry Southern και το οποίο ήταν υποψήφιο για βραβείο Όσκαρ.

Είχε επανέλθει  το 1997 με τον ρόλο του στο Ulee's Gold  (Το Χρυσάφι του Οδυσσέα , 1997)  Ulee, το οποίο του έδωσε ένα βραβείο Όσκαρ για τον Καλύτερο Ηθοποιό. Συνέχισε να  εμφανίζεται σε ταινίες όπως το The Limey, (Ο Εγγλέζος. 1999), Ghost Rider (2007) και 3:10 to Yuma (Το τελευταίο τρένο για τη Γιούμα, (2007). Η τελευταία του ταινία, για τον πόλεμο του Βιετνάμ, The Last Full Measure έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο.

Θ.Τ,

ΠΕΝΤΑΜΕΛΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΕΡΣΙΜ (ΤΟΥΡΚΙΑ) ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ 17 ΕΩΣ 22/9/19 ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ-ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ-ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ-,MΟΥΣΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

ΠΕΝΤΑΜΕΛΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΕΡΣΙΜ (ΤΟΥΡΚΙΑ) ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ 17 ΕΩΣ 22/9/19

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ-ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ-ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ-,MΟΥΣΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Μήνυμα προς τον Ελληνικό Λαό

Αγαπητοί φιλοι,

Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος και αναμένω με ανυπομονησία το ταξίδι μου στην Ελλάδα! Είναι πραγματικά μια πολύ όμορφη, μοναδική εμπειρία και μεγάλη μου τιμή να γνωρίσω τον λαό της Ελλάδας και να παρουσιάσω με λεπτομέρειες τη δράση μου και το όραμά μου
Χαίρομαι πραγματικα με την προοπτική των συναντήσεων, συζητήσεων και ανταλλαγών απόψεων που θα πραγματοποιηθούν στη χώρα σας.
Θα ήθελα να σας διαβιβάσω τους ειλικρινείς χαιρετισμούς μου και να εκφράσω την αγάπη μου για τους φίλους και αδελφούς Έλληνες,
καθώς και την πεποίθηση μου ότι το κοινό μας μέλλον  θα σπαρθεί με φιλίες και συνεργασίες. 

Αναμένω την άφιξή μου  για να κάνω εκτενεις δηλώσεις κατά την παραμονή μου

Fatih Mehmet Maçoglu -ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΝΤΕΡΣΙΜ 

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ θα βρίσκεται στην ΕΛΛΑΔΑ
απο 17 εως 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ καλεσμένος της NEW STAR.
Θα προβληθούν τα ντοκιμαντέρ
<ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ-From Soil to Sky> και 

< DERSIM  ΧΙΛΙΑΕΝΙΑΚΟΣΙΑΕΝΕΝΗΝΤΑΤΕΣΣΕΡΑ > ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
Θα παρουσιαστεί το βιβλίο «Η ελπίδα που γεννήθηκε στο Οβατζίκ: Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ»

Η ΠΕΝΤΑΜΕΛΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

1) ΦΑΤΙΧ ΜΕΧΜΕΤ ΜΑΤΣΟΓΛΟΥ

  ΔΗΜΑΡΧΟΣ  DERSIM

Ο Ματσόγλου ήταν προηγουμένως δήμαρχος του Οβατσίκ και κατά τη διάρκεια της θητείας του ήταν ήδη γνωστός ως ο «κομμουνιστής δήμαρχος», ενώ είχε γίνει αντικείμενο συζήτησης το 2015, όταν αποφάσισε να κρεμάσει ένα πανό στο δημαρχείο της πόλης με τον πίνακα εσόδων-εξόδων του δήμου.

Είχε απασχολήσει τα μέσα ενημέρωσης για το συνεταιριστικό μοντέλο αγροτικής παραγωγής, μέσω του οποίου η πόλη και γενικότερα η επαρχία της παρήγαγαν όσπρια και μέλι.
Στο πλαίσιο αυτού του μοντέλο συνεταιριστικής γεωργικής παραγωγής, ο δήμος παρείχε επίσης γεωργικές επιδοτήσεις, συμπεριλαμβανομένων των σπόρων, του πετρελαίου, και εγγυήσεων αγοράς των προϊόντων.
Σύμφωνα με την τουρκική στατιστική υπηρεσία, το Ντερσίμ κατατάσσεται στην κορυφή του δείκτη ποιότητας ζωής για το 2016, ενώ συγκαταλέγεται στις κορυφαίες πόλεις με τον πιο μορφωμένο πληθυσμό. Το 2017, κατέλαβε την πέμπτη θέση μεταξύ των τουρκικών πόλεων με τους περισσότερους αναγνώστες βιβλίων.  

2)Dilsat Canbaz Kaya - Βουλευτης/συμπαραγωγος ντοκυμαντερ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Είναι μία από τους ιδρυτές του Δημοκρατικού Κινήματος Γυναικών (DKH),από τα ιδρυτικά μέλη της Ομοσπονδίας των Δημοκρατικών Δικαιωμάτων (DHF) και της Ομοσπονδίας Σοσιαλιστικών Συνελεύσεων (SMF). Εκλέχτηκε ως μέλος του Κοινοβουλίου της Κωνσταντινούπολης στις εκλογές του 2018 και σήμερα είναι μέλος της Τουρκικής Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης 

3)Ferit Demir - Δημοσιογράφος

Το 1993 ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία ως ανεξάρτητος ανταποκριτής για τις εφημερίδες Milliyet και Cumhuriyet, του Tunceli-DERSIM

