«Έξυπνο» ταγκό με τη Χίλαρυ
Εδώ η Γάζα χάνεται…και ο Ομπάμα ενθρονίζεται
Η σκακιστική παρτίδα που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν μεταξύ του Μπαράκ Ομπάμα και της Χίλαρυ Ρόνταμ Κλίντον θυμίζει την ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν Έβδομη Σφραγίδα. Όλα γύρω τους έχουν γίνει ρημαδιό, η Γάζα αναστενάζει κάτω από τα Ισραηλινά αεροπλάνα που ξερνούν το θάνατο ξεκληρίζοντας το λαό της Παλαιστίνης, και αυτοί συνεχίζουν σιωπηλοί και αμέριμνοι την σκακιστική παρτίδα τους. Για όλα έχει φροντίσει ο απερχόμενος εκλεκτός του Θεού, ο Τζωρτζ Ντάμπλγιου Μπους ο Νεότερος. Όλα αυτά, ώσπου να τον σύρει τελικά η Χίλαρυ τον Μπάρακ στο «χορό του Θανάτου». Στο μεταξύ ένας άλλος Μπάρακ θα κάνει τη βρώμικη δουλειά στο γνωστό πεδίο του πολέμου. Αυτός, αν δεν το γνωρίζετε ήδη, είναι ο Έχουντ Μπάρακ, ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, αρχηγός του Εργατικού Κόμματος και ένας από τους έντεκα αντιπροέδρους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς του κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Σφραγισμένα χείλη ή ανθισμένες κερασιές;
Σιωπηλός, λοιπόν, ο Ομπάμα τόσον καιρό επεξεργαζόταν την κυβερνητική του στρατηγική, εκτός από το να σκέφτεται αν και πώς θα αντιμετώπιζε τη Χίλαρυ. Έτσι, πού καιρός για άμεση παρέμβαση ως εκλεγμένος πρόεδρος (president-elect) όσο υπάρχει εν ενεργεία πρόεδρος, που πρέπει να ολοκληρώσει το «θεάρεστο έργο». Στο editorial του τρέχοντος τεύχους του προοδευτικού περιοδικού The Nation οι εκδότες προσπαθούν να υποδείξουν απαντήσεις στα ερωτήματα που βασανίζουν εμάς και αυτούς, δηλαδή τα δεκάδες εκατομμύρια πολιτών που ψήφισαν για την «αλλαγή την οποία μπορούσαν να πιστέψουν». Επισημαίνουν, λοιπόν, ότι «η ιστορική εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα εμπεριέχει την υπόσχεση της προώθησης μιας νέας προοδευτικής εποχής στη ζωή του έθνους μας» αλλά «όπως έχουμε μάθει από παλαιότερες περιόδους της ιστορίας μας, η προοδευτική μεταρρύθμιση δεν γεννιέται από μία εκλογική αναμέτρηση αλλά από έναν παρατεταμένο αγώνα στον οποίο εμπλέκεται ένα κινητοποιημένο σύνολο ανθρώπων που επιδιώκει την αλλαγή». Με τη λήξη των εκλογών και την ήττα των Ρεπουμπλικανών η γενικότερη ταξική και κοινωνική σύγκρουση μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του πολιτικού και κοινωνικού συνασπισμού δυνάμεων που συσπειρώθηκαν στο πλευρό του Ομπάμα. Διαπιστώνουμε, όπως και οι ίδιοι οι συντάκτες, ότι «οι βαθιές κρίσεις με τις οποίες είμαστε αντιμέτωποι -η χειρότερη οικονομική κατάρρευση από την Μεγάλη Ύφεση και οι καταστρεπτικές συνέπειες της νεοσυντηρητικής εξωτερικής πολιτικής- υποχρέωσαν πολλά σημαίνοντα πρόσωπα του κατεστημένου να αγκαλιάσουν την αλλαγή.» Από την απέναντι πλευρά βρίσκονται τώρα όσοι/ες επέλεξαν τον Ομπάμα για μια ριζική αλλαγή πολιτικής: «Πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι εντυπωσιακός ο ρυθμός και η κλίμακα αυτής της αλλαγής», δηλαδή να μην είναι μικρής κλίμακας και βαθμιαία η αλλαγή.
Έξοδος από την κρίση με επίκεντρο τους εργαζόμενους
Η έξοδος από την οικονομική κρίση πρέπει να γίνει, υποστηρίζει το περιοδικό, με την πολιτική της αύξησης των μισθών, των γενναίας αύξησης των επενδύσεων στην παιδεία και με την καθιέρωση καθολικής και οικονομικά προσιτής παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και φροντίδας, καθώς και με την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων εν γένει. Πάνω από όλα, όμως, χρειάζεται να τεθούν στο επίκεντρο αυτής της πάλης οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και να αποκτήσουν ισχυρότερη φωνή και συμμετοχή στη λήψη των οικονομικών αποφάσεων που τους αφορούν. Η αντίπαλη συντηρητική πλευρά των επιτελείων του Ομπάμα θα προσπαθήσει να επιβάλει -και το πιθανότερο είναι να κυριαρχήσει στις περισσότερες κατηγορίες αποφάσεων δημόσιας πολιτικής- μια στρατηγική εξόδου από την κρίση -ειδικά στο θέμα της ενέργειας- αγνοώντας τα συμφέροντα των εργαζομένων και την δύναμή τους. Θα επιδιώξει επίσης να συνεχίσει με λίγο πιο ήπιους τρόπους την ίδια εξωτερική πολιτική -κρίνοντας από τις «έξυπνες» δηλώσεις της Χίλαρυ.
Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη
Όμως, τα συμφέροντα των Αμερικανών εργαζομένων και των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων αλλά και των εργαζομένων όλου του πλανήτη απαιτούν την διεθνή οικονομική ανασυγκρότηση με τη δικαιότερη χρηματοδότηση και εμπορική πολιτική που θα προωθεί τις αυξήσεις μισθών, την αξιοπρεπή εργασία και την ισόρροπη οικονομική μεγέθυνση. Απαιτούν επίσης, τόσο για ηθικούς όσο και πολιτικούς λόγους, την πλήρη και συντομότερη απόσυρση των στρατευμάτων από το Ιράκ, την άρνηση συνέχισης του κακόφημου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», την επανεξέταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στο Αφγανιστάν που απειλεί να αποδειχτεί η μεγάλη οικονομική δίνη, που μέσα της θα ρουφηχτούν τεράστια χρηματικά ποσά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την οικονομική ανάκαμψη των λαϊκών εργατικών και φτωχών στρωμάτων του λαού, και η οποία απειλεί τη σταθερότητα του γειτονικού Πακιστάν.
Πρέπει επίσης να επιδιωχτεί ο άμεσος τερματισμός του πολέμου που μονομερώς κήρυξε εναντίον των Παλαιστινίων η Ισραηλινή κυβέρνηση και να γίνουν διαπραγματεύσεις στη βάση της λογικής «δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του περιοδικού Ανατόλ Λήβεν, στόχος πρέπει επίσης να είναι η δημιουργία εποικοδομητικών σχέσεων με τη Ρωσία και η απομόνωση των φανατικών ενός νέου τύπου Ψυχρού Πολέμου. Αυτή η εποικοδομητική σχέση θα βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων με το Ιράν και το Αφγανιστάν.
Τέρμα στην αυτοκρατορική προεδρία
Βασικό παράδοξο της Αμερικανικής πολιτικής είναι ότι: «Οι Αμερικανοί διαθέτουν δυνατότητα εκτεταμένου λαϊκού ελέγχου πάνω στους κυβερνητικούς θεσμούς, όμως η κατακερματισμένη εξουσία αυτών των θεσμών συχνά τους καθιστά αναίσθητους απέναντι στις διεκδικήσεις και τα αιτήματα της πλειοψηφίας.» Πάνω σε αυτό το ζήτημα διχάστηκαν γενιές και γενιές πολιτών, πολιτικών και επιστημόνων: «Πόσο δημοκρατικό είναι το σύστημα των ΗΠΑ και πόσο δημοκρατικό θα έπρεπε να είναι;» Ορισμένοι τονίζουν ότι το σύστημα είναι τόσο αντιδημοκρατικό που με τις διαδικασίες του βέτο συχνά ματαιώνονται οι προσδοκίες για την εφαρμογή προοδευτικών πολιτικών (κάτι που ισχύει και με τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου). Άλλοι θεωρούν ότι, αντιθέτως, τα βέτο και, γενικά, οι έλεγχοι και οι ισορροπίες που επιβάλλει το πολιτικό σύστημα, ουσιαστικά προστατεύουν τα δικαιώματα της μειοψηφίας. Πολλοί επισημαίνουν ότι το σύστημα είναι εξαιρετικά χρονοβόρο, με την έννοια ότι για να ληφθεί απόφαση δράσης από τους κατακερματισμένους θεσμούς εξουσίας χρειάζονται διαδικασίες επί διαδικασιών. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, κατά μία άποψη, καθώς επιτρέπει την προσεκτική και αναλυτική αναζήτηση, μέσα από τη διαδικασία της διαβούλευσης, εναλλακτικών πολιτικών σχεδίων και προτάσεων. Η πρόταση που γίνεται από ένα μεγάλο φάσμα πολιτικών δυνάμεων που περιλαμβάνει μετριοπαθείς συντηρητικούς ως κεντροαριστερούς φιλελεύθερους και ριζοσπάστες αριστερούς είναι να αφαιρεθούν οι υπερξουσίες του Προέδρου, να δοθούν περισσότερες εξουσίες τόσο στα αντιπροσωπευτικά σώματα όσο και στα κύτταρα της άμεσης δημοκρατίας και να ενισχυθούν τα συστήματα ελέγχου και ισορροπιών που ο εκάστοτε Πρόεδρος διαστρέβλωνε με τις συνταγματικές δυνατότητες που είχε.
Τα πρώτα ατοπήματα
Τα πρώτα ατοπήματα του Ομπάμα ήταν ότι δέχτηκε να γίνει την Τρίτη μια από τις πιο ακριβές τελετές «ενθρόνισης» στην παγκόσμια ιστορία, ότι άρχισε να ξεχνάει τη μία μετά την άλλη τις προεκλογικές υποσχέσεις του για την ισότητα των ανθρώπων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της πρόσκλησης να χοροστατήσει στην τελετή ο ακραίος εχθρός του γάμου ομοφύλων ζευγαριών ευαγγελικός πάστορας Ρικ Γουώρεν ως συμβολική ένδειξη της πολιτικής που ενδέχεται να ακολουθήσει ο Ομπάμα στο θέμα αυτό καθώς και στα θέματα της κοσμικότητας, του διαχωρισμού του κράτους από τη θρησκεία. Όλα αυτά στο όνομα της συμμαχίας με τμήματα της ευαγγελικής εκκλησίας σε θέματα ανακούφισης από τη φτώχεια και περιβαλλοντικής καταστροφής, που όσο χρήσιμη και αν είναι μπορεί να οδηγήσει στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών και την ανάληψή τους από τις θρησκευτικές οργανώσεις και το ομοσπονδιακό κράτος να απαλλαγεί από την υποχρέωση αυτή επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
Υ.Γ.
Όταν ο Ομπάμα γίνεται…Κατρίνα
Η «ενθρόνιση» του Ομπάμα αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση του απερχόμενου προέδρου Τζωρτζ Ντάμπλγιου Μπους ως περίπτωση «κατάστασης έκτακτης ανάγκης». Έχοντας τρομάξει με την προοπτική της συγκέντρωσης 1,5-2 εκατομμυρίων οπαδών του Ομπάμα στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, ο Μπους διέταξε να κηρυχτεί η Ουάσινγκτον ως περιφέρεια ευρισκόμενη σε «έκτακτη ανάγκη» σαν να επρόκειτο για τυφώνα. Η κυβέρνηση πρόβλεψε κοντύλι της τάξης των 15 εκατομμυρίων δολαρίων για να βοηθήσει τον Περιφερειάρχη της πρωτεύουσας να πληρώσει προσωπικό ασφαλείας και ιατρικό προσωπικό. Αν η περιφέρεια χρειαστεί επιπλέον χρήματα θα πρέπει να τα ζητήσει από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρχουν αντιφρονούντες διαδηλωτές/τριες στην μεγάλη αυτή συγκέντρωση. Αν υπάρξουν, τότε οι οιωνοί θα είναι άριστοι. Αλλιώς, μάλλον, ο Ομπάμα θα φαντάζει όντως σαν τον τυφώνα Κατρίνα.
Θανάσης Τσακίρης
Sunday, January 18, 2009
Wednesday, January 14, 2009
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΕΤΕ: ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής
Ιανουάριος 2009
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ
Στις 22/12/08 η Κωσταντίνα Κούνεβα, γεν. γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχτηκε Δολοφονική Επίθεση με ΟΞΥ. Νοσηλεύεται μετά από 20 ημέρες σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική μονάδα του Ευαγγελισμού, με σοβαρές βλάβες στα μάτια και στο πρόσωπο, απώλεια όρασης από το ένα μάτι, πρόβλημα στην κατάποση τροφής, στις φωνητ. χορδές, βλάβες σε ζωτικά όργανα. Ποτέ ξανά δε θα δουλέψει η Κωνσταντίνα. Κάποιοι έκαναν καλά τη δουλειά τους…
Γυναίκα, μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, εργάτρια, συνδικαλίστρια, βουλγάρα μετανάστρια. Ήθελε όμως κι επέμενε να είναι πραγματική συνδικαλίστρια και να παλεύει για εργατικά δικαιώματα. Τέτοιο θράσος δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό. Η τιμωρία έπρεπε να είναι παραδειγματική γιατί τολμούσε να ζητά αυτά που δικαιούνταν, κι όχι μόνο αυτό αλλά παρακινούσε και τους συναδέλφους της να κάνουν το ίδιο.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ιστορικός από τη Βουλγαρία που δούλευε καθαρίστρια, είχε μπει στο μάτι της εργοδοσίας γιατί τόσο η ίδια όσο και το συνδικάτο στο οποίο ήταν γραμματέας κατήγγειλε πολλές φορές στα αρμόδια όργανα της πολιτείας, στη ΓΣΕΕ και το ΕΚΑ, αλλά και στις διοικήσεις του ΗΣΑΠ και της ΕΒΟ, όπου δραστηριοποιούνταν οι εργολαβικές εταιρείες στις οποίες δούλευε η Κούνεβα, ότι οι εργαζόμενοι υπόκεινται σε βάναυση εκμετάλλευση και καταπατούνται όλα τα βασικά εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα!