Το 1994 συνεργάζεται σαν ανταποκριτής της ανατολικής και νοτιοανατολικής περιφέρειας, με το Πρακτορείο Reuters. Το 1999, συνεργάζεται με το Πρακτορείο Doğan, που προήλθε από την συγχώνευσει των  Πρακτορείων της  Milliyet και Hürriyet και συνεχίζει ακόμα και μετά την πώλησή του. Το 1993 αρχίζει να βραβεύεται για το σύνολο της δουλειάς του και με το πέρας των χρόνων λαμβάνει τα εξής βραβεία: Rafet Young News Award, Uğur Mumcu Researcher Journalism Award, Cem Emir, Sabahattin Yılmaz και το 2014 με το βραβείο News Award of the Contemporary Journalists Association

4)Hüseyin Simşek 

απο την ΚΟΛΕΚΤΙΒΑ που εκανε την παραγωγη του ντοκιμαντερ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

5)Gülistan Maçoğlu  

 ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ-FROM SOIL TO SKY -trailer NEW STAR

https://www.youtube.com/watch?v=iZr58_feGWI  

ΝΤΕΡΣΙΜ ΧΙΛΙΑΕΝΙΑΚΟΣΙΑΕΝΕΝΗΝΤΑΤΕΣΣΕΡΑ TRAILER NEW STAR

https://www.youtube.com/watch?v=RduZoS8oOsI  

Για περισσότερες πληροφορίες για την επερχόμενη επίσκεψη του δημάρχου μπορείτε να ακολουθήσετε  και την σελίδα του δημάρχου στο Facebook η οποία ενημερώνεται καθημερινά.  

Φατίχ Μεχμέτ Ματσόγλου-Fatih Mehmet Maçoğlu  ΣΕΛΙΔΑ στο ΦΒ

https://www.facebook.com/MacogluFatih/?modal=admin_todo_tour  

Komünist Başkan Fatih Mehmet Maçoğlu - Dersim σε τέσσερα βουνά -YOUTUBE

https://www.youtube.com/watch?v=8qe6e03RPjo  

A)ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΩΝ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ  18/9/19  ΣΤΙΣ 19.30 STUDIO new star art cinema:

ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054 --2108220008  

Kαλλιτεχνικό πρόγραμμα με ελληνικά, τούρκικα και κούρδικα τραγούδια.

B)ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 19/9/19  Σ7ΙΣ 12.00(θα ενημερωθείτε για το μέρος)

Γ)ΤΑ 2 ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΑΠΟ 19/9/2019 ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

STUDIO new star art cinema & MICROCOSMOS

Για το αναλυτικό πρόγραμμα της αντιπροσωπείας, εκδηλώσεις και ώλλες δρατηριότητες, θα ενημερωθείτε με νεότερο δελτίο.

Για όποια άλλη παράλληλη δράση, όπως συνεντεύξεις, ομιλίες και παρουσιάσεις, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Γραφείο Τύπου της New Star 

 στα τηλέφωνα: 210-8640054 και  6932 479731 καθώς και στην ηλεκτρονική διεύθυνσή: newstarcine@gmail.com  

--

 Ο κουρδικής καταγωγής και αλεβίτης στο θρήσκευμα Ματσόγλου – όπως η πλειονότητα των κατοίκων της περιοχής – δεν ήρθε βέβαια από το πουθενά, αλλά στην Τουρκία ήταν ήδη γνωστός για την πετυχημένη θητεία του ως πρόεδρος του Οβατσίκ, μιας μικρής κοινότητας χωριών της επαρχίας Τουντζελί, με πληθυσμό συνολικά 8.500. Το Οβατσίκ θεωρείται ιερός τόπος των αλεβιτών (κοινότητα που περιλαμβάνει εθνοτικά Κούρδους και Τούρκους) ενώ το 1936 έλαβε χώρα στην περιοχή η μεγαλύτερη ως τότε εξέγερση κατά του νεοσύστατου τουρκικού κράτους, με αποτέλεσμα ο τουρκικός στρατός να δολοφονήσει χιλιάδες ανθρώπους. Μάλιστα, το 2011 ο Ερντογάν απολογήθηκε δημόσια για τη σφαγή. Από τη δεκαετία του ’80 και μετά η ευρύτερη περιοχή θεωρείται προπύργιο του PKK και η παρουσία του τουρκικού στρατού κατά της ανταρτικής δραστηριότητας είναι έντονη. Ο Ματσόγλου, ήδη από την εποχή της θητείας του στο Οβατζίκ, ερωτηθείς από δυτικούς δημοσιογράφους ήταν προσεχτικός στις τοποθετήσεις έναντι της πολιτικής του τουρκικού κράτους στο κουρδικό, καθώς είναι πολύ εύκολο να βρεθεί στη φυλακή για τις δηλώσεις του. Αναφερόμενος στην επίθεση της Τουρκίας κατά των Κούρδων της Συρίας, ο Ματσόγλου τόνισε πως “το δικαίωμα της ζωής είναι ιερό. Είμαι κατά της βίας”. Να σημειωθεί επίσης πως το ΤΚΡ, στο οποίο ανήκει ο Ματσόγλου, δε θεωρεί ενδεδειγμένη λύση του κουρδικού τη δημιουργία ξεχωριστού κράτους για την εθνότητα, κάτι που αποτελεί σημείο τριβής με τις βασικές πολιτικές δυνάμεις εντός της μειονότητας, στην Τουρκία, αλλά και στις κοινότητες μεταναστών στο εξωτερικό.

Ο Ματσόγλου εξελέγη πρόεδρος το 2014 και μέσα στα χρόνια τράβηξε την προσοχή με μια σειρά προοδευτικά μέτρα, όπως τη μετατροπή τμήματος του δημαρχείου σε δημόσια βιβλιοθήκη, η διανομή λάπτοπ σε όλους τους μαθητές μέσης εκπαίδευσης της περιοχής. η παροχή δωρεάν συγκοινωνίας σε κάποιες γειτονιές και η μείωση των τιμολογίων του νερού. Διάσημη έγινε η πρωτοβουλία του να αναρτά στην πρόσοψη του δημαρχείου τα έσοδα και τα έξοδα του δήμου για λόγους φορολογικής διαφάνειας.

Ακόμα πιο διάσημος έγινε ο συνεταιρισμός που άνοιξε ο δήμος το 2017, δημιουργώντας 250 θέσεις εργασίας στη μελισσοκομία και την παραγωγή οσπρίων, με επόμενο στόχο την παραγωγή οργανικών γαλακτοκομικών προϊόντων. Το κατάστημα που άνοιξε στο Οβαντσίκ είχε τέτοια επιτυχία και τα προϊόντα τέτοια ζήτηση, που άνοιξαν σύντομα άλλα τέσσερα καταστήματα του συνεταιρισμού σε άλλα μέρη της Τουρκίας.

Στις πρώτες του δηλώσεις μετά την εκλογή του στην πόλη Ντερσίμ, ο Ματσόγλου τόνισε πως «Οι πόρτες του δήμου θα είναι ανοιχτές στο κοινότητα», προσθέτοντας πως θα υπάρξει έλεγχος των πεπραγμένων της προηγούμενης διοίκησης και πως ο ο δήμος θα διοικηθεί «μαζί με το λαό». Υποσχέθηκε πως σύντομα θα γίνει δημόσια συνάντηση ώστε να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος συλλογικής διοίκησης και πως «θα επεκτείνουμε το παραγωγικό και διανεμητικό σύστημα που ξεκινήσαμε στο Οβατσίκ». Ευχαριστώντας τους υποστηρικτές του, ο Ματσόγλου κατέληξε πως: «Θα αποδείξουμε σε όλη τη χώρα πως ένα σοσιαλιστικό μοντέλο είναι εφικτό».

--

Γραφείο Τύπου NEW STAR

Phone: 2108640054 - 2108220008 - 2108640017

E-mail: newstarcine@gmail.com 

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ -ΤΕΤΑΡΤΗ 11/09/2019 ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΡΣΟΝ ΓΟΥΕΛΣ (THE EYES OF ORSON WELLES)

Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ 

ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ

 ΤΕΤΑΡΤΗ   11/09/2019

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΡΣΟΝ ΓΟΥΕΛΣ (THE EYES OF ORSON WELLES)

                                                     του Μαρκ Κάζινς (ΒΡΕΤΑΝΙΑ, 2018, έγχρωμη, 115΄)
Συναρπαστικό πορτρέτο του μεγαλοφυούς και πρωτοποριακού δημιουργού Όρσον Γουέλς (1915-1985).  Όταν η κόρη του αποφάσισε να φέρει για πρώτη φορά στο φως σκίτσα και ζωγραφικά έργα του πατέρα της, τα εμπιστεύτηκε στον Βορειοϊρλανδό ντοκιμαντερίστα Μαρκ Κάζινς, δημιουργό της δεκαπεντάωρης ταινίας για την τηλεόραση The Story of Film: An Odyssey (2011). Η έρευνά του στέκεται αφορμή για ένα ακόμη υπερατλαντικό ταξίδι στα μέρη που έζησε και δημιούργησε ο Γουέλς, αλλά και έναυσμα για έναν υπερβατικό διάλογο μεταξύ τους. Μια κουβέντα σε δεύτερο πρόσωπο, που εκτυλίσσεται ποιητική αδεία στην ατόφια κινηματογραφική ενδοχώρα που ορίζουν πλάνα και σκηνές της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ στις 8:30 μ.μ. και στις 10:30 μ.μ.)
ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ»
                      (Λεωφ. Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, Άνω Ηλιούπολη,
Τηλ.: 210 9937870, 210 9941199, 210 9914732, 6945405825, E-mail: info@klh.gr
Ιστοσελίδα: www.klh.gr)

Θανάσης Τσακίρης "ΠΑΣΟΚ και κοινωνικά κινήματα: Συνδικαλιστικό, οικολογικό και φοιτητικό"

Οι σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τα κοινωνικά κινήματα της ελληνικής μεταπολίτευσης  (1974-2014) δεν ήταν ομαλές. Το ίδια το κόμμα θεωρούσε ότι ήταν «κίνημα» κάτι που τα αποτύπωναν οι λέξεις στον τίτλο του. Στο παρόν κείμενο θα αναφερθούμε στις σχέσεις του το ΠΑΣΟΚ με τρία μαζικά κοινωνικά κινήματα: εργατικό συνδικαλιστικό, οικολογικό και.φοιτητικό.

Τα κοινωνικά κινήματα είναι συλλογικές διεκδικήσεις που απευθύνονται στις ελίτ, τις αρχές, σε άλλες ομάδες ή πολιτιστικούς κώδικες από ανθρώπους με κοινούς σκοπούς και αλληλεγγύη σε συνεχείς αλληλεπιδράσεις με ελίτ, αντιπάλους και αρχές. Κάθε κίνημα βιώνει τους δικούς του «κύκλους διαμαρτυρίας» που σημαίνει ότι η δράση του ακολουθεί μια κυκλική πορεία από την ένταση και την αύξηση της μαζικότητας ως την εσωστρέφεια.[1]Οι κύκλοι διαμαρτυρίας εμφανίζονται όταν κοινωνικά κινήματα ή κοινωνικές ομάδες εμπλέκονται σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που συγκεντρώνονται στο χρόνο και εκτείνονται σε ευρύ γεωγραφική κλίμακα. Σε κύκλους διαμαρτυρίας συμμετέχουν πολλοί τομείς της κοινωνίας (π.χ. σπουδαστές, δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι, αγρότες κλπ.) και χρησιμοποιούν   όλο και πιο συγκρουσιακές τακτικές.Τα κινήματα έχουν την τάση να εξαπολύουν νέα κύματα συλλογικών αγώνων και σε άλλες περιόδους να εκφράζουν μια σιωπηλή, λανθάνουσα διαμαρτυρία και τη μείωση της μαζικότητας ανάλογα με τη συγκυρία και τις υποκειμενικές δυνατότητές τους.[2]