Οι συναδέλφισσες της Κωνσταντίνας καταγγέλλουν χαρακτηριστικά: «…καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα, δεν μας βάζουν ένσημα, δεν μας πληρώνουν τις ώρες που εργαζόμαστε, μας βάζουν και υπογράφουμε λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν μας έδωσαν, υπογράφουμε με την πρόσληψη την οικιοθελή αποχώρηση, δηλώνουν πλασματικές ώρες, δεν μας πληρώνουν τις υπερωρίες, δεν μας κολλάνε τα βαρέα και δεν θεμελιώνουμε δικαίωμα σύνταξης, μας ασκούν ψυχολογική βία εκβιάζοντάς μας με απολύσεις και «μαύρες λίστες…».
Πράγματα γνωστά σε όλους τους χώρους όπου δουλεύουν εργαζόμενοι που τους νοικιάζουν άλλες εργολαβικές εταιρείες. Στην ΕΤΕ υπάρχει το ίδιο καθεστώς εκμετάλλευσης των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων των 700 ευρώ, αλλά και το παράδειγμα των εταιρειών καθαρισμού που έχουν πάρει από την τράπεζα εργολαβία και απασχολούν εργαζόμενες με εξευτελιστικούς μισθούς! Ο ΣΥΕΤΕ ωστόσο δεν έχει βγάλει ούτε μια ανακοίνωση συμπαράστασης και καταγγελίας!
Καταδικάζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την μαφιόζικη απόπειρα δολοφονίας με βιτριόλι παραμονές Χριστουγέννων ενάντια στη γραμματέα του συνδικάτου καθαριστριών της Αθήνας, πιθανά από εργολάβους που δραστηριοποιούνται στο χώρο του καθαρισμού.
Εκφράζουμε την αμέριστη ηθική και υλική συμπαράσταση στην οικογένειά της καθώς και την ταξική μας αλληλεγγύη στο συνδικάτο στο οποίο είναι γραμματέας η Κούνεβα, το Σωματείο Καθαριστριών και Οικιακών εργαζομένων.
Για να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας προς την ίδια και την οικογένειά της, έχουμε ήδη συνεισφέρει ένα χρηματικό ποσό από την κίνησή μας, στο λογαριασμό που ανοίχτηκε γι αυτό το σκοπό. Καλούμε τους συναδέλφους να ενισχύσουν οικονομικά καταθέτοντας στον λογαριασμό 127/ 770071-75 μέχρι 22 Ιανουαρίου. Καλούμε έστω και τώρα το ΣΥΕΤΕ και την ΟΤΟΕ να συνδράμουν έστω οικονομικά, αφού υπάρχει μεγάλη ανάγκη.
Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της επίθεσης στην Κωνσταντίνα.
Να σταματήσει το απαράδεκτο καθεστώς ενοικίασης εργαζομένων που οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν θεσμοθετήσει και νομιμοποιήσει.
Όλοι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Προπύλαια
Πέμπτη 22/1 στις 6.00 και πορεία προς το Υπουργείο Απασχόλησης
Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής
Ιανουάριος 2009
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ
Στις 22/12/08 η Κωσταντίνα Κούνεβα, γεν. γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχτηκε Δολοφονική Επίθεση με ΟΞΥ. Νοσηλεύεται μετά από 20 ημέρες σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική μονάδα του Ευαγγελισμού, με σοβαρές βλάβες στα μάτια και στο πρόσωπο, απώλεια όρασης από το ένα μάτι, πρόβλημα στην κατάποση τροφής, στις φωνητ. χορδές, βλάβες σε ζωτικά όργανα. Ποτέ ξανά δε θα δουλέψει η Κωνσταντίνα. Κάποιοι έκαναν καλά τη δουλειά τους…
Γυναίκα, μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, εργάτρια, συνδικαλίστρια, βουλγάρα μετανάστρια. Ήθελε όμως κι επέμενε να είναι πραγματική συνδικαλίστρια και να παλεύει για εργατικά δικαιώματα. Τέτοιο θράσος δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό. Η τιμωρία έπρεπε να είναι παραδειγματική γιατί τολμούσε να ζητά αυτά που δικαιούνταν, κι όχι μόνο αυτό αλλά παρακινούσε και τους συναδέλφους της να κάνουν το ίδιο.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ιστορικός από τη Βουλγαρία που δούλευε καθαρίστρια, είχε μπει στο μάτι της εργοδοσίας γιατί τόσο η ίδια όσο και το συνδικάτο στο οποίο ήταν γραμματέας κατήγγειλε πολλές φορές στα αρμόδια όργανα της πολιτείας, στη ΓΣΕΕ και το ΕΚΑ, αλλά και στις διοικήσεις του ΗΣΑΠ και της ΕΒΟ, όπου δραστηριοποιούνταν οι εργολαβικές εταιρείες στις οποίες δούλευε η Κούνεβα, ότι οι εργαζόμενοι υπόκεινται σε βάναυση εκμετάλλευση και καταπατούνται όλα τα βασικά εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα!
Οι συναδέλφισσες της Κωνσταντίνας καταγγέλλουν χαρακτηριστικά: «…καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα, δεν μας βάζουν ένσημα, δεν μας πληρώνουν τις ώρες που εργαζόμαστε, μας βάζουν και υπογράφουμε λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν μας έδωσαν, υπογράφουμε με την πρόσληψη την οικιοθελή αποχώρηση, δηλώνουν πλασματικές ώρες, δεν μας πληρώνουν τις υπερωρίες, δεν μας κολλάνε τα βαρέα και δεν θεμελιώνουμε δικαίωμα σύνταξης, μας ασκούν ψυχολογική βία εκβιάζοντάς μας με απολύσεις και «μαύρες λίστες…».
Πράγματα γνωστά σε όλους τους χώρους όπου δουλεύουν εργαζόμενοι που τους νοικιάζουν άλλες εργολαβικές εταιρείες. Στην ΕΤΕ υπάρχει το ίδιο καθεστώς εκμετάλλευσης των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων των 700 ευρώ, αλλά και το παράδειγμα των εταιρειών καθαρισμού που έχουν πάρει από την τράπεζα εργολαβία και απασχολούν εργαζόμενες με εξευτελιστικούς μισθούς! Ο ΣΥΕΤΕ ωστόσο δεν έχει βγάλει ούτε μια ανακοίνωση συμπαράστασης και καταγγελίας!
Καταδικάζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την μαφιόζικη απόπειρα δολοφονίας με βιτριόλι παραμονές Χριστουγέννων ενάντια στη γραμματέα του συνδικάτου καθαριστριών της Αθήνας, πιθανά από εργολάβους που δραστηριοποιούνται στο χώρο του καθαρισμού.
Εκφράζουμε την αμέριστη ηθική και υλική συμπαράσταση στην οικογένειά της καθώς και την ταξική μας αλληλεγγύη στο συνδικάτο στο οποίο είναι γραμματέας η Κούνεβα, το Σωματείο Καθαριστριών και Οικιακών εργαζομένων.
Για να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας προς την ίδια και την οικογένειά της, έχουμε ήδη συνεισφέρει ένα χρηματικό ποσό από την κίνησή μας, στο λογαριασμό που ανοίχτηκε γι αυτό το σκοπό. Καλούμε τους συναδέλφους να ενισχύσουν οικονομικά καταθέτοντας στον λογαριασμό 127/ 770071-75 μέχρι 22 Ιανουαρίου. Καλούμε έστω και τώρα το ΣΥΕΤΕ και την ΟΤΟΕ να συνδράμουν έστω οικονομικά, αφού υπάρχει μεγάλη ανάγκη.
Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της επίθεσης στην Κωνσταντίνα.
Να σταματήσει το απαράδεκτο καθεστώς ενοικίασης εργαζομένων που οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν θεσμοθετήσει και νομιμοποιήσει.
Όλοι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Προπύλαια
Πέμπτη 22/1 στις 6.00 και πορεία προς το Υπουργείο Απασχόλησης
Sunday, January 11, 2009
Κυριακάτικο ξύπνημα 11/1/2009
Η πρώτη τακτική επικοινωνία μας για τις ΣΥΡΙΖΟλογικές περιπλανήσεις στο χώρο του τύπου γίνεται δύο ημέρες μετά την Καραμανλο-Παυλοπουλο-Μαρκογιαννάκια επίδειξη δύναμης με τη χρήση των ΜΑΤ εναντίον ειρηνικώς πορευομένων διαδηλωτών/τριών. Έχετε δει τη «Μέρα της Μαρμότας», μια πολύ έξυπνη κωμωδία όπου ο Bill Murray ζει και ξαναζεί την ίδια μέρα συνεχώς. Ό,τι και να γίνει, ό,τι και να κάνει, ξυπνάει, όπως όλοι μας, κάθε πρωί στις 7 στην ίδια μέρα ξανά και ξανά. Και δώσ’ του πάλι απ’ την αρχή. Η χειρότερη μέρα της ζωής σε συνέχειες που ελάχιστα παραλλάσσονται. Ε, λοιπόν, ας αλλάξουμε κάτι. Τον τίτλο. Ζούμε το «Μήνα της Μαρμότας». Σκηνοθέτης: Κώστας Καραμανλής. Πρωταγωνιστούν: Προκόπης Παυλόπουλος και (την τελευταία στιγμή) στο ρόλου του «κακού» ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης. Κομπάρσοι αλλά συχνά καθοριστικοί: οι ΣΥΡΙΖΟλόγοι του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου (με κεφαλαίο «ταυ» καθόσον ότι πρόκειται για θεσμό). Παρασκευή μεσημέρι, η ώρα τρεις, κάτι που πας να τρελαθείς. Φεύγοντας από τη δουλειά και πηγαίνοντας προς τα γραφεία της Εποχής , αχός βαρύς ακούγονταν, πολλές πέτρες ρίχνονταν. Οι λεβεντονιοί του Μαρκογιαννάκη το έριχναν έξω. Ενθαρρυμένοι και καθοδηγούμενοι από το νέο πολιτικό προϊστάμενό τους μπούκαραν στις μικρές τις ρούγες αφήνοντας τις μεγάλες λεωφόρους της επανάστασης για να καταστείλουν το φοβερό εχθρό που καρτερούσε στην διεύθυνση Ασκληπιού 14˙ δικηγόροι, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, ΟΛΜΕτζήδες και ΠΟΣΔΕΠάδες, ασπρομάλλες κυρίας μιας άλφα ηλικίας και λοιποί «κουκουλοφόροι δεύτερης γενιάς» κλαίοντες/ουσες από τα δακρυγόνα και σαρδελοποιημένοι/ες στην άνευ εξόδου σε ταράτσα πολυκατοικίας απειλούσαν να καταστήσουν την είσοδο των Εξαρχείων σε ελληνική Γάζα δίπλα στην Κλινική Αθηνών για να μη ξεμείνουν και από γάζες. Ας τρέμουν, όμως, οι «εχθροί του λαού» γιατί ο Μαρκογιαννάκης θα ρίξει εναντίον τους τούς Βρώμικους Χάρρυ, τους Επιθεωρητές Κάλλαχαν, και όλους γενικώς τους τύπους που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους πριν τους προλάβει ο Σέρπικο. Η πολυκατοικία της Ασκληπιού 14 θα μένει εσαεί σύμβολο της τελευταίας στην νεοελληνική ιστορία κυβέρνησης ενός Καραμανλή. Τα δίδυμα αργούν να μεγαλώσουν και ως τότε μπορεί να μην υπάρχει χώρα να κυβερνούν.
Ας περάσουμε τώρα στους αγαπημένους μας ΣΥΡΙΖΟλόγους. Στον Κόσμο του Επενδυτή ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου γράφει για τις «Επιθετικές πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει…η ρετσινιά της ‘κουκούλας’». Εκφράζει τον πόνο όλων εκείνων των «ανανεωτών» που πιστεύουν ότι το κόμμα του ΣΥΝ βρίσκεται παγιδευμένο ανάμεσα στις ακραίες θέσεις των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και στο ιδεολογικό αλαλούμ του εκφράζεται από τις απόψεις πολλών στελεχών.» Τονίζεται, επίσης, ότι από το πολύ …πεζοδρόμιο «όσα κέρδισε ο ΣΥΝ (σημ. Θ.Τ. προσοχή, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ) με την κοινοβουλευτική του δράση κινδυνεύει να τα χάσει σε λίγες μέρες.» Αυτή η λογική του «εκλογολόγου» που υποτάσσει τους κοινωνικούς αγώνες στις ανάγκες της πάσει θυσία αύξησης των εκλογικών ποσοστών είχε κυριαρχήσει τα προηγούμενα χρόνια και είναι δύσκολο να ηττηθεί μια κι έξω και δια παντός. Ο εν λόγω ΣΥΡΙΖολόγος υποστηρίζει ότι «ενδεικτικό του αρνητικού κλίματος που επικρατεί στην Κουμουνδούρου είναι το γεγονός πως αρκετοί είδαν με ανακούφιση την υπόθεση του ανασχηματισμού (σημ. Θ.Τ.: αυτό φαινόταν καθαρά στα πρόσωπα των κυνηγημένων διαδηλωτών/τριών, ειδικά των ΣΥΡΙΖαίων, που εγκλωβίστηκαν από τα ΜΑΤ στην Ασκληπιού 14 κλαίγοντας από…χαρά) καθώς εκτιμούν ότι αυτό την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες». Ο κύριος αυτός επικαλείται στέλεχος της πλειοψηφίας που υποτίθεται πως δήλωσε το εξής καταπληκτικό: «ο Απρίλης θα είναι καταδίκη, ο Ιούνιος ανάσα και ο Σεπτέμβρης σωτηρία». Άκου σύντροφε, όποιος και να’ σαι, ό,τι και να’ σαι, την κομματική εξουσία πολλοί αγάπησαν, τους κατόχους της ουδείς. Λοιπόν, ας το αντιστρέψουμε το ζήτημα από τη βάση προς την κορυφή. Για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες και για όσους και όσες υφίστανται τα πάνδεινα από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, ο Απρίλης θα είναι ξανθός και ο Μάης μυρωδάτος, ενώ όσο περνάει ο καιρός (για τον Ιούνιο δε θυμάμαι στίχους) και φτάνουμε στο φθινόπωρο θα μας πιάνει η μελαγχολία του Σεπτέμβρη κι αν φτάσουμε στο χειμώνα ο κόσμος μας μάλλον δεν θα’ χει «παλτουδιά καινούργια ν’ αγοράσει» (κι αν συνεχιστεί η ρώσικη ρουλέτα με το φυσικό αέριο θα σου πω εγώ). Κόψτε, λοιπόν, τα εκλογικίστικα και δημιουργείστε όρους κινήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖολόγος μας εκτιμά ότι στον ΣΥΝ «ανεξαρτήτως απόψεων και τάσεων αναγνωρίζουν πως ο ΣΥΝ περνάει τον χειρότερο πολιτικό χειμώνα των τελευταίων χρόνων.» Είναι γνωστό τοις πάσι πως ο Λένιν πέρναγε του λιναριού τα πάθη εκείνο το καταραμένο φθινόπωρο του 1917 [βλ. Chemouni, Jacquy, (2008) Ο Λένιν και η Ψυχανάλυση. Αθήνα: Εκδ. Συνάψεις], το 1968 ο Μάης ανήκε στη…χειροτερότερη των ανοίξεων της Γαλλίας. Τι μαθαίνει κανείς άμα μεγαλώνει!!! Ηθικόν δίδαγμα: «Πού’ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια» του 2,95%. Τι ωραίες εποχές, ε; Ή τα χρόνια της μαρμότας όταν δεν συνέβαινε τίποτε και τα πλάκωνε η «πράσινη νύχτα» και τα σκλάβων’ η σταλινική νυχτιά;
Η εφημερίδα του Χατζηνικολάου αποφάσισε ξαφνικά ότι θα παίξει πολύ ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το φύλλο. Ο ειδικός ΣΥΡΙΖολόγος στάλθηκε σε άλλη δημοσιογραφική αποστολή και ο Νίκος Βούτσης συνεντευξιάζεται από τη Χρύσα Ταβουλάρη με τίτλο «Ο κύκλος αίματος πρέπει να κλείσει». Στις σελίδες του ένθετου «Κοινωνία» παρατίθενται απόψεις φοιτητών/τριών της ΑΡΕΝ και της ΕΑΑΚ και μιας μαθήτριας από το ΣΑΣΑ (το κνίτικο συντονιστικό και όχι η γνωστή ηθοποιός). Ο Ηλίας Χρονόπουλος και η Ράνια Σβίγγου τα λένε καλά.
Ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής δεν παίζει ΣΥΡΙΖΑ αλλά …πόκα με τον Ψαριανό και αναμεταδίδει το μπρα-ντε-φερ μεταξύ Αλαβάνου και Μεϊμαράκη (σπορτκάστερ η Μαρίνα Μάνη). Φαντάζομαι ότι για λόγους πολιτικής ευθυμίας θα ενδιαφέρετε για το πρώτο και όχι για το δεύτερο. Μάθετε, λοιπόν, τι γράφει ο Γεράσιμος Κόντος. « ‘Αθεράπευτος χαρτοπαίκτης’ δηλώνει και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γρ. Ψαριανός. Τουλάχιστον, μέχρι πριν από μια εικοσαετία. ‘Έπαιζα πόκα πολύ συχνά, με φίλους. Και μάλιστα όχι μόνο τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Παλιότερα μου άρεσε. Αλλά κάποια στιγμή αποφάσισα και έκοψα τα χαρτιά ‘μαχαίρι’. Από τότε έχουν περάσει 20 χρόνια. Τώρα δεν με ενδιαφέρουν καθόλου σαν χόμπι, ούτε καν αγγίζω την τράπουλα». Όλα καλά, αλλά, όπως τραγουδούσε με νόημα ο Στράτος Διονυσίου: Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε
Ποιος το είπε πως τα τραίνα τους πατήσα-νε
Ποιος το είπε για τους μάγκες πως τη βάψανε
Πως ταξίδεψαν με βάρκα και βουλιάξα-νε
Όσο υπάρχει τράπουλα
Θα βγαίνουνε ρηγάδες
Κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι
Θα βγαίνουν μαθητάδες
Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε
Ποιος το είπε πως τα τραίνα τους πατήσανε
Ποιος το είπε πως οι μάγκες χρεοκόπησαν
Και οι ψευτοκυριλέδες τους εκτόπισαν
Όσο υπάρχει τράπουλα...
Όσο υπάρχει τράπουλα...
Διαβάζουμε πάντα πίσω από τις λέξεις κι έτσι βλέπουμε ότι άλλα λέει κι άλλα θέλει να πει ο ποιητής που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ο Βασίλης Παπαδόπουλος και μελοποιητής ο Τάκης Σούκας.
Καλή εβδομάδα
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
Ας περάσουμε τώρα στους αγαπημένους μας ΣΥΡΙΖΟλόγους. Στον Κόσμο του Επενδυτή ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου γράφει για τις «Επιθετικές πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει…η ρετσινιά της ‘κουκούλας’». Εκφράζει τον πόνο όλων εκείνων των «ανανεωτών» που πιστεύουν ότι το κόμμα του ΣΥΝ βρίσκεται παγιδευμένο ανάμεσα στις ακραίες θέσεις των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και στο ιδεολογικό αλαλούμ του εκφράζεται από τις απόψεις πολλών στελεχών.» Τονίζεται, επίσης, ότι από το πολύ …πεζοδρόμιο «όσα κέρδισε ο ΣΥΝ (σημ. Θ.Τ. προσοχή, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ) με την κοινοβουλευτική του δράση κινδυνεύει να τα χάσει σε λίγες μέρες.» Αυτή η λογική του «εκλογολόγου» που υποτάσσει τους κοινωνικούς αγώνες στις ανάγκες της πάσει θυσία αύξησης των εκλογικών ποσοστών είχε κυριαρχήσει τα προηγούμενα χρόνια και είναι δύσκολο να ηττηθεί μια κι έξω και δια παντός. Ο εν λόγω ΣΥΡΙΖολόγος υποστηρίζει ότι «ενδεικτικό του αρνητικού κλίματος που επικρατεί στην Κουμουνδούρου είναι το γεγονός πως αρκετοί είδαν με ανακούφιση την υπόθεση του ανασχηματισμού (σημ. Θ.Τ.: αυτό φαινόταν καθαρά στα πρόσωπα των κυνηγημένων διαδηλωτών/τριών, ειδικά των ΣΥΡΙΖαίων, που εγκλωβίστηκαν από τα ΜΑΤ στην Ασκληπιού 14 κλαίγοντας από…χαρά) καθώς εκτιμούν ότι αυτό την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες». Ο κύριος αυτός επικαλείται στέλεχος της πλειοψηφίας που υποτίθεται πως δήλωσε το εξής καταπληκτικό: «ο Απρίλης θα είναι καταδίκη, ο Ιούνιος ανάσα και ο Σεπτέμβρης σωτηρία». Άκου σύντροφε, όποιος και να’ σαι, ό,τι και να’ σαι, την κομματική εξουσία πολλοί αγάπησαν, τους κατόχους της ουδείς. Λοιπόν, ας το αντιστρέψουμε το ζήτημα από τη βάση προς την κορυφή. Για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες και για όσους και όσες υφίστανται τα πάνδεινα από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, ο Απρίλης θα είναι ξανθός και ο Μάης μυρωδάτος, ενώ όσο περνάει ο καιρός (για τον Ιούνιο δε θυμάμαι στίχους) και φτάνουμε στο φθινόπωρο θα μας πιάνει η μελαγχολία του Σεπτέμβρη κι αν φτάσουμε στο χειμώνα ο κόσμος μας μάλλον δεν θα’ χει «παλτουδιά καινούργια ν’ αγοράσει» (κι αν συνεχιστεί η ρώσικη ρουλέτα με το φυσικό αέριο θα σου πω εγώ). Κόψτε, λοιπόν, τα εκλογικίστικα και δημιουργείστε όρους κινήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖολόγος μας εκτιμά ότι στον ΣΥΝ «ανεξαρτήτως απόψεων και τάσεων αναγνωρίζουν πως ο ΣΥΝ περνάει τον χειρότερο πολιτικό χειμώνα των τελευταίων χρόνων.» Είναι γνωστό τοις πάσι πως ο Λένιν πέρναγε του λιναριού τα πάθη εκείνο το καταραμένο φθινόπωρο του 1917 [βλ. Chemouni, Jacquy, (2008) Ο Λένιν και η Ψυχανάλυση. Αθήνα: Εκδ. Συνάψεις], το 1968 ο Μάης ανήκε στη…χειροτερότερη των ανοίξεων της Γαλλίας. Τι μαθαίνει κανείς άμα μεγαλώνει!!! Ηθικόν δίδαγμα: «Πού’ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια» του 2,95%. Τι ωραίες εποχές, ε; Ή τα χρόνια της μαρμότας όταν δεν συνέβαινε τίποτε και τα πλάκωνε η «πράσινη νύχτα» και τα σκλάβων’ η σταλινική νυχτιά;
Η εφημερίδα του Χατζηνικολάου αποφάσισε ξαφνικά ότι θα παίξει πολύ ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το φύλλο. Ο ειδικός ΣΥΡΙΖολόγος στάλθηκε σε άλλη δημοσιογραφική αποστολή και ο Νίκος Βούτσης συνεντευξιάζεται από τη Χρύσα Ταβουλάρη με τίτλο «Ο κύκλος αίματος πρέπει να κλείσει». Στις σελίδες του ένθετου «Κοινωνία» παρατίθενται απόψεις φοιτητών/τριών της ΑΡΕΝ και της ΕΑΑΚ και μιας μαθήτριας από το ΣΑΣΑ (το κνίτικο συντονιστικό και όχι η γνωστή ηθοποιός). Ο Ηλίας Χρονόπουλος και η Ράνια Σβίγγου τα λένε καλά.
Ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής δεν παίζει ΣΥΡΙΖΑ αλλά …πόκα με τον Ψαριανό και αναμεταδίδει το μπρα-ντε-φερ μεταξύ Αλαβάνου και Μεϊμαράκη (σπορτκάστερ η Μαρίνα Μάνη). Φαντάζομαι ότι για λόγους πολιτικής ευθυμίας θα ενδιαφέρετε για το πρώτο και όχι για το δεύτερο. Μάθετε, λοιπόν, τι γράφει ο Γεράσιμος Κόντος. « ‘Αθεράπευτος χαρτοπαίκτης’ δηλώνει και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γρ. Ψαριανός. Τουλάχιστον, μέχρι πριν από μια εικοσαετία. ‘Έπαιζα πόκα πολύ συχνά, με φίλους. Και μάλιστα όχι μόνο τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Παλιότερα μου άρεσε. Αλλά κάποια στιγμή αποφάσισα και έκοψα τα χαρτιά ‘μαχαίρι’. Από τότε έχουν περάσει 20 χρόνια. Τώρα δεν με ενδιαφέρουν καθόλου σαν χόμπι, ούτε καν αγγίζω την τράπουλα». Όλα καλά, αλλά, όπως τραγουδούσε με νόημα ο Στράτος Διονυσίου: Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε
Ποιος το είπε πως τα τραίνα τους πατήσα-νε
Ποιος το είπε για τους μάγκες πως τη βάψανε
Πως ταξίδεψαν με βάρκα και βουλιάξα-νε
Όσο υπάρχει τράπουλα
Θα βγαίνουνε ρηγάδες
Κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι
Θα βγαίνουν μαθητάδες
Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε
Ποιος το είπε πως τα τραίνα τους πατήσανε
Ποιος το είπε πως οι μάγκες χρεοκόπησαν
Και οι ψευτοκυριλέδες τους εκτόπισαν
Όσο υπάρχει τράπουλα...
Όσο υπάρχει τράπουλα...
Διαβάζουμε πάντα πίσω από τις λέξεις κι έτσι βλέπουμε ότι άλλα λέει κι άλλα θέλει να πει ο ποιητής που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ο Βασίλης Παπαδόπουλος και μελοποιητής ο Τάκης Σούκας.
Καλή εβδομάδα
Θανάσης Τσακίρης
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
http://tsakthan.wordpress.com
http://antiracistes.wordpress.com
http://homoecologicus.wordpress.com
http://leftypedia.wordpress.com
http://greekunions.wordpress.com
http://femininmasculin.wordpress.com
Ρόζα Λούξεμπουργκ, 5/3/1871-15/1/1919
Ρόζα Λούξεμπουργκ, 5/3/1871-15/1/1919
Η μεγάλη επαναστάτρια γεννήθηκε στην πόλη Zamosc στο κατεχόμενο από την τσαρική Ρωσία τμήμα της Πολωνίας. Ήταν το νεότερο από τα πέντε παιδιά μιας μικροαστικής οικογένειας εβραϊκής καταγωγής. Όντας ακόμη μαθήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ενδιαφέρθηκε για την Πολιτική. Σε μια προσπάθειά της να ξεφύγει από την απολυταρχική κυβέρνηση του τσάρου Αλέξανδρου Γ΄ μετανάστευσε το 1889 στην Ελβετία όπου σπούδασε Νομικά και Οικονομικά. Στην Ελβετία γνώρισε και άλλους/ες σοσιαλιστές/τριες (Alexandra Kollontai, George Plekhanov, Leo Jogiches και Pavel Axelrod). Με τον Jogiches συνίδρυσαν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Πολωνίας. Λόγω του ότι το κόμμα ήταν παράνομο κατέφυγε στο Παρίσι όπου εξέδωσε την κομματική εφημερίδα Sprawa Robotnicza (Ο Αγώνας των Εργατών). Παντρεύτηκε τον Γουσταύο Λιούμπεκ για να αποκτήσει γερμανική υπηκοότητα το 1898. Στο Βερολίνο όπου εγκαταστάθηκε έγινε μέλος του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Στοιχήθηκε στην πλευρά του Καρλ Κάουτσκι εναντίον του ρεβιζιονιστή Έντουαρντ Μπερνστάιν που υποστήριζε την άποψη ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να επιτευχθεί αποκλειστικά με τη συνδικαλιστική δράση και την κοινοβουλευτική πολιτική σε μια βιομηχανική κοινωνία. Το 1905 ο Αύγουστος Μπέμπελ διόρισε τη Ρόζα στη θέση της εκδότριας της εφημερίδας του κόμματος Vorwarts (Εμπρός). Στη διάρκεια της ρωσικής επανάστασης του 1905 η Ρόζα και ο Jogiches επέστρεψαν στη Βαρσοβία όπου σύντομα συνελήφθησαν. Η αποτυχία της επανάστασης την οδήγησε στην αναθεώρηση των δικών της απόψεων για τη διεθνή πολιτική. Εκεί που θεωρούσε ότι το πιο πιθανό ήταν να γίνει η επανάσταση σε χώρες της προηγμένης καπιταλιστικής δύσης (Γαλλία ή Γερμανία), τώρα άρχισε να σκέφτεται την δυνατότητα της επανάστασης σε μια υπανάπτυκτη χώρα όπως η Τσαρική Ρωσία.
Το 1906 δημοσίευσε το έργο της Μαζική Απεργία, Κόμμα, Συνδικάτα, τόνιζε ότι η γενική απεργία είναι ο βασικός τρόπος ριζοσπαστικοποίησης των εργατών και ουσιαστικότερος δρόμος για την επίτευξη της σοσιαλιστικής επανάστασης. Μεταξύ 1907 και 1914 δίδαξε στη Σχολή του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στο Βερολίνο. Το 1913 δημοσίευσε το έργο της Η Συσσώρευση του Κεφαλαίου σχετικά με τον «οικονομικό ιμπεριαλισμό». Λόγω της επιμονής της στην ορθότητα της άποψής της για τον επαναστατικό δρόμο προς το σοσιαλισμό απομακρύνθηκε βαθμιαία από τους προηγούμενους συντρόφους της Καρλ Κάουτσκι και Αύγουστο Μπέμπελ. Στη διαμάχη μεταξύ Μενσεβίκων και Μπολσεβίκων πήρε το μέρος των πρώτων με αποτέλεσμα ο Λένιν να την απορρίψει πολιτικά και να ευνοήσει την τάση του Καρλ Ράντεκ στο πλαίσιο της αντίστοιχης διαμάχης στην Πολωνία. Το κρίσιμο σημείο ρήξης που οδήγησε στην καταδίκη της από το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα ήταν η εναντίωσή της στην συμμετοχή του κόμματος στην διεξαγωγή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το Δεκέμβριο του 1914 μαζί με τους Καρλ Λίμπκνεχτ, Πωλ Λεβί, Κλαρα Τσέτκιν και άλλους/ες ίδρυσαν το Σύνδεσμο «Σπάρτακος» που ως την Πρωτομαγιά του 1916 λειτουργούσε παράνομα. Τότε οργάνωσαν μαζική ανοιχτή διαδήλωση στο Βερολίνο εναντίον του πολέμου. Πολλά μέλη της ηγεσίας του Σπάρτακου συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν, μεταξύ των οποίων η Ρόζα και ο Λίμπκνεχτ. Στη φυλακή η Ρόζα έγραψε το περίφημο έργο της Η Ρωσική Επανάσταση στο οποίο κατέκρινε τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους για την χρήση δικτατορικών μεθόδων επιβολής στη Ρωσία. Τον Οκτώβριο του 1918 ο καγκελάριος Μαξ φον Μπάντεν (πρώην πρίγκιπας του Μπάντεν) χορήγησε γενική αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους. Δύο μήνες αργότερα, μαζί με τους συντρόφους της από το Σπάρτακο, δημιούργησε το γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Τον Ιανουάριο του 1919 βοήθησε στην οργάνωση της «εξέγερσης των Σπαρτακιστών» στο Βερολίνο. Ο νέος σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Φρήντιχ Έμπερτ κάλεσε το στρατό και τα «ελεύθερα σώματα» (freikorps) επιστράτων, που ήταν πρωτοφασιστικές οργανώσεις, να καταστείλουν την εξέγερση. Στις 13 Ιανουαρίου τσακίστηκε και η τελευταία ομάδα εξεγερμένων και η Ρόζα με τον Λίμπκνεχτ εκτελέστηκαν χωρίς δίκη και τα πτώματά τους πετάχτηκαν στο ποτάμι που διασχίζει το Βερολίνο. Ο Leo Jogiches δολοφονήθηκε προσπαθώντας να εντοπίσει τους δολοφόνους τους.
Θανάσης Τσακίρης
Thursday, January 08, 2009
ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
L.A., L.A. did you fuck the U.S.A.?
ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
“Μικροαστοί θα σας φανε τα παιδιά σας/θα σας φάνε ζωντανούς” τραγουδούσε κάποτε ο Τζίμης Πανούσης με αφορμή τη «γιορτή της μητέρας». Σήμερα παρενέβη στην εξέγερση ένας άλλος «παράγοντας» που μας θύμισε ότι όσο και αν τον έχουμε απαξιώσει είναι πάντοτε παρών: ο «πατέρας». Κάποιος «σύλλογος» για την ανάδειξη του ρόλου του πατέρα βγήκε με ανακοίνωσή του και διακήρυξε ότι όλα αυτά που είδαμε στη χώρα μας τις τελευταίες τριάντα ημέρες -«αυτές οι μέρες ανήκουν στον Αλέξη»- έχουν τη ρίζα τους στην έλλειψη του «πατέρα» στον κόσμο των χωρισμένων ή μονογονεϊκών οικογενειών (μητέρα-παιδί). Το γεγονός αυτό δηλώνει καθαρά ότι η σημερινή εξέγερση έχει πολλά εμπόδια να υπερπηδήσει και ένα από αυτό είναι η αντιδραστική αναδίπλωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας που είχε λάβει χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Αντίθετα, ο Μάης του ’68 συμβόλιζε το γκρέμισμα των παλιότερων μορφών εξουσίας, ανάμεσα στις οποίες η εξουσία του πατέρα ήταν η πιο φανερή, κοντινή και καθημερινή.
Από το Γαλλικό Μάη του ’68 ως τον Ελληνικό Δεκέμβρη του ’08 πέρασαν τέσσερις δεκαετίες με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς που ο κάθε ένας από αυτούς άφησε τα σημάδια του στην ιστορία αλλά και πάνω στο ίδιο το σώμα της θεωρίας και της πρακτικής αυτού που αποκαλούμε κοινωνικό κίνημα. Ο ίδιος ο Γαλλικός Μάης, η «μητέρα» όλων των μεταπολεμικών μαχών των κοινωνικών κινημάτων άνοιγε φαρδιά-πλατιά την πόρτα για να εισβάλουν στη σκηνή τα ως τότε ξεχασμένα και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα και ταυτότητες: γυναίκες, νεολαία, ομοφυλόφιλοι, μετανάστες, πρόσφυγες, λιποτάκτες, ειρηνιστές, οικολόγοι κ.ά. Με αυτή την έννοια άνοιξε το δρόμο στην προοδευτική ενσωμάτωση κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων στην ίδια την καπιταλιστική βιομηχανική κοινωνία και στο κράτος πρόνοιας/ευημερίας, που ακόμα δεν είχαν ακόμη αρχίσει να δείχνουν τα έντονα σημάδια της κρίσης τους. Ο Γαλλικός Μάης, όμως, δεν ήταν μόνο γαλλικό φαινόμενο. Επηρέασε αλλά και επηρεάστηκε από τις γερμανικές κινητοποιήσεις, το ιταλικό φθινόπωρο και τις άγριες εργατικές απεργίες, τις εξεγέρσεις στο Μπέρκλεϋ των ΗΠΑ ως και των Ζιγκαγκούρεν και άλλων επαναστατικών κινημάτων στην Ιαπωνία. Ο Γαλλικός Μάης και το Ιταλικό Φθινόπωρο είχαν μια ειδοποιό διαφορά: η εργατική τάξη, έστω και όχι από την αρχή, βγήκε, έστω και υπό τη διαμεσολάβηση της παραδοσιακής κομμουνιστικής αριστεράς ως επί το πλείστον, στο προσκήνιο. Στη Γαλλία έλαβε χώρα η μεγαλύτερη γενική απεργία στην ιστορία θέτοντας το ζήτημα της εξουσίας. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων αμφισβήτησε –κι αυτό ήταν η μεγάλη πολιτική και πολιτισμική προσφορά του Μάη- κάθε κατεστημένη αξία και θεσμό της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ακόμη και αν στις εκλογές του Ιουνίου θριάμβευσε προσωρινά ο Γκωλισμός, τίποτε πια δεν ήταν το ίδιο ούτε στην καθαρά πολιτική ζωή ούτε στην καθημερινότητα. Οι σχέσεις των δύο φύλων, οι σχέσεις γονέων και παιδιών, οι καθημερινές ιεραρχίες στη δουλειά, στο σχολείο, στην τοπική κοινωνία άλλαζαν χαρακτήρα. Μπορεί οι εξεγερμένοι να φορούσαν τα άβολα κουστούμια του παρελθόντος (λενινισμός, τροτσκισμός, μαοϊσμός) στην πράξη, όμως, τα είχαν αμφισβητήσει και αυτά μιας και το πρότυπο (Σοβιετική Επανάσταση, ΕΣΣΔ) είχε ξεφτίσει λόγω της σταλινικής εκτροπής του και τα εναλλακτικά σχέδια (Πολιτιστική Επανάσταση) δεν είχαν παρά μικρή σχέση με τις δυτικές κοινωνίες. Παρ’ όλα αυτά, η αμφισβήτηση είχε διαπεράσει κάθε κύτταρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και οι άρχουσες τάξεις έπρεπε είτε να επανεφεύρουν τον εαυτό τους είτε να υποστούν τη διάβρωση της κυριαρχίας τους. Στον πιο αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο για πολλά χρόνια θα γινόταν το πρώτο. Στις λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες θα συνεχιζόταν η κατάσταση αβεβαιότητας.
Η περίπτωση των ΗΠΑ
Μια δεκαετία μετά το Γαλλικό Μάη και το παγκόσμιο 1968 ο ρους της ιστορίας άλλαζε. Η νεολαία, που πριν έσπαγε τα δεσμά που την κρατούσαν καθηλωμένη, κατακτούσε το όνειρο, μόνο που αυτό είχε μεταβληθεί από συλλογικό σε ιδιωτικό όνειρο. Κι έτσι ένα-ένα τα συλλογικά δικαιώματα ατονούσαν και συχνά ακυρώνονταν. Η ενσωμάτωση των παλιών εξεγερμένων είχε συντελεστεί. Οι υπόλοιποι γίνονταν ξανά «της γης οι κολασμένοι» που αντιμετώπιζαν την καταστολή κάθε φορά που πήγαιναν να σηκώσουν κεφάλι.
Μια εξέγερση-σταθμός στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε ήταν αυτή του Λος Άντζελες των ΗΠΑ το 1992. Ονομάστηκε εξέγερση του Ρόντνεϋ Κινγκ λόγω του ξυλοδαρμού του από αστυνομικούς (του πολυδιαφημισμένου LAPD) και την αθώωσή τους (παρά την σαφή εικόνα της συμμετοχής του στον αλά ζαρντινιέρα ξυλοδαρμό που προέκυπτε από το βίντεο) που αποτέλεσε την αφορμή της εξέγερσης των «κολασμένων» Αφροαμερικανών που έκαναν στάχτη και μπούρμπερη (από το ιταλικό polvere) τα γκέτο τους και τα μικρομάγαζα της κορεάτικης παροικίας. Η σπίθα έγινε γρήγορα μια τεράστια πυρκαγιά που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 53 και τον τραυματισμό 2.300 ατόμων. Οι αιτίες ήταν βαθιές: το πρωτόγνωρο υψηλό ποσοστό ανεργίας ανάμεσα στους κατοίκους του Κεντρο-Νότιου τομέα της πόλης, η μακρόχρονη ρατσιστική αντιμετώπιση των αφροαμερικανών από την αστυνομία της πόλης, η υπερβολική κρατική αστυνομική βία και το κουκούλωμα του 98% των σχετικών υποθέσεων, που τεκμηρίωσε η ανεξάρτητη επιτροπή Κρίστοφερ (ονομάστηκε έτσι γιατί επικεφαλής ήταν ο Γουώρεν Κρίστοφερ μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών του Κλίντον) και η αθώωση των ενόχων, και η μικρή ποινή που επιβλήθηκε στην Κορεάτισα καταστηματάρχισσα που δολοφόνησε τη 15χρονη Αφροαμερικανή μαθήτρια Λατάσα Χάρλινς (κάτι που προκάλεσε την ανεξέλεγκτη οργή των Αφροαμερικανών κατά των Νοτιοκορεατών μικρομαγαζατόρων). Η πόλη του Λος Άντζελες έχει όμως παράδοση στις ταραχές και τις εξεγέρσεις. Στις 11 Αυγούστου 1965 στις φτωχογειτονιές του δημοτικού διαμερίσματος Watts οι αφροαμερικανοί ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τη μακρόχρονη κατάσταση κοινωνικής, φυλετικής αδικίας που υφίσταντο. Επενέβη η εθνοφρουρά για να καταστείλει την εξέγερση με αποτέλεσμα το θάνατο 34 ατόμων και τον τραυματισμό 1.000. Παρά τις γενικότερες νίκες που είχε πετύχει το Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα οι συντηρητικοί Λευκοί αντεπιτέθηκαν, εξέλεξαν τον Ρόναλντ Ρεήγκαν κυβερνήτη της Καλιφόρνιας και αφαίρεσαν κατακτηθέντα δικαιώματα, με συνέπεια το Λος Άντζελες να βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση φυλετικού αναβρασμού, καθώς είναι και η πόλη με τη μεγαλύτερη Λατινοαμερικανική κοινότητα (κυρίως μεξικανικής προέλευσης). Τα επόμενα χρόνια μικρότερης κλίμακας ταραχές έγιναν στις πόλεις Newark (μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας New Jersey) και Detroit (η βιομηχανική πόλη της πολιτείας Michigan) το 1967. Η δολοφονία του αφροαμερικανού ηγέτη Martin Luther King Jr . το 1968 οδήγησε στην εξέγερση των Αφροαμερικανών στην πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ. Το 1980 έλαβε χώρα ακόμη μία εξέγερση αφροαμερικανών στη συνοικία Liberty City του Μαϊάμι με αφορμή την δολοφονία ενός αφροαμερικανού μοτοσυκλετιστή από πέντε λευκούς αστυνομικούς και την αθώωσή τους από το δικαστήριο. Οι ταραχές ξέσπασαν μέσα στη νύχτα. Ως το επόμενο πρωί συνελήφθησαν 850 άνθρωποι και 18 άνθρωποι (10 μαύροι και 8 λευκοί) έχασαν τη ζωή τους.