Με την πτώση της δικτατορίας και την έναρξη της πρώτης περιόδου της μεταπολίτευσης η μνήμη του προδικτατορικού κύκλου  διαμαρτυρίας του κινήματος των «115 σωματείων» παραμένει ενεργή.[3] Οι αγώνες της περιόδου δείχνουν ότι υπάρχουν στρώματα της εργατικής τάξης της χώρας που προωθούν στην πράξη την ιδέα ενός αυτόνομου, δημοκρατικού και μαχητικού συνδικαλισμού.[4] Τα αιτήματα των εργατών ήταν  τα εξής: εκδημοκρατισμός, αύξηση των μισθών, συνδικαλιστικές ελευθερίες, απολύσεις, καλύτερες συνθήκες δουλειάς. Τα νέα εργοστασιακά σωματεία γίνονται οι πυρήνες του συνδικαλιστικού κινήματος του σχετικά μικρού βιομηχανικού φορντιστικού τομέα.[5] Ήδη από τους πρώτους μήνες ξεσπούν εργατικές κινητοποιήσεις «από την αντίσταση στην εντατικοποίηση της εργασίας και τη μείωση των ρυθμών παραγωγής μέχρι τη λευκή απεργία, τις εναλλασσόμενες στάσεις εργασίας και την απεργία διαρκείας η οποία συχνά συνοδεύεται και από κατάληψη των χώρων εργασίας» .[6]Συχνά λαμβάνουν εκρηκτικές διαστάσεις και καταλήγουν σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής.Η πρώτη απεργία έλαβε χώρα στην ελληνοαμερικανική εταιρεία National Can στην Ελευσίνα όπου εργάζονταν περίπου 500 εργάτες. Με την αρχή του 1975 ξεσπούν μικρές ή μεγάλες απεργίες σε πολλές επιχειρήσεις: Μάντεμ Λάκκο,  ΠΕΣΙΝΕ, μεταλλεία  του Μποδοσάκη στο Στρατώνι Χαλκιδικής, τμήμα εκδόσεων της ΙΤΤ-Ελλάς, Πίτσος, ΜΕΛ, ΕΣΚΙΜΟ, ΙΖΟΛΑ, Παίδων «Αγία Σοφία», Βιοχάλκο, Μεταλλεία Μαντουδίου, οικοδόμοι και άλλοι κλάδοι όπως οι τραπεζοϋπάλληλοι .[7]

Στο κεντρικό συνδικαλιστικό σκηνικό εμφανίζονται νέες παρατάξεις και βγαίνουν από την παρανομία αυτές της παραδοσιακής και της ανανεωτικής αριστεράς αλλά κι ένας αστερισμός από μικρές ομάδες που θέτουν πιο προωθημένα αιτήματα προς διεκδίκηση (π.χ. εργατικός έλεγχος, αυτοδιαχείριση).Οι δεξιοί συνδικαλιστές συνέχισαν να λειτουργούν ως συνήθως μέσα από χαλαρές ομαδοποιήσεις γύρω από συντηρητικούς ηγέτες και παράγοντες όπως οι πρώην κεντρώοι συνδικαλιστές οι Νίκος Παπαγεωργίου, Χρήστος Καρακίτσος κ.ά. Το ΚΚΕ συνέχισε τη λειτουργία της νόμιμης πλέον  Ενιαίας Συνδικαλιστικής Αντιδικτατορικής Κίνησης (ΕΣΑΚ) [8]και το ΚΚΕ (εσωτερικού) εκφραζόταν μέσα από το Αντιδικτατορικό Εργατικό Μέτωπο (ΑΕΜ).[9]Ο χώρος που κάλυπτε το ΠΑΣΟΚ έμεινε ακάλυπτος ως το 1975 οπότε ιδρύθηκε η Πανελλήνια Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση Εργαζομένων (ΠΑΣΚΕ) και εξέδωσε την εφημερίδα Αγώνας των Εργατοϋπαλλήλων. Η ΠΑΣΚΕ προσέλκυσε πολλούς συνδικαλιστές των αγώνων των βιομηχανικών εργοστασιακών σωματείων που εμπλούτισαν τα κινήματα με μορφές οργάνωσης, όπως η άμεση δημοκρατία, με γενικές συνελεύσεις, ανακλητότητα εκπροσώπων και συντονιστικές επιτροπές, καθώς και νέες μορφές πάλης[10]. Συμμετείχαν επίσης και πλήθος νέων συνδικαλιστών αριστερής προέλευσης από τους κλάδους των τραπεζών, της κοινής ωφέλειας και του δημόσιου τομέα. Αυτοί  οι εργαζόμενοι δεν ακολουθούσαν τις παρατάξεις της αριστεράς τόσο γιατί αρνούνταν τις ιεραρχικές δομές τους όσο γιατί εκτιμούν ως πιο  αποτελεσματική τη δράση του ΠΑΣΟΚ. 