Κι ενώ σποραδικά γίνονται μικροταραχές τέτοιου τύπου, στις περιπτώσεις μεγάλων κρίσεων οι «κολασμένοι» τα «σπάνε» όταν νοιώθουν ότι το σύστημα τους έχει θάψει μια για πάντα στις «κοινωνικές χωματερές» του «καπιταλισμού της καταστροφής». Ακόμη και οι «θεομηνίες» από «φυσικές» μετατρέπονται σε «κοινωνικές» στο πλαίσιο του άγριου νεοφιλελευθερισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Νέας Ορλεάνης με την καταστροφή που επέφερε ο τυφώνας Κατρίνα και τις συγκρούσεις των φτωχών Αφροαμερικανών με την κυβέρνηση Μπους και την αστυνομία σχετικά με την επιστροφή τους στα σπίτια που έμεναν πριν από την καταστροφή. Πολύ πρόσφατα, στην πόλη Oakland ξέσπασαν ταραχές μετά την κηδεία του πολίτη Όσκαρ Γκραντ που δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό Johannes Mehserle. Έτσι, βλέπουμε ότι η κρατική αστυνομική καταστολή δεν μπορεί πάντα να συγκρατεί και να περιορίζει την εξέγερση των ανθρώπων που βιώνουν στο πετσί τους την κοινωνική αδικία, την πολιτική διαφθορά και ανικανότητα και την έλλειξη αξιόπιστου εναλλακτικού πολιτικού οράματος και προγράμματος συγκρότηση μιας νέας κοινωνίας με ελευθερία, δημοκρατία, αυτοδιαχείριση και αλληλεγγύη. «Το νερό εκεί που βράζει/ σαν το όριο ξεπεράσει/ το καπάκι θα πετάξει/ τόπε ο Μαρξ κι έγινε πράξη» έλεγε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ένα τραγούδι του Λουκιανού Κελαηδόνη.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
“Μικροαστοί θα σας φανε τα παιδιά σας/θα σας φάνε ζωντανούς” τραγουδούσε κάποτε ο Τζίμης Πανούσης με αφορμή τη «γιορτή της μητέρας». Σήμερα παρενέβη στην εξέγερση ένας άλλος «παράγοντας» που μας θύμισε ότι όσο και αν τον έχουμε απαξιώσει είναι πάντοτε παρών: ο «πατέρας». Κάποιος «σύλλογος» για την ανάδειξη του ρόλου του πατέρα βγήκε με ανακοίνωσή του και διακήρυξε ότι όλα αυτά που είδαμε στη χώρα μας τις τελευταίες τριάντα ημέρες -«αυτές οι μέρες ανήκουν στον Αλέξη»- έχουν τη ρίζα τους στην έλλειψη του «πατέρα» στον κόσμο των χωρισμένων ή μονογονεϊκών οικογενειών (μητέρα-παιδί). Το γεγονός αυτό δηλώνει καθαρά ότι η σημερινή εξέγερση έχει πολλά εμπόδια να υπερπηδήσει και ένα από αυτό είναι η αντιδραστική αναδίπλωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας που είχε λάβει χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Αντίθετα, ο Μάης του ’68 συμβόλιζε το γκρέμισμα των παλιότερων μορφών εξουσίας, ανάμεσα στις οποίες η εξουσία του πατέρα ήταν η πιο φανερή, κοντινή και καθημερινή.
Από το Γαλλικό Μάη του ’68 ως τον Ελληνικό Δεκέμβρη του ’08 πέρασαν τέσσερις δεκαετίες με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς που ο κάθε ένας από αυτούς άφησε τα σημάδια του στην ιστορία αλλά και πάνω στο ίδιο το σώμα της θεωρίας και της πρακτικής αυτού που αποκαλούμε κοινωνικό κίνημα. Ο ίδιος ο Γαλλικός Μάης, η «μητέρα» όλων των μεταπολεμικών μαχών των κοινωνικών κινημάτων άνοιγε φαρδιά-πλατιά την πόρτα για να εισβάλουν στη σκηνή τα ως τότε ξεχασμένα και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα και ταυτότητες: γυναίκες, νεολαία, ομοφυλόφιλοι, μετανάστες, πρόσφυγες, λιποτάκτες, ειρηνιστές, οικολόγοι κ.ά. Με αυτή την έννοια άνοιξε το δρόμο στην προοδευτική ενσωμάτωση κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων στην ίδια την καπιταλιστική βιομηχανική κοινωνία και στο κράτος πρόνοιας/ευημερίας, που ακόμα δεν είχαν ακόμη αρχίσει να δείχνουν τα έντονα σημάδια της κρίσης τους. Ο Γαλλικός Μάης, όμως, δεν ήταν μόνο γαλλικό φαινόμενο. Επηρέασε αλλά και επηρεάστηκε από τις γερμανικές κινητοποιήσεις, το ιταλικό φθινόπωρο και τις άγριες εργατικές απεργίες, τις εξεγέρσεις στο Μπέρκλεϋ των ΗΠΑ ως και των Ζιγκαγκούρεν και άλλων επαναστατικών κινημάτων στην Ιαπωνία. Ο Γαλλικός Μάης και το Ιταλικό Φθινόπωρο είχαν μια ειδοποιό διαφορά: η εργατική τάξη, έστω και όχι από την αρχή, βγήκε, έστω και υπό τη διαμεσολάβηση της παραδοσιακής κομμουνιστικής αριστεράς ως επί το πλείστον, στο προσκήνιο. Στη Γαλλία έλαβε χώρα η μεγαλύτερη γενική απεργία στην ιστορία θέτοντας το ζήτημα της εξουσίας. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων αμφισβήτησε –κι αυτό ήταν η μεγάλη πολιτική και πολιτισμική προσφορά του Μάη- κάθε κατεστημένη αξία και θεσμό της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ακόμη και αν στις εκλογές του Ιουνίου θριάμβευσε προσωρινά ο Γκωλισμός, τίποτε πια δεν ήταν το ίδιο ούτε στην καθαρά πολιτική ζωή ούτε στην καθημερινότητα. Οι σχέσεις των δύο φύλων, οι σχέσεις γονέων και παιδιών, οι καθημερινές ιεραρχίες στη δουλειά, στο σχολείο, στην τοπική κοινωνία άλλαζαν χαρακτήρα. Μπορεί οι εξεγερμένοι να φορούσαν τα άβολα κουστούμια του παρελθόντος (λενινισμός, τροτσκισμός, μαοϊσμός) στην πράξη, όμως, τα είχαν αμφισβητήσει και αυτά μιας και το πρότυπο (Σοβιετική Επανάσταση, ΕΣΣΔ) είχε ξεφτίσει λόγω της σταλινικής εκτροπής του και τα εναλλακτικά σχέδια (Πολιτιστική Επανάσταση) δεν είχαν παρά μικρή σχέση με τις δυτικές κοινωνίες. Παρ’ όλα αυτά, η αμφισβήτηση είχε διαπεράσει κάθε κύτταρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και οι άρχουσες τάξεις έπρεπε είτε να επανεφεύρουν τον εαυτό τους είτε να υποστούν τη διάβρωση της κυριαρχίας τους. Στον πιο αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο για πολλά χρόνια θα γινόταν το πρώτο. Στις λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες θα συνεχιζόταν η κατάσταση αβεβαιότητας.
Η περίπτωση των ΗΠΑ
Μια δεκαετία μετά το Γαλλικό Μάη και το παγκόσμιο 1968 ο ρους της ιστορίας άλλαζε. Η νεολαία, που πριν έσπαγε τα δεσμά που την κρατούσαν καθηλωμένη, κατακτούσε το όνειρο, μόνο που αυτό είχε μεταβληθεί από συλλογικό σε ιδιωτικό όνειρο. Κι έτσι ένα-ένα τα συλλογικά δικαιώματα ατονούσαν και συχνά ακυρώνονταν. Η ενσωμάτωση των παλιών εξεγερμένων είχε συντελεστεί. Οι υπόλοιποι γίνονταν ξανά «της γης οι κολασμένοι» που αντιμετώπιζαν την καταστολή κάθε φορά που πήγαιναν να σηκώσουν κεφάλι.
Μια εξέγερση-σταθμός στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε ήταν αυτή του Λος Άντζελες των ΗΠΑ το 1992. Ονομάστηκε εξέγερση του Ρόντνεϋ Κινγκ λόγω του ξυλοδαρμού του από αστυνομικούς (του πολυδιαφημισμένου LAPD) και την αθώωσή τους (παρά την σαφή εικόνα της συμμετοχής του στον αλά ζαρντινιέρα ξυλοδαρμό που προέκυπτε από το βίντεο) που αποτέλεσε την αφορμή της εξέγερσης των «κολασμένων» Αφροαμερικανών που έκαναν στάχτη και μπούρμπερη (από το ιταλικό polvere) τα γκέτο τους και τα μικρομάγαζα της κορεάτικης παροικίας. Η σπίθα έγινε γρήγορα μια τεράστια πυρκαγιά που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 53 και τον τραυματισμό 2.300 ατόμων. Οι αιτίες ήταν βαθιές: το πρωτόγνωρο υψηλό ποσοστό ανεργίας ανάμεσα στους κατοίκους του Κεντρο-Νότιου τομέα της πόλης, η μακρόχρονη ρατσιστική αντιμετώπιση των αφροαμερικανών από την αστυνομία της πόλης, η υπερβολική κρατική αστυνομική βία και το κουκούλωμα του 98% των σχετικών υποθέσεων, που τεκμηρίωσε η ανεξάρτητη επιτροπή Κρίστοφερ (ονομάστηκε έτσι γιατί επικεφαλής ήταν ο Γουώρεν Κρίστοφερ μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών του Κλίντον) και η αθώωση των ενόχων, και η μικρή ποινή που επιβλήθηκε στην Κορεάτισα καταστηματάρχισσα που δολοφόνησε τη 15χρονη Αφροαμερικανή μαθήτρια Λατάσα Χάρλινς (κάτι που προκάλεσε την ανεξέλεγκτη οργή των Αφροαμερικανών κατά των Νοτιοκορεατών μικρομαγαζατόρων). Η πόλη του Λος Άντζελες έχει όμως παράδοση στις ταραχές και τις εξεγέρσεις. Στις 11 Αυγούστου 1965 στις φτωχογειτονιές του δημοτικού διαμερίσματος Watts οι αφροαμερικανοί ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τη μακρόχρονη κατάσταση κοινωνικής, φυλετικής αδικίας που υφίσταντο. Επενέβη η εθνοφρουρά για να καταστείλει την εξέγερση με αποτέλεσμα το θάνατο 34 ατόμων και τον τραυματισμό 1.000. Παρά τις γενικότερες νίκες που είχε πετύχει το Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα οι συντηρητικοί Λευκοί αντεπιτέθηκαν, εξέλεξαν τον Ρόναλντ Ρεήγκαν κυβερνήτη της Καλιφόρνιας και αφαίρεσαν κατακτηθέντα δικαιώματα, με συνέπεια το Λος Άντζελες να βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση φυλετικού αναβρασμού, καθώς είναι και η πόλη με τη μεγαλύτερη Λατινοαμερικανική κοινότητα (κυρίως μεξικανικής προέλευσης). Τα επόμενα χρόνια μικρότερης κλίμακας ταραχές έγιναν στις πόλεις Newark (μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας New Jersey) και Detroit (η βιομηχανική πόλη της πολιτείας Michigan) το 1967. Η δολοφονία του αφροαμερικανού ηγέτη Martin Luther King Jr . το 1968 οδήγησε στην εξέγερση των Αφροαμερικανών στην πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ. Το 1980 έλαβε χώρα ακόμη μία εξέγερση αφροαμερικανών στη συνοικία Liberty City του Μαϊάμι με αφορμή την δολοφονία ενός αφροαμερικανού μοτοσυκλετιστή από πέντε λευκούς αστυνομικούς και την αθώωσή τους από το δικαστήριο. Οι ταραχές ξέσπασαν μέσα στη νύχτα. Ως το επόμενο πρωί συνελήφθησαν 850 άνθρωποι και 18 άνθρωποι (10 μαύροι και 8 λευκοί) έχασαν τη ζωή τους.
Κι ενώ σποραδικά γίνονται μικροταραχές τέτοιου τύπου, στις περιπτώσεις μεγάλων κρίσεων οι «κολασμένοι» τα «σπάνε» όταν νοιώθουν ότι το σύστημα τους έχει θάψει μια για πάντα στις «κοινωνικές χωματερές» του «καπιταλισμού της καταστροφής». Ακόμη και οι «θεομηνίες» από «φυσικές» μετατρέπονται σε «κοινωνικές» στο πλαίσιο του άγριου νεοφιλελευθερισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Νέας Ορλεάνης με την καταστροφή που επέφερε ο τυφώνας Κατρίνα και τις συγκρούσεις των φτωχών Αφροαμερικανών με την κυβέρνηση Μπους και την αστυνομία σχετικά με την επιστροφή τους στα σπίτια που έμεναν πριν από την καταστροφή. Πολύ πρόσφατα, στην πόλη Oakland ξέσπασαν ταραχές μετά την κηδεία του πολίτη Όσκαρ Γκραντ που δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό Johannes Mehserle. Έτσι, βλέπουμε ότι η κρατική αστυνομική καταστολή δεν μπορεί πάντα να συγκρατεί και να περιορίζει την εξέγερση των ανθρώπων που βιώνουν στο πετσί τους την κοινωνική αδικία, την πολιτική διαφθορά και ανικανότητα και την έλλειξη αξιόπιστου εναλλακτικού πολιτικού οράματος και προγράμματος συγκρότηση μιας νέας κοινωνίας με ελευθερία, δημοκρατία, αυτοδιαχείριση και αλληλεγγύη. «Το νερό εκεί που βράζει/ σαν το όριο ξεπεράσει/ το καπάκι θα πετάξει/ τόπε ο Μαρξ κι έγινε πράξη» έλεγε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ένα τραγούδι του Λουκιανού Κελαηδόνη.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Η Εξέγερση της Καλιφόρνιας
Εξέγερση στην πόλη Oakland της Καλιφόρνιας
Αστυνομικός σκότωσε πολίτη
Την περασμένη Τετάρτη στην πόλη Oakland (πρωτεύουσα της κομητείας Alameda) έγινε η κηδεία ενός νέου θύματος αστυνομικής βίας, του Όσκαρ Γκραντ που δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό Johannes Mehserle. Νωρίς το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο αστυνομικός αυτός παραιτήθηκε από το σώμα για μην υποχρεωθεί να καταθέσει. Λίγη ώρα αργότερα ξεκίνησε μια πορεία 1.000 πολιτών προς το αστυνομικό τμήμα Fruitvale. Εκεί επί δύο ώρες δεκάδες ομιλητές/τριες απευθύνθηκαν στη συγκέντρωση προτείνοντας τη συνέχιση των κινητοποιήσεων τις επόμενες εβδομάδες για τη δημιουργία ενός δυναμικού μαζικού κινήματος εναντίον της αστυνομικής βαρβαρότητας. Αργότερα η πορεία συνεχίστηκε προς το κέντρο της πόλης ενώ προστέθηκαν και άλλοι διαδηλωτές/τριες. Στην περιοχή Lake Merritt υπήρξε μικροσυμπλοκή με την αστυνομία, ανατράπηκε ένα περιπολικό και πυρπολήθηκε ένα όχημα καθαριότητας. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εμφανίστηκαν τα ΜΑΤ και έριξαν δακρυγόνα μέσα στο συγκεντρωμένο πλήθος κόσμου. Η διαμαρτυρία συνεχίστηκε όλη τη νύχτα καθώς δεκάδες διαδηλωτές/τριες έστησαν μπλόκο στη διασταύρωσης της 14ης Οδού και της Λεωφόρου Μπρόντγουει. Επενέβησαν ξανά τα ΜΑΤ διώχνοντάς τους στην 14η Οδό όπου οι διαδηλωτές/τριες έσπασαν τζάμια αυτοκινήτων και πυρπόλησαν ένα SUV (4X4), status symbol των απανταχού γιάπηδων. Κοινό σύνθημα στα χείλη όλων ήταν το «Είμαστε όλοι Όσκαρ Γκραντ». Λίγο πιο κάτω έσπασαν τα τζάμια καταστήματος της εταιρίας ταχυφαγείας McDonald’s.