Ο «κοινοβουλευτισμός» ως πολιτική στρατηγική της Αριστεράς (και του ΠΑΣΟΚ στην τετραετία 1977-1981) στη διάρκεια εκείνης της εποχής είχε ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση (ΑΕΜ) ή και το σαμποτάρισμα (ΕΣΑΚ) του εργοστασιακού συνδικαλισμού. Ιδιαίτερα μέσω της ΠΑΣΚΕ και με το ριζοσπαστικό για την εποχή λόγο, το ΠΑΣΟΚ επεδίωξε να κυριαρχήσει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το πολιτικό πρόγραμμα αυτής της κινητοποίησης ονομάστηκε ως “εκσυγχρονισμός από τα κάτω” στο βαθμό που επρόκειτο για αντιπαράθεση με την πολιτική του “εκσυγχρονισμού από τα πάνω” που επιχειρούσε η κυβέρνηση της ΝΔ. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ της πρώτης «πρώιμης» μεταπολίτευσης είναι μια μορφή «κινηματικού κόμματος». Σύμφωνα  με τον H. Kitchelt τα κινηματικά κόμματα είναι «συνασπισμοί πολιτικών ακτιβιστών που προέρχονται από κοινωνικά κινήματα και προσπαθούν να εφαρμόσουν τις οργανωτικές και στρατηγικές πρακτικές των κοινωνικών κινημάτων στο πεδίο του κομματικού ανταγωνισμού.[11] Το κάλεσμα του Ανδρέα Παπανδρέου για «αυτοοργάνωση» συμπύκνωνε αυτή τη λογική κομματικής συγκρότησης.  Αυτό δεν σημαίνει ότι στην πράξη δεν υπεισήλθαν άλλοι παράγοντες που αλλοίωσαν το «μοντέλο». Η οργανωτική του συγκρότηση και η πολιτική του σύνθεση, ο εσωτερικός συσχετισμός δυνάμεων και η δυναμική του αντανακλώνται κάθε φορά στον τρόπο διατύπωσης και καταγραφής των κοινωνικών αιτημάτων στο πολιτικό του πρόγραμμα. Μέσα σε 40 χρόνια το ΠΑΣΟΚ διέτρεξε τα ιστορικά στάδια της εξέλιξης των πολιτικών κομμάτων: 1974-κόμμα στελεχών, 1975 ως 1977 κόμμα μαζών, 1977 ως 1993-πανσυλλεκτικό και 1993-2014 κόμμα-καρτέλ. Κατά τη διάρκεια αυτής της ιστορικής διαδρομής, ο συνεχής επαναπροσδιορισμός του ΠΑΣΟΚ στο επίπεδο των προγραμματικών θέσεων και των κυβερνητικών πολιτικών οφείλεται στην αλλαγή των εσωτερικών πολιτικών συσχετισμών μεταξύ των τριών διαφορετικών συνιστωσών του («αριστεροί-σοσιαλιστές», «παλαιοκομματικοί-κεντρώοι», «τεχνοκράτες».[12]

Η μετά το 1981 περίοδος της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζεται από στοιχεία τομής αλλά και συνέχειας στη σχέση κυβέρνησης, κομμάτων και συνδικάτων. Το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ έβαζε στόχο την «κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου ελληνικού λαού» και θεωρούσε το συνδικαλισμό ως ένα από τα τρία βάθρα της δημοκρατίας.[13]Τομή μέσα στη συνέχεια ήταν η χρησιμοποίηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου για την κατάργηση της διοίκησης της ΓΣΕΕ και την αντικατάστασή της με τις μέχρι τότε αποκλεισμένες από τη διοίκηση της συνομοσπονδίας συνδικαλιστικές παρατάξεις της αριστεράς. Η παράταξη της ΠΑΣΚΕ έλαβε τη μερίδα του λέοντος των εδρών και αποτελούσε ηγεμονεύουσα δύναμη στο συνδικαλιστικό κίνημα καθώς στις γραμμές των εργαζομένων κυριάρχησε μια αντίληψη περί εφικτού κάτι που οι άλλες παρατάξεις δεν μπορούσαν να εγγυηθούν. Η εξέλιξη αυτή προϊδέαζε για την παραπέρα πορεία καθώς μετά το 1981 η κομματικοποίηση συνδυάστηκε με τη λογική του, νέου τύπου, κυβερνητικού συνδικαλισμού δημιουργώντας έτσι ένα ιδιαίτερα ασφυκτικό πλαίσιο για ανεξάρτητους συνδικαλιστές και παρατάξεις.

Η μεταβολή της στρατηγικής του αστικού κράτους από τη βίαιη «κατάργηση» του εργατικού κινήματος στη διαχείριση μιας πολιτικής ταξικής αντιπαράθεσης και στην ενσωμάτωση στο νέο πλαίσιο των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι το κεντρικό χαρακτηριστικό της περιόδου που κατέληξε στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ. Ο συνδικαλιστής πλέον «θα λύνει και θα δένει», οι νέες συλλογικές πελατειακές σχέσεις μεταξύ κυβερνώντων – κλαδικών οργανώσεων και ψηφοφόρων θα αντικαταστήσουν σε μεγάλο βαθμό τα παλιότερα ατομικά πελατειακά δίκτυα βουλευτών και πολιτευτών. Έτσι  από διαπροσωπικές πελατειακές σχέσεις μετατράπηκαν σε «γραφειοκρατικές» πελατειακές σχέσεις (“ γραφειοκρατική πατρωνία”) [14].

Άλλη μια νέα πρακτική που εισήχθη στα συνδικαλιστικά ήθη ήταν αυτή της ανοιχτής και μαζικής απεργοσπαστικής δράσης με κυβερνητική και κομματική στήριξη που μετέβαλε τα συνδικάτα σε πεδία μάχης, δημιουργώντας έτσι “προηγούμενο” για τις επόμενες κυβερνήσεις. Στην εξέλιξη αυτή συνέβαλαν και άλλοι παράγοντες και, κυρίως, το σύστημα “απλής αναλογικής” του Ν. 1264/82 για τις αρχαιρεσίες των συνδικαλιστικών σωματείων που υλοποιούσε, κατά μεγάλο μέρος, το πάγιο αίτημα της συνδικαλιστικής αντιπολίτευσης και εκδημοκρατικοποιούσε, ως ένα βαθμό, τις υπάρχουσες συνδικαλιστικές δομές. Η πολιτική αυτή συμπληρώθηκε με την ψήφιση του Ν. 1365/83 περί “κοινωνικοποιήσεων” των δημοσίων επιχειρήσεων. Ο νόμος από τη μια μέσω του θεσμού της μειοψηφικής συμμετοχής εκπροσώπων των εργαζομένων, οι οποίοι εκλέγονταν μέσα από κομματικά παραταξιακά ψηφοδέλτια, και από την άλλη μέσω του 4ου άρθρου, το οποίο έθετε περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας στις επιχειρήσεις αυτές, ολοκλήρωνε το ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έπρεπε να κινείται το συνδικαλιστικό κίνημα σε κλάδους οι οποίοι είχαν οργανωθεί και είχαν κερδίσει σημαντικές κατακτήσεις. Όμως, η μη επέκταση των κοινωνικοποιήσεων και συνακόλουθα της, έστω και μειοψηφικής, συμμετοχής των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων αυτών έφθειρε το θεσμό. Σε όσες επιχειρήσεις κοινωνικοποιήθηκαν η συμμετοχή δεν αφορούσε ουσιαστικά παρά τις Αντιπροσωπευτικές Συνελεύσεις Κοινωνικού Ελέγχου (ΑΣΚΕ),  όπου από τη μια δεν υπήρχε οργανωμένο σύστημα ενημέρωσης και πληροφόρησης των εργαζομένων από την πλευρά των διοικήσεων και από την άλλη, τα περισσότερα συνδικαλιστικά στελέχη που εκπροσωπούσαν τους εργαζόμενους δεν είχαν την απαιτούμενη παιδεία και εμπειρία ώστε να ανταποκριθούν με επάρκεια στα «συνδιοικητικά» καθήκοντά τους. Το αποτέλεσμα ήταν οι αντιπρόσωποι να προωθούν τις εκάστοτε κυβερνητικές και κομματικές-παραταξιακές επιλογές. Επιπλέον, και σε κάποιο βαθμό, αυτό συνέβαλε και στην νομιμοποίηση στελεχών με τεχνοκρατικό κυρίως προσανατολισμό στη διοίκηση των επιχειρήσεων.

Θανάσης Τσακίρης

Συνέχεια στο 

ΠΑΣΟΚ 1974-2018

Συλλογικό έργο
επιμέλεια: Βασίλης Ασημακόπουλος, Χρύσανθος Δ. Τάσσης

Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, 2018

---

Σημειωσεις

Tarrow S. (1994) Power in Movement: Social Movements, Collective Action and Politics. NewYork: CambridgeUniversityPress,

Για τα κοινωνικ ά κινήματα και τους κύκλους διαμαρτυρίας βλ. Johnston Hank (2014)

What is a Social Movement? Cambridge, UK: Polity Press καιTarrow, Sidney. (1989) Democracy and Disorder: Protest and Politics in Italy, 1965–1975. Oxford, UK: Oxford University Press.

. Στη δεκαετία του ΄60 αναπτύχθηκε μια σειρά κοινωνικών κινητοποιήσεων που

περιελάμβανε εκδηλώσεις όπως στάσεις εργασίας, απεργίες, καταλήψεις δημοσίων οδών και γεφυρών, διαδηλώσεις και πορείες στους δρόμους των πόλεων, που αποσκοπούσαν στον πολιτικό εκδημοκρατισμό, στη μεταβολή του συστήματος εργασιακών σχέσεων, στο άνοιγμα των πανεπιστημίων στην κοινωνία και στηn πολιτιστική αναγέννηση της χώρας. Κύριος κορμός αυτού του κινήματος ήταν το συνδικαλιστικό με πυρήνα τις δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και τις

ελληνικές δημόσιες και ιδιωτικές τράπεζες. Με επίκεντρο αυτούς τους κλάδους δημιουργήθηκε το κίνημα των 115 Συνεργαζόμενων Συνδικαλιστικών Οργανώσεων.  Η στρατηγική των συνδικαλιστών της εποχής εκείνης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «παραδοσιακή στο βαθμό που διακρινόταν από την επιδίωξη να αντιμετωπιστούν κυρίως τα θέματα διανομής. Με τη στρατηγική αυτή

αποσκοπούσαν στην ικανοποίηση αιτημάτων που αφορούσαν τους μισθούς, τις ώρες εργασίας και τους γενικούς όρους απασχόλησης.  Έτσι, τα αιτήματα ήταν συχνά σχετικά καλά μελετημένα και ποσοτικοποιούνταν με σαφή τρόπο ως ποσοστοποιημένες ή δραχμοποιημένες αυξήσεις μισθών και επιδομάτων. Τα αιτήματα διαμορφώνονταν με βάση την εμπειρία των συνδικαλιστών και των

εργαζομένων. Τέλος, γινόταν προσπάθειες να υπάρχουν διαπραγματεύσεις σε τακτά

χρονικά διαστήματα ώστε να συνομολογούνται αυξήσεις που να έχουν σχέση με την αύξηση του κόστους ζωής. Αυτή η στρατηγική αντίληψη ήταν θεωρητικά κοινή και για τους συνδικαλιστές της ελεγχόμενης διοίκησης της ΓΣΕΕ όσο και για τους συνδικαλιστές των αντιπολιτευόμενων σχημάτων και συνδικάτων. Όμως αποδείχτηκε ότι οι διοικήσεις της ΓΣΕΕ εγκλωβισμένες συνειδητά στην υπηρεσία του δεξιού αντικομμουνιστικού κράτους δεν μπορούσαν ούτε αυτή τη στρατηγική να