Το επόμενο πρωί εμφανίστηκε ο δήμαρχος Ρον Ντέλαμς να επιθεωρήσει τις ζημιές και να μιλήσει με διαδηλωτές/τριες. Άκουσε διαμαρτυρίες γιατί ο δολοφόνος αστυνομικός ήταν επί μία εβδομάδα ελεύθερος χωρίς να έχει κληθεί ούτε για ανάκριση. Οι πάνω από 200 διαδηλωτές/τριες τον ακολούθησαν στο Δημαρχείο όπου τους είπε ότι πίστευε πως επρόκειτο περί δολοφονίας και ότι έχει διατάξει το Δήμο να ερευνήσει το θέμα της δολοφονίας. Οι συγκεντρωμένοι/ες τον διέκοπταν συνεχώς εκφράζοντας την οργή τους για την κωλυσιεργία της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης. Μόλις τελείωσε την ομιλία του γιουχαΐστηκε άγρια και οι συγκεντρωμένοι/ες έριξαν ομαδικά το σύνθημα «Γύρος Δεύτερος» και έτρεξαν προς την Λεωφόρο Σαν Πάμπλο, όπου έσπασαν προθήκες καταστημάτων. Γύρω στις 10 τα ΜΑΤ τους χτύπησαν και τους ράντισαν με χημικά στη γωνία των οδών Τζακσον και 17η. Διαλύθηκαν σε μικρότερες ομάδες και ανασυντάχτηκαν στη διασταύρωση της 15ης με την Μπρόντγουει έχοντας πιο πριν σπάσει κι άλλα τζάμια και έχοντας βάλει φωτιά σε κάδους απορριμμάτων και ένα αυτοκίνητο. Εκεί κάποιοι διαχωρίστηκαν και έφυγαν προς την Λεωφόρο Τέλεγκραφ στήνοντας οδοφράγματα και σπάζοντας παράθυρα προτού κυκλωθούν από τα ΜΑΤ έξω από το Θέατρο Παραμάουντ. Πολλοί/ές ξεκίνησαν καθιστική διαμαρτυρία και συνελήφθησαν. Συνολικά συνελήφθησαν 105 άτομα και ορισμένα κρατούνται ακόμα στη φυλακή της Σάντα Ρίτα και στην κομητειακή φυλακή Γκλεν Ντάιερ.
Αστυνομικός σκότωσε πολίτη
Την περασμένη Τετάρτη στην πόλη Oakland (πρωτεύουσα της κομητείας Alameda) έγινε η κηδεία ενός νέου θύματος αστυνομικής βίας, του Όσκαρ Γκραντ που δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό Johannes Mehserle. Νωρίς το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο αστυνομικός αυτός παραιτήθηκε από το σώμα για μην υποχρεωθεί να καταθέσει. Λίγη ώρα αργότερα ξεκίνησε μια πορεία 1.000 πολιτών προς το αστυνομικό τμήμα Fruitvale. Εκεί επί δύο ώρες δεκάδες ομιλητές/τριες απευθύνθηκαν στη συγκέντρωση προτείνοντας τη συνέχιση των κινητοποιήσεων τις επόμενες εβδομάδες για τη δημιουργία ενός δυναμικού μαζικού κινήματος εναντίον της αστυνομικής βαρβαρότητας. Αργότερα η πορεία συνεχίστηκε προς το κέντρο της πόλης ενώ προστέθηκαν και άλλοι διαδηλωτές/τριες. Στην περιοχή Lake Merritt υπήρξε μικροσυμπλοκή με την αστυνομία, ανατράπηκε ένα περιπολικό και πυρπολήθηκε ένα όχημα καθαριότητας. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εμφανίστηκαν τα ΜΑΤ και έριξαν δακρυγόνα μέσα στο συγκεντρωμένο πλήθος κόσμου. Η διαμαρτυρία συνεχίστηκε όλη τη νύχτα καθώς δεκάδες διαδηλωτές/τριες έστησαν μπλόκο στη διασταύρωσης της 14ης Οδού και της Λεωφόρου Μπρόντγουει. Επενέβησαν ξανά τα ΜΑΤ διώχνοντάς τους στην 14η Οδό όπου οι διαδηλωτές/τριες έσπασαν τζάμια αυτοκινήτων και πυρπόλησαν ένα SUV (4X4), status symbol των απανταχού γιάπηδων. Κοινό σύνθημα στα χείλη όλων ήταν το «Είμαστε όλοι Όσκαρ Γκραντ». Λίγο πιο κάτω έσπασαν τα τζάμια καταστήματος της εταιρίας ταχυφαγείας McDonald’s.
Το επόμενο πρωί εμφανίστηκε ο δήμαρχος Ρον Ντέλαμς να επιθεωρήσει τις ζημιές και να μιλήσει με διαδηλωτές/τριες. Άκουσε διαμαρτυρίες γιατί ο δολοφόνος αστυνομικός ήταν επί μία εβδομάδα ελεύθερος χωρίς να έχει κληθεί ούτε για ανάκριση. Οι πάνω από 200 διαδηλωτές/τριες τον ακολούθησαν στο Δημαρχείο όπου τους είπε ότι πίστευε πως επρόκειτο περί δολοφονίας και ότι έχει διατάξει το Δήμο να ερευνήσει το θέμα της δολοφονίας. Οι συγκεντρωμένοι/ες τον διέκοπταν συνεχώς εκφράζοντας την οργή τους για την κωλυσιεργία της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης. Μόλις τελείωσε την ομιλία του γιουχαΐστηκε άγρια και οι συγκεντρωμένοι/ες έριξαν ομαδικά το σύνθημα «Γύρος Δεύτερος» και έτρεξαν προς την Λεωφόρο Σαν Πάμπλο, όπου έσπασαν προθήκες καταστημάτων. Γύρω στις 10 τα ΜΑΤ τους χτύπησαν και τους ράντισαν με χημικά στη γωνία των οδών Τζακσον και 17η. Διαλύθηκαν σε μικρότερες ομάδες και ανασυντάχτηκαν στη διασταύρωση της 15ης με την Μπρόντγουει έχοντας πιο πριν σπάσει κι άλλα τζάμια και έχοντας βάλει φωτιά σε κάδους απορριμμάτων και ένα αυτοκίνητο. Εκεί κάποιοι διαχωρίστηκαν και έφυγαν προς την Λεωφόρο Τέλεγκραφ στήνοντας οδοφράγματα και σπάζοντας παράθυρα προτού κυκλωθούν από τα ΜΑΤ έξω από το Θέατρο Παραμάουντ. Πολλοί/ές ξεκίνησαν καθιστική διαμαρτυρία και συνελήφθησαν. Συνολικά συνελήφθησαν 105 άτομα και ορισμένα κρατούνται ακόμα στη φυλακή της Σάντα Ρίτα και στην κομητειακή φυλακή Γκλεν Ντάιερ.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ 21η χειμερινή περίοδος 2008 – 2009
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
21η χειμερινή περίοδος 2008 – 2009
Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ στις 8:00 μ.μ.
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
O ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (1909 – 1990) – 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 18/1/2009
ΡΙΖΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (RACINES: YANNIS RITSOS)
του Ροβήρου Μανθούλη (ΓΑΛΛΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ/ΕΛΒΕΤΙΑ/ΒΕΛΓΙΟ, 1985, 52΄)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ – ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
της Ηρώς Σγουράκη (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 20΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Σόνια Ιλίνσκαγια (ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) και Αγγελική Κώττη (δημοσιογράφο).
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 25/1/2009
Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ
της Μαρίας Λεωνίδα (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 52΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Μαρία Λεωνίδα (σκηνοθέτιδα της ταινίας), Ηρώ Βρετζάκη (συμμετέχουσα στην ταινία) και Λίτσα Γερμανού (συμμετέχουσα στην ταινία, ανεξάρτητη μαία, καθηγήτρια στο ΤΕΙ Μαιευτικής).
ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΑΝΟ ΚΟΝΤΕΛΛΗ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 1/2/2009
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ
του Βασίλη Γεωργιάδη (Σενάριο: Πάνος Κοντέλης, ΕΛΛΑΔΑ, 1968, 95΄)
Ομιλητές: Αλέξανδρος Κακαβάς (σεναριογράφος), Γιάννης Βόγλης (πρωταγωνιστής της ταινίας) και Πάνος Βαλαβάνης (αναπληρωτής καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών).
Προβολή αποσπασμάτων από ταινίες στις οποίες έγραψε το σενάριο ο Πάνος Κοντέλης και έκθεση βιβλίων του.
Σε συνεργασία με το Σύλλογο Μεσοτοπιτών Λέσβου «Η Αναγέννηση».
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
· ΣΑΒΒΑΤΟ 7/2/2009
· ΚΥΡΙΑΚΗ 8/2/2009
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ 31ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ (2008, 6 + 7 ταινίες, 106΄ + 123΄)
Σε συνεργασία με την Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ – ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΚΑΜΠΟ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 15/2/2009
ΣΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
του Θανάση Παπακώστα (ΕΛΛΑΔΑ, 2007, 95΄)
ΠΕΛΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗΣ (1907 – 1981) – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΑΣΚΑΛΟ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟΧΑΣΤΗ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 22/2/2009
ΠΕΛΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗΣ
του Δώρας Μασκλαβάνου (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 50΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Δώρα Μασκλαβάνου (σκηνοθέτιδα της ταινίας), Θόδωρο Αντωνίου (συνθέτη, Πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών), Έφη Ροδίτη (ηθοποιό), Γιάννη Βόγλη (ηθοποιό), Ματίνα Μόσχοβη (ηθοποιό, ποιήτρια) και Βαρβάρα Γεωργοπούλου (θεατρολόγο).
ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 8/3/2009
ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΚΗΝΩΝ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ, ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΦΙΛΜ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΩΝ ΒΙΝΤΕΟ
Ομιλητές: Γιώργος Κοντογιάννης (δημοσιογράφος, εκδότης του περιοδικού Λαϊκό Τραγούδι), Κώστας Φέρρης (σκηνοθέτης), Δημήτρης Υφαντής (κοινωνιολόγος) και Νίκος Μητρογιαννόπουλος (σκηνοθέτης).
Σε συνεργασία με το περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι.
ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ 3D ANIMATION ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 15/3/2009
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ 3D ANIMATION ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
(16 ταινίες της τελευταίας δεκαετίας, 108΄)
Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ (10/6/1944) ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΣΦΟΥΝΤΟΥΡΗ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 22/3/2009
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ
(EIN LIED FÜR ARGYRIS)
του Στέφαν Χάουπτ (ΕΛΒΕΤΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 105΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Αργύρη Σφουντούρη και άλλους επιζήσαντες της σφαγής του Διστόμου.
ΟΙ ΓΥΝΑΙKΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ 1941-1944
· ΚΥΡΙΑΚΗ 29/3/2009
ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ
της Αλίντας Δημητρίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 104΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Αλίντα Δημητρίου (σκηνοθέτιδα της ταινίας), Στράτο Κερσανίδη (κριτικό κινηματογράφου) και γυναίκες της Aντίστασης.
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2009
· ΣΑΒΒΑΤΟ 4/4/2009
· ΚΥΡΙΑΚΗ 5/4/2009
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2008
Θα ακολουθήσει απονομή τριών βραβείων (καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και σεναρίου από το ΙΕΚ ΑΚΜΗ) και έντεκα τιμητικών διακρίσεων (διεύθυνσης φωτογραφίας, μοντάζ, ηχοληψίας, μουσικής, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας, μακιγιάζ, Α΄ γυναικείου ρόλου, Β΄ γυναικείου ρόλου, Α΄ ανδρικού ρόλου και Β΄ ανδρικού ρόλου) από το ΙΕΚ ΑΚΜΗ.
Σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και το ΙΕΚ ΑΚΜΗ.
Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ συμπληρώνει φέτος 21 χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Η δραστηριότητά της όλο αυτό το διάστημα υπήρξε πλούσια και πολύπλευρη:
· Προβολές ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους από τον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο.
· Ειδικές προβολές – εκδηλώσεις
· Σεμινάρια, μαθήματα, συζητήσεις, εκθέσεις.
· Εκδόσεις, δημοσιεύσεις (Περιοδικό ΠΡΟΣΕΧΩΣ, ειδικά φυλλάδια, προγράμματα, κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες).
Οι προβολές της Λέσχης με το τέλος της χειμερινής περιόδου 2008-2009 θα φτάσουν τις 1253 (638 ταινίες μεγάλου μήκους και 615 μικρού). Οι ταινίες προέρχονται από 46 χώρες και καλύπτουν το διάστημα από το 1894 έως σήμερα.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
21 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
21η χειμερινή περίοδος 2008 – 2009
Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ στις 8:00 μ.μ.
στην Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΞΑΓΩΓΩΝ
(Μαρίνου Αντύπα 86, Ηλιούπολη, τηλ. 210-9941199 και 210-9914732,
ιστοσελίδα: www.klh.gr, e-mail: klh_club@yahoo.gr).
O ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (1909 – 1990) – 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 18/1/2009
ΡΙΖΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (RACINES: YANNIS RITSOS)
του Ροβήρου Μανθούλη (ΓΑΛΛΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ/ΕΛΒΕΤΙΑ/ΒΕΛΓΙΟ, 1985, 52΄)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ – ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
της Ηρώς Σγουράκη (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 20΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Σόνια Ιλίνσκαγια (ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) και Αγγελική Κώττη (δημοσιογράφο).
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 25/1/2009
Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ
της Μαρίας Λεωνίδα (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 52΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Μαρία Λεωνίδα (σκηνοθέτιδα της ταινίας), Ηρώ Βρετζάκη (συμμετέχουσα στην ταινία) και Λίτσα Γερμανού (συμμετέχουσα στην ταινία, ανεξάρτητη μαία, καθηγήτρια στο ΤΕΙ Μαιευτικής).
ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΑΝΟ ΚΟΝΤΕΛΛΗ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 1/2/2009
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ
του Βασίλη Γεωργιάδη (Σενάριο: Πάνος Κοντέλης, ΕΛΛΑΔΑ, 1968, 95΄)
Ομιλητές: Αλέξανδρος Κακαβάς (σεναριογράφος), Γιάννης Βόγλης (πρωταγωνιστής της ταινίας) και Πάνος Βαλαβάνης (αναπληρωτής καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών).
Προβολή αποσπασμάτων από ταινίες στις οποίες έγραψε το σενάριο ο Πάνος Κοντέλης και έκθεση βιβλίων του.
Σε συνεργασία με το Σύλλογο Μεσοτοπιτών Λέσβου «Η Αναγέννηση».
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
· ΣΑΒΒΑΤΟ 7/2/2009
· ΚΥΡΙΑΚΗ 8/2/2009
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ 31ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ (2008, 6 + 7 ταινίες, 106΄ + 123΄)
Σε συνεργασία με την Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ – ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΚΑΜΠΟ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 15/2/2009
ΣΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
του Θανάση Παπακώστα (ΕΛΛΑΔΑ, 2007, 95΄)
ΠΕΛΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗΣ (1907 – 1981) – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΑΣΚΑΛΟ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟΧΑΣΤΗ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 22/2/2009
ΠΕΛΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗΣ
του Δώρας Μασκλαβάνου (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 50΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Δώρα Μασκλαβάνου (σκηνοθέτιδα της ταινίας), Θόδωρο Αντωνίου (συνθέτη, Πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών), Έφη Ροδίτη (ηθοποιό), Γιάννη Βόγλη (ηθοποιό), Ματίνα Μόσχοβη (ηθοποιό, ποιήτρια) και Βαρβάρα Γεωργοπούλου (θεατρολόγο).
ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 8/3/2009
ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΚΗΝΩΝ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ, ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΦΙΛΜ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΩΝ ΒΙΝΤΕΟ
Ομιλητές: Γιώργος Κοντογιάννης (δημοσιογράφος, εκδότης του περιοδικού Λαϊκό Τραγούδι), Κώστας Φέρρης (σκηνοθέτης), Δημήτρης Υφαντής (κοινωνιολόγος) και Νίκος Μητρογιαννόπουλος (σκηνοθέτης).
Σε συνεργασία με το περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι.
ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ 3D ANIMATION ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 15/3/2009
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ 3D ANIMATION ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
(16 ταινίες της τελευταίας δεκαετίας, 108΄)
Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ (10/6/1944) ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΣΦΟΥΝΤΟΥΡΗ
· ΚΥΡΙΑΚΗ 22/3/2009
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ
(EIN LIED FÜR ARGYRIS)
του Στέφαν Χάουπτ (ΕΛΒΕΤΙΑ/ΕΛΛΑΔΑ, 2006, 105΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Αργύρη Σφουντούρη και άλλους επιζήσαντες της σφαγής του Διστόμου.
ΟΙ ΓΥΝΑΙKΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ 1941-1944
· ΚΥΡΙΑΚΗ 29/3/2009
ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ
της Αλίντας Δημητρίου (ΕΛΛΑΔΑ, 2008, 104΄)
Θα ακολουθήσει συζήτηση με εισηγητές τους Αλίντα Δημητρίου (σκηνοθέτιδα της ταινίας), Στράτο Κερσανίδη (κριτικό κινηματογράφου) και γυναίκες της Aντίστασης.
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2009
· ΣΑΒΒΑΤΟ 4/4/2009
· ΚΥΡΙΑΚΗ 5/4/2009
ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 2008
Θα ακολουθήσει απονομή τριών βραβείων (καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και σεναρίου από το ΙΕΚ ΑΚΜΗ) και έντεκα τιμητικών διακρίσεων (διεύθυνσης φωτογραφίας, μοντάζ, ηχοληψίας, μουσικής, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας, μακιγιάζ, Α΄ γυναικείου ρόλου, Β΄ γυναικείου ρόλου, Α΄ ανδρικού ρόλου και Β΄ ανδρικού ρόλου) από το ΙΕΚ ΑΚΜΗ.
Σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Βαγγέλης Κοτρώνης» και το ΙΕΚ ΑΚΜΗ.
Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ συμπληρώνει φέτος 21 χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Η δραστηριότητά της όλο αυτό το διάστημα υπήρξε πλούσια και πολύπλευρη:
· Προβολές ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους από τον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο.
· Ειδικές προβολές – εκδηλώσεις
· Σεμινάρια, μαθήματα, συζητήσεις, εκθέσεις.
· Εκδόσεις, δημοσιεύσεις (Περιοδικό ΠΡΟΣΕΧΩΣ, ειδικά φυλλάδια, προγράμματα, κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες).
Οι προβολές της Λέσχης με το τέλος της χειμερινής περιόδου 2008-2009 θα φτάσουν τις 1253 (638 ταινίες μεγάλου μήκους και 615 μικρού). Οι ταινίες προέρχονται από 46 χώρες και καλύπτουν το διάστημα από το 1894 έως σήμερα.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
21 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ
Wednesday, January 07, 2009
Οι ρωγμές του Επικούρειου κόσμου
Το κάθε τι σ' αυτό τον κόσμο αποτελεί μια αδιάκοπη και ευμετάβλητη ροή. Εάν θέλουμε να το αποδώσουμε με μια εικόνα θα πρέπει να πάμε πίσω στον Ηράκλειτο ή στον Επίκουρο. Εν τούτοις, εάν θέλουμε μια πιο πρόσφατη εικόνα, μπορούμε να ακολουθήσουμε τον Ντελέζ ώστε να αποφύγουμε την Καρτεσιανή ιεραρχική αναπαράσταση του κόσμου ως δέντρου και να τον φανταστούμε, αντίθετα, ως ρίζωμα: δηλαδή, ως οριζόντια ρίζα. Κι όμως, ακόμη προτιμώ την Μαρξιανή εικόνα: "οι θεοί υπάρχουν στα διάκενα του κόσμου του Επίκουρου. Με τον ίδιο τρόπο που οι εμπορευματικές σχέσεις ήδη υφίστανται στα Διάκενα του δουλοκτητικού κόσμου".
Louis Althusser, συνέντευξη στην Fernanda Navarro, στο βιβλίο της Filosofia y Marxismo (Μεξικό εκδ. Siglo XXI και Γαλλία εκδ. Gallimard).
Louis Althusser, συνέντευξη στην Fernanda Navarro, στο βιβλίο της Filosofia y Marxismo (Μεξικό εκδ. Siglo XXI και Γαλλία εκδ. Gallimard).
Προγράμματα νέων υπουργών
ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ
Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Στυλιανίδης
Βόλτα στην Ελλάδα
Λάμπο Έλσα
Μουσική/Στίχοι: Τσιτσάνης Βασίλης
Πόσο ήθελα, ρε φίλε
να 'χα φουλ το πορτοφόλι
και μια κούρσα να βολτάρω
μέσα στην Ελλάδα όλη
Βόλο, Λάρισα, Καρδίτσα
να γλεντήσω μια βραδιά
και να καταλήξω σούρας
στα στενά του Σακαφλιά
Στη Θεσσαλονίκη έχω
μια παλιά μου φιλενάδα
με τους φίλους μου θα πάω
να της κάνω μια καντάδα
Πάτρα, Τρίπολη και Σπάρτη
μια βδομάδα θα τα πιω
κι από 'κει στην Καλαμάτα
σ' ένα κόλπο μου παλιό
Κι όταν κουραστώ, ρε φίλε
στην Αθήνα θα γυρίσω
στον Πειραία και στα πέριξ
στα μπουζούκια θα γλεντήσω
Φάληρο και Βουλιαγμένη
φέρε μπίρα και μεζέ
το κορίτσι μου στο πλάι
και η κούρσα αγκαζέ
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ κ. ΣΑΜΑΡΑΣ
Ουγκέτσου Μονογκατάρι
Μουσική/Στίχοι: Πανούσης Τζίμης
Στο σαλόνι σου με κάλεσες να 'ρθω, Πηνελόπη
Για να δούμε το καινούριο σου ντιμπλό
Πάνω στο σιρόπι
Μου 'δωσες πρώτα να το πιω
Μετά το θρυμματίσαμε
Και με τα κουταλάκια του γλυκού
Κάναμε μπουρμπουλήθρες
Δεν ήταν βράδυ, ούτε πρωί
Ήταν μεσημέρι, ήταν απόγευμα
Και τα φιστίκια τρέχουνε
Και τα φιστικιά να τα πάνε
Στο σαλόνι σου με κάλεσες να 'ρθω, Πηνελόπη
Για να δούμε το καινούριο σου ντιμπλό
Πάνω στο σιρόπι
Μου 'φτιαξες πρώτα ένα καφέ
Μετά το κουβεντιάσαμε
Και με κιθάρες του γλυκού νερού
παίζαμε λα, ντο και ρε μινόρε
Δεν ήταν βράδυ, ούτε πρωί...
Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Στυλιανίδης
Βόλτα στην Ελλάδα
Λάμπο Έλσα
Μουσική/Στίχοι: Τσιτσάνης Βασίλης
Πόσο ήθελα, ρε φίλε
να 'χα φουλ το πορτοφόλι
και μια κούρσα να βολτάρω
μέσα στην Ελλάδα όλη
Βόλο, Λάρισα, Καρδίτσα
να γλεντήσω μια βραδιά
και να καταλήξω σούρας
στα στενά του Σακαφλιά
Στη Θεσσαλονίκη έχω
μια παλιά μου φιλενάδα
με τους φίλους μου θα πάω
να της κάνω μια καντάδα
Πάτρα, Τρίπολη και Σπάρτη
μια βδομάδα θα τα πιω
κι από 'κει στην Καλαμάτα
σ' ένα κόλπο μου παλιό
Κι όταν κουραστώ, ρε φίλε
στην Αθήνα θα γυρίσω
στον Πειραία και στα πέριξ
στα μπουζούκια θα γλεντήσω
Φάληρο και Βουλιαγμένη
φέρε μπίρα και μεζέ
το κορίτσι μου στο πλάι
και η κούρσα αγκαζέ
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ κ. ΣΑΜΑΡΑΣ
Ουγκέτσου Μονογκατάρι
Μουσική/Στίχοι: Πανούσης Τζίμης
Στο σαλόνι σου με κάλεσες να 'ρθω, Πηνελόπη
Για να δούμε το καινούριο σου ντιμπλό
Πάνω στο σιρόπι
Μου 'δωσες πρώτα να το πιω
Μετά το θρυμματίσαμε
Και με τα κουταλάκια του γλυκού
Κάναμε μπουρμπουλήθρες
Δεν ήταν βράδυ, ούτε πρωί
Ήταν μεσημέρι, ήταν απόγευμα
Και τα φιστίκια τρέχουνε
Και τα φιστικιά να τα πάνε
Στο σαλόνι σου με κάλεσες να 'ρθω, Πηνελόπη
Για να δούμε το καινούριο σου ντιμπλό
Πάνω στο σιρόπι
Μου 'φτιαξες πρώτα ένα καφέ
Μετά το κουβεντιάσαμε
Και με κιθάρες του γλυκού νερού
παίζαμε λα, ντο και ρε μινόρε
Δεν ήταν βράδυ, ούτε πρωί...
Tuesday, January 06, 2009
Νεκρός 24/χρονος Μπαγκλαντεσιανός στο Τμήμα Αλλοδαπών της Π.Ράλλη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ την ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΓΕΝΑΡΗ, 11 π.μ., στην ΕΣΗΕΑ,
(Ακαδημίας 20, 1ος όροφος)
Νεκρός 24/χρονος Μπαγκλαντεσιανός στο Τμήμα Αλλοδαπών της Π.Ράλλη
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΚΑΙ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ.
Στη Συνέντευξη Τύπου θα ανακοινωθεί η διοργάνωση Αντιρατσιστικού Συλλαλητηρίου δεκάδων φορέων την Κυριακή 11 Γενάρη, στις 2 μ.μ. στην Ομόνοια
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 3 Ιανουαρίου 2009, σκοτώθηκε ο Χουσεΐν Ζαχιντούλ 24 χρονών από το Μπαγκλαντές κοντά στο τμήμα Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Την ίδια ώρα καταγγέλλεται ξυλοδαρμός και καταδίωξη εκατοντάδων προσφύγων από την αστυνομία έξω από το τμήμα. Ο Χουσεΐν, που είχε πάει στο τμήμα Αλλοδαπών όπως και χιλιάδες άλλοι για να πάρει το πολυπόθητο χαρτάκι προτεραιότητας για αίτηση ασύλου, έπεσε στο ίδιο ακριβώς χαντάκι όπου είχε χάσει τη ζωή του στις 27/10/2008 ο Πακιστανός Μοχάμεντ Ασράφ έπειτα από επίθεση της αστυνομίας και καταδίωξη των συγκεντρωμένων. Τον Οκτώβριο η αστυνομία είχε ανακοινώσει ότι πράγματι έγιναν «μικρο-επεισόδια» αλλά ο Πακιστανός γλίστρησε κι έπεσε στο ρέμα όπου είχε πάει για να ικανοποιήσει φυσική του ανάγκη και ουδεμία σχέση με το θάνατο είχε η ΕΛ.ΑΣ. Τώρα ισχυρίζεται ότι το πτώμα του άτυχου Μπαγκλαντεσιανού βρέθηκε στο ρέμα στις 6.30 το πρωί του Σαββάτου και εκείνη την ώρα κανένας αστυνομικός δεν βρίσκονταν στο συγκεκριμένο σημείο, ενώ δεν κάνει λόγο για το παραμικρό επεισόδιο.
Οι θάνατοι δεν είναι τυχαίοι. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν έχουν αυτοκτονικές τάσεις. Ανάμεσα στα δύο τραγικά περιστατικά, έχουν καταγγελθεί άλλα δύο σοβαρά περιστατικά τραυματισμών αιτούντων άσυλο: του Αχμέτ Ατζάζ από το Πακιστάν που έσπασε το χέρι του στην ουρά στις 28/11/2008 κατά τη διάρκεια ξυλοδαρμού από αστυνομικούς και του Πακιστανού Μαζεχάρ Ικμπάλ που νοσηλεύεται σε κωματώδη κατάσταση στην Εντατική Μονάδα του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, μετά από πτώση στο ίδιο «δολοφονικό ρέμα».