ακολουθήσουν με στοιχειώδη συνέπεια, υποτασσόμενοι διαρκώς στις απαιτήσεις της

κρατικής πολιτικής. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που είχαν συσπειρωθεί στο σχήμα των «115» ήταν αυτές  που σήκωσαν το βάρος ως κοινωνικό κίνημα για την επίτευξη των στόχων της μισθολογικής αύξησης, της μείωσης του ωραρίου εργασίας και της βελτίωσης των συνθηκών εργασίας (υγιεινή, ασφάλεια, συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα). Από την άλλη, όμως, τόσο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ όσο και των 115, της ΟΤΟΕ συμπεριλαμβανομένης δεν άγγιζαν τα ζητήματα της οργάνωσης της εργασίας στους ίδιους τους χώρους παραγωγής.  Βλ. Κουκουλές Γ. (2000) Το εργατικό κίνημα και ο μύθος του Σίσυφου (1964-1966). Αθήνα: Εκδ. Οδυσσέας, Λιβιεράτος Δ. (2003) Η κίνηση των 115: Κοινωνικοί αγώνες 1962-1967. Αθήνα: Εκδ. Προσκήνιο-Άγγ. Σιδεράτος, σελ. 115-117.  45 Για μια κριτική αποτίμηση του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος και με ιδιαίτερη αναφορά στη δεκαετία του ’60, βλ. Σεφεριάδης Σ. (1998) «Διεκδικητικό κίνημα και πολιτική: Ο ελληνικός συνδικαλισμός πριν από τη δικτατορία (1962-1967)», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, τ. 12, σσ. 5-34, και Τσακίρης Θ. (2005) Ο συνδικαλισμός των εργαζομένων στις τράπεζες (1960-1967), https://greekunions.files.wordpress.com/2015/12/tsakthan-otoe-1960.pdf

Koumandaraki Anna, (1995) Labour identity in the semi-periphery: the case of the Greek trade-union movement, Αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή στο University of Essex.

 Σακελλαρόπουλος Σπ. (2010) «Ελλάδα 2010: Η επίθεση του κεφαλαίου», Θέσεις, Τεύχος 112, περίοδος: Ιούλιος – Σεπτέμβριος,  http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1117&Itemid=29

Κασάπη Αθηνά (2011)«Το εργοστάσιο ως χώρος ανάδυσης της εργατικής υποκειμενικότητας: Μια προσέγγιση των εργατικών αγώνων της περιόδου 1974-1977»,  Historeinhttp://www.historein.gr/2011/05/1974-1977.html

Αλεξατος Ν. Γιώργος (2003) Συνοπτική αναφορά στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος. Θεσσαλονίκη: Γειτονιές του Κόσμου

« Ιδρύθηκε στη Ρώμη τον Απρίλιο 1968, από συνδικαλιστές του ΚΚΕ, μετά τη διάσπαση του κόμματος, με τη συμμετοχή και συνδικαλιστών της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης και της Ένωσης Κέντρου, που αργότερα αποχώρησαν. (…) Το φθινόπωρο του 1973, κατά τη σύντομη περίοδο φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, κυκλοφόρησε νόμιμα η εφημερίδα "Φωνή των Εργαζομένων", που επανεκδόθηκε μετά την πτώση της δικτατορίας.» Βλ. ΑλεξάτοςΓιώργος, (2012)."Ιστορικό λεξικό του ελληνικού εργατικού κινήματος"Θεσσαλονίκη: Γειτονιές του Κόσμου

 Συγκροτήθηκε τον Αύγουστο του 1967 από συνδικαλιστές της Αριστερά στοχεύοντας στην οργάνωση εργατικών αγώνων και αντιδικτατορικού κινήματος. Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ, το ΑΕΜ συνδέθηκε με το ΚΚΕ εσωτερικού.

 Ήταν τόσο ελκτική η δύναμη της παράταξης ώστε ολόκληρεςομάδες της ριζοσπαστικής αριστεράς προσχώρησαν σε αυτήν

H. Kitchelt (2006) “Movement Parties”. Richard S Katz, William J Crotty (eds) Handbook of Party Politics, London: SAGE, σελ. 278-290

Βλ. Σπουρδαλάκης Μ., (1990), Για τη θεωρία και τη μελέτη των πολιτικών κομμάτων, Αθήνα, Εκδ. Εξάντας. Σπουρδαλάκης Μ.(1988)  ΠΑΣΟΚ:Δομή, εσωκομματικές κρίσεις και συγκέντρωση εξουσίας. Αθήνα: Εξάντας. Σπουρδαλάκης, Μ. (1998), «Από το “Κίνημα Διαμαρτυρίας” στο “Νέο ΠΑΣΟΚ”», στο Μ.Σπουρδαλάκης (επιμ.), ΠΑΣΟΚ: Κόμμα-Κράτος-Κοινωνία, Αθήνα: Εκδ. Πατάκης

[6] Katz,R..S and Mair, Μ. (1995), «Changing Models of Party Organization and Party Democracy: the emergence of the cartel party»,Party Politics, vol. 1, No. 1, σελ. 5-31.