Η διαδικασία υποβολής ασύλου, με αποκλειστική ευθύνη του Υπουργείου Εσωτερικών και της ΕΛ.ΑΣ, έχει μετατραπεί σε απάνθρωπη διαδικασία, όργιο ρατσιστικής βίας και εξευτελισμών των αιτούντων άσυλο. Οι πρόσφυγες είναι αναγκασμένοι να περιμένουν κάθε εβδομάδα σε ουρές χιλιάδων στην πίσω είσοδο του Τμήματος Αλλοδαπών, από την Παρασκευή το πρωί μέχρι το Σάββατο στις 7 π.μ. που το «Αλλοδαπών» μοιράζει μόνο 300 μαγικά χαρτάκια προτεραιότητας για ραντεβού κάθε εβδομάδα. Η «Πέτρου Ράλλη» είναι το μοναδικό σημείο στην Αθήνα όπου μπορεί κανείς να καταθέσει αίτηση για πολιτικό άσυλο, ενώ άλλη γενικευμένη διαδικασία απόκτησης νομιμοποιητικών εγγράφων για άδεια διαμονής στη χώρα δεν υπάρχει. Έτσι μοιραία συνωστίζονται και ξημεροβραδιάζονται χιλιάδες άνθρωποι για να μη χάσουν τη σειρά τους και να καταθέσουν αίτημα για άσυλο. Σ’ αυτές τις συνθήκες η αστυνομία χρησιμοποιεί συστηματικά βία χτυπώντας αδιακρίτως για να απωθήσει το πλήθος με κλομπ και κυνηγάει τον κόσμο, δημιουργώντας συνθήκες πανικού. Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν θεωρούμε τους θανάτους τυχαίους αλλά αποτελέσματα της ρατσιστικής και απάνθρωπης μεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της συστηματικής και βάρβαρης βίας της ΕΛ.ΑΣ. Μετά από τόσα και τόσα δεν μπήκαν καν στον κόπο να πάρουν το οποιοδήποτε μέτρο αποσυμφόρησης και εξανθρωπισμού της κατάστασης, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. εξακολουθεί να ακολουθεί την ίδια βάρβαρη πρακτική.
Ως εδώ! Να μη θρηνήσουμε άλλους νεκρούς. Απαιτούμε:
• Να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι για τους θανάτους και τους τραυματισμούς
• Ανοιχτή πρόσβαση στη διαδικασία αίτησης ασύλου. Νέους χώρους υποβολής αιτημάτων ασύλου σε πανελλαδική κλίμακα
• Να φύγει η αρμοδιότητα παραλαβής κι εξέτασης αιτημάτων ασύλου από την Αστυνομία
• Άσυλο και στέγη σε όλους τους πρόσφυγες, να κλείσουν τα κέντρα κράτησης μετανστών
• Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα στους μετανάστες, ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά τους
• Να μην εφαρμοστεί το ρατσιστικό «Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου» της Ε.Ε. και η ντρικεκτιβα για την «επιστροφή προσώπων».
Καλούμε τα Συνδικάτα, τους Φοιτητικούς Συλλόγους, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις να καλέσουν και να συμμετάσχουν στη διοργάνωση του αντιρατσιστικού συλλαλητηρίου της 11ης Γενάρη
Μέχρι στιγμής συνυπογράφουν το κάλεσμα:
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Ένωση Φιλιπινέζων Μεταναστών KASAPI, Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Στέκι Αλβανών Μεταναστών, Σύλλογος Μαροκινής Κοινότητας στην Ελλάδα, Σύλλογος Σουδανών Προσφύγων, Υπερπόντια Πακιστανική Συμμαχία, Ινδική Κοινότητα, Κέντρο Αγωνιστικής και Πολιτιστικής Αλληλεγγύης των λαών Τουρκίας – Κουρδιστάν, Ελληνοπακιστανικός Σύλλογος Ελλάδας, Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ, Κίνηση «ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ», Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (YRE), Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών
Στη Συνέντευξη τύπου θα μιλήσουν μεταξύ άλλων: Μοχάμεντ Γκολάμ Μάολα, πρόεδρος της Κοινότητας Μπανγκλαντεσιανών στην Ελλάδα, Γιάννα Κούρτοβικ - Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Θανάσης Κούρκουλας – κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», και εκπρόσωποι μεταναστευτικών αντιρατσιστικών οργανώσεων και συνδικαλιστικών φορέων.
(Ακαδημίας 20, 1ος όροφος)
Νεκρός 24/χρονος Μπαγκλαντεσιανός στο Τμήμα Αλλοδαπών της Π.Ράλλη
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΚΑΙ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ.
Στη Συνέντευξη Τύπου θα ανακοινωθεί η διοργάνωση Αντιρατσιστικού Συλλαλητηρίου δεκάδων φορέων την Κυριακή 11 Γενάρη, στις 2 μ.μ. στην Ομόνοια
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 3 Ιανουαρίου 2009, σκοτώθηκε ο Χουσεΐν Ζαχιντούλ 24 χρονών από το Μπαγκλαντές κοντά στο τμήμα Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Την ίδια ώρα καταγγέλλεται ξυλοδαρμός και καταδίωξη εκατοντάδων προσφύγων από την αστυνομία έξω από το τμήμα. Ο Χουσεΐν, που είχε πάει στο τμήμα Αλλοδαπών όπως και χιλιάδες άλλοι για να πάρει το πολυπόθητο χαρτάκι προτεραιότητας για αίτηση ασύλου, έπεσε στο ίδιο ακριβώς χαντάκι όπου είχε χάσει τη ζωή του στις 27/10/2008 ο Πακιστανός Μοχάμεντ Ασράφ έπειτα από επίθεση της αστυνομίας και καταδίωξη των συγκεντρωμένων. Τον Οκτώβριο η αστυνομία είχε ανακοινώσει ότι πράγματι έγιναν «μικρο-επεισόδια» αλλά ο Πακιστανός γλίστρησε κι έπεσε στο ρέμα όπου είχε πάει για να ικανοποιήσει φυσική του ανάγκη και ουδεμία σχέση με το θάνατο είχε η ΕΛ.ΑΣ. Τώρα ισχυρίζεται ότι το πτώμα του άτυχου Μπαγκλαντεσιανού βρέθηκε στο ρέμα στις 6.30 το πρωί του Σαββάτου και εκείνη την ώρα κανένας αστυνομικός δεν βρίσκονταν στο συγκεκριμένο σημείο, ενώ δεν κάνει λόγο για το παραμικρό επεισόδιο.
Οι θάνατοι δεν είναι τυχαίοι. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν έχουν αυτοκτονικές τάσεις. Ανάμεσα στα δύο τραγικά περιστατικά, έχουν καταγγελθεί άλλα δύο σοβαρά περιστατικά τραυματισμών αιτούντων άσυλο: του Αχμέτ Ατζάζ από το Πακιστάν που έσπασε το χέρι του στην ουρά στις 28/11/2008 κατά τη διάρκεια ξυλοδαρμού από αστυνομικούς και του Πακιστανού Μαζεχάρ Ικμπάλ που νοσηλεύεται σε κωματώδη κατάσταση στην Εντατική Μονάδα του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, μετά από πτώση στο ίδιο «δολοφονικό ρέμα».
Η διαδικασία υποβολής ασύλου, με αποκλειστική ευθύνη του Υπουργείου Εσωτερικών και της ΕΛ.ΑΣ, έχει μετατραπεί σε απάνθρωπη διαδικασία, όργιο ρατσιστικής βίας και εξευτελισμών των αιτούντων άσυλο. Οι πρόσφυγες είναι αναγκασμένοι να περιμένουν κάθε εβδομάδα σε ουρές χιλιάδων στην πίσω είσοδο του Τμήματος Αλλοδαπών, από την Παρασκευή το πρωί μέχρι το Σάββατο στις 7 π.μ. που το «Αλλοδαπών» μοιράζει μόνο 300 μαγικά χαρτάκια προτεραιότητας για ραντεβού κάθε εβδομάδα. Η «Πέτρου Ράλλη» είναι το μοναδικό σημείο στην Αθήνα όπου μπορεί κανείς να καταθέσει αίτηση για πολιτικό άσυλο, ενώ άλλη γενικευμένη διαδικασία απόκτησης νομιμοποιητικών εγγράφων για άδεια διαμονής στη χώρα δεν υπάρχει. Έτσι μοιραία συνωστίζονται και ξημεροβραδιάζονται χιλιάδες άνθρωποι για να μη χάσουν τη σειρά τους και να καταθέσουν αίτημα για άσυλο. Σ’ αυτές τις συνθήκες η αστυνομία χρησιμοποιεί συστηματικά βία χτυπώντας αδιακρίτως για να απωθήσει το πλήθος με κλομπ και κυνηγάει τον κόσμο, δημιουργώντας συνθήκες πανικού. Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν θεωρούμε τους θανάτους τυχαίους αλλά αποτελέσματα της ρατσιστικής και απάνθρωπης μεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της συστηματικής και βάρβαρης βίας της ΕΛ.ΑΣ. Μετά από τόσα και τόσα δεν μπήκαν καν στον κόπο να πάρουν το οποιοδήποτε μέτρο αποσυμφόρησης και εξανθρωπισμού της κατάστασης, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. εξακολουθεί να ακολουθεί την ίδια βάρβαρη πρακτική.
Ως εδώ! Να μη θρηνήσουμε άλλους νεκρούς. Απαιτούμε:
• Να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι για τους θανάτους και τους τραυματισμούς
• Ανοιχτή πρόσβαση στη διαδικασία αίτησης ασύλου. Νέους χώρους υποβολής αιτημάτων ασύλου σε πανελλαδική κλίμακα
• Να φύγει η αρμοδιότητα παραλαβής κι εξέτασης αιτημάτων ασύλου από την Αστυνομία
• Άσυλο και στέγη σε όλους τους πρόσφυγες, να κλείσουν τα κέντρα κράτησης μετανστών
• Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα στους μετανάστες, ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά τους
• Να μην εφαρμοστεί το ρατσιστικό «Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου» της Ε.Ε. και η ντρικεκτιβα για την «επιστροφή προσώπων».
Καλούμε τα Συνδικάτα, τους Φοιτητικούς Συλλόγους, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις να καλέσουν και να συμμετάσχουν στη διοργάνωση του αντιρατσιστικού συλλαλητηρίου της 11ης Γενάρη
Μέχρι στιγμής συνυπογράφουν το κάλεσμα:
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Ένωση Φιλιπινέζων Μεταναστών KASAPI, Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Στέκι Αλβανών Μεταναστών, Σύλλογος Μαροκινής Κοινότητας στην Ελλάδα, Σύλλογος Σουδανών Προσφύγων, Υπερπόντια Πακιστανική Συμμαχία, Ινδική Κοινότητα, Κέντρο Αγωνιστικής και Πολιτιστικής Αλληλεγγύης των λαών Τουρκίας – Κουρδιστάν, Ελληνοπακιστανικός Σύλλογος Ελλάδας, Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ, Κίνηση «ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ», Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (YRE), Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών
Στη Συνέντευξη τύπου θα μιλήσουν μεταξύ άλλων: Μοχάμεντ Γκολάμ Μάολα, πρόεδρος της Κοινότητας Μπανγκλαντεσιανών στην Ελλάδα, Γιάννα Κούρτοβικ - Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Θανάσης Κούρκουλας – κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», και εκπρόσωποι μεταναστευτικών αντιρατσιστικών οργανώσεων και συνδικαλιστικών φορέων.
Monday, January 05, 2009
Σκόρπια πλάνα και αμοντάριστη οργή σε χρόνο παρόντα, παρελθόντα και μέλλοντα
Ο Καραμανλής έτρεξε στου Διαμαντή
Ο Καραμανλής δεν έτρεξε στην Κωνσταντίνα κι ο Αλέξης του έπεφτε μικρός
Ο Γιώργος “kept walking” προς την Κωνσταντίνα όταν ο κόσμος όλος το είχε μάθει πια
Ο Γιώργος έχει υπαρχηγό στη Σοσιαλιστική Διεθνή το χασάπη της Γάζας
Ο Χρυσοχοΐδης θα είναι υπουργός στην κυβέρνηση της Χρυσής Αυγής
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης θα φέρει τους Μπητλς στην Ελλάδα για συναυλία
Η Αλέκα θα μεσολαβήσει στην επόμενη σύρραξη χουλιγκάνων ΠΑΟ-ΟΣΦΠ από το γήπεδο της…ΑΕΚ
Όταν δεχτεί το σωστό τηλεφώνημα η Λιάνα θα χορέψει «ταγκό με τον Κορκονέα» με συνοδεία 26 αγριεμένων σκύλων
Στην Πτολεμαΐδα θα συνεχίσουν να ψάχνουν το νέο ροζ σπίτι
Ο Μπαράκ Ομπάμα θα συναντήσει τον Μπέργκμαν για μια παρτίδα σκάκι
Ο Τζωρτζ Ντάμπλγιου Μπους θα φύγει σαν βρεγμένος παπουτσωμένος γάτος μια νύχτα χωρίς φεγγάρι
ΑΛΛΑ
Οι νύχτες είναι ακόμα παγερές στο Ελ Ζατάαρ, στη Σάμπρα, στη Σατίλα και στην Gaza City
Ο Καραμανλής δεν έτρεξε στην Κωνσταντίνα κι ο Αλέξης του έπεφτε μικρός
Ο Γιώργος “kept walking” προς την Κωνσταντίνα όταν ο κόσμος όλος το είχε μάθει πια
Ο Γιώργος έχει υπαρχηγό στη Σοσιαλιστική Διεθνή το χασάπη της Γάζας
Ο Χρυσοχοΐδης θα είναι υπουργός στην κυβέρνηση της Χρυσής Αυγής
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης θα φέρει τους Μπητλς στην Ελλάδα για συναυλία
Η Αλέκα θα μεσολαβήσει στην επόμενη σύρραξη χουλιγκάνων ΠΑΟ-ΟΣΦΠ από το γήπεδο της…ΑΕΚ
Όταν δεχτεί το σωστό τηλεφώνημα η Λιάνα θα χορέψει «ταγκό με τον Κορκονέα» με συνοδεία 26 αγριεμένων σκύλων
Στην Πτολεμαΐδα θα συνεχίσουν να ψάχνουν το νέο ροζ σπίτι
Ο Μπαράκ Ομπάμα θα συναντήσει τον Μπέργκμαν για μια παρτίδα σκάκι
Ο Τζωρτζ Ντάμπλγιου Μπους θα φύγει σαν βρεγμένος παπουτσωμένος γάτος μια νύχτα χωρίς φεγγάρι
ΑΛΛΑ
Οι νύχτες είναι ακόμα παγερές στο Ελ Ζατάαρ, στη Σάμπρα, στη Σατίλα και στην Gaza City
Subscribe to:
Posts (Atom)
Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης-ΤΕΤΑΡΤΗ 7/14/2022 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ)
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ (ΝΤΟΜΑΝΓΚΤΣΙΝ ΓΕΟΤΖΑ) του Χονγκ Σανγκ-σου (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡ...