« Ο συνδικαλισμός αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται ως ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζόμενου Λαού.» Διακήρυξη 3^ης Σεπτέμβρη

[14]  Lyrintzis Chr. (1984) “Political parties in post‐junta Greece: A case of ‘bureaucratic clientelism'?” West European Politics, Volume 7, 1984 - Issue 2: The New Mediterranean Democracies: Regime Transition in Spain, Greece and Portugal

Περιόχομενα

Πρόλογος του Μιχάλη Σπουρδαλάκη

Σημείωμα των επιμελητών

Βασίλης Ασημακόπουλος - Χρύσανθος Δ. Τάσσης

ΠΑΣΟΚ: Σταθμοί και όρια στη διαμόρφωση και εξέλιξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (1974-2018)

ΜΕΡΟΣ Α'. ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Γεράσιμος Κάρουλας

Οι πολιτικές ελίτ του ΠΑΣΟΚ κατά την Γ' Ελληνική Δημοκρατία: Μεταξύ κόμματος, κράτους και κοινωνίας (;)

Γιώργος Μπιθυμήτρης

Μια ιδιότυπη σοσιαλδημοκρατική συνδικαλιστική ταυτότητα: ΠΑΣΟΚ και συνδικάτα από τη Μεταπολίτευση στην κρίση

Θανάσης Τσακίρης

ΠΑΣΟΚ και κοινωνικά κινήματα: Συνδικαλιστικό, οικολογικό και φοιτητικό

Κώστας Κανελλόπουλος

Η διαλεκτική κομμάτων και κινημάτων στην ελληνική πολιτική: Το ΠΑΣΟΚ από το αντιδικτατορικό κίνημα στους Αγανακτισμένους

Κώστας Π. Ελευθερίου

ΠΑΣΟΚ και Α(α)ριστερά: Στοιχεία για μια πολυκύμαντη σχέση (1974-2009)

Παναγιώτης Κουστένης

Στο λυκόφως (;) του Πράσινου Ήλιου: Συγκρότηση και μετεξέλιξη της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ (1974-2015)

ΜΕΡΟΣ Β' ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ

Χρύσανθος Δ. Τάσσης

Το θεωρητικό σχήμα του ΠΑΣΟΚ: Θεωρία της Εξάρτησης, ριζοσπαστικός προσανατολισμός με σοσιαλιστική προοπτική

Δημήτρης Τσαραπατσάνης

ΠΑΣΟΚ και φιλελευθερισμός (1974-1986): "Αντιφιλελεύθερος δημοκρατισμός" ή "φιλελεύθερος πλειοψηφισμός";

Ζηνοβία Λιαλιούτη

Ο αντιαμερικανισμός στον λόγο του ΠΑΣΟΚ (1974-2018): Δημόσια Ιστορία, ταυτότητα και ιδεολογία

Γιώργος Κατσαμπέκης

Ο πολιτικός λόγος του "εκσυγχρονισμού" (1989-2004)

Κώστας Π. Ελευθερίου - Χρύσανθος Δ. Τάσσης

Εσωκομματική πολιτική και στρατηγική του κράτους: Το "συμμετοχικό" εγχείρημα του ΠΑΣΟΚ (2004-2009)

Θέμης Τζήμας

Το ΠΑΣΟΚ στην εποχή των μνημονίων: Συνταγματικές όψεις και πολιτικές απολήξεις

ΜΕΡΟΣ Γ' ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Μαντώ Λαμπροπούλου - Γιώργος Οικονόμου

Η δημόσια διοίκηση υπό το πρίσμα της μετεξέλιξης του ΠΑΣΟΚ: Πολιτικές και προγράμματα (1974-2018)

Γιώργος Παπανικολάου

Από την Αλλαγή στον εκσυγχρονισμό: Το ΠΑΣΟΚ και το πεδίο της δημόσιας τάξης

Σωτήρης Ρούσσος

Η αυτονομία του ηγέτη: Ο Ανδρέας Παπανδρέου και η εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1981-1989

Κώστας Θεριανός

Η εκπαιδευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1976 μέχρι το 2004

Τριαντάφυλλος Β. Δούκας - Περσεφόνη Α. Σιμενή

ΠΑΣΟΚ και μεταρρύθμιση στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση: Από τον Νόμο 1268/1982 στον Νόμο 4009/2011

Άννα Κονμανταράκη

Οι συνέπειες της εκπαιδευτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ στο διδακτικό προσωπικό την περίοδο 1998-2004

Στάθης Κουτρουβίδης

Πολιτική ΠΑΣΟΚ και αγροτική πολιτική (1974-1990): Δύο ασύμβατες πορείες (;)

Βασίλης Η. Λογοθέτης

Η οικονομική πολιτική τη δεκαετία του 1980: Εκδημοκρατισμός και κοινωνική ενσωμάτωση

Παναγιώτης Βασιλάκης

Οι πρώτες απόπειρες εκσυγχρονισμού της τοπικής αυτοδιοίκησης την περίοδο 1981-1989 και η προσαρμογή της στο ευρωπαϊκό πρότυπο περιφερειακής πολιτικής

Αριστομένης Ι. Συγγελάκης

Ενάντια στην παλίρροια του μονεταρισμού: Η τομή του ΕΣΥ ως ορόσημο του ανολοκλήρωτου εγχειρήματος οικοδόμησης κράτους πρόνοιας στην Ελλάδα

Βιογραφικά επιμελητών και συγγραφέων

Στην παρούσα έκδοση συμβάλλουν με θεματικά κείμενα, κατ' αλφαβητική σειρά, οι: Β. Ασημακόπουλος, Π. Βασιλάκης, Τ. Δούκας, Κ. Ελευθερίου, Κ. Θεριανός, Κ. Κανελλόπουλος, Γ. Κάρουλας, Γ. Κατσαμπέκης, Α. Κουμανταράκη, Π. Κουστένης, Σ. Κουτρουβίδης, Μ. Λαμπροπούλου, Ζ. Λιαλιούτη, Β. Λογοθέτης, Γ. Μπιθυμήτρης, Γ. Οικονόμου, Γ. Παπανικολάου, Σ. Ρούσσος, Π. Σιμενή, Α. Συγγελάκης, Χρ. Δ. Τάσσης, Θ. Τζήμας, Θ. Τσακίρης, Δ. Τσαραπατσάνης

Επιμέλεια: Βασίλης Ασημακόπουλος, Χρύσανθος Δ. Τάσσης